Η Αμερικάνα κομμουνίστρια φεμινίστρια συγγραφέας και θεωρητική Sophie Lewis, στο νέο της βιβλίο, “Full Surrogacy Now: Feminism Against Family” (“Πλήρης Παρένθετη Μητρότητα Τώρα: Φεμινισμός εναντίον Οικογένειας”) παραδέχτηκε χωρίς κανένα δισταγμό, ότι η εκούσια έκτρωση είναι "αποδεκτή βία".
"Η έκτρωση είναι, κατά τη γνώμη μου, και αναγνωρίζω πόσο αμφιλεγόμενο είναι αυτό, μια μορφή δολοφονίας", δήλωσε η Lewis, η οποία διδάσκει στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του Brooklyn, "Είναι μια μορφή δολοφονίας που πρέπει να είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε".
Για να καταλάβουμε πώς η Lewis, έφτασε σε αυτό το πραγματικά σοκαριστικό συμπέρασμα, πρέπει να κατανοήσουμε το φιλοσοφικό της σύστημα. Η Lewis είναι πιστή κομμουνίστρια και έχει συνδέσει τις φεμινιστικές της σπουδές με τον «πόλεμο κατά του καπιταλισμού» μέσω της κατάργησης της οικογένειας.
«Ο καπιταλισμός και τα καπιταλιστικά κράτη βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην οικογένεια ως μονάδα κοινωνικής πειθαρχίας, κοινωνικής τάξης, λιτότητας και πηγή τεράστιων ποσοτήτων απλήρωτης εργασίας», λέει η Lewis, «Στην ιστορία του φεμινισμού, η κατάργηση της οικογένειας ήταν πολύ γνωστή ως απαίτηση, ιδιαίτερα στη δεκαετία του '60 και '70 μεταξύ ορισμένων πτυχών της απελευθέρωσης των γυναικών ... Η κατάργηση της οικογένειας σημαίνει ότι αξίζουμε περισσότερο από το είδος εκβιασμού που μας λέει ότι πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με σχέσεις που ορίζονται ως αίμα ή ως φύση, οι σχέσεις που μας δίνονται».
Η Λιούις λέει ότι η εγκυμοσύνη πρέπει να θεωρείται ως μια "εργασία κυοφορίας", η οποία "επιβάλλεται" σε μια γυναίκα ("κυοφορούσα") από το κυοφορούμενο παιδί, το οποίο είναι πραγματικά ένας «επιτιθέμενος». Επομένως, μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί βία για να σκοτώσει το παιδί, καθώς έχει το δικαίωμα να απεργήσει ή να σταματήσει μια εργασία.
"Αλλά κοιτάζοντας τη βιολογία της χοριακής πλακοντολογίας, με βοηθά να σκεφτώ τη βία την οποία, αθώα, ένα έμβρυο επιφέρει σε μία κυοφορούσα", λέει η Lewis, "ότι η βία αυτή είναι μια απαράδεκτη βία για κάποιον που δεν θέλει να κάνει την εργασία της εγκυμοσύνης. Η βία που ο συγκεκριμένος επιτιθέμενος εκτοξεύει που ουσιαστικά σε οδηγεί απεργία ή έξοδο από τον χώρο εργασίας είναι αποδεκτή βία".
Κάτω από τη φρασεολογία και το ψευτο-διανοουμενίστικο προσωπείο βρίσκεται μια θεμελιωδώς σατανική κοσμοθεωρία - η οποία θεωρεί την οικογένεια «καταπιεστική» και τα μωρά «ένοχα» για το έγκλημα της ύπαρξης! Κάτω από μια τέτοια κοσμοθεωρία, η δολοφονία των αγέννητων παιδιών είναι ένας αποδεκτός τρόπος για να καταστροφή της οικογένειας και την διάλυση της κοινωνίας. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια κουλτούρα θανάτου.
ΚΟ: Οι παρανοϊκές απόψεις ότι το έμβρυο "επιτίθεται" (!) στην κυοφορούσα και πρέπει να "αποκρουσθεί" με βία ή ότι είναι μια "κακή εργασία" από την οποία μπορεί η "εργαζόμενη" να φύγει, θεωρούνται "προοδευτικές" και ακούγονται ευχάριστα στην μοντέρνα, "ανεκτική" και προπαντός "κατά της βίας" κοινωνία μας...
ΚΟ / από εδώ
Θεωρώ οτι η βία είναι μορφή εξάσκησης προσώπικής δικαιοσύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δικαιοσύνη είναι κανόνας οπού όλα επέρχονται στη ισορροπία.
Αρα, η βία προϋποθέτει οτι ένα άτομο είρθε εκτός στασιμότητας και ισορροπίας,έτσι, λαμβάνει μέτρα για αποκατάσταση.
Το θεωρώ απίστευτα λυπητερό που βλέπουν την δημιουργία ζωής με τέτοιο τρόπο...
Αγαπητέ Λυκίε,αναγνωρίζω οτι με κάποια μεθοδολογία έχεις υπο-έλεγχο τον εγωισμό σου. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα και εγώ να καλληεργήσω. Αυτή τη στιγμή νιώθω οτι ο κόσμος δεν έχει κάτι για εμένα και δεν ανοίκω πουθενά...αλλά αυτό μου προξενεί μια παράξενη δροσιά.
Θα μπορούσες να δώσεις λίγες συμβουλές?
Υ.Γ: Μου είστε αρκετά συμπαθείς και έχω διαβάσει αρκετά απο τα θέματα και ερωτήματα που θέτετε. Νιώθω ότι σας χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώνετε στη σελίδα :)
Σε καλοσωρίζω και κατ΄ιδίαν, αγαπητέ ή αγαπητή NewKs.
ΔιαγραφήΟ εγωισμός μού είναι πάντοτε παρών και η προσπάθειά μου να τον ελέγξω, είναι διαρκής και επίμονη.
Ασφαλώς μιλάμε για τον νοσηρό εγωισμό και όχι για τον αναγκαίο για την διατήρηση της αυτοεκτίμησης και της εσωτερικής μου ανέλιξης.
Στην προσπάθειά μου έχω έναν πολύτιμο οδηγό, παρακαταθήκη των προγόνων μου: τα δελφικά παραγγέλματα.
Θα τα βρείς εδώ με την ερμηνεία τους:
http://katahthoniosdemon.blogspot.com/2012/06/t.html
Ο κόσμος είναι όλοκληρος για σένα! Σου δίνει την δυνατότητα να υπάρχεις, να αλληλεπιδράς, να μαθαίνεις, να αποκτάς σοφία και αυτεπίγνωση. Σε βοηθά να θυμηθείς από που έρχεσαι και ποιός ή ποιά είσαι, κάτι που έχουμε ξεχάσει μετά την Πτώση μας.
Σε ευχαριστώ που ήρθες στη παρέα μας και μας φέρνεις να μοιραστούμε την δροσιά σου.
ΛΥΚΙΟΣ.
καλά ρε παιδιά, είναι δυνατόν εν έτει 2020 να επανέρχεται κατ' αυτόν τον τρόπο το θέμα της έκτρωσης και να χαρακτηρίζεται ως δολοφονία;; δλδ τα βλέπω και τραβάω τα μαλλιά μου! καταρχίν, αν θέλουν κάποιοι να χρησιμοποιήσουν νομικούς όρους ως επιχειρημα, τότε θα πρέπει να το κάνουν εξ ολοκλήρου μέσα σε νομικό πλαίσιο κι όχι εν μέρει κι όπως τους βολεύει... αν θέλουν δλδ να υποστηρίξουν ότι η έκτρωση είναι δολοφονία ή ανθρωποκτονία θα πρέπει να ενημερωθούν ότι αυτές οι πράξεις αφορούν πρόσωπα... πρόσωπο θεωρείται κάποιος απο τη στιγμή που εξωθείται από το μητρικό σώμα και αποκόπτεται από τον ομφάλιο λώρο, πλέον αποκτά άμεσα και αφμ... ενόσω βρίσκεται μέσα στο σώμα της γυναίκας είναι κομμάτι αυτού, δεν είναι αυτόνομο άτομο...απο την άλλη βεβαια θα πρέπει και να δεχτούμε το ότι ο καθένας είναι ελευθερος να εκφράζεται κατά πώς γουστάρει, αλλα τελικά αυτη η υπερβολική ελευθερία λόγου έχει γίνει κάπως σαν πύργος της βαβέλ, όπου όλοι αμολάνε τις ιδεοληπτικές μπούρδες τους και κανείς δεν συνεννοείται με κανέναν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε να μπαίνει η ψυχή στο σώμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Αγιοπατέρες έχουν πει άμα τη συλλήψει. Όταν σάρκα τότε και ψυχή.
Άλλοι λένε όταν σχηματισθούν κάποια όργανα.
εξαρτάται πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια της ψυχής... ως θεϊκό σπινθήρα, ως έναν σπόρο δλδ που στην πορεία αναλόγως βλασταίνει ή πεθαίνει; γιατί λέγεται ότι δεν έχουν ψυχή όλα τα ανθρώπινα όντα... ή ως ένα ολοκληρωμένο ενεργειακό σώμα που μπαινοβγαίνει στο υλικό; δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, γιατί δεν μπορεί να αποδειχτεί καταρχίν τίποτα από τα παραπάνω... ενδεχομένως ο θεϊκός σπινθήρας να είναι παρών κατά τη σύλληψη, στην δεύτερη περίπτωση μάλλον όλα είναι πιθανά, κάποιος μπορεί να σου πει στον 2ο μήνα, άλλος στον 4ο, άλλος όπου του κάτσει... πάντως, αν λάβουμε υπόψιν μας τις σχετικές παραδόσεις πολλών λαών ανά την υφήλιο, επειδή θεωρούνται σημαντικές οι πρώτες 30-40 ημέρες μετά τη γέννα, προς σταθεροποίηση της ψυχής, κατ' αντιστοιχία από την ανάποδη με το 40ήμερο μετά θάνατον, τότε η επικρατέστερη εκδοχή είναι να μπαίνει η ψυχή στο σώμα κατά την εξώθηση του από την μήτρα...
ΔιαγραφήΑγαπητή Ανώνυμη, δεν υπάρχει ζων υλικό σώμα χωρίς αντίστοιχο ενεργειακό. Αν το τελευταίο εγκαταλείψει το υλικό, τότε επέρχεται ακαριαία ο θάνατός του.
ΔιαγραφήΑν μιλάς για αστρική προβολή, δηλαδή εξωσωμάτωση κατά βούληση, τότε θυμίζω πως δεν χάνεται η σύνδεση με το σώμα, μέσω του αργυρού νήματος. Αν χαθεί (κοπεί το νήμα), τότε το σώμα πεθαίνει αμέσως.
ΛΥΚΙΟΣ.
"Πότε να μπαίνει η ψυχή στο σώμα;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι μια διαδικασια που συντελειται κατα βαση τον 3ο μηνα της κυησης. Ξεκιναει στα τελη του 2ου και εχει εν πολλοις ολοκληρωθει τον 4ο.
ΕΣ
Newks, σωστο αυτο που λες για τη βια. Συχνα δρα ως μορφη αντιστασης στην προσλαμβανομενη αδικια. Η βια μοιαζει με τον πολεμο. Ετσι, οτι ισχυει για το πολεμο, πολλες φορες μπορει να ισχυει κ για τη βια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως το βλεπεις απο την οπτικη ενος αντικειμενικα δικαιου ανθρωπου που καποιες φορες ισως δεχτει εκμεταλλευση και αναγκαστει να αντιδρασει, πιθανως και με βια.
Εαν ενας ανθρωπος ομως εχει μια βασικη κοσμοαντιληψη πως οι αλλοι ανθρωποι ειναι κατωτερες μορφες υπαρξης και ως εκ τουτου ειναι δικαιωμα του να τους χρησιμοποιει και να τους εκμεταλλευεται (διπλο λογικο σφαλμα παρεμπιπτοντως), τοτε στο μυαλο του αυτη ειναι η δικαιοσυνη και θα την επιδιωκει με βια. Τοτε η βια καθισταται ενα μεσο εφαρμογης αδικιας και οχι δικαιοσυνης (παρα μονο στο μυαλο του ανοητου)
ΕΣ
Κατ'αρχήν καλωσορίζω όλα τα νέα πρόσωπα που εμφανίζονται εδώ και για την ευκολία του διαλόγου, θα ήταν καλό ένα ψευδώνυμο για τον καθένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ξεκινήσω από το θέμα της έκτρωσης.
Μια μικρή μου αναζήτηση στα εγχειρίδια φιλοσοφίας, δεν μου έδωσαν κάποια σαφή απάντηση στο ερώτημα "πότε εμψυχώνεται το έμβρυο", ώστε να μιλάμε για αφαίρεση ζωής κατά την τέλεση μιας έκτρωσης ή άμβλωσης.
Γνωρίζω ωστόσο πολύ καλά τι λέει ο νόμος και τι η επιστήμη (η οποία δεν αναγνωρίζει την έννοια της ψυχής παρά μόνο της ζωής).
Δεν έχω άλλη επιλογή λοιπόν, από το να επιστρατεύσω όποιες γνώσεις φιλοσοφίας διαθέτω, ώστε να τοποθετηθώ.
Για να μιλήσουμε για αφαίρεση ζωής ή φόνο, θα πρέπει να προσδιορίσουμε πότε ακριβώς ένα έμβρυο διαθέτει τη δική του ψυχή, ακόμη και αν δε διαθέτει την αυτονομία της επιβίωσης.
Όταν γονιμοποιείται το ωάριο, η βιολογική μορφή του εμβρύου είναι ακόμη κυτταρική, δηλαδή μιλάμε για δυο ενωμένα κύτταρα (ωάριο και σπερματοζωάριο).
Βιολογικά αυτά τα κύτταρα ανήκουν στους γαμέτες, δηλαδή στον πατέρα και την μητέρα, αλλά το γονιμοποιημένο πλέον ωάριο, είναι ενσωματωμένο στα τοιχώματα της μήτρας και συνεπώς αποτελεί ιστό του μητρικού σώματος.
Ο σπινθήρ της ζωής, το Πυρ, δεν έχει ακόμη επέλθει, άρα καμία εμψύχωση δεν έχει συντελεσθεί, σε κανένα σώμα.
Αν θεωρήσουμε ότι η ενσάρκωση μιας ψυχής, αποσκοπεί στον εμπλουτισμό βιωμάτων μέσα από την ύλη, ώστε με την επίγνωση του συνειδητού, να επιτελεστεί η ένωση ψυχής και πνεύματος και άρα η Τελείωση και επιστροφή στην Πηγή (αναστροφή της Πτώσης), τότε η ψυχή θα πρέπει να διαθέτει σώμα βιολογικά ικανό να βιώνει εμπειρίες.
Αυτό σημαίνει ότι η ψυχή ενσαρκώνεται σε ένα αυτόνομο σώμα, το οποίο θα διαθέτει έστω και στοιχειωδώς ολοκληρωμένα και λειτουργικά όργανα, τα οποία να δύνανται να βιώνουν εμπειρίες, όπως ο πόνος, η χαρά, η θλίψη, ο ενθουσιασμός, η αγάπη, κτλ.
Αντιλαμβανόμαστε ότι για να συμβεί αυτό, θα πρέπει το σώμα να διαθέτει αισθητήρια όργανα και πλήρες νευρικό σύστημα, ώστε να υπάρχει αισθητήρια αντίληψη περιβάλλοντος.
Τότε μια ψυχή έχει νόημα να εισέλθει σε ένα σώμα, ώστε να μπορεί να βιώνει, να εισρπάττει δηλαδή μηνύματα, έστω και τα πιο βασικά. Ακόμη και ένας προγεννητικός θάνατος, είναι ένα βίωμα για μια ενσαρκωμένη ψυχή, αλλά για να μπορέσει να τον βιώσει θα πρέπει να διαθέτει σώμα ικανό να χάσει την αυτόνομη ζωή του και να βιώσει αισθητηριακά την επιθανάτια διαδικασία.
Κατά τη σύλληψη λοιπόν, το κύημα είναι ακόμη κυτταρικό και δε διαθέτει καμμία απολύτως μορφή αυτόνομης οργανικής δομής. Είναι απλά δυο ενωμένα κύτταρα, αποτελώντας μέρος του μητρικού ιστού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, κατά την 9η με 10η εβδομάδα κύησης, το κύημα διαθέτει στοιχειωδώς καρδιά και τα πρώτα εγκεφαλικά κύτταρα, αρχίζουν να δραστηριοποιούνται.
Ξεκινούν επίσης οι βασικές λειτουργίες οργάνων. Το κύημα βεβαίως δεν αποτελεί έναν αυτόνομο οργανισμό που θα μπορούσε να επιβιώσει εκτός του μητρικού σώματος, ωστόσο διαθέτει στοιχειωδώς εκείνες τις λειτουργίες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τις ανάγκες μιας ψυχής, για βιωματικές αποτυπώσεις.
Σε αυτή την φάση, πιστεύω πως μια ψυχή έχει λόγο να ενασαρκωθεί σε ένα κύημα.
Δεν ξέρω αν έχει γίνει κάποια αποτύπωση σε υπέρηχο ή σε ακτινογράφηση, της στιγμής που σπινθιρίζεται στο σώμα του κυήματος η εμφύτευση της ψυχής. Ξέρω όμως ότι αυτή η στιγμή, μπορεί να καταγραφεί με την μέθοδο Kirlian και πιθανών στις X-rays.
Θεωρώ λοιπόν πως η ανθρώπινη ψυχή ενσαρκώνεται κατά την 9η-10η εβδομάδα μέσα στο σώμα του εμβρύου και όχι νωρίτερα.
Ο νόμος ορίζει πως η διακοπή της κύησης επιτρέπεται σε κάθε περίπτωση, μέχρι την 12η εβδομάδα.
Προφανώς ο νόμος υπολογίζει την επιστημονική θέση της βιοηθικής, που αποδέχεται πως το κύημα μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν αποτελεί αυτόνομη οντότητα ώστε να συνιστά αφαίρεση ζωής, αλλά βιολογικό ιστό του μητρικού σώματος, το οποίο πρόκειται αλλά δεν είναι ακόμη άνθρωπος.
Το ερώτημα αν το έμβρυο που αφαιρείται από την μήτρα, θα μπορούσε να επιβιώσει ως αυτόνομος άνθρωπος, είναι ψευτοδίλημμα. Κι αυτό, διότι η δυνατότητα αυτόνομης επιβίωσης δεν συνεπάγεται πως πριν από αυτήν, το έμβρυο είναι άψυχο, αφού μπορεί κάλλιστα ως σώμα, να παρέχει βιωματικές αποτυπώσεις στην ψυχή, μέσω των αισθήσεων που λειτουργούν.
Αν για παράδειγμα το έμβρυο μπορεί να επιβιώσει εκτός μήτρας κατά τον έκτο μήνα, δεν σημαίνει πως τον πέμπτο δεν είναι οργανικά ικανό να ακούει, να βλέπει φως, να πονά και να αντιδρά στο άγγιγμα.
Συμπερασματικά, το έμβρυο εμψυχώνεται κατά την 9η-10η εβδομάδα και μέχρι τότε δεν αποτελεί ανθρώπινο όν, αλλά ιστό του μητρικού σώματος. Μπορεί να αφαιρεθεί με την βούληση της γυναίκας, χωρίς να συνίσταται ανθρωποκτονία.
Συνεχίζεται...
τι σχέση έχει το πότε και αν διαθέτει ψυχή ένα ανθρώπινο ον με το αν είναι φόνος ή αφαίρεση ζωής η έκτρωση; απολύτως καμμία! η έκτρωση αφορά αποκλειστικά το βιολογικό κομμάτι μιας μάζας κυττάρων! έκτρωση μπορεί να κάνει οποιαδήποτε γυναίκα είτε πιστεύει στην έννοια της ψυχής είτε όχι, δεν αποτελεί επιχείρημα σε καμμία περίπτωση η σύνδεση των άνωθεν, είναι δυο εντελώς διαφορετικά ζητήματα! ούτε καν ζήτημα ηθικής δεν μπορεί να τεθεί, αφού αυτή απαιτεί συναίνεση όλων των εμπλεκομένων, δλδ. και του αγέννητου που κάποιοι άλλοι αποφασίζουν αν θα τον φέρουν σε ύπαρξη και κάτι τέτοιο είναι αδύνατον! ουσία είναι πως αυτοί που ανακινούν το θεμα των εκτρώσεων αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, αποφασίζουν για τους άλλους χωρίς τους άλλους, πρόκειται πραγματικά για τραγική οπισθοδρόμηση σε μεσαιωνικές εποχές, είναι απίστευτο το ότι υπάρχουν ακόμη άτομα που διαθέτουν τέτοιας περιορισμένης εμβέλειας διαταραγμένους εγκεφάλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, ας βάλουν ψευδώνυμο οι υπόλοιποι ανώνυμοι, καθότιν το άνευ ονόματος το έχω ήδη κατοχυρώσει εγώ καιρό τώρα.
Αγαπητέ Άνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεώρω το ζήτημα ψυχής εώς θέμα άπλετης σημασίας. Όταν ένα σώμα αποκτά συνείδηση, τότε μπορεί να δράσει με μια συρροή απο τρόπους εκτός των κανονικών συμπεριφορών του υπόλοιπου σώματος της γυναίκας. Έτσι,ένα έμβρυο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται έως μια ξεχωριστή οντότητα.
Ένας ολο-κληρωμένος ανθρώπινος ζωτικός κύκλος τελείτε μέσω σύλληψης, γέννησης...θάνατου.Όμως,η πρόωρη διακοπή του κύκλου ύπαρξης στο επίπεδο της σύλληψης στερεί όλες τις πιθανότητες του μελλοντικού ατόμου.
Με την έκφραση ετερότητας απο το σώμα της μάνας και τη πιθανότητα ολοκλήρωσης του ζωτικού κύκλου, το ζήτημα γίνεται πότε θα έπρεπε να υπάρξει η αναγνώριση των ανθρώπινων ελευθεριών ενώς εμβρύου,τόσο νομικά όσο και ηθικά. Εξού και το 'δικαίωμα για ζωή'.
Το ζήτημα είναι η δυσκολία εξακρίβωσης της χρονικής στιγμής που ένα ζυγωτό μπορεί να χαρακτηριστεί εώς άνθρωπινο ων, παύοντας να είναι μια μάζα απο κύτταρα.
Π.χ : Το να σκωτώσω ένα κοτοπουλλάκι πριν γίνει κότα ή κόκορας είναι το ίδιο με το να τηγανίζω ένα γονιμοποιημένο αυγό? Όχι, οι προϊποθέσεις για την πραγματοποίηση ένως κοτόπουλου είναι η συνεργασία μιας κότας για κάποιο χρονικό διάστημα.
Η αναζήτηση για το σημείο υπάρξεως της σπίθας συνείδησης είναι και σημείο όπου ένα πνεύμα ενσαρκώνεται ή αλλιώς το σημείο όπου ένα ών εκφράζει θέληση-ικανότητα να αντιδρά σε πληροφορίες εντός και εκτός του εαυτού του. (Το πνεύμα είναι εξωτερικό απο το πληρεξούσιο των γονέων και τελεί το δικό του εξελικτικό ταξίδι.) Φυσικά, έαν διαγραφεί η μεταφυσική απο την εξίσωση,τοτε το ζήτημα γίνεται πιο εύκολο για όλους τους εμπλακόντες.Εκεί,ο έλεγχος της κυοφορίας ασκήται πλήρως απο τους γονείς και όχι απο άλλο εξωτεριικό παράγοντα. Απο αυτή την οπτική, προσφέρονται αρκετοί λογοι, όπως ανάφερες και εσύ... ένα σώμα δεν έρχεται εν ζωή με τη δική του συνένεση (ανικανότητα εκφράσης άποψης), πιθανόν οι γονείς να μην είναι στη κατάλληλη θέση για σωστή ανατροφή. Επίσης, επικρατεί η κρίση υπερπλυθησμού.
Αλλα για να τοποθετηθώ,είμαι υπέρ της έκτρωσης πρίν την εκδήλωση ξεχωριστής συνείδησης. Μέχρι εκείνο το σημείο, είναι απόφαση των γονέων έαν θα ήθελαν να αλλάξουν τις κατευθύνσεις των ζωών τους για τη συντήρηση απογώνων.
Όμως Θα ήθελα να προσθέσω οτι οι χρυσές καρδίες σπάνια είχαν καλή αρχή και υπάρχουν νόμοι και λόγοι σε όλα τα φάσματα ύπαρξης. Ο χαρακτηρισμός μου στο προηγούμενο σχόλιο, περι έκτρωσης έως 'λυπητερή' είναι προσωπικός. Η κρίση μου για τη ποιότητα ανθρώπων βγαίνει απο τις πιθανότητες που τίνουν να επιλέγουν να πραγματοποιήσουν; κοινώς στα μάτια μου είναι Loss of potential. Το φαινόμενο ύπαρξης είναι απλά ότι θα ήθελες ποτέ σου να είναι, και αυτό για εμένα είναι κάτι που θεωρώ σαν...όμορφο.
Αγαπητή ανώνυμη, διερωτάσαι: "τι σχέση έχει το πότε και αν διαθέτει ψυχή ένα ανθρώπινο ον με το αν είναι φόνος ή αφαίρεση ζωής η έκτρωση;..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αφαίρεση ζωής, προυποθέτει να υπάρχει ζωή πριν αφαιρεθεί. Αλλιώς δεν μπορούμε να μιλάμε για φόνο.
Συνεπώς θα πρέπει να ορίσουμε αν υπάρχει ή όχι ζωή στο έμβρυο, πριν κατηγορήσουμε κάποιον για ...φόνο. Σωστά;
Αν συμφωνούμε μάλιστα πως για να θεωρήσουμε ζωντανό ένα έμβρυο, θα πρέπει το υλικό του σώμα να έχει και ψυχή (ή έστω ενεργειακό σώμα) που να το καθιστά αυτόνομη οντότητα, τότε θα πρέπει να διερευνήσουμε πότε ακριβώς αυτό εμψυχώνεται, ώστε να γνωρίζουμε πότε μπορούμε να μιλάμε για αφαίρεση ζωής (ή φόνο) και πότε για αφαίρεση ενός σωματικού ιστού της γυναίκας. Αν και πότε δηλαδή η άμβλωση είναι ηθικά και ποινικά κολάσιμη και πότε όχι.
Αν αποφασίζουμε να αφαιρέσουμε μια ζωή, είτε αυτή έχει γεννηθεί είτε πριν γεννηθεί, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι μας επιβαρύνει το κάρμα.
Αν όμως η άμβλωση αφορά ένα άψυχο υλικό ιστό, τότε καμία ευθύνη δεν υπάρχει για την γυναίκα που δεν επιθυμεί την συνέχιση της εγκυμοσύνης.
ΛΥΚΙΟΣ.
τώρα εδώ έχουμε αυτό το ζήτημα το οποίο παρουσιάζεται σχεδόν πάντα σε τέτοιες συζητήσεις που αφορούν έννοιες κάπως αόριστες... επειδή ο καθένας τις αντιλαμβάνεται μέσα απο το δικό του υποκειμενικό πρίσμα και επειδή ουσιαστικά δεν υπάρχει απτή απόδειξη για το τι ειναι ακριβώς η ψυχη και αν την έχουν [όλοι] οι άνθρωποι, σπανίως εως και ποτέ η κατάληξη είναι τέτοια ωστε να ικανοποιηθούν όλοι οι συναδιαλέγοντες, το έχω δει άπειρες φορές αυτό... ίσως αυτός να είναι και ένας βασικός λόγος για την ύπαρξη πολλαπλών θεωρητικών σχετικών συστημάτων, ώστε να υπάρχει μια κοινή βάση αυτών των εννοιών την οποία κάποιοι θα την αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και θα μπορούν να συνδιαλεχτούν καταλλήλως...πχ. παραπάνω η ντιουξ συγχέει την ψυχή με τη συνείδηση... κατα τη δική μου αντίληψη αυτα είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράματα, η συνείδηση αφορά το πνεύμα και όχι την ψυχή... επίσης, ο λύκιος λέει ότι όλα τα όντα έχουν οπωσδήποτε ψυχικό σώμα κι ότι στην περίπτωση που αυτό αποκοπεί, τότε το υλικό πεθαίνει... κατα τη δική μου αντίληψη, όλα τα ανθρώπινα όντα γεννιούνται με ψυχική ενέργεια αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι όλα θα την καλλιεργήσουνε και θα την αναπτύξουνε, αντιθετως πάρα πολλοί άνθρωποι επειδή ακριβώς δεν την καλλιεργούν, παύουν κάποια στιγμή στην πορεία τους να διαθέτουν τον αρχικό ψυχικό σπόρο, αποκόβεται από το υλικό τους σώμα ως μη απαραίτητος, αλλά συνεχίζουν να ζουν βιολογικά... το βιολογικό σώμα δηλ. δεν προϋποθέτει οπωσδήποτε σύνδεση με ψυχικό για να βρίσκεται σε ύπαρξη... να σημειώσω επίσης ότι η ανάπτυξη του αστρικού/ψυχικού σώματος θεωρείται στον δυτικό αποκρυφισμό το βασικό τασκ του μάγου, το οποίο αποτελεί και χρόνια συνειδητή εργασία... για μενα πάντως ξαναλέω είναι άσχετο αυτό το θέμα με το ζήτημα της έκτρωσης, ίσως να είναι σχετικό για τη μερίδα εκείνων που φιλοσοφικά λαμβάνουν υπόψιν τους το ψυχικό ζήτημα, δεν είναι όμως για όλους... αν θέλουμε δλδ να καταλήξουμε σε κάτι που θα αφορά όλους και όλες τις φιλοσοφίες και ηθικές ζωής, θα πρέπει να βρούμε έναν κοινό παρονομαστή... δλδ άντε και συμφωνούμε ότι ναι έχει ψυχή το έμβρυο και είναι ηθικά κολάσιμη πράξη η έκτρωση, καταλαβαίνετε πιστεύω ότι αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα προς τους ανθρώπους εκείνους που δεν αποδέχονται αυτη τη φιλοσοφία ζωής... απο την άλλη μπορώ να καταλάβω αυτούς που θεωρούν ως δώρο την ύπαρξη και τη δημιουργία ζωής, αλλά μπορώ ταυτόχρονα και να καταλάβω και εκείνους που θεωρούν την ύπαρξη ως εγκλωβισμό, το ποιος έχει δίκιο ή όχι δεν μπορεί να απαντηθεί φυσικά, μπορώ όμως να αναγνωρίζω το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να πιστευει το οτιδήποτε, αρκεί να το κραταει για την πάρτη του και για τους ομοϊδεάτες του και να μην επιχειρεί κατ΄οποιονδήποτε τρόπο να επιβάλλει στους άλλους αυτα που πρεσβευει γιατι εκεί ξεκινάνε και τα προβλήματα... πχ. αυτο το ζήτημα με την αφίσα που προέκυψε τον τελευταίο καιρό, ε ναι ήταν προσπάθεια ύπουλης επιβολής συγκεκριμένης άποψης και ανάπτυξης ενοχικού συνδρόμου σε όσους και κυρίως όσες έχουν διαφορετική κοσμοαντίληψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ*λύκιε, κάρμα δημιουργείται και όταν κάποιος αποφασίζει να δημιουργήσει ζωή, όχι μόνο όταν την αφαιρεί, και τα δυο αποτελούν εξίσου δεσμιες παραμέτρους στο υλικό πεδίο...
Στην δική μου άποψη, δεν εξετάζω αν μια ψυχή θα αναπτυχθεί (εξελιχθεί) ή όχι, όπως και δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι αφαιρείται ο "ψυχικός σπόρος" από όσους δεν καταφέρνουν (ποιός το κρίνει αυτό;) να την καλλιεργήσουν. Αυτό που ονομάζεις ψυχική ενέργεια ή πιο πριν ενεργειακό σώμα, είναι ας πούμε το κατώτερο ψυχικό μας σώμα. Είναι αυτό που δίνει ζωή στην ύλη. Χωρίς αυτό δεν ζει κανένα όν και σε αυτό αναφέρομαι εξ αρχής. Δεν μιλώ για πνευματικότητα και ανώτερο ψυχικό σώμα, για το οποίο πολλές φορές έχουμε συζητήσει εδώ. Μιλάω για το κατώτερο ψυχικό σώμα (ζωοφόρο) που διαθέτουν ακόμη και τα ζώα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ηθικό μέρος που αφορά την φιλοσοφία ζωής του καθενός και την κοσμοαντίληψη που διαθέτει, είναι σαφώς δικαίωμά του, όπως ο κάθε άνθρωπος είναι εξ ορισμού ελεύθερος να επιλέγει τις ιδέες και να ορίζει τις πράξεις του.
Σαφώς όμως εκκινεί και τον νόμο της Ειμαρμένης.
Υ.Γ. Καμμία αντίρηση σε αυτό για το κάρμα. Το φορτίζουμε με θετικά και αρνητικά χρέη. Το θέμα είναι να γείρουμε τον ζυγό προς το τα θετικά, ελαφρύνοντας τα αρνητικά. Αν μιλάς για το ισοζύγιο, δηλαδή τις θετικές πράξεις που αντισταθμίζουν τις αρνητικές, αυτό απλά μας αφήνει με μηδενικό πρόσημο και δεν μας προωθεί εξελικτικά. Θα έλεγα πως πρέπει να αφήνουμε θετικό φορτίο για να ξεφύγουμε εμπρός.
ΛΥΚΙΟΣ.
Υ.Γ. 2 : Το να φέρουμε έναν άνθρωπο στην ζωή, δεν μπορεί να αποτελεί παρά φύσιν ενέργεια που να επιβαρύνει με αρνητικό φορτίο τον άνθρωπο. Η τεκνοποιία είναι επιταγή της ζωής και η γέννεση υπάρχει σεόλη την κλίμακα της Δημιουργίας. Από τα άτομα, έως τους γαλαξίες!
ΔιαγραφήΤο θείο σχέδιο επιθυμεί την ενσάρκωση του Ανθρώπου, ασχέτως αν επήλθε εκ της Πτώσεως η ανάγκη.
Η πτώση δεν συνέβη ατυχηματικά και παρά την θέλησή Του. Ήταν ο σκοπός και η ολοκλήρωση του Σχεδίου Του, η Πεμπτουσία της Υπάρξεως.
ΛΥΚΙΟΣ.
στην πραγματικότητα, το τι ακριβώς συμβαίνει με το ζήτημα της ψυχής και αν όντως αυτή υπάρχει, κανείς μας δεν μπορεί να το δηλώσει με βεβαιότητα, ακριβώς γιατί όπως ξαναείπα τίποτα απο αυτά δεν μπορεί να αποδειχθεί... όπως βλέπεις και συ λύκιε, ο καθένας μας βασίζεται επάνω σε ένα θεωρητικό σχετικό μοντέλο, το οποίο κάποια στιγμή κάπου συνάντησε,του ταίριαξε, το αφομοίωσε και βασει αυτού εκφέρουμε όλοι μας προσωπικές υποκειμενικές απόψεις... το τι ισχύει, ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει... κι ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους, προσωπικά πολύ σπάνια συμμετέχω σε τέτοιες συζητήσεις πλέον, αν και απο ο,τι φαίνεται ψήνεσαι να σου πεταω μπαλακια στη νιοστη χαχαχαχα... τωρα βεβαια εσύ χρησιμοποιείς έννοιες όπως ειμαρμένη, κάρμα, θεϊκό σχέδιο, πτώση κλπ, που είναι επίσης υποκειμενικες και προς αμφισβήτηση και που τουλάχιστον εγώ δεν τις συμμερίζομαι στην ολότητα τους... πχ. αν δεχτώ την ειμαρμένη, τότε αναγκαστικα θα πρέπει να δεχτώ ότι δεν υφίσταται ουσιαστική ελευθερη βούληση του ανθρώπου, όλα είναι προδιαγεγραμμένα, ακόμη ίσως και μια ενδεχόμενη έκτρωση που θα "επιλέξει"...το προβληματικό κατ' εμε σημείο, είναι ότι σχεδόν όλες αυτες οι έννοιες εκλαμβάνονται και φιλτράρονται ανθρωποκεντρικά και μαλιστα ανθρωποκεντρικα ανα εποχη, πολιτισμο και γεωγραφικο σημειο, μιλάμε δλδ για τη δημιουργία, το σύμπαν, το καλό και το κακό, μέσα από ανθρωποκεντρικά ηθικά πρίσματα, ξεχνώντας ίσως ότι η φύση και το σύμπαν δεν τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά όπως ένας ανθρώπινος νους... για παράδειγμα, οι γαλαξίες τείνουν να καννιβαλίζουν άλλους γαλαξίες προς ιδίαν εξέλιξη ή η διαδικασία της καταστροφής στη φύση είναι απαραίτητη προς διατήρηση της ζωής και πολλές φορές αυτες οι διαδικασίες δεν μπορουν να γίνουν αντιληπτες στον πυρηνα τους από τον άνθρωπο βάσει της αισθητικής ή της ηθικής του ή είναι διαδικασίες που το είδος του θεωρεί κακές και ανήθικες, πχ. ένα θηλυκό ζώο μπορεί να σκοτώσει σε μια γέννα του κάποια από τα μικρά του στην περίπτωση που είναι άρρωστα, ώστε να μη μεταδώσουν το μικρόβιο τους στα υπόλοιπα υγιή ή να σκοτώσει τα πιο αδύναμα επειδή αδυνατεί να τα θρέψει όλα, ώστε πάλι να διατηρηθούν στη ζωή τα πιο υγιή...εαν μια γυναίκα κάνει κάτι τέτοιο, υποθέτω ότι θα θεωρηθεί κολάσιμη ηθικά η πράξη της... να σημειώσω εδώ ότι υπάρχει και το κίνημα του ωφελιμισμού, το οποίο θεωρεί ότι συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, όπως άρρωστοι, υπερήλικες, παρίες κλπ. αποτελούν εμπόδιο στη διατήρηση της ζωής επιβαρυνοντας το "υγιες" και παραγωγικο κομματι της ανθρωποτητας και μάλιστα κάποιοι πιο σκληροπυρηνικοί κάνουν και ντου για να σκοτώσουν τέτοια άτομα... παρόλο λοιπόν που αυτό είναι τρόπον τινά νόμος της φύσης, η ανθρώπινη ηθική το θεωρεί κατακριτέο, έτσι δεν είναι; ίσως θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας και το γεγονός ότι πλέον το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που δεν αποτελεί απαραίτητο κρίκο στη φυσική διατήρηση της ύπαρξης, δεν επιτελεί λειτουργίες δλδ που συνεργάζονται με λειτουργίες άλλων μορφών ζωής στη φύση ώστε να διατηρείται η φυσική τάξη και ύπαρξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήανέφερες βλέπω και το κάρμα, διαχωρίζοντας το καλό από το κακό κάρμα, υποστηρίζοντας ότι η δημιουργία ζωής είναι καλό κάρμα και το αντίθετο κακό... επίσης όλα όσα αφορούν το κάρμα είναι ακραία υποκειμενικά και τελείως έξω από το ανθρωποκεντρικό δίπολο του καλού και του κακού... πχ. να σου θέσω ένα σχετικό ερωτημα: εαν μείνει εγκυος μια γυναίκα ή οποία για ποικίλους λόγους, είτε επειδή δε θέλει είτε επειδή δε μπορεί, γνωρίζει ότι δεν θα ανταποκριθεί σωστα στα μητρικά της καθήκοντα αν γεννήσει ένα παιδί και αποφασίζει να κάνει έκτρωση, γιατί το πιθανότερο είναι ότι αν γεννήσει αυτό το παιδί, εκεινο θα εξελιχθεί σε ένα προβληματικό άτομο ή θα μεγαλώσει μεσα σε συνθηκες κακες... πώς πιστευεις ότι θα επιφορτιστει καρμικά αυτη της η επιλογη; θα εχει καλο καρμα αν τελικα το γεννησει και το καταδικασει σε μια δύσκολη και προβληματικη ζωη και κακο καρμα αν κανει έκτρωση και δε φερει σε εκδηλωση μια ύπαρξη που εκ των πραγματων θα βασανιστεί; η γυναικα και η σκαντζοχοιρινα ειναι ισως τα μόνα δύο είδη ζωων, που μπορουν να "κρυβουν" τις γόνιμες μερες τους απο τα αρσενικα του είδους τους και να έρχονται σε επαφη με αυτα προς ευχαριστηση και όχι προς τεκνοποιηση, ίσως αυτος να ειναι και ο λογος που κάποιοι χριστιανοταλιμπαν δεν τρωνε σκαντζόχοιρο :) εφοσον λοιπον από τον δημιουργο εχει δοθει η επιλογη στον ανθρωπο να ελεγχει τη διαδικασια διαιωνισης του, δε νομιζεις οτι ισως να εχει και το δικαιωμα να τη διακοπτει οποτε το επιθυμει; σε διαφορετικη περιπτωση, εφοσον μια γυναικα ειναι γονιμη καθε μηνα και μπορει να κάνει μια γεννα τον χρονο, οφειλει βάσει της κοσμοθεωρησης σου να γενναει καθε εννια μηνες μεχρι την κλιμακτηριο της, επειδη το σχεδιο επιθυμει την ενσαρκωση του ανθρωπου... ή μηπως υπαρχει στο φιλοσοφικο και ηθικο σου μοντελο κάποια παραμετρος που οριζει ακριβη αριθμο τεκνοποιησεων για τον σκοπο του θεικου σχεδιου; αλήθεια, για την αντισυλληψη ποια ειναι η αποψη σου, λύκιε; ειναι ηθικα και καρμικα κολασιμη μιας και εμποδιζει απο οτι φαινεται τον σκοπο του δημιουργου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουβέντα να γίνεται λοιπόν και ψήνεσαι τα μάλα γι αυτό! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή"...αν δεχτώ την ειμαρμένη, τότε αναγκαστικα θα πρέπει να δεχτώ ότι δεν υφίσταται ουσιαστική ελευθερη βούληση του ανθρώπου, όλα είναι προδιαγεγραμμένα..."
Για να καταλάβεις την Ειμαρμένη, πρόκειται για τον νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος:
Για παράδειγμα, αν αφήσεις να πέσει στο πάτωμα το ποτήρι που κρατάς, θα σπάσει.
Υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει.
Τον γνωρίζουμε και ξέρουμε τι θα συμβεί αν αφήσουμε το ποτήρι να πέσει.
Η ελευθερία μας έγκειται στην επιλογή μας να αφήσουμε το ποτήρι ή να μην το αφήσουμε.
Αν δεν θέλουμε να κινητοποιήσουμε τον νομο της βαρύτητας, δεν θα αφήσουμε το ποτήρι να πέσει.
Αν το αφήσουμε να πέσει, πρέπει να ξέρουμε ότι η βαρύτητα θα το κάνει να πέσει και τελικά να σπάσει.
Άρα η επιλογή μας είναι υπεύθυνη γιατί γνωρίζουμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα.
Ωστόσο ο νόμος της βαρύτητας είναι μεν εκεί, αλλά δεν μας επιβάλει την βούλιση να τον χρησιμοποιήσουμε.
Η βούλιση είναι αποκελιστικά δική μας. Αυτή είναι η ελευθερία της βούλισης και της επιλογής του ανθρώπου.
Οι νόμοι υπάρχουν και πρέπει να τους γνωρίζουμε. Ωστόσο, εμείς επιλέγουμε αν θα τους κινητοποιήσουμε ή όχι.
Η Ειμαρμένη είναι η νομοτέλεια που ορίζει τις συνέπειες των επιλογών μας (της δράσης μας δηλαδή).
Ο Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας είχε πεί: Ducunt volentem fata, nolentem trahunt (εκείνον που θέλει οι μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει τον σέρνουν).
Αν εσύ εννοείς ελευθερία του ανθρώπου την δυνατότητα να κάνει οτιδήποτε θέλει, χωρίς καμία συνέπεια, τότε αυτό δεν μπορεί να συμβεί πουθενά μέσα στο Μορφογεννητικό Πεδίο (εκεί δηλαδή που υπάρχουν μορφές, δηλαδή εκεί του το Χάος έδωσε την θέση του στην Τάξη).
Δεν είναι όλα υποκειμενικά καλή μου Ανώνυμη. Υπάρχουν και αντικειμενικές καταστάσεις, οι οποίες αποτελούν πειραματικά επαληθεύσιμες σταθερές.
Δεν είναι υποκειμενικό το ότι αν αφήσεις το ποτήρι θα πέσει στο πάτωμα και θα σπάσει.
Η ίδια η φύση μας διδάσκει, αρκεί να την παρατηρούμε.
Η φύση μας έδωσε και την λογική, ώστε να παρατήρηση να παράγει γνώση και έπειτα ιδέες.
Για δες το λιγάκι...
Η ηθική είναι η δεοντολογία που επινοεί ο άνθρωπος προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση του είδους του, αλλά και την αρμονική του συνύπαρξη μέσα στην συλλογικότητες. Μιλάμε για ηθικούς νόμους που σε συνδυασμό με τους γραπτούς, μπορεί να διαμορφώνει κοινωνία ανθρώπων.
Στο υποθετικό ερώτημά σου τώρα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ισοζύγιο θετικών και αρνητικών φορτίων.
Δηλαδή κατά κάποιον τρόπο μπαίνουν στο ζύγι το αρνητικό φορτίο μιας έκτρωσης (υπο την προυπόθεση όπως είπαμε το έμβρυο να είναι εμψυχωμένο), με το θετικό φορτίο της αποτροπής μιας (εκ των προτέρων γνωστής) προβληματικής ζωής, για την οποία θα είχε η ΙΔΙΑ την ευθύνη. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι αν επέλεγε διαφορετικά η γυναίκα, το παιδί που θα ερχόταν στον κόσμο, θα βίωνε κάτι που δεν ήθελε να βιώσει. Το "ήθελε", δεν έχει να κάνει με την βούληση εν ζωή, αλλά με τον μηχανισμό που υπάρχει έξω από τον υλικό κόσμο, που "αποφασίζει" για τις συνθήκες μιας ενσάρκωσης.
Ωστόσο, το κάρμα του καθενός προσμετρά τις δικές του ενέργειες και όχι το αποτέλεσμα που θα έχει στους άλλους.
Για παράδειγμα, αν ένας διαπράξει φόνο, επιβαρύνεται για την πράξη του. Ο φονευθείς όμως, έπρεπε να βιώσει αυτόν τον βίαιο θάνατο, διότι το δικό του πεπρωμένο το επιζητούσε. Ο ένας λοιπόν επιβάρυνε το κάρμα του και ό άλλος πιθανών εκπλήρωσε παλαιότερο δικό του χρέος.
Κάπως έτσι προσπαθώ να περιγράψω τον μηχανισμό του κάρμα.
ΛΥΚΙΟΣ.
η ειμαρμένη έχω την εντύπωση ότι είναι η προδιαγεγραμμένη μοίρα και το αναπόφευκτο αυτής, γι' αυτό και είπα ότι αν τη δεχτώ τότε λογικά δεν υφίσταται η έννοια της επιλογής και της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου, εφόσον όλα είναι προδιαγεγραμμένα... εσύ λες ότι είναι το αντίστοιχο του κάρμα, οκ ενδεχομένως να κάνω και λάθος... δεν είπα πουθενα ότι όλα είναι υποκειμενικά, είπα ότι είναι υποκειμενικές οι έννοιες που επιχειρούμε να προσεγγίσουμε, όπως ψυχή, πνεύμα, θείο σχέδιο, κάρμα κλπ, ακριβώς γιατί δεν μπορούν να παρατηρηθούν και να αποδειχθούν, μπορούμε να βασιζόμαστε σε αναπόδεικτα δόγματα άλλων και να μορφώνουμε υποκειμενικές απόψεις... το επιχείρημα τη βαρύτητας που αντιπαραβάλλεις δεν έχει καμιά σχέση, το ποτήρι που πέφτει και σπάει μπορεί να παρατηρηθεί, η βαρύτητα δλδ αποδεικνύεται, αν και από όσο ξέρω η φυσική δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση για το φαινόμενο της βαρύτητας... αντιθέτως, η ψυχή δεν αποδεικνύεται! ακόμη δλδ κι αυτό που λες κάπου παραπάνω ότι μπορεί να φωτογραφηθεί με τη μέθοδο κιρλιαν, δεν αφορά το ψυχικό σώμα που ονομάζεις κατώτερο ψυχικό, αφορά το αιθερικό/ αυρικό σώμα, αυτό είναι κάτι άλλο, η αύρα δεν είναι η απόδειξη ψυχής! εγω αυτό που λεω είναι ότι αν θέλουμε να βρούμε επιχειρηματα υπερ ή κατά της έκτρωσης, μιας και αυτό είναι το θέμα του ποστ, μάλλον οφείλουμε να δομήσουμε επιχειρηματολογία που θα αφορά τους πάντες όλους, ένθεους και άθεους, είτε πιστευουν στην ψυχή είτε όχι, αν και κατα τη γνώμη μου το νομικό πλαίσιο καλύπτει ήδη εδώ και δεκαετίες το ζήτημα... αυτοι που θεωρούν ότι φονεύεται η ψυχη με την έκτρωση, μπορούν ελευθερα να το πιστευουν και να μην προβαινουν σε εκτρώσεις οι ίδιοι, αλλα πιστευω να μπορεις να καταλάβεις ότι δεν έχουν κανενα δικαιωμα να ονομαζουν δολοφονους εκεινους που δεν συμμεριζονται το συγκεκριμενο δόγμα και να τους ρίπτουν στον καιαδα του κάρμα... τώρα, εν συνεχεία στο ερωτημα μου, πάλι στην επιχειρηματολογία σου βάζεις σφήνα ένα κομμάτι του αναπόδεικτου δόγματος που έχεις υιοθετήσει, ότι δλδ αυτη η γυναικα το έχει "επιλέξει" με μηχανισμους έξω από την ύλη, δε γίνεται δουλειά έτσι όμως λύκιε... θα πρέπει δλδ να αποφασισουμε αν θέλουμε να μιλάμε εξ ολοκλήρου με όρους που όλοι μπορούν να δεχτουν καθότι αφορουν τους πάντες και αποδεικνυονται ή αν θελουμε όπου μας βολευει να πεταμε και μια σφήνα ενος κάποιου αναπόδεικτου δόγματος... γιατι κοίταξε, μπορω και γω να φτιάξω ένα θεωρητικο μεταφυσικό σύστημα, μιας και έχω πλούσια φαντασία και να χρησιμοποιω τετοιας φύσης αναπόδεικτη επιχειρηματολογία όπου με βολεύει... υποθετω ότι θα έχει την ίδια βαρύτητα με τη δικιά σου, έτσι δεν είναι; ή μήπως η δικιά σου επειδή έχει λεχθεί ανα τους αιώνες από άλλους σε θεωρητικό πλαίσιο ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τη δικια μου που θα είναι πρωτάκουστη;;
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ* "Κουβέντα να γίνεται λοιπόν και ψήνεσαι τα μάλα γι αυτό! :)"
πιθανολογώ ότι ως τώρα θα έχεις καταλάβει ότι εχω ας πούμε κάποιες επικοινωνιακές ιδιαιτερότητες... το δικό μου "πρόβλημα" είναι ότι [επειδή εκ φύσεως διαθέτω εναν υπερλειτουργικό, υπεραναλυτικό, σχεδόν αδηφάγο αυτιστικό νου, που προσωπικά δεν με δυσκολεύει, συνηθως τους άλλους δυσκολεύει, και που δύσκολα διεγείρεται από εξωτερικούς παράγοντες και εύκολα βαριέται] σπάνια βρίσκω ικανούς για τα δεδομένα μου συνομιλητές, πολύ σπάνια θα βρεθεί κάποιος να μου πει κάτι που θα διεγείρει τους νευρώνες μου και που δεν έχω ήδη σκεφτεί και δεν εννοώ σε επιπεδο πληροφορίας, αλλά σε επίπεδο εγκεφαλικής προσέγγισης και ανάλυσης :) εσύ θα έλεγα ότι κατα καιρούς είσαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που μπορώ να συνδιαλεχθώ, αν και ομολογώ ότι χρειάζεσαι μπουστ χαχαχα! γι αυτό άλλωστε και είμαι καιρό εδώ στον χώρο σου...
Ωστοσο, δεν εχουμε τελειωσει, διοτι τωρα μπαινουμε στην "κοκκινη ζωνη". Η ψυχη εχει ερθει μεν αλλα ακομα δεν εχει δεθει με το σωμα, αρα ακομα δεν αποτελουν μια ενιαια οντοτητα, αρα δεν μιλαμε απαραιτητα για μια ολοκληρωμενη ζωη. Ηρθε η ψυχη αλλα οσο ακομα δεν εχει ενοποιηθει με το σωμα, αν συντελεστει εκτρωση δεν μιλαμε τοσο για αφαιρεση ζωης οσο για "ακυρο". Βεβαια, εχουμε ηδη αρχιζουμε και το "τεντωνουμε" το πραγμα. Δεν ειναι βελτιστο. Βελτιστο ειναι να μην γινεται καθολου εκτρωση. Αν χρειαστει να γινει, να γινει πριν την 7-8η εβδομαδα. Αν δεν γινεται αλλιως, να γινει πριν μπει η εγκυμοσυνη στον 4ο μηνα. Αν δεν εχει γινει ηδη, οπωσδηποτε το συντομοτερο πριν περαστει η 14η εβδομαδα. Πλεον εχουμε περασει σε κινδυνους για την ζωη και της μητερας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ νομος των ανθρωπων μπορει να υπολειπεται αλλα ο ανωτερος Νομος ειναι απολυτος. Προσωπικα, δεν ειμαι υπερ της ποινικης ευθυνης, οχι επειδη η γυναικα δεν εχει ευθυνη σε τετοιες περιπτωσεις, αλλα επειδη θα πληρωσει το αναλογουν αντιτιμο ετσι και αλλιως και την συμπονουμε, οποτε το εξτρα του ποινικου δεν με απασχολει.
Εφοσον ο νομος ειναι μεχρι τους 4 μηνες, ειναι σωστος, ας μεινει ετσι. Αυτο το οριο που συζητουμε για 8 μηνες, αφορα τις γυναικες που εχουν αντιληψη και νου κατα το "ο εχων ωτα ακουειν, ακουετω"
(Οποιος εχει αυτια να ακουει, ας ακουσει). Περαν τουτου δεν αποτελει δικια μας δουλεια, η τιμωρια των ανθρωπων. Ας ειμαστε ανεκτικοι με τα παραπτωματα των αλλων, οπως αλλωστε ουτε εμεις ειμαστε τελοιοι. Υπαρχει Νομος απολυτος, Αιτιας-Αποτελεσματος, ητοι καρμα, που δεν περιμενει την δικια μας "εγκριση" για να δρασει. Δρα πανω σε ολους μας ανεξαιρετως ηδη, με διαφορετικους τροπους κ εντασεις προφανως
ΕΣ
Καλημερα (αυτο το σχολιο προηγειται του αλλου)
ΔιαγραφήΗ μαθηματικη σκεψη αποτελει κατακτηση του φιλοσοφου. Την εχει καταστησει κτημα του. Παιζει με τις ιδεες και τις σκεψεις, οπως ο μαθηματικος με τους αριθμους. Με αυτον τον τροπο εχει την πολυτελεια να ασκει πονηρες μεθοδους, ωστε να εχει προσβαση σε γνωσεις και απαντησεις, πολυ πριν τις προσεγγισει η συμβατικη μεθοδος και η επιστημη.
Ποια ειναι η εντελεχεια (βασικη λειτουργια, ρολος και λογος υπαρξης) της ψυχης; Αν η εντελεχεια του ματιου ειναι να βλεπει, του αυτιου να ακουει, τοτε της ψυχης λογικα ειναι να νιωθει βιωματα. Για να τα νοιωθει τα βιωματα, χρειαζεται οντως να συνυπαρχει με ενα σωμα που να ειναι ικανο να δεχεται πληροφοριες απο το εξωτερικο του περιβαλλον. Ενα ρομποτ ομως εχει την ικανοτητα να δεχεται πληροφοριες και να τθς καταγραφει, ωστοσο δεν μπορει να τις νιωθει και να αισθανεται. Μπορει να νιωθει την εξωτερικη πιεση, το υπερβολικο κρυο ή ζεστη, ομως δεν πονά, ουτε ζεσταινεται, ουτε κρυωνει.
Επομενως, ειναι ενας εξυπνος τροπος να ανιχνευσουμε φιλοσοφικα την υπαρξη ψυχης, οταν ας πουμε το εμβρυο ξεκιναει να νιωθει πονο. Αυτο το γνωριζουμε πως συμβαινει την 8η εβδομαδα.
Χαιρετιζω την σκεψη σου λοιπον Λυκιε. Ειναι πονηρα εξυπνη. Στα μαθηματικα, τετοιοι τροποι πολυ συχνα οδηγουσαν στη λυση, ομως δεν επιβραβευονταν διοτι δεν ακολουθουν στερεες λογικες, καθως στηριζονται σε υποθεσεις εργασιας. Μπορει πραγματι η ψυχη να ενσαρκωνεται σε ενα σωμα που να ειναι ικανο να νιωθει εστω τα απολυτως βασικα, δεν ειναι ομως απαραιτητο να συμβαινει.
Η δικια μου πηγη ερχεται απο την παραδοση της ανατολης. Εχω ακουσει απο γιογκι (μεσω ιντερνετ) να λεει πως η στιγμη που η ψυχη κατεβαινει στο σωμα ειναι συνηθως η 7η εβδομαδα. Το πιστευω, διοτι ευαισθητοι ανθρωπου μπορουν να εχουν την ικανοτητα να το νιωσουν οταν συμβαινει. Λενε επισης πως συμβαινει καποιες ελαχιστες φορες, η ψυχη να μην εχει ερθει μεχρι την 48η ημερα. Σε αυτες τις περιπτωσεις αναμενουν τον ερχομο ενος εξαιρετικου οντος. Αυτο ερχεται ως επιρρωση στην υποθεση εργασιας και σκεψη πως η ψυχη χρειαζεται καποιες βασικες λειτουργιες απο το σωμα. Βεβαια θα μπορουσαμε να ισχυριστουμε πως η υπαρξη της ψυχης ειναι αυτη που αναπτυσσει ραγδαια τις βασικες αυτες λειτουργιες. Και παλι ομως για να τηρηθει το "οπως πανω ετσι κ κατω" θα πρεπει το σωμα να μπορει να νιωθει στα "κατω" οπως η ψυχη νιωθει στα "πανω", αναλογικα καινσε μικροτερο βαθμο.
Αρα, πονηρα σκεπτομενοι και για την παρτη μας (ισως και να μπορουσαμε και για επισημη χρηση, αλλα τοτε θα επρεπε να ακολουθηθει ενας διαφορετικος τροπος επιλυσης του προβληματος, πιο "επισημος", για τον οποιο ομως δεν εχω την ενεργεια και θεληση) μπορουμε να καταληξουμε στο συμπερασμα πως η ψυχη ερχεται 7-8 εβδομαδα. Το ιδανικο θα ηταν πριν απο αυτο το διαστημα, να εχει συντελεστει μια εκτρωση σε αυτες τις περιπτωσεις που χρειαζεται να συμβει.
αγαπούλες, εγώ πάντως συνεχίζω να μην καταλαβαίνω πώς και γιατί η προϋπόθεση ψυχής ορίζει την ενέργεια του φόνου... ο φόνος αφορά το υλικό σώμα, όχι το ψυχικό! άπαξ δλδ και φονευτεί ένα έμψυχο ον, η ψυχή επιστρέφει στο αντίστοιχο πεδίο της, δεν φονεύεται, πεθαίνει το σώμα όχι όμως και η ψυχή... δλδ καταλογίζεται ως φόνος επειδή επιφορτίζεται η ψυχή με το βίωμα του πόνου που είναι αρνητικό συναίσθημα; οπότε αν εγώ θελήσω να φονεύσω ένα ανθρώπινο ον με ευχαριστο τρόπο, με ντρόγκια ας πούμε που θα το σκοτώσουν καθώς εκείνο θα βιώνει ευφορία και θα επιφορτίζεται η ψυχή του με ευχάριστα συναισθήματα, δεν ειναι φόνος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα, έχεις πολλή πλάκα Ανώνυμη! Ασφαλώς και γνωρίζεις την απάντηση στο ερώτημα...
ΔιαγραφήΟ κολασμός του φόνου (που επιφέρει ποινική και καρμική συνέπεια), έγκειται στα εξής:
Για την μεν κοινωνία, αποτελεί απειλή της ευταξίας και της ίδιας της επιβίωσης των μελών της, γι αυτό και την ποινικοποιεί με την μεγίστη των ποινών της, ενώ
για την κοσμική νομοτέλεια όπως την αντιλαμβάνομαστε εκ της παρατηρήσεως, ο φόνος αποτελεί αποδόμηση του λίκνου της Δημιουργίας, δηλαδή του φαινομένου της εμψύχωσης και της ζωής.
Η ενσάρκωση μιας ψυχής ή αλλιώς η εμψύχωση ενός σώματος, δεν είναι βεβαίως μια ανθρώπινη πράξη. Ο άνθρωπος δεν είναι δημιουργός ζωής, αλλά απλός διεκπεραιωτής. Δεν μπορεί να πλάσει ιδία βουλήσει κανένα έμβιο ον, πόσο μάλλον έναν άνθρωπο.
Αφού δεν μπορεί να δημιουργήσει ζωή, δεν μπορεί και να την καταργήσει.
Αν το πράξει, διαπράττει ύβρη και ενεργοποιεί την Νέμεση.
Στο κάτω κάτω, ο κύκλος της ζωής μέσα στον κόσμο των μορφών, υπερβαίνει τον άνθρωπο και ως ιδέα και ως υλοποίηση...
Δεν είναι λοιπόν ο πόνος που προκαλεί ο φονιάς στο θύμα του, αλλά η ίδια η ύβρις προς την Δημιουργία και την ζωή.
ΛΥΚΙΟΣ.
βρε μανάρι μου καλό, τώρα σοβαρά δεν έχω καταλάβει, αυτοτρολλάρεστε ή έχετε μπλέξει τόσο πολύ τα μπούτια σας που είστε σε αδιέξοδο και το γυρίσατε στον οτιναναισμό;; ας σου υπενθυμίσω λοιπόν τί έχει συμβεί εδώ στα σχόλια... αρκετά πιο πάνω σκάει κάποια στιγμή κάποιος και θέτει το ζήτημα της ψυχής ρωτώντας πότε εισερχεται αυτή στο υλικό σώμα... λίγο παρακάτω αντιγραφω από δικό σου σχόλιο το εξής: "Για να μιλήσουμε για αφαίρεση ζωής ή φόνο, θα πρέπει να προσδιορίσουμε πότε ακριβώς ένα έμβρυο διαθέτει τη δική του ψυχή, ακόμη και αν δε διαθέτει την αυτονομία της επιβίωσης." θέτετε δλδ ως προϋπόθεση την ύπαρξη της ψυχής για να θεωρηθεί φόνος η έκτρωση! στην πορεία βεβαίως εγώ λέγοντας τα δικά μου, ερωτώ σε κάποια φάση πώς συνδεεται η ύπαρξη της ψυχής με το αν είναι φόνος ή όχι η έκτρωση, αλλά δεν απάντησε και κανείς γιατί φυσικά δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα μου, τουλάχιστον λογικού ανθρώπου... τέλος πάνδων, με τα πολλά αποφασίστηκε όπως βλέπω δυο σχολιανά πιο πάνω ότι η ψυχή λέει μπαίνει μέσα στο σώμα του εμβρύου την 7-8 εβδομάδα και ότι καλό θα είναι σε καρμικό επίπεδο για να μην θεωρηθεί φόνος η έκτρωση να γίνει πριν την 7-8 εβδομάδα... εντάξει ως εδώ; και ερωτώ λοιπόν και γω η καψερή, που πιθανολογώ ότι διαθέτω μια μέση λογική, πώς γίνεται, τι είναι εκείνο που επιφορτίζει καρμικά ρε παιδί μου την έκτρωση αφού αν γίνει πριν την εμψύχωση δεν θεωρείται φόνος; αφού δεν φονεύεται η ψυχή, το σώμα φονεύεται και για την ακρίβεια μια συστάδα κυττάρων, ούτε καν ολοκληρωμένο σώμα.. και με λες εσύ ότι έχω πλάκα... εγώ έχω πλάκα ή εσύ αγαπούλα;; και δε φτάνει μόνο αυτό, αλλά εν συνεχεία προβαίνεις και σε μια ακόμη ανυπόστατη δήλωση: δεν είναι λες εμψυχωτής ο άνθρωπος, είναι διεκπεραιωτής! δεν πλάθει ψυχή! αφού όμως αγαπούλα δεν πλάθει ψυχή, ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΝΕΥΣΕΙ!!! και φυσικά καμμία ψυχή δεν φονεύεται με οποιαδήποτε μορφή φόνου, ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ ΦΟΝΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!!! πώς λοιπόν διαπράτει ύβρη και νέμεση ένας φονιάς σε καρμικό επίπεδο, όταν δεν έχει καν τη δυνατότητα να καταστρέψει μια ψυχή;;;; αν πάλι εκλάβω αυτη την ασάφεια που λες, ως και καλά παρεμπόδιση της δημιουργίας και του θείου σχεδίου στο οποίο πιστεύεις, ε τότε θα πρέπει να εκλάβω ως παρεμπόδιση και οποιαδήποτε μορφή αντισύλληψης αλλα και την έκτρωση ΠΡΙΝ την 7-8 εβδομάδα! κάτι που επίσης σε ρώτησα κάπου παραπάνω και το έκαμες μούχτι φυσικά, περί αντισύλληψης... διότι βάσει της κοσμοθεώρησης σου, όλοι οφείλουμε να διεκπεραιώνουμε το έργο του Κυρίου και να αυξανόμεθα και πλυνθηνόμεθα και όποιος και ό,τι βάνει εμπόδιο σε αυτό, είτε με εκτρώσεις είτε με αντισυλλήψεις είτε με επιλογές να μην διαιωνιστεί, πράττει ύβρη και νέμεση... λύκιε τι λες; εγώ που αποφάσισα να μην διαιωνιστώ, σε πόσες κολάσεις θα καίγομαι η άτιμη που παρεμποδίζω την δημιουργία; εσύ πάλι να φανταστώ ότι είσαι το λιγότερο τρίτεκνος εεεε;;;; που κανονικά δλδ εάν είσαι νυμφευμένος θα πρέπει να κάνεις το ενα παιδι μετά το άλλο, ως πιστός στρατιώτης του θεϊκού σχεδίου της δημιουργίας...
Διαγραφή"Η ψυχη εχει ερθει μεν αλλα ακομα δεν εχει δεθει με το σωμα, αρα ακομα δεν αποτελουν μια ενιαια οντοτητα, αρα δεν μιλαμε απαραιτητα για μια ολοκληρωμενη ζωη."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αγαπητέ Ε.Στοχαστή πως γίνεται να έχει έρθει η ψυχή και να μην έχει ενωθεί με το σώμα του εμβρύου. Δεν βρίσκω νόημα να είναι κάπου στο περίπου και όχι ακριβώς στο σώμα που εμψυχώνει. Εννοώ πως μια ψυχή που θέλει να ενσαρκωθεί, πυροδοτεί την ζωή στο νέο σώμα και του παρέχει την ζωτικότητα, άρα παραμένει μέσα σε αυτό, με την έννοια ότι ενδύεται το σαρκίο για να μπορεί να βιώνει.
Δέχομαι πως μπορεί αυτό να συμβαίνει στην 7η-8η εβδομάδα, αφού δεν ξέρουμε ακριβώς πότε το έμβρυο μπορεί να λειτουργεί στοιχειωδώς για τις ανάγκες της ψυχής, αλλά το προσεγγίζουμε με τις ανακαλύψεις της επιστήμης και την λογική της φιλοσοφίας. Αν οι γιόγκι μπορούν να το γνωρίζουν από διαφορετική προσέγγιση, το αφουγκράζομαι.
Πάντως έχει σημασία πως η θεώρηση της εκκλησίας ότι το έμβρυο εμψυχούται κατά την σύλληψη, φαίνεται άτοπο. Η εμψύχωση συντελείται αργότερα και μέχρι τότε, οποιαδήποτε ιατρική ενέργεια εξαίρεσης του κυήματος, δεν συνιστά φόνο (ούτε νομικά, ούτε ουσιαστικά).
Την έννοια της ψυχής για όσους θέλουν αποδείξεις, μπορούμε να την ορίσουμε με πολύ πρακτικό τρόπο ως εξής:
Όπως μια ηλεκτρική συσκευή είναι άρχηστη και μη λειτουργική αν δεν διαρέεται από ηλεκτρισμό, ενώ δεν της λείπει τίποτα από τα λειτουργικά της μέρη, έτσι και ένα βιολογικό σώμα είναι άχρηστο και μη λειτουργικό, αν δεν διαρέεται από ζωτική ενέργεια.
Στην πρώτη περίπτωση, ο ηλεκτρισμός που καθιστά λειτουργική την ηλεκτρική συσκευή, δεν παράγεται από την ίδια, αλλά παρέχεται από έξω (μπαταρία, καλώδιο τροφοδοσίας, ηλιακοί συλλέκτες, κτλ)
Στην δεύτερη περίπτωση, η ζωτική ενέργεια παρέχεται επίσης απ΄έξω και κάποια στιγμή αποσύρρεται.
Η ενέργεια αυτή βεβαίως, δεν δίνει ζωή στο υλικό σώμα μόνο και μόνο για να κινείται άσκοπα, αλλά για να βιώνει εμπειρίες οι οποίες επιφέρουν άμεσες ή έμμεσες συνέπειες στην λειτουργία του σώματος (υγεία-ψυχοσωματικές εκδηλώσεις), καθώς και να τροφοδοτούν με πληροφορίες την συνείδηση μέσω των συναισθημάτων.
Όταν η ψυχή αποχωρήσει από το σώμα, ούτε λειτουργικότητα, ούτε συναισθήματα, ούτε τροφοδότηση του νου και της συνείδησης υπάρχει. Συνεπώς αυτό που έρχεται, μένει και τελικά φεύγει, είναι κάτι το οποίο δεν είναι απτό, μετρήσιμο ή αντιληπτό ως ύλη, αλλά δηλώνει την παρουσία του φαινομενικά.
Τέλος, η τιμωρία των ανθρώπων συνιστά μια πρακτική αποτροπής της επανάληψης δια του φόβου των αντιποίνων, μια πράξη αυτοάμυνας της ανθρώπινης κοινωνίας, στην ασυδωσία.
ΛΥΚΙΟΣ.
συνεχίζεις να μπερδεύεις το αιθερικό σώμα με το αστρικό...
Διαγραφήλύκιε και ένα τελευταίο ερώτημα προς εσένα που βαστάς τα σκήπτρα του πονηρού φιλοσόφου... ποιος ή ποιοι ακριβώς επιβαρύνονται με αρνητικό κάρμα στην περίπτωση της έκτρωσης; ο γυναικολόγος που τελεί την έκτρωση; ο αναισθησιολόγος που κάνει τη νάρκωση για να τελεστεί η έκτρωση; η γυναίκα που φέρει το έμβρυο στην περίπτωση που είναι αποκλειστικά δικιά της απόφαση η έκτρωση; η γυναίκα και ο άνδρας που είναι υπαίτιοι για την εγκυμοσύνη στην περίπτωση που το αποφασίσουν μαζί; ο άνδρας που ευθύνεται για την εγκυμοσύνη στην περίπτωση που εκείνος θέλει έκτρωση ενώ η γυναίκα όχι; όλοι μαζί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε λίγη υπομονή. Θα σου απαντήσω σε όλα αυρίο.
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Εκτρωση εκ του τιτρωσκω=τραυματιζω, καταστρεφω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα δωσω σε κανεναν, ακομα κι αν μου το ζητησει, θανατηφορο φαρμακο ουτε εκτρωτικο δηλητηριο σε εγγυο γυναικα.
(Ιπποκρατης)
Στη χριστιανικη παραδοση, οι λεξεις ψυχη και πνευμα χρησιμοποιουνται σε πλειστα χωρια ως ταυτοσημες.
Ψυχω. Πνεω.
Ψυχη και Πνευμα ισοδυναμα, αποτελουν το αορατο συνεκτικο για το σωμα υλικο.
Ο Θεός εμφυσησε πνοη στον πηλο. Ο πηλός δε φονευεται. Πλαθεται. Καταστρέφεται. Και παλι απο την αρχη. Ζωη ομως αποκτα κατα την εμφυσηση-εμψυχωση του.
Αφ'ης στιγμης η ψυχοπνευματικη υποσταση(ο ανθρωπος ειναι ψυχοπνευματικη οντοτητα) καταλαμβανει τον σαρκινο φορεα της για να φανερωθει στον υλικο κοσμο με σκοπο το βιωμα και την αυτεπιγνωση, εκτρωση-φονος οριζεται η παρακωλυση αυτου του σκοπου.
τώρα δλδ αυτό υποτίθεται ότι είναι η απάντηση σου σε όλα τα ερωτήματά μου;;; λύκιε, μάλλον δεν ήπιες ακόμη το πρωινό σου χέμο φαίνεται... αυτό παντως που τα μισά σου "επιχειρήματα" είναι αρχαιοελληνέζικα και τα άλλα μισά χριστιανέζικα και καμιά φορά στο ενδιάμεσο ινδογκουρουνέζικα, είναι όντως αξιοθαύμαστος αχταρμάς... μήπως θα ήθελες να μας πεις και την ετυμολογία του φόνου, λύκιε; όχι λέω μήπως δε σε βολεύει, γιατί αν τη δώσεις τότε αναγκαστικά θα πρέπει να παραδεχτείς ότι η έκτρωση που χαρακτηρίζεις φόνο, αφορά αποκλειστικά κάτι που ματώνει :) και τελικά πόσα παιδάκια έχεις καλέ; ντρέπεσαι να μας πεις; δεν πιστεύω να σαι και συ κανένας άτεκνος που κάνει κατήχηση υπέρ της ηθικότητας της τεκνοποίησης, γιατί πολλοί τέτοιοι έχουν ξαμολυθεί τελευταία που έγινε ξανά ζήτημα...
ΔιαγραφήΜε την καλημέρα μου και τον καφέ στο χέρι, ακόμη δεν έχω απαντήσει αγαπητή Ανώνυμη!
ΔιαγραφήΠερίμενε λιγάκι γιατί προέχουν ένα σωρό δουλειές. Μόλις βρω λίγο χρόνο θα σου απαντήσω σε όλα όπως σου είπα. Κάνε λιγη υπομονή βρε...
ΛΥΚΙΟΣ.
ΑΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΤΙΣ 40 ΜΕΡΕΣ ΕΝΔΕΧΩΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ 40 ΜΕΡΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλη μια "πονηρη" σκεψη. Αν υποθεσουμε πως εχει δικιο η χριστιανικη παραδοση που οριζει πως η ψυχη χρειαζεται 40 μερες για να αποχωρησει απο τον υλικο κοσμο μετα τον θανατο(αποχωρισμος σωματος-ψυχης), τοτε ισως να χρειαζεται και 40 μερες για να εδραιωσει την υπαρξη της στον υλικο κοσμο αφοτου ερθει. Αν χρειαζεται 40 μερες να αποσυντεθει, τοτε ισως να χρειαζεται και 40 μερες για μα συντεθει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως τοσο να διαρκει αυτη η διαδικασια που αναφεραμε, να ειναι οντως 40 μερες ητοι σχεδον 6 εβδομαδες. Στον πιο πανω υπολογισμο καταθεσαμε μια αποψη πως η ψυχη ερχεται 7-8 εδομαδα και εν πολλοις μεχρι να αρχισει ο 4ος μηνας ή 90κατι μερες εχει εδραιωθει ως ολοκληρωμενη ζωη. Αυτο ακριβως το διαστημα ειναι σχεδον 40 μερες. Αν οντως ερχεται στις 43-56 μερες, τοτε αν προσθεσουμε 40 μερες, παμε στις 83-96 μερες. Βλεπουμε λοιπον πως τα νουμερα βγαινουν, οποτε αυτη η σκεψη ενιχυει την θεση που πηραμε
Αγαπητη ανωνυμη σχολιαστρια, ευστοχο το σχολιο σου. Ο ορκος του Ιπποκρατη οριζει αυτο ακριβως που ανεφερες. "Μην βλαψεις" Η εκτρωση ειναι σαφως εναντια σε αυτον καθως προκαλειται καταστροφη/βλαβη στο εμβρυο ωστε να αποτυχει αυτη η διαδικασια του "δεσιματος" ψυχοπνευματικου σωματος και υλικου. Ψυχη το λεμε εν ταχει, ομως πραγματι ψυχη και πνευμα ειναι δυο ισαξια και ισοδυναμα διαφορετικα μερη, τα οποια ομως ενωνονται με ενα "ιερο γαμο" σε ενα. Γιατι ο γιατρος παραβαινει τον ορκο του; Το κανει ως ηθικη υποχρεωση, γνωριζοντας πως ειναι λαθος, καθως δυστυχως η γυναικα μεσα στην αγνοια της θα κινδυνευσει και την ζωη της την ιδια προκειμενου να το κανει ουτως ή αλλως ακομα και μονη της. Συμβαινουν αυτα πολλες φορες. Ολοι γνωριζουν πως ειναι λαθος, γι αυτο και απαγορευεται στο γιατρο να διαφημισει πως κανει αυτη την πρακτικη, διοτι δεν δεχομαστε να το κανει για λεφτα, παρα μονο ως υποχρεωση και αγγαρεια για ανθρωπιστικους καθαρα λογους. Δεν θα αφησουμε την γυναικα να κανει εκτρωση καταστρεφοντας η ιδια τον εμβρυο της στο μπανιο της με ευφανταστους θλιβερους τροπους, αλλα θα συμβει με ελεγχομενη ιατρικη πραξη. Πραγματι τα ορια θεμιτου αυτης της σκεψης ειναι δυσδιακριτα. Αν δειχνουν κατι, δειχνουν την εκτροπη της κοινωνιας μας γενικοτερα, καθως ο ιατρικος κοσμος προσαρμοστηκε σε μια ζοφερη πραγματικοτητα, δεν αλλαξε προσεγγιση. Η εκτρωση παραμενει αρνητικη πραξη και πιθανον να επιφερει αρνητικο καρμα και στον γιατρο που την εκτελει. Οπως παντα ομως, εκτος απο την πραξη, μεγαλη σημασια παιζει και το κινητρο αυτου που την τελει.
ΕΣ
Εαν ημουν γιατρος, ενδεχομενως να δεχομουν να εκανα εκτρωσεις, κρινοντας κατα περισταση βεβαια, αν εκρινα πως δεν θα μπορουσε να συμβει διαφορετικα, για να βοηθησω την γυναικα, δεχομενος ετσι και ο ιδιος καποιο μικρο καρμικο βαρος. Αν μου ελεγε, με entitled τροπο, "κανε μου εκτρωση, οτι θελω θα κανω, ειναι δικαιωμα μου" απλα θα της εκλεινα την πορτα, για να αποφυγω να της πω: "Στα @@ μου τι νομιζεις, κοψε το λαιμο σου". Και αυτο διοτι αυτο θα επεφερε μεγαλυτερο καρμικο βαρος, καθως το κινητρο μου τοτε θα ηταν κατα βαση οικονομικο. Δεν ειναι υποχρεωμενος ο ιατρος να εκτελει εκτρωσεις. Μπορει να τις αρνηθει, συμφωνα με τον ορκο του. Ειναι ομως και ανθρωπος και καταλαβαινει και ικανος να κρινει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητε Λυκιε, πραγματι και εγω ετσι νομιζα, πως η ψυχη ενωνεται με το σωμα καποια στιγμη και οχι μεσω μιας διαδικασιας. Οταν διαβασα πως "ειναι μια διαδικασια" δυσκολευτηκα να το παρακολουθησω. Ομως, τελικα δειχνει να ειναι πιο λογικο ετσι. Ισως να το βλεπαμε με πιο υλικο και "χωροταξικο" τροπο. Αλλα τελικα που εδραζεται η ψυχη; Δεν εχει συγκεκριμενο σημειο. Ο Καστανεντα μαλιστα ανεφερε πως το σημειο συναρμογης που προκαλει την αντιληψη, βρισκεται εξω απο το σωμα πισω απο τη πλατη. Θελω να πω με αυτο πως δειχνει να απαιτειται ενας συντονισμος ωστε να επελθει καποιου ειδους ενωση μεταξυ των σωματων. Ενα ειδους εντονου φλερτ, ενας χορος ενεργειων και δονησεων, μεσα σε ενα κλιμα απολυτης αγαπης. Ασυνειδητα βεβαια συμβαινουν ολα αυτα και μαλλον απαιτειται καποιος χρονος για να ερθει σε "ιερο γαμο" η ευαισθητη αυτη διαδικασια.
ΕΣ
καταρχίν, ΔΕΝ δίνουν όλοι οι γιατροί τον όρκο του ιπποκράτη, προαιρετικός είναι... με τον τρόπο βέβαια που δουλεύουν οι σύγχρονοι γιατροί της κλασσικής ιατρικής, με την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου και της ανθρώπινης ελπίδας, με τη συνεργασία και προώθηση φαρμακευτικών σκευασμάτων που δρουν πειραματικά πάνω στον άνθρωπο, με το να ακολουθούν πιστά συγκεκριμένα πρωτόκολλα ασθενειών που ουκ ολίγες φορές βλάπτουν αντι να θεραπεύουν, η έκτρωση σε καρμικό επίπεδο είναι ψύλλος στ' άχυρα... και το κάρμα όμως είναι λίγο παγίδα ή μάλλον αν καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί, εύκολα το ξεγελάει τρόπον τινά... ουσιαστικά το κάρμα είναι κάτι σαν ισοζύγιο αρνητικού και θετικού δυναμικού... το να βλάψει δλδ κάποιος μια φορά, δε σημαίνει ότι θα επιφορτιστεί δια παντός καρμικά, μπορεί να εξουδετερώσει την αρνητική επιφορτιση με θετικό ισοζύγιο, ακόμη κι αν δεν το κάνει συνειδητά... πχ. παίρνει ή βλάπτει μια ζωή; την επόμενη φορά που θα σώσει μια ζωή, το ισορρόπησε... δε σας κάνει ας πούμε εντύπωση, το γιατί τόσες χιλιετίες, οι εξουσιαστές της ανθρωπότητας δεν αγγίζονται ούτε από το κάρμα ούτε από τη νέμεση;; μα δεν τους ακουμπάει τίποτα από δαύτα και συνεχίζουν βρίσκονται εκεί που βρίσκονται, ακριβώς γιατί ξέρουνε πώς να ισορροπούν το κάρμα τους! βλάπτουν την ανθρωπότητα παίρνοντας από αυτήν; στα καπάκια της προσφέρουνε κάτι και ξανα μανα απ' την αρχή... ναι ναι τόσο απλά και κάποιοι συνεχίζουνε να νομίζουνε ότι κάάάάάποια στιγμή θα σκάσει με γκάζια η νέμεση να τους κάνει ντα... αμ δε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξεκαθαρίσω κατ΄αρχήν ότι φόνος, είναι η βίαιη αποκοπή της σύνδεσης ψυχής και υλικού σώματος, συνεπεία της οποίας χάνεται το ενεργειακό σώμα που του δίνει ζωή και το σώμα αποθνήσκει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα λοιπόν, στο ερώτημα «...πώς συνδεεται η ύπαρξη της ψυχής με το αν είναι φόνος ή όχι η έκτρωση;...» απαντώ πως χωρίς ψυχή, το έμβρυο δεν μπορεί να φονευτεί διότι δεν είναι αυτόνομη ζωντανή οντότητα και συνεπώς η άμβλωση που γίνεται πριν το έμβρυο εμψυχωθεί, δεν λογίζεται ως φόνος.
Γι αυτό προσπαθούμε να προσδιορίσουμε την φάση κατά την οποίαν εισέρχεται η ψυχή-ζωή, ώστε μετά από αυτήν, ναι, να μιλάμε για φόνο...
«...πώς γίνεται, τι είναι εκείνο που επιφορτίζει καρμικά ρε παιδί μου την έκτρωση αφού αν γίνει πριν την εμψύχωση δεν θεωρείται φόνος; αφού δεν φονεύεται η ψυχή, το σώμα φονεύεται...»
Πριν την εμψύχωση, όπως είπα, ΔΕΝ υφίσταται φόνος, αφού το έμβρυο δεν είναι ζωντανή οντότητα. Κάνε όσες αμβλώσεις θέλεις πριν το σημείο που πάμε να ορίσουμε εδώ, ως στιγμή της εμψύχωσης.
«δεν είναι λες εμψυχωτής ο άνθρωπος, είναι διεκπεραιωτής! δεν πλάθει ψυχή! αφού όμως αγαπούλα δεν πλάθει ψυχή, ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΝΕΥΣΕΙ!!! και φυσικά καμμία ψυχή δεν φονεύεται με οποιαδήποτε μορφή φόνου, ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ ΦΟΝΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!!!»
Όμως εγώ είπα πως
«Ο άνθρωπος δεν είναι δημιουργός ζωής, αλλά απλός διεκπεραιωτής. Δεν μπορεί να πλάσει ιδία βουλήσει κανένα έμβιο ον, πόσο μάλλον έναν άνθρωπο. Αφού δεν μπορεί να δημιουργήσει ζωή, δεν μπορεί και να την καταργήσει.»
Δεν μίλησα για δημιουργία ψυχής, που φυσικά και δεν μπορεί να δημιουργήσει, αλλά για δημιουργία ζωής. Δηλαδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να πλάσει ζωντανό όν, άρα δεν μπορεί να εμψυχώσει ένα υλικό σώμα. Και αφού δεν μπορεί να το κάνει, δεν μπορεί και να το καταργήσει. Λέγοντας «κατάργηση» εννοώ την αποκοπή της σύνδεσης ψυχής και σώματος, αυτού δηλαδή που δίνει ζωή στην ύλη.
Φυσικά και δεν πεθαίνει η ψυχή με τον φόνο! Διακόπτεται όμως η ενσάρκωσή της και αυτό, συνιστά παρέμβαση στο Θείο Θέλημα, που θέλει την ψυχή να βιώνει την ύλη. Οπότε η δράση (φόνος) προκαλεί την αντίδραση (καρμικό φορτίο).
«...ε τότε θα πρέπει να εκλάβω ως παρεμπόδιση (σ.σ. του θείου σχεδίου) και οποιαδήποτε μορφή αντισύλληψης αλλα και την έκτρωση ΠΡΙΝ την 7-8 εβδομάδα...»
Η αντισύλληψη δεν συνιστά φόνο βεβαίως, αλλά βιοχημική αποτροπή μιας εγκυμοσύνης, δικαίωμα της γυναίκας εκ της ελευθέρας βουλήσεώς της. Το σεξ είναι ηδονιστικό δικαίωμα του ανθρώπου και όχι αποκλειστικό μέσο επίτευξης τεκνοποιίας. Ο άνθρωπος μπορεί να ορίζει το πότε και το αν θα τεκνοποιήσει, αναλόγως της δικής του βουλήσεως, δίχως να εμποδίζεται στο να έχει συνουσία και να απολαμβάνει ηδονή και οργασμό. Είτε ο άνδρας ανακόπτει την εκσπερμάτωση στον κόλπο με τράβηγμα, είτε η γυναίκα λαμβάνει βιοχημική προστασία από μια ανεπυθήμητη σύλληψη, δεν διαπράττεται ύβρις στην φύση, επειδή δεν χρησιμοποιείται το σεξ για τεκνοποιία...
Νομίζω ότι μόνο ο άνθρωπος μπορεί να ελέγχει το αποτέλεσμα της συνουσίας, ώστε να επιλέγει αυτός πότε θα τεκνοποιεί και πότε απλώς θα την απολαμβάνει. Προνόμιο του ανθρώπου; Ναι και όχι το μόνο...
ΑπάντησηΔιαγραφή«συνεχίζεις να μπερδεύεις το αιθερικό σώμα με το αστρικό»
Τίποτα δεν μπερδεύω. Λέγοντας «ψυχή» στα πλαίσια της συγκεκριμένης συζήτησης, αναφέρομαι στην ζωτική ενέργεια που εμφυσά μέσα στο οργανικό σώμα και δίνει τη ζωή, ως την κατώτερη μορφή της πολυδιάστατης αυτής έννοιας. Όλα τα ενεργειακά σώματα που περιβάλλουν το σαρκίο, διαβαθμίζονται σε κατώτερα και ανώτερα, αλλά εδώ με μια λέξη τα λέμε όλα «ψυχή», χάριν συντομίας.
«ποιοι ακριβώς επιβαρύνονται με αρνητικό κάρμα στην περίπτωση της έκτρωσης; ο γυναικολόγος που τελεί την έκτρωση; ο αναισθησιολόγος που κάνει τη νάρκωση για να τελεστεί η έκτρωση; η γυναίκα που φέρει το έμβρυο στην περίπτωση που είναι αποκλειστικά δικιά της απόφαση η έκτρωση; η γυναίκα και ο άνδρας που είναι υπαίτιοι για την εγκυμοσύνη στην περίπτωση που το αποφασίσουν μαζί; ο άνδρας που ευθύνεται για την εγκυμοσύνη στην περίπτωση που εκείνος θέλει έκτρωση ενώ η γυναίκα όχι; όλοι μαζί;»
Αν μιλάμε για έκτρωση-φόνο, δηλαδή για κύημα που φονεύεται ηλικίας άνω των 8-10 εβδομάδων, τότε η πράξη επιβαρύνει όλους τους εμπλεκόμενους, κατ΄αναλογίαν ευθύνης ως αυτουργοί ή συνεργοί.
Ασφαλώς υπάρχουν περιπτώσεις που ένας τέτοιος φόνος εξυπηρετεί ανώτερους σκοπούς, όπως η επιβιώση της μητέρας. Τότε πιστεύω πως η πράξη ελαφρύνεται ή και εξουδετερώνεται καρμικά.
Αγαπητέ Ελ. Στοχαστή,
«...τον πιο πανω υπολογισμο καταθεσαμε μια αποψη πως η ψυχη ερχεται 7-8 εδομαδα και εν πολλοις μεχρι να αρχισει ο 4ος μηνας ή 90κατι μερες εχει εδραιωθει ως ολοκληρωμενη ζωη. Αυτο ακριβως το διαστημα ειναι σχεδον 40 μερες...»
Οι 8 εβδομάδες είναι 56 μέρες, δηλαδή περίπου 2 μήνες. Πως ξαφνικά πάμε στην αρχή του 4ου μήνα, δηλαδή στις 90 μέρες; Η απόσταση είναι περίπου 34 μέρες (ας πούμε κοντά στις 40).
Πως η «διαδικασία», ερμηνεύεται ως 40ήμερη πολιορκία της ψυχής γύρω απ΄το σώμα, μέχρι τελικά να εισέλθει και να το εμψυχώσει;
Ως υπόθεση εργασίας περί των 40 ημερών της μεταθανατίου παραμονής της ψυχής, η ανάλογες 40 μέρες για την εμψύχωση-γέννηση, θα πρέπει να αιτιολογηθούν κάπως.
Αν για παράδειγμα χρείαζονται 40 μέρες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία αποχώρησης της ψυχής απ΄τον παχύ-υλικό κόσμο, ώστε να έχει τον χρόνο να αποκοπεί από τα συναισθήματα της αναχώρησης και της απώλειας του φυσικού σώματος, θα πρέπει κατ΄αντιστοιχία να υποθέσουμε πως η ψυχή χρειάζεται χρόνο, για να προσαρμοστεί στον εγκλωβισμό της μέσα σε ένα υλικό σώμα.
Αγαπητή Ανώνυμη, το κάρμα ξεχρεώνεται μέ ένα πολύ συγκεκριμένο νόμισμα: τον πόνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν προκαλέσεις πόνο (χρέος), πρέπει να ξεπληρώσεις με πόνο (εξιλέωση).
Αν σκοτώσεις κάποιον άνθρωπο, δεν ξεχρεώνεις σώζοντας κάποιον άλλον με δικό σου ανώδυνο τρόπο.
Αν για παράδειγμα σώσεις έναν που πάει να πέσει στο πηγάδι, δεν αποτελεί ισοδύναμη εξιλέωση για τον φόνο που έκανες. Διότι αφενός ο τύπος που έσωσες δεν κινδύνεψε εξ αιτίας σου ώστε η πράξη αυτή να συνδέεται με εσένα και τις επιλογές σου και αφετέρου η διάσωσή του, δεν σου κόστισε σε πόνο και δική σου απώλεια, ανάλογη αυτού που προκάλεσες.
Όταν οι Σπαρτιάτες φόνευσαν τους δύο αγγελοφόρους του Δαρείου (που ζήτησαν γην και ύδωρ), διέπραξαν μεγάλη ύβρη στον Δία, αφού υπαγόρευε σεβασμό και φιλοξενία σε κάθε αγγελιοφόρο.
Προκειμένου να μην υποστεί η πόλη τους την μήνη του θεού (την Νέμεση για την διαπραχθείσα Ύβρη), αποφάσισαν να προβούν σε πράξη εξιλέωσης.
Δηλαδή θέλησαν να απαλλαχθούν από το χρέος του συλλογικού κάρμα που προκάλεσε η πράξη τους.
Έστειλαν λοιπόν, όχι δυο τυχαίους Σπαρτιάτες, αλλά τους δυο ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ πολεμιστές τους στον Δαρείο, με σκοπό να ζητήσουν να τους φονεύσει, ώστε με αυτό τον τρόπο να ισοσκελιστεί η αποτρόπαιη πράξη τους και να εξιλεωθεί η πόλη τους.
Μόνο τότε θα υπήρχε ισοζύγιο, που θα μηδένιζε το καρμικό χρέος της πόλης των Σπαρτιατών.
Φυσικά ο Δαρείος που κατάλαβε άριστα τι ζητούσαν οι Σπαρτιάτες, όχι μόνο αρνήθηκε να τους φονεύσει, αλλά τους δελέασε με προνόμια, πλούτη και αξιώματα, ώστε να επιβαρύνει περισσότερο το κάρμα της πόλης τους.
Για την ιστορία, οι δυο Σπαρτιάτες αποχώρησαν αρνούμενοι και αυτοκτόνησαν αργότερα, αφού δεν μπορούσαν να επιστρέψουν πίσω ατιμασμένοι και ανίκανοι να εξιλεώσουν την πόλη τους...
ΛΥΚΙΟΣ.
οκ οκ, λοιπόν κοίταξε, τώρα νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσω στη γλώσσα σου και να καταθέσω τη δικιά μου άποψη/αντίληψη για το τί είναι το κάρμα, μέσα από τη δικιά μου εμπειρία και τις δικές μου παρατηρήσεις... το σύμπαν ούτε δυιστικό είναι, ούτε την ανθρώπινη ηθική έχει, ούτε και αισθάνεται συναισθήματα με τον τρόπο που τα αισθάνεται ο άνθρωπος... το σύμπαν, όπως και οι μοίρες και όλες οι εμπλεκόμενες δυνάμεις που επιτηρούν την τάξη και την ισορροπία μέσα σε αυτό, ενδιαφέρονται για κάτι πολύ συγκεκριμένο: για τη συντήρηση και τη διατήρηση συγκεκριμένων σταθερών, είναι καθαρά μαθηματικό το μοντέλο... πχ. το αν ο τάκης είναι "μαύρος" ή "λευκός", αν πιστεύει σε διαβόλους ή αγγέλους, αν φέρεται σκάρτα στη γκόμενα του ή αν ξηγιέται όμορφα στον κολλητό του, δεν ενδιαφέρει καθόλου το σύμπαν, αυτά αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους ανθρώπους... το σύμπαν ενδιαφέρεται για το αν ο τάκης θα παρέμβει συνειδητά ή μη, με καλή ή κακή πρόθεση δεν έχει την παραμικρή σημασία, στην ανισορροπία συγκεκριμένων ενεργειακών ποσοτήτων, για να το πω απλά...εαν ας πούμε εκεί που πρέπει να υπάρχουν 100 κιλά συγκεκριμένου είδους ενέργειας, ο τάκης κάνει κάτι και διαταράξει αυτή τη συγκεκριμένη ποσότητα, τότε αυτη η ενέργεια του καταγράφεται ως καρμικό χρέος... εαν τώρα ο τάκης, πάλι συνειδητά ή μη, προλάβει να κάνει κάτι και να επαναφέρει την ενέργεια εκείνη στα 100 κιλά που ήταν εξ αρχής, τότε ξεχρεώνει...εαν δεν το προλάβει, τότε είναι πολύ πιθανό σχετικά σύντομα να συμβεί κάτι ώστε να παρθεί από τον τάκη η ποσότητα που αφαίρεσαι... οι τρόποι είναι άπειροι για να γίνει αυτό...το κάρμα είναι κάτι που σχετίζεται αποκλειστικά με το ανθρώπινο βασίλειο για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, επειδή ο άνθρωπος είναι το μόνο είδος πάνω στον πλανήτη που έχει χάσει τόσο πολύ τη σύνδεση του με τις υπόλοιπες μορφές ζωής που ζούνε πάνω σε αυτόν και διαταρράσει τις σταθερές του... έχει κάρμα ας πούμε το ζωικό, το φυτικό ή το ορυκτό βασίλειο;; όχι βέβαια, γιατι όλες αυτές οι μορφές ζωής γνωρίζουν ενστικτωδώς να μην υπερβαίνουν αυτές τις σταθερές, μόνο ο άνθρωπος πλέον έχει εκφυλιστεί τόσο πολύ και αυτός είναι και ο λόγος που έχει υπερφορτώσει με τις δράσεις του το αστρικό πεδίο και που πλέον ζει και λιγότερο από όσο ζούσε κάποτε, μιας και καταναλώνεται και ανακυκλώνεται γρηγορότερα από όλες αυτές τις μορφές ενέργειας και μαθηματικές σταθερές που διαταράσσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπόν αγαπούλα, αυτά για αρχή και αναλόγως με το αν και πώς θα απαντήσεις, έχω να πω και μερικά ακόμη, σε διαφορετική περίπτωση τον κύκλο μου στη συγκεκριμένη συζήτηση τον έκλεισα :)
Κάπως έτσι είναι αγαπητή Ανώνυμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς δούμε λίγο αν διαφωνούμε κάπου, μιλώντας κι εγώ στην δική σου γλώσσα.
Το Σύμπαν δεν είναι δυιστικό. Αν ως Σύμπαν εννοούμε το σύνολο της Δημιουργίας σε όλες της τις δονητικές εκφάνσεις, μόνο στο υλικό του πεδίο υπάρχει ο δυισμός και μόνο στην Ανθρώπινη Συνείδηση γίνεται αντιληπτός.
Ωστόσο το Σύμπαν διέπεται από Κοσμικούς Νόμους στους οποίους οφείλεται η Τάξις των Μορφών.
Ο Άνθρωπος παρατηρεί και βιώνει τους Κοσμικούς Νόμους μέσα από την αντίληψη που του παρέχει η συνείδηση και αφού ο ίδιος είναι μέρος της Δημιουργίας του Όλου, περιέχει κατ΄αναλογία την ίδια σύσταση με αυτό.
Έτσι επιβεβαιώνεται η ρήση "όπως επάνω και κάτω, όπως μέσα και έξω"!
Η Ηθική παράγεται από τον Άνθρωπο, στην προσπάθειά του να κατακτήσει συνειδητά την Κοσμική Νομοτέλεια μέσα από την βιωματική ύλη και την κοινωνικότητα. Είναι αυτή που τον οδηγεί στην αυτεπίγνωση και την ανακάλυψη της αποστολής του.
Λες λοιπόν πιο κάτω:
"...το σύμπαν ενδιαφέρεται για το αν ο τάκης θα παρέμβει συνειδητά ή μη, με καλή ή κακή πρόθεση δεν έχει την παραμικρή σημασία, στην ανισορροπία συγκεκριμένων ενεργειακών ποσοτήτων, για να το πω απλά...εαν ας πούμε εκεί που πρέπει να υπάρχουν 100 κιλά συγκεκριμένου είδους ενέργειας, ο τάκης κάνει κάτι και διαταράξει αυτή τη συγκεκριμένη ποσότητα, τότε αυτη η ενέργεια του καταγράφεται ως καρμικό χρέος..."
Δεν προσδιορίζεις όμως πως διαταράσσεται αυτή η ισορροπία των ενεργειών, ώστε τελικά ο διαταράσσων να αποκτήσει καρμικό χρέος.
Αποδέχεσαι όμως πως ο Τάκης πρέπει να διαταράξει με δική του επιλογή ("ο τάκης κάνει κάτι") την ενεργειακή ισορροπία.
Προφανώς ο Τάκης κάνει κάτι που κανονικά δεν έπρεπε να κάνει και γι αυτό αποκτά καρμικό χρέος, το οποίο θα πρέπει να αντισταθμίσει με μια αντίθετη ενέργεια, λες.
Αμέσως μπαίνει η ηθική, που λέει "Τάκη μην το κάνεις αυτό, γιατί θα τιμωρηθείς".
Και όντως αν ο Τάκης το κάνει, τότε η διατάραξη της ενεργειακής ισορροπίας θα συμβεί και ο Τάκης θα πρέπει τώρα να αποκαταστήσει την βλάβη.
Κάπως έτσι δημιουργείται η ηθική των ανθρώπων. Είναι η κατασταλαγμένη εμπειρία της κοινωνίας, που θέλει να προστατέψει τα μέλη της από τα καρμικά χρέη.
Κάπου εδώ θέλω να σου μιλήσω για τον πόνο, ως κύρια ενέργεια του υλικού κόσμου, που πρέπει να βρίσκεται σε μια ισορροπία. Μιλάω για τον ψυχικό και τον σωματικό πόνο.
Είναι ο νόμισμα πληρωμών στον υλικό κόσμο και όχι σε όλο το Σύμπαν.
Θα έχεις παρατηρήσει ότι κάθε πράξη που η ηθική επικρίνει, προκαλεί σε κάποιον πόνο.
Επίσης θα έχεις παρατηρήσει ότι και η πράξη εξιλέωσης (δλδ αποκατάστασης της ισορροπίας) απαιτεί και πάλι πόνο.
Άρα ο πόνος είναι η ενέργεια του διακυβεύεται στον άνθρωπο και που πρέπει να μη διαταράσσεται.
Ο άνθρωπος με πόνο γεννιέται, με πόνο ζει και με πόνο πεθαίνει.
Είναι όμως ωφέλιμος ο πόνος, όταν αυτός βιώνεται μέσα από την εσωτερική μας εξέλιξη και την διαδρομή μας στα εγκόσμια. Η ποσότητα παραμένει ισορροπημένη και το πρόσημο είναι ουδέτερο.
Αν όμως από δική μας επιλογή διαταράξουμε την ισορροπία πόνου ενός άλλου ανθρώπου, τότε θα πρέπει να αποκαταστήσουμε την ισορροπία διότι το δικό μας ισοζύγιο διαταράχθηκε αποκτώντας αρνητικό πρόσημο και του άλλου ένα θετικό πρόσημο. Η αποκατάσταση της ισορροπίας και των δυο, θα πρέπει να μηδενίσει τα πλεονάσματα ή τα ελλείμματα, δηλαδή να υπάρχει μεταφορά πόνου (ενέργειας δηλαδή) από τον πλεονάζοντα στον ελλειμματικό.
Τέλος λες:
"...ο άνθρωπος είναι το μόνο είδος πάνω στον πλανήτη που έχει χάσει τόσο πολύ τη σύνδεση του με τις υπόλοιπες μορφές ζωής..."
Ναι, ο άνθρωπος διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα όντα διότι έχει το προνόμιο της συνείδησης και της ελευθερίας βούλησης. Αυτό τον κάνει να ίσταται ως κύριος του εαυτού του και όχι έρμαιο των συνθηκών.
Διαφοροποιείται διότι είναι είναι πολυδιαστατική οντότητα και με "απεριόριστες" δυνάμεις, ως μικρός Θεός!
Γι αυτό και έχει ευθύνη, όπως ένας μικρός Θεός. Έχει ευθύνη, διότι μπορεί να επιλέγει και να διαμορφώνει τις ενεργειακές ισορροπίες επεμβαίνοντας στην κοσμική μορφοδιάταξη.
ΛΥΚΙΟΣ.
κοίταξε λύκιε, προσωπικά όταν εκφέρω αποψη για το οτιδήποτε, ο γνώμονας και το μέτρο μου είναι παντα η φύση, ειναι εντυπωμένο πλέον αυτό μέσα μου... έχω έναν φίλο που ζει χρόνια στην αυστραλία και στη δουλειά του έχει σχέσεις και με αβορίγινες. κάποια στιγμή ρώτησε κάποιον αβορίγινα: του λέει, πώς γίνεται ας πουμε και εσύ κινείσαι μέσα στη φύση και βρίσκεις και να τραφείς και δε σε πειράζει τίποτα, εγω του λεει έτσι και μπω μέσα στη ζούγκλα, θα με φάνε στο πιτς φυτίλι. και του απαντάει, εσένα θα σε φάνε γιατί θα μπεις εκεί μέσα με την πρόθεση να κυριαρχήσεις και να επιβληθείς! εγω του λέει όταν μπαίνω εκεί μέσα παραμένω τοσοδούλης, δεν ενοχλω τιποτα και παίρνω εκείνο που μου αναλογεί, για την ακρίβεια δεν το παίρνω καν, μου προσφέρεται! αυτό επειδή ρώτησες για το τί και πώς προσδιορίζεται η ενεργειακή διατάραξη που θα προκαλέσει ο τάκης. ο κάθε τάκης λοιπόν επειδή έχει χάσει την επαφή του όχι μόνο με όλες τις υπόλοιπες μορφές ζωής αλλά και με το υπόλοιπο ανθρώπινο είδος, δεν ξέρει ούτε νοιώθει ποιο και πόσο είναι εκείνο που του αναλογεί μέσα στο κάθε περιβάλλον/κατάσταση που θα βρεθεί, γιατί στον καθένα αναλογεί κάποια συγκεκριμένη ενεργειακή ποσότητα σε οποιαδήποτε διαδραση του με μορφη ζωής που φέρει ενεργειακο πεδίο.γινεται λοιπον λαίμαργος ή λόγω άγνοιας δεν μπορει να ορισει το μεριδιο του και αναλογα τις πραξεις του και ετσι δημιουργειται καρμικο χρεος. τη διαφοροποιηση του ανθρωπου απο τα άλλα οντα, δεν την εννοω οπως εσύ πάντως, εγω την βλεπω με παντελως αρνητικο προσημο.και θεωρω οτι και ένα μεγάλο μέρος της γενικοτερης παρακμης και πτωσης του, οφειλεται ακριβως σ΄αυτη του την αποσυνδεση, η οποια και δεν προκειται να ξαναπεανελθει εκει που καποτε ήτανε, οποτε λοιποι γραφικοι που νομιζουν αφελως οτι το αίθνως μπορει να επιστρεψει σε ντεμεκ παγανιστικο υποβαθρο, οχι απλα κοιμούνται, αλλα δεν ονειρευονται καν!βρισκονται εκτος ονειρικου τόπου και χρονου!
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα περι πονου, δεν ξερω ακριβως, ειναι κι αυτος υποκειμενικος πολυ, δεν τον βιωνουν ολοι με τον ιδιο τροπο και στην ιδια ενταση, οποτε δεν ξερω ποιο μπορει να ειναι το μετρο, οταν δεν αποτελει σταθερα.
λύκιε, κάτι άσχετο ισως και σχετικό, αν μου επιτρέπεις... εψές κάποιος φίλος σου μου επισήμανε ότι εδώ λέει στον χώρο σου, κατα τη δικη του άποψη την οποία εγώ δε συμμερίζομαι, κάποτε εγώ και άλλα δύο άτομα σχηματίσαμε ένα συμπαντικό τρίγωνο για κάποιον λόγο που δεν κατάλαβε και ότι μάλιστα ταιριάζαμε και ονομαστικά... το δεύτερο άτομο ήταν μια κοπέλα συνονόματη μου, αρκετά ενεργή στα σχόλια μεχρι και πριν λίγο καιρό, η οποία απο οτι μου είπε ο φίλος σου, αποδήμησε από τον κόσμο τούτο... ήθελα απλώς να πω ότι αν όντως ήτανε υπαρκτό θηλυκό πρόσωπο, τότε ναι, ενδεχομένως και να πληρούσε τις προϋποθέσεις για να είναι μέρος ενός τετοιου τριγώνου το συγκεκριμένο άτομο... το τρίτο πρόσωπο όμως, το οποίο κατάλαβα εκ των υστέρων ποιο είναι, θηλυκο επίσης και το οποίο δεν είναι ενεργο στον χώρο σου πλέον, μπορεί να ταίριαζε ονομαστικά, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν ταίριαζε ενεργειακά για να συμπληρώνει ένα τέτοιο τρίγωνο... ενδεχομένως βέβαια να μην ήμουν εγώ το ταιριαστό μέλος και τα άλλα δύο όντως να ταιριάζανε...γιατί τα λέω όλα αυτά, τα λέω γιατί καμιά φορά είναι λίγο παραπλανητικά τα φαινόμενα που υποτίθεται ότι σχετίζονται με συμπαντικά μοτίβα, κάποια εξωτερικά στοιχεία μπορεί να δείχνουν ότι είναι συμβατα, αλλά αυτό που πρέπει απαραίτητα να είναι συμβατό, είναι ο τύπος ενέργειας των εμπλεκομενων μελών, που θα πρέπει να είναι ισοβαρής και αλληλοσυμπληρούμενος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω τίποτε για όλα αυτά που γράφεις. Δεν γνωρίζω ποιος σου εμφανίζεται ως "φίλος" μου, ο οποίος μάλιστα μπορεί να γνωρίζει και τα πραγματικά ονόματα, αλλά και το πραγματικό φύλο των σχολιαστών στον Κ.Δ.
ΔιαγραφήΠόσο μάλλον να γνωρίζει αν οι συγκεκριμένοι σχολιαστές δημιουργούν συμπαντικά τρίγωνα και τετράγωνα!
Αυτά μου φαίνονται λίγο γελοία αγαπητή μου.
Για να μιλήσει κανείς για τέτοια πράγματα, θα πρέπει να γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα πρόσωπα.
Εγώ τουλάχιστον, δεν μπορώ να τα γνωρίζω. Πως μπορεί ο "φίλος" μου;
Αν μια σχολιαστής αποδήμησε από τον κόσμο μας, πως το γνωρίζει και δεν με ενημέρωσε εμένα τον "φίλο" του;
Ελπίζω να μην είναι αληθινή μια τέτοια πληροφορία, για κανέναν και καμία φίλη του Κ.Δ.!
ΛΥΚΙΟΣ.
"...όταν εκφέρω αποψη για το οτιδήποτε, ο γνώμονας και το μέτρο μου είναι παντα η φύση, ειναι εντυπωμένο πλέον αυτό μέσα μου..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι οι άνθρωποι παρατηρούν την φύση και μέσω αυτής, κατανοούν τις έννοιες της ζωής και της Δημιουργίας.
Βέβαια η φύση δεν είναι μόνο το δάσος, τα ποτάμια, τα ζώα και τα πτηνά! Φύση είναι ολόκληρος ο απτός κόσμος, ο οποίος περιλαμβάνει και τον εαυτό μας και αρκεί να μπορούμε να την βιώνουμε για να την κατανοήσουμε.
Θα μου πεις, ένας άνθρωπος κλεισμένος μέσα στο γραφείο, στο σπίτι του, μέσα στην πόλη, αντικρίζει την φύση σε όλο της το μεγαλείο, όπως ένας αγρότης;
Η αλήθεια είναι πως όχι το ίδιο. Λαμβάνει λιγότερα μηνύματα από την φύση, αφού εκτίθεται σε αυτήν λιγότερο χρόνο και στερείται από τα ερεθίσματα που του δίνει. Αντί αυτού, έρχεται σε επαφή με την φύση των ανθρώπων περισσότερο, συγκριτικά με τον αγρότη. Ο "αυτιστικός" τρόπος που βιώνει ο αστός την φύση, τον κάνει περισσότερο ανθρωποκεντρικό και λιγότερο φυσιοκεντρικό, κι ας είναι ο άνθρωπος προϊόν της ίδιας της φύσης.
Ωστόσο ο άνθρωπος είναι κατά φύσιν κοινωνικός και προορισμένος να δημιουργεί κοινωνίες.
Η ίδια η φύση δηλαδή, τον έκανε ικανό να δημιουργεί πολιτισμούς και να τους εξελίσσει. Η φύση δεν έδωσε σε όλα τα ζώα αυτή την δυνατότητα. Ο άνθρωπος λοιπόν, απλά αξιοποιεί στην πράξη την φυσική του ροπή, την προδιαγραφή του!
Ο άνθρωπος δεν προορίζεται για να ζει σαν τα υπόλοιπα ζώα, σε αρμονία και ισορροπία με το οικοσύστημα.
Έχει διαχειριστικό ρόλο και μπορεί να διαμορφώνει νέες ισορροπίες, αρκεί να γνωρίζει την φυσική νομοτέλεια και να τη σέβεται. Εκτός του ανθρώπου μάλιστα, υπάρχουν και άλλες οντότητες με διαχειριστικό της φύσεως ρόλο, όπως γνωρίζεις.
Αλλά και μεταξύ των ανθρωπίνων φυλών, που φαινομενικά φαίνονται να ανήκουν στο ίδιο είδος (ανθρωποειδή), υπάρχουν σημαντικές διαφορές, ως προς την προέλευση, τις προδιαγραφές, τις ικανότητες, αλλά και τους ρόλους μέσα στην φύση.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που κάποιες φυλές παραμένουν "πρωτόγονες", παρότι ήρθαν σε επαφή με τον πολιτισμό των εξελιγμένων ανθρωπίνων φυλών.
Ωστόσο ο σύγχρονος πολιτισμός έχει νοσηρότητα, διότι απώλεσε την ισορροπία μεταξύ επιστήμης-τεχνολογίας και πνευματικότητας, γενόμενος υλιστικός και ανήθικος.
Επάνω σε αυτό, αφήνεις μιαν απόλυτη θέση όταν λες:
"...ένα μεγάλο μέρος της γενικοτερης παρακμης και πτωσης του, οφειλεται ακριβως σ΄αυτη του την αποσυνδεση, η οποια και δεν προκειται να ξαναπεανελθει εκει που καποτε ήτανε..."
Γιατί πιστεύεις ότι ο άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθει στην προ της Πτώσης του κατάστασης;
ΛΥΚΙΟΣ.
μα ναι, εννοείται ότι και ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, αφού και στην αρχαϊκή της έννοια η λέξη αφορά τα πάντα όλα που είναι ορατά και μπορούν να παρατηρηθούν... βέβαια εσύ πάντοτε μιλάς με έναν έτσι θαυμασμό για τον άνθρωπο και τα υποτιθέμενα θεϊκά στοιχεία που φέρει, είσαι υδροχοϊκός τύπος, ενδεχομένως να είσαι και κοινωνικός πολύ και να σου αρέσει η επαφή με το ανθρώπινο είδος, να σε εξάπτει ας πούμε... εγώ πάλι είμαι το ακριβώς αντίθετο, είμαι παιδί της παλιάς ενέργειας, ούτε και θαυμάζω ούτε και βρίσκω και πολύ ενδιαφέρουσα την ανθρώπινη παρέα και το ανθρώπινο είδος, αντιθέτως βρίσκω εξόχως πιο συναρπαστικό το να παρατηρώ ας πούμε μια ομάδα μυρμηγκιών να εκτρέφει μελίγκρες για τα σκατουλάκια τους, γιατί δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά η πρώτη μορφή κτηνοτροφίας παρατηρήθηκε στα μυρμήγκια, μπορούν λοιπόν και άλλα είδη ζώων πέραν του ανθρώπου να δομήσουν κοινωνίες και νόμους ή να σκάβω το χώμα και να ανακαλύπτω όλες αυτες τις υπέροχες μορφές ζωής που ζούνε μέσα σε αυτό ή να βλέπω πώς συγκοινωνούν τα ριζικά συστήματα γειτονικών φυτών, αυτά είναι πραγματικά συναρπαστικά για μενα... οπότε βάσει λοιπόν και της ιδιοσυγκρασίας του ο καθένας δομεί την κοσμοθεώρηση του και τις απόψεις του, εσύ είσαι αυτός που είσαι και εγώ είμαι αυτη που είμαι... τώρα αυτό που λες περί της προ πτώσης του κατάστασης, δεν ξέρω αν είναι η ακριβης έκφραση γι αυτό που εννοώ, λεω απλώς ότι επειδή η μηχανή έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ζωής και βλέπουμε μάλιστα ότι προωθείται ιδιαιτερα η σύμμιξη της με το ανθρώπινο ον, ακόμη και η εξωπλανητική ζωή είτε σε άλλους πλανήτες είτε μέσα σε μεταλλικά κουτιά, για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν νομίζω ότι με γεωμετρική πρόοδο αποκόπτεται ανεπιστρεπτί η σύνδεση του ανθρώπου με τον πλανήτη γενικότερα... δεν το λέω βέβαια ως αρνητικό αυτό, είναι το επόμενο λέβελ εξέλιξης για το ανθρώπινο είδος, ασχετα αν εμένα μου αρέσει ή όχι ή αν συμφωνω, εξάλλου προσωπικά δεν είμαι μέρος αυτης της νεοεισερχομενης ενέργειας...
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τον φίλο σου που αναφέρθηκα, είναι μέλος του λυκοσυλλόγου, πριν βέβαια ήταν βραχοκιρκίνεζο και ναι με ενημέρωσε ότι η δεσπούλα πέθανε... τα υπόλοιπα τα ανέφερα απλώς για να επισημάνω ότι ουσιαστικά μοτίβα αυτού του τύπου, δύσκολα παρουσιάζονται, φαινομενικά μπορεί να δώσουν την εντύπωση ότι λαμβάνουν χώρα αλλά κατ' ουσίαν είναι σπάνια...
ΑπάντησηΔιαγραφή"εγώ πάλι είμαι το ακριβώς αντίθετο, είμαι παιδί της παλιάς ενέργειας, ούτε και θαυμάζω ούτε και βρίσκω και πολύ ενδιαφέρουσα την ανθρώπινη παρέα και το ανθρώπινο είδος"
Αν αποστρεφεται καποιος τον ανθρωπο ομως και δεν επιδιωκει την συναναστροφη και ζυμωση μαζι του, δεν αγαπα και αρα δεν δρα θετικα στην εξελικτικη πορεια του ανθρωπινου ειδους μα ουτε και του υλικου συμπαντος. Μην κατηγορουμε τον ανθρωπο ως δηθεν αποκομμενο και ενεργειακα διαταραγμενο κοιτωντας και κρινοντας εκ του μακροθεν.
"τωρα περι πονου, δεν ξερω ακριβως, ειναι κι αυτος υποκειμενικος πολυ, δεν τον βιωνουν ολοι με τον ιδιο τροπο και στην ιδια ενταση, οποτε δεν ξερω ποιο μπορει να ειναι το μετρο, οταν δεν αποτελει σταθερα"
Δεν υπαρχει σταθερα. Οι συμπαντικοι νομοι εχουν τη σοφια και ευελιξια να προσαρμοζονται οπως το κοστουμι στον καθενα ξεχωριστα για τελεια εφαρμογη ωστε κανεις να μην αδικειται απο τον ραφτη.
"η μηχανή έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ζωής και βλέπουμε μάλιστα ότι προωθείται ιδιαιτερα η σύμμιξη της με το ανθρώπινο ον"
Αυτο το τελευταιο ειναι το μεγαλο προβλημα της εποχης που προκυπτει απο την καταχρηση της γνωσης οταν στερειται ηθικης προσεγγισης.
καταρχίν, το υλικό σύμπαν δεν αποτελείται αποκλειστικά και μόνον από τον άνθρωπο... το ότι δεν βρίσκω ενδιαφέρουσα την ανθρώπινη παρέα, δε σημαίνει κι ότι δεν έχω συναναστραφεί, ίσως υπεραρκετά για τα δεδομένα μου κιόλας, άλλους ανθρώπους... εκτός κι αν θεωρείς ότι ονειρεύομαι τα όσα γράφω χωρίς να έχω εμπειρία επ' αυτων... δε μπορώ πάντως να πω ότι βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα επίσης και την εστίαση των άλλων στο πρόσωπο μου, ωστόσο τη διασκεδάζω κάποιες φορές και μιας και για άλλη μια φορά εδώ στον χώρο κάποιοι δείχνουν ενδιαφέρον για το πώς εκλαμβάνω προσωπικά κάποια ζητήματα, όπως επίσης βρίσκουν ενδιαφέρον και στο να μου ασκούν κριτική, ας το διασκεδάσω λίγο παραπάνω τώρα που έχω διάθεση κι ας πω και μερικά έξτρα :) στην πραγματικότητα θεωρώ χάσιμο χρόνου το να ασχολείται κανείς πολύ με το ανθρώπινο είδος... ποια ευφυής οντότητα θα επέλεγε να ασχολείται με ένα τόσο παρασιτικό είδος, που δεν δημιουργηθηκε καν από τον αρχικο δημιουργο; σε έναν κόσμο με τόση ομορφιά και τόσα μυστήρια ολούθε, θα πρέπει κανείς να είναι είτε ηλίθιος είτε αρκετά ανασφαλής για να καταναλώνει υπερβολική ενέργεια στους υπόλοιπους ανθρώπους, πόσο μάλλον να θεωρεί ότι έχει μια δήθεν αποστολή για να τους σώσει... αντιθέτως, θεωρώ ότι επειδή ακριβώς ο χρόνος μου σε αυτό το πεδίο είναι περιορισμένος, οφείλω να τον τιμήσω και να τον σεβαστώ, αφιερώνοντας τον αποκλειστικά και μόνο στις ιδιαιτερότητες που συναντώ και δεν εννοώ μόνο τους ανθρώπους... πιστεύω ότι εφόσον μου δινεται η επιλογή να έχω αυτην την άποψη, μπορώ και να την κάνω πράξη, ακόμη κι αν δεν αρέσει σε κάποιους ή μάλλον ιδίως όταν δεν αρέσει σε κάποιους, πόσο μάλλον όταν αυτοί οι κάποιοι αποτελούν πλειοψηφία... θα πρέπει βεβαιως να σου πω ότι έχεις μια μάλλον κοντόφθαλμη οπτική περί εξέλιξης και πιθανολογώ ότι δεν είναι η πρώτη φορα που εκφράζεις με κάποιον τρόπο την εξάρτηση σου από τους ανθρώπους γενικότερα και τη μεγάλη σου ανάγκη να σχετιστείς μαζί τους, γιατί παρόλες τις απόψεις σου διαισθάνομαι ότι έχεις δυσκολία στο να συνδέεσαι με άλλους πραγματικά και ουσιαστικά... αντιθέτως όπως βλεπεις εγώ που όπως λες αποστρέφομαι τους ανθρώπους, δεν έχω απολύτως καμμια δυσκολία στο να μοιραστώ ακόμη και με τον πρώτο τυχάρπαστο, δικά μου κομμάτια, το μόνο που χρειάζεται είναι να με ρωτήσει... περί εξέλιξης λοιπόν που την ταυτίζεις με τα πολλά ανθρωπινα παρε δωσε, αλήθεια έχεις αναλογιστεί ποτέ ότι κάποια ασκητικά τάγματα ή και ασκητικές μειοψηφίες, κάνουν περισσότερη εργασία σε εξελικτικό επίπεδο από ότι κάποιοι άλλοι; γνωρίζεις ότι ένας καλλιτέχνης ή ένας επιστήμονας που απομονώνεται για να αφιερωθεί στο πάθος του, συμβάλλει με πολύ μεγαλύτερο τρόπο στην εξέλιξη από ότι η παρασιτική πλέμπα με τις κούφιες κοινωνικότητες της;
Διαγραφήτο τι κάνουν οι συμπαντικοί νόμοι εγώ είμαι πολύ λίγη για να το ξέρω, εσύ πάλι ο μεγάλος δείχνεις μια τεράστια σιγουριά για δαύτους... θαυμάζω τους σίγουρους! ωστόσο τους βρίσκω παράλληλα και εξαιρετικά βαρετούς...
πάντως και δυο χιλιετίες πριν, υπήρχαν αρκετοί σαν και σενα που δαιμονοποιούσαν το νέο που ερχότανε και φανταζομαι ότι αυτό συνεβαινε σε κάθε μεταβατικη εποχή, αλλά έχε υπόψιν σου ότι κανείς μα κανείς πόσο μάλλον το σύμπαν- ας το παίξω και γω λίγο σίγουρη, δεν ενδιαφέρεται για το τι νομίζεις εσύ ή εγώ ή ο οποιοσδήποτε για κεινο που έρχεται, καθοτι εκείνο θα έρθει ούτως ή άλλως...
θαυμαζω επίσης και τη βεβαιοτητα σου οτι εχεις την απολυτη κυριοτητα του εαυτου σου, αν και τη βρίσκω επίσης βαρετή... Cyborg ξεCyborg, θες δε θες, ετεροκαθορίζεσαι και οριζεσαι απο άλλους, πριν ακόμη γεννηθείς... οχι μονον εσύ, αλλα ακόμη κι εγώ, ναι αμέέέέέέ! είδες τι ωραία που σε τα είπα;;; για βάλε τα δυνατα σου τώρα και σε θελω με μπόλικη και γκαζωμένη συμπαντική ηθική..
Cyborg.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤηλεκατευθυνομενος οργανισμος.
Ποιο ελευθερα σκεπτομενο ον θα θελησει να βαλει τετοιον μπελα στο κεφαλι του;
Αν εκχωρησω τη δυναμη σε τριτους να με οριζουν εστω και μερικως, καταργω τη δικη μου ευθυνη και κυριοτητα του εαυτου μου.
Δηλαδή όλα τα άλλα δημιουργήθηκαν από τον αρχικό δημιουργό (ποιος είναι αυτός αλήθεια; ) ενώ ο άνθρωπος όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπήρξαν μεσάζοντες π.χ. γενετικής μηχανικής επέμβασης κτλ, αναιρείται η Αρχική Αιτία από την οποία εκπορεύεται και εμφυσείται Πνεύμα/Ψυχή στο δημιούργημα;
Η τόση ομορφιά ολούθε περιλαμβάνει σαφώς και τον άνθρωπο. Ότι έξω, και μέσα.
Βεβαίως και κάνουν σημαντικότατη εργασία οι ασκητές στην απομόνωση και κάθε άνθρωπος που μακριά από την πολλή συνάφεια του κόσμου(κατά Καβάφη), αφουγκράζεται το σύμπαν και άρα τον εαυτό του. Γιατί για ποιον άλλο λόγο γεννιόμαστε μέσα σε αυτό το πολύχρωμο τοπίο αν όχι για να αυτογνωσθούμε; Σεβόμαστε την ύλη και όλα τα έμψυχα όντα που συνυπάρχουν μαζί μας ώστε να υπηρετείται και να εξελίσσεται ο Νους.
«αλλά έχε υπόψιν σου ότι κανείς μα κανείς πόσο μάλλον το σύμπαν- ας το παίξω και γω λίγο σίγουρη, δεν ενδιαφέρεται για το τι νομίζεις εσύ ή εγώ ή ο οποιοσδήποτε για κεινο που έρχεται, καθοτι εκείνο θα έρθει ούτως ή άλλως...»
Καλώς να ορίσει…
«Cyborg ξεCyborg, θες δε θες, ετεροκαθορίζεσαι και οριζεσαι απο άλλους, πριν ακόμη γεννηθείς...»
Προτιμώ να προσπαθώ να αποτινάξω τους υφιστάμενους ετεροκαθορισμούς μου, χωρίς να εξαναγκαστώ δήθεν για το καλό μου να υποστώ περισσότερη εποπτεία από τον μεγάλο αδελφό.
ΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ 'ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ' ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΜΕΙΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ, ΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΩΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΟ ΥΛΙΚΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ ΣΕ ΜΙΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΗ ΧΟΑΝΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Ο ΝΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΟΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ! ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΑ ΙΔΕΕΣ.
ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΛΕΣΑΜΕ Ή ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ. ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΤΙ ΖΗΤΑΜΕ.
όλες οι μορφές ευτυχίας ή δυστυχίας του ανθρώπου προέρχονται από αυτήν την εμμονική ενασχόληση του με τον εαυτό του και το είδος του... όλες οι φιλοσοφίες του, οι κοσμικές και πνευματικές θεωρίες του, οι βλέψεις του, οι φιλοδοξίες, όλα όσα τον απασχολούν, τα πάντα όλα του σχετιζονται αποκλειστικά και μόνο με τον εαυτό του και τα υπόλοιπα μέλη του είδους του... εάν αυτή η εγωιστική κλίση του δεν είναι το μεγαλύτερο είδος φυλακής για κείνον, τότε ποιο είναι; σε πλανητικό επίπεδο, ο άνθρωπος αποτελεί ένα μόνο είδος μέσα σε άλλα 9 περίπου μύρια είδη ζωής... κι όμως επιμένει να θεωρεί ότι τα πάντα όλα σε μικροκοσμικό και μακροκοσμικό επιπεδο γίνονται γι αυτόν... το ανθρώπινο ον λοιπόν, αυτό το τόσο προβλέψιμο, το τόσο εύθραυστο, το τόσο εύκολα χειραγωγούμενο, το τόσο εύκολα παρασυρόμενο από τα ένστικτά του, το τόσο τραγικά και σολιψιστικά εγωκεντρικό, συνεχίζει να θεωρεί και να πιστεύει ότι είναι η αντανάκλαση του υπέρτατου όντος, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του, οτι ειναι κι αυτο ενας εν δυνάμει θεός, και συνεχίζει να τα θεωρεί όλα αυτά όταν χρειάζεται και του είναι τόσο απαραίτητη η ύπαρξη της πλειοψηφίας των υπόλοιπων ειδών ζωής του πλανητη, ώστε να αναπνέει να πίνει νερό και να τρέφεται... πώς γίνεται λοιπόν αυτό το τόσο ευάλωτο και εξαρτώμενο από άλλα είδη ον, να θεωρεί ότι είναι η πραγματική αντανάκλαση του θείου όντος;; μα το πραγματικό κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση είναι όλες εκείνες οι μορφές ζωής που το ζωοδοτούν στο υλικό επίπεδο, αυτη η θεία πνοή που του δίνεται μέσα απο όλες τις υπόλοιπες μορφές ζωής για να υπάρξει με σάρκα και οστά, αυτη είναι η αληθινή θεότητα! κι εκείνο αντί να ασχολείται και να εντρυφεί σ' αυτην την πραγματική αντανάκλαση του θείου όντος που βρίσκεται παντού γύρω του, επιμένει στις εγωκεντρικές ιδεοληψίες του να θεωρεί και να πιστεύει με πάθος ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος, δομώντας μόνο του τις ευτυχίες, τις δυστυχίες, τις ουτοπίες και τα αδιέξοδα του...εαν αυτό δεν είναι η μεγαλύτερη προσωποποίηση της έννοιας του βαρετού, τότε τί είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή«…ούτε και θαυμάζω ούτε και βρίσκω και πολύ ενδιαφέρουσα την ανθρώπινη παρέα και το ανθρώπινο είδος, αντιθέτως βρίσκω εξόχως πιο συναρπαστικό το να παρατηρώ ας πούμε μια ομάδα μυρμηγκιών να εκτρέφει μελίγκρες για τα σκατουλάκια τους, γιατί δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά η πρώτη μορφή κτηνοτροφίας παρατηρήθηκε στα μυρμήγκια, μπορούν λοιπόν και άλλα είδη ζώων πέραν του ανθρώπου να δομήσουν κοινωνίες και νόμους ή να σκάβω το χώμα και να ανακαλύπτω όλες αυτες τις υπέροχες μορφές ζωής που ζούνε μέσα σε αυτό ή να βλέπω πώς συγκοινωνούν τα ριζικά συστήματα γειτονικών φυτών, αυτά είναι πραγματικά συναρπαστικά για μενα…»
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μόνο το γεγονός ότι εσύ ως άνθρωπος έχεις την ικανότητα να παρατηρείς, να σκέφτεσαι και να θαυμάζεις την φύση, σε κάνει ξεχωριστή οντότητα. Διότι το συναίσθημα του θαυμασμού ανήκει στον κόσμο των ιδεών και όχι στον λειτουργικό, αυτόν της ενστικτώδους επιβίωσης που όλα τα ζώα διαθέτουν και μόνο έτσι «σκέφτονται».
Ωστόσο για την ιστορία, οι κοινωνίες που δημιουργούν τα ζώα είναι υποτυπώδεις και ουδεμία σύγκριση με τις πολύπλοκες ανθρώπινες, μπορεί να γίνει.
Θεωρώ χάσιμο χρόνου να κάνουμε σύγκριση ικανοτήτων μεταξύ ζώων και ανθρώπου.
Η παραδοχή σου ότι «…η μηχανή έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ζωής και βλέπουμε μάλιστα ότι προωθείται ιδιαιτερα η σύμμιξη της με το ανθρώπινο ον, ακόμη και η εξωπλανητική ζωή είτε σε άλλους πλανήτες είτε μέσα σε μεταλλικά κουτιά, για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν νομίζω ότι με γεωμετρική πρόοδο αποκόπτεται ανεπιστρεπτί η σύνδεση του ανθρώπου με τον πλανήτη γενικότερα...» αποδεικνύει περίτρανα, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο πλάσμα στην γήινη φύση.
Θα έλεγα πάντως ότι στην πραγματικότητα θεωρείς πολύ ενδιαφέρουσα την ανθρώπινη παρέα, αφού απολαμβάνεις την επικοινωνία με ανθρώπους και μάλιστα ανελλιπώς.
Σου αρέσει η διάδραση με τους ανθρώπους και τις σκέψεις τους. Υπερβολικά θα έλεγα και μπράβο σου. Το θέμα είναι ότι εθελοτυφλείς και δεν το παραδέχεσαι για τους δικούς σου λόγους που αν μου επιτρέπεις, αποδίδω σε ιδεοληπτικές εμμονές σου, οι οποίες βέβαια είναι επιλογές σου και δεν θα τις κρίνω.
Αν ήσουν όπως νομίζεις ότι είσαι, δεν θα μιλούσαμε καν. Το χειρότερο όμως που σου διαφεύγει, είναι ότι δεν θα είχες την ικανότητα να σκέφτεσαι κα να μιλάς όπως τώρα.
Η επιλογή σου να αντιδράς, να απορρίπτεις, να συνδιαλέγεσαι, να προβληματίζεσαι και κυρίως να διατυπώνεις με τόσο ωραίο λόγο τις ιδέες σου, είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ιδιότητάς σου, που τίποτα από αυτά δεν μπορείς να μοιραστείς με τα αξιοθαύμαστα μυρμήγκια ή τις ρίζες των φυτών. Χρειάζεσαι άνθρωπο για να τα κοινωνήσεις και χωρίς αυτό, δεν θα είχες καμία αυτεπίγνωση, καμία αυταξία και καμία διαμόρφωση προσωπικότητας. Θα ήσουν ένα ελαφάκι που θα μασούσες χορτάρι και θα έπινες νεράκι μέσα στο δάσος, μέχρι να πεθάνεις στα δόντια μιας αρκούδας ή ενός λύκου…
Όχι μόνο λοιπόν δεν αποστρέφεσαι τον άνθρωπο, αλλά προβληματίζεσαι τόσο πολύ γι αυτόν, που έχεις εντρυφήσει τα μάλα στην αριστερή ατραπό της φιλοσοφίας και έχεις πολύ συγκεκριμένη άποψη και κοσμοθεωρία γι αυτόν και για το σύμπαν. Η θέση σου να θεωρείς νοσηρή την ανθρωπότητα, απαιτεί μεγάλη σπουδή και ενδιαφέρον για αυτήν και βέβαια, δεν είσαι η μόνη.
«…ποια ευφυής οντότητα θα επέλεγε να ασχολείται με ένα τόσο παρασιτικό είδος, που δεν δημιουργηθηκε καν από τον αρχικο δημιουργο;…»
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυδέν δημιούργημα μπορεί να διαφύγει του αρχικού Αιτίου και συνεπώς δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τους ίδιους κοσμικούς νόμους που διέπουν την Δημιουργία.
Ακόμη και αν εγώ φτιάξω ένα ανθρωπάκι playmobil, δεν μπορεί να διαφύγει των κοσμικών νόμων που διέπουν κι εμένα τον ίδιο, ούτε ο δικός μου σκοπός που το δημιούργησα, μπορεί να είναι έξω από την κοσμική σκέψη. Μπορεί να υπηρετήσει εμένα, αλλά ακόμη και εγώ υπηρετώ τον δικό μου δημιουργό. Συνεπώς η αλυσίδα της υπαγωγής (ιεραρχίας) δεν σπάει και τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την ευθεία προβολή της αρχικής Πηγής.
Ο άνθρωπος όμως, είναι μια πολυδιάστατη οντότητα, με πολλαπλές εκφάνσεις σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι δημιούργημα ενός άλλου «δημιουργού», παρά μόνο το υλικό του σώμα, το οποίο είναι προσαρμόσιμο γενετικά στις συνθήκες που πρέπει να επιβιώνει.
Εννοώ ότι σαφώς υπάρχει γενετική παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα, από γενετικούς μηχανικούς, ώστε αυτό να μπορεί να υπηρετήσει κατάλληλα τις ενσαρκώσεις των ανθρωπίνων ψυχών στον πλανήτη μας.
Σαφώς υπάρχουν επίσης βιολογικά ρομπότ, που έχουν κι αυτά να επιτελέσουν συγκεκριμένο ρόλο. Αυτά όντως δεν είναι ανθρώπινα όντα, έστω και αν μοιάζουν εξωτερικά με τον άνθρωπο.
Ναι, ο «δημιουργός» όλων αυτών των παρεμβάσεων υπάρχει. Ωστόσο δεν είναι θεός, ούτε οι παρεμβάσεις του καθιστούν τον άνθρωπο δικό του δημιούργημα.
«εάν αυτή η εγωιστική κλίση του δεν είναι το μεγαλύτερο είδος φυλακής για κείνον, τότε ποιο είναι; σε πλανητικό επίπεδο, ο άνθρωπος αποτελεί ένα μόνο είδος μέσα σε άλλα 9 περίπου μύρια είδη ζωής... κι όμως επιμένει να θεωρεί ότι τα πάντα όλα σε μικροκοσμικό και μακροκοσμικό επιπεδο γίνονται γι αυτόν...»
Η φύση μας δείχνει ότι απολύτως τίποτα δεν είναι ισοδύναμο και ίδιο μέσα της. Όλα υπάγονται σε μια κάθετη ιεραρχική δομή.
Μας δείχνει επίσης ότι αυτή η ιεραρχική δομή είναι αλληλεξαρτώμενη και λειτουργεί αρμονικά μόνο όταν δεν διαταράσσεται η συνοχή της. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε μέρος της φύσεως, διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο, ώστε να διασφαλίζεται η ισορροπία και τελικά η ύπαρξη. Μιλάμε δηλαδή για ισοτιμία, αλλά ανισότητα στην ιεραρχία.
Ο άνθρωπος αποτελεί την κορωνίδα στην γήινη βιόσφαιρα και εξουσιάζει την ύλη της.
Ωστόσο η μη συνετή διαχείριση αυτής της δύναμης, θέτει σε κίνδυνο την ισορροπία και την αρμονία της βιόσφαιρας του πλανήτη.
Ασφαλώς ο άνθρωπος δεν παρέλαβε αυτόβουλα αυτή την εξουσία, αλλά του δόθηκε άνωθεν. Προφανώς η ικανότητά του να επιλέγει και να διαχειρίζεται την δύναμή του, εξυπηρετεί κάποιο ανώτερο σχέδιο και βεβαίως τα αποτελέσματα που φέρνει, κρίνονται διαρκώς από κοσμικούς νόμους. Αυτούς δηλαδή που θεωρούμε ότι του έδωσαν την δύναμη να δρα.
Η φύση διατηρεί την οικονομία της. Δεν μπορεί ο άνθρωπος ως μέρος της, να διαφύγει αυτής της οικονομίας. Άρα αν ο άνθρωπος αποτύχει συνολικά την αποστολή του, προφανώς θα πληρώσει το τίμημα…
ΛΥΚΙΟΣ.
μα εσένα σε γουστάρω βρε χαζούλι εξ ου και απολαμβάνω την επικοινωνία μαζί σου! συ τι νόμιζες ότι με όλους έτσι είμαι; καμιά σχέση! μόνο με τις ελάχιστες εξαιρέσεις είμαι έτσι και συ ανήκεις σ' αυτές τις εξαιρέσεις, αν και στην πραγματικότητα σε χρησιμοποιώ για να εξασκώ τον γραπτό λόγο και να εκφράζω τις όποιες ιδέες μου, οι οποίες υπάρχουν ήδη διαλογισμένες μέσα μου και απλώς ταξινομούνται μέσω του γραπτού λόγου... είναι καθαρά ιδιοτελή δλδ τα κίνητρα τα δικά μου της επικοινωνίας που βλέπεις :) το άλλο πάλι που λες οτι έχω εντρυφήσει τα μάλα στην αριστερή ατραπό της φιλοσοφίας, με κολακεύει πολύ θα πρέπει να σε πω, παρότι δεν ισχύει ακριβώς... δεν αρνούμαι ότι με γοητεύει πολύ αυτός ο δρόμος και μου αρέσει εξίσου πολύ να χαϊδεύω την είσοδο του και να κοιτάζω μέσα της απ' όξω όσο φτάνει το μάτι μου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τολμώ να την διαβώ, γιατί ξέρω ότι αυτός ο δρόμος είναι πάρα πολύ δύσκολος και απαιτητικός κι εγώ δεν έχω τα προσόντα που απαιτούνται για τον διανύσω επιτυχώς... παρα ταύτα θεωρώ μεγαλο επίτευγμα το να καταφέρνω να πείθω χωρίς να το επιδιώκω κιόλας, ότι έχω εντρυφήσει μέσα στη συγκεκριμένη ατραπό...τωρα για όλα τα υπόλοιπα, το ξες και συ ότι έχω άλλες απόψεις, εκ διαμέτρου αντίθετες και ίσως να γίνεται βαρετό το να τις επαναλαμβάνω, οπότε ας συμφωνήσουμε στο ότι διαφωνούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αριστερη ατραπος επιδιωκει την αναδειξη του ανθρωπου σε θεο με τεχνικες και τεχνασματα μα σιγουρα χωρις Θεο-Δημιουργο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχθρευεται την ελευθερη βουληση η οποια προϋποθέτει το σεβασμο στα πιστευω των αλλων και γι'αυτο οι "αριστεριστες" ειναι στην πραξη απολυτοτεροι ολων νομιζοντας οτι κατεχουν το αλαθητο το οποιο και προσπαθουν να επιβαλουν με καθε τροπο.
Αδυνατουν να ατενισουν το Αχρονο και Ακτιστο κι ετσι πεθαινουν υπηρετωντας και θεοποιωντας την Υλη διχως προοπτικη Αναστασης.
Ευαρεστουνται απο την πτωτικη κατασταση των οντων και υπονομευουν λογω και εργω την Ταξη.
έχω την εντύπωση ότι δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράματα με την αριστερή ατραπό... βέβαια με τον τρόπο που το διατύπωσες, εκείνο το "αριστεριστες" παραπέμπει λίγο στην κοινωνικοπολιτική διάσταση του θέματος, στην εξωτερική του αντανάκλαση δλδ και αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι όταν επιχειρεί κανείς να εξάγει συμπεράσματα για το εσωτερικό κρίνοντας από το εξωτερικό, τότε τα συμπεράσματα αυτά δεν είναι και τόσο ορθά... είναι σα να λέμε ότι προσπαθεί κάποιος να κατανοήσει την ουσία του χριστιανισμού παρατηρώντας την ελένη λουκά και τον πατήρ κλεομένη... αν λάβω υπόψιν μου κιόλας το γεγονός ότι σε ζητήματα διπολισμού οι περισσότεροι έχουν μια παγιωμένη αντίληψη για οτιδήποτε φέρει αρνητικό πρόσημο, τότε τα συμπεράσματα αυτά είναι ακόμη λιγότερο ορθά... εμένα όμως κάτι άλλο με απασχολεί... όλη μου τη ζωή ακούω για "μαύρους" και "λευκούς", για μάγους και ξεμάγους, για αποκρυφιστές και μυστικιστές και σκέφτομαι ότι τελικά ποτέ μου δεν έχω συναντήσει έστω και έναν γνήσιο πραγματικό εκπρόσωπο όλων αυτών... βεβαιως έχω συναντήσει πολλούς με ίσως κάποιες τέτοιες κλίσεις, που να ασχολούνται και να μελετούν αυτά τα θέματα, που να νομίζουν ή και να το παίζουν κάτι από όλα αυτά, αλλά πραγματικό μαύρο ή άσπρο ή κόκκινο ή κίτρινο ποτέ! αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως όλα αυτά βρίσκονται κάπου στη σφαίρα όχι του φανταστικού αλλά του φαντασιακού ή αν όλοι αυτοί αποτελούν πληθυσμιακά μια πολύ μικρή μειοψηφία, που οι πιθανότητες για να τους συναντήσει ένας κοινός θνητός είναι εξίσου ελάχιστες...
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία η προσέγγιση της αριστερής ατραπού!
Προκύπτει η ανάγκη να απαντηθεί το εύλογο ερώτημα, τι εννοούμε με την λέξη "αριστερή" και γιατί να διαχωρίζεται από την αντίστοιχη "δεξιά" και φυσικά αν η αριστερή ατραπός σχετίζεται με την "αριστερή" κοινωνικοπολιτική ιδεολογία.
Γενικά έχουμε αυθαιρέτως αποδεχθεί στερεότυπα, ότι το αγαθό συμβολίζεται με το δεξί και το κακό με το αριστερό. Η ανάγκη της δυϊστικής έκφρασης του κόσμου μας και του διαχωρισμού καλού-κακού, μαύρου-άσπρου, φωτός-σκότους, μας οδηγεί και σε ταυτίσεις των εννοιών με χωροταξικούς προσδιορισμούς, ώστε να γίνονται περισσότερο απτές οι ιδεατές έννοιες και να προκύψει ο συμβολισμός.
Ο Χριστός στον σταυρό Του, είπε στον καλό ληστή πως θα καθίσει εκ δεξιών Του, ενώ ο κακός εξ αριστερών Του.
Πιστεύουμε επίσης πως επάνω είναι το καλό και κάτω το κακό.
Οι αρχαίοι πίστευαν ότι από την Ανατολή που βρίσκεται στα δεξιά ενός παρατηρητή που κοιτά τον Βορά, έρχεται το καλό (αφού από εκεί ανατέλλει το Ηλιακό Φως), ενώ από τη Δύση που βρίσκεται αριστερά του, έρχεται το κακό (αφού δύει το Ηλιακό Φως).
Συνεπώς υποσυνείδητα ταυτίζουμε το καλό με το δεξί και το κακό με το αριστερό.
Κάπως έτσι αντιλαμβανόμαστε ως ομοιοσύστατο το εσωτερικό με το εξωτερικό κατ΄αναλογία, αφού είναι οι δύο εκδοχές μιας ενότητας, του μέσα και του έξω.
Άρα σύμφωνα με τα παραπάνω, η αριστερή ατραπός είναι η "κακή" ατραπός, που ως τέτοια ταυτίζεται εννοιολογικά και με την αριστερή ιδεολογία, ως εσωτερική και εξωτερική έκφανση της έννοιας "αριστερά".
Βέβαια η αριστερή κοινωνικοπολιτική ιδεολογία, δεν είναι ασύνδετη με την αριστερή ατραπό, δηλαδή με τον αποκρυφισμό.
Δεν θα αναλωθώ με την ιστορική διασύνδεση και τη φιλοσοφική συγγένεια του αποκρυφισμού και της αριστερής κοινωνικοπολιτικής θεωρίας.
θα παραθέσω αυτούσιο απόσπασμα από άρθρο (https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/03/blog-post_5533.html) που περιγράφει πολύ ωραία την αριστερή ατραπό:
"...Σε αντίθετη πορεία (εννοιολογικά και πρακτικά) κινείται η “αριστερή” ατραπός που υπό την αντίθετη οπτική ορίζεται αφοριστικά ως “ανυπότακτη” οδός και είναι κυρίως ενεργητική, μοναχική, έχει ως βάση της την προώθηση και ανάδειξη της αξίας της ατομικότητας (η οποία διαφέρει εξαιρετικά από τον εγωισμό) και στα βασικά της χαρακτηριστικά ενσωματώνει μία πορεία ενάντια (αν είναι απαραίτητο) στις τάσεις και τους νόμους που σχετίζονται με τη μάζα, αποπειράται να αναδείξει το άτομο ως ξεχωριστή αξία μέσα στο κοινωνικό σύνολο, προσδιορίζει τον άνθρωπο ως εν δυνάμει θεό (ως απώτερο επίπεδο εξέλιξης) και υποστηρίζει ότι οι αποφάσεις και εξελίξεις στη ζωή μας πηγάζουν από τον ίδιο τον άνθρωπο κι όχι από κάτι ανώτερο από αυτόν, επομένως η επιβράβευση ή η αποδοκιμασία έχουν ως αποδέκτη πάλι τον άνθρωπο. Παράλληλα ορίζει κάθε πράξη απαραίτητα ως ένα βαθμό ιδιοτελή, ακόμα και τον ακραίο αλτρουϊσμό. Εκφραστές αυτής της αυτογνωσιακής οδού θεωρείται πως είναι εσωτερικά σχήματα που ορίζονται ως εωσφοριστές, σατανιστές (υπό την αληθινή οπτική του κινήματος), οφίτες, το κίνημα της νέας εποχής κλπ. αλλά δεν είναι τα μόνα που εκφράζουν μία τέτοια νοοτροπία..."
Φυσικά θα απαντήσω στην εύλογη απορία σου αγαπητή Ανώνυμη
ΑπάντησηΔιαγραφή«…όλη μου τη ζωή ακούω για "μαύρους" και "λευκούς", για μάγους και ξεμάγους, για αποκρυφιστές και μυστικιστές και σκέφτομαι ότι τελικά ποτέ μου δεν έχω συναντήσει έστω και έναν γνήσιο πραγματικό εκπρόσωπο όλων αυτών......»
Σαφώς και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μαγεία, δεν έχουν κάποια ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι.
Θα έλεγα ότι όσο πιο δυνατοί μάγοι είναι, τόσο δυσκολότερα τους αναγνωρίζει κανείς.
Ωστόσο υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων που ασχολούνται με τη μαγεία και είναι αναγνωρίσιμοι από το ντύσιμο, την εικόνα και τη συμπεριφορά τους. Οι wiccans παγανιστές, ασκούν τελετουργική μαγεία. Οι γύφτοι επίσης ασκούν τελετουργική μαγεία σε διάφορες απλοϊκές της μορφές. Μαγεία επίσης ασκούν και όσοι τελούν ιερουργία και επικλήσεις (οι ιερείς όλων των θρησκειών), αλλά και εξορκισμούς.
Οι καφετζούδες, οι γητευτές και οι χειρομάντεις, ασκούν και αυτοί μια μορφή μαγείας.
Ωστόσο οι μεγάλοι και ισχυροί μάγοι, είναι οι μυημένοι στην Υψηλή Μαγεία και βέβαια αποτελούν μια μικρή μυστική ελίτ, που αποτελεί παραδοσιακή συνέχεια της αρχαίας ερμητικής φιλοσοφίας, με διαχρονική συνέχεια χιλιάδων ετών.
Αυτούς δεν τους βρίσκεις στην γειτονία ή το σούπερ μάρκετ, παρότι κυκλοφορούν δίπλα μας. Δεν θα σου συστηθούν ποτέ ως μάγοι βέβαια!
Πρέπει να βρεθείς λοιπόν στους κατάλληλους κύκλους, μέσα απ΄τους οποίους να ανακαλύψεις ποιοι και πόσοι υπάρχουν και δρουν ως λευκοί ή ως μαύροι μάγοι.
ΛΥΚΙΟΣ.
εχμ ναι οκ, ενδιαφέροντα και εξάιτιν όλα δαύτα και μενα με αρέσουνε πολύ, αλλά τελικά δε βρίσκω λόγους να τα πιστέψω αλλά και να μη τα πιστέψω επίσης... θέλω να πω ότι τελικά αυτοί οι κατάλληλοι κύκλοι που λες, είναι λίγο σαν τους κύκλους των vip του χόλλυγουντ ας πούμε στο πιο κρυφό βέβαια... ουσιαστικά δλδ η όποια εγκυρότητα του θέματος βασίζεται σε υποθέσεις, γκόσιψ και φημολογίες, σε κάτι που με είπε κάποιος άλλος που του το είπε κάποιος άλλος επίσης, σε κάτι που διάβασα ή σε κάτι που κάποιος άλλος διάβασε, αλλά ποτέ σε αυτούσια εμπειρία και επαφή με κάποιον που έχει φτάσει σε τόσο υψηλό υποτίθεται επίπεδο... απο την άλλη σκέφτομαι ότι το να φτάσει κανείς σε σημείο να έχει τέτοιας εμβέλειας δυνάμεις, σημαίνει ότι δεν περιορίζεται πλέον από συμπαντικούς νόμους που περιορίζουν τα πάντα όλα και τους πάντες όλους! πόσο εφικτό αλήθεια μπορεί να είναι κάτι τέτοιο; αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τελικά όλη αυτη η σχετική παραφιλολογία περι λευκών και μαύρων δυνάμεων, αποτελεί άλλο ένα κομμάτι ας πούμε παραμυθιασμένου κινήτρου για να απασχολούνται οι κοινοί θνητοί που έχουνε κάποιες πνευματικές ανησυχίες και να προσπαθούνε ματαίως να επιτύχουν το άπιαστο και το μη εφικτό... εσύ αλήθεια λύκιε έχεις συναντήσει προσωπικά άνθρωπο με τέτοιες δυνάμεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή"...σκέφτομαι ότι το να φτάσει κανείς σε σημείο να έχει τέτοιας εμβέλειας δυνάμεις, σημαίνει ότι δεν περιορίζεται πλέον από συμπαντικούς νόμους που περιορίζουν τα πάντα όλα και τους πάντες όλους!..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι μόνο κανείς δεν εξαιρείται των συμπαντικών νόμων, αλλά ειδικά οι μάγοι τους γνωρίζουν πολύ καλά και τους σέβονται δεόντως.
Κλείνω την συμμετοχή μου στο θέμα των μάγων, λέγοντάς σου ότι όσα σου εκμυστηρεύτηκα προέρχονται από προσωπική επαφή και απ' ευθείας εμπειρία. Όσα είπαμε, αρκούν.
ΛΥΚΙΟΣ.
!!!
Διαγραφήνιάου αμ ρίλλυ ιμπρέστ! γω πάλι βολεύομαι εμπειρικά με το νέτφλιξ... ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Μπααα, και Netflix; Εγώ πάντως δεν διαθέτω! Με ξεπερνάς...
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
βρε από τα σάιτ με τις ταινίες εννοω το νετφλιξ, αν και προτιμώ itv και bbc... τι νόμιζες ότι έχω συνδρομή; αχχαχα! δεν έχω καν τηλεόραση... δε σε ξεπερνάω μην ανησυχείς...
Διαγραφή"...Εχθρευεται την ελευθερη βουληση η οποια προϋποθέτει το σεβασμο στα πιστευω των αλλων και γι'αυτο οι "αριστεριστες" ειναι στην πραξη απολυτοτεροι ολων νομιζοντας οτι κατεχουν το αλαθητο το οποιο και προσπαθουν να επιβαλουν με καθε τροπο..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού περιγράψαμε την αριστερή ατραπό, ας δούμε και τους "αριστεριστές".
Η ανάδειξη της ύλης ως αυθύπαρκτης πρωταρχικής ουσίας του Σύμπαντος, από την οποία εκπορεύονται οι ιδέες και όχι το αντίθετο, είναι η βασική θεώρηση της υλιστικής θεωρίας.
Άμεση συνέπεια αυτής της θεώρησης είναι η ανυπαρξία του Δημιουργού-Θεού και οποιαδήποτε σκέψη υπάρχει περί Αυτού.
Συνεπώς ο άνθρωπος ως αυθύπαρκτος κι αυτός, είναι εξουσιαστής της ύλης ως "θεός", όπου δεν διέπεται από κανέναν νόμο πλην αυτών που ο ίδιος επινοεί. Άρα κανένας κοσμικός νόμος δεν περιορίζει τον άνθρωπο και ο μόνος "ηθικός" κανόνας, είναι η δύναμη του ισχυρού, αφού και η υλική φύση αυτό μας δείχνει.
Η βία αποτελεί το μέσο του ισχυρού ώστε να επιβληθεί στο ανίσχυρο, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό.
Ως εκ τούτου, ο υλιστής ως εγωκεντρικός άνθρωπος, γίνεται ωφελιμιστής και εσωστρεφής, ανταγωνιστικός και βίαιος. Αξιοποιεί οποιοδήποτε μέσο διαθέτει για να πετύχει τον στόχο του, χωρίς καμιά ηθική αναστολή, αφού "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Δεν υπάρχει ανθρώπινη αξία στους άλλους για να σεβαστεί. Η μόνη αξία είναι ο εαυτός του και υπηρετεί μόνον αυτόν. Εύκολα θα γίνει απόλυτος, επιθετικός, δυνάστης και δικτάτορας. Θα επιστρατεύσει την απάτη, το ψέμα, το μίσος, τη δολιότητα, την προδοσία και τη βία, προκειμένου να επιβάλλει την δική του αρχή, την δική του εξουσία, την δική του άποψη.
Θα χρησιμοποιήσει κάθε δύναμη που υπάρχει στη φύση, για να βλάψει τους άλλους και να ωφελήσει τον εαυτό του. Θα συμμαχήσει με οτιδήποτε εξυπηρετεί τον στόχο του.
Ο υλισμός υπηρετεί την ατομικότητα και αποδομεί κάθε πνευματική ή μεταφυσική άποψη. Όλα είναι στην ύλη και γίνονται για την ύλη. Έξω από τον απτό υλικό κόσμο, δεν υπάρχει τίποτα.
Η αριστερή κοινωνικοπολιτική ιδεολογία, προτάσσει τον υλισμό και μετέρχεται την "ηθική" του.
Η καταληκτική αναρχία, ονειρεύεται κόσμους ατομικής ευτυχίας, που η κοινωνία θα λειτουργεί ατομικά, αλλά χωρίς να αλληλεπιδρούν τα μέλη της. Φαντάζει πραγματικά ...ουτοπικό, το να μιλάμε για κοινωνία ανθρώπων που δεν θα συμπεριφέρονται ως άνθρωποι! Ασφαλώς η αναρχία ως ανεδαφική ιδέα, αποσκοπεί στην αποδόμηση της ανθρώπινης κοινωνίας και όχι σε οποιαδήποτε εξελικτική της όδευση.
Η υπονόμευση της ανθρώπινης εξέλιξης και του Θείου Σχεδίου, που εκθειάζει μυχίως η αριστερή ιδεολογία, συμπορεύεται με την αριστερή ατραπό...
ΛΥΚΙΟΣ.
καλέ πού τη βρίσκεις εσύ όλη αυτήν την όρεξη και το πάθος, ήθελα να ξερα... τι σε τάιζε καλέ η μάνα σου μικρό και σ' έβγαλε με 6 χέρια και ενέργεια 12 ανθρώπων;;; τι καις αλήθεια; κηροζίνη;; καλά για όλα τα παραπάνω, ανάθεμα κι αν τα πιστεύεις, καριέρα ΚΑΙ στη σεναριογραφία κάνεις απλώς... όποιος θέλει να καταλάβει την αριστερή ατραπό, πάνω σε ένα πράμα χρειάζεται να διαλογιστεί και μια ζωή δεν του φτάνει για να το καταλάβει... σ' αυτό και σε τίποτα άλλο: "Do what thou wilt shall be the whole of the law. Love is the law. Love under will."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της αριστερής ατραπού ο Κρόουλι. Ωστόσο για να καταλάβει κανείς την φιλοσοφία που κομίζει το Θέλημα, το Ο.Τ.Ο. και το A∴A∴ και να κάνει τις συγκρίσεις του, θα πρέπει να έχει γνωρίσει τον Ερμητισμό, αλλά και την δεξιά ατραπό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό διαλογισμό...
Υ.Γ.Εγώ πάω να βάλω καύσιμα, γιατί μου τελειώνουν...
ΛΥΚΙΟΣ.
πώς φορτίζεσαι, αλήθεια; με τί τρόπο "βάζεις" καύσιμα;
ΔιαγραφήΈλα τώρα, αφού ξέρεις! Στο βενζινάδικο...
ΔιαγραφήΧαχα!
ΛΥΚΙΟΣ.
όχι σοβαρά ρωτάω! επειδή διαθέτεις έναν μεγάλο όγκο ενέργειας και τον διαχειρίζεσαι με πολλαπλούς τρόπους, κάνεις κάτι συγκεκριμένο και συνειδητό για να αναπληρώνεις την ενέργεια σου ή γίνεται με κάποιον ασυνείδητο τρόπο αυτή η διεργασία;
ΔιαγραφήΕυχαρίστως θα σου απαντήσω, αλλά θέλω πρώτα να μου πεις πως βλέπεις το "Love is the law. Love under will"
ΔιαγραφήΠως βλέπεις και πως βιώνεις την Αγάπη εσύ;
ΛΥΚΙΟΣ.
https://www.youtube.com/watch?v=HUfBTGavAg4
ΔιαγραφήΦορτώνω...
ΛΥΚΙΟΣ.
αααα, ώστε το αδύνατο σου είναι ταυτόχρονα και το δυνατό σου λες, φορτώνεις μέσω της αχιλλείου πτέρνα σου δλδ... ε μεταξύ μας τώρα,προβλέψιμο πολύ, να πω την αλήθεια περίμενα καμιά πιο ευφάνταστη και περίπλοκη μέθοδο να με πεις... τώρα για το άλλο που ρωτάς, πραγματικά δεν έχω άποψη, είναι δύσκολα πεδία αυτά για μενα και δεν έχω ασχοληθεί τόσο πολύ, θεωρητικά πολλά μπορούν να ειπωθούν, το θέμα είναι στην πράξη τί γίνεται ή τί μπορεί να γίνει... παρα ταύτα για μενα το κρίσιμο σημείο δεν είναι η αγάπη, αλλά η θέληση, τη θεωρώ πιο δυσνόητη έννοια, το πώς δλδ δομείται η ατομική θέληση, αν όντως υπάρχει κάτι τέτοιο, αν μπορεί να αποτελέσει αυθύπαρκτο τομέα μέσα σε έναν άνθρωπο ξέχωρο από προγραμματισμούς και εντυπώσεις... απο κει και μετά, το να μπει σε εγρήγορση αυτή η θέληση σε συνέργεια με την αγάπη, μου κάνει ακόμη πιο ασύλληπτο νοητικά...
ΔιαγραφήΜα τα απλά πράγματα είναι τα ωραία! Πρέπει όμως να ξέρεις, πως εγώ δεν μετέρχομαι μεθόδους γενικά.
ΔιαγραφήΑφήνω τα πράγματα να λειτουργήσουν με φυσικό τρόπο, από μόνα τους. Δεν φαντάζεσαι πόσο καλύτερα είναι να μην βιάζεις και εξωθείς τις εξελίξεις. Η νομοτέλεια φροντίζει για όλα.
Η Θέληση με ωθεί εμπρός και οι ενέργειες έρχονται από μόνες τους.
Η θέληση και όχι η παρόρμηση όμως. Η παρόρμηση σε αδειάζει ενεργειακά.
Η συνειδητή βούληση, κινητοποιεί μηχανισμούς που μας ωθούν στην εκπλήρωση της επιθυμίας μας.
Πολύ απλά!
Δεν μπορεί όμως να μην βιώνεις την Αγάπη. Πως την βιώνεις εσύ;
ΛΥΚΙΟΣ.
αν το φαντάζομαι λέει! καλύτερα απ' τον καθένα ίσως, αφού μεγαλύτερη τεμπέλα από μενα δεν υπάρχει! και κατά έναν περίεργο τρόπο, το σύμπαν με επιβραβεύει για την τεμπελιά μου, θα μου χρωστάει φαίνεται, ποιος ξέρει... δεν είπα ότι δεν βιώνω την αγάπη, είπα ότι είναι δύσκολη έννοια να τη συλλάβω νοητικά ιδίως σε συνδυασμό με τη θέληση... βιωματικά μπορώ να σου πω αυτό που λένε όλοι, ότι τη βιώνω ως θέρμη στο καρδιακό κέντρο και σε εξαιρετικές περιπτώσεις ως διάλυση της μοριακής δομής μου, σα να λιώνει η σάρκα μου ένα πράμα και να γίνεται ένα με το περιβάλλον...
Διαγραφή