Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

Το Ισλάμ στην Ελλάδα αυξάνεται ραγδαία και δρα ανεξέλεγκτα

Σε προηγούμενο τεύχος είχε γίνει αναφορά στην μείωση του αριθμού των εκκλησιών και την συνεχή αύξηση ισλαμικών τεμενών στην Ευρώπη, στοιχείο που αρκετοί αναλυτές το θεωρούν ως μία τάση για βαθμιαία υποκατάσταση του Χριστιανισμού, ως κυρίαρχης θρησκείας στην Ήπειρό μας, από το Ισλάμ...

Γράφει ο Μάνος Ηλιάδης

Ομοίως, είχε επισημανθεί ότι παρά το ότι το γεγονός αυτό άρχισε να προκαλεί αυξανόμενη ανησυχία στην Ευρώπη, στην Ελλάδα ουδείς αρμόδιος φαίνεται να ασχολήθηκε έστω και στοιχειωδώς για το συγκεκριμένο θέμα, ενώ εντύπωση προκαλεί η απουσία της Ελληνικής Εκκλησίας όχι μόνο σε αυτό το θέμα, αλλά ακόμη και στην συνεχιζόμενη εκστρατεία εξισλαμισμού Ελλήνων.

Όπως και στο προηγούμενο τεύχος, η προσέγγιση στο θέμα γίνεται από στρατηγικής απόψεως και συγκεκριμένως υπό το πνεύμα της επισημάνσεως των παρατηρούμενων τάσεων, από τις οποίες συνάγονται συμπεράσματα για το μέλλον. Περνώντας από την Ευρώπη στα Βαλκάνια, βλέπει κανείς ότι τα τελευταία λίγα χρόνια, εκτός από την σημαντική πλέον παρουσία των Ισλαμιστών του Τούρκου ιμάμη Φ. Γκιουλέν (σ.σ.: για το κίνημά του έχουμε γράψει αρκετά άρθρα και έπεται συνέχεια), ακραίες μουσουλμανικές οργανώσεις έθεσαν υπό τον έλεγχό τους τα τζαμιά στο Σεράγεβο και στα Σκόπια. Το ίδιο παρατηρείται, αυτή την φορά από τους Σαλαφιστές (αυτούς που αιματοκύλισαν την Συρία), στο Μαυροβούνιο, όπου πήραν υπό τον έλεγχό τους όλα τα τζαμιά στα σύνορα με την Σερβία, ενώ για τους ίδιους σημειώνεται επίσης τα τελευταία χρόνια μία σημαντική η επέκταση της επιρροής τους στην γειτονική μας περιοχή της Ν. Βουλγαρίας.

Να σημειωθεί ότι οι Σαλαφιστές έχουν ήδη παρουσία και στην Αθήνα, μέσω του Συλλόγου Αλ Ραχμάν, Κ. Παλαιολόγου 63-65, όπου υπάρχει και άτυπος χώρος προσευχής, με ιθύνοντα νου τον Αχμέντ Ελ Ντιν (Μohi El Din Ali Ahmed Zakira), Αιγύπτιο την καταγωγή. Ο ίδιος σύλλογος διαθέτει επίσης και την ιστοσελίδα islamforgreeks.org, με διαχειριστή πάλι τον Ελ Ντιν.
Κατερχόμενοι νοτιότερα, στην Θράκη, η κατάσταση είναι γνωστή, με την συνεχιζόμενη προσπάθεια των Τούρκων τα τελευταία χρόνια να ανεγείρουν νέα τζαμιά ή να ανακατασκευάζουν παλαιότερα υπό το πρόσχημα διατηρήσεως της οθωμανικής κληρονομιάς, όχι μόνο στην Θράκη αλλά και σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα, χωρίς καμία αντίδραση από το ΥΠΕΞ (βλ. σχετικό δημοσίευμα των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ).

Η επιδίωξη αυτή δεν είναι άσχετη, τουλάχιστον τα τελευταία λίγα χρόνια, με την άνοδο του Ισλάμ στην Τουρκία. Ο πάντα μαχητικός και γνωστός για την αξιοπιστία του ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ της Κομοτηνής, σε πρόσφατο δημοσίευμά του, επικαλέστηκε δηλώσεις του προέδρου της Ομοσπονδίας Τζαμιών και Μαθημάτων Κορανίου Ρετζέπ Κιγιάκ, σύμφωνα με τις οποίες ο συνολικός αριθμός των τζαμιών στην Τουρκία ανέρχεται σε 85.600 τζαμιά και 15.000 μεστζίτ. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, μόνο την τελευταία δεκαετία (περίοδος Ερντογάν) άνοιξαν 7500 νέα τζαμιά (750 τον χρόνο!). Παρόλα αυτά δε, ο Κιγιάκ ζητάει να αναγερθούν άλλες 15.000 νέα τζαμιά, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, με τον Ερντογάν μάλλον να μην αναμένεται να προβάλει αντιρρήσεις. Αν το αίτημα αυτό υλοποιηθεί, τούτο θα σημαίνει ότι μέσα σε ελάχιστα χρόνια η Τουρκία θα διαθέτει άνω των 100.000 τζαμιών (85.600+15.000) και με δεδομένο τον πληθυσμό της (75.000.000) ο αριθμός αυτός θα αναλογεί σε 1 τζαμί ανά 876 κατοίκους. Για να δούμε τι κατάφεραν μέχρι τώρα οι Τούρκοι στην Θράκη, αρκεί να αναφερθεί ότι σε ένα σύνολο 120.000 μελών της μουσουλμανικής μειονότητας στην περιοχή αυτή, υπάρχουν 300 περίπου τζαμιά, ήτοι 1 τζαμί ανά 400 κατοίκους(!), πολύ μεγαλύτερη δηλαδή ύπαρξη τζαμιών στη Θράκη από την ίδια την Τουρκία (1 τζαμί ανά 876 κατοίκους).

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Πάθη: Η οκνηρία -ακηδία

Η οκνηρία -ακηδία

Από τον Κων/νο Αθ. Οικονόμου
 
«Νωθρότης σύζυγος ύπνου εστί
και οκνηρία πείνης»
(Γρηγόριος Θεολόγος)

Η ΟΚΝΗΡΙΑ: Η τεχνολογική εξέλιξη και η αέναη επιθυμία του ανθρώπου για περισσότερα υλικά αγαθά τον ωθούν σε όλο και περισσότερη εργασία. Κι όμως, ο σύγχρονος άνθρωπος πάσχει από την αρρώστια της οκνηρίας. Οκνηρία ορίζεται η χαλαρότητα του νου και η εξ αυτής αδυναμία του σώματος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα εκτάκτων καταστάσεων. Μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού πάσχει κυρίως από πνευματική οκνηρία. Στις μέρες μας, τουλάχιστον προ της οικονομικής κρίσης, όλες οι ψυχοσωματικές δυνατότητές μας αναλώνονται στον βωμό της εύρεσης χρήματος και της κοινωνικής καταξίωσης. Ελάχιστη προσοχή δίνεται στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και του τρόπου σκέψης. Φιλοσοφία, θρησκεία, πολιτισμός, δεν απασχολούν την κοινωνία, ως μη απτόμενα της εννοίας του χρήματος. Παράδειγμα το εκπαιδευτικό σύστημα, ιδιαίτερα μετά την ανανέωση της ύλης προς το «χρηστικότερο» και της αλλαγής προσανατολισμού του προς τον «κοσμοπολίτικο κοινωνικό χυλό», πρωταρχικό στόχο έχει τη δημιουργία μηχανικών μυαλών και όχι ελεύθερων σκεπτόμενων ανθρώπων. Η πνευματική οκνηρία είναι επικίνδυνη για τον πολιτισμό, καθώς οδηγεί σε κοινωνική στασιμότητα. Έτσι κατευθυνόμαστε, αν δεν έχουμε ήδη φτάσει, σε εποχές άκρατου εγωισμού, υλισμού και απάθειας.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΦΙΑ: «Οκνηρός δε είναι μόνο εκείνος που δεν κάνει τίποτα, αλλά εκείνος που μπορεί να κάνει κάτι καλύτερα και δεν το κάνει», έλεγε ο Σωκράτης, ενώ ο Πλάτων προσέθεσε: «Κανένας κοιμισμένος δεν είναι άξιος για τίποτε». Ο Αριστοτέλης διατείνεται: «Αδύνατον τον μηδέν πράττοντα πράττειν ευ», ο Ησίοδος χαρακτηρίζει «ντροπή» την οκνηρία, ενώ ο Σοφοκλής πρέσβευε ότι «Θεός τοις αργούσιν ου παρίσταται». Τέλος ο «παραμυθάς» Αίσωπος βρίσκει στην εργασία τον θησαυρό: «Ο μόχθος είναι για τους ανθρώπους θησαυρός».

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Η Βίβλος απαγορεύει την τεμπελιά: «ακούομεν γαρ τινας (...) μηδέν εργαζομένους, αλλά περιεργαζομένους, τοιούτοις παραγγέλλομεν και παρακαλούμεν (...), ίνα μετά ησυχίας εργαζόμενοι τον εαυτών άρτον εσθίωσιν.» (Β’ Θεσ. γ’ 11,12). Αλλού διαβάζουμε: «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω» ( Τιμ. γ’ 10), ενώ ο σοφός «εν πειρασμοίς» Ιώβ έλεγε: «Η αργία είναι η μητέρα της πείνας κι αδελφή της κλεψιάς.» Ο Σολομώντας βρίσκει το φάρμακο κατά της οκνηρίας στην παιδεία: «Υιός πεπαιδευμένος σοφός έσται, τω δε άφρονι διακόνω χρήσεται.» (Παρ. ι’4,), ενώ αλλού προσθέτει: «ω οκνηρέ! γίνε σοφός. (...) Πότε θα σηκωθείς από τον ύπνο σου; Λίγος ύπνος, λίγος νυσταγμός, λίγο δίπλωμα των χεριών στον ύπνο. Έπειτα η φτώχεια σου έρχεται σαν ταχυδρόμος (...)." (Παρ. στ’ 6 – 11).