Μνημονιακό rock n’roll, και η επανάσταση της γραβάτας...

Πριν ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου σε σχέση με τα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα, λίγες  αναγκαίες αρχικές  διαπιστώσεις:

·         Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, όλοι το γνωρίζουν αυτό. 

·         Η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία γεωπολιτικά,  η θέση και οι  κίνδυνοι που απορρέουν από  την θέση αυτή,   περιορίζουν τις επιλογές  που υπάρχουν. Οι συμμαχίες είναι αναγκαίες.

·         Η πολιτική αλλά  και  κοινωνική ηθική και παιδεία όπως αυτή έχει διαμορφωθεί  από την μεταπολίτευση και μετά, δεν εμπνέει  καμία ασφάλεια, για υποστήριξη ρηξικέλευθων στρατηγικών σχεδιασμών και εφαρμογών από οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση.

·          Η σύνθεση της νέας Κυβέρνησης  εκτός των  προβεβλημένων κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τηλεαστέρες του Γιώργου Παπαδάκη,  έκανε εξαιρετικές  επιλογές στα  πάνελ του!.

·         Ιστορικά σε όλες  τις μεγάλες κρίσεις του Ελληνισμού, χρειάστηκαν δέκα έτη για να αναδειχθούν νέες πολιτικές δυνάμεις στον τόπο.

·         Εθνική και πολιτική κυριαρχία δεν υπήρξε ποτέ, πάντα είμασταν αποικία μεγάλων δυνάμεων.

·         Ιστορικά επίσης,   στις αρχές  κάθε αιώνα ( όπως τώρα) , σε παγκόσμιο επίπεδο  υπάρχουν συγκρούσεις , ανατροπές, αποδομήσεις κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων, λόγω του ότι αλλάζουν οι κοινωνίες, συνεπώς και οι ανάγκες των κοινωνιών. Τα συμφέροντα  όμως  πάνω στα οποία έχουν δομηθεί οι κοινωνίες  δεν δέχονται να απεμπολήσουν τα δικαιώματα τους. Ως αποτέλεσμα υπάρχουν συγκρούσεις, επαναστάσεις, και πόλεμοι.  Έως ότου οι ανθρώπινες κοινωνίες βρουν το νέο σημείο ισορροπίας  και νέα συστήματα διαχείρισης των αναγκών τους, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες.

Στο δια ταύτα. Ποτέ δεν ήμουν θιασώτης των συνωμοσιλογιών θεωριών.  Τα πράγματα όμως αυτή την φορά είναι εξαιρετικά κρίσιμα, και ο κόσμος αλλά και η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Εδώ και πολλούς μήνες ήταν γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ πως  μία νέα κυβέρνηση - του Σύριζα εν προκειμένω-,  στην προβληματική Ελλάδα,  ήταν προ των πυλών. 

Το κλίμα  ήταν γνωστό πως δεν μπορούσε να ανατραπεί, καθώς νέα μέτρα έπρεπε να παρθούν και το κόστος για την προηγούμενη κυβέρνηση θα ήταν τεράστιο. Θα έπρεπε  λοιπόν η καυτή πατάτα για ακόμη μία φορά να δοθεί στον επόμενο, επ’ ευκαιρίας της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.  

Στα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και την άνοδο αντίστοιχων αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στην Ισπανία βλέπε κίνημα Podemos. 

Έτσι  ο κίνδυνος διεύρυνσης της αμφισβήτησης στον προβληματικό νότο των P.IG.S,  ίσως διευρυνόταν επικίνδυνα. 

Ξένα Think tanks λοιπόν αποφάσισαν  πως κάτι έπρεπε να γίνει για να τελειώνουν μία και καλή με την Ελλάδα και τους υπολοίπους  αντιδραστικούς και φτωχούς Νοτίους, που αμφισβητούν την νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας και της ευημερίας των αριθμών.

Μία Ελλάδα που για μία ακόμη φορά θα παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας, το παράδειγμα δηλαδή προς αποφυγή. Η λαϊκή σοφία λέει: «όταν κάτι δεν μπορείς να το αποφύγεις τουλάχιστον απόλαυσε το..». Έκλεισαν  λοιπόν  οι ξένοι, πονηρά το μάτι στην αντιπολίτευση - νυν κυβέρνηση - , και η ελπίδα  έγινε πραγματικότητα...

Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα σε αυτό το σενάριο. Οι δικοί μας το παίζουν σκληροί, οι άλλοι» δεν «τσιμπάνε» ηθελημένα, και αρχίζει το rock n’roll.  Η Ελλάδα όμως δεν θα  έπρεπε να είναι η  πρώτη που θα έμπαινε σε μια τέτοια αντιπαράθεση διότι θα συγκέντρωνε χωρίς ισχυρές συμμαχίες το μένος  της Γερμανίας.

Καταρχάς τα πράγματα δεν είναι όπως το 2009. Το 80 % και πλέον του χρέους της Ελλάδος είναι πια διακρατικό και υπόκειται στο Αγγλικό δίκαιο, άρα θέμα μονομερούς διαγραφής δεν μπορεί πια να τεθεί τουλάχιστον με όρους του 2009. 

Το χρέος έχει εκτοξευθεί στο 300+% του Α.Ε.Π, και η ανεργία στο 28 %. Έξοδος με οποιοδήποτε επώδυνο τρόπο απο την Ε.Ε θα σήμαινε βουτιά στον ωκεανό με δέκα μποφόρ και καρχαρίες, σε μία γειτονία με πειρατές (βλέπε  νέο- οθωμανική Τουρκία), και δίχως συμμαχίες...

Αν η κυβέρνηση δεν κάνει κολωτούμπες και επιμείνει σε τσαμπουκά και εξώθησει  στα άκρα τις διαπραγματεύσεις δίχως αποτέλεσμα, πολύ σύντομα θα πρέπει να βρει χρήματα για μισθούς και συντάξεις. Αν σταματήσει η ροή από την Ε.Κ.Τ τότε ένας μόνο τρόπος υπάρχει να βρεθούν χρήματα, εσωτερικός δανεισμός,  ότι δηλαδή έγινε στην Κύπρο...

Ακόμα και έτσι όμως το πρόβλημα δεν λύνεται οριστικά η λύση αυτή είναι βραχυχρόνια. Αν μεθοδευθεί μία τέτοια επιλογή η κυβέρνηση θα έχει εξαιρετικά μικρό κύκλο ζωής, και ταυτοχρόνως θα παραδειγματιστούν αντίστοιχες πολιτικές δυνάμεις σε άλλες χώρες πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εάν θέλουμε να συμμετέχουμε  στην παρέα της Ευρωπαϊκής ένωσης... 

Μία  τέτοια  μετωπική σύγκρουση με τη Γερμανία, είναι πιθανόν να επιταχύνει τις εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλά θα έχει εξαιρετικά  ακριβό τίμημα  για μας.

Ο πολιτικός διαμελισμός θα είναι καθολικός και νέες πολιτικές δυνάμεις θα  αναδειχθούν μέσα από την πλήρη αποδόμηση της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, εφόσον η λύση εκτός μνημονίων θα είναι εκ του αποτελέσματος ανέφικτη...Μία χώρα δίχως συμμαχίες  και ταπεινωμένη.  Το τρίτο μνημόνιο θα είναι αμείλικτο και ταπεινωτικό. Και  θα ζήσουν  αυτοί καλά και εμείς χειρότερα...

Υπάρχει και το άλλο σενάριο, του αστάθμητου παράγοντα. Όπως είπε και ο Καζαντζάκης η Ελλάδα επιζεί μέσα από μία σειρά από θαύματα. Κάτι συμβαίνει και όλα πάνε κατ’ ευχή, όλοι θα μάθουν να χορεύουν συρτάκι..!!!. 

Πηγή: http://xletsos-basilhs.blogspot.gr