Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

 

Γράφει ο Λύκιος

Η ομοφυλοφιλία είναι μια σεξουαλική τάση του ανθρώπου, η οποία αντίκειται μεν στην κατά φύσιν αποστολή της συνουσίας (αναπαραγωγή), εξυπηρετεί δε την ηδονιστική πλευρά της.

Ασφαλώς είναι μια απόκλιση της φύσης και τα ποσοστά της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς στον άνθρωπο, είναι πολύ μικρά (περίπου στο 4-5% επί του συνόλου).

Ο ορισμός του φυσιολογικού ωστόσο, δεν έχει να κάνει μόνο με την ποσόστωση, αλλά κυρίως με την εξυπηρέτηση των φυσικών σκοπών. Δηλαδή κάθε είδος έχει ως φυσικό σκοπό την επιβίωση, η οποία διασφαλίζεται πρωτίστως με την αναπαραγωγή. Η φύση ορίζει ότι στον άνθρωπο συμβαίνει μέσω της συνουσίας μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Οι ορμόνες ρυθμίζουν τις ορμές και τις επιθυμίες, ώστε η συνουσία να επιτύχει τον στόχο της αναπαραγωγής και ως κίνητρο για αυτήν, είναι η ηδονή.

Σκοπός της ηδονής είναι η αναπαραγωγή, όπως τα ωραία αρώματα και χρώματα στα άνθη, στοχεύουν στο ίδιο αποτέλεσμα.

Ο άνθρωπος ωστόσο, μπορεί να απομονώνει την ηδονή από τον σκοπό της και να την επιδιώκει ανεξάρτητα. Ο ηδονισμός, πολλές φορές αποτελεί αυτοσκοπό του ανθρώπου. Υπάρχουν ελάχιστα παραδείγματα στην φύση, που και άλλα είδη επιδεικνύουν παρόμοια συμπεριφορά.

Η κοινωνία απέναντι στην ομοφυλοφιλία

Οι κοινωνίες ωστόσο, ποτέ δεν αποδέχονταν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, αμυνόμενες στην στρέβλωση της φύσης, η οποία απειλεί την επιβίωση της κοινότητας με το απλό σκεπτικό πως "αν την επιτρέψουμε και γενικευτεί ανεξέλεγκτα, θα εκλείψουμε ως γένος".

Έτσι οι ομοφυλόφιλοι υπήρξαν διωκόμενοι σε όλες τις κοινωνίες, ακόμη και στην δημοκρατική Αθήνα της αρχαιότητας.

Η ομοφυλοφιλία αν και αφύσικη συμπεριφορά, σπάνια αποτελεί συνειδητή επιλογή ενός ανθρώπου.

Η επιστήμη συμπεραίνει πως τα αίτια ανάγονται σε γονιδιακές, ορμονικές και κοινωνικές επιδράσεις.

Τα 10 παραμύθια της λαθρομετανάστευσης

 Αφγανοί βιαστές η πλειοψηφία των δήθεν προσφύγων στην Μόρια. Η αντικατάσταση πληθυσμού συμβαίνει σε καιρό ειρήνης, χωρίς καμία χρήση βίας. «Οι παράνομοι μετανάστες της Μόρια είναι κυρίως Αφγανοί νέοι άνδρες εκ των οποίων αρκετοί δεν...

Αφγανοί βιαστές η πλειοψηφία των δήθεν προσφύγων στην Μόρια.

Η αντικατάσταση πληθυσμού συμβαίνει σε καιρό ειρήνης, χωρίς καμία χρήση βίας.

«Οι παράνομοι μετανάστες της Μόρια είναι κυρίως Αφγανοί νέοι άνδρες εκ των οποίων αρκετοί δεν διστάζουν να βιάσουν παιδιά, γυναίκες αλλά και άνδρες με συχνότητα ένα περιστατικό την εβδομάδα. Τα θύματα είναι κατά 50% αγόρια και κορίτσια κάτω των 18 ετών, εκ των οποίων αρκετά κάτω των πέντε ετών. Ολοι οι δράστες έχουν υποβάλλει αίτηση ασύλου και επιδοτούνται με προπληρωμένη κάρτα με τόσα χρήματα, όσα δεν κερδίζουν μηνιαίως οι νόμιμοι Έλληνες πολίτες και δεν προβλέπεται να φύγουν ποτέ από την χώρα μας, παρά μόνο εάν ο λαός πάρει την κατάσταση στα χέρια του.» Αυτά δήλωσε ο ιατρός Ντεκλάν Μπαρύ (Declan Barry), των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο περιοδικό Newsweek κι όχι κανένας Ελληνας φασίστας ή ξενοφοβικός.

Σχετικά με το μέγιστο πρόβλημα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης που κυριολεκτικά πνίγει την χώρα επί χρόνια, ακούμε διαρκώς από κυβερνώντες, πολιτικά κόμματα και παράγοντες των τοπικών κοινωνιών να επαναλαμβάνονται μέχρι αηδίας τα ίδια χοντροκομμένα παραμύθια που δεν αντέχουν σε καμία λογική επεξεργασία και απευθύνονται σε αφελείς ή ανίδεους.

Παραμύθι Νο 1> «Η αιτία της μαζικής λαθρομετανάστευσης είναι ο πόλεμος που αναγκάζει τους ανθρώπους να φεύγουν από τις πατρίδες τους επειδή κινδυνεύει η ζωή τους».

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που τηρούν οι ελληνικές αρχές, η πλειονότητα των λαθρομεταναστών που έρχονται στην χώρα μας είναι Αφγανοί. Το Αφγανιστάν όμως βίωσε τον χειρότερο πόλεμο κατά το διάστημα 1979-88, όταν ο σοβιετικός στρατός είχε εισβάλει και κυριεύσει την χώρα και προέβαινε σε τρομακτικά αντίποινα σε βάρος αμάχων για τον ανταρτοπόλεμο που του έκαναν οι μουτζαχεντίν. Παραδόξως όμως δεν υπήρξε τότε κανένα κύμα Αφγανών προσφύγων προς την Ευρώπη!

Οταν πάλι μαινόταν ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ την δεκαετία του 1980 ο οποίος ήταν ιδιαίτερα βάρβαρος και στοίχισε την ζωή σε περίπου 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, πάλι δεν υπήρξε κανένα κύμα Ιρανών και Ιρακινών προσφύγων προς την Δύση! Αλλά και όταν έγινε η διαβόητη γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου στην Ρουάντα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με 1 εκατομμύριο θύματα και μισό εκατομμύριο βιασμούς, ούτε τότε πλημμύρισε η Ευρώπη από πρόσφυγες. Επομένως το λογικό συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι πως ΔΕΝ είναι ο πόλεμος η βασική αιτία του φαινομένου που παρατηρούμε σήμερα.

Ποια όμως είναι τότε η ειδοποιός διαφορά του σήμερα με τις προηγούμενες δεκαετίες; Ποια είναι η πραγματική αιτία της μαζικής μετακίνησης εξαθλιωμένων πληθυσμών προς την Ευρώπη, αν όχι ο πόλεμος; Η πραγματική αιτία είναι μία: το smartphone. Από την στιγμή που και ο πιο πάμφτωχος κάτοικος της υποσαχάριας Αφρικής ή των οροσειρών του Πακιστάν, ή των λασπότοπων του Μπαγκλαντές απέκτησε πρόσβαση σε smartphone και είδε πώς ζει ο κόσμος στην ευημερούσα Ευρώπη, πώς διασκεδάζει, πώς απολαμβάνει ελευθερίες και δικαιώματα, ήταν αδύνατον πλέον να τον κρατήσει οτιδήποτε στον τόπο του.

Επομένως έχουμε να κάνουμε με σαφή ροή λαθρομεταναστών οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδιότητα του πρόσφυγα ως άλλοθι και ως φθηνή δικαιολογία για να εκμεταλλευτούν τα κενά του ευρωπαϊκού νομικού συστήματος και να μπορέσουν να φθάσουν στις χώρες που έχουν δει στο smartphone για να ζήσουν κι αυτοί όπως ζουν εκείνοι τους οποίους βλέπουν στα smartphones.

Γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι λένε συχνά με έκπληξη ότι οι λαθρομετανάστες είναι πολλές φορές ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι, αλλά έχουν πάντα πανάκριβο smartphone τελευταίας τεχνολογίας στο χέρι τους – αυτό συμβαίνει διότι πολύ απλά το smartphone είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη νέα μεγάλη μετανάστευση των πληθυσμών και όχι ο φόβος του πολέμου. Και είναι και κάτι ακόμα. Το ιερό καθήκον που έχουν προς τον Αλλάχ, δηλαδή προς τον Ιμάμη, ο οποίος τους προστάζει να είναι έτοιμοι για δράση όταν θα έρθει η κατάλληλη ώρα και δοθεί το σήμα.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Γράφει ο Λύκιος.

Ως γνωστόν, οι αρχαίοι Έλληνες αναζητούσαν το ιδανικό πολίτευμα, που θα εξασφάλιζε την δικαιότερη, αρμονικότερη και ειρηνικότερη κοινωνία.
Οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι περιέγραψαν το ιδανικό πολίτευμα, όπως θα έπρεπε να αποτελεί στόχο κάθε κοινωνίας διαχρονικά.

Ωστόσο, οι ανθρώπινες κοινωνίες πάσχουν από τα εγγενή τους ελαττώματα, τα οποία οφείλονται στην ανθρώπινη φύση. Η ιδιοτέλεια, το μίσος, η ζηλοφθονία, η φιλοδοξία, η αρχομανία και άλλα ανθρώπινα ελαττώματα, δεν επιτρέπουν σε καμία κοινωνία να τα υπερβεί συλλογικά και να πραγματώσει την «ιδανική πολιτεία».

Ασφαλώς οι φιλόσοφοι γνωρίζοντας το ανέφικτο της θεωρίας, επέμειναν να διαδίδουν την ιδανική ιδέα, ώστε να αποτελεί διαχρονικό Φάρο και να πορεύονται οι κοινωνίες, στον ορθό δρόμο.
Η επινόηση της δημοκρατίας, υπήρξε η πλέον εφαρμόσιμη εκδοχή της ιδανικής πολιτείας, που καταφέρνει να ισορροπεί μεταξύ δικαίου (ιδεατό) και ιδιοτέλειας (πρακτέο).


Κανένα πολίτευμα δεν είναι δίκαιο και ωφέλιμο για μια κοινωνία, αν οι ασκούντες την εξουσία διακατέχονται από ιδιοτέλεια και ηθικό-αξιακό έλλειμμα.
Για να προκύψουν όμως άνθρωποι που θα ασκούν συνετή, δίκαιη και ωφέλιμη εξουσία, θα πρέπει να προέρχονται από μια κοινωνία που να τους έχει γαλουχήσει με αυτές τις αξίες.

Στην αρχαιότητα, υπήρξαν οι κοινωνίες που γαλούχησαν ολόκληρες γενιές, με τις ηθικές αξίες που η δημοκρατία μπόρεσε να αξιοποιήσει και να επιτύχει μια αρκετά δίκαιη (συγκριτικά με την εποχή της) πολιτεία, ενώ αποτέλεσε το καλύτερο πολιτικό σύστημα όλων των εποχών, για το μέλλον της ανθρωπότητας.


Δυστυχώς η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, επωμιζόμενη τα μεγάλα βάρη του ιστορικού της παρελθόντος (ρωμαϊκή και οθωμανική περίοδος), απώλεσε τις ηθικές αξίες που κάποτε την ανέδειξαν ως κορωνίδα του παγκόσμιου πολιτισμού και δεν μπορεί πλέον να ανακτήσει τα παλιά της μεγαλεία.


Στην σκιά του παρελθόντος της, η σύγχρονη Ελλάδα δυσφημεί τα όσα οι προπάτορες μεγαλούργησαν και στρεβλώνει, απαξιώνει και ακυρώνει τον μεγαλύτερο πολιτισμό που καταγράφηκε στην ανθρώπινη ιστορία.


Σήμερα, η εικόνα της ελληνικής πολιτείας είναι μια υποκριτική και ψευδεπίγραφη δημοκρατία, η οποία απέχει μακράν της δημοκρατικής ιδέας στην πράξη.
Ενώ δηλαδή θεωρητικά φαίνεται να τηρούνται οι αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, στην εφαρμογή τους, καταστρατηγούνται μία προς μία, όλες οι αρχές που το διέπουν.

Με όπλο την «πανδημία» προωθούν την «Μεγάλη Επανεκκίνηση». Σκέψεις για το βιβλίο “Covid-19: The Great Reset”, των Klaus Schwab και Thierry Malleret

Του Steven Guinness / ΚΟ

Λίγο αφότου το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum ή WEF) εισήγαγε την πρωτοβουλία του με τον τίτλο «Great Reset» («Μεγάλη Επαναφορά» ή «Μεγάλη Επανεκκίνηση»), ακολούθησε ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Covid-19: The Great Reset», το οποίο συντάχθηκε από τα ανώτερα στελέχη Klaus Schwab και Thierry Malleret.

 

Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενο άρθρο μου, υπάρχουν 5 βασικές αρχές για το “Great Reset” - οικονομικές, κοινωνικές, γεωπολιτικές, περιβαλλοντικές και τεχνολογικές - τις οποίες καλύπτει λεπτομερώς το βιβλίο. Αλλά θέλω να επικεντρωθώ σε μεγάλο βαθμό στο συμπέρασμα, καθώς εκεί φαίνονται σαφέστερα τα κίνητρα και η λογική των συγγραφέων για την υπεράσπιση της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», μετά τον Covid-19.

Οι Schwab και Malleret χαρακτηρίζουν τη μελλοντική κατεύθυνση του κόσμου ως «The Post Pandemic Era», («Η Μετά Πανδημίας Εποχή») μια φράση που επαναλαμβάνεται συνεχώς. Αντί να προσδιορίσουν πιο συγκεκριμένα την φράση αυτή, οι συγγραφείς επιλέγουν αντ’ αυτού να ρωτούν εάν αυτή η «νέα εποχή» θα σηματοδοτηθεί από περισσότερο ή λιγότερο συνεργασία μεταξύ των εθνών. Θα επιδείξουν οι χώρες εσωστρέφεια με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του εθνικισμού και του προστατευτισμού, ή θα θυσιάσουν τα δικά τους συμφέροντα για μια μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση; ...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Ένα πράγμα που οι συγγραφείς γράφουν από μια θέση σαφήνειας είναι ότι ποτέ δεν μπορεί ο κόσμος να επιστρέψει στο φυσιολογικό. Ή ακόμα καλύτερα, δεν θα αφεθούν να επιστρέψει στο φυσιολογικό. Η άποψή τους είναι ότι πριν από την εμφάνιση του Covid-19, επικράτησε μια «ψευδαίσθηση κανονικότητας». Η κατάσταση τώρα είναι ότι ο ιός «σηματοδοτεί ένα θεμελιώδες σημείο καμπής στην παγκόσμια πορεία μας». Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα «μεγέθυνε τα ρήγματα που πλήττουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας».

Λες και δεν ήταν ήδη προφανές, οι συγγραφείς σπεύδουν να επιβεβαιώνουν στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου τους ότι το πρόγραμμα «Αειφόρου Ανάπτυξης» (“Sustainable Development”) της Ατζέντας 2030 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι συνυφασμένο με το “Great Reset”. Αυτό είναι προφανές κατά τη μελέτη της μονάδας Στρατηγικής Νοημοσύνης του WEF. Η αειφόρος ανάπτυξη και η μεγάλη επαναφορά συμβαδίζουν.

Για να εφαρμοστεί επιτυχώς η Agenda 2030, οι Schwab και Malleret προσφέρουν μια εναλλακτική λύση για το ενδεχόμενο να μην μπορέσουν να συνεργαστούν οι χώρες. Όπως μπορείτε να περιμένετε, περιστρέφεται γύρω από τη "συνεργασία" και τη "κοινή δράση". Στα μάτια τους, χωρίς αυτά δεν μπορεί να σημειωθεί καμία πρόοδος. Ο Covid-19 προσφέρει την ευκαιρία να «ενσωματώσει μεγαλύτερη κοινωνική ισότητα και βιωσιμότητα στην ανάκαμψη». Και, ουσιαστικά, αυτό «θα επιταχύνει και όχι θα καθυστερήσει την πρόοδο προς τους στόχους της Αειφόρου Ανάπτυξης του 2030».

Αλλά δεν τελειώνει απλώς με την πλήρη εφαρμογή της Ατζέντας 2030. Οι Schwab και Malleret θέλουν να προχωρήσουν περαιτέρω. Ο στόχος τους είναι ότι η ανοιχτή έκθεση των αδυναμιών στις υπάρχουσες παγκόσμιες δομές «μπορεί να μας αναγκάσει να δράσουμε γρηγορότερα αντικαθιστώντας αποτυχημένους θεσμούς, διαδικασίες και κανόνες με νέους που ταιριάζουν καλύτερα στις τρέχουσες και μελλοντικές ανάγκες».

34ο ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ-ΣΤΟΧΑΣΤΗΡΙΟ

Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...