ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Γράφει ο ΛΥΚΙΟΣ.

  Ζούμε ήδη μια σε εποχή, που τα κοινωνικά και πολιτισμικά κεκτημένα της Ελληνικής κοινωνίας, καταστέλλονται ή αναιρούνται. Η κοινωνία των Ελλήνων βρίσκεται απειλούμενη και εκβιαζόμενη, στην μέγγενη των τευτονοσιωνιστών και των νεοταξιτών της Ευρώπης. Αν και οι Έλληνες έχουν επιδείξει μεγάλη αντοχή σε  κακόβουλες διαβολές και επιβουλές που υπέστησαν από εξωγενείς παράγοντες, κατορθώνοντας έτσι να επιβιώσουν αλλά και να επιβληθούν ως Έθνος σε όλη την ανθρωπότητα, σήμερα φαίνονται ανίσχυροι όσο ποτέ, να επιδείξουν την ίδια σθεναρότητα και μαχητικότητα στην παρούσα κρίση που τους απειλεί!

  Αυτό βέβαια συμβαίνει διότι αυτή την φορά, ο «εχθρός» είναι ευφυέστερος και μεθοδικότερος από ποτέ άλλοτε. Αντί της άμεσης και ευθείας αντιπαράθεσης, επέλεξε την εκ των έσω διάβρωση και την σταδιακή αποσύνθεση των συνεκτικών δεσμών του Ελληνικού Έθνους. Σε μεγάλο βάθος χρόνου, είχε την δυνατότητα της σταδιακής και αργής αλλοίωσης των δομικών στοιχείων της ψυχοσύνθεσης του Έλληνα. Επιδίωξε αυτή την φορά την αφελλήνισή του. 

  Από σθεναρό και ικανό μαχητή, τον μετάλλαξε σε παθητικό μοιρολάτρη…

Αυτό που πέτυχε το σύστημα των επικυρίαρχων επιβούλων, είναι η αναίμακτη άλωση του Ελληνισμού, με απώτερο στόχο τον αφανισμό του.

Και όταν αναφερόμαστε σε Ελληνισμό, δεν εννοούμε αποκλειστικά τους κατοίκους της Ελλάδας, αλλά και τους φέροντες τον Ελληνικό πολιτισμό στην καρδιά τους και την ζωή τους. Μιλάμε δηλαδή για ένα τεράστιο μέρος της ανθρωπότητας, από την Δύση έως την Ανατολή!

  Η μεθόδευση αυτή ξεκινά από το μακρινό παρελθόν, με την ίδρυση των μεγάλων θρησκειών, των ιδεολογιών, των φιλοσοφικών ταγμάτων και της επιβολής μιας μορφής συλλογικού ελέγχου και εξουσίας, σε ευρεία κλίμακα. Ο δογματισμός ήταν το αντιστάθμισμα στην ελευθερία του πνεύματος, της ψυχής, αλλά και του σώματος στον Ελληνικό πολιτισμό. Ο περιορισμός της πρόσβασης στην γνώση και την πληροφορία και η ελεγχόμενη παροχή αυτών στις λαϊκές μάζες, ήταν και είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανεμπόδιστη κυριαρχία των επίδοξων εξουσιαστών του σκότους.

 Ο τελικός στόχος, ήταν ο εγκλωβισμός της ανθρώπινης συνειδήσεως σε ένα τεχνητό πλέγμα, που θα περιόριζε την ελευθερία βουλήσεως, τον αυτοπροσδιορισμό και την βιωματική εξέλιξη της ανθρώπινης οντότητας, έτσι όπως την επιβάλει ο Θείος Σχεδιασμός για κάθε έμψυχο και έλλογο δημιούργημά Του. Συνηθίζουμε να ονομάζουμε το πλέγμα αυτό,  Matrix!

  Μάθαμε λοιπόν να αναγνωρίζουμε μέσα από συγκεκριμένες (δοτές) φόρμες, ανθρώπινες συμπεριφορές, καταστάσεις ακόμη και φυσικά φαινόμενα. «Εκπαιδεύτηκε» το μυαλό μας να εκλαμβάνει ως λογικό, ότι του δόθηκε ως τέτοιο και όχι ότι κατέκτησε από την δική του επεξεργασία  βιωμάτων και γνώσεων που αυτό προσέλαβε.

  Έτσι απορρίπτει ως «παράλογο», ότι το σύστημα που τον εκπαίδευσε το θεωρεί μίασμα και απειλή για το ίδιο (το σύστημα)! Ο περιορισμός λοιπόν που μας θέτει το Matrix, μπορούμε να το περιγράψουμε και ως «νοητική φυλακή».

  Η νίκη λοιπόν του συστήματος έγκειται στον αυτοπεριορισμό του ανθρώπου από τις πραγματικές του δυνατότητες για αντίληψη, διανόηση, έρευνα, γνώση, αυτογνωσία και εσωτερική εξέλιξη! Κάτι σαν τον ιό των υπολογιστών που περιορίζει το λογισμικό τους σύστημα.

  Εν κατακλείδι, οι εχθροί της ανθρωπότητας την κατέστησαν αδρανή και αδύναμη να αντισταθεί στον θάνατό της. Αυτό σημαίνει ότι αν η ανθρωπότητα δεν μπορέσει να επιτελέσει το λόγο της υπάρξεώς της, δηλαδή την ευκαιρία της ένσαρκης βιωματικής διαδρομής από τον κόσμο των αντιθέσεων, ώστε μέσω της συνειδητότητος, να τελεστεί η αυτογνωσία της Θεϊκής μας φύσης και της Τελειότητος (ολοκλήρωση), διαταράσσεται σφόδρα η συλλογική πορεία του είδους μας, αφού θα αδρανοποιηθεί η εξέλιξή μας. Αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί!

  Πρώτο βήμα στην αποτροπή αυτού του μη ανθρώπινου σχεδίου, είναι η συνειδητοποίηση του γεγονότος του εγκλωβισμού μας στο Matrix.

Εδώ έχει τον ρόλο της η αφύπνιση που επιτελείται με μεγάλη επιτάχυνση τον τελευταίο καιρό. Επειδή η αποτροπή του σχεδίου είναι υπόθεση συλλογική (πανανθρώπινη), η αφύπνιση, όπως και κάθε βήμα που ακολουθεί, είναι υπόθεση όλων μας. Ο ένας αφυπνίζει τον άλλον.

  Αφού συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε στην φυλακή του Matrix, το επόμενο βήμα απαιτεί την διάρρηξή του και την ελευθέρωση της συνείδησής μας.

Το βήμα αυτό, είναι μια δύσκολη υπόθεση, αφού απαιτεί την επανατοποθέτησή μας ακόμη και στα στοιχειώδη και βασικά εγκατεστημένα «προγράμματα», που τόσα χρόνια έχουμε συνηθίσει να μας κατευθύνουν…  Εδώ θα πρέπει να καταναλώσουμε πολύ από το απόθεμα ευφυΐας μας, αφού σε κάθε μας αναφορά σε κάτι, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την αξία του και την ιεράρχησή του στην ζωή μας. Το αυτονόητο, παύει να είναι αυτονόητο! Μια διαδικασία επίπονη, αλλά απόλυτα αναγκαία για το επόμενο βήμα…

  Το επόμενο βήμα, είναι η δράση!!

Τώρα αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα. Όσο πιο συλλογικά φτάσουμε εδώ, τόσο η δράση ενισχύεται δραματικά και επιφέρει σοβαρή τρώση στο σύστημα. Η φθορά του συστήματος σε αυτό το επίπεδο είναι μη αναστρέψιμη από αυτό και μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του.

  Πρέπει να έρθουμε σε απευθείας ρήξη με το νοσηρό περιβάλλον μας! Πρέπει να αποφασίσουμε ότι η υπόλοιπη ζωή μας θα είναι έξω από το Matrix, δηλαδή έξω από το θεσμικό κοινωνικό μόρφωμα που μέχρι τώρα ζούσαμε και μας «φιλοξενούσε». Αρχίζουμε, γνωρίζοντας ότι σε έναν τέτοιο «πόλεμο» υπάρχουν φθορές και απώλειες. Υπάρχει πόνος και τίμημα! Αν δεν είμαστε έτοιμοι να το αποδεχθούμε, τότε ας συνεχίσουμε στον ύπνο του Μορφέα, μέσα στο βολικό Matrix.

  Με όποιο κοινωνικό κόστος μπορούμε κάθε φορά να αντέξουμε, εναντιωνόμαστε στις καταστάσεις που όλοι θεωρούν προβλεπόμενες, όχι με πρόκληση φθοράς σε άλλους, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό!

  Η λέξη κλειδί, είναι η ΑΓΑΠΗ. Μια έννοια γεμάτη δύναμη, Ένα συναίσθημα που όποιος μπορεί να το βιώσει στην πραγματική του δυναμική, προσλαμβάνει τεράστια λυτρωτική ποσότητα ενέργειας. Όσο κι αν φαίνεται «περίεργο», η Αγάπη βρίσκεται σε οτιδήποτε έχει σχέση με την διάνοιά μας, είτε αφορά την σχέση μας με ανθρώπους είτε με την ίδια την Φύση. Μιλάμε για την ανιδιοτελή, απεριόριστη και αστείρευτη Αγάπη και όχι για την εγωιστική-κτητική αγάπη που νοιώθουμε για το παιδί μας, το σκυλί μας , το σύντροφό μας και το αυτοκίνητό μας… Η ανιδιοτελής αυτή Αγάπη, δεν μας επιτρέπει να θέσουμε το ίδιον συμφέρον μας, πάνω από την ανάγκη του άλλου, να κρατήσουμε κακία, εκδικητική σκέψη, επιθετική συμπεριφορά και αλαζονεία για κανέναν. Ακόμη και στον φαινομενικό εχθρό μας… Μας κάνει να συγχωρούμε όλους, εκτός από τον εαυτό μας. Για τα δικά μας λάθη, ζητούμε την συγχώρεση από τον «Θεό» αλλά και από τα θύματά μας. Μας διέπει η ταπεινοφροσύνη διότι μόνο από Αγάπη προς όλους και όλα, μπορεί να είναι κανείς ταπεινόφρων… Βάζω δηλαδή τα πάντα πάνω από μένα… Είμαι ο έσχατος, σκέφτομαι.

 Με οδηγό λοιπόν την Αγάπη προς τους πάντες, χωρίς διάκριση, ενσκήπτω στην έρευνα της φύσης μου, στην αυτογνωσία μέσα από τις εμπειρίες που μου προσφέρει η ζωή και τις οποίες ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ. Σκέπτομαι ελεύθερα, αποφεύγοντας ακρότητες, απολυτότητες και αγκυλώσεις. Κινούμαι πάντα στον μέσο δρόμο (Μέτρον άριστον).  Τιμώ τις διαχρονικές αξίες που ταυτίζονται με την φυσική νομοτέλεια, την οποία προσπαθώ να γνωρίσω, διότι μέσα από αυτήν γνωρίζω την Θεϊκή Φύση, συνεπώς και την δική μου. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου την υποταγή μου σε κάθε «υπέρτερη» ανθρώπινη επινόηση καθώς και ακρότητες όπως η προσωπολατρία, η εμπάθεια,  η δουλικότητα, κτλ. Αποτάσσομαι κάθε κανόνα που αντιλαμβάνομαι ότι εξυπηρετεί σκοπό αντίθετο στην ελευθερία της σκέψης και του πνεύματος. Ανέχομαι και σέβομαι το διαφορετικό, όμως δεν του επιτρέπω να με διαβάλλει! 

  Τηρώ την στάση αυτή σε πείσμα των εποχών, με ότι τίμημα αυτό μπορεί να σημαίνει για μένα (απώλεια «φίλων», εργασίας, συγγενών, κτλ), αρκεί η συμπεριφορά μου να είναι συνεπής με την συνείδησή μου και δεν εκπίπτω από τις επιλογές μου όσο μπορώ. Δίνω το παράδειγμα με την στάση μου αυτή, σε όποιον είναι κοντά μου ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΗΓΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΤΤΩ ΕΤΣΙ. Δεν επιβάλλω σε κανέναν τρόπο ζωής, ας επιλέξει ο καθένας κατά συνείδηση.

 Όσο ποιο δυναμικά κάποιος επιλέγει να εφαρμόσει αυτά, τόσο ισχυρότερη επιρροή και νοητική διέγερση επιφέρει στους γύρω του. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση με σημαντικά αποτελέσματα στην συλλογική αντίδραση στο σύστημα.

  Ναι, οι «πρώτοι» θα θυσιαστούν προς το γενικό όφελος, όμως σύντομα μπορεί να δημιουργηθεί η λεγόμενη «κρίσιμη μάζα», δηλαδή ένας κρίσιμος αριθμός ανθρώπων που θα βρεθούν ως οδηγοί έξω από το Matrix, θα παρασύρουν μαζικά την ανθρωπότητα και η καταστροφή του συστημικού και απάνθρωπου σχεδίου, θα είναι αναπότρεπτο γεγονός.

 Τι λέτε, αξίζει; 

Αξίζει εμείς οι Έλληνες, να ξαναγίνουμε οι σωτήρες της ανθρωπότητας;

ΛΥΚΙΟΣ.