Η φωτογραφία αυτή, προέρχεται από το δράμα των ανθρώπων που βίωσαν την φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής και δείχνει ανθρώπους που μέσα στην αγωνία προσπαθούν να επιβιώσουν από τον τοξικό καπνό, το θερμικό κύμα και τις φλόγες. Περίπου 100 άτομα κάηκαν ή πνίγηκαν...
Ο Καταχθόνιος Δαίμων, συλλυπείται τις οικογένειες των θυμάτων και οργίζεται για την ανευθυνότητα των υπευθύνων.
Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Για όσους εισέρχονται για πρώτη φορά στον Καταχθόνιο Δαίμονα, να πω ότι σε αυτό τον χώρο μπορεί ο καθένας να συζητήσει ελεύθερα οποιοδήποτε θέμα επιθυμεί και ασφαλώς αποτελεί χώρο συνέχειας των συζητήσεων, από το προηγούμενο Αναψυκτήριο (το 21ο http://katahthoniosdemon.blogspot.com/2018/04/21.html?showComment=1532829378276#c2051620265513823318).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ διαχειριστής
ΛΥΚΙΟΣ.
Ναι, θα βρεθουμε με τον θανατο σε υλικη ανυπαρξια αλλά της κατωτερας μορφης της υλης. Οχι της υλης γενικα. Γιαυτο μιλησα για πυκνη και αραιη υλη. Κι αν χανουμε το οχημα μας εδω κατω με τον θανατο, δεν παυουμε να διαθετουμε οχημα ομως, σωστα; Μεχρι να επιστρεψουμε στο παχυ γηινο οχημα, πορευομαστε με καποιο αλλο ‘’ελαφρυτερο’’ υλικο. Αφου ολες οι διαστασεις βρισκονται η μια μεσα στην αλλη. Ετσι και τα οχηματα-υποδοχεις(σωμα) των άϋλων φορεων τους(πνευμα).
ΑπάντησηΔιαγραφή1. «Η προβολη ειναι σαν ενα σχολειο. Η υπαρξη του σχολειου δεν ειναι παντα δεδομενη. Ελπιζουμε να υπαρχει πάντα, αλλα δεν γνωριζω εαν αυτο συμβαινει στη πραξη, οποτε δεν γνωριζω αν ειναι Νομος η προβολη.»
2. «..το Θειο δεν δεχεται "σταγονες νερου" που δεν εχουν εξαγνιστει μεσω μιας πορειας καθαρσης. Αρα ο σοφος επιδιωκει την καθαρση του, που με αλλα λογια ειναι η απαλλαγη απο το καρμα του, ή αλλιως η υπερβαση της υλης.»
Κρατω αυτα τα δυο που ειπες, γιατι εφοσον τωρα βρισκομαστε στο σχολειο ας ασχοληθουμε με το ποιες υπερβασεις μπορουμε να κανουμε.
Η υπερβαση ειθισται να ταυτιζεται με την θυσια. Και θυσιαζουμε αναλογα με τις πεποιθησεις μας για το ποιες ειναι οι πραγματικες αξίες. Κι εδω νομιζω οτι υπαρχει ενας τεραστιος κομπος.
"Κι αν χανουμε το οχημα μας εδω κατω με τον θανατο, δεν παυουμε να διαθετουμε οχημα ομως, σωστα; Μεχρι να επιστρεψουμε στο παχυ γηινο οχημα, πορευομαστε με καποιο αλλο ‘’ελαφρυτερο’’ υλικο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγουροι δεν μπορουμε να ειμαστε, ωστοσο οταν χαθει το υλικο σωμα, συντομα ακολουθει και το αμεσως επομενο αστρικο σωμα(για οσους εχουν χτισει) καθοτι και αυτο ειναι θνητο. Αυτο ειναι κατι που καναν οι μαγισσες, χτιζαν ενα ισχυρο αστρικο ή αιθερικο σωμα, ωστε να αργησει να πεθανει, για να μπορεσουν να προλαβουν να ξαναενσαρκωθουν πριν αυτο διαλυθει. Δεν ξερω αν εχει νοημα αυτο. Ισως ο θανατος να αποτελει ευλογια μαθησης.
Μετα το θανατο πιθανον να χανουμε ολα τα οχηματα, ωστε να μενει ο θεικος σπινθηρας μονος του, απαλλαγμενος απο προσκολλησεις. Μετα, η επανεμφανιση μας στο υλικο επιπεδο μπορει να εχει την αισθηση του καινουργιου φρεσκου παιχνιδιου και οχι του ξαναζεσταμενου ιδιου φαγητου.
"Αφου ολες οι διαστασεις βρισκονται η μια μεσα στην αλλη. Ετσι και τα οχηματα-υποδοχεις(σωμα) των άϋλων φορεων τους(πνευμα). "
Ναι αλλα τα επιμερους οχηματα-σωματα χτιζονται απο εμας, δεν ειναι ολοκληρωμενα. Αναλογως των υλικων με τα οποια εχουν χτισθει, παει και η διαρκεια υπαρξης τους. Το μονο σωμα που ειναι αθανατο ειναι το Ηλιακο-αιτιατο σωμα, διοτι το επιπεδο αυτο ειναι νοητικο και οχι υλικο που πεθαινει. Ισως ο αγαπητος Λυκιος να μπορει να μας τα εξηγησει καλυτερα
"Κρατω αυτα τα δυο που ειπες, γιατι εφοσον τωρα βρισκομαστε στο σχολειο ας ασχοληθουμε με το ποιες υπερβασεις μπορουμε να κανουμε."
Αυτο ναι, εχει νοημα και ουσια. Για αυτο ηρθαμε, για μαθηση.
"Η υπερβαση ειθισται να ταυτιζεται με την θυσια. Και θυσιαζουμε αναλογα με τις πεποιθησεις μας για το ποιες ειναι οι πραγματικες αξίες. Κι εδω νομιζω οτι υπαρχει ενας τεραστιος κομπος. "
Σωστα μιλας για θυσια. Θυσιαζουμε κατι ομως, για να αποκτησουμε κατι αλλο ανωτερο. Αν θυσιαζαμε απλως, τοτε δυσκολα θα αποφευγαμε της αισθηση της αυτοματαιωσης. Θυσιαζω τις συχνες ευκαιριακες απολαυσεις που μου δινουν οι πιτσες και οι μπυρες, διοτι επιθυμω να αποκτησω καλυτερη υγεια και σωματικη ευεξια. Νιωθοντας ολο και περισσοτερη ευεξια, παυω να αισθανομαι ως θυσια την ελλειψη πιτσας+μπυρας.
ΕΣ
Θυσιαζω την ομοφυλοφιλικη μου σχεση (ή την ερωτικη μου σχεση με την κατσικα) γιατι επιθυμω την υπερβαση. Θελω κατι ανωτερο. Θελω ετεροφυλοφιλικη σχεση που θα μου προσφερει κατι ανωτερο και βαθυτερο. Στο μεσοδιαστημα, μαλλον θα νιωθω πως εκανα θυσια, αλλα μολις βιωσω το ανωτερο, δυσκολα θα το ξαναδω ετσι (ως θυσια). Μετα θα λεω "απορω πως συμβιβαζομουν παλιοτερα". Ακομα και η σχεση ομως, θα ερθει καποια στιγμη που ισως να μην με καλυπτει και να επιζηταω κατι ανωτερο. Το Θεο ή Θειο ως ανωτερο. Το καλο με την σχεση ομως ειναι πως μπορει να συμβαινει παραλληλα με την σχεση με το Θειο, αν ο συντροφος το βλεπει και αυτος ετσι και αφηνει χωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚομπος σαφως και υπαρχει. Εν πολλοις ειναι εξη (συνηθεια). Εξις δευτερα φυσις, που λεει και ο Αριστοτελης. Οταν κατι σου εχει γινει δευτερη φυση, ειναι δυσκολο να αποκολληθεις απο αυτο, υπαρχει προσκολληση. Η προσκολληση ομως εχει νοημα οταν αφορα κατι που μας αρεσει. Δεν νοειται προσκολληση σε κατι που εχει παψει να μου αρεσει. Τοτε δρω ως αυτοματο, δρω μηχανικα ως ρομποτ και οχι συνειδητα. Αποκτω σπιτι για να νιωθω προστασια, ασφαλεια και ανεση και να εχω το δικο μου χωρο. Οταν αρχισω και νιωθω το σπιτι μου φυλακη, σημαινει πως πρεπει πλεον να αρχισω να βγαινω πιο συχνα εξω και να συναντω αλλους ανθρωπους. Η εξις σπαει με 1 ή 2 εβδομαδες αποχης απο το αντικειμενο (ή υποκειμενο) του εθισμου.
Ναι αλλα δεν μπορω να εγκαταλειψω. Η εγκαταλειψη δεν βρισκεται στον αξιακο μου κωδικα. Σαφως μιλαμε για ανθρωπους(ή ζωα), καθως δεν υπαρχει προβλημα να εγκαταλειψουμε υλικο αντικειμενο, δεν θα στενοχωρηθει. Το σπασιμο της εξις δεν υποδηλωνει ομως εγκαταλειψη, σημαινει συνειδητη και οχι μηχανικη ζωη. Απο την αλλη, πρεπει να βεβαιωνομαστε πως η μη εγκαταλειψη καποιου αλλου, δεν συνοδευεται απο εγκαταλειψη του δικου μας εαυτου, διοτι τοτε βγαινουμε ολοι χαμενοι. Και ειμαστε και αδικοι.
Οπως λεει και ο Γκουρτζιεφ "Μονο οταν υποφερεις συνειδητα, υπαρχει καποιο νοημα" Υποφερω συνειδητα οταν αφηνω μια συνηθεια, γιατι επιθυμω κατι ανωτερο και η συνηθεια αυτη με εμποδιζει. Αν υποφερω χωρις λογο, τοτε αυτο ειναι λαθος.
"Καλυτερα να εισαι προσωρινα εγωιστης, απο το να μην εισαι ποτέ δικαιος" Και δεν ειμαστε δικαιοι αρκετες φορες, σε βαρος του δικου μας εαυτου
Τωρα, η υπερβαση της υλης ειναι ενα μεγαλο κεφαλαιο
Ελ. Στοχαστης
Σαφως μιλαμε για ανθρωπους (ή ζωα) αλλα και για ιδεες,αξιες,οργανισμους.
ΔιαγραφήΕΣ
Πανω κατω ολοι εχουμε μια εικονα των Αξιών εκεινων που χαροποιουν και προαγουν τον ανθρωπο στο σχολειο της ζωης. Κοινωνικοπολιτικες, Ηθικες, Πνευματικες, Ψυχικες, Ατομικες, Εθνικες, κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπαρχει ακριβης ορισμος και οριοθετηση τους γιατι, οπως εχουμε ξαναπει, ειναι και τοποχρονικα εξαρτωμενες. Οπως αλλαζουν οι εποχες, αλλάζουν και τα μυαλα των ανθρωπων, και μαζι οι προτεραιοτητες και η ηθικη ενος εκαστου. Οι καταλληλοτερα προετοιμασμενοι, βιωνουν την μεταβαση απο το παλαιο, στο νεο πλαισιο, ευκολοτερα απο του προσκολλημενους σε αγκυλωσεις. Πώς ομως επιτυγχανεται αυτη η προετοιμασια-εγρηγορση;
Αν η μελετη, η κριτικη, η διακριση(Πνευματικες αξιες) καλλιεργουνταν, παραλληλα μεν αλλά εντατικοτερα στον νεο που ‘Φύσει Ερευνα’, δε θα καταληγαμε πιο αβιαστα π.χ στην τολμη(Ψυχικη αξια), στην εντιμοτητα-αγαπη(Ηθικη αξια), στην αλλυλεγγυη(Κοινωνικη αξια), κτλ.;
Αυτο δεν απουσιαζει ουσιαστικα σημερα; Η Πνευματικη παιδευση που καθαριζει και ανυψωνει την υλη στην ευγενεστερη μορφη της. Εξαλλου, υπερβαση χωρις συνειδηση του ΓΙΑΤΙ την επιδιωκουμε και χωρις στοχευση, δεν νοειται.
Ας δουμε τα κατωθι παρεα.
http://nirav37.blogspot.com/2016/02/blog-post_18.html
http://terrapapers.com/i-morfi-ine-to-pan/
Μικρη διορθωση:
ΔιαγραφήΑν η μελετη, η κριτικη, η διακριση(Πνευματικες αξιες) καλλιεργουνταν, παραλληλα μεν με τις λοιπες αξίες αλλά εντατικοτερα...
"Δεν υπαρχει ακριβης ορισμος και οριοθετηση τους γιατι, οπως εχουμε ξαναπει, ειναι και τοποχρονικα εξαρτωμενες"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχας, ας θυμομαστε το "παντων χρηματων μετρον εστιν ανθρωπος" (ο άνθρωπος αποτελεί το μέτρο των παντων/αξιων/ποιοτητων) του Πρωταγορα. "Οι αξίες και οι ποιότητες δεν έχουν καμία σημασία ερήμην του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι που δίνει υπόσταση σ΄ αυτές, στην έκταση που αυτές ενσωματώνονται σ΄ αυτόν, που τις κατέχει, δηλαδή, ή δεν τις κατέχει και στην έκταση που τις εξασκεί."
Η αποψη της πλαστικοτητας,ασαφειας και υποκειμενικοτητας των αξιων και αρετων ειναι αρκετα διαδεδομενη, δεν με βρισκει ομως συμφωνο. Η δικια μου αποψη ειναι πως δεν εξαρτωνται ουτε απο τους καιρους ουτε απο τους τοπους. Το "o tempora o mores" (ω καιροι, ω ηθη) (κοινως, "πωπω τι μπουρδελο εχουμε γινει) του Κικερωνα, δειχνει αυτο ακριβως. Πως μπορει ανα τους καιρους να παρουσιαζεται αλλαγη και πτωση των αξιων ανα τις κοινωνιες ανθρωπων, ομως υπαρχουν και καποιες σταθερες αξιες που δεν εξαρτωνται απο χωροχρονικους παραγοντες και αυτην την διαφορα αντιλαμβανεται και εντοπιζει ο Κικερων ως πιο φιλοσοφημενος. Οι αρετες και οι αξιες ειναι ανωτερες εννοιες και ανηκουν στους ανωτερους πνευματικους χωρους και ως εκ τουτου ειναι αναλλοιωτες. Επαφιεται σε μας να τις κατανοησουμε. Στο χερι μας ειναι. Ο δρομος της Μεσοτητας (Middle Path-μεσαιο μονοπατι) λεγεται δρομος γιατι επιχειρει να μας οδηγησει με ασφαλεια στα ανωτερα. Ειναι αυτος που αποφευγει την Σκυλλα και την Χαρυβδη, την ελλειψη και την υπερβολη, και ελισσεται αναμεσα τους.
"Οπως αλλαζουν οι εποχες, αλλάζουν και τα μυαλα των ανθρωπων, και μαζι οι προτεραιοτητες και η ηθικη ενος εκαστου."
Δεν ισχυει αυτο. Τα μυαλα των περισσοτερων ανθρωπων οντως παρασυρονται απο το γενικοτερα ρευμα της εποχης τους, απο την μοδα, οποια και αν ειναι αυτη, επηρεαζοντας τις προτεραιοτητες και ηθικη του καθενος. Αυτο ομως δεν ισχυει για οσους διαθετουν ασφαλη γνωση ή για τους φιλοσοφημενους, παρα για τους νοητικα ασθενεστερους. Το lifestyle του Nitro του Κωστοπουλου, μπορει να "ξεβλαχεψε" τους Ελληνες κατα τον ιδιο, δεν επηρεαστηκαν ομως ολοι απο αυτο. Επηρεαστηκαν οι ανασφαλεις. Μεγαλο ποσοστο μεν, αυτο ομως δεν σημαινει πως τα πραγματα ισχυουν ετσι. Αρα η ηθικη ειναι ανεξαρτητη των "εποχων".
"Οι καταλληλοτερα προετοιμασμενοι, βιωνουν την μεταβαση απο το παλαιο, στο νεο πλαισιο, ευκολοτερα απο του προσκολλημενους σε αγκυλωσεις.Πώς ομως επιτυγχανεται αυτη η προετοιμασια-εγρηγορση; "
Καταρχας πρεπει να γνωριζουμε αν το νεο πλαισιο ειναι καλυτερο του παλαιου. Δεν ειμαστε υποχρεωμενοι ντε και καλα να προσαρμοστουμε στο καινουργιο, αν αυτο ειναι χειροτερο. Ανθρωποι ειμαστε και εχουμε κριτικη ικανοτητα, αρα μπορουμε να κρινουμε μονοι μας. Ειτε προετοιμαζομαστε μεσω φιλοσοφιας, ειτε μεσω καρδιας(διαισθησης), ειτε μας προετοιμαζει η ιδια ζωη με τις σφαλιαρες που θα μας ριξει αν παμε στραβα. Ας ειμαστε ειλικρινεις, για να το παρατηρουμε και να προσαρμοζομαστε. Αν ποναμε, κατι κανουμε λαθος, ας το εντοπισουμε και ας το διορθωσουμε. Η κινηση, που εδω εμφανιζεται ως αναθεωρηση πεποιθησεων, ειναι η ροη της ιδιας ζωης. Τα παντα ρει. Οτι λιμναζει και μενει στασιμο, πεθαινει.Αρα, ειτε εξελισσομαστε ειτε φθειρομαστε λογω εντροπιας αν παραμενουμε αδρανεις.
ΕΣ
"Αν δεν εχεις απο τη φυση ενα κριτικο πνευμα και νου, η διαμονη σου εδω ειναι αχρηστη" Γκουρτζιεφ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν η μελετη, η κριτικη, η διακριση(Πνευματικες αξιες) καλλιεργουνταν, παραλληλα μεν αλλά εντατικοτερα στον νεο που ‘Φύσει Ερευνα’, δε θα καταληγαμε πιο αβιαστα π.χ στην τολμη(Ψυχικη αξια), στην εντιμοτητα-αγαπη(Ηθικη αξια), στην αλλυλεγγυη(Κοινωνικη αξια), κτλ.;"
Ναι θα ηταν καλυτερα και πιο ευκολα, αλλα δυστυχως το μαθησιακο μοντελο που ακολουθειται ειναι αυτο της παπαγαλιας. Σε καμια περιπτωση δεν ευνοει την αναπτυξη του κριτικου πνευματος, το αντιθετο συμβαινει. Επομενως, ειναι στο χερι καθε ανθρωπου χωριστα να την αναπτυξει. "Σκεφτομαι αρα υπαρχω" ελεγε ο Ντεκαρτ. Δεν εννοουσε σκεφτομαι, επειδη προσπαθω να θυμηθω τι εχω διαβασει, αλλα προσπαθω να κρινω ο ιδιος, αρα στην ουσια αμφισβητω και ολα οσα εχω διδαχθει και τα ελεγχω να δω αν ισχυουν και πώς.
Η πνευματικη παιδευση πραγματι απουσιαζει σε θεσμικο επιπεδο οπως και η συναισθηματικη μορφωση, οποτε αυτα θα πρεπει να τα κανουμε μονοι μας. Η υπερβαση επιδιωκει στην απεξαρτηση απο την προσκολληση, οχι επειδη επιθυμουμε απαξιωση, αλλα επειδη δεν θελουμε να χανουμε τον εαυτο μας. Αλλο ειναι να ειμαι εθισμενος σε κατι, και αλλο να κανω χρηση του επειδη με ευχαριστει. Οτιδηποτε δεν θα αντεχα να μην εχω/κανω/χρησιμοποιω για μια εβδομαδα, υποδηλωνει εθισμο και σημαινει πως θα πρεπει να το κανω για αποτοξινωση.
Απο το πρωτο λινκ μου αρεσαν:
"Η Φύση όμως έχει προβλέψει διπλή βοήθεια στην πορεία του ανθρώπου για την έξοδο από το Matrix των αισθήσεων.Η πρώτη λέγεται Έρωτας και η δεύτερη Θάνατος."
"Ο θανατος μπορει να ειναι η μεγαλυτερη ευλογια ολων των ανθρωπων" Σωκρατης (δεν το γνωριζα οτι τοχε πει αυτο, αν οντως τοπε βεβαια γιατι βαριεμαι να το ελεγξω)
Η αποδοχη του Ερωτα και του Θανατου (και αρα εξαλειψη του φοβου) οντως αποτελει μια εθνικη οδο προς την φωτιση.
Ελευθερος Στοχαστης
"Αυτο ομως δεν ισχυει για οσους διαθετουν ασφαλη γνωση ή για τους φιλοσοφημενους, παρα για τους νοητικα ασθενεστερους."
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αρα η ηθικη ειναι ανεξαρτητη των εποχων".
Συμφωνω οτι υπαρχουν Σταθερες.
Ομως δεν υπαρχει ασφαλης γνωση. Νοητικα καποιοι παντα θα υπερτερουν οπως αλλοι θα υστερουν. Μεσα σε αυτο το συνονθύλευμα οι Σταθερες προσεγγιζονται ποικιλοτροπως απο τα ατομα. Και τα ατομα εξαρτωνται απο την "διανοια" της εποχης τους.
"Αν ποναμε, κατι κανουμε λαθος, ας το εντοπισουμε και ας το διορθωσουμε."
Οντως ο πονος αποτελει πολυ καλη ενδειξη(και χρησιμη) οτι κατι χρειαζεται διορθωση. Ο ανθρωπος επιζητα την Χαρα-Αγαλλιαση. Αν αυτη απουσιαζει, α-χαρη η ζωη...
"Ναι αλλα τα επιμερους οχηματα-σωματα χτιζονται απο εμας, δεν ειναι ολοκληρωμενα. Αναλογως των υλικων με τα οποια εχουν χτισθει, παει και η διαρκεια υπαρξης τους. Το μονο σωμα που ειναι αθανατο ειναι το Ηλιακο-αιτιατο σωμα, διοτι το επιπεδο αυτο ειναι νοητικο και οχι υλικο που πεθαινει. Ισως ο αγαπητος Λυκιος να μπορει να μας τα εξηγησει καλυτερα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαμβάνω την σκυτάλη, αφού μου την παραδώσατε με την επίκλησή σας, καλοί μου φίλοι!
Πράγματι, το μόνο σώμα που παραμένει άφθαρτο, είναι το νοητικό ή πνευματικό.
Αν δούμε την Δημιουργία ως μια κλίμακα που ξεκινά από την Πηγή και καταλήγει στην βαριά και πυκνή ύλη, μέσα στην διακλιμάκωση αυτή, θα διαπιστώσουμε ότι όσο απομακρυνόμαστε από την Πηγή, οι δονήσεις μικραίνουν και όλα γίνονται πυκνότερα.
Η βαριά και πυκνή ύλη, σχεδόν δεν δονείται. Δονείται σε πολύ χαμηλή συχνότητα. Η ενέργεια παραμένει μέσα της κρυμμένη, αδρανής. Χρειάζεται μεταβολή της κατάστασης (μετασχηματισμός) για να ελευθερωθεί η ενέργεια της ύλης. Για παράδειγμα η καύση. Μια πολύ υψηλή δόνηση (το πυρ), ξεμπλοκάρει την κρυμμένη ενέργεια της ύλης και την ελευθερώνει. Εκλύεται η θερμότητα, κτλ.
Όσο απομακρυνόμαστε από την ύλη, αυτή αραιώνει, γιατί οι δονήσεις γίνονται μεγαλύτερες. Η ενέργεια είναι πιο ελεύθερη και η αραίωση των εκεί σωμάτων τα καθιστά αφενός αόρατα στα υλικά μας μάτια, αλλά περισσότερο κινητικά και χωρίς τους περιορισμούς της ύλης.
Έτσι το υλικό μας σώμα είναι πυκνό και βαρύ, η ενέργειά του είναι εγκλωβισμένη και ο χρόνος του προκαλεί φθορά, μέχρι εξάντλησης και θανάτου του (νόμος της ύλης η ανακύκλωση των στοιχείων της). Το αστρικό σώμα όμως είναι αραιότερο, περισσότερο κινητικό, λιγότερο ευάλωτο από την επίδραση της βαριάς ύλης και ζει περισσότερο από το υλικό. Τα υπόλοιπα σώματα που τελούν σε ακόμη μεγαλύτερη αραίωση, είναι περισσότερο ενεργειακά, με υψηλότερες δονήσεις και ελάχιστα υποκείμενες στους νόμους της ύλης. Η φθορά τους είναι όλο και λιγότερη, μέχρι να φτάσουμε στο απόλυτα αραιό σώμα μας, το οποίο δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό της ύλης, το νοητικό-πνευματικό, οπότε δεν φθείρεται και βέβαια δεν πεθαίνει. Αυτό δηλαδή, που είναι αμιγές και ταυτόσημο με την Πηγή του. Αυτό αποτελείται από το πρωταρχικό "υλικό" της Δημιουργίας, τον Αιθέρα ή Ουσία. Είναι καθαρή ενέργεια, όχι όμως ακριβώς με τον τρόπο που την ορίζει η επιστήμη.
Τα αραιότερα σώματά μας, επειδή αποτελούνται από ενέργεια πιο ελεύθερης μορφής, έχουν την ιδιότητα να διαμορφώνονται από το νοητικό, το ψυχικό και το συνειδητό μας μέρος.
Έτσι το αστρικό μας σώμα, διαμορφώνεται, ενισχύεται ή ατροφεί, από τις δικές μας επιλογές, σκέψεις και συναισθήματα. Με αυτή την οπτική, έχει δίκιο ο Ελ. Στοχαστής ότι εμείς διαμορφώνουμε τα ελαφρύτερα σώματά μας. Δεν τα δημιουργούμε όμως, διότι αυτά υπάρχουν αυθύπαρκτα ως προεκτάσεις του αρχικού μας νοητικού σώματος. Εμείς απλά επενεργούμε επάνω τους, όπως το κάνουμε και στο παχύ υλικό μας.
ΛΥΚΙΟΣ.
ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΤΡΟΠΟ .ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
ΑΥΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΝΑΒΕΤΕ ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΗΤΕ ΚΑΝΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΑΥΤΗ\ΤΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΟΥ ΕΠΛΗΞΕ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΤΕ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΕΙ. ΟΣΟΙ ΠΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΑΓΝΩΣΤΟΣ
"Έτσι το αστρικό μας σώμα, διαμορφώνεται, ενισχύεται ή ατροφεί, από τις δικές μας επιλογές, σκέψεις και συναισθήματα. Με αυτή την οπτική, έχει δίκιο ο Ελ. Στοχαστής ότι εμείς διαμορφώνουμε τα ελαφρύτερα σώματά μας."
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλοσοφω για να υπερβαινω εαυτον. Αν ειμαστε ειλικρινεις με τον εαυτο μας, χωρις παρωπιδες, και ενισχυουμε σε μικρες δοσεις μια assertive συμπεριφορα οπως μας προτεινε και ο Στοχαστης στο βιβλιο του συνδεσμου, διατηρωντας ενα πλαισιο αξιών μεσα μας, κατευθυνουμε το συναισθημα και την σκεψη σε δρομους που προσφερουν αυτοπεποιθηση και στοχους. Οι μικρες δοσεις αποδυναμωνουν τις παλιες 'κακες' εξεις σταδιακα ενισχυοντας εναν αναδυομενο νεο εαυτο. Μικρα βηματα για μεγαλες αλλαγες. Και στο ενδιαμεσο το ψυχολογικο και υλικοτεχνικο σταδιο προσαρμογης.
Ακριβώς αγαπητή μου Ελένη, μικρές δόσεις σταδιακά, για μεγάλες αλλαγές. Οι προσαρμογές θέλουν χρόνο για να είναι σταθερές και αμετάκλητες.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.