Το Γερμανικό κόμμα στην Ελλάδα (μέρος Α&Β)

 

(Μέρος Α)

  Ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που θα συζητηθεί.  Από το 1981 έως την εκλογή του Κ. Σημίτη στην Πρωθυπουργία.

Η προσπάθεια των Γερμανών να προσελκύσουν την Ελλάδα στη δική τους σφαίρα επιρροής χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν για ένα περίπου χρόνο συνυπήρξαν, ως ηγέτες στις δύο χώρες, οι Ανδρέας Παπανδρέου και Χέλμουτ Σμιτ.
Η Γερμανική ελίτ είχε από τότε θέσει ως στόχο να προχωρήσει σε μία Γερμανική Ευρώπη, ενώ από εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών, ήξεραν για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπήρχαν στο Αιγαίο, αδυνατώντας, όμως, τότε να εκτιμήσουν το μέγεθός τους.
Το 1981, η Ελλάδα είχε μόλις γίνει πλήρες μέλος της τότε ΕΟΚ και η Γερμανία, μαζί με τη Γαλλία ήταν οι ηγέτιδες δυνάμεις. Ο σχηματισμός του Γαλλογερμανικού άξονα τότε άρχισε να ισχυροποιείται σε συνθήκες, όμως, ισοτιμίας και όχι, όπως σήμερα, με τη Γερμανία σε ρόλο πρωταγωνιστή και τη Γαλλία σε ρόλο κομπάρσου.
Στη Βόννη, πίστευαν ότι ο σοσιαλδημοκράτης Χέλμουτ Σμιτ θα μπορούσε να αναπτύξει ένα modus vivendi με τον Ανδρέα Παπανδρέου και να διευκολυνθεί η οικονομική διείσδυση της Γερμανίας στην Ελλάδα και σταδιακά να αρχίζει να παίζει καθοριστικό ρόλο η Γερμανία στις επιλογές και στην κατεύθυνση της χώρας.
Μόνο που ο ''μεγάλος αντιφατικός'', όπως είχε χαρακτηριστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, θεωρούσε τότε ''πολύ δεξιό'' τον κ. Σμιτ, ενώ, έχοντας στρατηγικό μυαλό και αναλυτική γεωπολιτική σκέψη, θεωρούσε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να προσδεθεί στο άρμα της Γερμανίας.
Σε συζητήσεις του εκείνη την εποχή, ο Α. Παπανδρέου πίστευε ότι ο στόχος των Γερμανών ήταν να ελέγξουν οικονομικά την Ευρώπη και να ασκήσουν πίεση στις χώρες του Νότου, τις οποίες έβλεπαν  ως καταναλωτές για τα προϊόντα τους.
Το 1990 με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου και την επανένωση της Γερμανίας τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στην Ελλάδα Πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που διατηρούσε άριστες σχέσεις με το Γερμανικό παράγοντα και η ''χημεία'' του με τον τότε Γερμανό καγκελάριο ήταν εξαιρετική.
Γερμανικές εταιρείες άρχισαν να παίρνουν δουλειές και προμήθειες, από τον τομέα των επικοινωνιών έως και αυτόν ακόμα της Άμυνας, που ήταν προνομιακός χώρος των ΗΠΑ και δευτερευόντως της Γαλλίας.

"Ειν' τα σημάδια φανερά γι'αυτό που μέλλει να'ρθει "

Σαν να εγίνηκε ο καιρός, αυτός που καρτερούμε
την μέρα της αντίδρασης, της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ να έρθει 

μα να φιλιώσουμε γιατί, θα'ρθουν δύσκολες μέρες
και ο καθείς ότι ποθεί κι ότι έκαμε θα λάβει .

Έρχεται χειμώνας δύσκολος, που όμοιος δεν υπάρχει 

γιατί το τέρας θα βογκά, σαν η ψυχή θα βγαίνει
η πείνα θ'αγριέψει, πολλοί θα πιάσουν τα χωριά
και με γέλιο θα θωρούν, μόνο οι ανδρειωμένοι .

Της πόλης ο αναστεναγμός, θα σκίζει ωσάν μαχαίρι
σαν τον ντελάλη που διαλαλεί, μέσα στο μεσημέρι
και οι φωνές των λιγοστών, που θα'χουνε ξεμείνει
θα σβήνουν μπρος στα ξέπνοα και ξεραμένα χείλη.

Όσοι έχουνε θα χάσουνε κι όλοι θα γίνουν ένα 

αυτό ήθελαν αυτοί που χτύπαγαν, το κάθε ιερό
μα θα θεριέψει ο Έλληνας, όπως έκαμε πάντα
και των εχθρών μας το τέλος τους, είναι πλέον γραπτό.

Ειν' τα σημάδια φανερά, γι'αυτό που μέλλει να'ρθει
κάντε κουράγιο, υπομονή και μην τους προσκυνάτε,

γιατί θα ξεκουβαριαστεί, των Εφιαλτών τ' αδράχτι
κάντε ότι πρέπει με λογική, εκείνους να πονάτε .



ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν


<< γιατί το τέρας θα βογκά σαν η ψυχή θα βγαίνει >> ραγδαίες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας .
<< Της πόλης ο αναστεναγμός θα σκίζει ωσάν μαχαίρι >> θα υπάρχουν συντροφικά μαχαιρώματα του πολιτικού σκηνικού και εν μέρει αντιδράσεις επί δικαίων και αδίκων στους συνανθρώπους μας γιατί η πείνα είναι ο χειρότερος σύμβουλος .
<< και οι φωνές των λιγοστών που θα'χουνε ξεμείνει >> οι λιγοστοί που θα μιλούν σοφά δεν θα ακούγονται ( τουλάχιστον στην αρχή ) .

Η Μετενσάρκωση στην Αρχαία Ελλάδα

 

Το ανήσυχο και διψασμένο για γνώση ανθρώπινο πνεύμα δεν αρκείτε στην έρευνα και ανακάλυψη των νόμων που είναι βασικοί για την εξέλιξη και την εκτέλεση του προορισμού του πάνω στη Γη.
Με αγωνία ενδιαφέρεται να μάθει τι πρόκειται να συμβεί μετά θάνατον, τι θα γίνει η ψυχή του, θα επιζήσει η γήινη προσωπικότητά του, θα επανέλθει στη Γη για να εμψυχώσει ένα άλλο σώμα και πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Οι αρχαίοι διανοητές εξετάζουν το φυσικό σώμα του ανθρώπου όχι ως κάτι ξεχωριστό, όπως κάνει η σύγχρονη επιστήμη (ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά), αλλά πάντοτε σε σχέση με την ψυχή που εδρεύει σε αυτό.
Χάρη στην ψυχή, το σώμα κινείται, λειτουργεί, ζει. Είναι απλά το όργανο που αυτή χρησιμοποιεί. Σώμα χωρίς ψυχή είναι αδιανόητο. Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α)
Η ψυχή έλκει την καταγωγή της από το νοητικό πεδίο, για να εκδηλώσει την διαπλαστική και οργανική της ικανότητα. Κατέχει διάμεση θέση μεταξύ νοητού και αισθητού και έρχεται να εμψυχώσει τα σώματα, γεννώντας το χώρο και το χρόνο. Αποτελεί τμήμα της παγκόσμιας ψυχής του κόσμου η οποία μερίζεται σε ατομικές ψυχές, με σκοπό την απόκτηση της εμπειρίας του υλικού πεδίου.

Χημικά όπλα: Τι επίδραση έχουν στον άνθρωπο και γιατί χρησιμοποιούνται ακόμα

Βρισκόμαστε εν αναμονή μίας πιθανής στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Συρία μετά την χρήση χημικών όπλων σε προάστιο της Δαμασκού. Ο ίδιος ο Ομπάμα, είχε δηλώσει στο παρελθόν, ότι η χρήση χημικών όπλων «ξεπερνά τα όρια». Τι καθιστά όμως τα χημικά όπλα τόσο επικίνδυνα και γιατί ορισμένες κυβερνήσεις επιμένουν να τα χρησιμοποιούν;

Ο γιατρός Αλεξάντερ Γκάνζα, αναπληρωτής Κοσμήτορας και καθηγητής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Λιούις και Υπεύθυνος Υγείας στο αμερικανικό Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, μιλώντας στο National Geographic, εξήγησε τι επίδραση έχουν στον άνθρωπο τα χημικά όπλα και γιατί η χρήση τους θεωρείται αθέμιτη ακόμα και σε συνθήκες πολέμου.

Ακόμα και σε έναν εμφύλιο πόλεμο ο οποίος μετράει ήδη τουλάχιστον 100.000 θανάτους, τα χημικά όπλα θεωρείται ότι ξεπερνούν τα όρια. Αυτό, όπως εξηγεί ο Γκάνζα συμβαίνει γιατί οι περισσότερες χώρες του κόσμου, έχουν συμφωνήσει ότι τέτοιου είδους όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε πολέμους. Είναι σαν μία «άτυπη συμφωνία» μεταξύ των λαών, ότι οι πόλεμοι πρέπει να γίνονται μόνο με σφαίρες και βόμβες.



Η ιστορία έχει δείξει πόσο απάνθρωποι και φρικιαστικοί είναι οι θάνατοι από χημικά όπλα, γεγονός αρκετό για να τεθούν εκτός νόμου. Ωστόσο ένας ακόμη λόγος είναι ότι τα χημικά όπλα, σε αντίθεση με τις σφαίρες και τις βόμβες, σκοτώνουν αδιακρίτως. Αυτά τα όπλα σκοτώνουν με φρικτό τρόπο οποιονδήποτε άμαχο βρίσκεται εκεί κοντά. Δεν είναι τυχαίο που μετά την χρήση χημικών όπλων στη Συρία, ανάμεσα στα θύματα υπήρχαν και πολλά παιδιά.

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Ο 

 ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΣ ΔΑΙΜΩΝ

ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 

&

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Θα επανέλθουμε τον Σεπτέμβρη, ξεκούραστοι και ανανεωμένοι!

Πώς δημιουργούμε Ενεργειακή Ασπίδα

Η ενεργειακή ασπίδα είναι ένα «κουκούλι» δύναμης που σε περιβάλλει και σε προστατεύει, και ταυτόχρονα σε προειδοποιεί για τυχόν ψυχικές επιθέσεις, όπως και για γητείες (αρνητικές και μη) που γίνονται από άλλους επάνω σου.
Η ασπίδα αυτή δημιουργείται με πολύ αργούς ρυθμούς από μόνη της, «τρεφόμενη» από την δική σου ενέργεια που ενδυναμώνεται από τις θετικές εξωγενής δυνάμεις που επικαλείσαι.
Αλλά το να την αφήσεις να δημιουργηθεί μόνη της είναι και χρονοβόρο αλλά και δεν θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, οπότε είναι καλύτερο να την «βοηθάς» στην δημιουργία της.
Αρχική Κάθαρση
Προτού ξεκινήσεις για πρώτη φορά να δημιουργήσεις ενεργειακή ασπίδα, θα πρέπει να «καθαριστείς» από όλες τις αρνητικές ενέργειες που σε περιβάλλουν. Αυτό, δεν είναι κάτι που χρειάζεται να το κάνεις κάθε φορά, αλλά οπωσδήποτε την πρώτη φορά και επαναλαμβάνεις όταν έχεις την αίσθηση ότι κάτι αρνητικό έχει εισβάλλει στην αύρα σου.
Καλό θα ήταν βέβαια, να επαναλαμβάνεις κάθε 6 μήνες με ένα χρόνο, κι ας μην υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Κάθισε στην θέση διαλογισμού, κλείσε τα μάτια σου και πάρε μερικές βαθιές ανάσες για να χαλαρώσεις.
Οραματίσου γύρω σου μαύρες χορδές να ξεκινούν από το σώμα σου και να εκτείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτές είναι οι αρνητικές ενέργειες που σε περιβάλλουν.
Μην ονοματίζεις τις χορδές («αυτή είναι το άγχος μου» «αυτή είναι η οργή μου» κλπ), μιας και μερικές φορές πράγματα που τα αισθανόμαστε ως θετικά είναι αρνητικά και το ανάποδο αλλά και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε όλες τις αρνητικές ενέργειες που μας περιβάλλουν!
Οπότε, απλά οραματίσου αρνητικές χορδές ενέργειας χωρίς όνομα. Οραματίσου ότι κρατάς ένα σπαθί όπου η λεπίδα του είναι από φωτιά. Στριφογύρισέ το γύρω σου με σθένος, κόβοντας όλες τις μαύρες χορδές. Μην αφήσεις να σε καταβάλλει οργή, αλλά χαρά και απελευθέρωση.
Επανέλαβε αρκετές φορές μέχρι να αισθανθείς απαλλαγμένος από όλες τις αρνητικές δυνάμεις και να σε καταβάλλει ηρεμία.
Οραματισμοί
Προτού δημιουργήσεις την ασπίδα σου, θα πρέπει επίσης να αποφασίσεις πως θα είναι. Τι χρώμα; Τι σχήμα; Τι μορφή-υφή θα έχει; Αυτό είναι ένα θέμα καθαρά δικό σου για να σε βοηθήσει στην δημιουργία της. Ότι κι αν αποφασίσεις, δεν παίζει ρόλο.

Τι πρέπει να προσέχετε για να αποτρέψετε την εκδήλωση πυρκαγιάς

Δασικές πυρκαγιές

Πυρκαγιά στην Λαυρεωτική στις 16 Ιουλίου 1985 Μην καίτε σκουπίδια ή ξερά χόρτα και κλαδιά κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Μην ανάβετε τους θερινούς μήνες υπαίθριες ψησταριές στα δάση ή σε χώρους που υπάρχουν ξερά χόρτα. Αποφύγετε τις υπαίθριες εργασίες που ενδέχεται να προκαλέσουν πυρκαγιά (οξυγονοκολλήσεις, χρήση τροχού ή άλλου εργαλείου που δημιουργεί σπινθήρες). Μην πετάτε ποτέ αναμμένα τσιγάρα όταν βρίσκεστε σε υπαίθριους χώρους. Μην αφήνετε σκουπίδια στο δάσος. Υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης. Σεβαστείτε τα απαγορευτικά πρόσβασης σε περιόδους υψηλού κίνδυνου. Αν το σπίτι σας βρίσκεται μέσα ή κοντά σε δάσος ή δασική έκταση Δημιουργήστε μια αντιπυρική ζώνη γύρω από το σπίτι σας καθαρίζοντας και απομακρύνοντας σε ακτίνα τουλάχιστον 10 μέτρων τα ξερά χόρτα, τις πευκοβελόνες, τα ξερά φύλλα, τα κλαδιά κ.λπ. Κλαδέψτε τα δένδρα μέχρι το ύψος των 3 μέτρων, ανάλογα με την ηλικία τους και την κατάσταση των κλαδιών τους.

Δεν είσαι προγραμματισμένος να γνωρίζεις την Αλήθεια

Γράφει η Eos Aurora

«Εννοείς ότι υπάρχει και άλλος κόσμος πάνω από αυτόν εδώ;» H αρχαία παράδοση της Ανατολικής φιλοσοφίας διδάσκει μια βασική αρχή, oτι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι μια «Μάγια» δηλαδή μια πλάνη, μια ψευδαίσθηση. Όλα γύρω μας καλύπτονται από ένα πέπλο, το οποίο είναι η αιτία για την οποία ο άνθρωπος ποτέ δεν φτάνει να αγγίξει την Αλήθεια. Ένας από τους λόγους που τον εμποδίζουν σε αυτή την γνώση είναι το ότι ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί μόνο συγκεκριμένες διαστάσεις, μια και δεν έχει αναπτύξει ακόμη αισθήσεις για άλλες διαστάσεις. Έπειτα ο νους, που τόσο έχει «θεοποίηση» ο άνθρωπος, δεν μπορεί από μόνος του να τον οδηγήσει στην αλήθεια, θα χρειαστεί και άλλα εργαλεία.

Από την άλλη πλευρά όμως, η σύγχρονη επιστήμη έφτασε πολύ κοντά στην «έκπληξη» στο «δέος», μπροστά σε αυτό που μπορεί τελικά να υπάρχει «εκεί έξω» ή « εκεί μέσα» (εξαρτάται από την οπτική γωνία). Ένα παράδειγμα είναι η συνειδητοποίηση της σχέσης μικρόκοσμου και μακρόκοσμου. Γιατί είναι τόσο όμοια η δομή ενός ατόμου (με τον πυρήνα και ηλεκτρόνια) και η δομή ενός ηλιακού συστήματος; Εύλογα από τέτοιου είδους συγκρίσεις  γεννιούνται ερωτήσεις ρητορικής  αναζήτησης. «Τι είναι τελικά ο άνθρωπος» ή «ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η δημιουργία του» ή «ποιος τον δημιούργησε» και «ποιος τελικά δημιούργησε τον δημιουργό». Αν και θεωρώ πως όλα αυτά είναι ήδη απαντημένα

Οι όποιες απαντήσεις  παρουσιάζονται με έναν πoλύ  ανορθόδοξο τρόπο και πέρα από τις καθιερωμένες και παγ(ι)ωμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις που γνωρίζουμε. Εδώοι απαντήσεις συνδέονται με την εποχή που διανύουμε, την εποχή της τεχνολογίας. Κάθε άνθρωπος έχει τους περιορισμούς του. Με αυτόν τον τρόπο ζει εγκλωβισμένος μέσα σε έναν κόσμο του οποίου τα όρια δεν μπορεί να υπερβεί. Είναι τα όρια που του έχει ορίσει ο ίδιος ο δημιουργός του.

F.B.I.: Επιβεβαιώνει την ύπαρξη παράλληλου κόσμου και επισκεπτών που αποκτούν υλική υπόσταση όταν εισέρχονται στον δικό μας κόσμο.

Τον Απρίλιο του 2011 είχαμε γράψει (πρώτοι) για την δυνατότητα εύρεσης πληροφοριών στην επίσημη ιστοσελίδα του F.B.I. "The Vault" . Οι πληροφορίες αφορούσαν αναφορές που δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας 60 χρόνια τώρα.. 

Μεταξύ εκατομμυρίων αναφορών, διαφόρων κατηγοριών όπως το οργανωμένο έγκλημα, τις εξτρεμιστικές ομάδες,  των τρομοκρατικών οργανώσεων, των φακέλων που αφορούσαν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχει και η ενότητα των U.F.O.

Με αυτό τον τρόπο δόθηκε ένα τέλος σχετικά με το αν ήταν αληθινό ή ψεύτικο το περιστατικό του Ροσγουελ το 1947 στο Νέο Μεξικό. Φυσικά επιβεβαιώθηκαν όλοι οι υποστηρικτές  των U.F.O μέσα από τις αναφορές πολλών κατοίκων καθώς και την επίσημη αναφορά του μυστικού πράκτορα Guy Hottel, που επισήμαινε όχι μόνο την ύπαρξη ιπτάμενων δίσκων αλλά και ανθρωποειδών!

Σήμερα στην ίδια κατηγορία "F.B.I: The Vault: U.F.O" βλέπουμε μια αναφορά με ημερομηνία 8 Ιουλίου 1947 στο San Diego.  

Ο Συντάκτης αυτής της αναφοράς  γράφει για πράγματα που ακόμα και στις μέρες μας είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτά από το ευρύ κοινωνικό σύνολο.  Ωστόσο όπως θα διαβάσετε παρακάτω, είναι βέβαιο ότι οι Αμερικάνοι παραδειγματίστηκαν από την εξωγήινη τεχνολογία που βρισκόταν πλέον στα χέρια τους και την εφάρμοσαν αντίστοιχα σε πολεμικά όπλα, δορυφόρους, διαστημόπλοια  και την δημιουργία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. "Το πλήρωμα των δίσκων είναι φιλικό προς τους ανθρώπους, ωστόσο σε μια αντιπαράθεση ήταν σίγουρο ότι το επιτιθέμενο ανθρώπινο αεροσκάφος θα διαλυόταν. Αν και μοιάζουν σαν τους ανθρώπους έχουν μεγαλύτερες διαστάσεις και προέρχονται από δικό τους κόσμο.  Ο κόσμος τους είναι αιθερικός και παράλληλος με τον δικό μας πλανήτη και η μετάβαση γίνεται μόνο όταν αποκτούν υλική υπόσταση".  Είναι μόνο μερικές  από τις πληροφορίες που αναφέρονται στην έκθεση. Περισσότερα θα δείτε και μόνοι σας παρακάτω στην εικόνα. 

Πως να βρείτε νερό σε περίπτωση ανάγκης!

Έχοντας μια σταθερή παροχή πόσιμου νερού, είναι κάτι που πολλοί από εμάς θεωρούμε δεδομένο. Ωστόσο, εάν επέλθει μια φυσική καταστροφή ή μολυνθεί η παροχή του νερού σας και βρεθείτε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τότε πρέπει να βρείτε ένα τρόπο για να προμηθευτείτε νερό, τουλάχιστον για μερικές ημέρες.
Εδώ σας έχουμε μερικές λύσεις:
 
1. Κλείστε τη βαλβίδα νερού όπου το νερό μπαίνει στο σπίτι σας το συντομότερο, εάν ακούσετε ότι υπάρχει θέμα μόλυνσης του νερού.


2. Πάρτε τις παγοκύστες από την κατάψυξη και αδειάστε τα παγάκια σε ένα δοχείο. Αφήστε τα σε θερμοκρασία δωματίου για να λιώσουν και να γίνουν πόσιμο νερό.


3. Χρησιμοποιήστε το απόθεμα νερού στο θερμοσίφωνα σας. Οι περισσότεροι θερμοσίφωνες χωράνε 60 έως 100 λίτρα νερού.

Ο Σωκράτης και η Διδασκαλία της Αφύπνισεως.

Γράφει η Stavroula Xoxlidaki 

Ίσως το πρώτο πρόσωπο της Ελληνικής φιλοσοφίας που ασχολήθηκε συστηματικά με την πνευματική άσκηση, δηλαδή την πνευματική εκγύμναση είναι ο Σωκράτης. Οι πηγές παρουσιάζουν τον Σωκράτη σαν κάποιον που δεν απέρριπτε εν γένει την ευτυχία και τις απολαύσεις της ζωής, αρκεί όλα αυτά να μην ήταν εμπόδιο για κάποιον να ακολουθήσει μία ενάρετη ζωή και να γνωρίσει τον αληθινό εαυτό του.
Σε αυτό το σημείο διαφέρει αρκετά από τους μεταγενέστερους φιλοσόφους των Ελληνιστικών χρόνων, οι οποίοι πίστευαν ότι για να αποδείξει την αξία του ένας φιλόσοφος έπρεπε ακόμα και να επιδιώκει τα βάσανα και τα μαρτύρια τόσο στο σώμα όσο και στη ψυχή του.
Στον Φαίδωνα, ο Σωκράτης αναλύει σε μεγάλο βαθμό τι ακριβώς εμπεριέχει ένας ασκητικός τρόπος ζωής ο οποίος αποφεύγει να εκδηλώνεται με ακραίο και σφοδρό τρόπο, μία αντίληψη που είναι αρκετά διαδεδομένη στο σύγχρονο κόσμο. Δεν αναφέρει ότι ο φιλόσοφος θα πρέπει να απορρίπτει τις ανέσεις της ζωής, αλλά ούτε και να είναι δέσμιός τους. Ένας φιλόσοφος δεν θα πρέπει να έχει το μυαλό του στην τροφή και το ποτό, αλλά φυσικά χρειάζεται να φάει όσο πρέπει.

Ο Σωκράτης δεν είχε κάτι εναντίον της φυσικής ανάγκης του ανθρώπου να τραφεί ή να πιει, ή στην εγγενή τάση του ανθρώπου προς την ηδονή. Καυτηρίαζε όμως την ευχαρίστηση που επιδιώκει κάποιος να εισπράξει ικανοποιώντας κάθε μορφής ανάγκη ανάγοντας την ίδια την ηδονή σαν εκείνο τον ρυθμιστικό παράγοντα όλων των ανθρώπινων επιλογών και πράξεων φθάνοντας να την εξορθολογήσει για να εξυπηρετήσει προσωπικούς σκοπούς .

Στον ίδιο δρόμο σκέψης, ο φιλόσοφος θα πρέπει να είναι αποσπασμένος από τις απολαύσεις, είτε αυτές μεταφράζονται σε ένα ζευγάρι καινούρια σανδάλια είτε στην ίδια την επιθυμία της κάθε είδους απόλαυσης, καθώς η κατάχρηση της ίδιας της επιθυμίας εγκυμονούσε σύμφωνα με τον Σωκράτη πολλούς κινδύνους για την υποδούλωση της ψυχής στο σώμα.
Όμως ακόμα και σήμερα είναι αρκετά διαδεδομένη η άποψη ότι ο φιλοσοφημένος τρόπος ζωής ή διαφορετικά ο τρόπος ζωής ενός πολεμιστή, ενός ασκητή είναι ασύμβατος και ξένος προς την ανθρώπινη φύση. Φαινομενικά μία τέτοια στάση ζωής ερμηνεύεται από το σύγχρονο άνθρωπο σαν αρρωστημένη ή και ακόμα εχθρική προς τη ζωή—θα αναλύσουμε αργότερα γιατί—αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο φιλόσοφος δεν είναι αποσπασμένος από τις απολαύσεις της ζωής ακολουθώντας επιταγές ηθικής που τις επιβάλλει ο ίδιος στον εαυτό του ή τις επιβάλλουν σε αυτόν. Απλά είναι εστιασμένος σε διαφορετικά πράγματα χωρίς όμως να προσκολλάται σε αυτά.
Στην ίδια διαστρεβλωμένη οπτική κατέταξε ο Δυτικός πολιτισμός τον Βουδισμό και τη διδασκαλία του προβάλλοντάς τον σαν μία εκκεντρική συμπεριφορά απέναντι στον σύγχρονο κόσμο που φθάνει να γίνεται παθητική και αδρανής. Ο Julius Evola, ιδιαίτερα στο έργο του “Η Διδασκαλία της Αφυπνίσεως” [La Dottrina del Risveglio] αποδεικνύει με επιτυχία ότι όχι μόνο ότι αυτές οι προσεγγίσεις δεν είναι ορθές, αλλά και καταφέρνει με άμεσο τρόπο να αποδώσει το πραγματικό νόημα του ασκητισμού/άσκησης, μία τόσο ευάλωτη και παρεξηγημένη λέξη από εκείνους που παρατηρούν το Βουδισμό μόνο εξωτερικά.
Είναι κυρίαρχη η εικόνα εκείνη του Σωκράτη, όσο και του Βουδιστή μοναχού που παρουσιάζονται ο πρώτος ξυπόλυτος, ρακένδυτος και εκκεντρικός να φιλοσοφεί όλη μέρα στην Αγορά και ο δεύτερος ενδεδυμένος με τον πορτοκαλί μανδύα του να παρακαλεί για το φαγητό του.
Μέσα όμως σε αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται κάτι πολύ περισσότερο από μία φαινομενική και κακώς νοούμενη αδιαφορία. Τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς καμία διάθεση ταύτισης μεταξύ της συμπεριφοράς του Σωκράτη και των εννοιών του Βουδισμού θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε μερικές από τις πτυχές που αφορούν το πρωταρχικό και αυθεντικό περιεχόμενο της λέξης άσκησης/ασκητισμού που φαίνονται ότι μοιράζονται εξίσου (Σωκράτης και Βουδισμός).
Σε καμία περίπτωση δεν υπονοούμε  ότι τα θεμελιώδη στοιχεία ενός ολοκληρωμένου συστήματος άσκησης είτε θα εξαντληθούν εδώ είτε ότι αυτά αποτελούν μονοπώλιο της σωκρατικής άσκησης και της Ανατολής καθώς εμφανίζονται και μπορούν να αναγνωριστούν και σε άλλες παραδόσεις, όπως στον σαμανισμό.
Η αξία του ασκητισμού, επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε είναι δυνατόν να ειδωθεί μέσα από ένα ευρύτερο πρίσμα θεώρησης του σύμπαντος, απελευθερωμένος τόσο από εκείνες τις σύγχρονες προσεγγίσεις που τον παρουσιάζουν σαν εκκεντρικό και παθητικό, όσο και από κάθε μορφή θρησκευτικής διάκρισης.  Στη “Διδασκαλία της Αφυπνίσεως” ο Evola επιχειρεί να παρουσιάσει αυτό που θεωρεί το αυθεντικό μήνυμα της διδασκαλίας του Βουδισμού σαν το Άρειο ασκητικό μονοπάτι που είναι ο προορισμός του πνευματικού “πολεμιστή” ο οποίος αναζητά την απελευθέρωσή του από αυτόν τον δεσμευτικό κόσμο.

Η Δύναμη του Αυθεντικού Εαυτού σου

Είναι δύσκολο να είμαστε «απ’έξω» , ό ίδιος άνθρωπος που είμαστε «από μέσα». Συχνά  σκεφτόμαστε ότι για να τα καταφέρουμε στη ζωή, απαιτείται  ευελιξία συμπεριφοράς.  Φυσικά δεν υπάρχει αντίρρηση γι’αυτό, όμως πολλές φορές τα όρια μεταξύ ευελιξίας και έλλειψης αυθεντικότητας χάνονται.

Μπορεί να μην ξέρουμε ποιοί ακριβώς είμαστε και να πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας πρώτα για να τον βρούμε αργότερα.  Άλλοτε πάλι , ο εαυτός μας αποκαλύπτεται σταδιακά στρώση-στρώση, επίπεδο-επίπεδο και εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να σκάβουμε και ν’ανακαλύπτουμε.

Η αυθεντικότητα είναι μία δύναμη δυνατότερη από πολλές άλλες. Όταν φοβόμαστε να είμαστε πραγματικά αυτοί που είμαστε  είναι γιατί πιστεύουμε ότι θα ήταν καλύτερο να είμαστε κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό.

Φοβόμαστε ότι η πραγματική μας φύση είναι ατελής, αδιάφορη, μέτρια ή ελαττωματική. Τότε ίσως να φοράμε το προσωπείο ενός χαρακτηριστικού ή μιας συμπεριφοράς που δεν είναι πραγματικά δικό μας αλλά νομίζουμε ότι είναι περισσότερο αποδεκτό από τους άλλους ή από την φωνή της κριτικής που υπάρχει μέσα μας.

" Ποθεί η καρδιά να'ρθει εκείνη η ώρα "

Όταν τα όνειρα θα γίνουν φωτιά και μονοπάτι μας
τις παραφυάδες που θέριεψαν να κάψουν, να δείξουμε και πάλι την αγάπη μας
σε αυτό που ακλόνητα μας κρατά σ'αυτήν την γη
να γίνει η ευχή να πιάσει τόπο, να αναδειχτεί της Ιστορίας το μεράδι μας.

Αυτές οι Ιαχές που μας καλούνε να ορθώσουμε και πάλι το ανάστημα
σ'αλλοεθνών τα σχέδια, που δίνουν στην ζήση μας εκείνο το ανάθεμα
ένας λαός που ΛΕΥΤΕΡΑ έχει μάθει, για δουλικό τους πλέον να προσκυνά
να μάθουν πως οι Έλληνες δεν σβήνουν, γιατί ξυπνάνε των Ελλήνων τα Ιερά.

Και εγώ με εκείνους θέλω ν'ανταμώσω, που τους περισσεύει κάτι από καρδιάς
δίχως κορώνες, μα ούτε και μίση, να τους φωνάξουμε όλοι μονομιάς
πως όσο χάρηκαν χαρήκαν, Ξυπνήσαμε και είμαστε εδώ
γιατί η εξουσία που ζητάνε σ'εκείνους δεν ανήκει μα ... ανήκει μόνο στον ΛΑΟ .
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ ( στους φίλους θαμώνες αυτού του ιστότοπου ...τους ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ )

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν

Ισοκράτης …περί Ελληνικής παιδείας

Τι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης, για τους μετέχοντες της Ελληνικής Παιδείας. 

Πουθενὰ δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).

Ὁ Ἰσοκράτης, λοιπὸν, πλέκων τὸ ἐγκώμιον τῆς πνευματικῆς αἲγλης τῶν Ἀθηνῶν, γράφει ἐπὶ λέξει:
“…. ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ.”
Τὸ ρῆμα “πεποίηκε” καὶ τὸ τὸ ἀπαρὲμφατον “δοκεῖν”, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰσοκράτης, δὲν ἒχουν τεθῆ τυχαίως. Ὃπως παρατηρεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος τῶν Κωδίκων, ὁ Ἰσοκράτης πάντοτε “σαφεῖ τῇ λέξει κέχρηται” (vita 1.10). Σημειωτέον δὲ, ὃτι συνεπλήρωνε καὶ ἐτελειοποιοῦσε τὸν “Πανηγυρικὸ” περισσότερο ἀπὸ δέκα ἒτη, προκειμένου νὰ τὸν ἀπαγγείλη κατὰ τὴν ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα – τὸ 380 π.ν.χ.-, ὃπου, ὡς γνωστὸν, συμμετεῖχον ΜΟΝΟΝ Ἓλληνες.
Τὸ ρῆμα “ποιῶ” σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργῶ. Τό μέσον (μέση φωνὴ) “ποιούμαι” σημαίνει ὑπολαμβάνω, νομίζω: “συμφορὰν ποιοῦμαι” = θεωρῶ ὡς συμφορὰν (ἀνάλογες σημερινὲς ἐκφράσεις: “περιποιημένη συμπεριφορὰ”, “κατασκευασμεύνη ὑπόθεσις”, “φτιαχτὸ ζήτημα”.
Τὸ δὲ ρῆμα “δοκῶ” σημαίνει ὑποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι: δοκεῖ = φαίνεται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν πραγματικότητα. “Τά δοκούντα –μόνον – τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ” τονίζει ὁ Πλάτων εἰς τὸν διάλογον “Θεαίτητος” (158 Ε).
Ὁ Ἰσοκράτης λοιπὸν ἁπλῶς διαπιστώνει: