Μαχαίρι επιβίωσης – αγορά & τι να αποφύγουμε…

Γράφει ο Ραξής Επιτρόπου MEng

Εισαγωγή

Σήμερα διάβαζα διάφορα sites που κάνουν πωλήσεις μαχαιριών επιβίωσης (δηλαδή survival knives ή των πιο εξειδικευμένων combat knives για στρατιωτική χρήση) και κόντεψα να πάθω ανεύρυσμα με το τι αγοράζει ο κόσμος, και το τι προσπαθούν ορισμένοι να πουλήσουν στον κόσμο: Τι 100άρες, τι 200άρες, τι 300άρες ευρώ για ένα μαχαίρι… Ο χαμός!

Αυτά τα βλέπουν άνθρωποι που κυνηγάνε 30 – 40 χρόνια (και έχουν γίνει ένα με τη φύση) και κρατάνε τις κοιλιές τους από τα γέλια. Οι εταιρείες βέβαια ξέρουν καλά τι κάνουν: Θα έρθει σου λέει ο «σχετικός» με το βαθύ πορτοφόλι που έδωσε 2500 ευρώ για ένα δίκαννο που δεν τουφέκισε ποτέ και μένει στην ντουλάπα, ε, πού θα πάει, θα δώσει και 250 ευρώ για ένα μαχαίρι – απαραίτητο αξεσουάρ είναι κι αυτό! Και τι όμορφο, τι γερό, το καλοφτιαγμένο που είναι… Με γεια το εργαλείο, τς τς τς.

Και κάπου εδώ θα βγει ο «ψαγμένος» της παρέας και θα πει: Τι μας λες κύριε; Τι πρόβλημα έχεις με τα ακριβά μαχαίρια; Ξέρεις τι μαχαίρι είναι αυτό; Αυτό έχει το εξ-17-πι-τούρμπο-ατσάλι, έχει 29 κεραμικές επιστρώσεις, είναι σχεδιασμένο από τον τάδε που ήταν ΟΥΚκας 1,5 χρόνο στη Ζουαζηλάνδη, το κάνει η χι-ψι-ζεντ επώνυμη αμερικάνικη εταιρεία (στην Κίνα…), έχει σκληρότητα που δεν παίζεται, είναι εναζωτωμένο, ανοδιωμένο ΚΑΙ το πιο ελαφρύ στην κατηγορία κατά 7,5 ολόκληρα γραμμάρια!

Και απαντώ: Οι τεχνικές λεπτομέρειες και η εξωφρενική τιμή μπορεί να κεντρίζουν το ενδιαφέρον ενός συλλέκτη, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με το μέσο χρήστη. Ας δούμε λοιπόν τι χρειάζεται ο μέσος χρήστης:

• Αιώνες πριν ο Miyamoto Musashi έγραφε ότι το όπλο (στην περίπτωση μας το εργαλείο) πρέπει να είναι ανθεκτικό και όχι διακοσμητικό. Ωραία λοιπόν τα μαχαίρια με τα υπέροχα σκαλίσματα κυνηγετικών παραστάσεων, αν θέλουμε να αγοράσουμε μπιμπελό. Αν θέλουμε μαχαίρι όμως,ψάχνουμε κάτι στο οποίο η γρατζουνιά αυξάνει τη συναισθηματική αξία και δεν μειώνει την οικονομική!
• Το να κόψουμε ξύλα είναι μεγάλο κομμάτι της επιβίωσης στη φύση, και ένα μαχαίρι επιβίωσης πρέπει να μπορεί να κάνει ΚΑΙ αυτό. Τα ξύλα κόβονται με πριονωτή λάμα. Αν το μαχαίρι μας τη διαθέτει, καλώς. Αν όχι, πρέπει να κουβαλήσουμε μαζί μας και πτυσσόμενο πριονάκι (το γλυτώνουμε αν ο ελβετικός σουγιάς που έχουμε πάντα μαζί μας διαθέτει ένα.)
• Σε extreme σενάρια, και σε περιπτώσεις έλλειψης όπλου, θα πελεκήσουμε ένα ίσιο κλαδί με το μαχαίρι για να φτιάξουμε μια πρωτόγονη ξύλινη λόγχη. Για πελέκημα χρειαζόμαστε βαρύ και σχετικά ογκώδες κοφτερό μαχαίρι, ή ένα τσεκουράκι. Και πάλι, μπορούμε να έχουμε τσεκουράκι στα εφόδια, αλλά το γλιτώνουμε με ένα βαρύ μαχαίρι.
• Κάποια μαχαίρια έχουν κούφια λαβή στην οποία χωράνε αγκίστρια, μίνι – πυξίδα, χάπια καθαρισμού νερού κλπ. Χρήσιμη λεπτομέρεια, αλλά όχι απαραίτητη – όλα αυτά χωρούν εύκολα και στο σάκο μας.Συχνά δε η κούφια λαβή καταστρέφει το ζύγισμα του μαχαιριού, αφού το κάνει ιδιαίτερα εμπροσθοβαρές.

Λεπτομέρειες:

• Ο σπινθηριστής μέσα στη λαβή είναι άλλη μια χρήσιμη λεπτομέρεια, αλλά κι αυτός χωράει άνετα στο σακίδιο – δεν είναι ανάγκη να είναι κομμάτι του μαχαιριού…
• Πολλοί «γνώστες» μπορούν να μελετούν για μέρες τον τύπο χάλυβα του κάθε μαχαιριού. Ναι, υπάρχουν πολλά ατσάλια διαφορετικής ποιότητας για μαχαίρια, ναι, έχουν διαφορετικές ιδιότητες, αλλά ένα μαχαίρι με αεροδιαστημικό ατσάλι πάχους 2mm απλά κατατροπώνεται στις περισσότερες εργασίες από ένα πιο εύρωστο μαχαίρι, με λίγο υποδεέστερο χάλυβα και 4mm λάμα…
• Καλό είναι το μαχαίρι να μην έχει κάποιο χρώμα στη λάμα, για να μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως καθρέπτη στον ήλιο και να μας δουν οι φίλοι μας από μακριά.
• Απαραίτητη είναι και η θήκη για τη ζώνη, αφού δεν θέλουμε να ψάχνουμε να το βρούμε στο σάκο σε ώρα ανάγκης. Προτιμήστε τις πλαστικές θήκες, πλένονται πολύ πιο εύκολα από αίματα σε περίπτωση που γδάρουμε ή καθαρίσουμε ένα θήραμα. Είναι και πιο φτηνές…
• Αν ο κυνηγότοπος μας μοιάζει με στίβο μάχης, ένα μαχαίρι είναι εύκολο να χαθεί. Ένα χαμένο ακριβό μαχαίρι δεν αντικαθίσταται καθόλου εύκολα!
• Ένα ταπεινό αλλά καλά ακονισμένο μαχαίρι είναι απείρως καλύτερο σε ώρα ανάγκης από ένα παρατημένο και στομωμένο «καθαρόαιμο»…
• Σε περίπτωση που χρειαστούμε το μαχαίρι σαν όπλο για κάποιο άγριο ζώο που απειλεί τη ζωή μας, αυτό πρέπει να διαθέτει ικανό μήκος λάμας (όχι πχ. 5cm), και εξογκώματα (μεταξύ λάμας και λαβής) για να μπορούμε να σπρώξουμε χωρίς να γλιστρήσουν τα χέρια μας πάνω στην κοφτερή πλευρά! Άουτς…

Καλό. Αν είχε πριονωτή πλευρά και του έλειπε το χρώμα στη λάμα θα ήταν άριστο…

Συμπεράσματα

1. Το καλό μαχαίρι επιβίωσης είναι βαρύ και σχετικά ογκώδες. Έχει γυαλιστερή (άβαφη) λάμα, μία τουλάχιστον πριονωτή πλευρά και θήκη για τη ζώνη.
2. Μαχαίρια με την παραπάνω περιγραφή βρίσκεις με περίπου 15 ευρώ. 30 – 60 ευρώ αν ψάχνεις κάτι πιο επώνυμο. Πάνω από τα 100 ευρώ πρακτικά αρχίζει η κοροϊδία: Το Τιτάνιο ή ένα αεροδιαστημικό ατσάλι κάνει 15 – 20 – 30 ευρώ το κιλό, και ένα μαχαίρι ζυγίζει συνήθως 100 – 200 γραμμάρια!
3. Το σχόλιο 2 προφανώς αναφέρεται σε τυποποιημένα μαχαίρια. Στα χειροποίητα πληρώνεις την εργασία και την προσοχή στη λεπτομέρεια, αλλά αυτά τα προϊόντα απευθύνονται περισσότερο σε (πλούσιους) συλλέκτες.

ΥΓ. Για τη νομοθεσία των μαχαιριών μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

Η άλλη άποψη…

Μαχαίρι κοπής κρέατος

Πριν από καιρό είδα έναν γέρο και έμπειρο κυνηγό και το μαχαίρι του μου φάνηκε παράξενο από μακριά. Ζήτησα να μου το δείξει.

«Άκου να δεις Ραξή, μου λέει, εγώ δεν μπορώ να ασχολούμαι με φτιασίδια και ακριβές χαζομάρες (κάπως αλλιώς το είπε το χαζομάρες, αλλά τέλος πάντων…). Για να κόβω κλαδιά για προσάναμμα έχω τα χέρια μου και το πριονάκι στο σουγιά μου. Με το σουγιά καθαρίζω και τα μικρά θηράματα. Για τα υπόλοιπα, πήρα ένα ποιοτικό μαχαίρι κοπής κρέατος (κρεοπωλείου) με 25 ευρώ, του έφτιαξα μια πρόχειρη πλαστική θήκη και κάνω τη δουλειά μου: Κόβει σαν ξυράφι (σ.σ. το διαπίστωσα!), ακονίζεται εύκολα και είναι μια χαρά ανοξείδωτο!»

Ανορθόδοξο; Ίσως. Αιρετικό; Μάλλον! Άκομψο; Πιστεύω πως ναι. Φτηνό και πρακτικό; Σίγουρα.

ΠΗΓΗ