Γράφει ο Λύκιος.
Υπήρξαν πολλές οι
φορές, που χτυπήσαμε τις καμπάνες του πολέμου μέσα σε αυτό το ιστόλογιο.
Για πολλούς
λόγους, ευτυχώς ο πόλεμος δεν ήλθε!
Και λέγοντας
πόλεμο, δεν εννοούσαμε αναγκαστικά μια γενικευμένη σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας, αλλά έστω και μια θερμή αναμέτρηση ή θερμό επεισόδιο όπως αρέσει
στους δημοσιογράφους να λένε...
Η αλήθεια είναι,
πως ανεξαρτήτως των σχεδιασμών που γίνονται σε παρασκηνιακά τραπέζια μέσα και
έξω από την χώρα μας, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως ένα επεισόδιο στην
θάλασσα, θα παραμείνει μια τοπική εμπλοκή μεταξύ δύο-τριών σκαφών και δεν θα
εξελιχθεί σε γενικευμένη σύρραξη και εμπλοκή μεγαλύτερων δυνάμεων, από την αυτόματη
αμυντική αντίδραση χαμηλόβαθμων αξιωματικών ή πιλότων. Πόσο μάλλον αν το
επεισόδιο γίνει σε έδαφος νησιού ή στη Θράκη.
Η Τουρκία έχει
πολλούς λόγους να επιδίωξει τώρα μιαν επίθεση σε ελληνικό έδαφος ή θαλάσσιο
χώρο, θέλοντας να δημιουργήσει τετελεσμένο status quo στην περιοχή, από
την οποία διεκδικεί μερίδιο κερδών και στρατηγικών οφελημάτων, ως τοπική
υπερδύναμη που είναι.
Θα έλεγα πως τώρα
είναι πλέον κατάλληλη ευκαιρία για να πετύχει τους στόχους της.
Η Τουρκία υπερτερεί
στρατιωτικά έναντι της Ελλάδος, ο σουλτάνος Ερντογάν απολαμβάνει μεγάλης αποδοχής του λαού του, έχει την πλεονεκτικότερη θέση στις σχέσεις της με τις
υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσίας, ενώ κανείς δεν πρόκειται να την εμποδίσει (ούτε η
Ευρώπη που έχει εμπορικά συμφέροντα μαζί τους) και τελικά είναι η προσφορότερη
στιγμή, τώρα που κόβεται η πίτα των δικαιούχων στα πετρέλαια της ανατολικής
Μεσογείου και του Αιγαίου.
Την ίδια στιγμή
που η Τουρκία διεκδικεί δικαιώματα σε ξένη κυριαρχία, εκβιάζει την Ευρώπη για
χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων ευρώ, ώστε να συγκρατήσει τα εκατομμύρια των
λαθρομεταναστών που περιμένουν στα παράλιά της. Ανοιγοκλείνει την κάνουλα των
μεταναστευτικών ροών κατά βούληση, την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι αρνούνται
την απορρόφηση αυτών των ανθρώπων στα εδάφη τους, εγκλωβίζοντάς τους στην
ακριτική Ελλάδα.
Η πλειονότητα
αυτών των λαθραίων (παράνομων δηλαδή) μεταναστών, αποτελείται από ασιάτες και
αφρικανούς άρρενες, ηλικίας 20-35 ετών, ενώ είναι λίγοι όσοι προέρχονται από
πραγματικά εμπόλεμες περιοχές. Όλως τυχαίως, το 99% αυτών, είναι ισλαμιστές και
προέρχονται από χώρες που η θρησκεία τους ασκείται με φονταμενταλιστικό τρόπο.
Επίσης είναι διαπιστωμένο πως ελάχιστα είναι τα γυναικόπαιδα που έρχονται μαζί
τους, αν και θα περίμενε κανείς να αποτελούν την πλειονότητα των προσφύγων, που
εγκαταλείπουν μιαν εμπόλεμη περιοχή για να επιβιώσουν σε μια ασφαλή χώρα.
Από το γεγονός
μάλιστα πως αν και θα ήταν συμφερότερο για αυτούς, να καταφύγουν σε γειτονικά
κράτη με παρόμοια θρησκεία και πολιτισμό, εν τούτοις επιλέγουν να μεταβούν στην
Ευρώπη που είναι αμιγώς χριστιανική και με ξένο προς αυτούς πολιτισμό,
συμπεραίνει κανείς πως σκοπός τους δεν είναι η καταφυγή για επιβίωση, αλλά η
εποίκηση κατά τις εντολές του Κορανίου, στις περιοχές των απίστων (Αλ
Χαϊζίρια-εντολή μετανάστευσης προς βίαιη επιβολή του Ισλάμ στους απίστους).
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, αν οι άνθρωποι αυτοί διέθεταν τις χιλιάδες ευρώ που
απαιτούνται για την προώθηση στην Ευρώπη, θα ζούσαν πλουσιοπάροχα στις φτωχές
τους χώρες και δεν θα είχαν λόγο να φύγουν από κει...
