Γράφει ο Λύκιος
Η ασφάλεια που νοιώθουμε όταν
βρισκόμαστε μέσα στο σπίτι μας, κάποιες φορές αποδεικνύεται φενάκη, ιδιαίτερα μάλιστα
τον τελευταίο καιρό, που η εγκληματικότητα βρίσκεται σε κορύφωση και το κράτος
δεν επιθυμεί να την καταστείλει.
Τα συνήθη μέτρα που λαμβάνει
κάποιος αμέσως μόλις πέσει θύμα διάρρηξης ή ακόμα χειρότερα ληστείας μέσα στο
σπίτι του, είναι να βάλει ένα σύστημα συναγερμού, πόρτα ασφαλείας και κάγκελα ή
πείρους στα παράθυρα. Κάποιοι, συνδέουν τον συναγερμό με κάποια εταιρία Security, ελπίζοντας ότι
κάποια «περιπολία» της εταιρίας θα επέμβει ή ότι θα ειδοποιήσει την αστυνομία.
Όλα αυτά βέβαια είναι ημίμετρα
και διασφαλίζουν σε κάποιο ποσοστό, ότι δεν θα ξανασυμβεί το απεχθές
περιστατικό. Η αλήθεια όμως, είναι ότι όλα αυτά μας προστατεύουν από τον
απλό-ερασιτέχνη μπουκαδόρο, αλλά όχι και από τον επαγγελματία εισβολέα που
επιθυμεί να μπει στο σπίτι μας.
Ο τελευταίος, είναι σε θέση να
παρακάμψει όλα τα μέτρα ασφαλείας που προαναφέρθηκαν και να εισβάλει στον χώρο μας,
ενώ εμείς είμαστε βέβαιοι ότι τον έχουμε αποτρέψει!
Βεβαίως περίπου τα 2/3 των
διαρρήξεων, αποτρέπονται από τα συνήθη μέτρα ασφαλείας, αφού οι επαγγελματίες
είναι λιγότεροι από τους ερασιτέχνες μπουκαδόρους, οι οποίοι προτιμούν την
εύκολη πρόσβαση αντί των δυσκολιών, που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να
αντιμετωπίσουν.
Τα πράγματα όμως γίνονται
επικίνδυνα, όταν κάποιος ή κάποιοι έχουν στοχοποιήσει την οικία μας ή ακόμη
χειρότερα, εμάς και την οικογένειά μας. Όταν δηλαδή, στόχος τους δεν είναι μόνο
τα υλικά αντικείμενα που υπάρχουν στην οικία μας, αλλά και εμείς οι ίδιοι!
Τότε, τα συνήθη μέτρα δεν επαρκούν πλήρως για
την αποτροπή ή την αποθάρρυνσή τους, αφού πριν επιχειρήσουν την εισβολή έχουν
μελετήσει τον χώρο, τα μέτρα ασφαλείας, τις συνήθειές μας και βεβαίως εμάς τους
ίδιους (ή την οικογένειά μας)!
Σε αυτή την περίπτωση, η δική μας
άμυνα, πρέπει να χωρίζεται σε «ζώνες» προστασίας.
α) Η πρώτη ζώνη διευρύνεται σε
απόσταση μεγαλύτερη από την περίμετρο της οικίας.
Αφορά κάμερες ασφαλείας, οι
οποίες πρέπει να επιτηρούν τον χώρο περιμετρικά της οικίας, σε απόσταση
τουλάχιστον 20 μέτρων. Πρέπει να έχουν την δυνατότητα έγχρωμης απεικόνισης,
υψηλής πιστότητας (HD),
ήχου και νυχτερινής λήψης με υπέρυθρες. Οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει
καταγραφικό μηχάνημα, το οποίο θα βρίσκεται καλά κρυμμένο σε κάποιο χώρο, ή
ακόμα καλύτερα σε άλλο κτίριο, έξω από την οικία μας. Πρέπει τα αρχεία να
διατηρούνται για τουλάχιστον 20 ημέρες πριν διαγραφούν. Όλα αυτά όμως έχουν νόημα,
μόνο αν υπάρχει μόνιτορ (οθόνη) σε εύχρηστο σημείο του σπιτιού, όπου όλα τα
μέλη της οικογένειας, επιτηρούν διαρκώς (π.χ. κουζίνα, υπνοδωμάτιο, καθιστικό).
Σκοπός είναι πρώτον, να
καταγράφουμε οτιδήποτε κινείται έξω από το σπίτι μας, ώστε ακόμα και αν δεν μας
προξενήσει αρχικά την υποψία, να μπορούμε να ανακαλέσουμε χρονικές στιγμές που
παρήλθαν και να επανεκτιμήσουμε απειλές που τις αντιληφθήκαμε σε μεταγενέστερο
χρόνο. Δεύτερον, να έχουμε εικόνα σε πραγματικό χρόνο, για το τι συμβαίνει έξω
από την οικία μας. Ποιος πλησιάζει, με ποιο όχημα, ποιος μπορεί να
παρακολουθεί, κτλ.
Το μέτρο αυτό, δεν αφορά
βεβαίως μόνο τις μονοκατοικίες, αλλά και τα διαμερίσματα. Μπορεί κανείς να
τοποθετήσει κρυφές ή φανερές κάμερες στο μπαλκόνι του ή στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Καλό είναι να υπάρχει ικανός αριθμός καμερών, ώστε να καλύπτονται όλοι οι
δρόμοι που περιβάλουν την οικία μας. Ο νόμος απαγορεύει στις κάμερες ασφαλείας
να καταγράφουν τον δημόσιο δρόμο, αλλά αυτό είναι κάτι που αξίζει να παραβλέψει
κανείς για την ασφάλειά του (και μόνον)!
β) Δεύτερη ζώνη προστασίας,
είναι η αυλή ή η μάντρα. Εκεί είναι χρήσιμο να υπάρχουν προβολείς που
ενεργοποιούνται με την ανίχνευση οποιασδήποτε κίνησης (αλλά όχι με την κίνηση
μιας γάτας για παράδειγμα). Αισθητήρες με φωτοκύτταρα που ενεργοποιούν έναν
ήπιο ήχο μέσα στο σπίτι, είναι ευπρόσδεκτοι. Αν μιλάμε για διαμέρισμα με
μπαλκόνια, καλό είναι να τοποθετηθούν συρματοπλέγματα με ακίδες που σκίζουν
οποιοσδήποτε προσπαθήσει να τα περάσει.