ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ;

Γράφει ο ΛΥΚΙΟΣ.

  Το «μακεδονικό πρόβλημα» δεν είναι μια σύγχρονη υπόθεση. Έχει την απαρχή του στον 6^ο με 7^ο αιώνα μ.Χ. επί Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζαντινή περίοδος), όταν ορδές Σλάβων πιέζοντας τα βόρεια σύνορά της, την εξαναγκάζουν να τους παραχωρήσει προνομιακά δικαιώματα στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας περιορίζοντας τους εκεί, προκειμένου να αποσοβηθούν οι ορέξεις τους για περαιτέρω  κάθοδο νοτιότερα…

  Μέχρι τότε η Μακεδονία ήταν γεωγραφικός όρος της μιάς ευρύτατης περιοχής, που αποτελείτο από την σημερινή ελληνική, σερβική και βουλγαρική περιοχή της Μακεδονίας.

 Οι Μακεδόνες ήταν ένα από τα φύλα των Ελλήνων, όπως οι Ίωνες, οι Αιολείς, οι Δωριείς, κτλ, μιλούσαν ελληνική διάλεκτο που έμοιαζε με την δωρική και την αιολική, είχαν την ίδια θρησκεία, ήθη, έθιμα και συνείδηση. Συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες και ήταν μέλη της Αμφικτυονίας των Δελφών, προνόμια μόνο των Ελλήνων.  

 Το ίδιο το όνομα Μακεδών, προέρχεται από το λήμμα «μάκος» (Μάκος→Μακεδνός) που σημαίνει μακρύς, ψηλός και είναι ο δωρικός τύπος της λέξης «μήκος». Πράγματι, οι Μακεδόνες ήταν από τα ψηλότερα ελληνικά φύλα.

 Στην Μακεδονία, υπήρχε ότι και στην υπόλοιπη Ελλάδα: θέατρα που παίζονταν τραγωδίες, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, φιλοσοφικές στοές και σχολές, στάδια και γυμναστήρια, όλα Ελληνικού ρυθμού και με επιγραφές στην Ελληνική γλώσσα.

 Περί της αδιαμφισβήτητης ελληνικότητος της Μακεδονίας, τοποθετείται ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος, που στην Ηροδότου Ιστορία (Α' 56, Η'43) αναφέρει ξεκάθαρα ότι «οι Μακεδόνες είναι Έλληνες» καθώς επίσης και ο γεωγράφος Στράβων επιβεβαιώνει με την φράση «έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία».

Ουδείς ιστορικός επιστήμονας, αμφισβήτησε ποτέ την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Εξ άλλου, ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του ως αρχιστράτηγος των Ελλήνων (πλην Λακεδαιμονίων) και όχι των Μακεδόνων. Οι κτίσεις του, έλαβαν ελληνικά ονόματα, δίδαξε την ελληνική γλώσσα και η ίδια η περίοδος της κυριαρχίας του, ονομάστηκε «Ελληνιστική» και όχι «Μακεδονική»! Δάσκαλος και εμπνευστής του δε, υπήρξε ο Αριστοτέλης…Ο πατέρας του Φίλιππος Β΄ ένωσε τους Έλληνες και όχι ξένους!

  Άρα με τον όρο «Μακεδονία», εννοούμε τον γεωγραφικό χώρο που αναπτύχθηκε και έδρασε το ελληνικό φύλο των Μακεδόνων από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Η ταυτόχρονη συνύπαρξη των δύο εννοιών (χώρος και λαός) είναι αναγκαίος για τον προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία».

  Η κάθοδος των Σλάβων όπως είδαμε τον 6^ο-7^ο μ.Χ. αιώνα, διατάραξε σχετικά την ισορροπία των δύο αυτών εννοιών στον Μακεδονικό χώρο. Η περίοδος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, κράτησε τα πράγματα σε μια ισορροπία, αλλά όταν αυτή άρχισε να φθίνει και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις επιχείρησαν να αυξήσουν την επιρροή τους στα Βαλκάνια, ο χώρος της Μακεδονίας έγινε το μήλον της Έριδος αφού οι ευρωπαίοι αποσκοπούσαν στον έλεγχο της προσβάσεως στο Αιγαίο (Θεσσαλονίκη) και βλέποντας την επικείμενη κατάρρευση της Πύλης, διέγειραν τις τοπικές εθνότητες σε διεκδίκηση του χώρου αυτού.

  Έτσι οι Έλληνες, οι Βούλγαροι, οι Σλάβοι (Σκοπιανοί) και λιγότερο οι Αλβανοί, οι Τούρκοι και οι Ρουμάνοι καθώς και οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, ενεπλάκησαν σε αγώνα διεκδίκησης και ιδιοποίησης του Μακεδονικού χώρου! Προέκυψε αιματοχυσία με δυο βαλκανικούς πολέμους (1912-13) από όπου προέκυψαν νέα εθνικά σύνορα, με τον Μακεδονικό χώρο να τριχοτομείται νοτίως στον Ελληνικό, ανατολικώς στην Μακεδονία του Πιρίν (στη Βουλγαρία) και δυτικώς στην Σλαβομακεδονία των Σέρβων.

  Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου αλλά και του Β’ΠΠ, οι κομμουνιστές με την Β΄ και Γ΄ Διεθνή, ασχολήθηκαν με το Μακεδονικό, επιχειρώντας την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας, με σκοπό την προσάρτησή της στο ανατολικό μπλοκ! Το ελληνικό ΚΚΕ (ΕΑΜ-ΔΣΕ) συνεργάσθηκε με το αντίστοιχο βουλγαρικό και Σερβικό (ΝΟΦ), προκειμένου να αποσπασθεί από την Ελληνική επικράτεια η Μακεδονία και η Θράκη και να αποδοθεί στους Σέρβους και Βουλγάρους. Έγιναν επικοί αγώνες, με τον ελληνικό στρατό να διασώζει την Ελλάδα από την απειλή και να εκδιώχνει Έλληνες, Βούλγαρους και Σέρβους κομμουνιστές, στο αγαπημένο τους σιδηρό παραπέτασμα, το 1949.

 Λίγο πιο πριν, το 1942, ο Κροάτης Γιόσιπ Μπρόζ (στρατάρχης «Τίτο») ένωσε σε ομόσπονδα κρατίδια, την Κροατία, την Σλοβενία, την Σερβία, την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και την Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, με το όνομα Γιουγκοσλαβία. Το τελευταίο κρατίδιο, αποσκοπούσε σε μελλοντική έξοδο προς το Αιγαίο! Το ευφυές και στρατηγικό μυαλό του Τίτο, αν και επεδίωκε ισόρροπη κατάσταση με την Δύση, διέβλεπε πάντοτε σε μελλοντικές εξελίξεις και διαμόρφωνε τις υποδομές για αυτές, σε έγκαιρο χρόνο. Έτσι, εγκαίρως χρηματοδότησε και κατηύθυνε την προπαγάνδα, μέσω της παιδείας και της «διανόησης» στην χώρα του, ώστε να εγκαταστήσει εθνική συνείδηση Μακεδόνων στους κατοίκους του νοτίου κρατιδίου. Έμαθαν λοιπόν, ότι αυτοί είναι οι αληθινοί Μακεδόνες, ενώ όλοι οι άλλοι (και οι Έλληνες!) υπεξαίρεσαν και νόθευσαν την γνησιότητα του Μακεδονικού Έθνους!!

 Πράγματι, με την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας το 1992, το νοτιότερο κρατίδιο επιχειρεί την ιδιοποίηση του ονόματος «Μακεδονία», ενώ παρά το ότι ως κρατικό μόρφωμα είναι γεωστρατηγικά θνησιγενές, η παρέμβαση των ΗΠΑ στην Βαλκανική (δια της Γερμανίας και Τουρκίας) επιχειρεί μια γενική αναδιάταξη της χερσονήσου του Αίμου, σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα και καθιστά το κρατίδιο βιώσιμο προτεκτοράτο της! Εγκαθιστά πάνω τις τα «ειδικά αγαθά παραγωγής» των μυστικών υπηρεσιών της, δηλαδή εργοστάσια παραγωγής και επεξεργασίας ηρωίνης, ως πηγή χρηματοδότησης για την στήριξη του κρατιδίου και στηρίζει πολλές άλλες έκνομες δραστηριότητες, προσοδοφόρες για τους στόχους τους.

 Η επιμονή στο θέμα της ονομασίας «Μακεδονία» εκ μέρους του κρατιδίου, δεν θα υπήρχε, αν δεν εξυπηρετούσε τα αμερικανικά γεωστρατηγικά σχέδια, ως μοχλός πίεσης σε διπλωματικό επίπεδο και εγκλωβισμού της Ελλάδας σε ατέρμονες αγκυλώσεις και ρήξεις με συμμαχίες, εμπορικές και αμυντικές! 

 Η ενδεχόμενη εκχώρηση του ονόματος «Μακεδονία», είτε αυτούσιο, είτε ως μέρος σύνθετης επινόησης, θα έθετε αυτομάτως δικαίωμα σε σωρεία άλλων διεκδικήσεων, εθνικών, εμπορικών και οικονομικών,  με τελικό αποκορύφωμα την απώλεια της Ελληνικής Μακεδονίας ως έννοια αλλά και ως γεωγραφικού χώρου. Απώλεια μακεδονικού εδάφους, όχι βέβαια από την πολεμική δυνατότητα του κρατιδίου μονομερώς, αλλά από την συγχρονισμένη Τουρκική και Αλβανοσκοπιανή επιθετική ενέργεια που θα εξυπηρετούσε πολλαπλά οφέλη για κάθε συμμέτοχο της επίθεσης.

  Επειδή η πολιτική δεν δύναται να ενεργεί απηλλαγμένη από την ιστορικότητα του έθνους για το οποίο μεριμνά,  οφείλει πρωτίστως να διαφυλάττει προασπίζοντας τα ιστορικά και πολιτισμικά κεκτημένα, καθώς κάθε υποχώρηση σε αυτά, αποτελεί εκχώρηση και εσχάτη προδοσία.

  Δυστυχώς, η μοίρα της Ελλάδας όριζε πάντοτε την διαρκή προστριβή της με γείτονες λαούς, που πάντοτε διεκδικούσαν από αυτήν την σημαντικότατη γεωστρατηγική της θέση, τον πλούτο της, το κλίμα της, αλλά ακόμη και την ιστορία της…

 Αυτό το γεγονός, ατσάλωσε τους Έλληνες με πίστη στην πατρίδα και τους έκανε ανθεκτικούς και κυρίαρχους. Το ότι η Ελλάδα παρόλα αυτά παραμένει ζωντανή, αποδεικνύει του λόγου το αληθές και αποτελεί εχέγγυο για τους σημερινούς και αυριανούς Έλληνες, ώστε να συνεχίσουν να την διαφυλάττουν ζωντανή και κυρίαρχη.

 Οι πιέσεις που ασκούνται στην ηγεσία της χώρας μας για την υποχώρηση στο θέμα της ονομασίας, μεσούσης της οικονομικής και εθνικής κρίσης, είναι αφόρητες και εκβιαστικές. Όσο η οικονομική μας αδυναμία και η δυσμένεια της χώρας μας μέσα στην Ευρώπη, αποδυναμώνει το κύρος της «φωνής» μας, τόσο οι δυνατότητα αντίστασης στις πιέσεις απομειώνεται.

 Προς επίρρωση αυτών των πιέσεων και διεκδικήσεων, ο σιωνιστικός βραχίονας του George Soros  χρηματοδοτεί αφειδώς την προπαγάνδα σε όλα τα επίπεδα (επιστημονικά, ΜΜΕ, τέχνη, διπλωματία, παιδεία), προκειμένου να καθιερωθεί ως θέσφατη η «Μακεδονικότητα» των Σλάβων(!), δήθεν γηγενών απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου!!  Η Γκαιμπελιστική λογική του «λέγε λέγε, στο τέλος κάτι θα μείνει» σε πλήρη εφαρμογή…

  Φαίνεται όμως, πως η έως τώρα σκληρή στάση της χώρας μας και η ανυποχώρητη θέση μας, συνδυαστικά με την αντίστοιχη των (αμερικανο-)Σκοπιανών, παρεμποδίζουν την πρόοδο του κρατιδίου σύμφωνα με τους νεοταξικούς σχεδιασμούς για αυτό. Με την εφαρμογή του μνημονίου όμως, οι αντιστάσεις μας φαίνεται να αίρονται καθώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις προτίθενται να υποχωρούν σε εθνικά θέματα, εφόσον αυτό τους ζητείται από την τρόικα.  Προς την κατεύθυνση αυτή, ωθεί τα πράγματα και η στάση των αριστερών κομμάτων και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο αντιστρατεύεται όποια εθνική συνοχή και ομοψυχία, ενώ συναινεί σε όποια διεκδίκηση εγείρουν οι εχθροί της χώρας μας υποστηρίζοντας ευθαρσώς τις θέσεις τους… (Μακεδονικό, Θρακικό, Κυπριακό, Τσάμικο).

Ελπίζουμε οι επερχόμενες εξελίξεις, να μην περιλαμβάνουν εθνικές υποχωρήσεις και απώλεια ελληνικών εδαφών.

  Μένει να δούμε την συνέχεια στο θέμα!

ΛΥΚΙΟΣ.
Υ.Γ. αφιερωμένο στην Αντιγόνη.