Περί Μαγείας...

Μάγοι καλούνται οι ιερείς των Περσών και από αυτούς πήρε το όνομα της η μαγεία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι την μαγεία δεν την εξασκούσαν και άλλοι λαοί εκτός από τους Πέρσες. Οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν επικλήσεις στους δαίμονες και τους θεούς για να τακτοποιήσουν τα θέματα στα οποία δεν μπορούσαν να επηρεάσουν με τις ανθρώπινες δυνάμεις τους. Διασημότεροι μάγοι μάλιστα υπήρξαν από την αρχαιότητα οι Εβραίοι.

Την ελληνιστική εποχή και μέχρι το μεσαίωνα η μαγεία κατέληξε να είναι επικλήσεις σε δαίμονες με Εβραϊκά και... Αιγυπτιακά ονόματα. Συνήθως βρίσκουμε τα ονόματα Ιαώ, Σαβαώ αλλά και πολλά ονόματα αγγέλων της Εβραϊκής αγγελολογίας, όπως συμβαίνει στη λεγόμενη Σολομωνική, μια και ο βασιλιάς Σολομώντας θεωρείται από τους μεγαλύτερους μάγους.

 Η τέχνη που ασκούσαν οι Ορφικοί και κάποιοι προσωκρατικοί φιλόσοφοι όπως ο Εμπεδοκλής έχει πολλλά κοινά στοιχεία με την λεγόμενη μαγεία. Οι Ορφικοί διδάσκουν την χρήση των λίθων και των φαρμάκων, των ύμνων, των επικλήσεων σε δαίμονες και άλλες τέχνες με τις οποίες μπορείς να αναστήσεις ακόμα και νεκρό. Σε όλη την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα οι επικλήσεις των «μάγων» γινόταν σε υποχθόνιους θεούς. Ο Διόνυσος είναι ο κατεξοχήν θεός της μαγείας και φυσικά οι γυναικείες θεότητες της Σελήνης, όπως η Αρτεμη, η Εκατη και η Περσεφόνη.

 Οι μάγοι επικαλούνται τη Σελήνη, αφού οι μαγικές πράξεις γίνονται συνήθως νύχτα. Η Σελήνη ταυτίζεται με την Εκάτη, Αρτέμιδα, Περσεφόνη και στους Μαγικούς Παπύρους. Η τριάδα Εκάτη – Άρτεμη - Σελήνη σταθεροποιείται κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή.

Ο Barb δημοσίευσε ένα μικρό αποσπασματικό κύλινδρο, που τον αποτελούσαν δύο ενεπίγραφα, λεπτά μεταλλικά φύλλα, ένα χρυσό κι ένα ασημένιο, τυλιγμένα το ένα μέσα στο άλλο, ταφικό εύρημα που πιθανώς χρονολογείται στον 3ο αιώνα μ.Χ. Το ασημένιο φύλλο περιείχε ένα ελληνικό κείμενο:

«Προς ημίκρανον. Ανταύρα εξήλθεν εκ της θαλάσσης, ανεβόησεν ως έλαφος, ανέκραξεν ως βους. Υπαντά αυτή Αρτεμις Εφεσία «Ανταύρα, που υπάγεις; Εις το ημίκρανον. Μη ουκ ….»

David Jordan Το τρισάθλιο θέμα της Μαγείας Περιοδικό Αρχαιολογία Τεύχος 70  Μαρτιος 1999

 Ο μικρός κύλινδρος αυτός ονομαζόταν από τους αρχαίους φυλακτήριον, δηλαδή φυλαχτό. Το φορούσαν για να τους φυλάει από το κακό και το συγκεκριμένο από τον πονοκέφαλο.  Συγκεκριμένα αυτό το φυλαχτό, έγραφε. Για την ημικρανία. Ο πονοκέφαλος βγήκε από την θάλασσα και φωναξε σαν ελάφι κι έκραξε σαν βόδι. Τον συνάντησε η Αρτεμη της Εφέσου και το ρώτησε πονοκέφαλε που πάς;»

 Την αφήγηση αυτού του φυλαχτού συμπληρώνει ένα παρόμοιο κείμενο που βρέθηκε σε χειρόγραφο του 16ου αιώνα και γράφτηκε στην νότια Ιταλία.

 «Ευχή ημικράνη εις πονοκεφάλι. Ημίκρανον εξήρχετο από θάλασσαν κρουόμενον και βρυχόμενον και υπήντησε αυτώ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και είπεν αυτώ. Που υπάγεις, κράνιον και ημικράν και πονοκεφάλι και οφθαλμόπονον και ανεμοπυρωμα και δάκρυα και λεύκωμα και κεφαλοσκότωσις; Και απεκρίθη ο πονοκέφαλος προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Υπάγομεν ίνα καθίσωμεν εις την κεφαλή του δουλου οδείνα. Και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός λέγει προς αυτόν. Βλέπε μη υπάγε εις τον δούλον μου, αλλά φεύγετε και υπάγετε εις τα άγρια όρη και ανέβητε εις ταύρου κεφαλήν, εκεί κρέας φάγητε, εκεί αίμα πίετε, εκεί οφθαλμούς διαφθείρετε, εκεί κεφαλήν σκοτώσατε, κυμαίνετε, διαστρέψατε. Ει δε και παρακούσετε μου, εκεί σε απολέσω εις το καύσιον όρος, όπου κύων ουκ υλακτεί ο τε αλέκτωρ ου φωνεί.»

 Η τελευταία αυτή φράση, «όπου σκυλί δεν γαυγίζει και πετεινός δεν φωνάζει», χρησιμοποιείται συχνά στις κατάρες των αρχαίων κι έχουν βρεθεί αρκετά φυλαχτά που την περιέχουν. Υπάρχει όμως και σε παραδοσιακές γητιές της Κρήτης και της Κεφαλονιάς. Γητειά της Κρήτης αναφέρει «άμε στα όρη στα βουνά, που πετεινός δεν κράζει και σκύλος δεν γαυγίζει, να βρεις τα άγρια θεριά». Και άλλη από την Κεφαλονιά που λέει: Να πάει η αρρώστια όθε κόκορας δεν λαλεί, καμπάνα δε σημαίνει, κουλούρα μικρου παιδιού δε βλογάει». Κι από την Αθήνα, που λέει: Άγιοι Ανάργυροι διώχνουν τη βασκανία στα όρη τα βουνά, εκεί κουλούρα δεν δανείζεται και αλέχτορας δεν φωνάζει».

 Ο Χριστός εδώ καλείται να κάνει την εργασία της θεάς Άρτεμης και να διώξει την ασθένεια μακριά στα όρη στα άγρια θεριά. Μια τέτοια εργασία όμως δεν είναι ξένη για τον Ιησού που έχει εξορίσει όπως περιγράφουν τα ευαγγέλια τους δαίμονες σε ένα κοπάδι δύο χιλιάδων χοίρων. (Μάρκος 5.1 – Ματθαιος 8.28 – Λουκάς 8.26)

 Οι μάγοι εξ ανατολής ήρθαν βέβαια να προσκυνησουν τον Χριστό όταν ακόμα ήταν βρεφος μέσα στο σπήλαιο της γεννήσεως. Για τους θεολόγους αυτοί οι μάγοι ήταν αστρολόγοι. Για την εκκλησία όμως όλοι είναι κακοί μάγοι, είτε αστρολόγοι, είτε μαθηματικοί. Όταν οι σημερινοί καλόγεροι και άλλοι ¨μάγοι¨ χρησιμοποιούν κείμενα της εκκλησίας στις μαγικές τους επικλήσεις δεν νιώθουν πως κάτι τέτοιο είναι αταίριαστο. Ο Αγαμέμνων Τσελίκας παραδίδει μερικές τέτοιες μαγικές συνταγές από το Χειρόγραφο της Δημητσανας.

 «Δια να λύσεις ανδρόγυνον έπαρε χολή κοράκου και μελτζουβόλαδο ίσια και τα δύο και ας αληφθεί ο άνδρας εις όλον το κορμί του και γράψε πάνω το τροπάριον της Πεντηκοστής να το βαστά επάνω του. Λύει τα δεσμά και δροσίζει την φόργα (φλόγα του πάθους) και τα εξής. Και τότε ας πέσει με τη γυναίκα του και λύει η μαντεία.»

 Χρησιμοποιείται ακόμα και το Πάτερ ημών για να χωρίσεις καλούς φίλους !

 «Δια να χωρίσεις αγαπημένους φίλους, έπαρε τρία φύλλα της δάφνης και γράψε εις κάθε φύλλον μία πεντάλφαν. Έπαρε από νεκρό χώμα από την κεφαλή μερδικό και πέ το Πάτερ ημών δύο φορές. Και από τα ποδάρια άλλο μερτικό και πε το Πάτερ ημών οκτώ λόγια από τη μέση και δύο. Και κοπανίζεις τα φύλλα με το χώμα και πάρτο ημέρα Σάββατο εις τα τριάντα της σελήνης ή εις τα είκοσι και ότι μ΄ρα ζυμώσεις το χώμα κάμε πλιθάρι και πήγαινε εις τον ποταμόν κι εύρε μια πέτραν και τζάκις το επάνω και λέγε αύτως, Ως εχωρίσθηκαν οι νεκροί από τους ζωντανούς έτζι και να χωρίσουν και ο δέινας με τον δείνα γυναίκα ή άνδρα. Και χωρίζοτν πλέον διαπαντός.»

 Οι χριστιανοί βέβαια, όπως όλοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι δεν έπαψαν να χρησιμοποιούν τις επικλήσεις και φυσικά θεωρούσαν πως ο θεός τους Κύριος Ιησούς ήταν διατεθειμένος να τους βοηθήσει, για να καταραστούν κάποιον, ειδικά όταν είχαν το δίκαιο με το μέρος τους. Η γνωστότερη και πιο εύγλωττη δίκαιη κατάρα είναι η κατάρα του χριστιανού Σαβίνου από την Αίγυπτο (6ος μ.Χ. αιώνας), ο οποίος βρισκόταν σε διαμάχη με την κόρη του και μάλλον τον άντρα της:

 «Να μάθουν όλοι πως ο κύριος ο θεός θα φροντίσει για την υπόθεση μου. Να κυνηγηθούν ο Δίδυμος και η Σευηρίνη, η κόρη μου, που πριν από καιρό με καταδίωξαν. Να ξεραθεί το σώμα τους στο κρεβάτι, όπως είδες και το δικό μου να ξεραίνεται από αυτούς που σκίασαν την τιμή μου. Κύριε, φανέρωσε γρήγορα τη δύναμη σου. Κάνε άπραγες τις επιβουλές που έχουν στην καρδιά τους εναντίον των αγαπημένων μου παιδιών. Να καθίσουν στο Βήμα του κατηγορούμενου, κύριε αφέντη, οπουδήποτε εσύ δικάζεις. Εγώ, ο Σα6είνος, κλαίγοντας και στενάζοντας μέρα και νύχτα, χάρισα την περιουσία μου στον θεό, τον αφέντη των πάντων, για να εκδικηθεί τα κακουργήματα που έπαθα από τη Σευηρίνη και το Δίδυμο. Υιέ του μεγάλου θεού, εκείνου που κανείς άνθρωπος δεν αντίκρυσε ποτέ, που έδωσες στους τυφλούς να δουν το φως του ήλιου, φανέρωσε όπως και πριν τα θεϊκά σου θαύματα. Ζήτησε το αντίτιμο για τα μνημεία των βασάνων που έπαθα, που υπέμεινα από τη μια μου θυγατέρα, πατάσσοντας τους εχθρούς μου με τα δυνατά σου χέρια. Πάρε εκδίκηση, Εμμανουήλ, πάρε εκδίκηση».

 Σήμερα η μαγεία θεωρείται σατανική τέχνη και οι μαγικές επικλήσεις  απευθύνονται κυρίως σε κακούς δαίμονες. Αυτή η άποψη έχει προωθηθεί από την εκκλησία η οποία έχει δαιμονοποιήσει όλες τις αρχαίες θεότητες. Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος διαχώρησε την μαγεία σε καλή και κακή, κάτι που έκαναν και άλλοι νομοθέτες. Η εκκλησία όμως θεωρεί κάθε πνευματική δραστηριότητα που γίνεται έξω από τους κόλπους της ως σατανική. Θεωρεί ότι ακόμα πως όλες οι θεραπείες γίνονται με την βοήθεια κακών δαιμόνων και όχι με την δύναμη του αληθινού θεού. Αυτή η άποψη είναι η ίδια η άποψη των Φαρισαίων οι οποίοι κατηγορούσαν τον Ιησού ότι θεράπευε με την δύναμη των δαιμόνων.  Δεν τους ενδιέφερε αν ένας ασθενής θεραπεύτηκε αλλά αν αυτό έγινε με την συμπαράσταση ενός ξένου θεού, ενός κακού δαίμονα. Ο Χριστός δεν κρίνεται από τις πράξεις του, καθώς θεραπεύει τους ασθενείς, αλλά από την αποδοχή των δικών τους δογμάτων και εθίμων. Κατά τον ίδιο τρόπο οι σημερινοί Φαρισαίοι δεν κρίνουν αν κάποιος αγαθοποιεί και τον πλησίον αγαπά αλλά ενδιαφέρονται μονάχα αν ακολουθεί τα δικά τους δόγματα.

  Όλες οι εναλλακτικές θεραπείες χαρακτηρίζονται από την εκκλησία δραστηριότητες αιρετικών που εργάζονται με την βοήθεια κακών δαιμόνων. Αυτή η άποψη φυσικά βολεύει και την παραδοσιακή δυτική ιατρική και τις φαρμακοβιομηχανίες. Η μαγεία, σε πολλές μορφές ασκείται σήμερα από την εκκλησία και την ιατρική. Αυτοί είναι οι πιστοί του καλού θεού, οι δε λοιποί οι ακολουθούντες την πλάνη των κακών δαιμόνων.  Σε αυτό το θέμα όμως θα αναφερθώ σε επόμενη δημοσίευση. Καλή πρωτομαγιά. Το κόκκινο στεφάνι του Μαγιού, είναι αρκετά μαγικό από μόνο του για να μας υποδείξει την χαρά που φέρνει η φύση, ο παράδεισος μέσα στον οποίο ζούμε. Αυτοί που νομίζουν ότι έχουν βγει από τον παράδεισο, καλά να πάθουν.

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Empedocles, fr. 111.

In one of the most famous fragments of Empedocles, he writes:88

You shall learn all the remedies (pharmaka) that there are for ills and

defense against old age, since for you alone I will accomplish all this. And

you shall stay the force of the unwearied winds which sweep over the earth

and lay waste the fields with their blasts; and then, if you wish, you shall bring

back breezes in requital. After black rain you shall cause drought for men in

due season, and then after summer drought causing air-inhabiting and

tree-nourishing streams. And you shall bring from Hades the life force of

a dead man.89

Γυναίκα - Μάγισσα:

Θνητή και Αθάνατη

Αφροδίτη Α. Αβαγιανού

Το φαινόμενο συγκρητισμού Άρτεμης-Εκάτης42 μαρτυρείται στα ανατολικά

ή βόρεια όρια της Ελλάδας. Η λατρεία της Άρτεμης-Εκάτης μαρτυρείται επιγραφικά

στη Θάσο και στη Μακεδονία.43 Τον 5ο αι. ένα άγαλμα της Εκάτης-

Άρτεμης Επιπυργιδίας υπάρχει κοντά στην είσοδο της Ακρόπολης των Αθηνών,

το πρώτο που απεικονίζει την Εκάτη με τριπλή μορφή.44 Ήδη στον

'Ομηρικό Ύμνο στην Δήμητρα η σχέση της Εκάτης με την Ελευσίνα και την

Περσεφόνη είναι εδραιωμένη και η Εκάτη είναι η προστάτιδα των διαβάσεων

και μάλιστα των χθονίων.45

Η Εκάτη του Διόδωρου Σικελιώτη46 είναι το αρχέτυπο της φαρμακευτικής

μαγείας, η Φαρμακεϋτρια. Η αμφισημία της λέξεως φάρμακον {=δηλητήριο ή

γιατρικό) αντιπροσωπεύεται από τις δύο θυγατέρες της Εκάτης κατά τον Διόδωρο.

Η Κίρκη είναι η φαρμακεύτρια, η Μήδεια η ιδρυτρια των γιατρικών.47 Η

ίδια η Εκάτη είναι η εφευρέτρια του ακονίτου, του δηλητηρίου που παράγεται

από το δηλητηριώδες φυτό που αυξάνεται σε απότομα βράχια, ή σε τόπο

καλούμενο Άκόναί.48 Κατά τον Διόδωρο, η τρισυπόστατη Εκάτη, με αρνητική

σημασία, είναι: η βασίλισσα-ιέρεια, η τοξότρια και η φαρμακεϋτρια.

Η Εκάτη είναι ευμενής κατά τον Πίνδαρο,49 ή δασπληης (=φοβερή) κατά

τον Θεόκριτο.

Η Σελήνη (Εικ. 2) ήταν κόρη της Θείας ή της Ευρυφαέσσης και του Υπε-

ρίωνος ή του Πάλλοντος,52 αδελφή του Ηλίου και της Ηούς. Ο Αισχύλος την

αποκαλεί κόρη της Λητούς -ταυτίζοντας την με την Άρτεμη.53 Μεταγενέστερος

μύθος τη θεωρεί σύζυγο του Ήλιου.54 Στην παράδοση των Ορφικών η Σελήνη

θεωρείται μητέρα του Μουσαίου. Οι μάγοι επικαλούνται τη Σελήνη, αφού οι

μαγικές πράξεις γίνονται συνήθως νύχτα. Η Σελήνη ταυτίζεται με την Εκάτη,

Αρτέμιδα, Περσεφόνη και στους Μαγικούς Παπύρους. Η τριάδα Εκάτη - Άρτεμη

- Σελήνη σταθεροποιείται κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή.55

Οι Εκάτες της Ελληνικής

Γραμματείας είναι και ουράνιες ( 'Ομηρικό Ύμνο στην Δήμητρα) και χθόνιες

(Σοφοκλής, Ευριπίδης). Προς το τέλος της αρχαιότητας, στους Μαγικούς

Παπύρους, σταθεροποιείται η περιγραφή της Εκάτης ως κλειδοκρατόρισσας

του Τάρταρου. Ο U. von Wilamowitz παρατήρησε ότι μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ.

το όνομα της Εκάτης είχε καλή φήμη. Όμως, κατόπιν, κρίνοντας από τη λογοτεχνική

και αρχαιολογική μαρτυρία, η Εκάτη, κατά τη διάρκεια του 5ου αι.,

σταδιακά συγχωνεύθηκε με τη θεά Εν(ν)οδία από τις Φερές της Θεσσαλίας, η

οποία απεικονίζεται με στέφανο μυρτιάς, μία ή δύο δάδες στα χέρια, και ιππεύοντας

άλογο.95

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

9.34 οι δε Φαρισαιοι ελεγον,  Εν τω αρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.

Ο Χριστός θεωρεί πως παρόλο που δεν ακολουθεί τα Ιουδαϊκά έθιμα, με την δύναμη του αγαθού θεού θεραπεύει. Αυτό δεν το δεχόταν οι Φαρισαίοι που ακολουθούσαν τον θείο νόμο, δηλαδή τα δόγματα και γι αυτό θεωρούσαν ότι ο Χριστός με την βοήθεια του Σατανά θεράπευε. Τότε ο Χριστός είπε στους Φαρισαίους ότι βρίζουν το αγαθό Πνεύμα και πως δεν θα συγχωρεθούν ποτέ γιατί οποίος βρίζει τον Πατέρα και τον Υιό συγχωρείται αλλά όχι εκείνος που βρίζει το Άγιο Πνεύμα.

 Ως επιχείρημα μάλιστα έλεγε, «πως είναι δυνατόν ο Σατανάς να εκβάλει τον Σατανά;». Οι σημερινοί χριστιανοί που πιστεύουν μόνο στο δόγμα, στα γράμματα και όχι στο Πνεύμα, κατηγορούν τους πάντες ως αιρετικούς σε σχέση με τους ψηφισμένους νόμους και κανόνες, αδιαφορώντας για την δικαιοσύνη του ουρανού και την αγάπη της καρδιάς.

12. 24 οι δε Φαρισαιοι ακούσαντες ειπον, Ουτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ει μη εν τω Βεελζεβουλ αρχοντι των δαιμονίων. 25 ειδως δε τας ενθυμήσεις αυτων ειπεν αυτοις, Πασα βασιλεία μερισθεισα καθ' εαυτης ερημουται, και πασα πόλις η οικία μερισθεισα καθ' εαυτης ου σταθήσεται. 26 και ει ο Σατανας τον Σαταναν εκβάλλει, εφ' εαυτον εμερίσθη. πως ουν σταθήσεται η βασιλεία αυτου; 27 και ει εγω εν Βεελζεβουλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοι υμων εν τίνι εκβάλλουσιν; δια τουτο αυτοι κριται εσονται υμων. 28 ει δε εν πνεύματι θεου εγω εκβάλλω τα δαιμόνια, αρα εφθασεν εφ' υμας η βασιλεία του θεου. 29 η πως δύναταί τις εισελθειν εις την οικίαν του ισχυρου και τα σκεύη αυτου αρπάσαι, εαν μη πρωτον δήση τον ισχυρόν; και τότε την οικίαν αυτου διαρπάσει. 30 ο μη ων μετ' εμου κατ' εμου εστιν, και ο μη συνάγων μετ' εμου σκορπίζει. 31 Δια τουτο λέγω υμιν, πασα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται. 32 και ος εαν ειπη λόγον κατα του υιου του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτω. ος δ αν ειπη κατα του πνεύματος του αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτω ουτε εν τούτω τω αιωνι ουτε εν τω μέλλοντι. 33  Η ποιήσατε το δένδρον καλον και τον καρπον αυτου καλόν, η ποιήσατε το δένδρον σαπρον και τον καρπον αυτου σαπρόν. εκ γαρ του καρπου το δένδρον γινώσκεται. 34 γεννήματα εχιδνων, πως δύνασθε αγαθα λαλειν πονηροι οντες; εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλει. 35 ο αγαθος ανθρωπος εκ του αγαθου θησαυρου εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρος ανθρωπος εκ του πονηρου θησαυρου εκβάλλει πονηρά. 36 λέγω δε υμιν οτι παν ρημα αργον ο λαλήσουσιν οι ανθρωποι αποδώσουσιν περι αυτου λόγον εν ημέρα κρίσεως. 37 εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 3.22 και οι γραμματεις οι απο  Ιεροσολύμων καταβάντες ελεγον οτι Βεελζεβουλ εχει, και οτι εν τω αρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια. 23 και προσκαλεσάμενος αυτους εν παραβολαις ελεγεν αυτοις, Πως δύναται Σατανας Σαταναν εκβάλλειν; 24 και εαν βασιλεία εφ' εαυτην μερισθη, ου δύναται σταθηναι η βασιλεία εκείνη. 25 και εαν οικία εφ' εαυτην μερισθη, ου δυνήσεται η οικία εκείνη σταθηναι. 26 και ει ο Σατανας ανέστη εφ' εαυτον και εμερίσθη, ου δύναται στηναι αλλα τέλος εχει. 27 αλλ ου δύναται ουδεις εις την οικίαν του ισχυρου εισελθων τα σκεύη αυτου διαρπάσαι εαν μη πρωτον τον ισχυρον δήση, και τότε την οικίαν αυτου διαρπάσει. 28  Αμην λέγω υμιν οτι πάντα αφεθήσεται τοις υιοις των ανθρώπων, τα αμαρτήματα και αι βλασφημίαι οσα εαν βλασφημήσωσιν. 29 ος δ αν βλασφημήση εις το πνευμα το αγιον ουκ εχει αφεσιν εις τον αιωνα, αλλα ενοχός εστιν αιωνίου αμαρτήματος,ς 30 οτι ελεγον, Πνευμα ακάθαρτον εχει.

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος

http://anapodaris.blogspot.com

aorata-gegonota
http://www.katohika.gr

Τελευταία πηγή:  http://www.okloios.blogspot.com