ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ;

Γράφει ο ΛΥΚΙΟΣ.

 Το εύλογο όσο και επίκαιρο ερώτημα, «βασανίζει» όσους εχέφρονες πολίτες αντιλαμβάνονται την προδοσία των Ελλήνων πολιτικών και επιθυμούν την τιμωρία αλλά και μέσω αυτής, τον παραδειγματισμό για τους επίδοξους μελλοντικούς πολιτικούς. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Ας δούμε μερικά:

-          Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή συλλαμβάνονταν όλοι ή μέρος των βουλευτών και αν υποθέταμε ότι περνώντας ένα, εν είδει «λαϊκό δικαστήριο», αποφασιζόταν η εκτέλεσή τους ως ένοχοι «επί εσχάτη προδοσία της χώρας». Θα λυνόταν το πρόβλημα των δωσίλογων και προδοτών πολιτικών άπαξ διά παντός; Δηλαδή ο παραδειγματισμός θα λειτουργούσε πράγματι ανασταλτικά στους αυριανούς επίδοξους «πουλημένους» πολιτικούς;

-          Μήπως οι Έλληνες πολιτικοί μετέχουν στις ενέργειες που έφθασαν την χώρα μας σε αυτήν τη κατάσταση, από άγνοια, αφέλεια, βλακεία ή μήπως σκόπιμα και συνειδητά βάσει σχεδίου, ιδιοτελών συμφερόντων ή βάσει των εντολών που έλαβαν από τις τάξεις της Μασονίας; Μήπως κάποιοι ανήκουν στην πρώτη περίπτωση και κάποιοι στην δεύτερη;

-          Ο πραγματικός υπαίτιος της σημερινής ζοφερής κατάσταση της χώρας, είναι ο Έλληνας πολιτικός αποκλειστικά ή υπήρχε και υπάρχει μεθόδευση από κέντρα μυστικά μέσα και έξω από την χώρα; Αν πράγματι δεχθούμε το δεύτερο, τότε αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της δύναμης που κατέχουν τα κέντρα αυτά, στο να μπορούν να προωθούν τους ανθρώπους τους, να ελέγχουν, να σχεδιάζουν και να υλοποιούν τους σχεδιασμούς τους, ασκώντας μια κρυφή αλλά πραγματική εξουσία στην διακυβέρνηση μιάς χώρας. Αν το κατανοήσουμε αυτό, αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι οι πολιτικοί είναι το εύκολα αναλώσιμο όπλο στην φαρέτρα του συστήματος. Δηλαδή οι πολιτικοί είναι ο εύκολος στόχος για την εκτόνωση των μαζών, ενώ το σύστημα μπορεί να τους θυσιάζει κατά το δοκούν και σύμφωνα με τις εξελίξεις, αντικαθιστώντας τους αμέσως με άλλους, από την μεγάλη δεξαμενή …«πολιτικών μυαλών» που διατηρείται σε κάθε χώρα.

-          Αν σκοτώναμε τους Έλληνες πολιτικούς, ποιους θα προωθούσε το σύστημα  στην θέση τους; Μήπως θα φρόντιζε να προβάλλει και να τοποθετήσει ανθρώπους με άλλο «προσωπείο», αυτό του καθαρού, πατριώτη, έντιμου και ηθικού πολιτικού που θα σώσει την πατρίδα; Μήπως έχει ήδη και τέτοιους στην φαρέτρα της, έτοιμους να αναλάβουν όταν έρθει η ώρα; Τελικά όμως αντιλαμβανόμαστε ότι απλά «θα αλλάξει ο Μανωλιός και θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς»! Το ίδιο σύστημα δεν θα υπηρετεί και πάλι; Και μέχρι τελικά να αποκαλυφθεί ο πραγματικός του ρόλος, δεν θα έχει κερδιθεί χρόνος για την πραγμάτωση των σχεδιασμών του συστήματος, ώστε εν συνεχεία να «καεί» και αυτός και να αντικατασταθεί και πάλι από την «άλλη» εναλλακτική πρόταση που θα έχει ετοιμάσει-προτείνει το σύστημα;

-          Και τώρα θα σκεφτεί κάποιος: αν εξοντώσουμε τους πολιτικούς, το σύστημα θα χάσει τους «ανθρώπους» του και μετά θα προκύψουν άλλοι από τον λαό! Μέγα λάθος! Το σύστημα έχει και συντηρεί τεράστια δεξαμενή πρόθυμων πολιτικών, υποταγμένων στις εντολές του συνειδητά ή ασυνείδητα, εκμεταλλευόμενο την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης για πλεονεξία, ματαιοδοξία και μισαλλοδοξία. Πάντα θα υπάρχουν «ανθρωπάκια» που ευχαρίστως θα έπαιζαν επιτήδεια τέτοιους ρόλους προκειμένου να προσπορίσουν στον εαυτούλη τους δόξα (έστω και πρόσκαιρη), πλούτο και εύνοια. Αυτοί ήδη χτίζουν το αυριανό τους πολιτικό προφίλ, ώστε ο απελπισμένος πολίτης-ψηφοφόρος να τον αποδεχθεί ως εναλλακτικό σωτήρα του, που θα τον σώσει από την λαίλαπα που έρχεται. Άρα και αυτούς που θα «προτείνει» ο λαός, θα είναι και αυτοί του ίδιου συστήματος.

Εδώ λοιπόν, έχουμε θέμα με το ποιος τελικά είναι ο αληθινός στόχος: οι πολιτικοί ή το κέντρο του συστήματος που τους ελέγχει. Το ένα φαίνεται και είναι αναλώσιμο, το άλλο είναι αόρατο και άτρωτο. Είναι;

 Πράγματι λοιπόν, οι πολιτικοί είναι πειθήνια φερέφωνα και υπάλληλοι των εντολοδοτών τους, ενώ αποτελούν αναλώσιμο είδος που αφού διαδραματίσει τον ρόλο του, θυσιάζεται από το ίδιο το σύστημα για να αντικατασταθεί από ένα νέο (δήθεν) πρόσωπο. Έτσι το σύστημα κερδίζει χρόνο. Ο χρόνος είναι το βασικότερο εργαλείο του συστήματος, απόλυτα αναγκαίο για την διαχρονική εφαρμογή των σχεδιασμών του. Επειδή η μεθόδευση που εφαρμόζει, περιλαμβάνει αργή προσαρμογή των συνθηκών του κοινωνικού τοπίου, σε ένα μοντέλο που τελικά οι πολίτες θα αποδέχονται χωρίς αντίσταση τις βουλές και τις αποφάσεις των παγκόσμιων εξουσιαστών, χρειάζεται ο ποσοτικός χρόνος.

  Το σύστημα λοιπόν δεν πλήττεται αν εξολοθρευτεί μια γενιά υπαλλήλων-πολιτικών! Αντίθετα το έχει προβλέψει και έχει ήδη δρομολογήσει την επόμενη γενιά θνησιγενών πολιτικών.

  Ας το πούμε απλά: οι πολιτικοί είναι το εργαλείο και το σύστημα είναι ο νους.

Το σύστημα όταν είναι δυσάρεστο, θέλει τον κόσμο να βλέπει ως υπαίτιους τους πολιτικούς, τους οποίους βάζει μπροστά. Θέλει τον κόσμο να βλέπει αυτούς ως εξιλαστήρια θύματα, ώστε να στρέφεται εναντίων τους και να ξεσπάει πάνω τους. Σκοπός του είναι, ποτέ να μην φανεί, άρα στοχοποιηθεί το ίδιο.  Πόσοι άραγε σήμερα μπορούν να δουν καθαρά τους ηθικούς αυτουργούς (αλλά και φυσικούς) της ερεβώδους σημερινής κατάστασης; Ποιος μπορεί να τους στοχοποιήσει;  Ποιοι είναι και που; Που να στραφεί η οργή και η αγανάκτηση του λαού, ώστε να μπορέσει να ανατρέψει την κατάσταση;

   Αν λοιπόν δεν είναι εμφανείς οι αόρατοι αυτοί εξουσιαστές, ας δούμε αν και πόσο τρωτό είναι το σχέδιό τους. Αφού δεν μπορούμε εύκολα (ούτε και δύσκολα) να εξοντώσουμε τον «εχθρό», μπορούμε να πάμε «δια της ατόπου απαγωγής». Να χτυπήσουμε τον σχεδιασμό! Τι είναι αυτό που φοβάται το σύστημα; Μπορούμε να το δούμε από τις απαγορεύσεις του. Από το τι θέλει να βλέπουμε, να νομίζουμε, να ξέρουμε και να σκεφτόμαστε. Αφού έχει υπό τον έλεγχό του τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο, τις τέχνες, την παιδεία και την «διανόηση» (σύγχρονη θολοκουλτούρα), τώρα προσπαθεί να κρημνίσει το τελευταίο προπύργιο της πληροφόρησης, το διαδύκτιο.

  Το σύστημα έχει φόβους! Φοβάται! Άρα είναι τρωτό και θνητό.

Φοβάται την διάχυση της πληροφορίας, την γνώση, την πνευματική και γνωσιακή αφύπνιση. Φοβάται ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, ο σχεδιασμός τους θα αποτύχει. Θα καταρρεύσει το οικοδόμημα αιώνων.

  Αυτή είναι η αλήθεια! Ο διαφωτισμός των ανθρωπίνων διανοιών, η απελευθέρωση του πνεύματος του ανθρώπου, δεν θα άφηνε τους υποχθόνιους αυτούς εξουσιαστές να ασελγήσουν στην ανθρωπότητα. Θα εμπόδιζε τους τευτονοσιωνιστές, μέσω της Νέας Τάξης Πραγμάτων, να εφαρμόσουν την παγκόσμια διεθνιστική κυβέρνησή τους, ώστε να βυθίσουν τον κόσμο στο σκότος και τον αφανισμό.

 Τι δεν θέλει να κάνουμε το σύστημα:

-Δεν θέλει να υπάρχουν ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί, όπως η ενωμένη και αλληλέγγυα οικογένεια και η γειτονιά.

-Να μην υπάρχουν θρησκείες και ιδεολογίες.

-Να μην υπάρχει η δυνατότητα της αυτόνομης επιβίωσης είτε σε ατομικό είτε σε εθνικό επίπεδο.

-Να μην υπάρχουν έθνη.

-Να μην υπάρχουν φυλετικές-εθνοτικές ιδιαιτερότητες και αυτοπροσδιορισμοί.

-Να μην υπάρχει οικονομική αυτοδυναμία σε κανέναν και σε κανένα επίπεδο κοινωνικού σχηματισμού. Πλήρης εξάρτηση από τα δικά τους χρηματοπιστωτικά συστήματα.

-Να ασχολείται ο ανθρώπινος νους με ευτελή ερεθίσματα (ποδόσφαιρο, μόδα, σεξ, φανατισμός, τζόγος, ταξικά μίση, κτλ) ώστε να μην δύναται να κατανοήσει συνολικά τον ρόλο του ως άνθρωπος και τους υψηλούς στόχους που πρέπει να επιτύχει. Δηλαδή «δώσε άρτον και θεάματα στον λαό, να μην καταλάβει την σκλαβιά του».

-Να έχει περιορισμένη αλλά κυρίως ελεγχόμενη πρόσβαση στις επιστήμες (δογματισμός στην επιστήμη, απόκρυψη των εξελίξεων σε αυτές).

-Ελεγχόμενη παιδεία, αλλοίωση της ιστορίας.

-Περιορισμός της ελευθερίας έκφρασης ιδεών και απόψεων που είναι αντίθετες στο σύστημα. Περιορισμός της δημοκρατίας γενικότερα.

-Περιορισμός στην προστασία της δημόσιας υγείας. Δημιουργία νέων ασθενειών, μη καταπολέμηση των ανιάτων. Μονοπώλιο υγείας από φαρμακοβιομηχανίες.

-Να μην υπάρχουν κοινωνικές ευαισθησίες, κοινωνικό κράτος-παροχές.

Πολλά ακόμη μπορεί να δει κανείς. Όλοι τα βιώνουμε και καταλαβαίνουμε την επιζήμια συνέπεια που έχουν στην ζωή μας.

  Εάν λοιπόν αντισταθούμε σε αυτά, ο καθένας από μόνος του και όλοι μαζί, μπορέσουμε (από την μικρή δυνατότητα που ο καθένας μας έχει) να εναντιωθούμε στους σχεδιασμούς τους, τότε ο αιώνιος φόβος τους θα γίνει πραγματικότητα.

Η εφήμερη συγκρουσιακή διαμαρτυρία στις πλατείες, όπως είδαμε δεν απέτρεψε τα δρομολογούμενα, ενώ πατάχθηκε εύκολα από το σύστημα. Αυτές είναι οι εύκολες αντιδράσεις, οι αναμενόμενες και συνεπώς εύκολα αντιμετωπίσιμες. Το σύστημα τις θέλει και τις προωθεί, ως αναγκαία ψυχοθεραπευτική εκτόνωση των μαζών σε «άλλη πόρτα». Ξέρει να τις διαχειρίζεται. Αυτές που δεν ξέρει να διαχειριστεί είναι οι πολυεπίπεδες ανατροπές των σχεδιασμών του, στην καθημερινή συμπεριφορά των αφυπνισμένων πολιτών.

  Μην κλείνεστε στον εαυτό σας, δείξτε εξωστρέφεια συζητώντας και διασπείροντας πληροφορίες σε πολλούς. Αντιδράστε με κάθε τρόπο στην φίμωση της πληροφορίας στο διαδύκτιο, ανακαλύψτε την αληθινή κρυμμένη ιστορία της ανθρωπότητας και διαδώστε την, περιορίστε την υλική ευμάρεια και δώστε περισσότερο χρόνο και βάρος στην πνευματικότητά σας (διαβάζετε βιβλία), προσπαθήστε να αναθεωρήσετε την ιεράρχηση των αξιών στην ζωή σας με κορυφή τις υψηλότερες αξίες της ζωής. Προσπαθήστε να ελέγξετε τις έριδες και τα μίση σας για τους συνάνθρωπους. Βρείτε τα κοινά που μας συνδέουν και παραμερίστε τις διαφορές. Γυρίστε την πλάτη σε κάθε μορφής μηχανισμό ελέγχου της βουλήσεως σας, όπως κομματισμός, συνδικαλισμός, φανατισμός, οπαδισμός και να σκέφτεστε ελεύθερα και αδέσμευτα. Μην απορρίπτετε εύκολα και άκοπα νέες ιδέες, απόψεις και ακούσματα που σας φαίνονταν μέχρι τώρα αδιάφορα, υπερβολικά ή παράλογα. Ψάξτε τα καλά! Ας βγάλουμε τις παρωπίδες που μας έβαλε το σύστημα από παιδιά.

Μάθετε να υποψιάζεσθε την προπαγάνδα των ΜΜΕ και καταλάβετε ότι αυτό που ακούτε είναι αυτό που θέλουν να νομίζετε και όχι αυτό που πραγματικά είναι. Αμφισβητήστε κάθε επίσημη ανακοίνωση και κάθε πομπώδη και σοβαροφανή δήλωση «επιφανών» προσώπων του συστήματος. Είναι παγίδα για να σας αποπροσανατολίσουν την σκέψη από την πραγματική τους θέση.

 Τέλος, δώστε μεγαλύτερη βάση στην διαίσθησή σας. Βάλτε στο παιχνίδι εκτός του (προγραμματισμένου από το σύστημα) μυαλού σας και την μεταφυσική σας πλευρά, τον νου σας και τότε θα δείτε τα πράγματα πιο πλατιά και πιο αισιόδοξα.

ΛΥΚΙΟΣ.