3o ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ Κ.Δ. [Η Παθογένεια του νεοέλληνα, Ευθύνες πολιτικών & ψηφοφόρων, Εξάλειψη της απαιδείας με Αρετές, Εμφάνιση & πνευματικότητα, Φόβος-φοβίες, “Thinkers vs Doers”, Γιν-Γιανγκ χαρακτηριστικά, Η δύναμη των λέξεων & εγωικά τραύματα, Η έννοια του «Τρολ»(διαβολέας) & θυμικές εκτονώσεις]

Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...

Ταμείο Διαχείρισης Δημόσιας Περιουσίας: Υποθηκεύσαμε φυσικό αέριο και πετρέλαιο;

Π. Καρβουνόπουλος

Το περασμένο καλοκαίρι λίγες ώρες πριν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βάλει υπογραφή σ΄ ένα ακόμη μνημόνιο,ακούστηκε για πρώτη φορά το “ταμείο διαχείρισης δημόσιας περιουσίας”.Το…αποθεματικό του 50 δις!!! Ο τότε ΑΝΥΕΘΑ Κώστας Ήσυχος από τη πρώτη στιγμή που ακούστηκε αυτό το τρομερό νούμερο είχε πει σε συνομιλία που είχαμε ότι “στόχος είναι οι υδρογονάνθρακες”.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος πως μπορεί “συγκεντρωθούν” 50 διςσ΄ αυτό το “ταμείο”. Μέσω του οποίου η ελληνική δημόσια περιουσία θα είναι υπό τον έλεγχο ξενων για 100 χρόνια!

Όσο κι αν θέλει κάποιος να μην είναι καχύποπτος και μόνο η χρονική διάρκεια της “οικονομικής κατοχής” που προβλέπεται μέσω αυτού του ταμείου οδηγεί στη σκέψη ότι οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες είναι ήδη υποθηκευμένοι.

Όλοι μας γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι η εκμετάλλευση των όποιων ενεργειακών αποθεμάτων έχουμε θα φέρει όλα τα “γεράκια” στη περιοχή μας.Η εκμετάλλευσή τους θα είναι πολύ δυσκόλοτερη υπόθεση από τον εντοπισμό και την άντλησή τους.Το θέμα ήταν και είναι πάντα πως  θα διαπραγματευόμασταν την πιο συμφέρουσα για τη χώρα εκμετάλλευσή τους. Και το “ταμείο διαχείρισης δημόσιας περιουσίας” δεν δείχνει να είναι καθόλου καλή ιδέα!

2o ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ Κ.Δ. [Θεοσοφία-Μπλαβάτσκυ, Εωσφόρος-Προμηθέας, Καθιέρωση/Εμψυχοποίηση αγαλμάτων από Ιεροφάντες, ‘Απόλλων&Δάφνη’(Οβίδιος), Η μυστική διδασκαλία του Πυθαγόρα για την Ψυχή, ‘O Οδυσσέας δεν ταξίδεψε ποτέ’(Κ.Φωτεινός), Το Αγαθόν, Περί ‘ονειρέματος’, Ερμητικά κείμενα & Διττός Δημιουργός, Ενεργειακό Πλέγμα της Γης(Α.Αριβάνης)-Τελλουρικά ρεύματα-Λευκή Τίγρης&Γαλάζιος Δράκος]

Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...

Η ισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων Ελλάδας-Τουρκίας σε αριθμούς

Η διαφορά δεν είναι όση θα περίμενε κανείς.

«Η Ελλάδα ανέκαθεν επένδυε σε πιο ποιοτικά οπλικά συστήματα και στο ανθρώπινο δυναμικό της.

Τα τελευταία χρόνια η Άγκυρα επενδύοντας και στην εγχώρια αμυντική της βιομηχανία έχει ισοσκελίσει αν όχι υπερβεί την Αθήνα στο θέμα των σύγχρονων οπλικών συστημάτων ενώ και στο θέμα του ανθρώπινου δυναμικού πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν πως υπάρχει σωρευμένη εμπειρία λόγω των μαχών με το PKK.

Εντούτοις στις περισσότερες των περιπτώσεων όπου έχουν κληθεί οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να συμμετάσχουν σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις και επιχειρήσεις έχουν καταδείξει ότι τουλάχιστον όσων αφορά το ανθρώπινο δυναμικό διατηρούν το προβάδισμα.

Αξίζει ωστόσο να δει κανείς έστω και ενημερωτικά την ισορροπία των δυνάμεων ως προς τα οπλικά συστήματα που κατέχει η κάθε χώρα στις δύο όχθες του Αιγαίου, σύμφωνα με τα στοιχεία που υπήρχαν διαθέσιμα μέχρι και το 2015.»

Η πυγολαμπίδα, ο όφις και ο τρίτος δρόμος

Υπάρχει ένα σημείο "κεντρικό" στην συζήτηση της προηγούμενης ανάρτησης. Ζωτικής φύσεως. Και το μυαλό μου έχει βάλει μια καρφίτσα, ένα σημάδι, στην χωροχρονική εκείνη στιγμή, και ...τσαλακώνεται ο χωροχρόνος μου.

Γράφει ο Ελεύθερος Στοχαστής: 

"Ο Στοχαστης, σαν Στοχαστης σαν πεθανει, δεν θα ξαναυπαρξει. Ταπαμε και αντιο, δεν θα σε δω στο πλοιο. Ο Στοχαστης μια ευκαιρια εχει μονο για να τα καταφερει να βγει απο το κοτετσι και ειναι αυτη η ζωη. Μοναδικη ευκαιρια. Αν αποτυχει, τελος. Μηδεν. Και μεχρι τωρα η αποτυχια ειναι σαφεστατη. Το παιχνιδι ομως δεν εχει ληξει. 

Εαν ομως δυστυχως ληξει, δευτερη ευκαιρια δεν υπαρχει. Η ψυχη "φαγωνεται". Ομως, επειδη δεν διαλυεται αν εχει δημιουργηθει εστω και σε μικρο βαθμο, πιθανοτατα θα επιστρεψει. Εγω ομως δεν θα εχω καμια συνειδηση του γεγονοτος της επιστροφης. Αρα θα ειναι σαν να ειναι μια αλλη ζωη. Ισως να ειμαι ο Αυστραλος Jason, και να ειμαι παικτης του χοκευ και να συλλεγω πεταλουδες. "Μα δεν θα επιβιωσει τιποτα;" Θα επιβιωσει μονο οτι εχει κρυσταλλωθει σε τετοιο βαθμο, ωστε να "περασει", κατι που υπηρξε τοσο δυνατο και εντονο και μονιμο, που χαρακτηκε στην ψυχη, ειτε αυτο ειναι για καλο ειτε για κακο (πχ καποιο παθος). Καποιο χαρακτηριστικο που θα χαρακτηριζει τον Jason επειδη ακριβως χαραχτηκε βαθια στη ψυχη του. Ολα τα αλλα τα επιφανειακα, μας χαιρετουν. Ο Jason και αυτος με τη σειρα του μια ζωη θα εχει, μια ευκαιρια να καταφερει να χτισει τα ανωτερα σωματα, ωστε να ξεφυγει απο φαγωματα και επανακυκλωσεις και "φτου και απο την αρχη" και τα καλα και τα στραβα. Εαν τα καταφερει, θα εχει checkpoint, καποιο σημειο δηλαδη που θα μπορει να στεκεται και να πηγαινοερχεται κατα βουληση, γλυτωνοντας τα ανθρωπινα δραματα. Θα εχει αρχισει να γινεται ο ιδιος σιγα σιγα περισσοτερο θεος απο ανθρωπος, γι αυτο θα τα καταφερει."

19η ΜΑΪΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη. (Λεωνίδας Ιασονίδης)

Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον(Κώστας Π. Μαυρόπουλος)

Γενοκτονία των Ποντίων

Η γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων.Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τρεις γενοκτονίες συντελέστηκαν τον 20ο αιώνα, των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Εβραίων. Εξ’ αυτών οι δύο αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως, άμεσα των Εβραίων και έμμεσα των Αρμενίων.

Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες. Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, εκτόπισαν τον πληθυσμό από τις παραλιακές περιοχές, στα μεσόγεια της χώρας. Μέσα στο καταχείμωνο, σε εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες, έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες. Εκτός από τους θανάτους που προέκυψαν από τις ταλαιπωρίες υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις φρικιαστικών θανάτων από άτακτους τσέτες υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων. Σε πολλές δε περιπτώσεις και με την βοήθεια τους. Και βέβαια δεν εξέλειπαν οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά ακόμη και ανήλικων αγοριών. Επίσης πολλοί Έλληνες πέθαναν στα τάγματα εργασίας καταπονημένοι από τις εξαντλητικές εργασίες. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».

Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι Πόντιοι όμως δεν ξέχασαν ποτέ το δράμα των προγόνων τους. Πάντα ερχόταν στο νου τους η εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα. Οργανώθηκαν και αντρώθηκαν κύρια μετά το 1980, και αποφάσισαν να κάνουν το χρέος τους. Έτσι φτάσαμε στην καθιέρωση ημέρας μνήμης για τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας. Η ιδέα και οι πρωτοβουλίες για την ψήφιση του σχετικού νόμου ανήκουν στον κοινωνιολόγο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Από την εγωκεντρικότητα στην ταπεινοφροσύνη

Θα ήθελα να σας δω να δουλεύετε πάνω στην αλλαγή της σκέψης "προσέξτε με" και να την κάνετε αυτό που αποκαλεί ο Λάο Τσε "ζώντας στην αφάνεια", να γίνετε πιο αφανείς. Ζούμε σε έναν κόσμο που έχει εμμονή με τη διασημότητα.

Το Τάο Τε Τσινγκ διδάσκει κάτι τελείως αντίθετο. Ακούστε τον εξηκοστό έκτο στίχο: "Η θάλασσα μένει χαμηλά. Και επειδή μένει χαμηλά όλα τα ποτάμια και τα ρέματα εκβάλουν σ' αυτήν" - επειδή μένει ταπεινή, επειδή μένει σε εκείνη τη θέση που επιτρέπει σε όλα να έρθουν. Ο Λάο Τσε προσπαθούσε να μας διδάξει το σημαντικό μάθημα τού να αφήνουμε να μας έρθει ό,τι ξέρουμε ότι έρχεται. "Γιατί είναι η θάλασσα βασίλισσα εκατοντάδων ποταμών; Διότι κείτεται χαμηλότερα από αυτούς". Η ταπεινότητά της τής δίνει τη δύναμή της. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική αρχή που πρέπει να γίνει κατανοητή.

Μπορείτε να ξεπεράσετε αυτή την εγωιστική ανάγκη να λέτε πάντα "προσέξτε με, κοιτάξτε πόσο σημαντικός είμαι"; Εννοώ, δεν έχει αυξηθεί αυτό πολύ τελευταία, με όλες αυτές τις εκπομπές στην τηλεόραση για τις διασημότητες; Το CNN κάνει τώρα ωριαίες εκπομπές για χαζοπράγματα, όπως το τι συνέβη σ' αυτήν ή στην άλλη διασημότητα. Και γίνονται όλες αυτές οι συζητήσεις και υπάρχουν όλα αυτά τα περιοδικά. Περνάς απ' το αεροδρόμιο και κοιτάς τον πάγκο με τα περιοδικά και παντού βλέπεις τον ίδιο τύπο φωτογραφιών, απλά σε διαφορετικά περιοδικά. Υπάρχει αυτή η τεράστια αγορά μέσω της οποίας οι άνθρωποι μπορούν να μπουν στην κατάσταση τού "προσέξτε με", "προσέξτε με", "προσέξτε με"...

Aειζωία, το πρόβλημα.

 
Γράφει η Κοκκινοσκουφίτσα *

Παρακολουθούμε λοιπόν τους φιλοσοφικούς διαλόγους του Λύκιου με τον Ελεύθερο Στοχαστή, περιμένουμε τους Κύνες, Όντως Όντες και Λύκαστρους να ξαναβρούν το νήμα της ξεχωριστής και σπινθηροβόλας επικοινωνίας τους και μέχρι την επόμενη φαεινή ιδέα ας δούμε κάτι από τον άθεο θείο των δυο τρομοκρατών. Μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο όχι τόσο για το βάσιμο των συλλογισμών όσο για το ασυνήθιστο ταξίδι που μας κάνει. 

ΑΕΙΖΩΙΑ 
Αυτό το μικρό άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα γιατί να πεθαίνουν οι άνθρωποι και τι θα γίνει αν πάψουν να πεθαίνουν, αν γίνουν αείζωοι;
Θα παρουσιαστεί έλλειψη χώρου και τροφής;
Επίσης ερευνά το πόσοι τρόποι ή δρόμοι υπάρχουν προς την Αειζωία.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ένα τεράστιο πρόβλημα, φαινομενικά άλυτο είναι το ότι πεθαίνουν οι ανθρωποι. Πολλές χιλάδες χρόνια οι άνθρωποι αρρωσταίνουν, γερνούν και πεθαίνουν. Αυτό είναι ένα γεγονός. Αλλά επίσης είναι αλήθεια που επιβεβαιώνεται από την ιστορία, ότι κανένας μεγάλος φιλόσοφος ή επιστήμονας δεν καταπιάστηκε με το θέμα του θανάτου, δεν προσπάθησε καν να προσεγγίσει τη λύση. Ο θάνατος κατάντησε να θεωρείται ένα συνηθισμένο φαινόμενο, κάτι σαν μια φυσική αναγκαιότητα.

Αντί να βρούνε και να προτείνουν λύσεις, λένε:
1. Πού θα χωρέσουν οι άνθρωποι όταν πάψουν να πεθαίνουν; Θα δημιουργηθεί αδιαχώρητο, άρα ο θάνατος είναι αναγκαίος για να αποφευχθεί το αδιαχώρητον.
2. Οι πεθαμένοι δεν τρώνε. Τι θα έτρωγαν τα δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια αθάνατοι; Επομένως, λένε, ο θάνατος είναι οικονομία και στα τρόφιμα, άρα αναγκαίος, ωφέλιμος και απαραίτητος.
Θα ήθελα να μας εξηγήσουν οι σοφοί και επαϊοντες επιστήμονες:
- Γιατί όλοι οι άνθρωποι λυπούνται όταν πεθαίνει κάποιος συγγενής ή φίλος, αφού ο θάνατος είναι απαραίτητος και χρήσιμος;
- Γιατί όλοι οι άνθρωποι θέλουν να παρατείνουν όσο μπορούν τη ζωή τους;
- Γιατί η ιατρική επιστήμη αγωνίζεται εναντίον των ασθενειών και του θανάτου, αφού ο θάνατος είναι αναγκαίος;
- Γιατί όλοι αντιδρούν στο θάνατο και παλεύουν όσο αντέχουν, να τον αποφύγουν;
Μήπως ο θάνατος δεν είναι αναγκαίος; Μήπως επιβλήθηκε από τις θρησκείες η απαραιτητότητά του; Οι θρησκείες, δηλαδή τα ιερατεία που έχουν κολοσσιαία κέρδη από το εμπόριο του θανάτου και τη μαύρη αγορά μεταθανάτιων ελπίδων.

Λένε δεν θα υπάρχει χώρος και τροφή, αν οι άνθρωποι πάψουν να πεθαίνουν.
Δηλαδή αν εξευρισκόταν χώρος και τροφή, ο θάνατος θα ήταν άχρηστος; Άρα δεν είναι και απόλυτα αναγκαίος για την επιβίωση του είδους, δεν είναι κανόνας της φύσεως, δεν είναι φυσικό φαινόμενο ή συμπαντικός νόμος.
Τι χρειάζονται οι γιατροί, τα φάρμακα, τα νοσοκομεία, οι ιατρικές επιστήμες;;;
Και όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα φυτά και ιδιαίτερα τα ζώα αντιδρούν με όλες τους τις δυνάμεις στο θάνατο. Μα γιατί, αφού ο θάνατος ανοίγει νέους δρόμους σε νέα ζωή. Γιατί;
Μήπως θα μπορούσε να συμβαίνει και κάτι άλλο πολύ διαφορετικό; Μήπως δεν είναι ο θάνατος η υποχρεωτική διέξοδος; Μήπως υπάρχουν πύλες διαφυγής; Άγνωστες ακόμη λύσεις. 

Πεθαίνουν, λένε, τα όντα για να ελευθερώσουν χώρο για τα καινούργια, τις επερχόμενες γενιές. Έτσι ο θάνατος γίνεται, όπως λένε, παράγοντας νέας ζωής. Αυτό ισχυρίζονται, είναι ένας απαράβατος κανόνας. Είναι μια νομοτέλεια, λένε.
Κι αν δεν είναι έτσι; Αν υπάρχει μια πύλη διαφυγής; Αν υπάρχει κάποιος τρόπος να βρεθεί κάπου ένας απέραντος χώρος διαβίωσης του ανθρώπου; Τότε πάλι ο θάνατος θα ήταν αναγκαίος; Όχι φυσικά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί πεθαίνουν!
Δέχονται το θάνατο μοιρολατρικά, από συνήθεια, σαν να ήταν αναγκαίο κακό, επειδή το είπε ο γιατρός, ο παπάς, ο γκουρού, η κοινωνία. Δεν αμφισβητούν τίποτε. Δεν κάθονται να σκεφτούν γιατί πεθαίνουν και πώς θα μπορούσαν να σταματήσουν αυτή την ολέθρια συνήθεια. "Τί να κάνομε. Όλοι θα πεθάνομε. Είναι το γραφτό μας", μουρμουρίζουν. Η ανθρωπότητα, λένε, είναι ένα κλειστό κύκλωμα πάνω στη Γη. Ισχύει το "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Μα αν ο θάνατος είναι αναγκαίος και ευεργετικός για τους επιζώντες, γιατί, επαναλαμβάνω, κλαίνε και οδύρονται γύρω από τα πτώματα των νεκρών; Γιατί κλαίνε απαρηγόρητα αφού ο θάνατος είναι ευεργεσία, αναγκαιότητα και ανοίγει το δρόμο στους νέους ανθρώπους; Γιατί τόσα δάκρυα και σπαραγμοί για κάτι που ομολογούν ότι είναι απαραίτητο, αναγκαίο και πολύ καλό; Γιατί;

Τι επιδιώκει η Τουρκία με την ένταση στο Αιγαίο;

Οι συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων δείχνουν ότι οδηγούν τα πράγματα σε όξυνση της κατάστασης, ώστε κάπου να απαντήσουμε και να υπάρξει θερμό επεισόδιο 

Η συνεχής ένταση των επεισοδίων στο Αιγαίο με την αύξουσα επιθετικότητα της Τουρκίας, είναι φυσικό να απασχολεί τους αρμοδίους, οι οποίοι, υποθέτω, πριν προβούν σε οποιαδήποτε απαντητική ενέργεια αποτροπής, θα έχουν καταγράψει το πιθανό κίνητρο της τουρκικής στάσης.

Και το λέω τούτο, επειδή η γνωστοποίηση, μετά την σχετική συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, ότι θα εγκατασταθεί μόνιμη στρατιωτική φρουρά στις Οινούσσες και θα κατασκευασθεί ελικοδρόμιο, αλλά και η εμφανής αποστολή δύο υποβρυχίων μας στο Καστελόριζο, καταδεικνύει πως η ελληνική πλευρά σ’ αυτά τα δύο σημεία έχει εντοπίσει ότι η Τουρκία επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (Για την περίπτωση του Καστελόριζου, γράψαμε προ ημερών στην Voria.gr, ότι κατά πληροφορίες υπήρξε ενημέρωση από ρωσικής πλευράς, ότι οι Τούρκοι «μπλοφάρουν» με τις Οινούσσες, αλλά ο στόχος τους είναι το Καστελόριζο).

Αυτά είναι τα εμφανή. Έχω όμως κάποιες απορίες, στις οποίες δεν έχω απάντηση, συμφώνως προς κάποια δεδομένα, που είναι η μεταφορά στρατιωτικών μονάδων από την Ανατ. Θράκη και την Σμύρνη προς τα νότια σύνορα της Τουρκίας, αλλά και η μεταφορά των ειδικών δυνάμεων από τα Κατεχόμενα στην ίδια περιοχή, όπου οι Τούρκοι έχουν ανοικτά δύο πολύ μεγάλα μέτωπα, στις κουρδικές περιφέρειες της Τουρκίας, και στα σύνορα με την Συρία.

Παραλλήλως, ενισχύουν αφενός την άμυνά τους στο ενδεχόμενο εμπλοκής με την Ρωσία, και αφετέρου βρίσκονται σε επιφυλακή στα σύνορα με την Αρμενία, όπου είναι αποφασισμένοι να ενταχθούν στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν σε περίπτωση που οι εκεί συρράξεις γενικευθούν (για να μη προσθέσω πως και κάποιες μικρές μονάδες βρίσκονται στην Ουκρανία).

Το ερώτημα, επομένως, είναι: Πόσα μέτωπα ανοικτά μπορεί να αντέξει μια χώρα, ώστε να ανοίξει ακόμη ένα στο Αιγαίο; Αν είχε σκοπό να οδηγήσει στα άκρα την κατάσταση δεν θα έπρεπε πρώτα να εξασφαλίσει τα νώτα της, όπως επιβάλλουν οι κανόνες της στρατηγικής; Υπάρχει και δεύτερο ερώτημα: Όσο και αν το ΝΑΤΟ με την -δήθεν- ουδετερότητά του βρίσκεται στο Αιγαίο, θα αφήσει τις μέχρι τώρα εμπλοκές να εξελιχθούν σε ένοπλη σύγκρουση;

Tο Μυστικό της Αειζωίας και της Αιώνιας Νιότης στην αρχαία Ελλάδα!

Η «Θεότητα» και η «Αθανασία» στην αρχαία Ελλάδα «Άσοφοι είστε ‘σεις οι άνθρωποι. Δεν προβλέπετε ούτε το μελλοντικό καλό ούτε το κακό. Κι εσύ από την αλογίσιά σου, έπαθες αθεράπευτο κακό. 
Ορκίζομαι το μεγάλο όρκο των θεών στα νερά της Στυγός, αθάνατο που θα ‘μενε αιώνια νέος θα ‘κανα τν γιο σου και θα του εξασφάλιζα παντοτινή λατρεία. Τώρα δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγει το θάνατο. Θα δέχεται όμως αιώνια τιμές, γιατί κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου
!», είπε έξω φρενών η θεά Δήμητρα στη Μετάνειρα, βασίλισσα της Ελευσίνας. Κι ύστερα της ζήτησε να της χτίσει ένα ναό για να την δοξάζουν, κι εκείνη σ’ αντάλλαγμα θα τους μάθαινε τις ιερές τελετές και τα Μυστήρια.
Μυθολογία Ελλήνων, Καρλ Κερένυι, σ.223

Οι μυθικοί Έλληνες των πανάρχαιων χρόνων της προϊστορίας, τότε που περισσότερο ονομάζονταν Μινύες ή Δαναοί παρά Έλληνες, φαίνεται πως είχαν ανακαλύψει το μεγαλύτερο απ’ όλα τα μυστικά, το Μυστικό της Αειζωίας και της Αιώνιας Νιότης! Ο όρος Αειζωία, όπως λέει ο γλωσσοπλάστης συγγραφέας Α. Τσακαλίας, υποδηλώνει ευτυμολογικά την ικανότητα να μπορείς να ζεις αιώνια, αλλά έχοντας την ελεύθερη βούληση να διαλέγεις μεταξύ ζωής και μη-ζωής, ενώ η Αθανασία σου στερεί το δικαίωμα επιλογής, όπως στην περίπτωση του αθάνατου κενταύρου Χείρωνα. Κατά λάθος χτυπημένος από δηλητηριασμένο βέλος του Ηρακλή, εκείνος δεν μπορούσε να γιατρευτεί αλλά ούτε και να πεθάνει, εκτός αν κάποιος δεχόταν να «θυσιαστεί» και να γίνει αθάνατος στη θέση του! Ο καημένος ο Προμηθέας δέχθηκε, για να μπορέσει να λυτρωθεί ο αινιγματικός Χείρων, ο δάσκαλος όλων των ηρώων και ημιθέων.

Στα πανάρχαια λοιπόν χρόνια, σε εποχές που αναφέρονται μόνο στα αρχεία των Αιγυπτίων ιερέων, τότε που τα «αιώνια παιδιά» κατατρόπωναν το στόλο των θρυλικών Ατλάντων ή και πολύ βαθύτερα στο χρόνο σε εποχές θολές σκεπασμένες με ιστορική ομίχλη, φαίνεται πως οι πρόγονοί μας είχαν ανακαλύψει το Μυστικό των Μυστικών. Σαν το χάρτη του κρυμμένου θησαυρού υφασμένου αλληγορικά στον καμβά των μύθων, ταξιδεύει μέσα στο μπουκάλι του Χρόνου που λικνίζεται στα ήσυχα κύματα του αιώνιου, και ερωτοτροπεί με τη νοημοσύνη των εποχών. «Κι εδώ συμβαίνει κάτι το περίεργο: όσο απομακρυνόμαστε από τα κέντρα των λεγομένων μεγάλων πολιτισμών, όσο ξεφεύγουμε από τις ιδέες των γνωστών μεγάλων θρησκειών, όσο πιο πίσω πάμε στο χρόνο και φτάνουμε σε εποχές και σε περιοχές που κάποιοι ονομάζουν ¨πρωτόγονες¨, τόσο περισσότερο οι απαντήσεις που δίνονται είναι τολμηρές, γεμάτες περηφάνια κι αισιοδοξία για τις ανθρώπινες δυνατότητες: «όχι, δεν είναι ούτε αναγκαίο ούτε αναπόφευκτο να γερνάει και να πεθαίνει ο άνθρωπος! Όσο πιο κοντά βρίσκεται ο άνθρωπος στη φύση, όσο πιο ενωμένος αισθάνεται με το σύμπαν, τόσο μεγαλύτερη είναι η πίστη του στη δυνατότητα της νίκης πάνω στη φθορά και στο θάνατο» γράφει ο Α. Γεωργίου, σ’ εκείνο το εξαιρετικό βιβλίο του Οι Κυνηγοί της Αθανασίας (σ.11). Και συνεχίζει (σ.145): «Αυτό σημαίνει ότι θεωρούμε πως η προσπάθεια του ανθρώπου να βρει τρόπους για να νικήσει τη φθορά και το θάνατο έχει μια αρχαιότητα που μετριέται όχι μόνο με χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες χρόνια, αλλά με εκατοντάδες χιλιάδες». Και δεν έχει ούτε ένα θαυμαστικό σ’ αυτό το κείμενο!