Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019
32 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αφού λοιπόν ο Λύκιος μας έβγαλε τα θερινά ανάκλιντρα στο περιστύλιο του Ναού, μπορώ να βάλω ένα θεματάκι ανάλαφρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω χρόνια ένα ερώτημα, όχι ιδιαίτερα σπουδαίο, αλλά για αναψυκτήριο θερινών διακοπών περνάει. Είναι ακριβώς της ειδικότητας του Στοχαστή και αφορά τις αντρικές φιλίες. Παρακολουθώ λοιπόν αντρικές φιλίες τριών τεσσάρων, πέντε ατόμων, που ξεκινούν από το δημοτικό ακόμη αλλά και από άλλο χρονικό σημείο. Παρατηρώ οτι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι καθόλου αυτό που λέμε τα όμοια, εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες και νοοτροπίες, κι όμως κάτι πολύ ισχυρό τους ενώνει και τους δονεί, κάτι που υπερβαίνει τις διαφορές. Προσβάλουν, σατυρίζουν, μαλώνουν ο ένας τον άλλον, κι όμως δεν θυμώνουν όπως θα έκανα εγώ αλλά μένουν ενωμένοι. Τι τους ενώνει; Είναι η αγάπη; Είναι αυτό η φιλία; Είναι ένα καταφύγιο στοργής;
Πονούν ο ένας τον άλλον, είναι παρόντες ενεργητικά στις χαρές και τις λύπες του. Μου αρέσει πολύ, με γοητεύει, με ξενίζει. Φιλοσοφούν, ονειρεύονται, λένε σαχλαμάρες, γίνονται κάφροι. Η διαφορετικότητα που συνυπάρχει τόσο αρμονικά.
Δεν έχω κάνει φιλίες με περισσότερο από ένα άτομο την φορά. Μία φορά ο αριθμός έφτασε στο 4. Και όταν λέω φιλία, εννοώ την οικειότητα εκείνη που σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου, να λες ό,τι νάναι χωρίς να το σκέφτεσαι πριν και να έχεις την αποδοχή του άλλου. Όχι απλώς την αποδοχή. Ο άλλος να χαίρεται, να γουστάρει, να γελάει. Τα όμοια. Τις φιλίες όμως αυτές δεν μπορούσα να τις διατηρήσω μόλις διαπίστωνα οτι ο άλλος έπαιρνε άλλον δρόμο εξέλιξης από τον δικό μου, ή δεν έπαιρνε και έμενε στάσιμος. Τις χαλούσα γιατί βαριόμουν. Έβρισκα παρακάτω το όμοιο μου εκείνη την χρονική στιγμή. Αλλά και σε άλλες γυναίκες που βλέπω να διατηρούν για χρόνια φιλίες αταίριαστες, μοιάζουν σαν συνασπισμοί, σαν συμμαχίες, είναι επιφανειακές, δεν έχουν αυτό το ανεξήγητο για μένα βάθος της αντρικής φιλίας που καταρρίπτει τα δεδομένα μου.
***
Δ.
Πραγματικά μεγάλες οι διαφορές στις φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς οφείλεται στις ψυχικές διαφορές που χαρακτηρίζουν τα δύο φύλα.
Οι άνδρες έχουν έμφυτη την ομαδικότητα και την συνεργατικότητα, λόγω αρχετυπικών καταβολών ως κυνηγοί, πολεμιστές, αγρότες.
Ξέρουν να γειώνουν τις διαφορές τους, ρίχνοντας γέφυρες συνεργασίας και μένοντας μόνο στα σημεία που χρειάζεται αυτή.
Οι άνδρες είναι μεταξύ τους πολύ διακριτικοί. Δεν παραβιάζουν εύκολα την προσωπική ζωή των φίλων τους. Σέβονται και κρατούν αποστάσεις, σε θέματα που ο φίλος δεν θέλει να μοιραστεί. Μεταξύ τους εγκαθίσταται η εμπιστοσύνη, η αξιοπιστία και η εχεμύθεια.
Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι μέσα στην αρσενική αρχή, υπάρχουν οι αρετές του καλού μαχητή.
Ο καλός μαχητής, ποτέ δεν ξοδεύει ενέργεια άσκοπα. Πότε δεν συγκρούεται χωρίς κρίσιμο λόγο. Ποτέ δεν βγάζει το μαχαίρι απ' το θηκάρι για να εκφοβίσει. Αν το βγάλει, θα πολεμήσει μέχρι τέλους...
Πάντα παρατηρεί και σταθμίζει τον αντίπαλο. Ξέρει ότι αν συγκρουστεί, οι απώλειες θα είναι μεγάλες ακόμη και αν νικήσει.
Δεν θέλει να λαβωθεί σε μια μάχη χωρίς νόημα.
Αποφεύγει την σύγκρουση, όχι από αδυναμία μα από σωφροσύνη.
Έτσι ως φίλος δεν θα συγκρουστεί ποτέ στα σοβαρά. Μόνο αστειευόμενος και περιπαιχτικά!
Αν χρειαστεί να συγκρουστεί για σοβαρό λόγο, θα προειδοποιήσει πολλές φορές πριν ξεσπαθώσει.
Ξέρει ότι αν αυτό συμβεί, μετά δεν υπάρχει πισωγύρισμα...
Από τη άλλη οι γυναίκες δεν έχουν τη σωφροσύνη του μαχητή. Ξεσπαθώνουν εύκολα και άτεχνα! Συγκρούονται για ψύλλου πήδημα. Ξοδεύουν εύκολα την ενέργειά τους, σε άσκοπες διαμάχες.
Σε έναν πραγματικό πόλεμο, τέτοιοι μαχητές πεθαίνουν πρώτοι...
Στις γυναικείες φιλίες, υπάρχει ανταγωνισμός. Η ζήλεια, ο οίκτος, οι κακιούλες και η ειρωνεία, είναι κοινός τόπος. Η υπερβολική και συνάμα υποκριτική εκδηλωτικότητα, πολλές φορές προκαλεί την καχυποψία και την επιφύλαξη μεταξύ των φίλων γυναικών. Έτσι η εμπιστοσύνη, η εχεμύθεια και η αξιοπιστία είναι πιο χαλαρές έννοιες στις γυναικείες φιλίες.
Αυτά εκλείπουν μεταξύ των ανδρών. Οι εκδηλώσεις είναι συγκρατημένες αλλά αληθινές. Η φιλία γίνεται βαθειά, γιατί η ειλικρίνεια και ο αλληλοσεβασμός, επιτρέπουν την ανάπτυξη του συναισθήματος της αγάπης σε βαθύτερο σημείο από την αντίστοιχη των γυναικών.
Κάπως έτσι εντοπίζω τις διαφορές, αγαπητή μου Δέσποινα.
ΛΥΚΙΟΣ.
Μπράβο, Λύκιε. Δεν τα είχα υπ' όψιν μου αυτά. Όχι μόνον έτσι εξαιρετικά συγκεντρωμένα και διατυπωμένα αλλά καθόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
Πάντως, κι εγώ προσωπικά προτιμώ την εξατομικευμενη συναναστροφή με φίλο, παρά την ομαδική συνεύρεση με πολλούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πρώτη περίπτωση μπορείς να εμβαθύνεις την επικοινωνία και να βιώσεις την αλληλεπίδραση πολύ στοχευμένα, ενώ στη δεύτερη παραμένεις αναγκαστικά σε μια επιφανειακή διεπαφή, η οποία βεβαίως ενθαρρύνει το χιούμορ και την απόλαυση της χαλαρότητας!
Και τα δύο χρήσιμα και πολύτιμα. Όμως προτιμώ την πρώτη, αφού είναι πιο ουσιαστική και ωφέλιμη εξελικτικά...
ΛΥΚΙΟΣ.
Ο μύθος είναι μια προσέγγιση της πραγματικότητας τόσο ωραία δοσμένη, ώστε το κάθε μυαλό, ανάλογα με την δυνατότητα του, μπορεί άφοβα να δει και να ερμηνεύσει, χωρίς κάποιο φόβο ζημιάς. Όποιος δύναται, κάνει και την πιο βαθιά βουτιά και φέρνει πίσω και κάτι καινούργιο για τον επόμενο. Από τους μύθους διδάχτηκαν Ορφέας, Πυθαγόρας, Πλάτων, Σωκράτης κλπ. Εμείς σήμερα δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτούς, τι άκρη να βγάλουμε από τους μύθους; Για να το πω απλά: Η αλήθεια είναι πως δεν είναι καθόλου άσχημα που κάποιοι έδωσαν την αποκρυπτογράφηση πχ των ονομάτων των μνηστήρων. Αγέλαος, Αμφίνομος, Αντίνοος, κλπ. Ήταν εκεί και δεν τα βλέπαμε οι περισσότεροι. Έτσι έγινε μια αφύπνιση και καταλάβαμε οτι λέει και κάτι επιπλέον ο Ποιητής εκτός από μια ευχάριστη ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα αφορά τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης και έχει ως εξής:
Όταν η γη Δήμητρα κλαίει, οδύρεται και καίει τα σπαρτά και φέρνει τον χειμώνα, επειδή ο Πλούτωνας του κάτω κόσμου παίρνει την κορούλα της, τι έχω; Έναν ωραιότατο μύθο για μικρούς και μεγάλους που όμως τον απομυθοποιούμε από το Δημοτικό γιατί είναι εύκολη η ερμηνεία του. Είναι η εναλλαγή των εποχών.
Είμαι ο μέσος άνθρωπος και αυτά είναι τα όρια της γνώσης και της διάνοιας μου.
Έρχονται όμως οι μυημένοι και λένε:
"Εάν αποσυμβολιστεί ορθά η Περσεφόνη δεν θα ξανάρθουν τα παιδιά στο σχολείο… θα βλέπουν ζόμπι…"
Τι δεν ξέρει ο μέσος άνθρωπος; Τα Ελευσίνια μυστήρια που όλων την καρδιά έκανε να χτυπήσει γοργά κάποια στιγμή το άκουσμα τους και το ενεργειακό φορτίο της αίγλης που ακόμη σήμερα κουβαλούν, αφορούν αυτήν την Κόρη, την αγαπημένη κορούλα της μητέρας γης, της Δήμητρας. Οι όρκοι σιωπής των μυημένων δεν επέτρεψαν να φτάσει σε μας το περιεχόμενο των μυστηρίων αυτών. Επρόκειτο για την ιερότερη και πιο σεβαστή τελετή από όλες τις γιορτές της αρχαίας Ελλάδας: έχοντας ξεκινήσει από τη Σαμοθράκη και τα Καβείρια Μυστήρια μεταφέρθηκαν στην Ελευσίνα από Θράκες αποίκους. Άρχισαν να αποκτούν μεγάλη φήμη κατά τον καιρό του Πεισίστρατου και έφτασαν στο απόγειο της ακμής τους κατά το χρυσό Αιώνα του Περικλή.
"Τώρα έχουν ξεθυμάνει όλα. Λέγεται πως και ο στρατηγός της Σπάρτης ο Αγησίλαος όταν στρατοπέδευσε κάποτε στην Ελευσίνα, τόσο σκιάχτηκε που τα μάζεψε και γύρισε πίσω… άχνιζε η γη τότε ενέργειες…"
Η γνώση είναι δύναμη αλλά και άβυσσος. Είμαι διστακτική αν θα πρέπει να μπει κανείς κάτω από το φως, το ρίγος και το αποτρόπαιο ενός μαύρου ήλιου. Αν θα πρέπει νσ διαβάσω Εδουάρδο Συρέ πχ ή να μείνω στην επιφάνεια κάτω από τον λαμπερό ήλιο του φετινού καλοκαιριού. Τα Ελευσίνια είναι Ισίδεια μυστήρια, υπάρχει σύνδεση με την Αίγυπτο, θέλουν όμορφη προσέγγιση… προσεκτική… με σέβας, αλλά δεν ξέρω αν αξίζει να διακινδυνεύσει κσνείς να μην βγει ποτέ ξανά ο ίδιος.
Θα ήθελα την συμβουλή σου, Λύκιε. Αν αξίζει να εφελκύσει κανείς τέτοιες δέσμες ενέργειας κι αν πραγματικά υπάρχουν ή είναι αποκυήματα νοσηρής ή και όχι νοσηρής φαντασίας, σκοτεινές ή και όχι σκοτεινές σκεπτομορφές, τις οποίες θα φορτώσει κανείς στον σκληρό του δίσκο και κυρίως στην ψυχή του. Και πρέπει να προσέχουμε τι σπόρο θα φυτέψουμε στην ψυχή μας γιατί ο καρπός μπορεί να είναι τοξικός. Γιατί οι δρόμοι είναι διαφορετικοί για κάθε λαό και κάθε άνθρωπο, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του. Ωστόσο τα μυστήρια, ήταν ενσωματωμένα στην αρχαία μας παράδοση από όπου κι αν προέρχονται.
***
Δ.
Εννοώ τους "Μεγάλους Μύστες" του Συρέ, όπου γράφει και για την Κόρη.
ΔιαγραφήΘα έλεγα ότι η έκθεσή μας στο "φως" του Ερέβους, θα πρέπει να γίνεται μόνο αφού έχουμε κατακτήσει συνειδητά το Φως του Αγαθού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα βιώνουμε το Έρεβος από την στιγμή της γεννήσεώς μας, αλλά η επίγνωση της φύσης του και η ταύτιση μαζί του, είναι μια συνειδητή επιλογή που θα πρέπει να έπεται και όχι να προηγείται της επίγνωσης του Αγαθού Φωτός.
Στην πράξη, όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουμε βιωματικά και τους δυο πόλους.
Όταν αρχίσει η συνειδητή κατανόηση των διαφόρων, αρχίζει η φιλοσοφία.
Ο φιλοσόφων νους, θέλει να κατακτήσει νοητικά και τους δυο πόλους, ώστε να προσεγγίσει την απόλυτη Αλήθεια.
Το κακό με τις μυήσεις είναι ότι έχουν τελετουργικό χαρακτήρα, που σημαίνει υποταγή και παράδοση στην Αρχή του δόγματος. Σημαίνει δέσμευση και συναλλαγή. Περιορίζει την ελευθερία της βούλησης, με αντάλλαγμα την επίγνωση.
Τίποτα δεν προσφέρεται δωρεάν στο Έρεβος, μα ούτε και στο Φως...
Δεν είναι αποκυήματα φαντασίας οι δονήσεις που δομούν και αποδομούν την ύλη.
Είναι η φύση της υλικής υπόστασης.
Από κει και πέρα, είναι θέμα προσήμου συν και πλην.
Εγώ θεωρώ πουσάρισμα που παραβιάζει την ατομική ικανότητα να κατακτά κανείς την γνώση στον δικό του ρυθμό, την τελετουργική μύηση.
Σε προωθεί με συγκεκριμένο τρόπο, που τελικά σε χειραγωγεί.
Μόνο ένα ελεύθερο πνεύμα, μπορεί να αντισταθεί σε τέτοια χειραγώγηση.
Γι αυτό λέω πως είναι χρήσιμη η επίγνωση του Ερέβους ακόμη και μέσω των "μυστηρίων", αλλά μόνο γι αυτούς που έχουν ήδη ανοιχτή την συνείδηση προς το Φως.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ούτε κατά διάνοια δεν μιλώ για τελετουργική μύηση. Πώς είναι δυνατόν; Αναρωτιέμαι απλά και μόνον για την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου. Μήπως τελικά με βλάψει αντί να με διευρύνει. Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση. Μάλλον θα μείνω στον αφρό.
ΔιαγραφήΔ.
Παρανόηση λοιπόν, αγαπητή Δέσποινα.
ΔιαγραφήΈνα βιβλίο δεν προσφέρει τελετουργική μύηση, οπότε δεν με βρίσκει αντίθετο.
Νομίζω πως μπορείς να εκτεθείς άφοβα σε αυτές τις πληροφορίες, αν και δεν το έχω διαβάσει.
Έχεις ήδη πολύ ισχυρά γνωστικά και ψυχικά όπλα, ώστε να μην φοβάσαι την έκθεση.
Βούτα βαθειά...
ΛΥΚΙΟΣ.
Χαχααα ώστε να μην φοβηθώ και να κάνω μια βουτιά στα αρχαία μυστήρια αν και εφόσον έχουν διασωθεί τέτοιες πληροφορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μεταξύ σε μια πρόχειρη αναζήτηση βρήκα κάποια αποκρυπτογράφηση του μύθου της Περσεφόνης που ίσως θα ενδιέφερε κανέναν περαστικό αναγνώστη. Πρόκειται για την Κατάβαση της Συνείδησης στην Ύλη και την Ανάβαση της Συνείδησης από την Ύλη.
Στην πραγματικότητα τα Μυστήρια, όπως διαμορφώθηκαν από την Ορφική Θεολογία, κι όπως τα γνώρισε ο Πλάτωνας, υπήρξαν η Ανεξάντλητη Δεξαμενή όλης της ελληνικής φιλοσοφίας και σκέψης. Ο Πλάτωνας και οι άλλοι μεγάλοι έλληνες φιλόσοφοι, μόλις που ψέλισαν κάτι από το «Ιερό Μυστικό».
Τα Μυστήρια είχαν σαν αντικείμενο την Απελευθέρωση της Ψυχής από τις ψυχοσωματικές λειτουργίες που την έδεναν με το σώμα. Ο μύστης έπρεπε να αποκτήσει Φρόνηση και να διευθετήσει τις ψυχοσωματικές λειτουργίες με καθαρή ζωή.
Αυτή η ψυχοσωματική κάθαρση ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσει κάποιος από την εξωτερική ζωή στην γη στην εσωτερική ζωή της Ψυχής. Στην Αληθινή Ζωή, που είναι πέρα από τον υλικό κόσμο... Να αποκτήσει την γαλήνια απάθεια.
Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της «Αναγέννησης».
Και πάμε τώρα στην Δήμητρα και την Περσεφόνη.
Η συσχέτιση του «μύθου» με τον κύκλο της ζωής στην γη (βλάστηση, στάρι, κλπ) αν και δεν είναι άστοχος, εντούτοις αποτελεί μία πολύ επιφανειακή εξήγηση των Μυστηρίων... Απλά οι Ελευσίνιοι Μύστες για να μιλήσουν γιά την Αληθινή Ζωή και τον Κύκλο της Ζωής χρησιμοποίησαν την παραβολή της βλάστησης, κι ιδιαίτερα του σταριού... κάτι που έκανε και ο Ιησούς όταν μιλούσε με παραβολές... Αλλά ο «μύθος» λέει πολύ περισσότερα, τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν την αλληγορική γλώσσα των μύθων...
Από τον Δία, την Άρρητη κι Άγνωστη Αρχή, τον Υπέρτατο όλων Θεό, Γεννιέται στους Κόλπους της Απόκρυφης Φύσης (της Δημιουργίας κι Εξέλιξης), που Εκφράζεται από την Προκοσμική Δήμητρα (Δηώ), η Κόρη, ο Ζαγρέας, που Είναι η Κοσμική Ουσία στην Απόλυτη Ενότητά της (Είναι), κι από την Οποία θα προέλθουν όλα μέσα στην δημιουργία. Ο Ζαγρέας Είναι το «Είναι» των φιλοσόφων (Πλάτωνας), ο Λόγος των Στωικών, που Βρίσκεται στην Βάση των πάντων... Αλλά μέσα στην Ουσία του Όντος (Είναι) Εκδηλώνονται ήδη διασπαστικές τάσεις που θα «οδηγήσουν» στην πολλαπλότητα, σε Θεικό Επίπεδο στην αρχή, και μετά στους κατώτερους κόσμους. Σύμφωνα με τον «μύθο», δηλαδή τον «αλληγορικό λόγο», όταν ο Ζαγρέας παίζει με τα «παιχνίδια» που του έφεραν οι Τιτάνες, κι αντικρύζει το «είδωλό» του στον «καθρέφτη» ξεκινά η πρώτη διάσπαση. Σε ένα τελετουργικό «κατασπαραγμό» οι Τιτάνες θα κοματιάσουν το Σώμα του Θεού και αφού το «βράσουν» τελετουργικά, θα το καταπιούν, αφομοιώνοντας το «Θείο Στοιχείο» μέσα σε ξεχωριστές οντότητες... Αλλά η Διάσπαση του Θείου Όντος, τουλάχιστον σε Θεϊκό Επίπεδο, δεν είναι δυνατή και τελειωτική. Η Καρδιά του Όντος Μένει Ζωντανή και το Ον Αναγεννάται στην Πλήρη Ενότητά Του.
-- / / --
-- / / --
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ζαγρέας θα Ξαναγεννηθεί σαν Διόνυσος, Γιος του Δία, (από την Σεμέλη, ένα άλλο όνομα της «γης»). Αυτό σημαίνει ότι το Είναι Παραμένει Είναι, ακόμα κι όταν Διασπάται. Διατηρεί την Ενότητά Του σαν Πραγματική Ουσία ακόμα κι όταν Διαχωρίζεται. Η Διάσπαση δεν μπορεί ποτέ να είναι απόλυτα πραγματική. Εξ’ άλλου, επειδή ακριβώς η Διάσπαση του Όντος δεν είναι δυνατή στην Ουσία Του, γι’ αυτό και οι Τιτάνες δεν μπορούν να «επιβιώσουν», τουλάχιστον στο Θεϊκό Επίπεδο, και «κατακεραυνώνονται» και γίνονται στάχτες... Στην πραγματικότητα η Διάσπαση του Όντος, ο «κατασπαραγμός» του Θεού, δεν είναι παρά η Φυσική Εξέλιξη, κι οι Τιτάνες δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προωθούν την Εξέλιξη της Δημιουργίας. Η Τελετουργική Πράξη τους δεν είναι κακή και αμαρτωλή παρά μόνο από την άποψη της Κατάβασης του Όντος από την Ενότητα στην πολλαπλότητα, της Κατάβασης σε κατώτερα οντολογικά πεδία, κόσμους... Από τις στάχτες των «κατακεραυνωμένων» Τιτάνων θα γεννηθούν όλα τα όντα και οι άνθρωποι. Τα όντα που θα γεννηθούν έτσι έχουν μέσα τους τον Θεό, τον Ενοποιό Λόγο (των φιλοσόφων), την Πραγματική Θεϊκή Ουσία του Όντος, την Ενότητα του Είναι, (το Διονυσιακό Στοιχείο), και την «τιτανική φύση», (την ορμή προς την πολλαπλότητα και την ατομικοποίηση, την ατομικότητα)... Αυτά τα όντα θα γεννηθούν σε διάφορες βαθμίδες στον ουράνιο νοητικό τόπο, σαν νοητικές ψυχές (νόες, σύμφωνα με τους φιλοσόφους) αλλά λόγω της «τιτανικής φύσης» τους, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν εκεί και θα ξεπέσουν στον κόσμο της Φύσης που «εκπροσωπείται» από την Δήμητρα. Η Δήμητρα (Δη-μήτηρ, γη-μητέρα) είναι η Υπερφύση, η Παγκόσμια Ψυχή, είναι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΗ όπου κατοικούν τα όντα σαν ψυχές (αστρικές ψυχές). Κι είναι η Δήμητρα (με τις ψυχές) που θα «εμψυχώσει» τον «κάτω κόσμο» της ύλης. Ο κόσμος της ύλης, είναι ο Κόσμος του Πλούτωνα, του Άδη, ο κόσμος των «νεκρών»... Ο Κόσμος του Πλούτωνα είναι ο «κάτω κόσμος» γιά όσους βρίσκονται στην Αληθινή Γη της Δήμητρας (Ψυχή), σε «σπήλαια» και κοιλότητες της Αληθινής Γης, στον κόσμο των «νεκρών»... Βλέπουμε εδώ ότι υπάρχει μία πλήρης ανατροπή της εικόνας της ζωής που είχε ο απλός άνθρωπος. Ο Κόσμος των ψυχών όπου κατοικούν αυτοί που δεν έχουν γεννηθεί ή έχουν πεθάνει, είναι ο Αληθινός Κόσμος, και τούτος εδώ ο κόσμος της ύλης είναι πραγματικά ο «κόσμος των νεκρών»...
Η Ψυχή (στον Τόπο της Δήμητρας, της Παγκόσμιας Ψυχής, της Αληθινής Γης) που «εκπροσωπείται» στον «μύθο» (στον «αλληγορικό λόγο») από την Κόρη (όχι την Προκοσμική Κόρη, την Μητέρα του Ζαγρέα, αλλά την Κόρη της Ελευσίνιας Μυθολογίας που διασώζεται στον Όμηρο, στον ύμνο του γιά την Δήμητρα) λόγω της τιτανικής φύσης της «αρπάζεται» κυριολεκτικά από τον Πλούτωνα της ύλης, και κατοικεί στον κόσμο των «νεκρών» μέσα σε ένα «σώμα» («σώμα είναι το σήμα της ψυχής»). Εξ’ αιτίας της σύνδεσης της Ψυχής με το σώμα γεννιούνται οι ψυχοσωματικές λειτουργίες (η Περσεφόνη, η υλοψυχή, η υλική ψυχή των φιλοσόφων). Αυτές οι ψυχοσωματικές λειτουργίες είναι τα δεσμά της Ψυχής, που την δένουν στο σώμα, το οποίο θεωρείται σαν τάφος της Ψυχής...
Αλλά η Ψυχή δεν μπορεί να μείνει γιά πάντα στον Κόσμο του Πλούτωνα... Όταν έρχεται ο χρόνος η Περσεφόνη εγκαταλείπει τον σκοτεινό κόσμο για να αναδυθεί σαν Κόρη στον Αληθινό Κόσμο, στην Αληθινή Γη της Δήμητρας, στον Φωτεινό Κόσμο, ενώ οι δεσμοί με το σώμα (η υλική ψυχή) καταστρέφεται... (όλοι οι νεκροί οναμάζονται «Δημήτρειοι»)...
Αλλά εφ’ όσον δεν είχε φροντίσει η Ψυχή όσο ήταν στο Βασίλειο του Πλούτωνα να μυηθεί στα Μυστήρια (ή να ασκήσει την «αληθινή φιλοσοφία» κατά τον Πλάτωνα), να κατανοήσει την πραγματική οντότητά της και να απελευθερωθεί από τα δεσμά του σώματος, μετά από εύλογο χρόνο θα «ξανα-αρπαχθεί» από την κόσμο της ύλης και θα μετενσωματωθεί σε κάποιο άλλο σώμα (μετενσωμάτωση, μετεμψύχωση)... Ο Πλάτωνας γράφει στον «Φαίδωνα» ότι οι ζωντανοί προέρχονται από τους νεκρούς κι οι νεκροί από τους ζωντανούς...
-- / / --
-- / / --
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ο «μύθος» της Κόρης-Περσεφόνης (Ψυχής και υλοψυχής, αντίστοιχα) ερμηνεύεται σαν ο κύκλος της Ζωής και του θανάτου (στον Αληθινό Κόσμο, και στον κόσμο της ύλης, αντίστοιχα), ο κύκλος της μετεμψύχωσης, που ακολουθεί κάθε Ψυχή. Η Αθάνατη Κόρη της Δήμητρας γίνεται θνητή σύζυγος του Πλούτωνα, η Περσεφόνη, και «ξανανεβαίνει» στον Αληθινό Κόσμο σαν Κόρη... κι έτσι συνέχεια...
http://wholemind8.blogspot.com/2011/03/blog-post.html
***
Δ.
Εξαιρετικη αποδοση ενος βασικου μυθου των ελληνικων μυστηριων. Θελω να το ξαναδιαβασω πριν το σχολιασω
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Συρέ ηταν φιλος με τον Ρουντολφ Σταινερ και τον Νιτσε, του αρεσε ο Γκαιτε και ο Σοπεναουερ, ενω αποκαλουσε μουσα του μια ελληνιδα. Αυτα τα στοιχεια ειναι αρκετα για να συναγουμε το συμπερασμα πως εχει παρα πολλα να μας πει σχετικα με τον εσωτερισμο/αποκρυφισμο ή αλλιως για την "πνευματικη επιστημη" και να μας βοηθησει στην πορεια μας. Δεν ξερω αν θα το διαβασεις το βιβλιο του αυτο αγαπητη Δ, εγω παντως σιγουρα θα το κανω και σε ευχαριστω για την προταση.
https://bit.ly/2XqTQ1H
Ο φοβος του θανατου αποτελει ενα φοβο που παντα καταδυναστευε τον ανθρωπο και τον εμποδιζε ακομα και για να ζησει. Αν και δεν κατανοω πληρως τον μυθο της Περσεφονης, θεωρω πως οταν συντελεστει βιωματικη κατακτηση της γνωσης που κομιζει, ο ανθρωπος θα αναπνευσει ανασες ελευθεριας. Αλλωστε γνωριζουμε ως ιστορικο γεγονος, την ποιοτητα των μυημενων στα μυστηρια ανθρωπων, απο τους Αγγλους που θελησαν κατα την Ρωμαικη εποχη να εισαγουν τα μυστηρια στη χωρα τους, ελπιζοντας να δημιουργησουν και εκει τοσο σπουδαιους ανθρωπους. Βεβαια, ολα εξαρτωνται απο τον παραγοντα ανθρωπο, και οχι απλα απο την γνωση, γι αυτο και οι προγονοι μας ειχαν μια σταδιακη πορεια με τα μικρα μυστηρια που προηγουνταν, και αλλα πολλα.
Σχετικα με την τελετουργικη μυηση θα συμφωνησω με τον αγαπητο Λυκιο, ουτε εγω την βρισκω χρησιμη, ετσι οπως ειναι τα πραγματα σημερα. Αν εννοουμε την τελετουργια ως τυπικη τελετη, τοτε ειναι σαν να αναφερομαστε σε μια τελετη απονομης πτυχιου. Δεν εχει νοημα να παρω πτυχιο Ιατρικης, εαν δεν κατεχω την Ιατρικη επιστημη. Το να κατεχω απλα τον τιτλο, ειναι για τους "αλλους" και οχι για μενα, και ως εκ τουτου ερχεται εξ ορισμου κοντρα στον εσωτερισμο που αφορα το ενδον, το εντος μας.
Εαν παλι αναφερομαστε σε τελετες επικλησης αλλοτριων δυναμεων ή ενεργειων, τοτε καλυτερα να απεχουμε. Δεν εισερχομαστε στον εσωτερισμο για να αποκτησουμε δυναμεις και εξουσιες που δεν αξιζουμε, αλλα για να γνωρισουμε την αληθεια που θα μας απελευθερωσει. Εισερχομαστε με καθαρη καρδια, αλλιως ας μην εισερθουμε καθολου.
"Απλά οι Ελευσίνιοι Μύστες για να μιλήσουν γιά την Αληθινή Ζωή και τον Κύκλο της Ζωής χρησιμοποίησαν την παραβολή της βλάστησης, κι ιδιαίτερα του σταριού."
Αν στη θεση του σπορου του σιταριου, βαλουμε την ανθρωπινη ψυχη και πνευμα, τοτε ο μυθος καπου δενει. Τοσες παραβολες μιλουν για τον σπορο που υπο προυποθεσεις μπορει να φερει πολλους καρπους, μολις πεθανει ή και τιποτα..
Σιγουρα παντως πολλοι γνωριζουν οτν αποσυμβολισμο οπως ο Παλαμας στο ποιημα
"Ο θανατος της κορης"
http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=1266
Βαζω στοιχημα πως και ο Συρέ γνωριζε και θα το αναφερει στο βιβλιο που ανεφερες, οποτε αξιζει να τον διαβασουμε
Ελ Στοχαστης
Πολλές φορές η τεμπελιά μου είναι μεγαλύτερη από τον Έρωτα για την Γνώση. Αφού όμως θα έχω παρέα, το ξεκινώ ευθύς αμέσως. Ναι, γράφει και για την Κόρη, αυτό ήταν το έναυσμα.
ΔιαγραφήΔ.
Διάβασα το κομμάτι με την Περσεφόνη. Είναι στο κεφάλαιο για τα Ελευσίνια Μυστήρια, 382 σελίδα της έκδοσης Κάκτος, από pdf.
ΔιαγραφήΔεν έμαθα κάτι που δεν ξέρουμε. Τα Ελευσίνια μυστήρια ήταν σημαντικά για την εποχή τους. Οι μυούμενοι μάθαιναν οτι είμαστε ψυχές, για την κατάβαση της ψυχής, την ταλαιπωρία της στην γη και την άνοδο της πάλι στην Αιώνια Πατρίδα, και ως εκ τούτου ένιωθαν μεγάλη χαρά και αγαλλίαση. Και μάλιστα με την βοήθεια ναρκωτικών αρωμάτων που καίγονταν, έβλεπαν διάφορα πράγματα τα οποία υποτίθεται οτι τα δημιουργούσε ο Ιεροφάντης.
Εμείς όμως δεν έχουμε να μάθουμε κάτι από αυτά. Ο Χριστιανισμός τα έχει ενσωματώσει όλα και η Ανάσταση της ψυχής, μας είναι κάτι γνωστό από την παιδική ηλικία. Η ελληνοχριστιανική μας μόρφωση όπως και η ευρύτερη επαφή μας με διάφορες θεολογίες και φιλοσοφίες, τα περιλαμβάνει.
Αλλά και πάλι ανάλογα με την διανοητική του ικανότητα ο καθένας θα μπορούσε να αντιληφθεί άλλα και μακάρι να μας τα πει.
***
Δ.
Σωστα ειναι αυτα, αλλα αλλο γνωση και αλλο βιωματικη κατακτηση της, οπως μας εχει πει ο Λυκιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι σαν να λεω: "Ενταξει μωρε, εφτιαξα το προγραμμα διατροφης σε μακροθρεπτικα στοιχεια, το προγραμμα γυμναστικης, το προγραμμα υπνου, το σχεδιο επιχειρειν και κατοικιας, και το σωμα θα φτιαχτει σουπερ, και τα της ζωης θα ρυθμιστουν αψογα."
Εαν δεν τα κανω ομως δεν μπορω να βιωσω χαρα και αγαλλιαση, διοτι αυτα θα βιωθουν οταν υπερβω τις αντιστοιχες αναγκες που θεωρω πως εχω. Σαφως βεβαια, δεν ειναι απαραιτητο να γινω εκατομμυριουχος για να υπερβω το χρημα και την αναγκη μου να αισθανθω ασφαλης. Ενας φιλοσοφος μπορει να το επιτυχει αυτο, οταν καταστησει εσωτερικο του βιωμα την σοφια. Ομως για εμας, ειναι μονοδρομος θαρρω, η εφαρμογη στη πραξη της νοητικης γνωσης σε καποιο ποσοστο τουλαχιστον
Η ανοδος της ψυχης και απελευθερωση της απο την προσκολληση στα εγκοσμια δεν γινεται απο μονη της. Προυποθετει μια βαθια διαδικασια μαθησης. Ειναι σαν να λεω "απο χομπιστας ποδοσφαιριστης εγινα απο τους καλυτερους στον πλανητη". Ναι, οκ, ολοι το επιθυμουν αυτο, αλλα η επιθυμια δεν αρκει. Το θεμα ειναι ποιος μπορει να το κανει και πώς θα το καταφερει. Απαιτειται γνωση της διαδικασιας και επαναλαμβανομενη ποιοτικη προσπαθεια που προυποθετει μεγαλη θεληση για να επιτευχθει η επιμονη.
Θελω να πιστευω πως λιγο πολυ πλεον τημ γνωση μπορουμε να την προσεγγισουμε. Το θεμα ειναι αν εμεις ειμαστε ειλικρινα διατεθειμενοι να την εφαρμοσουμε, καθως υπαρχει λογος που δεν βλεπουμε αυτα που δεν βλεπουμε. Δεν θελουμε να το κανουμε λογω πονου ή φοβου.
Ενα ωραιο λινκ σχετικα εδω
https://youtu.be/StrbppmsZJw0
Δ, αν δεν σου κανει κοπο, στειλε μου το pdf
sonneti19@gmail.com
ΕΣ
Σωστά αυτά που λες. Μόνο ο σύνδεσμος δεν μου βγάζει κάτι. Αναρωτιέμαι τελευταία, υπάρχει όντως μετεμψύχωση; Αν και νιώθω παλιά ψυχή, που ήρθε με πολλές πληροφορίες και καθόλου σαν άγραφο χαρτί, δεν ξέρω αν αυτό το χρωστώ στο DNA και το περιβάλλον μου κατά την κύηση ή σε προηγούμενες ζωές μου. Αυτό που συμβαίνει είναι οτι θέλουμε διακαώς να διατηρήσουμε την Επίγνωση μας στα διαζώματα του αόρατου για τις αισθήσεις μας κόσμου. Γι' αυτό προσπαθούμε, γι' αυτό μελετάμε, γι' αυτό ετοιμαζόμαστε. Για αυξημένη Επίγνωση.
ΔιαγραφήΠερνούν τρεις εποχές πριν απ' το θέρος
- Χρόνια για να μπει κανείς στο νόημα -
για να μπορείς ν' ακούς τις ιστορίες του μπάρμπα Θόδωρου
στου θερισμένου χωριαφιού
το λιτοδίαιτο το λιόδεντρο από κάτω
με των τζιτζικιών το επίμονο ίσο.
Τάκης Σκανάτοβιτς
***
Δ.
ανάθεμα κι αν έχω συναντήσει κανέναν που να μη νοιώθει παλιοψυχίτης... ρε παιδιά δε γίνεται αυτό, δε βγαίνουν τα νούμερα αν είστε όλοι παλιές ψυχές...
Διαγραφήhttps://kupdf.net/download/-_59c2ec7f08bbc5681168709d_pdf
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει με τον σύνδεσμο τελικά. Δ.
Διαγραφήείναι λίγο μούφα το βιβλίο του συρέ που λέτε... πρέπει να ήταν το πρώτο σχετικό βιβλίο που είχα διαβάσει σαν έφηβη... όχι λάθος, το δεύτερο ήταν, το πρώτο ήταν η σολομωνική ΧΑΧΑΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑ! για κάποιον που δεν έχει ιδέα για όλα αυτά και θέλει να πάρει μια πρώτη γεύση, καλό είναι, για κάποιον που εχει ενα σχετικο επίπεδο γνώσεων, δεν λέει τίποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι μου φάνηκε κι εμένα, οτι τα ξέρουμε. Αλλά όλο και κάτι θα έχει. Θα το κάνω μία επί τροχάδην ανάγνωση.
ΔιαγραφήΔ.
Παλιές εκκρεμότητες
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Λευκή Αδελφότητα είναι η εωσφορική αδελφότητα που όλοι γνωρίζουμε γιατί μας έχουν πρήξει με τους εργάτες του ..φωτός , δηλαδή του εωσφορικού φωτός, που εργάζονται πυρετωδώς για το.. Γνώθι Σαυτόν μας, σε όλη την υφήλιο, ισοπεδώνοντας διαφορές, θρησκείες, παραδόσεις, την ιστορία μας. Εμφανίζεται ως *New Age* αγνή περιστερά με αγγέλους, με ενσαρκωμένους μεγάλους δασκάλους, με συγγραφείς όπως ο Νταν Μπράουν που μας συγκλόνισε και καλώς ή κακώς κλόνισε την πίστη μας ανεπανόρθωτα και πολλούς άλλους γνωστούς σε όλους και διάσημους, όπως ο Κοέλιο, ο Τομ Ρόμπινς, Ρίτσαρντ Μπαχ, κλπ, που με το εξαίρετο συγγραφικό τους ταλέντο προπαγάνδισαν το πως όταν θέλουμε κάτι πολύ, το σύμπαν συνομωτεί για να το πραγματοποιήσει. Έτσι, κβαντικά, χωρίς εμείς να δουλέψουμε στην κατεύθυνση αυτή, χωρίς και 'χείρα κίνει', μόνο με την σκέψη. Και φυσικά πλούτισαν απερίγραπτα από την αφέλεια μας και πρώτα την δική μου.
*New Order* λοιπόν (νέα τάξη πραγμάτων) και *New Age* είναι τα σύγχρονα προσωπεία των παλιών Ατλάντειων Ιερατείων, που διέφθειραν και αντικατέστησαν τα δικά μας αρχαιοελληνικά Ιερατεία, ούτως ώστε στην ύστερη αρχαιότητα να έχει εκφυλιστεί η θρησκεία μας και να περιορίζεται στα μαντεία, τα νεκρομαντεία κλπ, που θησαύριζαν πουλώντας χρησμούς. Σ' αυτή την κατάσταση βρέθηκαντα θρησκευτικά μας πράγματα και επεβλήθη δια πυρός και σιδήρου ο Χριστιανισμός. Καθόλου άσχημα, αν σκεφτούμε οτι περιέλαβε και διέσωσε στον βαθμό που μπορούσε, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Οι αρετές, η Ανάσταση της Ψυχής, και το κήρυγμα της αγάπης του Ιησού έφτιαξαν την σημερινή μας θρησκεία που ήρθε η ώρα να την ισοπεδώσουν κι αυτήν και να πάρει την θέση της η Παγκοσμιοποίηση.
Η αντίσταση των λαών είναι μεγάλη και τα οικομικά πλέον αυτά Ιερατεία συναντούν απρόβλεπτες δυσκολίες στην υλοποίηση των σχεδίων τους παρά τους πολέμους και την φτωχοποίηση.
Έγραψα κάτι λοιπόν, αφού κανείς δεν γράφει και επειδή έχω κι αυτό το βαθύ και αθεράπευτο σύνδρομο του περαστικού αναγνώστη. Να μην βρει σκόνη αλλά κάτι, κάτι οτιδήποτε που να διεκπεραιώνει έστω στοιχειωδώς την Επαφή.
Το εξής παρακάτω.
-- / / --
-- / / --
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γρήγορη βουτιά χωρίς αναπνευστήρα
Ο Εωσφόρος είναι ο πειρασμός. Τι παραπάνω να πει κανείς; Είναι το δίλλημα. Είναι το σταυροδρόμι της αρετής και της κακίας κάθε στιγμή, σε κάθε απόφαση. Είναι το αντίθετο του Ηρακλή. Η πονηρή σκέψη, ο δυισμός. Είναι επίσης ένας πλανήτης, η γνωστή μας Αφροδίτη. Εωσφόρος και Έσπερος. Ο Αυγερινός. Το όνομα χρησιμοποιήθηκε συμβολικά. Όπως το βραδινό άστρο του Έσπερου, βουτώντας πίσω από το άρμα του Ήλιου που είχε δύσει, αναβίωνε την άλλη μέρα το πρωί σαν Εωσφόρος. Είναι οι κινήσεις του πλανήτη Αφροδίτη στον ουράνιο θόλο, του λαμπρότερου ουράνιου σώματος μετά τον ήλιο και την σελήνη.
Στα όρια του μύθου και της φιλοσοφίας είναι και ο Νους Δημιουργός αυτού του κόσμου. Ο Άρχων αυτού του κόσμου, του κόσμου μας. Τον συνάντησα νομίζω μια φορά στο όνειρο μου, δεν τον κοίταξα, και μου φάνηκε πως με συμπάθησε. Δεν είναι αρνητική η ενέργεια του. Είναι η αρμονία των αντιθέτων. Είναι δίκαιος και αμείλικτος, είναι η Νομοτέλεια. Η φύση. Ο σπαραγμός της αποσύνθεσης και η εκμαυλιστική ομορφιά της σύνθεσης και της δημιουργίας.
Τι δεν έκανε καλά ο Εωσφόρος; Ο Εωσφόρος, ο αδελφός μας, είναι παιδί του Πατέρα Θεού, (που είναι πέρα κι απ' τον Νου), όπως κι εμείς εξ άλλου. Είναι ο Κρονίων Δίας, και όχι ο Προμηθέας, ο ευεργέτης του ανθρώπου, όπως ισχυρίζονται και πιστεύουν πολλοί. Ο Προμηθέας και ο Ηρακλής είναι οι στυλοβάτες του ανθρώπου. Οι μεγάλοι ήρωες της ανθρωπότητας. Τι λοιπόν δεν έκανε καλά ο Εωσφόρος; Η φύση; Γιατί τον/την εχθρευόμαστε; Δύσκολο να απαντηθεί. Απάντηση ξεπέτα είναι πως ο θεϊκός Άνθρωπος, μπαίνοντας στην δημιουργία του αδελφού του για να παίξει και να δημιουργήσει, αέρινος, λεπτοφυής, αιθερικός, πυρ, πνεύμα και νους, βρέθηκε σταδιακά πυκνωμένος σε τέτοιον βαθμό σε ένα βαρύ, πυκνό και άκαμπτο υλικό σώμα ώστε φυλακίστηκε και δεν μπορεί να βγει.
Σήμερα τον λέμε σατανά και διάβολο και εκπροσωπεί την διαβολή. Είναι ο διαβολέας μέσα μας, και ο κάθε διαβολέας άνθρωπος που μας υποσκάπτει.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την εωσφορική, την Λευκή Αδελφότητα; Ενώ εμείς έχουμε πάντα στην άκρη του μυαλού μας τον Πατέρα Θεό, αυτοί έχουν θεοποιήσει την ύλη. Την μορφή. Τον Πάνα. Το Παν μεν αλλά περιορισμένο στην κτιστή δημιουργία. Την ενεργειακή. Γι' αυτό και μόλις προχωρήσεις λίγο στις τάξεις τους, σου εμφανίζουν τον θεό Πάνα, τον τραγοπόδαρο. Γι' αυτό και στην συνείδηση του ανθρώπου καταγράφηκε ο διάβολος ως τραγοπόδαρος. Από διαρροές.
Πειρασμός είναι να γράψω αυτό το πρωτόλειο και να ξεμπερδέψω. Να μην ανατρέξω στις πηγές μου να κάνω μια επανάληψη και κανένα αξιοπρεπές copy paste. The easy way. Γιατί έχω κι ένα ατσαλάκωτο τεύχος Αστερίξ που με περιμένει, τον τελευταίο Τομ Ρόμπινς σε εκκρεμμότητα και τους Μεγάλους Μύστες επίσης. Για να μην αναφέρω και την μυστική θεολογία του Διονυσίου, που εισέβαλε ξαφνικά στην ζωή μου. Δηλαδή μία κατάσταση τύπου μη μου του κύκλους τάραττε. Αχααχα
Για όσους θέλουν περισσότερες και πιο έγκυρες πληροφορίες να αποταθούν στον Λύκιο που μας τις χρωστά κι ας παραγράφηκαν!!
Μουσική υπόκρουση ένα μαγικό τραγούδι, ένας ύμνος των αισθήσεων. Γιατί ξέρουμε κι εμείς να απολαμβάνουμε τις αισθήσεις και τις ενέργειες αλλά δεν ξεχνάμε πως δεν είμαστε μόνο αυτό. Δεν ξεχνούμε το μυστικό των μυστικών, πως η δημιουργική μας ενέργεια δεν χρησιμεύει μόνο για αναπαραγωγή και απόλαυση, αλλά είναι και η πρώτη ύλη, η πρωταρχική, η σπερματική ουσία για την κατασκευή των ανώτερων υπαρξιακών σωμάτων του ΕΙΝΑΙ, των οχημάτων δηλαδή που θα μας οδηγήσουν στην απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά.
The Pan Within
https://youtu.be/b6FeNn-827k
***
Δ.
Ενδιαφερον το αφηγημα αλλα δυστυχως δεν "βγαινει" διοτι εμπεριεχει πολλες υποθεσεις εργασιας (υποχρεωτικο "κακο" εν μερει) οι οποιες δεν ισχυουν, οποτε με λαθος δεδομενα δεν μπορουμε να οδηγηθουμε σε καποιο συμπερασμα. Ας δουμε με ησυχια ενα-ενα τα δεδομενα μας και βλεπουμε μετα για συμπερασμα και αφηγημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεδομενο 1. Ο Εωσφορος της χριστιανικης παραδοσης/ιστοριας/μυθου ταυτιζεται με τον Προμηθεα της ελληνικης μυθολογιας. Ειναι ενα και το αυτο. Ευχαριστως να ανοιξουμε τη συζητηση περι αυτου αν καποιος ενδιαφερεται ή διαφωνει. Αρα, (1) Εωσφορος=Προμηθεας
Ποια ειναι η Λευκη αδελφοτητα; Ποια ειναι η ατζεντα της; Πώς την προωθει; Ποια η Εωσφορικη αδελφοτητα; Ειναι το ιδιο; Γιατι ειναι κακες; Ποια τα εγκληματα τους; Δεν ξερω αν ειμαι εγω ο περιεργος αλλα εγω δεν βλεπω εχθρους. Εκτος βεβαια αν μου λειπει ενημερωση και δεν γνωριζω, οποτε και γι αυτο ειμαι ανοιχτος στο να δω και να κρινω. Μεχρι τοτε ομως, ποσώς με ενδιαφερει. Τι με ενοχλει εμενα η διαφορετικοτητα των αλλων, εφοσον δεν τους οδηγει σε εγκληματικες ενεργειες; Τι με πειραζει εμενα αν ο αλλος ισχυριζεται πως ειναι gay, ιεχωβας,πεντηκοστιανος, εωσφοριστης, καμπαλιστης, χριστιανος, βουδιστης, πανιωνιος; Το ψωμι μου τρωει; Εαν δεν με εκφραζει, απλα δεν τον ακουω, εχει ομως το δικαιωμα να πιστευει οτι μπουρδα θελει, και εμενα δεν πρεπει να με ενοχλει αυτο διοτι δεν ειναι δικη μου δουλεια να "διδαξω" με το ζορι τον κοσμο την σωστη "πιστη". (βλεπε "δικη μου μπουρδα") Εαν βεβαια εχει δημιουργηθει εγκληματικη οργανωση, αυτο ειναι αλλο ζητημα, που θα πρεπει να αντιμετωπιστει. Σε επιπεδο ιδεων ομως υπαρχει ελευθερια.
Οι ερωτησεις ειναι εξαιρετικες.
"Τι δεν έκανε καλά ο Εωσφόρος; Γιατί τον εχθρευόμαστε;"
Ο Εωσφορος δεν ειναι το αντιθετο του Θεου. Το πνευμα του κακου ή καταστροφικη αρχη συνηθως εκφραζεται ως Αριμαν, νομιζω στην ελληνικη μυθολογια ως Τυφων. Ας επιχειρησω να δωσω μια απαντηση, αν και θα ηθελα πολυ να ακουσω τις απαντησεις της παρεας. Θα συμφωνησω λοιπον με την απαντηση σου Δ, την βρισκω λογικη, πως ο Εωσφορος δημιουργησε ενα κοσμο παγιδα στον οποιο ο ανθρωπος παγιδευτηκε και ξεχασε τον εαυτο του. Προφανως, η κρυφη ατζεντα σε αυτο ειναι να απομυζαται η ενεργεια του και να χρησιμοποιειται η ανθρωποτητα οπου εμεις χρησιμοποιουμε ενα πχ ορνιθοτροφειο. Για φαι. Ο Γκουρτζιεφ ελεγε πως τουλαχιστον εξυπηρετουμε κοσμικους σκοπους, νομιζω τρεφουμε την Σεληνη.
ΕΣ
Καλως ή κακως ομως, η Υπαρξη ετσι δουλευει, σαν μια αλυσιδα, το ενα τρεφει το επομενο, που τρεφει με την σειρα του το επομενο κοκ. Η υπαρξη μας ειναι συνδεδεμενη με τους λεγομενους θεους. Μπορουμε πχ να φανταστουμε την υπαρξη μας χωρις να υπηρχε ο Ηλιος; Οχι βεβαια. Ξερουμε παντως πως ο Προμηθεας συνεχως ερχοταν σε ρηξη με το Δια επειδη επαιρνε το μερος των ανθρωπων σε βαρος των θεων. Οποτε, το ερωτημα ειναι τι δεν εκανε καλα ο Εωσφορος σε μας τους ανθρωπους και τον εχθρευομαστε; Μηπως το εγκλημα που του χρεωνουμε ειναι πως μας αρεσει τελικα πολυ ο κοσμος των ειδωλων και δεν θελουμε να το παραδεχτουμε; Και το λεω αυτο, διοτι εαν ο ανθρωπος ειλικρινα τον εχει υπερβει τον κοσμο της υλης και θελει να φυγει, κανενας, ουτε ο Εωσφορος εχει την δυναμη να τον σταματησει, εξ ου και οι λεγομενοι πειρασμοι, καθως ειναι υποχρεωτικο να εκμαιευεται η συναινεση του ανθρωπου. Αν δεν χρειαζοταν, δεν θα εβγαινε κανενα νοημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης, αδερφος του Προμηθεα ειναι αυτος, ο Ατλας, που εχει δεχτει την φοβερη τιμωρια, που εχει καταδικαστει να κραταει τον κοσμο στους ωμους του. Αν τον αφησει να πεσει, μαλλον θα παμε ολοι στο διαλο.
Δυσκολα θεματα, αν μη τι αλλο. Παντως, αυτο που εγω εχω παρατηρησει ειναι πως ολοι οι μυθοι εμφανιζονται στην πορεια ζωης του ανθρωπου οσο αυτος εξελισσεται και κατανοει. Θα πρεπει ο ανθρωπος να βρει την ειρηνη και να λυσει τους γριφους αυτους, αν θελει να ολοκληρωθει. Οσο βλεπει σφαλμα στη μια πλευρα, ειναι ακομα μακρια.
Στον μυθο Θεου-Εωσφορου, βλεπω αναλογικα (οπως πανω, ετσι και κατω) την ιστορια πατερα-γιου. Αλλωστε υπαρχουν και χριστιανικες παραβολες, οπως αυτη του ασωτου υιου, που ο πατερας θα σφαξει τον μοσχο το σιτευτο μολις επιστρεψει (τρικουβερτο γλεντι), που ισχυει και για εμας τους ανθρωπους αν επιστρεψουμε στο πνευματικο βασιλειο. Βλεπουμε εδω πως η ιστορια του ανθρωπου ταυτιζεται με την ιστορια του Εωσφορου. Οπως ο ανθρωπος, θελει να δημιουργησει κατι δικο του, στην προσπαθεια του να απογαλακτιστει απο την οικογενεια και τον πατερα του, ετσι και ο Εωσφορος. Δηλ, εαν εγω επιθυμω να φτιαξω ενα μαγαζι δικο μου, σαν αυτο που εχει φτιαξει ο πατερας μου, θα ειμαι ματαιοδοξος, περηφανος, αλαζονας κοκ οπως ο Εωσφορος; Σημαινει πως θα κανω επανασταση κατα του πατερα μου ή πως δεν τον εκτιμαω; Ισα ισα, που ο πατερας ειναι περηφανος για κατι τετοιο, και ενισχυει αυτην την προσπαθεια του γιου διοτι θελει να επιτυχει. Αυτο ειναι το υγιες. Η ουσια βεβαια βρισκεται στο πώς θα γινει κατι τετοιο και οχι στο αν θα γινει. Αν εγω κλεβω για να επιτυχω, ε τοτε μιλουμε για εγκληματικες καταδικαστεες ενεργειες
ΕΣ
Πριν τον νου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι άνθρωποι που ήρθαν στον πλανήτη περιγράφονται σαν Σκιώδης Φυλή, προφανώς λόγω της αιθερικής τους μορφής, που δεν είχε καμιά σχέση με την υλική μορφή όπως την ξέρουμε σήμερα. Επίσης οι πρώτοι αυτοί ‘άνθρωποι’ δεν είχαν νου. Είχαν άμεση, αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων, οπότε δεν χρειάζονταν νου. Ο νους - σύμφωνα με αυτή την άποψη - είναι σε μας απαραίτητος γιατί έχουν ατροφήσει όλες οι άλλες ικανότητές μας αντίληψης. Έτσι μας έχει μείνει ένα κατώτερο εργαλείο αντίληψης, ένα πολύ περιορισμένο και πεπερασμένο όργανο το οποίο έχουμε θεοποιήσει και αναγάγει στο σημαντικότερο που έχουμε. Θεωρούμε μάλιστα τον ορθολογισμό, το αποτέλεσμα της θεοποίησης του νου, ως το σπουδαιότερο επίτευγμα του ανθρώπου. Λέγεται πως όταν ατροφεί η αντικειμενική αντίληψη υπερτροφεί ο νους, αλλά όταν αναπτύσσεται η αντικειμενική αντίληψη ‘ατροφεί’ ο νους.
Πώς να είναι άραγε να έχεις αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων; Ίσως όταν γεννιόμαστε, τον πρώτο καιρό.
***
Δ.
Να είναι ίσως το τρίτο μάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
"Λέγεται πως όταν ατροφεί η αντικειμενική αντίληψη υπερτροφεί ο νους, αλλά όταν αναπτύσσεται η αντικειμενική αντίληψη ‘ατροφεί’ ο νους. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστο ειναι αυτο, αλλα απεχει ακομα απο εμας. Αυτη ειναι η πεμπτουσια του ελευθερου στοχασμου, να προσομοιασει τη λειτουργια της αντικειμενικης αντιληψης. Αν αφαιρεσουμε απο την σκεψη μας καθε λογης δογματα και "πιστεις", λογικα θα δουμε πιο καθαρα.
Αυτη η λειτουργια (faculty) στον ανθρωπο ειναι το ανωτερο διανοητικο κεντρο. Υπαρχουν 7 βασικες λειτουργιες στον ανθρωπο, 5 κατωτερες και δυο ανωτερες. Τα κατωτερα κεντρα ειναι ενστικτωδες, κινητικο(εν πολλοις σωμα), σεξουαλικο, συγκινησιακο(ή συναισθηματικο), διανοητικο(νους) και και τα ανωτερα ειναι ανωτερο συναισθηματικο και ανωτερο διανοητικο. Λογικα αναφερεσαι στο ανωτερο διανοητικο, εκει απλα "ξερεις", ο ανωτερος νους εχει υπερβει την αναγκη των διπολων στην Υλη για να κατανοει.
Για να το προσεγγισει ο ανθρωπος χρειαζεται να βρει την ισορροπια στα 5 κατωτερα κεντρα, και μετα να περασει πρωτα απο το ανωτερο συναισθηματικο κεντρο. Αρα η δουλεια μας ειναι να δουλεψουμε στα κατωτερα κεντρα μας για να διορθωσουμε τις ελλειψεις μας.
Πριν μια ντουζινα χρονια μου ειχα λιγες εμπειριες συνειδητου ονειρεματος, ειχα παρει μια γευση. Ηταν απλα αλλου επιπεδου. Εξαιρετικη κατασταση υπαρξης. Απλα γνωριζες αυτο που ηθελες να γνωρισεις, σου μεταδιδοταν τηλεπαθητικα. Ουτε ανθρωπινες γλωσσες, ουτε αλφαβητες και αριθμοι. Απλα γνωριζες. Μετα, μολις ξυπνουσα, η πρωτη σκεψη ηταν "Ουαου, τοχω, επιτελους κατανοω". Σε δευτερολεπτα ομως εξαφανιζοταν. "Αα, το νιωθω να μου φευγει, μου εφυγε, σε τι αναφερομουν οταν ελεγα πως κατανοω; Τι παιχτηκε; Ποιος ειμαι; Πού παω; Α, καλα, γαμα το, πιαστο αυγο και κουρευτο τωρα"
ΕΣ
Λεει η φραση " Οταν ο ανθρωπος εμαθε να μιλαει, ο Θεος δακρυσε". Δεν δακρυσε απο χαρα, το αντιθετο, λυπηθηκε επειδη ο ανθρωπος σφραγισε την πτωση επιπεδου του. Τι να κανεις, ετσι εχουν τα πραγματα. "Αν επεσες σε μια τρυπα, βγες απο εκει που μπηκες" λεει ενα ρητο. Το πεσιμο ειναι ευκολο ομως, το ανεβασμα δυσκολο. Ο δρομος της αρετης του Ηρακλη ειναι εξ ορισμου ανηφορικος. Και ειναι σχεδον σιγουρο πως θα τα κανουμε θαλασσα. Το ζητημα ομως ειναι, κοιτωντας πισω στο τελος, να μπορουμε να πουμε: "Τουλαχιστον προσπαθησαμε, δεν πεσαμε αμαχητι"
ΑπάντησηΔιαγραφήWell, we tried, we did our best, thats all a man can do in the end.
Και ποιος ξερει; Αν ειμαστε δικαιοι και ηθικοι στην προσπαθεια μας, ισως εχουμε ανωθεν βοηθεια
ΕΣ
ΥΓ. Το τριτο ματι ειναι το οργανο με το οποιο "βλεπουμε" χωρις να βλεπουμε. Πχ σε μια ονειρικη κατασταση. Οπως το κανονικο ματι βλεπει και παρεχει πληροφοριες στο νου μας, ετσι και το τριτο ματι πρεπει να βλεπει και να παρεχει πληροφοριες στο ανωτερο διανοητικο κεντρο μας. Οπως πανω, ετσι και κατω. Ειναι διαφορα επιπεδου, πιστευω
Καλως ή κακως παντως, ο νους μας ειναι υπαρκτος, αυτον εχουμε εδω και τωρα για να μας βοηθα να αντιμετωπιζουμε οτι μας συμβαινει, αυτον και θα χρησιμοποιουμε. Ειμαστε πολυ ευγνωμονες για αυτον. Ειναι η ανωτερη λειτουργια μας μεταξυ των κατωτερων.
"Αν επεσες σε μια τρυπα, βγες απο εκει που μπηκες"
Διαγραφήεξαρτάται την τρύπα... αν είναι μαύρη αναγκαστικά θα πρέπει να βγεις από αλλού...
Αγαπητοί μου συνδαιτυμόνες, το σχόλιο της Δ. με εντυπωσίασε πολύ και θέλησα να το αναδείξω τοποθετόντας το ως ξεχωριστό άρθρο, όπως ακολουθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς μετέφερα τα επόμενα σχόλια στον εκεί χώρο και θα παρακαλούσα να συνεχιστεί εκεί ο διάλογος.
ΛΥΚΙΟΣ.