H αποϊεροποίηση των Χριστουγέννων από τον δήμαρχο Αθήνας Κ.Μπακογιάννη & o εναγκαλισμός του με το σύστημα Σόρος

     

Γράφει η Αθηνά Κατσαφάδου

Mέ  αφορμή  τον  όχι  μόνο  αντιαισθητικό  αλλά  κυρίως   συνειδητό  έκ  μέρους του κ.  Μπακογιάννη   αποσυμβολισμό   της  Ιερής    Γέννησης  του  Χριστού ,  δηλαδή  της  πλήρους  απονοηματοδότησης  του  μηνύματος  των  Χριστουγέννων, θεωρήσαμε  επιβεβλημένο  να  θίξουμε  την  μη  κρυφή  πλέον  σχέση  του  νύν  δημάρχου  με  την  Παγκοσμιοποίηση  και  την  Νέα  Τάξη  Πραγμάτων.

Άλλωστε,  και  ό  ίδιος  μας  είχε  προειδοποιήσει  ,όταν  προεκλογικά,  δήλωνε   το  πόσο  πολυπολιτισμικός  είναι!  Στο  ίδιο  μήκος  κύματος  με  τον  πρωθυπουργό    κύριο  Μητσοτάκη  αδελφό  της  επίσης  πολυπολιτισμικής  μητέρας  του.   

Ό   πολυπολιτισμός  του  νεοεκλεγέντος  δημάρχου  κ.  Μπακογιάννη  εκδηλώθηκε  στον  εορτασμό  της  Αθήνας  .  Με  την  χορηγία  για  τον  φωτισμό  της λεωφόρου  βασιλίσσης  Σοφίας   του  Ιδρύματος  Ωνάση  απεδείχθη  του  λόγου  το  αληθές.  Ένας  φωτισμός   ουδέτερος,  άχρωμος,  μη  χριστιανικός ,  ένας  φωτισμός  κάθ΄ όλα  ευπρεπής  για  μια  οποιαδήποτε  πολυεθνική  εταιρεία  , αλλά  εντελώς  ασεβής  για  την  πρωτεύουσα  χώρας  παλαιάς,  χώρας  ιστορικής, χώρας  Ορθόδοξης. 

Στην  κατακραυγή  πού  ξεσήκωσε  αυτή  ή  αναίδεια,  απάντησε  ή  διευθύντρια  και  σύζυγος  του  προέδρου  του   Ιδρύματος   Ωνάση    κυρία  Παναγιωτάκου.   

Με  ύφος  πολλών  καρδιναλίων,  ή   κ.  Παναγιωτάκου    εξέθεσε   τις  απόψεις  της  θεωρώντας  προοδευτικό  και  προχωρημένο  τον  στολισμό  αφού  στην  τελική  και  στο  κάτω – κάτω  ΄΄τι  είναι  τά  Χριστούγεννα,  τι  είναι  τά  σύμβολα΄΄.

Προφανώς,  ή  έν  λόγω  κυρία  ,  πού  κουνάει  και  το  δάκτυλο  στον ελληνικό  λαό,  ξεχνάει  κάτι  το  βασικό.  Τά  χρήματα  πού  διέθεσε  το  Ίδρυμα,  δεν  τά  διέθεσε  επειδή  ανήκουν  στην  ίδια  ή  στον  σύζυγό  της  και  πρόεδρο  του  Ιδρύματος  κύριο  Παπαδημητρίου.  

Τά  διέθεσε  επειδή  και  ό  πρόεδρος  σύζυγός  της  αλλά  και  ή  ίδια ,  διορισμένη  διευθύντρια  του  Ιδρύματος Ωνάση,  διοικούν  το  Ίδρυμα, ΕΠΕΙΔΗ   ένας άλλος,  και  όχι  ή  οικογένεια  του  συζύγου  της,   διέθεσε   τά  χρήματα  και  τά  περιουσιακά  του  στοιχεία,  άλλος , δηλαδή  ό  Αριστοτέλης  Ωνάσης , εργάστηκε,  αγωνίστηκε,  ριψοκινδύνευσε  και  άφησε  αυτήν  την  τεράστια  περιουσία  στο  Ίδρυμά  του  πρός   προώθηση  του  Ελληνικού  πολιτισμού  τόσο  στό  εσωτερικό,  όσο  και  στο  εξωτερικό ! 

Είναι  σίγουρη  ή  σημερινή  διοίκηση  του  Ιδρύματος  του  αείμνηστου  και  πατριώτη  ( δηλαδή,  όχι  πολυπολιτισμικού  πού πάει  να  πεί  όχι  εθνομηδενιστή )  Αριστοτέλη  Ωνάση,  ότι  οί  απόψεις  της  διορισμένης  συζύγου  τού  σημερινού   προέδρου  του  είναι  σύμφωνες  με  την  καταστατική   πατριωτική   κατεύθυνση   του  ιδρυτή  του   και  ότι  δεν  θα  τρίζουν  στον  τάφο  του  τά  κόκκαλά  του ;  Το  σίγουρο  είναι ,  ότι,  την  συγκεκριμένη  κυρία,  ό  Ωνάσης,  δεν  θα  την  προσελάμβανε  ούτε  ως  δακτυλογράφο.  

Και  επειδή  είθισται, ή  όποια  διοίκηση  να  ΄΄ ξεχνά΄΄  τον  ιδρυτή   για  ευνόητους  λόγους,  πρέπει  να  θυμίσουμε  στην  διοίκηση  του  κ.  Παπαδημητρίου,  πώς  ό  Ωνάσης , τιμούσε  και  τά  σύμβολα  και  την  παράδοση  της  χώρας  μας  όταν  π.χ  στην  κηδεία  του αδικοχαμένου  γυιού  του  Αλέξανδρου,  όλες  οί  γυναίκες  της  οικογένειάς  του  και  ή  Χριστίνα,  φορούσαν  μαύρο  μαντήλι   (κοινώς  τσεμπέρι)  στο  κεφάλι  του .  Αυτό  αναμφίβολα ,  για  την  κάθε  κυρία  Παναγιωτάκου  είναι  ξεπερασμένο  ή  ΄΄ευγενέστερα΄΄,   tre΄s  passé….

Την  πολιτική  ευθύνη  βέβαια  την  έχει  ό  κ.  Μπακογιάννης.  Αυτός  είναι  ό  δήμαρχος.  Δεν  είναι   το   Ίδρυμα . Είναι  όμως  σαφές,   ότι   στην  στόχευση απόϊεροποίησης   των  Χριστουγέννων   συμφώνησαν   απολύτως, με  την    ανάδειξη  του  ουδέτερου,  μιάς  κάποιας  γιορτής,  ενός   event  βρέ αδελφέ,   σύμφωνα  με  το  πολυπολιτισμικό  οικογενειακό  αξίωμα,   με  κάπως, πιο  προσεκτικό  τρόπο  σερβιρισμένο    από   τον  brutal  συνήθη  τρόπο  των   συριζέων.

Το   αποτέλεσμα , ουδετερόθρησκο,  άνοστο,  ανούσιο,  μια  επαρχιώτικη ξεπατικοσούρα άλλων  μεγαλουπόλεων,   με  άλλη  ιστορία,  άλλο  πολιτιστικό  πρόταγμα,   άλλη   θρησκεία.   Άλλωστε,  θα  ήταν  αφελές  να  περιμένει  κάποιος   να  προβληματιστεί  ό   Μπακογάννης   για  την  αλλοίωση  πού  δέχεται  ή  παράδοση  αλλά  και  ή  θεολογία   της  Ορθόδοξης  Εκκλησίας  όσον  αφορά  τον  Άγιο  Βασίλειο  τον  έκ  Καισαρείας  καταγόμενο  ,τον  χαρακτηριζόμενο  Μέγα  από  την  ιστορία  και  Άγιο  από  την  εκκλησία  μας.

Ό  δικός μας  Άγιος  Βασίλειος,   υπήρξε στην  όψη,  πολύ  λεπτός, ασθενικός  και  κυρίως  ασκητικός,   καί  πέθανε  σε  ηλικία  49  ετών το  379  ή  380  μ.Χ  . 

Είχε σπουδάσει  μαζί  με  τον  Άγιο  Γρηγόριο  Ναζιανζηνό   στην  Αθήνα,  ρητορική,  φιλοσοφία,  ιατρική,  αστρονομία,   γραμματική  , γνώριζε  δε  όλη  την αρχαία  ελληνική  γραμματεία .  Διέθεσε  όλη,  την  τεράστια  περιουσία  του  στον  λαό  της  Καππαδοκίας  δημιουργώντας  ορφανοτροφεία,  πτωχοκομεία,  νοσοκομεία,  σχολεία, ή  περίφημη ΄΄ Βασιλειάδα΄΄του.

Υπήρξε  ασκητής  ζώντας  ό  ίδιος  έν πλήρει   πενία    και    οί  ομιλίες,  τά   δογματικά  συναξάρια και   οί   επιστολές   του   ανήκουν   στο   ιερό  θησαυροφυλάκιο  της  θρησκείας  μας. Τι  σχέση  έχει   λοιπόν  αυτή  ή  εμπορικά  διαφημιζόμενη   φιγούρα  του  χοντρούλη  και  καλόκαρδου  παππούλη  με  τά άσπρα  γένια , του   Άη  Βασίλη  πού  έρχεται   από  την  μακρινή , παγωμένη,  καθολική  Φινλανδία,  φορτωμένου    δώρα  πάνω   στους  ταράνδους  του , με  τον  δικό  μας   μέγα  θεολόγο ,  ασκητή   και  άγιο  της  Ορθοδοξίας  μας  πού  έρχεται  από  την  Καισάρεια  κρατώντας  πέννα  και  χαρτί,  χαρτί  και  καλαμάρι ;

Το  κόμμα  της  ΝΔ    πού  με  πρόεδρο  τον  κύριο  Μητσοτάκη, υπεστήριξε  τον  κ.Μπακογάννη  και  τον   ανέδειξε  δήμαρχο  στις  τελευταίες  δημοτικές  εκλογές,   δεν  έχει  πλέον  ίχνος  εντοπιότητας,   ελληνικής  ιδιοπροσωπίας,  δεν  έχει   κάν   πολιτική  ταυτότητα ( γι΄ αυτό  και  κατατοπόθηκε  ευχερέστατα  από  την  ΄΄αντίπαλη΄΄  οικογένεια    Μητσοτάκη) .

Ή  διαχείριση   τόσο  από  τον  Σύριζα  όσο  και  από  την  ΝΔ  ενός  μηδενιστικού  τίποτα  εμφανίζεται  στην  σχεδόν  πλήρη  συμφωνία  τους  στα  εθνικά  θέματα,  στην  εκπαίδευση,  στον  πολιτισμό,  στην  γλώσσα.   Έχουν  ταυτίσει  τον   μηδενισμό  με  την  ΄΄πρόοδο΄΄  και  τον  ΄΄έκσυγχρονισμό΄΄, την  πολιτική  με  έναν  φτηνιάρικο  καυγά.

Ό   πρώην  δήμαρχος  της  Αθήνας  και  νύν  βουλευτής  της  ΝΔ  κύριος  Νικήτας  Κακλαμάνης  είχε  αποκαλύψει  για  τον  μεγαλοκερδοσκόπο  Τζόρτζ  Σόρος  πώς  ή  προπαγάνδα  των  Σκοπιανών  στο  εξωτερικό  χρηματοδοτείται  με  εκατο μμύρια  ευρώ  προκειμένου  να  επηρεάσει , ενώ  απεκάλυψε  πώς  το  Ίδρυμα  του  μεγαλοεπιχειρηματία  έχει  συνεργασία  και  με  τον  δήμο  Αθηναίων. 

«Όλη  ή  προπαγάνδα   των  Σκοπιανών  στο  εξωτερικό  χρηματοδοτείται  από  τον  Σόρος.  Δηλαδή,  τι  πιστεύετε, ότι  ξαφνικά  τον  έπιασε  ό  πόνος  τον  κ.  Σόρος  για  του  φτωχούς  του  δήμου  Αθήνας   και  της  Θεσσαλονίκης;».

Ή  συνεργασία  του  προηγούμενου  δημάρχου  κ.  Καμίνη  με  τον  Σόρος  ( του  πιο  ανίκανου  από  συστάσεως  δήμου )  υπήρξε  προκλητική   καθώς  και  του  απερίγραπτου  κ.  Μπουτάρη  στην  Θεσσαλονίκη.   Ό  κ.  Μπακογιάννης,   και  με  την  υποστήριξη  της  πρώτης   εξαδέλφης  την  μητέρας  του  πού  είναι  διευθύντρια  του  πολύ  επικίνδυνου  για  τά  εθνικά  μας  συμφέροντα    Ιδρύματος  Σόρος  στην  Ελλάδα,  κυρίας  Λυμπεράκη  πόσο  περισσότερο  έχει  εμβαθύνει  την  συνεργασία   του  δήμου  με  αυτό;

Ό  Κορνήλιος  Καστοριάδης  είχε  χαρακτηρίσει  την  εποχή  μας «εποχή  ασημαντότητας». Σφραγίζεται,  όχι  μόνον  από  το  τέλος  των  ιδεολογιών  αλλά  και  την  αντικατάσταση  της  τέχνης  από  το  κίτς  και  την  διαφήμιση.  Το  παγκοσμιοποιημένο  πρότυπο  πού  προτείνει ή εποχή  μας, είναι  πλέον  ένα  στυλαναξαρτήτως περιεχομένου,  μία μόδα.  Αυτή  την  μόδα  του  τίποτα,  αυτό  το  κίτς,  υπηρετεί  ή  σημερινή  διοίκηση  της  πρωτεύουσας.

Της  θυμίζουμε όμως πώς :      

«Ή  Πόλη  είναι  εκείνο  το  γεγονός  των  σχέσεων  κοινωνίας  πού  προκύπτει  όταν  ό  σκοπός  και  ό  άξονας  της  συλλογικότητας  είναι  μεταφυσικός  και  όχι  χρηστικός ,  δηλαδή  όταν  περιέχεται  ό  τρόπος  να  μεταβάλλεται  ή  συλλογικότητα  σε  πόλη.  Για  να  επιβεβαιώνεται  ή  σύγκλιση  του  θεωρείν  και  ζείν,  του  κοινωνείν  και  αληθεύειν...  Να  αντιληφθούμε  ότι  πόλη  είναι ό  φύλακας  της   διαστρωματωμένης   μνήμης , ή  κοινότητα αναγκαία  για  το ζήν  και  ή  πόλη αναγκαία   για  το  εύ  ζήν...  Ό  πολιτισμός  δηλώνει  την  κίνηση  από  το  ζήν  στο  εύ  ζήν.  Πολιτισμός  είναι  το  σύνολο  των  μαστορικών  οί  οποίες  μεταποιούν  το  ζήν  σε  ευ  ζήν.   Άλλωστε  ή  αξιοποίηση  της  κληρονομιάς  καθίσταται  δυνατή  μέσα  από  την  συγχώνευση  των  μελλοντικών  ενεργειών  με  την  μνήμη  του  τόπου».

(Από  το  βιβλίο  του  Δ.  Γερούκαλη  Το  Πρόσωπο  εκδόσεις  Tremendum).

ΠΗΓΗ