Και να'σου πάλι οι μνήμες μας ξυπνούν
με ημέρες μακράς μα ένδοξης Ιστορίας ,
ωσάν να είναι εδώ και μας καλούν
σ'έναν αγώνα όμοιας παλιγγενεσίας ...
Είναι αυτοί που με αγώνες μας μιλούν
γενεές Ηρώων με σκόρπιο αίμα δάκρυα και ιδρώτα ,
της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ τον δρόμο δείχνουν και φρονούν
πως στις ζωές μας ν' αλλάξουμε την ρώτα ...
Γιατί των Ελλήνων οι καρδιές μον'δε σιγούν,
πως δεν κιοτεύουν των Ελλήνων οι απογόνοι ,
είναι αυτοί που ψάχνουν τρόπο και θα βρουν
να δώσουν λύσεις στον εχθρό που τους φιμώνει ...
Να'ναι κοντά η μέρα και να'ρθει ,
να 'μαι κομμάτι της Ελλάδας που σιμώνει
και με το αίμα μου Θεέ μου αν χρειαστεί
να κάψει ο Έλληνας μας αυτό που τον στοιχειώνει ...
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ Σ'ΟΤΙ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΛΛΑΔΑ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
"Πως να στεριώσεις ...σκυφτός σ'αυτόν τόπο ;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΩσάν να στέρεψαν τα λόγια τα μεγάλα
ωσάν να σίγησαν τα στόματα των αξίων ,
μηδέ να 'ναι ο καημός που μας γιομίζει
ή αυτό το κλάμα για νεκρούς Εθνοσωτήρων ;
Μήπως να έσβησε από μέσα μας η κάψα ,
αυτή η κάψα που την λένε ΛΕΥΤΕΡΙΑ
και ν' αποστράγγιξε η μοίρα η πανώρια
ότι θεριεύει σ' Ελλήνων τα σωθικά ;
Πως να στεριώσεις σκυφτός σ'αυτόν τόπο
τον ποτισμένο με Ηρώων μας το αίμα ;
Σαν ν' αγναντεύει η ψυχή και να 'γινε η ώρα
σ' αυτούς να σβήσουμε της προδοσίας το βλέμμα .
Σήκω και πάλεψε όπως κάνουνε πάντα
είμαστε κόρες , γιοί παλιών Καπεταναίων ,
γιατί της Ιστορίας η πλάκα γράφει ακόμα
να'μαστε η περηφάνια και η χαρά στα χείλη νέων.
Άξια Ελληνίδα Χαρά Νικοπούλου δεν στερεύει ποτέ απ'τις καρδιές Ελλήνων αυτήν η δίψα για την ΛΕΥΤΕΡΙΑ κυρά δασκάλα, μόνο ...κατοικεί εκεί μέσα ....και θεριεύει και ψάχνει να βρεί τον τρόπο να ξεσπάσει .
Μα σαν ξεσπάσει αυτήν η δίψα δεν θα'ναι μπόρα , θα μας θυμούνται κι εμάς ο κόσμος να χαλάσει ...
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Αφορμή ενός ωραίου άρθρου από μια άξια Ελληνίδα την δασκάλα πολεμίστρια Χαρά Νικοπούλου ..
Πως να πιστέψεις κανείς μέσα από τέτοια λόγια πως όλα τέλειωσαν ... μήπως τώρα αρχίζουν ;
Φίλε Αρμαγεδών, όμορφα ποιήματα και απαραίτητα για την ψυχή μας! Την Ελληνική μας ψυχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ποιήματά σου διαβάζονται από τους επισκέπτες, μα λίγοι πια σχολιάζουν. Μην πτοείσαι!
Είναι διαπιστωμένο ότι η επισκεψιμότητα αλλά και ο σχολιασμός, είναι κάτι που έρχεται και παρέρχεται ανεξήγητα.Τα ποιήματά σου μένουν εδώ για πάντα και θα διαβάζονται όσο υπάρχει ο Καταχθόνιος Δαίμων.
ΛΥΚΙΟΣ.
Εδώ ήσαν τα πρώτα "ποιητικά βήματά μου " και αποτελεί πάντα ξέχωρη τιμή η φιλοξενία των ποιημάτων μου εδώ μέσα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εδώ που ξεκίνησα ... με την προτροπή και τον σεβασμό από όλους σας και φυσικά πρώτα απ'όλα από εσένα φίλε μου .
<< Οι παλιοί φίλοι είναι πραγματικό χρυσάφι >> όπως και εσύ είχες πει κάποτε είναι μια από τις αλήθειες .
Γνωρίζω εν μέρει την απήχηση ( την θετική αλλά και την αρνητική ) που έχουν τα ποιήματά μου , διαπιστωμένο πλέον και πόσο ταξιδεύουν στο Ελληνικό διαδίκτυο , μα πάντα θα ήθελα και εγώ να φιλοξενούνται όλα ΕΔΩ ... εδώ που άρχισα ..
Όχι δεν με πτοεί που δεν σχολιάζουν όλα τα ποιήματά μου , μου αρκεί που έχω να δώσω ακόμη ...
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Είναι τιμή για τον Καταχθόνιο Δαίμονα, να φιλοξενεί τα ποιήματά σου και να έχει το προνόμιο να είναι είναι η αφετηρία τους! Και πάλι σε ευχαριστώ χρυσέ μου φίλε.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.