Οι Νήσοι των Μακάρων

Γράφει ο Ion Maggos

Σε ακατοίκητο κυκλαδονήσι βρισκόταν πιθανότατα η πύλη για τα Ηλύσια Πεδία των αρχαίων Ελλήνων. Οι παλαιολιθικές ταφές (εποχή Νεάντερταλ, περίπου 35.000 χρόνια π. κ.ε.) που βρέθηκαν στο Καρμήλιον όρος της Παλαιστίνης, στο σπήλαιο Shanidar του Ιράν και στην La Ferraisie της Γαλλίας, αποτελούν την αρχαιότερη μαρτυρία που διαθέτουμε για τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στους νεκρούς και επιβεβαιώνουν την ευρεία διάδοση της σχετικής αντίληψης. Η σύγχρονη τεχνολογία, που επιτρέπει λεπτομερείς αναλύσεις των υλικών καταλοίπων του ανθρώπου, έχει συμβάλει σημαντικά και στην ανίχνευση συναισθηματικών καταστάσεων.

Ετσι, η αναγνώριση καταλοίπων γύρης γύρω από το σκελετό ενός νεκρού στο σπήλαιο Shanidar οδήγησε στο συμπέρασμα ότι εκείνοι που τον τοποθέτησαν εκεί φρόντισαν να τον καλύψουν με άνθη. Με τον τρόπο αυτόν, οι επιζώντες εκδηλώνουν την αγάπη τους στο άτομο που αποχώρησε οριστικά από τον κόσμο τούτο και ταυτόχρονα δείχνουν κάποια πίστη, ότι ο θάνατος δεν αποτελεί το τέλος της ύπαρξης, αλλά μάλλον σημαδεύει την αρχή του ταξιδιού προς έναν άλλο κόσμο. Προφανώς από εκεί ξεκίνησε και το παγκόσμιο επίσης έθιμο της ταφής του νεκρού μαζί με προσφιλή του αντικείμενα, τα γνωστά μας κτερίσματα.

Μεταθανάτιοι κόσμοι:  Με την πάροδο των χιλιετιών, η πίστη στην ύπαρξη άλλου κόσμου, στον οποίο μεταβαίνουν οι νεκροί, πήρε πιο συγκεκριμένη μορφή στις μυθολογίες διαφόρων λαών με διάκριση περιοχών, στις οποίες κατέληγαν οι καλοί και οι κακοί αντίστοιχα. Παραδείγματος χάριν, το Alburz για τους Πέρσες, οι «χαρούμενοι τόποι κυνηγιού» για τους Ινδιάνους της Αμερικής, το Tlalocan (ανατολικά) ή το Tamoanchan (δυτικά) για τους Αζτέκους, το παραδεισιακό νησί Bolotu για τους κατοίκους της νήσου Tonga στον Ειρηνικό, τα Πεδία Ialu για τους αρχαίους Αιγυπτίους, ο Κήπος της Εδέμ για τους Εβραίους, τα Ηλύσια Πεδία για τους Αρχαίους Ελληνες, ο Παράδεισος για τους χριστιανούς κ. λπ. είναι οι τόποι ευδαιμονίας, όπου καταλήγουν τα πνεύματα εκείνων που συμπεριφέρθηκαν σωστά επάνω στη γη.

Αντίθετα, οι κακοί μεταναστεύουν σε τόπους αιώνιας τιμωρίας. Τέτοιοι τόποι ήσαν το Sheol ή Aralu για τους Βαβυλώνιους, η χώρα Yomi για τους Ιάπωνες, το Mictlan για τους Μεξικανούς, το Amenti για τους αρχαίους Αιγυπτίους, ο Αδης ή τα Τάρταρα για τους Ελληνες, η «γέεννα του πυρός» ή κόλαση για τους χριστιανούς κ. ο. κ. Οσο ανιαρή κι αν φαίνεται αυτή η δειγματοληπτική απαρίθμηση των περιπτώσεων, υποδηλώνει τη διαχρονικότητα και τονοικουμενικό χαρακτήρα της αντίληψης για την ύπαρξη μεταθανάτιων κόσμων.

Σύμφωνα με μιαν ερμηνεία, ο τόπος αιώνιας ευδαιμονίας των αρχαίων Ελλήνων, τα «Ηλύσια Πεδία», απηχούν την αιγυπτιακή αντίληψη περί «Πεδίων Ιαλού» και συνεπώς αποτελούν αιγυπτιακή επίδραση. Ακόμη κι αν συνέβη αυτό, οι Ελληνες φαίνεται ότι την αντίληψη αυτή την επεξεργάστηκαν προσαρμόζοντάς την στις δικές τους εμπειρίες από τον δικό τους κόσμο. Στην τέταρτη ραψωδία της Οδύσσειας (561-565) δηλώνεται ότι τον Μενέλαο οι αθάνατοι θα τον μεταφέρουν «ες Ηλύσιον πεδίον», όπου βρίσκεται και ο ξανθός Ραδάμανθυς, ενώ κατά τον Ησίοδο οι ψυχές των ηρώων μεταβαίνουν στις Νήσους των Μακάρων, όπου κάνουν ξένοιαστη ζωή, αφού η εύφορη γη εκεί καρπίζει τρεις φορές το χρόνο (Έργα και Ημέραι 170-173).

Είναι προφανές ότι τόσο τα Ηλύσια Πεδία όσο και οι Νήσοι των Μακάρων εκφράζουν αντιλήψεις εποχών πολύ παλιότερων από εκείνες του Ομήρου ή του Ησιόδου, και ίσως ανάγονται βαθιά στην Εποχή του Χαλκού, όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους ελληνικούς μύθους. Η δε σύλληψη της ιδέας ότι τα Ηλύσια Πεδία βρίσκονται σε νησιά προσιδιάζει στον χαρακτήρα λαού νησιωτικού.

Κυκλάδες και Κρήτη: Ένας από τους σημαντικότερους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην «πολυνησία» του Αιγαίου είναι ο Κυκλαδικός της 3ης χιλιετίας π. κ.ε. και είναι εύλογο να αναζητήσει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο την γένεση της ιδέας περί Νήσων των Μακάρων. Ο Μαρινάτος, που είχε ασχοληθεί με το θέμα, τοποθετούσε τη γένεση του μύθου στην Υστερη Εποχή του Χαλκού, τον 16ον αι. π. Χ., όταν ο Κρητομυκηναϊκός πολιτισμός βρισκόταν στο απόγειο της ακμής του.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (28-12-2014) [Η Πορεία του Κάδμου και οι Ακάδημοι εξοδίτες από την Αίγυπτο. Κουρήτες, Σανσκριτικά, Δραβίδες, ‘Οχος, Εσωτερισμός, Ερμής, Μακάριος/Ακήριος, Ηλύσια Πεδία]

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (25-12-2014) [Αρβανίτες, Αλβανοί, Ιλλυρία, Σκεπετάριοι, Οίκος Ερμού/Σώκου, Κάδμος, Δράκων]

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Καλά Χριστούγεννα!

Καλά Χριστούγεννα και καλά Ηλιούγεννα!

Ο Καταχθόνιος Δαίμων, εύχεται σε όλες και όλους τους φίλους του,

το Θείον Φως να αναγεννήσει μέσα τους έναν Νέο Άνθρωπο,

πιο κοντά στο Τέκμωρ της Πηγής του.

Ο ΛΟΓΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η άχρονη κοσμοθέαση τού Ηράκλειτου 

και το «αναποδογύρισμά» της στο ευαγγέλιο

Έγραψε στις 07.12.2009 ο: Δημόφιλος Ίων

Ο Ηράκλειτος, παρά τα λίγα αποσπάσματά του, που σώθηκαν αποδεικνύεται μεγάλος κοσμολόγος, αστρονόμος, μαθηματικός, βιολόγος και πολιτικός, μιά τέλεια πολυμερής προσωπικότητα. Αναζητώντας τον εαυτό του ανάμεσα στη δίνη της διαρκούς κι αδιάκοπης ροής και πάλης των εξωτερικών και εσωτερικών του στοιχείων, αληθινός στοχαστής, είδε την αλήθεια κατάματα στην ολότητά της και απαλλαγμένος από κάθε πάθος και σκοπιμότητα την αποκάλυψε στους ανθρώπους λακωνικά και σιβυλλικά καθοδηγώντας τους στο δρόμο της αρετής και της σοφίας. Αλήθειες ωμές, ιδέες ελεύθερες και αυτοδύναμες συνθέτουν το ηρακλείτειο έργο, που ενωμένες σε σύνολο καλύπτουν όλους τους χώρους του επιστητού, γνωστούς και αγνώστους.      O Hράκλειτος δεν πρότεινε κανένα νέο υλικό στοιχείο, για να εξηγήσει τη γένεση των όντων και του κόσμου, αλλά προχωρώντας πιό πέρα συνέλαβε την έννοια του Λόγου: «Kόσμον τόνδε τον αυτόν απάντων ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν· αλλ΄ ήν αεί και έστι και έσται πώρ αείζωον· απτόμενον μέτρα και σβεννύμενον μέτρα» (Απόσπ. 30). (Ο κόσμος αυτός, ο οποίος για όλα τα όντα είναι ίδιος, δεν δημιουργήθηκε από κανένα θεό, ή άνθρωπο, αλλά υπήρχε πάντοτε και υπάρχει  και πάντοτε θα υπάρχει, ένα αιώνιο ζωντανό πύρ, που μόνο του αναζωογονείται  σύμφωνα με ορισμένους νόμους και σβήνει πάλι σύμφωνα με ορισμένους νόμους). Αυτή η τάξη του κόσμου, η εσωτερική του νομοτέλεια, με τους αναπόσπαστους  από αυτήν νόμους, δηλαδή με το ρυθμό της, είναι ο αιώνιος Λόγος του κόσμου.       Ο χριστιανισμός εισήγαγε μια ιουδαϊκή απομίμηση του Λόγου («εν αρχή ήν ο λόγος»), την οποία προσωποποίησαν και ταύτισαν με τον Μεσσία αλλοιώνοντας τις συλλήψεις του ηρακλείτειου πνεύματος επιχειρώντας να προσδώσουν σε αυτές  δογματικό χαρακτήρα. Δεν είναι ο Ηράκλειτος φυσιολόγος, ή θεολόγος, ή αστρονόμος, ή πολιτικός, όπως τον παρουσιάζουν κι οι ηρακλειτικοί ακόμα. Πρόκειται για το στοχαστή, που, σαν τέτοιος, αγκαλιάζει τον κόσμο στην ολότητά του και ποτέ μερικά. Άλλωστε αυτός δεν είναι, που έφτασε στο τολμηρό συμπέρασμα, ότι το Όν και το μή Όν είναι το ίδιο πράγμα, για να τα αρνηθεί και τα δύο μετά τη διαπίστωση, ότι τίποτε από αυτά δεν υπάρχει; Πράγματι, μέχρι που να σκεφθεί κανείς το όν, το ηρακλείτειο ποτάμι ήδη τόχει συμπαρασύρει και τη θέση του έχει καταλάβει το μή όν. Καμμία ουσία, κανένα στοιχείο και καμμία στιγμή δεν υπάρχει, παρά μόνο για να καταστραφεί από την αμέσως επόμενή της, που κι εκείνη την περιμένει η ίδια μοίρα.     Η ύλη του κόσμου δεν είναι παρά ενέργεια, αίτιο μεταβολής και αποτέλεσμα. Ούτε χάος, ούτε σταθερό δημιούργημα, ούτε παραδείσιοι κήποι, ούτε τόποι τιμωρίας του όντος, ούτε ζωή, ούτε θάνατος, παρεκτός το αιώνιο μεταβαλλόμενο γίγνεσθαι. Όσο κι άν ψάξει ο στοχαστής μέσα στο θέατρο του πολυμορφισμού του κόσμου και των φαινομένων του, δεν βλέπει παρά τον ένα και μοναδικό κόσμο, τη μία σοφία, τον ένα και Απολλώνειο (απλό) Λόγο. Ο Εφέσιος παραμένει πάντοτε απόλυτα και καθολικά «ενιστής».      Η μεταβολή και εναλλαγή του Όντος γίνεται με βάση αλάνθαστους νόμους και βεβαιότητες, με συμμετρία και τάξη, με συνέπεια και αλληλουχία, που αποτελεί τη δικαίωση του γίγνεσθαι. Η πάλη των στοιχείων αποτελεί την ακρότατη δικαιοσύνη και διέπεται από τον Κοσμογονικό Νόμο, από το Λόγο, από τη μία και μοναδική Ποιότητα, που «εθέλει και ουκ εθέλει λέγεσθαι Ζηνός Όνομα».    Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε στην πόλη της Μικράς Ασίας, Έφεσο, που βρίσκεται 60 χιλιόμετρα νότια της Σμύρνης, Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς τοποθετούν την ακμή του περί την 69η Ολυμπιάδα (504 – 501 π.Χ., Διογένης Λαέρτιος, Σουΐδας). Από τα σωζόμενα αποσπάσματά του φαίνεται, ότι ήταν βαθύτατα επηρεασμένος από τις θεωρίες της Σχολής της Μιλήτου, ιδίως δε του Αναξίμανδρου (βλ. Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης). Θεωρείται πολύ πιθανό, ότι ο Ηράκλειτος άκουσε πρώτα μαθήματα στη Μίλητο και κατόπιν στην Ελέα με διδάσκαλο τον Ξενοφάνη (Διογένης Λαέρτιος, Σωτίων).       Παρά την υψηλή θέση, που του εξασφάλιζε η αριστοκρατική του καταγωγή, επειδή έβλεπε, ότι η δημοκρατία κατέληγε συχνά σε αναρχία, αποτραβήχτηκε τελείως από τα κοινά. Ο Ηράκλειτος πρέσβευε, ότι κατά τη λειτουργία μιάς Πολιτείας πρέπει να υπάρχει απόλυτος σεβασμός στους νόμους. («Μάχεσθαι χρή τον δήμον υπέρ του νόμου όκωσπερ τείχεος», δηλαδή ο λαός πρέπει να μάχεται υπέρ του νόμου, όπως όταν υπερασπίζεται τα τείχη της πόλης κατά την προσβολή από τους εχθρούς). Ήταν ο πρώτος αρχαίος φιλόσοφος, που επιχείρησε να αναμορφώσει την αρχαία πολιτική ζωή με τη βοήθεια της φιλοσοφικής γνώσης. Όπως μέσα στη φύση επικρατεί ο αιώνιος νόμος, έτσι και μέσα στην πολιτεία πρέπει να επικρατεί ο άκαμπτος ηθικός νόμος. Τόσο μεγάλη ήταν η φήμη του Ηράκλειτου, ώστε ο βασιλιάς τών Περσών Δαρείος τόν προσκάλεσε να μεταβεί στήν Αυλή του. Ο Ηράκλειτος δεν αποδέχθηκε τήν πρόταση.      Στην ακμή της ηλικίας του συνέγραψε περίφημο βιβλίο, το οποίο έφερε τον τίτλο «Περί φύσεως», όπου συγκέντρωσε τα αποτελέσματα των πολυετών ερευνών του σε όλα σχεδόν τα πεδία του επιστητού. Σύμφωνα με το Διογένη Λαέρτιο το εν λόγω σύγγραμμα περιείχε τρία μέρη: «Περί του Παντός», τον «Πολιτικό» και τον «Θεολογικό» (Λόγο). O τρό­πος της διατύπωσης τών σκέψεων του Ηράκλειτου ήταν αφοριστι­κός. Στά διάφορα ερωτήματα και απορήματα απαντούσε με αφορισμούς. Γι΄ αυτό ήταν δύσκολο να γίνει εύκολα κατανοητός και ονομάστηκε σκο­τεινός φιλόσοφος.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (21-12-2014)

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (16-12-2014)

 Tρεις από τις Νηρηίδες. Η Μελίτη, η Κυματολήγη και η Γλαύκη.
Γλαύκη, μην μας εγκαταλείπεις!

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

" Απλές στιγμές ανθρώπινες ... που η καρδιά ευωδιάζει "

Απλές στιγμές ανθρώπινες ψάχνει η καρδιά να νοιώσει 
μα ανταμώνει λησμονιά , πάθη, πλούτη και γνώση .
Μα ... αυτά σαν περισσεύουνε δεν φέρνουν ευτυχία 
και τα αποκτήματα καρδιάς δεν μπαίνουν σε πτυχία .

Απλές στιγμές ανθρώπινες που η καρδιά ευωδιάζει 
ειν' αυτό που αναζητάς σαν ξημεροβραδιάζει 
και αντιληφθείς πως η ζωή πρόσκαιρη είναι κι αυτή 
γιατί μετά απ'τα θέλω σου έρχεται η λογική .

Μια λογική που σου χτυπά πολλές φορές την πόρτα 
μα εσύ την ενστερνίζεσαι κάπως αργά , αλλά σιώπα ,
Σιώπα, γιατί δεν είν' αργά, ν' αλλάξεις και να δώσεις 
κι αυτά που πρώτολησμόνησες σαν θες θα τα βιώσεις ....

ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ 

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν 

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (14-12-2014)

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

ΑΛΧΗΜΕΙΑ

" Θα μπορούσε να φανεί παράδοξο το γεγονός πως η σύγχρονη επιστήμη, αφού κέρδισε τους τίτλους της, συσσωρεύoντας μυριάδες γεγονότα και επιτελώντας αμέτρητα πειράματα, κατέληξε και πάλι στις ίδιες θεωρίες που είχαν διατυπωθεί πριν από πολλές χιλιετηρίδες "

(Εφημερίδα " Ο Τύπος " Μόντρεαλ 1929)

" Οι πλέον αναληθείς και οι πλέον εσφαλμένες αντιλήψεις απεδόθησαν εις βάρος όλων των αρχαίων επιστημών. Η νεώτερη επιστήμη, είναι αλήθεια, σε πολλά δικαιολόγησε αυτές ( τις αρχαίες επιστήμες ) αλλά η γενική γνώμη είναι πάντοτε αδρανής εις την παρακολούθηση των εναλλαγών σκέψεων και αντιλήψεων "

( Αλχημικαί έρευναι - PIERR PIOBB ).

Όταν αναφερόμαστε σήμερα στην Αλχημεία οι απόψεις συγκρούονται σοβαρά. Αν και τείνει να αποδοθεί μία δικαιοσύνη στην αρχαία αυτή επιστήμη, δεν είναι λίγοι εκείνοι πού κατηγορούν τους αλχημιστές είτε σαν " τσαρλατάνους " (Ε.Π.Μ. 1912 - "Ισπανική Σοφία") είτε σαν μαύρους μάγους, είτε σαν απλούς ερευνητές που τους ενδιέφερε το κέρδος.

Κατά τους Jacpues Carlew και Michel Granger οι πανεπιστημιακοί κύκλοι, ιδιαίτερα όσοι συσχετίζονται με τις θετικές επιστήμες, δίνουν ελάχιστη σημασία στην πνευματική μητέρα της σύγχρονης χημείας. Και μόνο το άκουσμα της λέξης "αλχημεία" προκαλεί ειρωνικά χαμόγελα.

Αλλά στο παρελθόν θαυμάσιοι επιστήμονες κατανοώντας το μέγεθος της αλχημείας, όχι μόνο σαν επιστήμη, προσπάθησαν να εμβαθύνουν και να αποκαταστήσουν αυτήν την επιστήμη. Οι πιό ονομαστοί ερευνητές είναι : Μαρσελέν Μπαρτελό, Γουαϊτ Φιγκιέ, Ρυέλλς, Πιέρ Πιόμπ κ.α.

Πραγματικά η αλχημεία δεν αποτελεί ένα τοπικό φαινόμενο. Ήταν γνωστή σε πολλά μέρη της υδρογείου, αλλά παρά τις αποστάσεις και την διαφορετικότητα των γνώσεων μια απόλυτη ομοιογένεια την διακρίνει!

Η Κινέζικη αλχημεία παρόλο που ήταν πιο πρακτική έχει βγεί από το ίδιο καλούπι με την ευρωπαϊκή και την Αραβική. Η βασική προσπάθεια του αλχημιστή είναι να πραγματώσει το " Μεγάλο Εργο ". Το "Μεγάλο Εργο" είναι η απόκτηση της φιλοσοφικής λίθου που μετατρέπει τα κοινά μέτταλα σε χρυσάφι. Αυτό, όπως αναφέραμε πρωτύτερα, οι μοντέρνοι υλιστές το ονομάζουν δεξιότεχνο τσαρλατανισμό, δεισιδαιμονία και όχι επιστήμη.

Να μιά απάντηση σ' αυτά από την Μπλαβάτσκυ!

" Ομως πόσο αλήθεια αδύναμα είναι σήμερα τα περισσότερα μέλη της Γαλλικής Ακαδημίας από πότε, για να φτάσουν σε μια απόλυτη απόδειξη που να καταστρέφει τη δυνατότητα της μετάλλαξης των μέταλλων, εφόσον έχουν αναγνωρίσει την ύπαρξη μιας μεταλλικής βάσης στα αλκάλια !"

Η ουσία και η θεωρία της αλχημείας βασίζεται στη σύνθεση όλων των υπαρχόντων στον κόσμο, που είναι γενικά τριπλή. Κάθε αντικείμενο στη φύση έχει μία αντικειμενική μορφή, μιά ζωτική ψυχή και ένα θείο σπινθήρα καθαρά πνευματικό και υποκειμενικό. Κατά τον PIERR PIOBB μπορούμε να συνοψίσουμε τη θεωρία της αλχημείας στις εξής προτάσεις:

1. Η ύλη είναι μία.

2. Είναι επιδεκτική εξελίξεως.

3. Όλα τα απλά σώματα είναι σώματα σε διαφορετικά στάδια εξέλιξης.

4. Δεδομένου ότι ο νόμος της εξέλιξης είναι νόμος γενικός της φύσης, αρκεί να θέσουμε αυτά στις συνθήκες τις υπαγορευμένες από το νόμο, για να επαναλάβουμε πειραματικά το έργο της φύσης.

5. Το αποτέλεσμα κάθε εξέλιξης είναι μιά τέλεια μεταμόρφωση. Επομένως δε μπορεί αυτή να επιτευχθεί χωρίς την μεσολάβηση ενός ειδικού παράγοντα ο οποίος έχει σκοπό τη διέγερση της εξελικτικής ενέργειας που είναι λανθάνουσα σε κάθε σώμα.

6. Δεδομένου ότι ο παράγοντας αυτός είναι ολικής φύσης, πρέπει αυτός να θεωρηθεί σαν κάποιο σώμα που έχει φτάσει σε ιδιαίτερο στάδιο εξέλιξης. Είναι επομένως δυνατόν να το παράγουμε εργαστηριακά. Ο παράγων αυτός είναι που οι αλχημιστές ονόμαζαν " φιλοσοφική λίθο " ή " προβλητικήν κόνιν ".

Οι αρχαίοι ήταν πεπεισμένοι και μάλλον δίκαια, ότι για να επιτευχθεί το " μέγα έργο " έπρεπε κάποιος να μιμηθεί τους τρόπους της φύσης. " Ο τύπος ή το υπόδειγμα της ερμητικής επιστήμης, δεν είναι άλλο από την καθαυτή τη φύση " (Pernety). Επομένως η συνταγή του " μεγάλου έργου " έπρεπε να αντιγραφεί από την εξέλιξη της φύσης. Η εξέλιξη αυτή κατά τον Pernety επιτελείται μέσα από 7 στάδια.

1. Πυράκτωση

2. Σήψη

3. Διάλυση

4. Απόσταξη

5. Συναίρεση

6. Εξάχνωση

7. Συμπύκνωση

Ερμής ο Τρισμέγιστος

 

Ο Ερμής ο ψυχοπομπός είχε ταυτιστεί από τους αρχαίους Έλληνες με το Αιγυπτιακό θεό Θωθ (ή Τεούχ), καθώς και με τους θεούς Τατ και Αγαθοδαίμονα (ο τελευταίος παριστάνεται με την μορφή φιδιού και ταυτιζόταν επίσης με τον θεό Κνήφι). Ο Θωθ ήταν μία σεληνιακή θεότητα και προστάτης – εμπνευστής του αλφαβήτου και εξ ου της σοφίας, των τεχνών, των επιστημών και του ορθού λόγου- σκέψης. Συμβόλιζε τη τάξη του σύμπαντος και την αρμονία του κόσμου. Ο Θωθ είχε την επονομασία Μέγας- Μέγας κι αυτός εικάζεται ότι είναι ο λόγος που ο εν συνεχεία εμφανιζόμενος ελληνοαιγυπτιακός Ερμής ονομάστηκε Τρισμέγιστος (=3 φορές μέγας). Άλλοι το δικαιολογούν ισχυριζόμενοι την τριπλή ενσάρκωση του θεού. Σε όστρακο του 2ου αιώνα που βρέθηκε, βλέπουμε τον ιερέα του Θωθ ότι τον αποκαλεί επίσης τρισμέγιστο. Ένας από τους αρχικούς τόπους λατρείας του ήταν η Ερμούπολη.

Ο Ερμής Τρισμέγιστος από αρκετούς έχει θεωρηθεί ως μυθολογικό πρόσωπο. Οι αρχαίοι έλληνες πάντως ισχυρίζονταν ότι είχε βασιλεύσει στην Αίγυπτο στην απώτερη αρχαιότητα και κατά την ελληνιστική περίοδο θεώρησαν ότι ήταν ο συγγραφέας μίας σειράς σημαντικών κειμένων ( τα οποία αντιμετωπίστηκαν ως ιερά, γιατί πίστευαν ότι κατέγραφαν τα μυστικά του σύμπαντος), που είχαν να κάνουν με την αστρολογία, τον αποκρυφισμό και την μαγεία. Ήταν μία σειρά από 17 έργα, τα οποία ήταν εντόνως ηθικοπλαστικά, γραμμένα στην ελληνική και λατινική γλώσσα. Πάνω σε αυτά τα κείμενα στηρίχτηκε το θρησκευτικοφιλοσοφικο συγκριτικό κίνημα του ερμητισμού, το οποίο ήταν ο συνδυασμός των φιλοσοφιών πολλαπλών σχολών, όπως του Πυθαγόρα, του Αριστοτέλη, του νεοπλατωνισμού, των στωικών, αλλά ακόμα και του Μανιχαϊσμού και τουΖωροάστρη. Είναι εξίσου πολύ πιθανό αρχικά να ήταν τα «προπαρασκευάστηκα μαθήματα» στην μύηση της αιγυπτιακής θρησκείας, η οποία είχε άμεση σχέση με την μαγεία, ιδιαίτερα ο ιερός ιερογλυφικός λόγος, ο οποίος θεωρούταν ότι μετέφερε τις ενέργειες- επιδράσεις των αντικειμένων που απεικόνιζε.

Όταν επήλθαν στην εξουσία οι Πτολεμαίοι ενδιαφέρθηκαν πολύ για την αιγυπτιακή θρησκεία και ζήτησαν να μεταφραστούν στα ελληνικά όλα τα ιερά αιγυπτιακά κείμενα ώστε να είναι ευκόλως κατανοητά από το ελληνικό κοινό. Βέβαια ο ερμητισμός στην ουσία χωριζόταν σε δύο «ταχύτητες- επίπεδα»:

1) στο δημώδες, που σχετιζόταν με την πρακτική μαγεία, η οποία πάντα ήταν προσιτή για την μάζα των ανθρώπων, και

2) σε έναν ελιτιστικό μικρό κύκλο «εκλεκτών», που ασχολούντο με τα πιο εξειδικευμένα θέματα όπως την ιατρική, τα μαθηματικά, την βοτανολογία, την ορυκτολογία και την αστρολογία , καθώς και την επίδραση που είχαν όλα αυτά πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό. Θεωρούσαν ότι ο αστρικός μακρόκοσμος επηρέαζε άμεσα και σε καθημερινή βάση οτιδήποτε υπάρχει μέσα στον φυσικό κόσμο. Όποιος, λοιπόν, μάθαινε τις αντιστοιχίες μεταξύ στους πλανήτες, τα φυτά, τα ορυκτά και πάει λέγοντας, θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει υπέρ του. Επίσης, πίστευαν ότι εάν κάποιος ακολουθούσε τις πρακτικές- θεωρίες των κειμένων αυτών και προσφέροντας στους θεούς τις «θυσίες του λόγου», θα μπορούσε ο ίδιος να μεταμορφωθεί σε θεό.

Διαβάζοντας τα ερμητικά κείμενα βλέπουμε ότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος πίστευε ότι το σύμπαν έχει ένα κυκλικό σχήμα. Κάτω από την επίβλεψή του υπάρχουν οι 36 Δεκανοί (= Ωροσκόποι θεοί), οι οποίοι σχετίζονται με τις υποδιαιρέσεις του ζωδιακού κύκλου. Είναι ουράνιες θεότητες- δαίμονες (για τους αρχαίους έλληνες ο δαίμονας δεν ήταν μια αρνητική οντότητα, όπως μετέπειτα για τους χριστιανούς), που επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή των ανθρώπων. Στον ουρανό κατά την κίνησή τους δημιουργούν «υπολειτουργούς» που τους χρησιμοποιούν για υπηρέτες τους. Ο αρχικός άνθρωπος ήταν ένα «θεϊκό ζωντανό πλάσμα» που έχει την εικόνα του θεού δημιουργού του (του Νου- Πατέρα των πάντων),που ήταν ανδρόγυνος*, και αρχικά του δόθηκε η δύναμη να δημιουργεί και ο ίδιος. Θέλοντας όμως να κατανοήσει την ουσία και την φύση όλων όσων όριζε, αποφάσισε να εισέλθει μέσα στην ύλη. Ενώ, είχε αρχικά την δύναμη να συμμετάσχει στην αθανασία των θεών, επέλεξε να εκπέσει, γινόμενος συμμέτοχος της θνητή φύση. Με αυτόν τον τρόπο ξέχασε ο άνθρωπος την αρχική του φύση και τις δυνατότητες που είχε κι έγινε σκλάβος της ύλης. Για τον Ερμή Τρισμέγιστο υπάρχει δρόμος επιστροφής, αν κάποιος προετοιμάζει την ψυχή του από την γη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο βρισκόμαστε εν ζωή οφείλουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην καλλιέργεια των πνευματικών και ψυχικών μας αρετών, παρά στο σώμα μας.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (10-12-2014)

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στους συνομιλητές σας.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (3-12-2014)

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Η υλιστική φιλοσοφία εκμηδενίζει τη λογική;

Η υλιστική φιλοσοφία εκμηδενίζει τη λογική;

Όταν η φιλοσοφία δεν συμβαδίζει με την κοινή ανθρώπινη λογική και αρνείται κάθε τι ανώτερο, μήπως υπάρχει πρόβλημα στην ίδια τη φιλοσοφική σκέψη ορισμένων «γιγάντων» του ορθολογισμού ή του «θεάτρου του παραλόγου»; Διαβάστε τι γράφουμε μέσα στο έργο μας: «Η Βίβλος της Αλήθειας»!..

«Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ποτέ δεν σφάλλουν γιατί ποτέ δεν προτείνουν τίποτε λογικό».
ΓΚΑΙΤΕ

ΕΙΝΑΙ ομολογουμένως, παραδεκτή η αλήθεια ότι, εις την σημερινήν εποχήν, ο κόσμος έχει βυθισθεί μέσα εις ένα μεγάλο έρεβος. Ένα πνευματικό σκότος που το έχουν δημιουργήσει οι άρχοντες του ψεύδους, της απάτης και της μεγάλης πλάνης, όπως είναι ο (κατά τα άλλα σμπαθέστατος) Ζαν Πωλ Σαρτρ δια τον οποίον, κυρίως, θα ομιλήσωμεν σήμερον.
Εάν κάνωμεν μίαν ιστορικήν αναδρομήν και θελήσoμεν να εύρωμεν το κύριον χαρακτηριστικόν της φιλοσοφίας των τριών τελευταίων αιώνων, συγκεκριμένως από της εποχής του Καρτέσιου, θα ίδωμεν ότι η φιλοσοφία αυτή κυμαίνεται μεταξύ δύο διαφορετικών ρευμάτων. Το ένα είναι ο ορθολογισμός (ρασιοναλισμός), και το άλλο εμπειρισμός.
Ο ορθολογισμός είναι το φιλοσοφικόν σύστημα εκείνο το οποίον έχει την αξίωσιν, ότι εννοεί και εξηγεί τα πάντα με το λογικόν. Έχει, βεβαίως, προτίμησιν εις τ' αφηρημένα πράγματα και στις γενικές σκέψεις ή στους συλλογισμούς.
Ο εμπειρισμός είναι το σύστημα εκείνο το οποίο παραδέχεται ακριβώς τα αντίθετα. Δεν υιοθετεί δηλαδή την κυριαρχία του λογικού, πράγμα που σημαίνει, ότι δεν το παραδέχεται γιατί περιορίζεται μόνον σ' εκείνα που προσφέρει η πείρα. Με λίγα λόγια αρκείται στην περιγραφή των γεγονότων, όπως ακριβώς αυτά εμφανίζoνται.

Οι αποκαλύψεις των μύθων στις μυητικές τελετές

« Φαίνεται ότι αυτοί που καθιέρωσαν τα Μυστήρια για εμάς, δεν ήταν αδιαφώτιστοι . Για πολύ χρόνο αυτοί μας αποκάλυψαν ότι οτιδήποτε φτάσει στον κάτω κόσμο χωρίς να έχει μυηθεί και επιδοκιμαστεί, πέφτει στον βούρκο. Εκείνος όμως που φτάνει εκεί εξαγνισμένος και καθαγιασμένος, θα συγκατοικήσει με τους Θεούς..».

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

  

Μυστήρια (εκ του μύω, που σημαίνει είμαι κλειστός, κλείνω τα μάτια και τα χείλη), ονομάζονταν στην αρχαιότητα οι ιερατικές εκείνες σχολές που  λειτουργούσαν σε κλειστούς χώρους, και ισχυρίζονταν ότι κατείχαν γνώσεις από υπέρτερες του ανθρώπου συνειδήσεις. Οι περισσότεροι -αν όχι- όλοι οι Φιλόσοφοι ήταν μυημένοι στα Αρχαία Μυστήρια.. H ψυχή - λέει ο Πλάτωνας στον Θεαίτητο, αν δεν έχει γνωρίσει την αλήθεια δεν μπορεί να αποκτήσει τη μορφή του ανθρώπου.

Πρόκειται για μία ανάμνηση όσων η ψυχή μας γνώριζε παλαιότερα, όταν ταξίδευε με την θεότητα, περιφρονώντας εκείνα που θεωρούμε ότι υπάρχουν και ατενίζοντας αυτό που πραγματικά είναι. Για αυτό μόνον ο νους ή πνεύμα του φιλοσόφου είναι εξοπλισμένος με φτερά. Αυτός όσο μπορεί καλύτερα διατηρεί στον νου του αυτές τις αναμνήσεις, η ενατένιση των οποίων καθιστά θεία ακόμη και την ίδια την  θεότητα. Χρησιμοποιώντας διαρκώς τον εαυτό του στα μυστήρια, ο άνθρωπος γίνεται πραγματικά τέλειος- ένας μυημένος στη θεία σοφία. Ο Πίνδαρος αναφέρει :

«Ευτυχής είναι εκείνος που είδε τα Ελευσίνια  μυστήρια, γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής του και τις αρχές που δόθηκαν στον άνθρωπο από τον Θεό», ενώ ο Αριστείδης  για την μύηση του είπε: «Νόμισα ότι ήρθα σε επαφή με τον Θεό, και τον ένοιωσα να πλησιάζει  εγγύτερα,  και ήμουν τότε ανάμεσα σε εγρήγορση και ύπνο. Το πνεύμα μου ήταν ανάλαφρο,  ώστε κανείς που δεν έχει μυηθεί δεν μπορεί να μιλήσει για αυτό ή να το κατανοήσει». 

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (28-11-2014)

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Απολύμανση Νερού με την Μέθοδο SODIS

Η μέθοδος SODIS (Solar Disinfection) χρησιμοποιεί την ηλιακή ακτινοβολία για να απολυμάνει νερό που τοποθετείται στον ήλιο κλεισμένο σε πλαστικά μπουκάλια.

Προωθείται ως μια ασφαλής μέθοδος απολύμανσης του νερού στις χώρες του τρίτου κόσμου από διάφορους οργανισμούς, καθώς το μολυσμένο νερό είναι η κυριότερη αιτία νοσηλείας παγκοσμίως.

 

Η μέθοδος βασίζεται την συνδυασμένη δράση της υπεριώδους-Α ακτινοβολίας και της θέρμανσης του νερού από τον ήλιο. Τα πλαστικά μπουκάλια γεμίζονται και τοποθετούνται στις κυματοειδείς λαμαρίνες των σκεπών και αφήνονται εκεί για τουλάχιστον έξι ώρες.

Στο διάστημα αυτό εκτίθενται στην ακτινοβολία UV-A του ηλιακού φωτός αλλά και το νερό φτάνει και παραμένει για πολύ ώρα σε θερμοκρασίες παστερίωσης (63ºC για πάνω από 30 λεπτά).

 

Οδηγίες εφαρμογής της μεθόδου SODIS σε σκίτσα

Η μέθοδος είναι τόση απλή που φαντάζει μαγική αλλά αντιλαμβάνεστε ότι έχει περιορισμούς. Εξαρτάται από την ένταση του ήλιου (άρα και το γεωγραφικό πλάτος0 την διάρκεια της ηλιοφάνειας και την ατμοσφαιρική θερμοκρασία. Για παράδειγμα η καλύτερη ζώνη εφαρμογής της είναι μεταξύ 15 και 35 μοιρών γ.πλάτους, ακριβώς στο ύψος της Κρήτης. Είναι ανάγκη λοιπόν –να θέλετε να την δοκιμάσετε στην Ελλάδα- να συμβουλευτείτε το τεχνικό εγχειρίδιο της SODIS για τον χρόνο που θα πρέπει να αφήσετε σε έκθεση το νερό στις δικές σας συνθήκες τόπου και καιρού.

ΦΥΛΗ, ΦΡΑΤΡΙΑ, ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ

Αποτελεί διαπίστωση, ότι η ιδιότητα του πολίτη στην αρχαιότητα ήταν το μέσον απόκτησης δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στην οργάνωση της πόλης-κράτους. Πολυπόθητα οφέλη, πως η ατομική ελευθερία, η απόκτηση γης και ακίνητης περιουσίας, η δυνατότητα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», η συμμετοχή σε εκδηλώσεις αλλά και παροχές από την πλευρά της πόλης, συνδέονται άμεσα με την ιδιότητα του πολίτη, την οποία προασπίζονταν αρχέγονες κοινωνικές ομάδες. Η φρατρία, η φυλή και ο δήμος υπήρξαν οι κυρίαρχες αφετηρίες, για την απόκτηση ή την άσκηση της ιδιότητας αυτής, και αποτελούν αντικείμενο της συγκεκριμένης μελέτης.

Στην πρώτη ενότητα, θα αναφερθούμε στο ρόλο της φυλής και της φρατρίας, κατά την αρχαϊκή περίοδο, σε σχέση με το αριστοκρατικό καθεστώς που επικρατούσε στην Αττική και στη δεύτερη στο ρόλο του δήμου. Καθώς ο δήμος αποκτά πολιτική ισχύ με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη, η ιδιότητα του πολίτη επεκτείνεται και συνδέεται άμεσα

με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Ακολούθως, εφόσον οι πολίτες αποτελούσαν μειοψηφία, ανάμεσα στις γυναίκες, τους δούλους και τους μέτοικους, θα περιγράψουμε πώς διατήρησαν την ομοιογένεια και τη συνοχή τους ως πολιτικό σώμα.

1.1. Ο ρόλος της φυλής

Τα φυλετικά κράτη, με ασαφή στην αρχή

εδαφικά όρια λόγω συχνών μετακινήσεων, δημιουργούνται από τη διάσπαση ενός φύλου σε περισσότερα τμήματα ή από ένωση φυλών της ίδιας προέλευσης Το φύλο διαιρείται σε φυλές, φρατρίες και γένη που αντιστοιχούν σε δεσμούς αίματος ή ενδεχόμενης κατασκευασμένης καταγωγής[1]. Οι δυο επικρατέστερες φυλές, στον ελλαδικό χώρο, η Δωρική και Ιωνική, με δικούς τους οργανωτικούς μηχανισμούς, ορίζουν την πολιτική, την οικονομία και την οργάνωση του στρατού της επικράτειάς τους, στηριζόμενες στη συνοχή της φυλετικής ομάδας. Της φυλής ο αρχηγός (Φυλοβασιλέας[2]*) συγκεντρώνει διοικητικές, στρατιωτικές και θρησκευτικές αρμοδιότητες και συνεργάζεται με το συμβούλιο, το οποίο αποτελούν οι αρχηγοί των γενών και των φρατριών.

Τέλος, η συνέλευση των πολεμιστών απορρίπτει ή εγκρίνει τις αποφάσεις τους. Η έννοια του πολίτη είναι ταυτόσημη με του πολεμιστή, καθώς πολίτης είναι αυτός που δύναται να εξοπλίζεται και να υπερασπίζεται την πόλη. Ο σημαντικός ρόλος της υπεράσπισης της πόλης διαπιστώνεται κι από το γεγονός ότι οι πολίτες χωρίζονταν σε τάξεις, ανάλογα με την ικανότητά τους να εξοπλίζονται, έως τον 5ο αι. π.Χ ώσπου οι ανάγκες για οπλίτες ή κωπηλάτες επιβάλουν τη χρήση ξένων ή δούλων.

Στην Αθήνα οι αριστοκρατικές οικογένειες της Ιωνικής φυλής, παρουσιάζονται διαιρεμένες σε τέσσερις φυλές, (Γελέοντες, Όπλητες, Αιγικορείς, Αργαδείς),[3] οι οποίες με γενεαλογικά κατασκευάσματα διασφάλιζαν την εδαφική και πολιτική κυριαρχία περιοχών καθώς αποτελούσαν οι ίδιες τμήμα στρατού. Έτσι κατέχουν πλούτο, δύναμη, επιβάλουν ένα εθιμικό δίκαιο, αποδίδουν τον τίτλο του πολίτη μόνον στους κατέχοντες έγγειο ιδιοκτησία[4], μέχρις ότου απαιτείται η ανάγκη διεύρυνσης ένεκα της κοινωνικοοικονομικής δυσαρέσκειας, που εκδηλώνεται από τους απλούς πολίτες της περιόδου αυτής, οι οποίοι, σύμφωνα με τις ασαφείς πληροφορίες που έχουμε, αποκτούν δικαιώματα κάτω από ευνοϊκές συγκυρίες.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (19-11-2014)

Η Τροτσκιστική Ομάδα της Ελλάδας (ΤΟΕ), συμπαθών τμήμα
 της Διεθνούς Κομμουνιστικής Ένωσης
 (ΔΚΕ-4ο διεθνιστική) και οι απόψεις τους!

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Και ένα μικρό παραμυθάκι...

Μια γιαγιά μπήκε ξυπόλητη στο λεωφορείο και βρήκε βοήθεια εκει που κανείς δεν περίμενε.

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα…Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι.

Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη… θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή.

Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό.

Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.

Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δε μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό.

Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.

Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε.

Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».

Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι.

«Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται».

Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της.

«Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους».
«Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. «Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος.

«Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δε θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοια τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Άπιστοι, αδίστακτοι, ανώμαλοι, ανιστόρητοι και βάρβαροι πάντα υπήρχαν στον κόσμο αλλά τόσο ηλίθιοι μόνον στη σύγχρονη Γερμανία τολμούν να εμφανιστούν.

Σήμερα αυτήν τη Γερμανία την κυβερνά η γενιά της "λοβοτομής", η οποία παίζει με τα πάντα, γιατί απλούστατα αγνοεί τα πάντα. Όταν μαθαίνεις να ζεις χωρίς "ρίζες", επειδή αυτό σου επέβαλαν οι Εβραίοι δυνάστες σου, ευνόητο είναι ότι αντιλαμβάνεσαι τα πάντα με τον ίδιο τρόπο ...Αντιλαμβάνεσαι τα πάντα χωρίς "ρίζες". Όταν τα πάντα για σένα ξεκινάνε κάπου το 1945, ευνόητο είναι ότι πρέπει να τα "χτίσεις" από την αρχή. Πρέπει να αρχίσεις να χτίζεις τον "κόσμο" σου και αυτό δεν είναι μόνον επικίνδυνο, αλλά πολλές φορές και γελοίο. Όταν απαρνείσαι τις "ρίζες" της θρησκείας, του πολιτισμού και της ιστορίας σου, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν τα λάθη. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλά να σκέφτεσαι σαν ηλίθιος, αλλά να φέρεσαι και ως τέτοιος.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Γερμανία. Την ηγεσία της την έχουν αναλάβει τα "γεννήματα" της μεταπολεμικής εβραϊκής "χαβούζας" ...Τα "γεννήματα" του "σωλήνα" τού πολιτικώς "ορθού" ...Τα "ορφανά" του ναζισμού, που τα πήραν οι Εβραίοι και από τις πολλές "μετάνοιες" και "συγνώμες" τα έκαναν και ηλίθια. Αυτοί οι άθεοι, ανιστόρητοι και ανεκδιήγητοι άνθρωποι προσπαθούν να "χτίσουν" τα πάντα από την αρχή, γιατί στον τεχνητό κόσμο που ζούνε τα πάντα είναι ένα ισοπεδωμένο "οικόπεδο". Προκειμένου να μην απειλήσουν τα αφεντικά τους και ταυτόχρονα να "υψώσουν" τους εαυτούς τους, "χτίζουν" το απόλυτο "κενό". Προσπαθούν να καλύψουν το "κενό" αιώνων και να "χτίσουν" από την αρχή τη θρησκεία, τον πολιτισμό και την ανθρώπινη φύση. Τέτοιοι τυχάρπαστοι λοβοτομημένοι "χτίστες" είναι αυτοί, οι οποίοι σήμερα κυβερνούν τη Γερμανία.

...Παρεμβαίνουν αυθαίρετα όπου μπορούν και με όποιον τρόπο θεωρούν ότι εξασφαλίζουν προσωπική προβολή και πολιτικό κέρδος ...Παρεμβαίνουν σε όλα τα θέματα χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Θεωρώντας λοιπόν ότι και ο Θεός - μαζί με τη Γερμανία - "φύτρωσε" το 1945 σαν "μανιτάρι", αποφάσισαν να του προσδιορίσουν μόνοι τους το "φύλο" Του. Εφόσον μετά το 1945 δεν έχει δηλώσει ο Υιός τη σχέση Του με τον Πατέρα Του, άνθρωποι σαν την Κριστίνα Σρέντερ θεώρησαν ότι μπορούν να τον "μανιταροποιήσουν" και να Του αφαιρέσουν το "φύλο" Του.

Με τη "σιγουριά" ενός ασθενούς, ο οποίος έχει γενική απώλεια μνήμης μετά από ένα τρομερό ατύχημα, "αποφασίζουν" για τα πάντα σε λευκό "χαρτί". Θεωρούν ότι αρκεί μια απόφαση της γερμανικής Βουλής, για να υπάρξει αλλαγή σε ένα τέτοιο μεγάλο θρησκευτικό θέμα. Δισεκατομμύρια άνθρωποι διαχωρίστηκαν σε αντιμαχόμενα δόγματα, εξαιτίας της διαφωνίας τους στο θέμα της "εκπόρευσης" του Αγίου Πνεύματος και κάποιοι αφελείς Γερμανοί θέλησαν με μια ψηφοφορία στη Βουλή να αλλάξουν το "φύλο" του Θεού ...Άπιστοι υπήρχαν πάντα στον κόσμο, αλλά τόσο ηλίθιοι άπιστοι μόνον στη σύγχρονη Γερμανία τολμούν να εμφανιστούν.

Το Αναψυκτήριο της Εβδομάδας (12-11-2014)

Εδώ μπορείτε να σχολιάζετε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στον συνομιλητή σας.

Έπαθαν… ταραχή οι Νεοέλληνες με τους «κανόνες εμπλοκής»!

Μερικές φορές, η τύχη τα φέρνει με τέτοιον τρόπο, ώστε να καθίσταται αυταπόδεικτος ο ισχυρισμός ότι όταν μιλάμε για την Ελλάδα, δυστυχώς δεν μιλάμε για μια «φυσιολογική» χώρα στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον. Το παράδειγμα των τελευταίων ωρών με τους περίφημους «κανόνες εμπλοκής» που αποδέσμευσε το γραφείο του Τούρκου πρωθυπουργού στην φοβερή και τρομερή τουρκική αρμάδα με τα… ναρκοθηρευτικά, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο αρχηγός του Ναυτικού τους, ο ναύαρχος Μποστάνογλου, σε συνδυασμό με το «σοκ» που επιδεικνύουν τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, αποκαλύπτει του λόγου το αληθές. Για να «σκαλίσουμε» όμως λίγο και τη μνήμη μας και να βοηθηθούμε μπας και κατανοήσουμε πόσο «χαβαλέδες» είμαστε, με το συγκεκριμένο θέμα είχαμε ασχοληθεί όταν συζητούσαμε για την κρίση των Ιμίων, όταν ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Λυμπέρης, είχε ζητήσει αποδέσμευση των «κανόνων εμπλοκής» («rules of engagement» στη διεθνή ορολογία) και οι ευφυείς πολιτικοί μας, αναρωτιόντουσαν τι στο διάβολο είναι αυτό! Το θυμόμαστε; Αυτοί οι άνθρωποι, εκλεγμένοι, είχαν κληθεί υποτίθεται να διαχειριστούν διεθνή κρίση, χωρίς να γνωρίζουν τα στοιχειώδη. Τα ονόματα τα ξέρουμε όλοι, δεν υπάρχει λόγος να τα συζητάμε ξανά. Δυο δεκαετίες μετά, η χώρα εμφανίζεται να συζητά τα ίδια ακριβώς πράγματα και πάλι σχεδόν όλοι δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται. Με αποτέλεσμα, οι πονηροί ανατολίτες να εξαπολύουν χονδροειδείς ψυχολογικές επιχειρήσεις σε βάρος μας κι εμείς να «τσιμπάμε» σταθερά, ίσως και για να μη χαλάσουμε την… παράδοση. Πως αλλιώς να το εξηγήσεις; Τι έγινε δηλαδή, ποιο είναι το παράξενο που τόσο μας μπέρδεψε; Ας το δούμε ψύχραιμα.

Δύναμη του ΝΑΤΟ ασκείθται στις αντιναρκικές επιχειρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Στη δύναμη αυτή συμμετέχει η Τουρκία με πλοία του Ναυτικού. Λογικό. Μέλος του ΝΑΤΟ είναι. Φρόντισαν βέβαια να περάσουν επικοινωνιακά τη δραστηριότητά τους ως «φιλοδυτική», για να αποκαλέσουν εμμέσως την αντίστοιχη ναυτική δραστηριότητα Ρώσων, Ισραηλινών και Κυπρίων Ελλήνων, ως… ακριβώς το αντίθετο (βλ. http://www.defence-point.gr/news/?p=115847). Στην περιοχή έχει προκληθεί πρόβλημα ασφαλείας, το οποίο βέβαια προκάλεσαν οι ίδιοι οι διεθνείς ταραξίες Τούρκοι, με τη γνωστή τους συμπεριφορά. Από τη στιγμή που στην περιοχή υπάρχει υπερσυγκέντρωση πολεμικών πλοίων και το πρόβλημα υφίσταται, ετέθη θέμα «τι κάνουμε ρε παιδιά αν τύχει και αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα;». Θεωρητικό είναι – τονίζουμε – το ενδεχόμενο. Και για να παραστήσουν ότι είναι δημοκρατικό κράτος, οι στρατηγοί ζήτησαν «κανόνες εμπλοκής» από την πολιτική ηγεσία. Δηλαδή τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου (ο δεύτερος μπήκε… για ομορφιά). Δηλαδή, «τι κάνουμε» αν προκύψει πρόβλημα και υπό ποίες προϋποθέσεις χρησιμοποιούμε στρατιωτική βία. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, κανόνες εμπλοκής σε μια ναυτική δύναμη που κινείται σε κάποια απόσταση από τα χωρικά της ύδατα, πάντα υπάρχουν. Έστω και τυπικά. Να προσθέσουμε και λίγη δόση σκόπιμα καλλιεργούμενης παράνοιας στην Τουρκία για το θέμα των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο (ακόμα και συνήθως ψύχραιμες φωνές και γραφίδες στη χώρα, συναγωνίζονται και μεταξύ τους και με άλλους «σεσημασμένους», στη μπουρδολογία τις τελευταίες μέρες) και το σκηνικό είναι έτοιμο. Έστησαν κατά πάσα πιθανότητα την ερώτηση με κάποιον δημοσιογράφο και για μια άσκηση όπου στην Ελλάδα θα εξέδιδε απλώς ένα Δελτίο Τύπου το ελληνικό ΓΕΝ, στην Τουρκία ήταν παρών ο αρχηγός του Κλάδου για να απαντήσει! Και το θέμα δημιουργήθηκε από το πουθενά!

" Γιατί σε αέτωμα Θεών ... κοράκια κατοικούνε "

Έφτασε εκείνος ο καιρός ο νους να συλλογάται
γιατί σε τόπο Ιερό συμβαίνει αυτό το δράμα ;
Κι αυτοί οι κάποιοι που "βλέπανε " το τι δρομολογούνε 
σαν κωμωδίας ηθοποιούς να ρίχνουνε το κράμα .

Όχι δεν είν' το τυχερό , και μήτε είναι της μοίρας 
μα σε παιχνίδι ανίερο μας έχουν οδηγήσει ,
φίλοι που ήσανε εχθροί και τώρα διοικούνε 
με ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ αυλικούς σε μοιραίο αλισβερίσι .

Μα ... σαν δεν είναι πια αέτωμα πλέον αυτήν η χώρα ,
μον' κατοικία κορακιών που σάρκες μας ξεσκίζουν ...
και εκεί που λέγαν αετοί εδώ πως διαβιούνε 
κοράκια και αλλόφρονες ωσάν θα κατοικούνε ;

Μα σαν οι αετοί πετούν ψηλά ... βλέπουν και περιμένουν
ωσάν των καιρών το ταίριασμα και πάλι να προσμένουν ,
να ορμήσουνε στα ερπετά που νεοσσούς πια κατατρώγουν ,
γιατί στων αετών φωλιά κοράκια δεν ζευγαρώνουν .


ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΕ ΟΙ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΛΛΑΔΑ 

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν 

Το στάδιο του τοτεμισμού

1. Το φαινόμενο "μουζουράκι"

Ο εικονιζόμενος κύριος με το μοιραίο ύφος θα μπορούσε ίσως να είναι το αρσενικό αντίστοιχο της κ. Αλαμουνίν Κλούνεϋ, αν δεν ήταν ένας τόσο δημοφιλής "ράπερ" [εκ του ελληνικού ραπίζω]

Ονομάζεται Πάνος Μουζουράκις και όταν δεν ραπίζει, κυνηγάει φασίστες...

Σε βίντεο που κυκλοφορεί στο γνωστό μας γιου τιουμπ (δείτε το)...

ο εν λόγω κύριος "γαμάει" αλληλοδιαδόχως, την ελληνική σημαία, την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, την εθνική μνήμη και ό,τι τέλος πάντων εκφράζει τη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων.

Σε μια έξαρση μάλιστα πηγαίου αντιφασιστικού χιούμορ, ο κύριος Μουζουράκι, χαριεντίζεται με έτερο αντιφασίστα, ο οποίος διαφωνεί με το κάψιμο της ελληνικής σημαίας.
- Και γιατί ρε, να την καίμε? Να της βάνουμε έναν μηχανισμό αυτοανάφλεξης, να ξεμπερδεύουμε;

[Η είδηση είναι ότι εδώ, κάποιοι γελάνε...]

Σημειώνω ότι το εν λόγω βίντεο υπογράφεται από τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη και είναι παραγωγή του protagon!

Η Ελληνικότητα, ως συλλογικός προσδιορισμός φαίνεται ότι, στον τοτεμικό και μονοδιάστατο κόσμο του κ. Μουζουράκι, ταυτίζεται με τις ομιχλώδεις δυνάμεις του Κακού, ενώ κάθε τι που την αντιμάχεται, τοποθετείται στις εξίσου απροσδιόριστες δυνάμεις του Καλού .

Όροι όπως "φασισμός", "κομμουνισμός", "εθνικισμός", "φιλελευθερισμός" κ.ο.κ. προσλαμβάνονται απογυμνωμένοι από τις ιστορικές ή κοινωνιολογικές τους σημασίες και λειτουργούν περίπου όπως τα λάβαρα των ποδοσφαιρικών ομάδων.

Από δω οι μαύροι, από κει οι κόκκινοι κι όποιον πάρει ο χάρος... 

Νέα ριζοσπαστική θεωρία. Τα παράλληλα σύμπαντα υπάρχουν και αλληλεπιδρούν

Τι υποστηρίζει νέα θεωρία επιστημόνων κβαντομηχανικής για τα παράλληλα σύμπαντα και την αλληλεπίδραση τους. Ποια φαινόμενα μπορούν να εξηγηθούν αν επιβεβαιωθεί

Χρήστος Δεμέτης

Για τον μέσο άνθρωπο, η κβαντομηχανική είναι η πιο "μπερδεμένη" και δυσνόητη επιστήμη. Μια νέα ριζοσπαστική θεωρία του εν λόγω κλάδου της φυσικής, έρχεται τώρα να υποστηρίξει ότι τα παράλληλα σύμπαντα υπάρχουν και πως αλληλεπιδρούν και μεταξύ τους. Και υπογραμμίζει πως κάτι τέτοιο θα μπορεί σύντομα να τεκμηριωθεί με επιστημονικά τεστ.

Ο καθηγητής φυσικής Howard Wiseman του Πανεπιστημίου Griffith στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, μαζί με τους συνεργάτες του, Δρ. Michael Hall του ιδίου ακαδημαϊκού ιδρύματος και τον καθηγητή μαθηματικών Δρ. Dirk-Andre Deckert του Πανεπιστημίου Davis της Καλιφόρνια, εξέδωσαν την έρευνα τους με τίτλο "many interacting worlds" (MIW)" (πολλοί κόσμοι που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους) για το επιστημονικό περιοδικό Physical Review X.

Σύμφωνα με τους παραπάνω, τα σύμπαντα είναι πολλαπλά και βρίσκονται σε άμεση σχέση μεταξύ τους.

"Η ιδέα των παράλληλων "κόσμων" στην κβαντομηχανική είναι γνωστή από το 1957" λέει ο Wiseman σε μια γραπτή του δήλωση. Σύμφωνα με τη θεωρία του, κάθε σύμπαν υποδιαιρείται σε μια "δέσμη" νέων συμπάντων.

Στη γνωστή λοιπόν "ερμηνεία των πολλαπλών κόσμων", κάθε σύμπαν γίνεται η "μήτρα" για νέα σύμπαντα, κάθε φορά που πραγματοποιείται μια καινούρια μέτρηση. Έτσι, σε αυτό το πουλυσύμπαν υλοποιούνται όλα τα πιθανά σενάρια – σε κάποιους από αυτούς τους κόσμους, για παράδειγμα, η Αυστραλία αποικίστηκε από τους Πορτογάλους.

Σύμφωνα με τον Wiseman ζούμε σε έναν μόνο από τους άπειρους κόσμους που υπάρχουν, κάποιοι από τους οποίους είναι "πανομοιότυποι με τον δικό μας". "Οι περισσότεροι είναι εντελώς διαφορετικοί".

Δεύτερο εύρημα είναι ότι όλοι οι κόσμοι είναι "εξίσου πραγματικοί" που υπάρχουν συνεχώς μέσα στον χρόνο αλλά ο καθένας με τις δικές του ιδιαιτερότητες.