Κάποιοι με αίμα ηρωικό μέσα στα σπλάχνα
ωσάν να γεννήθηκαν με δόγμα ...Λεωνίδα
και καμαρώνουν σαν θα μπούν πάλι σ' αγώνα
λες και φορούν στον φόβο παρωπίδα ....
Μα ....για τους άξιους τα δάκρυα δεν ταιριάζουν ,
μα ...ένα χαμόγελο ,ολόγιομο ευγνωμοσύνη ,
που από μεριά τους καταφέρνουνε και δείχνουν
αυτός ο τόπος ακόμη πως γεννά αντρειοσύνη .
Σε κάμουν να χαρείς 'κεί που πατείς ,
εκεί θαρρείς που δρασκέλισαν και Άλλοι
και που ταιριάζουνε τα λόγια τα μεγάλα
για της αυτοθυσίας την γλυκιά την παραζάλη ...
Πατάμε σε τόπο που κάποιοι καλούνται με εμπράγματη αυτοθυσία να προστατέψουν, να διαφυλάξουν, παρακάμπτοντας την δική τους ακεραιότητα και την οικογενειακή τους θαλπωρή γνωρίζοντας πως δεν θα αναγνωριστούν ΠΟΤΕ ....
Αυτοί είναι οι Ήρωες μας , οι Ήρωες της διπλανής μας πόρτας ....
Οι άνθρωποι μας που με γνώμονα τον σεβασμό δίνουν αυτό που τους περισσεύει το πιο Ιερό αγαθό ....την ζωή τους .
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Φίλε Αρμαγεδών, εξαιρετικό το ποίημα σου. Ύμνος στην αυτοθυσία των ενστόλων, για την πατρίδα και τον άνθρωπο. Πράγματι, δεν αξίζει θλίψη για τέτοιους ένδοξους θανάτους. Η οικογένεια του ηρωικού αρχιπυροσβέστη, γνωρίζοντας αυτή την αξία, αποχαιρέτησε το σπλάχνο της με γλέντι και γιορτή, ντυμένοι στα λευκά, γελώντας και τραγουδώντας. Είναι χαρά να φεύγει κάποιος δοξασμένα, τιμή για την οικογένεια που έθρεψε τέτοιο μεγαλείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή στην οικογένεια, δόξα στο νεκρό της.
Αθάνατος στις μνήμες και τις καρδιές μας!
ΛΥΚΙΟΣ.