Η Συμβολή του Χαρταετού στην Καθαρά Δευτέρα

       

Γράφει ο Γ. Χαραλαμπίδης

Όπως όλοι γνωρίζουμε, ανήμερα την καθαρή Δευτέρα, μια ημέρα αυστηρής νηστείας δηλαδή κάθαρσης, αναβιώνει ένα προχριστιανικό Έθιμο του οποίου έχουμε χάσει τα ίχνη και το οποίο είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές στα μικρά παιδιά που το περιμένουν με λαχτάρα.

Πρόκειται βεβαίως για το «πέταγμα» του χαρταετού που αφ’ ενός γεμίζει τον ουρανό με κάθε λογής χρώματα και σχέδια προσφέροντας σε όλους μας ένα πολύ ευχάριστο θέαμα και αφ’ ετέρου γεμίζει από περηφάνια και χαρά, τις Ψυχές των παιδιών που βλέπουν τον αετό τους να πετάει αγέρωχος, έχοντας κατορθώσει να νικήσει την παντοδύναμη βαρύτητα της Γης!
Ίσως να μην είναι γνωστό σε πολλούς το γεγονός ότι στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας η εφαρμογή της αεροτεχνικής στην οποία βασίζεται η κατασκευή του Χαρταετού, βρισκόταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο Αρχύτας ο Τάραντος, από τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού, ήταν δεινός γνώστης της αεροδυναμικής και όπως φαίνεται πιθανότατα, ήταν ο πρώτος που την αποφάσισε να την εφαρμόσει, ακριβώς με την εφεύρεση του Χαρταετού.
Έχει μάλιστα διασωθεί μέχρι τις μέρες μας και κάποιο αγγείο της κλασικής εποχής, στο οποίο απεικονίζεται η παράσταση μιας κόρης που κρατάει στα χέρια της έναν Χαρταετό με το νήμα του και είναι έτοιμη να τον πετάξει.
Από πού προέρχεται όμως και τι θα μπορούσε να συμβολίζει αυτή η παράδοξη συνήθεια του πετάγματος που Χαρταετού, που όπως διαπιστώνουμε κάθε χρόνο, εξακολουθεί να ενθουσιάζει τους Έλληνες όλων των ηλικιών, εδώ και 2500 έτη;
Για ποιον λόγο άραγε, αφού το πέταγμα του χαρταετού αποτελεί αναμφισβήτητα μια εξαιρετικά διασκεδαστική δραστηριότητα, τελείται μία και μόνο φορά στην διάρκεια ενός ολόκληρου έτους;
Σκεφτήκαμε ποτέ αν αυτή η Ψυχική ανάταση την οποία αισθανόμαστε, όταν έχουμε καταφέρει συνήθως μετά από αρκετό κόπο, να ανυψώσουμε τον αετό μας και να τον διατηρήσουμε να «πετάει» στον ουρανό εκμεταλλευόμενος την δύναμη του αέρα, οφείλεται μόνο στο ευχάριστο θέαμα που απολαμβάνουμε ή υποδηλώνει και κάποια άλλη ανάταση;


Μήπως λοιπόν αυτό το έθιμο του πετάγματος του χαρταετού υποδηλώνει και κάποια άλλη άγνωστη Ψυχική λειτουργία που σχετίζεται με την Ψυχική μας Κάθαρση;

Για να απαντήσουμε σε αυτήν την πολλή σοβαρή ερώτηση θα πρέπει να μεταφερθούμε στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, από την οποία όπως είδαμε έλκει την καταγωγή του αυτό το τόσο παράδοξο έθιμο. Στην περίπτωση αυτή θα διαπιστώσουμε ότι το πτηνό Αετός, το οποίο βεβαίως μιμείται ο Χαρταετός, αποτελεί ένα από τα πολλά σύμβολα του Διός, του πατέρα Θεών και Ανθρώπων.
Το γεγονός αυτό δεν είναι δύσκολο να ερμηνευτεί. Όλοι γνωρίσουμε ότι ο Αετός, είναι το πτηνό εκείνο που αφενός μεν πετάει πιο ψηλά, από όλα τα υπόλοιπα πτηνά του ουρανού, αφετέρου δε διαθέτει την οξυδερκέστερη όραση. Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε την έκφραση «αετίσιο μάτι» για κάποιον που η όρασή του είναι πολύ ισχυρή.
Από την στιγμή όμως που ο Αετός αποτελεί ένα από τα σύμβολα του Διός, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτή η οξυδέρκεια της όρασης του Αετού, δεν αφορά μόνο στην δυνατότητα της παρατήρησης του ορατού πεδίου, αλλά από την στιγμή που εκφράζει μια θεϊκή ιδιότητα, οφείλει οπωσδήποτε να εκφράζει ακόμα και την δυνατότητα της παρατήρησης του αόρατου.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ζούμε μέσα σε έναν κόσμο που αποτελείται από ορατές και αόρατες οντότητες και ότι το εύρος της αντιληπτικότητας του Ανθρώπινου οφθαλμού είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Άλλωστε, ακριβώς το γεγονός αυτό αποτελεί και έναν από τους κύριους λόγους της ανάπτυξης μιας μεγάλης σειράς εφευρέσεων της σύγχρονης τεχνολογίας, με σκοπό να αποκτήσει ο Άνθρωπος να διευρύνει τις γνώσεις του, καταφέρνοντας να διακρίνει και να αντιλαμβάνεται με την βοήθειά της, το Αόρατο πεδίο.
Το θέμα της πρόσβασης στην αντιληπτικότητα του Αόρατου Κόσμου είναι τεράστιο.
Σήμερα επικρατεί η αντίληψη, ότι ο Άνθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο και μονοσήμαντο Ον , αλλά αντιθέτως δεχόμαστε ότι εκτός από το Φυσικό του Υλικό ΣΩΜΑ, το οποίο αποτελεί μόνο το Ορατό τμήμα του, διαθέτει και ένα Αόρατο τμήμα, που ονομάζεται ΤΡΙΜΕΡΙΑ η οποία συγκροτείται από την ΨΥΧΗ τον ΝΟΥ και το ΠΝΕΥΜΑ του.
Δηλαδή αυτό που δεχόμαστε, είναι ότι εκτός από το Φυσικό Υλικό Σώμα μας που είναι Απτό και Ορατό, τόσο η Ψυχή μας, όσο και ο Νους μας, αλλά και το Πνεύμα μας, συγκροτούν άλλα τρία σώματα, τα οποία όμως είναι Άυλα και Αόρατα από τα δικά μας (υλικά) μάτια.
Σύμφωνα με τις ίδιες αντιλήψεις, το Ανθρώπινο Ον χωρίζεται σε δύο βασικές υποστάσεις.

Τον ΑΝΩΤΕΡΟ και τον ΚΑΤΩΤΕΡΟ εαυτό.
Ο Κατώτερος εαυτός μας συγκροτείται στο Φυσικό μας Σώμα το οποίο είναι βεβαίως Υλικό και Ορατό.

Ο Ανώτερος εαυτός μας συγκροτείται από ένα λεπτοφυέστερο «Μεταϋλικό Σώμα» το οποίο βεβαίως είναι αντίστοιχα Άυλο και Αόρατο.

Τέλος θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Πυθαγόρας συμβολίζει αυτά τα δύο «σώματα» μας με την βοήθεια δύο τριγώνων.
Το τρίγωνο Κατερχόμενο που συμβολίζει τον Κατώτερο Υλικό Εαυτό μας και ένα τρίγωνο ανερχόμενο που συμβολίζει τον Ανώτερο Άυλο Εαυτό μας.

Ανερχόμενο Τρίγωνο = Ανώτερος Εαυτός = 

Κατερχόμενο Τρίγωνο = Κατώτερος Εαυτός =

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε επίσης, χωρίς να εισέλθουμε αυτήν την στιγμή σε λεπτομέρειες, ότι τα δύο αυτά σώματά μας, ο Ανώτερος και ο Κατώτερος εαυτός μας, λόγω της ασυμβατότητας των υλικών κατασκευής τους, ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ αν και ακριβώς το γεγονός, αυτό θα αποτελούσε την ζητούμενη και επιθυμητή λειτουργία, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκπλήρωση της Ανθρώπινης Οντότητας, ως «κατ εικόνα και ομοίωση» των θείων Οντοτήτων.
Ο κύριος σκοπός της αρχαίας αστρολογίας ήταν να διευκρινίσει τις διαφορές μεταξύ Ανώτερου και Κατώτερου εαυτού, συγκρίνοντας τον Ηλιοκεντρικό χάρτη ενός Ανθρώπου με τον Γεωκεντρικό Χάρτη του, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει τον Άνθρωπο αυτόν, να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτήν την τόσο δύσκολη αλλά απαραίτητη για την εξέλιξή του σύνδεση.
Αυτόν λοιπόν τον ενοποιημένο αστρολογικό ΧΑΡΤΗ συμβολίζει ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ!
Διότι ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάζεται ο σκελετός του, βασίζεται στην ένωση των δύο πολικών τριγώνων και  .

Ένας τρόπος που θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε, με την βοήθεια της Αστρολογίας και πάλι, αυτό το τόσο παράδοξο γεγονός που μόλις αναφέραμε, είναι με τον αποσυμβολισμό του ζωδίου των Διδύμων.

Οι Δίδυμοι αδελφοί τους οποίους απεικονίζει ο αστερισμός των διδύμων ονομάζονται Κάστωρ και Πολυδεύκης, όπως επίσης ονομάζονται και τα δύο μεγαλύτερα άστρα αυτού του αστερισμού.
Όπως είναι γνωστό, από την Μυθολογία μας, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης είναι τέκνα του Διός της Λήδας και ονομάζονται Διόσκουροι.
Τα δύο αδέλφια έτρεφαν μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλον. Ο Κάστωρ σε μία σύγκρουση έχασε τη ζωή του και τότε ο Δίας πρόσφερε στον Πολυδεύκη την αθανασία. Έτσι λοιπόν, όταν αυτός δέχθηκε, ζήτησε από το Δία να μοιραστεί αυτήν την αθανασία με τον αδελφό του. Ο Δίας έκανε δεκτό το αίτημά του και όρισε τότε τη μία ημέρα ο ένας να είναι στον Κάτω Κόσμο του Άδηκαι ο άλλος στον Όλυμποκαι την άλλη αντίστροφα.
Θα πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε ότι οι Διόσκουροι αναφέρονται στον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά και μας υποδηλώνουν ότι σαν Ανθρώπινες Οντότητες, διαθέτουμε μία ΔΙΔΥΜΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ.
Ο Πολυδεύκης που ήταν αθάνατος, συμβολίζει τον Ανώτερο Εαυτό μας.

Ο Κάστωρ που είναι θνητός, συμβολίζει τον Κατώτερο Εαυτό μας, ο οποίος είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα πεθάνει.
Αυτό λοιπόν που υπονοείται από το ζώδιο των Διδύμων, είναι ότι από την στιγμή που οι Διόσκουροι είναι τόσο αγαπημένοι μεταξύ τους, αποκτούν μετά από την παραχώρηση του πατέρα τους, την δυνατότητα να «ζουν» και οι δύο μέσα από μία και μοναδική διφυή ενσαρκωμένη οντότητα!

Όμως σύμφωνα με την θέληση του Διός, παρόλο που και οι δύο αδελφοί ζουν, εντούτοις, όπως διαπιστώσαμε ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ.
Διότι όταν ο ένας κοιμάται ο άλλος ξυπνάει και αυτό είναι ένα γεγονός που ισχύει σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής τους!
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι όταν κοιμόμαστε λειτουργεί ο Ανώτερος εαυτός μας, δηλαδή ο Πολυδεύκης, ό οποίος όχι μόνο αντιλαμβάνεται άριστα τον Αόρατο Κόσμο, αλλά διαθέτει επιπλέον την δυνατότητα να εξέρχεται από τα δεσμά του σώματος μας, κάνοντας χρήση της «αργυρής χορδής» δηλαδή ξετυλίγοντας ένα «αόρατο νήμα» που δεχόμαστε ότι συνδέει τους δύο εαυτούς μας, και να μεταφέρεται με τον τρόπο αυτόν, μέχρι τα άκρα του Σύμπαντος ή ακόμα και σε παράλληλα Σύμπαντα!
Αντίστοιχα, όταν ξυπνάμε από τον ύπνο, αυτός ο Αόρατος Άυλος Κόσμος επομένως και Ανώτερος εαυτός μας εξαφανίζεται, διότι έρχεται πλέον η σειρά του να ξεκουραστεί, επομένως έρχεται η σειρά του να κοιμηθεί.
Τότε βεβαίως, την θέση του καταλαμβάνουν ο Ορατός Υλικός Κόσμος επομένως ο Κατώτερος εαυτός μας, δηλαδή ο Κάστωρ, ο οποίος όμως βιώνει δυστυχώς έναν κόσμο ψευδαισθήσεων και απάτης!
Επιπλέον, όπως γνωρίζουμε από την Αστρολογία, το ζώδιο των διδύμων θεωρείται το κατεξοχήν ζώδιο της επικοινωνίας.

Διαπιστώνουμε επομένως ότι αυτή η επικοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στην επικοινωνία μεταξύ φίλων συνεργατών ή συντρόφων, αλλά υποδηλώνει την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΑΥΤΩΝ ΜΑΣ, ακριβώς δηλαδή αυτό που αποτελεί τον ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΠΕΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ.

Βεβαίως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αν και οι δύο Εαυτοί μας δεν συναντιούνται ποτέ, εντούτοις ένας τρόπος για την μεταξύ τους επικοινωνία, αποτελούν ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ μας.
Σύμφωνα άλλωστε και με τον Φρόιντ, υπάρχουν κάποια όνειρά που θεωρούνται εξαιρετικά σημαντικά, διότι περιέχουν σημαντικές αποκαλύψεις για την εξέλιξη της Ψυχή μας.


Όπως είδαμε λοιπόν,  κάθε Άνθρωπος από την στιγμή που βρίσκεται ενσαρκωμένος στον πλανήτη Γη, εμφανίζεται διασπασμένος αφ’ ενός μεν στον Αόρατο και Άυλο Ανώτερο Εαυτό του και αφετέρου δε, στον Ορατό και Υλικό Κατώτερο Εαυτό του.
Η επίτευξη της ένωσης αυτών των δύο Εαυτών μας, αποτελεί το βασικό ζητούμενο όλων των εποχών και αποτελεί βεβαίως το κατεξοχήν αντικείμενο της Ελευσίνιας  Μύησης.  
Ο λόγος είναι πλέον προφανής. Για να καταφέρει ένας Άνθρωπος να εξελιχθεί Ψυχικά, θα πρέπει να καταφέρει να ενώσει αυτά τα δύο διασπασμένα κομμάτια του Εαυτού του.
Ο πρώτος που μας αποκαλύπτει αυτήν την διάσπαση του Εαυτού μας, είναι ο Πλάτωνας με τον Μύθο της διάσπασης του Ερμαφρόδιτου, όπως μας την αποκαλύπτει στο «Συμπόσιο» του.
Το θέμα του «Συμποσίου»  αναφέρεται ακριβώς στο γεγονός, ότι η Ανθρώπινη Φύση ήταν αρχικά ενιαία και αδιάσπαστη, δηλαδή Ερμαφρόδιτη, ενώ τώρα εμφανίζεται διασπασμένη σε έναν Ανώτερο και σε έναν Κατώτερο Εαυτό.
Ο Πλάτωνας λοιπόν, μας περιγράφει τον τρόπο που θα μπορούσαμε να «πιούμε» και από αυτές τις δύο «Ουσίες»,  δηλαδή το πώς θα μπορούσαμε να φέρουμε σε ταυτόχρονη επαφή, πώς θα μπορούσαμε να επιτύχουμε  την ΟΣΙΑ  Μέθεξη αυτών των δύο διαφορετικών Ουσιών σε ένα  ΣΥΝ+Π+ΟΣΙΟΝ (όσια ουσία)
Για να επιτευχθεί όμως μία τόσο δύσκολη και σημαντική Ψυχική κατάσταση, στην οποία θα μπορούσαμε να βιώσουμε ταυτοχρόνως τόσο τον Ορατό όσο και τον Αόρατο Κόσμο και να λειτουργήσουμε το ζώδιο των Διδύμων, έχουμε απόλυτη ανάγκη από την ΚΑΘΑΡΣΗ και την ΝΗΣΤΕΙΑ αλλά και από την συνεχή ενασχόληση με τις ΨΥΧΙΚΕΣ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ,  έτσι ώστε να καταφέρουμε σε κάποια ζωή, να ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ δηλαδή να ΕΠΑΝΑΛΗΤΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ  τον Ανώτερο εαυτό μας συγχρόνως με τον Κατώτερο,  και να κάνουμε πράξη την ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ  μας, για την οποία δημιουργηθήκαμε. 
Όπως είδαμε, στην Πυθαγόρεια επιστήμη του αποσυμβολισμού,  ο Κατώτερος Εαυτός μας, συμβολίζεται με την εικόνα ενός κατερχόμενου τριγώνου.
Έτσι ακριβώς όμως, με αυτήν την εικόνα του κατερχομένου τριγώνου,  απεικονίζεται στα μαθηματικά  το σύμβολο του Ανάδελτα ( ) που υποδηλώνει τον τελεστή της ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ή της ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗΣ  Ενέργειας  και  Ύλης  σε ένα σημείο, δηλαδή μέσα σε ένα κέντρο που εκφράζεται με το Φυσικό μας Σώμα και επικεντρώνεται στον Νου μας.  

Αντίστοιχα, ο Ανώτερος Εαυτός μας, συμβολίζεται με την εικόνα ενός ανερχόμενου τριγώνου. Έτσι ακριβώς όμως με αυτήν την εικόνα του ανερχομένου τριγώνου, απεικονίζεται στα μαθηματικά το  σύμβολο του Δέλτα κεφαλαίου (Δ)  , που ονομάζεται «τελεστής Λαπλάς» και υποδηλώσει τον τελεστή της ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ και την ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ της Ενέργειας και της Ύλης καταρχήν στα Επτά κέντρα δύναμης του Ανθρώπου, γνωστά σήμερα ως «τσάκρας».
Στην εποχή όμως της αρχαίας Ελλάδας , σύμφωνα με την ορολογία του Πλάτωνα, τα Επτά αυτά κέντρα εσωτερικής δύναμης, ονομάζονται  «ΕΓΓΕΙΑ ΦΥΤΑ» ή σύμφωνα με την ορολογία του Ομήρου και του Ησιόδου  «ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΩΜΑΤΑ».
Στην συνέχεια, επειδή αυτά τα Επτά κέντρα δύναμης, αποτελούν και τα κέντρα στα οποία παράγεται η αντίστοιχη «ΑΥΡΑ», του Ανθρώπινου Σώματος, μέσω αυτής της λειτουργίας της Αύρας, υπάρχει η δυνατότητα της επέκτασης του ενοποιημένου πλέον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ μας Εαυτού μέσα σε ολόκληρο το Σύμπαν!
Στην περίπτωση του Χαρταετού που προσπαθούμε να πετάξουμε την Καθαρή Δευτέρα, τα δύο πολικά τρίγωνα Ανώτερου και Κατώτερου Εαυτού, είναι αυτά που κατασκευάζουν τον σκελετό του Χαρταετού.


Από την στιγμή βεβαίως που επιτευχθεί αυτή η ένωση, ή η συναρμολόγηση του «σκελετού»,  απαιτείται και κατασκευή μιας ΟΥΡΑΣ, δηλαδή της κατάλληλης ΑΥΡΑΣ, που θα επιτρέψει να σταθεροποιήσει και θα καθορίσει το σωστό ή λάθος πέταγμα του Χαρταετού μας!
Κατά αντίστοιχο τρόπο και η Αύρα του Ανθρώπου χαρακτηρίζει την εξέλιξη της ποιότητας της Ψυχής του, έτσι ώστε να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η αρχαία λέξη της ΑΥΡΑΣ ταυτίζεται με την σημερινή λέξη του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ και βεβαίως η εμφάνισή του Πνεύματος σχετίζεται απολύτως με την συνένωση των δύο Εαυτών μας.
Μέσω της εικόνας του Χαρταετού μπορούμε να οδηγηθούμε σε ορισμένα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.
Ο Ανώτερος Εαυτός μας, συνδέεται με τον Κατώτερο,  μέσω του Νήματος που κρατάμε στο χέρι μας.  Το Νήμα αυτό, όπως είδαμε, είναι γνωστό στον εσωτερισμό  με την ονομασία «Αργυρή Χορδή».
Θα μπορούσαμε ακόμα να παραλληλίσουμε αυτήν την τόσο μυστηριακή εικόνα, με την λειτουργία των Τριών Μοιρών που γνωρίσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας.
Ο Κατώτερος Εαυτός μας είναι η ΛΑΧΕΣΙΣ  δηλαδή ο Άνθρωπος ο οποίος βρίσκεται επάνω στην Γη και πετάει τον Χαρταετό, δηλαδή κρατάει στα χέρια του το κουβάρι, το οποίο πότε τυλίγει και πότε ξετυλίγει.
Ο Ανώτερος Εαυτός μας είναι η ΚΛΩΘΩ, δηλαδή ο ίδιος ο Χαρταετός που πετάει στον Ουρανό.
Το Νήμα του Αετού, χάρη στο οποίο επιτυγχάνεται η ένωση των δύο Εαυτών, είναι η ΑΤΡΟΠΟΣ η οποία είναι υπεύθυνη για να κρατάει το Νήμα σε καλή κατάσταση και βεβαίως με κανέναν τρόπο δεν θα πρέπει να το κόψει, διότι σε μία τέτοια περίπτωση θα χανόταν για πάντα η σύνδεσή τους.
Διότι αν αυτό το Νήμα κοπεί, τότε ο Ανώτερος Εαυτός μας, όπως ακριβώς θα συμβεί και στην περίπτωση του Χαρταετού, τίθεται αυτομάτως σε κατάσταση «Εκτός ελέγχου»  και τείνει να διαλυθεί, δηλαδή να καταστραφεί πλήρως.
Το μήκος του Νήματος που θα αφήσουμε ελεύθερο θα πρέπει να είναι τόσο που θα επιτρέψει στον Αετό μας να ανέλθει σε τέτοιο ύψος στον ουρανό, ώστε να εισέλθει στην φαινομενική  ζώνη του ζωδιακού κύκλου. Διότι με αυτόν τον τρόπο και πάντοτε μέσω της χρήσης του Νήματος,  θα καταφέρουμε να έρθουμε σε επαφή με την ενέργεια των Αστερισμών!
Πρόκειται δηλαδή για μία καθαρά συμβολική και μυστηριακή διαδικασία, που όταν ο Χαρταετός βρεθεί μέσα στο ύψος της ζώνης του ζωδιακού κύκλου, μπορεί να αποκτήσει  τις ιδιότητες του Ανώτερου εαυτού μας, τις οποίες και μπορεί πλέον να μας μεταφέρει μέχρι την άκρη του Νήματος που κρατάμε στα χέρια μας.
Διαπιστώνουμε επομένως, ότι όσο απαραίτητη είναι η παρουσία του Ανώτερου Εαυτού μας για τον Κατώτερο, ακριβώς το ίδιο απαραίτητη είναι και η παρουσία του Κατώτερου Εαυτού μας για τον Ανώτερο. Ακριβώς το γεγονός αυτό υποδηλώνει η ξακουστή Εντολή του Απόλλωνα που βρίσκεται χαραγμένη με Χρυσά Γράμματα στην προμετωπίδα του Μαντείου των Δελφών «ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ»
Διότι αυτός που κρατάει γερά το Νήμα και δεν αφήνει το Ανώτερο Εαυτό να χαθεί, είναι βεβαίως ο Κατώτερος! Επομένως και οι δύο Εαυτοί μας είναι εξίσου σημαντικοί και απαραίτητοι στην σωστή εσωτερική λειτουργία του Ανθρώπινου Όντος.
Ο Κατώτερος εαυτός, δεν αφήνει τον Ανώτερο ανεξέλεγκτο, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση, θα βρισκόταν  ακυβέρνητος μέσα στο  Χάος του Ουρανού με αποτέλεσμα να χάσει τον Ουράνιο προορισμό του.
Αντίστοιχα, ο Ανώτερος εαυτός, δεν αφήνει τον Κατώτερο ανεξέλεγκτο, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση, θα βρισκόταν ακυβέρνητος μέσα  στο Χάος της Ύλης με αποτέλεσμα να χάσει τον Γήινο προορισμό του. Αυτή η μυστική επικοινωνία των δύο εαυτών μας, γίνεται μέσω των ονείρων μας, χωρίς ωστόσο να γίνεται κατανοητή άμεσα ή σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και καθόλου από εμάς.
Αν λοιπόν αυτήν την Καθαρά Δευτέρα αποφασίσετε να νηστέψετε κα να πετάξετε τον Χαρταετό σας, θα πρέπει είστε σε θέση πλέον να κατανοήσετε,  ότι το σκίρτημα της χαράς που θα αισθανθεί η Ψυχή σας, βλέποντας τον Χαρταετό να αιωρείται περήφανος στον ουρανό, δεν θα είναι απλώς μία παιδική αντίδραση, ως αποτέλεσμα «παλιμπαιδισμού» αλλά μια πολύ περισσότερο ουσιαστική και εσωτερική αντίδραση.
Μακάρι ένα αντίστοιχο σκίρτημα να μπορούσε να βιώνει η Ψυχή μας κάθε μέρα…

Πηγή:   http://www.astrology.gr

(Το άρθρο προτάθηκε από τον σχολιαστή Στοχαστή)