Δύο χρόνια χωρίς την Δέσποινά μας!

 

Από τους τελευταίους διαλόγους μας με τη Δέσποινα:

26 Ιουλίου 2019 - 12:59 μ.μ.

Παραδείγματα. Όταν συνάντησα τον Στοχαστή, σε άλλον διαδικτυακό τόπο, ένιωσα μεγάλη συγγένεια και πνευματική έλξη. Εκτός από την τέρψη της ανάγνωσης των απόψεων του, έδειχνε μια προστατευτικότητα και μια συμπάθεια. Σχεδόν τρυφερότητα. Τον ακολούθησα εδώ, και πάντα θα του το χρωστώ γιατί βρήκα τον χώρο που μου ταιριάζει. Ο Λύκιος ήταν πάντα αυστηρούλης. Με το καλημέρα, μου είπε πως υπάρχει και δεύτερος θάνατος. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα. Πέρασα το σύνορο και της αθωότητας και του γήρατος μαζί μέχρι το πρωί. Ύστερα μετέφρασα τον δεύτερο θάνατο σε μια ακόμη μεταμόρφωση. Είναι γενικώς απρόσιτος. Όμως αυτές τις λίγες φορές που βγάζει τρυφερότητα, αυτή έχει το βάρος και την αξία 24 καρατίων. Στο μεταξύ κάτι συνέβη, κάτι έκανα και έχασα την ιερή και υποδόρια φιλία με τον Στοχαστή. Και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά στα πλαίσια των πειραματισμών του πέρασε σε κάπως ναρκισσιστική φάση. Δεν του είπα τίποτε και σκεπτόμουν πώς να το διαχειριστώ αλλά το ομολόγησε ο ίδιος. Και πώς το κατάλαβε; Επειδή ήταν πείραμα. Στην πορεία συνάντησα εσένα. Και δημιουργήθηκε μια φιλία που δεν αντιλαμβάνεσαι και δεν παραδέχεσαι. Μου αρέσουν τα φτερουγίσματα του νου σου. Είσαι χαριτωμένη, ατίθαση. Κάνεις τον αγαπημένο μας Λύκιο να γελάει και να αστειεύεται. Έχω και λίγους ακόμη φίλους που εκτιμώ και θαυμάζω. Το βάρος όμως των δικών σας απόψεων είναι πολύ μεγάλο. Και θα πεις: Είναι φιλία αυτό; Ναι. Τι της λείπει; Και εξομολογητική είναι, και νοητική ανταλλαγή γίνεται και οικειότητα υπάρχει, και βαθύτατη εκτίμηση από την πλευρά μου υπάρχει. Και το οτι εσύ ατιθασεύεις δεν αναιρεί το οτι είσαι όλη την χρονιά παρούσα επί της ουσίας. Όσο για τον Στοχαστή που έγινε πιο απροσπέλαστος κι απ' τον Λύκιο, είναι και έτσι αγαπητότατος με όλες τις ασπίδες που έχει απλώσει γύρω του.

Ό,τι γράφω, δεν το γράφω δογματικά ακόμη κι αν έτσι φανεί. Σκέψεις είναι που μπορούν να αναθεωρηθούν και να ανασκευαστούν ανά πάσα στιγμή μέσα από τον διάλογο.

***

Δ.

ΛΥΚΙΟΣ 27 Ιουλίου 2019 - 10:31 π.μ.

Κι εγώ με τη σειρά μου να πω, πως η φιλία μπορεί αν έχει πολλές υποστάσεις μέσα στο νου του καθενός. Ανάλογα τις ανάγκες της κάθε μας φάσης.

Η διαδικτυακή φιλία, είναι μια μορφή της κι αυτή. Δεν την λέω "εικονική", διότι αυτό σημαίνει ψεύτικη.

Είναι απλά μια μορφή της. Ιδιαίτερη μορφή. Μας επιτρέπει να επισκεφτούμε και να επικοινωνήσουμε τις ιδέες και τα συναισθήματά μας, μέσα από έναν τρόπο που τον ελέγχει η λογική μας. Διότι κάθε φορά που πατάμε ένα πλήκτρο, η λογική το εγκρίνει.

Ακόμη και ο αυθορμητισμός εκεί, ελέγχεται λίγο πολύ από την λογική...

………….

Αγαπητή μου Δέσποινα, δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ενθουσιαστεί και συγκινηθεί από τις σκέψεις σου και τον όμορφο λυρικό τρόπο που γράφεις. Οι σκέψεις σου τροφοδοτούν τον νου μου και με προβληματίζουν. Τα συναισθήματα που βγάζει ο λόγος σου, δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα για το ψυχικό σου περιεχόμενο. Σε παρακολουθώ με πολλή προσοχή.

Οι -συγκριτικά με άλλους- λίγες είναι η αλήθεια φορές, που ανταποκρίνομαι στα γραφόμενά σου, είναι μια δική μου προσπάθεια να πάρω θέση σε όσα εκθέτεις με τον λόγο σου. Η ουσία τους είναι στα μάτια μου σοβαρή, παρότι την εκθέτεις με τόσο λυρισμό.

Παρόλο που με ταξιδεύεις στους κόσμους σου και συναισθάνομαι μαζί σου το βίωμα που περιγράφεις, μένω στο επιμύθιο και προσπερνώ το ταξίδι που τόση αξία έχει...

Συνέχισε να ρέεις μέσα από τα κείμενά σου. Συνέχισε να μας ταξιδεύεις στους αιθέριους κόσμους της ψυχής και του νου σου. Μην κουραστείς!

Μας τρέφεις με την πολύτιμη πεμπτουσία του πυρήνα σου. Αυτού που αγγίζει τις καρδιές μας και κεντρίζει τον νου μας, να πάμε παρα πέρα...

Ακριβώς όπως κάνουν και τα πολύτιμα "σεντόνια" του αγαπημένου μου φίλου, του Ελεύθερου Στοχαστή!

Ενός πολύτιμου για ολους μας διαδικτυακού φίλου, που μας συντροφεύει τόσα χρόνια, πίστος αρωγός του νου και της ψυχής μας. Ενός πραγματικά ελεύθερου στοχαστή, που κερδίζει βημα βήμα την εσωτερική του ανέλιξη μέσα από την μεταξύ μας διάδραση και την ατομική του δοκιμασία στον στίβο μάχης της πραγματικής ζωής.

Δεν θα αδικήσω όμως και την πιστή μας φίλη που της αρέσει η ανωνυμία, η οποία επίσης μας προσφέρει τροφή για σκέψη με τους δικούς της προβληματισμούς και την δική της ενδιαφέρουσα στάση, απέναντι στα πράγματα. Πάντα διαβάζω δυο φορές κάθε σκέψη της. Κάθε φορά, έρχομαι και πιο κοντά της γνωρίζοντας τον κόσμο της, όπως μας τον εκθέτει. Πολύτιμη εμπειρία...

ΛΥΚΙΟΣ.