Αγάπη. Παγίδα ή δώρο της ανθρωπότητας

Γράφει ο Αλκιρέας Αγγελονικήτας
 Αρκετές φορές από τότε που ξεκινήσαµε την επικοινωνία σε αυτό το χώρο, έχω αναφερθεί στην έννοια της αγάπης… Και κάθε φορά που το κάνω, ανακινώ µια ιδιαίτερη δυναµική µέσα σας η οποία έχει πολλαπλές προεκτάσεις… Κι αυτό διότι από µικροί µάθαµε να χρησιµοποιούµε µια λέξη σαν αυτή, χωρίς να γνωρίζουµε ακριβώς τη σηµασία της και τη δυναµική της τόσο σε µας τους ίδιους, όσο και στους άλλους γύρω µας ή και στο ίδιο το σύµπαν… Ακόµη και τώρα που ξεκίνησα να γράψω αυτό το άρθρο, νοιώθω αρκετή δυσκολία πώς να τα εκφράσω όλα αυτά, σε λέξεις και νοήµατα ικανά να δηµιουργήσουν µια πλήρη αντίληψη για αυτή την έννοια… ∆ιότι πράγµατι είναι απορίας άξιο, πως συνέβη και ο άνθρωπος για µια έννοια σαν αυτή, χρησιµοποιεί µια µονάχα λέξη… Μια απορία η οποία γίνεται αντιληπτή µόλις αρχίσουµε να αντιλαµβανόµαστε τι πραγµατικά συµβαίνει µε την «αγάπη»… Τι είναι… πως λειτουργεί… πως γίνεται αντιληπτή στον άνθρωπο και ποια είναι η φύση της… Αν όµως αγνοούµε την πηγή αυτής της έννοιας, είναι αδύνατον να την αντιληφθούµε σε όλο της το βάθος… Μια πηγή που κρατείται κρυφή από την ανθρωπότητα για πάνω από 24.000 χρόνια για λόγους που θα αντιληφθείτε σε λίγο… ∆ιότι αυτό ακριβώς συµβαίνει… Κάποιοι κράτησαν κρυφή αυτή τη γνώση για δικά τους συµφέροντα… Τα οποία θα αρχίσετε να αντιλαµβάνεστε µόλις ξεκινήσετε να αποκωδικοποιείτε την φύση αυτής της δύναµης και την πραγµατική της διάσταση µέσα στην ολική δηµιουργία… Ας ξεκινήσουµε λοιπόν το ταξίδι µας σε αυτή τη µαγική έννοια που περιέχεται στη λέξη «αγάπη» την οποία ενώ την αναφέρουν όλοι, αγνοούν παντελώς το βάθος και την πηγή της προέλευσής της… Και για να ξεκινήσουµε ας δούµε από πού προέρχεται αυτή η λέξη. Η λέξη «αγάπη» λοιπόν, προέρχεται από µια άλλη λέξη την οποία ενώ την βρίσκετε συνεχώς µπροστά σας, είναι αδύνατον να την συνδέσετε µαζί της διότι όλοι όσοι την χρησιµοποιείτε αγνοείτε τη φύση και τη λειτουργία της… Όλοι ουδενός εξαιρουµένου… Και αυτό διότι πρώτον µέχρι πρόσφατα ήταν σχεδόν αδύνατον να την κατανοήσετε σαν τέτοια… και δεύτερον διότι αν σας το εξηγούσε κάποιος που γνώριζε σχετικά, θα έπρεπε να σας εξηγήσει και τα υπόλοιπα που σας έκρυβε για τον τρόπο που τη χρησιµοποιούσε… Και η λέξη από την οποία προέρχεται η «αγάπη» είναι η λέξη «άγω» δηλαδή γίνοµαι αγωγός, δηλαδή γίνοµαι το µέσον από µέσα από το οποίο θα διέλθει κάτι…
Η λέξη «αγάπη» δηλαδή, είναι ένα λεκτικό παράγωγο, το οποίο κανονικά θα έπρεπε να χρησιµοποιείται εννοιολογικά µε δεκάδες άλλους τρόπους κάθε φορά και όχι µονάχα µε µια ξερή λέξη. Τρόπους και παράγωγες λέξεις, οι οποίοι να περικλείουν και την έννοια αλλά και το συναίσθηµα το οποίο παράγουν µέσα µας… Τις λέξεις που θα έπρεπε να χρησιµοποιούµε για όλα αυτά θα τις πούµε σε λίγο… Προς το παρόν όµως ας δούµε τι ακριβώς σηµαίνει η ίδια η λέξη… «Αγάπη» λοιπόν είναι µια κατάσταση κατά την οποία όταν περιέλθει ένα άτοµο, γίνεται αγωγός… ∆ηλαδή τι αγωγός γίνεται; Μέχρι σήµερα τη λέξη «αγωγός» τη χρησιµοποιούµε όταν θέλουµε να περιγράψουµε το µέσον µέσα στο οποίο κινείται ένα υγρό ή ένα ενεργειακό µέσο… Περιγράφουµε για παράδειγµα ένα στρογγυλό σωλήνα µέσα από τον οποίο περνά νερό και τον ονοµάζουµε αγωγό νερού… ή ακόµη περιγράφουµε τους µεταλλικούς σωλήνες διαφόρου διατοµής, µέσα από τους οποίους διέρχονται ενεργειακά πεδία όπως ηλεκτρονικής µορφής πληροφορίες (data) ή το ηλεκτρικό ρεύµα και τους ονοµάζουµε καλούς αγωγούς (όταν αφήνουν να διέλθει ενεργειακό πεδίο) ή κακούς αγωγούς (όταν αποκόπτουν την επικοινωνία µεταξύ δύο ενεργειακών σωµάτων)… Άρα η «αγάπη» λοιπόν είναι µια κατάσταση και όχι συναίσθηµα… Τότε γιατί είναι γνωστή σε µας σαν συναίσθηµα και πως µπορεί να συνδεθεί αυτό που γνωρίζαµε µέχρι σήµερα µε αυτό που µαθαίνουµε τώρα … Το ανθρώπινο σώµα αγαπητέ αναγνώστη, είναι ένα τέλειο ενεργειακό πεδίο, το οποίο µπορεί να γίνει αγώγιµο ή όχι, σε κάθε µορφής ενέργεια που υπάρχει στο σύµπαν… Και όχι µόνο αυτό… Η νόηση η οποία διαχειρίζεται το υλικό µας σώµα, δηλαδή η ψυχή µας ή το πνευµατικό µας κέντρο το οποίο λειτουργεί µέσω της σύνθεσης λογικής και συναισθήµατος, είναι ικανή να γίνεται «ενεργειακή αντλία» λειτουργώντας έτσι µε διπλό τρόπο… Να αντλεί ενέργεια από κάπου ή να την διοχετεύει κάπου µέσω της αγωγιµότητας του σώµατός της… Στην πραγµατικότητα ούτε το σώµα της είναι απαραίτητο… Όµως παρεµβαίνει και µπορεί κάτω από προϋποθέσεις να επιταχύνει ή να επιβραδύνει τη ροή της ενέργειας αυτής… Το ίδιο το ανθρώπινο σώµα δηλαδή, µε την κατάλληλη διεργασία, µπορεί να µετατραπεί σε ένα άριστο αγωγό ενέργειας ο οποίος µπορεί να λειτουργεί αµφίδροµα… ∆ηλαδή να «στέλνει» ή να «ρουφάει» ενέργεια κάπου ή από κάπου… Κι αυτό το κάπου µπορεί να είναι οτιδήποτε… Μπορεί να είναι ένα άλλο σώµα, µια κατάσταση, ένας οργανισµός από ανθρώπους, ένα έθνος, κράτος, εκκλησία, πλανήτης ή χρόνος… Ναι αγαπητέ µου αναγνώστη… Η νόηση του ανθρώπου, µε τη χορηγία του ανθρώπινου σώµατος, είναι ένας ενεργειακός εναλλάκτης ο οποίος µπορεί να διαχειρίζεται ενέργεια της οποίας τη ροή, ρυθµίζει η κατάσταση µε το όνοµα «αγάπη»… Άπειρες ποσότητες ενέργειας, σε απίστευτες ταχύτητες και χρόνους, µπορεί να τις αντλήσει από και προς οπουδήποτε… Και όλο αυτό ορίζεται µε την γνωστή σε όλους µας γενική ονοµασία «αγάπη»… Τι περίεργο αλήθεια… Να αγνοούµε µέχρι σήµερα τη φύση της κατάστασης αυτής, ενώ όλοι µα όλοι συµµετέχουµε καθηµερινά σε χιλιάδες παραλλαγές της διαδικασίας της… Μιας διαδικασίας που δυσκολευόµαστε να αντιληφθούµε και που κάποιοι εσκεµµένα µας βάζουν άβουλα να την χρησιµοποιούµε προς όφελός τους, ενώ εµείς οι ίδιοι, τα «εργαλεία» τα οποία διαχειρίζονται όλη αυτή την κατάσταση, κοιµόµαστε ύπνο βαθύ αιώνες τώρα… ∆ηλαδή τι κάνουµε; Το κυριότερο που κάνουµε είναι να «προσαγαπούµε», δηλαδή να κατευθύνουµε -εν αγνοία µας ή µη- ενέργεια προς κάποια σηµεία, άτοµα ή οµάδες ατόµων οι οποίοι µας το ζητούν… ∆εύτερον που κάνουµε είναι να «απαγαπούµε» δηλαδή µε τη συµπεριφορά µας να αντλούµε ενέργεια από άτοµα για δικό µας ή άλλο συµφέρον, µε πλήρη άγνοια η έλλειψη συνείδησης για το τι κάνουµε… Και το τρίτο να «διαγαπούµε» δηλαδή να γινόµαστε αντλίες όπου αντλούµε ενέργεια από µια µεγάλη οµάδα ατόµων και να τη διοχετεύουµε σε ένα µεγάλο έργο ή µια µεγάλη οµάδα ανθρώπων που την χρησιµοποιεί εν αγνοία µας… Είναι µονάχα αυτές οι τρεις λέξεις που µπορούν να περιγράψουν την κατάσταση της αγάπης; Φυσικά και όχι… Υπάρχει η «παραγάπη» η οποία ισοδυναµεί µε «κλέψιµο» ενέργειας από κάπου µετά από παραπλάνηση ή η «αµφαγάπη» η οποία αποτελεί την αµοιβαία ανταλλαγή ενέργειας για παράδειγµα κατά την ερωτική πράξη, όπως και πολλές ακόµη οι οποίες περιγράφουν όλη αυτή την κατάσταση ενεργειακής ανταλλαγής από µας…  Και το συναίσθηµα; Αυτό το συναίσθηµα της «αγάπης» που γνωρίζουµε πού υπάρχει; Πότε συµβαίνει; Που βρίσκεται, τι είναι και πώς λειτουργεί; Το συναίσθηµα αυτό αγαπητέ αναγνώστη, είναι µια εσωτερική γαλήνη ή µια ελαφρά ηδονή που βιώνουµε, όταν το ενεργειακό πεδίο διέρχεται από µέσα µας… Τη στιγµή δηλαδή που η νόησή µας, βρίσκεται στην διαδικασία αγωγής ενέργειας, αυτή η ενέργεια θα διέλθει µέσα από το δικό µας σώµα… Η διέλευση λοιπόν αυτή, θα δηµιουργήσει ένα αίσθηµα ευφορίας και αγαλλίασης, εσωτερικής γαλήνης και ευδαιµονίας το οποίο καταγράφεται από τις αισθήσεις µας… Όµως όλο αυτό, είναι απλά η καταγραφή της κατάστασης και όχι η κατάσταση αυτή καθ εαυτή… ∆ηλαδή, οι αισθήσεις από το σώµα µας, καταγράφουν τη διέλευση της ενέργειας µέσω µιας εσωτερικής διαδικασίας που σε µας γίνεται αισθητή από την παραγωγή βιολογικών συστατικών και ουσιών όπως ορµονών, οι οποίες µας αναπτύσσουν το αίσθηµα αυτό της χαράς ή την απουσία της… ∆ηλαδή η αγάπη την οποία γνωρίζουµε και συζητάµε µέχρι σήµερα, είναι εντελώς άσχετη µε την αγάπη σαν κατάσταση; Όχι εντελώς… Υπάρχουν όµως αρκετές διαφορές… Και οι περισσότερες διαφορές αυτές βρίσκονται στον τρόπο που τη διαχειριζόµαστε… Πως συµβαίνει αυτό… Είδαµε ότι η «αγάπη» είναι κατάσταση ενεργειακής ανταλλαγής και όχι συναίσθηµα… Μια κατάσταση στην οποία µπορεί κάποιος να εισέλθει συνειδητά ή ασυνείδητα… ∆ηλαδή κάποιος µπορεί να γίνει ενεργειακός αγωγός, γνωρίζοντας ακριβώς τι κάνει και για ποιον το κάνει ή πάλι να συµµετέχει σε όλο αυτό έχοντας πλήρη άγνοια… Πως µπορεί να γίνει αυτό… Το βασικό που οφείλουµε να γνωρίζουµε για την αγάπη, είναι ότι η κατάσταση αυτή είναι διαχείριση ενέργειας η οποία µας αφήνει ένα αίσθηµα ευφορίας ή ηδονής… Το πρώτο δηλαδή που οφείλουµε να συνειδητοποιήσουµε είναι τι µας συµβαίνει; Θέλουµε να αισθανθούµε απλά το συναίσθηµα αυτό της ηδονής λόγω του ότι υπάρχει µέσα µας ένα κενό που προκαλεί εσωτερικό πόνο ή πραγµατικά θέλουµε να τροφοδοτήσουµε κάποιον µε συµπαντική ενέργεια… ∆ιότι η ενέργεια της αγάπης, είναι η συµπαντική ενέργεια µέσω της οποίας δηµιουργούνται τα πάντα… Υλοποιούνται και παίρνουν µορφή, µικρά ή µεγάλα πράγµατα, καταστάσεις και οράµατα δικά µας ή άλλων… Η τροφοδοσία όµως αυτή γίνεται βουβά, άηχα, χωρίς τυµπανοκρουσίες και έπαρση… αλλιώς όλη η διαδικασία ακυρώνεται ή ακόµη και αντιστρέφεται… Η κατάσταση της αγάπης δηλαδή είναι µια νοητική κατάσταση στην οποία εισερχόµαστε εµείς, µέσα από την οποία τροφοδοτούµε µε συµπαντική ενέργεια όχι τον εαυτό µας, αλλά κάποιον άλλον… άνθρωπο, ζώο, φυτό, κατάσταση, σχέση ή οτιδήποτε… Είναι ένα δώρο που κάνουµε µέσα από την ψυχή µας, χωρίς να περιµένουµε ανταµοιβή ή εξαργύρωση της πράξης µας µε κάποιο τρόπο… Αν υπάρχει αντίτιµο, η όλη διαδικασία είναι κενή… άχρηστη… αφήνοντας και το αντικείµενο της «αγάπης» µας αλλά και εµάς τους ίδιους «άδειους» από ενέργεια και κενούς από συναισθήµατα… Και τότε τι συµβαίνει… Τότε, εµείς, οι οποίοι ξεκινήσαµε αυτή τη διαδικασία της τροφοδοσίας κάποιου, έχοντας όµως στο µυαλό µας κάποιο αντίτιµο µικρό ή µεγάλο, αντιλαµβανόµαστε την ενεργειακή κενότητα στην οποία έχουµε εισέλθει και αντιστρέφουµε τους όρους ζητώντας «ενέργεια» από το «θύµα» µας… Πως γίνεται αυτό… Πλησιάζουµε το θύµα µας και του µιλάµε µε λόγια και κινήσεις γλυκά και ευγενικά ώστε να τον ηρεµήσουµε… Αναφέρουµε λέξεις κλειδιά µέσα στις οποίες είναι απαραίτητα η λέξη αγάπη και τον αναγκάζουµε να στρέψει την προσοχή µας επάνω µας… Στην ουσία «ζητιανεύουµε» αγάπη ή «παραγαπούµε» µε ένα παραπλανητικό τρόπο ο οποίος αναγκάζει το θύµα να µας συµπαθήσει και να αρχίσει να µας τροφοδοτεί µε ενέργεια… Το άτοµο εκείνη τη στιγµή αισθάνεται αυτό που του λες, δηλαδή νοιώθει µια εσωτερική γαλήνη και θαλπωρή από τα λόγια σου διότι µετατρέπεται σε «αγωγό ενέργειας»… Όµως στην ουσία εκπαιδεύεται κι αυτός να χρησιµοποιεί αυτό τον γλοιώδη πλάγιο τρόπο της ενεργειακής επαιτείας… Ένα ενεργειακό βαµπίρ, εκπαιδεύει κάποιον άνθρωπο να γίνεται επαίτης αγάπης µε ένα τρόπο που θα τον αφήνει στη συνέχεια κενό… Γιατί; ∆ιότι αγνοεί τι κάνει… Η συνείδησή του εκείνη τη στιγµή είναι απούσα και απλά αντιγράφει µια διαδικασία που ακολουθεί ένα ενεργειακό βαµπίρ… Πως το λέω αυτό; Πως το ξέρω και τολµώ να αναφέρω κάτι τέτοιο για τους ανθρώπους που µιλάνε για αγάπη… Αγαπητέ αναγνώστη, υπάρχει ένας απλό βασικός κανόνας στην ανταλλαγή ενέργειας… Οι άνθρωποι που γνωρίζουν την αγάπη, είναι πάντοτε γεµάτοι από αγάπη… Και αυτοί αλλά και όσοι είναι δίπλα τους, στον περίγυρό τους… Για αυτό, πριν αποφασίσεις να κρίνεις κάποιον δες τα παιδιά του, την οικογένειά του και τους οικείους του… Οι σχέσεις που έχουν οι άνθρωποι της πραγµατικής αγάπης µε τα παιδιά τους είναι άριστες σε όλο τους το βάθος… Υπάρχει γύρω τους ένα ενεργειακό πεδίο «γεµάτο» όπου τα πάντα φωνάζουν για υγεία, ζωτικότητα, χαρά και ευηµερία… Αντίθετα οι άνθρωποι που µιλάνε για συναίσθηµα αγάπης στην ουσία αγνοούν την έννοιά της… Γιατί; ∆ιότι η αγάπη είναι βουβή… ενώ αυτοί φωνάζουν… ∆ες τη σχέση που έχουν µε τα παιδιά τους… Οι περισσότεροι από αυτούς τα έχουν εγκαταλείψει από νωρίς –ουσιαστικά ή υποκριτικά- για προσωπικούς λόγους οι οποίοι βασίζονται σε δικαιολογίες του Εγώ τους… Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν ανάµεσα σε ανθρώπους τους οποίους εκµεταλλεύονται µε οποιοδήποτε µικρό ή µεγάλο τρόπο… Εξαρτώνται οι ίδιοι από τους οικείους τους ή αναγκάζουν υποσυνείδητα τους οικείους τους να γίνονται εξαρτηµένοι από αυτούς… Οι ίδιοι, είναι πάντα µε µια καλή κουβέντα και ένα χαµόγελο για όλους… Τις περισσότερες φορές που θα τους συναντήσεις θα τους βρεις µέσα στη χαρά… Αν τους ρωτήσεις για τον Εαυτό τους και τα συναισθήµατα τους θα σου απαντήσουν σαν µεγάλοι πνευµατικοί δάσκαλοι… Όµως αν κοιτάξεις γύρω τους θα δεις µονάχα καταστροφή… Υποκρισία και καταστροφή η οποία γίνεται ακόµη πιο ηχηρή όταν τους το αναφέρεις και τους φέρεις αντιµέτωπους µε τη συνείδησή τους… Εκεί θα καταλάβεις τη µεγάλη απουσία τους… Γιατί συµβαίνει αυτό µε την αγάπη; Σας έχω ξαναπεί για την ενέργεια διατήρησης… Θυµάστε… τη στιγµή της υλοποίησής του δικού µας ή του όποιου σώµατος ανθρώπου ή κατάστασης στον αισθητό κόσµο, χρειαζόµαστε ένα ελάχιστο ποσό ενέργειας για να διατηρηθεί σε µορφή, εκείνα τα εκατοµµυριοστά του δευτερολέπτου που εµφανίζεται… Αυτή η ενέργεια της «διατήρησης» είναι συµπαντική και δηµιουργείται νοητικά µέσα στην 4η διάσταση… Αν αυτή απουσιάσει, τότε το αντικείµενο της υλοποίησής µας διατρέχει κίνδυνο να αποσταθεροποιηθεί, να καταρρεύσει και σταδιακά να χαθεί από το αισθητό µας πεδίο… Μπορεί όλη αυτή την ανάλυση, οι περισσότεροι που ασχολούνται µε την «παραγάπη» δηλαδή την κλοπή ενέργειας από τους άλλους να µη τη γνωρίζουν, όµως γνωρίζουν το αποτέλεσµα… Πως το γνωρίζουν; Οι περισσότεροι από αυτούς, εκπαιδεύτηκαν από τους γονείς τους χωρίς να το συνειδητοποιούν… αντιγράφοντας απλά συµπεριφορές… Πως; Κάνοντάς τα παιδιά τους να εστιάσουν επάνω σε ένα δικό τους όραµά ή στόχο… Είναι κακό να προκαλείς την εστίαση του παιδιού σου σε ένα δικό σου στόχο; Όχι απλά κακό, αλλά εγκληµατικό… Και όχι απλά εγκληµατικό, αλλά ασυνείδητα εγκληµατικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα… Γιατί; Τα παιδιά οφείλεις να τα εκπαιδεύεις να εστιάζονται στο δικό τους στόχο… και όχι στο δικό σου… Ακόµη και αν αφορά το δικό τους µέλλον, η εστίαση στον δικό σου προσωπικό στόχο, τον οποίο απέτυχες εσύ να υλοποιήσεις και τον προσπαθείς τώρα µέσω των παιδιών σου, κάνει τα παιδιά ενεργειακούς επαίτες και συναισθηµατικά κενούς ανθρώπους… Πως; Με την αγάπη σου… Με αυτή την γλοιώδη και αρρωστηµένη αγάπη η οποία εκπαιδεύει το παιδί να χρησιµοποιεί τους άλλους για δικό του όφελος… Πρώτο βήµα είναι να χειραγωγείς το παιδί σιωπηρά… Το µαθαίνεις να δέχεται και να ενστερνίζεται το στόχο του άλλου, σαν προσωπικό δικό του… Και ύστερα το εκπαιδεύεις να εστιάζει σε αυτόν µέσω της αγάπης των άλλων… Μαθαίνει δηλαδή το παιδί, να αποδέχεται να ακολουθήσει το στόχο του γονιού και ύστερα δέχεται να γίνει αγωγός της δικής του προσωπικής παιδικής αγάπης στα σχέδια του γονιού του… Άβουλα, υποταγµένο, εκπαιδεύεται έτσι ώστε όταν µεγαλώσει να χρησιµοποιεί κάποιο «διπλωµατικό» τρόπο ώστε να πείθει τους γύρω του να αγαπήσουν τους σκοπούς του, τους οποίους στη συνέχεια -εισερχόµενοι σε «προσαγάπη»- τους τροφοδοτούν µε ενέργεια συνεχώς… Σε κατάσταση δηλαδή τροφοδοσίας ενέργειας… Η Αγάπη αγαπητέ αναγνώστη, είναι η µόνη δωρεάν ενέργεια, η οποία χρησιµοποιείται αιώνες τώρα από τους εκάστοτε ηγέτες, για να υλοποιήσουν τα έργα τους και τα οράµατά τους… Και όλη αυτή η διαδικασία γίνεται ασυνείδητα… Φαντασθείτε εµένα εδώ… Φανταστείτε µε να εµφανίζοµαι και να σας αρχίζω να σας µιλώ για αγάπη και φως… ένας νους σαν τον δικό µου να σας χειραγωγήσει από την αρχή µε λόγια καλοσύνης και συµπόνιας και αγάπης ώστε να στραφείτε µε συµπάθεια στο έργο µου… Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι πάντοτε υποκριτικά ήρεµος και γεµάτος καλοσύνη µέχρι να σας κάνει να αγαπήσετε όλοι αυτό που δηµιουργεί… Να το ενστερνιστείτε για δικό σας… Το συναίσθηµα της αγάπης που θα αναπτυχθεί µέσα σας σε µια τέτοια διαδικασία, θα σας χαρίσει γαλήνη και ηρεµία… Μια ηρεµία η οποία θα είναι εντελώς άσχετη µε τα δικά σας οράµατα και τη δική σας ζωή… Γιατί; ∆ιότι θα έχω φροντίσει να σας δηµιουργήσω το κατάλληλο φοβικό πεδίο γύρω σας το οποίο θα σας αναγκάζει να καταστρέφετε µόνοι σας όλα τα δικά σας έργα και να εστιάζεστε στα δικά µου… η κενότητα που θα προκύπτει µέσα σας από αυτή την καταστροφή θα είναι το κίνητρο για να έρθετε και να µείνετε κοντά µου… Ξέρετε πόση ενέργεια µπορώ να αντλήσω από την αγάπη σας; Μπορώ να δηµιουργήσω θρησκείες που να διατηρηθούν αυτόµατα σε λειτουργία για αιώνες… Μπορώ να δηµιουργήσω παγκόσµια κινήµατα παράλληλα που όλα να οδηγούν στα δικά µου σχέδια τα οποία αν και θα έχω σχεδιάσει µε προσοχή θα σας τα κρατώ κρυφά… Θα ντύνω -τις καταστάσεις που θα θέλω παραπλανητικά να σας οδηγήσω- µε ονόµατα γαλήνης, ανέλιξης, πνευµατικής υπόστασης µέσα από άγνωστες σε σας έννοιες όπως είναι οι διαστάσεις και ο χρόνος… Μπορώ να σας χειραγωγήσω έτσι και να υποτάξω τις συνειδήσεις σας, στέφοντας τη νόησή σας στα δικά µου έργα τα οποία θα έχετε αποδεχθεί στο βάθος τόσο πολύ, ώστε θα σας είναι αδύνατον να αντισταθείτε και να τα αρνηθείτε στα σηµεία… Αν σας έχω χειραγωγήσει µέσα στην αγάπη, θα σας έχω κάνει εξαρτηµένους από το ενεργειακό µου χάδι… «βαποράκια της αγάπης» σε ένα κόσµο που θα τον έχω σχεδιάσει έτσι ώστε κι αν ακόµη µάθετε λεπτοµέρειες των σχεδίων µου θα σας είναι πολύ εύκολο να τις δικαιολογήσετε… Η ζήτηση της εσωτερικής γαλήνης σε ένα εικονικό φοβικό κόσµο είναι γιγαντιαία… Πολλοί από τους ανθρώπους που συναναστρεφόµαστε, έχουν ζήσει όλη τη ζωή τους χωρίς να αγαπήσουν κάποιον πραγµατικά… Και αυτό είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουν από την πρώτη στιγµή… Ακόµη κι εσείς, δηµιουργήστε µια λίστα µε όλους όσους έχετε ρωτήσει «µ αγαπάς» και ξεκινήστε… Ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη αυτή τη στιγµή ανήκουµε σε αυτή την κατηγορία… Του να µην έχουµε αγαπήσει κάποιον ποτέ… Βαρύ ε; Ίσως… Αλλά εδώ οφείλουµε να λέµε τα πράγµατα όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαµε να είναι… Και τώρα θα ρωτήσετε… Και τι να κάνω; Σας το ξαναλέω λοιπόν… Η αγάπη είναι βουβή… Έχετε κοιτάξει ποτέ στα µάτια ένα µωράκι ή ένα µικρό ζωάκι; ∆οκιµάστε να το «αγαπήσετε» χωρίς αντίτιµο… Χωρίς να περιµένετε αντάλλαγµα από αυτό… Άνευ όρων… Και τη στιγµή που το κάνετε καταγράψτε το συναίσθηµα που λαµβάνεται (διότι έτσι το αντιλαµβάνεστε µέσα σας) και αρχίστε να το αναπαράγετε στα πάντα γύρω… Στα λουλούδια, στα πουλιά, στα σύννεφα, στις σταγόνες της βροχής, στο φως του ήλιου, στον διπλανό σας, στο ίδιο σας το σώµα, στον Εαυτό σας… Προσπαθώντας να καταγράφετε πάντα το ίδιο συναίσθηµα… Αρνηθείτε όµως πεισµατικά να «αγαπήσετε» κάποιον που σας το ζητάει… Γιατί; ∆ιότι εκείνη τη στιγµή τον καταστρέφετε… τον µετατρέπετε σε βαµπίρ χωρίς να το συνειδητοποιείτε… Και τι να κάνετε; Εκπαιδεύστε τον να αγαπάει απλά πράγµατα χωρίς αντίτιµο… Στα µεγάλα σχήµατα πάντα υπάρχει αντίτιµο… Η αγάπη σας προς µεγάλες οµάδες κρύβει φοβικά συναισθήµατα εγκατάλειψης ή επιβίωσης… ξεχάστε τις… Οι µεγάλες οµάδες µπορούν να σας δώσουν πολλά πράγµατα αλλά όχι αγάπη… Ξεκινήστε και εκπαιδεύστε τον Εαυτό σας να αγαπάει τα µικρά από τα οποία είναι αδύνατον να υπάρξει αντίτιµο… Και ύστερα, αγαπήστε χωρίς όρους όλους τους δικούς σας… Ξεκινήστε από τα παιδιά τα δικά σας, των γνωστών σας… των γύρω σας… Είναι τα µόνα που µπορούν να µας µάθουν να αγαπάµε… Να γινόµαστε αγωγοί και να άγουµε ενέργεια προς το στόχο µας… Μια ενέργεια που χαρίζει σε όλα ζωτικότητα και σε µας ευτυχία και γαλήνη… Έτσι απλά, χωρίς να περιµένουµε ένα έπαινο, ένα µπράβο, ένα χάδι… Γιατί το καλύτερο χάδι είναι εκείνο που σου δωρίζεται χωρίς να το απαιτείς… Το καλύτερο χάδι είναι απ τον ίδιο σου τον Εαυτό µέσα σου… Η άνευ όρων αγάπη προς τα πάντα γύρω σου, είναι το χάδι που χαρίζεις µέσα σου… Είναι το µόνο δώρο προς τον Εαυτό σου… δώρο ολόκληρης της ανθρωπότητας προς το µέλλον σου…
Πηγή: http://codepetalouda.blogspot.gr/

Άρθρο καθ΄υπόδειξη Στοχαστή.