Εδώ πατρίδα κατοικούν Ελλήνων απογόνοι ,
που με αίμα όλο και πιο πολύ το χώμα σου ραντίζουν ,
δεν χάθηκαν και ορμούν ξανά σε ότι τους θυμώνει
και ιερά και όσια πάντα θε να φροντίζουν ...
Πήρε ο Θεός μια χούφτα γής και έκαμε Εκείνους
και λες κι'αυτοί να βιάζονται για να γυρίσουν πάλι
γιατί ο φόβος δεν χωρά μες τις καρδιές Ηρώων ,
γοργά να ανταμώσουνε την ίδια την αγκάλη ...
Εκεί που πέφτουν Ήρωες το χώμα έχει αγιάσει ,
γιατί αυτοί στερήθηκαν το μέγιστο το δώρο
ανθρώπους να φυλάξουνε ωσάν να 'ναι Αγγέλοι
που επί γης λαμβάνουνε να κάμουν το ίδιο έργο .
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Γειά σας. Δεν ξέρω πόσο ταιριάζει το θέμα που θα θέσω, στην χρονική στιγμή της τιμής και του πένθους του ήρωα αστυνομικού, αλλά μου γεννήθηκε η σκέψη, πού πήγε, πού πηγαίνουμε μόλις αφήσουμε το υλικό μας σώμα; Επειδή δεν διάβασα ακόμη όλες τις αναρτήσεις,δεν ξέρω αν το έχετε θίξει αυτό το κεφάλαιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την εντύπωση οτι όταν εγκαταλείπουμε το θνητό μας σώμα, δεν εγκαταλείπουμε και το Matrix, αλλά παραμένουμε σ' αυτό. Οτι μας παραλαμβάνει ένας σκληροπυρηνικός γραφειοκρατικός μηχανισμός, που δεν ξέρω αν είναι δίκαιος ή άδικος, καλός ή κακός, και μας διεκπεραιώνει μέσω ενός είδους κέντρου διαλογής- νοσοκομείου, τον κάθένα, άγνωστο πώς και για πόσο, μέχρις ότου πειστούμε να ξαναγεννηθούμε και να ξαναρχίσουμε να υλοποιούμε τον γνωστό τρισδιάστατο κόσμο.
Έχει κανείς κανένα κλειδί γνώσης σχετικό; Όπως και τρόπο διαφυγής;
(Όλα μαζί τα θέλω; ...Δεν θάταν κι άσχημα...) Λύκιε;
Σε καλωσορίζω και πάλι, στον Καταχθόνιο Δαίμονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε θάνατος, είναι μια ευκαιρία για να στοχαζόμαστε για τα επέκεινα! Έτσι δημιουργήθηκε και η φιλοσοφία.
Στον Καταχθόνιο Δαίμονα έχουμε ασχοληθεί σε πάρα πολλά άρθρα και σχόλια, πάνω στο σε αυτό το ζέον θέμα. Κανονικά θα έπρεπε να σου αραδιάσω μερικές δεκάδες άρθρα για να διαβάσεις, όμως δεν θα αποφύγω να σου απαντήσω άμεσα:
Η απάντησή μου όμως, θα δοθεί με τρόπο που να σου δημιουργήσει ένα νέο προβληματισμό, ώστε να αναζητήσεις πιο εστιασμένα τις απαντήσεις σου.
Η πρώτη "εύκολη" απάντηση που θα σου δώσω, είναι ότι όταν αφήσουμε το υλικό μας σώμα (φυσικός θάνατος), πηγαίνουμε εκεί που είμαστε πριν μπούμε σε αυτό (γέννηση)!
Επιστρέφουμε δηλαδή, στον ίδιο κόσμο από τον οποίο προήλθαμε.
Όμως όπως πολύ καλά εντοπίζεις, αμέσως μετά τον θάνατό μας, υπάρχει μια διαδικασία μετάβασης. Το Martix, είναι ένα δίκτυο που δεσμεύει την λογική και την συνείδηση. Το "συνειδησιακό" μας σώμα δεν πεθαίνει αμέσως με τον φυσικό μας θάνατο, αλλά παραμένει για κάποιο χρόνο, μέχρι τελικά να διαλυθεί. Συνεπώς οι συνέπειες του Martix μας ακολουθούν για λίγο και μετά τον θάνατό μας. Μετά από κάποιες διαδικασίες, απελευθερωνόμαστε και αποδεσμευόμαστε από τις ψυχικές εξαρτήσεις και δεσμεύσεις με την ένσαρκη ζωή μας και προχωράμε σε άλλα πεδία.
Ο τελωνισμός στον οποίο αναφέρεσαι, είναι μια ιδέα που καλλιεργήθηκε κυρίως από τις θρησκευτικές παραδόσεις των διαφόρων θρησκειών. Υπάρχει μια αλήθεια πίσω από αυτή την "ιστορία", αλλά δεν είναι έτσι όπως ακριβώς περιγράφεται γλαφυρά και φοβικά από το ιερατείο!
Ο "μηχανισμός" αυτός, είναι νομοτελειακός και μακρυά από τις έννοιες του καλού-κακού, δίκαιου και άδικου.
Η επόμενη φάση μας (μετενσάρκωση) συντελείται μετά από σύνθετο μηχανισμό, που περιλαμβάνει πολλά στάδια.
Η ερώτηση όπως την θέτεις, αποκαλύπτει την ιδιαίτερη διατριβή σου σε αυτά τα θέματα και μάλλον κάποιες ανατολικές επιρροές! Σωστά;
Τι ακριβώς θέλεις να ξεκλειδώσεις;
ΛΥΚΙΟΣ.
Τί θέλω να ξεκλειδώσω; Τη μνήμη μου. Να θυμηθώ την αλήθεια. Ανατολικές επιρροές δεν έχω εν γνώσει μου. Ίσως ασυναισθήτως. Και την ...διατριβή μου για τον ...άλλο κόσμο, την έκανα χωρίς καθόλου βιβλιογραφία, αλλά εμπειρικά. Όταν πριν μερικά χρόνια έχασα την μητέρα μου, την συνάντησα πολλές φορές, κατα την διάρκεια του ύπνου μου κι έτσι είδα μερικά πράγματα ιδίοις όμμασι ή ιδία φαντασία, όπως αυτό που σας είπα με τα κέντρα διαλογής-νοσοκομεία, που υπάρχουν σε κάθε πόλη. Δεν βρήκα όμως μέχρι τώρα κάποιες πληροφορίες για τον ενδιάμεσο χώρο, που να ξεκλειδώνουν κάτι μέσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω πολύ αισιόδοξη την θέση οτι ο όλος μηχανισμός είναι νομοτελειακός και το εύχομαι ολόψυχα. Όσο για την επόμενη φάση, αυτό έλεγα,πώς να γλυτώναμε την μετενσάρκωση.
Ωστόσο με περιμένουν πολλά άρθρα και σχόλια σχετικά με το θέμα στο τόσο φιλόξενο αυτό blog, για να τα ανακαλύψω, κι αν κάτι μείνει, επανέρχομαι.
Καλωσηρθες Ταισια στη παρεα μας. Εχεις ωραιο λογο κσι μ αρεσεις! Το ονομα σου τι σημαινει ομως; Επισης τι ειναι αυτα τα νοσοκομεια που ειδες σε καθε πολη; Ειμαι περιεργος να μαθω την εμπειρια σου. Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΔεσποινα δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα να μιλας γιατι εδω ειναι ελευθερος χωρος για σκεψεις κσι συζητηση. Πρωτη μου φορα ακουω κατι τετοιο!! Αυτο το ειδες σε καποιο ονειρο η πηγες εκει με καποιο τροπο!? Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρα, ένα την εβδομάδα σχεδόν,κατά κάποιον τρόπο είχα επαφή, για πολύ καιρό. Τώρα, μετά από 4,5 χρόνια δεν ξέρω τί συμβαίνει. Είναι κι αυτό με τον θάνατο του συνειδησιακού σώματος, που το έθεσε παραπάνω ο Λύκιος, κάπου εκεί προσανατολίζομαι, αλλά είναι πολύ βαθειά νερά όλ'αυτά. Κανείς δεν ξέρει.
ΔιαγραφήΦίλη Δέσποινα ή Ταίσια (αν και νομίζω πως γράφεται "Ταϊσία"), ο θάνατος της μητέρας σου, δημιούργησε μέσα σου μια ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση. Αν η μητέρα σου πέθανε σε νοσοκομείο και εσύ είχες τακτική επαφή με αυτό τον χώρο, υπάρχει ερμηνεία για τα όνειρά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά, η επιθανάτιος και η μεταθανάτιος διαδικασία, ποικίλει αναλόγως των συνθηκών και του τρόπου θανάτου. Διαφορετικά πράγματα συμβαίνουν σε έναν βίαιο θάνατο και διαφορετικά σε έναν φυσιολογικό-αναμενόμενο. Μεγάλο ρόλο επίσης παίζει η πνευματική κατάσταση του ανθρώπου, όσο αυτός ζούσε. Η προσκόλληση στην ύλη και τα πάθη, δυσχεραίνουν την διαδικασία αποκόλλησης και εξόδου από τον υλικό κόσμο. Μπορεί κάποιος ενώ έχει πεθάνει, να παραμένει στο υλικό πεδίο για αρκετό καιρό, δέσμιος του χωροχρόνου, μα ανίκανος να επιδρά σε αυτόν.
Η πρώτη φάση λοιπόν μετά τον φυσικό θάνατο, είναι η συνειδητοποίηση ότι έχουμε χάσει το υλικό μας σώμα και η αποδοχή του θανάτου. Αυτό προϋποθέτει την απαγκίστρωση από κάθε εμμονή, προσκόλληση και πάθος με την ζωή μας. Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει βοήθεια από άλλες οντότητες ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την δυσκολία.Πρέπει να το καταφέρουμε μόνοι μας. Γι αυτό παίζει ρόλο το πνευματικό επίπεδο που είχαμε μέχρι την στιγμή του θανάτου μας. Όσο χαμηλότερο, τόσο δυσκολότερο!
Στην πραγματικότητα κινούμαστε σε ένα χώρο του αστρικού πεδίου, που υπάρχει "μέσα" στο υλικό πεδίο. Όσο απομακρυνόμαστε συνειδητά από το υλικό πεδίο (απαγκιστρωνόμαστε), τόσο περισσότερα πράγματα εμφανίζονται μπροστά μας, μέσα στο αστρικό πεδίο. Νοσοκομεία-κέντρα διαλογής, δεν υπάρχουν με την απόλυτη έννοια που περιγράφεις.
Σε ένα αστρικό ταξίδι, μπορεί να αντιλαμβάνεσαι οικείους και αναγνωρίσιμους χώρους, χωρίς όμως αυτοί να είναι υπαρκτοί. Έτσι αν η μητέρα σου πέθανε σε ένα νοσοκομείο, είναι πιθανό να την επισκέφθηκες σε έναν δικό της αστρικό χώρο, μέσα στον οποίο ήταν εγκλωβισμένη. Η δυσκολία της να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, οι δεσμοί της με την ύλη και τους οικείους της, την εμπόδιζαν να προχωρήσει. Γι αυτό η ιδιαίτερη ψυχική σας διασύνδεση, σου επέτρεπε να την επισκέπτεσαι εκεί, διότι ουσιαστικά αυτή σε προσκαλούσε. Η ενέργεια της μητέρας σου να κρυφτεί (δηλαδή να αρνηθεί τον θάνατό της), αποκαλύπτει και τον λόγο της μακρόχρονης παραμονής της στο "νοσοκομείο".
Οι "δικές μας πόλεις αλλά με άλλες λειτουργίες", έχουν να κάνουν πράγματι με επίσκεψη σε παράλληλο κόσμο του αστρικού πεδίου. Όμως ας μην ξεγελιέται η συνείδησή σου. Ότι βλέπεις εκεί δεν ερμηνεύεται με τις δικές μας στερεότυπες γνώσεις. Ήσουν κατευθυνόμενα εκεί και όχι σαν ελεύθερος επισκέπτης.
Το ευτύχημα της υπόθεσης είναι, ότι η μητέρα σου φαίνεται να μετέβη στην επόμενη φάση και ότι εσύ πήρες ένα χρήσιμο βίωμα. Θα πρότεινα να μην επιχειρείς άλλη τέτοια διασύνδεση μαζί της, ώστε να την απαλλάξεις από την σχέση της με τον ένσαρκο βίο της. Να την θυμάσαι μόνο με αγάπη και ποτέ με πρόθεση διεπαφής.
Ο χώρος μας, είναι ...ξεκλείδωτος και επιτρέπεται να λέγονται και τα πιο άρρητα λόγια!
Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργήθηκε ο Καταχθόνιος Δαίμων.
ΛΥΚΙΟΣ.
Νομιζω Λυκιε οτι περιγραφεις ακριβως αυτο που εζησε η Δεσποινα , και το εξηγεις τελεια! Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αφαίρεσα γιατί διαβάζοντάς το, είδα οτι ήταν... μιά βλακεία.
ΔιαγραφήΦίλη Ταίσια, διάβασα το σχόλιο και δεν νομίζω ότι έπρεπε να το διαγράψεις. Παρόλα αυτά θα απαντήσω, διότι νομίζω ότι το σχόλιό μου, δεν έγινε αρκούντως καταληπτό από εσένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ διάλογός μας, δεν περιέχει ανταγωνισμό ή κόντρα. Δεν διεκδικώ το αλάθητο, πόσο μάλλον όταν προσπαθώ να απαντήσω γνωρίζοντας ελάχιστα στοιχεία για την εμπειρία σου.
Αυτός είναι και ο λόγος, που γράφω με το υποθετικό πρόθεμα "Αν η μητέρα σου πέθανε σε νοσοκομείο..."! Και πάλι όμως, η απάντησή μου δεν χάνει την ουσία της, αν την προσέξεις λίγο καλύτερα.
Η προτροπή μου στο να θυμάσαι με αγάπη την μητέρα σου, χωρίς να επιδιώκεις διεπαφή μαζί της, δεν προέρχεται από κανένα "γνωστό λαϊκό κλισέ", αλλά από βαθειά γνώση των όσων σου ανέλυσα. Η εγωιστική στάση (ας μου επιτρέψεις τον χαρακτηρισμό) της επιμονής για επαφή, δεν βοηθά την αποδέσμευση ενός νεκρού, διότι τον "κρατά" δέσμιο στα εγκόσμια. Της κάνει λοιπόν κακό. Αν προσέξεις με ακρίβεια αυτά που λέω, θα κατανοήσεις την σπουδαιότητα του λόγου. Παρόλα αυτά, δεν σου επιβάλλω τίποτα, ούτε και έχω σκοπό να συγκρουστώ με τον εγωισμό σου. Αυτό είναι δική σου δουλειά. Από την απάντησή μου, εσύ κράτα ότι σου αρέσει και απόρριψε όλα τα άλλα.
Η απαντήσεις μου, είναι σοβαρές όσο σοβαρή είναι και η ερώτησή σου.
Όσο για το όνομα Ταίσια, δεν θα επιμείνω αφού σε εκφράζει και το επέλεξες έτσι.
Καλή συνέχεια στο διάβασμα λοιπόν!
ΛΥΚΙΟΣ.
Υ.Γ. Έγινε κατανοητό το λεπτοφυές σου χιούμορ και μην ανησυχείς, δεν παρεξηγώ κανέναν!
Ελπίζω να πήρα και εγώ κανένα πόντο...
Πήρες πόντους και τους έχασες σχεδόν αμέσως, αγαπητέ μου Λύκιε.Γιατί; Γιατί ονομάζεις την αγάπη και το ενδιαφέρον μου, εγωιστική στάση επιμονής για επαφή, έχοντας εσύ απ' την πλευρά σου βαθειά γνώση των όσων ανέλυσες και παραβλέποντας οτι εγώ δεν έχω, και μάλιστα οτι ελπίζοντας γι αυτήν την γνώση, απηύθηνα το ερώτημά μου σε σένα.
ΔιαγραφήΚαι επειδή ενώ κατάλαβες οτι αστειεύμαι, πάλι θεώρησες το ευφυολόγημα 3-0 ανταγωνιστικό, χάνεις κι έναν πόντο κι απ' αυτό.
Και τον τελευταίο σου πόντο τον χάνεις γιατί ενώ ακύρωσα όλα όσα το συμπαθέστατο κατά τα άλλα εγώ μου, είπε,δεν κατάφερες να συγχωρέσεις- παραβλέψεις, αλλά μου τόνισες οτι δεν έχεις σκοπό να συγκρουστείς με τον εγωισμό μου.
Σου μένουν όμως πόντοι απ' την εκπληκτική και εξαιρετικά βοηθητική ανάλυση της κατάστασης στο προτελευταίο σχόλιό σου, κι αυτοί οι πόντοι είναι βέβαια άλλης κατηγορίας και εκτός συναγωνισμού.
Όσο για το όνομα, θα ήθελα πολύ, κάποια στιγμή που δεν θα βαρυέσαι, να μου εξηγήσεις πού κάνω το λάθος.
Αγαπητά μου, επειδή πολλές μέρες τώρα, σας διαβάζω χωρίς να χορταίνω,ώρες ατέλειωτες, και επειδή γέλασα με την ψυχή μου,μαθαίνοντας ταυτόχρονα θαυμαστά πράγματα, μου είστε πολύ γνώριμοι και δεν έλαβα διόλου υπ' όψιν μου το γεγονός οτι εσείς δεν με ξέρετε καθόλου.
Φίλη Ταίσια καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να γνωρίζεις ότι όταν εγώ μιλώ για εγωισμό, δεν χρησιμοποιώ τον όρο για να θίξω ή να προσβάλω κάποιον. Ο εγωισμός είναι μια κατάσταση που ενυπάρχει σε όλους μας, χωρίς βεβαίως να εξαιρούμαι και ο ίδιος. Θα είμαστε αιθεροβάμονες, αν πιστεύαμε ότι είμαστε απαλλαγμένοι από αυτόν. Ας θεωρήσουμε λοιπόν δεδομένο ότι αυτός υπάρχει και μας βασανίζει. Εξάλλου η μεγαλύτερη δυσκολία στη ζωή και την πνευματική μας εξέλιξη, αποτελεί ο έλεγχος του εγωισμού μας. Το πρώτο βήμα που οφείλει να κάνει κάποιος, είναι να μάθει να τον εντοπίζει, όπου αυτός έχει φωλιάσει.
Έτσι λοιπόν όταν αναφέρομαι στον εγωισμό, το κάνω με την φιλοσοφική προσέγγιση και με την διάθεση της αυτεπίγνωσης για αυτοβελτίωση. Αν θίγεσαι φίλη Ταίσια, να θυμάσαι ότι στην πραγματικότητα δεν θίγεσαι εσύ, αλλά το εγώ σου. Εσύ, δεν είσαι το εγώ σου. Είστε διαφορετικά πράγματα που όμως έχετε συνηθίσει να μοιάζετε με ένα. Για να σε κάνω να νοιώσεις καλύτερα, θα σου πω ότι και εγώ κάνω τρομερό αγώνα για να τσακίσω τον δικό μου εγωισμό. Ακόμα λίγα έχω καταφέρει να πετύχω...
Ο λόγος λοιπόν που αναφέρθηκα έτσι, ήταν για να σε κάνω να ξεδιαλύνεις μέσα σου τις έννοιες της αγάπης, του ενδιαφέροντος και του εγωισμού.
Πως μπορείς να αγαπάς κάποιον και να αδιαφορείς αν τον βλάπτεις; Αν το κάνεις αυτό, τότε το κίνητρο του εγωισμού, υπερβαίνει αυτό της αγάπης. Η αγάπη δεν συμψηφίζεται με την ικανοποίηση του εγώ μας. Μπαίνει πάντα, πάνω από το εγώ. Αυτή είναι η ανιδιοτελής αγάπη!
Η "άλλη" είναι η ιδιοτελής και κτητική "αγάπη", που την νοιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Αν παρέβλεπα ότι εσύ δεν έχεις "βαθειές γνώσεις" όπως λες, δεν θα σου απαντούσα με αυτές!
Επιχείρησα να ανταποκριθώ στο κάλεσμά σου, μεταφέροντάς τες σε εσένα. Σου μετέφερα επίσης την διάκριση του εγώ και της αγάπης!
Η ενέργειά μου αυτή, πηγάζει από την αγάπη μου για εσένα, όπως και όλους τους φίλους σχολιαστές, που θέλουν να ανταλλάσσουμε απόψεις και γνώσεις. Δεν υπάρχει πουθενά υστεροβουλία καλή μου φίλη,οπότε δεν χρειάζεσαι να αμύνεσαι για το εγώ σου. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα αν σε προσβάλλω. Αντίθετα έχω να κερδίσω πολλά, αν σε βοηθήσω να δεις κάτι περισσότερο από όσα ήδη ξέρεις. Ας μου το συγχωρήσει αυτό, το εγώ σου.
Πιστεύω λοιπόν πως η ελπίδα σου, δικαιώθηκε.
Δεν έχω λόγο να σε "συγχωρέσω" για κάτι που δεν έχεις κάνει, καλή μου φίλη! Δεν "χρεώνω" ποτέ την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αντίθετα την κατανοώ και την ανταλλάσσω με αγάπη.
Ο λόγος που σου απάντησα ενώ εσύ διέγραψες το σχόλιο, δεν ήταν για να σε εκθέσω φίλη μου, αλλά για να ικανοποιήσω το ανήσυχο πνεύμα σου, που όμως εμποδίστηκε από το εγώ σου. Ευτυχώς μπορώ να διακρίνω αυτά τα δύο πράγματα σε έναν άνθρωπο. Είσαι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και δεν θα σε αφήσω να ξεγλυστρίσεις εύκολα, από αυτό που πραγματικά αναζητά το πνεύμα σου. Ελπίζω να μου το συγχωρήσεις κι αυτό!
Καλή μου Ταίσια, δεν θεωρώ λάθος το όνομά σου! Αντίθετα, σέβομαι την επιλογή σου. Τουλάχιστον το ψευδώνυμο, δικαιούται ο καθένας να το καθορίζει όπως επιθυμεί. Δεν γνωρίζω το συγκεκριμένο όνομα, αλλά αυτό της Αγίας Ταϊσίας, μίας μετανοημένης πόρνης την οποία είχε εκπορνεύσει η μητέρα της. Τελικά βεβαίως καθαγιάστηκε από την Εκκλησία.
Θα σε λέω Ταίσια, αφού αυτό έχεις επιλέξει.
Χαίρομαι λοιπόν, που μπήκες στη παρέα μας και την απολαμβάνεις με τον δικό σου τρόπο!
ΛΥΚΙΟΣ.
"Πως μπορείς να αγαπάς κάποιον και να αδιαφορείς αν τον βλάπτεις; Αν το κάνεις αυτό, τότε το κίνητρο του εγωισμού, υπερβαίνει αυτό της αγάπης."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις χτες πρωτοάκουσα από σένα, αγαπητέ μου Λύκιε, οτι είναι βλαπτικό για την μητέρα μου να την συναντώ στα όνειρά μου γιατί την κρατώ δέσμια στα εγκόσμια. Ωραία. Το δέχομαι και το καταγράφω μέσα μου και έστω οτι το εφαρμόζω κιόλας. Και σε ρωτώ, θα σου έφτανε εσένα ποτέ κάτι το τόσο επιγραμματικό και θα σταματούσες να αναρωτιέσαι και να ψάχνεις το γιατί;
Όχι βέβαια, καλή μου Ταίσια, δεν θα σταματούσα στο επίγραμμα! Όμως θεωρείς ότι η εξήγηση ήταν επιγραμματική; Ας το αναλύσουμε λίγο περισσότερο:
ΔιαγραφήΟι άνθρωποι όσο ζουν, δημιουργούν σχέσεις με την ύλη και με το κοινωνικό τους περιβάλλον. Σχέσεις με την οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους, τους γείτονες.
Σχέσεις με το φαγητό, το σεξ, την θρησκεία, τις ιδεολογίες, τις σκέψεις, τις εμμονές, τα πάθη, τις αδυναμίες τους. Δρέπουν νίκες και ήττες. Γεύονται την δόξα και την πικρία. Την απογοήτευση και την χαρά! Τον έρωτα, την αγάπη, την ζήλια, το μίσος, την εκδίκηση, την προσφορά, την προσδοκία, την ελπίδα, την λύπη!
Όλα αυτά, τα ζουν, τα νοιώθουν. Είναι τα βιώματα που χρησιμεύουν στο να ανακαλύψουν τι τελικά είναι ο εαυτός τους (αυτεπίγνωση και επίγνωση της Φύσης) και πως λειτουργεί.
Οι εξαρτήσεις και η διασύνδεση με τις γήινες αυτές εμπειρίες, είναι πολύ ισχυρές.
Η συνείδηση και η ψυχή, είναι αγκιστρωμένες σε αυτό που ζουν. Εξάλλου, γι' αυτό υπάρχουν! Αυτή είναι η αποστολή τους.
Αυτά όλα είναι χρήσιμα όσο διαρκεί ο βίος. Μετά τον φυσικό θάνατο, παύουν να έχουν ρόλο διότι επέρχεται μια μεταβολή της κατάστασης, σε άλλα επίπεδα ύπαρξης.
Το ίδιο συμβαίνει και στην διαδικασία της γέννησης. Και εκεί πάλι, ο άνθρωπος αλλάζει επίπεδο ύπαρξης και καλείται να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις (ενσάρκωση, περιορισμός στο χωροχρονικό συνεχές, κατάσταση μεγάλης πύκνωσης). Μια δύσκολη και οδυνηρή εμπειρία (τραυματική)!
Μετά τον θάνατο λοιπόν, ο άνθρωπος καλείται να απαλλαχθεί από τις αγκιστρώσεις που είχε δημιουργήσει στη ζωή του (έρωτες, πάθη, ηδονές, προσκολλήσεις, αγάπες, μίση, κτλ), ώστε να διαλυθεί το θυμικό (συναισθηματικό) του σώμα και να μπορέσει να ανέλθει τα σκαλοπάτια των επόμενων βημάτων που πρέπει να διαβεί. Με τον φυσικό θάνατο, τελειώνει ένας κύκλος βιωμάτων και έπειτα ακολουθεί μια διαδικασία αποτίμησης και αξιολόγησης των πεπραγμένων, ώστε να "σχεδιαστεί"* ο επόμενος κύκλος εμπειριών.
*: Προσπαθώ να υπεραπλουστεύσω "δύσκολες" έννοιες για να γίνω πιο κατανοητός.
Έτσι λοιπόν, οι σχέσεις που είχε αποκτήσει εν ζωή, όπως η συναισθηματική σύνδεση με τα παιδιά ή τον σύντροφο, ανήκουν κι αυτές στο θυμικό του σώμα που πρέπει να διαλυθεί.
Ουσιαστικά η θλίψη για έναν θάνατο, δεν απευθύνεται στον εκλιπόντα, αλλά σε αυτούς που έμειναν πίσω ζωντανοί και δεν μπορούν να αποδεχτούν την απώλεια και το συναισθηματικό φορτίο που προκύπτει από αυτήν.
.
Όταν κλαίμε τον νεκρό μας, στην πραγματικότητα κλαίμε για τον εαυτό μας! Εμείς είμαστε οι δυστυχείς που θα πρέπει να στερηθούμε την παρουσία του στην ζωή μας. Ο ίδιος ο εκλιπών, δεν έχει περιέλθει σε καμία κατάσταση που να είναι για λύπηση. Το αντίθετο θα έλεγα! Η αποδέσμευση από το υλικό σαρκίο και τους περιορισμούς του, αποτελεί μεγάλη απελευθέρωση και ανακούφιση.
ΔιαγραφήΌμως πόσο εύκολο είναι για τον νεκρό μας, να απαλλαχθεί από το βαρύ θυμικό του σώμα που κουβαλάει αμέσως μετά τον θάνατό του;
Είναι τόσο δύσκολο, όσο περισσότερες εξαρτήσεις και δεσμεύσεις είχε. Όσο περισσότερα πάθη και αδυναμίες που δεν μπορούσε να ελέγξει εν ζωή!
Αν ας πούμε, είχε μεγάλη αδυναμία στην κόρη του (παθολογική προσκόλληση και όχι αληθινή αγάπη), θα είναι δύσκολη και χρονοβόρα η αποκόλληση! Αυτό για τον νεκρό γίνεται ακόμη δυσκολότερο, όταν δέχεται πρόσθετη επιφόρτιση αυτού του συναισθήματος από το ίδιο το υποκείμενο της εξάρτησης, δηλαδή ...την κόρη του!
Αν η κόρη του, συνεχώς επικαλείται σκεπτόμενη ή φωνάζοντας "γύρνα πίσω, γιατί με άφησες μόνη, δεν μπορώ χωρίς εσένα", ο νεκρός ανταποκρίνεται θετικά στο κάλεσμα, λόγω της αδυναμίας του συναισθηματικού του σώματος. Η κόρη του δημιουργεί πρόσθετο φορτίο, αντί να τον βοηθήσει να απαλλαχθεί από αυτό.
Όσο η κόρη τροφοδοτεί ένα τέτοιο φορτίο, τόσο πιο μεγάλο πόνο και κόπο προκαλεί στον νεκρό.
Αν η κόρη ενεργήσει αντίστροφα, δηλαδή σκέφτεται με χαρά την εικόνα του νεκρού στο μυαλό της και στέλνει αγάπη, χωρίς όμως φορτίο προσμονής και επιταγής (του τύπου "γύρνα πίσω"), σκεπτόμενη για παράδειγμα "φύγε και συνέχισε το ταξίδι σου ήρεμα και ήσυχα, η αγάπη μου θα σε ακολουθεί, καλό ταξίδι, πέτα μακρυά" κτλ., τότε βοηθά απόλυτα την αποδέσμευση του αγαπημένου της γονέα και την συνέχιση της πορείας του χωρίς βάσανα και πόνους!
Πιστεύω τώρα να ικανοποίησα περισσότερο την αναζήτησή σου, Ταίσια!
ΛΥΚΙΟΣ
Όλη η πλάση κοιμάται κι εγώ μεταξύ ύπνου και προσωρινού ξυπνήματος, ήρθα, διάβασα τις απαντήσεις μου και σου λέω οτι αυτό που μου προκύπτει έτσι, είναι δεύτερος θάνατος, δεύτερος αποχωρισμός. Στον πρώτο, είχα την παρηγορητική προσμονή της συνάντησης την ώρα του ύπνου. Άλλωστε και από μια γρήγορη ματιά στους Πυθαγόρειους, δημιουργείται η αίσθηση οτι αυτό είναι όχι μόνο θεμιτό αλλά επιδιωκόμενο. Τώρα το μόνο που θα μπορούσε να δράσει παρηγορητικά είναι να ξέρω τί συμβαίνει μετά την διάλυση του θυμικού σώματος, ποιά είναι τα 1-2 επόμενα στάδια.Πώς θα μπορούσα να αποκτήσω πρόσβαση σ' αυτήν την γνώση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εντελώς πληροφοριακά σου λέω οτι τον πρώτο καιρό μετά την αποχώρηση της μητέρας μου, με επισκέφτηκαν στα όνειρά μου όλοι όσοι θα περίμενε αλλά και δεν θα περίμενε κανείς. Πολλοί απ' αυτούς είχαν πάνω από 10 χρόνια που είχαν φύγει. Κανονικές συλλυπητήριες επισκέψεις... εκτός τρισδιάστατου κόσμου.Εξαιρετικό; Δεν χρειάζεται να αναφέρω το πόσο με ενθάρρυνε και με βοήθησε όλο αυτό, τότε.
Κι ένα τελευταίο. Μην σκεφτείς οτι είχαμε κανένα μεγάλο δέσιμο. Τουναντίον μου επέτρεψαν από νήπιο ακόμη, να είμαι ελεύθερη και ανεξάρτητη κι αυτοί με απαλό και ανεπαίσθητο τρόπο
εξαφάνιζαν από το πεδίο τις δυσκολίες, άηχα σχεδόν, χωρίς συστάσεις, σαν φύλακες άγγελοι.
Μην νιώσεις καμμία χρονική πίεση να μου απαντήσεις. Άν και όταν.
Καλή σου μέρα Ταίσια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα έπρεπε να δεις τα λόγια μου, σαν ευκαιρία για δεύτερο πένθος. Δεν είναι αυτό το τελικό μήνυμα!
Αν πρόσεξες, αναφέρθηκα στον τρόπο που μπορείς να σκέφτεσαι έναν νεκρό. Δεν είπα να τον διαγράψουμε από τη μνήμη μας...
Μπορείς να σκέφτεσαι τον νεκρό και να τον θυμάσαι με αγάπη, με συγχώρεση (αν πιστεύεις ότι σε είχε βλάψει) και γενικά με θετικό συναίσθημα.
Αυτό που είναι λάθος, είναι το να τον σκέφτεσαι με επίταση απαίτησης. Δηλαδή με το σκεπτικό ότι τον έχεις ανάγκη να υπάρχει στην ζωή σου, έστω και ως νεκρός, με το να του μεταφέρεις φορτία του συναισθηματικού σου κόσμου (φθόνο, ζήλια, εκδίκηση, πάθος, άγχος, κτλ) και με το να του μεταφέρεις ευθύνες (π.χ. να έρχεσαι στον ύπνο μου να με βλέπεις ή βοήθησέ με στο πρόβλημά μου ή παρηγόρησέ με ή στείλε μου μήνυμα, κτλ).
Εξάλλου, δεν είναι το κάθε όνειρο και πραγματική εμπειρία στο αστρικό πεδίο. Τα περισσότερα όνειρα, είναι λειτουργίες του υποσυνειδήτου και εκφράζουν κρυφές μας προσδοκίες ή άγχη.
Ας μην θλίβεσαι λοιπόν, γιατί μπορείς να βλέπεις την μητέρα σου στον ύπνο σου, αρκεί να μην της μεταφέρεις τα ψυχικά σου φορτία.
Εγώ για παράδειγμα, βλέπω τακτικά τον πατέρα μου, νοιώθοντας όμως μια βαθειά αγάπη για αυτό που είναι και έναν σεβασμό για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Τον βλέπω πάντα γαλήνιο και στωικό. Σπάνια "μιλάει" και αν το κάνει, είναι για να μεταφέρει μηνύματα. Τον πρώτο καιρό όμως (μόλις πέθανε) είχαμε διαλόγους και μου μετέφερε "εικόνες" από την εμπειρία του. Αυτό όμως, του το είχα ζητήσει πριν πεθάνει. Πολύ γρήγορα αυτό σταμάτησε και η παρουσία του ήταν πλέον, μια ανάμνηση αγάπης.
Η μετάβασή του στα επόμενα πεδία, ήταν γρήγορη αφού ήταν άνθρωπος πολύ υψηλής πνευματικότητας.
Οι νεκροί που μπορεί να βλέπουμε στον ύπνο μας, έρχονται όταν χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια, ακόμα και αν δεν έχουμε επίγνωση αυτής της ανάγκης μας. Δεν σημαίνει ότι όσοι έρχονται είναι ακόμα προσκολλημένοι στην ύλη (ή και "στοιχειωμένοι"). Υπάρχει λοιπόν μια διεπαφή με νεκρούς, αν και αυτή δεν είναι πάντοτε αληθινή. Η διαφορά είναι ότι μια τέτοια επαφή έχει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο νεκρός που έχει προχωρήσει σε ανώτερα πεδία, εμφανίζεται μόνο "εικονικά". Δεν είναι προσπελάσιμος συναισθηματικά.
Αν όχι, αυτό σημαίνει ότι ο νεκρός είναι ακόμα εγκλωβισμένος στα πάθη της ύλης και δεν έχει καταφέρει να προχωρήσει. Μην σε τρομάξει, αλλά αυτό μπορεί να πάρει ακόμα και αιώνες γήινου χρόνου.
Μετά την διάλυση του θυμικού σώματος, έρχεται η διάλυση του αστρικού. Όλα αυτά ανήκουν στο λεγόμενο υλικό σώμα και αποτελούν λεπτοφυέστερες εκφάνσεις του σάρκινου σώματός μας. Το ψυχικό μας σώμα έπειτα είναι ελεύθερο να κινείται σε ακόμα ανώτερα πεδία, πάντοτε όμως μέσα σε νομοτελειακές διαδικασίες.
Τελικά κάποια στιγμή, επιλέγεται η επόμενη διέλευση από το παχύ υλικό πεδίο, για το επόμενο "βιωματικό σχολείο"...
ΛΥΚΙΟΣ.
Αυτό το σχόλιο κατάφερε να περάσει μέσα μου χωρίς να βρεί ή να δημιουργήσει καμμία αντίσταση. Και αφού απορροφήθηκε τόσο εύκολα και ευχάριστα, θα συνεχίσει να δουλεύει μέσα μου χωρίς να ενοχλεί ή να διαταράσσει τον νου. Ήταν το σωστό φάρμακο για τον οργανισμό μου και αισθάνομαι οτι θα δράσει μόνο του.
ΔιαγραφήΤα κατάφερες,...γιατρέ. Ευχαριστώ.
Χαίρομαι που η συζήτηση ήταν εποικοδομητική και χρήσιμη. Σε ευχαριστώ κι εγώ, Ταίσια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Μια καλησπέρα από καρδιάς στο νέο μέλος της παρέας Ταίσια Ματβέυ και ευχάριστη διαμονή στον φιλόξενο χώρο μας .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καλησπέρα από καρδιάς στους θαμώνες του Καταχθόνιου Δαίμονα και στον φιλόξενο διαχειριστή και φίλο ΛΥΚΙΟ .
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Μπορεί να ξέρω τί σημαίνει αβρότητα, αλλά επειδή δεν παίζει στους χώρους που κινείται ο σημερινός άνθρωπος, δεν ξέρω επομένως και πώς την ανταποδίδουμε. Πρέπει να πω κι εγώ, Γειά σου, Αρμαγεδών, σ' ευχαριστώ για την θερμή υποδοχή σου!; ή μπορώ απλώς να απολαύσω την αβρότητα και να μην εκφραστώ γραπτώς;
ΔιαγραφήΔεν θα γίνουν δεκτές απαντήσεις του τύπου, κάνε όπως αισθάνεσαι κι ό,τι καταλαβαίνεις.
Για ακόμη μια φορά την θερμή μου καλησπέρα Ταίσια Ματβέυ και ναι ίσως να μην είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος καλωσορίσματος στους χώρους που κινείται ο σημερινός άνθρωπος, μα σίγουρα έχεις αντιληφθεί ότι αυτός εδώ ο χώρος δεν ακολουθεί την πεπατημένη άλλων χώρων .
ΔιαγραφήΣτην συζήτηση που ακολούθησε με τον φίλο και οικοδεσπότη μας ΛΥΚΙΟ αντελήφθη πως σε ακολουθεί το ίδιο ερώτημα σε ότι και εγώ δίνω εδώ :
http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2014/05/blog-post_6.html
αλλά και εδώ :
http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2013/10/blog-post_26.html#comment-form
Και τις συζητήσεις που είχαμε με φίλους-ες θαμώνες του Καταχθόνιου Δαίμονα .
Εν τέλει όχι μόνον μου αρκεί ...αλλά και μου περισσεύει ένα :
<< Γειά σου, Αρμαγεδών, σ' ευχαριστώ για την θερμή υποδοχή σου! >>
Και πάλι καλώς όρισες και εύχομαι καλή διαμονή ....
ΜΕ ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Καλησπέρα φίλε μου Αρμαγεδών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου και σε κάποιον φίλο του Καταχθόνιου Δαίμονα, που βρίσκεται σε ανάρρωση μετά από μια ειδική επέμβαση (χειρουργείο). Του εύχομαι σιδερένιος και γρήγορα όρθιος για την συναρπαστική συνέχεια που τον περιμένει στην ζωή του!
ΛΥΚΙΟΣ.
Να ευχηθώ και εγώ στο φίλο θαμώνα του Καταχθόνιου Δαίμονα, γρήγορη ανάρρωση και επιστροφή στον δικό του βίο πιο δυνατός από ποτέ .
ΔιαγραφήΜΕ ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Γειά σου, Αρμαγεδών, σ΄ευχαριστώ πολύ για την θερμή υποδοχή σου. Δεν είμαι συνηθισμένη σε αβροφροσύνες και μου άρεσε πάρα πολύ.
ΔιαγραφήΤο ίδιο ευχαριστώ και τον Κώστα, που επίσης με υποδέχθηκε με απαράμιλλο στιλ.
ΧΑΙΡΕ ΤΑΙΣΙΑ ΜΑΤΒΕΥ ΝΕΑ ΕΤΑΙΡΑ ΤΗΣ ΜΕΘ ΗΜΩΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ. ΕΠΑΞΙΩΣ ΕΝΕΤΑΧΘΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΝΔΕΛΕΧΗ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΕΚΕΙΝΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΛΥΚΙΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΙ ΣΥΝΔΑΙΤΗΜΟΝΑΙ ΣΕ ΚΑΛΟΣΟΡΙΖΟΥΝ!!!
"ΙΕΡΑΡΧΗΣ"
Τώρα που πήρα το βάπτισμα του πυρός και έμαθα το πρωτόκολλο, δεν θα δυσκολευτώ πολύ να ανταποδώσω τον χαιρετισμό του Ιεράρχη και να τον ευχαριστήσω, που τόσο γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες με ενέταξε στις τάξεις του καταχθόνιου Δαίμονα. Μεγάλη η τιμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να σας πω όμως πως η αιδημοσύνη του φύλου μου, μου επιτρέπει μεν να απολαμβάνω τις υπέροχες φιλοφρονήσεις σας αλλά με αναχαιτίζει όταν θέλω να απαντήσω.
Αν λοιπόν καμμιά φορά δεν απαντήσω, να ξέρετε οτι είμαι παρούσα, σας παρακολουθώ και σας απολαμβάνω. Όσο για το "εταίρα" απορρίπτεται συλλήβδην, γιατί το θηλυκό του "εταίρος" είναι διττά χρωματισμένο. Είμαι σίγουρη οτι δεν σου πέρασε καθόλου απ' το μυαλό.
Ταίσια, είμαι σίγουρος ότι ο ευγενέστατος Ιεράρχης, εννοούσε την καλή εκδοχή του όρου και όχι βεβαίως την ...άλλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
ΦΙΛΤΑΤΗ ΤΑΙΣΙΑ, ΟΠΟΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΙΣ! ΕΤΑΙΡΑ, ΤΟ ΘΗΛΥ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΕΣΤΙ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΟΣ. ΟΠΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Η ΣΥΜΠΡΑΞΙΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΙΝΟΣ. ΔΙΑΤΙ ΕΞΑΛΛΟΥ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑ ΠΟΡΝΗΝ; ΤΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΡΕΠΟΥΝ ΤΟΙΟΥΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΙΕΡΑΡΧΗΣ"
Δεν έγινε παραξήγηση, φίλτατε Ιεράρχη. Δεν πέρασε ούτε στιγμή απ' το μυαλό μου πως έκανες τέτοια χρήση. Πώς ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο; Απλώς αστεϊζόμενη σου θύμισα οτι το μεν ουσιαστικό εταίρος έχει την έννοια που του απέδωσες, το θηλυκό όμως φιγουράρει σε όλα τα λεξικά με την διφορούμενη σημασία του, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ξέχνα το και μην σε απασχολεί καθόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επειδή απ' ότι είδα στα λεξικά η λέξη είναι "καμένη",θα έλεγα και για το θηλυκό να χρησιμοποιούμε τον ίδιο τύπο, δηλ. η εταίρος (όπως η συνέταιρος αλλά και η συνεταίρος)
Αρμαγεδών, για να αισθανθεί κανείς την ποίηση, φαίνεται πως πρέπει να είναι χαλαρός και ανοιχτός.Σε μια τέτοια στιγμή, πριν από λίγο, συναισθάνθηκα πόσο όμορφο ποίημα έχεις γράψει για τους ήρωές μας. Αν και ο κύριος σκοπός ήταν να τους αποδώσεις την τιμή που τους πρέπει, ταυτόχρονα συντελείς να δονηθεί κάτι μέσα μας και να νιώσουμε μια γλυκόπικρη συγκίνηση, που τους αξίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που καταφέρνω να " δώσω " σε ένα ακόμη άτομο μέσα από την ποίησή μου ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τιμή μου που απορρέει από το ποίημα μου σε εσένα, αυτό ακριβώς .... που η μελάνη μου καταμαρτυρεί πως εγώ βλέπω την αυτοθυσία αυτής της μερίδας της Ελληνικής κοινωνίας μας .
Αυτό είναι η ποίηση για εμένα να ταξιδεύω τον θαμώνα και να δίνω ότι από ψυχής μου ...περισσεύει .
" Η ποίηση "
http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3179.html
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Αγαπητοί μου φίλοι γειά σας!!!!! Οταν ο άνθρωπος πεθαίνει η ψυχή περνάει από την λεγόμενη μερική κρίση και προγεύεται τον Παράδεισο ή την Κόλαση. Και στην Τελική Κρίση, στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα έχουμε Ανάσταση νεκρών κ ο κάθε άνθρωπος θα κριθεί κ θα πάει στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Αυτα μας τα αποκαλύπτει ο Χριστός μεσα από το Ευαγγέλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ γεννήθηκα σε προτεσταντική αίρεση κ μετά έπεσα στην αθεϊα.
Αν θέλετε μπορειται εδώ στο site μου να ακούσετε ή να διαβάσετε την ιστορία μου πως όταν ήμουν φοιτητής γνώρισα την Ορθοδοξία κ βαπτίστηκα Ορθόδοξος το 2001.
https://www.youtube.com/watch?v=NR2P_3YC5No
http://workersectingreece.wordpress.com/tasosgkiouzelis/
http://workersectingreece.wordpress.com/metastrofi-anastasios-gkiouzelis-sinenteuksi/
Φιλικά
Άβελ-Τάσος Γκιουζέλης
http://gkiouzelis.wordpress.com
http://paintingleaves.blogspot.com
gkiouz.anast@gmail.com