Εύχομαι σε όλες και όλους τους φίλους του Καταχθόνιου Δαίμονα,
Καλή Ανάσταση & καλό Πάσχα!
Είθε το Αναστάσιμο μήνυμα, να μας βρει έτοιμους για κάθε υπέρβαση,
προς τους εσωτερικούς μας στόχους.
Αγάπη και Είρηνη στις καρδιές μας!
ΛΥΚΙΟΣ.
Καλή Ανάσταση, Λύκιε. Και για όλους τους φίλους του Καταχθόνιου Δαίμονα.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα, καλή μου Δέσποινα!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα Λύκιε και σε όλους τους Έλληνες με Υγεία.
ΔιαγραφήΡίτα
Αληθώς ο Κύριος αγαπητή Ρίτα!
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά με υγεία!
ΛΥΚΙΟΣ.
Χρόνια Πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη.
Το ανέσπερο Φως να ζεσταίνει τις καρδιές μας και να φωτίζει τους νόες.
ΚΥΡΟΣ
Αληθώς ο Κύριος, αγαπητέ Κύρε!
ΔιαγραφήΑμήν!
ΛΥΚΙΟΣ.
Χριστός Ανέστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/NrIL-0AtDY4
ΛΥΚΙΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΟΥ .... ΑΓΝΩΣΤΟΣ
Αληθώς Ανέστη Άγνωστε! Υγεία, αγάπη και φώτιση, οι δικές μου ευχές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Πού είστε, παιδάκια; Λύκιε; Κοκκινοσκουφίτσα, Ε. Στοχαστή; και όλοι οι άλλοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ νους μας *έχει πιάσει ταβάνι*. Χρειαζόμαστε ένα άλμα. Ένα άλμα συνείδησης. Όποιος το κάνει να το πει και σε μας.
Να περνάτε καλά, να πίνετε νερό, να προσέχετε τον εαυτό σας.
***
Δ.
Εδώ είμαι εγώ πάντως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα άλμα συνείδησης που θα μας βγάλει από το ταβάνι, ίσως να είναι η θέαση του κόσμου μέσα από πολλαπλά μάτια!
Εννοώ την προσπάθεια να βλέπουμε τον κόσμο μας, μέσα από τα δικά μας μάτια και ταυτόχρονα μέσα και από τα μάτια της "κοκινοσκουφίτσας", του Ελ.Στοχαστή, του Λύκιου, της Δέσποινας και όσων άλλων νομίζουμε πως γνωρίζουμε τις ιδέες και την κοσμοθέαση.
Αρχικά για λίγες στιγμές μόνο.
Αργότερα για περισσότερο.
Όχι για να αφομοιωθούμε από τα μάτια των άλλων, αλλά για να μάθουμε να βλέπουμε και εναλλακτικά και κυρίως να βγαίνουμε από το δικό μας "εγώ" και να μαθαίνουμε πως το κάθε τι, έχει πολλές οπτικές προσέγγισης.
Έτσι, για να περνάει η ώρα μας...
ΛΥΚΙΟΣ.
αυτό που λες δεν είναι άλμα συνείδησης, μάλλον διεύρυνση ατομικής οπτικής είναι, και δεν τελειώνει ποτέ,σ' όλη του τη ζωή ασκείται κανείς σ'αυτό..αλμα συνείδησης όπως το λέτε μια φορά γίνεται, επιθανάτια, κι όποιος το καταφερνει δεν εχει τη δυνατότητα να μας το πει οτι το έκανε χαχαχα!αυτοί που κοκορευονται δεξια και ζερβα οτι εχουν πιασει το συμπαν απ' τα κακαλα,περαν του οτι ειναι ιδανικοι για να τους τρολαρεις,ειναι και οι πρωτοι που χρειαζονται την περισσοτερη ασκηση καταρχιν για αποσπαση απο την προσωπικοτητα τους...
ΔιαγραφήΤρεφόμαστε με τρία είδη τροφής. Το κανονικό φαγητό, τον αέρα και τις εντυπώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό μέρους μου τα γνωστά. Εγώ και η Δημιουργία ή σύμπαν είμαστε σε κόντρα, κι αυτό που μας κάνει άσπονδους εχθρούς είναι η Επίγνωση. Αυτή η Επίγνωση που δεν ξέρουμε ακόμα αν είναι γέννημα θρέμμα της Δημιουργίας. Αραιά και που κάνω και εκτυπώσεις. Όπως αυτό που έγραψε ο Λύκιος. Με έβγαλε στην ταράτσα του πατρικού μου σπιτιού. Τότε που κοιτούσα από κει τον κόσμο και δεν τον χόρταινα.
***
Δ.
Υ.Γ. Νάτη και η κοκκινοσκουφίτσα. Λαχταριστή-λαχταριστή. Γεια σου, κοκκινοσκουφίτσα. Σωστά κι ολόσωστα. Ως άλμα βέβαια μπορούμε να εκλάβουμε επίσης κι αυτό το σπρώξιμο, το τράνταγμα όταν έχουμε κολλήσει. Όπως κάναμε παλιά όταν κολλούσε η βελόνα στον δίσκο, στο πικάπ.
τολμώ να πω ότι έχεις εξελιγμενες γευστικές απολήξεις... οι περισσότεροι που με δοκιμάζουν περιοριζονται στο ξινό και στο πικρό... για την κόντρα παντως που λες νομιζω οτι παιζει σημαντικο ρολο και η πλέον υπερμετρη πληροφορια που δεχομαστε... σιγουρα εκ φυσεως κάποιοι ανθρωποι είναι λιγότερο επαναπαυμένοι απο άλλους διανοητικά, αλλά όταν ας πουμε καθημερινα βομβαρδιζομαστε από πληροφοριες βιασμων, πολέμων, αυτοκτονιών, δολοπλοκιών, μίσους, λιμών, καταποντισμών και χιλιων δυο άλλων διαστροφών, όσο καλές άμυνες και να χεις, προσθετικά έχουν καποια επίδραση στον ψυχισμό τέτοιας ποιότητας πληροφορίες... παλιότερα οι άνθρωποι, αρκετα παλιότερα δλδ, προ τηλεορασης ίσως και ραδιοφωνου, δεν γνωριζανε τι γινοτανε παραεξω, ισως απο γενικές πληροφοριες δια στοματος, ήταν πιο εστιασμενοι βεβαια στον μικροκοσμο του σπιτιου και της γειτονιας τους, αλλα ισως να ζουσαν και πιο ευτυχισμενα...και τοτε συνεβαιναν τα χιλια μυρια, αλλα δεν τα ξερανε και ισως να ηταν καλυτερα ετσι...αλλωστε σε τι ακριβως βοηθαει το να ενημερωνομαστε για τονους συρφετου καθημερινα; την εποχη της πληροφοριας λεει, η αγνοια αποτελει επιλογή...
ΔιαγραφήΗ κόντρα μου δεν είναι με τον άνθρωπο. Δεν μου φταίει η *Ανθρωπωδία* (αυτή η ανύπαρκτη λέξη του Δ. Δημητριάδη, που σημαίνει τη διπλή διάσταση του ανθρώπου: ωδή, αλλά συγχρόνως και κτηνωδία).
ΔιαγραφήΕίναι με το οτι (κυριολεκτικά) το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό γιατί έτσι είναι ο νόμος της φύσης, που ποτέ δεν έγινε καμμιά διακήρυξη εναντίον του. Που ποτέ δεν κρίθηκε ... "αντισυνταγματικός".
Η Αναγκαιότητα.
Κι αν ανάγκα και θεοί πείθονται, εγώ δεν πείθομαι. Το δημιούργημα αυτό της τυχαιότητας ή κάποιου δημιουργού, είναι ατελές και προβληματικό.
Λένε πως βλέπουμε το θεϊκό σχέδιο από την ανάποδη. Οψόμεθα όταν το δούμε και από την καλή.
Στο μεταξύ έχουν κυκλοφορήσει κάτι θεσπέσια μούσμουλα. Πάμε ολοταχώς και για κεράσια και καρπούζια. Απολαύσεις στην γήινη ζωή μας. Pleasures! (για να ειπωθεί και κάτι αγγλικό τώρα που λείπει ο Ελ. Στοχαστής. Και δεν δίνει ούτε ένα σημείο ζωής για να είμαστε ήσυχοι οτι είναι καλά).
***
Δ.
μα πώς γίνεται να μην έχεις πρόβλημα με τον άνθρωπο, όταν αυτός είναι που κυρίως καταχράται τον νόμο που λες και μάλιστα με πλήρη επίγνωση... δε νομίζω δλδ να έχεις πρόβλημα με τον καρχαρία που καταπίνει τον κοκοβιό ή με τη γάτα που τρώει το ποντίκι ή με τον τάδε γαλαξία που καταπίνει τον γειτονικό του... επίσης ο άνθρωπος είναι μάλλον ο μόνος που μπορεί να ενοχλείται από αυτόν τον νόμο, προφανώς όλα τα υπόλοιπα βασίλεια δεν τραβανε κανένα ζόρι, είναι ηθικό δλδ το πρόβλημα και μάλιστα μέσα από την ανθρώπινη αντίληψη... κάποιες φορές πάντως συμβαίνει το μικρό ψάρι να τρώει το μεγάλο και μάλιστα να το αφανίζει και σε χρόνο dt, βλέπε ιούς φερειπείν...
Διαγραφήόσο για τον ελ στοκ που λες, να ενημερώσω το κοινό ότι άπαξ και εμφανιστεί, εγώ θα σας κουνήσω το μανδήλι... μα είναι τόσο κουραστικός! θα μπορούσαμε βεβαίως να κανονίσουμε τη συμμετοχή στο λυκοτσαρδί με τρίμηνα voucher εναλλάξ αχχαχαχα!! εγω αγάπη, θέλω χαλαρά πράματα... αιώρα, αγνάντεμα τον χοράιζον και να μιλάμε με τα μάθια... άμα είναι να πρέπει να αναλύσουμε όλο το φυτικό βασίλειο με τον άβακα και τα λυσάρια-νουβέλες για να ορίσουμε τους ορνούς, καλύτερα να πάω να μαζέψω μούσμουλα...
Παρά λίγο θα το έχανα το σχόλιο εδώ που είναι.
ΔιαγραφήΝα σκεφτείς οτι κάθομαι και διαβάζω μόνη μου Γκουρτζίεφ για να αναπληρώσω το κενό του Στοχαστή. Είμαι φαν. Όπως είμαι φαν δική σου και κάποιες φορές και του εαυτού μου όταν τον βλέπω τυπωμένο. Με τον Λύκιο είναι αλλιώς. Υπάρχει ένα δέος, ένα μυθικό στοιχείο, που δημιουργεί μιαν απόσταση που μόνο εσύ μπορείς και διανύεις παρακάμπτοντας. Δεν θα ξεχάσω πόσο είχα γελάσει με το "τουμπεκί μουντ", με το οποίο προσπάθησες να ερμηνεύσεις την απουσία του αλλά και να εκμαιεύσεις απάντηση. Ακόμη γελάω καμμιά φορά κι ας μάθαμε τον λόγο εκείνης της απουσίας.
Ναι, με την φάση που ο καρχαρίας καταβροχθίζει τον κοκοβιό έχω πρόβλημα. Και δεν ξέρω αν τον κοκοβιό τον πειράζει ή το παίρνει χαμπάρι, αλλά ο τρόμος των θηλαστικών όταν συλλαμβάνονται και καταβροχθίζονται από ένα μεγαλύτερο, είναι αδιαφιλονίκητος και με αγγίζει βαθιά. Και αυτή είναι η αιτία που ζητώ τον λόγο από τον δημιουργό. Γιατί πες οτι εγώ κάνω τα γυμνάσια μου στο γυμναστήριο Γη. Για τον κοκοβιό όμως πρέπει να δώσει λόγο.
Όσο για τις κτηνωδίες του ανθρώπου, βρίσκεται με διαδικασίες ερήμην του, σε έναν αφιλόξενο πλανήτη, ανυπόδητος, γυμνός, χωρίς στέγη, χωρίς υποδομές, έρμαιο των αναγκών. Της Ανάγκης. Όλα μόνος του. Δεν χρωστάει παρά μόνον στον εαυτό του το να εξελιχθεί, να ανυψωθεί, να προσεγγίσει αυτό το περιβόητο και αγνώστου προελεύσεως καθ' ομοίωσιν. Ή μήπως χρωστάει; Στους άλλους κατοίκους του πλανήτη, για να συνεργαστούν αρμονικά, να αναπτυχθούν και να ζήσουν χωρίς βαρβαρότητα; Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι προαιρετικό και όχι υποχρεωτικό.
Τι σημαίνει για σένα το καθ' ομοίωσιν, κοκκινοσκουφίτσα;
***
Δ.
κοίταξε μαναρι μου, για τον ελ στοκ δεν ξέρω αλλά για το οτι είσαι φαν δική μου θα πρέπει να σε κάνει να νοιώθεις πολύ υπερήφανη! διότι θα πρέπει να σε πω ότι είσαι φαν ενός καλτ πιξελικού μύθου και μάλιστα βαθύτατα ελιτιστικού και εκλεκτικού μύθου και δεν εντρέπομαι καθόλου δια τούτον... για να καταλάβεις δλδ, σήμερα πήγα κι έδωσα τα τελευταία μου 5 εβρά για να πάρω 5 μετρημένες κουτσομούρες, 20 εβρά το κιλό βλέπεις... το πότε τώρα θα ξαναέχω λεφτά, η θεά κι η ψυχή μου! άλλος στη θέση μου θα έπαιρνε 10 πακέτα μακαρόνια να βγάλει τον μήνα... εγώ πάλι θα φάω για βραδυνό παρέα με το μωρό μου τις κουτσομούραι μαζί με κόκκινο μαρούλι σαλατα και θα μαι ευτυχής, δεν συμβιβάζομαι με τον κατιμά...
Διαγραφήγια να σου απαντησω τώρα για το καθ' ομοίωσιν, παρότι δεν είμαι χριστιανό, θα πρέπει καταρχίν να δω πού ελέχθη... ελέχθη λοιπόν στη γένεση και μάλιστα ελέχθη για τη δημιουργία του χωμάτινου ανθρώπου... εγώ τώρα ως ας πούμε λογικό ον, τί πρέπει να καταλάβω; ενας κάποιος δημιουργός δημιούργησε ένα ον από χώμα το οποίο ομοιάζει σε κείνον ή έχει τις δυνατότητες να ομοιάσει... το πρώτο μου συμπέρασμα είναι ότι κι αυτός ο δημιουργός πλάστηκε από κάποιον άλλον και μάλιστα απο ευτελές υλικό... η δέ δυσκολία η οποία επιδεικνύει το δημιούργημα του για να του ομοιάσει στις δήθεν αρετές, είναι προβληματική εξόχως... πώς είναι δυνατόν να δημιουργεί κάποιος κάτι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του και στην πράξη να πετυχαίνεται η όποια ομοίωση από τον έναν στα πόσα και γω δεν ξέρω μύρια... κάτι μπάζει εδώ... μήπως τελικά η ομοίωση είναι αυτό που βλέπουμε στην πλειοψηφία των ανθρώπων και όχι στη μειοψηφία;
Ομολογώ πως αυτή τη φορά ήσουν γενναιόδωρη στην απάντηση σου, συνήθως βαριέσαι. Ήταν καλή απάντηση, θαρραλέα και ελευθερη, και πάει την σκέψη ένα βήμα παραπέρα.
ΔιαγραφήΓια μιαν άλλη στιγμή και όχι απόψε που θα απολαύσεις το δείπνο σου με εκλεκτή παρέα: Αυτή η μειοψηφία, περί τίνος πρόκειται; Θέλω να πω πώς προκύπτει η διαφοροποίηση; Εσύ πχ, πώς προέκυψες;
***
Δ.
Σε κόντρα με την Δημιουργία ή σε καχύποπτη ανάγκη αναγνώρισής της. Διότι αυτή η ανάγκη είναι που οδηγεί στην Επίγνωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αφού τελικά είμαστε κι εμείς δημιουργήματα, πως θα ξεφεύγαμε από τα όρια της Δημιουργίας και τους σκοπούς της;
Μπορούμε να βγούμε έξω από την σκέψη του Δημιουργού;
Να τοποθετηθούμε έξω από το σύστημα από το οποίο είμαστε δομημένοι;
Υπάρχουμε τότε;
ΛΥΚΙΟΣ.
Ένα δημιούργημα που στέκεται με θάρρος και επίγνωση απέναντι στον δημιουργό του χωρίς να έχει αποκλείσει την τυχαιότητα (πλην της λογικής σκέψης οτι τίποτε δεν γίνεται από το τίποτα). Ζητά εξηγήσεις, διαπραγματεύεται, αν και ξέρει οτι δεν θα λάβει απαντήσεις παρά αφού παραδώσει το σώμα. Αλλά δεν παραδίδεται. Ορθώνει το ανάστημα του και ρωτάει. Κύριε των Δυνάμεων, αν άρχεις, εσύ έφτιαξες αυτήν την γοητευτική και σαδιστική κατασκευή ή κάποιος άλλος; Και δεν μπορείτε ούτε Εσύ ούτε αυτός να διορθώσετε το πρόγραμμα; (Όχι δεν μπορούν. Είναι απλώς μια δημιουργημένη νομοτέλεια. Εμείς επιμένουμε να ερχόμαστε και να ξαναρχόμαστε ψάχνοντας εδώ, μέσα στην σπαρακτική τροφική αλυσίδα και την γνώση του καλού και του κακού να βρούμε τον λόγο. Τον Λόγο. Ο άνθρωπος που θέλει να γίνει άνθρωπος της γνώσης, ο πολεμιστής της κόψης του ξυραφιού, με λιτότητα, περίσκεψη, απλότητα, αθωότητα και πάνω από όλα έλλειψη αυταρέσκειας, αναγνωρίζει το δώρο της εδώ ζωής και παρά τα ελαττώματα της την χαίρεται. Μπορεί και να μην υπάρχει άλλη. Αλλά δεν ξεχνά ποτέ τον Σκοπό του. Να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή και ελαφρύς σαν πουπουλάκι νεοσσού, ώστε να κάνει το άλμα την ώρα Εκείνη που θα συναντηθεί με το Αχανές.)
ΔιαγραφήΚατά τα άλλα δεν ξέρουμε ακόμα με βεβαιότητα αν ο Νους είναι παράγωγο της δαιδαλώδους κατασκευής και λειτουργίας
του εγκεφάλου ή αν ο εγκέφαλος είναι συνδεδεμένος με κάποια πηγή εντός ή εκτός ης δημιουργίας. Αλλά η επιστήμη προχωράει γοργά στην κατεύθυνση αυτή.
Καταλαβαίνω οτι έχω έδρα το σώμα. Μέσω των αισθητηρίων οργάνων του σώματος αυτού αντιλαμβάνομαι τον ορατό κόσμο και παίρνω ερεθίσματα, ενώ ταυτόχρονα πηγαινοέρχομαι στον κόσμο των αοράτων.
Ζω σε δύο κόσμους. Ο ένας ειναι ο κόσμος των αισθήσεων. Ο άλλος ποιος είναι; Είναι ένας επεξεργαστής. Ένας κομπιούτερ που επεξεργάζεται τα ερεθίσματα και δημιουργεί σκέψεις, ιδέες, κάνει σκέψεις επί σκέψεων, δεν είναι θεατής της ταινίας, είναι συγγραφέας. Είναι ο αόρατος κόσμος η νόηση; Είναι καθόλου σαφές αυτό που θέλω να πω;
Βέβαια ένας άνθρωπος που έχει τόσο πολύ ταξιδέψει στον κόσμο των αοράτων κατά την διάρκεια του ύπνου του σώματος, δεν δικαιούται να τον αμφισβητεί. Αλλά όπως είπαμε βρίσκεται κι ο κόσμος αυτός εντός της δημιουργίας.
***
Δ.
Και να το κλείσω με μια γενική οδηγία για όσο βρισκόμαστε στην ζωή αυτή. Είναι του Δον Χουάν, του δάσκαλου του Καστανέντα.
"Η ελευθερία του πολεμιστή είναι ή να ενεργεί άψογα, ή να ενεργεί σα μπούφος. Δεν έχει άλλη επιλογή".
Τώρα που το σκέφτομαι, μας δίνεται βέβαια εδώ η δυνατότητα να ανακαλύψουμε την δύναμη ή την αδυναμία μας. Να ασκηθούμε.
ΔιαγραφήΝα αναμετρηθούμε με τις αρχέγονες Δυνάμεις. Αθλητισμός. Εκ του άθλος. Με σκοπό την ύψιστη απόδοση.
***
Δ.
Γιατί λες "κοκκινοσκουφίτσα" πως το συνειδησιακό άλμα πρόκειται για επιθανάτια αποκλειστικά εμπειρία(άρα αδύνατον να την γνωρίζουμε όσοι δεν έχουμε βρεθεί στο τούνελ);
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την πολυπρισματική ή διευρυμένη κοσμοθέαση πάντως για την οποία έγινε λόγος, το δημιούργημα έρχεται εγγύτερα στον Δημιουργό που τα πάντα ορά και ορίζει γιατί πολύ απλά κατανοεί καλύτερα το σύστημα του οποίου και το ίδιο, είναι μέρος. Όσο περισσότερους νόμους και κανόνες του συστήματος γνωρίζει τόσο πιο εύκολα συμμετέχει στην διαμόρφωσή τους. Το καθ' ομοίωση(προς ποιόν;) αυτό δεν φανερώνει; Την εγγενή μας δύναμη να συνδιαμορφωνουμε το συμπαν, παίζοντας.
ΚΥΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"...η δυσκολία η οποία επιδεικνύει το δημιούργημα του για να του ομοιάσει στις δήθεν αρετές..."
Δυσκολίες. Γιατί η Χάρις δε νοείται άνευ πόνου. Το *καθ'ομοίωσιν εμπεριέχει απαρεγκλίτως την δύσβατην οδόν την οποία ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν αποποιήθηκε.
ΚΥΡΟΣ
Το καθ' ομοίωσιν στον τέλειο, τον ιδανικό εαυτό μας, ξέρουμε τι σημαίνει. Κι ας είναι ένα αφηρημένο σχήμα λόγου. Το νιώθουμε μέσα μας. Συνειδητά δεν το επιλέγουμε και το προσπερνάμε. Τι θα ήθελα να κάνει ο άλλος για μένα αν ήμουν στην θέση του; Δεν είμαι όμως διατεθειμένος να το κάνω. Είναι πολύ βαρύ. Το προσπερνάω. Δεν επιλέγω να το σηκώσω στους ώμους μου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Είμαι ελεύθερος.
ΔιαγραφήΨευδώνυμο Άνθρωπος
Ξέρω, γνωρίζεις πως υπάρχει. Είναι μια αρχόντισσα με καμπούρα, που κουβαλάει στις μικροκαμωμένες πλάτες της κουρασμένα παραμύθια. Σου κάνουν εντύπωση οι χιλιοτρυπημένοι της σάκοι. Τους ακουμπάει δίπλα στα γυμνά της πόδια. Σε αυτά τα πόδια που έχουν πατήσει σε άσφαλτο που καίει και σε παγωμένα πεζοδρόμια. Τι λογής κούφια διαμάντια να κουβαλάει άραγε; Ψάχνει να βρει στον κάδο το εισιτήριο που πέταξες...Για να το ακυρώσει στο λεωφορείο της δικής της παρολίγον ζωής. Δεν κοιτάς απέναντί σου. Προσπάθησε όμως να ρίξεις το βλέμμα σου στην ακτίνα της σκιάς της. Ασε τα βαριά από ντροπή βλέφαρα να σηκωθούν και να την κοιτάξουν τώρα που πίνει διψασμένα από ένα μισοάδειο κουτί αναψυκτικού. Ντροπή για σένα, ντροπή για μένα, ντροπή που λέγεσαι άνθρωπος. Θέλεις να της πεις πως υπάρχει Θεός. Κι αν όμως δεν υπάρχει; Κρατάς ένα μπουκάλι νερό και το αφήνεις σε μια γωνιά, μήπως περάσει και το δει. Ελπίζεις να το δει. Εκείνη το προσπερνά, λες και κατάλαβε πως είναι ποτισμένο με οίκτο. Και το λεωφορείο σου φτάνει. Και ανεβαίνεις την πόρτα που ανοίγεται μπροστά σου. Και βουρκώνεις με τη γενναία ψυχή που χάνεται πίσω σου. Και βάζεις τα κλάματα με το δειλό σκοτάδι που βρίσκεται μέσα σου.
a-prosar
Είναι πολλές οι δικαιολογίες για να αποποιηθώ το καθ' ομοίωσιν. Αυτή που επικρατεί τελευταία είναι το κάρμα. Μας παρηγορεί η εξήγηση αυτή του κόσμου. Ξεπλένει την αδυναμία μας. Κι έπειτα δεν είναι μία η κυρία με τους σάκους και τα κουρασμένα παραμύθια στις μικροκαμωμένες πλάτες της. Είναι όμως μία η συγκεκριμένη κυρία. Σκουπίζω τα δάκρυα μου και ευτυχώς σε λίγα λεπτά θα ξεχάσω.
Λύκιε;
***
Δ.
Θέλει θάρρος η ζωή.
ΔιαγραφήΘάρρος να δούμε μέσα μας, με καθαρό βλέμμα.
Δεν μας βολεύει να δούμε την κυρία μέσα μας. Δεν τολμούμε να δούμε αυτά που χάσαμε, αυτά που αφήσαμε να φύγουν απαρατήρητα, αυτή τη σοφία που μας άφησαν οι εμπειρίες που μας πόνεσαν.
Απωθούμε ότι μας πονά, παρόλο που ξέρουμε την αξία του.
Αυτό όμως βρίσκεται εκεί και περιμένει να το αντικρούσουμε κατάματα. Όχι με οίκτο για το επώδυνο παρελθόν μας, αλλά με αγάπη και αποδοχή.
Ο σάκος είναι οι πολύτιμες εμπειρίες που κουβαλάμε. Αυτές που μας πόνεσαν και δεν θέλουμε να θυμόμαστε.
Χρειάζεται θάρρος να ανοίξουμε το σάκκο και να θυμηθούμε όσα ζήσαμε. Να τα εκτιμήσουμε και να τα φορέσουμε ως στολίδια, φανερά! Μέσα στο φώς.
ΛΥΚΙΟΣ.
Πολύ φοβάμαι πως μεταθανάτια, κανείς δεν θα λάβει τέτοιες απαντήσεις που περιμένετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφενός διότι θα απουσιάζει το λογικό μέρος μας, το οποίο αναζητά την κατανόηση της Δημιουργίας, μέσω της λογικής διεργασίας πάνω σε απτά σημεία αναφοράς και δεύτερον διότι το ανώτερο νοήτικο σώμα, αναζητά νέες ευκαιρίες μετενσάρκωσης ώστε να ξαναφορεθεί το εργαλείο που βοηθά σε αυτό τον σκοπό: την Επίγνωση.
Άρα απαντήσεις μεταθάνατον, γιοκ!
Οι απαντήσεις μάλλον κατακτούνται και δεν δωρίζονται, μέσα στο υλικό πεδίο.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο άνθρωπος θεωρείται ανώτερη οντότητα από τους αγγέλους. Επειδή έχει περισσότερες εκφάνσεις στην κλίμακα της Δημιουργίας και μπορεί να αποκτά Επίγνωση μέσα από την ύλη. Οι άγγελοι δεν μπορούν...
Γι αυτό και ο ρόλος τους είναι υποβοηθητικός και αποσκοπεί στην εξέλιξη των όντων που μπορούν να υλοποιούνται.
Ο εγκέφαλος ωστόσο είναι ένα υλικό όργανο, που λειτουργεί καθ'ομοίωσιν του νοητικού κέντρου και διενεργεί ηλεκτροχημικές διεργασίες, ώστε όπως στο αιθερικό επίπεδο ο νούς επιδρά στα κατώτερά του πεδία, έτσι και αυτός να επιδρά και να ελέγχει τα δικά του υφιστάμενα όργανα, σωματικές λειτουργίες, ώστε να εκφράζεται στο υλικό πεδίο, ο νους.
Ο νους όμως, είναι πνευματικής υφής μέρος.
Όταν θελήσει να εκφραστεί, ο εγκέφαλος θα δώσει εντολή στο χέρι να γράψει ένα κείμενο. Ο εγκέφαλος κάνει την μετατροπή των ιδεών σε γράμματα και λέξεις. Η ιδέα και η έμπνευση όμως, δεν μπορεί να παραχθεί ηλεκτροχημικά.
Η εσωτερική πνοή (έμπνευση), πηγάζει από το πνευματικό μας μέρος. Την ανώτερη παρουσία μας στη Δημιουργία. Αυτή που είναι κοντά στην Πηγή της.
Γιατί λέω ότι έχω σώμα και δεν λέω ότι είμαι σώμα;
Ποιός είμαι τελικά εγώ που έχω (ως κτήτωρ) σώμα, νου, ψυχή;
Μήπως κάτι περισσότερο απ' όλα αυτά μαζί;
Πάντως φαίνεται πως τελικά πρέπει να διαχωρίζουμε την Δημιουργία από γενική έννοια, σε πιο ειδική.
Μάλλον αναφέρεστε στην Δημιουργία του υλικού κόσμου και μάλιστα σε "αυτόν" που την ορίζει.
Με δυο λόγια, στην νομοτέλεια του υλικού κόσμου και γιατί αυτή λειτουργεί "ανήθικα" σύμφωνα με την δική μας ηθική αντίληψη, η οποία καταχωρεί τον πόνο στις αποφυγές.
Δεν ξέρω πια είναι η στρέβλωση.
Η ηθική της υλικής νομοτέλειας ή η ανθρώπινη;
Στρέβλωση ή κατανόηση και υπέρβαση;
Μήπως η ηθική της υλικής νομοτέλειας, μας δείχνει πως η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να ορίζεται και να εξαντλείται μέσα στο πεπερασμένο υλικό κόσμο;
Πως ο άνθρωπος είναι περαστικός παρατηρητής από τον υλικό κόσμο και τελικά ανήκει σε μια άλλη ανώτερη νομοτέλεια;
Ο άνθρωπος καταδικάζει τον επονείδιστο και απεχθή πόνο, διότι δεν είναι στην φύση του η αποδοχή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ύλη τον περιορίζει. Με πόνο γεννιέται, με πόνο πεθαίνει. Είσοδος και έξοδος στην ύλη, με οδύνη.
Ο άνθρωπος αναγκάζεται να εγκλωβιστεί στην πυκνή ύλη και ασφυκτιά! Η φύση του είναι ελεύθερη, ρευστή, διάχυτη. Πλέει ελεύθερος στον κοσμικό χυλό.
Οταν συμπυκνώνεται για να χωρέσει στην ύλη, πονά!
Ωστόσο η ελευθερία που απολάμβανε, δεν του προσέδιδε καμία αντίληψη της ύπαρξής του, διότι ήταν μέρος του Όλου.
Έπρεπε να συμπυκνωθεί τόσο πολύ, ώστε να αποκτήσει ατομικότητα. Να μπει στο μικρόκοσμο της ύλης που αποτελεί μικρογραφία (κατ' εικόνα) του Όλου, ώστε ως συμπύκνωμα πλέον, να αντιληφθεί την αντίθεση του εκδηλωμένου, με τον ανεκδήλωτο κόσμο.
Αλλά αφού όπως επάνω έτσι και κάτω, τότε πόθεν η αντίθεση του εκδηλωμένου με τον ανεκδήλωτο κόσμο;
Διαγραφή***
Δ.
Σε τι διαφέρει ο εκδηλωμένος από τον ανεκδήλωτο κόσμο; Στο ότι ο εκδηλωμένος είναι συντεταγμένος και συνεπώς έχει μορφή, ενώ ο ανεκδήλωτος είναι άμορφος και χαοτικός.
ΔιαγραφήΓια να γίνει αντιληπτό αυτό, ο άνθρωπος πρέπει να βιώσει και να κατανοήσει την φύση των μορφών. Την φύση και την σύσταση του εκδηλωμένου κόσμου.
Στον μικρόκοσμο που δημιουργεί η συμπυκνωμένη ύλη, ο άνθρωπος καθίσταται ικανός να αντιληφθεί την έννοια της ύπαρξης, δηλαδή του κόσμου των μορφών. Αφού αντιληφθεί αυτό, μπορεί κατ΄αναλογία να αντιληφθεί και την φύση και σύσταση του μακρόκοσμου, αλλά και την διαφορά του από τον ανεκδήλωτο κόσμο. Αυτόν δηλαδή από τον οποίο προήλθε ο εκδηλωμένος κόσμος.
Η ύλη μας προσφέρει την ευκαιρία να γνωρίσουμε το χάος του ανεκδήλωτου, μέσα από την αποδόμησή της, όταν δοκιμάζουμε τις πολικότητες.
Δηλαδή αν και το ανεκδήλωτο δεν εμπίπτει στην αρχή της αντιστοιχίας "όπως επάνω, έτσι και κάτω", ωστόσο με την επίγνωση που αυτη η αρχή μας προσφέρει, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε την διαφορά που έχει η εναλλακτική κατάσταση του εκδηλωμένου από τον ανεκδήλωτο κόσμο.
ΛΥΚΙΟΣ.
Παρατηρεί την επώδυνη νομοτέλεια της ύλης. Την κρίνει βιωματικά, άρα την κατακτά γνωσιακά. Βλέπει το λιοντάρι που καταβροχθίζει την αντιλόπη και τον πόνο της τελευταίας που αφήνεται βορά στα δόντια του. Ταυτίζεται μαζί της και την συμπονά. Στοχάζεται και κατανοεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιλαμβάνεται πως είναι περαστικός από την ύλη και πως ο νους του αναζητά βιώματα, που ο χρόνος περιορίζει. Πρέπει να βιαστεί να βιώσει, πριν φύγει. Πρέπει να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για βίωμα που θα του φέρει γνώση.
ΛΥΚΙΟΣ.
Και ενώ το περιμένουμε, πάντα μας εκπλήσσεις με τον νομοτελειακό λόγο σου, Λύκιε.
ΔιαγραφήΔ.
Υ.Γ. Χθες βράδυ, κοκκινοσκουφίτσα, παρ' όλο που ήμουν πολύ κουρασμένη, δεν παρέδιδα το σώμα, να κοιμηθεί, να ξεκουραστεί. Όπως κάνω συνήθως δηλαδή. Και ξαφνικά άρχισα να βλέπω άλλα αντί άλλων. Η ορατή πραγματικότητα άρχισε να καταρρέει. Να σωριάζεται. Πίξελς. Ψηφιακή πραγματικότητα. Κλείνω φώτα, κλείνω μάτια, εξαφανίστηκα άρον άρον στο νάνι.
Πάντως όταν σήμερα μιλάμε για καθ' ομοίωσιν, μολονότι είναι δανεισμένο από την Γένεση, εννοούμε ένα πρότυπο, ένα υπόδειγμα, τον τέλειο άνθρωπο, τον ιδανικό, στον οποίο θέλουμε, αν θέλουμε, να ομοιάσουμε. Να τελειωθούμε. Μην κολλάς στην Γένεση.
Και πώς είναι ο τέλειος Άνθρωπος; Όπως τον οραματίζεται ο καθένας μας κατά την συνείδηση του. Αυτή είναι η γνώμη μου.
Για την περιγραφή της Γένεσης, ίσως μας πει ο Λύκιος.
βρε παιδιά, ωραία όλα αυτά που λέτε, τα είπατε και μαζεμένα κιόλας, αλλά να πω και γω η καψερή κάτι σχετικά με τον δημιουργό και το καθ' ομοίωσιν το οποίο λέτε και ξαναλέτε... διαβάζω λοιπόν η αφελής τη γένεση η οποία μιλάει για έναν δημιουργό που δια του λόγου έφτιαξε το φως, το σύμπαν, τους γαλαξίες, τους πλανήτες, ουρανούς, θάλασσες... δια του λόγου, έτσι; κι έρχεται η ώρα του ανθρώπου, του κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του όντος και δεν αναφέρεται πουθενά η χρήση αυτου του φοβερού και τρομερού λόγου που δημιούργησε τα πάντα όλα, παρά αναφέρεται το χωμα βάσει του οποίου πλάστηκε αυτό το ύψιστο ον με τις απειρες δυνατότητες όπως λέτε και ξαναλέτε... με χώμα... το καθ΄ομοίωσιν ον... ειμαι δλδ η μόνη η οποία αντιλαμβάνεται κάτι λάθος στην εξίσωση;;; καταρχίν αυτη η τεχνική δημιουργίας όντος, μου θυμίζει πολύ την τεχνική δημιουργίας γκόλεμ...βεβαια εκεί εχουμε μίξη χώματος και αίματος και μετά εμφύσηση ζωής...η οποια τεχνική συναντάτε σε όλες τις κουλτούρες και θρησκείες ανα τον πλανήτη...στην ορθοδοξία μάλιστα ένα γνωστο σχετικό θέμα είναι ο δήθεν αρχάγγελος μιχαήλ στη μανταμάδο λέσβου, ο οποίος φυσικά δεν είναι ο μιχαήλ, είναι ένα ον φύλακας... εσας δλδ βρε μαναρια μου, αυτο το καθ' ομοίωσιν δεν σας μπάζει ολίγον τι;;;είπαμε, χώμα κου.λου.που..
ΑπάντησηΔιαγραφήα ναι! κι επειδή ρωτάει παραπανω ένας σύντεχνος περί του επιθανάτιου συνειδησιακού άλματος, να του απαντήσω... κύρε μου, χρυσέ μου, γω πάντως συνειδησιακό άλμα θα ξέρω ότι έχω κάνει όταν θα καταφέρω να "δω"-οραματιστώ ένα χρώμα όξω από το γνωστό χρωματικό φάσμα! ως τώρα όσες προσπάθειες κι αν έχω κάνει ΔΕΝ!!! μπορεί να παίζω με κοντραστ, σατουρέησον, μπράιτνεςς κλπ. αλλα κάτι έξω από το ρέηνμποου, ΟΧΙ. ευελπιστώ κατα την ώρα του θανατου μου να με ευλογήσει η Θεά να είμαι συνειδητή και να δω αυτό που ως τώρα δεν μπορώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το κατ΄εικόνα και ομοίωση το βλέπω ως εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αρχή της αντιστοιχίας λέει ότι "όπως επάνω, έτσι και κάτω". Δηλαδη πως υπάρχει μια αντιστοιχία του μακρόκοσμου (σύμπαν) προς τον μικρόκοσμο (άνθρωπος).
Και πράγματι η δομή των μικροσωματιδίων, είναι όμοια με αυτή των πλαντητικών συστημάτων και των γαλαξιών.
Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι όλα έχουν μια αντιστοιχία, από πάνω προς τα κάτω και από μέσα προς τα έξω.
Αν δεχτούμε ότι ο άνθρωπος έχει πολλαπλές υποστάσεις και δεν είναι μόνο σαρκικός, προέρχεται δε απ΄ευθείας απ΄την Πηγή της Δημιουργίας του Κόσμου, τότε κατ΄αντιστοιχία, το σαρκικό του σώμα αναλογεί στις ανώτερες μορφές του, μέχρι την ίδια του την Πηγή.
Αν Πηγή είναι ο Θεός, τότε το "καθ΄ομοίωσιν" σημαίνει πως ο άνθρωπος έχει ανάλογη σύσταση και ιδιότητες με Αυτόν. Ανάλογη όμως, όχι ίδια!
Το κατ'εικόνα όμως, μάλλον έχει να κάνει με το φαίνεσθαι.
Κάπου εκεί σκαλώνουμε νομίζω, ε;
Κάπου εκεί ψιλιαζόμαστε πως ο "δημιουργός" του υλικού μας σώματος, μας μοιάζει.
Μάλλον, του μοιάζουμε για να ακριβολογούμε...
Ναι λοιπόν, το ανθρώπινο σώμα ως υλικό κατασκεύασμα φαίνεται να είναι προϊόν γεννετικής μηχανικής ενός άλλου δημιουργού, που φτιάχνει κλώνους του σε κάποιο "εργαστήριο".
Η Γέννεση λοιπόν, μάλλον μας μιλά για κάποιον μικρό δημιουργό, που όχι δια του Λόγου Του, αλλά δια της γεννετικής μηχανικής, έπλασε το ανθρώπινο είδος.
Σε πόσους τελικά Δημιουργούς αναφέρεται η Βίβλος;
Μάλλον η "κοκκινοσκουφίτσα", θέλει να μιλήσουμε για την ...προσγειωμένη μας εκδοχή και να αφήσουμε την υπερβατική μας πίσω.
Καμμία αντίρρηση!
Στις αρχές του Καταχθόνιου Δαίμονα, αυτό ήταν το κεντρικό θέμα που ασχολείτο για πολύ καιρό...
ΛΥΚΙΟΣ.
"...ευελπιστώ κατα την ώρα του θανατου μου να με ευλογήσει η Θεά να είμαι συνειδητή και να δω αυτό που ως τώρα δεν μπορώ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΩπ, να το! Θέλεις να είσαι συνειδητή μετά θάνατον και να δεις πέραν των απτικών σου δυνατοτήτων. Να αντιληφθείς χορδές του κόσμου, που δεν σου επιτρέπουν οι αισθήσεις. Να υπερβείς τις δυνατότητες που σου περιορίζει το σώμα και το μυαλό σου.
Μόνο που χωρίς αυτά, τι νόημα θα 'εχει η συνείδηση αφού "εκεί" δεν υπάρχουν ούτως ή άλλως οι περιορισμοί του σώματος και της ύλης;
Η συνείδηση τροφοδοτείται και λειτουργεί μέσα από την αντίληψη των ερεθισμάτων που μας προσφέρει η ύλη και οι αισθήσεις μας.
Φοβάμαι λοιπόν, πως μαζί με τον θάαντο του υλικού σου σώματος, θα χάσεις και την συνείδηση του να καταλάβεις το άλλο χρώμα που λαχταράς να "δεις".
Συνεπώς διερωτώμαι, μήπως η λαχτάρα μας να δουμε το άλλο χρώμα, εστιάζεται αποκλειστικά την πορεία μας μέσα στην ένσαρκη ζωή;
Μήπως πρέπει να ανοίξουμε το τρίτο μάτι μας πριν αναχωρίσουμε για το αλλού;
ΛΥΚΙΟΣ.
Ας επιστρεψει ο Ε.Σ κι εσυ ας μας κουνησεις το μαντηλι οσες φορες επιθυμεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειωτεον ομως πως το μαντηλι το κουνανε καλυτερα οσοι μετεχουν στο χορο.
λύκιε δεν μίλησα για μετά θάνατον, είπα κατά την ώρα του θανάτου :) σε επιθανάτιο χρόνο αναφέρθηκα, θεωρώ ότι είναι το κομβικότερο σημείο συνειδησιακά... βεβαια και τα πρωτα λεπτά μετά θανάτου είναι αρκετά κομβίκα, το πρώτο 5λεπτο ουσιαστικά που γίνεται η μετάβαση, ΑΝ γίνει, εκει αναφερόμουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήκοιτάξτε αγάπες, θα είμαι ειλικρινής, μιας και εμφανίσθη ελστόκιος κλώνος... σας βρίσκω συμπαθείς, μου αρέσει ενίοτε να σχολιάζω εδώ, αλλά νομίζω ότι μεταξύ σας είστε πιο συμβατοί, ρολάρουν ομαλότερα οι σκέψεις σας, μαζί και του ελ στοκ, οι 3-4 ας πούμε που είστε εδώ θα μπορούσατε πραγματικά να λύσετε πολλά απο τα ζητηματα που σας απασχολούν, γω είμαι άλλης πάστας, διαφορετικής, μπορώ να κάνω επισημάνσεις μέχρι να βαρεθώ... οποτε μην απασχολείτε τον νου σας θέτοντας συγκεκριμένα σε μενα ερωτηματα... το μανδήλι καλέ συ απ' το πλοίο θα στο κουνησω, καλαματιανά δεν χορεύω γω, πότνια είμαι...
Σωστά! Κατά την επιθανάτια φάση, μπορεί να συμβεί αύτο. Αλλά τι αξία θα έχει αυτό έπειτα, αφού η συνείδησή σου δεν θα παραμείνει ώστε να το θυμάται και να το επεξεργαστεί. Μια στιγμή εμπειρίας και τέλος... Έστω όμως, κάτι είναι και αυτό, ως εσχάτη εμπειρία!
ΔιαγραφήΕδώ είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις πάστες ανθρώπων καλή μου φίλη και δεν σε διακρίνουμε από τους άλλους. Σε διακρίνουμε ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα, όπως είμαστε όλοι μας άλλωστε.
Κι αν βρέθηκε ένας που έκανε ένα σχόλιο, τι σε πειράζει;
Κι αν δεν συμπαθείς κάποιους εδώ και κάποιοι δεν συμπαθούν εσένα, και πάλι τι σε τρομάζει;
Εσύ ξέρεις γιατί είσαι εδώ και κανείς δεν πρέπει να σε επηρεάζει.
Ωστόσο, θα συμφωνήσεις ότι είναι λογικό να εμφανιστεί αντίλογος όταν δηλώνεις πως δεν θέλεις να συνυπάρχεις με τον Ελ.Στοχαστή.
Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρώ ότι μπορούμε όλοι να συνυπάρχουμε εδώ, διότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας και επίσης ξέρουμε όλοι να συζητάμε άψογα. Αυτό έχει αποδειχτεί πλεόν για όλους.
ΛΥΚΙΟΣ.
όχι δε με κατάλαβες, δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο, ούτε και που τον ξέρω, απλώς λέω ότι οι πιξελογλωσσοκοπάνες του είδους του μου είναι κουραστικές και βαρετές, είναι χάσιμο χρόνου για μενα να πρέπει να διαβάζω κατεβατα κουραστικης γραφης για να ακολουθησω μια συζητηση... ε δεν ειμαστε πλεον και παιδακια, θα συμφωνεις και συ οτι στις ηλικιες που ειμαστε οφειλουμε να διαχωριζουμε και να διακρινουμε πού και πώς να χρησιμοποιουμε την ενεργεια μας...
ΔιαγραφήΩστε έτσι λοιπόν. Κι εγώ που ήθελα να υπάρχει ένας αρχέτυπος κόσμος λουσμένος στο φως, ένας κόσμος απαράμιλλης ωραιότητας. Επομένως ο κόσμος των ιδεών, τα Ηλύσια Πεδία και ό,τι άλλο σχετικό βρίσκονται όλα εντός και επί τα αυτά. Άρα χονδρικά εμείς είμαστε όλοι κι όλοι. Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Πατήρ αγνώστου διαμονής και ο Υιός στον κόσμο των μορφών, τον φτιαγμένο από το Πνεύμα το εκ του Πατρός εκπορευόμενο. Με την έννοια αυτή το Πνεύμα είναι ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αφού τα τακτοποίησα όλα τόσο ωραία, μπορώ να σχολάσω και να πάω βόλτες. Και να αναλογίζομαι την μεγάλη ευθύνη του ανθρώπου υιού σε όλες τις βαθμίδες της δημιουργίας και ειδικά στην κατώτατη που βρισκόμαστε εμείς τώρα. Και πως ίσως το καλύτερο που μπορεί να μας τύχει στην επόμενη ζωή είναι να γίνουμε τίποτε φύλακες σε ανώτερη βαθμίδα :) Θα προσθέσω όμως οτι από όσο ξέρω, δεν χάνουμε την επίγνωση μας όταν αφήνουμε πίσω το υλικό σώμα και ξεκινάμε το μεγάλο ταξίδι. Και αυτός είναι ο Σκοπός μας σε όλη την επίγεια ζωή. Να αποκτήσουμε ένα ισχυρό και συγκροτημένο σώμα επίγνωσης, που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε το ταξίδι στο αχανές και να εξερευνήσουμε όλες τις δυνατότητες. 'Θανάτω θάνατον πατήσας'. Έτσι γίνεται η ανάσταση. Δια μέσου του θανάτου..
***
Δ.
Πολύ σωστά! Η επίγνωση όμως είναι συνείδηση; Εγώ αναφέρθηκα στην συνείδηση που λειτουργεί στον ένσαρκο βίο μας. Αυτή που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε τις αισθήσεις, τα ένστικτα, τα συναισθήματα και τις πληροφορίες που υπάρχουν γύρω μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λογικό μας μέρος. Τον συνειδητό νου.
Η επίγνωση μεταφέρεται στο ανώτερο νοητικό μας και παραμένει εκεί θαρρώ.
Εννοείται πως δεν χάνεται ποτέ!
ΛΥΚΙΟΣ.
Εξαιρετικά πολύτιμη η επεξήγηση σου.
ΔιαγραφήΔ.
Υ
λοιπόν λύκιε, έλα άστα τωρα δαύτα... αφού τά χετε πει και ξαναπεί τόσες και τόσες φορές, ελα να πούμε τώρα και τίποτα σοβαρό... για πες, τι σου ζεσταίνει την καρδιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγάπη που εκδηλώνεται με οποιονδήποτε τρόπο. Εσένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
γενικεύεις αρα μάλλον αποφεύγεις... εμένα; το γαλακτομπούρεκο! αλλά λίγο παραπάνω το εκμέκ κανταΐφι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα! Συμφωνώ στο πρώτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
συμφωνείς με το πρώτο γιατί μάλλον δεν έχεις δοκιμάσει το δεύτερο του Χατζή, με βουβαλίσιο γάλα παρακαλώ... τώρα δεν ξέρω αν εσείς οι νότιοι έχετε και Χατζή, οι βόρειοι το χουμε πιο πολύ με τα πολίτικα... λύκιε, αν επιτρέπεται κιόλας, εκτός από τα θεολογικά, το gym και την εργένικου τύπου μαγειρική, τί άλλα ενδιαφέροντα έχεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως ξεφύγαμε από τα ενδιαφέροντα του χώρου μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Δι' ελέου και φόβου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΖούμε τις μεγάλες αγωνίες του ενσαρκωμένου ανθρώπου (Θεός, Έρωτας, Θάνατος, Αιωνιότητα) σε καθημερινό βίωμα, μυούμαστε στην θυελλώδη κίνηση της διαδρομής του Ελληνικού Πνεύματος και Πολιτισμού, θαυμαστές του σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού της ζωής μας, μαζί και μόνοι, περιπλανώμενοι και σε τελετουργία κάθαρσης στην τραγωδία της ζωής, που όσο μπορεί ο καθένας μας την κοσμεί με ηδυσμένο λόγο.
Και να τι γράφει ο Μπωντλαίρ
Μέθη
Να είστε πάντα μεθυσμένοι! Αυτό είναι όλο! Επιτακτική ανάγκη! Για να μη νιώθετε το φριχτό βάρος του Χρόνου να συντρίβει τους ώμους, να σας γέρνει στη γη. Μεθύστε και μείνετε μεθυσμένοι.. Αλλά με τι; Με κρασί..με ποίηση..με αρετή..με ό,τι σας αρέσει.. Όμως μεθύστε!
Κι αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι μιας τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου, ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια, ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα, το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει, κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλάει, που τραγουδάει, που μιλάει· Ρώτα... Τι Ώρα Είναι;;;
Και ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σου απαντήσουν: Είναι η Ώρα της Μέθης! Για να μην γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του Χρόνου, μέθα· μέθα αδιάκοπα! Με ρακή, με κρασί, με ποίηση, με αρετή, με όνειρα... Με ό,τι σου αρέσει!
Σαρλ Μπωντλαίρ
Έχει κανείς κανένα θεματάκι να μας μεθύσει;
Ή να μεθύσω με την ορεκτική μυρωδιά του σκόρδου την ώρα που θα φτιάχνω τις φακές μου;
***
Δ.
Χικ!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Πάντως ο χρόνος συστέλλεται, στα μάτια όσων εργάζονται δημιουργικά και αλληλεπιδρούν διαρκώς με τους άλλους!
ΔιαγραφήΓια κάποιος, ο χρόνος είναι λίγος. Οι 24 ώρες της ημέρας θσ πρέπει να γίνουν 50...
Ενώ για άλλους, οι 24 ώρες φαίνονται για 50...
ΛΥΚΙΟΣ.
Δημιουργική εργασιοθεραπεία και αλληλεπίδραση, λοιπόν. Ok. Σε μια σφαίρα που γυρίζει γύρω από έναν ήλιο για να ζεσταίνεται, μέσα σε ένα αχανές σύμπαν από μεγάλες πέτρες. Στην αγκαλιά του χάους.
ΔιαγραφήΔ.
Ναι, μέσα στον Ρυθμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Τι ωραία που τα λες, Λύκιε! Μου έφτιαξες την μέρα. Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
υπάρχει ένα γενικότερο ας πούμε θεματάκι με τη δήθεν δια-χρονικότητα της τέχνης, μιας και περί χρόνου ο λόγος... κάθε καλλιτέχνης δημιουργεί βάσει των προσωπικών του εμπειριών και βάσει του πνεύματος της εποχής του, του αξιακού συστήματος αυτής, των συνηθειών και των ηθών που τη χαρακτηρίζουν... πχ. τωρα εσυ μανάρι παραθέτεις κάτι από μπωντλαίρ, του οποίου το νόημα ένας σύγχρονος μεσοαστός θα το προσαρμόσει και θα το φιλτράρει [ώστε να το κατανοήσει] στις δικές του εμπειρίες και στο πνεύμα της δικής του εποχής... θιγεται λοιπόν η "μέθη" και η επίδραση αυτής στην αίσθηση του χρόνου... τωρα τη γαλλική δεν την ομιλώ και δεν ξέρω ποια ακριβώς λέξη χρησιμοποιεί εκεί στην αρχη ο ποιητής οταν παροτρύνει σε μέθη, αλλά αν λάβω υπόψιν μου τον τρόπο ζωής του και κυρίως το γεγονός ότι όλοι της εποχής του δημιουργούσαν υπό την επήρεια οπιοειδών οπως και αυτος-εκανε χρήση λάβδανου επι χρόνια-, μάλλον η μέθη στην οποία αναφέρεται αφορά τα "ταξίδια" ενός οπιομανούς, γιατί κάθε χρόνιος χρήστης θα επιβεβαιώσει ότι χάνει εντελώς την αίσθηση του χρόνου, γερνάει, πεθαίνει και δεν έχει αντιληφθεί το παραμικρό! φυσικά ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται γραπτώς μπορεί να εμπνεύσει, δεν αντιλέγω, αλλα ηθελα να θίξω κάπως όχι τον συμβολισμό αλλά τον πραγματισμό, το ότι η τέχνη φανερώνει-δείχνει, δεν συμβολίζει-υποκρύπτει, αυτη ήταν και η άποψη του ταρκόφσκυ για την τέχνη του και με βρίσκει πολύ σύμφωνη...
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως τολμώ να πω ότι ίσως και να ζηλεύω ολίγον τι όσους δεν αντιλαμβάνονται τον χρόνο και το λέω ως άτομο με αποκρουστικά βαθιά αντίληψη αυτού σε όλο του το εύρος, απο το πιο υπέροχο μέχρι το πιο μοχθηρό σημείο του...εχω μια απιστευτα λεπτομερή αίσθηση της επίδρασης αυτου στην ύλη, στη σκέψη, στις σχέσεις, στο οτιδήποτε και οποιονδήποτε με περιβάλλει, στο σώμα μου, στο οτιδηποτε ειμαι και είναι όλοι οσοι γνωρίζω και η επιστημονικη δήλωση ότι ο χρόνος δεν υφίσταται καθιστά ακόμη πιο εντυπωσιακή για μενα αυτη τη βαθια αίσθηση που εχω γι αυτον... καμια φορα σκέφτομαι ότι ίσως μια κάποια ντιενεϊκή συγγένεια με το κρόνειο στοιχείο να παίζει κάποιο ρόλο στο εύρος της αντίληψης του χρόνου...
Αφού εμφανίστηκε η υπέροχη κοκκινοσκουφίτσα μας, ας κάνουμε ένα mini λογοτεχνικοφιλοσοφικό απόγευμα περί χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΝΗΤΟΙ
Παράδοξη θνητότητα,
χρόνια με τα χαρτιά
κρυμμένα παίρνεις
τις παρτίδες κι εμείς
μικροί, ενδεείς, πιο
θεοί απ' τον θεό
κι ανήξεροι,
θέλοντας και μη
κρυμμένοι
μέσα στα θαύματα,
μια φορά μας μάλωσαν
και τιμωρημένοι για
πάντα μείναμε με θυμό
μουγγό να καίει.
Ρ.Κ.
Αν όπως λένε δεν υπάρχει χρόνος, και δεν μετράμε παρά περιστροφές της γης γύρω από τον ήλιο, τότε αυτό που ονομάζουμε χρόνο είναι η διάρκεια. Τίνος πράγματος η διάρκεια; Όλων των υλικών. Αλλά και των φαινομένων. Μαζί μ' αυτά και η διάρκεια των υλικών σωμάτων, των δικών μας και των ανθρώπων που αγαπούμε. Έχουν όλα ημερομηνία λήξης. Πχ τα φωτοβολταϊκά έχουν διάρκεια ζωής 25 χρόνια.
***
Δ.
Έχω κι άλλο που έπεται.
Ταΐζαμε τη φωτιά ξύλα όλο το απόγευμα. Καφές, τσάι και μπισκότα Παπαδοπούλου· εφημερίδες, ρακόμελα, καπνοθήκες και ξεφυλλισμένα βιβλία σ’ ένα τραπέζι γεμάτο από κουβέντες. Και καθώς ακούγαμε τις ιστορίες από τα άδεια σπιρτόκουτα για φλόγες που αλλάξανε χέρια, και τα ψιθυρίσματα από τις σπίθες που αυτοκτονούσαν στο τζάκι, ο καιρός σταμάτησε να περνάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΎστερα κάποιος άνοιξε την πόρτα. Ένα σύννεφο ζεστού αέρα βγήκε και ξεκίνησε το ταξίδι του στο σύμπαν. Η άνοιξη το αγκάλιασε και λέγανε μυστικά όλη τη νύχτα.
keinort - μη χώροι
@Καφενείον ο Ανθός, Αγ. Αθανασίου 6, Καστοριά, Ελλάδα
***
Εκτός από την δημιουργική απασχόληση και την ουσιαστική αλληλεπίδραση, κι όταν είμαστε ευτυχισμένοι ξεχνάμε τον χρόνο. Η 'μέθη' είναι μια κατάσταση που ανεβάζει τις δονήσεις. Τα κύτταρα μας πάλλονται, αναβοσβήνουν. Έκ-σταση. Αγαλλίαση. Μπορούμε να μεθύσουμε ακόμη και με έναν παιάνα στην παρέλαση. Πώς λέει ο Παλαμάς; Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του 21.
Εχω μεθύσει με το 'ταξίδι στο Ιξτλάν' και με πολλά βιβλία, τότε που διαβάζαμε βιβλία. Και με τραγούδια.
***
Δ.
Κι έχω και ένα ακόμα.
Μια 'μεθυστική' μουσική της ιδιοσυγκρασίας μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό μια αγαπημένη ταινία. The Painted Veil.
https://youtu.be/k1tyVlKjJZI
***
Δ.
μπράβο βρε μανάρι μου! θαυμάζω πραγματικά την ευκολία σου στη μέθη! γω πάλι για να μεθύσω θα πρέπει να πιω είτε τον βόσπορο, είτε καμιά φυτεία, είτε να δω σερί το εφτάωρο satantango του bela tarr...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτό για την κοκκινοσκουφίτσα γιατί έτσι την φαντάζομαι όταν ήταν μικρούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βαλς της Αμελί από την ομώνυμη ταινία Αμελί, παραγωγής 2001 σε σκηνοθεσία Ζαν-Πιερ Ζενέ και σε σενάριο του ίδιου μαζί με τον Γκιγιόμ Λοράν. Τη μουσική έγραψε ο Γιαν Τιρσέν και πρωταγωνιστεί η Οντρέ Τοτού.
https://youtu.be/40E4u3PeCTE
Και μια καληνύχτα
Δ.
"Αν όπως λένε δεν υπάρχει χρόνος, και δεν μετράμε παρά περιστροφές της γης γύρω από τον ήλιο, τότε αυτό που ονομάζουμε χρόνο είναι η διάρκεια. Τίνος πράγματος η διάρκεια; Όλων των υλικών. Αλλά και των φαινομένων."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρονος ΔΕΝ υπαρχει οσον αφορα το πνευμα. Ο κοσμος της Υλης ομως στον οποιο ζουμε ΕΙΝΑΙ το βασιλειο του Χρονου-Κρονου. Επομενως, για τις πνευματικες οντοτητες ο χρονος ειναι ανευ σημασιας. Για μας τους θνητους ειναι υπαρκτος, επειδη χρειαζομαστε να λαβουμε και να γνωριζουμε καλως τα μαθηματα μας. Επιστημονικα μιλωντας, η υλη ειναι το αποτελεσμα της καμπυλωσης του χωρου και ο χωρος του χρονου. Αρα ο χρονος προκαλει το χωρο που προκαλει την υλη. Ειναι ο μυθος του Δια που αν και γιος του Κρονου τον νικησε και ο Κρονος δεν εχει καμια επιδραση πανω του. Ειναι ο μυθος-προτυπο πανω στον οποιο μπορει να βαδισει και ο ανθρωπος.
Εχουμε μιλησει για τις δυο αρχες, την αρσενικη και θηλυκη και την κινηση του εκκρεμους μεταξυ των δυο αυτων αρχων. Χρονος δεν ειναι τιποτα αλλο παρα οι περιοδοι, οι κυκλοι, οι λουπες, τα περα-δωθε του εκκρεμους. Ο χρονος αυτος καθαυτος λοιπον ειναι δευτερευουσης σημασιας ακριβως επειδη ειναι αεναος. Δεν υπαρχει προοδος στο εκκρεμες. Δεν εχει διαφορα για εμας τους ανθρωπους αν το εκκρεμες βρισκεται στην 15η κινηση του ή στην απειροστή.
Ειμαστε τοτε καταδικασμενοι και εγκλωβισμενοι; Οχι. Ο χρονος για εμας τους ανθρωπους αποτελει το υψιστο αγαθο. Και αυτο διοτι οπως το συμπαν κινειται ως εκκρεμες, ετσι αναλογικα ως εκκρεμες κινειται και ο ανθρωπος. Ο ανθρωπος ομως εχει την μοναδικη δυνατοτητα να ΜΑΘΕΙ. Να αναγνωρισει πως ψυχολογικα κινειται ως εκκρεμες μεσα του συνεχως. Να "δει" τι συμβαινει μεσα του ως ενα "μικρο συμπαν", να το παρατηρησει και να το υπερβει. Εχουμε συνηθισει να μαθαινουμε σιγα-σιγα με τον χρονο. Ομως, ο χρονος δεν ειναι απαραιτητος. Η μαθηση μπορει να συμβει και στιγμιαια, αυτο που λεγεται "φωτιση".
Με ποιον τροπο;
"Ένα άλμα συνείδησης που θα μας βγάλει από το ταβάνι, ίσως να είναι η θέαση του κόσμου μέσα από πολλαπλά μάτια!"
Στον πυρηνα τους οι διαφορετικες θεασεις δεν ειναι τιποτα αλλο απο τις δυο αρχες, την αρσενικη και θηλυκη. Οποιος μπορει να βλεπει και να βιωνει ταυτοχρδονα τον κοσμο ως "ανδρας" και "γυναικα", "σπαει" την παλινδρομικη κινηση του εκκρεμους μεσα του, και "ξεκλειδωνει" την κινηση προς τα "πανω" που ειναι ο πνευματικος κοσμος.
Εμπειριες του πνευματικου κοσμου δεν ειναι δυσκολες. Πριν αρκετα χρονια οι οπιουχες ουσιες αποτελουσαν μονοδρομο, αυτα σημερα ομως ειναι ξεπερασμενα κατα πολυ. Γνωριζουμε τον ανθρωπινο αδενα που ευθυνεται γι αυτες, γνωριζουμε την ουσια που παραγει ο αδενας αυτος, γνωριζουμε πως να την δημιουργουμε και απο που να την παιρνουμε, γνωριζουμε πως δουλευει, γνωριζουμε την βιοχημικη δραση της, γνωριζουμε πως να ειναι απολυτως ασφαλες κοκ. Οταν ενας ανθρωπος εχει ταυτιστει πολυ με το ανθρωπινο ονειρο που βιωνει, η χρηση ουσιας DMT ή ψιλοκυβινης ειναι απολυτως ορθη για να τον απελευθερωσει με το να το δει στη σωστη του διασταση και να μην ειναι τοσο προσκολλημενος. (put it into perspective).
ΕΣ
Δεν εχει νοημα ομως να βρισκομαστε καπου που δεν το εχουμε κατακτησει ή αξιζει. Μπορουμε και πρεπει να φτασουμε εκει με τις δικες μας δυναμεις. Στο βαθος των πραγματων, μονο εμεις εμποδιζουμε τον εαυτο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εισαι γυναικα, εισαι μια πνευματικη οντοτητα που ζει και βιωνει το ανθρωπινο ονειρο απο την οπτικη μιας γυναικας. Η γυναικα ειναι μια ταυτοτητα που υποχρεωτικα φερεις τωρα. Αντικειμενικα, παντως αποτελει δυσκολο εγχειρημα η αναγνωριση και κατανοηση της αρσενικης και θηλυκης αρχης, οχι επειδη ειναι δυσκολα αλλα διοτι αυτες οι εννοιες φανταζουν ξενες και ασυνηθιστες. Αν υπαρχει η θεληση, τοτε με μεθοδικη κινηση δεν υπαρχει δυσκολια. Ειναι σαν τα μαθηματικα. Ειναι κουραστικα και βαρετα. Δεν θελουμε να κουραζουμε το κεφαλι μας με δυσκολα προβληματα. Θελουμε να γυριζουμε το κλειδι στο αμαξι μας και να οδηγουμε, δεν επιθυμουμε να κατανοησουμε το πώς λειτουργει το αμαξι παρα μονο αν βρεθουμε στην απολυτη ανακγη να το κανουμε. Ακομα και αν χαλασει το αμαξι, το παμε στον μαστορα, του λεμε "φτιαξτο.Πότε ναρθω να το παρω;" Οπως χαλαει το αυτοκινητο και τοτε δουλευει προβληματικα, το ιδιο ισχυει και με τον ανθρωπο. Οταν αντιληφθουμε πως η λειτουργια μας ως ανθρωποι δεν ειναι ευρυθμη, ανετη και ευχαριστη τοτε εχουμε καποια προβληματα, κατι κανουμε λαθος. Σχεδον παντα αυτο συμβαινει σε επιπεδο νου, απο εκει ξεκινουν ολα. Δεν θελουμε να παμε ομως στον "ειδικο" διοτι ακομα βρισκομαστε σε "αρνηση" και εκτος αυτου απαιτειται και η δικια μας συμμετοχη στην ιαση, ασε που άντε να βρεις ειδικο. ε
Και εγω θα ηθελα να ειμαι αγκαλια με το αισθημα στη παραλια. Ποιος δεν θελει να ζει με το συναισθημα; Η λογικη δεν αποτελει τοσο προτιμηση ομως, οσο απαραιτητη αναγκη. Οσο και να το αγαπαω το αμαξακι μου, δεν θα φτιαξει οσο και να το χαιδευω και να το συναισθανομαι. Και η λογικη ειναι αξια αγαπης για τα σπουδαια δωρα που προσφερει, οποτε ειναι καλο για εμας να μαθουμε να την αγαπαμε.
Θα ηθελα να προτεινω, να μεταφερουμε την συζητηση μας στο αναψυκτηριο ή σε καποιο αλλο νεο ποστ για τον μονο λογο πως το παρον ποστ δεν ειναι σχετικο με το θεμα καθως λεει "Καλό Πάσχα & Καλή Ανάσταση" βοηθωντας και καποιον αναγνωστη που ισως επιθυμει να παρακολουθησει την συζητηση.
"Ανωνυμη", φυσικα και μπορουμε να συνυπαρχουμε. Βρισκω ενδιαφερουσα και χρησιμη την συναναστροφη με ελαφρως διαφορετικους ανθρωπους απο την αποψη της ελαφρως διαφορετικης νοοτροπιας, καθως αμφοτεροι κερδιζουν απο αυτο. Αν υπαρχει καποιος Αλφα στον ΚΔ, αυτος ειναι δικαιωματικα ο διαχειριστης-ιδρυτης του, οποτε εμεις δεν εχουμε κατι να χωρισουμε
Ελ Στοχαστης
Να, αυτά τα soul searching και put it into perspective είναι που μου έλειψαν. Είναι τα ευφορικά μου.
ΔιαγραφήΜια βοήθεια για να ξετυλιχθεί η αναλογία της αρσενικής και θηλυκής αρχής στον μύθο του Νάρκισσου και της Ηχούς θα ήταν ευπρόσδεκτη.
***
Δ.
ρομαντικό μανάρι μας προέκυψε η δεσπούλα... έχει να φάει μπόλικα ψωμιά ακόμη φαίνεται... ολικής αλέσεως κιόλας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω 'ταξιδέψει' πολύ σε 'ακριτικές περιοχές' και είμαι ψυχρή σαν μέταλλο στο μεγάλο μου βάθος. Ένας ειρηνικός πολεμιστής. Αλλά κρατώ και την καρδιά μου ζεστή και το κοριτσάκι μέσα μου ζωντανό. Το ίδιο κι εσύ νομίζω. Γι' αυτό και παίζουμε τόσο ωραία.
Διαγραφή***
Δ.
Λυκε λυκε εισαι εδω?Χαχαχαχαχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είμαι, αλλά δεν σας κυνηγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Ελ. Στοχαστή, θα ακολουθήσει νέο Αναψυκτήριο-Στοχαστήριο, όπου θα μπορεί να συνεχιστεί η κουβέντα, με μεγαλύτερη κανονικότητα...
ΛΥΚΙΟΣ.
Ευχαριστω, ωστοσο η κουβεντα μπορει να συνεχιζεται και παραλληλα. Οπως συμβαινει και σε μια πολυπληθη παρεα, οπου υπαρχουν πηγαδακια οπου συζητουνται διαφορετικα ζητηματα αναλογα με τα ενδιαφεροντα. Οι θαμωνες μπορουν να πηγαινοερχονται και να συμμετεχουν σε διαφορετικα ζητηματα. Ειδικα σε ενα site οπως εδω, οπου δεν υπαρχουν φυσικοι περιορισμοι, αυτο μπορει να συμβαινει ευκολα και ανετα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν σε μια παρεα ενα ατομο μονοπωλει τη θεματολογια των συζητησεων, τοτε αυτο καταληγει αποπνικτικο. Δεν επιθυμουμε κατι τετοιο. Ως εκ τουτου, η συζητηση μπορει να συνεχιστει σε περισσοτερα απο ενα σημεια και φυσικα, και εδω ως πιο χαλαρη(casual) ή και οχι. Εκτιμω πως οσο περισσοτερα "πηγαδακια" ή θεματολογιες υπαρχουν, τοσο καλυτερα. Ειναι ωραιο μαθημα για εμας, να βρουμε τον τροπο να συνυπαρχουμε αρμονικα, χωρις ουτε να πλακωνομαστε, ουτε να αποδεχομαστε το καθετι με το οποιο μπορει να διαφωνουμε.
ΕΣ