Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019
37 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να διευκρινήσω ότι όταν σε στον χώρο των σχολίων, αυτά ξεπερνούν τα 200, χρειάζεται να πατήσουμε το "Φόρτωση περισσότερων..." για να ανοίξουν και τα υπόλοιπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό κάποιοι δεν μπορούσαν να δουν τη συνέχεια των διαλόγων, στην ανάρτηση "η σύζευξη των αντιθέτων".
ΛΥΚΙΟΣ.
Δεν μπορώ άμα δεν γράφει κάποιος. Να μπαίνουμε και να μην βρίσκουμε ένα σχόλιο, κάτι. Γι' αυτό παρασύρομαι και αφήνω σχόλια. Από όσα διάβασα σήμερα αυτό βρήκα πιο ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι άθεη. Ούτε κατά διάνοια. Η πίστη μου είναι ζωντανή και βρίσκει ανταπόκριση στους ανώτερους κόσμους. Και ακριβώς γι' αυτό μπορώ να κινούμαι σε ακριτικές περιοχές.
Δ. Λιαντίνης: Η απόκριση του Φάουστ στην ξακουστή ερώτηση της Μαργαρίτας
Πιστεύεις στον θεό;
Glaubst du an Gott?
Αυτή είναι η ξακουστή Ερώτηση της Μαργαρίτας.
Το βάρος και την αξία της, που την έκαμαν οδηγητική για τη μέθοδο έρευνας του προβλήματος του θεού από τη σκοπιά της επιστήμης, η ερώτηση τα οφείλει στην απόκριση κυρίως που έδωσε ο Φάουστ.
Με άλλα λόγια είναι, όχι η ερώτηση της Μαργαρίτας αλλά η απόκριση του Φάουστ που γεννά το βαθύπλουτο του προβλήματος.
Παρόμοια, όπως είναι, όχι ο έρωτας του Δία για τη Λήδα στον Ευρώτα που γέννησε την αθάνατη Ιλιάδα, αλλά η Ελένη. Η απάντηση, δηλαδή, που έδωκε η Λήδα στον έρωτα του Δία.
Ποιος τολμάει να ειπεί πιστεύω στον θεό;
Ποιος τολμάει να ειπεί δεν πιστεύω στον θεό;
Έτσι αποκρίθηκε ο Φάουστ στην ερώτηση της Μαργαρίτας.
Η θέση αυτή ανθρώπινα συνιστά τη μόνη δυνατή απόκριση που μπορεί να δοθεί στο ερώτημα. Είναι η απόκριση, σύμφωνα με τη Λογική επιστήμη, που καταργώντας την αρχή της αντίφασης δέχεται το τρίτο, καθώς αλληλοαναιρεί το πρώτο και το δεύτερο. Όπως έδειξε και στη Φυσική εντελώς πρόσφατα η αρχή της Απροσδιοριστίας. Στο tertium non datur ο Φάουστ θα απαντήσει: tertium datur, τρίτον χωρεί. Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα, που είπε ο Ελύτης.
Εάν είμαι άνθρωπος, κατά την έννοια ότι έχω συνείδηση των ορίων μου και επίγνωση του πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα του όντος, δεν είναι δυνατό να δώσω άλλη απόκριση στην ερώτηση της Μαργαρίτας.
Όταν στην ερώτηση αποκριθώ, ναι! πιστεύω στον θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα, κάτι που δεν το ξέρω, σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω από τα όρια της με την παρατήρηση: διότι λες ανοησίες.
Όταν στην ερώτηση αποκριθώ, όχι! δεν πιστεύω στον θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα, κάτι που δεν το ξέρω, σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω από τα όρια της με την παρατήρηση: διότι λες ανοησίες.
Τι απομένει να αποκριθώ; Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο, που γεννά την ανεξάντλητη γονιμότητα του προβλήματος.
Το πνεύμα και το νεύμα του Γκαίτε είναι το εξής. Ό,τι σου μένει και ό,τι σου δίνεται είναι εκείνο το σημείο, το άπειρα ελάχιστο ανάμεσα στο όχι και το ναι, να το ευρύνεις, να το πλατύνεις, να το βαθύνεις, να το εκτείνεις. Να το μεταχειριστείς μ' έναν τέτοιον τρόπο απόπειρας, και δοκιμασίας, και βασανισμού, και αγωνίας, ώστε από το απειροελάχιστο σημείο να δημιουργήσεις διάσταση, και έκταση, και διάρκεια, χώρο και χρόνο.
Να πλάσεις, δηλαδή, από το ανάμεσα στο ναι και στο όχι ζωή, αλήθεια, και ύπαρξη.
Είναι χρεία το σημείο το ελάχιστο της αδυνατότητας και της ουτοπίας ανάμεσα στο ναι και στο όχι να το κοιτάξουμε έτσι, ώστε να απορροφήσει σε όλη τη ζωή τη ζωή μας. Τη βιοτική μας μέριμνα, δηλαδή, την πνευματική ορμή, την υπαρκτική ετοιμότητα, την ηθική πράξη.
Σ' ένα επίπεδο σημάνσεων μυθικών, το πνεύμα και το νεύμα του Γκαίτε θα το μεταγλώττιζα ως εξής:
Είσαι μέσα στις Συμπληγάδες πέτρες της αναζήτησης σου, που ανοιγοκλείνουν ακατάπαυστα. Κάμε να μη σε συντρίψουν. Μαζί με τους Αργοναύτες.
Ανεβάζεις το βράχο της απορίας σου από τη βάση του όρους στην κορυφή, και γκρεμίζεται ακατάπαυστα. Κάμε να μην παραιτηθείς. Μαζί με τον Σίσυφο.
Δεμένος πιστάγκωνα σκύβεις στη λίμνη να πιείς, και κάτωθέ σου το νερό υποχωρεί ακατάπαυστα. Κάμε να μην πεθάνεις από τη δίψα σου. Μαζί με τον Τάνταλο.
Και σ' ένα πλαίσιο καταλογισμού ευθυνών αναφορικά με την ατομική μας προαίρεση, στην ερώτηση της Μαργαρίτας η απόκριση του Φάουστ θα είχε να μας ειπεί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος πιστεύει στον θεό, έχει μέσα του έναν νεκρό θεό.
Όποιος δεν πιστεύει στον θεό, έχει μέσα του έναν νεκρό άνθρωπο.
Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στον θεό, έχει μέσα του ζωντανό τον νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου.
Το κρίνω απλό και αυτονόητο, πως εκείνος ο θεός, στην αναζήτηση του οποίου μας προάγει η Ερώτηση της Μαργαρίτας, δεν έχει καμία σχέση με τους θεούς φαντάσματα, που κατά καιρούς έπλασαν οι ποικίλες ιστορικές θρησκείες. Οι πολυώνυμοι, δηλαδή, όπως ο Δίας στους έλληνες και ο διάβολος στους ινδούς, εκείνοι Μωυσής, και Μωάμεθ, και Βούδας και Κομφούκιος, και Μαρδούκ και Κυβέλη και Μίθρας, και Βάαλ και Αστάρτη και Λούθηρος. Οι βραχμάνες, οι ραββίνοι, οι μουφτήδες, οι μουλάδες, ο πατριάρχης κι ο πάπας. Ο Πετράκης κι ο Παυλάρας, μ' έναν λόγο. Εκείνοι οι γυρολόγοι με τη λατέρνα.
Το άρωμα του ζητούμενου θεού, που αναδίνεται από το λουλούδι της Μαργαρίτας, απευθύνεται στον δίκαιο άνθρωπο. Στον φρόνιμο, δηλαδή, τον λογικό και τον πάσχοντα.
Εάν η υπαρκτική μας εφόπλιση, η λογική δηλαδή το βίωμα η φαντασία η διαίσθηση το συναίσθημα και τα πάθη μας, δεν υπερβαίνει τη χωρητικότητα των φυσικών μας ορίων· εάν γνωρίζει και καταφέρνει να μας συγκρατεί στα μέτρα της φυσικής μας κατασκευής· εάν δε διαχέεται στο χάος της υπερβολής, σ' εκείνη την τύφλα που οι έλληνες τραγικοί την είπανε Ύβρι, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά να παραδεχτεί την απόκριση που έδωκε ο Φάουστ στη Μαργαρίτα:
Ζήτα το άγνωστο. Χτύπα να σου ανοίξει να περάσεις ο τοίχος που δεν έχει πόρτα. Κάμε να μεταλλάξεις την απορία σου σε δημιουργία, και το ανθρωπινό σου σε λύτρωση.
Γιατί ο θεός για τα μέτρα του ανθρώπου είναι και δεν είναι να υπάρχει, που λέει ο Φάουστ. Έχει και δεν έχει όνομα, που είπε ο Ηράκλειτος. Βρίσκεται άγνωστος, και τέτοιος θα παραμένει, όπως μας παρακινεί η επιγραφή στη βάση του βωμού στην Αγορά της αρχαίας Αθήνας: τῷ Ἀγνώστῳ.
Για τον δίκαιο άνθρωπο ο θεός, το υπέρτατο ον, θα μένει ανάμεσα στο ναι και στο όχι. Θα δηλώνει το σημείο της αιώνιας αναζήτησης, και της αιώνιας απορίας. Θα είναι το ον, τό ἀεὶ ζητούμενον καί ἀεὶ ἀπορούμενον, που γράφει ο Αριστοτέλης στα Μετά τά Φυσικά του.
Αυτόν τον δίκαιο, που στέκεται στο χαλεπό μεταίχμιο του ναι και του όχι, οι άλλοι άνθρωποι του καιρού του και του τόπου του, άνθρωποι μικρόνοες και μίζεροι, χαμοζωήδες και θελωζήσηδες στη γλώσσα του Λασκαράτου, θα τον δικάζουνε για άθεο. Όπως δικάσανε τον δίκαιο Σωκράτη, και τον δίκαιο Αριστοτέλη, και τον δίκαιο Τζορντάνο Μπρούνο.
Δύο γενεές μετά τον Γκαίτε, που χάραξε στην πέτρα του μόνιμου την Ερώτηση της Μαργαρίτας, ένας άλλος ευρωπαίος ποιητής, ίδιο μπόι και ίδιο σθένος, θα επαναλάβει στερεότυπα την ερώτηση, τραβώντας τον ιδικό του κακοτράχαλο δρόμο.
Ο Ντοστογιέβσκι στην ερώτηση της Μαργαρίτας θα δώσει την ίδια απόκριση που έδωσε και ο Γκαίτε:
Εάν ο Σταυρόγκιν πιστεύει, δεν πιστεύει ότι πιστεύει·
εάν ο Σταυρόγκιν δεν πιστεύει, δεν πιστεύει ότι δεν πιστεύει.
Ο Σταυρόγκιν, λοιπόν, ο πρίγκιπας Νικολάι Σταυρόγκιν. Ο Σταυρόγκιν με το καθαρό ήθος. Ο Σταυρόγκιν, που νέος τριάντα χρονώ αρπάζει με το χέρι το ηλεκτροφόρο καλώδιο της αυτοκτονίας του, πιστεύει, ή δεν πιστεύει;
Μιλάμε για τον Σταυρόγκιν, την ώρα που κοιτάει στα μάτια έναν άλλον δαίμονα. Τον αριστογείτονα Κυρίλωφ, τον μηχανικό.
Αλλά δεν ενεούργησαν ούτε ο Γκαίτε, ούτε ο Ντοστογιέβσκι. Και οι δύο στο ερώτημα των ερωτημάτων διάβηκαν πύλες ανοιχτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίκοσι αιώνες παλαιότερα και τους δύο τους είχε προφτάξει ένας μεγάλος έλληνας. Την Ερώτηση της Μαργαρίτας την απάγγειλε πρώτος σε ιαμβικά μέτρα ο Ευριπίδης ο αθηναίος στην τραγωδία του Ελένη:
Τί είναι θεός, και τί μη θεός, και τί ανάμεσα τους;
Ποιος άνθρωπος τό 'ψαξε, και βρήκε μακρυνότερο τέλος;
Ο θεός του Ευριπίδη είναι το «πιστεύω» του Φάουστ και του Σταυρόγκιν. Ο μη θεός του Ευριπίδη είναι το «δεν πιστεύω» του Φάουστ και του Σταυρόγκιν. Και το ανάμεσα στο θεός και μη θεός του Ευριπίδη είναι το ανάμεσα στο ναι και στο όχι του Φάουστ και του Σταυρόγκιν. Είναι ο άνθρωπος της γης που, καθώς βρίσκεται ανάμεσα σε ζωή και σε θάνατο, αγωνίζεται να κατανοήσει το νόημα της ύπαρξής του μέσα στο σύμπαν.
Δ. Λιαντίνης, Γκέμμα - Η Ερώτηση της Μαργαρίτας
Δ.
Το "κενο" ειναι εν πολλοις επιτηδευμενο. Η ιδια η Φυση απεχθανεται το κενο και κινειται προς συμπληρωση του και κατα συνεπεια και ο ανθρωπος. Πολλες φορες το μονο που χρειαζεται να δημιουργησουμε στη ζωη μας, ειναι ενα κενό, μεσα απο το οποιο θα αναδυθει και εκδηλωθει αυτο που πραγματικα επιζητουμε. Οταν καλυπτουμε μια αναγκη μας με ημιμετρα, τοτε δεν αφηνουμε τον αναγκαιο χωρο ωστε να υπαρξει το πληρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικα και εχει δικαιο ο Λιαντινης. Οταν λεμε πιστευουμε στον Θεο, την ιδια στιγμη δημιουργουμε την πεποιθηση που μας εμποδιζει να γνωρισουμε την Ουσια του. Πιστευουμε πως υπαρχει "καπου εκει εξω". Βαζουμε ταμπελα και μετα τον Θεο στο αρχειο, στο συρταρι. Οταν λεμε "πιστευω", εννοουμε στην ουσια "εχω την πιστη, την πεποιθηση,ειμαι πεπεισμενος" πως υπαρχει. Δεν το ΞΕΡΩ ομως, δεν το γνωριζω ο ιδιος, διοτι αραξα στην πεποιθηση μου και ποτέ δεν εμβαθυνα να τον ανακαλυψω πραγγματικα. Αν το ειχα κανει, ο τροπος ζωης μου θα ηταν διαφορετικος και επηρεασμενος, και θα ειχα καταστει και εγω πια ενας μικρος θεος καθ' ομοιωσιν.
Οταν λεμε "δεν πιστευω", τοτε δυσκολα θα ασχοληθω με την αναζητηση του και να μπω στην διαδικασια να γνωρισω "τι υπαρχει" αφου το θεωρω χαμενο κοπο.
Αν το παμε μεσω των δυο αρχων που συζητουμε εκτενως, η μια ειναι πολυ ευπιστη και η αλλη δυσπιστη. Ποια ειναι η χρυση τομη; Ποιος ο ιδανικος δρομος; Πώς επιτυγχανεται η συζευξη των δυο αρχων στην πραξη, μεσα απο τη νοοτροπια και συμπεριφορα μας; Μονη επιλογη ο δρομος της Μεσοτητας. Για να πορευθουμε ομως στον δρομο αυτο, πρεπει να γνωριζουμε τα δυο ακρα, δεν γινεται αλλιως. Διαφορετικα δεν μπορουμε να το "δουμε". Αρα η αληθεια ειναι "και τα δυο, αλλα και κανενα". Ο σοφος που θα το καταφερει αυτο, ειναι πολυ κοντα. "Και το ανάμεσα στο θεός και μη θεός του Ευριπίδη είναι το ανάμεσα στο ναι και στο όχι του Φάουστ και του Σταυρόγκιν."
Πριν δωσουμε ομως απαντηση σε ενα τετοιο μεγαλο ερωτημα, καλο ειναι να δουμε την Τριτη δυναμη που χρειαζεται να αναπτυξουμε σε πιο μικρα ζητηματα, ωστε να δουμε το προτυπο λειτουργιας, το "πώς δουλευει" το πραγμα. Προσφατα εβλεπα τον Jordan Peterson στο youtube και παρατηρησα πως αναφερεται και εκεινος στις δυο αρχες. Αναφερεται στις δυο αρχες οπως τις αναγνωριζει βιωματικα βασει εμπειριας ο ανθρωπος και τις αναγει σε Ταξη και Χαος βαζοντας αναμεσα τους αυτο που ως ανθρωποι γνωριζουμε ως Συνειδηση (consciousness). Ενα αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς θυμηθουμε τον Γκουρτζιεφ που ειχε μεταθεσει το δυσκολο ερωτημα του σωστου-λαθους οσον αφορα την συμπεριφορα μας, στο συνειδητο-μηχανικο. Ας προσθεσουμε στα δεδομενα μας, το στοιχειο πως "Συνειδητη ειναι μια πραξη οταν γνωριζουμε καλως γιατι την κανουμε και δεν συντελειται μηχανικα ή θυμικα."
Επομενως οταν κανουμε κατι πρεπει να ξερουμε γιατι το κανουμε. Πλεον εχουμε και το επιπροσθετο στοιχειο των δυο ακρων, γνωριζουμε πως πρεπει να βρισκεται αναμεταξυ δυο συμπεριφορων, αυτες που οριζεται απο τις δυο αρχες. Ας θυμηθουμε πως η θηλυκη αρχη ειναι παθητικη, πολυ δεκτικη, συναινετικη και συμπεριληπτικη, λεει Ναι. Η αρσενικη αρχη ειναι ενεργητικη, λεει Οχι, διαφωνει ευκολα, εξεγειρεται, επαναστατει και απορριπτει.
Επομενως θα πρεπει να βρουμε τον τροπο οι αποφασεις μας να μην ακουμπανε σε κανενα απο τα δυο ακρα. Πονηρο αλλα βατό.
Παραδειγμα. Προσφατα αγαπητε Λυκιε πηρες μια αποφαση να σταματησεις να επιτρεπεις στην ανωνυμη την συμμετοχη. (ban) Η κριση της ορθοτητας καθε αποφασης, εξαρταται απο την αιτιολογηση της, το περιφημο "γιατι". Για να μην το απλωνουμε, το αιτιολογικο ειναι σωστο καθως δεν μπορεσε να ελεγξει την επιθετικοτητα της και αυτη εμποδιζε την συνυπαρξη του συνολου. Ειναι σαν να μπαινει σε ενα παρκο με σκυλια, ενα ντοπερμαν που δεν εχει εκπαιδευτει. Ε, δεν θα το αφησουμε εκει μεσα να αλωνιζει και να επιτιθεται στα υπολοιπα επειδη το "κοιτανε στραβα" ητοι για ψυλλου πηδημα λογω ελλειψης διακρισης. Πώς ομως θα μπορουσαμε να δουμε αυτην την αποφαση να διαμορφωνεται στο πλαισιο της Τριτης δυναμης καπου αναμεταξυ των αλλων δυο δυναμεων/αρχων; Ουτε αποδοχη μεν αλλα ουτε και απορριψη. Πηγαινοντας και βλεποντας, κρινοντας κατα σχολιο πάντα στο παρον. Κουραστικο γιατι απαιτει απο εμας να βρισκομαστε σε εγρηγορση για πιθανη υποκρισια ή προδοσια.
Προφανως μιλαμε για την ιδανικη συμπεριφορα και οχι για την ρεαλιστικη, καθως πολλες φορες καποιες συμπεριφορες μας φθειρουν και δεν μπορουμε να τις αντεξουμε για καιρο. Αντι να συνδραμουμε τον αλλον, βγαινουμε ζημιωμενοι. Οταν ενας ανθρωπος βρισκεται σε αρνηση και πανικο, πολλες φορες δεν προσφερουμε κατι με το να προσπαθουμε να βοηθησουμε και αρα καλυτερα να απεχουμε.
Οσον αφορα το Θεο, ο δρομος πρεπει να ειναι αναλογος.
Ελ Στοχαστης
Στα πλαίσια της εκκρεμότητας για τις αδελφότητες. Οι μοντέρνοι όροι με τους οποίους οι δύο αδελφότητες προσέγγισαν και έγιναν γνωστές στο ευρύ κοινό είναι α) new age (νέα εποχή) εδώ και αρκετές δεκαετίες, με εμφάνιση στην λογοτεχνία των μπεστ σέλερς, Τομ Ρόμπινς (εισάγει την θηλυκή θεότητα Αστάρτη, άρα σεληνολατρεία), Ρίτσαρντ Μπαχ κλπ, αλλά και με τους εργάτες της "αγάπης" και του (εωσφορικού) φωτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι β) νέα τάξη πραγμάτων (new order),του φόβου και του σκότους.
Δ.
Τρεις καταστάσεις υπάρχουν. Συνείδηση (από έξω προς τα μέσα), συνειδητότητα( από μέσα προς τα έξω), μηχανικότητα(διαχωρισμός προσοχής- μη ταύτιση με σώμα/ψυχή). Η συνείδηση είναι αρσενική ενέργεια, λόγω της τάσης για ανακάλυψη, η συνειδητότητα θηλυκή, λόγω της ασφάλειας της κατοχής ενός περιεχομένου, η μηχανικότητα ουδέτερη λόγω της μη ταύτισης. Η συνείδηση προϋποθέτει να είσαι ξύπνιος έξω, η συνειδητότητα να αισθάνεσαι το σώμα σου, η μηχανικότητα ονειροπόληση έξω από το φυσικό σώμα. Αυτά στην νορμαλ διαχωρισμένη κατάσταση του μέσου διανοητικού ανθρώπου, πριν ανακαλύψει την έννοια του κενού στην οποία σώμα και ψυχή συγχωνεύονται σε ένα. Κάτι που ξέρουν πολύ καλά οι μάζες( τουλάχιστον οι επιτυχημένοι από αυτούς), άλλο που ποτέ δεν έμαθαν να σκέφτονται περισσότερο από το συμφέρον τους(οι επιτυχημένοι μαζικοί). Ο διανοητικός άνθρωπος είναι περισσότερο αυτόματος λόγω περισσότερων και δυνατότερων-πολυπλοκότερων συνάψεων. Συνεπώς ο διανοητικός, αν κι εφόσον θέλει την εξέλιξη του και την προαγωγή του στα επίπεδα της δημιουργίας, θα πρέπει να θυσιάσειο αυτό ππου λατρεύει περισσότερο, δλ΄δ τη σκέψη του, και να εναρμονιστεί με το κενό. Δύσκολο να σκοτώσεις την προσωπικότητα σου για το τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ο διανοητικός πιστεύει οτι πρόκειται για το "τίποτα", τότε όντως δεν πρόκειται να σκοτώσει κανένα στοιχείο προσκόλλησης στο μικρό του Εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο αγαπητέ Σταύρο, μίλησέ μας για αυτό το "κενό" που ανέφερες, με την συγχώνευση σώματος και ψυχής. Εξήγησε τι εννοείς.
ΛΥΚΙΟΣ.
Γεια σου Λύκιε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην προηγούμενη ανάρτηση υπάρχει ένα λάθος σε αυτό που έγραψα στην δεύτερη γραμμή, στην μηχανικότητα γίνεται διαχωρισμός προσοχής με μη ταύτιση(διάσπαση) σώματος και ψυχής. Δλδ το σώμα κάνει κάτι και η ψυχή ασχολείται με κάτι άλλο(διάσπαση μορφής περιεχομένου).
Τώρα. Φαντάσου Λύκιε έναν πύραυλο που είναι έτοιμος να εκτοξευθεί στο διάστημα. Είναι φορτωμένος με καύσιμα και προφανώς μόνο η κορυφή του προορίζεται να συνεχίσει το ταξίδι της μιας και το μεγαλύτερο μέρος από το σώμα του πύραυλου, χρησιμεύει μόνο για να νικηθεί ο νόμος της βαρύτητας, για να ξεκολλήσει ο πύραυλος από την γη, να περάσει την ατμόσφαιρα και να φτάσει στο κενό. Στο κενό δεν χρειάζεσαι καύσιμα για να ταξιδέψεις, ίσως ελάχιστα για την δυνατότητα αλλαγής κατεύθυνσης και προσανατολισμού.
Θέλω να πω ότι ο απώτερος σκοπός της σκέψης είναι το τέλος της.
Αγαπητέ Ελ.Στοχαστή, η μεσότητα στην διαχείριση της εν λόγω ανώνυμης δοκιμάστηκε αρκετές φορές. Της δόθηκε η ευκαιρία πολλές φορές να δοκιμαστεί μέσα στο πλαίσιο κανόνων της φιλοξενίας στον χώρο μας. Η τελευταία της "επέλαση" στον χώρο των σχολίων, άρχισε με ήπιο τρόπο και αρκετή διάθεση για διάλογο από μέρους της. Αν και δεν εξέλειπε η ειρωνεία και το σκωπτικό της ύφος, ο διάλογος είχε κάποιο περιεχόμενο. Στην πορεία βεβαίως απώλεσε τον αυτοέλεγχό της και άρχισε για μια ακόμη φορά τις ακρότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ακόμη ευκαιρία που της δόθηκε, εξάντλησε τα περιθώρια ανοχής.
" Ουτε αποδοχη μεν αλλα ουτε και απορριψη. Πηγαινοντας και βλεποντας, κρινοντας κατα σχολιο πάντα στο παρον. Κουραστικο γιατι απαιτει απο εμας να βρισκομαστε σε εγρηγορση για πιθανη υποκρισια ή προδοσια."
Πηγαίνοντας και βλέποντας λοιπόν, έδωσα μιαν ακόμη ευκαιρία να ανέβει στο βήμα του Κ.Δ. και να εκφραστεί εκ νέου, μήπως και κατάφερε εν τω μεταξύ να βελτιώσει κάτι στον τρόπο της.
Με την επιφύλαξη βεβαίως πιθανής υποτροπής της, ήμουν "από πάνω", ώστε κάθε της σχόλιο να μην υπερβεί τα εσκαμμένα και προκαλέσει οδυνηρές καραμπόλες με τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες.
Εδώ λοιπόν, τηρήθηκε το μέσον. Ούτε πλήρης αποδοχή, ούτε πλήρης απόρριψη.
Συνεπώς δοκιμάστηκε και αυτή η μεσότητα στην πράξη. Το ότι η ίδια δεν κατάφερε τελικά να ισορροπήσει την συμπεριφορά της και ως εκ τούτου απώλεσε το ελεύθερο βήμα της στον χώρο μας, είναι δική της απώλεια και όχι δική μου.
θεωρώ ότι εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια ευκαιριών και της δόθηκε πολλές φορές το βήμα και η ανοχή μας.
Δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες σε κάποιον που κινείται κατ΄επιλογήν στο περιθώριο της ανοχής, της αγάπης και της ενσυναίσθησης.
Η ...αρσενική μου αρχή, λέει "μέχρις εδώ"!
ΛΥΚΙΟΣ.
Υ.Γ. Η θηλυκή μου αρχή, μέχρι τώρα έλεγε να την ανεχθούμε και να της δώσουμε κι άλλη ευκαιρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ισορροπία επήλθε με την αντίδραση της αρσενικής μου αρχής, η οποία τερμάτισε την δική της υπερβολή αποκαθιστώντας την αρμονία της ισορροπίας στον χώρο μας.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ως πραξη διαχειριστη ηταν προφανως ορθη και με περισσεια ανοχη μαλιστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς πραξη ενος Βουδα ομως; Θα εκανε το ιδιο αραγε; Πιθανον. Αυτος βεβαια ειχε κατακτησει τη Μεσαια οδο, ενω εμεις την ψηλαφουμε.
Ουτε αρσενικη, ουτε θηλυκη αρχη οριζει η Μεσαια οδος, διοτι ο ενας πολος ειναι παντα δεσμιος του αντιθετου του. Ουτε αποδοχη, ουτε απορριψη. Ουτε αγαπη, ουτε μισος, λιγο ή πολυ. Δυσκολο για ενα θνητο να το δει, οχι ομως και απιθανο.
Παρατηρησα παντως μια μικρη εσωτερικη κινηση και στην ανωνυμη, μικρη αλλα οχι και αμελητεα. Αν δεχτουμε πως οι ανθρωποι δεν αλλαζουν σχεδον ποτέ,αυτο το θεωρω αρκετα σημαντικο.
Δυσκολο ο ανθρωπος να υπερβει τον νου του, αλλα πραγματι αυτος ειναι ο απωτερος σκοπος του σκεπτομενου ανθρωπου. Ο νους αποτελει μια ανθρωπινη λειτουργια αλλα δεν ειναι ο ανθρωπος. Οπως δεν ειμαστε τα χερια μας, ετσι δεν ειμαστε και ο νους μας. Ο νους ειναι ενα εργαλειο οπως και τα χερια μας. Οπως δεν χρησιμοποιουμε τα χερια μας χωρις λογο, ετσι δεν θα επρεπε να χρησιμοποιουμε τον νου μας ανευ λογου. Οι σκεψεις ειναι αυτοματες λειτουργιες του νου βασει οσων εισπραττει και παρατηρει. Μια χαρα δουλευει ο νους μας, δεν ειναι αυτος το προβλημα. Το προβλημα ειμαστε εμεις οταν ταυτιζομαστε με τις σκεψεις μας. Ειναι ζητημα ταυτισης. Οπως δεν ταυτιζομαστε με τις μυξες που βγαζει η μυτη μας, ετσι δεν θα πρεπει να ταυτιζομαστε και με τις σκεψεις μας. Ο νους θα ηρεμησει οταν του επιτρεψουμε να ηρεμησει. Δεν θελουμε ομως να τελειωσει να παραγει σκεψεις, απλα να τις παραγει κατ'εντολη δικια μας και οχι ανεξελεγκτα. Ειναι ζητημα λοιπον ταυτισης και ελεγχου-πειθαρχιας.
Βεβαια, η συνειδητοποιηση πως δεν ειμαστε ο νους μας, αποτελει γεγονος αρκετο για αφυπνιση. Ε, δεν ειναι και μικρο και αρα απλο πραγμα αυτο
Ελ.Στοχαστης
Γεια σου ελεύθερε στοχαστή. Πότε Βούδας, πότε Κούδας πότε Ιησούς και Ιούδας. Αλλά σοβαρά τώρα, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί απεικονίζουν στα αγαλματάκια τον Βούδα υπέρβαρο, πιο πολύ θυμίζει το ανθρωπάκι της Michellin. Ήταν όντως τόσο χοντρός κι ευλύγιστος συνάμα? Συγχωρέστε μου την ύβρι και την ανάλαφρη βέβηλη διάθεση απλά για λόγους ισορροπίας νιώθω ότι πρέπει να είναι κι αυτό μέσα. Αναλύσεις προς αποφυγήν παρεξηγήσεων τέλος. Στο παρασύνθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είχε κάνει βαθιά εντύπωση παλιότερα όταν και είχα διαβάσει τον 4ο δρόμο του Ουσπένσκυ για τα κέντρα εκεί που έλεγε ότι η σκέψη είναι η πιο αργή λειτουργία ενώ η συναισθηματική η πιο γρήγορη από όλες τις άλλες(κινητική, ενστικτώδης). Δηλαδή ότι δεν την προλαβαίνει ο άνθρωπος τη συναισθηματική και ταυτίζεται ακαριαία με αυτήν, με τη σκέψη του να δουλεύει για να καλύψει όποια τα σπασμένα της εικόνας του. Να σκεπάσει αυτό που θεωρεί ελάττωμα και είναι ελάττωμα που πράγματι θεωρεί αιώνιο, ότι έτσι είναι κι ότι δεν μπορεί να το αλλάξει, βαθιές κρυσταλλωμένες πεποιθήσεις του "γνώθι σαυτόν" που αυτόματα φέρνουν όμως και τη λύση-μπάλωμα, καλύπτουν την όποια αδυναμία του με αντ-επίθεση ή με αλλαγή θέματος για να αποφευχθεί η εν-τροπή-α. Τώρα δεν γνωρίζω αν έχει τεθεί αυτό το ζήτημα στον καταχθόνιο δαίμονα, δλδ όσον αφορά την εντροπία και την ενθαλπία αλλά εγώ τουλάχιστον το είχα βρει κομβικό εσωτερικό ζήτημα, μιας και είχα παρατηρήσει τουλάχιστον στους "απλούς" ανθρώπους να αποφεύγουν την ντροπή όπως ο διάολος το λιβάνι. Γρήγορα έφτασα στο συμπέρασμα ότι εκείνοι αναπτύσσουν την ταχύτητα της σκέψης τους στο μέγιστο δυνατό, ώστε να μπορούν σε ένα δεδομένο παρόν και στην πίεση μιας κακιάς στιγμής που ίσως να τους φέρει σε μια δύσκολη θέση, να ρεφάρουν ρίχνοντας το μπαλάκι στην κουφάλα του συνομιλητή ή μιλώντας για άλλο θέμα, κάτι άσχετο, βρίσκοντας οτιδήποτε ως ικανό αντίκρυσμα να εξαϋλώσει είτε μεταδώσει την ενοχή στον απέναντι. Ευγένεια και θράσος.. Γιατί σήμερα είναι οι εποχές που παριστάνουν όλοι τις αθώες περιστερές και πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν και μερικές ψυχές που όχι μόνο βλέπουν, αποδέχονται και ενστερνίζονται τα δικά τους αλλά σηκώνουν και τα κουσούρια των απέναντι για τα οποία δεν έχουν καμία υποχρέωση να το κάνουν και είναι οι ίδιοι που στην τελική βγαίνουν οι πιο χαμένοι στις εντυπώσεις. Από την μια μου έρχεται ο Αγγελάκας που έλεγε "Ο χαμένος τα παίρνει όλα" και από την άλλη η χριστιανική πεποίθηση πως ο Θεός κρύβεται στην ταπείνωση και ότι για όποια "αποζημίωση", αυτή θα την πάρει στην μετά θάνατον ζωή αν πράττει το "ως και ημείς αφίεμεν τις οφειλέτες υμών"..
Λοιπόν εγώ αυτό κατέληξα να πιστεύω αγαπητοί συνδαιτυμόνες και κάνω την προσευχή μου εντελώς συνειδητά, γιατί βλέπω ότι οι ένοχοι παριστάνουν τους αθώους, η ταπείνωση αντικαθίσταται με αυτό που όλοι έχουμε εμπεδώσει "να είσαι ταπεινός", η αποδοχή των συναισθημάτων να σημαίνει αυτό που βγαίνει προς τα έξω κι όχι αυτό που πραγματικά αισθάνεσαι μέσα σου, η περηφάνια να παίρνει τη θέση της σοβαρής νοημοσύνης, το χρήμα τη δύναμη της εσώτερης ενέργειας και άλλα πολλά που δεν υπάρχει κανένα νόημα να γράψω από τη στιγμή που ο πολιτισμός μας έχει πήξει από "ξεχωριστούς" ανθρώπους!! Το αστείο της υπόθεσης? Ο καθένας ζει στον δικό του κόσμο αν και δεν μπορεί να αντέξει να μένει μόνος του και θέλει να συμμετέχει στον δήθεν πραγματικό, αυτόν που μοιραζόμαστε όλοι. Γι' αυτό οι μάζες καταλήγουν να υπηρετούν τον "πραγματικό" κόσμο σαν δούλοι και σου λένε ύστερα μούγκα το και ωρίμασε, μάθε τους κανόνες και παίξε μπαλίτσα κι όχι μόνο διαχωρίζουν τα σοβαρά από τα αστεία αλλά και ορίζουν τι είναι φυσιολογικό και τι δεν είναι για όλους, θέτουν το δικό τους μέτρο και τις ισορροπίες για το καθετί, κρίνοντας άηχα και φασιστικά αυτόν που τολμάει να πάει κόντρα στην ροή ενώ καταδικάζουν τους φασίστες που αν και σαφώς προβληματικοί ωστόσο δείχνουν με ειλικρίνεια αυτό που είναι κι αρνούνται να ακούσουν με ειλικρίνεια αυτόν που δεν μπορούν να φτάσουν και να προλάβουν. Θα έλεγα κι άλλα αλλά θα σταματήσω εδώ αυτή την καθαρτική ροή με την ελπίδα το στίγμα μου να προκαλέσει κατανόηση και αναστοχασμό κι όχι σκουπιδιάρικες εντυπώσεις. Αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Ελ. Στοχαστή, απέχω σαφώς από την βουδιστική κατάσταση της Νιρβάνα. Ένας Βούδας που φτάνει σε αυτή την κατάσταση, απέχει πλήρως από τον πόνο που προκαλεί η ταύτιση με το απτό περιβάλλον και τις εκδηλώσεις του Εγώ του. Ωστόσο για να φτάσει κανείς εκεί, θα πρέπει να αναγνωρίσει τον εαυτό του, την παρούσα προσωπικότητα, το Εγώ του δηλαδή, μέσα από την κίνηση στα δίπολα. Αφού τα διακρίνει, θα έρθει η ώρα που θα πάρει τις αποστάσεις του από αυτά, μόλις διαπιστώσει ότι αυτά είναι που του προκαλούν τον πόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανώνυμη πράγματι όπως είπα και εγώ, αρχικά επέδειξε μια μικρή αυτοσυγκράτηση των παρορμήσεών της. Μπήκε στον διάλογο, τον προκάλεσε μάλιστα!
Έδωσε με σαφήνεια τις θέσεις της και μάλιστα κάποια στιγμή έκανε και την αυτοκριτική της εκθετικά.
Πράγματι αυτό αποτέλεσε μια μικρή υπέρβαση, από αυτό που μας είχε συνηθίσει μέχρι εκείνη την στιγμή.
Ασφαλώς δεν την γνωρίζουμε επαρκώς για να πούμε ότι πρόκειται για νέο στοιχείο ή για μια εκδοχή της που ανέκαθεν υπήρχε, αλλά απλώς μας έκρυβε. Θεωρώ πιθανότερο να προσπάθησε να προσαρμοστεί στους κανόνες μας, προκειμένου να δηλώσει τις ιδέες της. Όμως η αντοχή της στον "κόντρα ρόλο", αποδείχθηκε μικρή...
Αγαπητέ Σταύρο, πράγματι η χριστιανική απάντηση στην βουδιστική Νιρβάνα, είναι η Ταπείνωση. Είναι ένας άλλος δρόμος προς την Φώτιση. Η απαξίωση, άρα η αποδόμηση και η αποστασιοποίηση από το Εγωϊκό μας κέντρο.
Ωστόσο οι άνθρωποι συστήνουν κοινωνίες που χρειάζονται γραπτούς και κυρίως άγραφους κανόνες για να λειτουργήσουν. Μοιραίως χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς τον μέσο άνθρωπο, με συνέπεια όσοι κινούνται έκκεντρα, να περιθωριοποιούνται και να στιγματίζονται.
Ωστόσο, αυτό που αλλάζει την εντροπία ενός συστήματος, είναι η κίνηση της κρίσιμης μάζας. Ενός μικρού αριθμού ανθρώπων, που τολμά να κάνει υπερβάσεις και να ανακατέψει αμετάκλητα την σούπα! Η εντροπία αλλάζει και όλο το σύστημα ανακατατάσσεται. Τα διάφορα κινήματα, θρησκευτικά, ιδεολογικά, φιλοσοφικά, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια τέτοια κρίσιμη μάζα, αυτήν που θα προκαλέσει την εντροπική αλλαγή στην κοινωνία.
Δεν είναι άσκοπο λοιπόν να κινείται κανείς έκκεντρα, ιδίως αν αυτή είναι η εσωτερική του φύση. Είναι ωφέλιμος και ας βιώνει με περισσότερη ένταση τον πόνο...
Κερδισμένος ατομικά και πιθανών συλλογικά.
ΛΥΚΙΟΣ.
"Αγαπητέ Ελ. Στοχαστή, απέχω σαφώς από την βουδιστική κατάσταση της Νιρβάνα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχουμε καιρο ακομα ομως. Ποιος ξερει τι υα μας φερει ο χρονος;
"Ένας Βούδας που φτάνει σε αυτή την κατάσταση, απέχει πλήρως από τον πόνο που προκαλεί η ταύτιση με το απτό περιβάλλον και τις εκδηλώσεις του Εγώ του. Ωστόσο για να φτάσει κανείς εκεί, θα πρέπει να αναγνωρίσει τον εαυτό του, την παρούσα προσωπικότητα, το Εγώ του δηλαδή, μέσα από την κίνηση στα δίπολα. Αφού τα διακρίνει, θα έρθει η ώρα που θα πάρει τις αποστάσεις του από αυτά, μόλις διαπιστώσει ότι αυτά είναι που του προκαλούν τον πόνο. "
Σοφα λογια. Καποια στιγμη, οταν κουραστει απο το περα-δωθε στο διπολο, θα στραφει στη Μεσαια οδο.
"Θεωρώ πιθανότερο να προσπάθησε να προσαρμοστεί στους κανόνες μας, προκειμένου να δηλώσει τις ιδέες της"
Αυτη η μικρη υπερβαση αποτελει ενα σπουδαιο γεγονος για καθε ανθρωπο που το επιχειρει και χαιρει της εκτιμησης μας, ακριβως επειδη γνωριζουμε τις δυσκολιες που φερνει αυτο το ξεβολεμα.
"πράγματι η χριστιανική απάντηση στην βουδιστική Νιρβάνα, είναι η Ταπείνωση. Είναι ένας άλλος δρόμος προς την Φώτιση. Η απαξίωση, άρα η αποδόμηση και η αποστασιοποίηση από το Εγωϊκό μας κέντρο."
Αποψη μου ειναι πως η Ταπεινωση δεν αποτελει αμεσο αλλα εμμεσο δρομο προς την φωτιση. Αποτελει μαλλον μεθοδο απεξαρτησης απο εθισμο, ακομα και αν ο εθισμος ειναι η υλη, το οποιο μπορει υπο συνθηκες να οδηγησει στη φωτιση. Εαν ομως οι αλλες συνθηκες δεν συνυπαρχουν ταυτοχρονα, τοτε θεωρω πως δεν επιτυγχανεται το επιδιωκομενο αποτελεσμα. Και αυτο επειδη πιστευω πως ο ανθρωπος χρειαζεται να κατανοει κατι, αν θελει να το υπερβει. Δεν πιστευω στην κατα λαθος φωτιση. Καλως ή κακως, προ της φωτισης, ο ανθρωπος θα συναντησει τους περιφημους πειρασμους, οποτε οτι δεν εχει υπερβει κατανοωντας το, θα κληθει να το αντιμετωπισει και αποτυχει. Ο Βουδας μιας και τον αναφεραμε, εζησε επι μακρον ασκητικη ζωη επιδιωκοντας την φωτιση, και μαλιστα ειχε καταληξει να μεινει ενας "σακος απο κοκκαλα". Καμια φωτιση ομως δεν καταφερε ετσι. Την περιφημη φωτιση την βρηκε οταν αρχισε να δεχεται τροφη. Ειχε ομως ξεκαθαρα υπερβει την τροφη. Γι αυτο δαιτυπωσε την διδασκαλια της μεσης οδου, εννοοωντας ενα μετρο μεταξυ του ακραιου ασκητισμου και της μαλθακης πολυτελειας, δυο ακρα τα οποια τα βιωσε για πολλα χρονια. Αντιστοιχα, η ταπεινωση θεωρω πως ταυτιζεται με τον ασκητισμο. Επιδιωξη μας ειναι να αποταυτιστουμε τοσο ωστε να μην μας ενοχλει, ομως δεν χρειαζεται να την επιδιωκουμε ως επιθυμητη, καθως αποτελει το ενα ακρο.
"γιατί απεικονίζουν στα αγαλματάκια τον Βούδα υπέρβαρο"
Γεια σου και σε εσενα Σταυρο, εθεσες πολλα ζητηματα. Αυτο ειναι καλο, αλλα δεν μπορω απαντησω σε ολα μεμιας. Δεν υφισταται φυσικα ενοχληση, καθως δεν ταυτιζομαι με τον βουδισμο οποτε δεν με πειραζει στο ελαχιστο. Ο λογος εκφρασης σεβασμου ειναι για εμας, διοτι οταν κατι το σεβομαστε αρκετα, ανοιγουμε το δρομο να το προσεγγισουμε και να το γνωρισουμε. Οπως συμβαινει και με την θρησκεια, καθως στον αρχαιο κοσμο, ως θρησκεια νοουνταν ο σεβασμος προς τους θεους γι αυτον ακριβως τον λογο, για να μπορεσει ο πιστός να γνωρισει και να προσεγγισει τους θεους/το θειον, καθως ψιλοχεστηκε ο (καθε) Θεος αν ο Ταδε ανθρωπος τον σεβεται ή οχι. Δεν θα τα βαψει μαυρα ο Ηλιος αν εμεις δεν τον εκτιμουμε, αλλα εμεις δεν θα λαμβανουμε στην ιδια ποιοτητα τα δωρα του και δεν θα μπορεσουμε να τον γνωρισουμε/προσεγγισουμε αν δεν τον εκτιμουμε/σεβομαστε.
Λεγεται πως τον απεικονιζουν υπερβαρο επειδη εχει καταπιει τοσα πολλα κακα του κοσμου. Και αυτο εχει λογικη διοτι ενας μονο ανθρωπος αν φωτιστει, στην οικονομια του κοσμου ολοκληρου, ειναι σαν να παιρνει το βαρος παρα πολλων χιλιαδων ανθρωπων που δεν τα πανε γενικως καλα και πληρωνει μεγαλο κομματι χρεους της ανθρωποτητας. Αφορα την κοσμικη κλιμακα.
ΕΣ
Ο Βουδας τωρα ηταν πριγκιπας και ο πατερας του οταν ακουσε μια προφητεια πως ο γιος του Σινταρτα θα γινοταν ειτε ενας μεγαλος αυτοκρατορας ειτε ενας σπουδαιος σοφος, τρομαξε μην και του γινει σοφος και χασει την ευκαιρια, και για να εξασφαλισει πως θα γινει μεγαλος αυτοκρατορας, φροντισε να τον "κλειδωσει" στο παλατι του και να τον περιτριγυρισει μονο με καθε ειδους απολαυσεις, αποκλειοντας οτιδηποτε αρνητικο και ετσι μεγαλωσε μην γνωριζοντας πονο,δυστυχια,ασθενεια,θανατο κοκ. Ζωντας εναν τετοιο τρυφηλο βιο, ε, μαλλον θα ηταν και αυτος μαλθακος. Δεν ξερω αν θα ηταν υπερβαρος μονο λογω της ποιοτικης και θρεπτικης τροφης που θα του προσφερονταν, σιγουρα ομως μια τρυφηλοτητα θα υπηρχε. Μπουλης, ξε-μπουλης ομως, πετυχε αργοτερα μια φωτιση νααα, με το συμπαθιο. Αυτο συνεβη βεβαια, οταν απαρνηθηκε την δομη εξουσιας που τον προστατευε, που στην περιπτωση μας μπορει να ειναι ενας θεσμος, μια οικογενεια, η εκκλησια, μια ιδεολογια ή οτι αλλο, και κινηθηκε προς αναζητηση της αληθειας ο ιδιος, και αφου απαρνηθηκε και ολους τους ασκητες δασκαλους μετα και ειπε "Γαμα το, θα κατσω κατω απο αυτο το δεντρο και δεν θα σηκωθω αν δεν βρω την φωτιση"
ΑπάντησηΔιαγραφή"ότι η σκέψη είναι η πιο αργή λειτουργία ενώ η συναισθηματική η πιο γρήγορη από όλες τις άλλες"
Οχι ακριβως. Δες το ετσι. Αν γλιστρησεις εκει που περπατας, πρωτα αντιδρας ενστικτωδως χρησιμοποιωντας το κινητικο σου κεντρο και ισορροπεις στα μπαμ και το σωζεις. Μετα πιανεις την καρδια σου και λες "πωπω μια λαχταρα μου πηρα". Στο τελος, σκεφτεσαι και λες: "Αμαν, αν γλιστρουσα εδω, μπορει να χτυπουσα διοτι το μερος ειναι επικινδυνο και η πτωση δεν θα ηταν αβλαβης". Αρα, πιο γρηγορο ειναι το κινητικο κεντρο που εχει στο ρεπερτοριο τις κινησεις μας τις οποιες και μαθαινει μεσω επαναληψης (οδηγεις μηχανικα μετα απο χρονια, δεν το σκεφτεσαι πια), μετα ειναι το συναισθηματικο κεντρο και μετα το διανοητικο. Το ενστικτωδες κεντρο αφορα λειτουργιες που τις κανει το σωμα με ελαχιστο ελεγχο απο εμας, πχ αναπνοη, σε πρωτη φαση δεν μας απασχολει. Αρα η σκεψη ειναι η πιο αργη λειτουργια απο αποψη ταχυτητας αλλα υποκειται στον ακριβη (εν δυναμει παντα) ελεγχο μας. Η συναισθηματικη ειναι πιο γρηγορη απο τη σκεψη αλλα οχι η πιο γρηγορη.
Στο ζητημα του πως μπαλωνουμε μια ανασφαλεια μας, δεν ευθυνεται η σκεψη, η σκεψη ακολουθει την δικια μας εντολη, απλα επειδη ειναι πολυ ικανη, μπορει να εφευρισκει φοβερους τροπους. Ειχαμε συζητησει πχ για την γνωστικη δυσαρμονια, τι συμβαινει δηλαδη οταν ερχομαστε σε απαφη με μια πληροφορια που ερχεται σε αντιθεση με καποια παγιωμενη μας πεποιθηση. Ο νους επειδη δεν μπορει να σταθει σε τετοιο περιβαλλον διχασμου, ενα κοκομπλοκο το παθαινει, ακριβως επειδη εμεις αρνουμαστε να αλλαξουμε την πεποιθηση μας. Λογικο ειναι λοιπον σαν μια ευκολη αντιδραση να πουμε: "Αντε ρε τι ξερει ο μαλακας; Ολο μπουρδες λεει", ετσι αχρηστευουμε τον κομιστη της νεας πληροφοριας και ολα καλα. Αν ο κομιστης ειναι επιμονος, μπορει να μπει στο μυαλο του αλλου και η "εξολοθρευση" του "εχθρου" επειδη ειναι με τους "αλλους".
ΕΣ
Ολοι οι ανθρωποι εχουν καποια ανασφαλεια την οποια ντρεπονται να την παραδεχτουν διοτι αν μπορουσαν να την παραδεχονταν ανετα τοτε δεν θα ηταν ανασφαλεια. Ειναι γνωστο επισης πως οι ανασφαλεις ανθρωποι προσπαθουν περισσοτερο και αναπτυσσουν περισσοτερες δεξιοτητες για να αντισταθμισουν αυτο που θεωρουν ως ελλειμμα τους. Καλο ειναι αυτο, διοτι διαφορετικα δεν θα εκανε κανενας τιποτα. Εγω μικροτερος αγχωνομουν αρκετα, οποτε ανεπτυξα νοτικες ικανοτητες ωστε να μπορω να διαχειριστω οποιαδηποτε υποθετικη μελλοντικη δυσκολη κατασταση. Ηταν η αναγκη που με οδηγησε. Βεβαια μετα εμαθα πως το αγχος δημιουργουνταν ακριβως επειδη σκεφτομουν αυτα τα δυσκολα πιθανα μελλοντικα σεναρια και ταυτιζομουν με αυτα και ετσι αγχωνομουν. Φαυλος κυκλος. Τωρα δεν σκεφτομαι και τοσο το μελλον γιατι εχω εμπιστοσυνη στον εαυτο μου πως θα τα καταφερει, ακομα και αν δεν τα καταφερει "δεν γαμιεται" θα εχω κανει το καλυτερο δυνατο, και ετσι δεν αγχωνομαι. Χρειαστηκε βεβαια να φτασω στο αμην και να υποχρεωθω λογω αναγκης να το κατανοησω για να υπερβω θεματα υγειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικα, δεν μπορω να καταλαβω επακριβως το ζητημα που θετεις. Καθε ανθρωπος ειναι ελευθερος να πιστευει οτι θελει. Οπως και εμεις ειμαστε ελευθεροι να πιστευουμε την παπατζα μας, ετσι ειναι και ο καθε ανθρωπος. Ματια του, παζαρια του. Αυτος θα πληρωσει τις συνεπειες. Γενικα ο ο σοφος γνωριζει πως οι συμπεριφορες των αλλων δεν βρισκονται στον ελεγχο του (μονο η δικη του βρισκεται) οποτε δεν τον απασχολει να τους πεισει. Φροντιζει μονο να μην επιτρεπει στις παπατζες των αλλων να επηρεαζουν τον ιδιο θετοντας και υπερασπιζοντας ορια. Βεβαια, οταν προκεται για μια κοινη δομη εξουσιας το προβλημα ειναι πιο συνθετο. Πολλες φορες ο ανθρωπος χρειαζεται να υπερβει αυτην την δομη εξουσιας και αυτο ειναι δυσκολο. Καθε φωτισμενος ανθρωπος (Βουδας σημαινει φωτισμενος) πχ Ιησους, Βουδας προεβησαν σε υπερβαση ολων των δομων αυτων πχ οικογενεια. Θεωρω πως σημασια εχει αυτο να γινεται εσωτερικα ωστε να επιτυγχανεται ενας διαχωρισμος-υγιης θεσπιση οριων.
Ελ Στοχαστης
μπα! τι βλέπω; ακόμη για μένα μιλάτε εσείς εδώ; έχω impact η πουτάνα! μα είναι πρόβλημα ξες, να θες να περνάς απαρατήρητη και να μη μπορείς, απλά να μη γίνεται... και συ βρε λύκιε γιατί δε λες εδώ στους φίλους σου ότι δεν έχω ξανασχολιάσει από τότε που άφησα το τελευταίο μου σχόλιο εδώ; όχι ότι δεν το ξέρουνε αλλά λέμε τώρα... τι μπαν και παπαριές λέτε; γίνεται μπαν και στο μπλόγκερ;; ίλεος! με τέτοια κάκιστη υποκριτική που σας δέρνει, δύο τινά παίζουνε: είτε δεν σας διαβάζει κανένας και τα λέτε μόνοι σας είτε αυτοί που σας διαβάζουνε είναι τέρμα ηλίθιοι και το ξέρετε... και βλέπω κιόλας ότι τελικά δεν διέγραψες τα σχόλιά μου, τα θες πολύ, το κατάλαβα... αφού αντιστάθηκες και σε τόσο γαμωσταυρίδι, τα θες πραγματικά πολύ, για την ακρίβεια τα κέρδισες με την αξία σου παιδί μου, εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήο δε μπούλης βλέπω, συνεχίζει να φαντασιώνεται ότι γράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο παρέα με τις συμμαθήτριές του... αφού έτσι και μου λέγανε ότι τον είχανε πουθενά κλεισμένο με κανά τσιρότο στο στόμα, θα το πίστευα αλήθεια... λοιπόν, λύκιε λέω να σε εκπλήξω σήμερις, μιας και σας βλέπω πάλι σε ένα απελπισμένο να αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια, μέσα στο γνωστό και αυστηρά πλαισιωμένο γήπεδό σας και να ψάχνετε κανά θέμα να τα πείτε οι φιλενάδες, και να σου προτείνω κάτι, μήπως και θέλεις να ασχοληθείς με την παρέα σου... που λες είδα μια ταινία τελευταίως, τίτλος suspiria, όχι την αρχική του argento αλλά ένα πρόσφατο ρημέηκ, και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, όχι μόνον από καλλιτεχνικής απόψεως η οποία όλη στο συνολό της ήταν καταπληκτική τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα, αλλά και για το πρωτογονικά μητριαρχικό θέμα της... εδώ μπορείς να δεις σχετικά με το στόρυ https://en.wikipedia.org/wiki/The_Three_Mothers
και πρόσεξε κιόλας και το σημαδιακόν, πέραν δλδ του μικρού ονόματος της johnson αχχαχα, η μία εκ του τρίο των μαγισσών ήταν Ελληνίς αμέέέέέέ΄ονόματι [δωσε προσοχή] Ελενα Μάρκος! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. ένυγουέηζ, αν νομίζεις ότι έχεις χρόνο να ασχοληθείς, ίσως να έβρισκες και άλλους οιωνούς... εγώ δε θα συμμετέχω εις περίφτωσιν που ασχοληθείτε, μείνε ήσυχος, για πολλούς λόγους, κυρίως διότι τέτοια θέματα τα προσεγγίζω με την εμπειρική μου γνώση και εσείς εδώ μέσα όπως έχετε αποδείξει εις τα παρελθόντα ούτε έτοιμοι είστε ούτε και άξιοι για να μοιραστεί κανείς τέτοιας εμβέλειας εμπειρική γνώση μαζί σας, νο οφφένς ε, αλλά σεις δείξατε και είπατε... άντε μανάρι μου, φιλάκια σε χαιρετώ! α και που σαι, έτσι και τελικά ασχοληθείς, ένας να ρίξει μπόλικη λόγκο στο πληκτρολόγιο του μπούλη, μπας και τη γλυτώσει το θέμα και δεν το σαμποτάρει πάλι με τις αρλούμπες του.
Ας το απαντησω. Εδω εμαθα να αντεχω να βλεπω το Power of Love χωρις να με πειραζει καθολου, εχω πλεον αναπτυξει αντισωματα σε trash και cringe. ;-) Αν και η μεσαια οδος οριζει μη προσκολληση, δηλ ουτε ενοχληση,επιθεση,απορριψη αλλα ουτε και αποδοχη,αφομοιωση καμια φορα η εξασκηση στα ακρα βοηθαει ειδικα οταν η μη αντιδραση επηρεαζει αρκετους
ΑπάντησηΔιαγραφή"ακόμη για μένα μιλάτε εσείς εδώ; έχω impact η πουτάνα! μα είναι πρόβλημα ξες, να θες να περνάς απαρατήρητη και να μη μπορείς, απλά να μη γίνεται."
Και η κατσαριδα ή ενας αρουραιος εχουν "impact" και μεγαλο μαλιστα. Οσο και να θελουν να περασουν απαρατηρητα, απλα δεν γινεται. Αποτελει χρεος ενος ανθρωπου να αντιμετωπισει την πηγη απο την οποια συνεχως θα προκυπτουν ασχημα προβληματα. Αντιστοιχα, ενας ανθρωπος θα πρεπει να μαθει να μην ζει σαν τρωκτικο ή παρασιτο και να σπερνει εριδες και διχονοιες. "Φιλίαν αγάπα" διδασκει το δελφικο παραγγελμα. Αυτο θα το επιτυχει οταν μαθει ποια ειναι τα ορια της συμπεριφορας του και καταφερει να τα σεβεται. Συνεπακολουθα δε, να μαθει να σεβεται τα ορια των αλλων ανθρωπων. Ενας εκλεπτυσμενος ανθρωπος γνωριζει να σεβεται τα ορια των αλλων ανθρωπων. Ισως καποια στιγμη να κανει και καποιο λαθος, αλλα μολις το αντιληφθει ή του το επισημανουν θα κανει πισω, οχι επειδη φοβαται τον αλλο, αλλα επειδη ξερει να σεβεται.
"με τέτοια κάκιστη υποκριτική που σας δέρνει, δύο τινά παίζουνε: είτε δεν σας διαβάζει κανένας και τα λέτε μόνοι σας είτε αυτοί που σας διαβάζουνε είναι τέρμα ηλίθιοι και το ξέρετε."
Ουκ εν τω πολλω το ευ, αλλα εν τω ευ το πολυ. Το "ευ" δεν βρισκεται στους πολλους, αυτο ειναι σημαδι ενος μωρου ανθρωπου, οταν ακολουθει απλα τις μαζες και παει "με τους πολλους". Ο σοφος επιδιωκει το "ευ" και οχι να ειναι αρεστος στους πολλους. Το αν μας διαβαζουν καποιοι ή κανενας δεν μας ενοχλει διολου, διοτι δεν επιθυμουμε να ξεπουλησουμε τους εαυτους μας για να αρεσουμε. Ποτέ ο σοφος δεν επιδιωκει να αποκτησει κοινο διοτι δεν επιθυμει να τους υποβιβασει σε μια τετοια μειονεκτικη θεση ποιμνιου, με χαρα ομως αποδεχεται συντροφους ή φιλους στο ταξιδι που κανει προς αποκτηση της σοφιας. Αλιμονο αν δεχοταν να γινει το χειραγωγησιμο δουλακι του καθενος. Ελλειψει φιλων, στην αναγκη δηλαδη, χωρις να τον ευχαριστει, θα πορευτει και μονος.
Ο αριθμος λοιπον των αναγνωστων δεν μας απασχολει. Θα θελαμε ωστοσο να υπαρχουν αναγνωστες, διοτι γι αυτο συνδιαλεγομαστε σε δημοσιο βημα, ωστε να μπορουν και αλλοι ανθρωποι να συμμετασχουν ή να συνδιαλεγονται. Δεν προκειται ωστοσο να κανουμε εκπτωσεις στις αξιες μας προς αυτο. Τωρα, αν πιστευεις πως αυτοι που μας διαβαζουν ειναι τερμα ηλιθιοι, τοτε μολις αποκαλεσες τον εαυτο σου τερμα ηλιθιο, διοτι δεν γινεται να εχεις αποψη για τα γραφομενα μας αν δεν μας εχεις διαβασει. Η δικια μου αποψη ειναι πως οποιος δυναται να παρακολουθει τους διαλογους που συντελουνται στον ΚΔ, τοτε κατεχει σαφως μια αρκετα ανω του μετριου διανοητικη αντιληψη, κοινως, μονο ηλιθιος δεν ειναι. Δεν θα συνεχισω να νααλυω τα νοητικα αδιεξοδα των ατοπων συλλογισμων σου, διοτι θα φαμε πολυ χρονο, οποτε θα το κλεισω λεγοντας το εξης. Ο λογος που δεν παρατηρεις την συμμετοχη που εχεις μαθει να παρατηρεις σε αλλους χωρους, ειναι διοτι ο χωρος του ΚΔ δεν προσφερεται για το σύνηθες Self-bulshiting ακομα και αν οι φορεις του εχουν πειστει γι αυτο. Οπως λοιπον δεν επιτρεπονται κατηχησεις σε αστηριχτα δογματα, ετσι δεν ειναι επιτρεπτη και η υποτιμηση της αξιας οποιουδηποτε συνομιλητη ως ανθρωπου. Στις ιδεες ειμαστε επιθετικοι, ομως δεν θα επρεπε ενας ανθρωπος να ταυτιζεται με αυτες και να πληγωνεται.
ΕΣ
Ενα μπλογκ ομοιαζει αρκετα τη μορφη ενος ημερολογιου σε πολλα χαρακτηριστικα. Ο ΚΔ ειναι το μπλογκ του διαχειριστη του, ο οποιος εχει την καλοσυνη να επιτρεπει την συνδιαλλαγη ανθρωπων διοτι του αρεσει να υπαρχει μια φιλικη παρεα ανθρωπων. Σε αυτο το χωρο ανωνυμη πολλες φορες δεν εχεις σεβαστει τα ορια και εχεις εισπραξει την απορριψη αρκετων συμπεριφορων σου. Εαν το επιθυμεις, μπορεις να εισαι αποδεκτη, ΕΑΝ και μονο εαν μαθεις να σεβεσαι τους συνδαιτημονες σου. Ζυγισε τα και αποφασισε. Εαν για σενα ειναι τοσο πια σπουδαιο να διατηρεις δυστροπη και στρυφνη συμπεριφορα, τοτε αναποφευκτα θα μεινεις μονη σου με αυτη. Θεωρω πως εχεις μοναδικη ευκαιρια να δοκιμασεις να εξασκησεις μια λιγο πιο φιλικη συμπεριφορα απεναντι σε ανθρωπους που δεν θελουν ΤΙΠΟΤΑ απο σενα, διοτι σε αλλες περιπτωσεις η αμυντικη συμπεριφορα ειναι θεμιτη. Αλλιως, "ταπαμε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπι προσωπικου, με αφηνει παγερα αδιαφορο τι πιστευεις για μενα. Απλα δεν με νοιαζει τι αποψη εχεις, διοτι πολλες φορες τα εχεις εναν αχταρμα στο κεφαλι σου. Αν δεν μπορεις να αιτιολογεις μια προσβλητικη αποψη σου ή εστω να την διατυπωνεις κοσμια, ας την κρατας για τον εαυτο σου, διοτι δεν ενδιαφερει κανεναν. Αλιμονο αν περιμενα εσενα, για να προχωρησω την αυτογνωσιακη μου πορεια. Οποτε μην επαναλαμβανεσαι, γιατι απλα μας τα ζαλιζεις. Αν για σενα ειμαι μπουλης, τραβα βρες αλλου "ανδρα", αν εχεις ηδη, να ζησετε και καλους απογονους. Και σαφως δεν θα μου ορισεις εσυ το πεδιο στο οποιο θα ξεδιπλωσω την σκεψη μου, δεν χρειαζομαι την αδεια σου. Κουμαντο να κανεις στην δικια σου σκεψη. Στην δικια μου σκεψη, αρχων ειμαι εγω. Πριν λιγο λεγαμε πως οπως ειναι δικαιωμα του καθενος να πιστευει σε οτι παπατζα θελει, ετσι πρεπει να μαθουμε να παοδεχομαστε αυτο το δικαιωμα και στους αλλους αρκει να μην δρα εις βαρος μας. Τι δεν καταλαβαινεις;
Ελπιζω να μην χρειαστει να επανελθουμε στα "βασικα"
Η ταινια Suspiria επιδεχεται κριτικη. Θα αποφυγω βαρυ και βαρετο φιλοσοφικο σχολιασμο. Οποιος δει την ταινια, συντομα θα αισθανθει την "αρρωστια" που κουβαλαει. Αφορα μια κλειστη ομαδα γυναικων που εχουν για βιτρινα μια σχολη χορου, ενω προκειται για κακες μαγισσες με ματριαρχικη δομη εξουσιας. Αρρωστια στον κυβο. Ολα τα αρνητικα της θηλυκης αρχης με ολα τα αρνητικα του "κακου" ως καθαρα εγκληματικη οργανωση με τα βαρυτερα εγκληματα, επενδυμενα στο χωρου του υπερφυσικου, και στο γερμανικο λαο που εξεθρεψε τους ναζι που αιματοκυλισαν την ανθρωποτητα. Και ναζι και κακες γυναικες (απο την αποψη της απουσιας λογικης και αρα νοητικου χαους) και κακες μαγισσες που θυσιαζουν ανθρωπους. Εμετος. Ναζι,Κακιες Μαγισσες με δυναμεις στο χωρο του υπερφυσικου, αλα Πασσαρης με σκοτεινο ιερατειο ματριαρχικης τυραννικης σκοταδικης δομης που σημαινει πως εκμεταλλευονται και τις ιδιες γυναικες που το αποτελουν. Πώς αλλιως να το περιγραψει κανεις;
Τωρα θα πει κανεις "Μηπως εισαι αδικος; Ο Χιτλερ ηταν ανδρας" Οχι, δεν εχω αδικο, αλλα αυτη ειναι πολυ δυσκολη αναλυση για να συμβει σε λιγες γραμμες. Δεν αντιλεγω πως αυτα σε κλιμακα μπορει να συμβαινουν, σιγουρα ομως για ενα μεσο ανθρωπο δεν αξιζει να ασχοληθει στο ελαχιστο, παρα μονο να αποφευγει αυτη τη δυσωδια και αρρωστια που αυτες οι πρακτικες απορρεουν.
Υπαρχει ενα βαθυ προβλημα απο την μερια της γυναικας, το οποιο μας εχει απασχολησει ξανα και στοχαζομαι και εγω. Πώς μπορει μια γυναικα να αναπτυξει υγιως την αρσενικη της αρχη ωστε να αποκομισει ολα τα καλα της και πχ να αποφευγει τετοιου τυπου εγκλωβισμους. Αποκλειεται ενας κανονικος ανδρας και οχι υπερβολικα δουλοπρεπης να ειχε συμμετασχει ποτέ σε κατι τετοιο. Απο την αλλη παλι, πώς ενας ολοκληρος γερμανικος λαος, περα απο τις δικαιες και λογικες σε ενα βαθμο κατηγοριες που εξεφραζε, καταφερε να φτασει στο σημειο μαζικα να προβει σε τετοιες αιματοχυσιες; Αρκει η προτεσταντικη ηθικη με την οποια εχουν γαλουχηθει; Ειναι κατι παραπανω που απτεται του χωρου του υπερφυσικου; Ποσο πολυ φταινε οι Γερμανιδες σε αυτο; Τελοσπαντων
ΕΣ
Μια γυναικα μπορει να αναπτυξει υγιεστατα την αρσενικη της αρχη. Αυτο ειναι ομως ενα γεγονος αρκετα δυσκολο, διοτι η η γυναικα για διαφορους λογους που δεν φταιει και τοσο η ιδια, υπολειπεται σε νοητικη καθαροτητα. Δυσκολευεται αρκετα περισσοτερο απο τον ανδρα στο να "βλεπει". Θεωρω ξεκαθαρα πως μπορει και πρεπει να το κανει. Ισως επειδη ταυτιζεται πολυ περισσοτερο λογω του συναισθηματικου της πλουτου, να ειναι δυσκολοτερο, καθως το συναισθημα βραχυκυκλωνει το νου και τουμπαλιν. Ως φιλοσοφοι θα προσφεραμε σπουδαια προσφορα στις απανταχου γυναικες (και ανδρες), αν απαντουσαμε με σαφηνεια στο τι σημαινει σωστη αρσενικη αρχη, ωστε να αποφευγονται οι παλινωδιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια παραδειγμα, ο Σπαλιαρας, εχοντας παει με 5000 γυναικες, δεν εχει γινει περισσοτερο ανδρας. Ουκ εν τω πολλω το ευ. Μια ιδιοτητα της αρσενικης αρχης, ειναι η προστασια του υφισταμενου. Εαν ο προισταμενος ειναι ανικανος να προστατευει τους υφισταμενους του, τοτε ειναι αναξιος της προισταμενικης του αρχης. Για παραδειγμα ο πρωθυπουργος θα επρεπε να ειναι η ασπιδα του συνολου των πολιτων και να τους προστατευει απο οτιδηποτε αρνητικο και οχι να τους βαζει μπροστα ωστε να προστατευεται ο ιδιος, οπως κανουν κατα κορον οι τωρινοι πρωθυπουργοι της χωρας. Κανονικα, θειναι προδοσια αν δεν φροντιζει για την απροσκοπτη αναπτυξη του βιοτικου και οχι μονο επιπεδου των "απο κατω" του, αλλα ας πουμε τα βασικα και αυτονοητα πρωτα γιατι αλλιως..
Αυτο ειναι το νοημα της ιεραρχιας. Ο ανωτερος προστατευει τον κατωτερο, οι κατωτεροι ευδοκιμουν (Thrive) οταν βρισκονται υπο την αρχη αξιων ανωτερων και γι αυτο ο ανθρωπος κανονικα επιθυμει να αρχεται. Χαιρομαστε και ασιθανομαστε δοξασμενοι που βρισκομαστε υπο τον Ηλιον. Αν δεν υπηρχε ο Ηλιος θα τον ειχαμε "πιει" κανονικα, δεν μπορουμε να φανταστουμε τους καν τους εαυτους μας διαφορετικα. Δυστυχως αυτες οι εννοιες εχουν εκφυλιστει στην εποχη μας, καθως οι ηγετες εκμεταλλευονται τους πολλους για την προσωπικη τους ευημερια. Εχουν γινει μοδα το αδικο, η αναξιοτητα και η προδοσια. Αρα η χειραφετηση αποτελει το πρωτο μεγαλο βημα. Η "ενηλικιωση". Ενηλικιωση σημαινει η αναληψη της υπευθυνοτητας της ζωης μας. Αυτο δεν ισοδυναμει με απομονωση, αυτο ειναι το αλλο ακρο. Χρειαζεται καπου να βρουμε την πορεια μας στη μεση. Ο πολεμος ή η πραξη του "γαμειν" δεν ειναι τιποτα αλλο απο την ενεργητικη θεσπιση και εξασφαλιση των δικαιωματικων μας οριων, οταν αυτα παραβιαζονται. Ειναι δικαιωματικα οταν θεσπιζουμε δικαιωμα, οταν εχουμε δικαιωμα σε αυτα και δεν το αντλουμε απο την κουτρα μας "γιατι ετσι" ωστε να παμε μετα σε "de facto" (εκ των πραγματων) αναγνωριση
Μεγαλο κεφαλαιο οντως
ΥΓ. Σκεφτομουν την ιστορια με το σοφο βασιλια Σολομωντα (νομιζω) οταν ειχαν παει δυο εβραιες μητερες για να ζητησουν την κυριοτητα ενος βρεφους. Αν ηταν να μαντεψω ξανα, θα ελεγα πως συνεβη το εξης. Καμια γυναικα δεν ηταν μητερα του εν λογω βρεφους, και το ειχαν κλεψει. Ηταν συνεννοημενες και το εκαναν ολο αυτο, ωστε ο βασιλιας να απονειμει δικαιωμα σε μια απο τις δυο (οποια και να ηταν), ωστε μετα να εμφανιζεται de facto μητερα του η μια απο τις δυο χωρις να ειναι, με τη βουλα του δικαστηριου. Ο βασιλιας Σολομωντας παιζει και να την πατησε γιατι ως αγαθος, αυτο δεν το ειχε σκεφτει.
Ελ Στοχαστης
βρε τον μπούλη... πρώτος να σούρει τον χορό της ιεράς εξέτασης μη χάσει αχχαχαχα! και πώς κρατήθηκε δε λες μια ολάκερη μέρα και δεν έπαθε ασφυξία... και βλέπει και power of love! πώς δεν κότσαρε και κανά λίνκι από astrology.gr αυτη τη φορά ή έστω από soulahkommwtria.xyz XAXAXAXA... πάντως βρε λύκιε, για να είμαι ειλικρινής όπως εξάλλου είμαι πάντα μαζί σου, έπρεπε να τον εκπαιδεύσεις κατιτίς να μην είναι τόσο κουραστικός, διότι με τα αρλουμπέ μακρυνάρια που αμολάει πρέπει να το δουλεύεις πηδηχτό ήτοι 5 σειρές να τις πηδάς και μία να τη διαβάζεις... μα τι πλάκα που χετε αλήθεια. εσένα δε, σε βλέπω συγκρατημένο, έλα, ανοίξου, πάρε μέρος στο γκεστάλτ, ξέρνα όλο τον μισογυνισμό σου και συ παρέα με τον μπούλη, μην εντρέπεσαι... φέρε κανά ξύλο να στηθεί η ψηφιακή πυρά, αφού σ' αρέέέέέσει :) σας αρέεεσουν αυτές οι μέθοδοι, σας αρέέέέσει η πιξελική κατακρεούργηση, το ευχαριστιέστε... εξάλλου "μαύροι" είστε και το κρύβετε ή στη χειρότερη δεν το ξέρετε και παραμυθιαζόσαστε πίσω από δήθεν πατριωτισμούς και αγώνες και διάφορα τέτοια ψευδή κουραφέξαλα ώστε να δικαιολογήσετε τις μαύρες σας ορέξεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Η ανικανοτητα του ακουειν ή διαβαζειν ειναι παροιμιωδης
3. Ο ενδοσκοπων μονο "μαυρος" δεν ειναι. Ακομα και μαυρες διαθεσεις να εχει καποιος, υπαρχουν τροποι να τις εκτονωνει χωρις να αυτοκαταστρεφει την ψυχη του. Αν δυσκολευεσαι, ρωτα
ΕΣ
μμμ, σοβάρεψες απότομα βλέπω... θα άκουσες μάλλον κάτι που δεν το περίμενες και έβγαλες τάχιστα τον άβακα για να αριθμήσεις και τις προτάσεις σου μην τυχόν και ξεφύγεις, οι οποίες προτάσεις σου ξαφνικά συρρικνώθηκαν αχχαχαχα! πάντως κοίτα, ο ενδοσκόπων, καψερέ "μαυρέ" που αρνείσαι να δεις ότι είσαι μαύρος, προϋποθέτει να έχει ήδη βρει αυτό που θα ενδοσκοπήσει και συ ακόμη το ψάχνεις ωσάν μεσήλικο 15χρονο, κολυμπώντας μέσα σε θάλαττες υποκρισίας και ψεύδους... να ρωτήσω; πες μας μπούλη μιας και έχεις καιρό να μας πεις, διατί σου αρέσουν τόσο πολύ οι... κώλοι;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχεδον πάντα ειμαι σοβαρος οταν γραφω. Εχασα το ενδιαφερον, διοτι κατανταει μονοτονο και κουραστικο. Εσενα αραγε δεν σε κουραζει το στυλ του τραμπουκου; Μαλλον δεν το "βλεπεις" ακομα. Το "βλεπεις" ομως σιγουρα στους αλλους ανθρωπους οι οποιοι και δρουν ως καθρεφτες του εαυτου σου ,απλα δεν "βλεπεις" ακομα πως τον εαυτο σου φωτογραφιζεις και κραζεις με τα ψευτικα νευρικα γελια ή μαλλον για την ακριβεια, την πλευρα αυτη του εαυτου σου που δεν εχεις ακομα αποδεχτει, την "Σκια", η οποια και εχει απωθηθει επειδη την κρινεις αναξια. Και ομως αυτα τα χαρακτηριστικα που καπως αφησες να διαφανουν σε προηγουμενα σχολια, ηταν τα ωραιοτερα κομματια. Σε καθε περιπτωση παντως δεν εχει νοημα να συνομιλεις με "τοιχο" οποτε αν ο αλλος συμπεριφερεται σαν τοιχος, η συνομιλια λαμβανει τελος συντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υφισταται πιξελικη κατακρεουργηση, προσπαθησε να το δεις πιο καθαρα. Η φιλοσοφια γνωριζει πως αναποφευκτη καταληξη του λαθος πολωμενου αρσενικα ατομου ειναι το υπαρξιακο κενό. Ειναι λογικο και αναμενομενο οι ανθρωποι να κανουν "πέρα", αργα ή γρηγορα, καποιον που συμπεριφερεται υποτιμητικα και με ασεβεια. Μπορει να κανουν υπομονη χρονια, αλλα καποια στιγμη θα συμβει. Για ποιο λογο να μεινουν να συναναστρεφονται με καποιον που τους προσβαλλει και δεν τους προσφερει τιποτα, και μαλιστα τους απομυζα την ενεργεια; Ολες οι εννοιες δεσμου, καθηκοντος ή λυπησης ("κριμα ειναι μωρε") καποια στιγμη θα εκλειψουν.
Αντιστοιχα, ο λογος που δεν υπηρξε συμμετοχη και συνδιαλλαγη στους σχολιασμους σου ειναι ακριβως επειδη ησουν ασεβης. Εαν δεν σεβεσαι τον συνομιλητη σου, τοτε γιατι αυτος να ειναι συνομιλητης σου; Εαν ειναι ικανος και αξιος, τοτε θα εχει σιγουρα αρκετες επιλογες να βρισκεται αλλου. Μην κοιτας που εγω ψιλοσυμμετεχω, εγω τυγχαινει να κανω τις δικες μου δοκιμες οπως κανω και με το Power of Love 2 (γιατι εβλεπα και το 1). Παρεμπιπτοντως το Power of Love οπως και ολα τα reality αποτελουν κοινωνικα πειραματα και ως τετοια καποιος βρισκει απειρα πραγματα να "δει" και θεωριες να ελεγξει πχ θεωρια παιγνιων και nash equilibria αλλα ας μην το ανοιξουμε γιατι ειναι βαρετο.
Γιατι ειμαι "μαυρος", υποκριτης και ψευτης; Πώς τεκμαιρονται αυτοι οι ισχυρισμοι; Κοιτα πως μιλαει ενας ανδρας.
"Εισαι υποκριτης ΕΠΕΙΔΗ ενω σου αρεσει το Α, υποκρινεσαι και ισχυριζεσαι πως σου αρεσει το Β. Εισαι "μαυρος" επειδη αδικησες τον ταδε, τοτε, με το δεινα τροπο"
Παμε παλι λοιπον. Γιατι ισχυριζεσαι πως ειμαι "μαυρος", υποκριτης και ψευτης; Ας ακουσω την κατηγορια και ας την απαντησω, ουτε φοβαμαι ουτε εχω να κρυψω κατι. Δεν μπορει να μην επιτρεπεις σε αυτον που κατηγορει το δικαιωμα να απαντησει στην κατηγορια που του προσαπτεις; Αυτο θα ηταν πολυ ελεεινο ως συμπεριφορα. Για να δουμε, ειναι τα πραγματα ετσι οπως τα εχεις χτισει στο μυαλο σου ή επικρατει ολιγον αχταρμας και το εκμεταλλευεσαι επιτηδες για να το παιζεις θιγμενη, αδικημενη και θυμα ωστε να θεσπιζεις "δικαιωμα" επιθεσης "για να βρεις τα δικια σου";
ΕΣ
Και εγω επειδη ειμαι large θα σου απαντησω την ερωτηση σου χωρις να περιμενω την δικια σου απαντηση ενω δεν θαπρεπε, αλλα απο την αλλη δεν μπορεις να βρεις απαντηση και απο αλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή" διατί σου αρέσουν τόσο πολύ οι... κώλοι"
Δεν μου αρεσουν τοσο πολυ τα οπισθια. Τα βρισκω με το ζορι συμπαθητικα. Δεν ειναι κατι που κοιταω σε μια γυναικα. Τα οπισθια αποτελουν ενα συμβολο της θηλυκης αρχης, οποτε ενα τετοιο συμβολο το επιθυμει καποιος/καποια που εχει απωθησει την θηλυκη του πλευρα διοτι την θεωρει αναξια και ντρεπεται γι αυτην. Τοτε, βυθιζεται στο υποσυνειδητο και προβαλλεται ψυχολογικα σε ενα συμβολο, και ο ανθρωπος ακαταμαχητα ελκεται απο αυτο και επιθυμει την ενωση του μαζι του, καθως αποτελει ψυχικο κομματι του και η ψυχη επιζητα την ολοκληρωση οσο τιποτα. Στην αρχη αυτο θα επιδιωκεται με αδεξιους τροπους προσκαιρης και εφημερης ικανοποιησης (πχ πιασιμο, φιλημα, χτυπημα).
Τα οπισθια λοιπον και καθε θηλυκο συμβολο (πχ ευαλωτο) αρεσουν πολυ σε ατομα με αρσενικη πολωση. Ξερεις κανενα; Οσο λοιπον δεν ικανοποιειται αυτη η επιθυμια ολοκληρωσης, τοσο περισσοτερο θα διογκωνεται και θα εκτροχιαζονται τα γουστα. Θα ερθει στιγμη που και αυτα δεν θα ειναι αρκετα. Μετα το ατομο θα μπει αναποφευκτα στο χωρο οπου οι επιθυμιες του ειναι παρανομες και εγκληματικες και θα υποφερει αφανταστα διοτι οπως εχουμε αναφερει η δυναμη του διπολου ειναι πανισχυρη και να νικηθει μεσω καταπιεσης.
Μοναδικη λυση ειναι η αναπτυξη της ελλειμματικης αρχης απο το ατομο αυτο καθαυτο. Στο παραδειγμα μας, αυτος που του αρεσουν πολυ τα οπισθια θα πρεπει να εκφρασει την θηλυκοτητα του ο ιδιος και να την αναπτυξει. Μονο τοτε θα υπαρξει ψυχικη ικανοποιηση και οι ανωμαλιες λογω πολωσης αυτοματα και συντομα θα αρχισουν να εξομαλυνονται. Problem solved.
Your move.
Ελ Στοχαστης
απαπαπαππα καλέ πού τον βρήκατε δαύτονα τον ξενέρωτο που φαντασιώνεται ότι παίζει και στο power of love??? έναν καφέ είπα να πιω η γυναίκα και κόντεψε να με βγει απ' το ρουθούνι με τις παπάτζες που διάβασα και τό παιξα και πηδηχτό ε, φαντάσου...να σου πω χρυσό μου, είσαι σίγουρα ενήλικο; το χω αναρωτηθεί πολλές φορές, μην προκύψει κανά πρόβλημα δλδ... βαρέθηκα ήδη, είσαι ιδανικός να διώχνεις τα επίδοξα τρόλλια πάντως, δλδ με τέτοιο χαμηλό λέβελ αναλυτικότητας, έτσι μού ρχεται να κάμω ντου στο φβ να σου βρω καμιά βλαχοαστούλα του τύπου σου και της εμβέλειας σου να σου τη φέρω εδώ να ζήσεις την παουερλοβίσια φάντασυ σου... μπας και γλυτώσουν τα φουκαριάρικα τα πίξελ δλδ, που μου θε και νεξτ μουβ... λάβε ένα φάσκελο και μπάι μπάι!
ΑπάντησηΔιαγραφήps* και πρέπει να στο πω και δαύτο οπωσδήποτε... το ξενέρωτο μαλακηστήρι νερντ το παίζεις καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, είναι δλδ ντάλε κουάλε, πετυχημένη μαλακία και ξενερωτίλα στα τέρματα σε λέω... και ξες για να τον παίζεις τόσο καλά, προφανώς είσαι έτσι και στην πραγματικότητα! τον εαυτό σου παίζεις με δαύτο το μεσήλικο νερντ που χει μείνει στην εφηβεία του, στάνταρ...και θα σου πω επίσης ότι είναι και ο πλέον ανίκητος χαρακτήρας, μα τον λουσιφέρη, όλα τα υπόλοιπα που δοκιμάζεις έξω από σενα, δεν! δλδ τέτοια βλακεία δεν παλεύεται πραγματικά, εγώ παραιτούμαι και το λέω και σπάνια δαύτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνικανοτητα απαντησης που καμουφλαρεται μεσα απο μια ad hominem ψευδοεπαναστασιακη επιθεση. Αβασιμη πεποιθηση και ψευδαισθηση ανωτεροτητας. Γιγαντωνεται ετσι μια "και καλα" προτεσταντικη επιθετικη νοοτροπια διαμαρτυρομενου αδικημενου θυματος, που εκθρεφει εκτονωσεις ναζιστικων θηριωδιων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητημα ειναι τι κανουν οι υπολοιποι λαοι και η απαντηση ειναι αντιστοιχη με αυτη σε επιπεδο ανθρωπου. Ανησυχουσα μηπως ηταν "σκληρη", αλλα τελικα δεν βλεπω να υπαρχει αλλος τροπος. Τους αφηνεις πισω τους καθε Γερμανους ή Τουρκους στην πρακτικη τους και αναπτυσσεσαι με τους υπολοιπους, απλα εχεις υποψιν την εν δυναμει τραμπουκικη εκτονωση τους να μην σε αιφνιδιασει. Θα ειναι προβλεπομενη και αναμενομενη, οπως παντα στο ιδιο μοτιβο που γνωρισαμε ιστορικα
Ανωνυμη, ευχαριστω για την συνομιλια, να εισαι καλα. Σου ευχομαι τα καλυτερα. Τις προξενητρικες σου ικανοτητες παντως δεν θα τις χρειαστω
Ελ Στοχαστης
α καλά... εσύ από το πολύ το χοιρινό και το πολύ το πίξελ είσαι σε μπαντ τριπ λέμε, βλέπεις και ζεις και γω δεν ξέρω τι... ποιες προξενήτρικες ικανότητες βρε παληκάρι μου χρυσό; σε έχει πλησιασει ποτές αλήθεια, στο λάιβ όμως, καμιά γυνή;; αχχαχαχα! ιλεος βρε, τι διαβάζω η γυναίκα, δεν σηκώνω άλλη παπάτζα, να χε λίγο αισθητική τουλάχιστον αλλά δεν... αντε γεια, πολλα ειπαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή...και κάπου εδώ, τελειώνει η τελευταία επέλαση της αγαπητής μας εκπροσώπου της Λίλιθ! Εγκλωβισμένη μέσα στην παθογένεια της εξιδανίκευσης του Σκότους και την συνειδητή υπηρέτηση των χαμερπών δυνάμεων, επιζητεί για ακόμη μια φορά την φάρμα, από την οποία θα αφαιμάξει την αναγκαία ζωτικότητα, για να συντηρηθεί "ζωντανή" μέσα στον ζοφερό της κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς έφυγε και πάλι νηστική, αφού δεν κατάφερε να χορηγηθεί με την ενέργεια που της λείπει.
Απεγνωσμένα, επανέρχεται περιοδικώς στα μέρη μας, μήπως και μπορέσει να αφαιρέσει, να αποδομήσει.
Υπηρετεί συνειδητά τον αποδημητικό παράγοντα. Όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη να βιώσει τα ελάσσονα στοιχεία της Δημιουργίας. Μια ανάγκη που προφανώς οφείλεται σε καρμικά βάρη παρελθόντων ενσαρκώσεων.
Την ευχαριστούμε που μας έδειξε το πως λειτουργεί ο πόλος του Χάους και της αποδόμησης της Τάξεως.
Κανένα σχόλιό της δεν πρόκειται να διαγραφεί, διότι είναι πολύτιμη η παρουσία τους ώστε να μας θυμίζουν την ερεβώδη φύση του ανθρώπου.
ΛΥΚΙΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλτατε Λυκιε, μολονοτι δεν εχεις αδικο στις παρατηρησεις σου επι της αρχης, ας δοκιμασουμε να δουμε σε βαθος την πλευρα του αποδομητικου παραγοντα. Θα αναλαβω εγω τον ρολο του δικηγορου του διαβολου ωστε να διατυπωσω την θεση του και να δημιουργηθει η αντιθεση ωστε να γινει πιο ορατη και κατ'επεκταση πιο αντιληπτη η επιδιωκομενη μεση οδος. Πιστευω πως μπορω να την προσεγγισω.
Παντως, οπως λεει και ο Obi-Wan στο Star Wars "Only a Sith deals in absolutes". (Μονο ενας υπηρετης της σκοτεινης πλευρας/χαους συμπεριφερεται με απολυτο τροπο). Αρα στοχος μας ειναι να μην ειμαστε και εμεις απολυτοι.
Ο αποδομητικος παραγοντας ειναι συμφυτος με τον υλικο κοσμο και αρα μερος της ανθρωπινης φυσης. Το οτι επιθυμουμε να τον υπερβουμε δεν σημαινει πως δεν θα χρειαστει να τον κατανοησουμε πληρως και να τον αντιληφθουμε σε βαθος και εν μερει να τον αποδεχτουμε, τουλαχιστον οσον αφορα το αναποφευκτο υλικο κομματι. Το ζητημα ειναι να το επιτυχουμε αυτο χωρις να γινουμε "μαυροι", που σημαινει να χρησιμοποιησουμε και να εκμεταλλευτουμε αλλους ανθρωπους με τροπο που να τους αδικει ξεκαθαρα και εντονα, αντικειμενικα δηλαδη και οχι υποκειμενικα διοτι ολοι οι ανθρωποι πιστευουν πως ειναι αδικημενοι, αυτο δεν σημαινει και πως ειναι.
Οπως αναφερεται σε ενα παρελθοντικο εξαιρετικο λινκ που μας ειχες προσφερει, το "κακο" ή το να ειναι κανεις "μαυρος" δεν ταυτιζεται με τον αποδομητικο παραγοντα. Ειναι διαφορετικες εννοιες. Αλλα ας τα πιασουμε απο την αρχη σε ενα καθαρο και νεο στοχαστηριο καθως ειναι ενα πολυ δυσκολο και δυσδιακριτο θεμα. Πότε μας εμποδισε ομως αυτο; Θα ηθελα λοιπον να σε παρακαλεσω να μας ανοιξεις ενα νεο ποστ επι τουτου μολις ευκαιρεσεις. Δεν βιαζομαστε καθως το θεμα χρηζει στοχασμου
Ελ Στοχαστης
Πολύ ευχαρίστως, αγαπητέ Ελ. Στοχαστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Αψογος οπως παντα. Λιγο χρονο ομως θα τον χρειαστω
ΔιαγραφήΕΣ
Από χρόνο, έχουμε ...μια ολόκληρη ζωή!Χαχα!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.