Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Τρίτη 20 Αυγούστου 2019
132 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εμείς εδώ και τώρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ζωή έχει ομορφιά πολλή. Αλλά και δυσκολίες και διαψεύσεις και πόνο. Όλα αντέχονται. Για όλα βρίσκουμε κάποιες απαντήσεις. Είναι όμως και ένα θέμα που μας δυσκολεύει. Το τέλος του βίου. Το παραμερίζουμε, το αποδεχόμαστε, συνθηκολογούμε, μαθαίνουμε να ζούμε μ' αυτό. Η συμφιλίωση είναι, να πούμε όταν θα έρθει η στιγμή, "μια ζωή έζησα, μια ζωή χάρηκα". Και είναι αλήθεια αυτό. Μια ολόκληρη ζωή, ένας πλήρης κύκλος. Πολλοί άνθρωποι ζουν συμφιλιωμένοι. Κι άλλοι φοβούνται τον θάνατο.
Τι δηλαδή; Την ανυπαρξία. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί οτι είναι προτιμότερη από την ύπαρξη η ανυπαρξία;
Έτσι, από τα αρχαιότατα χρόνια ο άνθρωπος, δεν ξέρω πώς ξεκίνησε, δημιούργησε την πεποίθηση οτι υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Ήταν παρηγορητικοί οι λόγοι; Ήταν φαντασία; Ή στηρίζονταν κάπου οι πεποιθήσεις αυτές;
Δεν βρίσκει κανείς και τόσα πολλά επί της ουσίας κάνοντας μια μελέτη του θανάτου στις αρχαίες πηγές. Τα γνωστά και τετριμμένα. Ηλύσια Πεδία, οι Νήσοι των Μακάρων, ο Άδης.
Η ψυχή που συνεχίζει το ταξίδι στον Α-ίδη, στον αόρατο για μας Άδη, τον κόσμο των σκιών, κι αν ήταν ενάρετη μεταβαίνει στας Νήσους των Μακάρων, αλλιώς καταλήγει στον Τάρταρο. Κι αυτό για τους λίγους. Οι πολλοί μη έχοντας άλλο από τούτη την ζωή, την γιορτάζουν, την αναδεικνύουν. Έχουν βέβαια δοκιμάσει τον καρπό της γνώσης και έχουν επίγνωση θανάτου. Αυτή η πληροφορία, αυτή η γνώση καταλύει την παραδείσια αθωότητα. Κι έκτοτε αρχίζει η φιλοσοφία. Όχι πώς να πεθάνουμε αλλά πώς να ζήσουμε ξέροντας οτι θα πεθάνουμε. Πώς να συμβιβάσουμε την ζωή με τον θάνατο. Ο αγαπημένος κόσμος των Σκιών, εκεί που όλοι έχουμε αγαπημένα πρόσωπα, δεν είναι ξένος και άπιαστος. Είναι τόπος επισκέψιμος και αρκετοί από την αρχαιότητα τον είχαν επισκεφτεί.
Ο φιλόσοφοι μιλούν για δυο δυνάμεις. Την εικόνα έρωτας-θάνατος, μας την έδωσε ο Εμπεδοκλής, ένας πολύ στιβαρός προσωκρατικός φιλόσοφος, ο Εμπεδοκλής από τον Ακράγαντα, μας έδωσε την έννοια με τη φιλότητα και το νείκος. Η φιλότης, ο έρωτας, από την μια, το νείκος, φιλονικία, έρις, διάλυση, καταστροφή από την άλλη. Επάνω σ’ αυτές τις δύο δυνάμεις, συντελείται όλο το δράμα του σύμπαντος.
Ήρθε όμως ο Φρόιντ στα γηρατειά του και είπε υπάρχει μία αρχή, ένας νόμος μέσα στη φύση, που αυτός είναι ο αρχετυπικός. Ο πρωταρχικός, ο πιο ισχυρός. Πιο ισχυρός και από τη γέννηση δηλαδή, από τη δημιουργία, από το είναι, από τον έρωτα. Ποιος είναι αυτός ο νόμος;
Είναι λέει η τόντεστριμπ, η ορμή προς τον θάνατο. Ορμή προς θάνατον. Το ρεύμα του θανάτου. Είναι αυτό που σπανιότερα στρέφεται προς τα μέσα και μας τραβάει στον βυθό, στην αυτοεγκατάλειψη, την κατάθλιψη, την σκέψη της αυτοκτονίας. Κι όταν, κι αυτό είναι το σύνηθες, στρέφεται προς τα έξω, τότε γίνεται αυτό το φαινόμενο που το λέμε (η αγκρισιβιτέτ), **η επιθετικότητα**.
Και ορμή για ζωή από την άλλη. Είναι οι δύο πόλοι του γίγνεσθαι. Είναι η φιλότης και το νείκος.
Έτσι λειτουργεί ο κόσμος μας, ο ορατός κόσμος των θνητών. Η ζωή είναι θνητή και ο θάνατος αθάνατος.
Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Και βέβαια υπάρχει. Όμως αυτό είναι υποκειμενική μου γνώση. Η μόνη δυνατή απόκριση στην ερώτηση αυτή οφείλει να είναι ανάλογη της απάντησης του Φάουστ στην Μαργαρίτα, όταν τον ρώτησε αν πιστεύει στον Θεό.
"Πιστεύεις στον θεό;"
Glaubst du an Gott?
**"Ποιος τολμάει να ειπεί πιστεύω στον θεό;
Ποιος τολμάει να ειπεί δεν πιστεύω στον θεό;"**
Έτσι αποκρίθηκε ο Φάουστ στην ερώτηση της Μαργαρίτας.
~ * ~
Αυτό ήταν μια εισαγωγή για να αρχίσει ο Στοχαστής να ξετυλίγει αυτά που μας υποσχέθηκε.
***
Δ.
πάντως ο άδης, ως τόπος υπό του φλοιού της γης που φτάνεις εκεί μέσω ποταμού, υπάρχει...εγώ δλδ έχω πάει εκεί, ή μάλλον με έχουν πάει και μάλιστα πολύ πριν αρχίσω να μαθαίνω και να καταλαβαίνω για όλα αυτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο αγέρωχος μήνας Αύγουστος…
ΑπάντησηΔιαγραφήΦρικώδης του μεγάλου θέρους αναφώνηση
Τις νύχτες τρέχουν οι κομήτες που δεν είδαμε
Κανένα σχίσμα δεν υπήρξε τρομερότερο -: ειν’ ο άνθρωπος και η φύση.
Ας αυτοσχεδιάζουμε ας πίνουμε καφέδες κάνοντας: Α!…
*(Ν. Καρούζος, Τα ποιήματα, τ. Β’, Ίκαρος)*
Σχίσμα λοιπόν!
Έγινε ένα κλικ και νιώσαμε θεοί. Έστω, εν δυνάμει θεοί. Αθάνατοι θνητοί. Πώς; Πότε; Καφέδες να το σκεφτούμε.
"Χανόμαστε στην διαιρετότητα του Ζήνωνα".
Δεν μπορώ να ξεπεράσω το φράγμα του εαυτού μου. Και ούτε θέλω. Δεν θέλω να γίνω ένα με το ένα. Γιατί το 1+1 είναι καλύτερο από το ένα, όταν καμμιά φορά πετυχαίνει! Κι απ' την άλλη δεν ψάχνω μια εύκολη δικαιολόγηση της ανθρώπινης ύπαρξης για να νανουριστώ. Έτσι, εμείς οι άνθρωποι μοιραζόμαστε την ζωή και τον λόγο, όμορφες ιστορίες, όπου τις βρω, δένομαι με τον συγγραφέα, -τρελλές αγάπες-, γνωρίζω τα δικά τους, τα δικά σας σύμπαντα, η κοκκινοσκουφίτσα βολτίτσες με παρέα στο βουνό, να μαζεύει και χόρτα, από τις πιο όμορφες, τις πιο δυνατές και αρμονικές εικόνες μου αυτόν τον καιρό, γράφω κι εγώ κάτι καμμιά φορά, αυτήν την ενότητα θέλω, την μεταπαραδείσια, εδώ στον μη παράδεισο, της γνώσης του καλού και του κακού και της αφύπνισης. Ο καθένας να μπορεί να είναι ο εαυτός του και μέρος μιας ενότητας που δεν μας αφομοιώνει αλλά μας θερμαίνει με μια γλυκιά θαλπωρή της παρουσίας των άλλων, ή την δροσερή ανάσα τους, τέτοιες ζεστές κι ευλογημένες μέρες καύσωνα. Το συνειδέναι.
***
Δ.
βρε χαζούλα, δεν έχει χόρτα καλοκαιριάτικα στο βουνό...αυτήν την περίοδο την περνάω μοναχικά, λιάζοντας σύκα και περνώντας την κρίση των 40...
ΔιαγραφήΑγαπητη Δ, ευχαριστω για την πασα.Δεν εχω ετοιμες τις απαντησεις στο ζητημα που ανοιξαμε, ωστοσο η επιθυμια μας να τις βρουμε ειναι ισχυρη και συνηθως αυτο ειναι αρκετο για να βρουμε κατι χρησιμο. Καθε ανθρωπος εχει μεσα του τις απαντησεις που αναζητει, αν βρει την δυναμη της ειλικρινειας απεναντι στον εαυτο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυελπιστω σε χρηση των "μεγαλων κανονιων" του χωρου του ΚΔ.
Σιγουρα ομως το ζητημα θα τραβηξει σε βαθος, οποτε οτιδηποτε καταθετουμε εχει χρησιμοτητα.
Πχ (εστω πως) πεθαινουμε. Πώς νιωθουμε για τη ζωη που ζησαμε και δεν ζησαμε;
ΕΣ
Για να έχεις ένα εικονικό βίωμα του θανάτου, πρέπει να διασχίσεις το μακρύ δρόμο του πόνου και του μηδενισμού. Η διάρκεια του θανάτου είναι τόσο σύντομη όσο και η ξαφνική αναγέννηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά μπαίνεις στη φάση της ανασκόπησης και της ενδοσκόπησης.
Τι είναι να έχεις ζήσει και να μην έχεις ζήσει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας έχει έναν σκοπό. Και στην κατεύθυνση αυτή κινείται. Άλλος να αποκτήσει λεφτά ή φήμη, άλλος να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, άλλος να μην προδώσει τις αρχές του και να μην αλλοτριωθεί προδίδοντας τες. Διάφορα.
Χτες είδα μια φωτογραφία. Μια γυναίκα σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Θολά τα μάτια, η φθορά και η διάβρωση εμφανής παντού. Ένα χαμόγελο που δεν κατάφερνε να γίνει χαμόγελο. Και μου ήρθε και έγραψα το παρακάτω.
ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ
Αυτήν την φύση και τον κατασκευαστή της υμνούμε; Που μας φέρνει ροδαλά μωρά και μας μαραίνει, μας τυφλώνει, μας κουφαίνει, μας μωραίνει, μας καταπίνει και μας χωνεύει στις χωματουπόλεις; ok. Ας λατρεύουμε την υπέροχη φύση, αν αυτό μας υπνωτίζει και μας παραμυθιάζει και μας ανακουφίζει. Έτσι είναι εάν έτσι νομίζουμε.
Και μολονότι όλο λέω οτι δεν θα μοιράζομαι θέματα για το στυγνό σκότος, σκληρά μη παρουσιάσιμα θέματα, όμως δεν μπορώ να αντισταθώ. Δεν είμαστε παιδιά να μας τρομάζει η πραγματικότητα και να χρειάζεται συγκάλυψη. Ή μήπως δεν είναι αυτή η πραγματικότητα και είναι ευλογία να κουφαίνεσαι, να τυφλώνεσαι και να μωραίνεσαι φτάνοντας στα τελευταία χρόνια της μικρής θνητής ζωής μας; Κι έτσι κουφός, τυφλός, με άνοια και καμμιά δεκαριά αρρώστιες να φεύγεις μακάριος και ευγνώμων για το ταξίδι χωρίς γυρισμό; Έτσι, χωρίς ένα παραξένισμα, χωρίς μια αναρώτηση, χωρίς μιαν απορία;
Από την άλλη, δεν καθόμαστε συνεχώς στα βάθη της ύπαρξης και του γίγνεσθαι. Βγαίνουμε και στην επιφάνεια. Και στην επιφάνεια μου αρέσουν πολλά. Τα παζάρια και τα πανηγύρια, οι φούρνοι, οι τυρόπιτες και το γάλα κακάο, κανένα θερινό σινεμά τις καθημερινές, η άνωση του νερού.
~ * ~
*
Πάντως ρίχνοντας μια ματιά στις μνήμες μου, δεν ξέρω κανέναν που να φοβήθηκε ή πιο σωστά να εκδήλωσε λεκτικά φόβο πριν πεθάνει. Αν εξαιρέσουμε εμένα που γκρινιάζω συνεχώς, κανείς δεν εκδήλωσε διαμαρτυρία. Για κάποιον λόγο πεθαίνουν αγόγγυστα. Ή το θεωρούν κάτι φυσικό και απόλυτα αποδεκτό ή δεν πιστεύουν οτι θα συμβεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Ή συμβαίνει κάτι άλλο που δεν το έχω υπ' όψιν μου.
Μόνο μία πολύ προσφιλής μου κυρία που βρισκόταν στο κρεβάτι του πόνου, μου είπε: Αχ Δέσποινα, θα πεθάνω. Κι εγώ της είπα: Έλα να πεθάνουμε μαζί. Μου χαμογέλασε και μεταπήδησε σε άλλο θέμα. Δεν θέλουν και να μας στενοχωρήσουν αλλά δεν νομίζω οτι είναι αυτός ο κύριος λόγος.
Δεν είναι τόσο ο φόβος του θανάτου. Είναι ο φόβος της φθοράς, της σταδιακής μουμιοποίησης αν καταφέρουμε να μακροημερεύσουμε, είναι ο φόβος του πόνου, είναι ο σκληρός αποχωρισμός από αυτούς που αγαπούμε. Ταξίδι μακρινό σε άλλον χωροχρόνο, χωρίς αλληλογραφία. Τα όνειρα είναι ό,τι έχουμε. Ευτυχώς έχουμε τα όνειρα.
***
Δ.
μανάρι, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιος σκοπός για να ζει κανείς... μπορεί κάποιος να ζει χωρίς μεγαλεπήβολους στόχους, απλά να ζει το καθετί καθημερινά, να είναι εστιασμένος στο παραμικρό που κάνει, να ζει διαλογιστικά τα πιο απλά πράγματα κι αυτό είναι άσκηση...από την άλλη το να μεγαλώνει κανείς είναι τέχνη!οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι γερνάνε μετά τα 55-60 τους κι αυτό πάντα μου φαινόταν πολύ περίεργο, γιατί προσωπικά άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι μεγαλώνω από τα 35 μου, ηταν η ηλικία που άρχισα ξεκάθαρα να βλέπω μικροαλλαγές στο βιολογικό μου σώμα και κατ επέκτασιν στο ψυχονοητικό...για κάποια περίοδο νόμιζα ότι έχω κάποιο πρόβλημα γιατί δεν ήξερα άνθρωπο που να έχει εντοπίσει ότι μεγαλώνει από αυτην την ηλικία, σκεφτόμουνα ότι υστερώ βιολογικά και ότι η πλειοψηφία είναι σωματικά ντούρα εν συγκρίσει με μενα, δεν κάνω πλάκα... ο σύντροφος μου με βοήθησε να καταλάβω ότι η ας πούμε αυτιστικότητα μου, η τάση μου να βλέπω τα νεύρα του τελευταίου φύλου ενός δένδρου όταν οι άλλοι βλέπουν το δενδρο και η εξαιρετικά καλή σχέση με το σώμα μου ευθύνονταν γι αυτό... αυτο βεβαια εχει και το πλεονεκτημα του χρόνου ωστε να εμβαθύνει κανείς στην τέχνη του να γερνάει, δεν ξυπνάει κάποια μερα στα 60 του για να καταλάβει ότι γέρασε ας πούμε, κι είναι ίσως μια από τις πιο δύσκολες τέχνες, απαιτεί τρομερή συνέπεια, αφοσίωση, συνεχή εργασία, είναι μορφή ερωτικής τέχνης το να μεγαλώνεις... ελεγε ένας φιλος που εχει γενεθλια σημερα και γινεται 41, ότι νοιώθει οπως στα 18 του με 23 χρονια εμπειρια και πραγματικά μου φανηκε πολυ περιεργο... στα 18 σου ησουν ενας αλλος άνθρωπος, ακομη και τα κυτταρα σου του τοτε, δεν υπαρχουν πλεον...περα ομως απο το βιολογικο κομματι, η αποδοχη οτι οι παρελθοντικες επιλογες σου δεν αλλαζουν κι οτι ευθυνονται για τον ανθρωπο που εισαι σημερα είναι ενα απο τα πρωτα βηματα εμβαθυνσης στην εν λογω τεχνη...
ΔιαγραφήΚαλοκαίρι γινόταν συνήθως αυτό. Κάποιο καλοκαίρι οι όμορφες θείες μου έβαζαν τα κοντομάνικα φουστανάκια τους και το κρέας από τα μπρατσάκια τους κρεμόταν. Το παρακολούθησα μέσα στα χρόνια, ένιωσα τον αρχικό κόμπο να με πνίγει, ένα μικρό σφίξιμο στο στομάχι, μέσα σε ένα λεπτό ερχόταν η αποδοχή αλλά ακόμη θυμάμαι. Η ωραία Ελένη, η υπέροχη Άρτεμις, η θεϊκή Άννα. Κι οι τρεις σε άλλο χωροχρόνο τώρα. Επιμύθιο: Όταν μεγαλώσουμε τόσο, θα φοράμε μακρυμάνικα αέρινα εξαίσια καλοκαιρινά πουκαμισάκια για να μην σφιχτεί το στομάχι από τα ανιψάκια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τέχνη να γερνάμε. Πες μας λίγα πράγματα. Ακούγεται φοβερά πολύτιμο. Αλλά και η αποδοχή. Η συμφιλίωση.
Κι ούτε παλι γεράζουν όλοι ίδια. Οι αγρότες του προηγούμενου αιώνα γέραζαν διαφορετικά από τον άνθρωπο της πόλης γιατί τους θέριζε ο ήλιος.
Πριν λίγο κολυμπούσα. Σκεφτόμουν πως ίσως αξίζει το πέρασμα από τον πλανήτη μόνο για τις στιγμές αυτές του αυτισμού μέσα στο νερό. Ενός αυτισμού όμως που δεν με εμπόδιζε να σκέφτομαι οτι μόλις βγω, αυτό θέλω να θυμηθώ να σας το γράψω.
Επίσης αν δεν είναι σκοπός η αφύπνιση και η αυτογνωσία, τότε κι εγώ ταξιδεύω χωρίς σκοπό.
Και επειδή είναι και αναψυκτήριο διακοπών, θα ..επισυνάψω ένα φευγάτο αφήγημα. Από αυτά που βαριέται η κοκκινοσκουφίτσα, είναι παντελώς αδιάφορα στον Λύκιο και αρέσουν πολύ σε μένα. Ο Στοχαστής διαβάζει τα πάντα με στοχαστικό ενδιαφέρον. Το έγραψε η Μελίνα Β. και είναι ταξιδιάρικο, αβάν γκαρντ και μεταμοντέρνο. Για να μας δώσει μια ώθηση φρεσκάδας αυτό το υπέροχο απόγευμα. Συνοδεύεται με καφέ καραβίσιο, που δεν ξέρω τι είναι αλλά φαντάζομαι σαν τον καφέ κομάντο.
*Αύγουστος Ερωτηματικών Και Σεναρίων*
Ύπνος στις τρεις, εγερτήριο στις εφτά , καφές καραβίσιος μία – μία, Θεσσαλονίκη, εντός και επί τα αυτά, δύο χιλιάδες δεκαεννιά. Συρία, Αίγυπτος , Λιβύη. Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, τα μάτια του Φλορεντίνο Αρίσα , τα μακριά μαλλιά της Φερμίνα, το πεσμένο της στήθος, 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 μέρες μετά. Το τέλος της ταινίας που με βρίσκει με τα πόδια μουδιασμένα στον καναπέ και με μια μισομασημένη μπουκιά άψητου τοστ στο στόμα. Kι ας μου έφτιαξες ένα ολόκληρο πιάτο πατάτες τηγανητές κι ας είσαι δίπλα μου χωρίς να το ξέρω κι ας φωνάζουν όλα γύρω μας πως χρόνια μετά θα βγάζω κι εγώ την μπλούζα μου μπροστά σου και δεν θα ντρέπομαι για τίποτα συρρικνωμένο πάνω μου, ούτε για την πλάτη μου , ούτε για την ζαρωμένη μου κοιλιά. Μπορεί και να μου λείπουν δόντια ή να έχω ψεύτικα από εκείνα που σε κάνουν και ψευδίζεις στην προσπάθεια να πεις , αλλά εσύ θα αγαπάς ακόμα κι αυτά και ακόμα θα με ψάχνεις. Και δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα στον κόσμο κάποιος να ψάχνει να σε βρει όταν χάνεσαι μέσα στο μυαλό σου , να σε τυλίγει με ένα δροσερό σεντονάκι και να σε γυρίζει πίσω στην πραγματικότητα με μυρωδιές τηγανητής πατάτας.
Μήνας ερωτηματικών και σεναρίων. Είναι πολύ αργά για να μεγαλώσω αλλά αν κάποτε τα καταφέρω θα γίνω επαγγελματίας οπλίτης. Επαγγελματίας οπλίτης Μ.Β. Ευπειθώς αναφέρω ότι η αγάπη μου είναι κοπρόσκυλο, αλλά όχι αγέλης κύριε διοικητά…
~ * ~
***
Δ.
ε τί να πω εντάξει, δεν είναι εύκολο πράμα η συμφιλίωση με την φθορά της ύλης και τον χρόνο, ουσιαστικά δλδ η γνωριμία και αποδοχή του θανάτου, γιατί ο θάνατος δεν είναι κάτι που συμβαίνει για μια στιγμή, συμβαίνει καθημερινά στο σώμα μας, είναι παρών από τη στιγμή που γεννιόμαστε... και μιλάμε τώρα για αποδοχή της υλικής φθοράς σε μια εποχή που αρνείται τον θάνατο και που έχει εντυπώσει στα μυαλά των ανθρώπων αφύσικα σαρκικά πρότυπα, μιλάμε για πολλά φράγκα στην βιομηχανία της ..."ομορφιάς"....οχι ότι είναι άσχημο να είναι κανείς σφριγηλός φορ έβερ, αλλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν πάλι σκεφτούμε πόσες διαφορετικές μορφές ενέργειας και σε τι απίστευτες ποσότητες διαπερνούν ένα σώμα σε όλη του τη ζωή, θα..ανησυχήσουμε λίγο..δλδ ιμάτζιν, ένα σώμα σε μια πορεία ας πούμε 80 ετών, πού έχει πάει, τί έχει πατήσει, πού έχει κολυμπήσει, τί εχει φάει, τι έχει εισάγει μέσα του, τι έχει αγγίξει, τι το έχει αγγίξει, τι το έχει διαπεράσει, μιλάμε για πολύ πράμα δλδ...θέλει φροντίδα το σώμα όσο μεγαλώνει, οι περισσότεροι περιμένουνε να τους βαρέσει χοντρη καμπανα καποια στιγμή το σωμα τους για να ασχοληθουνε, τι να ασχοληθουνε δλδ, απλά να ξεφορτωθουν οσο το δυνατον γρηγοροτερα την ασθενεια...η θεραπεια ομως δεν ειναι μια κατασταση του διμηνου και ξεμπερδεψες, η πραγματικη θεραπεια δεν τελειωνει ποτε...ειναι τεχνη να αρχιζεις να βλεπεις τις αδυναμίες του δικου σου σωματος και να τις φροντιζεις...το σωμα οσο μεγαλωνει θελει αλλη διαχειριση για να ειναι ευρυθμο, θελει περισσοτερη ασκηση, θελει λιγοτερη τροφη και πιο ποιοτικη, θελει συχνες αποτοξινωσεις, θελει συχνοτερο καθαρισμο, θελει λιγοτερες καταχρησεις, θελει περισσοτερη ισορροπια και δεν εννοω στερησεις, εννοω προσαρμογη στις αναγκες του, γιατι αν ειναι ισορροπημενη η τριαδικη υποσταση τοτε αυτο που χρειαζεται το καθε ενα σωμα δεν μπορει να λειτουργει στερητικα...
η ζωη διαρκει μερικα δεκατα του δευτερολεπτου απολαυσε τη οσο μπορεις και μην ασχολεισαι με το πριν και το μετα .
Διαγραφήτί με λές! ευτυχώς που εμφανίσθηκες και με τό 'πες...
ΔιαγραφήΚι εγώ χάρηκα. Λέω, α, δυο καινούργια σχόλια. Τουλάχιστον γελάσαμε.
ΔιαγραφήΜε την ευκαιρία σας αφήνω κι έναν Καρούζο:
Ασθενοφόρο γρήγορα για τον βασιλέα Ληρ!
Ευωδιάζουμε απὸ τρέλα.
Δεν πιάνουν τα φρένα,
χανόμαστε στη διαιρετότητα του Ζήνωνα.
Και μια και θα 'ρθει το ασθενοφόρο, το συνεχίζω:
Τον Αύγουστο
είναι μόνο οι Αθώοι
που μπορούν
και Πεθαίνουν
Οι άλλοι
ας ησυχάσουν
Ο Αύγουστος
δεν τους διαλέγει
Ευτυχώς. Ευτυχώς τότε. Ευτυχώς που χάσαμε την αθωότητα μας. Δεν μας νίκησε η οφθαλμαπάτη. Μόνο μας κούρασε.
-Καθρέφτη
Πες μου
Τι είμαι;
-Είσαι νησί. Είσαι πόλις-κράτος. Ελεύθερο και αυτόνομο.
***
Δ.
( Κι εγώ χάρηκα. Λέω, α, δυο καινούργια σχόλια. Τουλάχιστον γελάσαμε.
ΔιαγραφήΜε την ευκαιρία σας αφήνω κι έναν Καρούζο: )
να δεις εγω τι γελια εκανα κυριως με το ελευθερο και αυτονομο
Χαχαχαα, δεν πιάνανε τα φρένα.
ΔιαγραφήΣου έχω κι άλλο σήμερα. Πιο συγκροτημένο.
Και ενώ κάποιοι κάνουν ακόμη τις βουτιές τους, στο μεταξύ πλησιάζει ο τρύγος.
ΤΡΥΓΟΣ: Η ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ!
Ο τρύγος, η σημαντικότερη ίσως στιγμή στην ιστορία ενός κρασιού, όπου να 'ναι ξεκινάει. Σύμφωνα με μεγάλους οινοπαραγωγούς, «Το κρασί γίνεται στο αμπέλι!» και η στιγμή του τρύγου είναι η σημαντικότερη απόφαση που πρέπει να πάρει ο παραγωγός και θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση των κόπων της χρονιάς.
Αν τα σταφύλια τρυγηθούν νωρίτερα, το κρασί θα έχει αυξημένη οξύτητα, χαμηλότερο αλκοολικό βαθμό και πιθανά φυτικά αρώματα και γεύσεις ενώ για τα κόκκινα ο φόβος ιδιαίτερα πικρών τανινών είναι υπαρκτός.
Καθυστερημένος τρύγος θα καταλήξει σε κρασιά πλαδαρά, με χαμηλή οξύτητα, υψηλότερο αλκοολικό βαθμό ή γλυκύτητα και χαμηλές τανίνες.
Πως λοιπόν ξέρουν οι παραγωγοί πότε πρέπει να τρυγήσουν το αμπέλι;
Οι πιο έμπειροι μπορούν με μια βόλτα στο αμπέλι, δοκιμάζοντας ρόγες από διαφορετικά τσαμπιά και διαφορετικούς διαδρόμους να καταλάβουν την ιδανική στιγμή για την συγκομιδή τους. Για τους λιγότερο έμπειρους ή αυτούς που δεν θέλουν να ρισκάρουν, ευτυχώς υπάρχει επιστημονική λύση.
Σημαντικότερος παράγοντας είναι η γλυκύτητα, δηλαδή η περιεκτικότητα του γλεύκους σε σάκχαρα που μετριούνται σε βαθμούς Brix. Υπάρχουν αρκετά εργαλεία που μετρούν τους βαθμούς Brix αλλά το πιο έγκυρο και διαδεδομένο εξακολουθεί να είναι το υδρόμετρο. Τακτικές μετρήσεις σε διαφορετικά τμήματα του αμπελώνα τις εβδομάδες πριν τον τρύγο θα καθορίσουν την ιδανική στιγμή για την συγκομιδή του καρπού από κάθε τμήμα του αμπελώνα. Μια βροχή τις τελευταίες μέρες πριν το τρύγο μπορεί να προκαλέσει μεγάλο πρόβλημα στον καρπό αυξάνοντας την περιεκτικότητά του σε νερό και μειώνοντας τη συμπύκνωση των σακχάρων.
Δεύτερος σημαντικός παράγοντας είναι η συνολική ωριμότητα του καρπού. Η φλούδα, τα κουκούτσια και τα κοτσάνια παίζουν και αυτά τον ρόλο τους στην έκβαση του κρασιού και για αυτό πρέπει να έχουν φτάσει και αυτά τον κατάλληλο βαθμό ωρίμανσης. Ένδειξη της συνολικής ωρίμανσης είναι η δοκιμή των κουκουτσιών. Όταν τα κουκούτσια είναι λιγότερο πικρά και γίνονται κιτρινωπά, το σταφύλι δείχνει έτοιμο για συγκομιδή. Οι τανίνες του θα είναι λιγότερο πικρές και περισσότερο γλυκές.
Οι ημερομηνίες πραγματοποίησης του τρύγου ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή και από ποικιλία σε ποικιλία. Το κλίμα, οι καιρικές συνθήκες της χρονιάς αλλά και των ημερών του τρύγου παίζουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση συγκομιδής.
Αναμένουμε τα αποτελέσματα της φετινής χρονιάς με μεγάλο ενδιαφέρον!
Θα πιούμε μούστο, θα μεθύσουμε γλυκά για τις λύπες και τις χαρές μας, για τα εξαίσια που ζήσαμε, για την συνέχεια του ταξιδιού στην Γη, για την ζωή, για την αρχή και το τέλος.
Καλό, ευτυχισμένο Σεπτέμβρη.
***
Δ.
λύκιε, πριν λίγο καιρό κάπου είχαμε μια συζήτηση σχετικά με το σύνδρομο ευερεθιστου εντέρου το οποίο σε ψιλοταλαιπωρεί και σενα και επειδή προσωπικά τον τελευταίο καιρό έχω κάποια εξέλιξη θετική, θ' αφήσω εδώ ένα σχετικό σχόλιο στο οποίο ίσως να βρεις κάτι βοηθητικό... λοιπόν, κάποια στιγμή καθαρά σε οργανικό επίπεδο, έκανα την εξής απλοϊκή σκέψη: αυτό που καταλήγει στο λεπτό και εν συνεχεία στο παχύ έντερο και δημιουργεί τη συμπτωματολογία του εν λόγου συνδρόμου, πριν καταλήξει εκεί, επιδέχεται επεξεργασία στο στομάχι με τη συμμετοχή άλλων οργάνων... εφόσον λοιπόν καταλήγει με λάθος τρόπο στο έντερο, λογικά η πρότερη επεξεργασία του δεν είναι σωστή, διότι αν ήτανε θα κατέληγε με σωστό τρόπο, στη σωστή ποιότητα και δε θα δημιουργούσε κακά συμπτώματα... ποιο είναι λοιπόν το όργανο το οποίο παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη σωστη διάσπαση και απορρόφηση της τροφής; το ήπαρ μεσω της χολής και των πεπτικών ενζυμων που παράγει... υπόψιν ότι το ήπαρ είναι ένα πολύ ενδιαφερον και περίπλοκο όργανο, το οποίο για να χτυπήσει πραγματικη καμπάνα δυσλειτουργιας, θα πρεπει να εχει χασει γύρω στο 60% της λειτουργίας του... προσωπικά δεν πηγα ποτε σε κανεναν γιατρο, δεν εκανα καμια εξεταση, δεν ειχα κανεναν πονο στο συγκεκριμενο οργανο, παρα ανεπαισθητες μικροενοχλησεις σε φασεις, τις οποιες οι περισσοτεροι δεν θα προσεχαν καν... σκεφτηκα λοιπον πειραματικα να δοκιμασω να το ενισχυσω με κατι φυτικο... αρχικα σκεφτηκα τη σιλυμαρινη, ταυτοχρονα θυμηθηκα και ένα αγιουρβεδικο σκεύασμα [liver 52] για το οποιο μου ελεγε παλιότερα ο συντροφος μου που εχει περασει πολλα χρονια στην ινδια και ειδε ακομη και περιπτωσεις ατομων με κιρρωση ηπατος να το λαμβανουν και κυριολεκτικα να γιατρευονται... ειπα λοιπον να το τεσταρω δοκιμαστικα, μιας και δεν εχει καθολου παρενεργειες... λοιπον, μεσα στον πρωτο μηνα ληψης του, στη μιση κιολας δοσολογια απο τη συνιστωμενη, ειδα τεραστιες διαφορες... νοιωθω εντελως διαφορετικη τη λειτουργια της πεψης μου, χωρις να εχω αλλαξει το παραμικρο στις διατροφικες μου συνηθειες...μαλιστα σε φασεις πειραματιζομαι ζοριζοντας λιγο το πραμα, τρωω ας πουμε λιγο παραπανω σε ακαταλληλες ωρες και αυτοπαρατηρουμαι και το πραμα δουλευει τουρμπο σε λέω...ειμαι σχεδον σιγουρη οτι σε οργανικο επιπεδο εχω βρει την αιτια του προβληματος...εντωμεταξυ, παρολο που για μενα ειναι φρεσκο το πεπτικο ζητημα, οικογενειακα ειναι χρονιο...μαλιστα τον τελευταιο χρονο ενα μελος της οικογενειας μου παρουσιασε καρκινο του ορθου, ένα άλλο μεσα σε μια πενταετια αφαιρεσε δυο φορες πολυποδες απο παχυ εντερο...ολα αυτα τα χρονια λοιπον, που τρεχουν απο γιατρο σε γιατρο για το πεπτικο θεμα τους, δε βρεθηκε ουτε ενας, μα παθολογος, μα γαστρεντερολογος, μα ογκολογος μα δεν ξερω και γω τι άλλο, που να τους κάνει εστω και την παραμικρη νυξη οτι ενδεχομενως να ευθυνεται η κακη λειτουργια του ηπατος, παρολες τις χολιστερινες και τις κυστες που εχουνε σ΄αυτο...εννοειται φυσικα οτι εμενα δεν με ακουν, διοτι τι να κλασω γω η αμορφωτη με τις μαγγανείες μου μπροστα στους καθηγηταδες γιατρους που κυριολεκτικα τους κατεστρεψαν...αυτα ειχα να πω για το θεμα, ισως να βρεις κατι που να σε ενδιαφερει σ' αυτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ΄αρχήν σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μάζι μου την εμπειρία σου, ώστε να την αξιοποιήσω κι εγώ.
ΔιαγραφήΠαρότι στο αρχικό σου σκεπτικό, υπάρχει ένα λαθάκι, δηλαδή η τροφή περνά πρώτα από το λεπτό έντερο που εκεί διαχωρίζονται οι θρεπτικές ουσίες οι οποίες στη συνέχεια μεταφέρονται στο ήπαρ μέσω της πυλαίας φλέβας για χημική διάσπαση και διοχέτευσή τους στην κυκλοφορία του αίματος και όχι το αντίθετο, τελικά όμως, η διαπίστωσή σου ότι το σκεύασμα [liver 52] δουλεύει και έχεις δει θετικά αποτελέσματα, πρέπει να αξιολογηθεί.
Αυτό βέβαια, με οδηγεί στην σκέψη ότι ίσως τελικά να μην είχες ευερέθιστο έντερο, αλλά κάποια ηπατική δυσλειτουργία. Ίσως και συνδιασμός όλων μαζί.
Πάντως ο καλύτερος "γιατρός" του εαυτού μας, είναι η αυτοπαρατήρηση, ο πειραματισμός και η δοκιμασίες.
ΛΥΚΙΟΣ.
απο ότι έχω καταλάβει τα συμπτωματα του ευερέθιστου εντέρου μπορούν να είναι απόρροια μιας ευρείας γκάμας οργανικών δυσλειτουργιών ή υπολειτουργιών... προσωπικά το χαμπάριασα αρχικά σε ενεργειακό επίπεδο, στις φάσεις που χαλαρώνω και εστιάζομαι στην αιθερική ροή μέσα στο σώμα μου, δεν είναι κάτι δύσκολο, ο καθένας μπορεί να το κάνει με λίγη εξάσκηση... η αίσθηση του αιθέρα που ζωοδοτεί το σώμα και τα ενεργειακά κέντρα είναι κάπως σαν έναν γλυκό σχεδόν ηδονικό ενεργειακό ποταμάκι που διατρέχει μέσα μας... αυτό όταν ρέει ομαλά, στις περιπτώσεις που δεν ρέει ομαλα ή που για κάποιους λόγους έχει μπλοκάρει η ροή του σε συγκεκριμένα σημεία, η αίσθηση μπορεί να μοιάζει με κάποιο λίγο ενοχλητικό μούδιασμα ή σαν ένα αυρικό ρήγμα-τρύπα ή σαν ένα ελαφρώς σκιώδες βάρος που έχει επικαθήσει κάπου...
ΔιαγραφήΠολύ σωστά τα λες! Έτσι είναι. Πριν νοσήσει το υλικό μας σώμα, υπάρχει εμπλοκή στο αιθερικό-ενεργειακό. Και αυτή οφείλεται σε μπλοκάρισμα του ψυχικού μας σώματος που το τροφοδοτεί με εσφαλέμα μηνύματα ο νους μας. Άρα εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε συνειδητά, την εμπλοκή μας ή την ελεύθερη ροή μας, ώστε να είμαστε υγιείς, ψυχή τε και σώματι!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
ε δεν ισχύει πάντα αυτό που λες με την συνειδητή επιλογή... είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε οργανική ανισορροπία και αρκετοί από αυτούς είναι εξωτερικοί...
ΔιαγραφήΣαφώς δεν αναφέρομαι σε ασθένειες που προέρχονται από ιούς και βακτήρια.
ΔιαγραφήΛέγοντας συνειδητή επιλογή, εννοώ ότι όταν οι επιλογές συνοδεύονται από επίγνωση, έχουμε την ευθύνη των συνεπειών τους. Ανεύθυνοι θα είμαστε αν δεν γνωρίζουμε, αλλά πόσο αλήθεια είναι αυτό;
Έχουμε ή δεν έχουμε την ευθύνη να γνωρίζουμε πριν επιλέξουμε κάτι; Αν επιλέγουμε ορμώμενοι από συναισθήματα και παρορμήσεις δίχως συνειδητό έλεγχο, δεν έχουμε ευθύνη; Αφού έχουμε την δυνατότητα να ελέγξουμε και δεν το κάνουμε, νομίζω πως έχουμε ευθύνη.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε καλές δικαιολογίες για να κάνουμε λάθος επιλογές. Σημασία έχει πως όταν τις κάνουμε, εισπράτουμε νομοτελειακά τα επίχειρα. Πολλές φορές αυτά επιδρούν στην υγεία μας...
ΛΥΚΙΟΣ.
δεν ξέρω αν κατάλαβα ακριβώς τί θες να πεις... εννοείς δλδ ότι πέραν των ιών/βακτηρίων, το να νοσήσει κανείς οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις επιλογές άνευ επίγνωσης που έχει κάνει; καμιά σχέση! καταρχίν, δεν είναι απόλυτο, είναι απλώς πιθανό ότι θα καθρεφτιστούν πάνω στο σώμα με αρνητικό πρόσημο επιλογές αυτού του τύπου... το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι κάποια στιγμή θα νοσήσουν οργανικά λιγότερο ή περισσότερο, είναι νόμος της ύλης αυτός, το να είναι κάποιος μονίμως υγιής είναι αφύσικο... επίσης, οι λόγοι που οδηγούν σε οργανικές ανισορροπίες είναι πολλοί και συνδυαστικά γίνονται περισσότεροι... μπορεί να οφείλονται σε γεωμαγνητικές ή περιβαλλοντικές επιδράσεις, σε διατροφικές, σε κληρονομικές γονιδιακές ή απλώς στο ευαίσθητο σημείο του οργανικού προφίλ του καθενός, γιατί όλοι έχουν κάποια συγκεκριμένη οργανική ευαισθησία που υπό προυποθέσεις μπορεί να ενταθεί...
ΔιαγραφήΤο ανθρώπινο σώμα έχει αμυντικό μηχανισμό που αντιστέκεται σε κάθε απειλή, είτε εξωτερική, είτε εσωτερική. Ένας άνθρωπος με εσωτερική ισορροπία που διατρέφεται υλικά και ψυχικά σωστά, δεν νοσεί σχεδόν ποτέ. Εξαιρούνται οι κληρονομικές παθήσεις και οι φυσική έκπτωση των κυττάρων και των λειτουργιών, λόγω γήρατος. Εννοείται πως το γήρας εκφυλύζει τις λειτουργίες, ώστε τελικά να επέλθει η φυσικός θάνατος. Δεν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που δεν αρρωσταίνουν σχεδόν ποτέ; Εγώ γνωρίζω μερικούς. Ασφαλώς παίζουν ρόλο και οι εξωγενείς παράγοντες, όπως η τοξικότητα του περιβάλλοντος (υλική και ψυχική), αλλά ακόμη και γι αυτό, ένας ισορροπημένος άνθρωπος μπορεί να εξουδετερώνει αυτές τις τοξίνες.
ΔιαγραφήΌλα αυτά βεβαίως σε ιδανικές συνθήκες και μιλώντας για πραγματικά ισορροπημένους ανθρώπους. Αυτοί είναι σπάνιες περιπτώσεις όμως, όπως θα ξέρεις.
Η πλειονότητα των ανθρώπων, νοσεί σωματικά και ψυχικά. Είναι λογικό λοιπόν να δημιουργούν μπλοκαρίσματα στο ενεργειακό και τελικά, ασθένειες στο υλικό σώμα.
Το ζήτημα εστιάζεται στο τι κάνει το ψυχικό σώμα να μπλοκάρει το ενεργειακό λοιπόν.
Το ψυχικό σώμα από που λαμβάνει πληροφορίες και δονείται ανάλογα;
Μα από τις αισθήσεις και την αντίληψη που αυτές προκαλούν στον νου.
Με αυτά τα ερεθίσματα, δημιουργούνται συναισθήματα.
Άρα έχουμε την σειρά: αισθήσεις-νοητική αντίληψη και επεξεργασία-συναισθήματα.
Οι αισθήσεις δεν μπορούν να προκαλέσουν συναισθήματα χωρίς να περάσουν απ΄τον νου.
Αν ο νους τα ερμηνεύει με λάθος ή νοσηρό τρόπο, τότε τα συναισθήματα είναι τοξικά και στη συνέχεια δονούν το σώμα με αρνητικούς κραδασμούς. Η ροή μπλοκάρεται...
ΛΥΚΙΟΣ.
ναι βέβαια και γω γνωρίζω κάποιους που δεν αρρωσταίνανε ποτέ και τί περίεργο σε όλους ήρθε μια και καλή η ξεγυρισμένη κατραπακιά... πάντως η ασθενεια δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένη με την παρακμή, την ανισορροπία και τη φθορά... κάποιες φορές μπορεί να είναι προπαρασκευαστική διαδικασία για άνοιγμα ενεργειακών κέντρων πχ... εσένα λύκιε πού νομίζεις ότι οφείλεται το μπλοκάρισμα στο ηλιακό σου κέντρο; γιατί μ' αυτό το κέντρο φυσικά σχετίζεται το σύνδρομο ευερέθιστου...
ΔιαγραφήΜη χαίρεστε. Δεν είναι καινούργιο σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα να βάλω τον σύνδεσμο του blog όπου το διάβασα. Είμαι πολύ αμελής σ' αυτά, αλλά μια φορά ένας σχολιαστής με κάρφωσε και με συνέτισε. Δεν είναι, λέει, δικό της αυτό. Είναι copy paste. Κι έτσι αθανάτισε την στιγμή μέσα μου, αυτό το φευγαλέο της διάρκειας κάθε στιγμής, αυτά τα μερικά δέκατα του δευτερολέπτου.
https://blog.botilia.gr/el/trugos-i-krisimoteri-stigmi/
Πεσσιμισμός, ρεαλισμός ή πραγματισμός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τραύματα μας ανίατα. Και πιο ανίατο ακόμη ο θάνατος στην γωνία. Μικρότερη τα απωθούσα με ευκολία. Αυτή η αφύπνιση, μας έβαλε σε μπελάδες. Αλλά και τι θα ήμασταν χωρίς αυτήν; Η ανάμνηση είναι πόνος. Το χειρώνιο τραύμα δηλητηριάζει την σύντομη ζωή μας. Ξεχνιόμαστε από δω κι από κει. Κάνουμε ιαματικά λουτρά ο ένας στην αύρα του άλλου. Μοιραζόμαστε την κοινή ανοιχτή πληγή. Παρηγοριόμαστε προσωρινά. Το πιο αποτελεσματικό ίαμα η εργασιοθεραπεία. Μου έλεγε μια κοπέλα: Κάνω τις δουλειές μου. Κι ύστερα κάθομαι και αναλογίζομαι την τάξη που έβαλα στο χάος. Έτσι χαίρομαι και ησυχάζω.
Σήμερα αναρωτιέμαι, τι διαφορά έχει ο φίλος από τον φανταστικό φίλο; Ο ρόλος είναι ο ίδιος. Είναι ο καθρέφτης, το είδωλο, ο Θεός, το σχίσμα μιας μοναξιάς που δεν αντέχει το αργό ταξίδι στον θάνατο.
Κάπου εδώ θυμάμαι κάτι που έγραψε ο πατέρας Ευσέβιος:
Δώσ' μου κάτι να πεθάνω γι' αυτό. Γιατί δεν κάνει την μοναξιά μαρτύριο το πως κανένας δεν υπάρχει να μοιραστεί το βάρος σου, μα πως μονάχα το δικό σου βάρος έχεις να σηκώσεις.
Ο άλλος, ο πολύτιμος άλλος, η αντανάκλαση και η παρέα μας στο πέρασμα από την ζωή στον θάνατο. Η μονάδα που διακλαδίζεται για να αντέξει. Που γίνεται κομμάτια για να παίξει. Με τα κομμάτια της.
Λέει κάποιος χθες: Πώς περνούν τα άτιμα τα χρόνια.
Απαντά η φυτάρα: Εποικοδομητικά και δημιουργικά.
Δύο τάσεις που συνυπάρχουν. Ο φιλόσοφος και ο ήρωας. Σε έναν πλανήτη που ο μέγας Πλάτωνας ονόμασε σπήλαιο.
Μια φίλη έφτιαξε το βράδυ μαρμελάδες. Πολλά βάζα. Τα ποστάρει με καμάρι. Ξέχασε. Χαίρεται. Μου χάρισε πρωί πρωί ένα κι εμένα. Πάω στον φούρνο να πάρω ψωμί, στο σούπερ να πάρω φρέσκο βούτυρο. Θα φάω ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα. Καλημέρα, αγαπητά μου κι αγαπητότατα μου.
***
Δ.
Ε τωρα αγαπούλα για να λέμε και την αλήθεια, υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στον φίλο και στον φανταστικό φίλο... ο δεύτερος μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο ενδιαφέρων χαχαχαχαχα!γιατί κοίταξε κακά τα ψέμματα, οι άνθρωποι είναι κοινότυποι και όμοιοι στην πλειοψηφία τους, έχουν τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ανασφάλειες, τους ίδιους μηχανισμούς, την ίδια εστίαση στον προσωπικό τους μικρόκοσμο, ενώ ένα φανταστικό ον μπορεί να εμπλουτιστεί με άλλα σπανιότερα στοιχεία... ο άνθρωπος λέει είναι ένα περίεργο και περίπλοκο και πολύ ενδιαφέρον ον... πίτσες μπλε είναι! ο άνθρωπος είναι ένα τραγικά και απελπιστικά προβλέψιμο ον... ιαματικά λουτρα λέει στην αύρα των άλλων... πού βρε μανάρι μου;; ξες πολλούς που να έχουν αξιόλογο ενεργειακο πεδίο και που αντέχουν να μοιραστούν κάτι λίγο από τον άλλον, τον όποιον άλλον;;δλδ τους περισσότερους τους βλέπεις και λες δαύτοι ακόμη παλεύουν να ξεχωρίσουν τους ρόλους στα σχεσιακά μοτίβα, διατηρώντας παράλληλα μια βαρετά μέση ευφυία... τί λουτρό να κάνεις μέσα σ' αυτούς; ούτε ποτηράκι του ούζου δεν μαζεύεις από την ενέργεια τους... μπορείς εσύ να κάνεις λουτρό μέσα σε ουζοπότηρο που εμπεριέχει ξυνισμένη λάσπη; βρε φέρε δω καναν ωκεανό να γουσταρουμε...άμα τον βρεις, αλλιώς βολευόμαστε και με το ενεργειακό πεδίο της φύσης...
ΔιαγραφήΣωστά. Το ενεργειακό πεδίο της φύσης.
ΔιαγραφήΔ.
Ένα μονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία...
ΑπάντησηΔιαγραφή*Νίκος Καζαντζάκης*
Έχω κι άλλο
Ελευθερία είναι το όνομα της αρετής, λέει ο Επίκτητος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
Δεν ξέρεις Χάροντα, ποιον άνθρωπο πέρασες απέναντι; Κάποιον εντελώς ελεύθερο
Ας θυμηθουμε....
ΧΑΡΩΝ: πλήρωσε με, καταραμένε, τα ναύλα
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Συνέχισε να φωνάζεις, Χάροντα, αν αυτό σε ευχαριστεί
ΧΑΡΩΝ: πλήρωσε με, είπα, που σε πέρασα στην απέναντι όχθη
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Δε μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει
ΧΑΡΩΝ: Υπάρχει κάποιος που δεν έχει οβολό;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Αν υπάρχει κι άλλος εγώ δε γνωρίζω, εγώ όμως δεν έχω
ΧΑΡΩΝ: Ε, λοιπόν, μα τον Πλούτωνα, θα σε πνίξω παλιάνθρωπε, αν δε με πληρώσεις
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Κι εγώ θα σου δώσω μια με το ξύλο, και θα σου διαλύσω το κρανίο
ΧΑΡΩΝ: Δηλαδή, όλο αυτό το ταξίδι με το καράβι θα το έχεις κάνει δωρεάν;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ο Ερμής να πληρώσει για λογαριασμό μου, αυτός που με παρέδωσε σε εσένα
ΕΡΜΗΣ: Μεγάλο κέρδος, μα το Δία, αν θα πρέπει και να πληρώνω από πάνω για τους πεθαμένους
ΧΑΡΩΝ: Δεν πρόκειται να σε αφήσω ήσυχο
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Γι' αυτό λοιπόν τράβα το πλεούμενο στη στεριά και περίμενε. Αλλά αυτό που δεν έχω, πως θα μπορέσεις να το πάρεις;
ΧΑΡΩΝ: Καλά, εσύ δεν ήξερες ότι έπρεπε να τα φέρεις;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Το ήξερα βέβαια, αλλά δεν τα είχα. Τι να έκανα; Θα έπρεπε, δηλαδή, γι΄ αυτό να μην πεθάνω;
ΧΑΡΩΝ: Μόνο εσύ λοιπόν θα καυχιέσαι ότι ταξίδεψες τζάμπα;
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Όχι και τζάμπα, λεβέντη μου. Και την αντλία τη χειρίστηκα και στο κουπί βοήθησα, άσε που ήμουν και ο μόνος επιβάτης που δεν έκλαιγε
ΧΑΡΩΝ: Αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα ναύλα. Πρέπει να πληρώσεις τον οβολό.
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Αφού είναι έτσι, πήγαινε με πάλι πίσω στη ζωή
ΧΑΡΩΝ: Χαριτωμένα τα λες. Για να με ξυλοφορτώσει και ο Αιακός γι΄ αυτό
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Λοιπόν, μη με ενοχλείς
ΧΑΡΩΝ: Για δείξε μου τι έχεις στο σακούλι σου
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Λούπινα, αν θέλεις, και την προσφορά στην Εκάτη
ΧΑΡΩΝ: Από που τον έφερες, Ερμή, αυτόν τον κυνικό; Και τι λόγια δεν έλεγε στο ταξίδι, περιγελώντας και κοροϊδεύοντας όλους τους επιβάτες, και τραγουδώντας, μόνο αυτός, ενώ εκείνοι θρηνούσαν
ΕΡΜΗΣ:Δεν ξέρεις Χάροντα, ποιον άνθρωπο πέρασες απέναντι; Κάποιο εντελώς ελεύθερο, δεν τον νοιάζει για τίποτε. Αυτός είναι ο Μένιππος
ΧΑΡΩΝ: Κι όμως, αν ποτέ σε πιάσω
ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Αν με πιάσεις, λεβέντη μου. Δυο φορές όμως δε θα μπορέσεις να με πιάσεις
Δ.
Χθες προσπαθησα να δω τα πραγματα λιγο αναποδα .
ΑπάντησηΔιαγραφήποσοι ανθρωποι προυπηρξαν προκειμενου να υπαρχει σημερα ΕΝΑΣ (1) από μας? Το αποτελεσμα με εξεπληξε .εκανα έναν προχειρο υπολογισμο προς τα πισω ,34 γενιες 2040 περιπου χρονια και με την υποθεση ότι για να υπαρξει ο ενας, απαραιτητη προυποθεση είναι να υπαρχουν δυο γονεις μη συγγενεις .αν δεν εχω καποιο λαθος στο σκεπτικο μου ,(παρακαλω διορθωστε με αν υπαρχει),φαινομενικα ο καθενας από εμας εχει αναριθμητους προγονους και φερει το dna ολων αυτων των ανθρωπων που εζησαν και πεθαναν πριν από μας ,με οτι αυτο συνεπαγεται.
17.179.869.184…………………….1048576 ,524288 ,262144, 131072, 65536, 32768, 16384 , 8192, 4096, 2048 , 1024 ,512 256, 128, 64 , 32, 16, 8 , 4, 2, 1.
έχω την εντύπωση ότι τα ντιενεικά χαρακτηριστικά έχουν "ισχύ" μέχρι και 7 γενιές μπροστά...πχ. η μοναδική περίπτωση ενός προγόνου με κόκκινα μαλλιά, μπορεί εν δυνάμει να ξαναεμφανιστεί σε κάποιον απόγονο μέχρι και 7 γενιές αργότερα...αν πάλι αναλογιστεί κανείς τις απίστευτες κυτταρικές μεταλλάξεις που λαμβάνουν χώρα σε κάθε ένωση από την οποία προκύπτει ένας άνθρωπος, δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το ότι κουβαλάμε αναλλοίωτο το dna όλων των προγόνων μας, μάλλον όχι, τις νέες πιθανές μεταλλάξεις των δύο γονιών μας κουβαλάμε ουσιαστικά...ακόμη κι αυτό όμως εμένα δε μου κάνει καμιά εντύπωση... πραγματική εντύπωση θα μου έκανε μια αριθμητική ακολουθία που θα έδειχνε το πόσοι πρόγονοι μου επέλεξαν συνειδητά ή μη να μην συμμετέχουν στο γενεαλογικό δέντρο, ποιοι, πότε, σε τί ποσοστό ήταν οι "αποστάτες" του γεννετήσιου προγραμματισμού...κάτι μου λέει ότι αυτό δεν θα το μάθω ποτέ αχαχαχαχα!
ΔιαγραφήΤώρα που το σκέφτομαι, εκτός από μένα υπάρχουν αρκετοί 'αποστάτες' στην δική μου γενιά, από την πλευρά του πατέρα μου. Ενδεχομένως είναι κι αυτό ντιενεϊκή προδιάθεση, ας το πούμε κτήση, και έλεγα την αλήθεια όταν από μικρή απαντούσα οτι δεν έχω τέτοια εντολή στο ντιενέι μου σε ανάλογες ερωτήσεις περί τεκνοποιίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι πριν λίγα χρόνια ήμουν σχεδόν βέβαιη οτι είμαστε μετενσαρκώσεις πολλές φορές μέσα από την ίδια την οικογένεια. Ίσως επειδή η οικογένεια του πατέρα μου έδινε ένα παρατσούκλι προγόνου σε κάθε νέο μέλος, με την έννοια οτι παρουσίαζε μεγάλες ομοιότητες στον χαρακτήρα. Εγώ ήμουν ..η θειά Τασούλα. Τελευταία όμως δεν μπορώ να το στηρίξω αφού τους συγγενείς μου τους συναντώ καμμιά φορά στον ονειρικό κόσμο. Και επίσης όταν έχασα την μητέρα μου, πέρασαν όλοι από το παλιό πατρικό μου σπίτι, να με δουν, όσοι είχαν πεθάνει πολύ παλιότερα και δεν γνώριζαν το καινούργιο. Τόσες διαδοχικές συλλυπητήριες επισκέψεις συμπαράστασης, θεωρώ οτι δεν είναι σωστό να τις παραβλέψω. Και μάλιστα να σας πω και μια ανέκδοτη ιστορία. Έρχεται η αδελφή του πατέρα μου. Την θυμόμουν πάντα χήρα με μαύρα ρούχα. Φορούσε ένα πανέμορφο σιέλ καλοκαιρινό φουστανάκι με μεγάλα λευκά λουλούδια. Της πήγαινε πολύ και ήταν πολύ νεότερη από ό,τι την είχα γνωρίσει. Στην κουζίνα του παλιού σπιτιού. Εγώ κοντά στον νεροχύτη. Της λέω, δεν μπορώ να σε φιλήσω γιατί δεν έπλυνα τα δόντια μου ακόμη. Τέτοιες σύντομες επισκέψεις. Ένα τετ α τετ. Αλησμόνητα τετ α τετ. Αδύνατον να παραβλεφτούν από οποιαδήποτε θεωρία.
***
Δ.
Χάρηκα και τα δύο σχόλια. Μου άρεσαν επίσης.
Δε νομίζω ότι τα του χαρακτήρα αφορούν κάποια ντιενεική κληρονομικότητα... ένα παιδί θα αφομοιώσει συμπεριφορές και χαρακτηριστικά κυρίως των ανθρώπων που θα το μεγαλώσουν... συνηθως είναι οι γονείς, μπορεί να είναι οι παππούδες, μπορεί να μεγαλώνει σε περιβάλλον που συμμετέχουν καθημερινά θείες, ξαδέρφια κλπ, των οποίων οι χαρακτήρες δομήθηκαν βάσει των ανθρώπων που αντίστοιχα τους μεγάλωσαν... τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορικά μοτίβα... ένα ορφανό παιδί πχ. θα αφομοιώσει χαρακτηριστικά αυτών που θα το υιοθετήσουν, τα οποία χαρακτηριστικά μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά από κεινα των βιολογικών γονιών του... κατα τη γνώμη μου είναι εντελώς διαφορετικό αυτό από την γονιδιακή κληρονομικότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήOk. Όμως χωρίς να θεωρηθώ ισχυρογνώμων ή οτι προσπαθώ να περάσω την άποψη μου, θα πω οτι από τις παρατηρήσεις μου τείνω να πιστεύω οτι ερχόμαστε έτοιμοι με τον χαρακτήρα μας και όχι tabula rasa. Πόθεν όμως αν όχι μέσω DNA, στον βαθμό που δεν έχω στοιχεία να υποστηρίξω μετενσάρκωση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός εάν, και θα τολμήσω να το εκφράσω, αν και είναι μια απλή εικασία, εκτός εάν μολονότι μεσολαβεί μετενσάρκωση, συνεχίζεται ο δεσμός με τα αγαπημένα πρόσωπα όταν βρισκόμαστε στον αόρατο κόσμο των ονείρων και εμφανιζόμαστε εκεί με την προηγούμενη μορφή μας, που τους είναι γνωστή. Απλώς πέρασε από το μυαλό μου.
***
Δ.
ναι συμφωνώ στο ότι δεν ερχόμαστε tabula rasa, αλλά η δική μου αίσθηση είναι ότι ερχόμαστε ή ξεκινάμε με μία βάση πάνω στην οποία θα δομηθεί ο χαρακτήρας και αυτή η βάση διαμορφώνεται από το ψυχικό τραύμα... το οποίο τραύμα μπορεί να καταγραφεί και κατά τη διάρκεια της κυοφορίας, αν όχι απαραίτητα στα πρώτα χρόνια ή τις πρώτες μερες της ζωής κάποιου, δεν είμαι δλδ της άποψης ότι κουβαλάμε στοιχεία από μετενσαρκώσεις, αλλά ότι αυτό που γινόμαστε ξεκινάει να δομείται από τη στιγμή της σύλληψης μας...και όταν λέω τραύμα δεν εννοώ απαραίτητα κάτι με αρνητικό πρόσημο, μπορεί πχ. και ένα υπεραναπτυγμένο θετικό πρόσημο να γίνει τραύμα... αυτο ειναι κατα τη γνώμη ο θεμελιώδης λίθος που θα ορίσει το πώς, πότε και ποια χαρακτηριστικά του περίγυρου θα αφομοιωθούν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ακούγεται!
ΔιαγραφήΔ.
και μιας και αναφερθηκα στην κυοφορία, θυμηθηκα και τον καυκαλίδη, δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε, ψυχίατρος ο οποίος είχε μια πολύ πρωτοποριακη μέθοδο θεραπείας για την εποχή του, αναβίωση μνημών της ενδομήτριας ζωής και της γέννησης/εξώθησης με χρήση lsd, ειχε γράψει και σχετικό βιβλίο... εκει λοιπόν στις εμπειρίες όσων συμμετείχαν, μου ειχε κάνει εντύπωση το ότι κάποιοι περιγράφανε ιδιαίτερα προστατευτικα συναισθηματα που εισέπρατταν από τη μητερα ενόσω κυοφορούνταν και αυτό ειχε ως αποτελεσμα τραυματικη εξώθηση και μετέπειτα προβληματικες σχεσεις στην ενηλικη ζωη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα η διαμόρφωση του χαρακτήρα μας είναι ελιγμοί επιβίωσης και συνύπαρξης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο δεν αντιδρούν όλοι. Ο μαμάκιας πχ, που είναι και η πλειοψηφία του ανδρικού πληθυσμού, λατρεύει την προστατευτικότητα της μαμάς του σε βαθμό αφέλειας.
Δ.
μα οι περισσότεροι δεν αντιδρούν, γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούν να διακρίνουν τα σχεσιακά μοτίβα και τους διαφορετικούς ρόλους μέσα σ' αυτά κι αυτό είναι κάτι που το βλέπω σε τραγικότατο βαθμό γύρω μου και μέσα μου όσο μεγαλώνω... ας πούμε ο μαμακιας που λες, αυριο μεθαυριο είτε δε θα μπορέσει να συνάψει ουσιαστικές σχέσεις με γυναίκες και αν συνάψει θα είναι πιθανοτατα προβληματικές, γιατι πιθανότατα θα προβάλει τον ρολο της μαμας του στη γυναικα του και ο ιδιος θα συνεχιζει να παιζει τον ρολο του γιου... είναι αλλο πραγμα οι οικογενειακες/γονεϊκές σχέσεις, αλλο οι συντροφικες/ερωτικές, άλλο οι επαγγελματικές, άλλο οι φιλικές σχέσεις και εντελως διαφορετικοι οι ρολοι σε καθε μοτιβο, ωστοσο ξαναλεω οι περισσοτεροι δεν μπορουν να διακρινουν τις διαφορες και αναλογα τα απωθυμενα του ο καθενας και ανα περισταση/περιπτωση θα παιζει τον λαθος ρολο στη λαθος σχεση και αντιστοιχα θα προσδιδει τον λαθος ρολο στο λαθος ατομο...αυτο ειναι κατι που το βλεπω συνεχεια σε βαθμο εξοργιστικα ενοχλητικο...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Νους ορά καί νους ακούει· τ' άλλα κωφά καί τυφλά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίχαρμος
Γεια σας, παίδες εν καμίνω. Είμαστε μέσα στην παλίρροια που θα ολοκληρωθεί αύριο βράδυ με την Πανσέληνο του Σεπτέμβρη. Την Πανσέληνο της συγκομιδής. Ό,τι σπείραμε θερίζουμε. Παρ' όλ' αυτά, όσοι πήραμε μηδέν εις το πηλίκον το φέρουμε βαρέως. Στάσιμοι ή μετεξεταστέοι;
Ο Νους να έχει τον έλεγχο. Το εμπεδώσαμε. Χρόνια στην φωτεινή ατραπό. Όμως η σάρκα διαμαρτύρεται. Γιατί με υποτιμάτε, λέει. Χρειάζομαι κι εγώ τις ηδονές μου. Η ευσέβεια, η ευλάβεια, η ιερότητα, το ενάρετο καθ' ομοίωσιν, μου κουνάνε το δάχτυλο σαν να είμαι κακοποιό στοιχείο. Με αποκαθηλώσατε για χάριν του Άλλου. Η θυσία μου για την σωτηρία σας. Τι σκληρό τίμημα. Το Καθήκον, η Ευθύνη. Η Ευθύνη του άλλου. Το φιλότιμο. Η αγιότητα. Ο πνευματικός άνθρωπος.
Αυτά αρθρώνει η πλημμυρίδα του αίματος.
Διάβασα κάτι που έγραψε ένας φίλος. Το παραθέτω ως αξιόλογο αν και αυτό που περισσότερο χρειαζόμαστε τέτοιες μέρες είναι η κωμωδία, το κωμικό στοιχείο.
Λοιπόν
Το μυαλό του ανθρώπου διέρχεται και δύναται να πραγματώσει τέσσερις εποχές θεώρησης των πραγμάτων. Η πρώτη είναι θα λέγαμε η δογματική, όπου οι πρώτες εμπειρίες, απόψεις και συμπεράσματα από το κοντινό περιβάλλον κτίζουν το πρώτο 'οχυρό' να σταθεί ο νους, γιατί χρειάζεται κάπου σταθερά να πατήσει στα νέα βήματα του. Δεύτερη είναι η επιστημονική – γνωστική εποχή, όπου συνήθως οι παγιωμένες απόψεις από την πρώτη βρίσκουν με την σπουδή, τις αποδείξεις και τις αίτιες που βολεύουν στην ταυτότητα που οικειοποιήθηκε το 'οχυρό'. Η τρίτη εποχή είναι η σκεπτικιστική εποχή όπου τα πάντα τίθενται υπό αμφισβήτηση, αν φτάσει στην συγκλονιστική ανακάλυψη του "ότι ενδέχεται και άλλως έχειν". Η τέταρτη εποχή είναι η εποχή της διαύγειας. Είναι η εποχή όπου ο νους έχει απαλλαγεί από όλα τα βαρίδια, εμπόδια και ομίχλες που εμποδίζουν και απαγορεύουν να ακουμπήσει την επίγνωση και την συνειδητότητα. Οι δυο πρώτες είναι βασικές και υπερτερούν σε πραγμάτωση των άλλων δυο διότι άπτονται της επιβίωσης, της εργασιακής θέσης και προβολής του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Είναι μια πνευματική εξέλιξη που άμεσα εξαρτάται από τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Η τρίτη εποχή η σκεπτικιστική είναι περισσότερο διάλογοι και διαμάχες με τον βαθύτερο εαυτό, παύοντας σταδιακά την αναζήτηση της 'υποκειμενικής' αλήθειας, απαλλάσσοντας τον νου από την ταραχή και την αγωνία της υπεράσπισης της. Η τέταρτη εποχή της διαύγειας είναι ίσως η μέγιστη προοπτική του νου, όπου δεν έχει πλέον καμμία σκιά γιατί περνά από μέσα του το φως χωρίς να παραμορφωθεί ή να εμποδιστεί. Είναι η εποχή του γαλήνιου παρατηρητή, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πού τελειώνει αυτός και πού αρχίζει ο κόσμος, δεν είναι τίποτα δικό του ή ξένο, αισθάνεται την ενότητα και την συνέχεια του γίγνεσθαι, είναι ένας αγωγός του Όλου.
Σ. Μ.
Από τις μονολιθικές δογματίσεις ως την διαύγεια του αέναου γίγνεσθαι..
Καλά, βέβαια για την πρώτη εποχή έχω τις ενστάσεις μου γιατί εξ ιδίων κρίνοντας ήρθα με διάκριση δικαίου και αδίκου που ήδη είχε ελαφρώς αμβλυνθεί στο περιβάλλον μου για λόγους επιβίωσης. Πόθεν λοιπόν; Αλλά αυτά τα συζητήσαμε ήδη.
***
Δ.
αμάν βρε δεσπούλα, πολύ σκέφτεσαι πια! έλα, λάβε έναν έρωτα που σαι και ρομαντικό μανάρι... https://www.youtube.com/watch?v=WMIgTCCRbB8
Διαγραφήκαποτε η ελλαδα θα βγαλει σωστους ανθρωπους και θα παει μπροστα μυρτω
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να βγάλει όμως σωστούς ανθρώπους και να πάει μπροστά, θα πρέπει να κάνουν τις σωστές επιλογές οι σημερινοί Έλληνες!
ΔιαγραφήΚαι για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να υπάρξει κάποια αλλαγή στον τρόπο σκέψης τους.
Να συμβεί αυτό αυτομάτως, μάλλον απίθανο.
Συνήθως τα σοκαριστικά και βίαια συμβάντα, δημιουργούν συνθήκες αλλαγών, ανατροπών και υπερβάσεων.
Ο άλλος τρόπος, είναι η σταδιακή μετάλλαξη των συνειδήσεων, μέσω της αφύπνισης.
Αυτό χρείαζεται κίνητρα και φυσικούς ηγέτες ή διαφωτιστές.
Όλα αυτά απουσιάζουν αυτή τη στιγμή από το προσκήνιο της ελληνικής πραγματικότητας.
Ωστόσο, υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν τέτοιους ρόλους, αν και εφόσον οι συνθήκες τους το επιτρέψουν.
ΛΥΚΙΟΣ.
Και Ποιες θα μπορούσε να είναι οι, δυνατόν να πραγματοποιηθούν, συνθηκες επί του παρόντος προκειμένου να αξιωθουν οι πραγματικοί αξιοι..? Διότι αν εννοείς να περιμένουμε να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες μέσα από το υπάρχων σύστημα,..δεν το βλέπω...
ΔιαγραφήΚαι ρωτώ γιατί είμαστε πολλοί πια αυτοί που έχουμε συνηδητοποιησει τι γίνεται και νιώθουμε την ανάγκη να αντιδράσουμε αλλά το να συντονιστουμε δεν είναι απλό...
ΠΑΛΑΙΧΘΩΝ
Το να συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να αντιδράσουμε αγαπητέ Παλαίχθων, είναι το έλασσον!
ΔιαγραφήΌλοι οι εχέφρονες αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και πως πρέπει να αντιδράσουμε. Αυτό όμως δεν είναι ικανό για να μας ενώσει.
Αν όμως ρωτήσεις τον καθένα "προς ποιά κατεύθυνση θα πρέπει να γίνει η αλλαγή;", θα ακούσεις άπειρες απαντήσεις, όπως προς τον κομμουνισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό, την αρχαία Ελλάδα, τον χριστιανισμό, τον βουδισμό, την αναρχία, τον καπιταλισμό, την μοναρχία, την δικτατορία, τον εθνικισμό, την Αθηναϊκή δημοκρατία, κτλ.
Όλοι διαβλέπουν την αλλαγή, μέσα από συγκεκριμένες πολιτικοθρησκευτικές πεποιθήσεις και κανείς δεν βλέπει τον δρόμο της πραγματικής ελευθερίας του ανθρώπου-πολίτη, όπου ο άνθρωπος συμβιώνει αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον και την κοινωνία του, με ελεύθερο πνεύμα και πειθαρχία στους δίκαιους κανόνες.
Πως θα συντονιστούμε αν το μόνο που μας ενώνει είναι η διάθεση για αντίδραση, χωρίς να συμφωνούμε που θέλουμε να πάμε, με ποιόν τρόπο και για ποιον λόγο;
Ποιός θα αναλάβει τον συντονισμό ετερόκλητων ανθρώπων που απλά θέλουν να αντιδράσουν;
Τι ακολουθεί την αντίδραση; Μήπως μια κατάσταση ακόμη χειρότερη από πριν; Μήπως το χάος, με τους αντιδρώντες που πέτυχαν την ανατροπή, να σκοτώνονται μεταξύ τους για το τι θα ακολουθήσει και ποιός θα επιβληθεί στους άλλους;
ΛΥΚΙΟΣ.
Νομίζω πως οι συνθήκες θα πρέπει να είναι τέτοιες, που να αποδοθούν εντελώς το υπάρχον σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι πιο εφικτό να συμβεί μετά από ένα μεγάλο κοινωνικό σοκ.
Ένα σοβαρό σοκ που θα αναγκάσει σε επαναπροσδιορισμό όλους τους πολίτες.
Ίσως ένας πόλεμος να το πετυχαίνει αυτό καλύτερα ή μια εθνική απώλεια.
Για παράδειγμα η απώλεια ενός μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας (νησιά, Έβρος), όπου ο πολίτης θα βιώσει μια απότομη προσγείωση στην απτή πραγματικότητα και θα αναγκαστεί να αναθεωρήσει τις θέσεις του απέναντι στην πολιτική και τα πιστεύω του.
Ασφαλώς θα πρέπει να υπάρξουν και επώδυνες απώλειες, δηλαδή έμψυχο δυναμικό...
Θα πρέπει να φανεί η προδοσία των πολιτικών.
Αν τότε αποδομηθεί για λίγο το σύστημα και χαθεί η εμπιστοσύνη σε αυτό, μπορεί να αναδειχθούν αξιόπιστες προσωπικότητες που να έχουν την ικανότητα να ηγηθούν και να διαφωτίσουν τον λαό, αλλάζοντας κατεύθυνση στον ρου της νοσηρής αυτής κοινωνίας!
ΛΥΚΙΟΣ.
Χαιρετω τη παρεα, καλη "σεζον" σε ολους μας. Παμε να λυσουμε τα οποια ζητηματα εχουμε, παντα με καθαρο νου, οπως μας ειχε προτρεψει ο Λυκανθρωπος να κανουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματι αγαπητε Λυκιε, η συντριβη ειναι ο βασικος τροπος αλλαγης. Κατι αντιστοιχο συμβαινει και στο ποδοσφαιρο. Οσο μια ομαδα κερδιζει, δυσκολα αλλαζει. Οταν ομως τα αρνητικα αποτελεσματα ερχονται απανωτά, τοτε οι παικτες και ο προπονητης εκτιθενται, και τοτε ολο το "οικοδομημα" τιθεται σε αναθεωρηση. Αυτο λοιπον συμβαινει πολυ συχνα στη ζωη, οπως σε καποιο προβλημα ή κατασταση που αντιμετωπιζουμε. (Πχ ασθενεια) Ή αλλαζουμε, ή βουλιαζουμε. Ειναι ομως πάντα απαραιτητο να συμβαινει ετσι; Ειναι υποχρεωτικο να μαθαινουμε και να αλλαζουμε νοοτροπια, μονο μεσα απο παθηματα ή την αποδομηση; Υπαρχει αλλος δρομος;
Νομιζω, μονο ενας. Ο δρομος του πολυμηχανου ανθρωπου. Ο τροπος του Οδυσσεα. Εν προκειμενω, υπαρχουν πολλοι καλοι ανθρωποι στο συστημα, που απο τη καλη τους καρδια θα θυσιαστουν για να το υπερασπιστουν, θα σταθουν αναχωμα σε καθε προσπαθεια αποδομησης του. Θελουμε να το αποφυγουμε αυτο.
Στρατηγικα μιλωντας λοιπον, ειναι προτιμοτερο να μην πολεμησεις το παλιο, παρα να δημιουργησεις το καινουργιο. Αναποφευκτα, το παλιο θα σε πολεμησει λυσσαλεα, ομως σε εκεινη τη μαχη εχεις το πανω χερι καθως εχεις το δικαιο με το μερος σου και την υποστηριξη των αξιων ανθρωπων που θα βγουν στο προσκηνιο και θα συστρατευτουν μαζι σου, καθως το παλιο θα εχει εκτεθει ανεπανορθωτα διοτι θα εχει δειξει περα απο καθε αμφιβολια σε ολους το πραγματικο του προσωπο.
Ελ Στοχαστης
Ποιος είναι ο τρόπος του Οδυσσέα γενικά μιλώντας; Δεν λέω, κυκλοφορεί στα κύτταρα μας, τον έχουμε στα γονίδια μας, τον νιώθουμε, αλλά θα ήθελα και να τον περιγράψουμε.
ΔιαγραφήΔ.
Να τον περιγράψουμε και να τον αξιολογήσουμε. Να δούμε αν δουλεύει στην πράξη ή μόνο στη θεωρία.
ΔιαγραφήΝα δούμε παραδείγματα.
Έχει σημασία όταν διερευνούμε τις ατραπούς, να δοκιμάζουμε την εφαρμοσιμότητα στην πράξη. Αν "δουλεύει" μέσα στο σύστημα που ζούμε.
Γενικά το παλιό δεν είναι λάθος εκ θεμελείων. Αντιθέτως περιέχει άπειρη γνώση και πείρα, στοιχεία που δεν πρέπει να αγνοηθούν και να απορριφθούν από το επερχόμενο νέο!
Θα πρέπει να γνωρίζουμε πολλά για το παλιό, πριν αρχίσουμε να το ξηλώνουμε.
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι επαναστάτες που επαναστατούν μόνο για την ...επανάσταση! Αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι από το παλιό.
Αν δεν γνωρίζουμε πολλά για αυτό που θέλουμε να πολεμήσουμε, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που θα καταφέρουμε είναι να κανουμε ακόμη χειρότερη την κατάσταση.
Και δεν φτάνει αυτό, πρέπει να γνωρίσουμε ακριβώς την παθογένειά του, εξετασμένα με αντικειμενικά κριτήρια και με τρόπο επαληθεύσιμο.
Πρέπει το νέο να είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να στοχεύει ακριβώς στα σημεία που πάσχουν και όχι να καταστρέψει το σύνολο του παλιού.
Χρειάζεται χειρουργική ακρίβεια, αν μου επιτραπεί η έκφραση.
Οι κοινωνίες δεν μπορούν να αυτοοργανώνονται εκ του μηδενός και να διασφαλίζουν εύρυθμη λειτουργία. Έχουν ανάγκη από την πείρα του παρελθόντος, όπως και ο κάθε άνθρωπος ατομικά.
Συνεπώς η καθολική αποδόμηση του παλιού συστήματος, δεν είναι επιθυμητή.
Χρειάζεται αποδόμηση ΜΟΝΟ του παθογενούς μερούς του.
Φυσικά το παθογενές μέρος είναι συνυφασμένο με πολλούς παράγοντες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Η χειρουργική ακρίβεια έγκειται στην προσεκτική απομόνωση όλων υγειών παραγόντων, που δεν πρέπει να θιχτούν γιατί αποτελούν θετικές θεμελειώδεις αξίες του συστήματος (της κοινωνίας δηλάδη).
ΛΥΚΙΟΣ.
και δε με λέτε βρε αγαπούλες, δαύτο που όλοι σεις οι γνήσιοι έλληνες βλέπετε παντού οχτρούς, δολοπλοκίες, συνωμοσίες, μηχανορραφίες και γενικότερα σεναριογραφίες, πότς γκένεν;;; βλέπατε πολύ σταρ γουόρζ στα μικράτα σας μήπως;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε ένας ειρηνικός λαός. Είμαστε η πρώτη γενιά που δεν γνώρισε πόλεμο αλλά έζησε βαθιά στην καρδιά τις σπαρακτικές απώλειες του πολέμου για να χαρούμε εμείς ελεύθερη γη. Ο Έλληνας του παρόντος μου θυμίζει πιο πολύ Θράκες. Θέλουν να χαρούν την ζωή. Περικυκλωμένοι όμως από εσωτερικές και εξωτερικές ποδίτσες οικονομικών και άλλων συμφερόντων αλλά και τρεις βαρβάρους γειτονικούς λαούς, έχουμε χάσει την ξεγνοιασιά μας. Μικρός λαός, βασανισμένος, φτωχός. Πέρσες, Ρωμαίοι, Τούρκοι, Βούλγαροι, Ιταλοί, Γερμανοί, εσωτερικές εμφυλιακές διχόνοιες, εμφύλιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιο είναι το δικό μας φταίξιμο, η δική μας ευθύνη; Αφεθήκαμε να μολυνθούμε. Μολυνθήκαμε. Ξεχάσαμε τα προγονικά μας παραγγέλματα, το ήθος, τις αρχές, το φιλότιμο μας. Τα καταπατήσαμε όλα. Ξεφαντώσαμε, χορέψαμε στα μπουζούκια, ξοδέψαμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Πρώτα πρέπει να βρούμε την καθαρότητα μας. Ο καθένας ατομικά την προσωπική του καθαρότητα, ενισχύοντας ο ένας τον άλλον. Πώς; Ποια είναι τα βήματα; Κι αυτά με έναν αιμοδιψή τρελλό από τα ανατολικά που δεν αστειεύεται.
***
Δ.
Έχουμε ατομική και συλλογική ευθύνη. Ατομικό και συλλογικό κάρμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιώνουμε τις επιλογές μας, ατομικά και συλλογικά ως Έλληνες.
Ιστορικά, είμαστε ένας λαός εγκλωβισμένος μέσα στην παθογένειά του, που πρέπει να ζει αενάως τον ίδιο πόνο, τις ίδιες οδύνες, για να βγάζει αδιαλείπτως χρυσά αυγά πολιτισμού,τα οποία απολαμβάνουν οι άλλοι!
Ο Έλληνας είναι η Ιφιγένεια της ανθρωπότητας.
Ανάδελφο έθνος.
Ο μεγαλύτερος δημιουργός και ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος καταστροφέας. Δίας και Απόλλων.
Ότι δημιουργείται, έχει θεϊκή πνοή. Την επόμενη στιγμή, καταστρέφεται!
Μονή σωτηρία αν διασωθεί απ' τους βάρβαρους!
Αυτοί θα περισώσουν αυτό που δεν μπορούν να δημιουργήσουν, θα το θεοποιήσουν, θα το μιμηθούν, θα το αναδείξουν και θα το εξελίξουν.
Ο Έλληνας δεν αλλάζει. Αυτή είναι η μοίρα του.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ίδια ιστορία...
Ελεύθερος, άναρχος, δημιουργικός, ζηλόφθων, καταστροφικός...
Τα αρχαία παραγγέλματα υπάρχουν μέσα στο dna μας, όπως και οι βιωματικές μνήμες ολόκληρης της ιστορίας μας.
Δομούν το εν δυνάμει μας.
Η αφύπνιση και η ενθύμηση, εγείρουν και το ενεργεία μας.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ενδιαφέρουσα, ψύχραιμη και πολύ διεισδυτική η ματιά σου, Λύκιε. Με εντυπωσίασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει νομίζω ένα λεπτό σημείο. Ένα κρίσιμο και πολύ δύσκολο σημείο. Ο ειρηνικός αυτός λαός που πολλοί από μας τον κοροϊδεύουν οτι βρίσκεται στον καναπέ του με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, καλείται συνεχώς από τις περιστάσεις να αποφασίσει να πεθάνει, αν χρειαστεί, για το ιδανικό της Ελευθερίας, της δικής του και της Πατρίδας του, του Έθνους. Για τα γυναικόπαιδα, τους τάφους των προγόνων. Αυτή η καμπή, αυτή η απόφαση δεν είναι εύκολη. Πάνω που πήρε μια ανάσα, καλείται να πυροδοτήσει πάλι μέσα του την σπίθα αυτή. Να είναι έτοιμος. Δεν είναι οτι δεν είμαστε γενναίοι ή οτι δεν θα ανδραγαθήσουμε πάλι, αν το απαιτήσουν οι περιστάσεις. Απλώς προσπαθούμε δια της διπλωματικής οδού να το αποφύγουμε αν γίνεται. Να αποφύγουμε να ξαναεπισκεπτόμαστε τα στρατιωτικά μας νεκροταφεία.
Μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς γι' αυτό;
Ο πατέρας μου μια φορά τον χρόνο με έπαιρνε από το χέρι και επισκεπτόμασταν το στρατιωτικό νεκροταφείο της πόλης. Στεκόμασταν μπροστά από κάποιους τάφους. Νεαρά παιδιά, αγαπημένοι του. Το τραινάρουμε να ξαναγίνει. Ξέρω. Ελεύθερον το Εύψυχον. Ποιος από μας δεν το ξέρει! Ου θνήσκει ζήλος ελευθερίας.
***
Δ.
Αγαπητή μου Δέσποινα, ο λαός μας είναι τόσο ειρηνικός, όσο και πολεμικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και επιλέγει την ειρήνη ένας πολιτισμένος λαός, πόσον μάλλον ο ελληνικός.
Ωστόσο η ώρα του πολέμου, έρχεται όταν εξαντληθούν όλα τα ειρηνικά μέσα και αποτελεί την μόνη και αναπόφευκτη καταφυγή για την επιβίωσή του.
Ολοι έχουν τα ψυχικά αποθέματα για έναν πόλεμο. Για έναν δίκαιο πόλεμο όμως!
Δεν θέλω να κάνω την σύγκριση των νεοελλήνων με τους παλαιότερους, σχετικά με το πόσο αγωνιστικοί μαχητές θα είναι σήμερα σε έναν πολεμο.
Πολλά στοιχεία και αρετές των προγόνων μας, δεν υπάρχουν στους σύγχρονους επιγόνους...
Ωστόσο ο Έλλην είναι πάντοτε ικανός να εντυπωσιάσει και να κάνει ανατροπές και υπερβάσεις.
Μένω στο πολύ αληθινό ρητό, πως αν θες ειρήνη, να είσαι έτοιμος για πόλεμο...
Πάντως όντως η Ελλάδα ποτέ δεν θα επιλέξει τον πόλεμο ως πρόσφορη λύση. Πάντοτε θα συρθεί εκεί απ' τον εχθρό.
Σε αυτές τις περιπτώσεις που ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, δεν υπάρχει η γλώσσα της ειρήνης.
Πολεμούμε μέχρις εσχάτων...
ΛΥΚΙΟΣ.
κι η αγωνία κορυφώνεται στα λύκια ανάκλινδρα... έχει εν τέλει σωμό δαύτος ο καψερός λαός; τί θ' αποτανθούν οι καταχθονοδαιμονίσιοι θαμώνες; ας μετριάσουμε ολίγον το άγκονυ με πρόπερ μουζίκ δωματίου... https://www.youtube.com/watch?v=t01dYTecfS8
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ανταποδώσω και θα αφιερώσω εξαιρετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης θα προσθέσω κάτι πολύ ξεχωριστό που είπε σε ανύποπτο χρόνο ο Ελεύθερος Στοχαστής. "Ο Καταχθόνιος Δαίμονας είναι ο άνθρωπος που παλεύει να γνωρίσει τον εαυτό του."
She comes in colors ev'rywhere
She combs her hair
She's like a rainbow..
Φορούσαμε τις μίνι φουστίτσες μας, παπουτσάκια λουστρίνι, πηγαίναμε σε κοριτσίστικα απογευματινά πάρτυ γενεθλίων, χορεύαμε με πάθος. Τρώγαμε τούρτα. Θυμάμαι και διαλύομαι στην γλύκα της και την γλύκα μας.
https://youtu.be/6c1BThu95d8
Κοκκινοσκουφίτσα δικό σου
***
Δ.
ωραίο το άσμα, αλλά με μενα αγάπη το έργο παίχτηκε ανάποδα... οι περισσότεροι αναπολούν τα παιδικά κι εφηβικά τους χρόνια, που ήνταν ξέγνοιαστα και όμορφα, μιας και μετά την εφηβεία τους χαντακώθηκαν για τα καλά... προσωπικά δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ στα γήινα δεδομένα τις δύο πρώτες δεκαετίες μου και άρχισα να περνάω καλά μετά την εφηβεία μου...
ΔιαγραφήΟ πολυμήχανος Οδυσσέας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ευφυής και "πονηρός" άνδρας που συγκεντρώνει αρετές και δεξιότητες, ώστε πιστός στο στόχο του, να καταφέρνει πάντοτε να τον πετυχαίνει!
Είναι αυτός που καταφέρνει να ξεγελά, να εξαπατά, να μεριμνά, να προβλέπει, να αγαπά, να μάχεται, να υπομένει, να επιμένει και να αντέχει τα πάνδεινα, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Σπάνιες αρετές, που δεν συναντήσαμε αντίστοιχες στους άλλους ήρωες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
Ο Έλληνας συγκεντρώνει πολλά στοιχεία του Οδυσσέα, όντας ευφυής, εφευρετικός, πείσμων και μαχητικός.
Είναι όμως ατομιστής και δεν μεριμνά συνήθως για τους άλλους. Αν ο σκοπός είναι κοινός, λειτουργεί ομαδικά, αλλά για λίγο. Θέλει να άρχει και σύντομα προδίδει την ομάδα...
Η ικανότητά του να διαμορφώνει παντί τρόπω τις συνθήκες και το περιβάλλον, με τρόπον ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα και οι προσωπικοί του στόχοι, είναι πασιφανής, ακόμη και αν αυτά είναι αντίθετα προς τα συμφέροντα των πολλών...
Ωστόσο ο Οδυσσέας είχε πάντα υψηλούς στόχους:
την τελική νίκη εναντίων των Τρώων και την κατάληψη της Τροίας,
την επιστροφή αυτού και των συντρόφων του στην πατρίδα
και την αποκατάσταση της βασιλείας του στην Ιθάκη.
Δεν ήταν ατομικοί οι στόχοι. Ήταν συλλογικό το όφελος των επιδίωξεών του.
Πως θα μεταστραφεί σήμερα ο ωφελιμιστικός και ο ατομιστικός τρόπος σκέψης του Έλληνα, ώστε να αξιοποιήσει τις δεξιότητες του Οδυσσέα που κρύβει μέσα του;
Πως θα αλλάξει ο αξιακός κώδικας και η ηθική του, ώστε να υπερβαίνει το ατομικό και να μεταβαίνει στο συλλογικό;
Είναι θέμα παιδείας, αγωγής, οικογένειας, περιβάλλοντος και πολιτικής ή και κάτι άλλο πέραν αυτών;
ΛΥΚΙΟΣ.
Ναι, ναι. Έτσι ακριβώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως και οι Αλβανοί έχουν έναν υπέρμετρο εγωισμό, ακατέργαστο και μεγαλύτερο από τον δικό μας αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να δρουν ενωμένα και ομαδικά για τους κοινούς σκοπούς όχι μόνο εν κινδύνω. Ενδεχομένως αυτούς τους ενώνει ένας αρρωστημένος μεγαλοϊδεατισμός.
Λίγο μπορώ να βοηθήσω.
Κατ' αρχήν πρέπει να δραπετεύσουμε από τον Πολύφημο, τον Κυκλώπειο εαυτό μας και να γίνουμε ο Κανένας. Να ελευθερωθούμε από την έπαρση, το αλαζονικό εγώ που μας αιχμαλώτισε, το κυκλώπειο, το αχόρταγο στομάχι μας.
Αλλ' ίσως και κάθε περιπέτεια του Οδυσσέα στο μεγάλο ταξίδι του να είναι ένα μάθημα αυτογνωσίας.
Δεν υπάρχει ένας ηγέτης τίμιος, ηθικός, με ευφυία, με όραμα, με στρατηγική, να βγει στα Μέσα, που έχουν τόση δύναμη, να μας συμβουλέψει, να μας παροτρύνει. Έτσι το φανταζόμουν. Δεν υπάρχει. "Το 'πε η τηλεόραση", λέει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, πόσο εύκολο θα ήταν να καλλιεργηθεί ο Έλληνας.
"Υμείς εστέ το άλας της γης· εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εις ουδὲν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπὸ των ανθρώπων…")
(Η επί του Όρους Ομιλία, Ματθ. 5-13)
***
Δ.
"Συνεπώς η καθολική αποδόμηση του παλιού συστήματος, δεν είναι επιθυμητή"
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνησω με αυτην την θεση αγαπητε Λυκιε.
Η Ελλαδα βγαζει σωστους ανθρωπους, απλα αυτοι δεν αναδεικνυονται διοτι μεταξυ αλλων δεν το επιθυμουν και οι ιδιοι ως μη ματαιοδοξοι ή απλα δεν ειναι διατεθειμενοι να πληρωσουν το κοστος της αναδειξης οταν μαλιστα ο περισσοτερος κοσμος δεν ειναι συμμαχος προς αυτην την κατευθυνση. Συνηθως οσοι βρισκονται στο περιβαλλον τους, τους γνωριζουν. Ο σοφος επιλεγει προσεκτικα τις μαχες του διοτι γνωριζει πως η νικη του θα τον εγκλωβισει στο ρολο του "βασιλια", εναν ρολο που δεν επιθυμει και τοσο, και θα αποδεχτει μονο οταν υπαρχει αναγκη ή αγαπη.
Λεγεται πως ο "δασκαλος" εμφανιζεται, οταν ο "μαθητης" ειναι ετοιμος. Οσο ο μαθητης δεν ειναι ετοιμος να γινει μαθητης, δεν μπορει να υπαρξει δασκαλος, ενω φυσικα και υφισταται ως ανθρωπος. Επομενως, οι συνθηκες ως επι το πλειστον βρισκονται στο χερι του "μαθητη" και εκει πρεπει να εστιασουμε. Πότε ο μαθητης θα ειναι ετοιμος; Καταρχας, θα πρεπει να υπερβει την διπλη αγνοια, και να αναγνωριζει φανερα πως δεν γνωριζει. Επειτα να θελει ειλικρινα να μαθει και να περασει την βασανο της αποκτησης γνωσης, που μονο ευκολη δεν ειναι. Οταν ο κοσμος δημιουργησει αυτην την ζητηση ξεκαθαρα, δεν εχω αμφιβολια πως θα εμφανιστει και η αντιστοιχη προσφορα απο τους αξιους ανθρωπους.
"Ποιος είναι ο τρόπος του Οδυσσέα γενικά μιλώντας;"
"Να τον περιγράψουμε και να τον αξιολογήσουμε. Να δούμε αν δουλεύει στην πράξη ή μόνο στη θεωρία.
Να δούμε παραδείγματα."
"έχει εν τέλει σωμό δαύτος ο καψερός λαός;"
"Πως θα μεταστραφεί σήμερα ο ωφελιμιστικός και ο ατομιστικός τρόπος σκέψης του Έλληνα, ώστε να αξιοποιήσει τις δεξιότητες του Οδυσσέα που κρύβει μέσα του;"
"Δεν ήταν ατομικοί οι στόχοι. Ήταν συλλογικό το όφελος των επιδίωξεών του."
"Νομίζω πως και οι Αλβανοί έχουν έναν υπέρμετρο εγωισμό"
"Ο Έλληνας είναι η Ιφιγένεια της ανθρωπότητας. Ανάδελφο έθνος."
Ολα αυτα τα ερωτηματα θα βρουν την απαντηση τους οταν ενσυναισθανθουμε τον Οδυσσεα, οταν τον νιωσουμε. Εχουμε αναφερθει ξανα στα Ελληνικα Επη και στα Ινδικα Επη και τις ομοιοτητες τους. Η βασικη και θεμελιωδης διαφορα (κατ'εμε τουλαχιστον) ειναι πως μονο στα Ελληνικα Επη υπαρχει ο Οδυσσεας και μαλιστα πρωταγωνιστει. Αυτο δεν σημαινει πως οι Ολυμπιοι θεοι (Ντεβα) ή ο θεικος Αχιλλεας (Αρτζουνα) δεν ειναι σπουδαιοι, αλλα πως τα Επη παρουσιαζουν στο προσωπο του Οδυσσεα, το προτυπο του Ελληνα. Ο Οδυσσεας ειναι ο ιδεατος Ελληνας. Οι μυστες μεταφερουν μεσα απο τα Ελληνικα Επη την απαντηση για τη μοιρα και σκοπο του Ελληνα. Ο τροπος του Οδυσσεα ειναι ο τροπος που ο Ελληνας οφειλει να ακολουθησει.
ΕΣ
Ποια ειναι αληθεια τα πραγματικα κινητρα του Οδυσσεα; Τον ενδιεφερε πραγματικα η καταληψη της Τροιας; Οχι, καθως οπως και ο Αχιλλεας (για διαφορετικους λογους), προσπαθησε και κρυφτηκε για να αποφυγει τον πολεμο. Κρυφτηκε επειδη ηταν δειλος; Οχι, καθως απεδειξε παμπολλες φορες το μοναδικο θαρρος του. Το ενδιεφερε το "μεγαλειο της Ελλαδας" και επιθυμουσε δοξες και προσωπικα μεγαλεια; Οχι, ηταν ικανοποιημενος στην Ιθακη του και δεν επιζητουσε αναγνωριση. Επιθυμουσε την επιστροφη και το καλο των συντροφων του οπως και του ιδιου; Ναι. Ολη του τη ζωη ο Οδυσσεας προσπαθουσε να αποφυγει τις περιττες αιματοχυσιες και τα δραματα, και ομως η ζωη τα εφερε ετσι που στην ουσια ο λογος που εγινε ο Τρωικος πολεμος ηταν το οτι ο Οδυσσεας προσπαθησε να αποφυγει ενα πολεμο, καθως αυτος ηταν που εβαλε τους Ελληνες να ορκιστουν πως θα υπερασπιστουν τον ανδρα που θα λαβει η Ωραια Ελενη, κορη Διος, εναντιον αυτου που θα επιχειρησει να την κλεψει. Και τα καταφερε περιφημα, εως οτου ηρθε ο Παρης και την εκλεψε. Μπορουμε μονο να φανταστουμε την αντιδραση του οταν το εμαθε. Κεφαλι στον τοιχο: "Ελεος, ρε πού.. , αυτοι δεν σωζονται με τιποτα; Τι αλλο να κανω ο καψερος;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ στοχος για καταληψη της Τροιας προεκυψε στον Οδυσσεα ως απολυτη αναγκη, μονο οταν κατεστη απολυτως εμφανες πως ο εγωισμος του Αγαμεμνωνα θα επεφερε τον χαμο στους Ελληνες. Απειρες φορες ο Οδυσσεας προσπαθησε να αποτρεψει με τους συνετους του λογους τους παραλογισμους των εκαστοτε αρχοντων που ευκολα θα θυσιαζαν εκατομβες νεκρων μπροστα στις ματαιοδοξες ικανοποιησεις τους. Λιγες φορες τα καταφερε και απο αυτες οι περισσοτερες ηταν λογω τεχνασματων και οχι επειδη επικοινωνησε την αληθεια. Ο Οδυσσεας λοιπον ειναι μεγας ανθρωπιστης. Νοιαζεται για τον ανθρωπο και εφαρμοζει υψηλοτατη στρατηγικη για να αποφευγει ασκοπους κοπους και πονους. Επιχειρει σε νοητικο επιπεδο αλλα δεν υποτιμα το υλικο οταν οι αναγκες το απαιτουν. Δικαιως λοιπον ειναι ο αγαπημενος της θεας Αθηνας (ή Παναγιας, νεοελληνιστι). Αναποφευκτα, ο Οδυσσεας δεν μπορει να σωσει τους συντροφους του παρα τις προσπαθειες του και αυτο του στοιχιζει παρα πολυ, αλλα στην τελικη καθε ανθρωπος μπορει να σωσει μονο τον εαυτο του. Ουτε ο θεος δεν μπορει να κανει το εργο που καθε ανθρωπος χρειαζεται να κανει μονος του. Αλλα ο Οδυσσεας, εκανε το μεγιστο δυνατον. Πετυχε ή απετυχε; Αυτο ειναι υπο συζητηση. Ισως ειναι καταδικασμενος να αποτυγχανει στο εγχειρημα αυτο, αλλα το προτυπο του ηρωα παραμενει ζωντανο για τον επομενο Ελληνα να επαναλαβει τον αθλο των Επων και να κανει οτι ειναι δυνατον.
"Ο Έλληνας δεν αλλάζει. Αυτή είναι η μοίρα του." Ισως. Ποια η μοιρα της ανθρωποτητας ομως, εαν ο Ελληνας απαρνηθει την δικια του μοιρα; Ποια η μοιρα του κοσμου, χωρις εναν Ατλαντα να τον σηκωνει στους ωμους του; Η μοιρα του Ελληνα ειναι συνεχως να επιχειρει. Και να αποτυγχανει στο γενικο επιπεδο. Οχι ομως πριν να καταγραψει καποιες επιτυχιες. Ενα παραδειγμα ειναι αυτο του Καποδιστρια και της πατατας. Ο Καποδιστριας, μορφωμενος γαρ, εφερε την πατατα στους Ελληνες ως ενα σπουδαιο δωρο εκεινη την δυσκολη εποχη, ομως απο καχυποψια και ελλειψη γνωσης ή ικανοτητας διακρισης κανεις δεν την επαιρνε παρά μονο οταν εβαλε φρουρους να την φυλανε, κανοντας τον κοσμο να νομιζει πως εχει μεγαλη αξια για να βαζει φρουρους.
ΕΣ
Οι ανθρωποι σπανιως δεχονται τον λογο. Αυτος ειναι ο δρομος του Οδυσσεα. Ενω ο Οδυσσεας λατρευει τον λογο οσο τιποτα αλλο, και θα προτιμουσε να συνδιαλεγεται με αυτον, ξερει απο εμπειρια πως ειναι ελαχιστες οι φορες που μπορει να τον χρησιμοποιει και αυτο επειδη ο κοσμος δεν θελει ή δεν ειναι ετοιμος να ακουει την αληθεια. Το τεχνασμα ειναι ο τροπος του Οδυσσεα να επιφερει το θετικο αποτελεσμα για ολους, ενα αποτελεσμα που θα μπορουσε να ειχε ερθει με απλο διαλογο μεταξυ ενηλικων. Ο Οδυσσεας σιγουρα εχει "τρεξει" στο μυαλο του τον διαλογο και ξερει τι να αναμενει, λογω εμπειριας. Ξερει πως θα επρεπε να γινει και πως τελικα θα γινει απο το πεισμα του συνομιλητη του. Αυτος ειναι και ενας λογος που οι ανθρωποι χρησιμοποιουν ευγενεια αν και δεν την νιωθουν. Ειναι αποδεκτοτατο. Ειναι καλυτερα να λες μια "Καλημερα" στο γειτονα ακομα και αν δεν την εννοεις, απο το να του πεις "τραβα ψοφα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ενα βαθμο μπορουμε να εφαρμοσουμε ψυχοθεραπεια σε ενα ολοκληρο λαο, απο την αποψη πως λιγο-πολυ οι περισσοτεροι εχουν γαλουχηθει και ανατραφει με ενα συγκεκριμενο τροπο, που εχει οδηγησει σε μια συγκεκριμενη συμπεριφορα. Ο συγχρονος Ελληνας μεγαλωσε σε μια εποχη ευμαρειας (Πασοκ) που μαζι με τις διδαχες ποιμνιου του χριστιανισμου, σημαινει πως σε ενα μεγαλο ποσοστο τα παιδια του θα εχουν μαλθακη ανατροφη. Αντιθετα, οι Αλβανοι περασαν μεγαλυτερο βιοποριστικο ζορι, οποτε λογω αναγκης θα εφαρμοζουν πιο επιθετικη συμπεριφορα. Δεν το δικαιολογω, βεβαιως, αλλα το αφηνω κατα μερος προς το παρον. Ο ανθρωπος προβαλει ψυχολογικα οσα χαρακτηριστικα δεν εκφραζει και δεν αποδεχεται πχ επιθετικοτητα, σε καποιον αλλο ανθρωπο που δειχνει να εκφραζει αυτα τα χαρακτηριστικα και ερωτευεται την εικονα αυτη. Πανω σε αυτο πατησαν οι Αλβανοι που ηρθαν εδω, και το εκμεταλλευτηκαν. "Ρε εδω μας παιρνει να κανουμε ενα σωρο, δεν αντιδρουν και τοσο". Η συμπεριφορα ειναι αρπακτικου (predatory) και εχει γαλουχηθει νομιζω μεσω θρησκειας (μουσουλμανισμου). Ο ενας εχει γαλουχηθει ως προβατο και ο αλλος ως αρπακτικο ζωο. Νομιζω το αποτελεσμα ειναι εμφανες, σε βαρος τινος θα ειναι. Πιστευω ωστοσο, πως ο Ελληνας δειχνει καπως να ξυπναει. Οταν την πατησεις 2-3 φορες, ε, πιστευω μετα, μαθαινεις. Το αλατι της γης, ειναι αυτοι ακριβως, οι καλοι ανθρωποι, που τους εκμεταλλευονται απο την καλη τους καρδια. Εαν ομως το αλατι της γης χαλασει, τοτε γινεται αχρηστο και οι ανθρωποι το ποδοπατανε. Το εγκλημα ειναι πως ολοι οι θεσμοι τον Ελληνα, εχουν βαλθει να του αλλαξουν την ουσια. Βαθια προδομενος. Περισσοτερο θα ελεγα απο την θρησκεια και μετα απο την πολιτικη
ΕΣ
ΥΓ. Πιστευεις Λυκιε πως ειμαστε ετοιμοι να επιχειρησουμε μια απελευθερωση σχολιων;
Τι ωραίος πρωινός καφές! Άφθονο υλικό επιδέξια συναρμολογημένο με σοφές νύξεις και προεκτάσεις. Ψυχαγωγικό θα το έλεγα, με την έννοια οτι οδηγεί στην συγκρότηση και τον προσανατολισμό του Έλληνα. Μένει να το επεξεργαστει ο καθένας μέσα του και να τον διαμορφώσει.
ΔιαγραφήΚι αυτό είναι που μας λείπει. Ο Έλληνας προτιμά αντί της ψυχαγωγίας να δια-σκεδάζει, να διασκορπίζεται, την εύκολη λύση για να ξεχνά τα βασανιστικά ερωτήματα και αδιέξοδα του. Μόνο που έτσι ούτε απαντώνται, ούτε λύνονται αλλά αντίθετα σωρεύονται και διογκώνονται. Η διασκέδαση είναι μια εύκολη λύση για να αναλώνει την ενέργεια και τον χρόνο του ώστε να μην βρεθεί αντιμέτωπος με τον εαυτό του.
***
Δ.
Αγαπητέ φίλε, δυστυχώς όταν απελευθερώνω τα σχόλια, κάποια χάνονται οριστικά και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉδη χάθηκαν σχόλια της Δέσποινας, αλλά παλαιότερα και της ανώνυμης φίλης μας.
Τουλάχιστον με τον έλεγχο των σχολίων, δεν χάνεται κανένα, έστω κι αν δεν ελευθερώνονται άμεσα.
Η μόνη εναλλακτική λύση που βλέπω, είναι να σώζετε κάπου το σχόλιο πριν πατήσετε "δημοσίευση".
Ας το κάνετε "αντιγραφή" πριν το δημοσιεύσετε και αν δεν φύγει, το ξαναστέλνετε.
Φοβάμαι όμως, πως οι νέοι ή οι μη τακτικοί σχολιαστές που δεν το γνωρίζουν, μπορεί να την πατήσουν και να θεωρήσουν οτι εγώ τους κόβω τα σχόλια...
ΛΥΚΙΟΣ.
"Ας το κάνετε "αντιγραφή" πριν το δημοσιεύσετε και αν δεν φύγει, το ξαναστέλνετε."
ΔιαγραφήΗ λυση που προτεινεις ειναι ικανοποιητικοτατη. Αφης στιγμης που ενημερωθηκαν οι αγαπητοι σχολιαστες για την αλλαγη και ξερουν τι πρεπει να κανουν, δεν βλεπω καποιο λογο ωστε να δημιουργηθουν προβληματα ή παραπονα. Αλλωστε, καλως ή κακως, θα πρεπει ως ανθρωποι να μαθουμε να ειμαστε υπευθυνοι για τις πραξεις μας και να μην απαιτουμε εναν διαχειριστη να μας κραταει το φαναρι σε καθε σχολιο. Αν δεν το αντιγραψουμε η κλεισει ο υπολογιστης μας και "χαθει", τοτε δεν ειναι δυνατον να μας φταιει καποιος αλλος.
Οσο για τους νεους σχολιαστες, θαρρω πως μια αναδημοσιευση αυτης της προτασης στο σημειο που καταθετουμε τα σχολια μας που γραφει: "Σχολιάστε με τον Λογαριασμό σας Google εάν θέλετε να είστε σε θέση ..", θα ειναι υπεραρκετη για ενημερωση.
ΕΣ
Εξαιρετικά εύστοχος ως προς την ανάλυση του Οδυσσέα, αγαπητέ Ελεύθερε Στοχαστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριγράφεις με θαυμαστό τρόπο το χάρισμα του ιδανικού ηγέτη, που μπορεί να ηγείται μεταξύ Ελλήνων.
Διότι οι Έλληνες είναι δύσκολοι στο να άρχονται και να ομονοούν μέσα σε ένα πλαίσιο θεσμοθετημένων κανόνων.
Ωστόσο η διδαχή του Ομήρου που στόχευε στην ιδανική παιδεία των Ελλήνων, δεν κατάφερε να κάνει όλους τους Έλληνες Οδυσσείς, αλλά τουλάχιστον να παράγει καλούς ηγέτες τους, σε όλες σχεδόν τις εποχές!
Τότε βέβαια που ο Όμηρος εδιδάσκετο σωστά και ήταν το σημαντικότερο μάθημα των παιδιών.
Γιατί όμως σήμερα δεν έχουμε Οδυσσείς ηγέτες ή πνευματικούς ταγούς;
Όπως είπες κι εσύ, ασφαλώς και υπάρχουν τέτοιοι στις μέρες μας. Άνθρωποι άξιοι, φωτισμένοι και ικανοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας μας αν είχαν θέση εξουσίας (πολιτικής ή πνευματικής).
Ωστόσο ο Οδυσσέας ήταν ένας βασιλιάς σε ένα μικρό βασίλειο ενός μικρού νησιού.
Τότε το πολιτικό σύστημα των πόλεων-κρατών, επέτρεπε την επικοινωνία των βασιλέων και οι συμμαχίες ή οι πόλεμοι, ήταν θέμα ακόμη και διαπροσωπικών μεταξύ τους σχέσεων.
Ο βασιλιάς εκπροσωπούσε με μη δημοκρατικό τρόπο τον λαό του. Αποφάσιζε αυτός γι αυτόν, κατά κανόνα ερήμην του.
Αρκούσε λοιπόν, να γίνει κανείς βασιλιάς με όποιον τρόπο, ώστε να ασκεί εξουσία κατά τα δικά του γούστα. Μπορούσε να είναι ο χειρότερος ή ο καλύτερος ηγέτης.
Σήμερα, δεν υπάρχει αντίστοιχο πολιτικό σύστημα. Οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα από μηχανισμούς και προωθούνται μόνο όσοι συγχρονίζονται με τους κανόνες της σύγχρονης πολιτικής κουλτούρας.
Ένας σύγχρονος Οδυσσέας, θα πρέπει να πείσει άμεσα ή με τέχνασμα, ότι το σύστημα είναι λάθος και να προτείνει ένα καλύτερο.
Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να τύχει προβολής και να αποφύγει τις παγίδες της δημοσιότητας.
Να μην γίνει γραφικός, ντεμοντέ, ουτοπιστής και να μην δείξει ότι απειλεί το σύστημα και την καθεστηκυία τάξη!
Να γίνει στην ουσία, ένας δούρειος ίππος μέσα στο σύστημα και την κατάλληλη στιγμή να αναδείξει τις πραγματικές του προθέσεις.
Πριν από αυτό, θα πρέπει να υπάρχει ένας ώριμος "στρατός" έτοιμων ανθρώπων που θα στηρίξουν τις θέσεις του, την επίμαχη στιγμή.
Τι λέτε, μπορεί να συμβεί αυτό σήμερα;
ΛΥΚΙΟΣ.
Φυσικα και μπορει. Ειναι εφικτοτατο. Αυτη ακριβως ηταν η ιδεα του ΣΑΔ που ειχαμε περιγραψει πριν καμποσο καιρο. Δειχνει απλα ως ενα νεο κομμα-κινηση πολιτων, αλλα στην ουσια ειναι ενας δουρειος ιππος που θα μετασχηματισει το συστημα στο οποιο θα συμμετασχει και πληροι ολες τις παραμετρους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστοσο, δεν ξερω αν ο καιρος εχει ωριμασει, αν ο "μαθητης" ειναι ετοιμος. Αυτο δεν το βλεπω ή εστω δεν το γνωριζω
ΕΣ
και δε με λέτε βρε αγαπούλες, αν ο οδυσσέας είναι ο ιδεατός έλληνας, η πηνελόπη ας πούμε είναι η ιδεατή ελληνίς;;;; βεβαίως, ουδείς γνωρίζει τί απέγινε ο οδυσσέας όταν κατατρόπωσε τους μνηστήρες και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς ...καλύτερα... ζήσαν όντως καλά;; ξάφνου ο ιδεατός μπαγαπόντης έλλην που γυρνοβόλαγε χρόνια και ζαμάνια και γκαμούσε ό,τι του λάχαινε ομπρός του, την είδε πιστός σύζυξ και τίμιος άρχων; ένυγουέηζ, πάντα αναρωτιόμανε διατί πρέπει να ακολουθώ δρόμους άλλους κι όχι τον πολύ δικό μου προσωπικό δρόμο, το δικό μου μοναδικό παθ δλδ... όχι δε με αρέσει ο πατριαρχικός οδυσσέας, όχι δε με αρέσει κανένα ελληνικό ινδικό μογγολέζικο ή οτιδήποτε άλλο πάττερν που υποτίθεται ότι πρέπει να διαγράψω... τα αρνούμαι όλα.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, χρυσό μου. Ναι. Αλλά εδώ γίνεται απόπειρα μιας άλλης ανάγνωσης. Όχι της κυριολεκτικής όπου συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και επαυξάνω, αλλά μιας ανάγνωσης αποσυμβολισμού των επών. Προσπαθούμε να διαβάσουμε πίσω από τα φαινόμενα, να μαθητεύσουμε και να μυηθούμε ακολουθώντας το ταξίδι του Ανθρώπου, τις δοκιμασίες της ανθρώπινης ύπαρξης, να εμπειρωθούμε, να διδαχθούμε. Κάποια στιγμή υποψιαζόμαστε οτι ενδεχομένως το ταξίδι είναι συμβολικό. Αυτοί οι μνηστήρες που εποφθαλμιούν είναι ο Αντίνοος, ο Ευρύμαχος, ο Αμφίνομος, ο Αγέλαος κλπ. Τι θέλουν να μας πουν τα ονόματα αυτά; Να μας αφυπνίσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι κάπως αρχίζουμε να σκεφτόμαστε οτι υπάρχουν κι άλλες αναγνώσεις.
Και σ' αυτήν την βάση συζητάμε.
Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή. Ένας ηγέτης, ακόμη ακόμη η δημοκρατία μας, αν την πούμε έτσι, έχει να αντιμετωπίσει άλυτα σχεδόν θέματα. Τι θα κάνει δηλαδή; Να πούμε τι θα κάνει. Ή θα κάνει κάτι που θα μας εκπλήξει; Περιμένουμε θαύματα; Υπάρχουν δεδομένα. Εσωτερικά δει χρημάτων. Πού θα τα βρει; Πιστεύει κανείς οτι θα πάρει από τους Βαρδινοτέτοιους; Πάλι από τους ίδιους θα τα πάρει. Τους μικρούς ιδιώτες και τις πολυεθνικές. Ασφαλώς κύριο μέλημα θα είναι η πάταξη της διαφθοράς. Αυτό είναι στάνταρ. Όσο μπορεί και όσο γίνεται, όσον αφορά το δημόσιο χρήμα. Έχουμε δει έκπληκτοι την ΔΕΗ, που έπρεπε να είναι η πιο κερδοφόρα και πρότυπη δημόσια επιχείρηση, να καταρρέει από κακοδιαχείριση. Γενικά οι δημόσιες επιχειρήσεις, ό,τι έχει απομείνει, δηλαδή τι; λιμάνια, νερά, θα μπορούσαν να πάνε και καλύτερα.
Έξω; Τι εξωτερική πολιτική θα κάνει αυτός ο ηγέτης; Τι θα κάνουμε; Τι θα γίνει με το εξ ανατολών τέρας που περιμένουμε να τελειώσει με τους Κούρδους για να δούμε τι θα ξημερώσει για μας; Τι θα γίνει με το όνομα της Μακεδονίας που δωρίσαμε; Με τους λάθρο που στιβάζονται και σε λίγο θα ξεχυλίσουν;
Θέλουμε να είναι οραματιστής αλλά και πραγματιστής.
Θέλουμε αστικό κράτος; Μάλλον.
Κάτι ας πούμε σαν τον Βενιζέλο της πρώτης κυρίως περιόδου; χωρίς όμως τα λάθη που έκανε; Τι θέλουμε; Παιδεία θέλουμε. Όχι μόνο τεχνοκρατική. Ουσιαστική. Είμαστε και φυγόπονοι. Η μόνη κοπάνα που έκανα στο σχολείο ήταν στην Αντιγόνη του Σοφοκλή. Δύσκολος ο Σοφοκλής. Πολύ δύσκολος. Πώς όμως θα μάθουμε για την Αντιγόνη; Από μεταφράσεις άλλων; Έστω κι έτσι. Ιστορία πάλι; Θέλει να λιώσουμε τζιν για να διασταυρώσουμε και να κατανοήσουμε τι ακριβώς έγινε. Ποια ήταν τα λάθη του Βενιζέλου; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις; Τι παίχτηκε;
Αυτά εντελώς πρόχειρα και στο πόδι.
Παλιότερα είχα θίξει το ίδιο σημείο και ο Στοχαστής μου είπε οτι αυτά είναι εύκολα θέματα. Μπορώ να πω οτι ήταν ίσως η μόνη φορά που δεν πήρε καθόλου καλό βαθμό. (δηλαδή μηδενίστηκε αλλά μην του το πείτε)
***
Δ.
ναι ε;; τί με λες! δαύτο πάλι που όποτε βολεύει είναι συμβολικά τα έπη και όποτε ξεβολεύει ασυμβόλικα, είναι πράγματι συναρπαστικό! αφού ψάχνω να βρω κατάλληλο άσμα και από την ανατρουϊχίλα, δεν ημπορώ... και ευτυχώς δε λες που δεν είμαι ελληνίς και γλυτώνω την ιδεατή πηνελόπη... εσύ δεσπούλα μανάρι μου, τι λες; ντύνεσαι πηνελόπη;;; που αντί να πλέχεις ολημερίς και να κάμεις τουμπέκα σε κανά τσούρμο ελληναράδες, κοπανάς φιλοζοφίκ πλήχτρα... τώρα τί σχέση μπορεί να έχουνε κάτι έπη χιλιάδων ετών που τ' αλλάξανε τα φώτα και γω δεν ξέρω πώς και πόσο, με τους νέου τύπου μεταλλαγμένους ελληνέζους και μη, που φέρουν γονιδιακά τα μιμίδια του νεοφιλελευθερισμού, αυτό μέχρι και ο νεοσουρεαλισμός βαριέται να ασχοληθεί... αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί αρέσκεστε να είστε ετερόφωτοι όλων αυτών που κάποτε [μάλλον] υπήρξανε και ονοματίζετε απογόνους σας; αυτό σας διδάξανε; να μιμείστε; να είστε ακόλουθοι; εκείνοι αλήθεια από ποιον φωτίστηκαν και είπανε/κάνανε όλα αυτά που λέτε και σας φεύγει το υποταχτικό κλαπέτο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχααα κοκκινοσκουφίτσα μου. Κάτω η Πατριαρχία. Ωστόσο τα έπη είναι οι θησαυροί του ανθρώπινου πολιτισμού και η πρόκληση για μας είναι να βρούμε τι συμβολίζει η Πηνελόπη. Αν είναι απλώς μια γυναίκα, τότε δεν μπορώ ούτε να φανταστώ το ράγισμα, την απογοήτευση, τον θυμό της όταν μετά σπό τόση αναμονή έμαθε τα καθέκαστα. Τράτζικ. Όμως το χόμγουρκ είναι να βρούμε μήπως η Πηνελόπη εκπροσωπεί κάτι άλλο. Κι έπειτα η Πηνελόπη ήταν αυτό που ήταν για τον εαυτό της. Δεν έχει σημασία αν άξιζε ή δεν άξιζε η αναμονή, η υπομονή, η αγάπη της, αυτό δεν μπορούσε να το ξέρει κατά την πορεία, το έμαθε στο τέλος. Η ίδια όμως υπήρξε αψεγάδιαστη. Όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ας δούμε και το όνομα της. Συνδέεται με τη μυθική αφήγηση για τον ιστό (πήνη, πηνίον), η Υφάντρια.
πήνη, η κλωστή στην κουβαρίστρα ή στη σαΐτα του αργαλειού, υφάδι, ο ιστός.
πηνίο, η κουβαρίστρα ή το μασούρι πάνω στο οποίο τυλίγεται το υφάδι.
Ιστό η Υφάντρια Πηνελόπη, δεμένος στον Ιστό, ιστίο, κατάρτι ο Οδυσσέας, ο καθένας στο δικό του ιστίο, εκεί προσδένεται η ψυχή μας, είναι το ιδανικό μας, είναι αυτό που στηρίζει την ψυχή μας όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις ξαφνικές ανατροπές και τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής.
Όλα σύμβολα;
Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρη. Το ψάχνουμε. Μήπως είναι το ταξίδι της ψυχής; Ή ίσως του νου; του νου μας; το ταξίδι της αφύπνισης και της αυτογνωσίας;
Τι ήταν η Τροία;
Πού επιστρέφει ο Οδυσσέας; Ας σκεφτούμε. 12 δοκιμασίες, κοινό μοτίβο και με άλλους ήρωες. Πόσα εμπόδια. Πόσα μαθήματα. Η χώρα των Λωτοφάγων, οι Κύκλωπες, το νησί του Αιόλου, το νησί των Λαιστρυγόνων, το νησί της Κίρκης, η κατάβαση στον Άδη, η γοητεία των σειρήνων, η Χάρυβδη, η Σκύλλα όπου κάτι πρέπει να θυσιάσεις για να περάσεις, να προχωρήσεις, το νησί του ήλιου, το νησί της Καλυψούς. Εδώ περνά έναν επτάχρονο κύκλο μαζί με τη νύμφη, προσκολλημένος στην υπόσχεση της αιώνιας νεότητας. Η επιθυμία για αθανασία που ξεστρατίζει την συνείδηση από το εσωτερικό όραμα. Ναυαγός στο νησί των Φαιάκων και μαθητεία τέλος. Και το φινάλε πολύ παράξενο. Μαθαίνουμε πως ο Τηλέγονος παίρνει τελικά την θέση του ήρωα στο πλευρό της Πηνελόπης. Φαντάζει ανεξιχνίαστο.
Δεν μένουμε εκεί. Είναι μια πρώτη μύηση κατά τα μαθητικά μας χρόνια. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς, κάπως πρέπει να γίνει το πρώτο ξύπνημα. Κι αν έγινε, πάμε παρακάτω.
***
Δ.
μπα δεν ψήνομαι αγαπούλα... ίσως επειδή η δικιά μου πρώτη μύηση ήταν αρχαϊκότερου τύπου από τα ομηρικά έπη και σε προμαθησιακή ηλικία :) όσο για την υφάντρια, θα προτιμήσω τη lisa... https://www.youtube.com/watch?v=TO25_qAq8xI
ΔιαγραφήΩραίο είναι.
ΔιαγραφήΚι οι δυο υφαίνουν/δομούν το άφθαρτο και αθάνατο πνευματικό σώμα.
Δ.
Πώς το κάνεις και παίρνεις τα σχόλια στο mail;
ΔιαγραφήΔ.
συνδέομαι με ένα google profile και κλικαρω τη ληψη ειδοποιήσεων...
ΔιαγραφήΜπράβο κοριτσάκι. Ευχαριστώ.
Διαγραφήναι αλλά δεν είναι σωστή απάντηση αυτή, κανονικά θα έπρεπε να με ρωτήσεις τί είναι το google...
ΔιαγραφήΛοιπόν κοκκινοσκουφίτσα, όσο ο Λύκιος με τον Στοχαστή θα αναζητούν το προφίλ του Ηγέτη και τι άλλο θα περιλαμβάνει εκτός από κλασσική παιδεία, ας δούμε την Πηνελόπη.
ΔιαγραφήΤι θα έκανες εσύ αν ήσουν στην θέση της Πηνελόπης, κοκκινοσκουφίτσα; Τι θα κάναμε; Δεδομένου οτι μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας, δεν θα γνωρίζαμε ούτε τις φοβερές και τρομερές δοκιμασίες του ούτε και τα ειδύλλια του με τις δύο θεές. Ας παρακάμψουμε λοιπόν και τους συμβολισμούς, πράγμα δύσκολο αφού παίζουν ενεργό ρόλο οι θεοί, και ας μην μείνουμε στον αργαλειό γιατί αυτό ήταν ένα τέχνασμα των τελευταίων τριών χρόνων, για να καθυστερήσει την απόφαση που με ασφυκτικές πιέσεις καλούνταν να πάρει.
***
Δ.
θες αλήθεια να σε απαντήσω; οκ, θα σε απαντήσω... καταρχίν, συγκεκριμένα γω δεν υπήρχε ουδεμία περίπτωση να ήμανε ποτέ μια πηνελόπη, στον αιώνα τον άπαντα όμως... είμαι το πιο λάθος άτομο για να του θέσεις τέτοιο ερώτημα... και θα σε εξηγήσω αμέσως τον λόγο... ο μουνάκιας ο άντρας χρυσή μου, φαίνεται από χιλιόμετρα, τον μυρίζεσαι αν διαθέτεις ολίγη διαίσθησις... και ο οδυσσέας σαν ιδεατός ελληναράς ήταν κάργα μουνάκιας... και εγώ ποτέ μα ποτέ δε θα σχετιζόμουνα με μουνάκια, πόσο μάλλον να τον νυμφευόμουνα κιόλας...
ΔιαγραφήΏστε έτσι, λοιπόν; Ώστε βάζεις τόσο υψηλά στάνταρ! Ούτε από μια θεά δεν επιτρέπεις να ξελογιαστεί ένας άντρας παντρεμένος ή έστω σε σχέση, χαμένος σε άγνωστα νησιά της Ιταλίας ή ίσως και έξω από το βραχώδες στενό του Γιβλαρτάρ, τις Ηράκλειες Στήλες, κυνηγημένος από τον άγριο Ποσειδώνα και τα στοιχειά της φύσης. Όμως η νοσταλγία για την οικογένεια και την πατρίδα ήταν τελικά μεγαλύτερη από τους παραδείσους της αθανασίας. Ο νόστος συνετελέσθη. Γυμνός, ολομόναχος, καραβοτσακισμένος νίκησε όλα τα εμπόδια της φύσης, των θεών και του νου, κάνοντας πραγματικούς άθλους. Όχι, δεν τον δικαιολογώ μολονότι ξέρουμε την δύναμη της λίμπιντο. Απλώς παρακολουθώ το ταξίδι του και την οπτική σου, τα στοχάζομαι και τα ζυγίζω.
ΔιαγραφήΑλήθεια, κοκκινοσκουφίτσα, τι ζώδιο είσαι; Θα μας το έλεγες;
***
Δ.
υψηλά στάνταρ;; ε όχι δα! κοίταξε αγαπούλα, το θέμα είναι να ξέρει κανείς τί θέλει, τί δε θέλει, με τί και ποιον μπορεί να είναι συμβατός και σε τί επίπεδο... απλά τα πράματα... άλλος έτσι, άλλος γιουβέτσι, άλλος κοκορέτσι... τί ζώδιο είμαι; μα αυτό που κλείνει τον κύκλο φυσικά, ιχθείς είμαι...
ΔιαγραφήΩς Ιχθείς λοιπόν είσαι απίστευτα ευαισθητουλης και κυκλοθυμικός. Μπορείς να δοθείς ολοκληρωτικά αρκεί να νιωσεις εμπιστοσύνη και θαλπωρή.
Διαγραφήσανούλη να κεράσω μανάρι; ολικής αλέσεως θα είναι...
ΔιαγραφήΝαι, κοκκινοσκουφίτσα. Η ιερότητα της σχέσης. Σκέφτομαι βέβαια πάντα και τις ανάγκες της σάρκας. Ακόμη ακόμη πως η ερωτική επιθυμία για τον άλλον γενικότερα έρχεται και παρέρχεται και είναι δύσκολο να κρατήσει κανείς τον ερωτισμό μέσα στον χρόνο. Είναι και η ελεύθερη επιλογή, όμως δεν είμαστε μόνο αυτή η σάρκα με τις ανάγκες της. Ο γάμος είναι μια ιερή δέσμευση κι όταν υπάρχει αγάπη ίσως να μπορεί να βρει κανείς την δύναμη να αντισταθεί στους πειρασμούς της σάρκας, τον πόθο για άλλο σώμα, την λαγνεία. Ωστόσο το να καταπιέζει κανείς την λίμπιντο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ξέρω αν είναι εφικτό. Πήγε στο κρεβάτι με την μάγισσα Κίρκη. Κι ύστερα ενέδωσε στην θεϊκή ομορφιά της Καλυψούς. Να πούμε εδώ οτι η Καλυψώ τον κρατά αιχμάλωτο 7 χρόνια καθώς είναι ολομόναχος χωρίς συντρόφους, πλοίο και τροφή και χρειάζεται την συγκατάθεση και την βοήθεια της για να φύγει. Ο Οδυσσέας θρηνεί. Η Καλυψώ είναι πολύ ερωτευμένη και χρειάζεται να παρέμβει ο Δίας για να αναγκαστεί να τον αφήσει να φύγει. Έτσι καταφέρνει να επιστρέψει στον κόσμο του. Η νοσταλγία ήταν πιο δυνατή. Τους 2 έρωτες αυτούς ο Στοχαστής τους θεωρεί προϊόν της μεσότητας και της ανάγκης. Παίζει κι αυτό, παίζει και η έλξη.
ΔιαγραφήΌμως με εντυπωσιάζει και με θέλγει και η άκαμπτη στάση σου, αυτή η ιερότητα, η εμπιστοσύνη που δεν προδίδουμε, η αγάπη που νικάει όλους τους πειρασμούς. Αυτή η ασυμβίβαστη και αυστηρή κοριτσίστικη ακεραιότητα, ακόμη και οι έννοιες καθήκον και χρέος. Αλλά μου είναι και δύσκολο να ζητώ από τον άλλον να είναι αψεγάδιαστος. Ο άλλος, αυτός ο Άλλος είναι που περιμένω να συναισθανθεί τον πόνο που θα μου προκαλέσει. Μόνο που φαίνεται πως μερικές φορές η λίμπιντο είναι πιο δυνατή από την συναίσθηση αυτή. Θα ήμουν σκληρή αν το έλεγα τύφλωση. Είναι δύσκολα θέματα. Ο θνητός να τα βάζει με αρχέγονες ενστικτώδεις Δυνάμεις. Ο Οδυσσέας τα κατάφερε και γύρισε. Όσα ελαφρυντικά κι αν του βρω, και του βρίσκω κοιτώντας από την πλευρά του , το πλήγμα για την Πηνελόπη είναι μη αναστρέψιμο και αγιάτρευτο. Ο γάμος και η εμπιστοσύνη καταλύθηκαν. Αντί να χωρίσουν τους χώρισε η ίδια η ζωή με τον θάνατο του Οδυσσέα. Σκέφτομαι οτι μόνο αν δεν το μάθαινε η Πηνελόπη, τότε ο γάμος θα μπορούσε να σωθεί. Αφού για τον Οδυσσέα ήταν πράγματα που είχε αφήσει πίσω. Περασμένα. Αλλά ο Όμηρος τα χρειάζεται για την πλοκή. Είναι σκληρός με την Πηνελόπη. Την πληγώνει για να μας κάνει να σκεφτούμε. Τα έπη είναι διδακτικά.
Όλα σωστά, Ελεύθερε Στοχαστή, έτσι όπως τα θέτεις. Η αποκρυπτογράφηση αυτή, η οποία χρόνια κυκλοφορεί αποσπασματικά στο διαδίκτυο για όλους μας, η Πηνελόπη ψυχή και το ταξίδι της επιστροφής σ' αυτήν μέσα από τον άθλο της αυτογνωσίας, είναι δελεαστική και είναι ίσως η τελική.
Έτσι ο Οδυσσέας δεν είναι άντρας ή γυναίκα, είναι ο Άνθρωπος.
Από την άλλη όμως, και καθώς τα έπη διδάσκονται σε μικρά παιδιά και κυρίως επειδή δεν τους δίδεται παράλληλα η εξαιρετικά συγκεντρωτική και εμπνευσμένη ερμηνεία σου, δημιουργείται το πρότυπο ενός άντρα ευφυούς και χιλιοβασανισμένου που όμως δεν αρνείται να συνοδεύσει την Κίρκη στο κρεβάτι. Λες οτι το κάνει από ανάγκη. Για να μην χάσει την ζωή του. Μα υπάρχει σεξ από ανάγκη; Είναι η ανάγκη που τον ανάβει; Από ανάγκη τεκνοποιεί μαζί της; Θέλουν κι αυτά τα σημεία μια αποκρυπτογράφηση. Βέβαια αυτό με τον Τηλέγονο είναι νεώτερη έκδοση του μύθου της Κίρκης. Επίσης από την Κίρκη παίρνει οδηγίες απαραίτητες για την συνέχεια του ταξιδιού. Γυναίκα πειρασμός αλλά και βοηθός στην υλοποίηση του Σκοπού του ήρωα. Είναι ένα θεματάκι κι αυτό αναγκαιότητας στην πλοκή.
Πατριαρχία δεν είναι που φυλάττει τα ίδια και ασκεί κυριαρχία στον χώρο του. Πώς πήγε εκεί το μυαλό σου; Είναι που έφτιαξε οικογένεια με άλλες γυναίκες. Πατριαρχία είναι να εξαίρουμε την πίστη της γυναίκας και να παραβλέπουμε και να δικαιολογούμε την απιστία του άνδρα σαν κάτι φυσιολογικό, δίνοντας αυτό το πρότυπο στο υποσυνείδητο των παιδιών και διαμορφώνοντας τα σε μια τέτοια κατεύθυνση. Γιατί όταν θα μεγαλώσουν και θα συναντήσουν τους άξιους εκείνους μελετητές που αποσυμβόλισαν, θα είναι πια αργά. Οι αντιλήψεις θα έχουν παγιωθεί.
Να την δούμε την ταινία. Και βέβαια.
Δ.
Και εδώ σε θέλω τώρα, κοκκινοσκουφίτσα. Αν ήσουν ο Οδυσσέας, αν ήμασταν ο Οδυσσέας, τι θα κάναμε; Πώς θα αντιμετωπίζαμε την Καλυψώ και την Κίρκη, λαμβάνοντας υπ' όψιν οτι εξαντλημένοι και καραβοτσακισμένοι, χρειαζόμασταν ξεκούραση και προμήθειες για να γυρίσουμε στην Πηνελόπη μας; Και μάλιστα στην περίπτωση της Καλυψούς δεν είχαμε ούτε καράβι;
Διαγραφή***
Δ.
πολύ διδακτικά τα έπη όντως, τύφλα να χουν οι χριστιανικές διδαχές... μη σε πω ότι αποτελούν και τα θεμέλια του... να θυμίσουμε βέβαια εδώ ότι και η κίρκη και η καλυψώ ήτανε λέει αρχόντισσες και κυρές σε μέρη μακρυνά, άγνωστα, καλυμμένα από ομίχλες, βυθισμένα στη λήθη... ε αλίμονο! πού ακούστηκε να ήτανε γυναίκα αρχόντισσα σε γνωστό μέρος! πάνε αυτά που ξέρατε σκροφάκια! θα πέσει κεραυνός του δία να μας καύσει! και εννοείται ότι ήτανε μάγισσες φυσικά, είχανε λέει ιδιότητες αποπλανητικές και δόλιες εκείνες οι ξεχασμένες αρχόντισσες... αργότερα βέβαια αναβαθμίστηκε ο τρόπος αντιμετώπισης δαύτων των δαιμονικών θηλυκών όντων με πυρές και άλλα τέτοια εύμορφα... εντάξει με την καλυψώ το μετριάσανε κάπως οι διδαχές, ήτανε ψιλοκαλούλα, μέχρι που του πρότεινε του οδυσσέα αν δεν κάνω λάθος να συνβασιλέψουνε στον τόπο της [;] και εννοείται ότι επενέβη ο μέγας ζευ για να κάμει στη μπάντα το βρωμοθήλυκο και να γυρίσει ο ιδεατός ελληναράς εκεί που ήτανε ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ άρχων, εκεί που όλοι στέκονταν σούζα ομπρός του, εκεί που κανένας δεν τολμούσε να τον αμφισβητήσει, εκεί που όλοι τον περιμένανε, με πρώτη και κύρια την άμεμπτη πηνελόπη, που έγνεθε ολημερίς και που περίμενε τουμπεκιασμένη τον κύρη της στους αιώνας των αιώνων... μαλάκας ήτανε λοιπόν ο ιδεατός σουρνικός να μοιράζεται με γυναίκα την εξουσία ισάξια και μάλιστα με πλανεύτρα;;;; όχι βέβαια! ήτανε ήρωας και αφού καλοπέρασε κάτι χρονάκια μετά τα γκρεμοτσακίσματα του ο καψερός, εννοείται ότι θέλησε να γυρίσει κείθε που μόνο εκείνος διαφέντευε... συγκινητική διδαχή, όντως, μυητική ένα πράμα δια το πώς και πού βρίσκεται η σωστή θέση του άρρενος και του θήλεως... εεεε;;;
ΔιαγραφήΘα πρέπει λοιπόν αγαπητέ Ε.Σ., να δημιουργηθεί πρώτα μια κρίσιμη μάζα πολιτών, που να είναι συντονισμένη στο ίδιο αξιακό πρότυπο με τον αναζητούμενο ηγέτη, ώστε όταν αυτός εμφανιστεί, να τύχει της στήριξης που θα χρειαστεί ώστε το ενάντιο σύστημα να μην μπορέσει να τον εξωθήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμη φίλη, το να τα αρνείσαι όλα, είναι μια καλή αρχή. Σκοπός όμως είναι να προχωράμε και να μην μένουμε στην αρχή.
Η αμφισβήτηση είναι η καλύτερη μέθοδος για την προσωπική έρευνα, αλλά αυτή κάποτε μας οδηγεί στο να πορευόμαστε σε μια σαφή και συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Πάντως ουδείς γεννιέται εν λευκώ (ως tabula rasa) και θέλοντας και μη, λειτουργεί ως συνέχεια του παρεθόντος των προγόνων του. Ο ίδιος ο τρόπος που σκεφτόμαστε ανήκει σε αυτό το παρελθόν, αυτός μας δίνει την ταυτότητά μας, όσο κι αν νομίζουμε ότι κάνουμε αυτόνομα τις επιλογές μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι μιμούμαστε τους προγόνους μας, αλλά ότι τους μελετούμε ώστε να ωφεληθούμε από την πείρα τους. Αυτό έναναν και εκείνοι άλλωστε. Ότι δεν μας αρέσει, το απορρίπτουμε. Ούτως ή άλλως οι εποχές αλλάζουν και γι αυτό είναι αδύνατη η επαναφορά της αρχαιότητας στο παρόν. Υπάρχουν όμως διαχρονικές αξίες που δεν μεταβάλλονται στο πέρασμα του χρόνου και αυτές είναι καλό να εντοπίζονται και να αξιοποιούνται.
Ο συμβολισμός τώρα, είναι κάτι που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην επικοινωνία των ανθρώπων, όταν θέλουν να επικοινωνήσουν κάτι κρυφό που θα πρέπει να προστατευτεί. Προστασία θέλουν τα βαθειά νοήματα, που θα πρέπει κάποιος ικανός να ανακαλύψει. Διότι οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα μηνύματα, ανάλογα με την παιδεία, τις γνώσεις και τη νοημοσύνη τους.
Τα Ομηρικά έπη, ανήκουν σε αυτά τα κείμενα που μπορούν να διαβαστούν από όλους τους ανθρώπους, όπου ο καθένας αναλόγως της παιδείας του μπορεί να προσλάβει και περισσότερες γνώσεις.
Αν ενοχλεί η λέξη "Έλληνας" κανένα πρόβλημα. Δίεγραψέ την όπου την βλέπεις και στη θέση της βάλε "Άνθρωπος". Το ίδιο είναι. Αντί για "ιδανικός Έλλην", βάλε "ιδανικός άνθρωπος".
Αγαπητή μου Δέσποινα, δεν έχει νόημα να μπούμε σε λεπτομερείς αναλύσεις του τι θα κάνει ο ιδανικός ηγέτης στα επιμέρους πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά ποιά θα είναι η ηθική του και η ικανότητά του να άρχει δίκαια και λογικά.
Μόνο τότε θα επιλέγει τις καλύτερες δυνατές λύσεις για κάθε πρόβλημα.
Αυτές δηλαδή που θα είναι δίκαιες, αναλογικές και θα προτάσσουν τις ανθρώπινες αξίες και τον σεβασμό στην φύση που μας περιβάλλει (μακρυά από μένα οι οικολόγοι)!
ΛΥΚΙΟΣ.
"Θα πρέπει λοιπόν αγαπητέ Ε.Σ., να δημιουργηθεί πρώτα μια κρίσιμη μάζα πολιτών, που να είναι συντονισμένη στο ίδιο αξιακό πρότυπο με τον αναζητούμενο ηγέτη"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν το βλεπω ακατορθωτο, αυτο ειναι ενα εγχειρημα με δυσκολιες. Το ΣΑΔ το ειχαμε σχεδιασει ετσι, ωστε να μην εχει ηγετη. Δικια σου ιδεα ηταν να μην εχει ηγετη/ιδιοκτητη για να αποδειξει εμπρακτως οσα πρεσβευει και την ειχα αποδεχτει ως καλη ιδεα, αλλωστε προσωπικα δεν θα με ενδιεφερε κατι τετοιο. Πιο πρακτικο και αποτελεσματικο ειναι να δημιουργηθει μια αναγκη, ενα project, ενα εργο, ενας σχηματισμος, μια "Τριπολιτσα" (το ΣΑΔ) ωστε να λειτουργησει ως πολος ελξης για καθε "παληκαρι",μαχητη, εθελοντη που θελει να βαλει πλατη σε αυτο το εγχειρημα. Οταν το εγχειρημα εχει κοστος και υποχρεωσεις αντι για ανταμοιβες και "δικαιωματα", τοτε αυτοματα ξεχωριζει η ηρα απο το σταρι.
Πατριαρχικος ο Οδυσσεας; Ας μην χασουμε τα λογικα μας. Με την ιδια λογικη ειναι πατριαρχικος και ο Ηλιος; Να οργανωσουμε μια επανασταση εναντιον του τυραννικου καριολη που τολμαει να μας στελνει τις ακτινες του; Εμας μας ρωτησε; Πώς την εχει δει ετσι; Μα τι θρασος; Ειμαι πατριαρχικος οταν ασκω κυριαρχια στο σπιτι μου; Εγω δεν το πληρωνω και το συντηρω; Δικο μου δεν ειναι; Ειτε το αγορασα εγω, ειτε οι γονεις μου και το κληρονομησα ως νομιμος απογονος. Μηπως να το μοιραστω με 20 Αφγανους; "Ιδια φυλαττε" διδασκει το δελφικο παραγγελμα και μετα "Αλλοτριων απεχου". Να ασχολεισαι με τα δικα σου και να τα διαφυλασσεις και να μην ασχολεισαι με οσα ειναι των αλλων. Πηγα εγω στο σπιτι κανενος αλλου να το παιξω μαγκας; Στο δικο μου σπιτι, οποιος φιλοξενουμενος καταχραται της φιλοξενιας οπως οι μνηστηρες, φευγει ακλαυτος. Η φτωχικη Ιθακη ειναι το σπιτι του Οδυσσεα και της Πηνελοπης. Οποιος δεν γουσταρει την ιδιοκτησια τους, τα κουβαδακια του και σε αλλη παραλια. Δεν τους ειχε δεμενους με αλυσιδες. Ειναι σαν να παω εγω σε μια εταιρια να εργαστω και να ξεκινησω να το παιζω αφεντικο και να κραζω την "πατριαρχικη" εξουσια του προεδρου της. Αυτο δειχνει πως ειμαι εκτος ελεγχου και Μεσοτητας. Εχω ξεφυγει σε τρελη πολωση για να κανω τετοιες ανοησιες. Οσο ο Οδυσσεας, ελειπε απο την Ιθακη, ειχαμε καθεστως μητριαρχιας της Πηνελοπης; Τι την εμποδιζε αφου ειχε την νομιμη εξουσια να την ασκησει εναντιον των μνηστηρων; Υπαρχει κανενας σοβαρος ανδρας που να εχει πει κατι τετοιο; Οχι βεβαια, αυτα ειναι χαζομαρες μακρια απο την ουσια και το νοημα.
"Τα Ομηρικά έπη, ανήκουν σε αυτά τα κείμενα που μπορούν να διαβαστούν από όλους τους ανθρώπους, όπου ο καθένας αναλόγως της παιδείας του μπορεί να προσλάβει και περισσότερες γνώσεις."
Πραγματι. Ξερουμε πως αυτα τα κειμενα δουλευουν ταυτοχρονα σε πολλα και διαφορετικα επιπεδα. Σε πραγματικο/καθημερινο, σε ψυχολογικο, σε υπερβατικα κοκ. Καθε ανθρωπος αρχιζει και ξεκλειδωνει νοηματα, οσο προχωραει και πορευεται στη ζωη του εξελισσομενος. Εαν μενει ο ιδιος οπως ηταν χωρις να αλλαζει καθολου, ειναι αυτονοητο πως δεν θα βλεπει τιποτα καινουργιο και διαφορετικο.
Στην πραγματικη/κυριολεκτικη αναγνωση των Επων, ο Οδυσσεας ειναι ο καλυτερος ανθρωπος. Ειναι ο καλυτερος συζυγος που θα μπορουσε μια γυναικα να εχει. Εαν βεβαια υπαρχουν γυναικες που φαντασιωνονται σχεσεις χωρις συζυγικα καθηκοντα, παρα μονο ενα καλο μαλ.. που θα προστατευει, συντηρει, φροντιζει την γυναικα .. "γιατι ετσι" και αυτη θα τον εχει γραμμενο κανονικα σε ολα τα επιπεδα, υλικο, ερωτικο, συναισθηματικο κοκ, ε αυτο ειναι αλλη υποθεση.
ΕΣ
Αυτο λοιπον που τον κανει καλυτερο και πρωταγωνιστη ειναι η ικανοτητα του να ειναι ευελικτος. Οποιος δεν προσαρμοζεται στον πολεμο, πεθαινει. Ακομα και ο θεικος Αχιλλεας, δεν μπορουσε να αποφυγει τον θανατο. Ο Οδυσσεας σεβεται την Αναγκη. Ο λογος που τα καταφερνει ολα αυτα ειναι επειδη εχει κατακτησει την Μεσοτητα στις Ηθικες αρετες, επομενως δεν πορευεται σαν αλογο με παρωπιδες. Κανει αυτο που ειναι απαραιτητο να συμβει σε καθε κατασταση και ταυτοχρονα ειναι εφικτο. Το ταξιδι και το Επος του Οδυσσεα ξεκιναει μολις εκεινος κατακτησει καποιες βασικες ικανοτητες. Εχει βαλει το σπιτι του σε ταξη, και οι ανθρωποι που ειναι διπλα του, ζουν μια σχετικα ανετη αν και λιτη, ζωη. Ειναι ο "ομπιβατελ" που ελεγε ο Γκουρτζιεφ που απαιτειται πριν ο ανθρωπος επιχειρησει το πνευματικο του ταξιδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπως, ο Οδυσσεας ειναι το προτυπο του ηρωα, ειναι ο ετοιμος ανθρωπος απο πλευρας ικανοτητων, ειτε ειναι ανδρας ειτε ειναι γυναικα, δεν εχει σημασια, αρκει να εχει τουλαχιστον κατακτησει την Μεσοτητα, να εχει ισορροπησει μεσα του τις δυο αρχες. Οσον αφορα την γυναικα, πριν φτασει σε αυτο το επιπεδο, το προτυπο της γυναιακας ως θηλυκης αρχης, εκφραζεται στο εργο "η Πενταμορφη και το τερας", οπου η γυναικα ειναι η ομορφη γυναικα που θα τιθασσευσει το αγριο και ατιθασο αρσενικο θηριο-τερας. Σκοπος της ομως ειναι να ενσωματωσει τα χαρακτηριστικα του "τερατος" ωστε να γινει "Οδυσσεας" ετοιμος για το ταξιδι του, το οποιο σε δευτερο επιπεδο ειναι σαφως εσωτερικο και πνευματικο και συντελειται σε αλλα ανωτερα επιπεδα υπαρξης. Οι κοσμοι του Ποσειδωνα, νομιζω ειναι οι ψυχικοι κοσμοι (αν κανω λαθος Λυκιε διορθωσε με). Οι θεες τις οποιες συναντα ο Οδυσσεας εικαζω πως δεν εχουν υλικη υπαρξη. Αναφερομαστε σε ενα ταξιδι με το ψυχονοητικο του σωμα. Συνεχιζοντας τις εικασιες,με αλλαγες φωνηεντων ως αποπειρα ξεκλειδωματος νοηματων, η Τροια ως Ιλιον-Ηλιον πρεπει να υποδηλωνει μια μαχη για/στον Ηλιο. Η Ιθακη ως Ηθικη ειναι ο προορισμος του ηρωα, η δε Πηνελοπη θα μπορουσε να ειναι η ψυχη.
Ο μυθος ειναι πανομοιοτυπος με τον κλασσικο μυθο οπου το πριγκηποπουλο φτανει στον πυργο οπου η πριγκιπισσα ειναι φυλακισμενη, νικαει τον δρακοντα φυλακα της και φευγουν μαζι στην πλατη του δρακου (σε αλλες εκδοχες απλα τον σκοτωνει τον δρακο) τη ερμηνεια του οποιου γνωριζουμε. Ετσι εχουμε και εδω τον Οδυσσεα που φτανει στην Ιθακη αναζητωντας την Πηνελοπη, υπερνικωντας ολους τους εχθρους. Λεγοντας πριγκιπας ή βασιλιας, πιστευω εννοειται πως ειναι θειας καταγωγης (αδαμικης) και ως εκ τουτου ειναι εφικτη η επιστροφη.
Πιστευω πως θα ηταν ωραιο να δουμε την ταινια στην αμερικανικη εκδοση, την οποια την βρηκα ικανοποιητικη για να εχουμε μια καλυτερη εικονα. Το magnet λινκ ανοιγει με μtorrent και στο δευτερο λινκ ειναι ο ελληνικος υποτιτλος.
magnet:?xt=urn:btih:b98aaa86b2241f3f60f93b5cd9c1c67f4b807783&dn=The.Odyssey.1997.DVDRip.XviD-ETRG&tr=udp%3A%2F%2Ftracker.openbittorrent.com%3A80&tr=udp%3A%2F%2Ftracker.publicbt.com%3A80&tr=udp%3A%2F%2Ftracker.ccc.de%3A80
https://bit.ly/35QfdL5
ΕΣ
και για πείτε βρε αγαπούλες, ο ιδεατός ελληναράς που σας μάθανε να θαυμάζετε, θα επέστρεφε λέτε στην ιθάκη αν δεν ήταν να διεκδικήσει την εξουσία και την περιουσία που κατείχε;;; δε νομίζω αγαπούλες, δε νομίζω... αν δεν υπήρχαν τα γνωστά θέλγητρα, τώρα άλλα θα σας είχανε μάθει να λέτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλληναράς ο Έλληνας!! Μπαγαπόντης ελληναράς κι ο Οδυσσέας!! Οι Έλληνες μεταξύ τους μπορούνε να λένε ό,τι θέλουν για τον εαυτό τους και τους προγόνους τους. Κάποιος όμως μη Έλλην δεν είναι δέον να τους υβρίζει μπροστά τους. Και μάλιστα σε ένα ελληνικό ιστολόγιο που τον φιλοξενεί, όπως τον φιλοξενεί η Ελληνική γη. Στοιχειώδης σεβασμός. Είναι αναλογικά όπως όταν λέμε τα ελαττώματα και τα παράπονα μας για τον πατέρα μας και την μητέρα μας. Εμείς έχουμε αυτό το δικαίωμα, κανένας ξένος όμως δεν επιτρέπεται να τους θίξει και να τους κατηγορήσει μπροστά μας. Είναι κάτι ιερό. Σε ένα ιστολόγιο όμως του έθνους σου ή σε δικό σου, μπορείς ασφαλώς να λες ό,τι θέλεις και για τους Έλληνες και για οτιδήποτε άλλο. Αυτή είναι η γνώμη μου. Έτσι νιώθω κι έτσι πιστεύω. Μπαγαπόντης ο Οδυσσέας; Πουθενά δεν μπορεί να στηριχθεί μία τέτοια λοιδορία. Μόνο μια εχθρική ανάγνωση θα έδινε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Σου τα λέω αυτά πολύ καλοπροαίρετα γιατί πιθανόν δεν περιλαμβάνονται στην παιδεία σου. Απλώς για να τα ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε δεν είσαι Ελληνίδα, κοκκινοσκουφίτσα. Γιατί μεταναστεύσατε στην Ελλάδα; Υποθέτω πριν την διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης και γεννήθηκες εδώ; γιατί τα ελληνικά σου είναι πολύ καλά.
Όσον αφορά τον σχολιασμό σου για την Κίρκη και την Καλυψώ: Η Κίρκη και η Καλυψώ ήταν θυγατέρες του Άτλαντα. Η Κίρκη ανατράφηκε από την νηπιακή της ηλικία ως Ιέρεια του Ήλιου στο Ιερόν της Αιαίας. Ιέρεια και μύστης λοιπόν η Κίρκη. Γνωρίζει μεταξύ άλλων βοτανολογία και την φαρμακευτική. Η Καλυψώ την μισούσε γιατί αρνήθηκε τον πατέρα τους Άτλαντα και θεωρούσε πως ήταν κόρη του Ήλιου.
Ο Άτλαντας λοιπόν ήταν ο βασιλέας των δύο νήσων, της Ααίας και της Ωγυγίας. Πριν πεθάνει διένειμε τις νήσους στις θυγατέρες του και βασίλευαν αυτές η μεν Κίρκη στην Ααία, η δε Καλυψώ στην Ωγυγία.
***
Δ.
Αιαία και όχι Ααία όπως εκ παραδρομής έγραψα.
ΔιαγραφήΔ.
λοιπόν αγαπούλες, για να το κάνουμε ολίγον τί λιανά... αυτά τα υποδεικτικά δασκαλίστικα, για το τί και πώς θα το λέω, τραβάτε να τα πείτε αλλού, στους ομοίους σας ελληναράδες... κι άμα κολώνετε να σας κάμουνε κριτικη οι μη ελληνέζοι, τότε καλά θα κάμετε να τουμπεκιαστείτε και σεις και να μη λέτε κουβέντα για οποιονδήποτε αλλοεθνή... ή μήπως είναι πρόλογος αυτό, μιας και δεν έχετε απαντήσεις στα ερωτήματα μου;; είναι σύνηθης τακτική των υποτακτικών αυτή, όταν τους φέρνεις αντιμέτωπους με όσα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν... και για να το ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά, καθότιν έχει περάσει καιρός και μάλλον ξεχαστήκατε: από τον μόνο από τον οποίο δέχομαι εδώ μέσα υποδείξεις για το τί λέω, είναι από τον σπιτονοικοκύρη, ήτοι από τον λύκιο... εάν έχει οποιοδήποτε πρόβλημα εκείνος και μόνον εκείνος, μπορεί να μου το πει και έχει τον λόγο μου ότι δεν θα με ξαναδεί στον χώρο του, διότι στυλάκι και εαυτό δεν αλλάζω... οι υπόλοιποι που την έχετε δει νταβάδες σε ξένο αχυρώνα, διότι από ό,τι φαίνεται δαύτο είναι ένα άλλο γνώρισμα των ελληναράδων, μου είστε παντελώς αδιάφοροι, νταβατζιλίκια στους δικούς σας χώρους... το καταλάβατε; όχι γιατί αν δεν το καταλαβατε μπορώ να το πω και σε άλλη γλώττα, λιγότερη ευγενική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην γίνεσαι κακιασμένη. Υπάρχει μια ελληνική κουλτούρα, ένας πανάρχαιος πολιτισμός. Αυτά τα σεβόμαστε όταν μας φιλοξενεί μια χώρα. Και νομίζω οτι απάντησα με το παραπάνω σε όλα τα θέματα που έθιξες. Και στο παρόν και στο παρελθόν. Σου χάρισα την φιλία μου. Και ούτε ποτέ κανείς αμφισβήτησε το δικαίωμα σου για προσωπικές επιθέσεις. Είμαι όμως και Ελληνίδα. Και σαν Ελληνίδα σου είπα κάποια πράγματα να μάθεις, που δεν τα ήξερες.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
για κάποιους πάντως θεωρούμαι περισσότερο ελληνίς από σένα την τουρκαλβανοελλαδίτισσα... εξάλλου ο πόντος ήταν σχετικά άθικτος για κάτι χιλιετίες εν συγκρίσει με τον ελλαδικό χώρο που μπασταρδεύτηκε και από μπρος και από πίσω... παρά ταύτα θα προτιμήσω να συνεχίσω να δηλώνω πότνια και όχι ελληνέζα... τα υπόλοιπα περί ηθικισμού που αμολάς με κάθε ευκαιρία, βάλτα κείθε που ξέρεις...
ΔιαγραφήΕλληνίδα που απλώς λέει οτι δεν είναι Ελληνίδα; Δικαίωμα σου τότε. Αν είναι έτσι, άκυρα όλα. Δεν έχεις να σεβαστείς τίποτε όσον αφορά το έθνος σου. Με παραπλάνησες άδικα. Είμαι κι εγώ... Μου θίξανε τον πρόγονο, που έχω γράψει λιβέλους στο παρελόν για τους γάμους του με την Κίρκη και την Καλυψώ πριν εμβαθύνω και δω οτι ήταν αναγκασμένος να το χειριστεί έτσι για να επιβιώσει και να μπορέσει να γυρίσει στην Πηνελόπη και την πατρίδα του. Υπάρχουν ελιγμοί επιβίωσης, κοκκινοσκουφίτσα. Και sorry, ε; Στα τρία sorry καίγομαι!
ΔιαγραφήΔ.
επαναλαμβάνω για τελευταία φορά: είμαι πότνια και όχι ελληνίς! και είμαι και πάρα πολύ υπερήφανη γι' αυτό... και αν είχα τη δυνατότητα να το αλλάξω αυτό και γραφειοκρατικά, θα το είχα ήδη κάνει, έτσι για το γαμώτο... όσον αφορά τα υπόλοιπα: πάντα θεωρούσα ότι οι πολλές μελέτες και τα πολλά διαβάσματα είναι για κείνους που δεν μπορούν να σκεφτούν μόνοι τους και η νόηση τους χρήζει καθοδήγησης από άλλους... η δε εμμονική ενασχοληση με δρόμους και τρόπους άλλων, πόσο μάλλον μυθικών προσώπων, υποδηλώνει την ψυχολογία του φαν, του ακόλουθου, που δεν έχει διαμορφώσει προσωπικότητα και ατομικότητα και που χρειάζεται να πιαστεί από κάτι που άλλοι του δείχνουνε... η εξιδανίκευση αυτής της συμπεριφοράς είναι ένα αστείο κουκούλωμα της αδυναμίας τους...
Διαγραφή(και ο οδυσσέας σαν ιδεατός ελληναράς ήταν κάργα μουνάκιας... και εγώ ποτέ μα ποτέ δε θα σχετιζόμουνα με μουνάκια, πόσο μάλλον να τον νυμφευόμουνα κιόλας...)
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικα και δεν θα το εκανες, γιατι ο τυπος σου θελει ανδρες δουλους και οχι ελευθερους.
δεν αντεχεις τη συγκριση και τον ανταγωνισμο ,φοβασαι γιατι ακομη δεν εχεις ωριμασει.οπως και η πλειψηφια των γυναικων αλλωστε χρειαζεστε την αποκλειστικοτητα γιατι θελετε καποιον να γαντζωθειτε επανω του
τώρα εσένα θα σε απαντούσα ακριβώς όπως σου αρμόζει, αλλά κάτι με λέει ότι έχω να κάνω με μη ενηλικιωμένο μούλικο, που βλέπει πολύ πάουερ οφ λοβ... οπότε δεν θα το κάνω για λόγους αισθητικής κυρίως...
Διαγραφήτσουζει ε ?
Διαγραφήκοίταξε χρυσούλι μου, απλά είναι τα πράματα και θα σου εξηγήσω πώς είναι τα πράματα συγκεκριμένα για μενα... για να περάσω τον χρόνο μου άνευ ουσιαστικών δεσμευσεων μπορεί και να είναι καλός κανάς μουνάκιας, δεν αντιλέγω... όταν όμως επιλέγω να σχετιστώ πραγματικά με κάποιον, η ιδιοσυγκρασία ενός τέτοιου ατόμου δεν είναι κατάλληλη για μενα που είμαι ανελέητα ειλικρινής, δεν έχω χρόνο και διάθεση να μπλέκομαι σε χαμηλής εμβέλειας συζευκτικές κατινιές, όταν είμαι σε μια σχέση είμαι ολικώς μέσα σε αυτήν και το αυτό επιθυμώ και για τον άλλο πόλο... βεβαίως άλλοι αρέσκονται, άλλοι τρέφονται από τέτοια έργα, όχι όμως κάποια σαν εμένα... ελπίζω να έγινε κατανοητό...
ΔιαγραφήΛέω λοιπόν, να σεβαστούμε ο ένας την άποψη του άλλου, δίχως να νομίζουμε ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αυτοπροσδιορισμός είναι δικαίωμα, αλλά προσωπικά, για κάθε δικαίωμα "απαιτώ" και γνώση.
Αγαπητή ανώνυμη, Πότνια δηλαδή μητριαρχική και Μυκηναία!
Ενδιαφέρον. Θα ήθελα να ακούσω την θέση σου, πως προκύπτει η βεβαιότητα για τέτοια καταγωγή και πόση σημασία έχει αυτή για σένα.
Αγαπητή Δέσποινα, προσωπικά δεν θίγομαι αν κάποιος κακοχαρακτηρήσει τους Έλληνες. Με νοιάζει το βάσιμο των κατηγοριών και αν υπάρχει τέτοιο, ευγνωμονώ που μπορώ να γνωρίζω τα τρωτά του έθνους μου, ώστε να παλέψω εναντίον τους.
ΛΥΚΙΟΣ.
Μικρά βήματα αυτογνωσίας.. Και ο «ενοποιών Λόγος», μικρές σταγόνες ανθρώπινης αρμονίας. Και η σύνθεση είναι πάντα δυσκολότερη από την ανάλυση.
ΔιαγραφήΑλλά θα καθόσουν ποτέ, αγαπητέ μου Λύκιε, μαζί με κάποιον ξένο να κατηγοράτε την μητέρα σου επειδή αυτό θα σε βοηθούσε να δεις καλύτερα τα ελαττώματα της και να την διορθώσεις; Το ίδιο είναι για μένα η Ελλάδα. Μητέρα μας. Αλλ' ακόμη κι αν δεν με πειράζει, δεν είναι δέον.
Ποτέ δεν θα κατηγορούσα τους Γάλλους στους Γάλλους, εγώ μια Ελληνίδα φιλοξενούμενη στην χώρα τους.
Δεν μου αρέσουν οι έριδες και με καταβάλουν αλλά δεν γίνεται και να κοροϊδεύουν και να υβρίζουν οι ξένοι τους Έλληνες ενώπιον μου. Δεν θα περιμένω από αυτούς να μάθω τα ελατώματα μας.
Είναι οι προσωπικές μου απόψεις και πάντα υπό σκέψιν και συζήτηση.
Αυτά τα αναφέρω γενικά και δεν αφορούν καθόλου την κοκκινοσκουφίτσα.
Δ.
Ασφαλώς και εγώ γενικά αναφέρομαι.
ΔιαγραφήΑντιλαμβάνομαι την ευθιξία ενός πατριώτη. Είναι θεμιτή και αναγκαία.
Ωστόσο εγώ κινούμαι λίγο πάνω από αυτό. Δεν θίγομαι από την κακή προαίρεση και βλέπω πίσω απ' αυτήν, αν υπάρχει ουσία.
Προσωπικά δεν αναλώνομαι πλέον σε τέτοιες καταστάσεις.
Αυτό όμως αποτελεί μόνο προσωπική μου στάση και δεν το απαιτώ από κανέναν.
Η στάση σου είναι υγιής!
ΛΥΚΙΟΣ
Δεν λέω οτι γίνεται από κακή προαίρεση οπωσδήποτε. Είναι θέμα καλλιέργειας.
ΔιαγραφήΠάντως πολύ όμορφη η θεώρηση σου. Με άγγιξε και με επηρέασε.
***
Δ.
και στο σημείο αυτό, να ενημερώσουμε τις αγαπητές τηλεθεάτριες και τους αγαπητούς τηλεθεατές, ότι οι καλύτερες καλλιέργειες γίνονται με μπόλικη κοπριά...
ΔιαγραφήΠροσπαθώ να συνδυάσω το Ποτνία (η μεγάλη Μητέρα, σεβάσμια Θεά των Μυκηναίων) με τον Πόντο! Καμία σχέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτνία άλλως, σημαίνει σεβάσμια και με τον Πόντο συνδέεται μόνο σε ένα τραγούδι που αναφέρει την ποτνία γη του Πόντου, δηλαδή την σεβάσμια γη του.
Αυτό εννοούσες ή την Ποτνία Θεά;
ΛΥΚΙΟΣ.
λύκιε, εγώ ως πότνια αυτοπροσδιορίστηκα, τα υπόλοιπα τα είπες εσύ, όχι εγώ... προφανώς έπρεπε να πω πόντια για να γίνει περισσότερο ξεκάθαρο... τί είδους απόδειξη "απαιτείς" για να πειστείς δλδ; όπως βλέπεις είμαι πρόθυμη να σου απαντησω, εν αντιθέσει με σένα που αρκετά παραπάνω δεν φάνηκες πρόθυμος να απαντήσεις σε ένα δικό μου ερώτημα, περί ηλιακού πλέγματος...
ΔιαγραφήΝαι, προσπάθησα να καταλάβω τι εννοείς με τον όρο Πότνια και επιστράτευσα τις γνώσεις μου για αυτή τη λέξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θεωρήσω δηλαδή ότι ήταν λάθος διατύπωση και ήθελες να γράψεις Πόντια;
Οκ τότε.
Για το ηλιακό μου πλέγμα, δεν έχω να πω κάτι. Δεν έχω δει κάτι συγκεκριμένο.
ΛΥΚΙΟΣ.
όχι δεν ήτανε λάθος η διατύπωση, εκούσια αντιστροφή συμφώνων ήτανε...
ΔιαγραφήΟκ
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
"ο ιδεατός ελληναράς που σας μάθανε να θαυμάζετε, θα επέστρεφε λέτε στην ιθάκη αν δεν ήταν να διεκδικήσει την εξουσία και την περιουσία που κατείχε;;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχας, ανωνυμη μην μπερδευεσαι, το οτι δεν σου απανταω τις ερωτησεις σου, ειναι διοτι δεν γουσταρω να χανω τον χρονο μου ασκοπα μαζι σου απο τη στιγμη που εισαι ασεβης και μη δεκτικη. Στο χερι σου ειναι να το αλλαξεις, αν θες, καλως, δεν θες, τι ειχαμε, τι χασαμε. Δεν υπαρχει ΜΙΑ ερωτηση που να μπορεις να διατυπωσεις ή ακομα και να σκεφτεις, που να μην μπορω να απαντησω. Ουτε μία. Ειναι δικαιωμα καθε ανθρωπου ομως να επιλεγει την συμπεριφορα του, η οποια ομως φερει αναποφευκτα και ενα κοστος που θα κληθει να πληρωσει στο ακεραιο. Θα απαντησω στη συγκεκριμενη προταση εν συντομια ωστοσο, για να μην νομιζουν καποιοι αναγνωστες πως ισχυει αυτο που λες, πως και καλά "δεν έχετε απαντήσεις στα ερωτήματα μου;" Οσον αφορα το τι θα πω εγω και που θα ασκησω κριτικη, σε οποιον αλλοεθνη, ειναι δικαιωμα μου και δεν με ενδιαφερει η αποψη σου. Τι σαρεσει ή δεν σαρεσει δεν με απασχολει, και τις υποδειξεις σου εκει που σε παιρνει. Αυτα που λες, ταχω αναφερει πολυ πριν απο σενα,απο μενα ταμαθες και ξεχνας γρηγορα, αλλο νταβατζιλικι και αλλο συνυπαρξη με σεβασμο στις αποψεις των αλλων. Εσυ εισαι ασεβης προς τους αλλους και εν προκειμενου τους Ελληνες. Οσο για αυτο το β πληθυντικο με τα "εσεις και εσεις" κατανταει κουραστικο. Νιωσε
Ο Πόντος ειναι κατεξοχην Ελληνες Δωριεις (οπως οι Λακεδαιμονες) οπως και οι Αρβανιτες. Λογω της απομονωσης και του ακριτισμου υποχρεωθηκαν να παραμεινουν πολεμικο φυλο, καλως ή κακως ομως, δεν τα καταφεραν. Και εγω καταγομαι απο Σουλιωτοχωρι και ειμαι υπερηφανος να καταγομαι απο τα χωρια που εβγαλαν ενα Μαρκο Μποτσαρη. Ολοι οι "πρωην Ακριτες" αγαπουν την Ελλαδα, αλλα εκφραζονται σαν να την εχουν χεσμενη επειδη την θεωρουν δεδομενη και απο πικρια. Η ισχυς της Ελλαδας δεν ειναι δεδομενη. Βασιζεται στις ζωες των Ελληνων ανδρων που θα πολεμησουν. Το ιδιο κανουν και οι συγχρονοι Κυπριοι. Νιωθουν πως ειναι καβαλα στο αλογο επειδη πανε καλα οικονομικα, και τους Ελλαδιτες τους κραζουν. Επειδη αυτα ομως ειναι γεωπολιτικοι συσχετισμοι δυναμεων, και ευκολα μπορουν να αλλαξουν, ξερουμε ολοι καλα πως στην Ελλαδα θα στραφουν για βοηθεια αν τα συμφεροντα των Μεγαλων, ειναι να τους παρατησουν. Τι αγνοουν ολοι αυτη; Την ισχυ. Το θεμα δεν ειναι ποσο μεγαλος εισαι, αλλα τι μπορεις να υποστηριξεις. Παρεμπιπτοντως, αυτη ειναι και μια μεγαλη αληθεια που αγνοουν και οι περισσοτερες γυναικες, καθως δεν αντιλμβανονται τον παραγοντα Δυναμη και τα στοιχεια που τον αποτελουν. Μπερδευουν την Δυναμη με την εξουσια. Μονο οι ανθρωπακοι κυνηγουν την εξουσια για να καλυψουν το εσωτερικο τους κενο επειδη γνωριζουν μεσα τους πως ειναι αδυναμοι ή για να ριξουν καμια γκομενα αφου οι γυναικες δεν μπορουν να αντιληφθουν την διαφορα.
ΕΣ
ωχούύύύ τί βαρετός! βαριέμαι ακόμη και να σε κράξω... θα θυμίσω απλώς, για τελευταία φορά, ότι ένα φεγγάρι εσύ ήσουν εκείνος που επέμενε να μου απαντάει σε ερωτήματα που δεν σου έθετα καν! για την ακρίβεια αναγκάστηκα να στο κάνω λιανά -αφού δεν ήσουν σε θέση να κατανοήσεις τα προφανή, όπως και τώρα- ότι δε με ενδιαφέρει οποιαδήποτε μορφή συνύπαρξης ή διαλόγου μαζί σου, καθότιν θεωρώ ότι είσαι ένας βαρετός βλάκας ολκής και ότι ο τρόπος σκέψης σου είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψης του μέσου μπούλη αστού δούλου, που μόνο γέλωτα μπορεί να μου προκαλέσει... δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που θα μπορούσα συγκεκριμένα εγώ να μάθω από κάποιον σαν και σενα... μπορείς βεβαίως να ζεις με όσες κιτς ψευδαισθήσεις γουστάρεις, παρά ταύτα αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι βλάκας δούλος γεννήθηκες και βλάκας δούλος θα πεθάνεις...
ΔιαγραφήΜου φαινεται αστεια η προταση πως ο Οδυσσεας επεστρεψε στην Ιθακη για να διεκδικησει την εξουσια και την περιουσια που κατειχε. Μονο απο τα χειλη μιας γυναικας θα μπορουσε να εχει βγει. Δηλ, (βλεποντας το με την κυριολεκτικη ερμηνεια των επων) ο Οδυσσεας, παρατησε την Αθανασια, παρατησε το να εχει συζυγο μια θεά και προφανως οσο πλουτο επιθυμουσε, για να γυρισει στην Ιθακη με τις 18 κατσικες και στην μεγαλωμενη πια Πηνελοπη για να εχει εξουσια πανω σε μερικους βοσκους; Ενας ανδρας οπως ο Οδυσσεας, με την δοξα και μεγαλειο και αναγνωριση ολων ανεξαιρετως των Ελληνων, ο ανδρας που κριθηκε ο πιο αξιος για να παρει τα οπλα του θεικου Αχιλλεα, πριν καν σκαρφιστει το τεχνασμα του δουρειου Ιππου και κερδισει τον πολεμο για τους Ελληνες, ενας ανδρας που αν το ζητουσε θα ειχε οποιο βασιλειο στην Ελληνικη επικρατεια γουσταρε και οποιαδηποτε γυναικα για συζυγο του και θα τον παρακαλουσαν μαλιστα, ε αυτος ο ανδρας επεστρεψε στο κατσικοχωρι του για να "διεκδικησει" μαλιστα την εξουσια και την περιουσια του; Ε, οχι δα. Ο Οδυσσεας οπουδηποτε ηθελε θα μπορουσε να φτιαξει ενα βασιλειο εκ του μηδενος. Ο ανδρας δημιουργει, δεν εχει αναγκη να "διεκδικησει". Και ο Οδυσσεας δεν ηταν απλα ανδρας, ηταν ο ιδεατος "ελληναράς" που τα ειχε μεγαλυτερα απο οποιονδηποτε και το απεδειξε επαναλαμβανομενα. Ο μονος ανθρωπος που καταφερε να παει κοντρα σε θεους και δαιμονες και να επιβιωσει. Ο μονος ανθρωπος που πηγε στον Ηλιο και γυρισε. Μπροστα σε οσα περασε ακομα και ο Βουδας ή ο Χριστος φανταζουν μικροι. Ο ενας καλομαθημενος πριγκηπας και ο αλλος παρατησε τον τοπο του επι Ρωμαικης κατοχης και εφυγε. Αυτος ο ανθρωπος λοιπον ειναι ο ιδεατος Ελληνας, το απολυτο προτυπο. Το προτυπο αυτο δεν χτιστηκε για θαυμασμο, παλι λαθος αντιληψη ειναι αυτη. Αυτο το προτυπο χτιστηκε για αποφυγη, κανενας σημερινος Ελληνας δεν θα ηθελε ποτέ κατι να περασει κατι αντιστοιχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σημερινοι Ελληνες δεν προκειται να γινουν ποτέ Οδυσσείς. Μπορουν ομως στην ελληνικη χωρα να βγουν καποιοι ελαχιστοι Οδυσσείς απο μονοι τους. Δεν υπαρχει παιδεια που να δημιουργει Οδυσσεα. Ο Οδυσσεας δημιουργειται απο μονος του, γαλουχειται μεσα στις πιο αντιξοες συνθηκες. Τα Επη ειναι εκει, για να τα διαβαζουν οι επιδοξοι Οδυσσεις και να παιρνουν θαρρος στις δυσκολιες τους. Να θυμουνται τον Οδυσσεα και να λενε: "Α ρε Οδυσσεα, τωρα σε καταλαβαινω τι τραβηξες" διοτι οτιδηποτε και αν τραβαει ενας συγχρονος ανθρωπος, ο Οδυσσεας οχι μονο το εχει περασει αλλα το εχει και υπερβει. Σε γενικο επιπεδο και σε πλανητικη κλιμακα, αυτος ειναι ο ρολος που καλειται να παιξει η Ελλαδα/Ελληνισμος. Μονο ως Οδυσσεας η Ελλαδα μπορει να αλλαξει τον κοσμο, οχι με δυναμη αμιγως πολιτικη,γεωστρατηγικη,οικονομικη κοκ ,αλλα με δυναμη νοητικη και τεχνασμα, το οποιο θα υποστηριχτει απο τις υπολοιπες.
ΕΣ
Θα πάρω θέση σε ότι αφορά το θέμα του σεβασμού.
ΔιαγραφήΣεβασμός είναι η στάση μας απέναντι στην ιδιαίτερη ταυτότητα του άλλου, που του αναγνωρίζουμε έμπρακτα το δικαίωμα να έχει την δική του προσωπικότητα, όπως το απαιτούμε και για την δική μας.
Του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να αναπτύσεται ελεύθερα και δεν του επιβάλουμε τον δικό μας τρόπο ή ιδέα.
Όταν έχουμε έναν ασεβή άνθρωπο ο οποίος αδιαφορεί αν προκαλεί τον άλλον ή και το επιδιώκει, θέλοντας να δημιουργήσει ένταση και να εκκινήσει αντιμαχία, η πράξη του αυτή μπορεί να έχει επίδραση στον αποδέκτη, μπορεί να όχι.
Εξαρτάται από το πως υποδέχεται την ασέβεια (ή και την αγένεια) ο αποδέκτης.
Αν θίγεται από τα λόγια και τις πράξεις του ασεβή, τότε αντιδρά με θυμό και αντεπιτίθεται.
Αν τα λόγια και οι πράξεις δεν τον "αγγίζουν" διότι δεν έχουν δύναμη επίδρασης πάνω στη γνώση και την θέση του, τότε απλά αδιαφορεί.
Εξάλλου, το πρόβλημα το έχει ο ασεβής και όχι ο στόχος του.
Το να αδυνατεί κανείς να σέβεται τον συνάνθρωπο, το να είναι αγενής και το να επιδιώκει την σύγκρουση, δείχνει εσωτερική ανισορροπία. Ένας ισορροπημένος άνθρωπος, δεν έχει ανάγκη να τροφοδοτεί εντάσεις με το περιβάλλον του και να επιχαίρει όταν υπάρχει δυσαρμονία με αυτό.
Αυτός που επιλέγει την απρόκλητη σύγκρουση και χρησιμοποιεί την λογική "αφού μπορώ να είμαι έτσι, θα είμαι", καταχράται τις δυνατότητες που έχει και αδιακρίτως τις χρησιμοποιεί αδιαφορόντας για την αντίδραση που αυτές θα επιφέρουν. Δεν χρησιμοποιεί την σοφία του για λελογισμένη, αναλογική και κλιμακούμενη χρήση των δυνάμεων που κατέχει και πάντα "χτυπά με κανόνια τα σπουργίτια"!
Είναι προφανής η αδυναμία χαρακτήρος ενός ασεβή ανθρώπου. Αυτός είναι που αντιμετωπίζει πρόβλημα συμπεριφοράς και όχι ο αποδέκτης των λόγων και των έργων του.
Αυτός είναι που χαρακτηρίζεται από τις επιλογές του.
Κατά κανόνα, ο ασεβής δεν ανέχεται όταν οι άλλοι του συμπεριφερθούν όπως αυτός. Μονοπωλεί το δικαίωμα της ασέβειας. Η αδυναμία του είναι έκδηλη...
Ωστόσο επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι πρέπει να απολαμβάνουμε την ανοχή και την επιείκεια, αρκεί βέβαια να μην επιτρέπουμε να διαταράσσεται η ομαλότητα και η εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας.
Αν δηλαδή ο ασεβής πραγματώσει σε πράξη την συμπεριφορά του και επιτεθεί σε μια ομάδα ανθρώπων επειδή δεν συμφωνεί με τις δικές τους επιλογές, τότε καμία ανοχή δεν πρέπει να απολαύσει. Θα πρέπει να παταχθεί η πράξη του άμεσα.
Αν επίσης ο ασεβής προχωρήσει σε επίσημες δημόσιες δηλώσεις που θίγουν συνειδήσεις, προσωπικά δεδομένα, ιδέες και πεποιθήσεις άλλων, πρέπει επίσης να εμποδιστεί. Διότι καταχράται την ελευθερία του και βιάζει την ελευθερία των άλλων.
Στον Καταχθόνιο Δαίμονα, γενικά ύπαρχει η ανοχή μέχρι το όριο που αρχίζει να γίνεται η εκμετάλλευσή της.
Πολλές φορές δοκιμάστηκαν τα όρια και η αντίδραση ήταν άμεση.
Δεδομένου ότι όλοι οι συνδαιτυμόνες ανεξαιρέτως, μπορούν να συνδιαλέγονται με άψογο λόγο και πλήθος επιχειρημάτων, δεν υπάρχει κανένας λόγος να καταφεύγει κανείς σε ανοίκειες μεθόδους.
Δεν λείπει από κανέναν η τέχνη του λόγου!
Ας μην υπομαβμίζουμε τους εαυτούς μας. Είμαστε θαυμάσιοι συζητητές με σπουδαία μυαλά, άσχετα αν δεν συμφωνούμε σε όλα. Δεν θα ήταν ωραίο να λέμε όλοι τα ίδια....
ΛΥΚΙΟΣ.
αχχχχ ναι λύκιε, τρ[ου]ομερή αδυναμία χαρακτήρος... βγάλε όξω τα γυμνασμένα μούσκουλα να πιαστούμε οι ασεβείς από δαύτα, δυνατό αγόρι εσύ...
ΔιαγραφήΈλα, μεγάλωσε λίγο. Δεν θέλω να ξεφεύγεις με χαρακτηρισμούς (όπως "βλάκας" κτλ) για κανέναν, διότι όπως είσαι εσύ εύθικτη, έτσι είναι και οι άλλοι.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Χαχααα Χάος. Μου αρέσει και λίγο χάος, ξεκουράζει. Δεν μας κούρασε και λίγο ο πολύτροπος Οδυσσέας. Και αφού δεν αγγίζουν τον Ελεύθερο Στοχαστή οι άγριες επιθέσεις/τρολιές της πότνιας κοκκινοσκουφίτσας, όλα καλά.
ΔιαγραφήΣοβαρά μιλώντας θα πω τα εξής. Είμαι χρησιμοθηρικό άτομο. Αναρωτήθηκα μερικές φορές τι νόημα έχει αυτό που γίνεται εδώ; Υπάρχει ουσία; Υπάρχει ωφέλεια;
Η αναζήτηση ξεκινά τμηματικά, χρειάζεται υπομονή να συλλεχθεί το υλικό, να ελεγχθεί, να περάσει από τα φίλτρα του καθενός μας και να ξαναπεράσει, ο ένας να οξύνει την αντίληψη του άλλου, να φωτιστούν τα σκοτεινά και διφορούμενα σημεία. Είναι ο δρόμος της Μύησης.
Όλοι λοιπόν συνδράμαμε με τον τρόπο και την μέθοδο μας ο καθένας, για να φτάσουμε στο τελευταίο σχόλιο - ντοκουμέντο του Στοχαστή. Και είμαι πολύ ευχαριστημένη που ήμουν στην ομάδα. Ίσως να το έγραφε και χωρίς εμάς. Αλλά δεν θα είχε γίνει η προεργασία και το ένδον σκάψιμο για να αφομοιωθεί.
Ασφαλώς δεν εξαντλήθηκε το θέμα του ιδανικού Ηγέτη.
***
Δ.
Ολοι οι αγενεις και ασεβεις ανθρωποι πιπιλιζουν την ιδια καραμελα: "Ειμαι πολυ ειλικρινης".Η το αλλο: "Εχω εντονη προσωπικοτητα". Οχι, ασεβεις ειστε. Δεν υπαρχει προσωπικοτητα. Και αυτος ο ορος "αστικης ευγενειας" ειναι ευγενικος και εμπεριεχει σεβασμο.
Διαγραφή"παρά ταύτα αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι βλάκας δούλος γεννήθηκες και βλάκας δούλος θα πεθάνεις..."
Νασαι καλα ανωνυμη, καταφερες να μου σχηματισεις ενα υπεροχο χαμογελο. Αυτο ηταν το καλυτερο που μπορουσες να βρεις για να με πληγωσεις σταζοντας το δηλητηριο σου; Βλακας+δουλος+θανατος χωρις βιωση πραγματικης ζωης; "μέσου μπούλη αστού δούλου"; Συνειδητοποιησα λοιπον σημερα πως αλλη μια διαδικασια εφτασε στην ολοκληρωση της. Δεν μπορει πια η κακια να με επηρεασει στο ελαχιστο. Αυτο ομως δεν αναιρει το παραπτωμα της κακιας/προσβολης τιμης
"Αν δηλαδή ο ασεβής πραγματώσει σε πράξη την συμπεριφορά του και επιτεθεί σε μια ομάδα ανθρώπων επειδή δεν συμφωνεί με τις δικές τους επιλογές, τότε καμία ανοχή δεν πρέπει να απολαύσει. Θα πρέπει να παταχθεί η πράξη του άμεσα.
Αν επίσης ο ασεβής προχωρήσει σε επίσημες δημόσιες δηλώσεις που θίγουν συνειδήσεις, προσωπικά δεδομένα, ιδέες και πεποιθήσεις άλλων, πρέπει επίσης να εμποδιστεί. Διότι καταχράται την ελευθερία του και βιάζει την ελευθερία των άλλων."
Η επαναλαμβανομενη ασεβεια κατά των Ελληνων θεωρηθηκε δηλαδη "χαριτωμενη συμπεριφορα" και οχι βιασμος της ελευθεριας των αλλων; Ηταν συνυπαρξη με σεβασμο στις υπαρξεις των αλλων και οχι νταβατζιλικι; Θα αισθανοταν ανετα ενας περιπλανωμενος σχολιαστης να εκφρασει και το δικο του παραπονο και αγωνια για τη ζωη του σε ενα τετοιο χωρο; Αν λυπαμαι για κατι, ειναι που το οριο του μη επιτρεπτου μας προλαβε και το εβαλε η Δ. Το οτι εσωτερικα δεν υπαρχει πια, πιστευω, ενοχληση, επουδενι δεν σημαινει πως θα πρεπει να περναει το μηνυμα της ανεκτικοτητας, διοτι στην ουσια ετσι εκπαιδευεται και επιβραβευεται μια συμπεριφορα απαραδεκτη που θα βαινει εκτραχυνομενη. Οταν κατι το επιτρεπουμε, στην ουσια εκπαιδευουμε τον αλλο πως αυτο που κανει ειναι αποδεκτο. Ασχετως αν τον κατανοουμε και τον νιωθουμε τι περναει
Αν καποιος φτυσει την κορη μου στο δρομο, δεν αποτελει πρεπουσα απαντηση ουτε να της πω: "Τον εαυτο του προσβαλει με αυτα που κανει", ουτε "Ξεχασε το" ουτε "Ελα μωρε, κριμα ταλαιπωρημενος ανθρωπος ειναι και υποφερει". Θα βρεθουμε προσωπο με προσωπο και θα λυθει μια και καλη η διαφορα εκει, με τον οποιο τροπο. Η πραξη του πρεπει να εχει και συνεπειες, διαφορετικα την τον εμποδιζει μετα να κανει και χειροτερα;
ΕΣ
Φτάσαμε λοιπόν στο κρίσιμο σημείο. Ποιά είναι τα όρια της ανοχής και πόσες ευκαιρίες πρέπει να δίνουμε σε ανθρώπους που αδυνατούν ή δεν θέλουν να ελέγξουν το θυμικό τους.
ΔιαγραφήΓια την ιστορία θυμίζω πως η ανώνυμη επέδειξε πολλάκις την ασέβεια, την αγένεια και την αγνωμοσύνη της για την ανοχή μας, εξωθώντας με σε διαγραφή και στον ελέγχο των σχολίων.
θεώρησα πως σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει ο ασεβής νομοτελειακά να εισπράττει να νενομισμένα, αν και πάντοτε θα έπρεπε να δίνεται η ευκαιρία για μετάνοια, συγγνώμη και αυτόβουλη αποκατάσταση σε οποινδήποτε που παρεκτρέπεται.
Ωστόσο η μεγαλοψυχία του Ελ. Στοχαστή ήταν εκείνη που απαιτούσε πολλές φορές να απελευθερώσω τα σχόλια και να δώσουμε δεύτερη και τρίτη ευκαιρία στην ανώνυμη. Ήταν εκείνος που ζητούσε να απαντά ακόμη και στα φαμακερά της βέλη, ασκώντας τον εαυτό του στην υπομονή και την αντοχή, στην ανθρώπινη τοξικότητα.
Υποχώρησα και ελευθέρωσα τα σχόλια, όταν κι εγώ θεώρησα πως για αρκετό καιρό η ανώνυμη επέδειξε μια ευσεβή στάση προς τους κανόνες και τους συνδαιτυμόνες μας.
Η επαναλαμβάνομενη ασέβεια, δεν θεωρήθηκε "χαριτωμένη συμπεριφορά". Αντίθετα ζήτησα να μην ξεφεύγει πάλι, με χαρακτηρισμούς κατά προσώπων.
Αυτή τη φορά, επέλεξα να δοκιμάσω άλλον τρόπο.
Να δείξω ότι οι άνθρωποι αυτοί, δεν μπορούν να μας αγγίξουν με τα τοξικά βέλη που εξακοντίζουν εναντίον μας.
Θέλησα να δείξω ότι η ανοχή μας, επιτρέπει την διολίσθηση αν ακολουθήσει μετάνοια και μεταστροφή ζητώντας αποκατάσταση.
Αντί αυτού, ουδεμία μεταστροφή σημειώθηκε, πράγμα που για μένα ήταν αναμενόμενο.
Η προσβολή των Ελλήνων ωστόσο, δεν επισυνέβη από ξένο μη Έλληνα, όπως τελικά προέκυψε.
Η ίδια παραδέχεται τελικά ότι έχει ελληνική καταγωγή (Πόντια) και απλώς δεν αρέσκεται στην εξιδανίκευση του Έλληνα, πράγμα που οφείλω να σεβαστώ ως μια προσωπική της άποψη.
Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν ορίζω μόνος μου τα όρια ανοχής και αφουγκράζομαι και τις δικές σας αντοχές στην υπομονή.
Ζητώ συγγνώμη προσωπικά από τον Ελέυθερο Στοχαστή και την Δέσποινα, που η ανοχή μου υπήρξε υπέρ του δέοντος ελαστική με την ανώνυμη. Θεώρησα ότι υπήρχε περιθώριο εκούσιας μεταστροφής.
Η ευκαιρία υπάρχει ακόμη για τις επόμενες ώρες, αν και θα ξαναβάλω έλεγχο των σχολίων.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ωραία διατυπώθηκε η κατάσταση και από τους δυο σας. Από την πλευρά μου την αγάπησα την κοκκινοσκουφίτσα και πραγματικά η συμπεριφορά της υπήρξε κόσμια και τρυφερή για αρκετό καιρό. Το οτι επετέθη στον Οδυσσέα και τους ελληνάρες δεν ήταν το κακό. Εξ άλλου κι εγώ μέχρι πρότινος εξαπέλυα μύδρους και έγραφα λιβέλους για τον Οδυσσέα πριν περάσω σε πιο συνολική και βαθιά θεώρηση και ερμηνεία της στάσης του. Κι αυτό σε μεγάλο βαθμό με την βοήθεια όλων σας. (Ας μην θυμηθώ τι έγινε με τον Παλαμήδη.) Κι αν της έκανα την σύσταση να δείχνει σεβασμό για την ιστορία μας και τον λαό μας, ήταν γιατί η ίδια με παραπλάνησε λέγοντας πως δεν είναι Ελληνίδα. Όμως αυτό με τις αδικαιολόγητες, εχθρικές, υβριστικές και βάναυσες επιθέσεις εναντίον του Ελεύθερου Στοχαστή ξεπερνά κάθε όριο. Δεν είναι που ο Στοχαστής είναι αγαπημένος φίλος μας, εξαιρετικά προικισμένος νους και βασικός συνομιλητής του Καταχθόνιου. Όποιος και να ήταν, ό,τι και να ήταν, κανείς δεν έχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται έτσι σε έναν άνθρωπο που ούτε τον πείραξε, ούτε τον έβλαψε και μάλιστα έδειξε πάντα στις επιθέσεις της τέτοια αξιοθαύμαστη στωικότητα, ανοχή και συμπάθεια, σαν να ήταν η κοκκινοσκουφίτσα η έφηβη αδελφούλα του που περνά την φάση της ενηλικίωσης. Είναι γεγονός οτι κάτι την πιάνει την πότνια κοκκινοσκουφίτσα μας. Κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει. Νομίζω, όπως έχω ξαναπεί, πως κάποιες ουσίες χορεύουν τουίστ με την νηφαλιότητα της. Ξεχυλίζουν. Ντόπα. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση. Όπως και να έχει όμως είναι ανεπίτρεπτο. Και της ζητάω να το σταματήσει. Σαν φίλη της που έχω αποδείξει οτι είμαι. Ένα Lonarid N, με κωδεΐνη έστω ας πάρει. Ε, όχι, πότνια νύμφη, δεν είναι συνταγογράφηση. Είναι όπως λέμε πάρε ασβέστιο για τα κόκκαλα και τα δόντια, πάρε σύμπλεγμα b για το νευρικό σύστημα, λίγο παραπάνω C αν καπνίζεις, κλπ.
Διαγραφή***
Δ.
Πραγματι, θα συμφωνησω πως η ιστορια εχει ετσι ακριβως οπως μας την περιεγραψες. Θα ηθελα να διευκρινησω μονο πως οταν ανεφερα "Η επαναλαμβανομενη ασεβεια κατά των Ελληνων θεωρηθηκε δηλαδη "χαριτωμενη συμπεριφορα" δεν το ειπα ως μομφη κατα του διαχειριστη αλλα στο πλαισιο της αναπτυξης της θεσης μη-ανοχης σε σχεση με την θεση "ανοχη". Εχτιζα δηλ το αφηγημα της θεσης. Πιο πολυ κατα εμου θα πρεπει να θεωρηθει παρα για σενα Λυκιε αυτο, καθως εγω ημουν αυτος που φλερταρα περισσοτερο υπερ της θεσης "ανοχης".
ΔιαγραφήΔιαφορετικα θα ελεγα "το θεωρησες;" και οχι ρητορικα "θεωρηθηκε;" Χτιζοντας λοιπον την αλλη θεση, ειδα πως ηταν πιο κοντα στην σωστη απο αυτη που μεχρι τωρα εξεφραζα. Αρα λοιπον δεν πρεπει να δειχνουμε ανοχη διοτι τοτε διολισθαινουμε σε καταστασεις εκτραχυνομενες που θα απαιτουν πιο δραστικα μετρα. Ενας πολεμος δηλ θα μπορουσε να αποφευχθει αν βαζουμε τα ορια μας εγκαιρα και εκει που πρεπει
Ζητω συγνωμη ωστοσο, που εκρινες δεον να ζητησεις συγνωμη για υπερβολικη ανοχη, καθως δεν θεωρω πως εκανες (ή δεν εκανες) κατι που επρεπε. Ευθυνομαι για ασαφη δαιτυπωση. Τα ορια τα βαζουμε εμεις προσωπικα στις ζωες μας και δεν ειναι υπευθυνος ενας για να βαζει ορια στις σχεσεις των αλλων
ΕΣ
Αγαπητοί συνδαιτυμόνες, το 29ο Αναψυκτήριο-Στοχαστήριο άνοιξε και μας περιμένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας περιμένω εκεί...
ΛΥΚΙΟΣ.
διαμαρτύρεται η ναφθαλινιασμένη ομήγυρις, τί περίεργο... λοιπόν καταρχίν να ξεκαθαρίσουμε κάτι... όσο καιρό δεν απαντούσε στις ερωτήσεις που δεν του έθετα ο μπούλης, όλα βαίνανε καλώς, επιτέλους εμπέδωσε εκείνα που παλιότερα του είχα εξηγήσει, καθότιν αργόμπιτος... ξάφνου, τα ξέχασε! όφειλα λοιπόν να του τα ξαναθυμίσω και δεν παίρνω απολύτως τίποτα πίσω, ούτε και υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να απολογηθώ, εξηγούμεθα... τώρα, λύκιε... βρε λύκιε βρε λύκιε, τί πράματα είν αυτά!κανονικά αυτό είναι το σημείο που ως γνήσιος ελληνέζος αρχίζεις να με απειλείς με μηνύσεις! αυτο το πάττερν δεν ακολουθούν οι ομοίοι σου; εξάλλου αποτελεί τεχνική κάποιου προσωκρατικού ελληνέζου φιλόσοφου, έτσι δεν είναι; ή όχι; αντιθέτως εσύ ψιλοκλαψομουνιάζεις ξανά... τεςπα... θα σου το απλοποιήσω όμως, καθότιν πρακτικός τύπος... αυτό που βλέπεις σε μενα, αυτό και θα συνεχίσει να υφίσταται μέσα στα πιξέλια... ονόμασε το όπως θες, δε με ενδιαφέρει καθόλου... οπότε, επιλέγεις μεταξύ των κάτωθι δύο και παρακαλώ θα επιθυμούσα να μου το διατυπώσεις και εσύ -οταν θα αποφασίσεις τι θα επιλέξεις- ακριβώς όπως θα σου το πω... εχουμε και λέμε λοιπόν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ) Ναι σε αποδέχομαι όπως είσαι και θα επιθυμούσα να μείνεις και να συνεχίσεις να σχολιάζεις στον χώρο μου.
Β) Οχι δεν σε αποδέχομαι όπως είσαι και θα επιθυμούσα να φύγεις και να σταματήσεις να σχολιάζεις στον χώρο μου.
σου δίνω τον λόγο μου πως ό,τι κι αν επιλέξεις θα το τιμήσω δεόντως... μέση οδός δεν θα υπάρξει, δια τούτον, τσουζ γουάιζλυ :)
Γνώμη μου είναι, αγαπητέ μου Λύκιε, οτι δεν έχεις να αποφασίσεις για τίποτε. Απλώς ως διαχειριστής δημοσιεύεις ή όχι το εκάστοτε σχόλιο που έρχεται, ανάλογα με τα δικά σου κριτήρια για το επίπεδο και το στυλ που επιθυμείς να έχει ο Καταχθόνιος δαίμονας. Για παράδειγμα τα σχόλια με προσπάθεια μπούλιγκ συνομιλητή μπορούν απλώς να παραλείπονται. Αυτό το λέω εντελώς συμβουλευτικά και η απόφαση είναι ασφαλώς δική σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τάση και η στάση όλων μας είναι πάντα ολοποιητική και ολοποιούσα τον κερματισμό. Όμως χωρίς να παραβιάζουμε τις βασικές αρχές μας.
Δ.
Ακριβώς αυτή είναι η θέση μου αγαπητή Δέσποινα, που με πρόλαβες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός του ότι είμαι ο πλεόν ακατάλληλος για να ασκηθεί ο οποισδήποτε εκβιασμός, δεν μου αρέσει καθόλου να απαιτεί κάποιος να αλλάξουν οι άλλοι και όχι ο ίδιος.
Ωστόσο, δεν αποκλείω την πρόσβαση στον χώρο σε κανέναν.
Διατηρώ όμως το δικαίωμα να μην δημοσιεύω τα σχόλια που δεν σέβονται τον χώρο μου.
Συνεπώς ο έλεγχος των σχολίων ήρθε και θα παραμείνει, με ότι αυτό συνεπάγεται για την αμεσότητα των δημοσιεύσεων. Κάνω όμως ότι καλύτερο μπορώ.
ΛΥΚΙΟΣ.
α μάλιστα, επιλέγεις λοιπόν το Α λύκιε, αλλά είσαι πολύ εγωιστής για να το παραδεχτείς άμεσα, οκ :) αλλά για να καταλάβω όμως, ο έλεγχος σχολίων επέστρεψε γιατί ειπώθηκε η λέξη βλάκας σε κάποιο από αυτά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως κάποιος δεν το είδε ή το ξέχασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτω από κάθε ανάρτηση γράφει:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
Ακριβώς αυτό εφαρμόζεται.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
α σοβαρά ε; αυτό ακριβώς εφαρμόζεται αλλά όχι με όλους :) διότι δε σε είδα ποτέ λύκιε να τα επισημαίνεις αυτά και στον φίλο σου τον ελ στοκ, ο οποίος υπήρξε επίσης υβριστικός και προσβλητικός και δεν είναι η πρώτη φορά... αντιθέτως, θα έλεγα ότι χαίρει της ...ασυλίας σου και είναι εξαιρετικά εξώφθαλμο αυτό... ξέρεις θα ήτανε περισσότερο έντιμο αν παραδεχόσουνα το πασιφανές, ότι δλδ είστε μια φράξια εδώ στον χώρο σου η οποία λειτουργεί με κανόνες αγέλης... το να κρύβεσαι πίσω από δήθεν προτάσεις και συμβουλές των υπολοίπων της αγέλης ή πίσω από κατά περίπτωσιν τσιτάτα του ιστολογίου, δε σε τιμά και τόσο...
ΔιαγραφήΘα ήθελα να μου υποδείξεις που ακριβώς και με ποιά λέξη, γίνεται υβριστικός ο Ελεύθερος Στοχαστής.
ΔιαγραφήΑσφαλώς αν υπάρχει τέτοια, θα είναι επίμεμπτη αν αποτελεί μιαν απρόκλητη επίθεση σε βάρος σου και όχι αμυνόμενος σε δική σου. Εγώ πάντως δεν έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο μέχρι τώρα.
Ουδείς επιχαίρει της ασυλίας μου, αντιθέτως εσύ έχεις απολαύσει πολλάκις την ανοχή και την κατανόησή μου, αγαπητή ανώνυμη.
Λοιπόν για να το κλείσουμε εδώ το θέμα και να προσωρήσουμε στο επόμενο Αναψυκτήριο, ας μείνουμε στο ότι ασφαλώς και παραμένεις στον χώρο μας, αρκεί να μην χρησιμοποιείς επιθετικές και υβριστικές εκφράσεις που προσβάλλουν τους άλλους.
Έπειτα μπορείς να απαιτήσεις κι εσύ το ίδιο για αυτούς (αν ποτέ συμβεί, που δεν θα το επιτρέψω για κανέναν).
ΛΥΚΙΟΣ.