Γράφει ο Λύκιος
Οι πολίτες αυτής της χώρας, προσέρχονται ενώπιον της κάλπης, προκειμένου να εκπληρώσουν το ύψιστο δικαίωμά τους, στο να επιλέξουν ποιος θα κυβερνήσει την χώρα. Στην σύγχρονη δημοκρατία, ο πολίτης έχει μια και μοναδική φορά κάθε τέσσερα χρόνια, να ασκήσει το πολιτικό του δικαίωμα. Καθ΄όλη την διάρκεια της τετραετίας έχει μόνο υποχρεώσεις ως προς την πολιτεία, απολαμβάνοντας τα αποτελέσματα της ψήφου του.
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, γίνονται όλο και πιο αυταρχικές και οι ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία, διαρκώς ελαττούνται.
Οι ελευθερίες και η δημοκρατία μειώνονται, στο όνομα της επιβολής "προστατευτικών" μέτρων για το καλό μας και για το καλό του πλανήτη!
Η τεχνητή νοημοσύνη, έρχεται να διορθώσει τις ανθρώπινες αδυναμίες και να αποφασίζει "καλύτερα" από μας, για μας.
Οι κυβερνήσεις ασκούν την εξουσία τους με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, αφού για το καλό μας, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Το καλό μας το ορίζουν οι διορισμένοι κοινοτικοί υπάλληλοι της Ευρώπης και πίσω από αυτούς η ελίτ της Παγκόσμιας Νέας Τάξης.
Οι κυβερνήσεις εκτελούν τις έξωθεν εντολές, ακόμη και με τρόπο που αντιβαίνει τους νόμους και τις διατάξεις του Συντάγματος.
Διαθέτουν τον απόλυτο έλεγχο όλων των εξουσιών (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική) και ο διορισμένος απ΄τον Πρωθυπουργό Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διαδραματίζει μόνο συμβολικό και διακοσμητικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.
Αφού λοιπόν η κυβέρνηση ασκεί απόλυτο έλεγχο σε όλες τις εξουσίες και κανένα θεσμικό όργανο δεν μπορεί να την ελέγξει, ο αρχηγός της, δηλαδή ο Πρωθυπουργός, ασκεί το πολίτευμα της εκλεγμένης μοναρχίας, αν θεωρήσουμε βέβαια ότι η εκλογική διαδικασία εκφράζει την λαϊκή βούληση, δηλαδή τις επιθυμίες των ψηφοφόρων.
Επισήμως το πολίτευμα της χώρας είναι η "Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία", αλλά στην πράξη δεν ισχύει καμία απ΄τις τρείς αυτές λέξεις.
-Δεν είναι "Προεδρευομένη", διότι ο Πρόεδρος δεν διαθέτει καμία απολύτως εξουσία και αποτελεί έναν τύποις "Αρχηγό Κράτους".
-Δεν είναι "Κοινοβουλευτική", διότι οι κυβερνητικές αποφάσεις ψηφίζονται ως νόμοι από την απόλυτη πλειοψηφία που διαθέτει στο Κοινοβούλιο, δυνάμει της "κομματικής πειθαρχίας" η οποία επιβάλλει στους βουλευτές της, το τι θα ψηφίζουν. Τα υπόλοιπα κόμματα του Κοινοβουλίου, δεν έχουν καμία δυνατότητα να προσβάλλουν ή να εμποδίσουν ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης, στο να γίνει νόμος του κράτους. Έτσι το Κοινοβούλιο έχει τυπικό και όχι ουσιαστικό ρόλο, στην θέσπιση των νόμων του κράτους.
-Δεν είναι ούτε "Δημοκρατία", διότι η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τις δημοκρατικές αρχές, όπως είναι η διάκριση των εξουσιών (ώστε ως ανεξάρτητες να ελέγχει η μία την άλλη), η συμμετοχική λήψη αποφάσεων, η λογοδοσία για πολιτικά εγκλήματα (αδιαφάνεια, πολιτική και ποινική ασυλία, διαφθορά)και βέβαια η δυνατότητα του πολίτη να προσφύγει κατά του κράτους, όταν παραβιάζει τους νόμους και το Σύνταγμα.
Είναι μοιραίο λοιπόν, όταν το πραγματικό πολίτευμα είναι η "Εκλεγμένη Μοναρχία", η εκάστοτε κυβέρνηση να εξυπηρετεί τους ολιγάρχες, τους ημέτερους και τους κομματικούς φίλους, οι οποίοι διαμορφώνουν μεταξύ τους ένα πελατειακό σύστημα αλληλοεξυπηρέτησης των ιδιωτικών τους συμφερόντων, κατά κανόνα σε βάρος του συλλογικού συμφέροντος της κοινωνίας.
Προκειμένου να διασφαλίσουν την διατήρηση της εξουσίας, ακόμη και αν εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις μεταξύ τους, ελέγχουν όλους τους μηχανισμούς πληροφόρησης (ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης), ασκώντας προπαγάνδα και ελέγχοντας την πληροφορία που κυκλοφορεί, μετατρέποντάς τα σε συστημικά.
Τα πολιτικά κόμματα αποκτούν πρόσβαση στην πολιτική σκηνή, μόνο αν δηλώνουν πιστή συμμόρφωση με τις επιταγές που έχουν επιβληθεί απ΄την παγκόσμια εξουσιαστική ελίτ. Δηλαδή την αποδοχή της Παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητας, της woke κουλτούρας, του διεμφυλισμού, της πολιτικής ορθότητας (politically correct), καθώς και της κλιματικής, της διατροφικής και της ενεργειακής κρίσης.
