Γράφει η Δ.
Η Λευκή Αδελφότητα είναι η εωσφορική αδελφότητα που όλοι γνωρίζουμε γιατί μας έχουν πρήξει με τους εργάτες του ..φωτός , δηλαδή του εωσφορικού φωτός, που εργάζονται πυρετωδώς για το.. Γνώθι Σαυτόν μας, σε όλη την υφήλιο, ισοπεδώνοντας διαφορές, θρησκείες, παραδόσεις, την ιστορία μας. Εμφανίζεται ως *New Age* αγνή περιστερά με αγγέλους, με ενσαρκωμένους μεγάλους δασκάλους, με συγγραφείς όπως ο Νταν Μπράουν που μας συγκλόνισε και καλώς ή κακώς κλόνισε την πίστη μας ανεπανόρθωτα και πολλούς άλλους γνωστούς σε όλους και διάσημους, όπως ο Κοέλιο, ο Τομ Ρόμπινς, Ρίτσαρντ Μπαχ, κλπ, που με το εξαίρετο συγγραφικό τους ταλέντο προπαγάνδισαν το πως όταν θέλουμε κάτι πολύ, το σύμπαν συνομωτεί για να το πραγματοποιήσει. Έτσι, κβαντικά, χωρίς εμείς να δουλέψουμε στην κατεύθυνση αυτή, χωρίς και 'χείρα κίνει', μόνο με την σκέψη. Και φυσικά πλούτισαν απερίγραπτα από την αφέλεια μας και πρώτα την δική μου.
*New Order* λοιπόν (νέα τάξη πραγμάτων) και *New Age* είναι τα σύγχρονα προσωπεία των παλιών Ατλάντειων Ιερατείων, που διέφθειραν και αντικατέστησαν τα δικά μας αρχαιοελληνικά Ιερατεία, ούτως ώστε στην ύστερη αρχαιότητα να έχει εκφυλιστεί η θρησκεία μας και να περιορίζεται στα μαντεία, τα νεκρομαντεία κλπ, που θησαύριζαν πουλώντας χρησμούς. Σ' αυτή την κατάσταση βρέθηκαντα θρησκευτικά μας πράγματα και επεβλήθη δια πυρός και σιδήρου ο Χριστιανισμός. Καθόλου άσχημα, αν σκεφτούμε οτι περιέλαβε και διέσωσε στον βαθμό που μπορούσε, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Οι αρετές, η Ανάσταση της Ψυχής, και το κήρυγμα της αγάπης του Ιησού έφτιαξαν την σημερινή μας θρησκεία που ήρθε η ώρα να την ισοπεδώσουν κι αυτήν και να πάρει την θέση της η Παγκοσμιοποίηση.
Η αντίσταση των λαών είναι μεγάλη και τα οικομικά πλέον αυτά Ιερατεία συναντούν απρόβλεπτες δυσκολίες στην υλοποίηση των σχεδίων τους παρά τους πολέμους και την φτωχοποίηση.
Έγραψα κάτι λοιπόν, αφού κανείς δεν γράφει και επειδή έχω κι αυτό το βαθύ και αθεράπευτο σύνδρομο του περαστικού αναγνώστη. Να μην βρει σκόνη αλλά κάτι, κάτι οτιδήποτε που να διεκπεραιώνει έστω στοιχειωδώς την Επαφή.
Το εξής παρακάτω.
Μια γρήγορη βουτιά χωρίς αναπνευστήρα
Ο Εωσφόρος είναι ο πειρασμός. Τι παραπάνω να πει κανείς; Είναι το δίλλημα. Είναι το σταυροδρόμι της αρετής και της κακίας κάθε στιγμή, σε κάθε απόφαση. Είναι το αντίθετο του Ηρακλή. Η πονηρή σκέψη, ο δυισμός. Είναι επίσης ένας πλανήτης, η γνωστή μας Αφροδίτη. Εωσφόρος και Έσπερος. Ο Αυγερινός. Το όνομα χρησιμοποιήθηκε συμβολικά. Όπως το βραδινό άστρο του Έσπερου, βουτώντας πίσω από το άρμα του Ήλιου που είχε δύσει, αναβίωνε την άλλη μέρα το πρωί σαν Εωσφόρος. Είναι οι κινήσεις του πλανήτη Αφροδίτη στον ουράνιο θόλο, του λαμπρότερου ουράνιου σώματος μετά τον ήλιο και την σελήνη.
Στα όρια του μύθου και της φιλοσοφίας είναι και ο Νους Δημιουργός αυτού του κόσμου. Ο Άρχων αυτού του κόσμου, του κόσμου μας. Τον συνάντησα νομίζω μια φορά στο όνειρο μου, δεν τον κοίταξα, και μου φάνηκε πως με συμπάθησε. Δεν είναι αρνητική η ενέργεια του. Είναι η αρμονία των αντιθέτων. Είναι δίκαιος και αμείλικτος, είναι η Νομοτέλεια. Η φύση. Ο σπαραγμός της αποσύνθεσης και η εκμαυλιστική ομορφιά της σύνθεσης και της δημιουργίας.
Τι δεν έκανε καλά ο Εωσφόρος; Ο Εωσφόρος, ο αδελφός μας, είναι παιδί του Πατέρα Θεού, (που είναι πέρα κι απ' τον Νου), όπως κι εμείς εξ άλλου. Είναι ο Κρονίων Δίας, και όχι ο Προμηθέας, ο ευεργέτης του ανθρώπου, όπως ισχυρίζονται και πιστεύουν πολλοί. Ο Προμηθέας και ο Ηρακλής είναι οι στυλοβάτες του ανθρώπου. Οι μεγάλοι ήρωες της ανθρωπότητας. Τι λοιπόν δεν έκανε καλά ο Εωσφόρος; Η φύση; Γιατί τον/την εχθρευόμαστε; Δύσκολο να απαντηθεί. Απάντηση ξεπέτα είναι πως ο θεϊκός Άνθρωπος, μπαίνοντας στην δημιουργία του αδελφού του για να παίξει και να δημιουργήσει, αέρινος, λεπτοφυής, αιθερικός, πυρ, πνεύμα και νους, βρέθηκε σταδιακά πυκνωμένος σε τέτοιον βαθμό σε ένα βαρύ, πυκνό και άκαμπτο υλικό σώμα ώστε φυλακίστηκε και δεν μπορεί να βγει.
Σήμερα τον λέμε σατανά και διάβολο και εκπροσωπεί την διαβολή. Είναι ο διαβολέας μέσα μας, και ο κάθε διαβολέας άνθρωπος που μας υποσκάπτει.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την εωσφορική, την Λευκή Αδελφότητα; Ενώ εμείς έχουμε πάντα στην άκρη του μυαλού μας τον Πατέρα Θεό, αυτοί έχουν θεοποιήσει την ύλη. Την μορφή. Τον Πάνα. Το Παν μεν αλλά περιορισμένο στην κτιστή δημιουργία. Την ενεργειακή. Γι' αυτό και μόλις προχωρήσεις λίγο στις τάξεις τους, σου εμφανίζουν τον θεό Πάνα, τον τραγοπόδαρο. Γι' αυτό και στην συνείδηση του ανθρώπου καταγράφηκε ο διάβολος ως τραγοπόδαρος. Από διαρροές.
Πειρασμός είναι να γράψω αυτό το πρωτόλειο και να ξεμπερδέψω. Να μην ανατρέξω στις πηγές μου να κάνω μια επανάληψη και κανένα αξιοπρεπές copy paste. The easy way. Γιατί έχω κι ένα ατσαλάκωτο τεύχος Αστερίξ που με περιμένει, τον τελευταίο Τομ Ρόμπινς σε εκκρεμμότητα και τους Μεγάλους Μύστες επίσης. Για να μην αναφέρω και την μυστική θεολογία του Διονυσίου, που εισέβαλε ξαφνικά στην ζωή μου. Δηλαδή μία κατάσταση τύπου μη μου του κύκλους τάραττε. Αχααχα
Για όσους θέλουν περισσότερες και πιο έγκυρες πληροφορίες να αποταθούν στον Λύκιο που μας τις χρωστά κι ας παραγράφηκαν!!
Μουσική υπόκρουση ένα μαγικό τραγούδι, ένας ύμνος των αισθήσεων. Γιατί ξέρουμε κι εμείς να απολαμβάνουμε τις αισθήσεις και τις ενέργειες αλλά δεν ξεχνάμε πως δεν είμαστε μόνο αυτό. Δεν ξεχνούμε το μυστικό των μυστικών, πως η δημιουργική μας ενέργεια δεν χρησιμεύει μόνο για αναπαραγωγή και απόλαυση, αλλά είναι και η πρώτη ύλη, η πρωταρχική, η σπερματική ουσία για την κατασκευή των ανώτερων υπαρξιακών σωμάτων του ΕΙΝΑΙ, των οχημάτων δηλαδή που θα μας οδηγήσουν στην απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά.
The Pan Within
https://youtu.be/b6FeNn-827k
***
Δ.
Ενδιαφερον το αφηγημα αλλα δυστυχως δεν "βγαινει" διοτι εμπεριεχει πολλες υποθεσεις εργασιας (υποχρεωτικο "κακο" εν μερει) οι οποιες δεν ισχυουν, οποτε με λαθος δεδομενα δεν μπορουμε να οδηγηθουμε σε καποιο συμπερασμα. Ας δουμε με ησυχια ενα-ενα τα δεδομενα μας και βλεπουμε μετα για συμπερασμα και αφηγημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεδομενο 1. Ο Εωσφορος της χριστιανικης παραδοσης/ιστοριας/μυθου ταυτιζεται με τον Προμηθεα της ελληνικης μυθολογιας. Ειναι ενα και το αυτο. Ευχαριστως να ανοιξουμε τη συζητηση περι αυτου αν καποιος ενδιαφερεται ή διαφωνει. Αρα, (1) Εωσφορος=Προμηθεας
Ποια ειναι η Λευκη αδελφοτητα; Ποια ειναι η ατζεντα της; Πώς την προωθει; Ποια η Εωσφορικη αδελφοτητα; Ειναι το ιδιο; Γιατι ειναι κακες; Ποια τα εγκληματα τους; Δεν ξερω αν ειμαι εγω ο περιεργος αλλα εγω δεν βλεπω εχθρους. Εκτος βεβαια αν μου λειπει ενημερωση και δεν γνωριζω, οποτε και γι αυτο ειμαι ανοιχτος στο να δω και να κρινω. Μεχρι τοτε ομως, ποσώς με ενδιαφερει. Τι με ενοχλει εμενα η διαφορετικοτητα των αλλων, εφοσον δεν τους οδηγει σε εγκληματικες ενεργειες; Τι με πειραζει εμενα αν ο αλλος ισχυριζεται πως ειναι gay, ιεχωβας,πεντηκοστιανος, εωσφοριστης, καμπαλιστης, χριστιανος, βουδιστης, πανιωνιος; Το ψωμι μου τρωει; Εαν δεν με εκφραζει, απλα δεν τον ακουω, εχει ομως το δικαιωμα να πιστευει οτι μπουρδα θελει, και εμενα δεν πρεπει να με ενοχλει αυτο διοτι δεν ειναι δικη μου δουλεια να "διδαξω" με το ζορι τον κοσμο την σωστη "πιστη". (βλεπε "δικη μου μπουρδα") Εαν βεβαια εχει δημιουργηθει εγκληματικη οργανωση, αυτο ειναι αλλο ζητημα, που θα πρεπει να αντιμετωπιστει. Σε επιπεδο ιδεων ομως υπαρχει ελευθερια.
Οι ερωτησεις ειναι εξαιρετικες.
"Τι δεν έκανε καλά ο Εωσφόρος; Γιατί τον εχθρευόμαστε;"
Ο Εωσφορος δεν ειναι το αντιθετο του Θεου. Το πνευμα του κακου ή καταστροφικη αρχη συνηθως εκφραζεται ως Αριμαν, νομιζω στην ελληνικη μυθολογια ως Τυφων. Ας επιχειρησω να δωσω μια απαντηση, αν και θα ηθελα πολυ να ακουσω τις απαντησεις της παρεας. Θα συμφωνησω λοιπον με την απαντηση σου Δ, την βρισκω λογικη, πως ο Εωσφορος δημιουργησε ενα κοσμο παγιδα στον οποιο ο ανθρωπος παγιδευτηκε και ξεχασε τον εαυτο του. Προφανως, η κρυφη ατζεντα σε αυτο ειναι να απομυζαται η ενεργεια του και να χρησιμοποιειται η ανθρωποτητα οπου εμεις χρησιμοποιουμε ενα πχ ορνιθοτροφειο. Για φαι. Ο Γκουρτζιεφ ελεγε πως τουλαχιστον εξυπηρετουμε κοσμικους σκοπους, νομιζω τρεφουμε την Σεληνη.
ΕΣ
Καλως ή κακως ομως, η Υπαρξη ετσι δουλευει, σαν μια αλυσιδα, το ενα τρεφει το επομενο, που τρεφει με την σειρα του το επομενο κοκ. Η υπαρξη μας ειναι συνδεδεμενη με τους λεγομενους θεους. Μπορουμε πχ να φανταστουμε την υπαρξη μας χωρις να υπηρχε ο Ηλιος; Οχι βεβαια. Ξερουμε παντως πως ο Προμηθεας συνεχως ερχοταν σε ρηξη με το Δια επειδη επαιρνε το μερος των ανθρωπων σε βαρος των θεων. Οποτε, το ερωτημα ειναι τι δεν εκανε καλα ο Εωσφορος σε μας τους ανθρωπους και τον εχθρευομαστε; Μηπως το εγκλημα που του χρεωνουμε ειναι πως μας αρεσει τελικα πολυ ο κοσμος των ειδωλων και δεν θελουμε να το παραδεχτουμε; Και το λεω αυτο, διοτι εαν ο ανθρωπος ειλικρινα τον εχει υπερβει τον κοσμο της υλης και θελει να φυγει, κανενας, ουτε ο Εωσφορος εχει την δυναμη να τον σταματησει, εξ ου και οι λεγομενοι πειρασμοι, καθως ειναι υποχρεωτικο να εκμαιευεται η συναινεση του ανθρωπου. Αν δεν χρειαζοταν, δεν θα εβγαινε κανενα νοημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης, αδερφος του Προμηθεα ειναι αυτος, ο Ατλας, που εχει δεχτει την φοβερη τιμωρια, που εχει καταδικαστει να κραταει τον κοσμο στους ωμους του. Αν τον αφησει να πεσει, μαλλον θα παμε ολοι στο διαλο.
Δυσκολα θεματα, αν μη τι αλλο. Παντως, αυτο που εγω εχω παρατηρησει ειναι πως ολοι οι μυθοι εμφανιζονται στην πορεια ζωης του ανθρωπου οσο αυτος εξελισσεται και κατανοει. Θα πρεπει ο ανθρωπος να βρει την ειρηνη και να λυσει τους γριφους αυτους, αν θελει να ολοκληρωθει. Οσο βλεπει σφαλμα στη μια πλευρα, ειναι ακομα μακρια.
Στον μυθο Θεου-Εωσφορου, βλεπω αναλογικα (οπως πανω, ετσι και κατω) την ιστορια πατερα-γιου. Αλλωστε υπαρχουν και χριστιανικες παραβολες, οπως αυτη του ασωτου υιου, που ο πατερας θα σφαξει τον μοσχο το σιτευτο μολις επιστρεψει (τρικουβερτο γλεντι), που ισχυει και για εμας τους ανθρωπους αν επιστρεψουμε στο πνευματικο βασιλειο. Βλεπουμε εδω πως η ιστορια του ανθρωπου ταυτιζεται με την ιστορια του Εωσφορου. Οπως ο ανθρωπος, θελει να δημιουργησει κατι δικο του, στην προσπαθεια του να απογαλακτιστει απο την οικογενεια και τον πατερα του, ετσι και ο Εωσφορος. Δηλ, εαν εγω επιθυμω να φτιαξω ενα μαγαζι δικο μου, σαν αυτο που εχει φτιαξει ο πατερας μου, θα ειμαι ματαιοδοξος, περηφανος, αλαζονας κοκ οπως ο Εωσφορος; Σημαινει πως θα κανω επανασταση κατα του πατερα μου ή πως δεν τον εκτιμαω; Ισα ισα, που ο πατερας ειναι περηφανος για κατι τετοιο, και ενισχυει αυτην την προσπαθεια του γιου διοτι θελει να επιτυχει. Αυτο ειναι το υγιες. Η ουσια βεβαια βρισκεται στο πώς θα γινει κατι τετοιο και οχι στο αν θα γινει. Αν εγω κλεβω για να επιτυχω, ε τοτε μιλουμε για εγκληματικες καταδικαστεες ενεργειες
ΕΣ
Πριν τον νου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι άνθρωποι που ήρθαν στον πλανήτη περιγράφονται σαν Σκιώδης Φυλή, προφανώς λόγω της αιθερικής τους μορφής, που δεν είχε καμιά σχέση με την υλική μορφή όπως την ξέρουμε σήμερα. Επίσης οι πρώτοι αυτοί ‘άνθρωποι’ δεν είχαν νου. Είχαν άμεση, αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων, οπότε δεν χρειάζονταν νου. Ο νους - σύμφωνα με αυτή την άποψη - είναι σε μας απαραίτητος γιατί έχουν ατροφήσει όλες οι άλλες ικανότητές μας αντίληψης. Έτσι μας έχει μείνει ένα κατώτερο εργαλείο αντίληψης, ένα πολύ περιορισμένο και πεπερασμένο όργανο το οποίο έχουμε θεοποιήσει και αναγάγει στο σημαντικότερο που έχουμε. Θεωρούμε μάλιστα τον ορθολογισμό, το αποτέλεσμα της θεοποίησης του νου, ως το σπουδαιότερο επίτευγμα του ανθρώπου. Λέγεται πως όταν ατροφεί η αντικειμενική αντίληψη υπερτροφεί ο νους, αλλά όταν αναπτύσσεται η αντικειμενική αντίληψη ‘ατροφεί’ ο νους.
Πώς να είναι άραγε να έχεις αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων; Ίσως όταν γεννιόμαστε, τον πρώτο καιρό.
***
Δ.
Να είναι ίσως το τρίτο μάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
"Λέγεται πως όταν ατροφεί η αντικειμενική αντίληψη υπερτροφεί ο νους, αλλά όταν αναπτύσσεται η αντικειμενική αντίληψη ‘ατροφεί’ ο νους. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστο ειναι αυτο, αλλα απεχει ακομα απο εμας. Αυτη ειναι η πεμπτουσια του ελευθερου στοχασμου, να προσομοιασει τη λειτουργια της αντικειμενικης αντιληψης. Αν αφαιρεσουμε απο την σκεψη μας καθε λογης δογματα και "πιστεις", λογικα θα δουμε πιο καθαρα.
Αυτη η λειτουργια (faculty) στον ανθρωπο ειναι το ανωτερο διανοητικο κεντρο. Υπαρχουν 7 βασικες λειτουργιες στον ανθρωπο, 5 κατωτερες και δυο ανωτερες. Τα κατωτερα κεντρα ειναι ενστικτωδες, κινητικο(εν πολλοις σωμα), σεξουαλικο, συγκινησιακο(ή συναισθηματικο), διανοητικο(νους) και και τα ανωτερα ειναι ανωτερο συναισθηματικο και ανωτερο διανοητικο. Λογικα αναφερεσαι στο ανωτερο διανοητικο, εκει απλα "ξερεις", ο ανωτερος νους εχει υπερβει την αναγκη των διπολων στην Υλη για να κατανοει.
Για να το προσεγγισει ο ανθρωπος χρειαζεται να βρει την ισορροπια στα 5 κατωτερα κεντρα, και μετα να περασει πρωτα απο το ανωτερο συναισθηματικο κεντρο. Αρα η δουλεια μας ειναι να δουλεψουμε στα κατωτερα κεντρα μας για να διορθωσουμε τις ελλειψεις μας.
Πριν μια ντουζινα χρονια μου ειχα λιγες εμπειριες συνειδητου ονειρεματος, ειχα παρει μια γευση. Ηταν απλα αλλου επιπεδου. Εξαιρετικη κατασταση υπαρξης. Απλα γνωριζες αυτο που ηθελες να γνωρισεις, σου μεταδιδοταν τηλεπαθητικα. Ουτε ανθρωπινες γλωσσες, ουτε αλφαβητες και αριθμοι. Απλα γνωριζες. Μετα, μολις ξυπνουσα, η πρωτη σκεψη ηταν "Ουαου, τοχω, επιτελους κατανοω". Σε δευτερολεπτα ομως εξαφανιζοταν. "Αα, το νιωθω να μου φευγει, μου εφυγε, σε τι αναφερομουν οταν ελεγα πως κατανοω; Τι παιχτηκε; Ποιος ειμαι; Πού παω; Α, καλα, γαμα το, πιαστο αυγο και κουρευτο τωρα"
ΕΣ
Λεει η φραση " Οταν ο ανθρωπος εμαθε να μιλαει, ο Θεος δακρυσε". Δεν δακρυσε απο χαρα, το αντιθετο, λυπηθηκε επειδη ο ανθρωπος σφραγισε την πτωση επιπεδου του. Τι να κανεις, ετσι εχουν τα πραγματα. "Αν επεσες σε μια τρυπα, βγες απο εκει που μπηκες" λεει ενα ρητο. Το πεσιμο ειναι ευκολο ομως, το ανεβασμα δυσκολο. Ο δρομος της αρετης του Ηρακλη ειναι εξ ορισμου ανηφορικος. Και ειναι σχεδον σιγουρο πως θα τα κανουμε θαλασσα. Το ζητημα ομως ειναι, κοιτωντας πισω στο τελος, να μπορουμε να πουμε: "Τουλαχιστον προσπαθησαμε, δεν πεσαμε αμαχητι"
ΑπάντησηΔιαγραφήWell, we tried, we did our best, thats all a man can do in the end.
Και ποιος ξερει; Αν ειμαστε δικαιοι και ηθικοι στην προσπαθεια μας, ισως εχουμε ανωθεν βοηθεια
ΕΣ
ΥΓ. Το τριτο ματι ειναι το οργανο με το οποιο "βλεπουμε" χωρις να βλεπουμε. Πχ σε μια ονειρικη κατασταση. Οπως το κανονικο ματι βλεπει και παρεχει πληροφοριες στο νου μας, ετσι και το τριτο ματι πρεπει να βλεπει και να παρεχει πληροφοριες στο ανωτερο διανοητικο κεντρο μας. Οπως πανω, ετσι και κατω. Ειναι διαφορα επιπεδου, πιστευω
Καλως ή κακως παντως, ο νους μας ειναι υπαρκτος, αυτον εχουμε εδω και τωρα για να μας βοηθα να αντιμετωπιζουμε οτι μας συμβαινει, αυτον και θα χρησιμοποιουμε. Ειμαστε πολυ ευγνωμονες για αυτον. Ειναι η ανωτερη λειτουργια μας μεταξυ των κατωτερων.
"Αν επεσες σε μια τρυπα, βγες απο εκει που μπηκες"
Διαγραφήεξαρτάται την τρύπα... αν είναι μαύρη αναγκαστικά θα πρέπει να βγεις από αλλού...
Ήρθα να αφήσω ένα σχόλιο και είδα οτι έχουμε αλλάξει τοποθεσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν και προοριζόταν για αναψυκτήριο, θα το αφήσω εδώ χωρίς να το τροποποιήσω.
Αγαπημένε μας Λύκιε, εύχομαι ολόψυχα να είσαι καλά και να περνάς με επιτυχία τις πίστες της ζωής. Είσαι πάντα στην σκέψη μας.
Διαβάζοντας τα σχόλια του 16ου Στοχαστήριου έμεινα στο σχόλιο της κοκκινοσκουφίτσας:
ένας είναι ο τρόπος διαφυγής από αυτό το πεδίο, η δυσκολία του είναι σε τεχνικό επίπεδο... μόνο με σαμποτάρισμα του ντηζάινερ μπορεί να συμβεί αυτό και ο τρόπος είναι αντίθετος από τα ορθόδοξα εμφυτεύματα που κουβαλάτε... μια σχετική μικρή νύξη υπάρχει και στο πίστη-σοφία... όλα μπροστά σας είναι, αλλά είπαμε... θέλει χάκιν το μυαλό σας :)
σε εξτρίμ μέζουρς αναφέρομαι όταν λέω για σαμποτάρισμα, στον τρόπο δλδ που θα γίνει σαμποτάζ στο σενάριο ανακύκλωσης του ντηζάινερ... εσυ λες αφενός ότι μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι αλλα στο επόμενο σχόλιο σου δεν έχεις απαντηση για το πώς θα μπει φρένο στον τροχό της ανακύκλωσης, επομένως όταν ο ντηζάινερ σε ανακυκλώνει αενάως, μπορείς απλά να έχεις μια ψευδαίσθηση ότι τον σαμποτάρεις :) εντωμεταξύ η απάντηση για το πώς μπορεί να σταματήσει το έργο των επανασαρκώσεων, είναι τόσο γελοιοδέστατα απλή χαχαχαχα! το θέμα είναι ότι πρέπει να γίνει συνειδησιακή παρέμβαση και στο τελευταίο υπάρχον δίποδο, εσείς τώρα εδώ ασχολείστε με τον παλιό δρόμο τύπου ατομική ολοκλήρωση, εγώ αναφέρομαι σε μπαμ κι έξω καταστάσεις... η αλήθεια είναι ότι μπορεί να γίνει και με άλλους τρόπους πέραν του εγκεφαλικού χάκιν, αλλά ενδεχομένως στους άλλους τρόπους να υπάρξουν ..ηθικά κολλήματα... είναι λοιπόν τραγικά απλό σε σημείο αηδίας: ποια είναι τα πιο αρχέγονα και πρωταρχικά εμφυτεύματα που μας έχει χώσει ο καριόλης;; βρες τρόπο να τα απενεργοποιήσεις μαζικά και μετά... γουέητ... κι όταν όλοι απαξάπαντες βρεθούμε εκει από όπου δεν θα υπάρχει απολύτως καμμία είσοδος για εδώ, τότε να δω πώς θα το χειριστεί ο πούστης :)
για μαζική απενεργοποίηση 1ου και 2ου b.c. μίλησα, ώστε να κλείσουν οι δίοδοι στο υλικό πεδίο...
Τι εννοείς, αγαπητή κοκκινοσκουφίτσα; Να σταματήσουν οι γεννήσεις;
Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον.
Στο μεταξύ περιμένοντας σκέφτομαι μήπως είναι αναγκαίο το πέρασμα μας από τον κόσμο των μορφών. Γιατί πώς αλλιώς θα αποκτήσουμε μορφή για τα ταξίδια μας στις διάφορες βαθμίδες της δημιουργίας; ; Τι θα είμαστε χωρίς μορφή; Άμορφες στήλες φωτός; Μια απλή σκέψη είναι.
Ερχόμαστε να υλοποιήσουμε τις ιδέες, να αποκτήσουν μορφή, πώς θα δημιουργήσουμε τον χώρο που θα εγκατασταθούμε στον αόρατο κόσμο; Λέμε τώρα. Λογικές εικασίες.
Επίσης μου άρεσε και η άποψη του Στοχαστή στο ίδιο Στοχαστήριο. Οτι δηλαδή είναι ένα Γυμνάσιο το πέρασμα μας από την Γη. Δύσκολο ήταν το Γυμνάσιο, και το Λύκειο πολύ περισσότερο. Καθόλου εύκολο, ε; Αν όμως έχεις καλούς φίλους, περνάς όμορφα. Και τι μαθαίνουμε στο Γυμνάσιο της επίγειας ζωής; Είμαστε η μεταστοιχείωση των δύο κόσμων. Συνθέτουμε την διάνοια με τα συναισθήματα και τις αισθήσεις.
Είναι και κάτι ακόμα που με απασχόλησε αυτές τις μέρες. Ηράκλειτος:
Οι Αθάνατοι είναι Θνητοί και οι Θνητοί Αθάνατοι.
Αυτοί ζουν από τον θάνατο εκείνων
κι εκείνοι πεθαίνουν από την ζωή αυτών.
(Αθάνατοι θνητοί, θνητοὶ Αθάνατοι. ζώντες τὸν Εκείνων θάνατον, τὸν δὲ Εκείνων βίον τεθνεώτες)
Οι αθάνατοι θνητοί και οι θνητοί αθάνατοι είμαστε εμείς που πηγαινοερχόμαστε, θα μπορούσε να είναι μια πρώτη απλή ερμηνεία.
Μεταφραστικά πώς πάει το δεύτερο σκέλος; Οι θνητοί αθάνατοι, εμείς εδώ δηλαδή, πεθαίνουν από την ζωή αυτών, δηλαδή των αθανάτων θνητών. Δηλαδή πεθαίνουμε στον κόσμο των αοράτων, όπου είμαστε αθάνατοι θνητοί για να έρθουμε στον ορατό κόσμο; Κι όταν πεθαίνουμε στον κόσμο αυτό, ζούμε την ζωή των αθανάτων. Μια πρώτη προσέγγιση με κάθε επιφύλαξη γιατί δεν είμαι του κλασσικού τμήματος αλλά του Μεσαιωνικού- Νεοελληνικού.
***
Δ.
ένα περίεργο πράμα βρε παιδάκι μου, να μην αναγνωρίζω όσα έχω γράψει σε παρελθοντικό χρόνο... δλδ αν δεν έλεγες ότι το έγραψα εγώ, πραγματικά δεν θα το καταλάβαινα ότι είναι δικό μου.. όχι ότι διαφωνώ με τα γραφόμενα μου, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν αναγνωρίζω όσα κάποτε έγραψα! είναι σα να έχουν γράψει άλλοι μέσα από μενα... τεςπα, ναι εννοώ αυτό ακριβώς που ρωτάς και κατάλαβες...
ΔιαγραφήOk. Προσωπικά συντάσσομαι με την άποψη αυτή και την έχω εφαρμόσει. Όμως ο καθένας στον χρόνο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να μην ξεχνιόμαστε. Πάντα παίζει το σενάριο της εξέλιξης των ειδών. Και έχει πολύ καλό χαρτί. Κι αν είναι έτσι, τότε μόνον μέσα από την εμπειρία και τον πόνο και τον χρόνο θα είμαστε έτοιμοι για το παρακάτω. Να είναι δηλαδή η ψυχή, η εντελέχεια του ζωντανού όντος. Κι έτσι, αφυπνισμένοι και θαρραλέοι να μπορέσουμε να κάνουμε την μετάβαση. Γιατί η ανδρεία είναι εκ των ων ουκ άνευ για να διασχίσουμε το σύνορο και να υπάρξουμε πια μόνον διανοητικά στο αχανές. Με ή χωρίς συναισθήματα; Χωρίς στοργή και τρυφερότητα; Αυτό δεν το ξέρω.
Και είναι και οι ηδονιστές. Περνούν καλά. Πίτσες, ποδόσφαιρα, γυναίκες. Μια χαρά. Αυτοί δεν θα δέχονταν ποτέ να απενεργοποιήσουν τα πρωταρχικά εμφυτεύματα. Ε, δεν θα κάνουμε και χάκινγκ στον εγκέφαλο τους. Επομένως μάλλον μας μένει ο ατομικός δρόμος. Με τις αναρωτήσεις μας και τις προσωπικές αποφάσεις του ο καθένας.
***
Δ.
αγαπούλα, θα το πω μια ακόμη φορά τελευταία, για να μην κουράζω δλδ αφού το χω ξαναπει πολλές φορές, για μενα όλα αυτά με τις υπερβάσεις, τις αφυπνίσεις, τις μεταβασεις, τους πόνους και τις εμπειρίες είναι χοντρή παραμύθα :) αυτό που εγώ έχω δει είναι ότι είμαστε σε λούπα εγκλωβισμένοι συνεχους ανακύκλωσης, κάπου είπες ότι οι θνητοί είναι αθάνατοι και οι αθάνατοι θνητοί, αυτό ακριβώς συμβαίνει μια συνεχής εναλλαγή αυτης της κατάστασης... σαφώς καταλαβαίνω ότι περαιτέρω πνευματικές ουτοπίες είναι χρήσιμες για να συνεχίζει την πορεία του το ανθρώπινο γένος εξ ου και παίζουν σε όλες τις φιλοσοφίες που του χουν εντυπωθεί... προσωπικά έχω δει άλλα πράματα :) φιλάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ στον πυρήνα. Αντίθετα το νιώθω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ και κάθε πρωί που ξυπνάω. Τον εγκλωβισμό, όσο ωραία κι αν έχω περάσει. Το ωραία ή το απασχολημένα έχει να κάνει με το να ξεχνάω για λίγο αυτόν ακριβώς τον πυρήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μας έλεγες τι άλλα πράγματα έχεις δει;
Εκείνο που μένει εικασία μέσα μου όμως, είναι το πώς έχουμε περιέλθει στην κατάσταση αυτή. Τι είδους είναι η δύναμη που δημιουργεί με τον τρόπο αυτό. Είναι μια απρόσωπη δύναμη; είναι χρήστης; Όσες φιλοσοφικές και θεολογικές κατασκευές να φτιάξει ο άνθρωπος, δε μπορεί να το απαντήσει οριστικά. Ένας φίλος λέει, "Όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε τον Θεό, είναι κάτι σαν ένα σπουργίτι που γράφει έκθεση για το πνευματικό έργο του Πυθαγόρα". Δεν ξέρω πώς να το αντικρούσω. Όμως ένα σπουργίτι δεν θα έγραφε έκθεση για τον Πυθαγόρα.
Το εργοστάσιο της φύσης έφτιαξε homo sapiens, τον σοφό άνθρωπο, τον σύγχρονο άνθρωπο, εμάς. Έφτιαξε πολλούς homo εξελικτικά πριν.
Ένα κρανίο που βρέθηκε σε σπήλαιο στη νότια Ελλάδα είναι το παλαιότερο απολίθωμα του Homo Sapiens που ανακαλύφθηκε ποτέ στην Ευρώπη, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσαν επιστήμονες παλαιοανθρωπολόγοι την Τετάρτη. Μέχρι τώρα, τα πρώτα δείγματα των σύγχρονων ανθρώπων που είχαν βρεθεί στην Ευρώπη ήταν ηλικίας μικρότερης των 45.000 ετών. Το κρανίο που βρέθηκε στο σπήλαιο Απήδημα, στη Μάνη, είναι σχεδόν πέντε φορές παλαιότερο, καθώς χρονολογείται πάνω από 210.000 χρόνια, σύμφωνα με ερευνητές στο περιοδικό Nature.
Έχουμε τον αρχαιότερο σύγχρονο άνθρωπο εκτός Αφρικής, που μεταφέρει την άφιξη του Homo sapiens στην Ευρώπη περισσότερο από 150 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι τώρα.
https://www.naftemporiki.gr/story/1496457/elliniko-to-arxaiotero-deigma-homo-sapiens
Ξεκινώ κάθε τόσο από το μηδέν. Ενθουσιάζομαι με μια καινούργια για μένα αλλά τελικά παλιά ιδέα και ύστερα ξεφουσκώνει κι αυτή. Ο θάνατος κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας κι εμείς αντί να χαιρόμαστε που θα πάμε επιτέλους να εξερευνήσουμε τα άλλα διαζώματα, νιώθουμε φρίκη. Κρανία, κρανία, κόκκαλα, τρίζουν κάτω από τα πόδια μας. Σαν παλιά ρούχα που πετάξαμε.
***
Δ.
"Θα μας έλεγες τι άλλα πράγματα έχεις δει;"
Διαγραφήόχι.
"εσυ λες αφενός ότι μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι αλλα στο επόμενο σχόλιο σου δεν έχεις απαντηση για το πώς θα μπει φρένο στον τροχό της ανακύκλωσης, επομένως όταν ο ντηζάινερ σε ανακυκλώνει αενάως, μπορείς απλά να έχεις μια ψευδαίσθηση ότι τον σαμποτάρεις"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ, θετεις ερωτηματα που ειναι δυσκολο να απαντηθουν. Ας δοκιμασουμε ομως
Καταρχας, ανωνυμη, οταν λεω πως μπορω να κερδισω το παιχνιδι, εννοω πως εχω αυτοπεποιθηση στον εαυτο μου σε καθε ειδους παιχνιδι πως μπορω να ανταποκριθω, πως μπορω να παιξω. Γιατι να μην μπορω; Τι μου λειπει δηλαδη;
Μπορει τελικα και να μην τα καταφερω, αλλα αν δεν παινεσω το σπιτι μου, θα πεσει να με πλακωσει. Αντιστοιχα, οταν επιχειρουμε κατι, ανεβαζουμε το φρονημα μας, διοτι διαφορετικα ειναι σαν να πυροβολουμε τα ποδια μας. Αρνουμαι να κερδιζω ενα παιχνιδι με χακεριες, οχι επειδη δεν μπορω, ειμαι εξαιρετικα καλος στο χακινγκ, το κανα για χομπι, αλλα επειδη το θεωρω απατη/cheat, επιλογη για τους χαμενους/losers/οσους αδυνατουν να ανταποκριθουν. Θα εχω κερδισει μεγαλοπρεπως, οχι ομως με τις δικες μου δυναμεις. Αρα, δεν βλεπω το νοημα.
Το ερωτημα "Πώς θα μπει φρενο στο τροχο της ανακυκλωσης;", φυσικα και εχει την απαντηση του, οπως καθε ερωτημα. Αλλο το να μην εχω απαντηση και αλλο το να μην σου εχω δωσει απαντηση. Ετερον εκατερον (αλλο το ενα, αλλο το αλλο). Ο λογος που αποφευγω την συνδιαλλαγη μαζι σου, σε περιπτωση που ενδιαφερεσαι να μαθεις, καθως αποτελει ενα μοτιβο που θα συναντας πολυ συχνα στη ζωη σου απο πολλα ατομα, ειναι επειδη επιδεικνυεις υπερβολικη ελλειψη σεβασμου, απορροια της NPD. Αν και εχω μαθει να μην με ενοχλει, εχω αποφασισει να μην το ανεχομαι στη ζωη μου. Ο λογος που το αναφερω τωρα ειναι διοτι η απαντηση στο ερωτημα που αναζητας περναει υποχρεωτικα απο την διορθωση αυτης της υπερβολης. (there is no way around that). Anyway, στο χερι σου ειναι να το αλλαξεις αυτο, και αν το κανεις, με μεγαλη μου ευχαριστηση να προσφερω το κατα δυναμιν, οπως αλλωστε εχω κανει σε πολλους ανθρωπους
Προσωπικα, τους τελευταιους μηνες "βαδισα" σε αυτον τον πολο της υπερβολης και του ναρκισσισμου και αν δεν ειχα αξιολογα "στεγανα", δυσκολα να μην με ειχε απορροφησει. Ειναι πολλες οι "εκτροπες" και καλυτερα να τις παρουμε με τη σειρα ομως. Εστω και μια να "δουμε", το οφελος θα ειναι μεγαλο.
Καταρχας, το δελφικο παραγγελμα διδασκει "Φρονει θνητά" (Να σκεφτεσαι με φρονηση,οπως ταιριαζει σε ενα θνητο, σε εναν ανθρωπο που εχει επιγνωση πως θα πεθανει). Διαβαζοντας τα πιο πανω σχολια σας, σκεφτηκα: "Τι εγινε ρε παιδια, πότε γιναμε εμεις οι θνητοι, αθανατοι, και δεν το πηρα χαμπαρι; Εχασα επεισοδια;" Δεν ειμαστε αθανατοι. Θνητοι ειμαστε και οπως ολοι οι θνητοι θα πεθανουμε. Τικ τακ, τικ τακ, ειναι θεμα χρονου. Αυριο, μεθαυριο, σε 10 χρονια, σε 50 χρονια, ε καπου εκει.
["ἀθάνατοι θνητοί, θνητοὶ ἀθάνατοι. ζῶντες τὸν ἐκείνων θάνατον, τὸν δὲ ἐκείνων βίον τεθνεῶτες."
Οι αθάνατοι είναι θνητοί και οι θνητοί αθάνατοι· αυτοί ζουν από το θάνατο εκείνων κι εκείνοι πεθαίνουν από τη ζωή αυτών]
Οι αθανατοι ειναι θνητοι και οι θνητοι αθανατοι' οι αθανατοι ζουν απο το θανατο των θνητων και οι θνητοι πεθαινουν απο τη ζωη των αθανατων
Παρακατω λεει:
Είναι τέρψη ή θάνατος για τις ψυχές να γίνονται υγρές. Είναι τέρψη γι' αυτές η πτώση τους στη γέννηση. Η ζωή μας γεννιέται από το θάνατο τους και η ζωή τους γεννιέται από το θάνατο μας.
Δάσκαλος των πιο πολλών ανθρώπων είναι ο Ησίοδος· αυτοί είναι βέβαιοι πως αυτός γνωρίζει πάρα πολλά, αυτός που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τη μέρα και τη νύχτα· γιατί αυτές είναι ένα
Ο Ηράκλειτος επέπληξε τον Ησίοδο που άλλες μέρες τις κάνει καλές κι άλλες κακές, για την άγνοια του ότι μια είναι η φύση κάθε μέρας. Κάθε μέρα είναι όμοια με όλες τις άλλες.
Αυτη ειναι η αρμονια των αντιθετων. Τα ιδια αναφερονται και στο Ταό στην ανατολη. Δεν υπαρχει μερα ή νυχτα. Το ιδιο πραγμα ειναι, ιδωμενο απο διαφορετικη οπτικη γωνια. Δεν υπαρχει Βορας ή Νοτος, Καλο ή κακο, ολα ειναι σχετικα. Οι Ελληνες το συγκρατησαμε ως "Ουδεν κακον, αμιγες καλου"
ΕΣ
Στο Αξιον Εστι λεει: " Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει νεκροί χιλιάδες να `ναι στους τροχούς, Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους."
Ολο το συμπαν δουλευει οπως ενας ανθρωπινος οργανισμος. Καποια μερη του ειναι αναλωσιμα (κυτταρα/ανθρωποι), καποια αλλα οχι (οργανα/αθανατοι θεοι). Ο υγιης τροπος που δουλευει ο οργανισμος ειναι με αυτοφαγια. Τα κυτταρα τα πιο προβληματικα, διαλυονται και απο τα υλικα τους θρεφονται τα υπολοιπα. Αυτη η αποψη μου θυμισε ενα εργο του Αρκα οπου τα οργανα του σωματος, την ειδαν δημοσιοι υπαλληλοι επι βαθεως ΠΑΣΟΚ. Λεει πχ το νεφρο, βαρεθηκα να δουλευω για να ζειτε οι αλλοι, σταματαω να δουλευω για να σας δειξω ρε κουφαλες. Επειδη ο καρκικος και η αρρωστια εξαπλωνεται, μετα ενα-ενα τα οργανα του σωματος αρχισαν να λενε το ιδιο, απεργια διαρκειας, ωσπου αν θυμαμαι καλα, το ιδιο ειπε και η καρδια, και.. παπαλα, το εργο. The end.
Η απεργια του κυτταρου τωρα, ειναι μια μορφη βαθιας αρρωστιας, που μπορει να εξαπλωθει. Στην ουσια ειναι καρκινος. Τα καρκινικα κυτταρα αρνουνται να πεθανουν και γινονται αθανατα. Το θελει κανεις αυτο για τον εαυτο του; Οχι βεβαια. Πού βρισκεται λοιπον το λαθος; Στο οτι δεν υπαρχει δικαιωμα/entitlement. Δεν μπορω να απαιτω απο μια γυναικα που δεν ειναι συζυγος μου να τηρει τα.. συζυγικα της καθηκοντα, κοινως να μου κατσει με το ζορι. Δεν εχω το δικαιωμα. Αλλο το οτι μπορω να το κανω, αυτο δεν εχει σημασια. Ετερον εκατερον. Δεν αρκει να μπορεις, πρεπει να εχεις δειξει πως εχεις και το δικαιωμα, και αυτο επιτυγχανεται οταν εκπληρωνεις και με το παραπανω ολα σου τα καθηκοντα. Τοτε και μονο τοτε, "ξεκλειδωνεται" το δικαιωμα σου. Το ιδιο ισχυει και για τον ανθρωπο. ειπαμε ολο το συμπαν ειναι μια μακρια αλυσιδα, οπου ο ενας τρωει τον αλλο. Εμεις δηλ ειναι οκ να τρωμε φυτα και ζωα, αλλα δεν αποδεχομαστε να "τρωγομαστε" απο ανωτερα οντα; Για μενα θα ηταν ισως δικαιο, οταν ο ανθρωπος εχει καταφερει να εχει ελαχιστο αντικτυπο στο περιβαλλον και στον πλανητη, τοτε να αξιωνει να ανελθει και να μην φαγωνεται, αλλα αυτο δεν ειναι τιποτα αλλο απο το να εχει εξελιχθει τοσο, ωστε να ειναι υπερ-ανθρωπος. Πώς φτασαμε σε αυτο το σημειο να συζηταμε για ολα αυτα; Ποσες κατωτερες ζωες χρησιμοποιησαμε για να φτασουμε στο σημειο που βρισκομαστε τωρα; Εχουμε προσφερει περισσοτερα απο οσα εχουν ξοδευτει για να υπαρχουμε ωστε να μην ειμαστε βαρος; Αν οχι, τοτε οσο ειμαστε ακομα ζωντανοι, προλαβαινουμε
Τα δεδομενα ειναι: Ο κοσμος ειναι μια φυλακη. Καθε λογικος ανθρωπος μολις αντιληφθει πως βρισκεται σε φυλακη, θα επιθυμησει να διαφυγει. Η ανθρωποτητα ως συνολο δεν μπορει να ξεφυγει απο τη μοιρα της , διοτι υπηρετει ως κρικος στην κοσμικη αλυσιδα, οποτε δεν εχουν νοημα μαζικες κινητοποιησεις. Ιδεες θα μπορουσα να σκεφτω δεκαδες, αλλα ειναι ανευ ουσιας. Ο ανθρωπος ομως ως μοναδα, μπορει και παραμπορει διοτι στην οικονομια του κοσμου ειναι αμελητεος. Επομενως, θεωρω την αποψη σου Δ, ορθη, για ατομικο δρομο. Ο ατομικος δρομος του Οδυσσεα βεβαια, δεν σημαινει πως δεν γινεται με συντροφους, απλα ο Οδυσσεας στο τελος, δεν μπορει να σωσει τους συντροφους του απο τις κακοτοπιες, οσο και να τους βοηθαει, μονο οι ιδιοι μπορουν να σωσουν τους εαυτους τους, δεν γινεται αλλιως. Για να μην το κουραζω, οπως ειχε πει ο Γκουρτζιεφ, πρωτα ο ανθρωπος πρεπει να φτασει στο επιπεδο του ομπιβατελ, οπου εχει ρυθμισει ευρυθμα τα της προσωπικης του ζωης και μπορει να συντηρει ανετα τα λιγα οικεια του προσωπα με τους καρπους της εργασιας του. Μετα, μπορει να πορευθει στον πνευματικο δρομο. Πιο πριν ειναι φυγη/διαφυγη και δειχνει αδυναμια. Αρα σκοπος μας ειναι να ρυθμισουμε την προσωπικη μας ζωη με τετοιο τροπο, ωστε να ειναι ανετη και να μην μας προκαλει δυσφορια. Μετα, μπορουμε να συζητησουμε για τα περαιτερω. Μεχρι τοτε ας θυμομαστε πως και ο φοβος, φυλαει τα ερμα.
ΕΣ
Δ, το να "δεις" δεν ειναι δυσκολο. Οταν εγω το ειχα κανει πριν χρονια, στην ουσια αυτο που ειχα κανει ηταν να διατηρησω την ενεργεια μου. Νομιζω για σχεδον 1 μηνα απειχα απο καθε σεξουαλικη εκτονωση. Τα υπολοιπα συνεβηκαν σχεδον απο μονα τους. Τωρα για γυναικα δεν ξερω αν ισχυει το ιδιο, για αυτο και με τον Λυκιο συζητουσαμε παλιοτερα περι τουτου. Σιγουρα ομως, εαν θελεις να συνομιλησεις με τους θεους, αρκει να παραγγειλεις απο το διαδικτυο απο καποια καλη πηγη, ετοιμη δοση αγιαχουασκα. αυτην την εμπειρια θα την εχεις. Ομως, μετα θα πρεπει να επιστρεψεις πισω και να γινεις "ομπιβατελ", ακομα και αν δεν σου αρεσουν τα της γηινης ζωης, αυτο ειναι απαραιτητο. Στην πορεια αυτη θα εντοπισεις δυσκολιες και ελλειψεις και θα τις διορθωσεις. Ολες οι ιδεες. οι φιλοσοφιες, και οι πεποιθησεις θα χρειαστει να εξαλειφθουν. https://www.youtube.com/watch?v=Gol5sPM073k&t=323s
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει ενα ωραιο απο Νιτσε εδω https://gnosticteachings.org/scriptures/western/3212-nietzsche-on-the-way-of-the-creator.html
Τελος, θα ηθελα να μεταφρασω μια ιστορια απο τον Γκουρτζιεφ που ειχε "δει" πολυ περισσοτερα απο καθε ανθρωπο που γνωριζουμε:
"Τα προβατα του Μαγου"
"Υπαρχει μια ιστορια στην Ανατολη που μιλαει για ενα πολυ πλουσιο μαγο που ειχε παρα πολλα προβατα. Αλλα την ιδια ωρα αυτος ο μαγος ηταν πολυ τσιγκουνης, γυφτος. Δεν ηθελε να προσλαβει βοσκους, ουτε ηθελε να σηκωσει ενα φραχτη εκει που βοσκουσαν τα προβατα. Κατα συνεπεια, τα προβατα συχνα χανονταν στο δασος, πεφταν σε χαλασματα και λοιπα, και κυριως το σκαγανε και φευγαν μακρια διοτι ηξεραν πως ο μαγος ηθελε τη σαρκα και τα δερματα τους και αυτο δεν τους αρεσε.
Επιτελους ο μαγος βρηκε τη λυση. Υπνωτισε τα προβατα και τους περασε την ιδεα, πρωτα απ'ολα πως ηταν αθανατα και πως κανενα κακο δεν τους συνεβαινε οταν εχαναν το δερμα τους, αλλα αντιθετως αυτο θα ηταν κατι καλο γι αυτα και μαλιστα ευχαριστο. Μετα, τους υπεβαλε την ιδεα πως ο μαγος ηταν ενας καλος αφεντης που αγαπουσε το ποιμνιο του τοσο πολυ που θα εκανε τα παντα γι αυτους. Και τριτον, τους υπεβαλε την πεποιθηση πως αν ηταν να τους συνεβαινε οτιδηποτε, αυτο δεν θα συνεβαινε εκεινη την στιγμη, οπωσδηποτε οχι εκεινη την μερα, επομενως δεν υπηρχε κανενας λογος να το σκεφτονται. Επιπλεον, ο μαγος υπεβαλε στα προβατα του την ιδεα πως δεν ηταν καν προβατα. Σε μερικα υπεβαλε την ιδεα πως ηταν λιονταρια, σε αλλα πως ηταν αετοι, σε αλλα πως ηταν ανθρωποι, σε αλλα πως ηταν μαγοι. Μετα απο ολα αυτα, ολες του οι ανησυχιες και οι φροντιδες σχετικα με τα προβατα, εληξαν. Ποτέ ξανα δεν τοσκασαν, παρα ησυχα περιμεναν την στιγμη που ο μαγος θα χρειαζοταν την σαρκα τους και τα δερματα τους"
Αγαπητε Λυκιε, αν βρεις χρονο θα θελαμε τα φωτα σου, πωα τα βλεπεις ολα αυτα, τι εκτιμας
ΥΓ. Σχετικα με: "Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν. "
Κρινεις πως εξακολοθουν να υφιστανται οι λογοι ωστε να πααραμεινει;
ΕΣ
Αγαπητέ Ελ.Στοχαστή, τα σχόλια συνεχίζουν να ελέγχονται πριν δημοσιευτούν, διότι κάποιοι καιροφυλακτούν μόλις παύσει αυτό το ...εμπάργκο! Πάντως, φροντίζω να ελευθερώνω όσο πιο άμεσα μπορώ τα σχόλια, ώστε να μην χάνεται η ροή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, αν και πρόκειται για ανθρώπους με NPD (των οποίων την τοξικότητα κι εγώ αποφεύγω), αναγνωρίζω πως κάποια στιγμή και αυτοί θα κάνουν την υπέρβασή τους και θα διαφύγουν της προσωπικής τους φυλακής...
ΛΥΚΙΟΣ.
μάλιστα.. ψάχνω λοιπόν και γω να δω τί έγινε σε κείνο το περίφημο 16ο αναψυκτήριο που λέτε και βλέπω καταρχίν ότι έγινε τον γενάρη του '18... ελπίζω να μην έχει κανείς σας την απαίτηση να πρέπει να θυμάμαι τι έγινε σε ένα μπλογκ με αγνώστους ενάμισο χρόνο πριν... ανοίγω σχόλια και το επόμενο που βλέπω είναι ένα σωρό νοματαίους που ούτε καν τους θυμάμαι να εμπλέκονται στη συζήτηση και κοιτάζω και τα ανώνυμα σχόλια που πιθανόν να είναι δικά μου... δω παραπάνω ο ελ στοκ μας λέει ότι εγώ του έθεσα εκεί ερωτήματα! για τα οποία λέει δε μου απάντησε τότε και μου λέει τώρα τους λόγους που δεν το έκανε, μετά από ενάμισο χρόνο... ψάχνω και γω να βρω τα ερωτηματα που εθεσα σ' αυτον συγκεκριμένα και βλέπω ότι δεν συνέβη πραγματικά κάτι τέτοιο, απλώς αυτός μπήκε ως σφήνα στη συζητηση που ειχα με κάποιους άλλους νοματαίους... να θυμίσω επίσης ότι εχει καμποσο καιρο που δηλωσα ανοιχτα εδω στον χωρο οτι τον συγκεκριμενο σχολιαστη τον θεωρω βαρετο και αμετροεπη, παρολο που ο ιδιος αρκετες φορες επιχειρησε να με προϊδεάσει για διάλογο... και λέει λοιπόν ότι δεν μου απανταει στην ερωτηση που ουσιαστικα δεν του εθεσα, γιατι λεει ειμαι ασεβης και μου κανει καπακι και μια ψυχικη διαγνωση εξ αποστασεως, χωρις να εχει την πραγματικη ιδιοτητα αυτου που μπορει να διαγνωσει, γιατι οσοι πραγματικα την εχουν ποτε δεν διαγνωσκουν μεσω ιντερνετ, μονο τα ποζερια του ειδους τα κανουν αυτα :) εκφραζει λοιπον μια δυσαρεσκεια για το ατομο μου ενας αγνωστος μεσα στο νετ, με τον οποιο δεν βρισκω ενδιαφερουσα την επικοινωνια και θα πρεπει λοιπον να αλλαξω εγω αυτο που δεν αρεσει σε κεινον, ωστε να μου δωσει απαντησεις σε ερωτηματα τα οποια δεν του θετω και για να μπαινει σε διαλογο μαζι μου ενω εγω δεν τον θελω... υπάρχει κάποιος λογικος ανθρωπος εδω μεσα που βλέπει κάτι περίεργο και τραγικα ιδεοληπτικο σε αυτα;λοιπον ελ στοκ, αυτα που μου προσαπτεις τα εχω ξανακουσει αποκλειστικα και μονο μεσα στο νετ απο αγνωστους που ουτε τους ξερω ουτε και με ενδιαφερει να τους μαθω ουτε και τραβαω κανα ζορι να επικοινωνω μαζι τους... απο ανθρωπους τους οποιους γνωριζω, επικοινωνω και με ενδιαφερει πραγματικα να εχω διπλα μου δεν τα εχω ακουσει... το δέ γεγονος οτι θεωρεις πως εγω οφειλω να αλλαξω κατι που εσενα δεν σου αρεσει για να επικοινωνεις εσυ μαζι μου οταν εγω ποτε δεν στο εχω ζητησει, μαλλον ειναι κατι που θα επρεπε να απασχολει εσενα και οχι εμενα... απο την αλλη, οταν παρουσιαζεσαι τοσο προβληματικα ιδεοληπτικος στην αποκωδικοποιηση της επικοινωνιας σου με αγνωστους μεσα στο νετ, περιμενεις αληθεια να λαβει κανεις πραγματικα στα σοβαρα τις οποιες αναλυσεις σου για πιο σοβαρα κοσμικα ζητηματα; διοτι αν πραγματικα το νομιζεις αυτο, μαλλον παιζει καποια παραφωνια και σ' αυτην την περιπτωση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαβολή στο Θείο Σχέδιο, έρχεται από τον Προμηθέα ή Εωσφόρο, όταν ενσπείρει την ιδέα στον άνθρωπο πως πρέπει να εναντιωθεί σε αυτό, παρακάμπτοντας την εξελικτική του αποστολή μέσω της Ύλης και προσφέροντας σε αυτόν, την γνώση της παράκαμψης της διαδικασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτόν εκπορεύεται η "βασιλική τέχνη", που οι Άτλαντες και στη συνέχεια οι απόγονοί τους, μετέφεραν στην ανθρωπότητα μέσω των ερμητικών κειμένων και των εξ αυτών μετέπειτα ταγμάτων, μυστηρίων, θρησκειών, κτλ.
Γι αυτό εξοργίστηκε ο Δίας και τον τιμώρησε...
Καμία φυλακή δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.
Καμία ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τον κύκλο των εμπειριών μας (μετενσαρκώσεων).
Κανένας λόγος δεν υπάρχει για να κάψουμε το σχολείο, επειδή "θέλουμε" να μην περνάμε τις τάξεις του...
Όλοι θέλουμε και αυτή είναι η αποστολή μας, μέχρι που ο διαβολέας εξωσχολικός (αλλά απόφοιτος του Χάρβαρντ), μας λέει: " τι κάνετε ρε κορόιδα; Τι κάθεστε και σπάτε τα κεφάλια σας διαβάζοντας για να αριστέψετε και να περάσετε τις τάξεις; Όλο αυτό είναι μία απάτη του συστήματος, για να βρίσκουν δουλειά οι δάσκαλοι και να σας έχουν υποταγμένους στην ανάγκη τους. Λοιπόν, πάρτε τα "σκονάκια" και ξεγελάστε τους. Θα σας βάλουν 20αρια και εσείς θα λουφάρετε, ενώ θα απολαμβάνετε τις ηδονές της ζωής που αυτοί σας "απαγορεύουν"!
Ξεχνάει βέβαια να τους πει, ότι αυτοί δεν θα φτάσουν ποτέ στο Χάρβαρντ, όπου φοίτησε αυτός, για να παίζει έτσι μαζί τους...
Ψάξτε τώρα εσείς, να βρείτε την γρήγορη διαφυγή και πως να ξεγελάσετε τους δασκάλους σας, μένοντας έξω απ' το σχολείο...
ΛΥΚΙΟΣ.
Σηκώνουμε με σεμνότητα το χρέος που ανήκει στον καθένα μας. Με γενναιότητα. Έκαστος εφ' ω ετάχθη. Αυτό δεν το ορίζει άλλος, είμαι άτομο με ελεύθερη βούληση και αντίληψη και το ορίζω εγώ. Κρατούμε ξύπνιο το μυαλό μας γιατί μ' αυτό θα πολεμήσουμε την βαναυσότητα της εξουσίας. Έχουμε το θάρρος να μην απομονωθούμε. Από άτομα γινόμαστε πρόσωπα μέσα από την Συνάντηση μας με τους άλλους. Η Συνάντηση αυτή να μην είναι Εγώ-Αυτό, αλλά Εγώ-Εσύ. Με τον λόγο, με την σιωπή, με την πράξη μας στεκόμαστε πλάι στον άλλον, την μάνα, τον αδελφό, τον φίλο, και προπαντός δίπλα στα νεότερα παιδιά που περιμένουν από μας να δουν αν θα τους φράξουμε ή θα τους ανοίξουμε τον δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ homo sapiens ειναι η λογική. Την εξάντλησε και την χρησιμοποίησε μέχρι τα όρια που ήταν δυνατόν να φτάσει. Να βρει τους δρόμους για από εκεί και πέρα. Η λογική είναι η βάρκα για να περάσεις το ποτάμι.... Στην μακρά πορεία της εξέλιξης μας, ο homo sapiens ό,τι ήταν να κάνει και να δώσει, το έκανε....δεν δίνει την θέση για τον επόμενο ή γιατί ακόμα αδυνατεί ή δεν του το επιτρέπουν κάποιες "συνθηκες".
Νομίζω πως βρισκόμαστε ήδη στην διαδικασία μετάλλαξης/μετουσίωσης, όμως δεν μπορεί ακόμη να φανεί, γιατί τα είδη δεν ξεχωρίζουν με τρόπο & χαρακτηριστικά μαθηματικής "καθαροτητας". Και δεν εννοώ ασφαλώς το βιονικό ή ρομποτικό είδος αλλά και το πιο Ανθρώπινο, εμάς ας πούμε, που είναι ήδη παρόντα και μέρος του sapiens.
Δεν ξέρω πώς θα ονομαστεί η μετουσίωση μας. Συνήθως η ονοματοθεσία γίνεται αργότερα, δηλ, μετά την... "νεκροψία".
Μια απλή σκέψη, μου γεννάται από αυτό που είπε ο Τέσλα. Αν θέλουμε να κατανοήσουμε το σύμπαν, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με όρους ενέργειας, συχνότητας και δόνησης/κραδασμών.
"If you want to find the secrets of the Universe, think in terms of energy, frequency and vibration."
Από τον λογικό στον φωτισμένο άνθρωπο. Με αλλαγή στη συχνότητα και αλλαγή στο επίκεντρο της συνείδησης, όπου και οι δύο αυξάνονται συνεχώς. Παίζει και το σενάριο αυτό.
Από την άλλη όμως φλερτάρουμε καθημερινά με τον θάνατο. Τον δικό μας θάνατο. Το καθ' ομοίωσιν με τον ιδανικό εαυτό μας της αρετής και της σοφίας δεν μπορεί να περιμένει την εξέλιξη του είδους. Είναι και προσωπική μας υπόθεση εδώ και τώρα. Αν κάτι επιζεί, αν επιζούμε του υλικού σώματος, αυτό πρέπει να το ξυπνήσουμε, να το θρέψουμε, να το εξυψώσουμε. Αν δεν το κάνουμε τώρα, τότε πότε;
***
Δ.
Σε έμπλεξα κοκκινοσκουφίτσα. Έπρεπε να αναφέρω το σχόλιο ανώνυμο, όπως και είναι ή να γράψω: Λέει μια καλή και ξεχωριστή ιντερνετική φίλη μου. Κι ούτε είμαι ούτε είσαι αυτό που ήμασταν το 2016. Αλίμονο αν μέναμε στάσιμες. Το σχόλιο όμως είναι διαμάντι. Τα έγραψα αυτά μολονότι ξέρω οτι δεν διαταράσσεσαι. Καθόλου εύκολα μάλιστα.
Να σας πω το έναυσμα της σκέψης μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας φίλος μου ψυχίατρος μου υπέβαλε ένα ερώτημα ένα βράδυ προσφάτως. Μου λέει:
Περπατώντας ανάμεσα στον πόνο, στα βασανιστήρια ανίατων περιστατικών, αναρωτήθηκα και θέλω να σου υποβάλω μία ερώτηση να σκεφτείς. Πόσο αναγκαίο είναι να πιει κανείς μέχρι και την τελευταία σταγόνα της ζωής όταν αυτή είναι μαρτυρική. Τι να καταγραφεί στην συνειδητότητα που δεν έχει καταγραφεί; Τι να περιμένει να συνειδητοποιήσει κανείς συνδέοντας την διάνοια με τον ανείπωτο πόνο;
Εγώ πριν λίγο είχα κολλήσει με το γνωστό σχόλιο της αγαπητής κοκκινοσκουφίτσας. Του το παρουσίασα μαζί με τις δικές μου σκέψεις που ήδη σας παρέθεσα. Μου είπε πως είναι πολύτιμοι οι καρποί της σκέψης και των δυό μας. Αυτός ονόμασε το σχόλιο της διαμάντι όχι στις λεπτομέρειες και τα επιμέρους αλλά ως σπέρμα για κινητοποίηση παραγωγικών συλλογισμών. Έχω μια ακόμη ιντερνετική φίλη. Αυτή με δείκτη ευφυίας 176. Έχω αδυναμία φαίνεται στους υψηλούς δείκτες. Αυτή άναψε στον νου μου την σπίθα για να κάνω το σημερινό άλμα από τον homo sapien στον μεταλογικό άνθρωπο, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Με συνειρμό από τα Μετά τα Φυσικά, όπως τα ονόμασαν οι μεταγενέστεροι, τα Μεταφυσικά του Αριστοτέλη.
***
Δ.
Οι ριζοσπάστες είναι αναγκαίοι και πολύτιμοι ανάμεσα στους ανθρώπους. Αλλιώς θα μείνουμε στάσιμοι. Χρειάζεται βέβαια μεγάλη προσοχή στο τι θα πετάξουμε, τι θα κρατήσουμε και πώς θα πορευτούμε από δω και πέρα. Να μην πετάξουμε δηλαδή και το μωρό μαζί με τα νερά. Είναι θέση ευθύνης.
Όταν λέω σχόλιο, εννοώ το σύνολο των σχολίων της μαζί με το προχθεσινό, σαν ενότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
άλατις γύρισμα η δεσπούλα! από τις πάλαι ποτέ συστάσεις για ψυχοφαρμακα πέρασε στα σλούρπια, μια με το μαστίγιο μια με το καρότο σα να λέμε... άστο δεν πιάνει :) πάντως το διαμάντι είναι μυστήριο πετράδι και παίζει και παπατζηλίκι με ρουτίλιο, σπινέλιο,ροκ κρύσταλ μέχρι και γυαλί αμέέέέέέέέ΄...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητε Λυκιε, συμφωνω απολυτα πως και οι ανθρωποι με NPD καποτε θα υπερβουν την εκτροπη της υπερβολης στην οποια εχουν περιπεσει. Για να συμβει αυτο, οι υπολοιποι ανθρωποι δεν θα πρεπει να τους κανουμε τα χατηρια και να αποδεχομαστε τις λανθασμενες τους αποψεις για να μην τους στενοχωρουμε, επιβραβευοντας ετσι τις εκτροπες, αλλα να σημειωνουμε τις αστοχιες και να θετουμε ξεκαθαρα ορια,ετσι βοηθιουνται και εκεινοι, ή να απεχουμε αν κρινουμε πως κατι τετοιο μας φθειρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αποφαση του ελεγχου των σχολιων βρισκεται σαφως υπο την κριση σου, και αναγνωριζουμε και με το παραπανω τις προσπαθειες που καταβαλεις ωστε να απελευθερωνεις τα σχολια το συντομοτερο. Ομως, ειναι απαραιτητο να ειναι ετσι; Εκτος απο το προσωπικο χρονο που ξοδευεις, μηπως ετσι χανουμε την ευκαιρια να δουμε μηπως οσοι καιροφυλακτουν, εχουν ωριμασει αρκετα ωστε να ειναι υπευθυνοι των εαυτων τους και των πραξεων τους; Θελω να πω πως πιθανον η εκτιμηση σου να ειναι σωστη και το μελλον να σε δικαιωσει, ομως ισως και να μας εκπληξει θετικα, ποιος μπορει να ξερει με βεβαιοτητα τι θα φερει το μελλον; Ας δωσουμε μια ευκαιρια και σε αυτους τους ανθρωπους να κανουν την υπερβαση τους και να διαφυγουν της προσωπικης τους φυλακης και ισως να την αρπαξουν απο τα μαλλια. Αν η δοκιμη αποτυχει, τοτε επανερχεται ο μετριασμος. Πιστευω πως αξιζει τον κοπο σου, διοτι το ανθρωπινο κερδος θα ειναι μεγαλο.
Δ, δεν εμπλεξες την ανωνυμη, παρουσιαζοντας την πραγματικοτητα. Δεν χρειαζεται να ειναι ενας ανθρωπος τελειος ή να εχει IQ πανω απο 160 για να συναναστρεφομαστε μαζι του. Αυτο ειναι ελιτισμος, μια λανθασμενη βασικη πεποιθηση (core belief) που πρεπει να την διαλυσουμε στον πυρηνα της. Ουδεις ανθρωπος τελειος, και το IQ δεν ειναι ικανος δεικτης που δειχνει την νοημοσυνη ή ποιοτητα ενος ανθρωπου. Ενας καλυτερος δεικτης ειναι ο δεικτης ταυτισης ενος ανθρωπου. Οσο μικροτερη η ομαδα ανθρωπων με την οποια ταυτιζεται το ατομο και πασχιζει για αυτην εις βαρος των αλλων, τοσο μικροτερη η νοημοσυνη του. Οσο μεγαλυτερη, (πχ ανθρωποτητα αντι για χωρα) τοσο μεγαλυτερη.
ΕΣ
Δεν ειναι λεπρα η NPD. Αγαπησα Ναρκισσο, αγαπησα και Ηχω. Καθε χαρακτηρας εχει τα καλα και τα κακα του που υποχρεωτικα πανε πακετο. Σκοπος μας να μειωσουμε την πολωση μας, οποια και ενα ειναι αυτη ωστε να βρουμε τροπο αποδοχης των αρνητικων. Αυτο απο μονο του θα κανει αυτοματα την ζωη μας πολυ ευκολοτερη και βιωσιμες τις σχεσεις μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήStory mode.
Οταν ημουν 10 χρονων, στο προαυλιο του δημοτικου σχολειου που παιζαμε μπαλα, καποιο παιδι μου πεταξε ψηλα ενα μπαλακι του τενις. Ακομα θυμαμαι ενα εξωπραγματικο βολέ που ειχα πιασει, το οποιο ειχε οδηγησει το μπαλακι πολλα μετρα απεναντι στις αιθουσες του συστεγαζομενου δημοτικου, οπου διαπερασε το τζαμι κανοντας μια τρυπα στη διαμετρο που ειχε το μπαλακι. Το τζαμι ουτε καν κουνηθηκε. Φυσικα τα παιδια στον προαυλιο χωρο και μεσα στην αιθουσα ειχαν μεινει να κοιτουν αποσβολωμενα. Τελοσπαντων, χτυπαει το κουδουνι, παμε στις ταξεις μας. Εγω cool, σαν να μην ειχε συμβει τιποτα. Αν δεν το πω, ειναι σαν να μην συνεβη, σωστα; Ποιος ξερει, μπορει να ξεχαστει ή απο μονο του το τζαμι να αλλαχτει απο καποιον που θα το δει σπασμενο. Lol. Ερχεται ο δασκαλος της ταξης μας, ανδρας, σοβαρος, μετρημενος,μεταξυ μας ειχαμε μια σχεση ανδρων. Με πιανει απομερα πριν το μαθημα και με ρωταει:
"Ρε συ, τι βολέ ηταν αυτο που επιασες, αυτο το σουτ απλα δεν γινεται να πιαστει"
Εγω: "Ποιο σουτ;"
-Ποιο σουτ; Θελεις να πεις πως δεν γνωριζεις σε τι αναφερομαι; Σκεψου και απαντησε μου υπευθυνα
-...(Μετα απο παυση και σκεψη 5 δευτερολεπτων)
Δεν γνωριζω κατι.
Την θυμαμαι αυτην την ιστορια διοτι καταλαβα πως τον απογοητευσα. Δεν ειναι που εσπασα το τζαμι, αυτο δεν τον ενδιεφερε καθολου. Ειναι που δεν ειπα την αληθεια σε εκεινον, ως ανδρας. Προδωσα την ανδρικη μας σχεση, δεν την σεβαστηκα. Οι ανδρες δεν λεμε ψεμματα μεταξυ μας, ακομα και αν αφορα το τελος της Υπαρξης της ιδιας. Οι γυναικουλες κρυβονται ως συνεπεια του ατιθασευτου φοβου που τις διακατεχει. Φερθηκα σαν γυναικουλα λοιπον, επειδη δεν τον εμπιστευτηκα, οποτε προδωσα την σχεση μας, κρινοντας τον αναξιο να του πω την αληθεια, επιλεγοντας να φυλαξω τον κωλο μου ωστε να αποφυγω τις συνεπειες και τις ευθυνες της πραξης μου.
Δεν εμαθα ποτέ ξανα κατι για το τζαμι που εσπασα, ουτε φωναξαν τους γονεις μου οπως περιμενα, παρολο που οι περισσοτεροι φιλοι μου με ειχαν ρουφιανεψει στο φτερο, οποτε ολοι ηξεραν πως εγω το ειχα κανει. Ο δασκαλος φροντισε για τις συνεπειες τις δικιας μου πραξης αμαλαμβανοντας την δικια μου ευθυνη, τιμωντας την ανδρικη μας σχεση, και εγω εμεινα να μετανιωνω που εκανα τον μαλακα. Φοβομουν τις συνεπειες του αγνωστου, δεν ειχα την δυναμη και τις γνωσεις ή τα δικα μου χρηματα για να αναλαβω τις ευθυνες μου, ουτε εμπιστευτηκα τον ανθρωπο ο οποιος ειχε δειξει πως ηταν αξιος της εμπιστοσυνης μου. Αυτο ηταν ενα μαθημα ζωης προς αποφυγη, δεν θα ηθελα με τιποτα να γινω ενας τετοιος ανθρωπος μεγαλωνοντας.
Ας μαθουμε λοιπον ενα ξεκαθαρα ανδρικο και περηφανο μαθημα, αυτο του να αναλαμβανουμε την υπευθυνοτητα της οποιαδηποτε καταστασης στην οποια βρισκομαστε με παρρησια, τολμη και θαρρος. Να βγαινουμε μπροστα στο φως και να λεμε "Ετσι συνεβη" Οποιαδηποτε συνεπεια αυτης μας της πραξης ειναι αμελητεα, μπροστα στην προδοσια του εαυτου μας οταν λεμε ψεμματακια εδω και εκει. "Και τι εγινε δηλαδη; Ποιος θα μας κρινει ως ανεπαρκεις; Στα @@ μας". Το μυστικο ειναι μεσα μας. Εμεις δημιουργουμε την φυλακη μας, την κολαση ή τον παραδεισο μας, με τον τροπο που ειμαστε μεσα μας.
ΕΣ
Συμφωνώ απόλυτα αγαπητέ Ελ. Στοχαστή, σε όσα αφορούν την διαχείριση των ατόμων με NPD.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την απελευθέρωση των σχολίων, αναγκάζομαι να διατηρώ τον έλεγχο, διότι ως διαχειριστής μπορώ να γνωρίζω αυτά που στα δικά σας μάτια δεν θα φτάσουν ποτέ.
Δηλαδή βλέπω σχόλια που δείχνουν πως ακόμη δεν ήρθε η ώρα και βέβαια δεν τα ελευθερώνω, συντηρώντας το χώρο των σχολίων σε ένα ευπρεπές επίπεδο.
Το πείραμα που λες, έχει ήδη γίνει στο παρελθόν και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.
Θυμίζω πως ο πρώτος που θα ήθελε να απαλλαχθεί από τον έλεγχο, είμαι εγώ και αυτή η στιγμή δεν ήρθε ακόμη.
Συμφωνόντας πως η κλίμακα IQ δεν δείχνει την πραγματική ευφυΐα του ανθρώπου, καταθέτω κι εγώ πως πολλές φορές γνωρίζω ανθρώπους των οποίων η συμπεριφορά, ο λόγος και οι επιλογές τους, δείχνουν πως έχουν χαμηλή ευφυΐα, αλλά στην πορεία κατά την οποία τους γνωρίζω καλύτερα, βαθύτερα και συγχρονιζόμενος μαζί τους, ανακαλύπτω πως τελικά έχουν μια ιδιαίτερη αλλά εντυπωσιακή ευφυΐα, που απλά δεν συμβαδίζει με αυτή των πολλών...
Έχω θαυμάσει πολλούς από αυτούς και έχω αναθεωρήσει πολύ το τι είναι τελικά η ευφυΐα και πώς αξιολογείται...
ΛΥΚΙΟΣ.
μου ήρθε στο μέηλ μια απάντηση από τη δεσπούλα, την οποία δεν τη βλέπω εδώ, μάλλον διαγράφτηκε... έλεγε πάλι περί συνάντησης με τον άλλο, περί διύπαρξης, σύνθεσης γνώσεων κλπ/// ήθελα να της πω ότι συγκεκριμένα εμένα δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, ούτε να μοιράσω γνώση με ενδιαφερει, ούτε να λάβω, ουτε να συναντηθω με κάποιον για να συνθεσουμε ιδεες και δεν ειναι προσωπικο, γενικοτερα ισχυει... μπορεις να το χαρακτηρισεις αυτο όπως θελεις, δεν με αφορα... με ενδιαφερει κάτι πολυ συγκεκριμενο: η εξάσκηση του δικου μου κέντρου του λόγου... κάποια στιγμη έκατσα και σκεφτηκα τι είναι αυτό το ουσιαστικο και ενδιαφερον που πραγματικα μου προσεφερε και μου προσφερει η ενασχοληση μου με το ιντερνετ και κατεληξα σε δυο πολυ συγκεκριμενα πραγματα: ενα αυτο περι εξασκησης που ειπα παραπανω κι ενα δευτερο η θεαση ταινιων και σειρων... αυτα τα δυο ειναι τα πιο ουσιαστικα πραγματα που μου εχει προσφερει το νετ... κατανοω ότι αλλοι μεσα απο αυτο δουλευουν, βγαζουν χρηματα, αποκτουν κοινο για να προπαγανδισουν τις ιδεολογιες τους, παιζουν παιχνιδια, κανουν σεξ, βρισκουν τον ερωτα της ζωης τους, βρισκουν φιλους, βρισκουν ανθρωπους να συνθεσουν γνωσεις και να ανταλλαξουν πληροφοριες, γινονται γουεμπ σελεμπριτυς κλπ... για μενα ισχυουν τα δυο ανωθεν... ωστοσο, δε βρισκω κάτι παραλογο ή κακό στο να μπορουμε να συναντιομαστε σε εναν χωρο καποιοι με διαφορετικα κινητρα και να ικανοποιουμε τις διαφορετικες αναγκες μας, ακομη κι οταν ο ενας δεν μπορει να καταλαβει ή να αποδεχθει τα κινητρα και τις αναγκες του αλλου... το αποτελεσμα μετραει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ζήτησα σε σχόλιο από τον Λύκιο να μην το δημοσιεύσει, επειδή ήταν υπερβολικά πομπώδες. Και τον ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΈλεγα λοιπόν οτι τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από την Συνάντηση με τον Άλλον. Και πως Συνάντηση χωρίς ενσυναίσθηση και σεβασμό του άλλου είναι αδύνατη.
ΔιαγραφήΔ.
Μα τι είναι αυτά που λέτε. Ποιος ελιτισμός; Τι πάθατε με τον δείκτη ευφυίας; Ένα αστείο ήταν. Τι δεν καταλάβατε; ένα εμβόλιμο αστείο για την κοκκινοσκουφίτσα, που ανέφερε οτι έχει υψηλό δείκτη. Ε, και έτυχε να έχει και η φίλη που ανέφερα. Κι έπειτα μην τους υποτιμούμε τους ανθρώπους με τους υψηλούς δείκτες. Σ' αυτούς χρωστάμε και τα τάμπλετς μας και τα κινητά μας και που βρισκόμαστε εδώ, και όλη την εκπληκτική τεχνολογία που απολαμβάνουμε. Και τα πλυντήρια και όλα. Είναι χρήσιμοι και απαραίτητοι. Και ωφέλιμοι στην κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά προς λύσιν της παρεξήγησης.
Δ.
Λύκιε μου άρεσε πολύ η απάντησή σου, 13/7/ 9:15. Συμφωνώ μαζί σου και πάντα πίστευα ότι πονηρά "bypass" δεν οδηγούν σε καλό τέρμα, δηλαδή στο τέρμα της ένωσης με το θεό. Το αληθινό μονοπάτι είναι στενό, ανηφορικό και δεν παρακάμπτεται. Ερμαίς (οδοδείκτες) πάντως έχει και οι Μεγάλοι "μπροστινοί" μας, που βάδισαν σωστα το δρόμο το δρόμο και έφτασαν στο τέρμα του, είναι οι Ερμαίς μας, ανάλογα και με τον τόπο που έχουμε γεννηθεί. Έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή(Συμπλήρωμα) Το πρόβλημα αρχίζει όταν, μετά τη "φυγή" των Μεγάλων μπροστινών, αρχίζουν οι μαθητές τους να μεταβάλουν σταδιακά τη διδασκαλία σε θρησκεία με κοσμική εξουσία. Και η κοσμική εξουσία έχει να κάνει με τον "Αρχοντα του κόσμου τούτου", που ξέρουμε ποιος είναι και αφορά το θέμα μας σε αυτό το άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε, δυστυχώς, πάρα πολλοί άνθρωποι μαζί με τα απόνερα, την εκκοσμικευμένη θρησκεία, πετάνε και τα μωρά, τις ένθεες Ερμαίς, που τους δείχνουν τον Α-ΛΗΘ-ΙΝΟ δρόμο!
Αγαπητε Λυκιε, σεβομαι την κριση σου, οποτε αν εκτιμας πως ο καιρος δεν εχει ωριμασει για απελευθερωση των σχολιων, απο μενα αυτο ειναι πληρως κατανοητο και αποδεκτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μα τι είναι αυτά που λέτε. Ποιος ελιτισμός; Τι πάθατε με τον δείκτη ευφυίας; Ένα αστείο ήταν. Τι δεν καταλάβατε;"
Εγω ανεφερα την λεξη ελιτισμος, και οχι καποιος αλλος συνομιλητης, οποτε η σωστη χρηση προσωπου ειναι β'ενικο και οχι β'πληθυντικο, η χρηση του οποιου παραπεμπει σε μια μορφη "μονος μου εναντιον ολων εσας που με καταδιωκετε"
Αρα ειναι ορθοτερο "Μα τι ειναι αυτα που λες ΕΣ. Ποιος ελιτισμος; Τι επαθες με τον δεικτη ευφυιας; Τι δεν καταλαβες;" Και απανταω.
Δεν ειναι πρακτικο να γραφω παντα απο το PC. Πολλες φορες απαντω απο το κινητο "στον αερα" (on the fly) απο μνημης. Προφανως καποιες φορες καποια γραφομενα θα ειναι ανοιχτα σε παρεξηγησεις. Οπως αυτο το σχολιο:
"Δ, δεν εμπλεξες την ανωνυμη, παρουσιαζοντας την πραγματικοτητα. Δεν χρειαζεται να ειναι ενας ανθρωπος τελειος ή να εχει IQ πανω απο 160 για να συναναστρεφομαστε μαζι του. Αυτο ειναι ελιτισμος, μια λανθασμενη βασικη πεποιθηση (core belief) που πρεπει να την διαλυσουμε στον πυρηνα της. Ουδεις ανθρωπος τελειος, και το IQ δεν ειναι ικανος δεικτης που δειχνει την νοημοσυνη ή ποιοτητα ενος ανθρωπου. "
Να το ξαναγραψω
"Δ, δεν εμπλεξες την ανωνυμη επειδη παρουσιαζες μια πραγματικοτητα. (αλλαγη παραγραφου, αλλαγη θεματος).
Δεν χρειαζεται να ειναι ενας ανθρωπος τελειος ή να εχει IQ πανω απο 160 για να μας προξενει το ενδιαφερον ωστε να συναναστραφουμε μαζι του. Μια τετοια συμπεριφορα θα παρεπεμπε ευθεως σε ελιτισμο, η οποια ειναι μια λανθασμενη βασικη πεποιθηση (core belief), η οποια ως λανθασμενη θα πρεπει να διαλυθει στον πυρηνα της. Ουδεις ανθρωπος τελειος, και ο δεικτης IQ απο μονος δεν επαρκει για να δειξει την συνολικη νοημοσυνη ή ποιοτητα ενος ανθρωπου,η οποια και ειναι πολυπλευρη. Ωστοσο, ο δεικτης IQ δειχνει εμφανως μια ικανοτητα αναλυτικης σκεψης, αυτο το αποδεχομαστε, ομως ακομα και ετσι, η μετρηση του ειναι πολυ προβληματικη καθως βασιζεται στον παραγοντα χρονο. Ενας ανθρωπος ο οποιος εχει ξοδεψει αρκετο χρονο λυνοντας παρομοια τεστ, αποκτα μεγαλο προβαδισμα, καθως στην ουσια δεν λυνει τα προβληματα του τεστ IQ, απλα θυμαται τις ετοιμες λυσεις τους που εχει παπαγαλισει. Αυτο δεν τον καθιστα ευφυεστερο, παρα πιο μελετημενο. Επειδη συνηθιζεται να υπαρχουν κλειστα κλαμπ για ατομα που εχουν IQ πανω απο ενα αριθμο, και εκει ξεκιναει η εκτροπη, ανεφερα περι ελιτισμου ως γενικοτερο σχολιο επι του θεματος, για να εφιστησω την προσοχη στον οποιο αναγνωστη. Δεν σε κατηγορησα οποτε, Δ, για ελιτισμο. Νομιζω πως τωρα το διατυπωσα καπως καλυτερα.
Ανωνυμη, η εξασκηση του κεντρου λογου σου, η ικανοτητα διατυπωσης των σκεψεων και συναισθηματων μας (articulation) ειναι θεμελιωδης. Ισως το ισχυροτερο αυτογνωσιακο μας εργαλειο. Στα μαθηματικα μαθαιναμε πως η ορθη διατυπωση των δεδομενων και των ζητουμενων ενος προβληματος ισοδυναμουσε με τη μιση λυση. Και πραγματι ηταν ετσι. Τα δυσκολοτερα και δυσνοητα προβληματα, μολις ολοκληρωναμε τον τυφλοσουρτι της διατυπωσης δεδομενων-ζητουμενων, ξαφνικα μας παρουσιαζονταν μισολυμενα. Το ιδιο ισχυει και εδω. Η εξασκηση του κεντρου λογου που επιτυγχανεται με την επαναληψη, οδηγει σε ολο και μεγαλυτερη ικανοτητα. Η Δ εχει δικαιο εδω οταν λεει πως αυτο αφορα Συναντηση με τον Αλλο, και συναντηση με τον Αλλο χωρις σεβασμο προς αυτον τον αλλο ειναι αδυνατη.
ΕΣ
"δε βρισκω κάτι παραλογο ή κακό στο να μπορουμε να συναντιομαστε σε εναν χωρο καποιοι με διαφορετικα κινητρα και να ικανοποιουμε τις διαφορετικες αναγκες μας,ακομη κι οταν ο ενας δεν μπορει να καταλαβει ή να αποδεχθει τα κινητρα και τις αναγκες του αλλου... το αποτελεσμα μετραει..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς υποθεσουμε πως συαντιομαστε σε ενα χωρο 3 ατομα με διαφορετικα κινητρα, και διαφορετικες αναγκες. Η δικια μου "αναγκη" ειναι να βιασω μια κοπελα με την οποια βρισκομαστε μαζι στον ιδιο χωρο. Αυτο θελω. Απο αποψη φυσικης δυναμης μπορω να το κανω χωρις προβλημα. Ο τριτος ειναι ουδετερος και κανει τον Αλεκο. Προφανως η κοπελα, επειδη δεν θελει να βιασθει απο εμενα, δεν μπορει να καταλαβει ή να αποδεχθει τα κινητρα και τις αναγκες τις δικες μου. Ειναι λοιπον οκ για σενα αυτο; Θα ελεγες "το αποτελεσμα μετραει, αμα μπορεις καντο"; Αρα συμφωνεις, πως μαλλον κατι κακο βρισκεται σε αυτο, στο να εφαρμοζουμε την θεληση μας με την βια και οχι με πειθω, διοτι ετσι καποιος αδικειται.
Επομενως ο τροπος ειναι να κινουμαστε με σεβασμο, χωρις να προσβαλλουμε τον συνομιλητη μας. Δες για παραδειγμα την προσφατη στιχομυθια που ειχα με τον Λυκιο σχετικα με τον ελεγχο των σχολιων. Κανεις μας δεν υποτιμησε τον αλλο γι αυτο και η σχεση μας, παρα την αρχικη "διαφωνια" μας, δεν επηρεαστηκε στο ελαχιστο αρνητικα. Θα μπορουσε πχ να πει ο Λυκιος: "Ρε Στοχαστη, μην με ζαλιζεις, οτι θελω θα κανω, λογαριασμο θα σου δωσω τι να κανω; Αντε ξεκουβαλα" κανοντας επιδειξη δυναμης. Αυτο ομως θα ειχε επιπτωση στη σχεση μας, διοτι θα εδειχνε πως δεν εχει ουδεμια εκτιμηση ή σεβασμο προς το προσωπο μου, επομενως αυτη η δραση θα εφερε την αναποφευκτη αντιδραση απο μερους μου να αποχωρησω απο ενα χωρο στον οποιο περισσευω.
Και να πω την αληθεια δεν με πολυνοιαζει για τα σχολια. Αν ο αλλος δεν ξερει να μιλησει, πολυ καλως συμβαινει να "κοβεται". Αλλα δοκιμαζω και εγω την επικοινωνια μου. Μπορω αραγε να εκφρασω και να διατυπωσω τον εαυτο μου σε κατι δυσκολο να διατυπωθει ως διαφωνια; Δεν ειναι δα και καμια διαφωνια, πιο πολυ συμφωνουμε παρα διαφωνουμε. Αλλα ειναι απολαυστικο να μπορεις να συνδιαλεγεσαι ακομα και σε σουπερ ελασσονα ζητηματα, χωρις ο αλλος να θιγεται και να παρεξηγειται με το παραμικρο
ΕΣ
Καλώς. Και κυρίως με συγκινεί η μεταμεσονύχτια εκείνη ώρα της ανάπαυσης, που την πέρασες μαζί μας, που μας την χάρισες. Για τα τεστ έχεις δίκιο, θα σας έδινα κι εγώ ένα τεστ με τρεις ερωτήσεις, αλλά τις ήξερα και τις 3 επειδή είχε τύχει. Αυτό σημαίνει οτι με την εξάσκηση και την μάθηση καλλιεργούμε την ευφυία μας και δεν μένουμε στάσιμοι. Παρ' όλα αυτά, και πάλι, από βιασύνη έκανα λάθος στην δεύτερη ερώτηση. Όμως τα τεστ αυτά τα κάνουν σε μικρή ηλικία συνήθως. Πριν υποπέσουν στην αντίληψη μας οι απαντήσεις. Ο πατέρας μου μου το έκανε στην πρώτη γυμνασίου. Ένα τεράστιο τεστ που είχε δημοσιεύσει το ΒΗΜΑ. Για τους μεγαλύτερους υπάρχουν άλλης κατηγορίας, που ξεφεύγουν από την περιοχή του γνωστού. Κι αν τα κάνουμε καμμιά φορά ή άλλα τεστάκια του είδους, είναι για να κινητοποιούμε και το άλλο τμήμα του εγκεφάλου μας. Παρ' όλα αυτά, και για άσκηση και μόνον σας δίνω τον σύνδεσμο για το πιο γρήγορο και εύκολο τεστάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξαδέλφη μου η Ρούλα λέει: έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα αφήσουμε. Δεν πιστεύω οτι εννοείς κάτι τέτοιο. Οι Μεγάλοι δεν έχουν το αλάθητο σε πολλά σημεία. Εξέλιξαν την φιλοσοφία και την επιστήμη ως εκεί που την εξέλιξαν. Κάθε εποχή χρειάζεται μια λογική και θεολογική ερμηνεία της ζωής, του θανάτου και της ύπαρξης, που να συγκινεί τόσο τις καρδιές όσο και τους νόες των ανθρώπων και να γίνει το στήριγμα, η παρηγοριά και η ελπίδα απέναντι στον αρχαίο τρόμο του πόνου και του θανάτου.
Ο καθένας μας είναι μαθητής και δάσκαλος. Κάνουμε βουτιές στο άφατο, στο ανεξερεύνητο, και γυρνάμε με τις εικόνες και τα κοχύλια μας και τα κοράλλια μας. Τα αποκτήματα μας, τις εντυπώσεις μας. Τα δείχνουμε στους φίλους και συνοδοιπόρους μας. Τα σχολιάζουμε.
https://www.newsbeast.gr/weird/arthro/2918503/afto-ine-to-pio-sintomo-iq-test-tou-kosmou-me-molis-3-erotisis
***
Δ.
Εντάξει, Στοχαστή, δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις, το κατάλαβα εκ των υστέρων οτι τα δύο πρώτα μεταμεσονύχτια δεν ήταν δικά σου αλλά μιας πολύ ενδιαφέρουσας σχολιάστριας. Και μακάρι να μας πει κι άλλα για τους Ερμάς, τις Ερμαϊκές στήλες που θεωρεί οτι σήμερα πρέπει να μας καθοδηγούν στην ατραπό.
ΔιαγραφήΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήα! και θα πρέπει δλδ τώρα εγώ να εξηγώ γιατί δεν είμαι ελεφαντας... και μάλιστα να πρέπει να το εξηγώ σε σενα, με τον οποίο έχω δηλώσει αρκετές φορές ότι δε με ενδιαφέρει η συναναστροφή... και περιμένεις και απάντηση στον αστείο παραλληλισμό τον οποίο παραθέτεις με τη λογική του 5χρονου... δε μπορώ βρε παλικάρι μου, δε μπορώ, δλδ είναι καταρχίν θέμα αυτοσεβασμού... εσύ μπορεί να με βλέπεις και σαν τον τζέκις χανς που ανασκολοπίζει με σχολιασμούς και θα πρέπει εγώ να βρίσκω τρόπο να σε ξενερώνω από το κιτς μπαντ τριπ στο οποίο βρίσκεσαι και να σε επαναφέρνω στην πραγματικότητα... δεν το βαρεθήκατε αλήθεια αυτό το παιχνιδάκι; βρείτε καλέ κανά καινούριο να το φχαριστιόμεθα όλοι μαζί... αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το διατί εμμένεις να μου απευθύνεις τον λόγο και να απαντάς σε ερωτήματα που δεν θέτω σε σενα... εφόσον δε σου αρέσω, γιατί πολύ απλά δεν πιάνεις το πίτσι πίτσι με κανέναν άλλον εδώ μέσα, αφού και γω σε γράφω στο @@@@ μου και το χω δηλώσει ουκ ολίγες φορές... από την άλλη, αυτη η εμμονή με τη γκρίνια για το τί είμαι τι δεν είμαι πώς φέρομαι κλπ με μόνιμες υποδείξεις έχει κουράσει προ πολλού... είναι σα να έρχομαι εγώ σε ξένο τσαρδί, ούτε καν στο δικό μου, και να σου λέω ότι είσαι βλάκας, φλούφλης και αμετροεπής και βιάζεις την αισθητική μου και καλά θα κάνεις να ισιώσεις όπως γουστάρω εγώ για να επικοινωνώ μαζί σου, ασχέτως αν εσύ δεν επιθυμείς να επικοινωνείς μαζί μου... τώρα, έχεις πραγματικά κάποιο πρόβλημα κατανόησης; είσαι όντως τόσο @@@@; προσπαθείς να τρολλάρεις; δεν έχω καταλάβει κι ούτε και με ενδιαφέρει να καταλάβω... είμαι αυτή που είμαι, εντ οφ στόρυ! δε γουστάρεις; ΣΤΟ @@@@ ΜΟΥ! γύρνα από την άλλη και μην ασχολείσαι μαζί μου... ωστόσο, εάν όντως έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου ο ιδιοκτήτης του χώρου και ΜΟΝΟΝ αυτός, όπως έχω ξαναπεί μπορεί να μου ζητήσει να αποχωρήσω και να είναι σίγουρος ότι αν μου το ζητήσει ο ίδιος, όχι απλά θα αποχωρήσω, αλλά δεν θα ξανακάνω καν έντρυ στον χώρο του και το ξέρω ότι αυτό μπορεί να το ξέρει... απλά πράματα... οποιοσδήποτε άλλος έχει θέμα με την πάρτη μου, ποσώς με ενδιαφέρει, δεν είναι δικο μου θέμα αλλά δικό του και αυτη εδώ είναι και η τελευταία φορά που εξηγώ την κατάσταση... δε θα ξαναϋπάρξει άλλη εξήγηση κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Από αυτόν εκπορεύεται η "βασιλική τέχνη", που οι Άτλαντες και στη συνέχεια οι απόγονοί τους, μετέφεραν στην ανθρωπότητα μέσω των ερμητικών κειμένων και των εξ αυτών μετέπειτα ταγμάτων, μυστηρίων, θρησκειών, κτλ.
Γι αυτό εξοργίστηκε ο Δίας και τον τιμώρησε...
Καμία φυλακή δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.
Καμία ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τον κύκλο των εμπειριών μας (μετενσαρκώσεων).
Κανένας λόγος δεν υπάρχει για να κάψουμε το σχολείο, επειδή "θέλουμε" να μην περνάμε τις τάξεις του"
"Πώς θα μπει φρενο στο τροχο της ανακυκλωσης;"
Ενδιαφεροντα θεματα αν μη τι αλλο.
Το σχολειο μπορει να ιδωθει και ως φυλακη, αν ο "μαθητης" την εχει δει "καπως" και θεωρει πως χαραμιζεται η "σπουδαιοτητα" του εκει μεσα, πως ειναι πολυ ανωτερος γι αυτες τις "χαζομαρες". Πολλες φορες αυτη ειναι η συνεπεια του να εχει "δει" καποιος, περα απο το πεπλο του κοσμου της υλης. Σου λεει: "Για αυτα ειμαι εγω, για τα ανωτερα, τα της υλης ειναι αναξια για μενα". Αυτο ειναι λαθος φυσικα και ειναι μια παραμετρος που θα πρεπει να προσεξει πολυ, οποιος επιδιωξει πνευματικες εμπειριες, ειτε μεσω DMT/ψιλοκυβινη, ειτε μεσω πρακτικης χρησιμοποιησης σεξουαλικης ενεργειας. Μετα, θα πρεπει να γυρισει στα της υλης, και να γινει "ομπιβατελ", να αναπτυξει ολες αυτες τις αναγκαιες δεξιοτητες, οπως για παραδειγμα την συναναστροφη με αλλους ανθρωπους και το κοινωνικο συνολο σε καποιο βαθμο τουλαχιστον.
Αν παλι αυτος ο "μαθητης" οντως εχει αυτες τις ικανοτητες που θεωρει πως εχει, και τις εχει κανει μονιμο κτημα του, τοτε ο κοσμος της υλης δεν μπορει να τον κρατησει, οποτε δεν αποτελει φυλακη για εκεινον, οποτε δεν υπαρχει λογος να γκρινιαζει.
Αν γκρινιαζει ομως, οπως και συμβαινει στο 99% των περιπτωσεων, ειναι επειδη ειναι μεταξεταστεος σε πολλα μαθηματα, και θα πρεπει να τα κατανοησει και να τα περασει.
Θα ελεγε πως ισως και να υπαρχει καποια αναγκη να τελειωνουμε με τον κυκλο των εμπειριων μας, απο την αποψη του "οι καιροι ου μενετοι" (οι καιροι και οι ευκαιριες δεν περιμενουν) και του "Σπευδε βραδεως". Ισως το "τωρα" να αποτελει την πιο κορυφαια ευκαιρια μας να επιτυχουμε κατανοηση και να υπερβουμε το επαναλαμβανομενο μοτιβο της ταλαιπωριας μας, καθως εμεις την δημιουργουμε βασει των πεποιθησεων μας. Αυτο ειναι και το καρμα ή πεπρωμενο μας. Οπως λεει και η Δ: "Αν δεν το κάνουμε τώρα, τότε πότε; "
Φρενο στον τροχο της ανακυκλωσης μπορει να μπει οταν το επιτρεψει το καρμα μας, οταν εχουμε "πληρωσει" και με το παραπανω τα χρεη μας. Πιο πριν δεν γινεται. Επομενως ο σωφρων ανθρωπος ζει με τετοιο τροπο ωστε ειτε να μην δημιουργει χρεη ή ειτε να αφαιρει. Ζει ως σοφος. Για να εχει γινει σοφος, θα πρεπει να εχει περασει τα μαθηματα του σχολειου της υλης, να τα εχει κατανοησει βαθεως, και να ζει χωρις να ξεχνα αυτα τα διδαγματα στην καθημερινοτητα του. Εδω βλεπουμε την σπουδαιοτητα των διαλογων που εχουμε κανει κατα κορον σε αυτον τον χωρο, "ψειριζοντας την μαιμου" οσον αφορα την βελτιστη συμπεριφορα μας σε διαφορες καταστασεις. Ψαχνουμε διαρκως τον κορυφαιο τροπο συμπεριφορας, που να ειναι συννομος με τα παραπανω. Σε αυτο το πλαισιο δεν περισσευει κανενας σχολιαστης, και καμια οπτικη.
Γενικα, οποιος θελει να ξεμπερδευει με το σχολειο, θα πρεπει να το τελειωσει οπως μπορει. Αν καποιος θελει να το παρατησει ή να μεινει αιωνιος φοιτητης χωρις να περναει ποτέ κανενα μαθημα, αυτο ειναι δικαιωμα του, ομως δεν δικαιουται να επιβαλλει την αποψη του στους υπολοιπους που δεν συμφωνουν. Το σχολειο της ζωης σιγουρα θα του επαναφερει συνεχως ως παθηματα, τις αστοχιες του σε κατανοηση σε μαθηματα.
ΕΣ
Περι βασιλικης τεχνης δεν θα συμφωνησω πως ειναι μονο κακη. Αν ως βασιλικη τεχνη νοειται ο τροπος που ενας ανθρωπος μπορει να απελευθερωθει εξελισσομενος, τοτε το θεωρω κατι σπουδαιο. Αν αφορα κολπακια ή αθεμιτες πρακτικες αυτο δεν το γνωριζω. Αυτο που γνωριζω ειναι πως στην πορεια μας η Ηθικη ειναι εκ των ων ουκ ανευ (απαραιτητη), αν και καποιες φορες ειναι δυσκολο να την διακρινουμε ορθα. Διευκρινιζω παντως πως δεν αντιλαμβανομαι σε τι αναφερεσαι οταν γραφεις "βασιλικη τεχνη". Αν εννοουμε στοες,ταγματα κτλ ισως εκει να βρουμε και πολυ ενδιαφερουσες και χρησιμες πληροφοριες, δεν μπορει να ειναι ολα κακες πρακτικες, ομως καλυτερα καποιος νεος να απεχει διοτι θα δυσκολευτει στη διακριση
ΑπάντησηΔιαγραφή"Περπατώντας ανάμεσα στον πόνο, στα βασανιστήρια ανίατων περιστατικών, αναρωτήθηκα και θέλω να σου υποβάλω μία ερώτηση να σκεφτείς. Πόσο αναγκαίο είναι να πιει κανείς μέχρι και την τελευταία σταγόνα της ζωής όταν αυτή είναι μαρτυρική. Τι να καταγραφεί στην συνειδητότητα που δεν έχει καταγραφεί; Τι να περιμένει να συνειδητοποιήσει κανείς συνδέοντας την διάνοια με τον ανείπωτο πόνο; "
Ας δοκιμασω μια απαντηση. Ειναι δυσκολη η διακριση. Αν εχουμε εναν ασθενη, που εχει εκτεθει σε ραδιενεργεια απο πυρηνικο αντιδραστηρα, και ειναι βεβαιο πως θα πεθανει σε 48 ωρες, ε, ισως τοτε να μην ειναι και τοσο αναγκαιο να τον υποχρεωσουμε να περασει το μαρτυριο του πονου του να λιωνει το δερμα και τα σωθικα του. Ομως, αυτο αφορα μιαν ασθενεια απο ατυχημα, οχι μια ασθενεια που "τον βρηκε". Δεν θελει πολυ, αν δεχτουμε αυτην την λογικη, να αρχισουμε να κανουμε ευθανασιες δεξια και αριστερα ακομα και για καρκινους που ειναι συνηθως ασθενεια του ασθενη και οχι απο ατυχημα. Επισης, η περιοδος που ενας ανθρωπος αναμενει τον θανατο του δρα καποιες φορες απολυτρωτικα για τον ιδιο. Η ιδια η φιλοσοφια ειναι κατα βαση μελετη θανατου. Οταν λοιπον ενας ανθρωπος κοιταει τον θανατο καταματα, αυτη ειναι μια πολυ σημαντικη περιοδος για τον ιδιο για βαθιες συνειδητοποιησεις που δεν θα πρεπει να την αποστερηθει. Υπαρχει λογος για βιωμα των δυσκολων περιοδων. Ωραια θα ηταν να μην συναντουσαμε ποτέ τιποτα επιπονο ή δυσκολο, αλλα χωρις πονο δεν υπαρχει γνωση και βιωματικη εμπειρια. Θα μεναμε για παντα ανευθυνα παιδια.
Υπαρχει μια ιστορια στην ανατολη για ενα συνηθισμενο ανθρωπο, οχι γιογκι ή τελοσπαντων καποιον που απο μικρο παιδι εχει αφιερωθει σε μοναστηρι επιδιωκοντας την φωτιση, ο οποιος ανεμενε να πεθανει λογω ασθενειας αλλα δεν πεθαινε, και οι μηνες περνουσαν, και ξαφνικα εγινε καλα, ο οποιος μεσα απο αυτην την δυσκολη διαδικασια οπου στην ουσια ειχε καταφερει να αποδεχτει τον θανατο και να κανει την ειρηνη του με αυτο, οπου βρηκε την φωτιση! Χωρις πρακτικες, περιπλοκες μεθοδους ή νοητικες ασκησεις, ουτε τιποτα. Απλα, αντικρυζοντας τον θανατο καταματα και με αποδοχη. Επομενως, το να σκεφτομαστε να κοψουμε εξ ολοκληρου αυτην την περιοδο σε εναν ανθρωπο ειναι εγκληματικο και ας το κανουμε απο καλοσυνη για να μην ταλαιπωρηθει ή πονεσει. Εγκληματικο ειναι που δεν προετοιμαζουμε τους ανθρωπους για την αναποφευκτη εκεινη στιγμη, λες και οταν κατι το αγνοουμε, αυτο θα παψει να υφισταται (στρουθοκαμηλισμος). Καθε γονιος θα πρεπει να ξερει για το παιδι του πως η μονη προστασια που μπορει να του παρεχει, ειναι να τον βοηθησει να αναπτυξει την δυναμη να ανταπεξερχεται στις δυσκολιες που θα τον βρουν και οχι να μην τον αφηνει να ζησει μην παθει τιποτα, εξαιρουμενης φυσικα της παιδικης του περιοδου οπου εχει αναγκη το περιβαλλον ασφαλειας.
ΕΣ
Καλώς. Κάτω από αυτό το πρίσμα, κατά πάσα πιθανότητα μετεξεταστέοι. Αν και τελευταία δεν πιστεύω και πολύ στην μετεμψύχωση. Αλλά στο προγονικό DNA. Χωρίς να είμαι απόλυτη. Στην μεταβίβαση του προγονικού ιστορικού. Που δεν αφορά μόνον την κατασκευή του σώματος αλλά όλο το πακέτο. Οτι είμαστε δηλαδή το αταβιστικό αποτέλεσμα της εξέλιξης των προηγούμενων στην αλυσίδα μας. Έτσι θα ήθελα να σου πω και κάτι που μπορείς να λάβεις υπ' όψιν σου ή και όχι. Τα αυτοάνοσα, αγαπητέ μου Στοχαστή, είναι κληρονομικά. Ενδεχομένως και μάλλον τα πυροδοτεί βέβαια η ζωή που κάνει κανείς κι ίσως να μην είχαν εκδηλωθεί αν δεν έκανε ετούτο ή εκείνο. Και έκανε κάτι άλλο. Αλλά είναι εκεί η κληρονομική προδιάθση, η εντολή, το γονίδιο. Είναι εκεί λοιπόν, το κρατάει κανείς σε ύφεση, συμφιλιώνεται και ζει μ' αυτό και το αποδέχεται όπως αποδέχεται και όλα τα καλά στοιχεία που κληρονόμησε από την γενιά του. Και εργάζεται με ιερότητα για την εξέλιξη του ώστε να μεταβιβάσει με την σειρά του ό,τι ιερότερο και σεπτό στους δικούς του απογόνους. Η σκυτάλη των γενεών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τόσα πολλά ξέρουμε για την Λευκή Αδελφότητα, αφού έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια της και λειτουργεί χώρους για σεμινάρια αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης σε κάθε επαρχιακή πόλη, - με τι χρήματα άραγε; - ώστε να μας ..επιμορφώσει όλους, όμως λίγα πράγματα ξέρουμε για την Μαύρη Αδελφότητα και τις διαφορές της από την Λευκή. Για τους λεγόμενους γαλαζοαίματους που μόνον γαλαζοαίματοι δεν είναι. Σκέφτομαι και το εξής. Τελικά ποια είναι η Νέα τάξη Πραγμάτων; Είναι η Λευκή; Γιατί για να υπάρχει νέα τάξη άρα υπήρχε και παλιά την οποία έρχεται να αντικαταστήσει. Την Μαύρη;
***
Δ.
αυτό που κατά κύριο λόγο κληροδοτούν οι προηγούμενοι στους επόμενους και έχει και τη μεγαλύτερη δυναμικότητα είναι η... βρώμα τους... το αν γίνεται συνειδητά ή μη είναι δευτερεύον... πχ. αναφέρθηκαν τα αυτοάνοσα. αν παρατηρήσετε θα δείτε ότι οι οργανικές αδυναμίες των προγόνων εκδηλώνονται σε μικρότερη ηλικία στους απογόνους απο ότι εκδηλώθηκαν σε κεινους, και 5-10 φορές πιο δυναμικά! για ποιο λόγο οφείλει λοιπόν ο νεότερος να αντιμετωπίσει με ιερότητα και να δεχτει με στωικότητα το κληροδότημα του παλαιότερου και μάλιστα να δουλέψει πάνω σ' αυτό, όταν δεν ευθύνεται καν ο ίδιος για κείνο; όχι, είναι ο παλαιότερος εκείνος που ΟΦΕΙΛΕΙ να βρει τρόπους να ΜΗΝ κληροδοτήσει τα δικά του βάρη στα παιδιά του... το πώς θα το κάνει αυτό, είναι δικό του θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν καθόλου το πρωταρχικό Ον... αυτο το Ον δεν ενδιαφέρεται για το αν ο γιαννης βιάζει τα παιδιά του ή αν η σούλα κερατωνει τον ανδρα της ή αν ο τραμπ κάνει πολέμους ή αν πρόσφυγες πνίγονται στη μεσόγειο εξαιτίας της αλαζονείας και της αμέλειας κάποιων... αυτά όλα και οτιδήποτε σχετίζεται με αρετή ή μη αφορούν αποκλειστικά και μόνον τον άνθρωπο, κανένας θεός δεν ενδιαφερεται για το καλό ή το κακό, καμιά θεία δίκη δεν υφίσταται, κανένας δεν τιμωρείται ούτε επαινείται μετά θάνατον, απλώς τα πάντα όλα ανακυκλώνονται μέσα σε χωροχρονικούς βρόχους... πόσο μαλλον δεν ενδιαφέρουν το όντως ον καθόλου, καθότι δεν είναι αυτό που έφτιαξε την ύλη, άλλοι φτιάξανε την ύλη, αποστάτες, οι απορροές του πλωτίνου, τους λόγους δεν τους ξέρω ούτε πώς συντελέστηκε η απόσπαση τους... δεν υπάρχει κανένα σχολείο και καμιά εκμάθιση για κάτι που ήταν πάντα τέλειο εκεί στην ακινησία και στο άχρονο του και όλοι εδώ κάποτε υπήρξαμε εκεί τέλειοι ως κομμάτια αυτου του τέλειου όντως... κάποια στιγμή ξεκίνησε ο χρόνος και κει κάποιοι επέλεξαν να αποσπαστούν παίρνοντας μαζί τους μέρη της ενέργειας αυτού του όντος, όλους εμάς δλδ κι ό,τι αντιλαμβανόμαστε ως δημιουργία, μετατρέποντας τα σε υλη! ωστόσο, μέσα στον πυρήνα αυτης της ύλης υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει πάντα ο σπινθήρας της επιστροφής της στην πρωταρχική ενεργειακη πηγή της, εξ ου και η τάση αυτοκαταστροφής της εκδηλωμένης ύλης και η επιστροφή της στη μορφη της ενεργειας, ο ουροβόρος... πώς λοιπον θα μπορουσε να χαλιναγωγηθεί από τους αποστάτες αυτο το κομμάτι της ενεργειας ώστε να παραμένει όσο το δυνατόν περισσότερο σε κατασταση ύλης και να μην αυτοκαταστρεφεται μέχρι να βρεθεί ίσως το επόμενο βήμα που θα επιλέξουν να κάνουν οι αποστατες με το κομματι της ενεργειας αυτης που απεσπασαν δια της βιας;; ενας τρόπος είναι ο εγκλωβισμος αυτης της μεριδας μεσα σε χωροχρονικους βροχους, φουσκες συμπαντα, που θα ανακυκλωνονται συνεχως... ενας αλλος ειναι η σπορα διδαχων, φιλοσοφιων κλπ. που θα μπορουσαν κατα το δυνατον να ελεγχουν την ταση αυτοκαταστροφης της εκδηλωμενης υλης-ανθρωπου και να της δινεται παραλληλα και κάποιο ειδος σκοπου προς επιτελεση στην πορεια της, ωστε να παραμενει σε εκδηλωση όσο το δυνατον περισσότερο... και φανταστειτε ότι ακομη και μετα απο χιλιαδες χρονια διδαγματων περι αρετης κλπ. ο άνθρωπος παραμενει ενα αγριο θηριο, ακριβως γιατι αυτη ειναι η φυση του, ο πρωταρχικος του σπινθηρας το καλει να επιστρεψει στην αρχικη του πηγη μεσω της καταστροφης του, και αυτος ολο προσπαθει κι ολο ανακυκλωνεται μεσα στον βροχο που τον εχουν κλεισει, γιατι δεν υπαρχει διαφυγη απο τον βροχο αυτον, μεχρι να αποφασισουν τη μαζικη φυγη όλης της ενεργειακης ποσοστητας οι δημιουργοι του... τόσο απλά λοιπον :)
Η Βασιλική Τέχνη είναι η τέχνη της κυριαρχίας στις Δυνάμεις, δηλαδή η διαχείριση των δυνάμεων της φύσης και όχι αυτών του ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι ο χειριστής, κάτοχος της Βασιλικής Τέχνης, χρησιμοποιεί τις δυνάμεις αυτές προς όφελός του ή προς όφελος τρίτων, ουδόλως αλλάζει την ουσία που τον καθιστά «βασιλιά» της Ύλης.
Η αλήθεια όμως, είναι πως ο βασιλιάς αυτός δεν στιρίζει την δύναμή του στις δικές του δυνάμεις (άρα και την δική του αξία), αλλά σε ξένες προς αυτόν δυνάμεις, τις οποίες νομίζει πως ελέγχει.
Αν η Βασιλική Τέχνη ήταν η τέχνη της εξουσίας επάνω στις δικές μας άλογες, ερπετικές και ενστικτώδεις ορμές όπως διατρανώνουν οι Τέκτονες, τότε θα ήταν θεμιτή και Θεία.
Όμως δεν πρόκειται περί τέτοιας. Διότι αν ήταν έτσι, θα έπρεπε η τέχνη να υποκαταστήσει τη διαδικασία της βιωματικής εξέλιξης, μέσω της διάδρασης αιτίου-αποτελέσματος που με τη σειρά της αποτελεί μίαν εξατομικευμένη και επ-όδυνη διαδικασία (εναλλαγή ηδονής και οδύνης) για κάθε άνθρωπο.
Η Τέχνη όμως, έρχεται να υποκαταστήσει την ατομική διαδικασία ως «σκονάκι» στο σχολείο, ως τέχνασμα δηλαδή, που διδάσκεται (μύηση) και δεν κατακτιέται ιδίοις δυνάμεως από τον μαθητή (μυούμενο).
Και γιατί να είναι κακό, αυτό αφού θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα; ρωτάει κανείς.
Πρώτα απ’ όλα, η πεπατημένη των άλλων, είναι πορεία άλλων και όχι δική μας.
Ακόμη δηλαδή και αν επρόκειτο για βιωματική γνώση που απέκτισαν άλλοι και μας την μεταφέρουν, δεν μας αφορά, διότι είναι προσαρμόσμένη στα δικά τους μέτρα αντίληψης και ανάγκης.
Κατ’ αυτή την έννοια, η γνώση των άλλων δεν γίνεται βιωματικό μας κτήμα. Θα πρέπει να βιώσουμε πρώτα κάτι, ώστε να το αφομοιώσουμε και να το προσαρμόσουμε στα δικά μας νοητικά μέτρα.
Αυτός είναι και ο λόγος που η στεγνή γνώση δεν δίνει αξία στον φορέα της, αν δεν την εφαρμόζει βιωματικά. Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά...
Ωστόσο η Βασιλική Τέχνη, δεν είναι γνώση που αθροίστηκε και μεταφέρεται έτσι στους μυούμενους.
Είναι τέχνασμα που παρακάμπτει την γραμμική πορεία της ατομικής εξέλιξης.
Εξαναγκάζει τον μυούμενο να βιώσει τελετουργικά δρώμενα και μέσω αυτών, να αποδεχτεί μια δογματική γνώση. Θα βιώσεις ΑΥΤΟ για να καταλάβεις ΑΥΤΟ!
Η Βασιλική Τέχνη, αποσκοπεί στο να μπορεί ο «βασιλιάς» να ελέγχει ή να χρησιμοποιεί δυνάμεις της φύσης και να τις κατευθύνει όπως επιθυμεί. Κυρίαρχος στην ύλη.
Ωστόσο κυρίαρχος στην ύλη γινεται και οποιοσδήποτε άνθρωπος πορευτεί τον αρμονικό δρόμο της εξέλιξης.
Η διαφορά είναι τεράστια. Ο πραγματικός βασιλιάς που κατέκτησε το βασίλειό του με την αξία του, διαφεντεύει την ύλη κατά συνείδηση, με πνεύμα δικαίου και του σεβασμού στην κοσμική τάξη. Είναι δηλαδή αγαθός βασιλεύς. Απεμπλέκεται από αυτήν και δεν έχει καμία εξάρτηση μαζί της.
Ο «βασιλιάς» της Τέχνης, είναι ένας ψεύτικος βασιλιάς της ύλης που είναι εγκλωβισμένος μέσα στην παγίδα της και δεν μπορεί να διαφύγει από αυτήν. Εκτός αυτού, δεν είναι συνετός κυρίαρχος της ύλης, διότι δεν είναι ικανός να την διαχειριστεί με αγαθό τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή παραβαίνει αυτή την νομοτέλεια, τιμωρείται παραμένοντας δέσμιος και εξαρτήμενος από την ύλη. Από βασιλιάς της ύλης, μετατρέπεται σε υπηρέτη της. Υπηρέτης των ξένων δυνάμεων, την φύση των οποίων δεν γνωρίζει.
Ο ψευτοβασιλιάς πέφτει θύμα της απληστίας του για δύναμη και εξουσία (ανθρώπινη αδυναμία). Εγκλωβίζεται μέσα στην παθογένειά του, δεν εξελίσσεται και διεγείρει μηχανισμούς αποκατάστασης (κάρμα).
Η μαγεία χτυπά τελικά τον μάγο και τον καίει! Σοφή κουβέντα μεταξύ των μυστικιστών που κάνουν την αυτοκριτική τους...
Από όλο αυτό, ένας χαίρεται. Ο Εωσφόρος που εμποδίζει την πρόοδο ή αλλιώς, αυτός που βρίσκεται εκεί για να δυσκολεύει τα πράγματα...
Ο «δημιουργός» της ύλης, είναι στην πραγματικότητα ο συντηρητής της. Είναι αυτός που ρυθμίζει έτσι τους κανόνες της, ώστε να δελεάζει και τελικά να εγλωβίζει της πνευματικές οντότητες μέσα στα δεσμά της.
Δεν είναι όμως Θεός με την απόλυτη έννοια.
Υπάρχει κι αυτός, χάριν Θεού.
Εδώ όπου Θεός, εσείς βάλτε ότι θέλετε: Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, Όντως Όν, Δημιουργό Σκέψη, Δία, Μεγαλό Μανιτού, Όντιν, Πανσυμπαντικό Λόγο, Φάνη, Αλλάχ, κτλ.
Είναι και αυτός δημιούργημά Του και επιτελεί άψογα το καθήκον που του ανέθεσε.
Φυσικά και δεν μπορεί να εμοδίσει στην πραγματικότητα το Θείο Σχέδιο. Η αποστασία του ήταν προσχεδιασμένη. Ήταν ο καλύτερος και γι αυτό επιλέχθηκε για τέτοια αποστολή (ήταν του Χάρβαρντ που σας έλεγα)...
Ο εγκλωβισμός που επικαλείται η ανώνυμη, δεν είναι απολύτος. Αφορά τον άνθρωπο που δεν εγκαταλείπει τον μικρό του Εαυτό για να γνωρίσει τον μεγάλο Εαυτό.
Είναι άπειροι αυτοί που αενάως διαφεύγουν από τον βρόγχο.
Και άλλοι τόσοι (ίσως και περισσότεροι) είναι αυτοί οι «νέοι», που εισέρχονται στην ύλη για να «εγκλωβιστούν» στα δεσμά της.
Το αταβιστικό αποτέλεσμα της εξέλιξης, αφορά μόνο το υλικό μας σώμα.
Το ψυχοπνευματικό μας σώμα, καλείται να βιώσει μέσα από το συγκεκριμένο σαρκίο νέες ευκαιρίες επίγνωσης. Για την ακρίβεια, το επιλέγει...
Στο επίπεδο του ανθρωπίνου όντως, υπάρχει ατομική ψυχή και πνεύμα.
Στις κατώτερες βαθμίδες των όντων, η ψυχή και το πνεύμα έχουν μια συλλογικότητα και ακόμη πιο κάτω στον εξελικτικό πίνακα των όντων, στην απλούστερη μορφή τους, υπάρχει ένας υλικός κατακερματισμός πολυσυλλεκτικής βιωματικής παρουσίας, δηλαδή εκατομμύρια υλικά σώματα, σε μια ψυχή και ένα πνεύμα...
ΛΥΚΙΟΣ.
λύκιε, αυτό που περιγράφεις ως βασιλική τέχνη, μάλλον σε πράσινη μαγεία παραπέμπει, στον έλεγχο δλδ των στοιχειακών της ύλης... η βασιλική τέχνη είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, θεουργία λέγεται αλλιώς και στοχεύει στην προσέγγιση ανώτερων πνευματικών σφαιρών από τις υλικές και στην τελική ένωση με το θείο... θεωρητικά τώρα όλα αυτά βάσει του δυτικού αποκρυφισμού, για να μη γίνεται σαλατοποίηση κυρίως και λέει ο καθένας τα δικά του... επίσης, το όντως ον που αναφέρεις, τουλάχιστον στην αρχαιοελληνική γραμματεία και βάσει των προσωκρατικών, δεν σχετίζεται με τους δημιουργούς που αναφέρεις ως ομοίους, δεν σχετίζεται καν με την έννοια της κινητικής χωροχρονικής δημιουργίας, βρίσκεται σε ακινησία κάπου εντελώς αλλού κι έξω απο αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως δημιουργία! μόνο με την έλευση του χριστιανισμού και τη γείωση αυτού του όντος στον νεοπλατωνισμό γίνονται αναφορές περί σχέσης του με τη δημιουργία, στις απορροές του πλωτίνου...
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητε Λυκιε, αν και εξαιρετικα γραμμενα τα σχολια σου περι βασιλικης τεχνης (ποσο πιο απλα να τα πεις..), και ξεκαθαρα διατυπωμενοι οι λογοι των αποψεων που εκφραζεις, ομολογω πως δυσκολευομαι να παρω θεση ή να κατανοησω. Ειναι τελικα θεμιτη και ηθικη η χρηση της βασιλικης τεχνης στην πορεια αυτογνωσιας του ανθρωπου; Τι εννοουμε οταν λεμε βασιλικη τεχνη, τι οριζεται ετσι, απο ποιες πρακτικες και τεχνικες αποτελειται; Ειναι αραγε εφικτο να σου ζητησω να εκφρασεις ενα ή δυο παραδειγματα ή δεν ειναι πρεπον;
Ας διατυπωσω καποιες αποριες μου. Ποιες ειναι οι δυναμεις της φυσης; Εννοουμε οντοτητες σε αλλα επιπεδα υπαρξης;
"Ακόμη δηλαδή και αν επρόκειτο για βιωματική γνώση που απέκτησαν άλλοι και μας την μεταφέρουν, δεν μας αφορά, διότι είναι προσαρμόσμένη στα δικά τους μέτρα αντίληψης και ανάγκης."
Σωστο ειναι αυτο, πως θα πρεπει να βιωσουμε πρωτα κατι σχετικο ή αντιστοιχο, ωστε να αφομοιωσουμε την γνωση και να γινει κτημα μας. Αλλα δεν ειναι πάντα απαραιτητο να γινεται ετσι. Ενας φιλοσοφος νοητικα ή ενα ατομο με ενσυναισθηση μπορει να μπει "στα παπουτσια" του αλλου, και να βιωσει τι αισθανεται και τι περναει, χωρις να χρειαζεται να του συμβει αντιστοιχο δραμα. Σοφη συμβουλη το να μαθαινουμε οταν παθαινουμε, ομως δεν ειναι απαραιτητο να παθαινουμε για να μαθαινουμε. Μπορουμε να το "βλεπουμε" και χωρις να μας συμβαινει, αφαιρωντας ετσι την καρμικη υποχρεωση του να μας συμβει για να "δουμε την γλυκα" ωστε να συμμορφωθει η συμπεριφορα μας. Θελω να πω, πως μια πιθανη κακη χρηση της βασιλικης τεχνης δεν την καθιστα κακη αυτην καθ'αυτη, οπως δεν ειναι κακο το μαχαιρι επειδη ο δολοφονος το χρησιμοποιησε για το εγκλημα του.
"Ο ψευτοβασιλιάς πέφτει θύμα της απληστίας του για δύναμη και εξουσία (ανθρώπινη αδυναμία). Εγκλωβίζεται μέσα στην παθογένειά του, δεν εξελίσσεται και διεγείρει μηχανισμούς αποκατάστασης (κάρμα)."
Αυτο φαινεται ως ξεκαθαρη νομοτελεια. Εφοσον ο βασιλιας δεν εχει γινει τετοιος με την αξια του, αυτη η συνεπεια ειναι αναποφευκτη.
Η απορια μου βρισκεται στο τι εννοουμε οταν λεμε αλλοτριες δυναμεις. Καλως ή κακως, σε ενα βαθμο, ειμαστε υποχρεωμενεοι λογω του οτι δεν ειμαστε ακομα τελειοι στο να στηριζομαστε σε δυναμεις εξω απο εμας. Τροφη, αερας, ηλιος κτλ. Αν εννοουμε πρακτικες μαυρης μαγειας, δηλ πρακτικες μαγειας που ασκουνται σε τριτους παρα την θεληση τους (διοτι αν ηταν για καλο τους, τοτε θα μιλουσαμε για ευλογια-λευκη μαγεια)
Ο μαγος δεν ειναι απαραιτητα αρνητικη εννοια, καθως υπαρχει σε πολλες παραδοσεις, απο σαμανους και δον Χουαν μεχρι Αττεσλη. Εννοουμε τον ανθρωπο που ελεγχει τις ενεργειες του και δεν τις σπαταλα και αποκτα δυναμεις ως αποτελεσμα. Φυσικα και υπαρχουν καποιες απαραβατοι κανονες. Οπως το να μην χρησιμοποιουνται ποτέ αυτες οι δυναμεις, για να επηρεασουν την ελευθερη βουληση των ανθρωπων.
Τα αναφερω ολα αυτα, διοτι θεωρω αρκετα χρησιμο να εντοπισουμε και να διατυπωσουμε ευκρινως τον διαχωρισμο μεταξυ του σωστου και του λαθος κατα τα προτυπα της αρετης και της ηθικης για να ξερουμε και εμεις και αλλοι ανθρωποι που ψαχνονται τα ορια.
ΕΣ
"Αν και τελευταία δεν πιστεύω και πολύ στην μετεμψύχωση. Αλλά στο προγονικό DNA. Χωρίς να είμαι απόλυτη. Στην μεταβίβαση του προγονικού ιστορικού[..]Τα αυτοάνοσα, αγαπητέ μου Στοχαστή, είναι κληρονομικά. Ενδεχομένως και μάλλον τα πυροδοτεί βέβαια η ζωή που κάνει κανείς κι ίσως να μην είχαν εκδηλωθεί αν δεν έκανε ετούτο ή εκείνο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστα και ευστοχα ειναι αυτα. Ουτε μετεμψυχωση, ουτε μετενσαρκωση αποτελουν και για μενα δοκιμους ορους, καθως στην τελικη δεν ξερουμε και τι συμβαινει μετα θανατον. Ο ορος που αποδεχομαι ωστοσο ειναι αυτος που διαβασα απο Γκουρτζιεφ και ηταν "επανεμφανιση". Αυτο, το πιστευω. Πως ο ανθρωπος "επανεμφανιζεται" διαρκως και αεναως, με τα αλυτα θεματα του, με τα προβληματικα μοτιβα σκεψης και δρασης του, με τις αστοχες πεποιθησεις του κοκ, και κατα συνεπεια δεχεται ξανα και ξανα τα αναλογα αποτελεσματα αυτου του τροπου συμπεριφορας. Περναει τα "ιδια" (παρομοια) βασανα, την ιδια "πίστα", εως οτου την περασει. Αν την περασει. Καθως δεν υπαρχει μνο το πανω, υπαρχει και το κατω. Πού το ξερουμε δηλ πως εχουμε απειρες ζωες και πάντα οταν αποτυγχανουμε θα ξεκιναμε απο την ιδια πιστα; Οχι, ειναι πιο δικαιο, να υπαρχει αρνητικη βαθμολογια, οταν δεν εμφανιζομαστε ανταξιοι της ανθρωπινης ιδιοτητας, να την χανουμε και να κατεβαινουμε κατασταση υπαρξης κατα τα προτυπα των Δαντικων κολασεων. Πιστευω λοιπον την επανεμφανιση, διοτι την βιωνω οσο περναει ο χρονος, κατα την διαρκεια της ζωης μου. Δεν μπορω να ξεφυγω απο τον εαυτο μου. Ακομα και αν αλλαξω περιβαλλον, αργα ή γρηγορα θα ερθω αντιμετωπος με μια κατασταση αναλογη εκεινης που με ειχε δυσκολεψει παλιοτερα και τα ειχα κανει θαλασσα. Το ζητημα ειναι πως σε καθε ανθρωπινη ζωη μας εχει δοθει ενας συγκεκριμενος αριθμος τετοιων εμπειριων. Αρα, οι προσπαθειες και τα "πενηνταρικα" για το "μηχανημα" δεν ειναι ατελειωτα. Επομενως, δεν ειναι σωφρον να τις πεταμε αυτες τις ευκαιριες σαν χαρτοπετσετες, περιμενοντας την επομενη, αλλα να τις βιωνουμε με προσοχη και σεβασμο.
Το προγονικο ιστορικο σαφως και υπαρχει. Δεν ηρθαμε ουρανοκατεβατοι απο το πουθενα. Ειμαστε το αποτελεσμα μια αλυσιδας εξελιξεων, το προιον του συνολου των επιτευγματων και αποτυχιων των προγονων. Ο λογος που αποδεχομαστε αυτην την κληρονομια με περηφανια, ειναι θεμα τιμης και σεβασμου στους προγονους για οτι καταφεραν, οσο μικρο ή μεγαλο και αν ηταν. Αλλο αυτο, και αλλο να μεινουμε κολλημενοι σε αυτο. Δεχομαι την κληρονομια του παππου μου, αλλα θα φροντισω να την κανω οσο πιο σπουδαια εγω την φανταζομαι, και οχι μουσειο. Αντιστοιχα, δεν θα μεινουμε κολλημενοι σε οσα βλεπουμε πως ηταν οι προγονοι. Θα τα βελτιωσουμε και εξελιξουμε. Αρα, τα αυτοανοσα δεν ειναι ακριβως κληρονομικα, αλλα αφορουν κληρονομικη προδιαθεση. Αυτο σημαινει πως στατιστικα μιλωντας, παρατηρουμε αυξημενα ποσοστα εμφανισης των ιδιων αυτοανοσων, στους απογονους οσων ηδη τα ειχαν. Τα αυτοανοσα ομως δεν παιζουν Τζοκερ και τυχερα παιχνιδια για να λενε: "Μμ, εσυ οχι, εσυ οχι, ωπ, εσυ φατο το αυτοανοσο για να πιασουμε το αντιστοιχο ποσοστο".
ΕΣ
Ναι, σαφως και εχει εγχαραχθει μια διαδρομη απο το προγονο, ομως εξαρταται απο το αν την βαδισει και ο απογονος ωστε να μετουσιωθει ξανα. το αποτελεσμα. Ειναι ωραιο το ρητο που λεει: "Δεν ειναι πως το μεταβολικο συνδρομο "τρεχει" στην οικογενεια σου, ειναι πως κανεις δεν τρεχει στην οικογενεια σου". Αυτο συνοψιζει την ουσια. Αν κανεις δεν τρεχει στην οικογενεια, ειναι αρκετα πιο δυσκολο το ατομο να ξυπνησει μια μερα και να πει: "Θα αρχισω που και που να τρεχω, ετσι μουρθε" επομενως το ποσοστο εμφανισης του μεταβολικου συνδρομου σε αυτο το ατομο θα ειναι αυξημενο. Σπαει, ομως, οπως σπαει μια κακια συνηθεια και αλλαζει το πεπρωμενο ετσι του ατομου. "Οκ, και πού θα ξερουμε εμεις, τι ειναι σωστο να κανουμε ή τι κανουμε λαθος και αρρωσταινουμε;" Πολυ καλη ερωτηση. Η ιδια η ασθενεια ή αυτοανοσο, δειχνει και το προβλημα. Η συνδεση αιτιου-αποτελεσματος ειναι νομος. Δεν υπαρχει τυχαιοτητα σε αυτα τα πραγματα. Η βαθυτερη αιτια των αποτελεσματων (πχ ασθενεια, αυτοανοσα) παντα αναγεται στον ανωτερο νοητικο πεδιο. Οποιος δυσκολευεται να την βρει, δεν εχει παρα να ρωτησει ωστε να την βρουμε μαζι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΣ
Δεν γνωρίζω κάτι για την πράσινη μαγεία. Η θεουργία όμως, είναι ακριβώς αυτό που εννοώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η τελετουργική επίκληση αλλότριων δυνάμεων, προκειμένου να μεσολαβήσουν ώστε εμείς να εξελιχθούμε υπερβατικά.
Η θεουργία δεν αφορά τον ένα και μοναδικό Θεό, αλλά "θεούς", δηλαδή οντότητες του δημιουργημένου κόσμου
που βρίσκονται στο αιθερικό και τον πνευματικό χώρο.
Ασφαλώς υπάρχει διακλιμάκωση αυτών των οντοτήτων, αλλά αυτό δεν αφορά την κουβέντα μας.
Η χρήση όμως οποιασδήποτε αλλότριας δύναμης, που επιδιώκει την διευκόλυνση του δικού μας έργου, δηλαδή την παράκαμψη της δικής μας προσπάθειας να κατακτήσουμε την αυτεπίγνωση και την ανάπτυξη των δικών μας δυνάμεων, την καθιστά παγίδα και αιτία εμπλοκής μας στην εξελικτική πορεία.
Αυτή είναι η "προσφορά" του Εωσφόρου στον άνθρωπο.
Αυτό είναι το δέλεαρ που τον παγιδεύει εδώ...
Όταν αναφέρθηκα στο Όντως Όν παράλληλα με τα άλλα ονόματα που χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν τον Θεό, το έκανα χωρίς να ορίσω την έννοια και τις ιδιότητες εκάστου ενός.
Το ανέφερα προκειμένου να κάνω κατανοητό πως αναφέρομαι στην υπέρτατη δύναμη που δημιούργησε τον κόσμο, πάνω από την οποία δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Προσπάθησα να το αποδώσω στην γλώσσα που ο καθένας μπορεί να καταλάβει καλύτερα, ανάλογα με την αξία που δίνει σε αυτές τις λέξεις.
Η τροφή, ο αέρας κι ο ήλιος, είναι αναγκαίες πηγές ενέργειας για τα υλικά μας σώματα.
Το ψυχικό και το πνευματικό μας σώμα, δεν χρειάζονται εξωγενείς πηγές πέραν αυτών που λαμβάνουν από τις αισθήσεις και την συνείδηση. Φυσικά και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μας δίνει τροφή, αλλά αυτή διέρχεται μόνο μέσω των δικών μας συναισθημάτων και της νοητικής μας επεξεργασίας.
Η πρόσληψη γνώσης με επαγωγικό τρόπο από τις εμπειρίες των άλλων, είναι αναγκαία και αναπόφευκτη.
Δεν χρειάζεται να πέσουμε στον γκρεμό για να βιώσουμε την εμπειρία του κινδύνου και του θανάτου. Την μαθαίνουμε επαγωγικά από τα παθήματα των άλλων.
Ωστόσο, κάποια πράγματα δεν μεταφέρονται απόλυτα. Πρέπει να τα βιώσουμε.
Ο έρωτας, η γεύση ενός φρούτου, η μυρωδιά ενός άνθους, το άγγιγμα του μεταξιού, η ζέστη, κτλ, δεν περιγράφονται αν δεν βιωθούν...
Η μαγεία, είτε είναι λευκή είτε μαύρη, είναι ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήση των ίδιων δυνάμεων προκειμένου να πετύχουμε κάτι που από μόνοι μας αδυνατούμε, διότι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμη ή δεν πρέπει να μπορούμε...
Ένα μαχαίρι στα χέρια ενός παιδιού, δεν μπορεί παρά να είναι μόνο κίνδυνος.
Δεν φταίει το μαχαίρι που είναι κοφτερό, αλλά αν δεν ήταν προσβάσιμο στο παιδί, δεν θα υπήρχε κίνδυνος για αυτό...
Νομίζω πως τώρα είμαι πιο κατανοητός.
ΛΥΚΙΟΣ.
Η τελετουργική μαγεία, η θεουργία, η μαντεία, η αλχημεία και ο αποκρυφισμός, είναι η χρήση αλλότριων δυνάμεων, δηλαδή πνευματικών ή οντοτήτων του αστρικού χώρου, όπου ευρισκόμενες σε ανώτερο επίπεδο της ύλης, την ελέγχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα όμως, ο άνθρωπος έχει εγγενώς τις ίδιες με αυτές δυνάμεις που όμως βρίσκονται εν υπνώσει, μέχρι να ενεργοποιηθούν με την θέωση του ιδίου.
Αντιλαμβανόμαστε πως όταν χρησιμοποιούμε δυνάμεις που ακόμη δεν είμαστε ικανοί να διαχειριστουμε, το αποτέλεσμα θα ειναι κακό και εμείς δεν θα έχουμε κανένα κίνητρο για να εξελίξουμε τις δικές μας δυνάμεις, ώστε να διαφυγουμε του υλικού μας εγκλωβισμού.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ποσο δικιο εχεις οταν λες πως πρεπει να βιωσουμε καποια πραγματα, οπως ο ερωτας. Αν βιωναμε τον ερωτα οπως θαπρεπε, τοτε ειμαι βεβαιος πως το τελευταιο πραγμα για το οποιο θα συζητουσαμε ειναι η διαφυγη απο τον κοσμο αυτο. Ας θυμομαστε παντως πως το να βιωσουμε καποιες φευγαλεες εννοιες οπως ο ερωτας, εξαρταται κατα βαση απο εμας, καθως ο αλλος μας εμπνεει να βγαλουμε κατι που ηδη βρισκεται μεσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η θεουργία δεν αφορά τον ένα και μοναδικό Θεό, αλλά "θεούς", δηλαδή οντότητες του δημιουργημένου κόσμου
που βρίσκονται στο αιθερικό και τον πνευματικό χώρο.[..]Η χρήση όμως οποιασδήποτε αλλότριας δύναμης, που επιδιώκει την διευκόλυνση του δικού μας έργου, δηλαδή την παράκαμψη της δικής μας προσπάθειας να κατακτήσουμε την αυτεπίγνωση και την ανάπτυξη των δικών μας δυνάμεων, την καθιστά παγίδα και αιτία εμπλοκής μας στην εξελικτική πορεία."
Καπως ετσι πορευομουν και εγω. Προσφατα ομως μια καλη φιλη, μου ειπε: "Γιατι δεν ζητας απο καποιον κοντινο σου ανθρωπο να σε βοηθησει;"
Γιατι αληθεια δεν το κανω; Σιγουρα εχω πιστη στον εαυτο μου πως μπορω και μονος μου, ομως μερικες φορες το βαρος φαινεται βαρυτερο και θα ηταν αρκετα χρησιμο αν εβαζε καποιος ανθρωπος ενα χερακι. Αυτος ειναι ο υπερ-ανθρωπος, που αρεσκεται να βοηθα αλλα και να μην ζητα βοηθεια. Εν πολλοις εχει τη λογικη του, καθως αμα ειναι να ζητησεις κατι αυτονοητο, τοτε δεν εχει νοημα, χανει την ομορφια, του να το δινει ο αλλος με τη θεληση του. Ομως,εδω υπαρχει και ο ανθρωπος που θυσιαζεται προσκολλημενος σε ενα κακο θρησκευτικο δογμα. Που δεν ζηταει και δεν ζει. Που δεν εχει κατακτησει την ισορροπια και βρισκεται στην ελλειψη.
Σκεφτομενος αυτα, καταθετω το ερωτημα. Γιατι αραγε να ειναι κακο να δεχτουμε βοηθεια απο ανωτερη οντοτητα-θεο του δημιουργημενου κοσμου οταν βεβαια κατι τετοιο δεν γινεται με το ζορι, αλλα με τη θεληση της, εφοσον βεβαια δεν επιζηταται καποιο αντιτιμο; Μηπως μας ανησυχει το γεγονος πως μπορει να μην ειναι "καλος" θεος (ντεβα) αλλα "κακος" (ασουρα) που υποκρινεται καλο, οποτε καλυτερα να μην μπλεξουμε; Και μιας που ειπαμε για τον Ηλιο, που αντιστοιχει στον θεο Απολλωνα, μια βοηθεια του δεν ειναι σαφως επιθυμητη και ευχαριστη αν μας εκανε την τιμη; Θα την κριναμε ως αλλοτρια με αρνητικη χροια;
Προσωπικα, πορευομαι οπως ανεφερες, γιατι μεχρι τωρα ετσι μου εβγαινε, αλλα καταθετω και τους στοχασμους μου
ΕΣ
Αγαπητέ μου Ελ. Στοχαστή, πολύ ωραία ερωτήματα που όμως δίνεις μόνος σου τις απαντήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βοήθεια από τον συνάνθρωπο, όχι μόνο είναι θεμιτή, μα και άκρως αναγκαία, αφού εξελισσόμαστε μόνο μέσω της αλληλεπίδρασης.
Αν ο συνάνθρωπος μπορεί να μας στηρίξει από αγάπη ή πρόθεση προσφοράς σε κάτι που έχουμε ανάγκη, ακόμη καλύτερα.
Άλλο ο συνάνθρωπος -που είναι άνθρωπος- και άλλο οι αλλότριες δυνάμεις που δεν είναι ανθρώπινες και κανονικά δεν επιδρούν αυτόκλητα με τους ανθρώπους.
Σαφώς όταν συμβεί αυτό, γινόμαστε δέσμιοι και εξαρτημένοι απ' αυτές...
Αυτό είναι το "αντίτιμο"...
Η επίκληση θεών προκαλεί ταύτιση και συντονισμό επικοινωνίας μαζί τους.
Η προσευχή όμως προς τον Ύψιστο, μας φέρνει σε επαφή με την ανώτερη δική μας Θεϊκή φύση! Τον ανώτερο πνευματικό μας εαυτό...
ΛΥΚΙΟΣ.
Βέβαια δημιουργείται το ερώτημα, αν μπορούμε να επικαλούμαστε την βοήθεια των Αρχαγγέλων και των Αγίων της εκκλησίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μεν αρχαγγελικές οντότητες, είναι ισχυρές και λειτουργούν υποστηρικτικά στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου, οι δε Άγιοι, είναι άνθρωποι που έζησαν ενάρετα (;) και καθαγιάστηκαν από τον κλήρο με λαϊκή ή όχι απαίτηση.
Αν και τεθνεώντες, η πίστη των χριστιανών, δημιούργησε ισχυρά στοιχειακά, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που όποιος πιστός τα επικαλείται, συντονίζεται μαζί τους και λαμβάνει βοήθεια.
Βέβαια κάποιοι εξ αυτών που πραγματικά μπορεί να θεώθηκαν, ίσως να μεσολαβούν όντως οι ίδιοι, σε κάθε επίκληση.
Δεν ξέρω αν έχουν το δικαίωμα όμως κι αν όντως το κάνουν.
Η επίκληση όντων από τις τάξεις των αγγέλων, ανήκει στην θεουργία, ακόμη κι αν είναι για καλό σκοπό.
Εξάλλου οι αποκρυφιστές, αυτές επικαλούνται στις πράξεις μαγείας.
Είμαι υπέρ της προσευχής και όχι της επικλησης.
Η βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει ο συνάνθρωπος είναι πολύ πιο ουσιαστική και θεμιτή, από το να την επικαλεστούμε από εξωανθρώπινες οντότητες.
Αν υπάρχει αγάπη, τότε οι άνθρωποι αλληλοθεραπεύονται και ο ένας εξελίσσει τον άλλον.
Είτε ως έρωτας, είτε ως φιλία, είτε ως αλτρουισμός, η αγάπη θεραπεύει.
Ας είμαστε δεκτικοί στο άγγιγμά της, διώχνοντας τις επιφυλάξεις και τις αναστολές μας.
ΛΥΚΙΟΣ.
αμάν βρε λύκιε πια, όλο μη και μη είσαι! πολύ καταπιέζεσαι βρε μανάρι μου, όλο αυτοπεριορισμούς σου θέτεις... χαλάρωσε λιγάκι, αφήσου λίγο, όχι πολύ, λίγο, δοκίμασε να κάνεις και κάτι που απορρίπτεις, μπορεί και να σου αρέσει πού ξες... χαλαρώνεις καθόλου αυτη την περίοδο; μπανάκια κάνεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, κάνω και μπανάκια!
ΔιαγραφήΧαλαρά και απολαυστικά,στον ήλιο και το κύμα...
Αλλά δεν σας λέω "μη"...
Κάντε αυτό που σας αρέσει. Ο καθένας όπως θέλει πορεύεται.
Όσο για μένα, το ίδιο κάνω. Αυτοπορεύομαι...
Πάντως για να ξέρεις, δοκιμάζω ή εξετάζω κάτι πριν το απορρίψω.
Τίποτα δεν απορρίπτω δογματικά.
Πάντα υπάρχει λόγος που με πείθει για μια τέτοια επιλογή.
Αν δεν με πείσει, τότε δεν προχωρώ σε καμία απόρριψη.
Εξάλλου κι εσύ έχεις απορρίψει κάποια πράγματα στη ζωή σου.
Είμαι σίγουρος πως τα δοκίμασες ή τα έψαξες πρώτα και έκτοτε δεν επανέρχεσαι.
Ή μήπως επανέρχεσαι;
ΛΥΚΙΟΣ.
Καμμιά φορά αδειάζουμε. Δεν έχουμε κάτι να πούμε. Ησυχάζουμε. Περιμένουμε την είσοδο του καινούργιου. Όμως δίνουμε και ένα παρόν στους συμποσιαστές και φίλους για να ξέρουν οτι είμαστε εδώ, είμαστε καλά και παρακολουθούμε. Σ' αυτά τα πλαίσια λοιπόν και με όλον τον σεβασμό που σας έχω, θα καταθέσω κι εγώ διάφορες φευγαλέες σκέψεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτομαι και λέω. Το περιβάλλον μας επηρεάζει και τείνει πάντα να μας αφομοιώσει. Χωρίς να αρνούμαι οτι ταυτόχρονα το επηρεάζουμε κι εμείς. Η σχέση ασφαλώς και είναι αμφίδρομη. Οι πληροφορίες που εισπράττουμε από το περιβάλλον καταγράφονται στον σκληρό μας δίσκο και μπορεί να θεωρηθούν δικές μας καταγραφές. Αλλά δεν είναι. Να θυμόμαστε οτι τις φιλοξενούμε. Όλα είναι νοητικές κατασκευές που κάπου διαβάσαμε, κάποιοι μας είπαν. Κάπως τα μάθαμε. Και είναι και η εμπειρική γνώση. Αυτή δεν μπορεί να κλονιστεί από τρέχουσες θεωρίες. Και η βιωματική αυτή εμπειρία εμπλουτισμένη και με τις θεωρητικές μας γνώσεις είναι που μπορεί ίσως να μας οδηγήσει στην φώτιση. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Το να είμαστε ενάρετοι και να πράττουμε με σοφία, μας εξασφαλίζει την ήρεμη εκείνη συνείδηση που απαιτείται για να είναι καθαρός ο νους από τα βάρη των ενοχών, των παρεκτροπών, των ακροτήτων. Που όμως χάρις σ' αυτά βρήκαμε το μέτρο. Οι μυθόθρυλοι που έχουν διασωθεί, καθώς και η ιστορία που γράφεται συνήθως από τους νικητές, έχουν σπαράγματα αλήθειας. Το παραμυθάκι του Νώε και οι πέτρες που πετούσαν ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα σίγουρα έχουν τους αποσυμβολισμούς τους. Κατακλυσμοί όντως έγιναν, καθώς έλιωναν οι πάγοι στους πόλους. Είχαμε και το τεράστιο ωστικό κύμα από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας που κατέστρεψε το κεντρικό Αιγαίο και ήταν η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη, που γνώρισε ποτέ η Ανθρωπότητα. Σαν να ήταν πολλές βόμβες Χιροσίμα μαζί. Τα πρώτα εικοσιτετράωρα της έκρηξης σταμάτησε κάθε είδος ζωής σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων! Στην συνέχεια άρχισαν τα «τσουνάμι» που έπληξαν και τις παράκτιες περιοχές της Κρήτης.
Είμαστε όμως ο νέος άνθρωπος. Δεν πρέπει να μας υποτιμούμε. Μέσω της επιστήμης ανακαλύπτουμε και θα ανακαλύψουμε σιγά σιγά τα μυστικά του σύμπαντος. Δεν ακυρώνω επ' ουδενί το παρελθόν ούτε και τους μύθους με τους οποίους μεγάλωσα. Έχει την γοητεία της η μυθικοϊστορική αναδρομή. Και ενδιαφέρει πολύ τους ανδρικούς εγκεφάλους. Την φέρουμε μέσα μας και είναι η Παράδοση και η πολύτιμη κληρονομιά μας.
Αλλά ο θηλυκός εγκέφαλος είναι κι αυτός παρών συμπληρωματικά. Και δεν θα φάει την ζωή του για να μην μάθει στο τέλος αν η Αργώ πετούσε και μιλούσε. Δεν τέρπεται και τόσο. Είναι πρακτικός. Λέει, τι κάνουμε εδώ και τώρα, είτε πετούσε η Αργώ είτε δεν πετούσε; Κι αν κατάγομαι από τον Σείριο και ορκιζόταν ο Σωκράτης 'Μα τον κύνα', δεν θα αναλώσω την ζωή μου να το σκέφτομαι. Είναι δυνατόν να υπάρχουν Άρχοντες; Δημιουργοί; Δυνάμεις, φυσικές δυνάμεις, μορφογενετικά πεδία, ενέργειες, κβάντα, πληροφορία που αναβοσβήνει. Τα στοιχεία αποτελούνται από κβάντα, και ο προσανατολισμός μας δεν πρέπει να είναι μόνο μυστικιστικός αν θέλουμε να αντιληφθούμε τι παίζει. Πιο πολύ με υπολογιστή μοιάζει αυτό το δημιούργημα. Κι αν υπάρχουν δημιουργοί, αυτοί είναι 'κομπιουτεράδες'. Αλλά και πάλι όχι μόνο, όχι ακριβώς. Δεν μου φαίνεται ακριβώς ψηφιακό. Το πόθεν του σπόρου με προβληματίζει. Και γενετιστές τους λες. Καθόλου θεϊκοί.
Κι έπειτα είναι και το σπήλαιο του Πλάτωνα στην πολιτιστική κληρονομιά μας.
-- / / --
-- / / --
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα οικονομικά πλέον ιερατεία, είναι κατά την γνώμη μου παράφρονες και άπληστοι άνθρωποι. Τίποτε ηθικό και αγαθό δεν έχουμε να μάθουμε από αυτούς. Η βαρύτητα της γης σε συνδιασμό με την σελήνη καθορίζει το ύψος του ανθρώπου. Ένας διαφορετικός συσχετισμός έδωσε στο παρελθόν γίγαντες. Έδωσε δεινόσαυρους που οι ελάχιστοι που επέζησαν με τις κλιματικές και άλλες αλλαγές είναι οι γνωστοί μας δράκοι των παραμυθιών. Αγαπούμε το παράξενο, το παράδοξο, το μυστηριώδες. Μας ευχαριστεί και μας τέρπει. Αλλά δεν είναι και καθόλου άσχημα να βγαίνουμε και από την αχλύ του θρύλου και του μύθου. Ο ήλιος είναι ο ήλιος που ξέρουμε. Φύγαμε από την εποχή που ανέβαινε στο φτερωτό άρμα του και ταξίδευε γύρω από την γη για να την φωτίσει και να την ζεστάνει. Θέλουμε να γυρίσουμε εκεί; Βέβαια συμβολικά μπορούμε να ορίσουμε ένα νοητό και πνευματικό ήλιο της Σοφίας, της Γνώσης, της Δικαιοσύνης. Αλλά μόνο ως παρομοίωση. Τι άλλο;
Επιτρέψτε μου να επιμείνω στην άποψη οτι ο μόνος που ωφελείται και κυκλοφόρησε την ταύτιση Προμηθέα - Εωσφόρου είναι η Λευκή Αδελφότητα. Δεν με άγγιξε ούτε μια στιγμή. Δεν έσυρε ο Προμηθέας τον άνθρωπο σε καμμία πτώση. Αντίθετα τον βοήθησε να βελτιώσει την άθλια ζωή του με προνοητικότητα, ευφυία και σύνεση. Δεν είναι επ' ουδενί παράκαμψη της θείας θέλησης ούτε και έχει σχέση με κάποια απόλυτη γνώση, η ιατρική, τα εργαλεία, οι επιστήμες. Δεν είναι ο Προμηθέας ο ντηζάινερ του κόσμου της τροφικής αλυσίδας και θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε εκτός από τον Προμηθέα και τον Ηρακλή.
Η νομοτέλεια αυτή δεν είναι θεία. Δεν έχει κάτι το θεϊκό. Κι αν δεν το βλέπουμε ή παρ' όλο που το βλέπουμε, θέλουμε να το παραβλέπουμε, είναι όμως ολοφάνερο. Θα ήθελα να δείτε ένα βιντεάκι μέχρι το τέλος. Το τέλος είναι και αρχή.
Ο κύκλος του Τζίτζικα.
Πόσοι ξέρουμε οτι η θηλυκή γεννά τα αυγά της μέσα σε τρύπες που κάνει πάνω στους μαλακούς βλαστούς. Αυτό γίνεται κατά τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Από τα αβγά βγαίνουν οι προνύμφες, περίπου κατά το τέλος του καλοκαιριού, οι οποίες κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη γη, κοντά στις ρίζες κι εκεί μπορούν να ζήσουν και τέσσερα χρόνια (αλλού 17 ή 13 χρόνια, ανάλογα με το είδος) μέχρι που να μετατραπούν σε κανονικές νύμφες. Ή πως, από τη στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια, και σκαρφαλώνει στα δέντρα, και βγάζει φτερά κι αρχίζει να τραγουδά, έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Λίγες εβδομάδες αργότερα, πεθαίνει.
https://youtu.be/0JJz36rSob0
Σε τι διαφέρει ο άνθρωπος από τα υπόλοιπα ζώα; Οτι τα ζώα είναι άλογα. Ο λόγος λοιπόν. Η ικανότητα του λόγου, το οτι δημιούργησε γλώσσα που του εξασφάλισε την συνεννόηση και την συνεργασία, η σώρευση και η ανάμνηση πληροφοριών, τον οδήγησαν στην σταδιακή πρόοδο. Και μνήμη λοιπόν, δηλαδή συνείδηση. Μόνος του; Ή όζει ξένης χειρός;
Ακόμη έχω παρατηρήσει οτι οι τοποθετήσεις μας, φαίνονται αρκετές φορές κάπως δογματικές. Δεν καθρεφτίζει όμως το φαίνεσθαι αυτό την πραγματικότητα. Νομίζω πως είναι θέμα διατύπωσης πιο πολύ παρά ασυναίσθητη οξύτητα ή αυστηρότητα.
Εκ των υστέρων οι συμπτώσεις με οδήγησαν στην συζήτηση σας τον Σεπτέμβρη του 2012. Τα είχατε κουβεντιάσει διεξοδικά. Όμως δεν είμαστε πια οι ίδιοι, αλίμονο αν ήμασταν.
Μέρες στοχάζομαι αν πρέπει να το στείλω. Αν αξίζει τον χρόνο να το διαβάσει κάποιος.
Ο Πυθαγόρας πάντως θεωρούσε την φιλία ως την ανώτατη μορφή σχέσης και οδό προς την τελειοποίηση… η σοφία είναι κάτι που αποκτιέται… η φιλία όμως δεν αποκτιέται αλλά συντελείται.... και είναι αποτέλεσμα της σοφίας διότι απαιτεί σε πρώτη φάση αυτογνωσία, φρόνηση και άλλες αρετές για την δημιουργία του 'ανώτερου εαυτού'.
***
Δ.
και τα ζώα μιλάνε, δεν είναι προνόμιο του ανθρώπου μόνο ο λόγος... και τα ποτάμια μιλάνε και ο άνεμος μιλάει και όλα μιλάνε... και επειδή αναφέρθηκες στους τζίτζικες, πριν μερικά χρόνια είχα μια εμπειρία της γλώσσας τους μέσα σε δάσος δίπλα σε ποτάμι... εκεί στο μεταίχμιο ύπνου και ξύπνιου, που αλλάζουν τα εγκεφαλικά κύματα, τους άκουσα να συνομιλούν και μάλιστα να γελάνε κιόλας και δεν κάνω καθόλου πλάκα... είμαι σίγουρη ότι αυτό που άκουσα ήταν κάποιο είδος γλώσσας, εντελώς άγνωστης σε μενα, περιείχε φθόγγους, ήταν ένα συνονθύλευμα δονήσεων ιδιαίτερα περίπλοκο και πολυ-ακουστικό και νομίζω ότι δεν συνομιλούσαν μόνο οι τζίτζικες μεταξύ τους αλλά εμπλεκόταν και το ποτάμι στον διάλογο... έχω την εντύπωση ότι αυτό που άκουσα ήταν η πρωτογονική γλώσσα όλων των μορφών ζωής... κάποια στιγμή είχα πετύχει στο γιουτουμπ ένα βιδεάκι στο οποίο είχε ηχογραφηθεί ο βόμβος των τζιτζικιών σε πολύ πιο χαμηλά bpm, έμοιαζε αρκετά με τη δική μου εμπειρία αλλά υστερούσε κατά πολύ στο σύνολό της... δε νομίζω ότι η διαφορά μας με τα ζώα είναι η δόμηση λόγου... νομίζω ότι η διαφορά μας είναι πως εμείς οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στην επιλογή σε κάποια θεμελιώδη ζητήματα, περιορισμένο μεν αλλά το έχουμε... πχ. ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να μην αφήσει απογόνους, ο τζίτζικας όχι...
Διαγραφή"η φιλία όμως δεν αποκτιέται αλλά συντελείται.... και είναι αποτέλεσμα της σοφίας διότι απαιτεί σε πρώτη φάση αυτογνωσία, φρόνηση και άλλες αρετές για την δημιουργία του 'ανώτερου εαυτού'"
ΑπάντησηΔιαγραφήδε νομίζω οτι η φιλία συμβαδίζει με τη σοφία απαραίτητα... αν η σοφία συντελείται με το ηλικιακό πέρασμα στην πορεία του ανθρώπου, η φιλία δείχνει να είναι πιο απλή και λιγότερο περίπλοκη στη νιότη του ανθρώπου, όπου οι προσδοκίες είναι λιγότερες και οι σχέσεις πιο αυθόρμητες και πιο γνησιες... και το να έχει κανείς υπερβολικές προσδοκίες μέσα σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης είναι προβληματικό, εμένα δλδ με παίδεψε πολύ αυτό το θέμα, έχω καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να μάθω να μην περιμένω πολλά από τους άλλους...και δεν είναι μόνο ανδρικό προνόμιο όπως αναφέρθηκε κάπου, και οι γυναίκες μπορούν να διατηρήσουν δυνατές φιλίες... νομίζω ότι αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο στη φίλια είναι η κατά το δυνατόν κοινή πορεία στις επιλογές ζωής... πχ. αν παρατηρήσετε θα δείτε ότι όσοι κάποια στιγμή κάνουν δική τους οικογένεια και δικά τους παιδιά, μπαίνουν σε άλλο τριπ προτεραιοτήτων και αυτό επηρεάζει όλων των τύπων τις σχέσεις τους με τους γύρω τους... δυσκολα ας πούμε θα παραμείνει στον ίδιο πήχη η φιλία δυο ανθρώπων οπου ο ενας εξ αυτων δεν θα έχει οικογένεια, πόσο μάλλον μεταξύ γυναικών...οι κοινές επιλογές ομαλοποιούν κάπως και την πορεία των φιλικών σχέσεων... δεν εχω καταλάβει ακόμη τι ακριβώς είναι η σοφία που λένε όλοι και που αποκτιέται όσο ωριμάζει κάποιος...αν όντως γίνεται κάτι τέτοιο τότε οπωσδήποτε συμβαδίζει και με μια δόση ακαμψίας, βλέπω ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο συμπαγείς και μετρημένοι όσο μεγαλώνουν, ενδεχομένως και πιο σοφοί, αλλα σε καμια περίπτωση δεν διατηρούν την ευλυγισία και τον αυθορμητισμό της νεότητας και οι σχέσεις τους αμβλύνονται, λιγοστεύουν...κατι φαίνεται να είναι ασύνδετο εδώ...
Δύσκολο το θέμα της αληθινής φιλίας. Μικρή με όποιο κοριτσάκι και να καθόμουν στο θρανίο αναπτύσσαμε μια υπέροχη φιλία. Το ίδιο και με το κοριτσάκι του θρανίου μου την επόμενη χρονιά. Τα κοριτσάκια όλα ήταν σαν ένα κοριτσάκι. Αγνά, ανοιχτά, δοτικά. Μεγαλώνοντας και κυρίως μόλις τα κοριτσάκια αυτά παντρευτούν γίνονται αγνώριστα. Κατανοητό αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Αυτές είναι υπέροχες συγκυριακές φιλίες που σπανίως συνεχίζονται όταν οι δρόμοι χωρίζουν. Και όταν συνεχίζονται αυτό τις περισσότερες φορές γίνεται εκ συνηθείας. Αλλά και δεν μπορούμε να πούμε πως δεν ήταν αληθινές όσο κράτησαν. Το ίδιο και οι καλοκαιρινές και οι συναδελφικές φιλίες. Αυτό είναι η φιλία για όσους δεν την γνώρισαν. Αλλά υπάρχει και η φιλία της αρετής και του αγαθού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία αυτή μορφή φιλίας που κατέγραψε ο Αριστοτέλης είναι η καλύτερη από όλες. Αντί να βασίζεται στην συγκυρία, την ωφέλεια, το συμφέρον ή στην απόλαυση, το τρίτο είδος φιλίας βασίζεται στην κοινή εκτίμηση των αρετών και των ιδανικών ανάμεσα στα δύο μέρη. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι αξίες, τις οποίες αντιπροσωπεύουν, που αποτελούν το κίνητρο διατήρησης των φιλικών δεσμών.
Σοφία πάλι θα μπορούσαμε ίσως να ορίσουμε την εφαρμογή των αρετών στην πράξη.
Κι ακόμη πιο δύσκολο το θέμα της ελεύθερης βούλησης. Κατά βάσιν έχει να κάνει με το αν έχουμε φάει το μήλο της γνώσης του αγαθού και του κακού ώστε να τεθεί θέμα επιλογής. Αλλά δεν το έχουν φάει όλοι οι άνθρωποι. Ο θρησκευτικός ή πολιτικός ή άλλος φανατισμός διαστρεβλώνουν την αντίληψη μας. Εμείς έχουμε τον Ηρακλή και μαθαίνουμε από μικρά για τον δρόμο της αρετής και της κακίας. Άλλοι όμως μεγαλώνουν με άλλες αρχές. Του συμφέροντος. Ή μιας διαστρέβλωσης του καλού. Έχω την ελεύθερη βούληση να σχολιάσω ή να μην σχολιάσω.
Η ελεύθερη βούληση αποτελεί το εσωτερικό κέντρο αναφοράς μας, τον εσωτερικό οδηγό μας, που δεν είναι άλλος από την ατομική μας συνείδηση.
Κανένα σύστημα δεν μπορεί να σκλαβώσει έναν εσωτερικά ελεύθερο άνθρωπο. Αυτό το παράδειγμα μέσα στην ιστορία, το έχουν δείξει άνθρωποι υψηλού πνευματικού ήθους με τίμημα τις περισσότερες φορές την ίδια τους την ζωή. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ιστορία ενός μάρτυρα της ελεύθερης σκέψης και βούλησης στα τέλη του 16ου αιώνα, του φιλόσοφου Τζορντάνο Μπρούνο. Κάηκε ζωντανός στη Ρώμη πιστός στις ιδέες και στα ιδανικά του και όταν κρατούμενος σε άθλιες συνθήκες φυλάκισης, ο φύλακας του απευθύνθηκε, αποκαλώντας τον «φυλακισμένε», αυτός απάντησε: «εσείς είστε οι φυλακισμένοι!» Αυτά τα ιστορικά παραδείγματα, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, της Υπατίας, του Ζήνωνος από την Ελέα της Κάτω Ιταλίας και πολλών άλλων αληθινών αγωνιστών της ελευθερίας, αποκαλύπτουν την δύναμη επιρροής ενός ανθρώπου με πραγματικά ελεύθερη βούληση.
Γιατί η ελευθερία ως ένα εξωτερικό αγαθό, προϋποθέτει πάντα την πίστη στην εσωτερική μας ελευθερία. Την πίστη ότι όντως υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο μπορούμε να επιλέξουμε με ελευθερία.
-- / / --
εχμ ναι οκ, ωραία όλα δαύτα τα θεωρητικά περί αμοιβαίας εκτίμησης των αρετών και των αξιών μεταξύ ανθρώπων, αλλά τελικά τί είναι μια φιλική σχέση; σε εκτιμώ και με εκτιμάς από απόσταση κι άμα λάχει και βολέψει βρισκόμαστε και λέει ο καθένας τα δικά του και στο λίγο παραπάνω συγνώμη αλλά δε θα μπορέσω;;καλό είναι να είμαστε και λίγο ρεαλιστές και να βάζουμε κάτω και την εμπειρία που έχουμε με τέτοιες σχέσεις και η αλήθεια είναι -είτε συμφωνεί ο αρίστος είτε όχι- οτι οι άνθρωποι αλληλοπροσεγγίζονται επειδή ο ένας κάτι έχει να γεμίσει μέσα στον άλλον... μάλιστα, όσο πιο ώριμος είναι κάποιος ηλικιακά, είναι σχεδόν ντε φάκτο ότι θα προβάλει πάνω στη φίλη ή στον φίλο κάποιο από τα γνωστά σχεσιακά μοτίβα που προβάλει και στις ερωτικές του σχέσεις, το έχω δει να συμβαίνει άάάάπειρες φορές αυτό...μπορει να μην είναι απαραίτητα ο μπαμπας ή η μαμά το μοτίβο που θα προβάλει, μπορεί να είναι ο αδερφός ή η αδερφη που δεν είχε ποτέ ή που είχε και πλέον δεν υφίσταται η πρώιμη σχέση τους, μπορεί να είναι η κόρη ή ο γιος πάλι που είχε ή δεν είχε...δυστυχως ή ευτυχως αυτά είναι αναπόφευκτα κατά 99% ακόμη και στους πιο σκεπτόμενους ανθρώπους..ισως να πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας ότι πλέον ο σύγχρονος άνθρωπος είναι διαφορετικά δομημένος και έχει άλλες ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες από τον άνθρωπο της εποχής του αρίστου... κι επειδη μου αρέσουν οι γουέμπ σειρές, προ λίγου καιρού έβλεπα το dark μια γερμανική σειρά πολύ ενδιαφέρουσα, όπου κάποιος έλεγε ότι στην πορεία του ο άνθρωπος περνάει τρία βασικά σύνορα: το σύνορο της αφέλειας, το σύνορο της αθωότητας και το σύνορο του γήρατος... μετά και το πέρας του δεύτερου, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σε όλα τα επίπεδα...
ΔιαγραφήΠαραδείγματα. Όταν συνάντησα τον Στοχαστή, σε άλλον διαδικτυακό τόπο, ένιωσα μεγάλη συγγένεια και πνευματική έλξη. Εκτός από την τέρψη της ανάγνωσης των απόψεων του, έδειχνε μια προστατευτικότητα και μια συμπάθεια. Σχεδόν τρυφερότητα. Τον ακολούθησα εδώ, και πάντα θα του το χρωστώ γιατί βρήκα τον χώρο που μου ταιριάζει. Ο Λύκιος ήταν πάντα αυστηρούλης. Με το καλημέρα, μου είπε πως υπάρχει και δεύτερος θάνατος. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα. Πέρασα το σύνορο και της αθωότητας και του γήρατος μαζί μέχρι το πρωί. Ύστερα μετέφρασα τον δεύτερο θάνατο σε μια ακόμη μεταμόρφωση. Είναι γενικώς απρόσιτος. Όμως αυτές τις λίγες φορές που βγάζει τρυφερότητα, αυτή έχει το βάρος και την αξία 24 καρατίων. Στο μεταξύ κάτι συνέβη, κάτι έκανα και έχασα την ιερή και υποδόρια φιλία με τον Στοχαστή. Και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά στα πλαίσια των πειραματισμών του πέρασε σε κάπως ναρκισσιστική φάση. Δεν του είπα τίποτε και σκεπτόμουν πώς να το διαχειριστώ αλλά το ομολόγησε ο ίδιος. Και πώς το κατάλαβε; Επειδή ήταν πείραμα. Στην πορεία συνάντησα εσένα. Και δημιουργήθηκε μια φιλία που δεν αντιλαμβάνεσαι και δεν παραδέχεσαι. Μου αρέσουν τα φτερουγίσματα του νου σου. Είσαι χαριτωμένη, ατίθαση. Κάνεις τον αγαπημένο μας Λύκιο να γελάει και να αστειεύεται. Έχω και λίγους ακόμη φίλους που εκτιμώ και θαυμάζω. Το βάρος όμως των δικών σας απόψεων είναι πολύ μεγάλο. Και θα πεις: Είναι φιλία αυτό; Ναι. Τι της λείπει; Και εξομολογητική είναι, και νοητική ανταλλαγή γίνεται και οικειότητα υπάρχει, και βαθύτατη εκτίμηση από την πλευρά μου υπάρχει. Και το οτι εσύ ατιθασεύεις δεν αναιρεί το οτι είσαι όλη την χρονιά παρούσα επί της ουσίας. Όσο για τον Στοχαστή που έγινε πιο απροσπέλαστος κι απ' τον Λύκιο, είναι και έτσι αγαπητότατος με όλες τις ασπίδες που έχει απλώσει γύρω του.
ΔιαγραφήΌ,τι γράφω, δεν το γράφω δογματικά ακόμη κι αν έτσι φανεί. Σκέψεις είναι που μπορούν να αναθεωρηθούν και να ανασκευαστούν ανά πάσα στιγμή μέσα από τον διάλογο.
***
Δ.
αα οκ! εμ πε το βρε μανάρι μου ότι αναφέρεσαι σε εικονική φιλία, με το παρντόν, δεν εννόησα... πάντως απο ότι φαίνεται έχω ακόμη πιο εξιδανικευμένη άποψη για την φιλία απο σενα και τον αρίστο χαχαχα! δλδ σόρρυ αλλα για μενα αυτό που περιγράφεις ως φιλία είναι μάλλον προσβλητικό για την ουσία της έννοιας... φίλος είναι αυτός που σε αποδέχεται στην ολότητα σου και που μπορείς μαζί του να είσαι πραγματικα ο εαυτός σου! για να σε αποδεχτεί θα πρέπει να σε γνωρίζει! αν εσυ θεωρείς ότι εδώ μέσα έχεις καταθέσει τον εαυτό σου στην ολότητα του και το ίδιο έχουν κάνει και οι υπόλοιποι, πια είμαι γω να σου το αναιρέσω; θα σου πω απλώς ότι συγκεκριμένα εγώ εχω καταθέσει ελάχιστα πράγματα εδώ μέσα... έπειτα, ο φίλος είναι και θα είναι δίπλα σου no matter what! διαδραμματιζει πρωταγωνιστικο ρολο στη ζωή ενός ανθρώπου, οι φίλοι δρουν και αλληλεπιδρούν, είναι κομμάτι ΚΑΙ της πρακτικής ζωής!αυτα ορίζουν τον φίλο για μενα... τωρα οι εκτιμησεις και οι αγάπες εκ του μακρόθεν, όπως και οι εξιδανικευμενες θεωρίες σε μπλόγκια και φορα και τα λογάκια τα ωραία, προσωπικα τα εχω δει πολλες φορες, οπως και συ φανταζομαι, εχω συναντησει πολλους ανθρωπους στο νετ με τετοια χαρακτηριστικα και ωραια χημεια εξ αποστασεως, ωσπου ηρθε η ωρα που με πολλους απο αυτους γνωριστηκαμε και απο κοντα! και εκει ακριβως βλεπεις ποσο μεγαλη αποσταση εχει το να μιλαει κανεις απο το να πραττει, ακομη και στα πιο απλα ζητηματα...για μενα αυτο που περιγραφεις ειναι επιφαση φιλιας, τωρα αν εσενα σε εξυπηρετει και εισαι καλυμμενη , ξαναλεω ποια ειμαι γω να στο χαλασω;;απο την αλλη παλι μου δινετε την εντυπωση εδω στον χωρο ότι ειστε νεαρης ηλικιας, δλδ αν εισαι γυρω στα 25 και εχεις τετοιες αποψεις γενικοτερα, οπως και ο ελ στοκ, δικαιολογειστε τροπον τινα, σορρυ κιολας, δεν εχω προθεση να προσβαλλω κανεναν, αλλα μου φαινονται καπως αδουλευτες και παιδικες οι θεσεις που συνηθως εχετε...ισως παλι να ειμαι εγω παραπανω γραία απο οσο πρέπει χαχαχαχα!
ΔιαγραφήΕίμαι εγκεφαλικός άνθρωπος. Δεν με νοιάζει η εικονικότητα της μορφής. Αλλά ο νους. Αυτά που περιγράφεις είναι κατά την γνώμη μου συνεξαρτήσεις. Είμαι ελεύθερο πνεύμα. Επίσης οι γονείς, αδέλφια, στενοί συγγενείς είναι κατά τον Αριστοτέλη το πρώτο είδος φιλίας. Αυτοί θα σου καλύψουν την όποια σου ανάγκη για αποδοχή της ολότητας σου και θα είναι κοντά σου στις στιγμές που τους χρειάζεσαι. Σχέσεις αλληλοκάλυψης δηλαδή. Καθόλου άσχημα. Όμως η φιλία που στηρίζεται στην κοινή αγάπη για το Αγαθό είναι άλλης κατηγορίας.
ΔιαγραφήΉμουν στο Μπάτης Beach, στην Καβάλα, το απόγευμα. Υπέροχη παρέα, πνευματική κουβέντα, μπλε βαθιά θάλασσα. Όμως ο νους μου ήταν και σε σας. Δεν σας ξεχωρίζω. Δεν με νοιάζει που δεν ξέρω το σώμα σας. Έχω μεγαλώσει σε περιβάλλον ψυχιάτρων. Όχι εκ πατρός, εκ μητρός. Τα έφερε έτσι η ζωή και με ένα γύρισμα της βρέθηκα και μεγάλη σε τέτοιο περιβάλλον αναγκαστικά. Έχω τόσο μαθητεύσει που για μένα η συνομιλία είναι ασυναισθήτως συνεδρία. Δεν χρειάζονται και τόσα πολλά για να καταλάβεις τον άλλον. Να τον νιώσεις. Το επιπλέον είναι κουτσομπολιό. Εγώ πάλι δεν έχω τίποτε να κρύψω ή να φοβηθώ. Δεν με δαγκώνουν τα λογάκια γιατί διαβάζω πίσω από αυτά την ουσία της σκέψης του άλλου. Μου είχε πει ο Στοχαστής, μην δίνεις θάρρος στον καθένα, κάτι τέτοιο. Όμως έχω άλλες αρχές. Μια από αυτές είναι το χιουμοριστικό 'με βλέπεις που σε βλέπω;' Με βλέπετε και σας βλέπω λοιπόν.
***
Δ.
δείχνεις πολύ σιγουρη ότι μπορείς εύκολα να διαβάσεις τους άλλους και μάλιστα πίσω από τις λέξεις τους... κι όμως αγαπούλα ήταν πολλές οι φορές που δεν καταλάβαινες το αντικειμενικο νόημα των εμφανών λέξεων!όπως και τώρα,σ' αυτό το σχόλιό σου, προσθέτεις κάτι έξτρα δικό σου στα γραφόμενα του άλλου, για να καταλήξεις σ' αυτό που νομίζεις εσύ :)anyways..βασει πάντως των δικών σου απόψεων περί φιλίας, καταλήγουμε στο ότι εσύ και εγώ δεν μπορούμε να είμαστε φίλες όπως νομίζεις, για τον εξής απλό λόγο, για να τα πω και στη γλώσσα σου: δεν έχουμε κοινή αντίληψη και εκτίμηση για την αρετή και το ιδανικό! οι αξίες μας διαφέρουν αγαπούλα :)
ΔιαγραφήΚι εγώ με τη σειρά μου να πω, πως η φιλία μπορεί αν έχει πολλές υποστάσεις μέσα στο νου του καθενός. Ανάλογα τις ανάγκες της κάθε μας φάσης.
ΔιαγραφήΗ διαδικτυακή φιλία, είναι μια μορφή της κι αυτή. Δεν την λέω "εικονική", διότι αυτό σημαίνει ψεύτικη.
Είναι απλά μια μορφή της. Ιδιαίτερη μορφή. Μας επιτρέπει να επισκεφτούμε και να επικοινωνήσουμε τις ιδέες και τα συναισθήματά μας, μέσα από έναν τρόπο που τον ελέγχει η λογική μας. Διότι κάθε φορά που πατάμε ένα πλήκτρο, η λογική το εγκρίνει.
Ακόμη και ο αυθορμητισμός εκεί, ελέγχεται λίγο πολύ από την λογική...
Σαφώς λοιπόν, η έκφραση συναισθηματων δεν είναι πηγαία και αφιλτράριστη, όπως πιθανώς θα ήταν στον πραγματικό κόσμο.
Ωστόσο σε έναν διαδικτυακό διάλογο, ακόμη και η λογική, δεν μπορεί να κρύψει τα πάθη μας. Ο ενθουσιασμός, η ζήλεια, ο έρωτας, το μίσος, ο οίκτος, τελικά δεν κρύβονται όσο και αν η λογική μας θέλει να τα επικαλύψει με ένα όμορφο ή βολικό περιτύλιγμα.
Από την άλλη, κάθε συναίσθημά μας προκαλείται αποκλειστικά από ερεθίσματα του λόγου του άλλου.
Απουσιάζει το βιωματικό μέρος της "φυσικής" φιλίας, που μας τροφοδοτεί με περισσότερα είναι η αλήθεια ερεθίσματα, όπως κάθε φυσική επαφή και αλληλεπίδραση.
Ωστόσο ο λόγος του άλλου, είναι η πεμτουσία της ποιότητάς του.
Μέχρι που μπορεί να φτάσει ο νους...
Ίσως στην "φυσική" φιλία, να μην μπορούμε να εκπέμψουμε τόση ποσότητα λογικής, επηρρεαζόμενοι από τα στοιχεία της καθημερινότητας και της κοινωνικής τριβής.
Ο αυθορμητισμός και η αμεσότητα των αντιδράσεων στον πραγματικό κόσμο, μας δείχνουν πιο τρωτούς και έκθετους στα μάτια των άλλων. Είναι ένα μέρος της δικής μας πραγματικότητας που στον διαδικτυακό κόσμο μπορούμε να φιλτράρουμε αρκετά. Εκεί, μπορούμε να δείχνουμε την πιο εξιδανικευμένη μας μορφή, που θα θέλαμε να προβάλλουμε προς τους άλλους, χωρίς όμως να μπορούμε τελικά να αποκρύψουμε τα πραγματικά μας συναισθήματα...
Μπορεί να μας έλξει ή να μας απωθήσει η εικόνα του άλλου στο διαδικτυακό κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που θα γινόταν στον φυσικό. Και μάλιστα η απουσία της φυσικής εικόνας, παρακάμπτει τα οπτικά φιλτραρίσματα του νου που μπορεί να εμόδιζαν ή να ενίσχυαν μια τέτοια διεπαφή.
ΔιαγραφήΟι νόες επικοινωνούν πιο καθαρά.
Μια φιλία μπορεί να αναπτυχθεί και με αυτόν τον τρόπο και να πραμείνει μέσα σε αυτά τα πλαίσια επαφής. Μόνο νοητικά δηλαδή. Δίχως την πληρέστερη εικόνα, που ολοκληρώνει την αλήθεια της ταυτότητας του καθενός.
Αν τα δυο μέρη ικανοποιούνται από αυτήν την διάδραση και έλκονται από αυτή την μορφή της διεπαφής, γιατί να μην την θεωρήσουμε μια καθαρή φιλική σχέση;
Είμαι πιο ανοιχτός σε αυτές τις έννοιες. Δέχομαι κάθε εκδοχή της φιλίας, ως ιδιαίτερο τρόπο που μπορεί να κάνει κάποιους ανθρώπους να νιώθουν όμορφα μέσα από την αλληλεπίδραση μεταξύ τους και να μοιράζονται αυτό το συναίσθημα της πληρότητας, έστω και αν είναι κάτι πρόσκαιρο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθω συμπάθεια ή και αγάπη για ανθρώπους που συνδιαλέγομαι στον Κ.Δ.
Άλλοτε χαμογελώ, άλλοτε ξεκαρδίζομαι στα γέλια, άλλοτε λυπάμαι, χαίρομαι, ενθουσιάζομαι, στενοχωριέμαι ή εκνευρίζομαι, αλληλεπιδρώντας μέσα από τους διαλόγους μας.
Αυτά δεν είναι εικονικά συναισθήματα. Είναι γνήσια και αληθινά!
Θεωρώ κι εγώ φίλους μου πολλούς από τους συνδαιτυμόνες.
Ωστόσο έχω και μια ιδιαιτερότητα εκ του ρόλου μου, που με περιορίζει να εκφράζομαι απόλυτα ανοιχτά και χαλαρά.
Αυτό σίγουρα αδικεί αυτούς με τους οποίους θα ήθελα να ήμουν πιο εκδηλωτικός. Η σοβαρότητα επίσης των θεμάτων που συζητούμε, πολλές φορές με κάνει να παραμένω σοβαρός και εστιασμένος στο θέμα μας, κρύβοντας την αμεσότητα και την χαλαρότητα που από κοντά θα μπορούσαν να δουν πως έχω.
Όμως δεν είναι και σπάνιες οι φορές που ανταποκρίνομαι σε χαλαρά ερεθίσματα, όταν υπάρχει χιούμορ ή περιπαιχτική διάθεση.
Αγαπητή μου Δέσποινα, δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ενθουσιαστεί και συγκινηθεί από τις σκέψεις σου και τον όμορφο λυρικό τρόπο που γράφεις. Οι σκέψεις σου τροφοδοτούν τον νου μου και με προβληματίζουν. Τα συναισθήματα που βγάζει ο λόγος σου, δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα για το ψυχικό σου περιεχόμενο. Σε παρακολουθώ με πολλή προσοχή.
Οι -συγκριτικά με άλλους- λίγες είναι η αλήθεια φορές, που ανταποκρίνομαι στα γραφόμενά σου, είναι μια δική μου προσπάθεια να πάρω θέση σε όσα εκθέτεις με τον λόγο σου. Η ουσία τους είναι στα μάτια μου σοβαρή, παρότι την εκθέτεις με τόσο λυρισμό.
Παρόλο που με ταξιδεύεις στους κόσμους σου και συναισθάνομαι μαζί σου το βίωμα που περιγράφεις, μένω στο επιμύθιο και προσπερνώ το ταξίδι που τόση αξία έχει...
Συνέχισε να ρέεις μέσα από τα κείμενά σου. Συνέχισε να μας ταξιδεύεις στους αιθέριους κόσμους της ψυχής και του νου σου. Μην κουραστείς!
Μας τρέφεις με την πολύτιμη πεμπτουσία του πυρήνα σου. Αυτού που αγγίζει τις καρδιές μας και κεντρίζει τον νου μας, να πάμε παρα πέρα...
Ακριβώς όπως κάνουν και τα πολύτιμα "σεντόνια" του αγαπημένου μου φίλου, του Ελεύθερου Στοχαστή!
Ενός πολύτιμου για ολους μας διαδικτυακού φίλου, που μας συντροφεύει τόσα χρόνια, πίστος αρωγός του νου και της ψυχής μας. Ενός πραγματικά ελεύθερου στοχαστή, που κερδίζει βημα βήμα την εσωτερική του ανέλιξη μέσα από την μεταξύ μας διάδραση και την ατομική του δοκιμασία στον στίβο μάχης της πραγματικής ζωής.
Δεν θα αδικήσω όμως και την πιστή μας φίλη που της αρέσει η ανωνυμία, η οποία επίσης μας προσφέρει τροφή για σκέψη με τους δικούς της προβληματισμούς και την δική της ενδιαφέρουσα στάση, απέναντι στα πράγματα. Πάντα διαβάζω δυο φορές κάθε σκέψη της. Κάθε φορά, έρχομαι και πιο κοντά της γνωρίζοντας τον κόσμο της, όπως μας τον εκθέτει. Πολύτιμη εμπειρία...
ΛΥΚΙΟΣ.
Τζορντάνο Μπρούνο (Giordano Bruno, 1548 - 17 Φεβρουαρίου 1600) ήταν Ιταλός αστρονόμος, φιλόσοφος, μαθηματικός, ποιητής, συγγραφέας, διδάσκων πανεπιστημίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας. Το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών. Το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Εκεί κατά τον Μάιο του 1592 κατόπιν προδοσίας από τον προσποιούμενο ως μαθητή του, Τζοβάνι Μοτσενίγκο, συνελήφθη και παραδόθηκε στην Ιερά Εξέταση.
Επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1593 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για επτά χρόνια. Καθώς όμως δεν θέλησε να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές του ιδέες, καταδικάστηκε σε θάνατο δια της πυράς από την Ιερά Εξέταση της Ρώμης τον οποίο και υπέστη στις 17 Φεβρουαρίουτου 1600.
Ο Μπρούνο υποστήριζε την απειρία του Σύμπαντος, την ύπαρξη πολλαπλών κόσμων, και την ηλιοκεντρική θεωρία. Υποστήριζε πως η ενοποιός ουσία των πάντων είναι ο Θεός.
Από το 1584 (στο La Cena de le Ceneri), ο Μπρούνο εγκαταλείπει την κοσμολογία του Αριστοτέλη, για αυτήν του Κοπέρνικου (1543), στην οποία οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον άξονά τους καθώς και γύρω από τον Ήλιο. Ο Μπρούνο μάλιστα πηγαίνει τη θεωρία παραπέρα, εγκαταλείποντας την ιδέα του κέντρου. «Δεν υπάρχει κανένα άστρο στο κέντρο του σύμπαντος, διότι το σύμπαν εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις με τον ίδιο τρόπο. Κάθε αστέρι είναι ένας ήλιος σαν το δικό μας, και γύρω από το καθένα από αυτά τα αστέρια περιστρέφονται άλλοι πλανήτες, αόρατοι στα μάτια μας, αλλά υπάρχουν.»
«Συνεπώς, υπάρχουν αναρίθμητοι ήλιοι και άπειρος αριθμός Γαιών που περιστρέφονται γύρω από αυτούς τους ήλιους, σαν τις επτά Γαίες, η Γη, η Σελήνη, και οι πέντε τότε γνωστοί πλανήτες: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος που βλέπουμε να περιστρέφονται γύρω από τον κοντινό μας ήλιο.» (Giordano Bruno, De l'infinito universo et Mondi, 1584).
Καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση, ικανοποιώντας έτσι την εκκλησιαστική άποψη που επιθυμούσε τη συνέχεια του γεωκεντρικού κοσμολογικού μοντέλου. Η καταδικαστική απόφαση, η οποία οδήγησε τον Τζορντάνο Μπρούνο στην πυρά, εκδόθηκε από τον καρδινάλιο Ρομπέρτο Μπελλαρμίνο (Roberto Bellarmino) (1542-1621) το 1600.
***
Δ.
Αγαπητε Λυκιε, θα με βρεις συμφωνο στην προσεγγιση σου αλλα και οταν λες πως εισαι υπερ της προσευχης και οχι της επικλησης σε οντα απο τις ταξεις των αγγελων. Ωστοσο, οταν η ζωη ενος ανθρωπου κρεμεται απο μια κλωστη, δεν θα ειχα αντιρρηση στο να καλεσει μια τετοια οντοτητα προσευχομενος για να τον βοηθησει. Αλλωστε, εκτιμω πως ενας βασικος σκοπος υπαρξης τους ειναι να βοηθουν τους ανθρωπους στις δυσκολιες τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σαφώς όταν συμβεί αυτό (σσ. επιδραση αλλοτριων δυναμεων), γινόμαστε δέσμιοι και εξαρτημένοι απ' αυτές...
Αυτό είναι το "αντίτιμο"...
Η επίκληση θεών προκαλεί ταύτιση και συντονισμό επικοινωνίας μαζί τους.
Η προσευχή όμως προς τον Ύψιστο, μας φέρνει σε επαφή με την ανώτερη δική μας Θεϊκή φύση"
Την ωραιοτερη προσεγγιση την διαβασα στα Ινδικα Επη, οταν ο Κρισνα (Χριστος/αβαταρ Θεου) απανταει σε ερωτηση σχετικα με το σε ποιους θεους πρεπει οι ανθρωποι να προσευχονται. Απαντωντας, λεει πως και οσοι προσευχονται στους θεους/Ντεβας, δεν κανουν λαθος, καθως ειναι και αυτοι θεοι, κατωτεροι μεν απο τον ιδιο, αλλα θεοι παλι, και πως ο ιδιος "πιανει" τις προσευχες που πηγαινουν προς αυτους και τις ενισχυει, και βοηθαει τους ανθρωπους που τις κανουν, καθως τις θεωρει σωστες. Αυτη η απαντηση λυνει παρεμπιπτοντως μια και καλη τη διενεξη εθνικων/χριστιανων ως προς το ποιος εχει δικαιο. Υπαρχουν οι "θεοι των Ελληνων" (που δεν ειναι των Ελληνων μονο, αφου συναντωνται και σε αλλους λαους) και ειναι ανωτερα οντα 5 διαστασεων, κοσμικα οντα, (celestial beings), Θεοι, για εμας τους ανθρωπους. Υπαρχει ταυτοχρονα και ο Υψιστος, ο ενας Θεος. Με οποιονδηποτε και αν καταφερει ενας ανθρωπος να εχει την παραμικρη επαφη, θα ανελθει πιο φωτισμενος. Οσον αφορα το ερωτημα "Ποιος ειναι καλυτερος ομως;" η απαντηση δεν εχει και τοση σημασια. Καλυτερος ειναι αυτος στον οποιο μπορεις να απευθυνθεις, αυτος που ειναι εκει για σενα. Αυτος μπορει να ειναι και ανθρωπος, καθως ο ανθρωπος ειναι υπαρκτοτατος. Ενας φιλος μπορει να ειναι πολυ καλυτερος για εμας απο εναν θεο. Η βοηθεια του και η αγαπη του ειναι χειροπιαστη, εδω και τωρα
"Η βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει ο συνάνθρωπος είναι πολύ πιο ουσιαστική και θεμιτή, από το να την επικαλεστούμε από εξωανθρώπινες οντότητες.
Αν υπάρχει αγάπη, τότε οι άνθρωποι αλληλοθεραπεύονται και ο ένας εξελίσσει τον άλλον""
Ετσι ακριβως. Εγκυκλοπαιδικα παντως, σαφως ο Υψιστος ειναι πιο ψηλα απο τους υπολοιπους Θεους. Αυτονοητο.
Θεωρω παντως λαθος μας, να το βλεπουμε ανθρωποκεντρικα, απο κατω προς τα πανω. Ο ανωτερος ειναι σημαντικοτερος, οποτε αυτος επιλεγει. Αν ενας Θεος κανει την τιμη να ασχοληθει με εναν ανθρωπο, τοτε δεν τιθεται θεμα αν ο ανθρωπος θελει ή οχι, αλλα αν ο ανθρωπος ειναι ετοιμος να ανταποκριθει, αν ειναι ετοιμος. Αν δεν ειναι, τοτε αυτο μπορει να το βλεπουμε και ως αρνηση, αλλα στην ουσια ειναι ανετοιμοτητα. Ο συντονισμος επικοινωνιας με μια ανωτερη οντοτητα αναβαθμιζει τον ανθρωπο και τον φωτιζει. Θα συμφωνησω ομως πως ο τροπος δεν ειναι επικληση αλλα προσευχη. Διοτι αν υπαρχει αποτελεσμα με το ζορι μεσω επικλησης, αλλα ο ανθρωπος ειναι ανετοιμος να δεχτει αυτον τον συντονισμο, τοτε δεν θα υπαρξει αναβαθμιση αλλα καταστροφη του καθως προκειται περι υβρεως. Ενω ο αλλος δρομος πχ με την προσευχη, που ενσωματωνει το σημαντικο παραγοντα της χρησης "ιδιων δυναμεων", υποδηλωνει και αντιστοιχη ικανοτητα.
ΕΣ
Αγαπητη Δ, ποτέ δεν απωλεσες την εκτιμηση και φιλια μου. Τουναντιον, το οτι ισως φαινεται πως εχεις αφεθει να παλευεις μονη με τα κυματα, ειναι μια πραξη αγαπης, ως μια απαραιτητη διαδικασια της βιωματικης γνωσης που θα δρομολογησει μια συνειδητοποιηση με την οποια φλερταρεις νοητικα εδω και καμποσο καιρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήStory mode
Πριν δουλεψω με την αρσενικη μου αρχη, οντας θηλυκης πολωσης, μου αρεσαν πολυ οι ατιθασες "αρσενικες" γυναικες, που ηταν ολο αντιδραση. Αυτο συνεβαινε διοτι ερωτευομουν ενα χαρακτηριστικο που εγω επρεπε να αναπτυξω, το να βαζω ορια και να μην επιτρεπω να με εκμεταλλευονται, ακομα και αν εμενα δεν με ενοχλουσε αυτο, καθως εβλεπα τον ψυχικο τους πονο, πολυ πιο καθαρα απο τους ιδιους. Μετα λοιπον, ξενερωνα με την ιδια γυναικα, καθως ο τροπος τους αυτος, ο "κοινωνικα απροσαρμοστος", απαιτουσε καποιον να ειναι στο τρεξιμο για να μαζευει τα σπασμενα. Κουρασε και ενοχλησε συντομα. Και τοτε εκτιμησα την θηλυκη γυναικα που ως τοτε δεν εκτιμουσα διοτι θεωρουσα δεδομενη, ενω δεν ειναι. Παρα την θεωρια ομως, επρεπε να το βιωσω απο μεσα, για να αλλαξω ο ιδιος. Ειναι το ιδιο το πολωμενο χαρακτηριστικο που ερωτευομαστε, που οδηγει στο τελος του ερωτα οταν βιωθει απο την αναποφευκτη αντιθετη/αντιπολη μερια.
Δεν ειμαι ναρκισσος, διοτι δεν εχω καμια απο τις στρεβλες πεποιθησεις του ναρκισσου. Αυτο που κανω ειναι να προκαλω (provoke) ναρκισσους, για να παρατηρω πως εκδηλωνεται η ναρκισσιστικη τους οργη και αν αυτο με επηρεαζει εσωτερικα. Οτι ηταν να δω, το εχω ηδη δει. Ειναι σημαντικο να μην επηρεαζεσαι εσωτερικα. Το "Στωμεν καλως" δεν ειναι ευκολη κατακτηση, αλλα κατακτιεται με την επαναληψη. Τον παραδεισο και την κολαση, εμεις τα φερουμε μεσα μας, εμεις τα δημιουργουμε. Διοτι αν εχεις κατακτησει εσωτερικη μακαριοτητα που κανείς εξω απο εσενα δεν μπορει να επηρεασει, τοτε τι σημασια εχει αν βρεθεις σε μια κολαση, οταν εσυ μεσα σου εισαι μια χαρα;
Τι αλλωστε ειναι αυτο που αναζητουν οι ψυχιατροι, αν οχι εναν τροπο να διορθωσουν την ψυχικη ταραχη και αταξια του ατομου; Δεν ξερω αν τα καταφερνουν, καθως και οι ιδιοι φαινεται να τα εχουν χαμενα και να μην ξερουν τι να κανουν. Και ομως, τα παντα υπακουουν στον Νομο αιτιας αποτελεσματος.(καρμα). Αν εχω θερμιδικο πλεονασμα 3000 θερμιδων την μερα, τοτε θα παχαινω βρεξει-χιονισει. Δεν ειναι θεμα τυχης, αν θα παχαινω ή οχι. Αυτο θαναι σιγουρο. Η καθε ασθενεια ειναι σιγουρη, αυτο ειναι ευκολο να το δει καποιος. Αυτο που ειναι δυσκολοτερο ειναι να αντιμετωπισθει η αιτια που προκαλει το αποτελεσμα. Αλλα η αρχη ειναι να βρεθει.
"Δεν χρειάζονται και τόσα πολλά για να καταλάβεις τον άλλον"
Πραγματι ετσι ειναι, ειναι αρκετα ευκολο να καταλαβεις καποιον. Και η δικια σου ευγενεια και γλυκυτητα ειχε φανει απο την αρχη. Ισως για μια γυναικα αυτο να ειναι αρκετο, δεν μπορω να ειμαι σιγουρος, για εναν ανδρα ομως σιγουρα δεν αρκει.
ΕΣ
Συνοπτικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φυτα ειναι οργανισμοι με ενα κεντρο, εχουν μονο σωμα. Τα ζωα ειναι δικεντροι οργανισμοι, εχουν σωμα και ψυχη(διαφορων διαβαθμισεων οπως ειχε αναφερει ο Λυκιος). Οι ανθρωποι ειναι τρικεντροι οργανισμοι, εχουν σωμα,ψυχη και νου. Μονο ο ανθρωπος διαθετει νου. Και τα τρια ειδη οργανισμων διαθετουν μια μορφη μυαλου και εγκεφαλου ομως, καθως το μυαλο αποτελει λειτουργια του σωματος, και ολα επικοινωνουν με καποια μορφη μεταξυ τους και ανταλλασουν ακομα και ζωτικες ενεργειες (αυτο εχει αποδειχθει ακομα και στα φυτα).
Πραγματι λοιπον, ο ανθρωπος διαφερει απο τα ζωα στο οτι τα ζωα δεν διαθετουν νου. Μια βασικη μορφη χρησης του νου ειναι πραγματι ο λογος και η αξια του ειναι μοναδικης σπουδαιοτητας. Μερη του νου, απο την γιογκικη παραδοση, ειναι η διανοια, η ταυτοτητα, η μνημη, και "κατι σαν συνειδηση", που εχουν και αυτες τις υποδιαρεσεις τους και την σοφια τους, που δεν ειναι της παρουσης.
Για την συνειδηση ευθυνεται ο Προμηθεας-Εωσφορος, καθως δεν ειπε ψεμματα, οντως ο ανθρωπος εφαγε απο το δεντρο της γνωσης του καλου και του κακου. Ξερουμε πλεον τι ειναι καλο και τι κακο. Ενας ανθρωπος ομως που μπορει να κανει το κακο, δεν εχει θεση στο χωρο του παραδεισου. Να κανει τι; Να τα κανει ολα πουτ...α, καθε φορα που νομιζει πως αδικειται και εκνευριζεται σαν να ηταν κακομαθημενο ναρκισσιστικο παιδι; Να εξαρτιεται το συμπαν απο τις βουλες του ανωριμου ανθρωπου; Πτωση και αντε γεια. Αντε στην Γη να δεις ανθρωπε την γλυκα και τις συνεπειες των πραξεων σου μπας και ωριμασεις καποτε. Και αν ωριμασεις, ισως γυρισεις. Αν ομως ταχθεις με την Καταστροφη και το κακο, τοτε πας στις κολασεις και οχι στους ουρανους. Ετσι ειναι το δικαιο. Μπορει η Γη να ειναι σχολειο, αλλα δεν ειναι ο πατος του βαρελιου. Ουτε η Γη θα αφεθει στις βουλες ενος "κακου" ανθρωπου. Υπαρχουν καποια εγκληματα πχ, για τα οποια λεγεται πως μολις διαπραχθουν, αμεσα η ψυχη του ανθρωπου εκεινου, απομακρυνεται απο το σωμα, το οποιο μετα ειτε ζει χωρις ψυχη, ειτε το κατοικει καποιος δαιμονας, που δεν ειναι απαραιτητα κακος, καθως δεν λεμε κακοδαιμονας, (ουτε αγαθοδαιμονας) απλα δαιμονας.
Ο Προμηθεας ειναι ο Εωσφορος και η ιστορια ειναι η ιδια, το εχω διασταυρωσει απο διαφορετικες πηγες, περα απο την δικια μου σκεψη. Η πιο επισημη βιβλιογραφια βρισκεται στα κορυφαια βιβλια ψυχιατρικης, σχεδον ολα στο top10 ever, συμφωνουν σε αυτο. Η βασικη διαφορα του ανθρωπου απο τα ζωα ειναι πως ο ανθρωπος ειναι ικανος για συνειδητη πραξη και οχι μονο παρορμητικη οπως τα ζωα. Ο ανθρωπος δεν ειναι ανικανος να αντιδρασει στις παρορμησεις του, οπως τα ζωα. Το οτι υπαρχει η ικανοτητα βεβαια, δεν σημαινει πως χρησιμοποιειται συχνα. Συνειδητη πραξη ειναι αυτη η οποια ξερεις γιατι γινεται, ξερεις γιατι το κανεις και μπορεις να το διατυπωσεις αν σου ζητηθει. Οταν ξερεις γιατι κανεις κατι, και αναλαμβανεις με υπευθυνοτητα τις συνεπειες αυτης της πραξης, τοτε αυτο ειναι παντα οκ. Δεν εχω καταλαβει για παραδειγμα γιατι ειναι κακη η Λευκη αδελφοτητα; Ποιο το εγκλημα της; Μπορει και να ειναι ενοχη, δεν λεω οχι, αλλα δεν εχω ακουσει ακομα. Εγω παντως δεν εχω συναντησει στη ζωη μου κατι σχετικο με αυτην. Ισως παλι να ανηκω στις εξαιρεσεις.
Η φιλια αποτελει μια απο τις 12 ηθικες αρετες. Σπουδαια η σημασια της, αλλα ας θυμομαστε πως υπακουει στο κανονα της Μεσοτητας, και εχει υπερβολη και ελλειψη, απο τα οποια ο ανθρωπος θα πρεπει να απεχει. Θελουμε Μεσοτητα, ουτε λιγο που ειναι οταν καποιος ειναι δυστροπος και στρυφνος, ουτε πολυ που συμβαινει οταν καποιος γινεται φιλος με ολους. Ενας τροπος ειναι να ξερουμε γιατι ειμαστε φιλοι με καποιον. Προκυπτει παρορμητικα απο την αναγκη μας για αποδοχη απο τους τριτους ή ο αλλος μας εχει αποδειξει στην παροδο του χρονου πως ειναι αξιος της εμπιστοσυνης μας;
ΕΣ
Τι όμορφη μέρα σήμερα. Όχι μόνο τα υπέροχα και δροσερά αυτή την φορά σεντονάκια του Στοχαστή αλλά και τα εξαίρετα και χορταστικά σχόλια του αγαπητού μας Λύκιου μας τροφοδότησαν με πολλές σκέψεις. Ακόμη και η αποκήρυξη της κοκκινοσκουφίτσας είχε την χάρη της. Θα ανταποδώσω μόλις κάτι ελκύσει την προσοχή και το ενδιαφέρον μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε η εκλεκτότερη παρέα και ήταν μεγάλη εύνοια της τύχης να σας συναντήσω.
***
Δ.
Και τελικά ένα μεγάλο μέρος της αναζήτησης του ανθρώπου αφορά το πώς συντελέστηκε η αφύπνιση μας από την ζωώδη κατάσταση των ενστίκτων.
Στοχαστή, σκέφτηκα και κάτι στο μεταξύ να σου πω. Να δεις και μιαν άλλη οπτική. Η κοκκινοσκουφίτσα κι εγώ περάσαμε μια ολόκληρη σχολική χρονιά μαζί. Εσύ και λίγο περισσότερο ο Λύκιος ήσασταν ως επί το πλείστον απασχολημένοι, αν και δεν ήταν λίγες οι παρεμβάσεις σας. Έτσι ήμασταν οι επιμελήτριες του ναού μολονότι η δική μου θέση αξιολογώ πως είναι ακόμη στο περιστύλιο. Αλωνίσαμε μέσα στον ναό μια και ήταν άδειος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριπλανηθήκαμε μαζί στους λαβυρίνθους της φιλοσοφίας, παίξαμε, μονομαχήσαμε, ασκηθήκαμε. Δεν τα καταφέραμε και άσχημα.
Και αυτό το τιμώ και το εκτιμώ.
***
Δ.
ναούς, περιστύλια, μονομαχίες;!;! τζίζουζ φάκιν κράιστ! καλά τη δεσπούλα έτσι και την ποτίσουμε κανά άσιντ, θα τα δει όλα κωλυώμενα! στον σείριο β θα εκτοξευθεί ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ανόητος έγραψε αυτήν την αθλιότητα; Άι σιχτίρ.
ΔιαγραφήΚάθεστε και περιθάλπετε τον κάθε τρελαμένο
Μωρό μου,αφιερωμένο!
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=TMETa77dUrg
Αγαπητέ μου, να έχουμε κατά νουν οτι ο τρελός δεν φταίει που είναι τρελός. Τον περιθάλπουμε όσο αντέχει η αγάπη και ο ανθρωπισμός μας. Εν προκειμένω όμως ένα άι σιχτίρ είναι μια κάποια λύση. Πιθανόν η πιο ενδεδειγμένη. Πάντως το περιστατικό πρέπει να είναι αποτέλεσμα ενδοοικογενειακής βίας σε παιδική ηλικία με επιβαρυντικό γονιδιακό παράγοντα. Από την πλευρά μου έκανα ό,τι καλύτερο μπόρεσα.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ ειλικρινά.
Δ.
α καλά! η άλλη με βλέπει για τον τσάκυ τσαν στο shaolin wooden men και η τρελή είμαι γω κατά τα άλλα... και πού σαι δεσπούλα! remember the slime, μανάρι μου...
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=h5rLjhn7tDI
Πιθανότατα παραφέρθηκα. Δεν χάλασε κι ο κόσμος που η κοκκινοσκουφίτσα είναι κοκκινοσκουφίτσα. Αλλά επηρεάζομαι από τον αγαπητότατο μου Στοχαστή που με θέλει πιο δυναμική, πιο γιν. Δεν είσαι τρελό, κοκκινοσκουφίτσα μου. Μου είσαι προσφιλέστατη σε γενικές γραμμές παρά το ξινό σου χιούμορ. Ο θυμός με έκανε να το πω. Ένστικτα. Ζητώ συγνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
Σημειώσατε λάθος! Οτι με θέλει πιο γιανγκ, πιο αρρενωπή ήθελα να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
Και είναι και κάτι που έγραψα πριν καιρό. Λίγο άτεχνο, λίγο αυθαίρετο, λίγο αδέξιο. Αλλά από το τίποτε είναι κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθική, αρχές, αξίες, πίστη. Κυρίως η πίστη.
Τι να κάνει δηλαδή το παιδάκι όταν μαθαίνει οτι πεθαίνουμε; Το θάβει βαθιά μέσα του με μόνη παρηγοριά οτι έχει μπροστά του πολύ καιρό ακόμα. Γι' αυτό εξ άλλου απαγορεύεται η αυτοκτονία. Σαν έναν φραγμός για να μην σαλτάρει ο άνθρωπος όταν τον παίρνει από κάτω η σκληρή αλήθεια. Γι' αυτό και η πίστη είναι το μόνο μας καταφύγιο. Η πίστη στην ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος. Τι θα κάναμε χωρίς αυτήν την πίστη; Χωρίς τα έθιμα μας και τους μύθους μας; Η μεταφυσική διάσταση μας κρατά στην ζωή ενεργούς και αισιόδοξους.
Και τι εγινε τα τελευταία χρόνια; Μία συστηματική απομυθοποίηση των πάντων. Από την νέα τάξη πραγμάτων. Από τους συγγραφείς της νέας εποχής. Θέλουν αυτοί να λάμψει η αλήθεια, η γυμνή πραγματικότητα; Ή θέλουν μια ομογενοποιημένη πρόθυμη αγορά για τα προιόντα τους; Όπου θρησκεία γίνεται η κατανάλωση, μια ακόρεστη μανία για κατανάλωση που προσωρινά κατευνάζει την ανησυχία του ανθρώπου.
Γιατί να θέλει κανείς την παγκοσμιοποίηση;
Από την άλλη γιατί να πιστεύει κανείς οτι ο αγιασμός της ημέρας που γιορτάζουμε την ύψωση του τιμίου σταυρού φτιάχνει με θαυματουργό τρόπο προζύμι και να μην γνωρίζει οτι ο βασιλικός μέσα στο νερό φτιάχνει προζύμι; Γιατί η ζωή χωρίς μαγεία και θαύματα να μας δονούν είναι πεζή και άχαρη. Γιατί έχουμε ανάγκη να γοητευόμαστε για να ζήσουμε με όρεξη αυτό το όσο μας αναλογεί. Γιατί έχουμε ανάγκη να παραμυθιαζόμαστε. Έχουμε ανάγκη μια πλούσια εσωτερική ζωή. Γιατί εκεί έξω δεν υπάρχει τίποτε παρά πέτρες και ένα ψυχρό και αφιλόξενο σύμπαν.
Να ζούμε δηλαδή σαν ποίμνιο;
Και μήπως τι είμαστε; Δεν είμαστε ποίμνιο; που όταν έρθει η ώρα της σφαγής στέκεται στην σειρά μέχρι να το σφάξει ένας αόρατος χασάπης;
( Μια σκέψη είναι. Δεν είναι στάνταρ. Δεν είναι σίγουρο οτι προτιμώ την γοητεία του παραμυθιού από την σκληρή αλήθεια. Νομίζω πως το καλύτερο είναι να μάθουμε και την αλήθεια γυμνή κι ύστερα από δική μας επιλογή να την στολίσουμε με μύθους. )
**Και είναι και τα όνειρα. Αυτά μας συνδέουν με τον αόρατο κόσμο. Τον επισκεπτόμαστε κάθε βράδυ, είναι εκεί με αδιάψευστους μάρτυρες εμάς τους ίδιους.**
Δ.
Είναι αρκετά απαισιόδοξο. Παρουσιάζει τα όνειρα σαν το μόνο στανταράκι.
Κοκκινοσκουφίτσα μπορείς να το αποδομήσεις εις τα εξ ων συνετέθη. Κι όποιος άλλος θέλει. Μην κοιτάτε που θυμώνω και γίνομαι αυστηρή μερικές φορές σαν ψυχρό γιανγκ τέρας. Κρατά λίγο.
αγαπούλα, άμα δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε! καλά βρε, ακόμη δεν έχεις καταλάβει τί κοινό έχουμε μεις τα δυο; μα τις επικοινωνιακές ιδιαιτερότητες μας φυσικά!
Διαγραφήαυτό που λες για το προζύμι, δεν είναι ο βασιλικός που το φτιάχνει ακριβώς... απλώς ο βασιλικός αποστειρώνει το νεράκι και έτσι είναι πιο εύκολο να αναπτυχθεί ο μύκητας του άλευρου... απο την άλλη, ο αγιασμός είναι "διαβασμένος" και όλοι ξέρουμε πλέον ότι το νερό είναι ευμετάβλητο στην επαφή του με τον λόγο... δεν είναι θέμα πίστης δλδ, αλλα και γιατί να μην υπάρχει κάτι μαγικό σε όλο αυτό; το ότι ας πούμε κάποια φυτά έχουν ιδιότητες αποστείρωσης, είναι ένα είδος μαγείας κι αυτό ναι, όση επιστημονική εξήγηση κι αν παίξει... όλο το φυτικό βασίλειο είναι μαγικό τρόπον τινά, όπως και άρρηκτη είναι η σχέση του με την παραδοσιακή μαγεία... υπάρχει κι ένα άλλο θέμα εδώ... στις αγροτικές κοινωνίες όλες οι παραδόσεις είχανε και πρακτικό λόγο ύπαρξης, δεν ήταν τυχαίες... πχ. τον ιούλιο αλωνίζανε τα στάρια τους -εξ ου και αλωνάρης μήνας- ετοιμάζανε το αλεύρι της χρονιάς και έτσι αρχές σεπτέμβρη που πέφτει του σταυρού ήταν έτοιμοι να φτιάξουνε το πρώτο προζύμι της χρονιάς με τη νέα σοδειά άλευρων! επίσης, αν παρατηρήσεις όλες οι μεγάλες χριστιανικές γιορτές πατάνε πάνω σε παλαιότερες παγανιστικές γιορτές της γης, όχι ότι εκλάπηκαν όπως λένε κάτι πωρομένοι, απλώς συνεχίστηκαν με νέα δεδομένα προσαρμοσμένα πάντα στις αγροτικές εργασίες και συνήθειες... τώρα βέβαια σήμερα σε έναν τσιμεντοποιημένο αστό που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον βασιλικό από τη ρίγανη και που τρώει κατεψυγμένο ψωμί του τοστ, για τί προζύμια να του μιλήσεις; δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πλέον έχουν πέραση τα sci-fi παραμύθια, η μαγεία έχει φύγει εκτός γαίας... βάλε και την κλιματική αλλαγή, βάλε και τις αλλαγές στον τρόπο ζωής, ποσοι θα ενδιαφερθούν σήμερα για τις λαϊκές παραδόσεις; εξέλιξη μανάρι, έτσι πάει το έργο, μας αρέσει δε μας αρέσει, καλή κακή δεν ξέρω, αυτή είναι η ροή πάντως...
Ώστε λοιπόν ο βασιλικός είναι αντισηπτικός και αποστειρώνει το νερό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, συμφωνώ γενικά, και για την ευμεταβλητότητα του νερού και με τα υπόλοιπα. Δεν λέω να αναβιώνουμε τις παραδόσεις που δεν είναι ζώσες αν και ακόμη κι αυτό βοηθά πολύ κόσμο να βγει, να συναντηθεί, να συνδιαλλαγεί, να διασκορπιστεί και να διευρύνει για λίγο την ατομικότητα. Έτσι κι αλλιώς όμως η Λαογραφία επιτελεί αυτόν τον σκοπό της διάσωσης και πάντα ανατρέχουμε με αγάπη.
Εκείνο που θεωρώ σημαντικό είναι να διατηρήσουμε/να διασώσουμε την ιερότητα μέσα μας, αυτό που είναι για τον καθένα Ιερό. Και να μην χάσουμε το Ρίγος. Τι είναι το ρίγος; Ρίγος ο έρωτας, ρίγος η ποίηση, μια διεπαφή, το τελευταίο σχόλιο σου, όταν κάνεις τον Λύκιο να γελάει, κι άλλα ρίγη πιο εσωτερικά, πιο βαθιά, για τα θαύματα που έχει πετύχει ο άνθρωπος.
Ήρωες είναι μόνο οι θνητοί και όχι οι θεοί. Το διάβασα κάπου σήμερα. Αυτό το ηρωικό στοιχείο να μην χάσει ο άνθρωπος.
Δ.
μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, αγαπούλα... αυτό που λες είναι πιο εύκολο για τους πιο απλοϊκούς και δεν το λέω καθόλου υποτιμητικά, αντιθέτως θεωρώ μεγάλο προνόμιο το να έχει κανείς σχετικά απλή και επιφανειακή ψυχοσύνθεση, ενθουσιάζεται πιο εύκολα καταρχίν και γενικότερα ζει και πιο εύκολα... οι άλλοι είναι που δυσκολεύονται, οι συμπλεγματικοί, οι περίπλοκοι, οι δύστροποι, πες τους όπως θες... τα πολλά τα βάθητα δε βοηθάνε, αναγκαστικά όλοι αυτοί για να διατηρήσουν αυτό που λες θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνουν συμβιβασμούς και να αποδεχτούν επιφανειακότερα ρίγη... αμα πάλι δυσκολεύονται να συμβιβαστούν, ε τι να κάνουμε, αυτά έχει η ζωή, συνηθίζουν να νανουρίζονται με α κεντ γκετ νο σατισφάξον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα την προηγούμενη εβδομάδα στην γενέτειρα μου. Μια πόλη πλουμιστή και ακμάζουσα ακόμη και σε καιρό κρίσης. Τα βράδια διαστημόπλοιο έτοιμο να απογειωθεί. Η ζωή ξεχύλιζε από παντού. Όλες οι ηλικίες on the road. Βρέθηκα ακόμη και σε υποχρεωτική βάφτιση. Αφέθηκα στους ρυθμούς που βρήκα. Ξέχασα τον εαυτό μου, αφομοιώθηκα. Χάρηκα, ομόρφηνα. Ξέρω πως δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω για περισσότερο. Είναι κουραστικό για τους εσωστρεφείς. Του χρόνου πάλι. Αλλά αυτή η γεύση που πήρα μου άλλαξε συχνότητα. Με έβαλε σε σκέψεις. Δεν ήξερα οτι περνούν τόσο ωραία. Αυτό το μοίρασμα ζωής που σε κάνει να ξεχνάς. Ένα πάρτυ διαρκείας. Πάντα απείχα. Αντισυμβατική , τάχα πρωτοπορία. Πήγαινα σε άλλου είδους πάρτυ. Ξέρω πως έχουν κι αυτοί τους προβληματισμούς και τις αγωνίες τους. Αλλά ξέρουν να τα βάζουν στην άκρη και να χαίρονται με κάθε ευκαιρία. Και ειδικά όταν το θέρος εκρήγνυται έξω και στις καρδιές.
ΔιαγραφήΠάλι λυρικό το έκανα. Δεν καταλαβαίνω γιατί βγαίνει έτσι.
Υ.Γ. Ξέρω οτι ένα συγνώμη για την άθλια συμπεριφορά μου, δεν την ξεπλένει. Παρακολουθώ κι εγώ τον εαυτό μου. Την δύναμη των ενστίκτων. Την παρορμητικότητα. Την πρώτη ανάγνωση που είναι πάντα ανεπαρκής και χρειάζεται μια δεύτερη ήρεμη ανάγνωση για να αποφευχθούν οι παρανοήσεις. Αλλά όπως έλεγε ο πατέρας μου, ό,τι έγινε έγινε. Πάμε γι' άλλα. Δηλαδή δεν το έλεγε έτσι γιατί δεν έπαιζε χαρτιά. Έλεγε, πάει αυτό, κι άλλο καινούργιο.
Δ.
γιατί απολογείσαι συνέχεια βρε καλή μου; δεν είπες και τίποτε πολύ βαρύ, δεν ενοχλήθηκα καν, γω εχω πει δεκάκις χειρότερα εδώ μεσα...που και κανα βαρύ να έλεγες δλδ, δεν πολυσκαμπάζω, προπονημένη είμαι, εχω σκληρό περίβλημα... γω βλέπω ότι είσαι ένα πολύ ιδιαίτερο και γλυκό παιδί, που του αξίζουν τα καλύτερα!
ΔιαγραφήΣκέφτηκα δύο πράγματα. Το ένα είναι πως ο Γιαχβέ δεν είναι τίποτε ιδιαίτερο. Είναι όπως ο Θεός, ο Αλλάχ κλπ, στα Εβραϊκά. Και οι 'θεοί' συνήθως είναι ανάλογοι με τα πάθη, τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις ανάγκες,την άγνοια και την νοημοσύνη των ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το δεύτερο πως το ερώτημα δεν είναι πώς ή ποιος έδωσε νοημοσύνη στα πιθηκοειδή. Αλλά εξίσου πώς έγιναν τα πιθηκοειδή.
Δ.
Και το επόμενο ερώτημα είναι αν τελικά ο άνθρωπος προέρχεται από τα πιθηκοειδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Και το βασικό ερώτημα είναι πώς προήλθε η ζωή, το έμβιο ον, που φέρει γενετικό πρόγραμμα που υπάρχει μέσα στο DNA. Και ας αφήσουμε τον άνθρωπο και τα ζώα αν και είναι το ίδιο. Τα φυτά; Πού βρέθηκε σπόρος. Είναι μάτριξ, είναι δημιουργός γεωργός που έφερε και έσπειρε ή αργόσυρτες διαδικασίες της γένεσης που κάτω από συγκεκριμένες μοναδικές και ανεπανάληπτες συνθήκες ευνόησαν να ξεπηδήσει ζωή; Το τελευταίο ακούγεται και το πιο λογικό.
ΔιαγραφήΔ.
Esprit de corps
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχε γράψει κάποτε ο Στοχαστής κάτι πολύ ενδιαφέρον:
"Είναι η "Μη δυαδική κατασταση" (Non dual state). Επιζητούμε μια κατάσταση στην οποία δεν βρίσκουν εφαρμογή τα στοιχεία των δύο αρχών. Ούτε συν ούτε πλην. Ούτε να θέλω να πάρω, ούτε να δώσω.
Και τότε είναι που αναφύεται κάτι πραγματικό και αόρατο. Κάτι σαν την "συναδελφική αλληλεγγύη ενός συντάγματος" (esprit de corps). Το αίσθημα της αποστολής."
Αλλά η σάρκα μας γκρεμίζει. Ένας ζεστός ήλιος ανέτειλε ξανά, μας φωνάζει γλυκά. Έλα έλα να ζήσεις. Να φας να πιείς, να χαρείς. Όμως δεν υπάρχει τροφή δωρεάν. Η ανεργία έχει εξαντλήσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ο έρωτας μας γονατίζει.
Ποια μπορεί να είναι η αποστολή του Ανθρώπου εκτός από το να ικανοποιεί τις Ανάγκες; Δύσκολο ερώτημα. Να αποφύγει ίσως την αποχαύνωση. Τι δηλαδή; Να ξαναβρεί την χαμένη του αγνότητα, την αθωότητα. Να εκδιώξει το πονηρό, την πονηριά, από την σκέψη του. Να απαρνηθεί το κακό. Και πώς να γίνει αυτό όταν το πονηρό κυκλοφορεί στο μυαλό όλων; Όταν το συναντά παντού, από την κακιά γειτόνισσα μέχρι τα τρελαμένα πολιτικά Ιερατεία; Αλήθεια πώς;
Αν το θελήσει. Αν το θέλει. Αλλά το θέλει; Πόλεμος πατήρ πάντων. Να κάνει πνευματικό πόλεμο με τον πονηρό εαυτό του. Όσο κι αν φαίνεται ακατόρθωτο. Τι άλλο; Και ο πονηρός Οδυσσέας; Ούτε γόνος δεν έμεινε στην καμμένη Τροία, καυχιέται ο Αγαμέμνονας. Μπράβο, συγχαρητήρια. Και τότε τι να έκαναν; Να άφηναν την Ελένη αβοήθητη στην παραμικρή περίπτωση που την είχε αρπάξει ο Πάρις παρά την θέληση της; Περιπλέκεται το πράγμα. Γι' αυτό κορίτσια όταν φεύγετε με άλλον να αφήνετε ένα σημείωμα.
Αφύπνιση είναι να μην μασάμε. Ποιος Γιαχβέ; Τους φόρτωσαν έναν αόρατο αυστηρό πατριάρχη για να τους βάλουν σε μία τάξη. Και κανείς δεν ξύπνησε να πει, τι βλακείες είναι αυτές που μας λέτε. Κι αν ξύπνησε θα τον έσφαξαν. Ίσως η εποχή και το επίπεδο των ανθρώπων το απαιτούσε.
"Και ρωτάμε και ρωτώ, ώσπου με μια φούχτα χώμα να μας κλείσουνε το στόμα." Έτσι μου έγραψε μια κνίτισσα συμμαθήτρια μου στο Γυμνάσιο. Με εντυπωσίασε. Ειδικά αυτό με την φούχτα. Ούτε καν χούφτα. Το έδειξα τον πατέρα μου. Του άρεσε. Του άρεσαν αυτά τα απρόοπτα. Όμως εμείς γνωρίζουμε καλά πως υπάρχει αόρατος κόσμος. Αφού εκεί συχνάζουμε κάθε βράδυ. Και θα ρωτάμε κι εκεί.
Δ.
Αυτό εδώ δεν είναι του επιπέδου του Καταχθόνιου Δαίμονα. Είναι επιφανειακό και ελαφρύ ανάγνωσμα, καλό για άλλου είδους αναγνώστες. Αλλά είμαστε σε διακοπές, τόσο μπόρεσα σήμερα, και γράψτε εσείς βαθύτερα. Με ανατροπές.
Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος μέσα σ’ ένα στεντόρειο μεσημέρι,
ΑπάντησηΔιαγραφήγεμάτο τζιτζίκια που μαίνονται.
Ιούλιος!
Α, νάρθει η ώρα που θα δαγκώνεις γλυκό περγαμόντο και που ύστερα θα πίνεις δροσερό
νερό, καφέδες, και σιγάρο ατελεύτητο σαν την Ελλάδα.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ / ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ
Εγώ θα προτιμήσω γλυκό νεραντζάκι και μελιτζανάκι εναλλάξ.
Ένας φίλος ξελογιάστηκε σήμερα από την μαγευτική ομορφιά και τελειότητα της φύσης και λέει: Η Δημιουργία είναι το υψηλότερο επίπεδο νοημοσύνης που έχουμε δει.
Είμαστε συνέπεια της πολυπλοκότητας και της ολότητας της δημιουργίας. Η μεγαλοπρέπεια της, παρόλο το μηδαμινό μας μέγεθος μέσα στο σύμπαν, μας χάρισε την ατομική εμπειρία και το σπουδαιότερο, την συνειδητότητα....
Όχι πως έχει άδικο. Ειδικά όταν το θέρος, το ανίκατο μάχαν, απογειώνεται. Ξεχνά όμως το αίμα που χύνεται. Και οτι πατάμε πάνω στα νεκρά σωματάκια έμβιων όντων που πέρασαν φευγαλέα. Είναι τυχερός όποιος μπορεί και το ξεχνά. Ο συμφιλιωμένος με την σπαραχτική βία που κρύβεται πίσω από την λάμψη του φαινομενικά ήσυχου αυτού μεσημεριού. Και για να μην κλείσω λυρικά, θα το σπάσω λέγοντας: Από την παραγωγή στην κατανάλωση. Αλλά κατά τα άλλα τέτοιες μέρες ξελογιάζομαι κι εγώ με την Δημιουργία.
Δ.
ε εντάξει, καλό το καλοκαίρι αλλά σαν τη μαγεία του χειμώνα δεν έχει... άλλη φάση... δεσπούλα, τι θα λεγες να έφερνες εδώ στην παρεούλα και τον μπαμπά, να εμπλουτιστεί και το καστ; παρατηρώ ότι τον μνημονεύεις συχνά, θα πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερος ανθρωπος, σαν και σενα γλυκιά μου :)
ΔιαγραφήΑν υπήρχε στενή επικοινωνία ανάμεσα στους δύο κόσμους και το έβλεπε αυτό με κάποιον τρόπο ο μπαμπάς μου, θα γινόταν πολύ ευτυχισμένος που τον καλεί η κοκκινοσκουφίτσα αυτοπροσώπως. Θα το έχω στον νου μου μήπως και καταφέρω να του το μεταβιβάσω ως πληροφορία με την πρώτη ευκαιρία, αν και όλο και πιο αραιά τώρα πια τους συναντώ και τους δυο στα όνειρα μου.
ΔιαγραφήΘα σας βάλω καμμιά μέρα κανένα λαογραφικό του διηγημα να πάρετε μια γεύση.
α, με το παρντόν, δεν το είχα καταλάβει ότι πλέον βλέπει τα ραδίκια νάποδα, υπέθεσα ότι είναι εν ζωή, με το συμπάθιο αγαπούλα...
ΔιαγραφήΕδώ χρειάζεται ο Στοχαστής. Να ρίξει 2-3 σεντόνια, να μας ανανεώσει, να φέρει και κανένα θέμα όπως εκείνο με τον Νάρκισσο, που μας κράτησε ζεστούς για καιρό και έχω φτάσει να αναγνωρίζω τον νάρκισσο από παραμικρές λεκτικές ενδείξεις. Αφού όμως απουσιάζει, ας γράψω ό,τι έμαθα κι όπως το αντιλήφθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πρώτα απ' όλα οτι ένα μεγάλο χάσμα χωρίζει την άβια ύλη ακόμη και από το απλούστερο ζωντανό κύτταρο. Επομένως τα σενάρια της εξέλιξης των ειδών και της ύπαρξης Δημιουργού παίζουν ταυτοχρόνως.
Ένα άλλο θέμα, όχι πρωτότυπο αλλά ουσιαστικό και επίσης για να περνάει η ώρα, είναι και το σχετίζεσθαι. Η σχέση με τους άλλους. Οι ανθρώπινες σχέσεις. Τι σημαίνει ο άλλος για μας. Κάτι που μας επισημαίνει συχνά ο Λύκιος τελευταία. Πώς αγγίζουμε τα πράγματα και τους ανθρώπους μέσα μας και εν τέλει στις εξωστρεφείς μας δράσεις.
Η αποϊεροποίηση του προσώπου, του Άλλου, και εκτατικά του όλου βίου, μας κάνει πιο ρηχούς και στεγνούς, επίπεδους και κυνικούς, κλεισμένους σε μια εαυτική ματιά, σε μια ατομική και όχι προσωπική κοσμοαντίληψη όπου όλα περιστρέφονται γύρω από τις ανάγκες μας.
Και η απο-ιεροποίηση αυτή είναι πρόδρομος της απο-μάγευσης. Γέννημα και θρέμμα του νεωτερικού ανθρώπου. Που οδήγησε σε μια ισοπέδωση, κι αυτή στην αποξένωση, την εκφρασιακή και σχεσιακή αναπηρία και ένδεια.
Ένα ‘φάρμακο’ ήταν και είναι η ενσυναίσθηση.
Ο άλλος δεν είναι αντικείμενο (selfobject, τιμής ένεκεν για τον Στοχαστή:)), δεν υπάρχει για να εξυπηρετεί τις ανάγκες μου, ούτε για να προβάλλω πάνω του όλα μου τα αδιέξοδα και τα σκοτάδια, τις χρεώσεις, τις οφειλές, τις αποτυχίες μου.
Η ενσυναίσθηση είναι η κίνηση προς τον άλλον, η προσέγγιση, να δω για λίγο με τα δικά του μάτια. Η επαφή, η σχέση. Να θέλω να κάνω την κίνηση αυτή. Να παραμερίσω τον αλλαζόνα εαυτό και να νιώσω τον άλλον, το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του άλλου σαν να είμαι το πρόσωπο αυτό, αλλά χωρίς να ξεχνώ τη συνθήκη του ‘σαν να’. Γιατί αν η ιδιότητα αυτού του ‘σαν να’ απολεσθεί τότε η κατάσταση είναι ίδια όπως της ταύτισης.
Κοιτάζοντας αν ο αλαζόνας γράφεται με ένα λ, έπεσα πάνω σε μια άλλη από τις πιθανές ετυμολογήσεις του αλήθεια (θεία, θεϊκή άλη = θεία περιπλάνηση.
Η συνήθης που κυκλοφορεί ευρέως είναι η μη λήθη.
Αυτά.
***
Δ.
αγαπούλα, το θέμα δεν είναι το σχετίζεσθαι, αλλά το πόσο, πού, πώς και με ποιόν σχετίζεσθαι, αυτή είναι η πραγματική τέχνη! δεν είναι άσπρο μαύρο τα πράματα, δε σημαίνει ας πούμε πως με όσους δεν επιλέξεις να σχετισθείς ότι θες το κακό τους ή ότι θα τους πατήσεις χάμω, όχι, απλά σημαίνει ότι είσαι αρκετά ώριμος, έχοντας πίσω σου και μια μικρή ή μεγάλη εμπειρία με τους ανθρώπους, ώστε να γνωρίζεις εξ αρχής τον βαθμό και τη δυνατότητα συσχετισης σου με τον όποιον άλλον... κι άντε, να είσαι ας πούμε 20-25 χρονών, που έχεις και περισσότερη διάθεση για διαπροσωπική τριβή καθότι ακόμη πειραματίζεσαι, και περισσότερη ενέργεια για να χάνεις με τη μαλακία που δέρνει τον καθένα, να συσχετιστείς με τον κάθε τυχόντα...αλλά να είσαι 40-50 χρονών και να ξέρεις πλέον σε μέσες άκρες τί θέλεις και τί δε θέλεις, είναι χάσιμο χρόνου να επιχειρείς να ενσυναισθάνεσαι τον καθένα... θα σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις: ας υποθέσουμε ότι γνωρίζω 2-3 ανθρώπους σε παρεϊστικο επίπεδο και τις 1-2 φορές που κάτσαμε παρέα τα ενδιαφέροντα τους αφορούν ξέρω γω τη μπάλα, τη μενεγάκη, τη μύκονο, την κόκα και το ποιος πηδάει ποιον... για ποιο λόγο εγώ να μπω σε διαδικασία ενσυναίσθησης με τέτοιας ποιότητας άτομα όταν αυτά που τους απασχολούν εμένα δε βρίσκονται καν μέσα στο πεδίο οπτικής μου; είναι χάσιμο χρόνου να επιχειρήσω να δω τί συμβαίνει μέσα στη γκλάβα τους και γιατί ασχολούνται με τέτοια θέματα... να σου φέρω κι ένα άλλο παράδειγμα: ας υποθέσουμε ξανά ότι κανονίζουμε με 3-4 άτομα που γνωρίζω ,να συντονιστούμε σε πρακτικό επίπεδο και να κανονίσουμε πχ. να βρεθούμε συγκεκριμένη μέρα και ώρα για να μαζέψουμε τις ελιές από το κτήμα μου... ή για να επεξεργαστούμε και να μεταποιήσουμε τις ντομάτες από το δικό τους κτήμα... όταν λοιπόν τις 2-3 φορές που κανονίσαμε κάτι τέτοιο, αυτά τα άτομα αποδείχτηκαν ασυνεπή, είτε γιατί το ξέχασαν είτε γιατί βαρέθηκαν είτε γιατί η ώρα που συμφωνήσαμε καταλάβανε τελευταία στιγμή ότι δεν τους κάνει, πες μου εσύ, για ποιο λόγο εγώ να ξαναμπω σε διαδικασία να ξανακανονίσω κάτι τέτοιο μαζί τους ή για ποιο λόγο να επιχειρήσω να δω μέσα στην κεφάλα τους από πού προέρχεται η ασυνέπεια και η βλακεία που τους δέρνει;; εχουν ζητήματα που δεν έχουνε λύσει με την πάρτη τους; οκ, ας κάτσουνε να τα λύσουνε, εγώ τί φταίω; δεν ξέρω για σενα, προσωπικά έχω γνωρίσει πολύ κόσμο, ντόπιο και μη, και πλέον στη φάση που είμαι, επειδή δεν έχω την πολυτέλεια χρόνου να ασχολούμαι με την ανωριμότητα του καθενός ούτε και τη διάθεση ούτε και την ενέργεια, και επειδή είμαι και περίεργος τύπος, έχω φτάσει σε σημείο να μπορώ να διακρίνω τη συμβατότητα με τον όποιον άλλον στις 1-2 φορές που θα μιλήσουμε, που θα τον κοιτάξω και θα με κοιτάξει και που θα βρεθώ δίπλα του ώστε να νοιώσω τη δόνησή του... για να κάνω λάθος θα πρέπει να είναι πολύ καλός υποκριτής και σε ενεργειακό επίπεδο... επίσης, έχε υπόψιν σου ότι το δούναι και λαβείν είναι συμπαντικός νόμος, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το κακό σε αυτό όταν ο άξονας του είναι ισορροπημένος...
ΔιαγραφήΝαι, καλό μου. Αυτήν την ανατροπή αναζητούσα. Καταλαβαίνω τι λες και τα βρίσκω σωστά κι ολόσωστα. Κι εγώ έτσι είμαι. Ακριβώς. Έλεγα όμως μήπως υπάρχει κάποιος που είναι σαν κι εμάς αλλά και δεν είναι, να δείξει πως δεν είναι έτσι ακριβώς. Πως πολλοί άνθρωποι που δεν θα γίνονταν ποτέ κολλητοί μας έχουν όμως ενδιαφέρουσες απόψεις και οπτικές και θα άξιζαν την συναναστροφή μας. Πως δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να μας κάνουν χωματερή για τα σκουπίδια τους, κάτι που βρίσκω πολύ νοσηρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα τα πράγματα είναι έτσι όπως τα γράφει η a-prosar:
( Αλλά μήπως δεν είναι; Αυτό με προβληματίζει. Μήπως είναι κυνισμός;
Ο Στοχαστής θα υπενθύμιζε την μεσότητα. Σου λέει, τζάμπα χύθηκε τόσο μελάνι; Ο Λύκιος άραγε τι θα έλεγε; Αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μάθουμε γιατί παίζει με τα λυκόπουλα στην κατασκήνωση :-) )
*Να τι ακόμα ίσως*
Είναι Σάββατο βράδυ, είμαι στα συνηθισμένα μου σκαλιά. Με το αριστερό μου χέρι φτάνω ένα μισογεμάτο ποτήρι κόκκινο κρασί και με το δεξί το κινητό μου, περιμένοντας μια κλήση, έστω και τυχαία. Είναι Σάββατο, είναι βράδυ και ο εαυτός μου τόλμησε να αντιμετωπίσει τα φαντασματά του, συμβιβάστηκε με τον εγκλεισμό του και παλεύει με νύχια και με δόντια να ξεφύγει από αυτά.
Στην απέναντι αλάνα, η ορχήστρα παίζει παραδοσιακά τραγούδια και λαϊκά άσματα. Οι γυναίκες της γειτονιάς έβαλαν τα καλά τους, λίγη από την κολόνια που φυλάνε για «καμιά καλή περίσταση» και έπιασαν από μια πλαστική καρέκλα στο ετήσιο γλέντι του τοπικού συλλόγου. Οι άντρες αφησαν για μια βραδιά τα καφενεία, κράτησαν στα χέρια το κομπολόι και ένιωσαν περηφάνεια γιατί «έβγαλαν επιτέλους την κυρά έξω». Το έξω είναι το απέναντι αφού καθε μέσα είναι και από μία φυλακή.
Τους κοιτάζω από μακριά και η μυρωδιά από τα σουβλάκια έχει γίνει ένα με εκείνη της ξεθυμασμένης κολόνιας και των απύθμενων αδιεξόδων τους. Τους κοιτάζω προσεκτικά και τώρα μπορώ να αντιληφθώ γιατί είναι Σάββατο βράδυ κι εγώ προτιμώ το κόκκινο κρασί που αφήνει λεκέ σε ένα χαμόγελο που τρεμοσβήνει και το κινητό τηλέφωνο που φωτίζει μόνο όταν ψάχνω τα βήματά μου στο σκοτάδι. Γιατί η ζωή μου κι η ζωή μας θα ήταν ένα κακοστημένο πανηγύρι, με ατάκτως κουρδισμένα όργανα, μικρόφωνα που τσιρίζουν, γυναίκες που άδικα ελπίζουν, άντρες με αγαπημένη τους συνήθεια να βγαίνουν από υποχρεώσεις, σουβλάκια που θέλουν να βγάλουν φτερά και να αποδράσουν από φθηνές μασέλες, γρασίδια που δεν ανέχονται να ισοπεδώνονται από λανθασμένα χορευτικά κι όμως, γαμώτο, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Να τι θα ήμασταν, να τι θα ήμουνα, να τι ακόμα ίσως είμαστε..
a-prosar
***
Δ.
το πόσο τις βαριεμαι αυτές τις ψιλόdrama-queen κουλτουριάρες μπλογκογκόμενες δε λέγεται! βέβαια εδώ παίζει ρόλο και το έργο ζωης του καθενός... για να καταλάβεις δλδ, εγώ είμαι ένα άτομο που βρίσκεται σε μια συντροφική και συμβιωτική σχέση εδώ και 15 χρόνια... η σκηνή δλδ του σαββατόβραδου με το κινητό στο χέρι, μου θυμίζει τον εαυτό μου καμιά 20ετία πρίν... δεν έχω καν κινητό εδώ και 7 χρόνια! εχω αράξει δλδ κατά κάποιο τρόπο σ' αυτόν τον τομέα, ενδεχομένως αν το έργο της ζωής μου ήταν διαφορετικό να σου έλεγα άλλα... και για να καταλάβεις και λίγο παραπάνω, οι δικές μας έξοδοι με τον σύντροφό μου είναι βουνό για μανιτάρια και βοτάνια, καμιά περιήγηση στη φύση γενικότερα για εξερευνηση, κανά ποτάμι για δρόσισμα, καμιά κορομηλιά για τρύγισμα, καμιά θάλασσα και κανά μουσικό φεστιβάλ τον χρόνο για τα πολλά τα γλέντια... κι όλα αυτά εκτος από τα φεστ, τα χω τριγύρω μου, καθότι έχω και την τύχη να ζω σε έναν πολύ όμορφο και εύφορο επαρχιακό τόπο... επίσης, το να είναι κανείς κυνικός όπως λες στο σχετίζεσθαι δε σημαίνει ότι απορρίπτει τους πάντες όλους! απλώς είναι εκλεκτικός και επιλεκτικός κι αυτό καμιά φορά κάνει ακόμη πιο ποιοτικές τις σχέσεις του με τους άλλους...
ΔιαγραφήΕμένα μ' άρεσε η ματιά της. Η σκληρή ματιά της νεότητας. Αλλά ναι σε όλα. Όμως το οτι δεν θα επιλέξω να σχετισθώ με κάποιους, στενά ή καθόλου, αυτό δεν εμποδίζει την ενσυναίσθηση. Το να κατανοήσω το πλαίσιο αναφοράς τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
γω πάλι αγαπούλα είμαι πολύ δύσκολη αναγνώστρια... δλδ για να κάτσω να διαβάσω γραφή τέτοιου είδους, θα πρέπει να εκπέμπει ντιενεϊκό στίγμα, να ρέουν οι λέξεις μέσα από τον κυτταρικό πυρήνα του γράφοντα, αυτό είναι ενσυναίσθηση για μενα, σε άλλη περίπτωση βαριέμαι και δε βρίσκω λόγους να ενσυναισθανθώ και για μενα ο λόγος για να κάνω κάτι είναι πρώτος και κύριος... τον πήχη του γραφιά τον θέλω κοντά στο ύψος του καρούζου και του κακναβάτου σα να λέμε, να τον διαβάζω και να πάλλονται τα ενεργειακά μου κέντρα, αυτή είναι η τέχνη του λόγου όπως την καταλαβαίνω... μόνο έναν έχω βρει τόσα χρόνια μέσα στο νετ κοντά σ' αυτό το ύψος...
ΔιαγραφήΝαι, οι συναναστροφές με τους ανθρώπους είναι μεγάλη δοκιμασία για μας. Γιατί μπαίνουμε σε μια ωσμωτική κατάσταση με αυτούς, χωρίς να ξέρουμε τι θα συμβεί στο τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ των ανθρώπων υπάρχει πάντα μια διαφορά δυναμικού. Αυτή είναι που κινεί το ενδιαφέρον για μια συναναστροφή και που εντείνεται όταν αυτή η διαφορά είναι μεγάλη.
Η προσέγγιση του ενός στον άλλο, είναι στην πραγματικότητα μια προσέγγιση σε μια άλλη πλευρά του εαυτού μας, την οποία αγνοούσαμε ή δεν θέλαμε να ξέρουμε.
Ακόμη και αν ο άλλος μας απωθεί με την στάση ή τον χαρακτήρα του, είναι κι αυτή μια πολύτιμη διάδραση που απλά δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε.
Όλα είναι χρήσιμα στη ζωή, κάθε εμπειρία, κάθε πράξη.
Η ενσυναίσθηση είναι το κλειδί που μας επιτρέπει να βιώνουμε καταστάσεις μέσα από πτυχές του εαυτού μας που αγνοούσαμε ή ποτέ δεν έτυχε ή θέλαμε να έχουμε.
Διότι οι άλλοι, είμαστε εμείς σε μιαν άλλη εκδοχή μας...
ΛΥΚΙΟΣ.
λύκιε τί λέει, δε σε ψήνει η ποίηση;; όχι λέω επειδή μου κοψες σχόλιο-φορ δη νεξτ τάιμ για να ξέρω-, μήπως σε ψήνει περισσότερο η ποζεροποίηση από την αληθινή ποίηση :) ή μήπως δε σε ψήνει καθόλου η τέχνη, δεν είν κακό όχι δεν είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως αγαπούλες το σχετίζεσθαι είναι ευρύτερο από όσο το περιορίζετε... δεν εχει να κάνει μόνο με τον άνθρωπο ή τον συνάνθρωπο, έχει να κάνει και με τη φύση, τα ζώα, τα δένδρα, τις σκεψεις μας, τις ιδέες μας, τον θεό...
σε βλέπω τελευταία αμφιταλαντεύεσαι κιόλας... να τ' αφήσω λεύτερα να μην τ' αφήσω τί να κάνω ο δόλιος με τα σχολιανά... λετ'ς τεστ του ση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω κόψει κανένα σχόλιο. Αντίθετα άφησα ελεύθερο το πεδίο. Πότε έστειλες σχόλιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
ναι, ελεύθερο το πεδίο αλλά κάπου στο ενδιαμεσο εψές το ξανάκλεισες...ένυγουέηζ, δεν είν και τίποτε φοβερό, ας πούμε ότι δεν ήταν για να ποσταριστεί εδώ...συνεχίστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι καλή μου, δεν το ξανάκλεισα. Αν το έχεις σώσει κάπου, βάλτο πάλι. Εδώ πάντως, δεν έφτασε ποτέ αυτό που περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Μμμ, βλεπω αγαπητη Δ, πως εχεις καταθεσει αρκετα ερωτηματα, στα οποια και θα επιχειρησω να δωσω μια απαντηση, στο κατα δυναμιν, αργοτερα. Παρακολουθω περιοδικα τον ΚΔ, συμμετεχω ομως οσο μου το επιτρεπει η ενεργεια μου και ο χρονος. Πανω σε αυτο, θα ηθελα να ξερεις πως η ενεργεια που καταθετεις στο χωρο, τον κραταει ζωντανο και εχει μεγαλη αξια, ομως ειναι σημαντικο να ειμαστε επιλεκτικοι με την σπουδαιοτητα της, οπως αλλωστε σε καθε σημαντικο αγαθο. Απο την αλλη, δεν νοειται σχεση μεταξυ ανθρωπων, στην οποια καποιο μελος να μην δινει. Μονο τα παρασιτα ζουν με τετοιο τροπο, και αναποφευκτα ολοι θελουν να ξεφορτωθουν τα παρασιτα. Το ειπες ηδη, Μεσοτητα. Δεν μπορουμε ομως να βρουμε την ομως αν δεν εχουμε καλη κατανοηση των δυο ακρων. Τοτε, το μονο που καταληγουμε να κανουμε, ειναι να εξορθολογιζουμε (rationalization) τις πραξεις μας, που στην ουσια σημαινει πως βρισκομαστε σε βαθια αρνηση (denial) και αποφευγουμε τους πραγματικους λογους των πραξεων μας, για να μειωσουμε το χασμα της ασυμφωνιας (cognitive dissonance) μεταξυ του τι κανουμε και τι πιστευουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς γραψω ομως κατι. Για παραδειγμα δεν υπαρχει γυναικα που να μην επιθυμει να κανει παιδια. Αποτελει μια εγχαραγμενη της αναγκη. Στο αντρα, το αντιστοιχο, εκδηλωνεται με την αναγκη που νιωθει να δημιουργησει κατι δικο του. Βεβαιως, οι γυναικες μπορει να ισχυριστουν μυριαδες λογους για να υποστηριξουν αυτην τους την επιλογη. Ολα αυτα ομως ειναι εξορθολογισμοι. Η αληθεια ειναι πως δεν θελει να κανει παιδι δεδομενων των υπαρχοντων συνθηκων (ή συντροφων). Εαν αυτα αλλαξουν, αλλαζει και η διαθεση, και φυσικα η επιλογη. Εαν η ηλικια εχει περασει, τοτε απλα αποφευγουμε να ανοιξουμε ενα μεγαλο σακουλι καταπιεσμενων αρνητικων συναισθηματων. Καλο ειναι ομως να λεμε τα πραγματα οπως ειναι, διοτι το να λεμε ψεμματα, στο τελος δεν βοηθησε ποτέ κανενα.
Καθε aprosar, οπως και καθε ανθρωπος, αναζηταει το νοημα που μπορει να βρεθει μονο στο ανωτερο. Φιλοδοξει σε κατι παραπανω. Να γινει κατι παραπανω. Να αποτελεσει μερος ενος μεγαλυτερου και σπουδαιοτερου συνολου. Να βρει ενα σκοπο. Στην ουσια αναζηταει τον Ουρανο, τον κοσμο του Θαυμαστου. Αυτος ο κοσμος ομως, με τα ασυγκριτα δωρα του, ξερει να μην αποκαλυπτεται παρα μονο στις πιο ησυχες και ηρεμες ψυχες. Αν λοιπον ειμαι απροσαρμοστος στον κοσμο αυτο που ζουμε τωρα, δειχνει ξεκαθαρα μια τετοια επιθυμια, ομως στην πραξη δεν υπαρχω πουθενα, ουτε σε αυτον τον κοσμο, ουτε στον αλλο που προφανως θα μου αποκρυπτεται διοτι ειμαι ανετοιμος για αυτον. Ειναι φυσικο και επομενο λοιπον, για να αντιμετωπισω την μοναξια μου, να αναζητησω στοιχεια του ουρανου σε ανθρωπους γυρω μου. Αυτο ειναι ομορφο, αυτο ειναι ο ερωτας. Εχω μαθει ομως να αγαπαω; Για να μαθω να αγαπαω, πρεπει να ξεκινησω απο το κατωτερο, μονο τοτε το ανωτερο θα ειναι δεκτικο στην αγαπη μου. Εαν αγαπαω μονο το ανωτερο, τοτε αυτο δεν ειναι αγαπη, αλλα ωφελιμιστικη πραξη, καιροσκοπισμος. Παντως, η διαπραγματευση υπαρχει παντου στη ζωη μας, τουλαχιστον μεχρι να γνωρισουμε τον καταλληλο ανθρωπο.
ΕΣ
Ειναι πολυ ωραιο για εμας που ως ανθρωποι ειμαστε ολοι ανολοκληρωτοι. Διοτι αν καποιος ηταν πληρης, γιατι να ηταν μαζι μας αν δεν χρειαζεται πλεον τιποτα, περα απο τον πνευματικο κοσμο στον οποιο μπορει να πηγαινοερχεται; Επομενως θα πρεπει να ειμαστε ευτυχεις, οταν βλεπουμε πως εχει καποιο ελλειμα, διοτι θα μπορουμε να του το προσφερουμε εμεις, και να υπαρχει ετσι μια ωραιοτατη σχεση, καθως και εμεις θα λαμβανουμε κατι αντιστοιχο. Για παραδειγμα ειναι γνωστο πως οι ανδρες ειναι κατα βαση λογικα οντα και οι γυναικες συναισθηματικα. Για μενα αποτελει ευχαριστηση να βρισκω λογικες λυσεις σε απιθανα προβληματα, καθως οι γυναικες ειναι γνωστο πως δυσκολευονται σε αυτα. Ενα γνησιο χαμογελο, που φυσικα και το λαμβανω μεσα απο το γραπτο λογο, αποτελει για μενα, μια αρκετη ανταμοιβη. Εαν δεν φτανει αυτο, καλο θα ειναι να γνωριζει καποιος πως ο Ουρανος προσφερει απλοχερα, σε αυτον που δινει. Ειναι με αλλα λογια αυτο που λεγαμε παλιοτερα, πως η θηλυκη αρχη ειναι αγαπητη στον πνευματικο κοσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θηλυκοτητα στις γυναικες αποτελει το ωραιοτερο χαρακτηριστικο, αλιμονο σε οσες το απωλεσουν, καταντουν αντικειμενα χανοντας καθε ιεροτητα στην υπαρξη τους. Βλεπουμε τα προσωπα "απελευθερωμενων" αρσενικων γυναικων που εχουν γινει sex objects, ποσο νεκρά φαινονται. Η γυναικα, καλως ή κακως, πρεπει να επιδιωξει να σχετιστει με ενα καταλληλο ανδρα, καθως και οι δυο θα βγουν κερδισμενοι απο αυτο. Και ο ανδρας το εχει αναγκη αυτο. Αυτο που επιζηταται απο τη γυναικα ομως, ειναι διακριση ως προς το που χαριζει την σπουδαιοτητα της θηλυκοτητας της και το δοσιμο της.
Ο θυμος ειναι ενα εξαιρετικα χρησιμο συναισθημα. Για ποιον λογο υπαρχει θυμος; Συνηθως δημιουργειται σε ευγενικα ατομα, οταν καποιος καταπατα τα προσωπικα μας ορια. Ειναι σημαντικο να τον διαχειριστουμε, και αυτο επιτυγχανεται με το να βαζουμε και να θετουμε τα ορια μας συνειδητα και ξεκαθαρα διατυπωμενα. Αν το κανουμε εγκαιρως, τοτε ο θυμος δεν θα προλαβει να δημιουργηθει.
"Τι να κάνει δηλαδή το παιδάκι όταν μαθαίνει οτι πεθαίνουμε;"
Θα επρεπε να μαθαινει να ζει. Μονο ετσι αποκτα αξια η ζωη και οι επιλογες μας, οταν δεν ειναι απειρες. Αλλα το ζητημα του θανατου, θα χρειαστει να το δουμε πολυ πιο αναλυτικα και να το κατανοησουμε. Τι ειναι αυτο που φοβομαστε αληθεια; Ειναι ο θανατος ή μηπως το οτι δεν ζησαμε;
ΕΣ
ΥΓ. Ενα πολυ χρησιμο video (αγγλικα)
https://www.youtube.com/watch?v=z3tHo2rQ9Y4
Πριν περασουμε στο θεμελιωδες ζητημα του φοβου του θανατου, θα επιχειρησω μια γεφυρωση σε θεματα πολυπλοκα οπου η αποτυχια στο να μεταφερω τις σκεψεις μου ειναι σχεδον σιγουρη. Ομως, η φιλοσοφια επιτασσει πως εμεις εχουμε χρεος πάντα να προσπαθουμε και πως η επιτυχια ή αποτυχια δεν ειναι στο δικο μας χερι. Ακομα και αν εμεις τα κανουμε ολα καλα, στο τελος ειναι στο "χερι" των Θεων (ή Θεου, help yourself) η επιτυχης εκβαση. Μεχρι και ο θεικος Οδυσσεας, δεν θα επεστρεφε τελικα στην Ιθακη, αν δεν τα "εβρισκε" τροπον τινα με τον Ποσειδωνα. Το εχουμε παρατηρησει πιστευω, πως σημαδι του ανωτερου ανθρωπου ειναι η επιτυχια. Ψυχολογικες ερευνες εχουν αποδειξει πως οι γυναικες δεν αποζητουν τελικα το χρημα, την εξουσια ή την επιτυχια, οπως νομιζουμε, αλλα την ικανοτητα που τα επιτυγχανει αυτα. Λατρευεται ως ειδωλο ή θεος ενας ανθρωπος που ξεχωριζει στον τομεα του πχ ποδοσφαιριστης ή τραγουδιστης, επειδη καπου πιστευουμε πως για να τα εχει καταφερει τοσο καλα, μαλλον υπαρχουν θεικα στοιχεια σε αυτον.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν μπορεις να μπεις στο ιδιο ποταμι δυο φορες" ειτε το ποταμι ειναι πλεον διαφορετικο, ειτε εσυ. Και αυτο ειναι πολυ καλο, αυτο θελουμε, να εξελισσομαστε. Ειναι σημαδι του ζωντανου ανθρωπου να εξελισσεται, να αλλαζει προς το καλυτερο, ενσωματωνοντας στοιχεια που τον οδηγουν στην πληροτητα. Μονο οι νεκροι δεν αλλαζουν. Τωρα, οντας λιγο διαφορετικοι, πρεπει να επιστρεψουμε ομως στο ποταμι. Το λεω αυτο διοτι πιστευω, αγαπημενη μου Δ, πως ολοκληρωθηκε αυτο που επρεπε να συμβει. Σε καλω να επιστρεψεις στο διαφορετικο πλεον ποταμι μας, την χρειαζομαστε την συμμετοχη σου και προσωπικα, μου ειναι εξοχως επιθυμητη
Υπαρχουν δυο βασικοι τυποι ανθρωπων αναλογως την πολωση. Στους ανδρες ειναι οι Αλφα και οι Βητα. Ο καθορισμος δημιουργειται απο τις Ιεραρχιες Κυριαρχιας (Dominance hierarchies). Οι γυναικες επιλεγουν ως φυσικη επιλογη το ισχυροτερο αρσενικο, ομως επειδη δεν το κατεχουν στη διακριση, αφηνουν να δημιουργηθει η Ιεραρχια Κυριαρχιας, και επειτα προσπαθουν να παρουν το Α, το πιο ψηλα. Επομενως οι ανδρες μαχονται για να ανεβουν οσο ψηλοτερα στην Ιεραρχια μπορουν και να γινουν Α, επικρατωντας του εκαστοτε Α. Εχει αποδειχθει πως η εγκληματικοτητα, δεν προκαλειται ουτε απο την φτωχεια ουτε απο την ανισοτητα, αλλα οταν μπλοκαρεται η ανελιξη στην Ιεραρχια των αρσενικων, διοτι αυτο τους αποκλειει απο την ""αγορα" ποιοτικου συντροφου"
Στις γυναικες ο διαχωρισμος συνεβαινε ανεκαθεν σιωπηλα. Οι γυναικες χωριζονται επισης σε δυο κατηγοριες, στις θηλυκες γυναικες που ειναι αγαπητες και επιλεγονται για να δημιουργησουν οικογενεια και σπιτικο και στις γυναικες για σεξ. Αυτο οι ανδρες δεν το εκαναν επιτηδες, απλα ετσι εβγαινε. Η συμπεριφορα σε μια γυναικα αρσενικης πόλωσης, δεν μπορουσε να ειναι διαφορετικη απο την συμπεριφορα που εχουν οι ανδρες μεταξυ τους, ανταγωνιστικη και επικρατηση του ισχυροτερου που μεταφραζεται σε σεξ ως εργαλειο εξουσιας. Οι γυναικες αυτες ηταν που επιτηδες το προκαλουσαν αυτο ως μια τακτικη παγιδευσης του αρσενικου ανδρα. Και οι γυναικες διαθετουν τις μπερδεμενες τους Ιεραρχιες Κυριαρχιας, που εκφραζεται οχι ως μια υγιης προσπαθεια ανελιξης, αλλα ως μια προσπαθεια εκμηδενισης αυτης που ξεχωριζει. Αν μια γυναικα ξεχωριζει για καποιο λογο, τοτε προκαλει το μισος στις υπολοιπες γυναικες που επιθυμουν να την απαξιωσουν/εξουδετερωσουν απο τον αναταγωνισμο μεσω εξοστρακισμου.
ΕΣ
Οι ανδρες δεν εχουν την ιδια πρακτικη. Οι ανδρες κοιτουν να ανεβουν στην Ιεραρχια και αυτο ειναι θεμιτο. Αυτο που προσωπικα με ενοχλει ειναι η χρηση γυναικειων πρακτικων. Αν εισαι ανδρας, δεν ακολουθεις γυναικεια πρακτικη, ανταγωνιζεσαι οπως στον αθλητισμο, και ας κερδισει ο ικανοτερος, οχι "πουστικα". Αλλωστε υπαρχουν παμπολλες Ιεραρχιες Κυριαρχιας. Στην τελικη ο ανδρας εχει την ικανοτητα να δημιουργησει την δικια του δομη εκ του μηδενος, στην οποια και θα εχει το δικαιωμα του Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προβλημα υπαρχει στην γυναικεια αρσενικη πρακτικη. Υπενθυμιζω πως αυτα πανε πισω εκατονταδες χιλιαδες χρονια, βρισκονται στη ζωικη βιολογια μας, δεν ειναι ευκολο να τα απαρνηθει καποιος στο φτερο. Επειδη δεν ειναι ουτε αρσενικη, ουτε θηλυκη, πρακτικα εκφραζεται οπως κανουμε με τις ιδεες. Ασκουμε καταστροφικη πολεμικη στις ιδεες, για να δουμε ποια θα καταφερει να σταθει στο τελος ορθια, αυτη θα ειναι πιο κοντα στην αληθεια και επομενως αυτη θα κρατησουμε. Οι γυναικες αυτες ασκουν καταστροφικη πολεμικη σε καθε δομη που δημιουργουν οι ανδρες, κλεβοντας τον αρσενικο ρολο τους και ευνουχιζοντας τους, προκαλωντας τους ανδρες ετσι να αντιδρασουν με μια επιδειξη δυναμης που θα τον κανει ελκυστικο. Το κανουν αυτο για να δουν ποια θα καταφερει να σταθει ορθια, ωστε μετα να ειναι βεβαιες πως αυτο ειναι το ισχυροτερο αρσενικο στο οποιο και θα υποταχθουν. Αν αποτυχει ομως, τον ευνουχιζουν και σκλαβωνουν, ακυρωνοντας τον και τελικα τον παρατουν. Αυτη ειναι μια κακη και ενοχη πρακτικη ομως, γι αυτο και η γυναικα θεωρουνταν κακη και δεν λαμβανε ισοτητα.
Διοτι εισαγοντας τετοιες γυναικες σε δομες οπως πχ στην δημοκρατικη Αθηνα, ηταν βεβαιοι πως αυτο θα οδηγουσε πολυ συντομα στον εκφυλισμο της δομης. Στην ουσια θα δημιουργουνταν διαρκης εχθρος εκ των εσω, καθως για να κανουν οι γυναικες την επιλογη τους θα κατεστρεφαν την κοινωνια τους. Αυτο ισχυει φυσικα μεχρι σημερα. Αυτο ειναι το μηνυμα του δελφικου "Αρχε γυναικος", διοτι αν δεν την " κουμανταρεις" θα τα κανει ολα ρημαδιο. Σε αντιθεση, οι ανδρες-ανδρες δεν ενοχλουμαστε οταν καποιος ειναι Α. Υπαρχουν πολλες δομες και πολλες Ιεραρχιες Κυριαρχιας στις οποιες συμμετεχουμε. Σε αλλες ειμαστε Α σε αλλες Β, σε αλλες Σ (δεν μας ενδιαφερει και δεν συμμετεχουμε). Ειναι απλα ρολοι, προς την επιτευξη ενος σκοπου, δεν τρελαινομαστε γι αυτο. Ειναι οι ανασφαλεις ανδρες που τρελαινονται και ακολουθουν γυναικεια πρακτικη, οπου αυτοσκοπος ειναι να γινουν Α χωρις να εχουν θεμελιωσει δικαιωμα, απλα για να βρουν γυναικα, ακομα και αν ααυτο σημανει την καταστροφη της ιδιας τους της δομης, δεν ενδιαφερονται. Αυτοι μπορει να ειναι καλλιστα και πρωθυπουργοι.
Αργα ή γρηγορα, ακομα και αν τα καταφερουν οι ανθρωποι αυτοι, θα δουν τις ελλειψεις στις οποιες τους οδηγησε η κακη πολωμενη πρακτικη τους φυσικα, και οχι "οι κακοι οι ανδρες στον πλανητη". Οι αρσενικες γυναικες δηλ ειναι ικανοποιημενες οταν δεν λαμβανουν αγαπη και γινονται αντικειμενα; Οι θηλυκες γυναικες δεν εχουν ερωτικες αναγκες για να μην χρειαζονται την ορμη του αρσενικου και σεξ; Επομενως, η λυση ολων των προβληματων ειναι η Επιστροφη στο Κεντρο (Center yourself). Η Μεσοτητα που διδασκουμε και προσπαθουμε να εφαρμοζουμε.
ΕΣ
Μια αρσενικη γυναικα χρειαζεται να μαθει να κοινωνικοποιειται, κατι που δεν συνεβη οπως θαπρεπε στην ηλικια 2-4 με πατερικη ευθυνη. Το παιδι μαθαινει σε αυτην την ηλικια, πως πρεπει να κανει υποχωρησεις, διοτι δεν ειναι τελικα η βασιλισσα που νομιζε, καθως μια τετοια προσεγγιση οδηγει στην κοινωνικη περιθωριοποιηση, καθως κανενας δεν θελει πολλα-πολλα με καποιον "μαλακα". Απλα τον κανουν στην ακρη, προφασιζομενοι δικαιολογιες, αλλα ο λογος ειναι ο ιδιος ο προβληματικος χαρακτηρας του ατομου και οχι πως εκεινοι δεν ειναι ετοιμοι να σταθουν απεναντι του διοτι "εχουν θεματα να λυσουν με τους εαυτους τους".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια θηλυκη γυναικα χρειαζεται να μαθει να μιλαει για τον εαυτο της και να εκφραζει τα θελω της και τις επιθυμιες της. Χρειαζεται να ενσωματωσει το στοιχειο της επιθετικοτητας, ωστε αυτο να μην εκφραζεται με πλαγιους τροπους πχ γκρινια, κουτσομπολιο. Πρακτικα αυτο συμβαινει με διαπραγματευση σε ολες τις πτυχες της ζωης, απο το συμβολαιο του κινητου μεχρι την ευρεση συντροφου. Αυτο προυποθετει να δουμε καταματα τον φαντασιακο φοβο. Ο τροπος να υπερβαινουμε κατι ειναι να τον φωτιζουμε, και μονο η πραξη της φωτισης ειναι αρκετη για να μετασχηματισει το σκοταδι σε φως. Το φως ειναι το φως της κατανοησης οταν κατι το "βλεπουμε" με τον νου μας ξεκαθαρα. Αυτο και μονο ειναι αρκετο.
Αγαπητε Λυκιε, σε αυτο το πλαισιο, θα ηθελα να σου ζητησω μετα το περας της τωρινης συζητησης να μας ανοιξεις ενα αναψυκτηριο-στοχαστηριο για να δουμε καταματα το φοβο του θανατου ωστε να καταφερουμε να τον υπερβουμε
ΕΣ
ΥΓ. Χαιρετιζω το ανοιγμα των σχολιων
Δυστυχώς το άνοιγμα των σχολίων, δεν βρήκε σύμφωνους τους θεούς της Google...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέχτηκα παράπονα πως σχόλια αγαπητών συνδαιτυμόνων δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, παρότι στον δικό μου πίνακα ελέγχου δεν υπάρχουν πουθενά.
Επειδή δεν θέλω να συνεχίσουμε να ταΐζουμε τον αδηφάγο Blogger, με σχόλια που γράφονται εμπνευσμένα από τους αγαπητούς μας φίλους, αναγκάζομαι να επαναφέρω τον έλεγχο, μιας και τουλάχιστον έτσι, κανένα δεν χάνεται.
Ζήτω συγγνώμη από όποιον ή οποία φίλη έχασε σχόλιο.
Ελπίζω να έχετε σώσει κάποια από αυτά και να τα επαναφέρετε τώρα
ΛΥΚΙΟΣ.
Γεια σου Λύκιε, γεια σου Ελεύθερε Στοχαστή, γεια σου αγαπητή κοκκινοσκουφίτσα. Σας έχασα, μου λείψατε και ήταν αδύνατον να επικοινωνήσω. Ο αδηφάγος Blogger έτρωγε τα σχολιάκια μου. Ήταν αυτό το ποίημα του Καρούζου που το στέλνω και το ξαναστέλνω, και μάλλον θα καταφέρει να φτάσει αυτήν την φορά για να ενώσει το νήμα μ' αυτά που λέγαμε πριν κοπεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα, τι συμβαίνει;
- Άρχισε η επίθεση.
- Άννα, έχε γεια, θα πεθάνουμε.
- Νικολάι, σ' αγαπούσα ολόκληρη.
- Μίαν άλλη φορά, θα ξαναγίνει, Άννα
Και ένα κάτι παραμικρό που σκέφτηκα παρακολουθώντας μέρες μια πληγή να κλείνει:
Κάθομαι και παρατηρώ μια πληγή μέρες τώρα. Πώς επουλώνεται. Ακολουθούνται πολύπλοκες συστηματικές διαδοχικές διαδικασίες ερήμην μου. Είναι δικό μου αυτό το σώμα; Τι ξέρω γι' αυτό; Ποια είναι η σχέση μου μ' αυτήν την μηχανή που με στεγάζει; Της δίνω νερό και τροφή. Καύσιμο που το μετατρέπει σε ενέργεια. Θερμότητα και κίνηση. Κι άλλα που δεν ξέρω. Είναι μια ζωντανή μηχανή με πρόγραμμα. Το λέμε DNA. Κι εγώ πού βρίσκομαι; Υπάρχω πραγματικά; Υπάρχει κάτι δικό μου ή είμαι ένα ζωντανό ρομπότ; Ένα πρόγραμμα; Και τι θαυμαστό πρόγραμμα είναι αυτό που έχει επίγνωση του εαυτού του;
Πώς πάει παρακάτω;
Κι αν δεν ήταν η στενή επικοινωνία μας με τον αόρατο κόσμο μέσω των ονείρων, δεν θα είχαμε καμμία εμπειρική γνώση για την εξωσωματική μας οντότητα παρά μόνον θεωρητικές από όσα ευτυχώς η ανθρώπινη διάνοια περιέσωσε μέσω μύθων, δοξασιών, θρησκείας, μυητικών τελετών, σχολών.
***
Δ.
Αγαπητε Λυκιε, δεν ειναι απαραιτητη η συγνωμη σου καθως δεν ευθυνεσαι εσυ επειδη ο blogger της google τρωει σχολια, ειναι σημαδι ωστοσο του ηγετη να αναλαμβανει υπερμετρες ευθυνες στις δομες που συμμετεχει. Εμεις ομως θα πρεπει να παρατηρουμε προσεκτικοτερα, για να αντιλαμβανομαστε τις καταστασεις πιο αντικειμενικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘελω να πιστευω πως εχουμε ωριμασει αρκετα για να επιχειρησουμε μια απελευθερωση των σχολιων και ενα ευρυτερο ανοιγμα στο κοσμο, με τη νεα περιοδο. Αξιζει να το προσπαθησουμε
Αγαπητη Δ, το ζητημα της επουλωσης τπυ σωματος σχετιζεται αμεσα με το ενεργειακο αιθερικο σωμα μας το οποιο με τη σειρα του τροφοδοτειται απο τον αιθερα τον οποιο και εμεις εισπνεουμε με βαυιες εισπνοες (ενας τροπος). Το ζητημα ειναι πολυπλοκο και ενδιαφερον. Τημ φιλοσοφικη πλευρα θα την πιασουμε πιστευω τον προσεχη καιρο στη μελετη του θανατου και του φοβου μας, η οποια θαρρω θα παρει αρκετο καιρο
Οσον αφορα την πρακτικη πλευρα εχω να πω το εξης. Πριν αρκετα χρονια ειχα κοψει στην ακρη του δαχτυλου καπου 2 εκατοστα. Ημουν σχεδον βεβαιος πως εστω ενα εκατοστο το δαχτυλο θα επουλωνοταν λειψο. Ομως, παρατηρουσα την διαδικασια αναγεννησης του η οποια και ηταν πληρης. Πρωτα αναγεννηθηκε το εσωτερικο προεξεχοντας 2 εκατοστα του υπολοιπου και επειτα αρχισαν να αναπτυσσονται οι στρωσεις δερματος μια-μια. Αυτο ηταν εντυπωσιακο, διοτι αν μπορουσαμε να κατανοησουμε σε βαθος τη διαδικασια και ενισχυσουμε, θεωρητικα με τον ιδιο μηχανισμο, μπορουν να αναγεννωνται μεχρι και κομμενα μελη. Πρεπει να υπαρχει συμμετοχη μιας ιδιοτητας του αιθερα (η δημιουργικη) και του αιθερικου διπλου. Anyway, αυτη ειναι αλλη συζητηση.
ΕΣ
ειναι αλλο πραγμα ενα τραυμα 2 εκατοστων και αλλο ενα κομμενο μελος .το τραυμα στα κομμενα μελη ειναι μεγαλο και ο οργανισμος προκειμενου να αυτοπροστατευθει απο την μολυνση παραγει καποιες ουσιες που βοηθουν στο γρηγορο κλεισιμο του τραυματος.ετσι δεν ειναι δυνατη η αναγεννηση κομμενων μελων.
ΔιαγραφήΜην βιαζεσαι αγαπητε μου φιλε να βγαλεις το συμπερασμα πως δεν ειναι εφικτη η αναγεννηση των κομμενων μελων. Το οτι δεν εχει επιτευχθει μεχρι τωρα απο την ανθρωποτητα, σημαινει μονο πως το εγχειρημα ειναι πιο ενδιαφερον.
ΔιαγραφήΠραγματι εχεις δικαιο οταν λες πως ειναι αλλο πραγμα μια πληγη 2 -3 εκατοστων και αλλο ενα κομμενο μελος. Ταυτοχρονα, ομως ειναι και το ιδιο πραγμα απο τη στιγμη που δειξουμε πως ευθυνεται ο ιδιος μηχανισμος απο πισω. Δεν θα εχει πλεον σημασια αν τα εκατοστα ειναι 2 ή 52, οπως δεν εχει σημασια αν ενα κτισμα μας ειναι 5 μετρα ή 100 απο την στιγμη που ικανοποιουνται οι παραμετροι της μηχανικης.
"Μα, ο ανθρωπος δεν ειναι δεντρο για να βγαζει συνεχως κλαδια και να ασκουμε κηπουρικη στο σωμα του ρε φιλε"
Πολυ σωστα. Ο ανθρωπος οπως και τα δεντρα διαθετει "σωμα" οπως εχουμε πει, ομως ο ανθρωπος δεν ειναι μονο σωμα, διαθετει και αλλα "σωματα" τα οποια και δρουν ως "πατρον" (ή φασον, δεν ειμαι σιγουρος ποιο ειναι ορθοτερο). Απο τη στιγμη λοιπον που υπαρχει αυτο το προτυπο του σωματος, δεν βλεπω για ποιον λογο να μην αναγενναται το σωμα πανω σε αυτο, οταν υποστει καποια απωλεια.
Λες πολυ ωραια:
"ο οργανισμος προκειμενου να αυτοπροστατευθει απο την μολυνση παραγει καποιες ουσιες που βοηθουν στο γρηγορο κλεισιμο του τραυματος"
Εξαισια. Αρα λοιπον ο λογος που δεν αναγενναται το σωμα, ειναι επειδη προκειμενου να αυτοπροστατευθει απο την εκθεση και την μολυνση, επιλεγει το γρηγορο κλεισιμο του τραυματος.
Προφανως στην περιπτωση μου, λογω του μικρου μεγεθους του τραυματος και την συντομη διαδικασια αναγεννησης των ιστων(ελλειψει και οστων) και επειδη το διατηρουσα προστατευμενο με ειδικα τραυμαπλαστ, ο οργανισμος εκρινε να το παει αναγεννηση μεχρι τελους καθως δεν υπηρχαν μολυνσεις απο εκθεση.
Αφου συνεβη αυτο στο ελασσον, θα συμβαινει και στο μειζον. Βλεπουμε πως ο οργανισμος επιθυμει να ακολουθησει το "πατρον" του και να αναγεννηθει μεχρι τελους, εκτος αν συντρεχουν λογοι αναγκης οποτε το ανοσοποιητικο (;) του συστημα επιλεγει για λογους αυτοπροστασιας τη διακοπη της διαδικασιας.
Επομενως, εαν θα μπορουσαμε να σκεφτουμε ενα "μεσο", το οποιο θα επετρεπε στους ιστους την απροσκοπτη αναπλαση τους ενω ταυτοχρονα θα απετρεπε την εισοδο σε καθε "ενοχλητικο" μικροοργανισμο, τοτε η διαδικασια αναπλασης πιθανοτατα να συνεχιζονταν μεχρι τελους. Ειμαι βεβαιος πως τη σημερινη εποχη μπορουμε να βρουμε πολλα τετοια "μεσα". Αυτο που λεω ειναι πως θεωρω αρκετα πιθανον καποιο απο αυτα να "δουλεψει"
ΕΣ
ναι πιθανον να ειναι εφικτο.
Διαγραφήβεβαια ξεχασα να αναφερω εκτος απο την μολυνση και την αιμοραγια που ειναι πιο βασικος παραγοντας.
Η Μπλαβάτσκυ,στην Μυστική Δοξασία τα λέει όλα αυτά για τις Πέντε φυλές,την Ανθρωπογένεση και την αρχική κατάσταση του ανθρώπου ο οποίος στην αρχή ήταν ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ και μετά χωρίστηκε σε αρσενικό και θηλυκό.
ΑπάντησηΔιαγραφή.....περί όντως 5Ε λληνικής αντιμασονίας...., μα και περί α πάντων..... στο www.siopi.gr....: Γεια και χαρά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αποχωρώ....!