ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ;

Γράφει ο ΛΥΚΙΟΣ.

  Ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα της φύσης για την ικανότητά του να προσαρμόζει το περιβάλλον στα δικά του μέτρα, αντί να προσαρμόζεται αυτός στα μέτρα του περιβάλλοντος. Αυτή του την ικανότητα την οφείλει στην ευφυΐα του εγκεφάλου του, την λογική!

  Η λογική λοιπόν, είναι το «όπλο» μας στον αγώνα επιβίωσης και είναι αυτό που μας έκανε να ξεχωρίσουμε από τα υπόλοιπα όντα της φύσης και να κυριαρχήσουμε σε αυτήν. Το τρομερό αυτό πλεονέκτημα, μας έκανε όχι μόνο κυρίαρχους αλλά και ρυθμιστές στην βιόσφαιρα του πλανήτη…

  Όμως, όπως κάθε όπλο έχει διττή ικανότητα δηλαδή να πλήττει τον αντίπαλο, αλλά να πλήττει και τον χρήστη, έτσι και το όπλο-λογική, μπορεί άλλοτε να μας βοηθά και άλλοτε να μας βλάπτει.

  Η λογική είναι ένα όπλο ατελές! Δεν είναι το τέλειο όπλο. Είναι ένα όπλο-παγίδα! Γιατί;

  Όλα ξεκινάνε από τον νου μας,  την στιγμή που γεννιόμαστε. Αν και ο νους μας έχει κάποιες εγγενώς εγκατεστημένες προδιαγραφές και δυνατότητες, πρέπει να δομηθεί η αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου από την αρχή. Αυτό συμβαίνει από τα πρώτα ερεθίσματα-πληροφορίες που φθάνουν στον εγκέφαλο από τις πέντε μας αισθήσεις. Εκεί δημιουργούνται οι πρώτες βασικές εγκεφαλικές συνάψεις. Δηλαδή νέοι νευρώνες, οι οποίοι περιπλέκονται συνδέοντας τμήματα του εγκεφάλου. Έτσι κάθε σύναψη αντιστοιχεί στην δόμηση μιάς αντίληψης! Μία σειρά αντιλήψεων υποδέχεται τα δεδομένα τα οποία εγκαθίστανται στην μνήμη. Η μνήμη και η εγγενής ικανότητα του ανθρώπινου νου, εκκινεί την λογική. Επεξεργασία δηλαδή των προσλαμβανομένων πληροφοριών, δημιουργία παραγόμενων συμπερασμάτων, σκέψεων, ιδεών, που μας οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα τα οποία προδιαγράφουν τις επόμενες ενέργειές μας, οι οποίες με την σειρά τους προσφέρουν νέες εμπειρίες-δεδομένα, που κι αυτά θα γίνουν αντικείμενο λογικής επεξεργασίας για το μέλλον!

  Ωραία, και που είναι η «παγίδα»;

Η «παγίδα» είναι στις πηγές των αρχικών πληροφοριών, οι οποίες ξεκίνησαν την δόμηση των εγκεφαλικών συνάψεων. Αυτές οι πηγές, δεν είναι άλλες -όπως είπαμε- από τις πέντε μας αισθήσεις. Όραση, ακοή, αφή, γεύση και όσφρηση. Πέντε όργανα-αισθητήρες. Αυτά είναι κατασκευασμένα ώστε να προσλαμβάνουν τα πεδία συχνοτήτων-κραδασμικοτήτων που μας περιβάλλουν και να τα στέλνουν στον εγκέφαλο. Το αφτί προσλαμβάνει συχνότητες εύρους από 16 έως 20.000 Ηz.  Η όραση από 429x10¹² Hz έως 750x10¹² Hz.  Η όσφρηση μας επιτρέπει να ξεχωρίζουμε μέχρι 2.500 οσμές μόνο, από 400 οσφρητικούς υποδοχείς της μύτης μας αναλόγως της «υπογραφής» που αφήνουν οι κβαντικές ταλαντώσεις κάθε μορίου, δηλαδή της ιδιοσυχνότητάς του. Η γεύση προσλαμβάνει μέχρι 10.000 γευστικά ερεθίσματα (από τους γευστικούς κάλυκες) πάλι από την «υπογραφή» της ιδιοσυχνότητας των μορίων που έρχονται σε επαφή με την γλώσσα μας. Τέλος η αφή μας, αντιλαμβάνεται την υφή των πραγμάτων που μας περιβάλλουν αναλόγως την αντίσταση που προβάλουν στην πύκνωση της δικής μας ύλης (σώματος), δηλαδή αραιότερη ή πυκνότερη ιδιοσυστασία, άρα και πάλι την κβαντική ταλάντωση των μορίων της ύλης.

 Τι είδαμε μέχρι τώρα;

Είδαμε ότι αυτά που μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε, περιορίζονται από τις δυνατότητες των πέντε αισθήσεών μας. Ένα τεράστιο εύρος συχνοτήτων της ύλης (και όχι μόνο) είναι έξω από τις δυνατότητες πρόσληψης των αισθητηρίων οργάνων μας.

Αυτό τι σημαίνει;

Αυτό σημαίνει ότι ένα τεράστιο μέρος του περιβάλλοντος χώρου μας δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, αν και υπάρχει δίπλα μας, που μάλιστα μπορεί και να μας επηρεάζει. Για παράδειγμα, οι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που υπάρχει γύρω μας, οι υπόηχοι και οι υπέρηχοι, το υπεριώδες και υπέρυθρο φως, οι σκεπτομορφές και άλλα φυσικά φαινόμενα, απλά για το μυαλό μας δεν υπάρχουν, αφού δεν μπορεί να τα προσλάβει άμεσα από τις αισθήσεις. Αν όμως βάλουμε ένα τεχνολογικό βοήθημα να προσλάβει συχνότητες που είναι έξω από τις δυνατότητες των οργάνων μας και τις μετατρέψει σε συχνότητες που είναι αντιληπτές (π.χ. μια τηλεόραση, ένα κινητό τηλέφωνο κτλ.), τότε ανακαλύπτουμε το προφανές: την αναπηρία μας στην κατανόηση της φύσης, στο σύνολο της ύπαρξής της. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι περιορισμένες δυνατότητες του σώματός μας, εμποδίζουν τον νου μας να γνωρίσει την Δημιουργία στο σύνολό της.

  Έτσι, αφού η λογική μας δομήθηκε μαθαίνοντας να αποδέχεται ως δεδομένο τον κόσμο που αντιλαμβάνεται μέσω των αισθήσεων και παράγει σκέψη, ιδέα και σοφία, οτιδήποτε θα ανέτρεπε αυτήν την παραδοχή, αυτομάτως θεωρείται παράλογο ή εξω-λογικό! Κάθε αναφορά στο εξω-λογικό θεωρείται και «υπερβατικό» και αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη, καθότι δεν είναι εύκολα επαληθεύσιμο ή αποδείξιμο.

 Φθάνουμε δηλαδή στο σημείο να αρνούμαστε να αποδεχθούμε έννοιες υπαρκτές της φυσικής νομοτέλειας, επειδή η λογική μας εμποδίζει. Μια λογική όμως λειψή. Μια λογική που έχει περιορισμένη αντίληψη, λόγω της ψευδαίσθησης ότι ο κόσμος είναι ΜΟΝΟ αυτός που αναγνωρίζεται και επαληθεύεται από τις πέντε αισθήσεις.

 Εδώ τίθεται ένα σπουδαίο ερώτημα:

- Ο Δημιουργός που έδωσε την ιδιαιτερότητα της έλλογης νόησης στον άνθρωπο,   γιατί να του στέρησε την ικανότητα της ευρείας αντίληψης του κόσμου;

Μήπως όμως ο Δημιουργός, εκτός της λογικής (και του λόγου) έδωσε πράγματι και κάτι άλλο; Κάποια εξωαισθητήρια αντιληπτική ικανότητα; Κάποια ικανότητα να αντιλαμβάνεται πράγματα του περιβάλλοντος που δεν μπορούν οι περιορισμένες μας πέντε αισθήσεις;

  Ναι φίλοι μου! Ο Δημιουργός-Θεός προίκισε τον άνθρωπο και με άλλα «όπλα» εκτός της λογικής. Του έδωσε την διαίσθηση! Την υπεραίσθηση δηλαδή η οποία δεν περνά από την διαδικασία της συνειδητής λογικής, αλλά βρίσκει πρόσφορο πεδίο έκφρασης στο ασυνείδητο ή το υπερσυνειδητό. Προέρχεται από κει!  Είναι η «έκτη» αίσθηση που μας φωτίζει πλευρές του κόσμου, που η λογική μας δεν μπορεί να αντιληφθεί. Επειδή δεν περνά από τα «φίλτρα» αντίληψης του συνειδητού για τον χωρόχρονο, κινείται έξω απ’ αυτόν! Αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον πεπερασμένο νου, την πραγματική έννοια του μη γραμμικού χρόνου. Και όχι μόνο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν! Είναι αδέσμευτη αίσθηση…

Αντιλαμβάνεται πεδία συχνοτήτων που είναι απαγορευμένα στις συμβατικές μας αισθήσεις. Μπορεί να προ-δεί (προαίσθηση), να προβλέψει δηλαδή επερχόμενες καταστάσεις και να μας προειδοποιεί. Πως όμως, αφού ο δίαυλος επικοινωνίας με τον συνειδητό νου έχει κοπεί; Κόπηκε γιατί ο «ξερόλας» νους της λογικής, δεν την αποδέχεται… Δεν την αναγνωρίζει γιατί δεν μπορεί να την επαληθεύσει. Γιατί ο λογικός νους, έχει όρια.

  Η υπερβατική μας φύση λοιπόν, το υπερσυνειδητό μας, το κομμάτι δηλαδή του ανώτερου εαυτού μας, έχει βρει τον τρόπο να επικοινωνεί με το συνειδητό! Έναν πλάγιο τρόπο: τα όνειρα! Εκεί υπάρχει η ασφάλεια της άμβλυνσης της συνειδητότητας, η οποία υποχωρεί αφήνοντας χώρο για πιο ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Εκεί οι λογικές αναστολές κάμπτονται. Και εκεί πλέον αρχίζει η επαφή με την υπεραίσθηση και τον ανώτερο εαυτό μας. Μέχρι να ξυπνήσουμε. Τότε, επανέρχεται η λογική η οποία αναιρεί από την μνήμη τα «παράλογα» αυτά βιώματα, αφού αδυνατεί να τα ερμηνεύσει και τα απαξιώνει.

  Παρόλα αυτά, η διαίσθηση υπάρχει πάντοτε μέσα μας και προσπαθεί να βρει στιγμιαία διαύλους επικοινωνίας με την συνείδησή μας, αλλά πάντα βρίσκει «τοίχο» στην λογική.

  Έτσι, συνειδητά ακρωτηριάζουμε τον εαυτό μας από την φυσική μας δυνατότητα να επικοινωνούμε με την φύση και το περιβάλλον και περιορίζουμε την εξέλιξή μας δραστικά. Μάθαμε να ζούμε μισοί.

  Είναι καιρός να ξυπνήσουμε από την λήθη και την ψευδαίσθηση της περιορισμένης γνώσης που μας παρέχει η λογική και να ανοίξουμε το «τρίτο μάτι» μας στον κόσμο. Τον αληθινό κόσμο!

  Ας αφήσουμε λίγο την διαίσθησή μας να επικοινωνήσει μαζί μας. Έχει πολλά να μας πει. Ας της δείξουμε ακόμη και λίγη εμπιστοσύνη. Δεν θα μας διαψεύσει. Όσο περισσότερο την εμπιστευόμαστε, τόσο πιο αποκαλυπτική θα είναι μαζί μας.

Με μέτρο! Το ιδανικό είναι να ισορροπήσουμε την θέση μας, μεταξύ λογικής και διαίσθησης.  Όσοι το καταφέρουν, θα ξέρουν ότι ανοίγουν νέο και μεγαλύτερο δρόμο μπροστά τους, για την εξέλιξη και την αυτογνωσία τους.  Διευρύνουν τα όρια της κατανόησης της Φύσης και της Δημιουργίας και ανοίγουν δρόμο προς την Θεία Σοφία και το Φως!

ΛΥΚΙΟΣ.

Στον χώρο των σχολίων συζητήθηκαν τα παρακάτω θέματα:
Αίσθηση & Υπεραίσθηση, Ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές, Αντικριστά Έψιλον, Ουδείς τέλειος, «Κυνήγι αφύπνισης προβάτων», Αποδυνάμωση του ‘Εγώ’-Αποχή από ανούσιες προστριβές