Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017
73 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αγαπητέ Λύκιε χρειάζομαι τουλαχιστρον 2 χρόνια για να μελετήσω την θεματολογία σου! Πάντα ορθός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Aya, ελπίζω ο Καταχθόνιος Δαίμονας να συνεχίσει να υπάρχει για πολλά ακόμη χρόνια, ώστε να μπορέσεις να τον μελετάς, αλλά και να συνεχίσει να εμπλουτίζεται με νέες γνώσεις και απόψεις.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Καλησπέρα στον κ. Λύκιο καταρχάς και φυσικά και σε όλους τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στις συζητήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και έχω λίγο καιρό να παρακολουθήσω τα θέματα προσεκτικά, παρά μόνο σε λειτουργία σκαναρίσματος προλάβαινα να μπαίνω, και με αφορμή τον τίτλο του αναψυκτηρίου αυτού να προτείνω όλοι μας να προσπαθήσουμε να είμαστε ο εαυτός μας, ώριμα. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω ποιος ο λόγος να υπάρχουν πολλαπλά nick, ανώνυμοι κτλ παρά μόνο στην φάση πειράματος-παιχνιδιού σε προηγούμενες αναρτήσεις. Μιλώντας για εμένα και πάλι να σας πω ότι τώρα που είχα λίγο χρόνο και διάβασα με κούρασαν οι υποθέσεις, οι αποκαλύψεις και τα συναφή...
Απευθυνόμαστε σε αυτόν τον χώρο για να μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε, να αμφισβητήσουμε, να μάθουμε και να αντιπαραβάλουμε. Τώρα όταν ο καθένας είναι ο εαυτός του, είναι ευκολότερο να έχεις μία συζήτηση και μία εικόνα ολοκληρωμένη και όχι να ψάχνεις κομμάτια επιπλέον παζλ, πέραν των σημαντικών που συζητούνται σε αυτό το ιστολόγιο (παζλ-αναζητήσεις).
Όποιος πατάει γερά στα πόδια του (ή πετάει ψηλά με την δυναμή του), είναι η άποψή μου, δεν χρειάζεται παραπανω από ένα εαυτό-νικ-πρόσωπο...
Αυτά από εμένα και ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Δεν είναι παρατήρηση αλλά παρότρυνση προς πιο αποτελεσματικές αναζητήσεις.
Ο Μαθητής
Καλησπέρα αγαπητέ Μαθητή! Έχεις δίκιο σε όσα γράφεις, αλλά αναγνωρίζω την ανάγκη κάποιων να εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, οπότε δεν τους φτάνει το ένα και μοναδικό ψευδώνυμο.
ΔιαγραφήΑσφαλώς μια ολοκληρωμένη και κατασταλαγμένη προσωπικότητα δεν έχει τέτοια ανάγκη, αλλά δεν μπορούμε να αξιώνουμε από όλους τις ίδιες προσδοκίες. Είμαστε ανεκτικοί, αρκεί να μιλάμε μέσα στα όρια της ευπρέπειας και του αλληλοσεβασμού.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ωριμότητα.... Πολύ ωραιο θέμα για ανάπτυξη! Συναισθηματική, ηθική, πνευματική ωριμότητα. Πόσοι καταφέρνουν με την πάροδο του χρόνου να νοιώσουν αυτη την πληρότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως ωριμότητα είναι η συνέπεια της συμπυκνωμένης πείρας, όταν αυτή πραγματώνεται σε στάση ζωής. Αυτή απαιτεί την απαλλαγή από δεσμεύσεις, εμμονές και εξαρτήσεις, σε επίπεδο παρορμήσεων.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Η ωριμότητα δεν έχει να κάνει πάντα με τις εμπειρίες της ζωής και τα εξωτερικά βιώματα. Η ωριμότητα έρχεται μέσα απο ένα εσωτερικό ταξίδι ανακάλυψης του ίδιου μας του εαυτού!
Διαγραφήhttp://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2014/03/blog-post_18.html?m=1
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακρυς ο χρονος της σπορας και καλλιεργειας του εαυτου για την ωριμανση αλλά γλυκοι οι καρποι του θερισμου οταν επανασυνδεεσαι με το θειο...
Περι ωριμοτητας "γκουγκλαρα", περι Ψυχης κ Ερωτος ανταποκριθηκε η μηχανη αναζητησης...
Υ.Γ. Κι εδω να πω, Λυκιε, πως ο ανθρωπος με την "παραξενη" συμπεριφορα που σχολιασαμε στο αναψυκτηριο "προ ωριμοτητας", ρωτησα και εμαθα, οτι νικησε την ιδεοψυχαναγκαστικη του(εν τελει) παθηση με αφορμη εναν ερωτα που δεν ηθελε να χασει.
Ερως ανικατε μαχαν...
Καλη αρχη.
Ελενη.
Ελένη μου αν ηταν πραγματικός και αληθινός αυτός ο έρωτας θα σεβόταν πρώτα απ'όλα τον ίδιο της τον εαυτό και μετά του έτερον ήμισυ.
ΔιαγραφήΜου διέφυγε η υπογραφή
ΔιαγραφήΑν αγαπητή Ελένη, ρώτησες και έμαθες κάτι τέτοιο, εμένα με χαροποιεί που ένας άνθρωπος νίκησε τον ιδεοψυχαναγκασμό του. Θα αφήσω ασχολίαστο το ερώτημα, του τι σχέση έχει ο χώρος μας με τον έρωτά του.
ΔιαγραφήΕν πάση περιπτώσει, τέλος καλό όλα καλά! Ας μην ξανασχοληθούμε με το άτομο αυτό, ώστε να το αφήσουμε να απεξαρτηθεί ήσυχα από τον χώρο μας.
Αγαπητή Διοτίμα, δεν ήξερα ότι υπάρχουν εξωτερικά και εσωτερικά βιώματα!
ΛΥΚΙΟΣ.
Μηπως ξερει κανεισ τι ειναι το 48 που κυκλοφορεί παντου. Συμβολιζει κατι;
ΔιαγραφήΓίνε λίγο πιο συγκεκριμένος για το 48. Που και πως "κυκλοφορεί";
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Χαχαχα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρανόησις...
Για αλλο ατομο λεμε...
Το ατομο που φαινοταν να κατεβαζει διακοπτες, να λεει ακαταλαβίστικα στο μπαλκονι και να ατενιζει το πατωμα εννοούσα...
Κι επειδη η ωριμοτητα απαιτει δοκιμασιες και κινητρα για την υπερβαση κατωτερων συμπεριφορων, οπως η ανακαλυψη του θειου ή πνευματικου ερωτα, γιαυτο το ανεφερα να κλεισει εκεινη η αναφορα μου.
Αναφέρεσαι στο 20ο Αναψυκτήριο, αγαπητή Ελένη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Τωρα....περι ωριμοτητος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να κατασταλάξει κανεις σε ελευθερες απο εξαρτησεις και εμμονικες παρορμησεις συμπεριφορες, και να αποπνέει η σταση του αυρα σοφιας, θα πρεπει να εχει συνηθως συγκρουστει αλλεπάλληλες φορες με το μεσα του. Να πεφτει και να σηκωνεται ξανα και ξανα. Και να μην περιμενει το ιδιο αποτελεσμα αν δεν ρισκαρει και καινουριες μεθοδους. Υπαρχουν παραδειγματα γυρω μας για να αντλουμε στοιχεια και τροπους αλλά χρειαζεται ψαχουλευμα της εσωτερικής φωνης που εχουμε παραμελησει. Σιγουρα η ωριμοτητα δεν αναπτυσσεται ταυτοχρονα και ομοιομορφα σε ολους τους τομεις(πχ συναισθηματικη, νοητικη, σεξουαλικη, κτλ). Ομως οταν καποιο κομματι της ατροφει, μπλοκαρει το ολο συστημα του ανθρωπου απο το να ανελθει και να αγγιξει το πληρες των δυνατοτητων του. Ωριμοτητα ειναι να αντιλαμβανεσαι την εννοια της προσφορας στον ανθρωπο(και στον εαυτο σου να προσφερεις) των καρπων που δρεπεις καθαριζοντας το "χωραφι" σου. Να μοιραζεσαι και να δινεσαι υπηρετωντας το αγαθο.
(Θυμασαι που μου ειπες να μην βιαζομαι να βγαλω συμπερασματα για το αν προκειται για μη ανθρωπινο ον επειδη υπαρχει κλινικη εξηγηση για την περιεργη συμπεριφορα του ατομου που σερβιρα; Στους φακελους Λασερτα...Οχι αναψυκτηριο...my mistake αγαπητε Λυκιε)
Κι επειδη η εργασια με καλουσε και αφησα μισοτελειωμενη την πρωινη μου σκεψη, να ολοκληρωσω με τα κατωθι.
ΔιαγραφήΟι εμπειριες συντελουν αδιαμφισβήτητα στην ωριμανση μιας προσωπικοτητας. Θα ελεγα οτι ειναι το Α και το Ω για να τριφτει, να παιδευτει και να αναδειχθει μια συγκροτημενη προσωπικοτητα. Αλλά δεν ειναι αρκετο να γνωριζεις τι κανεις/λες και πώς να το κανεις/λες λογω πειρας. Ειναι απαραιτητο να υποβαλλουμε την αποκτηθεισα εμπειρια σε στοχασμο του "γιατι ετσι κι οχι αλλιως" ωστε με τον εσωτερικο διαλογο-αντιλογο(ταξιδι ανακαλυψης το ονομασε νομιζω η Διοτιμα) να μετουσιωθεί σε συνειδητη προσπαθεια εκδηλωσης ωριμοτητας και να μπαινει στο μικροσκοπιο για επιπλεον βελτιωση οταν χρειαστει. Δεν ειναι τυχαίο που ο ωριμος και ο ωραιος εχουν κοινες ριζες. Ο ωριμος δεν μπορει παρα να εχει κατακτησει το ωραιο. Ή εστω να το εχει πλησιασει.
Ανα πασα ωρα να εκδηλωνει το καλλος.
('Και να μην περιμενει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ αποτελεσμα αν δεν ρισκαρει και καινουριες μεθοδους'..ηθελα να πω παραπανω)
Η ωριμοτητα εχει να κανει με την ωριμανση. Οταν καποιος ωριμαζει, τοτε ειναι ωραιος, διοτι ειναι στην ωρα του. Δεν ωριμαζει ωστοσο κανεις απλα με την παροδο του χρονου, αλλα μεσω της εσωτερικης τριβης που δημιουργειται σε συνεπεια της κατασταλαγμενης πειρας/εμπειριων. Κοινως, συμφωνω μαζι σας, Λυκιε και Ελενη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν θεωρια ομως δεν μας προσφερει και πολλα αυτο. Ας το δουμε στην πραξη με ενα παραδειγμα. Μια παρατηρηση ομως πρωτα. Οταν γραφω εδω, γραφω ως Ελευθερος Στοχαστης.Προσπαθω να σκεφτομαι ελευθερα και λογικα και προσπαθω να δεσμευω τον εαυτο μου με τα ζωντανα "πορισματα" των σκεψεων αυτων, αφου εγω ελευθερα οδηγηθηκα σε αυτα, προφανως πολλες φορες καθοδηγουμενος απο εξαιρετες αποψεις συνομιλητων.Ειναι πιθανον στην ζωη, να ειμαι ο πρωτος μεταξεταστεος των οσων καταληγω συμπερασματικα να "συμβουλευω". Απεχω παρασαγγας απο τον ξερολα που τα ξερει ολα και τα κανει σωστα ολα. Προσπαθω ωστοσο, να το παλευω οσο μπορω
Εχει δειχθει επιστημονικα πως οσο περισσοτερο ομοφοβικος ειναι καποιος, τοσο αυξανεται η πιθανοτητα να ειναι ομοφυλοφιλος και να το εχει καταπιεσει. Αυτα βεβαια με τις ομοφυλοφιλιες ειναι ολα ανοησιες. Ειτε ανδρας, ειτε γυναικα ειναι κανεις, φερει μεσα του και τις δυο αρχες, και την αρσενικη και την θηλυκη. Αυτος ειναι απολυτος Νομος της φυσης. Ο "νομος της βαρυτητας" μπορει σε 5 χρονια να εχει αποδειχθει η απολυτη μπουρδα. Ο Νομος της πολικοτητας ειναι αδιαμφισβητος και καθολικος. (παρεμπιπτοντως, να μια ενδιαφερουσα ιδεα, να προσπαθησουμε να εξηγησουμε τα φαινομενα που εξηγει η βαρυτητα με νομο της πολικοτητας και οχι απλα με ηλεκτρομαγνητισμο). Αυτο που αλλαζει στους ανθρωπους ειναι ο φαινοτυπος. Ο ενας φαινεται ανδρας και η αλλη γυναικα. Αλλα και στους δυο βρισκονται και οι δυο αρχες, αρσενικη και θηλυκη. Ενας ανθρωπος με αυτη την αποψη, ειναι ΚΑΙ ανδρας ΚΑΙ γυναικα. Η αρχη που επικρατει ανα πασα στιγμη, οριζεται απο το συνολο των επιμερους πραξεων του ανθρωπου, κοινως απο την παρομοιωση με τους δυο λυκους, επικρατει αυτος ο οποιος τρεφουμε. Η "σιτιση" βεβαια αυτη συνηθως γινεται με γαλουχηση ειτε απο την κοινωνια, ειτε την εκκλησια, ειτε την οικογενεια ειτε αλλου. Εφαρμοζοντας αυτες τις φρεσκες γνωσεις στη λιγοτερο φρεσκια επιστημονικη διατυπωση/παρατηρηση/πορισμα, θα μπορουσαμε να πουμε πως: Οσο περισσοτερο υποτιμαει ή ευτελιζει κανεις την θηλυκη αρχη, τοσο μεγαλυτερη ειναι η αναγκη του να την εκφρασει αλλα την εχει καταπιεσει λογω ανασφαλειας
Ελευθερος Στοχαστης
Αρα βρισκομαστε μπροστα στο εμποδιο της ανασφαλειας που εκφραζεται ως αναγκη για ασφαλεια. Αρα το ερωτημα μπορει να μετατεθει στο πώς μπορει κανεις να υπερνικησει τις ανασφαλειες του. Το βελτιστο θα ηταν εαν ολοι οι ανθρωποι μπορουσαν να μην κρινουν τους αλλους, αλλα αυτο "κειται μακραν". Η θεωρια των τσιτατων λεει πως υπαρχουν δυο κατηγοριες πραγματων που μπορει να βασανιζουν καποιον. Αυτα που μπορει να αλλαξει και αυτα που δεν μπορει να αλλαξει. Εαν μπορεις να τα αλλαξεις, γιατι να βασανιζεσαι; Αλλαξε τα. Εαν δεν μπορεις να τα αλλαξεις, γιατι να βασανιζεσαι; Αφου δεν μπορεις να τα αλλαξεις. Ολοι γνωριζουμε ομως πως περα απο ενα σκαστο γελακι, κανεις δεν καταφερε να υπερνικησει την ανασφαλεια του με αυτο. Ισως ενας καλος τροπος να ειναι η αποδοχη. Ακομα και εαν ειναι τοσο χαλια ή και χειροτερα, ας ειναι. So fucking what? Με αποδεχομαι. Τι εχω να χασω αλλωστε, απο κατι που δεν εχω καθολου; Αυτο βεβαια προυποθετει μια αποταυτιση απο το "εγω". Ο γρηγορος τροπος ειναι το "just do it". Μην το παιδευεις και βασανιζεσαι. Μετα απο 5-6 φορες θα αναρωτιεσαι γιατι το ζαλιζες τοσο πολυ το πραγμα. Ωραιος ο γιανγκ χαρακτηρας εδω, ξενοιαστος. Κοινως "Σταρχιιιδια του".Αυτο το απολαμβανω. Πραγματα που πριν μπορει να φανταζαν δυσθεωρητα ή να προκαλουσαν κρισεις πανικου, η αναπτυγμενη αρσενικη αρχη δεν τα βλεπει καν. Ο Τραμπ και ο Πουτιν μαζι να ερθουν να σε δουν, η αντιδραση λιγο-πολυ ειναι του τυπου "Ναι μωρε,σιγα τους μαλακες". Καποιος θα μπορουσε να το ελεγε ελλειψη ευαισθησιας. Εκτος βεβαια και αν υπαρχουν ταυτοχρονα, μεγαλο εγω, χαμηλη νοημοσυνη, ανευθυνα ανεβασμενη αρσενικη αρχη. Τοτε... ΖΟΝΚ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως, οι ανασφαλειες των αλλων συχνα μας φαινονται ανοητες. Ισως εχουμε δικαιο διοτι στους αλλους ειμαστε πιο αντικειμενικοι απο τους εαυτους μας. Με εμας μπορει να ειμαστε ο αυστηροτερος κριτης. Εκ των ων ουκ ανευ σε αυτην μας την προσπαθεια, αποτελει η αναγκη να μαθουμε να αγαπαμε τον εαυτο μας. Ολοι μας τα ειχανε πρηξει απ οταν ημαστε μικρα παιδια, "να αγαπατε αλληλους" αλλα σχεδον κανεις δεν σταθηκε στην κορυφαια προυποθεση των ιστοριων αγαπης, στο πώς να μαθουμε να αγαπαμε τον εαυτον. Ισως διοτι κανεις απο οσους μας διδασκε, δεν το ειχε καταφερει
Ελευθερος Στοχαστης
Πολύ σωστές οι σκέψεις σου, αγαπητέ Ε.Σ.! Το "αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν" είναι ένας στόχος προς επίτευξη. Προϋποθέτει την αποβολή των εσωτερικών μας ανασφαλειών και των φόβων που μας διακατέχουν. Οι φόβοι οφείλονται στην άγνοια. Και ο φόβος εχθρεύεται την αγάπη. Δεν είναι το μίσος το αντίθετο της αγάπης, αλλά ο φόβος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, εδώ θα κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου.
Η "ομοφοβία" ως τάση της σημερινής κοινωνίας, δεν οφείλεται στον φόβο για την ομοφυλοφιλία, μιας και αυτή ως έννοια, αποτελεί μια πραγματικότητα, σύμφυτη με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα και την κοινωνία, διαχρονικά. Δεν μας προέκυψε εσχάτως η ομοφυλοφιλία, αλλά αφορούσε ανέκαθεν ένα 3-4% των ανθρώπων.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν κάποιοι για πολιτικούς λόγους (κοινωνικής αναδιάρθρωσης), επιχείρησαν να επιβάλουν με "βίαιο" τρόπο, την σεξουαλική συμπεριφορά του 3-4%, ως πρότυπο που πρέπει να διαφημίζεται και να ακολουθείται από όλο και περισσότερους ανθρώπους. Όλως τυχαίως, ταυτόχρονα και από το ίδιο κέντρο, προωθούνται η αποδόμηση του θεσμού της οικογένειας, ο αθεϊσμός, ο εθνομηδενισμός, η αλλοίωση της ιστορίας και της γλώσσας (πολιτισμική κληρονομιά) και γενικότερα η παγκοσμιοποίηση.
Αυτή η "βίαιη" προσπάθεια να επιβληθεί μια σεξουαλική απόκλιση του 3-4%, όπου φτάνει στο σημείο να ενοχοποιεί την πλειονότητα των ετεροφυλοφιλικών ανθρώπων, προκαλεί την φυσιολογική αντίδραση των τελευταίων.
Πρόκειται για άμυνα σε μια διαβολή, η οποία έρχεται να ανατρέψει την ισορροπία του κατά φύσιν.
Το "κατά φύσιν" ορίζεται επαρκώς, ως αυτό το οποίο αποτελεί την συνηθισμένη συμπεριφορά, κατά την παρατήρηση των φυσικών φαινομένων. Οι αποκλίσεις του συνηθισμένου, λέγονται "παρά φύσιν".
Το σύνηθες στην φύση, ορίζει τον κανόνα.
Έτσι, η ομοφοβία δεν αποτελεί μια φοβία των ανθρώπων προς την συμπαθή τάξη του 3-4% (με την οποία συμβίωνε επί χιλιάδες χρόνια), αλλά μία φυσική αντίδραση στην τεχνική προσπάθεια να επιβληθεί σε ποσοστά που δεν της ανήκουν και ουσιαστικά να παραβιαστεί ο φυσικός κανόνας.
Εξίσου βίαιη και δημιουργημένη "φοβία" είναι και η λεγόμενη "ξενοφοβία", αλλά και κάθε είδους "-φοβίες" που έχουν επινοηθεί τελευταία, από το νεοταξικό σύστημα.
Ονομάζουν "φοβία" την φυσιολογική αντίδραση των ανθρώπων στο να τους επιβληθεί μια πολιτισμική εκρίζωση-αλλοίωση-εκφύλιση από την ανάμιξή της με άλλους λαούς, που συρρέουν ομαδικά στο έδαφός τους. Ενοχοποιούν τους ανθρώπους, που προασπίζονται τον τόπο, το έθνος και τον πολιτισμό τους, από εισβολείς που έχουν εχθρικές και διαμετρικά αντίθετες πολιτισμικές αξίες. Από εισβολείς που δεν έρχονται για να φιλοξενηθούν ως πένητες, αλλά για να επιβάλλουν τον δικό τους πολιτισμό και να βεβηλώσουν τις δικές μας αξίες. Τολμούν μάλιστα, να παραλληλήσουν τους ισλαμιστές και απολίτιστους για τα δικά μας ειωθότα λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες, με τους Έλληνες βιαίως εκδιωχθέντες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο! Ξεχνούν ότι αυτοί ήταν Έλληνες, με κοινή κουλτούρα, γλώσσα, ήθη, έθιμα, θρησκεία και κοινή ιστορία. Η προπαγάνδα τους μιλά για "Ξένιο Δία", αποκρύπτοντας ότι ο θεσμός της φιλοξενίας στην αρχαία Ελλάδα αφορούσε μόνο αυτή μεταξύ των Ελλήνων. Οποιοσδήποτε αλλόφυλος (βάρβαρος) θανατώνονταν ή γινόταν δούλος, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (ικέτης σε ναό ή πολύ πλούσιος που θα δώριζε την περιουσία του στην πόλη).
Άρα, προσωπικά δεν συμμερίζομαι την τεχνητή αγωνία που προβάλλεται ως "κοινωνικό πρόβλημα" και αφορά την ομοφοβία, ξενοφοβία, ισλαμοφοβία, τουρκοφοβία, "ρατσισμό", "φασισμό", αντικομουνισμό, αντισιωνισμό, κτλ, ιδίως όταν προέρχεται από νεοταξικά στόματα.
ΛΥΚΙΟΣ.
Πως θα μπορουσε κανεις να μην κρινει τους αλλους ειπες Ελ. Στοχαστη. Δυσκολο πραγμα γιατι δυστυχως ο ανθρωπος στην αναγκη του να σκαλισει ως φυσει περιεργος κατι(και φοβουμενος να σκαλισει το μεσα του) και εξαιτιας της απουσιας ουσιαστικων ενδιαφερόντων, ασχολειται με τις υποθεσεις των αλλων για να γεμισει τα κενα του. Κι ενω μπορει να το κανει επιδερμικα αρχικα εχοντας γνωση πως δεν τα εννοει αυτα που σχολιαζει, η επανηληψη αυτης της συμπεριφορας, γινεται συνήθεια που οχι μονο δυσκολα κοβεται αλλά αρχιζει και να πιστευει την κακως ορμουμενη κριτικη του. Ειναι σα να τρεφεται κανεις απο τις ζωες των αλλων επειδη δεν εχει δικη του ζωη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποδοχη. Μεγαλη κουβεντα. Αρκει να βλεπεις καθαρα στον καθρεφτη σου. Η αποδοχη ειναι το πρωτο βημα. Το σημειο εκκινησης για αλλαγη αυτου που δεν σου αρεσει ή θες να εξελιξεις. Συνηθως βολευομαστε στην υπαρχουσα κατασταση μας γιατι η αλλαγη απαιτει συγκρουση με τους αλλους. Μεσα μας ετσι κι αλλιώς συμβαινει η συγκρουση. Οπως ειπες ειμαστε αυστηροι κριτες του εαυτου μας. Με τους αλλους ομως; Ποσο ευκολα ερχομαστε σε αντιπαραθεση γκρεμιζοντας τα στερεοτυπα και τις προσδοκιες σε μια κοινωνια που μοτο της ηταν για χρονια το "μη μιλας...κοιτα τη δουλεια σου";
Συμφωνω απολυτα οτι εχει δοθει πολυ μεγαλυτερη εμφαση στο αγαπατε αλληλους παραμεριζοντας τον πυρηνα αυτης της αρχης που ειναι "ωσαν εαυτον". Κι ειναι ενας σημαντικοτατος λογος για τον οποιο οι ανθρωποι αισθανομαστε συχνα ενοχικα συνδρομα.
Στα περι "ομοφοβιας-ξενοφοβιας-κτλ" με βρισκουν συμφωνη οσα ελεχθησαν απο τον Λυκιο. Δεν ηξερα οτι το ποσοστο ηταν γυρω στο 3-4%. Καταλαβαινω την δολια προσπαθεια πλυσης εγκεφαλου που γινεται για αυξηση του "παρα φυσει" αλλά, γινεται να αλλάξεις τις σεξουαλικες προτιμησεις ενος ανθρωπου μονο με πολυ μπλα μπλα; Εκτος αν μιλαμε 1.για επεμβαση μεσω ουσιων στις τροφες/φαρμακα ή 2.για φαινομενικη μονο κι οχι πραγματικη αλλαγη του ποσοστου αυτου.
Το "αγαπατε αλληλους ως εαυτον" παραμενει ομως ενα αμυαλο τσιτατο. Ειναι σαν να λεει στα καλλιστεια ομορφιας η αλλη "Ας ζουμε ολοι αγαπημενοι. Παγκοσμια Ειρηνη". Και εγω μπορω να πω "Μαγκες ας ειμαστε ολοι πλουσιοι". Ή οπως το ΚΚΕ ή πολλα κομματα πριν τις εκλογες "Ψηφιστε με για κατωτατο μισθο 1.700 ευρω". Τί ερασιτεχνες. Αφου πουλατε σανό και παπατζα, βαρατε ρε, σιγα, τζαμπα ειναι. Κατωτατο μισθο 28.000 ευρω και 25 ωρες εργασια την εβδομαδα. Καντα 50.000 ευρω το 8ωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πει καποιος. "Κατσεεε ρε φιλε, τα χεις μπερδεψει. Αλλο "αγαθο" τα χρηματα και αλλο η "αγαπη".Το πρωτο ειναι πεπερασμενο,το δευτερο οχι." Α μπα; Ποιος εχει δηλαδη τετοια τρελα πλεοναματα αγαπης, να ερθει να τον βαλω να μου πλυνει κανα μπαλκονι, διοτι ειμαι αρρωστος ο κακομοιρης, δεν μπορω ο καημενος, κριμα απο το Θεο ειναι,ταλαιπωρος ανρθωπος και λοιπες πιπες.
Αρα ολες αυτες οι ρησεις περι αγαπης ειναι αρλουμπες. Θα δεχομουν ισως το "αγαπα τον πλησιον σου μικρα ελαττουμενος". Αντιστοιχα μπορεις να βοηθας τον πλησιον σου και με χρηματα, μικρα ελαττουμενος παντα.
Αρα αυτο που εχει σημασια ειναι να μαθεις καποιον να αγαπα και πριν απο καθε τι, πως να αγαπα τον εαυτο του. (Αντιστοιχα, στο παραδειγμα με τα χρηματα, να μαθεις στον αλλο τι θα πει εργασια.) Προυποθεση λες Λυκιε ειναι η αποβολη των εσωτερικων ανασφαλειων και φοβων, που εδραζονται στην αγνοια. Ω ναι, η ατιμη η αγνοια. Παμε να δουμε λοιπον πως θα νικησουμε την αγνοια ωστε να υπερβουμε τις ανασφαλειες και φοβους μας (δικα μας δημιουργηματα αυτα ετσι;), ωστε να μαθουμε να αγαπαμε τον εαυτο μας, και μετα να αγαπαμε σωστα και τους αλλους, ωστε να μπορουμε να κανουμε ολοκληρωμενες σχεσεις και μεσα απο αυτες να ολοκληρωθουμε και εμεις.
Ελενη, οταν ζει κανεις παρακολουθωντας τις ζωες των αλλων, σαν να λεμε facebook ενα πραγμα, χωρις να συμμετεχει, τοτε η καταθλιψη ειναι σιγουρη, διοτι τοτε δεν ζει. Και αφου δεν ζει, η ζωη του παει χαμενη, αρα βυθιζεται στη θλιψη. Αυτο ειναι θεμιτο αν ειναι ο αλλος 95 χρονων, γιατι την εζησε την ζωη του, δεν περιμενει να την ξαναζησει οποτε λες, οκ, δεν γαμιεται. Αλλα για καποιον με τα μισα χρονια, αυτο ειναι εγκλημα σε παιδοτοπο. Ας γινει συνηθεια σε καθεναν μας λοιπον, να μην κρινουμε τις ζωες των αλλων. Δικες τους ειναι. Και στην τελικη, δεν υπαρχει λαθος ή σωστο.Μπορει το λαθος να ειναι σωστο διοτι να χρειαζεται να το βιωσει.
Για τα ενοχικα συνδρομα, αυτο που ειναι ξεκαθαρο ειναι πως οι ενοχες δημιουργουνται για να υποδουλωνεται αυτος που τις νιωθει. Αρα, παραμεριζοντας να μαθουμε στους ανθρωπους πώς να αγαπανε τον εαυτο τους, σιγουρα θα τους κραταμε σκλαβους. Ριχνουμε και μια "αγνοια", "αφηστε τις φιλοσοφιες, δεν σας χρειαζονται τετοιες βλακειες απο απιστους" οποτε εδεσε το γλυκο. Αυτο ειναι ξεκαθαρο και ειδεχθεστατο εγκλημα κατα της ανθρωποτητας. Εαν καποιος διαφωνει, μπορει να με αποδειξει λαθος απαντωντας μου στο εξης ερωτημα που φανταζομαι θα ειναι πανευκολο, ποσο μαλλον για ανθρωπους και συστηματα που εχουν "επενδυσει" σε αγαπες. "Πώς μπορει ενας ανθρωπος να αγαπησει τον εαυτο του;" Δεκτες και απαντησεις αρχιεπισκοπων. Φανταζομαι εκατομμυρια θα το εχουν καταφερει. Σημειωση: Οχι στην φαντασια του ο καθενας, εκει ο καθενας ειναι πλανηταρχης, στην πραξη.
Αν και δυο σχολια,υπαρχουν πολλα νηματα σκεψεων να τραβηχθουν,αλλα ας μην ανοιγουμε πολλα μαζι. Συμφωνω και με τους δυο, πως υπαρχει ατζεντα προωθησης παγκοσμιοποιησης, που πρακτικα σημαινει πως πρεπει να χτυπηθουν οι υπαρχουσες δομες πχ "πατριδα,θρησκεια,οικογενεια". Κοινως πεφτει χρημα και προπαγανδα προς αυτο. Ο κοσμος ομως γιατι ακολουθει; Γενικα ο κοσμος ακολουθει αυτο που ειναι με το συμφερον του. Γιατι θεωρει πως ειναι προς το συμφερον του να μην υπαρχουν αυτες οι δομες απο το να υπαρχουν; Διοτι αυτες οι δομες ειναι σαπιες, βρωμανε πολυ βαθια. Εχουν απωλεσει τον ρολο τους απο καιρο, και απλα γατζωνονται οσο μπορουν στις αρχικες ιδεες τους τις οποιες και εχουν ξεπουλησει, για να κρατηθουν λιγο ακομα σε θεσεις εξουσιας. Για λιγο ακομα, αγνοωντας πως ισοπεδωνουν ψυχες.
ΕΣ
Καποτε μου ειχε γραψει ο Ντεμης Κυριακου."αν θες να πάρεις μια γεύση (ασφαλή για την ώρα) της δικής σου Σκιάς κάθησε και κάνε μια λίστα όλων εκείνων των χαρακτηριστικών σε έναν άντρα που απεχθάνεσαι, που σε θυμώνουν, που απορρίπτεις, που δεν αποδέχεσαι, που δεν εγκρίνεις, που υποτιμάς."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕαν καποια χαρακτηριστικα οπως η ομοφυλοφιλια που λεγαμε πιο πανω, με ενοχλουν πολυ,οπως και αν το αιτιολογω, τοτε εχω καταπιεσει στοιχεια της θηλυκης μου αρχης, διοτι διαφορετικα θα με αφηνε αδιαφορο. Η ομοφοβια ειναι μεγιστη ενοχληση. Ωστοσο το βλεπω αυτο που λες Λυκιε και εχεις απολυτα δικαιο. Ειναι η προπαγανδα που λεγαμε. ΜΕ το που παει καποιος να εκφρασει ενα αντεπιχειρημα, αμεσως του κολλανε μια ταμπελα "Α εισαι ομοφικος, Α εισαι ρατσιστης, Α εισαι στρατοκαυλος, Α εισαι φασιστας, Α εισαι αντισιωνιστης". Δεν αναφερομαστε φυσικα σε αυτα τα θλιβερα ανθρωπακια που δρουν ως φερεφωνα προπαγανδας μεσα στην ανοησια τους. Αλλα απο την αλλη, κατι υπαρχει απο πισω. Γιατι εγω να εκνευριζομαι αν εσυ εισαι αθεος; Προστατευω αραγε τα συμφεροντα του θεου για πελατες; Με εχει αναγκη ο θεος για να του κανω το μπουλντογκ;Θα πεσει εξω το μαγαζι του; Οχι βεβαια. Αρα αδιαφορο θα επρεπε να με αφηνει. Διαφορετικα εχω απωθημενα στη Σκια μου που δεν εχω συνειδητοποιησει.
Αντιστοιχα, δεν κινδυνευουμε απο αδελφοπλημμυριδες και gayTsunamia. Αρα, γιατι να χαλαει κανεις το σαλιο του; Οχι δεν γινεται κανεις gay ουτε απο μεταλλαγμενα ουτε απο φαρμακα. Και αυτο διοτι ολοι οι ανθρωποι ειναι ηδη κατα 50% "gay". Νομος της Πολικοτητας. Με το μπλα-μπλα ή στο νου ναι μπορει καποιος να αλλαξει σεξουαλικες προτιμησεις. Οταν λεμε gay εννοουμε εναν ανθρωπο που του αρεσει να βρισκεται με ανθρωπο του ιδιου φυλου. Αυτο δεν μου λεει τιποτα. Δεν το θεωρω καν ενδιαφερον. Αυτο που εχει σημασια ομως ειναι εαν σε καποιον αρεσει να ειναι ενεργητικος ή παθητικος. Αυτη η κατασταση τωρα ειναι νοητικη. Μπορει να εκφραζεται με απειρους τροπους. Εμενα για παραδειγμα μπορει να εκφραζεται με μια προτιμηση η γυναικα να ειναι απο πανω. Ειναι ενα στοιχειο παθητικο δηλ θηλυκης αρχης. Υπαρχουν απειρα φετιχ και προτιμησεις, τα ξερω γιατι τα εχω δει τα πιο πολλα, αρκετα απο τα οποια θα μπορουσα να μην τα εχω σκεφτει καν, κυριως τα πιο dark που ειναι και παρανομα.
Εαν σε εναν ανδρα αρεσει να ειναι παθητικος, δεν θα κολλησουμε στο εαν του αρεσει να το ζει αυτο απο ανδρα ή απο γυναικα. Χονδρικα gay τον λεμε. Το θεμα ειναι ομως πως ολοι εχουμε gay χαρακτηριστικα. Ο ανδρας ο περηφανος ο μουστακαλης στο καφενειο, που στην κοινωνια ειναι λιονταρι, παει σπιτι και τρωει την μια παντοφλα με τα την αλλη. Ουτε να ανασανει δεν τολμαει χωρις αδεια απο την γυναικα του. Ειναι το ιδιο πραγμα, διοτι οι δυο αρχες ειναι νοητικες. Αυτο που δεν ειμαι σιγουρος γιατι συμβαινει, ειναι στο γιατι να ερωτευεται κανεις ανδρα αντι γυναικα, οταν μπορει να βρει τα αρσενικα χαρακτηριστικα σε γυναικα. Η θεωρια μου ειναι πως μαλλον ειναι θυματα προκαταληψεων πως οι γυναικες ειναι κατωτερα ή μισητα οντα,οποτε δεν μπορουν να τις θαυμασουν. Δεν μπορεις να ερωτευτεις κατι που δεν θαυμαζεις.
Για να το κλεισω, καθενας μπορει να κανει οτι θελει. Δεν θα πεσει εξω το κρατος, αν "χασει" μερικα παιδια. Η κοινωνια εχει συμφεροντα και τα συμφεροντα της βρισκονται στον να ειμαστε εμεις οι δουλοι της αλλα και να φροντιζουμε να της παρεχουμε τους αντικαταστατες δουλους μας οταν πεθανουμε, τα παιδια μας. Ε δεν θα κλαψω κιολας για την κοινωνια (middle finger icon)
Ελευθερος Στοχαστης
Επειδη ειχα ηδη σχηματισμενη μια απορια στο μυαλο μου πανω στα χθεσινα που εξεφρασες Ε.Σ., θα εκφρασω και αυτην να υπαρχει. Ετσι κι αλλιως, τα μετωπα....ειναι ηδη αρκετα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Παρεμπιπτοντως, να μια ενδιαφερουσα ιδεα, να προσπαθησουμε να εξηγησουμε τα φαινομενα που εξηγει η βαρυτητα με νομο της πολικοτητας και οχι απλα με ηλεκτρομαγνητισμο" ειπες.
Πώς το εχεις σκεφτει αυτο Ελ. Στοχαστη; Σε ρωταω γιατι απο οσο γνωριζω ο νομος της βαρύτητας οπως εχει μεταλλαχθει πολλακις και διατυπωθει ως ωρας δεν εξηγεί καθολικα τα φαινομενα της ελξης που ασκειται στα σωματα(γηινα κ ουρανια) ουτε καν με την καμπυλωση του χωροχρονου αφου ακομα δεν γνωρίζουν πως ακριβώς λειτουργουν και αλληλεπιδρουν οι κατα τα τωρινα θεωρητικα δεδομενα 11 διαστασεις(θεωρια των υπερχορδων). Υποτιθεται πως "ενοχοποιουν" την σκοτεινη υλη για να εξηγησουν επαρκεστερα τα "βαρυτικα-ελκτικα" φαινομενα, μια υλη ομως που ακομα ψαχνουν στον αντιδραστηρα του cern. Αν θελεις εξηγησε πως εχεις σκεφτει αυτην την συνδεση βαρυτητας-πολικοτητας μια και το εθεσες στο τραπεζι.
Ελενη.
Και οσον αφορα μια πτυχη των σημερινων σου σκεψεων Ελ.Στοχαστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως μαθαινω να αγαπω.
Μεγαλο θεμα άνοιξες.
Αν το χωριζα σε δυο κεφαλαια αυτα θα ηταν:
1.Μαθαινω απο τις διδαχες και το παραδειγμα του γονεα ως παιδι(αρα εδω θελει αναλυση του τροπου που ο γονιος επιδιωκει να εμφυσήσει και να αναδειξει το πνευμα αγαπης μεσα στο παιδι).
2.Μαθαινω μονος μου μεγαλωνοντας, θέτοντας σε αμφισβητηση και ελεγχο τα οσα ηδη "ξερω", αναζητωντας την χρησιμοτητα και αποτελεσματικοτητα του συνολου των γνωσεων/συναισθηματων που διαθέτω, στον σκοπο που υπηρετω, ως ατομο που αποζητα την ολοκληρωση(αν δεχθουμε βεβαια πως ολοκληρος ή πληρης αισθανεται ενας ανθρωπος που "ειναι αγαπη").
Καλησπερα σε ολους,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυκιε ακομα και οι Ελληνες της Μικρασιας δεν αντιμετωπιστηκαν φιλοξενα απο τους ντοπιους, οταν διωγμενοι απο τα σπιτια τους ζητησαν καταφύγιο στην βορεια Ελλαδα. Ας μην αποκρυπτουμε τις φαλτσες συμπεριφορες μας πισω απο τα πολυ σωστα κατα τα αλλα σχολια που εκανες περι φοβιας.
Οι δουλοι στα χρονια του Περικλη και του Εφιαλτη ηταν σαφως σε καλυτερη θεση απο αλλα χρονια. Στερουμενοι φυσικα διαφορων δικαιωματων, ειχαν την αντιμετωπιση του "εργασιακου μεταναστη"(ναι το ξερω το περιεγραψα χαζα αλλα δεν εβρισκα αλλο τροπο τωρα). Δεν τους ειχαν "παρε δυο κλωτσες για να χεις" και "αν δεν κανεις οτι σου λεω θα σε φαω".
Αγαπητέ Pit Zenk, αναφέρθηκα στην αρχαία Ελλάδα και την έννοια της φιλοξενίας εκείνη την εποχή. Από 1922 και εντεύθεν, που κύματα προσφύγων από την Μικρά Ασία μετακινήθηκαν στην μητροπολιτική Ελλάδα, πράγματι έτυχαν μιας κακής υποδοχής, αλλά από έναν λαό που είχε απωλέσει σχεδόν το σύνολο των αρχαίων του αξιών και ηθών. Η Ελλάς ήταν ένα νεότευκτο κράτος, που αποτελείτο από αμόρφωτους και φτωχούς πολίτες, μόλις δυο γενιές μετά την τουρκοκρατία. Παρόλα αυτά, πρέπει να εκτιμάται το γεγονός ότι Έλληνες συνάντησαν Έλληνες και παρά τις αρχικές επιφυλάξεις, προκαταλήψεις και την ανοργανωσιά του κράτους, γρήγορα αφομοιώθηκαν από την Ελλάδα.
ΔιαγραφήΑαλλά ας μην συγκρίνουμε αυτές τις δυο εποχές (αρχαία και σύγχρονη).
Το επιχείρημά μου αφορά αυτούς που θέλουν να διαστρεβλώνουν την αρχαία ιστορία μας, όταν μιλάνε για Ξένιο Δία.
Οι δούλοι στην αρχαιότητα, κατά κανόνα ήταν Έλληνες που έχασαν την ελευθερία τους, όταν η πόλη τους ηττήθηκε από μια άλλη. Συνήθως ο αφέντης είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω τους, αν και θα έπρεπε να δικαιολογηθεί στην πολιτεία για τους λόγους που θα τον φόνευε. Όμως ήταν πολύ συχνό, να χρησιμοποιούνται οι δούλοι ως δάσκαλοι των παιδιών της οικογένειας, ως τεχνίτες και ως λογιστές. Επίσης στην Αθήνα του Περικλή, κάποιοι είχαν και αστυνομικά καθήκοντα!
Πολλοί εκ των δούλων, συνόδευαν τον κύριό τους στην μάχη και σε κάποιες περιπτώσεις πολεμούσαν στο πλευρό του ή τον προστάτευαν. Οι βάρβαροι δούλοι ήταν ελάχιστοι (δεν ήθελαν να βάλουν στο σπίτι τους ανθρώπους άλλου πολιτισμού) και πάντοτε εργάτες γης και δημοσίων έργων.
Πάντως η Δημοκρατία του Περικλή, δεν φαντάζει και πολύ δημοκρατική στα σύγχρονα "προοδευτικά" μάτια. Εύκολα σήμερα, κάποιος μικρόνοος αριστερίζων "δημοκράτης", θα την έκρινε ως φασίζων πολίτευμα...
Αλλά να μην ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία, ήταν ένα πολίτευμα που υπήρξε για λίγα χρόνια και σε λίγες πόλεις της αρχαιότητας. Δεν ήταν ο κανόνας...
ΛΥΚΙΟΣ.
Φανταζομαι πως οι σφετεριστες της εννοιας της δημοκρατιας, εχουν τους λογους τους να μην θεωρουν δημοκρατικο το πολιτευμα του Περικλη. Οπως εχουν τους λογους τους για οσα ανεφερες παραπανω περι καταστροφης της πολιτισμικης μας κληρονομιας. Βεβαια για να κρατησω ισες αποστασεις, θαρρω πως αν υπηρχε κατι αξιολογο στην αντιπερα οχθη, θα ειχε γινει αντιληπτο απο αρκετους, αλλα... δεν.
ΔιαγραφήΑγαπητέ Ε.Σ., το "αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν", είναι τόσο άμυαλο τσιτάτο, όσο είναι και όλα τα δελφικά παραγγέλματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Λυκιε, touche. Καλο το επιχειρημα. Εγειρεις αναθεωρηση (με την αρχαια αυθεντικη εννοια της ξανα-θεωρησης, που δεν σημαινει απαραιτητα αλλαγη αποψης). Να το δουμε
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αγαπατε αλληλους ως εαυτον". Να αλληλοαγαπιομαστε οπως τον εαυτο μας. Δεν βγαζει νοημα. Να αγαπαμε τους αλλους οπως αγαπαμε τον εαυτο μας, και οι αλλοι να αγαπανε εμας πισω. (για να πιασουμε και το "αλληλους"). Ουδεμια επιρροη εχουμε στην αγαπη των αλλων, οποτε αυτο το αφηνουμε εκτος, διοτι ειναι σαν να λεμε "να εχουμε λιακαδα" δεν ελεγχουμε τον καιρο, οποτε δεν το λεμε. Αρα μενει το "Να αγαπατε τους αλλους οπως τον εαυτο σας"
Εγω δεν αγαπαω τον εαυτο μου. Ισα ισα τον μισω, γι αυτο και αυτοκαταστρεφομαι μερα με τη μερα, σιγα σιγα, με καθε λογης δηλητηρια ή ναρκωτικα (πχ αλκοολ, εθισμοι,γηπεδο,θρησκεια,τηλεοραση,ιντερνετ,πολιτικα κομματα,οποιο ειναι το οπιο του καθενος). Ετσι την βρισκω, τιμωρωντας τον. Τον εαυτο μου τον μισω, μηδεν αγαπη. Να φερομαι και στους αλλους ετσι; Προφανως οχι. Αρα γι αυτες τις περιπτωσεις πρεπει να μπει υποσημειωση. Αρα "Να αγαπατε τους αλλους οπως τον εαυτο σας. Εαν δεν αγαπατε τον εαυτο σας, μην φερεστε στους αλλους με τον ιδιο τροπο διοτι τοτε την κατσαμε την βαρκα"
Εγω αγαπαω πολυ τον εαυτο μου, σκετος ναρκισσος. Δεν με νοιαζει τιποτα αλλο, παρα να ειναι ο εαυτος μου στην εντελεια και να γυαλιζει. Αυτο προφανως ειναι εργασια 24/7. Εαν εφαρμοσω τα αντιστοιχα και σε ολους τους αλλους, τοτε θα πεθανω πολυ συντομα απο ελλειψη υπνου ή τροφης, καθως μονο μου μελημα θα ειναι οχι μονο να ειμαι εγω στην εντελεια στα παντα αλλα και ολοι οι αλλοι. Ποιοι αλλοι; Ολοι, τι, τσιγκουνιες θα κανουμε; Ολοι λεμε. Ολοι οι αλλοι. Και τα 7 δις. Αυτο ειναι προφανες πως δεν μπορει να συμβει, διοτι εαν δεν φροντισω πρωτα τον εαυτο μου να μην πεθανει, δεν μπορω να φροντισω κανεναν αλλο. Αρα δευτερη υποσημειωση. "Να αγαπατε τους αλλους οπως τον εαυτο σας.Εαν δεν αγαπατε τον εαυτο σας, μην φερεστε στους αλλους με τον ιδιο τροπο διοτι τοτε την κατσαμε την βαρκα. Εαν αγαπατε πολυ τον εαυτο σας, θα πρεπει να τηρειται μια ιεραρχηση προτεραιοτητων μεταξυ εσας και των αλλων, αλλα και των αλλων μεταξυ τους, διοτι διαφορετικα δεν θα μπορεσετε να επιβιωσετε για αρκετο καιρο."
Βεβαια το τσιτατο αρχιζει λιγο και δειχνει γραφικο. Οποτε να το κοψουμε."Να αγαπατε τους αλλους οπως θαπρεπε να αγαπατε τον εαυτο σας. Συνειδητα." Αγαπωντας συνειδητα, γνωριζουμε πως η ανταποκριση ειναι αντιστοιχη, οποτε δεν χρειαζεται το "αλληλους" που δεν ελεγχεται. Εαν ζεις συνειδητα γνωριζεις τον εαυτο σου και τους αλλους. Οταν γνωριζεις κατι βαθια, δεν μπορεις να το μισεις, παρα μονο να το συμπαθεις και να το αγαπας,ακομα και αν συμεπριφερεται ασχημα, οπως ενα μικρο παιδι κανει σκανταλιες. Αρα ολο αυτο, μειωνεται στο "Να ζεις συνειδητα" που μειωνεται κι αλλο στο "Να εισαι".
ΕΣ
Τα δελφικα παραγγελματα ηταν απο δυο εως πεντε(σπανια) λεξεις. Ηταν πιο προσεκτικα διατυπωμενα. "Φιλιαν αγαπα" (sure why not) αλλα εχει και αντιστοιχο με το επι συζητηση. "Να αγαπατε οσους τρεφετε" (Ους τρεφεις αγαπα). Εδω ειναι πιο προσεκτικο, διοτι κατανοει το πεπερασμενο μεγεθος της ανθρωπινης οντοτητας και δεν το βαζει να ξεχειλωθει μεχρι να σπασει. Ουκ εν τω πολλω το ευ. Ο αλλος μπορει να αγαπαει μονο ενα καναρινι στην ζωη του. Κανενα προβλημα. Οτι μπορει να χωρεσει η καρδια του. Αλλωστε η αγαπη ειναι κατασταση. Τουλαχιστον οσους τρεφεις, που σαφεστατα ειναι μικρος ο αριθμος τους, και η σχεση σας ηδη θεμελιωμενη (για να τους τρεφεις..) να τους αγαπας. Μεχρι εκει καλα ειναι. Αμα πας για παραπανω καρπουζια στη μασχαλη, θα πεσουν ολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω δειξαμε καποια ατοπα και τρυπες του ισχυρισμου "Αγαπατε αλληλους ως εαυτον". Η ιδεα δεν ειναι κακη, την δεχομαι και την υιοθετω. Η εφαρμογη της ειναι λαθος. Δεν αμφιβαλω πως και ο Τσιπρας θελει να σωσει την Ελλαδα. Η εφαρμογη της επιθυμιας του ειναι που ειναι λαθος, οπως και των αλλων πολιτικων. Και εγω θελω να σωσω καθε ασθενη με χειρουργειο. Μπορω; Δεν αρκει η θεληση και ο καλος σκοπος, πρεπει να υπαρχει η ικανοτητα και να δουλευει ο τροπος. Δεν μετραει το τι ηθελε κανεις να κανει, αλλα το τι εκανε, τι αποτελεσματα εφεραν οι πραξεις του. Οπως ειχαμε πει παλιοτερα αυτο που μετραει ειναι η κριση των αιτιων των πραξεων του αποτελεσματος. Ποιο αποτελεσμα; Πεθανε το θυμα. Απο ποια πραξη; Απο διατηρηση σφαιρας. Απο ποια αιτια; Τον πυροβολησαν. (Κριση της αιτιας) Γιατι τον πυροβολησατε κυριε; Οχι εγω δεν ηθελα να τον πυροβολησω, να τον σωσω ηθελα, να κανω το καλο, να βοηθησω. Ωραια, φατε τωρα 15 χρονια φυλακη επειδη ειστε ηλιθιος. Ετσι παει.
Ελευθερος Στοχαστης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο θεμα της Δημοκρατιας του Περικλη, την μονη Δημοκρατια που υπηρξε ποτέ στην ιστορια της ανθρωποτητας (ποια αλλη; παραδειγματα παρακαλω) θα ηθελα να σχολιασω πως το να την κρινει κανεις ως φασιστικο πολιτευμα ειναι αποδειξη της ηλιθιοτητας αυτου που το λεει. Στην Δημοκρατια του Περικλη προφανως δεν συμμετειχαν ολοι σοι ζουσαν στην πολη κρατος της Αθηνας, αλλα οσοι ηταν Αθηναιοι πολιτες και ειχαν τα αντιστοιχα δικαιωματα και υποχρεωσεις. Σιγουρα ενας αναξιος ανθρωπος θα διαμαρτυρηθει, και θα πει γιατι να μην ειχαν και οι δουλοι τα ιδια δικαιωματα. Αγαπητε φιλε, το να πηδηξεις πεντε φραχτες δεν τεκμηριωνει ικανοτητα και αξια απολαβης των δικαιωματων του χωρου στον οποιο κατεφυγες, διοτι πιθανοτατα εισαι ανικανος να τηρησεις τις υποχρεωσεις που θα σου αντιστοιχουσαν. Ακομα και ετσι να ηταν, θα επρεπε να σου δοθει η εισοδος και οχι να την αποκομισεις λαθραια και de factο. Δεν μπορεις να αποτελεις μελος μιας ομαδας στην οποια δεν εισαι επιθυμητος. Εαν δεν σου αρεσει, τραβα αλλου, κανενας δεν νοιαζεται. Θελετε να μου πειτε δηλαδη πως οι τοτε δουλοι δεν μπορουσαν να σηκωθουν να φυγουν να πανε αλλου; Για πλακα μπορουσαν. Μιλαμε για την Αρχαια Αθηνα τωρα, οχι την αρχαια Σπαρτη που μπορει οντως να μην μπορουσαν
Οι τοτε δουλοι ειναι οι σημερινοι εργαζομενοι. Αυτο αποδεικνυεται απο το οτι τελουσαν χρεη αστυνομικου, δασκαλου των παιδιων κοκ. Εμεις λοιπον σημερα ειμαστε οι δουλοι της δημοκρατιας του Περικλη. Γινεται εμφανες λοιπον πως Α)Δεν εχουμε δημοκρατια αλλα καθεστως Β)Ειμαστε οι δουλοι που στηριζουμε το καθεστως. Στον πανιβλακα αριστερο που γκρινιαζει για τους δουλους που υπηρχαν τοτε, εχω να του απαντησω "Σκασε λοιπον τωρα, και γινε για παντα εσυ δουλος, και εσυ και τα παιδια σου για πολλες γενιες, και ολος ο λαος ανεξαιρετως. Επειδη ομως εισαι κουφαλα και ξεφτιλας, βαζω στοιχημα πως φιλας κατουρημενες ποδιες να στριμωχτεις σε μια θεσουλα στο καθεστως, ωστε να ζεις και εσυ σε βαρος των υπολοιπων δουλων.Στααανταρτ"
ΕΣ
Αγαπητέ Ε.Σ., μέτρον άριστον! Εξέτασες τα δυο άκρα στην ανάλυσή σου. Αυτό μπορεί να γίνει και σε κάθε Δελφικό Παράγγελμα. Κανένα τέτοιο παράγγελμα, δεν ίσταται μόνο και με απόλυτο τρόπο, παρά μόνο σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα ή με την έννοια του άριστου μέτρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν θεωρώ την δημοκρατία ένα τέλειο πολίτευμα (ακόμα και στην καλύτερη εκδοχή της), πιστεύω ότι είναι ένα καλό πολίτευμα, που μεριμνά για την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά όχι απόλυτα.
Δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο ως μονάδα, αλλά μόνο ως συλλογικότητα και μάλιστα με ποσοτικοποίηση. Η Δημοκρατία δεν εξετάζει την ποιότητα, αλλά μόνο την ποσότητα.
Γι αυτό και θεωρώ ότι κάθε πολίτευμα είναι καλό, μόνο αν εφαρμόζεται από ανθρώπους που διακρίνονται για την ανθρωπιά, την δικαιοσύνη και την αγάπη τους για την πατρίδα! Ακόμα και ένας ηθικός μονάρχης, μπορεί να ασκεί καλύτερα την διακυβέρνηση μιας χώρας, από μια δημοκρατία που την ασκούν ανήθικοι πολίτες. Η διαφορά ίσως εντοπίζεται σε μακροχρόνια οπτική, όπου ένα μοναρχικό πολίτευμα στηρίζει την επιτυχία του στην απλή τυχαιότητα (από το ποιός τυγχάνει να κυβερνά), ενώ η δημοκρατία ως πολίτευμα, αυξάνει την τυχαιότητα με την τακτική εναλλαγή των ηγετών της.
Πάντως το τελικό αποτέλεσμα έχει να κάνει πάντα με το γενικό επίπεδο ενός λαού. Οι ηγέτες του είναι πάντα ανάλογοι αυτού του επιπέδου, ανεξαρτήτως της μορφής του πολιτεύματος που εφαρμόζουν.
ΛΥΚΙΟΣ.
Όσον αφορά τους δούλους, και στην αρχαία Σπάρτη μπορούσαν εξίσου να διαφύγουν αν το επιθυμούσαν, διότι δεν ήσαν αιχμάλωτοι! Όμως όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά αντίθετα υπήρξαν πολλές οι φορές που εξεγέρθηκαν εναντίον των Σπαρτιατών πιάνοντας τα όπλα. Μάλιστα για αυτό τον λόγο, οι Σπαρτιάτες είχαν λάβει ειδικά μέτρα ασφαλείας, ώστε όταν ο στρατός απομακρυνόταν από την πόλη για κάποια μακρινή μάχη, ο ένας βασιλιάς παρέμενε στην πόλη με μικρή δύναμη φρουράς, αλλά τα οι οπλαποθήκες δεν διέθεταν πλήρη οπλισμό, αλλά επιμοιρασμένο σε διάφορα μέρη. Έτσι για παράδειγμα, από τις ασπίδες έλειπαν τα εξαρτήματα ανάρτησης και οι χειρολαβές (φυλάσσονταν αλλού).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και οι δούλοι λοιπόν, απολάμβαναν κάποια δικαιώματα και ήθελαν να παραμένουν στις οργανωμένες κοινωνίες των πόλεων, έστω και με το καθεστώς της δουλείας. Τα δικαιώματά τους έφταναν μέχρι και την απαλλαγή τους από την δουλεία, υπό προϋποθέσεις. Απολάμβαναν την ασφάλεια και τα αγαθά της πόλης, ενώ η αξία τους μπορούσε να εκτιμηθεί και να τους αναβαθμίσει σε επίπεδο διαβίωσης.
ΛΥΚΙΟΣ.
Για να εφαρμοσεις μια "παροτρυνση-εντολη" ως ελευθερα σκεπτομενος ανθρωπος, υποτιθεται οτι σεβεσαι την αξια που φερει και φυσικα οτι εχεις κατανοησει τι εννοει... Αρα, οταν βλεπουμε την παρατρυνση 'αγαπατε αλλήλους οπως τν εαυτον σας' η πρωτη αντιδραση ειναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μας λεει εδω ο ποιητης;
Αγαπατε....
Μαλιστα.
Και τι ειναι αγαπη;
.........
(Οποιος θεωρει οτι ειναι αγάπη να κανει καταχρήσεις επειδη ετσι ευχαριστιεται ή να δινεται μεχρι εξαντλησεως στην υπηρεσια των αλλων, μηπως δεν εχει κατσει να σκεφτει και ψαξει τι ειναι αγαπη κ πως εκφραζεται; Δεν ειναι το παραγγελμα ελλιπες...Η ερμηνεια μας ειναι κατα το δοκουν)
:-)
Ορθά! Η ερμηνεία εξαρτάται από τον τρόπο κατανόησης των ορισμών. Αλλά εκτός αυτού, θα πρέπει να ερευνούμε χωρίς προκαταλήψεις και αρνητισμό τα μηνύματα που κληρονομούμε, απ' όπου κι αν προέρχονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Αυτο το ‘’χωρις προκαταληψεις και αρνητισμο’’ ειναι που θελει δουλεια. Τα μηνυματα μπορει να προερχονται απο τους γονεις, απο τους φιλους και το ευρυτερο περιβαλλον(συγγενικο και μη), απο τους διαφορους φορεις και θεσμους, τα βιβλια, την ιδια την φυση, τα ονειρα, και γενικα απο καθε τι που δυναται να κεντρισει τον νου προς μια κατευθυνση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν εχουμε απο νωρις εξοπλιστει με τα σωστα εργαλεια και τους μηχανισμους εκεινους που προαγουν την ελευθερη και αδογματιστη σκεψη προς αξιολογηση, υπηρεσια και ασκηση των αρετων, γλιτωνουμε κοπο και χρονο. Επειδη ομως συχνα η ζωη μάς βρισκει με ακαταλληλο εξοπλισμο, παρατηρειται, οι ανθρωποι, να επιζηταμε με εγωισμο και θυμο και αρνητισμο μια γρηγορη προσβαση στην φωτεινη οδο χωρις την απαραιτητη υπομονη μα και υπευθυνοτητα για κατακτηση αυτης της οδου. Η αναθεωρηση και η ατελευτητα εκ νεου εξισορροπηση των σημαντικων, σωστων και αναγκαιων ειναι αναποφευκτη πραγματικοτητα που καλουμαστε να αντιμετωπιζουμε με θαρρος και καθαρη ματια. Πολλοι ανθρωποι, σπευδουμε να συγκρουστουμε με τα κακως κειμενα, με σκοπο να καταστρεψουμε το σαπιο που μας εγκλωβισε αλλά μεσα στον θυμο μας ξεχναμε οτι σκοπος δεν πρεπει να ειναι η καταστροφη αλλά η ανακαινιση. Αφου τα λαθη ειναι κι αυτα δασκαλοι μεγιστοι στο μονοπατι ανοδου(λαθη των αλλων εκφρασμενα σε μας και λαθη δικα μας) φρονιμο ειναι να τα αγκαλιαζουμε με κατανοηση και να τα απορριπτουμε συνειδητα κρατωντας ως θησαυρο αυτο που ηρθαν να μας διδαξουν. Η καθυστερηση στην εξελιξη οφειλεται στο δικο μας ‘’ξοδεμα’’ ενεργειας(αρνητισμος) σε λαθος στοχους.
Η αγαπη, δεν ξερω αν ειναι εννοια που χωραει σε λογια. Σε ολη μας τη ζωη αλλωστε(ή να πω ζωες...;) Αυτη μας Αποκαλυπτεται....Εμεις σκαβουμε για να την βρουμε κι Αυτη μας ανυψωνει βημα βημα....
Οσον αφορα τα πολιτικα συστηματα, δεν μπορουμε οντως να τα κρινουμε ξεχωρα απο την επικρατουσα ηθικο-ιδεολογικη αντιληψη της χωροχρονικης τους υπαρξης. Και επειδη δεν υπαρχει τελος σε αυτην την κουβεντα, αν αφησω εντελως εξω την παρελθουσα πολιτικη σκηνη και σχολιασω το σημερα, θα πρεπει να επικεντρωσω στα εξης σημεια:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Σε τι ποσοστο οι λαοι σημερα εχουμε γαλουχηθει να επιθυμουμε και να επιδιωκουμε την ενασχοληση μας με τα κοινα;
-Αν οι πολιτικοι που κατηγορουμε, ειναι ο καθρεφτης μας, ποιος οφειλεται για αυτην την αντανακλαση;
-Στο βαθμο που φταιει η μοναδα(καθε ατομο ξεχωριστα) πώς επαναπροσδιοριζουμε τις αξιες μας;
-Αν υπευθυνοι ειναι και εξωτερικοι παραγοντες(αορατοι ενορχηστρωτες σε εναν κοσμο μιας τεχνηεντως συγκεκαλυμενης αληθειας) πώς πολεμαμε τον εξωτερικο εχθρο;
-Με ποιον τροπο επιτυγχανεται η εξυγιανση του ανθρωπου ως πολιτικοποιημενου οντος;
-Σε τι κοσμο τελικα αποβλεπουμε; Γνωριζουμε; Εχουμε κοινες συνισταμενες; Και αν υποθεσουμε οτι λιγο πολυ εχουμε...ποσα ειμαστε σε θεση να θυσιασουμε για τον κοινο καλο σκοπο;
Γραφω απο κινητο,σιγουρα δεν θα σχολιασω αρκετα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θυμος και αρνητισμος ως χροια ειναι υποκειμενικος. Εμενα μου αρεσει να χρησιμοποιω φαινομενικο αρνητισμο διοτι αυτος υποχρεωνει τον εαυτο μας να αντιδρασει, τον πιεζει να μην ειναι χαλαρος "Ναι μωρε ενταξει δεν μας φτυνουν, ψιχαλιζει". Ολες οι αντιληψεις πρεπει να περασουν απο το φιλτρο της λογικης, δεν υπαρχει το "γιατι ετσι" ως λογος. Ο Λυκιος εδειξε διαθεση να υπερασπιστει το ρητο, πιστευοντας πως θα σταθει σε λογικη εξεταση και αυτο ειναι πολυ σεβαστο. Εμεις, ομως; Τι θα γινει οταν καποιος, μας επιτεθει στα πιστευω; Θα μπορεσουμε να αντισταθουμε με λογικα επιχειρηματα ή θα ριξουμε την μπαλα στην εξεδρα και θα μιλαμε για τον αρνητισμο του αλλου; Εαν ειναι τοσο εωλα που δεν μπορουμε να τα υπερασπιστουμε, τοτε ή δεν αξιζουν ή δεν τα εχουμε κανει κτημα μας αφου δεν τα εχουμε κατανοησει. Αρα μεχρι τωρα κοροιδευαμε τους εαυτους μας με αυτα, πιστευοντας σε φαντασιακα γλυκαναλατα τσιτατα ζωντας οπουδηποτε αλλου εκτος απο την πραγματικοτητα.
Η θηλυκη αρχη αρεσκεται να εξαντλει τα ορια της, να μαθαινει και να ρωταει καθε μικρολεπτομερεια πριν και αν ποτέ αποφασισει να κινηθει. Χρειαζεται να μαθει αποτελεσματα και το good enough(αρκετα καλο,αρκει).
Απο την αλλη η αρσενικη αρχη κανει blitzkrieg,βουρ στον πατσα,ντουγρου στο ψητο, χτυπαει κατυεθειαν στην καρδια. Πρωτα χτυπαει και μετα ρωταει. Shoot first, ask question later. Πυροβολα πρωτα, και μετα κανε τις ερωτησεις, οπως λεει και ο γνωστος αστεισμος που κοροιδευει τις αμερικανικες ταινιες δρασεις.
Η μια πρεπει να τραβαει την αλλη, για να γινει η δουλεια.
" Για να εφαρμοσεις μια "παροτρυνση-εντολη" ως ελευθερα σκεπτομενος ανθρωπος, υποτιθεται οτι σεβεσαι την αξια που φερει και φυσικα οτι εχεις κατανοησει τι εννοει..."
Προφανως ετσι ειναι. Εχεις κατανοησει τι εννοει και εχεις αποδεχτει την ορθοτητα της. Να βγαλουμε μια κολλα χαρτι παρακαλω να γραψουμε ολοι μια εκθεση ιδεων στο θεμα "Τι ειναι αγαπη; Πώς εφαρμοζεται στον εαυτο μας (ή αλλιως πώς μαθαινουμε να αγαπαμε τον εαυτο μας ή πώς να αγαπαμε τον εαυτο μας) Τί σημαινει να αγαπαμε αλληλους ως εαυτον και πώς ειναι δυνατον να επιτευχθει κατι τετοιο;"
Να το κανουμε να γελασει και ο καθε πικραμμενος; Δεν το λεω για να υποτιμησω τον χωρο του ΚΔ, τουναντιον πιστευω πως εδω μεσα μπορει να βρεθουν μακραν τα πιο αριστα γραπτα. Να το επεκτεινουμε παραεξω στον πιο απλο κοσμο; Σε οποιονδηποτε θεωρει εαυτον χριστιανο; Να το παμε και στους ιερωμενους και οσους εχουν τελειωσει θεολογια; Ισα ισα πιστευω στους πιο "μορφωμενους" και "αρμοδιους" ειναι που θα πεσει κλαυσιγελος. Εγω θεωρω πως μπορω να το κανω αλλα αυτη την στιγμη εκτελω χρεη "ελεγκτη" του ρητου. Θαταν καλυτερα να δοκιμασω τελευταιος.
Γιατι τα λεω ολα αυτα. Δεν υπαρχει καμια ντροπη να πει καποιος δεν ξερω. Αυτη ειναι η βαση απο την οποια ξεκιναμε ολη καθε αναζητηση. Αν ξεραμε δεν θα στοχαζομασταν. Σχεδον κανεις ομως δεν το λεει. Γι αυτο και δεν προκειται ποτέ να βρει αυτο που ψαχνει. Δεν προκειται ποτέ να βρεις αυτο που ψαχνεις, εαν νομιζεις πως το εχεις ηδη βρει. Νομιζεις ομως πως το εχεις βρει, δεν το εχεις βρει στα αληθεια. Αντιστοιχα, δεν προκειται ποτέ να γνωρισεις αυτο που αναζητας, εαν νομιζεις πως το γνωριζεις ηδη. Νομιζεις ομως πως γνωριζεις, πιστευεις πως γνωριζεις, αλλα καθολου δεν γνωριζεις. Η περιφημη διπλη αγνοια του Σωκρατη.
ΕΣ
Θυμαμαι τον καλλιτεχνη μιας εικονας στον ΚΔ που οταν ρωτηθηκε τι σημαινει αυτο και το αλλο, απαντουσε με ενα "Δεν ξερω".Αυτος ειχε την στερεη βαση και αρα την πιθανοτητα να γνωρισει αυτο που εψαχνε αν αποφασισε να το ερευνησει. Προσωπικα, σε οτιδηποτε στοχαζομαι επισης δεν το γνωριζω, αλλιως δεν θα το στοχαζομουν. Εαν ισχυει ή οχι το ρητο δεν μπορω να το ξερω. Το αφηνω να εξαρτηθει απο το τι ειδους (υπερ ή κατα) επιχειρηματα βγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Εχουμε γαλουχηθει να ασχολουμαστε με τα κοινα τοσο οσο να φαινεται πως συμμετεχουμε, αλλα να μην μπορουμε να αλλαξουμε οτιδηποτε ουσιας. Στο φαινεσθαι μονο
-Οι πολιτικοι δεν ειναι ο καθρεφτης της κοινωνιας διοτι δεν αποτελουν αντιπροσωπευτικο δειγμα, τουναντιον αποτελουν δειγμα για ενα συγκεκριμενο κομματι της κοινωνιας του οποιου και αποτελουν τον καθρεφτη. Προκειται για οσους επιζητουν ευκολο και γρηγορο πλουτισμο,ματαιοδοξια,αυτοπροβολη, αυτοεπιβεβαιωση, χλιδατη και ψευτολουσατη ζωη, γενικα καιροσκοπους, λαμογια, και λοιπο συρφετο που υιοθετει τις αντιατοιχες "αξιες". Για την αντανακλαση αυτη ευθυνεται η κοινωνια ως συνολο στο οτι εχει επιτρεψει στις αντιστοιχες αξιες να κυριαρχουν με το να τις εχει αποδεχτει ως επιθυμητες και αξιοθαυμαστες.
-Σε επιπεδο μοναδας καθενας μαθαινει και επαναπροσδιοριζει τις αξιες του και αυτο δρα σαν κυμα. Εαν εσυ επαναπροσδιορισεις τις αξιες σου και παψεις να επιζητας και να εντυπωσιαζεσαι απο τον καθε Κωστοπουλο, τοτε εγω που σε αγαπαω για να σταθω αξιος στα ματια σου δεν θα γινω Κωστοπουλος αλλα αυτο που τα δικα σου ματια θαυμαζουν.
-Η μαχη με τον εξωτερικο εχθρο δεν ειναι για σενα και μενα. Ειναι γι αυτους που εχουν προ πολλου ανελθει του επιπεδου να ρωτουν τί και πώς. Η δικια μας μαχη ειναι να μην γινουμε αυτο που ο εξωτερικος εχθρος επιθυμει, και αφορα κυριως τις αξιες που εχουμε
-Η εξυγιανση του ανθρωπου ως πολιτικου οντος γινεται απο κατω απο τον ιδιο αλλα και απο πανω. Να μαθει να εχει αξιες και να μην τις διαπραγματευεται, αλλα και να βρισκει χωρο και τροπο να τις εξασκει. Αυτο εξαρταται απο τον ιδιο. Απο πανω θα προκυψει οταν υπαρξει ο σχηματισμος-χωρος που θα του επιτρεψει να εκδηλωθουν οι αξιες του, αλλα αυτο δεν εξαρταται απο τον ιδιο
-Αποβλεπουμε σε ενα δικαιο κοσμο. Αυτο μας αναλογει. Τα παραπανω δεν ειναι για εμας, θα τα κρινουν οι "θεοι" και οχι εμεις. Εμας μας αναλογει να φροντιζουμε να αντιλαμβανομαστε το τι ειναι δικαιο και να προσπαθουμε να το εφαρμοζουμε. Αυτος ο κοινος σκοπος μας πιθανον να απαιτησει να θυσιασουμε την βολεψη μας και τις ευκολιες μας.
Ελευθερος Στοχαστης
Η δική μου κατάθεση για την Αγάπη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τρόπος που ο καθένας αντιλαμβάνεται την Αγάπη, μπορεί να περιλαμβάνει συναισθήματα και συμπεριφορές όπως, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κατανόηση, ανοχή, θυσία, ανιδιοτελής προσφορά, επιείκεια, συγχώρεση, τρυφερότητα, κτλ.
Όμως όλα αυτά, δεν είναι πάρα εκφράσεις ή εκδηλώσεις της Αγάπης.
Η Αγάπη όμως, δεν είναι όλα αυτά. Είναι αδύνατον να ορίσουμε και να αντιληφθούμε την πραγματική της έννοια, καθότι πρόκειται για μια Συμπαντική Αρχή. Είναι η Αρχή που ισορροπεί την Συνείδηση και δημιουργεί την ζωή. Είναι η συνεκτική ουσία που μετουσιώνει τον Αιθέρα σε μορφοπλαστικό ον. Είναι η κατ'εξοχήν Θεϊκή έκφραση της Κοσμικής Τάξης.
Η Αγάπη ως θηλυκή (γιν) Αρχή, συνδυάζεται με την Σοφία, η οποία είναι η αρσενική (γιανγκ) Αρχή και μαζί αποτελούν την Ουσία του Πνεύματος.
Η Σοφία διεισδύει στην Επίγνωση και η Αγάπη την εγκολπώνει, την κατακτά!
Όμως είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την φύση της Αγάπης, όπως είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την φύση της φλόγας, παρόλο που την βλέπουμε και γνωρίζουμε τις επιπτώσεις της.
Οι επιπτώσεις της Αγάπης, είναι τα συναισθήματα που προκαλεί, αλλά η ίδια δεν είναι συναίσθημα, ούτε κατάσταση. Είναι Κοσμική Αρχή, την οποία δεν μπορούμε να ορίσουμε πλήρως.
ΛΥΚΙΟΣ.
Όμως, το "αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν", επειδή απευθύνεται στους λαούς, δεν μπορεί να περιέχει την υψηλή και δυσδιάκριτη έννοια της Κοσμικής Αρχής. Σαφώς αναφέρεται στην Αγάπη-συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λίγα και απλά λόγια, λέει πως θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό, ανοχή, κατανόηση, ενσυναίσθηση, επιείκεια και αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, έτσι ώστε να συμβιώνουμε αρμονικά, χωρίς να καλλιεργούμε έχθρες, μισή και διαμάχες μεταξύ μας. Μια συμπεριφορά τέτοιας "αγάπης", εξασφαλίζει μια ομαλή συμβίωση, η οποία προάγει την ατομική και την συλλογική ευδαιμονία των ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα αυτό το παράγγελμα, εμπεριέχει μία πληθώρα άλλων παραγγελμάτων, αν αναλύσουμε το μήνυμα που μας κομίζει.
Από το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας και πως στους άλλους, προκύπτει λοιπόν το καταστάλαγμα ότι ωφελιμότερο για όλους είναι, να συμπεριφερόμαστε με τον καλύτερο τρόπο στον εαυτό μας και ΙΣΟΤΙΜΑ με αυτόν και στους άλλους.
Τόσο απλό και τόσο περιεκτικό, που από μόνο του ως ρητό, αποτελεί την συμπυκνωμένη πεμπτουσία της φιλοσοφίας.
ΛΥΚΙΟΣ.
Και με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, η Αγάπη λειτουργεί ως συναρμογή μεταξύ των ανθρώπων. Όπως πάνω, έτσι και κάτω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αγάπη ως Κοσμική Αρχή, συναρμόζει την Κοσμική Συνείδηση με τον Κοσμικό Αιθέρα, αλλά ως συμπεριφορά συναρμόζει τις ανθρώπινες συνειδήσεις και τις προάγει στην ψυχική και την πνευματική ευδαιμονία, ώστε η Σοφία (Επίγνωση) να καταστεί κτήμα και ολοκλήρωση σκοπού.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ομολογώ πως αντίκρισα καινούργια ερμηνεία για την αγάπη, που δεν γνώριζα. Ενδιαφέρουσες απόψεις στο ιστολόγιό σας αλλά χωρίς μεθοδολογία φιλοσοφικής ανάλυσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που βρήκες ενδιαφέρουσες τις απόψεις μας, αλλά εξήγησέ μας που ακριβώς εντοπίζεις το έλλειμμα μεθοδολογίας.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
11. 13 ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ/Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟΝ ΙΣΤΙΟΤΟΠΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ
ΠΛΗΘΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
@7:58' :
ΔιαγραφήΔεν κατάλαβα τι είπατε κύριε.
ΛΥΚΙΕ:
Η φιλοσοφία αναπτύσσεται δομικά. Βάζουμε ένα φιλοσοφικό ερώτημα και μετά χτίζουμε την βάση, με ορισμούς εννοιών πάνω στους οποίους ξεκινά η φιλοσοφική ανάπτυξη. Μετά εφαρμόζεται η μαιευτική μέθοδος με ερώτηματα κι απαντήσεις, η η ρητορική μονολογία. Αυτή είναι η μεθοδολογία. Παρατηρώ ότι ο καθένας παίρνει τον λόγο και λέει οτιδήποτε, αλλά οι άλλοι δεν απαντούν σε αυτό τον κορμό και αρχίζουν παράλληλοι μονόλογοι για διαφορετικά θέματα. Τελικά χάνετε την μπάλα.
2-3 άτομα εντόπισα με αξιόλογη φιλοσοφική σκέψη και γνωση, αλλά ο συνδυασμός σας είναι ανεπιτυχής και θέλει εναν ρυθμιστή.
....Απο κινητο ε; Χμ.. Απο υπολογιστη γραφεις και βιβλιο δηλαδη :-D
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα λογια κι αν υμνηθηκε! Στα λογια κι αν εγκωμιαστηκε η Αγαπη! Απ'τον "απλο" λαο και απο "λογιους" καθε λογης. Πατριάρχες θες; Αντε και να βαζαμε μια εκθεση ιδεων...Γιατι αραγε λες οτι θα γελουσε κι ο καθε πικραμενος; Μηπως επειδη θα γραφαμε λογια παχια; Ομορφα μεν στολιδια γραφης.. Μα φυλακισμενα στο μελανι του χαρτιου. Οπως φυλακιζονται πολλες φορες οι σκεψεις καλης θελησης στο κεφαλι μας ατολμες και ανεφαρμοστες.
Πώς εμπνεονται ομως ολοι ωστε να αποσαφηνισουν και να περιγραψουν τη Αγαπη;
Μα απο τις εκδηλωσεις της(αυτες που ανεφερε ο Λυκιος παραπανω). Απο τα αποτελεσματα και τα σημαδια που χαραζει στις καρδιες και τις ζωες μας οταν το Ειναι μας (λογος κ εργα) εφορμειται απο Αγαπη(θειος σπινθηρας). Λογοι και εργα, δουλεμενα στο μυαλο μας, πριν εξωτερικευθουν, λαμβανοντας υποψη ΚΑΙ το καλο των αλλων, αφου οι αλλοι ειμαστε εμεις. Η Αγαπη νοηματοδοτειται μεσα απο τους αλλους και ακτινοβολειται προς πασα κατευθυνση σαν Θεος Δημιουργος που πληρει το Παν πηγαία και ανεξαντλητα. Και οπως η φλογα καίει και καθαριζει ετσι κι η Αγαπη βιωνεται σαν βουβο καθαρτηριο πυρ που κανει τα κυτταρα του καθε ανθρωπου να σκιρτουν προς μια λυτρωτικη μεταμορφωση.
Προχτες πηρε το ματι μου ενα αποσπασμα απο το "Ενα παιδι μετραει τ'αστρα" του Μ.Λουντεμη :
"... Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη; Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι;
Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων...
Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;
Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ’ ένα έρημο δάσος…
Αν δεν τ’ ακούσει κανείς.. είναι κελάηδηγμα;
Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;
Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ’ αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι’ αγάπη!… Τα μωρά ξέρουν περσσότερα.
Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα. Ένας «Πέρσης» θα πει αυτό είναι «τρίχα».
Ένας βαρκάρης θ’ αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελο του. Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί αυτό να είναι αγάπη.
Μα είναι; Ποιος να του το πει;
Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.
Σε καίει… Σε λιώνει… Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάμματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.
Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!
Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει.
Μην το λες πουθενά. Άστο να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ’ όνομά της.
Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις…
Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες… θα ‘χει τελειώσει η αρρώστια. Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι και άσκημος.
Θα ‘χεις φρικτά ασκημίσει.
Αληθεια… αυτό είναι η αγάπη;
Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει…"
ΔιαγραφήΕιπες οτι στοχαζομαστε επειδη δεν γνωριζουμε. Ετσι δεν κανουμε ολοι; Γηρασκουμε αει διδασκομενοι. Οι μωροι μοναχα νομιζουν οτι τα ξερουν ολα. Ακομα και αυτοι που λενε οτι θυμηθηκαν -η γνωση ειναι αναμνηση- δεν μπορουν να περιχαρακωσουν το απειρο...
Προσπαθωντας να (με) αγαπω..
Με παρατηρω με ολες μου τις αισθησεις.
Κανω το ιδιο με τους αλλους αφου ειναι κομματι μου.
Στοχαζομαι πανω στα συμπερασματα της παρατηρησης. Τι; Γιατι; Πως;
Δινω ευκαιριες να εκφραζομαι και να δρω ελευθερα συμμεριζομενη την εκφραση κ ελευθερια ολων.
Συλλογιζομαι πώς τα καλα να τα κανω καλυτερα και οσα (με) ενοχλουν/καταστρεφουν να τα διορθωσω.
Βαζω στοχους εφικτους. Ομως επιτρεπω στον εαυτο μου να ονειρευεται και το "απιαστο" για να κανει υπερβασεις οταν ερθει η Ωρα.
Κανω χωρο στο συμπαν μεσα μου να μου αποκαλυψει τα μυστικα του(και τα ασχημα...). Επεξεργαζομαι τα δεδομενα, πολλες φορες αφου εχω γινει μουσκεμα απο το κολυμπι μεσα τους, αλλά προσπαθω να εχω στο μυαλο μου οτι η θαλασσα ειναι το σχολειο μας και ηρεμη και φουρτουνιασμενη. Κατανοω την αξια του να μαχεται κανεις και να νικα ή να χανει. Ρωταω τις αποριες μου. Απαντω οταν με ρωτουν. Προσπαθω να συμπεριφερομαι οπως θα ηθελα να μου συμπεριφερθουν κανοντας χωρο(συν-χωρω) στην Ειρηνη. Τιμω και υπερασπιζομαι την αληθεια. Πιστευω στην δυναμη της αλλαγης και εμπιστευομαι την απεραντοσυνη της υπαρξης. Προσευχομαι. Ως ανθρωπος αγκαλιαζω τις ελλειψεις κ αδυναμιες μας, ως θεος κανω θαυματα και αναγεννιεμαι. Αποκτω επιγνωση της διττης μου φυσης κι επιζητω την πληροτητα του Ειναι. Μελετω. Μελετω. Μελετω.
Εκ των ων ουκ ανευ παντως, σε καθε περιπτωση, ειναι το να μαθει ενας ανθρωπος να αγαπα τον εαυτο του. Και για να το κανει αυτο θα πρεπει να μαθει πώς να τον αποδεχθει. Κυριως τις ανασφαλειες του και τους φοβους του. Και για να το επιτυχει αυτο, θα πρεπει να τα κατανοησει σε βαθος. Να απαντησει τα γιατι, ωστε να μπορεσει να τα κατανοησει και να τα δεχθει, αφαιρωντας ετσι απο αυτα τα κατασκευασματα την εξουσια που εχουν πανω του και συνεπακολουθα να ελευθερωσει τον εαυτο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλ Στοχαστης
Μαλλον λαθος capy-paste. Αυτο παει εδω
ΔιαγραφήΟχι, Ελενη. Καταρχας εχεις δικαιο πως με τα λογια ειναι δυσκολο κανεις να μιλησει για Αγαπη. Γινεται διακριτο ομως αν μιλαει οντως για την αγαπη ή για κατι αλλο. Πατριαρχες και λογιοι για αγαπη; Μπααα, χλωμο. Θα γελασει και ο καθε πικραμενος, διοτι θα τον δειξω λαθος, θα δειξω επισης πως οποιοσδηποτε απο αυτους δεν δικαιουται να μιλαει για αγαπη διοτι ουδεποτε την γνωρισε. Εαν ειχαν αγαπη δυσκολα θα γινοντουσαν πχ πατριαρχες και λογιοι. Το κειμενο σου Ελενη δεν αναφερεται στην αγαπη, ειναι μια λογοτεχνικη προσεγγιση του τι φανταζομαστε πως πρεπει να ειναι η αγαπη. Προσπαθωντας να με αγαπω, δεν κανω οσα ανεφερες. Οσα ανεφερες ειναι σωστα, αλλα αναφερονται σε αλλο πραγμα. Θα ξεχωριζα μονο το "Ως ανθρωπος αγκαλιαζω τις ελλειψεις κ αδυναμιες μας" διοτι ειναι στη σωστη κατευθυνση ως συμπεριφορα.
Ο Λυκιος τωρα ειναι εμφανες πως εχει καταφερει μια κατανοηση της αγαπης σε καποιο βαθμο. Για να το ξεκαθαρισω ουτε εγω κατεχω το τι ειναι αγαπη, για αυτο και το στοχαζομαι, μπορω ωστοσο να διακρινω τι δεν ειναι.
"Ο τρόπος που ο καθένας αντιλαμβάνεται την Αγάπη, μπορεί να περιλαμβάνει συναισθήματα και συμπεριφορές όπως, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κατανόηση, ανοχή, θυσία, ανιδιοτελής προσφορά, επιείκεια, συγχώρεση, τρυφερότητα, κτλ"
"Η Αγάπη ως θηλυκή (γιν) Αρχή, συνδυάζεται με την Σοφία, η οποία είναι η αρσενική (γιανγκ) Αρχή και μαζί αποτελούν την Ουσία του Πνεύματος.
Η Σοφία διεισδύει στην Επίγνωση και η Αγάπη την εγκολπώνει, την κατακτά!"
"θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό, ανοχή, κατανόηση, ενσυναίσθηση, επιείκεια και αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, έτσι ώστε να συμβιώνουμε αρμονικά, χωρίς να καλλιεργούμε έχθρες, μισή και διαμάχες μεταξύ μας. Μια συμπεριφορά τέτοιας "αγάπης", εξασφαλίζει μια ομαλή συμβίωση, η οποία προάγει την ατομική και την συλλογική ευδαιμονία των ανθρώπων.
"αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν"=Από το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας και πως στους άλλους, προκύπτει λοιπόν το καταστάλαγμα ότι ωφελιμότερο για όλους είναι, να συμπεριφερόμαστε με τον καλύτερο τρόπο στον εαυτό μας και ΙΣΟΤΙΜΑ με αυτόν και στους άλλους. "
Ξεκινωντας αναποδα τον σχολιασμο, οντως ειναι ωφελιμοτερο να συμπεριφερομαστε με τον καλυτερο τροπο στον εαυτο μας και ισοτιμα με αυτον και στους αλλους.Δεν μας λεει ομως το "πώς". Δεν μας λεει τι κανουμε οταν ο αλλος δεν το τηρει αυτο.Καλυτερα θα ηταν να ημασταν ολοι αγαπημενοι. Ναι,οκ,χαιρω πολυ,χαιροπουλος. Καλα θαταν. Οταν μια ομαδα κερδιζει, ολοι ειναι χαρουμενοι. Καλυτερα θα ηταν να κερδιζαμε παντα,και να κερδιζαν και οι αλλοι.Δεν συμβαινει ομως αυτο. Ωστοσο, αναγω το ρητο στα κορυφαια του ειδους, διοτι βαζει ποσοτικοτητα μεσα οπως το "Αγαπα τον πλησιον ΜΙΚΡΑ ελαττουμενος" του Θαλη απο την Μιλητο το οποιο και αποδεχομαι. "Αγαπατε αλληλους ως εαυτον". Ισως το ρητο αυτο να μην ενδιαφερεται τοσο για την συμπεριφορα, οσο το να προσπαθει να περασει το μηνυμα πως ολοι οι ανθρωποι ειμαστε μερη ενος κοινου ολου. Ισως να λεει "Να αγαπατε ο ενας τον αλλον σαν να ησασταν ο ιδιος, ενας και οχι διαφορετικοι". Ετσι θα το δεχομουν
ΕΣ
Αγαπητε Ελευθερε Στοχαστη,
ΔιαγραφήΔεν συμμεριζομαι την διαφωνια σου και εξηγουμαι ευθυς αμέσως.
Προφανως ολοι συμφωνησαμε για τις εκδηλωσεις με τις οποιες γινεται αντιληπτή η αγαπη(αλληλεγγύη, κατανοηση, ανοχή, κτλ) και σκοπιμα δεν τις επανελαβα. Προφανως και καποιος τις διδασκεται απο μικρος(δεν ξυπναμε μια ωραια πρωια και ξαφνικα μαθαινουμε να αγαπαμε). Αρα, ενα παιδακι, μαθαινει κανοντας. Αντιγράφει το γονεικο προτυπο και παραδειγμα. Αρκει αυτη η μιμηση; Αν δεν μαθεις στο παιδι να παρατηρει τις σκεψεις του, τις πραξεις του, τα συναισθηματα του και τον αντικτυπο ολων αυτων στον κοσμο του μα και στον κοσμο των αλλων, αν δεν μαθει να στοχαζεται παρτηρωντας και μελετωντας και βουτωντας στη ζωη πανω στο γιατι και πως....δεν θα ακονισει την σοφια της καρδιας του.....
"αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κατανόηση, ανοχή, θυσία, ανιδιοτελής προσφορά, επιείκεια, συγχώρεση, τρυφερότητα,σεβασμό, ανοχή, κατανόηση, ενσυναίσθηση, επιείκεια."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα αυτα ειναι χαρακτηριστικα "αποδοχης" και συνεπακολουθα χαρακτηριστικα οντως της Θηλυκης (γιν) αρχης. Εαν αυτα τα χαρακτηριστικα ειναι τα χαρακτηριστικα της αγαπης, τοτε η αγαπη ειναι οντως στοιχειο της Θηλυκης Αρχης που αρεσκεται να εγκολπωνεται/αγκαλιαζει. Αυτη ειναι βαθια και σημαντικη κατανοηση. Οι τρεις αρχες που διεπουν τον Νομο των Τριων, ειναι η αρσενικη αρχη, η θηλυκη αρχη και η συνηθως αφανης τριτη δυναμη(καταλυτης). Σε αυτην την περιπτωση εχουμε την Θηλυκη αρχη εκφραζομενη ως αγαπη, την Αρσενικη αρχη εκφραζομενη ως Σοφια/Συνειδηση και τον αφανη Αιθερα. Θα μπορουσε να ειναι ετσι.
Επειδη "οπως πανω ετσι και κατω", μπορουμε να βιωσουμε σε ενα βαθμο τις ανωτερες αρχες. Μπορεις να πεις "Αυτη η γυναικα που αγαπω ειναι η απολυτη εκφραση της Θηλυκης αρχης, μεσα απο αυτη εμπνεομαι να θαυμαζω την Θεα" εξυψωνοντας αμφοτερους. Αυτη η κατασταση στην οποια βαζεις τον εαυτο σου, ειναι μια κατασταση αγαπης, και μεσα απο αυτην συνδεεσαι με "πανω". Αρα μπορουμε να πουμε πως η αγαπη ειναι μια κατασταση στην οποια μπορουμε να βαλουμε τον εαυτο μας, και το ομορφο συναισθημα ειναι το συνεπακολουθο συναισθημα που συμβαινει οντας σε αυτην την κατασταση.
Τι ειναι λοιπον αγαπη; Ειναι να βρισκεσαι σε αυτην την κατασταση. Μπορει να βρισκεσαι σε αυτην την κατασταση, διοτι εμπνεεσαι απο μια Μουσα, δεν ειναι απαραιτητο ομως. Ενα μικρο παιδι βρισκεται σε κατασταση αγαπης χωρις να καταλαβαινει το γιατι και χωρις να υπαρχει λογος. Το βλεπεις να χορευει και να τραγουδαει. Του ειναι φυσικο. Εμεις μεγαλωνοντας το ξεχασαμε,το καταπιεσαμε και αναζητουμε καποιον να μας αγαπησει ή να τον αγαπησουμε για να θυμηθουμε πως ειναι
Εκ των ων ουκ ανευ παντως, σε καθε περιπτωση, ειναι το να μαθει ενας ανθρωπος να αγαπα τον εαυτο του. Και για να το κανει αυτο θα πρεπει να μαθει πώς να τον αποδεχθει. Κυριως τις ανασφαλειες του και τους φοβους του. Και για να το επιτυχει αυτο, θα πρεπει να τα κατανοησει σε βαθος. Να απαντησει τα γιατι, ωστε να μπορεσει να τα κατανοησει και να τα δεχθει, αφαιρωντας ετσι απο αυτα τα κατασκευασματα την εξουσια που εχουν πανω του και συνεπακολουθα να ελευθερωσει τον εαυτο του.
Ανωνυμε, ο πραγματικος διαλογος δεν εχει ρυθμιστη, ειναι ελευθερος. Οντως εχεις δικαιο ετσι υστερει η αποτελεσματικοτητα στην αναλυση ενος θεματος. Υπερτερει ομως η συμμετοχη (περισσοτεροι μπορουν να συμμετασχουν) και η ελευθερια. Τα αναψυκτηρια προσφερονται για ερωτησεις απο οποιονδηποτε. Μπορεις και εσυ να συμμετεχεις και να προσφερεις την αποψη σου. Βεβαιη γνωση μπορει καποιος να αποκομισει, οταν συμμετεχει στην αναζητηση της
Ελευθερος Στοχαστης
Ας το δούμε κι έτσι λοιπόν. Ας πούμε ότι η Αγάπη είναι μια κατάσταση στην οποία όταν εισέλθουμε, νιώθουμε χαρά και ευδαιμονία. Μια κατάσταση στην οποία όλα τα θετικά συναισθήματα, κυριαρχούν και μας πλημμυρίζουν. Στην πραγματικότητα είναι η κατάσταση που ερχόμαστε, όταν συντονιζόμαστε με υψηλούς κραδασμούς. Η περιοχή αυτή της Αγάπης είναι τόσο κραδασμική, που μπορεί κανείς να καεί, αν κυριαρχείται (είναι συντονισμένος) από χαμηλή κραδασμικότητα.
Διαγραφή"Μη μου άπτου" είπε ο Χριστός στον μαθητή που ήθελε να τον αγγίξει, μετά την ανάστασή του. Οι πολύ υψηλοί κραδασμοί, θα τον έκαιγαν. Στην κατάσταση αυτή, η Αγάπη και τα συναισθήματα που προκαλεί, εκτοξεύουν τον άνθρωπο στις ανώτερες κατάστασης της ύλης και το παχύ υλικό του σώμα, αραιώνει, αρχίζει να εξαϋλώνεται.
Το βλέπουμε και μέσα μας. Όταν νιώθουμε να πλημμυρίζουμε από αγάπη για κάτι, νιώθουμε άτρωτοι, ενθουσιώδεις, δυνατοί ενεργητικοί, ακούραστοι και πολύ ελαφρείς! Νιώθουμε μια εσωτερική ζέση. Οι δονήσεις μας αυξάνονται. Αυτή είναι μια μικρή γεύση, από ένα ανώτερο πεδίο υλικής ύπαρξης. Όμως δεν μπορούμε να μείνουμε για πολύ σε αυτή την κατάσταση. Ο νους μας, σύντομα θα μας επαναφέρει στον ζοφερό μας κόσμο και θα θυμηθεί τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούν οι σκέψεις μας. Αμέσως αρχίζουμε να νοιώθουμε κρύοι και το σώμα μας, ξαφνικά...βαραίνει!
ΛΥΚΙΟΣ.
Αρα, εκπαιδευουμε τον Νου να σκεφτεται με αγαπη και την Καρδια να αγαπα με Σοφια. Συντονιζουμε τον φυσικο, συναισθηματικο και νοητικο φορεα σε μια συνηχηση υψηλης κραδασμικοτητας. Οσο καταφέρνουμε αυτην την "μελωδια" αλαφραινουμε κι οταν πεφτουμε σε παραφωνια βαραινουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιει η Αγαπη επομενως οποιον δεν ειναι συντονισμενος στην συχνοτητα της. Ευτυχως, παρολο που βρισκεται παντου, οπως ο Θεος, μονο οποιος θελει να την δει και ανυψωνει τους κραδασμους του την "βλεπει". Οι υπολοιποι δεν καίγονται γιατι απλουστατα επιλεγουν τα ψυχροτερα σκοταδια τους.
Σωστά αγαπητή Ελένη! Όμως δεν είπαμε το πως θα μάθουμε να αγαπάμε. Ωραία τα λέμε και συμφωνούμε για την σπουδαιότητα της αγάπης. Στην πράξη όμως, βλέπουμε ότι είναι δύσκολη η εφαρμογή της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε να διακρίνουμε τα συναισθήματά μας,σε ωφέλιμα και βλαβερά, σε καλά και κακά.
Επίσης είναι καλό που γνωρίζουμε την ωφέλεια της αγάπης.
Πως θα την νιώσουμε για τον εαυτό μας και τους γύρω μας, όταν βλέπουμε ποσο ατελείς είμαστε εμείς και οι άλλοι και πόσο "ανάξιοι" είμαστε και είναι για να αγαπηθούμε και να αγαπηθούν;
Την αγάπη θα την νιώσουμε, όταν αρχίσουμε να βάζουμε νερό στο κρασί μας, όταν θα επιτρέψουμε στην λογική μας να κάνει λάθη και όταν θα ανοίξουμε το μυαλό μας σε κόσμους που βρίσκονται πέρα από το δικό μας "πιστεύω" ή "νομίζω"! Όταν μάθουμε να βλέπουμε τον κόσμο και με τα μάτια των άλλων.
Όταν μάθουμε να είμαστε λιγότερο απόλυτοι και "γνώστες" των πραγμάτων. Οταν δώσουμε και στους άλλους το δικαίωμα να "γνωρίζουν" και να κάνουν λάθη, όπως κι εμείς άλλωστε!
Τότε θα μπορούμε να είμαστε επιεικείς με τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους. Θα είμαστε ανεκτικοί και περισσότερο δεκτικοί στην Αλήθεια.
Θα μπορούμε να συγχωρούμε τον άνθρωπο (τον εαυτό μας και τους άλλους), διότι δεν είμαστε αλάνθαστοι και μαθαίνουμε κάνοντας λάθη, όλοι μας!
Αν όλα αυτά, τότε αρχίζουμε να μπαίνουμε στα χωράφια της Αγάπης.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τις σκέψεις: Μήπως κάνω λάθος; Μήπως και οι άλλοι έχουν το δικό τους δίκιο; Μήπως δεν αξίζει να είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου και τους γύρω μου, όταν δεν φτάνουμε τον ιδεατό μας στόχο;
ΛΥΚΙΟΣ.
" Πως να ημερέψει η καρδιά ...με πέντε στίχους "
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να ημερέψει η καρδιά
με πέντε στίχους ,
πως να γιάνει η ψυχή
μέσα σε τοίχους ;
Γράψε Γράψε γι'αυτούς που ξέρουνε να ζουν
δίχως να σκύβουν το κεφάλι,
γι'αυτούς που ξέρουν ν'αγαπούν
και να βιώνουν της ζωής την γλυκιά την παραζάλη.
Άδειες καρδιές δεν τις σμιλεύει ο γλύπτης ,
άδεια ψυχή δεν θα την γιάνει κάποιος στίχος ,
μόνο γ'αυτούς που ξέρουν κι έχουν βάλει για σημάδι
να ζουν και να αγαπούν σε μια ζωή που δεν στρώνεται με άνθη ...
ΜΕ ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη
ΑπάντησηΔιαγραφήνα λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
Καζαντζάκης.
"Αγαπω θα πει 'εγω αγαπω'. Το τι κανει ο αλλος ειναι δικη του δουλεια".
Λουντεμης.
Ψαχνω να βρω το δικο μου μεριδιο ευθυνης γιατι αυτο ειμαι σε θεση να το αναλυσω. Γνωριζοντας την πορεια μου, μπορω να ανιχνευσω γιατι εσφαλα. Κι εχω δικαιωμα και υποχρεωση να το κανω.
Δεν εχει νοημα να κατακρινω τους αλλους για τα δικα τους "λαθη" γιατι *δεν εχω περπατησει με τα δικα τους παπουτσια*(δανειζομαι την αγγλικη ρηση).
Κι ειναι σημαντικο να προσπαθω να μπαινω στη θεση του αλλου(ως αλλο οριζω και τον κακο εαυτο μου).
Ετσι, κανω παντα χωρο στον διαλογο. Ο διαλογος φερνει κατανοηση. Η κατανοηση φερνει ηρεμια. Κι οταν εισαι ηρεμος μπορεις να δρασεις.
Η αγαπη παραγκωνιζεται οταν καποιος θυμωνει, ζηλευει, επαίρεται, βιαζεται, και αβασανιστα κρινει τους αλλους διχως διαθεση αυτοκριτικης. Παραγκωνιζεται καθε φορα που το Εγω μεγαλωνει εναντι του Εμεις.
Δυστυχως, η κατακριση εχει αναχθει σε πανανθρωπινο μεγα-σπορ μια και παρέχει αλλοθι στην υποκρισια της κοινωνιας μας ως συνολο και του καθε ατομου ξεχωριστα. Βλεπουμε παντα με ευκολια το προβλημα στους αλλους. Και την ευθυνη τους. Οι αλλοι φταινε... Εμεις λιγοτερο εως καθολου...
Κι αν η κατακριση ειναι το ενα, η αδιαφορια ειναι το αλλο μεγαλο αγκαθι που πληγωνει την αγάπη.
Κανοντας οσα επεσημανες επομενως αγαπητε Λυκιε, ξεριζωνουμε και τα δυο απο το χωραφι που θελουμε να σπειρουμε με αγαπη.
Έτσι είναι αγαπητή Ελένη! Διότι το αντίθετο της Αγάπης δεν είναι το Μίσος, αλλά ο Εγωισμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αναφέρομαι βέβαια στον αναγκαίο ωφέλιμο εγωισμό ο οποίος προστατεύει την ατομικότητά μας μέσα στον κόσμο της ύλης, αλλά για τον νοσηρό εγωισμό, που ως εγωπάθεια, μας εμποδίζει να αντικρύσουμε την Αλήθεια, πίσω από την κοντόφθαλμη οπτική του υποκειμενισμού μας. Μας εμποδίζει νοητικά, αλλά και συναισθηματικά. Για να εξελιχθούμε, χρειαζόμαστε και τα δυο αυτά όπλα σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους!
ΛΥΚΙΟΣ.
ΒΟΜΒΑ,,,,,,,,,,,,,,,,,, ΞΥΛΩΝΕΤΑΙ Η ΓΥΦΤΟΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου
Αναίρεση υπέρ του νόμου για τα 600 δισ. του Σώρρα
Η δικαστική απόφαση που θα εκδοθεί θα έχει νομολογιακό χαρακτήρα - Είχε κατατεθεί αίτηση αναίρεσης στην εισαγγελέα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου Ξένη Δημητρίου
Η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευσταθία Σπυροπούλου, άσκησε αναίρεση υπέρ το νόμου επί της υπ΄ αριθμ. 67650/2013 αθωωτικής απόφασης του Η΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, η οποία δέχθηκε ότι ο Αρτέμης Σώρρας είναι ο διαχειριστής 600 δισ. δολαρίων ( ποσό το οποίο έχει ενσωματωθεί σε 6 διεθνή γραμμάτια του αμερικανικού ταμείου, ονομαστικής αξίας 100 δισ. το καθένα).
Η αναίρεση υπέρ του νόμου επί της εν λόγω απόφασης του Πλημμελειοδικείο Αθηνών ασκήθηκε μετά την αίτηση αναίρεσης που είχε καταθέσει στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, ο δικηγόρος Πέτρος Πανταζής
Να σημειωθεί ότι η δικαστική απόφαση που θα εκδοθεί επί της αναίρεσης υπέρ του νόμου δεν έχει έννομες συνέπειες.
Δηλαδή, δεν ακυρώνει ή δεν μεταβάλει το «δια ταύτα» της υπ΄ αριθμ. 67650/2013 απόφασης του Η΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, αλλά έχει απλώς νομολογιακό χαρακτήρα.
Επίσης, εάν η απόφαση που θα εκδοθεί από τον Άρειο Πάγο έχει αρνητικό αποτέλεσμα για τον 50χρόνο Αρτέμη Σώρρα, τότε εκείνος δεν μπορεί να την επικαλείται ή να την προσκομίσει ενώπιον των δικαστηρίων.
Η αναίρεση ασκήθηκε, καθώς κρίθηκε ότι η επίμαχη απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών έτους 2013 έχει μη ειδική, εμπεριστατωμένη και ελλειπή αιτιολογία, ενώ παράλληλα κάνει εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα που αφορά στο αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων.
πρωτο θεμα.gr
.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Μήνα για όλους μας !
Ο απλός λόγος, μέσα από έναν αρμονικό ειρμό σε μιά ομιλία είναι απόλαυση.
Απλά όμως σημαντικά, δομημένα σε τάξη όσα ακούγονται.
Καλή ακρόαση.
https://www.youtube.com/watch?v=D2vhNrx6w2s
Υ.Σ.
( Μεγάλο φόρτο εργασίας με έχει "απομακρύνει" από την αγαπημένη παρέα του Καταχθόνιου Δαίμονα.Όταν βρίσκω "κενό" σας διαβάζω και σας απολαμβάνω )
έρρωσθε και ευδαιμονείτε
Ποιητής των χρωμάτων
Καλό μήνα, αγαπητέ Ποιητή των χρωμάτων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ώριμος λόγος είναι λιτός, απέριττος, περιεκτικός και λακωνικός.
Ο βερμπαλισμός και η φλυαρία, είναι ένδειξη ανωριμότητας.
ΛΥΚΙΟΣ.
https://youtu.be/WJz5DwZF8ug
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο μηνα!
Ελενη.
Καλό μήνα, αγαπητή Ελένη!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Τα πολλα λογια δεν ειναι απαραιτητα φτωχεια ή ενδειξη ανωριμοτητας. Θα ελεγα ειναι ενδειξη ανασφαλειας και αβεβαιοτητας. Δειχνουν ελλειψη σιγουριας και αυτοπεποιθησης. Χαρακτηριστικο της θηλυκης αρχης. Δεν ειναι αρνητικο στοιχειο. Ενας φιλοσοφος που αναζηταει την σοφια και αρα δεν την κατεχει, υποχρεουται να αναγνωριζει την ελλειψη του αυτη, διαφορετικα η αναζητηση του θα ειναι σιγουρα αποτυχημενη. (δεν μπορεις να αποκτησεις κατι που θεωρεις πως εχεις ηδη διοτι δεν θα το κυνηγησεις). Αρα ειναι θεμιτο στην αναζητηση του να χρησιμοποιει πολλα λογια για να τον βοηθησουν στην κατανοηση. Επαναληψη μητηρ πασης μαθησεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ενα αλλο παραδειγμα, θυμαμαι πριν κατι χρονια ειχα διαβασει Αστικο Δικαιο καπου 700 σελιδες μεσα σε 2 μερες. Αν και ειχε πολλα λογια, ηταν τοσο καλογραμμενο, τοσο κατανοητο, που ακομα και χωρις να ειχα πατησει ποτέ στο μαθημα ή να χρησιμοποιησω υλη, με μια αναγνωση ευκολα και ξεκουραστα περασα ανετα το μαθημα. (κατα τα αλλα παραμενω "αιωνιος"). Αρα τα πολλα λογια μπορει να δειχνουν μια προσπαθεια απο τον γραφοντα να γινει ευκολοτερα κατανοητος στον αναγνωστη. Να δειχνουν πως ο γραφων "νοιαζεται".
Εαν το αντιθετο της Αγαπης ειναι ο εγωισμος, τοτε εξ ορισμου αφου η αγαπη αποτελει βασικο χαρακτηριστικο της θηλυκης αρχης, ο εγωισμος αποτελει χαρακτηριστικο της αρσενικης αρχης. Αρα πρεπει να τον κατανοησουμε βαθυτερα τον εγωισμο. Τι θα πει εγωισμος; Εγωισμος δειχνει την υπαρξη ενος εγω. Πώς επιτυγχανεται αυτο; Με τον καθορισμο των οριων του εγω που το διαχωριζουν απο το εσυ ή αυτος ή οι αλλοι. Το εγω συντηρει την ιδιοσυχνοτητα του, δεν χανει την υπαρξη της μοναδας. Αντιλαμβανομαστε σαφως πως ο πολυς εγωισμος ειναι αρνητικο στοιχειο. Επομενως και και ο λιγος εγωισμος θα ειναι αρνητικο στοιχειο. Αρα στον εγωισμο επιδιωκεται η μεσοτητα.
Συμπερασματικα, και στην αγαπη θα πρεπει να ισχυουν τα αντιστοιχα. Μεσοτητα και στην αγαπη. Ουτε πολυ, ουτε λιγη. Θα ελεγα μαλλον καλυτερα, θυμουμενος την συνεντευξη του Vangeli που ειχε παραθεσει ο ΠτΧ οπου ελεγε πως "Ελευθερια ειναι να μπορεις και αλλιως", πως μαλλον ως δεον οριζεται η ελευθερια στην δυνατοτητα του ανθρωπου να μπορει να εκφραζει ελλειψη και υπερβολη σε αγαπη και εγωισμο κατα το δοκουν, και υπο τον ελεγχο της φρονησης του. "Και τα δυο οπλα σε αλληλεπιδραση"
Ο Αυγουστατος δειχνει να εχει μελετησει τους βασικους φιλοσοφους που παιζουν στην εποχη μας, απο οτι παρατηρησα στην εν ταχει παρακολουθηση λιγων βιντεο δειχνει να τους εχει κατανοησει, οι συμβουλες του ειναι καλες. Γνωριζουμε παντως πως το ζητημα ειναι να καταφερουμε να τις εφαρμοσουμε. Παντως παρακολουθωντας μερικα αντιστοιχα βιντεο σκεφτηκα "Μπλα μπλα μπλα" μολονοτι τα πιο πολλα ηταν σωστα. Αρχιζουν και μας φαινονται βαρετα τα πολλα λογια, ε Λυκιε; Και σε μενα το ιδιο ισχυει. Θα ελεγα πως η αρσενικη αρχη ικανοποιειται κυριως με αποτελεσματα και πραξεις. Με κινηση και δραση. Η αναπτυξη της επιφερει αυτην την αντιμετωπιση. Η αρσενικη πρεπει παντα να ειναι το αντιβαρο της θηλυκης και τουμπαλιν για να αποφευχθει η πολωση. Χρειαζεται να αναρωτιομαστε συχνα "Μηπως εβαλα πολυ; Μηπως το παρακανα;" (too much perhaps?)
Προσωπικα θα ηθελα να κανω ενα σχολιο σε μια περιπτωση που αναρωτηθηκα αυτο ακριβως. Σε ενα ομορφο ποιημα οπου αναφεροταν η εκφραση της θηλυκοτητας απο μια γυναικα προς εναν ανδρα, εκανα ενα σχολιο που ηταν μεν λιγο σκληρο και απορριπτικο, διοτι εκρινα πως αυτο θα ηταν χρησιμο για την ιδια την γυναικα για να γινει πιο πληρης και ελευθερη. Ισως περασε ασχημα. Ειναι οπως οταν τιμωρεις ενα μικρο παιδι. Το τιμωρεις διοτι χρειαζεται να το τιμωρησεις,ειναι για το καλο του, αλλα εαν το δεις να κλαιει σου σπαρασσει την καρδια, θελεις να το αγκαλιασεις και να το φιλησεις, κρατιεσαι ομως γιατι δινεις προτεραιοτητα στο τι χρειαζεται εκεινο μολονοτι ξερεις πως δειχνεις κακος και απομακρος (ή "εγωιστης")
Ελευθερος Στοχαστης
Πιστεύω ότι η Αγάπη δεν είναι μετρήσιμη ποσοτικά, αλλά μόνο ποιοτικά. Δεν υπάρχει πολλή και λίγη αγάπη, αλλά ερωτική-κτητική (κατώτερη) και απεριόριστη-ανιδιοτελής (ανώτερη).
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Αν είσαι ο Ε.Σ., απόδειξέ το όπως γνωρίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Τι σε εκανε να πιστευεις πως ισως δεν ειμαι; Εαν ειναι το οτι κατεθεσα ερωτηση, τοτε χρειαζομαι να αλλαξω τον τροπο εκφρασης μου διοτι μαλλον θα δειχνω ξερολας αντι ελευθερος να στοχαζομαι σε καθε αποψη που διατυπωνεται, που επιδιωκω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ερωτημα δεν τιθεται με δολο
ΕΣ
Αυτό που με έκανε να ζητήσω την επιβεβαίωση, είναι ότι κυκλοφορεί ο γνωστός-άγνωστος ο οποίος θα μπορούσε να σε μιμηθεί, ο τρόπος που έθεσες το ερώτημα (με λίγες λέξεις και με ίσως, ελαφρά διάθεση "τρολιάς"), ο τρόπος της υπογραφής σου, ο τόνος στο "Τί" και τέλος, το ότι το θέμα ήδη συζητείται εκτενώς στην επόμενη ανάρτηση.
ΔιαγραφήΑς με συγχωρέσεις για την καχυποψία μου, αλλά ελπίζω να συμφωνήσεις ότι οι λόγοι μου ήταν αρκετοί, έστω κι αν αποδείχτηκαν εσφαλμένοι!
Θα σε παρακαλούσα λοιπόν να μεταφέρεις το ερώτημα στο επόμενο άρθρο που γίνεται η συζήτηση, ώστε να απαντηθεί εκεί το ...κουίζ!
ΛΥΚΙΟΣ.
Φυσικα, αλιμονο. Με ενδιεφερε να δω τους λογους που οδηγησαν στην αμφιβολια, διοτι δειχνουν μια αλλαγη προσλαμβανομενης αισθησης απο το σχολιο.
ΔιαγραφήΘα μπορουσε ισως να δουλευει και ετσι η αγαπη, αν δεχτουμε πως ανωτερος και κατωτερος εαυτος,χρειαζονται ο ενας τον αλλον. Νομιζω παντως πως υπαρχει ποσοτητα. Αλλον τον αποδεχεσαι πολυ και αλλον λιγο
ΕΣ
Αν και η αποδοχή είναι μια προϋπόθεση για την αγάπη, από μόνη της δεν είναι η Αγάπη. Μπορούμε να αποδεχόμαστε τον άλλον και για ιδιοτελείς λόγους (συμφέρον), χωρίς να τον αγαπάμε.
ΔιαγραφήΓια να πούμε ότι αγαπάμε κάποιον, πρέπει να συνυπάρχουν πολλά στοιχεία μαζί (τα έχουμε αναφέρει).
ΛΥΚΙΟΣ.
Νομιζω πως το κυριο στοιχειο παντως πως ειναι η αποδοχη, εννοωντας την ανευ ορων και προυποθεσεων. Απο εδω ξεκινουν και τα προβληματα,οταν ο αλλος δεχεται αυτην την αγαπη αλλα δεν προσφερει κατι αντιστοιχο, παρα την χρησιμοποιει προς το συμφερον του οπως ειπες. Εδω μαλλον χρειαζεται καποιο αντιβαρο της αρσενικης αρχης, οπως αναφεραμε και πιο πριν
ΔιαγραφήΕΣ
.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αγάπη δεν είναι προνόμιο ενός από τα δύο φύλα.
Αυτό που εξασφαλίζει στην Γυναίκα περισσότερο συναίσθημα είναι καταρχήν το υγρό στοιχείο που υπερτερεί και στην έκφρασή της η Μητρότητα.
Αλλά μην συγχέουμε την Μητρότητα με την ουσία της Αγάπης.
Ούτε ο Εγωισμός ανήκει περισσότερο στον Άνδρα.
Απλά λόγω Πατριαρχίας στα χρόνια που διανύουμε, φαντάζει πιό πολύ να πλεονάζει η έκφραση του Ανδρός σε αυτό.
Ο Εγωισμός είναι η αγκύστρωση της Ψυχής λόγω της ασφάλειας που νιώθει, στον Κόσμο της ύλης.
Εξού Εγωκεντρισμός <-> Γεωκεντρισμός = Εγώ <-> Γέω.
Όσο λοιπόν η έλξη μας και οι επιθυμίες μας έχουν συσχέτηση με την ύλη τόσο αυξάνεται η ταλάντωση και δημιουργούνται χαμηλοί κραδασμοί.
Το εγώ πασχίζει να μην χάσει τίποτα στον Κόσμο της ύλης και ειδικά τις εντυπώσεις του.Οριζόντια οπτική.
Όλα όμως αλλάζουν οπτική όταν η ταλάντωση γίνει αταραξία που αυτό αναπόφευκτα θα δημιουργήσει υψηλούς κραδασμούς και καθαρό πεδίο.Κάθετη οπτική και συνάμα σφαιρική.
Η Αγάπη τώρα,
είναι η κορύφωση οποιουδήποτε συναισθήματος.
Είναι το κέντρο των κέντρων για αυτό και ανήκει στην καρδιά.
Στην καρδιά που ενώνει όλα τα κέντρα ( και τα εφτά "τσάκρας" ).
Δεν χρειάζετια κάποιος να μπεί στο μυαλό μας.
Αρκεί να προσεγγίζει σε Εμάς "θέματα" και "καταστάσεις" και να ακούσει τον χτύπο της Καρδιάς μας.
Που τελικά "χτυπάει" η Καρδιά μας.
Ακολουθώ την Καρδιά μου για να είναι ο χτύπος της αυθεντικός :
Αγάπη είναι να ξέρεις να χάνεις, να προσφέρεις, να χαίρεσαι όταν χαίρονται με καταστάσεις Ανθρώπινες, να επουλώνεις τις πληγές από τα σκοτάδια με Φώς.
Το Ανθρώπινο έχει Νόμους.
Όχι ότι μας αρέσει.
Νόμοι που βασίζονται σε ουσίες, σε ροή και σύνθεση ουσιών , σε Κοσμική Συνειδητότητα.
Γι αυτό αρκετές φορές πονάμε όταν αγαπάμε.
Αυτός είναι και ο δρόμος του Ήρωος.
Από γεωκεντρικός να γίνει Ηλιοκεντρικός και απο οριζόντια διάταξη στα θέλω να μετουσιωθεί σε κάθετη προσανατολισμένη στον Ήλιο κυοφορώντας το Φώς και μεταλαμπαδίδοντάς το στα σκοτάδια των πολλαπλών εγώ.
Ένα ταξείδι που να πάψουμε πλέον κάποια στιγμή να Είμασθε η λαμπάδα με το φώς...
και να γίνουμε αυτούσια.. μόνον η φλόγα της !
έρρωσθε και ευδαιμονείτε
Ποιητής των χρωμάτων