ΚΑΝΑΔΑΣ: Πατέρας φυλακίστηκε επειδή εξέφρασε δημόσια την αντίρρησή του που η ανήλικη κόρη του λαμβάνει τεστοστερόνη για να γίνει «άντρας»

 

Στην φυλακή οδηγήθηκε, για «περιφρόνηση δικαστηρίου», ένας Καναδός πατέρας που έχει από καιρό αντιταχθεί στη λήψη τεστοστερόνης από την μικρή του κόρη του ως μέρος μιας πειραματικής «μετάβασης φύλου».

Ο Robert Hoogland (Ρόμπερτ Χόγκλαντ) συνελήφθη την Τρίτη μετά την έκδοση εντάλματος από δικαστή νωρίτερα αυτό το μήνα επειδή είπε δημόσια το όνομα του κοριτσιού και έδειξε το πρόσωπό του, σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στην κατάσταση. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα παραμείνει υπό κράτηση της αστυνομίας εν αναμονή απόφασης σχετικά με την απελευθέρωσή του από το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ.

Όπως αναφέρει το Christian Post, ο δικηγόρος του Χόγκλαντ θα ζητήσει την ακύρωση του εντάλματος σύλληψης και την απελευθέρωσή του με την αιτιολογία ότι η κράτηση είναι παράνομη.

Ο Χόγκλαντ έχει εκφράσει την αντίθεσή του σε αυτό που είναι τώρα γνωστό ως ιατρική περίθαλψη «που επιβεβαιώνει το φύλο» (“gender-affirming”) με την ελπίδα να αποτρέψει την κόρη του να υποστεί μη αναστρέψιμη βλάβη. Η πρώην σύζυγος του Χόγκλαντ, η οποία υποστηρίζεται από το καναδικό ιατρικό και νομικό σύστημα, προχωρά με τη μετάβαση του παιδιού τους ενάντια στις επιθυμίες του.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 200 ΕΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

 

 Στον απόηχο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, διαπίστωσα πόσο υποκριτικός και υπονομευτικός ήταν αυτός ο εορτασμός, ο οποίος διοργανώθηκε από ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο Έθνος και την ιστορική αλήθεια, ούτε στα σύμβολα και τις αξίες των Ελλήνων.

Θα ξεκινήσω από τα σύμβολα:

Στο Προεδρικό Μέγαρο, παρουσία των υψηλών προσκεκλημένων, τρείς "τενόροι" της μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού, τραγούδησαν τον Εθνικό μας Ύμνο, με τρόπο που προσβάλλει τα σύμβολα του Έθνους, αφού παρήλλαξαν τον Ύμνο σαν να ήταν ένα μουσικό κομμάτι, που μπορεί κανείς να διασκευάσει ως "μουσική άποψη"! 

Ο Εθνικός Ύμνος δεν διασκευάζεται, δεν παραλλάσσεται, δεν τραγουδιέται με εναλλακτικό τρόπο, γιατί δεν είναι τραγουδάκι, αλλά παιάνας και σύμβολο του Έθνους. Κατά την ίδια έννοια, απαγορεύεται οποιαδήποτε παραλλαγή της Ελληνικής Σημαίας.

Επίσης, κατά την διάρκεια της Έπαρσης της Σημαίας στον βράχο της της Ακρόπολης, μια υψίφωνος της κακιάς ώρας, τραγούδησε εντελώς φάλτσα τον Εθνικό μας Ύμνο, έχοντας ανοιχτά τα χέρια, σαν να κάνει δέηση σε κάποιον αρχαίο θεό. Το κακόηχο αποτέλεσμα έγινε αντιληπτό απ΄όλους, γελοιοποιώντας την τελετή από την άθλια φωνή της και την γελοία εικόνα της. Ο Εθνικός Ύμνος τραγουδιέται πάντα σε στάση προσοχής. Δεν είναι τραγουδιστική συναυλία, για να κάνει θεατρινισμούς η κάθε τραγουδιάρα... 

Η τραγουδιάρα και οι "τενόροι", προσέβαλαν τα σύμβολα του Έθνους, με την κακογουστιά, την ανεπάρκεια και την  ασέβειά τους.

Τα σύμβολα προσέβαλαν επίσης η ΠτΔ, της οποίας η εμφάνιση υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων (ως συνήθως) καθώς και η μόνιμη παρουσία δίπλα της του "πρώτου κυρίου", ο οποίος μοστράριζε δίπλα της ως "σύντροφος" της κυρίας Προέδρου...

 Ο γκόμενος ή η γκόμενα του κάθε πολιτικού, δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, ώστε να παρευρίσκεται δίπλα του σε δημόσιες τελετές και ειδικά τόσο μεγάλης σπουδαιότητας.

Ο ερωτικός σύντροφος, δεν είναι ισότιμος με τον ή την σύζυγο.

38ο ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ-ΣΤΟΧΑΣΤΗΡΙΟ

 

Οφείλουμε τιμή στους αγνωνιστές της επανάστασης του Γένους, οι οποίοι αποτελούν διαχρονικό παράδειγμα επανάστασης, ενάντια σε κάθε επιβουλή του Έθνους μας, από εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό.

ΛΥΚΙΟΣ.

Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...

Πώς απελευθερώθηκε η Καλαμάτα χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός!

 Οι Τούρκοι κάλεσαν τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη σε βοήθεια και αυτός εισέβαλε στην πόλη με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη...

Ένα πρωινό του Μαρτίου ο ιπποκόμος του Αρναούτογλου Σουλεϊμάν αγά, βοεβόδα της Καλαμάτας, πηγαίνοντας να ποτίσει τα άλογα σε πηγάδι έξω από την πόλη, ανακάλυψε ένα σπασμένο κιβώτιο γεμάτο πυρίτιδα και γύρω του πλήθος από ίχνη ανθρώπων και ζώων. Ανέφερε το γεγονός στον Αρναούτογλου και εκείνος συνέλαβε αμέσως όλους τους προκρίτους της Καλαμάτας. 

Την ίδια ημέρα, τούρκοι ανιχνευτές εντόπισαν ένα μεγάλο καραβάνι (250 υποζύγια) συνοδευόμενο από 250 ένοπλους άνδρες. Ήταν ο Νικηταράς και μετέφερε πυρομαχικά που είχε παραλάβει από την Καρδαμύλη. Ο Αρναούτογλου ρώτησε τους αιχμάλωτους πρόκριτους για το καραβάνι. Εκείνοι τού απάντησαν ότι ήταν χωρικοί που μετέφεραν ελαιόλαδο και αλάτι και ότι ήταν οπλισμένοι για να αποτρέψουν πιθανή ληστρική ενέργεια από τους κλέφτες. Ο Αρναούτογλου όμως δεν τους πίστεψε και ειδοποίησε τους Τούρκους της Καλαμάτας να ετοιμαστούν για να φύγουν. 

Με τους ολιγάριθμους άνδρες (150) που διέθετε δεν ήταν δυνατόν να υπερασπισθεί την πόλη. Όταν έμαθε όμως ότι τα περάσματα είχαν καταληφθεί από πολυάριθμες ομάδες κλεφτών, άλλαξε γνώμη και διέταξε να σταματήσουν οι προετοιμασίες για αναχώρηση. 

Οι επαναστάτες κατέλαβαν την πόλη χωρίς να ρίξουν ούτε έναν πυροβολισμό! 

Εν τω μεταξύ, πολλοί καπετάνιοι επικεφαλής των ομάδων τους, περικύκλωσαν την πόλη και μαθαίνουν για τη σύλληψη των προκρίτων. Τους στέλνουν, λοιπόν, ένα ψεύτικο απειλητικό γράμμα, με το οποίο απαιτούσαν μεγάλες ποσότητες τροφίμων και πυρομαχικών. Σε αντίθετη περίπτωση, η πόλη θα παραδιδόταν στις φλόγες. 

Οι πρόκριτοι έδωσαν το γράμμα στον Αρναούτογλου και όταν τον βεβαίωσε και ο Κύριλλος, ηγούμενος του μοναστηρίου του Αγίου Ηλία, ότι στα περίχωρα είχαν συγκεντρωθεί 2.000 κλέφτες, αποφυλάκισε τους προκρίτους. Αμέσως τους κάλεσε σε σύσκεψη για να αποφασίσουν τι θα πράξουν. 

Εκείνοι τού πρότειναν να ζητήσει τη βοήθεια του Πετρόμπεη, ο οποίος ήταν ηγεμόνας αναγνωρισμένος από την κεντρική διοίκηση. 

Δικαιωματιστής: Το υβρίδιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης

 

Γράφει ο Στάθης Σταυρόπουλος

Δικαιωματιστής. Ανοίγω το λεξικό Μπαμπινιώτη δεν τη βρίσκω. Ανοίγω το Λεξικό Δημητράκου, με μουτζώνει (το Λεξικό). Δεν μπορεί, λέω. Πιθανόν να είναι μια λέξη ομηρική. Ή ίσως μεσαιωνική (όταν η ελληνική κατά τους εθνομηδενιστές είχε πάψει να ομιλείται). Κάνω βουτιά στο LIDDELL και SCOTT, άνθρακες ο θησαυρός, η λέξη “δικαιωματιστής” δεν είναι αποθησαυρισμένη πουθενά. Πόσω μάλλον η λέξη “δικαιωματίστρια”.

Η λέξη δεν υπάρχει στα λεξικά, αλλά υπάρχει γύρω μας (μάλιστα, κατά μια έννοια, μας πολιορκεί). Και είναι βέβαιον ότι έστω με βαριά καρδιά ο κ. Μπαμπινιώτης θα τη συμπεριλάβει στην επόμενη εμπλουτισμένη έκδοση του Λεξικού του. Οι Liddell και Scott τη γλύτωσαν. Τι έννοια έχει εκλάβει στις ημέρες μας η λέξη “δικαιωματιστής”; Μια λέξη του σωλήνα, αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Άλλωστε πλήθος λέξεων της σημερινής καθομιλουμένης κοινής, δημιουργήθηκαν στα γραφεία των φιλολόγων της πρώτης μετεπαναστατικής περιόδου. Όταν το νεαρό κράτος δημιούργησε τον εαυτόν του.

Η λέξη εφημερίδα λόγου χάριν αποδίδει την έννοια του journal, ή του news paper, ανατρέχοντας για να βρει τη διατύπωση της στην “εφημερίδα” του Μεγαλέξαντρου, που ήταν απλώς η ημερήσια διαταγή που εξέδιδε το επιτελείο του. Δικαιωματιστές, λοιπόν, σήμερα αυτοονομάσθηκαν και αυτοπροσδιορίζονται εκείνοι που ενδιαφέρονται και παλεύουν για δικαιώματα. Ποια δικαιώματα όμως; Όλα, ή όσα επιλεκτικώς οι δικαιωματιστές προβάλλουν;

Την τελευταία δεκαετία του Ψυχρού Πολέμου η Δύση έριξε στη μάχη ένα νέο ιδεολογικό όπλο, που αναδείχθηκε υπερόπλο: τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η έννοια αυτή υπήρξε βεβαίως προγενέστερη, αλλά στην εποχή Θάτσερ και Ρήγκαν εστίασε περισσότερο στα ατομικά δικαιώματα και λιγότερο ή καθόλου στα συλλογικά. Έως τότε αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εννοούνταν κυρίως όσοι (πρόσωπα, κόμματα, συνδικάτα) αγωνίζονταν για την αξιοπρέπεια (ακόμα και την απελευθέρωση) της εργασίας, εναντίον του ρατσισμού, κρατικού και κοινωνικού, εναντίον των υπολειμμάτων της αποικιοκρατίας και υπέρ του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα πολλών λαών.

Δρίτσας για Κουφοντίνα: Κανείς δεν τρομοκρατήθηκε από τη 17 Νοέμβρη

 

Ο κ. Δρίτσας επιτέθηκε κατά της κυβέρνησης για την υπόθεση Κουφοντίνα

Αλγεινή εντύπωση έχει προκαλέσει η δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργού Θοδωρή Δρίτσα ότι «κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από την 17 Νοέμβρη».

Ο κ. Δρίτσας επιτέθηκε κατά της κυβέρνησης για την υπόθεση Κουφοντίνα ισχυριζόμενος πως δεν τηρεί τον νόμο και την κατηγόρησε ότι με την στάση της «θα αναβιώσει μία συζήτηση για την δράση του ένοπλου και της τρομοκρατίας, όπως λέγεται».

Συνεχίζοντας, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε την άποψη πως «κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί πιστεύω εγώ από την δράση αυτών των οργανώσεων, των τρομοκρατικών. Κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη 17 Νοέμβρη. Αντίθετα ο ελληνικός λαός έχει τρομοκρατηθεί από πάρα πολλές άλλες πολιτικές».

Στο σημείο εκείνο η δημοσιογράφος ρωτά: «δεν καταλαβαίνω τι λέτε, λέτε ότι δεν είχαμε τρομοκρατηθεί ως λαός από τη 17 Νοέμβρη με τις δολοφονίες;» με τον κ. Δρίτσα να επιμένει στην τοποθέτησή του και να απαντά: «ναι, βεβαίως, το έχω βιώσει».

Ακούστε το στο δέκατο λεπτό του ηχητικού ντοκουμέντου:

ΠΗΓΗ

Ο δημοκρατικός και ο αντιδημοκρατικός πατριωτισμός

 

Του Γιώργου Καραμπελιά

Το πολιτικό σύστημα καθίσταται όλο και πιο εξόφθαλμα μονοπολικό καθώς η υπάρχουσα αντιπολίτευση αποδεικνύεται παντελώς ανίκανη να αποτελέσει, έστω στοιχειωδώς, μία εναλλακτική πρόταση. Πρόκειται για ένα δομικό και μη αναστρέψιμο ιστορικό γεγονός, καθώς μεταβαίνουμε από τη δικαιωματιστική, «επιτρεπτική», εθνομηδενιστική, καταναλωτικού χαρακτήρα, μεταπολιτευτική περίοδο, ιδιαίτερα στα χρόνια 1990-2010, σε μια νέα ιστορική εποχή, εθνοκεντρική, παραγωγική, με άξονα τις ατομικές και συλλογικές υποχρεώσεις. Ως εκ τούτου, η δικαιωματιστική Αριστερά – τύπου Σύριζα, η γελοιογραφία Βαρουφάκη και το βαρδινογιάννειο απολειφάδι του ΚΙΝΑΛ– είναι ανίκανη να αποτελέσει μια αυθεντική αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία.

Η μόνη πιθανή αντιπολίτευση θα μπορούσε να είναι εθνοκεντρικού τύπου, να ασκεί κριτική από θέσεις πατριωτικές στα αναρίθμητα ελλείμματα της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να προτάσσει προγραμματικά το αίτημα της επιβίωσης-αναγέννησης του ελληνισμού ως το κεντρικό διακύβευμα της περιόδου. Δηλαδή, να αναδεικνύει ως κυρίαρχα τα αιτήματα της δημογραφικής ανάταξης, της ενδογενούς παραγωγής και της πολιτισμικής αναγέννησης, της αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, του τουρκικού επεκτατισμού, της αναδόμησης του εκπαιδευτικού συστήματος όχι μόνο σε αξιοκρατική, αλλά και σε ελληνότροπη κατεύθυνση. Και σε όλα αυτά τα ζητήματα, οι «τρύπες» της Νέας Δημοκρατίας είναι διακριτές διά γυμνού οφθαλμού. Τρύπες που απορρέουν από μια ιδεολογία άκριτης αποδοχής της παγκοσμιοποίησης και αποτυπώνονται εμβληματικά στις επιλογές της για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

Κατά συνέπεια, μόνο μέσα από μια κριτική πατριωτικού χαρακτήρα θα μπορούσε να αμφισβητηθεί το σημερινό μονοπολικό πολιτικό σύστημα. Και η ίδια η πραγματικότητα συνηγορεί ως προς αυτό καθώς, τα τελευταία χρόνια, τα μόνα ζητήματα που απέσπασαν μια ευρεία λαϊκή συναίνεση υπήρξαν το Μακεδονικό, το μεταναστευτικό, η αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού και η προβολή της αντιστασιακής παράδοσης του ελληνισμού με αφορμή το 1821.

Ένας πολιτικός πόλος που, εκκινώντας από το κεκτημένο της δημοκρατικής και πατριωτικής παράδοσης του ελληνισμού, θα επιχειρούσε τη σύνθεσή τους σε αυτό που αποκαλούμε δημοκρατικό πατριωτισμό.