O Σωκράτης τασσόταν κατά της χρήσης σωματικής βίας στις διανθρώπινες σχέσεις. Την αποφυγή της βίας συνιστούσε και στην περίπτωση που κάποιος γίνεται θύμα αδικίας ή κακομεταχείρισης. Όταν αδικείται κάποιος, δεν παθαίνει κάποιο ουσιαστικό κακό. H αδικία βλάπτει κυρίως αυτόν που αδικεί, όχι τον αδικούμενο. Εννοεί στην περίπτωση αυτή ο Σωκράτης κάποια ψυχική βλάβη εκείνου που αδικεί.
Την απαίτηση για μη ανταπόδοση της αδικίας θεωρεί ο Σωκράτης στοιχείο της δικαιοσύνης. Για να είναι κανείς δίκαιος, δεν πρέπει να αδικεί ούτε στην περίπτωση που τον αδικούν. H αρχή της δικαιοσύνης ισχύει γενικά και απόλυτα: Ουδαμώς δεί άδικείν.
Με την πιο πάνω άποψη ο Σωκράτης ερχόταν σε αντίθεση με την αρχή της ανταπόδοσης, που ήταν κυρίαρχη στην εποχή του. Ήταν για όλους αυτονόητο και δίκαιο να ευεργετεί κανείς τους φίλους του και να τιμωρεί τους εχθρούς του με τη βοήθεια των φίλων.
Ερχόταν επίσης ο Σωκράτης σε αντίθεση με τη θεωρία για το δίκαιο του ισχυρότερου, που υποστηριζόταν από μαθητές του Γοργία, τον Πώλο και τον Καλλικλή. O Σωκράτης θεωρούσε το άδικείν χειρότερο από το αδικείσθαι και θα προτιμούσε το δεύτερο από το πρώτο. Αντίθετα, ο Καλλικλής θεωρούσε την παθητική στάση απέναντι σε αδικίες ανελεύθερη και δουλοπρεπή, ανάξια για ελεύθερο άντρα.
O Σωκράτης μάλλον αντιμετώπιζε τους επιθετικούς τύπους σαν ψυχικά άρρωστους. Θυμώνει κανείς με έναν άρρωστο; Ωστόσο ο Σωκράτης υποστηρίζει μια εντελώς παθητική ηθική. Διατυπώνει την άποψη ότι πρέπει να παραιτείται κανείς ακόμα και από την αυτοάμυνα, από την προστασία της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας. O άνθρωπος δεν πρέπει να «αμύνεται» και να «αντιδρά κακώς» (Κρίτων 49D). Αντιδικία είναι και το να προκαλεί κανείς ζημιά στον αδικούντα και βιαιοπραγούντα πάνω στην προσπάθεια του να προστατευθεί, να αμυνθεί.
Η
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΡΙΝΕΙ ???
Ας το ελεγξουμε απο το πρωτοτυπο
ΑπάντησηΔιαγραφή------------
"Παραδεχόμαστε πως με κανέναν τρόπο δεν πρέπει ν᾽ αδικούμε με τη θέλησή μας ή σε μερικές περιπτώσεις μπορούμε ν᾽ αδικούμε και σε άλλες όχι; Ή παραδεχόμαστε πως η αδικία σε καμιά περίπτωση δεν είναι τίμιο μα ούτε και ηθικό πράγμα, όπως συμφωνήσαμε πολλές φορές στα περασμένα χρόνια;"[...]
Και είτε παρουσιαστεί ανάγκη να πάθουμε εμείς ακόμη χειρότερα απ᾽ αυτά είτε και ελαφρότερα, όμως πραγματικά η αδικία γι᾽ αυτόν που την κάνει δεν είναι πάντοτε και κακό και άσχημο πράγμα; Το παραδεχόμαστε αυτό ή όχι;
ΚΡ. Το παραδεχόμαστε.
ΣΩ. Δεν πρέπει λοιπόν να αδικούμε ποτέ και με κανέναν τρόπο.
ΚΡ. Ποτέ, βέβαια.
ΣΩ. Άρα, ακόμη και όταν αδικείται κανείς, δεν πρέπει να ανταποδίδει την αδικία, όπως νομίζει ο πολύς ο κόσμος, αφού βέβαια δεν πρέπει να αδικούμε ποτέ και με κανέναν τρόπο.
ΚΡ. Όπως φαίνεται, δεν πρέπει.
ΣΩ. Τότε λοιπόν, τί λες, Κρίτων; Πρέπει κανείς να κάνει κακό στον άλλο ή δεν πρέπει;
ΚΡ. Δεν πρέπει βέβαια, Σωκράτη.
ΣΩ. Μα τί λοιπόν; Είναι δίκαιο να ανταποδίδει κανείς το κακό σ᾽ εκείνους που τον έβλαψαν, όπως υποστηρίζει ο πολύς ο κόσμος, ή δεν είναι δίκαιο;
ΚΡ. Δεν είναι καθόλου δίκαιο.
ΣΩ. Εγώ βέβαια πιστεύω πως είτε κακό κάνεις στους ανθρώπους είτε τους αδικείς είναι το ίδιο πράγμα.
ΚΡ. Αλήθεια λες.
ΣΩ. Δεν πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να ανταποδίδει την αδικία ούτε να κάνει κακό σε κανέναν, ακόμη κι αν του κάνουν οι άλλοι ό,τι θέλουν.
Γι᾽ αυτό λοιπόν σκέψου και συ τώρα πολύ καλά: Ποιό από τα δύο, τα παραδέχεσαι αυτά και συμφωνείς μαζί μου κι ας αρχίσουμε την εξέταση με βάση αυτή την αρχή, ότι δηλαδή ποτέ δεν είναι σωστό ούτε να αδικούμε ούτε να ανταποδίδουμε την αδικία, ούτε πάλι όταν μας κάνουν κακό να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας ανταποδίδοντας το κακό; Ή αλλάζεις γνώμη και δεν συμφωνείς πια μ᾽ αυτή τη βασική αρχή; Εγώ βέβαια και πριν, από πολύν καιρό, αλλά και τώρα ακόμη αυτή τη γνώμη έχω
ΣΩ. Λέω τότε τη συνέχεια ή καλύτερα ρωτάω: Ποιό από τα δύο, αν ένας άνθρωπος συμφωνήσει με κάποιον άλλο σε κάτι που είναι δίκαιο, πρέπει να τηρήσει τη συμφωνία ή πρέπει να τον εξαπατήσει;
ΚΡ. Πρέπει να την τηρήσει
ΣΩ. Σύμφωνα λοιπόν μ᾽ αυτά, δώσε τώρα προσοχή. Αν εμείς φύγουμε από δω χωρίς [50a] να πείσουμε την Πολιτεία, βλάπτουμε κάποιους, και μάλιστα εκείνους που δεν πρέπει να βλάψουμε καθόλου, ή όχι; Και μένουμε έτσι σταθεροί σ᾽ αυτά που συμφωνήσαμε πως είναι δίκαια, ή δεν μένουμε;
ΚΡ. Δεν μπορώ, Σωκράτη, να απαντήσω σ᾽ αυτό που με ρωτάς. Δεν καταλαβαίνω τί θέλεις να ειπείς.
ΣΩ. Νά πώς πρέπει να σκεφτείς για να καταλάβεις: Την ώρα που εμείς ετοιμαζόμαστε να δραπετεύσουμε από δω, ή πες την όπως θέλεις μια τέτοια πράξη, αν έρθουν οι Νόμοι και η Πολιτεία, σταθούν ξαφνικά μπροστά μας και μας ρωτήσουν: «Για πες μας, Σωκράτη, τί έχεις στον νου σου να κάνεις; Άλλο τίποτα ή σκέπτεσαι μ᾽ αυτό το έργο που αποτολμάς να αφανίσεις και μας τους Νόμους κι ολόκληρη την Πολιτεία, όσο σου περνάει από το χέρι; Ή φαντάζεσαι πως είναι δυνατόν να στέκεται όρθια και να μην έχει αναποδογυριστεί εκείνη η Πολιτεία, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν ισχύουν καθόλου, αλλά ακυρώνονται και καταργούνται από οποιονδήποτε πολίτη;
-----------
ΕΣ
Αρα αυτα τα δυο διαφερουν μεταξυ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρθρο
"Διατυπώνει την άποψη ότι πρέπει να παραιτείται κανείς ακόμα και από την αυτοάμυνα, από την προστασία της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας. O άνθρωπος δεν πρέπει να «αμύνεται» και να «αντιδρά κακώς» (Κρίτων 49D)"
Πρωτοτυπο
"ότι δηλαδή ποτέ δεν είναι σωστό ούτε να αδικούμε ούτε να ανταποδίδουμε την αδικία, ούτε πάλι όταν μας κάνουν κακό να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας ανταποδίδοντας το κακό;"(Κρίτων 49D)
Η διαφορα βρισκεται στο εξης. Ο Σωκρατης λεει να μην υπερασπιζομαστε τον εαυτο μας με το να ανταποδιδουμε την αδικια που δεχομαστε, με αντιστοιχη αδικια. Δεν λεει πουθενα πως ο ανθρωπος "δεν πρεπει να αμυνεται". Λεει πως δεν πρεπει να αμυνεται με το να κανει οτι του κανουν. Λεει να μην τηρουμε το "οφθαλμος αντι οφθαλμου", να μην κανουμε οτι κακο μας κανουν. Σαφεστατα και η αμυνα ειναι αποδεκτη. Η νεμεσις δεν ειναι αδικια. Ειναι ο ορισμος της δικαιοσυνης.
Εαν μου κλεψεις το αυτοκινητο, δεν ειναι σωστο να σου κλεψω και εγω το δικο σου. Δεν θα σου ανταποδωσω την αδικια που μου εκανες. Το να σε βρω, να παρω πισω το αυτοκινητο ή αποζημιωση για την ζημια που μου εκανες και να σε βαλω και φυλακη, ειναι το δικαιο και εχω χρεος να το κανω. Εαν στην πορεια αντισταθεις, και φας και ξυλο, αυτο ειναι δικο σου προβλημα, δεν ευθυνομαι εγω γι αυτο.
Εαν σε βρω μεσα στο σπιτι μου να με κλεβεις, ειναι σιαφεστατα μια αδικια απο μερους σου. Φυσικα και θα αμυνθω, αλλα οντως δεν ειναι σωστο να σε σκοτωσω απο τα νευρα μου. Σου ανταποδισω το κακο, υπερμετρα με κακο.
Παρατηρουμε πως οντως ειναι δυσκολοδιακριτα τα ορια, και πως ενας κακος ανθρωπος ευκολα μπορει να μας παρασυρει στην αδικια πανω στο θυμο μας. Το ορθοτερο ειναι να μην τους συναναστρεφομαστε, αλλα καποιες φορες αυτο δεν ειναι εφικτο. Θελει προσεκτικη και ευφυη διαχειριση ωστε και να αμυνομαστε μεν, που αποτελει ανθρωπινο δικαιωμα μας, αλλα ταυτοχρονα να το κανουμε χωρις εμεις να αδικουμε ή να κανουμε κακο. Να μην δεχομαστε την αρνητικοτητα τριτων μεν, να βαζουμε ορια, αλλα να μην τα εφαρμοζουμε αυτα τα ορια με υπερβολικη ισχυ γινομενοι οι ιδιοι κακοι και αδικοι στην πορεια
Ελ Στοχαστης
Σωστη η παρατηρηση. Το νοημα των δυο προτασεων ειναι διαφορετικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή1.Να μην υπερασπιζομαστε τον εαυτο μας.
2.Να μην υπερασπιζομαστε τον εαυτο μας ανταποδιδοντας κακο.
Για την τιμωρια παντως ειχε θετικη γνωμη ο Σωκρατης αφου θεωρουσε οτι «λυτρώνεται από την κακία της ψυχής όποιος τιμωρείται δίκαια»477a
http://eranistis.net/wordpress/2015/07/10/socrates-gorgias-2-polus/
Ωραιο το λινκ. Ας μην ξεχναμε πως ο Σωκρατης οχι μονο συμμετειχε στις πολεμικες εκστρατειες των Αθηναιων, αλλα ειχε διακριθει κι ολας στην μαχη, αλλο αν ειχε αρνηθει το "μεταλλιο". Βεβαια, τοτε υπηρχε δημοκρατια οποτε ακολουθουσε τις βουλες της πολης και δεν επροκειτο για τυφλη υποταγη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανω ρηση αφορουσε το αν θα το σκασει απο τη φυλακη ή οχι. Θεωρουσε πως απο την στιγμη που ειχε αποδεχθει το συστημα νομων της Αθηνας και στη ψηφοφορια οι Αθηναιοι τον βρηκαν ενοχο, αν και προφανως διαφωνουσε με την ενοχη του, αν το εσκαγε θα εκανε κακο σε αυτο το συστημα και θα το αδικουσε. Γι αυτο την προσωποποιει υποθετικα την πολιτεια και την βαζει να τον πιανει την ωρα που το σκαει και να το ρωταει: "Γιατι ρε Σωκρατη μου κανεις τετοιο κακο;" Στην ουσια θα ξεφτιλιζε το δημοκρατικο συστημα των Αθηνων. Δεν θα ηταν σωστο να καταλυοταν απο τον Σωκρατη γι αυτο και ειχαμε το κωνειο. Ετσι ο Σωκρατης αδικηθηκε αλλα δεν αδικησε, που ελεγε πως ηταν προτιμοτερο. Στο λινκ σου Ελενη, ο Σωκρατης αναφερει πως βελτιστο ειναι να μην αδικειται κανενας
Ελ Στοχαστης
Το σημαντικο ειναι να μην υπαρχει μισος και κακια εναντιον αυτου που μας αδικει. Να κατανοουμε πως ειναι πλανημενος και πιστευει στρεβλα πως κανει κατι σωστο. Ετσι, δεν θα επιτρεψουμε να μας αδικησει μεν, αλλα δυσκολα θα ασκησουμε υπερμετρη ισχυ εναντιον του κανοντας του κακο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια παραδειγμα,δεν θελουμε να εξαφανισουμε τους Τουρκους. Αλλα δεν μπορει να αφησουμε μια τετοια συμπεριφορα να συμβαινει διαρκως. Θα μπορουσαμε λοιπον να τα πετυχουμε και τα δυο, εαν η Τουρκια χωριζοταν σε δυο ή τρια μικροτερα κρατη. Με αυτον τον τροπο δεν μπορει να πει κανεις πως κανουμε κακο στους Τουρκους. Δεν τους αδικουμε ετσι. Νομιζω αυτο αποτελει μια σοφη επιλογη και δικαιη τιμωρια. Βεβαια αυτο περναει απο το χερι των Μεγαλων δυναμεων κ κυριως της Αμερικης που πρεπει να πεισθει πως θα ειναι και προς το συμφερον της, οπως και της ΕΕ και της Ρωσιας. Εγω βλεπω εμφανως πως ειναι προς το συμφερον ολων,ακομα και των Τουρκων υπηκοων αλλα αυτο θα πρεπει να δειχθει με επιχειρηματα κ μελετες
Ελ Στοχαστης
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο αυτό διεγράφη, διότι είναι εκτός θέματος της ανάρτησης και επίσης δεν αποτελεί σχόλιο, αλλά αντιγραφή-επικόληση από άλλο ιστολόγιο.
ΔιαγραφήΤέτοια σχόλια, αφορούν το τρέχων Αναψυκτήριο-Στοχαστήριο.
Αγαπητέ ανώνυμε, ξαναπροσπάθησε εκεί, αλλά βάλε και μερικές δικές σου λέξεις...
Ευχαριστώ.
ΛΥΚΙΟΣ.
Το βελτιστο που μοιαζει με ουτοπια μας δινει κινητρο για να "ψηλωσουμε" στην απόπειρά μας να το φτασουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ σωστα λες Ε.Σ: 'Να κατανοουμε πως ειναι πλανημενος και πιστευει στρεβλα πως κανει κατι σωστο'
Ας σκεφτουμε πως, συμφωνα με τον σοφο Σωκρατη, η αρετη ταυτιζεται με την Γνωση. Την γνωση του Αγαθου. Και οποιος τελικα επιλεγει το κακο το κανει ουσιαστικα απο αγνοια.
Αγνοια για τον Σωκρατη ειναι η στρεβλη αντιληψη που εχει ο ανθρωπος για το Ορθό και Εναρετο που οδηγει στην Ευδαιμονια του. Αν ο ανθρωπος γνωριζε το βελτιστο για την ψυχη του, δεν θα αδικουσε κανεναν. Γιαυτο και αντιμετωπιζει τους "φαινομενικα κακους" ως αρρωστους.
"Ήταν ανόητοι οι Πατέρες μας που φώναζαν για μετάνοια τόσο καιρό;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να σου φωναζει καποιος για μετανοια, ετσι γενικα, ειναι υποκριτικο,α-χρηστο και επικινδυνο. Ο λογος ειναι πως η μετανοια-μετανοηση-μεταστροφη νοοτροπιας εχει νοημα μονο οταν αυτος που σου το λεει σου εξηγει το λαθος της υπαρχουσας νοοτροπιας και το πως πρεπει να ειναι η σωστη νοοτροπια στην οποια θα μεταστραφεις.
"Ενώ μας φώναζαν οι Πατέρες μας να αλλάξουμε τρόπο ζωής και να επιστρέψουμε στις διδαχές των Αγίων μας και του γένους μας"
Αυτη η φραση εχει τοσα λαθη που δεν θα μπω καν στη διαδικασια να τα πιασω ενα-ενα, αλλωστε στην ουσια δεν λεει απολυτως τιποτα. Θα πω ομως αυτο. Η θρησκεια μας ακολουθει ξεκαθαρα τον συναισθηματικο δρομο, ο οποιος ειναι βαθια εγωιστικος εξ ορισμου. Μονο "παρηγορια στον αρρωστο μεχρι να βγει η ψυχη του" μπορει να προσφερει, καθως εχει παρει διαζυγιο απο τη λογικη. Δεν χαιρομαι για αυτο, το αντιθετο. Ομως ειναι σαφες πως δεν μπορει να βοηθησει, αν και το θελει. Οι νουθεσιες ειναι και προκλητικες και αστοχες. "Καλυτερα να μασατε, παρα να μιλατε" λοιπον. Το μονο που μπορειτε να πειτε ειναι: "Θα προσευχομαστε στο Θεο να μας βοηθησει ολους. Προσεξτε τις ψυχες σας στους δυσκολους καιρους" Και αυτα ηδη καποιοι Πατερες τα εχουν πει.
Τα κρυφοχαιρεκακα "Σας τα λεγαμε εμεις, εσεις δεν ακουγατε, φατε τα τωρα, ελατε στο μαντρι να σωθειτε" δεν θα σας πω πού ακριβως να τα απευθυνετε, θα σας πω ομως πως το να μιλανε τα αρχι-βολεμενα θρησκευτικα "κομματοσκυλα" που ευθυνονται εξισου αν οχι περισσοτερο για την παρακμη ειναι τουλαχιστον θρασος. Αν ειναι να χαθουμε, τουλαχιστον εμεις θα χαθουμε ενω υπαρχουμε μεσα στην κοινωνια και προσπαθωντας οσο περισσοτερο μας το επιτρεπουν οι δυναμεις μας. Εσεις ποτέ δεν βοηθησατε τον ελληνισμο, μαλλον καρκινωμα υπηρξατε, οποτε δεν δικαιουστε να μιλατε. Ευχαριστως θα συμμετειχα σε ευγενικο διαλογο, αλλα δεν τρεφω αυταπατες, ο διαλογος ειναι προιον του ελληνικου πολιτισμου και κουλτουρας σε αντιθεση με τις φασιστικες πρακτικες του να ονομαζουμε αιρετικο οποιο προβατο διαφωνει
Ελ Στοχαστης
Ένας τρόπος για να αμυνόμαστε χωρίς να κάνουμε ταυτόχρονα κακό στον επιτιθέμενο, είναι η χρήση της ασπίδας, χωρίς την χρήση του ξίφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκρούουμε τα δικά του χτυπήματα προστατεύοντας το σώμα μας, χωρίς να χτυπούμε το δικό του.
Η δική του προσπάθεια ακυρώνεται στην πράξη και παραμένει μόνο πρόθεση.
Ωστόσο εμείς δεν ανταποδίδουμε την δική του πρόθεση, οπότε αυτός βλέποντας ότι δεν μπορεί τελικά να μας πλήξει και πως εμείς δεν ανατροφοδοτούμε την αδικία με αντεπίθεση, σύντομα θα καταλαγιάσει ασθμαίνοντας! Δεν μένει, παρά να συλλογιστεί το μάθημα που πήρε.
Όμως σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να προστατεύουμε και τον εαυτό μας από τις άδικες επιθέσεις, διότι το δώρο της ζωής πρέπει να το αξιοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο και όχι να το σπαταλούμε με την πρώτη αφορμή που θα προκύψει, από επιλογή τρίτων.
Αγαπάμε τον εαυτό μας γιατί τον χρειαζόμαστε ζωντανό και υγιή πνευματικά, ψυχικά και σωματικά.
Συνεπώς θα πρέπει να αναπτύξουμε ισχυρές ασπίδες, που να αποκρούουν τα δόλια και φαρμακερά βέλη των άλλων.
Δεν χρειάζεται το ξίφος, παρά μόνον η ασπίδα!
Η ασπίδα αφορά την άμυνά μας σε ψυχικό, αλλά και σωματικό επίπεδο.
Η επίγνωση του ποιοί είμαστε και που πορευόμαστε, μας καθιστά αυτοδύναμους, ισχυρούς και αλώβητους στις κακόβουλες επιθέσεις. Αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία λέγεται η ψυχική ασπίδα μας.
Η σωματική μας ασπίδα, είναι αφενός η καλή φυσική μας κατάσταση και η γνώση κάποιας πολεμικής τέχνης που αμύνεται χωρίς χτυπήματα, παρά μόνον με μπλοκαρίσματα ή κλειδώματα, όπως η πάλη και το τζούντο.
Ασφαλώς αν κάποιος μας επιτεθεί με όπλο και δεν έχουμε τρόπο να αποφύγουμε τις θανατηφόρες βολές του (ούτε να διαφύγουμε τρέχοντας), τότε είναι καλύτερα (δικαιότερο) να χαθεί η δική τιυ ζωή, παρά η δική μας. Οπότε θα ανταποδώσουμε τις βολές του και πιθανώς θα χαθεί η δική του ζωή πριν την δική μας.
Αυτή είναι η δική μου τοποθέτηση, για την οριοθέτηση της "ηθικής άμυνας".
ΛΥΚΙΟΣ.
Με βρισκεις συμφωνο. Η ασπιδα στην αρχαια Ελλαδα αλλωστε ονομαζοταν "οπλον". Για τους αρχαιους, οπλο θεωρουταν οχι αυτο που σκοτωνε τον εχθρο, αλλα αυτο που προστατευε την ζωη του αμυνομενου. Κλασσικη τακτικη αλλωστε της φαλαγγας ηταν η αποκρουση της ορμητικης επιθεσης του εχθρου. Μετα χρησιμοποιουνταν τα ακοντια και τελος το ξιφος ηταν η τελευταια επιλογη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστοσο, εαν εχει υπαρξει ηδη μια αποπειρα εναντιον μας, αυτο στοιχειοθετει ηδη αναγκη αυτοαμυνας, και θα πρεπει να απαντηθει παραυτα.
Θεωρω ομως πιο εξυπνο το εξης. Εαν δειχνουμε μια εικονα, πανοπλη και πανετοιμη για μαχη, τοτε εκ των πραγματων δεν θα βρεθουμε στην δυσκολη θεση του να υποχρεωθουμε να τιμωρησουμε με "κακο", καποιον εχθρο ως δικαιη αμυνα. Και αυτο γιατι ειναι ιδιον του θρασυδειλου να επιτιθεται σε οσους θεωρει ευαλωτους, ενω αποφευγει τους δυνατοτερους. ΑΝ και η νεμεσις ως τιμωρια δεν μπορει να ιδωθει ως κακο. Ακομα και ενας φονος μπορει ως τιμωρια να ειναι "καλος", απο την αποψη πως αποτρεπει τον εχθρο να συνεχισει να πραττει το κακο, αρα τον σταματαμε πριν τα κανει χειροτερα και για τον εαυτο του. Πχ, αν ενας Αμερικανος μαθητης μπει στο σχολειο του και αρχιζει να σκοτωνει, δεν ειναι σωστο αν εχουμε την δυναοτητα φυσικα, να τον αφησουμε να ανεβαζει το "κοντέρ" ασυστολα. Στον πρωτο, αντε δευτερο φονο, τον σταματας ακομα και σκοτωνοντας τον. Αυτο δεν ειναι "κακο", διοτι και αυτος προστατευεται ως ψυχη απο τα χειροτερα και φυσικα οι αθωοι μαθητες που θα καθαριζε μετα.
Μια τετοια εικονα λοιπον που ακτινοβολει αυτοπεποιθηση και εκπεμπει δυναμη και θεληση, στην πραξη ειναι η ψυχικη ασπιδα που αναφερεις αγαπητε Λυκιε. Οταν γνωριζεις και πιστευεις βαθια οτι "Κατσε καλα και μην αδικησεις, γιατι σε εχω ανα πασα στιγμη θελησω" (make my day punk)
Το μεγαλο παιχνιδι αλλωστε δεν παιζεται στο υλικο επιπεδο, αλλα στο ανωτερο ενδιαμεσο οπου διαβιουν και αρκετες κακοβουλες ασωματες οντοτητες που λιγουρευονται την πολυ σημαντικη ψυχικη και ζωτικη μας ενεργεια. Αφου κλεισουμε τα ψυχικα ανοιγματα (μειωσουμε τις πολωσεις μας στα διπολα), νομιζω μετα οντως το κλειδι ειναι μια συμπεριφορα βεβαιοτητας και παντελους ελλειψης αμφιβολιας στο στερεα χτισμενο αφηγημα μας.
Θεωρω πως χρειαζεται το ξιφος. Το ξιφος πρεπει που και που να τραβιεται απο τη θηκη του και να το βλεπουν ολοι. Αυτο δεν σημαινει πως θα χρησιμοποιηθει κι ολας. Ειπαμε κανενας θρασυδειλος δεν θα τολμησει ποτέ να επιτεθει. Ο Σωκρατης, σε μια μαχη των Αθηναιων που εξελιχτηκε σε καταστροφη και οι Αθηναιοι τραπηκαν σε φυγη, διακριθηκε επειδη πανοπλος και πανετοιμος ωσαν λιονταρι ετοιμο, προστατεψε καποιους αλλους συμπολιτες του καθως οταν τους καταδιωξαν, σχεδον κανενας δεν τολμησε να του επιτεθει βλεποντας μια τετοια εικονα, ολοι προτιμησαν ευκολοτερους και πιο ευαλωτους Αθηναιους.
Δεν χρειαζεται να μας δαγκωσει καποιος σκυλος για να διαπιστωσουμε επικινδυνοτητα, και μονο που γρυλιζει και μας κοιταει στα ματια, το παιρνουμε το μηνυμα και οπου φυγει-φυγει. Πάντως θεωρω πολυ μεγαλυτερη μαγκιά, οταν δεν υπαρχει το υλικο κομματι. Εκει φαινεται ο μαχητης. Πανω σε αυτο υπαρχει μια πολυ καλη σειρα ταινιων, λεγεται Insidious.
Σε ενα βιβλιο για τον Αττεσλη, ελεγε πως δημιουργουμε στοιχειακα προστασιας. Στην ουσια, φτιαχνουμε μια σκεψη τυπου "Το σωμα μου ειναι προστατευμενο και απροσβλητο. Τιποτα δεν μπορει να το αγγιξει", και μετα την ενεργοποιουμε χρησιμοποιωντας βαθια την δυναμη της θελησης μας. Αντιλαμβανομαστε επομενως, πως το πιο καταστροφικο σε μια τετοια διαδικασια ειναι οταν εχουμε αμφιβολιες και φοβο, οταν δεν ειμαστε σιγουροι.
Ελ Στοχαστης
Αγαπητέ Ελεύθερε Στοχαστή είπες:
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΑΝ και η νεμεσις ως τιμωρια δεν μπορει να ιδωθει ως κακο. Ακομα και ενας φονος μπορει ως τιμωρια να ειναι "καλος", απο την αποψη πως αποτρεπει τον εχθρο να συνεχισει να πραττει το κακο, αρα τον σταματαμε πριν τα κανει χειροτερα και για τον εαυτο του. Πχ, αν ενας Αμερικανος μαθητης μπει στο σχολειο του και αρχιζει να σκοτωνει, δεν ειναι σωστο αν εχουμε την δυναοτητα φυσικα, να τον αφησουμε να ανεβαζει το "κοντέρ" ασυστολα. Στον πρωτο, αντε δευτερο φονο, τον σταματας ακομα και σκοτωνοντας τον. Αυτο δεν ειναι "κακο", διοτι και αυτος προστατευεται ως ψυχη απο τα χειροτερα και φυσικα οι αθωοι μαθητες που θα καθαριζε μετα."
Η Νέμεσις νομίζω ότι δεν περιλαμβάνει την ανθρώπινη βούληση σε ρόλο τιμωρού. Η Νέμεσις έρχεται νομοτελειακά, μέσω της Ειμαρμένης ή άλλων εξω-ανθρώπινων παραγόντων. Δεν μπορεί δηλαδή η πράξη αντεκδίκησης να αποτελεί έκφραση της Νεμέσεως. Διότι η ανταπόδοση μιας κακής πράξης σε δεύτερο χρόνο, δεν δικαιώνει το θύμα (της πρώτης αδικίας), αφού η Ειμαρμένη έχει αναλάβει πλέον την τιμωρία. Το θύμα γίνεται θύτης και τελικά και οι δύο προκαλούν την Νέμεση!
Ένας φόνος (δολοφονία) δεν είναι ποτέ καλή και χρήσιμη πιστεύω. Η απόκρουση μιας άδικης επίθεσης σε βάρος μας, ανακόπτει το βλαβερό αποτέλεσμά της και αφού δεν βλαπτόμαστε, δεν δικαιούμαστε να βλάψουμε.
Αν ωστόσο, η απόκρουση δεν είναι εφικτή ή ο επιτιθέμενος συνεχίζει την επίθεση ή είμαστε αδύναμοι να αμυνθούμε για πολλούς λόγους, τότε μπορούμε να καταφύγουμε στην επιθετική βία, αλλά μέχρι το σημείο που θα καταστείλουμε τον κίνδυνο για εμάς. Αν δηλαδή ο δράστης χάσει από τα χέρια του το μαχαίρι και σταματά την επίθεση, τότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να τον χτυπάμε τιμωρητικά. Εννοείται ότι η πράξη του δεν θα μείνει ατιμώρητη, αλλά θα τον αναλάβει η συντεταγμένη Δικαιοσύνη.
Στην πράξη βέβαια, η ανακοπή της επίθεσης του επιτιθέμενου, μπορεί να σημάνει και τον θάνατό του.
Αν δηλαδή ο επιτιθέμενος εισβάλλει σε ένα σχολείο με ένα αυτόματο όπλο, με πρόθεση να σκοτώσει πολλούς ανθρώπους, η άμυνα που θα πρέπει να ασκηθεί, πρέπει να είναι ανάλογη και άμεση. Τόσο άμεση, όσο είναι και η επίθεση. Δηλαδή σε ταυτό χρόνο.
Άρα θα πρέπει κάποιος που προστατεύει το σχολείο, να πυροβολήσει εναντίον του, μέχρι ο επιτιθέμενος να σταματήσει την επίθεση. Τώρα αν η επίθεση σταματήσει επειδή του έπεσε το όπλο, είτε επειδή φοβήθηκε για την ζωή του και παραδόθηκε, είτε επειδή τραυματίστηκε ελαφρά, είτε επειδή πέθανε από τις βολές που δέχτηκε, αυτό είναι το μέτρο που ορίζει την παύση της αμυντικής επίθεσης.
Το να πάει κάποιος από πάνω του και να τον πυροβολήσει με "χαριστική βολή" στο κεφάλι, ενόσω έχει ήδη εγκαταλείψει την επίθεση, είναι φόνος που ξεφεύγει από την δίκαιη άμυνα.
Άρα θα πρέπει να υπάρχει αφενός μια αναλογικότητα στην άμυνα και αφετέρου ένα όριο που να μην επιτρέπει την υπέρβαση.
Για παράδειγμα, έναν που μας χαστουκίζει δυνατά και πονάμε, δεν μπορούμε να τον πυροβολήσουμε για άμυνα!
Επίσης είναι θεμιτή η άμυνα υπέρ τρίτων, όταν δηλαδή επεμβαίνουμε για να προστατέψουμε έναν, ο οποίος υφίσταται μιαν άδικη επίθεση και αδυνατεί να αμυνθεί από μόνος του.
Στο παράδειγμα του σχολείου, ο φρουρός που αντιλαμβάνεται την επίθεση του εισβολέα (και αφού έχει δείξει ότι προτίθεται να σκοτώσει ανθρώπους με το όπλο του), δικαιούται να πυροβολήσει εναντίον του φονιά, έστω κι αν ο ίδιος δεν απειλήθηκε. Κι αυτό διότι ήταν ο μόνος που διέθετε την δυνατότητα να απαντήσει στην φονική επίθεση, με ανάλογο ως προς την αποτελεσματικότητα και την αμεσότητα, όπλο.
Άρα δεν χρειάζεται ο φρουρός να αφήσει να σκοτωθεί ούτε ένα, ούτε δυο παιδιά του σχολείου. Θα τον πυροβολήσει αμέσως μόλις τον δει να σηκώνει το όπλο και να σημαδεύει τους μαθητές, αφού πρώτα τον προειδοποιήσει ότι θα του ρίξει (του δώσει την ευκαιρία να ανακαλέσει την επιλογή του και να παραδοθεί), αν φυσικά προλάβει πριν τον πρώτο πυροβολισμό.
ΛΥΚΙΟΣ.
Η αναλυση του υποθετικου περιστατικου με βρισκει συμφωνο. Ειναι οντως λιγο κουραστικο να μην ξεφευγουμε απο το δεον και να πραττουμε ολισθηματα συμπεριφορας, ωστοσο νομιζω πως υπαρχει πιο πρακτικος τροπος οσον αφορα την αποφυγη χρησης υπερβολικης ισχυος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την στιγμη που δεν τρεφουμε αρνητικα συναισθηματα (πχ μισος) προς εκεινον που καταφερεται εναντιον μας και δεν προβαλλουμε πανω του δικα μας κομπλεξ, τοτε δεν βλεπω τον λογο να χρησιμοποιησουμε κατι αχρειαστο. Θα κανουμε μονο αυτο που χρειαζεται και τελος. Αρα αρκει να προσεχουμε τον δικο μας εαυτο και τις σκεψεις του που οδηγουν στα συναισθηματα του, που οδηγουν στις πραξεις.
"Η Νέμεσις νομίζω ότι δεν περιλαμβάνει την ανθρώπινη βούληση σε ρόλο τιμωρού"
Συμφωνω πως "Η Νέμεσις έρχεται νομοτελειακά, μέσω της Ειμαρμένης ή άλλων εξω-ανθρώπινων παραγόντων." ομως αυτο το Καρμα εκφραζεται στον κοσμο των ανθρωπων οποτε αμεσα ή εμμεσα περιλαμβανει την ανθρωπινη βουληση. Ο ρολος τιμωρου ειναι υποκειμενικος. Το οτι πχ επιλεγω να βαλω ορια σε μια επιβλαβη κατασταση στη ζωη μου και να απομακρυνθω θα μπορουσε να ιδωθει απο καποιον ως τιμωρια αλλα δεν ειναι.
"Ένας φόνος (δολοφονία) δεν είναι ποτέ καλή και χρήσιμη πιστεύω"
Συμφωνω μεν, αλλα ο πολεμος αποτελει το υστατο αναχωμα σε μια αποτυχημενη μας προσπαθεια. Σιγουρα εχουμε αποτυχει και εχουμε κανει μεγαλα λαθη, πχ επιτρεψαμε να απομονωθουμε, αλλα δεδομενων καποιων ακραιων συνθηκων οπως ανεφερες, αποτελει αναγκαιοτητα ως υστατο μετρο
Ελ Στοχαστης
Το να βάζει κανείς τα όριά του, μη ανεχόμενος την επιβλαβή συμπεριφορά κάποιου ανθρώπου, ασφαλώς και δεν είναι τιμωρία. Είναι άμυνα, διότι αποτρέπει μια άδικη βλάβη. Νομίζω ότι κανείς δεν θα μπορούσε να το δει ως τιμωρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμωρία είναι το να βλάψεις τον άλλον, σε αντίποινα επειδή έβλαψε εσένα, αλλά σε δεύτερο χρόνο.
Βλέπεις ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία εδώ, διότι αν σκοτώσεις κάποιον την ίδια στιγμή που σου επιτίθεται είναι δίκαιη άμυνα. Αν όμως αποκρούσεις την επίθεσή του και σωθείς και πας πολύ αργότερα να τον σκοτώσεις, τότε αυτό είναι πράξη αντιποίνων και αποτελεί τιμωρητική πράξη εκ μέρους σου, προς αυτόν που πήγε να σε βλάψει. Αυτό είναι άδικο. Τον ρόλο του τιμωρού, θα τον παίξει η Ειμαρμένη, με τον δικό της τρόπο. Ασφαλώς υπάρχει και η συντεταγμένη Δικαιοσύνη που θα τιμωρήσει την πράξη του δράστη, χωρίς να επιβαρυνθείς εσύ καρμικά.
Επίσης στον πόλεμο χρειάζεται η ηθική του πολέμου (την οποία είχαν αναπτύξει οι Έλληνες).
Στην μάχη δεν διαπράττεις δολοφονίες όταν συγκρούεται με το αντίπαλο στρατό. Είναι μάχη επιβίωσης επί ίσοις όροις, γι' αυτό και οι Σπαρτιάτες δεν φόνευαν αυτούς που εγκατέλειπαν την μάχη ή πετούσαν τα όπλα τους από φόβο ή ατυχία. Δεν καταδίωκαν ποτέ τον εχθρό που τρεπόταν σε φυγή!
Δεν έσφαζαν αμάχους ή αιχμαλώτους και σέβονταν όσους κατέφευγαν στους ναούς.
Δολοφονίες όμως, διαπράττει ο ελεύθερος σκοπευτής. Διότι αυτός φονεύει επιλεκτικά, ανθρώπους που δεν τον απειλούν ή δεν μπορούν να τον βλάψουν από την απόσταση που βρίσκεται. Το πράττει δόλια, ύπουλα και εκ του ασφαλούς. Επίσης δολοφόνος είναι ο χειριστής UVA που από πολύ μακρυά, κατευθύνει και βομβαρδίζει αμάχους.
Βέβαια η ηθική του πολέμου είναι περίπλοκο θέμα, διότι για να μην θεωρηθεί δολοφονία η θανάτωση ανθρώπων, θα πρέπει αυτοί να βρίσκονται υπό συγκεκριμένο καθεστώς συνθηκών.
Γενικά όμως, νομίζω ότι το τοποθέτησα στο κάδρο.
ΛΥΚΙΟΣ.
Στον πολεμο θα εξοντωσεις εχθρικους στοχους κι ας ειναι σε αγνοια για την επιθεση που τους κανεις(ελευθερος σκοπευτης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορεις να σκεφτεσαι ανθρωπιστικα οταν οι στοχοι σου για ευημερια και ειρηνευση ή αποκατασταση της ταξης και της ευνομιας αφορουν ενα μελλον που ο υπο εξεταση εχθρος αποτρεπει κι η ιστορια εχει αποδειξει πως θα συνεχισει να αποτρεπει.
Δυστυχως, στον πολεμο οι αποφασεις ειναι σκληρες και οι στρατιωτες χρειαζεται να θυσιασουν το ανθρωπινο και σπλαχνικο προσωπειο τους υπερ της αναδυσης μιας νεας πραγματικοτητας που θα το επιτρεπει και θα το στηριζει. Μεχρι τοτε, απλα εισαι σε πολεμο και πολεμος σημαινει ανορθοδοξες πρακτικες.
Εχεις δικιο που μιλας για ηθικα ορια αγαπητε Λυκιε, ακομα και στον πολεμο, γιατι η καταχρηση του παραλογισμου του πολεμου συνιστα υβρι με τα γνωστα επακολουθα.
ΔιαγραφήΑπλα, στον πολεμο, συμβαινει συχνα, καποιοι να αναλαμβανουν την "βρωμικη δουλεια" μιας σκληρης καθαρσεως για να τα βρουν πιο συγυρισμενα οι επομενες γενεες.
Ηθικα σωστο δεν ειναι γιατι ποιος ειναι σε θεση να κρινει την αναγκαιοτητα ή μη μιας τετοιας καθαρσης;
Δυσκολες οι αποφασεις που βαραινουν τους αρχηγους. Δεν θα ηθελα να βρισκομαι στην θεση τους.
Ειχα κανει αποσυνδεση και δεν το προσεξα, σορι.
Ελενη.
Αυτή είναι η πραγματικότητα στον πόλεμο, αγαπητέ μου Ελ. Στοχαστή! Όπως τα λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ όμως δεν εξετάζω τον πόλεμο από την οπτική της σκοπιμότητας, αλλά απ' αυτήν της ηθικής και των κοσμικών νόμων.
Για παράδειγμα οι κομμουνιστές λένε ότι «είναι προτιμότερο να σφάξουμε όσους "φασίστες" διαφωνούν με τις ιδέες μας, διότι όταν τους εξαφανίζουμε, θα φτιάξουμε μια ειρηνική και απόλεμη κοινωνία. Το κίνητρό μας είναι ανθρωπιστικό και θέλουμε το καλό του ανθρώπου. Γι αυτό και θα θυσιάσουμε όλους αυτούς που εναντιώνονται στον ανθρωπισμό μας».
Με λίγα λόγια, δεν έχουν τον ηθικό ενδοιασμό, να σκοτώσουν κάποιους για να "σώσουν" κάποιους άλλους, όχι διότι αυτοί οι κάποιοι απειλούν τις ζωές των άλλων, αλλά για λόγους ιδεολογίας και πειραματισμού σε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης.
Εδώ έχουμε το σκοπό που αγιάζει τα μέσα.
Έχουμε κατάργηση της ηθικής και βέβαια, ενεργοποίηση του νόμου της Ειμαρμένης και της Νεμέσεως.
Συνεπώς και οι πόλεμοι που διεξάγονται με μη ηθικό τρόπο, κινητοποιούν τους ίδιους νόμους.
Πάντοτε κατά την ταπεινή μου άποψη αυτά!
ΛΥΚΙΟΣ.
Το σχολιο του ανωνυμου στο 1.14 δεν ηταν δικο μου, δειχνει ομως αληθοφανες. Εχει τα δικια του ο ανωνυμος, αλλα ας μην ξεχναμε πως "ο δρομος προς την "κολαση" ειναι στρωμενος με αγνες προθεσεις". Εχουμε εξηγησει και παλιοτερα με φιλοσοφικο τροπο πως αυτο ειναι οντως ετσι και πως ο σκοπος ΔΕΝ αγιαζει τα μεσα, παρα μονο σε εξαιρετικα σπανιες κ μοναδικες περιπτωσεις, οι οποιες ομως τηρουν καποια συγκεκριμενα κριτηρια, οπως πχ πως ειναι απολυτως συνειδητες και ο φορεας τους εχει υπερβει καθε ειδους εγωιστικο κριτηριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παραδειγμα σου αγαπητε Λυκιε εινια εξοχο και ακριβως στο θεμα. (to the point) Καθε εγκληματιας στο μυαλο του πραττει το καλο και οχι το κακο, καθως εχει βρει καποιο τροπο να εξορθολογησει τις πραξεις του ωστε να αποφυγει να υποπεσει ο νους του στη αβασταχτη βασανο της γνωστικης δυσαρμονιας του να ξερει πως αυτο που πραττει δεν ειναι σωστο. Το κινητρο των κομμουνιστων του παραδειγματος (ή φασιστων εαν ηταν στο αναποδο) δεν ειναι επουδενι ανιδιοτελες, καθως δεν εχει σημασια το τι πιστυεις πως κάνεις, αλλα αντικειμενικα το τι οντως κάνεις. Ειναι εγωιστικο διοτι θελει απλα τους "δικους του" απο πανω. Το οτι ειλικρινα πιστευει πως με τους δικους του στην εξουσια, η κοινωνια θα ειναι καλυτερη, δεν μας λεει απολυτως τιποτα, διοτι δεν μπορει να στοιχειοθετηθει σοβαρα. Το δευτερο φαουλ ειναι πως δεν λαμβανει υποψιν την θεληση των "απο κατω". Δεν νοειται να μεριμνεις για το "καλο" του αλλου με το ζορι, υποχρεωνοντας τον να κανει κατι που δεν θελει. Ειναι λαθος εξ ορισμου και ας το ακουν αυτο οι γονεις, καθως ρολος τους ειναι να δειξουν ή να πεισουν τα παιδια του προς κατι και οχι να τα υποχρεωσουν.
Η αποψη σου Λυκιε λοιπον με βρισκει συμφωνο, πως οι ανηθικοι πολεμοι κινητοποιουυν αντιστοιχους νομους. Ωστοσο και ο ανωνυμος εχει δικαιο, οταν λεει πως ο πολεμος δεν μπορει να ειναι ηθικος εξ ορισμου, καθως εξ ορισμου στον πολεμο επιχειρεις να κοροιδεψεις τον απεναντι, αυτη ειναι η ουσια του πολεμου. Πώς μπορει να επιλυθει αυτο το αινιγμα (conundrum) λοιπον; Μπορουν να ισχυουν και τα δυο;
Θαρρω πως ναι. Το σημαντικο στην υποθεση βρισκεται στο να γνωριζουμε ξεκαθαρα το ΠΌΤΕ βρισκομαστε σε πολεμο και ΓΙΑΤΊ. Οχι γενικως και αοριστως, αλλα συγκεκριμενα. Μας τον εχουν κηρυξει επισημα, τον εχουν κηρυξει μεσα απο τις πραξεις τους, τον εχουμε κηρυξει εμεις; Αν ναι, τοτε για ποιους απολυτως συγκεκριμενους λογους; Εναντιον τινος; Ποιος ειναι ο εχθρος; Εαν ο εχθρος και οι εχθρικες πρακτικες του δεν εχουν αποσαφηνιστει και μπει στο καδρο, τοτε παραπαιουμε και βαλτωνουμε στην ασαφεια. Εαν αυτα εχουν απαντηθει και τεκμηριωθει σαφως, τοτε ναι, ανωνυμε, εχεις δικαιο. Εαν οχι, τοτε ανωνυμε, θα πρεπει να αναρωτηθουμε μηπως εμεις βρισκομαστε στην μερια εκεινων των αδικων που οι εχθροι μας εχουν δικαιο να μας αντιστρατευονται. Θα μπορουσε ευκολα να ειμαστε οι κακοι της υποθεσης και να μην το εχουμε παρει χαμπαρι
Για μενα αυτο ειναι το σημαντικο και οχι ο πολεμος αυτος καθαυτος. Καθε πολεμος αποτελει μια νοητικη σπαζοκεφαλια και οπως ολα τα προβληματα, εχουν διαφορες λυσεις. Λυσεις πάντα βρισκονται. Δεν εχω συναντησει ακομα προβλημα χωρις λυση, εχω συναντησει μονο προβληματα με μη επιθυμητες λυσεις
Ελ Στοχαστης
"ΠΟΤΕ και ΓΙΑΤΙ με ολες τις παραμετρους υπολογισμενες..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστο. Υπολογισμενες στο μεγιστο δυνατο. Γιαυτο πρεπει οι "κεφαλές" να ειναι διανοιες στον τομεα τους. Αξιοκρατια.
"Προβληματα με μη επιθυμητες λυσεις"
Αυτο ξαναπες το.
Ουπς, μου διέφυγε ότι το σχόλιο ήταν ανυπόγραφο και το ... χρέωσα στον Ελ.Στοχαστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ουσία του πολέμου λοιπόν, δεν είναι ο τακτικισμός, το να εξαπατήσεις δηλαδή τον αντίπαλο για να τον νικήσεις. Αυτός είναι ένας τρόπος για να νικήσεις έναν ισχυρότερο αντίπαλο ή για να περιορίσεις το κόστος σε απώλειες.
Είναι όπως η προσποίηση στις πολεμικές τέχνες!
Αλλά ο πόλεμος δεν είναι οπωσδήποτε συνυφασμένος με την εξαπάτηση και την δολιότητα. Ξαναφέρνω ως πρότυπο, τον τρόπο που πολεμούσαν οι Σπαρτιάτες.
Δεν ατίμωναν τον εχθρό, διότι δεν τους περιποιούσε τιμή, το να πολεμούν με ατιμασμένους και κατώτερους αντιπάλους.
Ο τρόπος τους ήταν καθαρός, ευθείς και άμεσος. Κι όμως, κανείς δεν μπορούσε να τους νικήσει εύκολα, ακόμα κι αν έκανε τεχνάσματα.
Στην πράξη όμως, κανένας στρατός εκτός εκείνον, δεν μπορεί να νικήσει χωρίς δολιότητα και τακτικισμό.
Ίσως ο ελληνοϊταλικός και ο ελληνογερμανικός πόλεμος, να ήταν αντάξιος αυτού των Σπαρτιατών, ως προς την καθαρότητα και την ηθική. Έχω πολλά παραδείγματα και είναι κρίμα που κανείς δεν τα αναδεικνύει ως τρανό παράδειγμα διεξαγωγής ηθικού σύγχρονου πολέμου...
Την ουσία όμως του πολέμου, την βλέπω άλλου.
Την βλέπω ως μια πράξη επιβίωσης ή κυριαρχίας, μέσα στην ποικιλότητα του ανθρώπινου είδους.
Υπάρχουν πόλεμοι επιβίωσης και πόλεμοι επικράτησης.
Δηλαδή πόλεμοι αμυντικοί και πόλεμοι επιθετικοί.
Εντελώς διαφορετικό το πρόσημο και ιδίως αυτό της ηθικής τους ταυτότητας.
Ο αμυντικός πόλεμος, είναι κατ' αρχήν ηθικός και δίκαιος.
Ο επιθετικός πόλεμος, είναι άδικος και ανήθικος, παρόλο που εξυπηρετεί το συμφέρον της επέκτασης και της ανάπτυξης, που διασφαλίζει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε έναν λαό.
Κι αυτό διότι το πράττει σε βάρος ενός άλλου λαού, που απειλεί με θάνατο ή υποδούλωση.
Η πρακτική του να οφελούμαστε σε βάρος των άλλων, είναι άδικη. Πρέπει να οφελούμαστε με τρόπο που να μην διαταράσσει την αρμονία και την ισορροπία με τους άλλους, χωρίς δηλαδή να τους βλάπτουμε.
Ασφαλώς ένας πόλεμος που αποκαθιστά μια παλαιότερη αδικία, π.χ. η επανάκτηση εδαφών που υφαρπάχθηκαν με άδικο πόλεμο, μπορεί να αποτελεί μια δίκαιη πράξη αν αυτά τα εδάφη αποτελούν ζωτικό χώρο για την επιβίωσή μας και δίχως αυτόν θα πεθάνουμε από πείνα, αλλά είναι άδικη αν αυτά τα εδάφη μας ήταν άχρηστα ή πλεονάζοντα, αλλά πολύ ζωτικά για αυτούς που μας τα απέσπασαν!
Όλα αυτά βέβαια, απλά βολιδοσκοπούν την διάκριση των κινήτρων ενός πολέμου, που με την σειρά τους μπορούν να διακρίνουν έναν πόλεμο σε ηθικό ή ανήθικο, δίκαιο ή άδικο. Εκεί είναι η ουσία του πολέμου. Το ΓΙΑΤΙ πολεμάμε.
Όσο για τις λύσεις των προβλημάτων, θα έλεγα ότι ενώ η λογική συνήθως τις εντοπίζει, αυτές δεν είναι εφικτές να υλοποιηθούν επειδή προσκρούουν στον ανθρώπινο παράγοντα. Προσκρούουν στις ανθρώπινες αδυναμίες οι οποίες πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπ'οψιν όταν ψάχνουμε την ιδανική λύση. Διότι δεν αποτελεί λύση αυτή που λύνει ένα πρόβλημα και ταυτόχρονα δημιουργεί ένα νέο.
Ο ιδανικός ηγέτης, είναι αυτός που συνεκτιμά τον ανθρώπινο παράγοντα και την παραδοξότητα που επιφέρει στην λογική λύση. Είναι αυτός που θα συγκεράσει την λογική με την ανθρωπιά και η λύση του, δεν θα προκαλεί νέα προβλήματα...
ΛΥΚΙΟΣ.
Ωραια και ενδιαφεροντα οσα μας παρεθεσες αγαπητε Λυκιε, οπως και το ποστ απο το ethics.gr περι του αν υπαρχει δικαιος πολεμος, στο οποιο αναφερονται πολυ ωραιες σκεψεις, οπως αυτη του Νιτσε: "η ακρότατη μορφή υπεροχής, είναι η ηθική υπεροχή". Χρησιμα μεν, ολα αυτα, αλλα θεωρω πως και εμεις ειμαστε αρκουντως ικανοι,να απαντησουμε το ερωτημα με το δικο μας λογο και νου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Διότι δεν αποτελεί λύση αυτή που λύνει ένα πρόβλημα και ταυτόχρονα δημιουργεί ένα νέο."
Ωραια ειναι αυτο και ιδανικο να συμβαινει ετσι, ομως ας παρατηρησουμε ενα σαφες στοιχειο υποκειμενικοτητας. Δεν μπορει λοιπον να αποτελει κριτηριο, καθωε η λυση μπορει να ειναι δικαιη και σωστη, αλλα το ενα μερος να μην ειναι διατεθειμενο να την δεχτει, λογω εγωισμου και επειδη ειναι κακομαθημενο ή ταυτισμενο. Αν στο μυαλο του ο αλλος πιστευει αρλουμπες, πχ πως ειναι ανωτερος και γι αυτο δικαιουται να εχει τους αλλους απο κατω σαν "κτηματα", τοτε δεν ειναι λογικο να αγνοησουμε την δικαιη λυση επειδη αυτος δεν ειναι διατεθειμενος να την δεχτει. Ενας Ισλαμοπιθηκος του ISIS, για παραδειγμα, δεν σου αναγνωριζει δικαιωμα υπαρξης και ζωης, παρα μονο ως σκλαβος του. Αυτα ειναι τα πιστευω του διοτι "ετσι του'πε ο Θεος του". Δεν θα διαπραγματευτουμε μαζι του τα αδιαπραγματευτα δικαιωματα μας. Επομενως, αν μια λυση δημιουργει ενα νεο δυσκολο και επιπονο προβλημα μαζι τους, τοτε αυτο ειναι ενα σαφως καλοδεχουμενο προβλημα.
Θα δοκιμασω μια διαφορετικη προσεγγιση με το να μεταθεσω το προβλημα.
"Εκεί είναι η ουσία του πολέμου. Το ΓΙΑΤΙ πολεμάμε"
Συμφωνω απολυτως. Γιατι ομως ειναι σημαντικο αυτο; Το να γνωριζουμε να απαντουμε στο ΓΙΑΤΙ κανουμε οτι κανουμε, αποτελει θεμελιωδη σταση ζωης, αποτελει το πενταποσταγμα της εννοιας της ηθικης. Οι Ελληνες δημιουργησαν την Ηθικη, ως φιλοσοφικο κλαδο, στην προσπαθεια τους να απαντουν στο ερωτημα: "Ποιες ανθρωπινες πραξεις ειναι σωστες και ποιες λαθος;" Ολοι, εχουμε αναρωτηθει καποια στιγμη στη ζωη μας "Ειναι σωστο να το κανω αυτο ή λαθος;" Γιατι το κανουμε αυτο; Διοτι επιθυμουμε να ειμαστε δικαιοι, καθε σωφρων ανθρωπος επιθυμει να ειναι δικαιος, διοτι αυτο ειναι καλο και για τον ιδιο, και εγωιστικα να το δει, καθως τον γλυτωνει απο πολλα "κακα", ενω τον εναρμονιζει με τον θειο και ανωτερο Νομο και τον καθιστα αρεστο στους "Ουρανους". Win-win. Στη θεωρια δειχνει ωραιο, αλλα στην πραξη "πιασ'το αυγο και κουρευ'το". Κοτζαμ Σωκρατης δεν ηταν βεβαιος πώς να πραττει και γι αυτο ζητουσε την συμβουλη απο το "δαιμόνιο" του (φυλακα αγγελο κατα το χριστιανικοτερον) με το οποιο ειχε επικοινωνια, και το οποιο του ελεγε τι να ΜΗΝ κανει και οχι τι να κανει, ωστε να μην παραβιαζεται η ελευθερη βουληση.
Προσωπικα, εφαρμοζω συνδυαστικα δυο τροπους. Ο ενας ειναι ο Αριστοτελικος και ο αλλος ο Γκουρτζιεφικος. Ο Γκουρτζιεφικος εχει μεταθεσει το καλο-κακο στο συνειδητο-μηχανικο. Αυτο που ειναι καλο να κανουμε ειναι οτι κανουμε συνειδητα, που σημαινει πως ξερουμε τι κανουμε και γιατι το κανουμε, και οχι φυσικα επειδη πχ ετσι μας ειπε καποιος αλλος ή επειδη ετσι κανουν και οι αλλοι(μηχανικοι τροπο).Αν ειναι να πολεμησουμε, το κανουμε επειδη ξερουμε γιατι πολεμαμε, και οχι φυσικα επειδη καποιοι μας ειπαν να πολεμησουμε. Αυτο δεν αποτελει ικανο λογο. Ειμαστε ανθρωποι και οχι ρομποτ ωστε να ακολουθουμε εντολες. Αυτα δεν αρμοζουν στον ελληνικο τροπο.
Ο Αριστοτελικος τροπος, ειναι αυτος της μεσοτητας. Μας λεει: "Μαγκες, οι ανθρωπινες πραξεις διεπονται απο 12 ηθικες αρετες. Φροντιστε να εφαρμοζετε παντα την μεσοτητα στις πραξεις σας, και ολα καλα. Μην το πολυ κουραζετε. That's all." Δειτε τις δυο φωτογραφιες εδω
http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2012/09/o.html (Πωπω, Λυκιε περασαν 6 χρονια, να εχουμε γινει αρα σοφοτεροι;)
ΕΣ
Σαν να μας λεει ο "παππους" Αριστοτελης.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ελα αγορι μου εδω. Τι σκεφτεσαι να κανεις και ζοριζεσαι;
-Εεε,ξερετε, δεν ξερω αν πρεπει να πολεμησω ή οχι..
-Βεβαιωσου στις 12 ηθικες αρετες πως ασκεις την μεσοτητα. Παμε μαζι την πρωτη. Δειλια-ΑΝΔΡΕΙΑ-Θρασος. Η πραξη που σκεφτεσαι να κανεις εισαι βεβαιος πως ανηκει στην ΑΝΔΡΕΙΑ και πως κανοντας την παραμενεις αξιοπρεπης, ανδροπρεπης και γενναιος; Εισαι βεβαιος πως δεν την κανεις απο Δειλια, επειδη φοβασαι (ελλειψη ανδρειας) και πως δεν θα φανεις κανοντας την ανανδρος και μικρός; Εισαι βεβαιος πως δεν την κανεις απο θρασος,αυθαδια και υβρι επειδη εισαι εγωιστης; (υπερβολη ανδρειας). Εαν θαρρεις πως η αποφαση σου τηρει το μετρο και την Μεσοτητα, τοτε ειναι ηθικα σωστη. Ελα τωρα, κανε μονος σου τις αλλες 11.
Δεν μας λεει ο Αριστοτελης ουτε ο Γκουρτζιεφ, καποιο τσιτατο του τι ειναι σωστο ή λαθος. Μας δειχνουν τον τροπο μονοι μας να βρισκουμε τον δρομο μας και να κρινουμε. Και ακριβως επειδη ζητουν την δικια μας συμμετοχη, γνωριζουμε πως αυτος ειναι ο αληθης και σωστος δρομος. Το λεω αυτο διοτι το θεμα του πολεμου ειναι οντως δυσκολο και περιεργο. Αν και φαινεται ετσι, δεν μπορουμε να ισχυριστουμε πως καθε επιθετικος πολεμος ειναι αδικος και ανηθικος. Μπορουμε να φανταστω καποια παραδειγματα οπου αυτο δεν ισχυει (σαφως ευφανταστα).
Εκανα λαθος στην λεξη "εξαπατηση", ηθελα να χρησιμοποιησω την λεξη "παραπλανηση" αλλα εκεινη την ωρα δεν μου ερχοταν. Η ουσια του πολεμου, θεωρω πως ειναι η παραπλανηση. Δεν την θεωρω ενα τροπο αναγκης για να νικησουμε εναν ισχυροτερο αντιπαλο ή να περιορισουμε το κοστος σε απωλειες. Τον θεωρω τον καλυτερο τροπο πολεμου. Και αυτο διοτι ΕΑΝ βρεθουμε στην απευκταια θεση του πολεμου, τοτε ποια εναλλακτικη φανταζει καλυτερη περα απο το να σταματησουμε να βρισκομαστε σε πολεμο; Πώς μπορει να μην ειναι ηθικος, οταν βρισκομαστε εντος πολεμου; Εαν φανταστουμε δυο μποξερ, τοτε εχει νοημα να πουμε πως η προσποιηση του μποξερ ειναι ανηθικη; Τι περιμενουμε δηλαδη; Να μην ελισσονται δεξια-αριστερα, αλλα να γρονθοκοπει ο ενας τον αλλο εναλλαξ, μεχρι καποιος να πεσει κατω; Αυτη ειναι η τακτικη των Σπαρτιατων. Σου λενε: "Ελα εδω ρε ως ανδρας" Δειχνει ηθικη, αλλα δεν ειναι. Παρασυρουν τον αντιπαλο στον τροπο πολεμου οπου θεωρουν πως εχουν το πλεονεκτημα, ητοι στο σωματικο επιπεδο. Υπαρχουν πολλα επιπεδα πολεμου. Το σωματικο επιπεδο ειναι σαφως ενα απο τα κατωτερα. Οντως το εβλεπαν ως θεμα τιμης και σεβονταν τον εχθρο, αλλα αυτο δεν εχει διαφορα απο το fair play. Ειναι ηθικο το οτι αντιμετωπιζαν τον πολεμο ως σπορ και δικαιο τον νομο της ισχυος; Το λαθος τους το πληρωσαν με το ιδιο νομισμα συν τω χρονω με την εξαφανιση τους, απο τα χερια καποιου ισχυροτερου.
Ο ελληνοιταλικος και ελληνογερμανικος πολεμος απο την πλευρα μας ηταν σαφως πιο ηθικος και δικαιος. Οι Ιταλοι και οι Γερμανοι επιδιωκαν επεκταση των οριων συμφεροντων τους, ενω εμεις την υπερασπιση του δικαιωματος μας στην ελευθερια. Αυτο τουλαχιστον απο την πλευρα των Ελληνων, καθως σε επιπεδο γεωπολιτικης, ημασταν οι χρησιμοι ηλιθιοι που εκαναν την βρωμοδουλεια των Βρετανων/Αμερικανων. Το πολεμο λοιπον θα μπορουσαμε και να τον δουμε και ως ενα πολεμο οριων. Σε πρωτο επιπεδο τα "ορια" αφορουν το φυσικο επιπεδο και αναφερονται στον χωρο, μετα συμφεροντα παντος ειδους.
ΕΣ
Προσωπικα μιλωντας, εγω πολυ δυσκολα θα επελεγα να πολεμησω, αν το εκανα ομως θα επελεγα σαφως τον ελληνικο τροπο που ειναι ο τροπος του Οδυσσεα. Αναγνωριζω σαφως ωστοσο την τιμη και ηθος που χαρακτηριζει τον τροπο του θεικου Αχιλλεα. Ο Αχιλλεας ειναι σαν ενα τρενο, παρασερνει τους παντες στον διαβα του με την ισχυ του, ωστοσο ειναι αναμενομενος, ο ευφυης ξερει πως θα κινηθει σε σαφεις ραγες και δεν θα εξοκειλει ιδιαιτερα. Ο Οδυσσεας απο την αλλη, ειναι "ανυπαρκτος","αφαντος", αλλα ειναι "εκει". Δεν υπαρχει πιο τρομακτικο πραγμα στον πολεμο, απο το να ξερεις πως εχεις εναν εχθρο πανουργο και να μην ξερεις ουτε πού ειναι,αλλα και ουτε τι θα κανει, πού θα σε χτυπησει και πώς. Ο συνδυασμος δε, ενος πολημηχανου Οδυσσεα με ενα πανισχυρο Αχιλλεα ειναι "φονικος" περα απο καθε φαντασια, καθως ο Οδυσσεας θα βοηθησει τον Αχιλλεα να τοποθετηθει κατευθειαν στα μαλακα υπογαστρια του εχθρου (που ουτε ο ιδιος μπορει να μην ξερει ποια ειναι) οπου και μετα θα τον πλαισιωσει, μεσα απο την παραπλανηση που θα σχεδιασει. Αποτελεσμα; Η πτωση της απορθητης Τροιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκεφτομουν αυτο τελευταια. Στην Ινδια εχουν ενα επος αντιστοιχο των δικων μας Επων, αλλα αρκετα μεγαλυτερο, καθως αυτο ειναι διασωμενο ολοκληρο, το δικο μας ηταν μαλλον αυτο που "ετσουζε" και "εξαφανιστηκε". Στην Ινδικη εκδοχη λοιπον, δεν υπαρχει Οδυσσεας (λιγο εχω διαβασει μεν, αλλα δεν τον εχω δει). Υπαρχουν οι αντιστοιχοι Διας, Αχιλλεας κτλ αλλα Οδυσσεα δεν ειδα. Αυτο σημαινει πως ο Οδυσσεας ειναι ο Ελληνας και ο ρολος του Οδυσσεα στα Επη, ειναι ο ρολος των Ελληνων στο "κοσμικο παιχνιδι". Εμεις ειμαστε ο Δουρειος Ιππος, η αιχμη του δορατος. (Το Δουρειος ομοιαζει και με το Δωριεις). Εαν αυτο ισχυει, πριν επιστρεψει ο Οδυσσεας (Ελληνας) στην πηγη του την Ιθακη, θα πρεπει να εκπληρωσει τον σκοπο του και να σκεφτει εναν τροπο επιλυσης του υπαρχοντος προβληματος, οπως μονο αυτος μπορει να κανει. Αρα δεν εχει νοημα να συζητουμε για εξοδο απο τον κοσμο-φυλακη, προτου εκπληρωσουμε τον σκοπο για τον οποιο ηρθαμε. Αλλωστε, κοτζαμ Ολυμπιοι (οπως αναφερεται στη Μαχαμπαρατα) ενσαρκωθηκαν στον κοσμο των ανθρωπων σε απαντηση της ενσαρκωσης των Ασουρα-Τιτανων μετα την ηττα τους απο τους Ολυμπιους. Αρα ο κοσμος μας μπορει να ειναι φυλακη, αλλα αυτο ειναι αμφισημο, καθως μεσα του φυλασει κατι πολυ σημαντικο, κατι που για να βαλει καποιος χερι πρεπει να μπει και αυτος μεσα ή εστω να πλησιασει. Μπορει να λεμε για τον Εωσφορο-Προμηθεα διαφορα οσον αφορα τα κινητρα του σχετικα με την κλοπη της φωτιας(θεικος σπινθηρας) απο τους Ολυμπιους και την προσφορα της στους ανθρωπους, εχουμε σκεφτει ομως το ενδεχομενο να εγινε απο λογους αναγκης για την διαφυλαξη της ή για λογους στρατολογησης της ανθρωποτητας στον πολεμο των θεων; Το κλεινω γιατι ξεφυγα
Ελευθερος Στοχαστης
Λοιπόν, οι ικανότητες ενός ηγέτη πρέπει να υπερβαίνουν την υπολογιστική δυνατότητα ενός ...υπολογιστή. Ο υπολογιστής μπορεί να παράγει λύσεις βάσει αλγορίθμων, δεν μπορεί όμως να ηγηθεί και να κυβερνάει ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι δυστυχώς η εντύπωση που έχουν οι οικονομολόγοι για την ανθρωπότητα, όπου βλέπουν τα πάντα ως αντιστοιχία σε λογιστική ποσότητα, δηλαδή σε χρηματική αξία. Ακόμη πιο δυστυχές για την ανθρωπότητα, είναι ότι οι οικονομολόγοι την εξουσιάζουν!
Ο ιδανικός ηγέτης είναι αυτός μπορεί να βρίσκει λύσεις που δικαιώνουν τον άνθρωπο και όχι την ψυχρή λογική.
Θα φέρω ως παράδειγμα την Σολομώντεια λύση:
Όταν δυο γυναίκες διεκδικούσαν ως δικό τους ένα βρέφος, ο βασιλιάς Σολομώντας, πρότεινε τον διαμελισμό του βρέφους (ψυχρή λογική) και τον επιμοιρασμό του στις δυο αντίδικες. Η πραγματική μητέρα, υποχώρησε μπροστά στην προοπτική θανάτου του παιδιού της και έτσι ο βασιλιάς την αναγνώρισε και της απέδωσε την γονεϊκότητα.
Ο βασιλιάς δεν εφάρμοσε την ψυχρή λογική, αλλά την επικαλέστηκε ως μέσον για την αποκάλυψη της αλήθειας. Διότι το δίκαιο δεν θα υπηρετούταν από την ψυχρή λογική, αλλά από την διαχείριση των ανθρώπινου παράγοντα, όπως το συναίσθημα της αγάπης.
Ως ηγέτης λοιπόν, ο βασιλιάς επέδειξε άριστη ικανότητα στο να υπηρετεί το δίκαιο, ποντάροντας στον ανθρώπινο παράγοντα και όχι στην ψυχρή και αριθμητική λογική.
Αντίστοιχα ο Μ. Αλέξανδρος, ως ιδανικός ηγέτης δεν εφάρμοσε την ψυχρή λογική (που διέθετε πλούσια) όταν διακινδύνευε την ζωή του πρώτος στις μάχες, η οποία του έλεγε ότι αν πεθάνει, όλη η αυτοκρατορία που δημιουργούσε θα πήγαινε στράφι! Επέλεγε να παρακινεί τους στρατιώτες του στις νίκες, με το συναισθηματικό στοιχείο της παρόρμησης, αφού έβλεπαν τον αρχηγό τους να μάχεται πρώτος.
Και στα δυο παραδείγματα, ο ηγέτης έλυσε ένα πρόβλημα δίχως να δημιουργήσει ένα νέο.
-Η ψευδής μητέρα, αποδέχθηκε την ήττα της αφού απέτυχε να εξαπατήσει τον βασιλιά.
-Ο στρατός του Μ. Αλεξάνδρου, δεν δείλιασε στιγμή στις μάχες, άντεξε στις κακουχίες και νικούσε σταθερά.
Στο δικό σου παράδειγμα με τον ισλαμιστή του ISIS, αν μιλάμε για την διεξαγωγή ενός επιθετικού πολέμου εναντίον τους, ασφαλώς μιλάμε για μια πολεμική λύση σε ένα πρόβλημα επιθετικής βίας (του ISIS εναντίον όλου του κόσμου).
Η λύση του προβλήματος της τρομοκρατίας του κάθε ISIS, ασφαλώς και οφείλει να εξετάζει τον ανθρώπινο παράγοντα.
Δηλαδή θα πρέπει να κατανέμεται σε δυο κατευθύνσεις:
-στην άμεση πάταξη της μαχητικής ικανότητας των τρομοκρατών (καταστροφή των υποδομών και του εξοπλισμού τους), στην φυσική εξόντωση όσων αντισταθούν και στην αιχμαλωσία όσων παραδοθούν, αλλά και
-στην προστασία των αμάχων, παιδιών, ασθενών και τραυματιών, οι οποίοι δεν απειλούν ως τρομοκράτες.
Ταυτόχρονα πρέπει να στοχεύεται η αναμόρφωση των ιδεοληψιών τους και ο διαφωτισμός τους, ώστε να επανέλθουν σε μια κανονικότητα με τον υπόλοιπο κόσμο.
Με αυτόν τον τρόπο, η λύση σταματά την διαιώνιση του προβλήματος, χωρίς να προκαλεί νέο πρόβλημα ή να δυναμιτίζει το υπάρχον. Δεν θα δημιουργηθεί νέο πρόβλημα, διότι ένας σωστός διαφωτισμός, θα αναιρέσει την διάθεση για αντεκδίκηση ή το αίσθημα του αδικημένου.
Ναι, σωστά κατάλαβες. Λύση είναι η απορρόφηση ενός νοσηρού και απάνθρωπου πολιτισμού, από έναν άλλο που διακατέχεται από υψηλότερα ανθρωπιστικά ιδεώδη (αυτό πέτυχε και ο Μ. Αλέξανδρος).
Αν όμως ως λύση βλέπαμε μόνο την απόδοση του δικού μας λογικού δικαίου, δηλαδή να αφανίσουμε έναν ολόκληρο λαό επειδή μπορούμε να το πράξουμε ως τιμωρία του (και προστασία μας) και παραβλέπαμε την ανθρωπιστική πλευρά, τότε κάποια στιγμή στο μέλλον, θα ερχόταν η ρεβάνς με κάποιον άλλο τρόπο και η πρόσκαιρη λύση του προβλήματος, θα δημιουργούσε ένα καινούργιο πρόβλημα σε έναν αέναο κυκεώνα λύσεων και προβλημάτων...
ΛΥΚΙΟΣ.
Δεν συμφωνω πως οι οικονομολογοι ειναι κακοι. Η οικονομικη επιστημη ειναι μια χαρα και σουπερ. Δεν μας φταιει αυτη, επειδη οι ανθρωποι ειναι φαυλοι. Προσωπικα, θα θεωρουσα προτιμοτερο να μας κυβερναει η ψυχρη λογικη, καθως αυτη μπορει να ειναι δικαιη. Το συναισθημα δεν ειναι δικαιο. Θα συνεθετα τις δυο αποψεις, λεγοντας πως ο ιδανικος ηγετης ειναι αυτος που βρισκει την βελτιστη λυση χρησιμοποιωντας ψυχρη και δικαιη λογικη, αλλα φροντιζει να εφαρμοστει με περιθωρια αγαπης λαμβανοντας υποψιν πως αφορα ανθρωπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παραδειγμα του Σολομωντα ειναι ενδιαφερον. Προσωπικα, θεωρω αδικη και την αποφαση του αλλα και εντελως αστοχη την μεθοδολογια του, καθως ειχε πολλες τρυπες. Δεν ειναι δυνατον να δικαζουμε με "μπλοφες" απο το ποκερ (stone cold bluff) και μαλιστα κακες μπλοφες, καθως αν ηταν καλη θα ελεγα οκ. Εχουμε δυο γυναικες που ισχυριζονται και οι δυο πως ενα μωρο ειναι δικο τους. Και ερχομαι εγω και λεω "κοψτε το στη μεση" και με το που παει να πεσει το μαχαιρι, μια απο τις δυο "κολωνει" (chicken game) και τιναζεται "Οχιι,μη".(blinks first).Και απο εκει συναγουμε το συμπερασμα πως το παιδι ηταν δικο της. Λαθος. Αλμα λογικης μεγατονων. Χαθηκε η λογικη.
Λαθος υποθεσεις εργασιας. Υποθετουμε πως μια μανα πάντα αγαπαει το παιδι της περισσοτερο απο μια ξενη. Δεν ισχυει αυτο. Εχω δει γυναικες να πουλανε τα παιδια τους για ενα χιλιαρικο και να μην τις νοιαζει. Μια ξενη μπορει να το αγαπαει περισσοτερο. Η μπλοφα του Σολομωντα δεν εδειξε ποια ειναι η μητερα, αλλα ποια αγαπαει περισσοτερο το εν λογω παιδι. Αυτο δεν σημαινει πως ηταν η μανα, θα μπορουσε να ηταν η νονά, η γειτονισσα ή η θεια. Δεν ειναι δυνατον να κρινει ετσι ενας ηγετης.Το συναισθημα δεν αποδιδει πάντα δικαιο. Η ψυχρη λογικη λεει πως βρισκεις τους μαρτυρες, τους εξεταζεις και αν εισαι ευφυης και λογικος, απο τις απαντησεις τους βρισκεις την αληθεια. Δεν ειναι δυνατον μια γυναικα να εχει κρυψει την εγκυμοσυνη της τοσους μηνες απο την κοινωνια γυρω της. Σε σπηλια ζουσε μονη της; Την θεωρω μια πολυ ευκολη υποθεση να λυθει δικαια με 1-2 ωρες εργασιας. Αλλα, ελα μωρε, ο Σολομωντας βαριοταν, οποτε καλυτερο το σοου. Εχω δει γυφτισσες που θα προτιμουσαν να τους κοβανε το παιδι στα δυο, παρα να τους το παρει αλλη, απο εγωισμο.
Κι ομως θεωρω πως ο Μεγας Αλεξανδρος εφαρμοζε καθαρη λογικη και ξεκαθαρο νου και οχι συναισθημα. Η αποφαση του ηγετη να πηγαινει μπροστα στη μαχη, μπορει να εχει αντικτυπο στις καρδιες των ακολουθων, αλλα ειναι μια λογικη αποφαση. Γιατι ως ως στρατιωτης σκεφτομαι: "Γιατι να παω εγω να πολεμησω στις Ινδιες για τις καυλες και ματαιοδοξια του Αλεξανδρου αν αυτος καθεται και διαταζει απο τη Βαβυλωνα; Μαλακας ειμαι να σκοτωνομαι εγω για να κονομανε οι πονηροι; Να πανε να πολεμησουν μονοι τους" Ας μην ξεχναμε πως ο Μ.Αλεξανδρος ηταν ηγετης Ελληνων, οχι βαρβαρων που λενε παντα ναι και με χαμογελο. Τον πραγματικο Ελληνα δεν μπορεις να τον αναγκασεις να κανει κατι, αν ειναι εντελως αντιθετο απο τη θεληση του. Η κινηση του Αλεξανδρου ηταν ο μονος τροπος για να διεξαγουν οι Ελληνες επιθετικο πολεμο. Αλλωστε, μολις πεθανε, αυτο ηταν, αντε παιδια να τα μοιρασουμε να τα διοικησουμε, καμια κουβεντα για νεα εκστρατεια. Και αυτο το βρισκω υγιες.
ΕΣ
Αμα πει δηλ ο Τσιπρας και ο Καμμενος αυριο, παμε σε πολεμο, εμεις θα παμε; Θα ακολουθησουμε τυφλα τον ηλιθιο και τον πανηλιθιο; Αλιμονο, μην χασουμε τα κελεπουρια. Δεν ειναι λογος πολεμου αυτος. Πρωτους-πρωτους αυτους θα στειλουμε. Τροποι παντα βρισκονται. Κριμα για το στρατευμα βεβαια, που εχει μια σχετικη "οσφυοκαμψια" και σε ενα βαθμο θα το παρουν στο λαιμο τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερι του ISIS, συμφωνω και θα προσεθετα πως θα πρεπει να χτυπηθει η επιθυμια τους για πολεμο. Μια ευφυης, λογικη και εξυπνη "προπαγανδα" αρκει για να κερδιθει ενας τετοιος πολεμος. Αν δεν βρισκουν χρησιμους ηλιθιος να στρατολογουν, δεν θα υπαρχει πολεμος. Αυτο βεβαια επιτυγχανεται και με την "αναμόρφωση των ιδεοληψιών τους και το διαφωτισμό τους, ώστε να επανέλθουν σε μια κανονικότητα με τον υπόλοιπο κόσμο." οπως ευστοχα ανεφερες
"Λύση είναι η απορρόφηση ενός νοσηρού και απάνθρωπου πολιτισμού, από έναν άλλο που διακατέχεται από υψηλότερα ανθρωπιστικά ιδεώδη"
Αυτο λεει η ψυχρη λογικη. Επειδη ομως η εντελεχεια (λογος υπαρξης) της λυσης ειναι να εφαρμοζεται (αλλιως ειναι σαν ψυγειο που δεν βγαζει κρυο), οπως ειπαμε και πιο πανω, θα πρεπει να βρουμε εναν ανθρωπινο και εξυπνο τροπο ωστε αυτο να συμβει, λαμβανοντας υποψιν τον συγκεκριμενο ανθρωπινο παραγοντα, καθως μονο ετσι μπορει αυτη να γινει αποδεκτη απο τους πολλους. Και εγω ερχεται νομοτελειακα η παραπλανηση. Αρα εξ ορισμου αναφερομαστε σε μια μορφη πολεμου, που ομως αλλοι κηρυξαν και εμεις αμυνομαστε. Αν η παραπλανηση προς την επιτευξη της επιδιωκομενης λυσης γινει επιτυχως και ευφυως, τοτε μονοι τους θα πραγματοποιησουν την λυση στην οποια αναφερομαστε και αυτο μπορει να συμβει χωρις να πεσει τουφεκιά. Δεν ειναι δυσκολο να συμβει αυτο, αν τους δωσεις την δυνατοτητα απο μονοι τους θα το κανουν, καθως ειναι στην φυση του ανθρωπου να επιθυμει το ανωτερο. Ο λογος που δεν συμβαινει ειναι επειδη οι μεγαλες δυναμεις τους χρησιμοποιουν ως ευκαιρια αναδιαταξης των συμφεροντων στην περιοχη, κοινως καποιοι κονομανε απο την μη λυση.
Ελευθερος Στοχαστης
Ολα καλα και ολα ωραια αγαπητε Στοχαστη, αλλά δεν ειναι δα και τοσο ξεκαθαρα τα πραγματα μεσα μας οσο τα βαριδια σε μια ζυγαρια με συγκεκριμενες τιμες μετρησης του βαρους τους...Ξερει παντα ο καθε ανθρωπος αν εφορμειται απο έλλειψη ή υπερβολη της μεσοτητας; Δεν υπαρχουν φορες που νιωθεις αναμεικτα συναισθηματα ή και αντικρουομενες ‘’φωνες’’ στο κεφαλι σου για το τι σου συμβαινει πραγματικα, τι ισχυει, τι πρεπει και τι δεν πρεπει; Υπαρχουν βοηθοι-οδηγοι, αλλά η πραγματικοτητα/αληθεια μας υπερβαινει και μας διαφευγει αφου η γηινη οπτικη μας διαμορφωνεται και αλλαζει αναλογα την τοποχρονικα καθορισμενη κουλτουρα ανθρωπων, ομαδων, φυλων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την παραπλανηση του αντιπαλου θα συμφωνησω. Επιβαλλεται στον πολεμο να φερθεις πονηρα. Γιατι αν τα αντιπαλα στρατοπεδα ειναι αρκετα εξυπνα ωστε να αναγνωριζουν την αναγκη υπαρξης ηθικων φραγμων, δεν πρεπει να καταφευγουν σε πολεμο αλλά σε ειρηνικους συμβιβασμους-διαλογους-συνυπαρξη. Γιατι ο εξυπνος(=εξω απο τον υπνο) ειναι και ηθικος επειδη θυμαται και αρα ξερει... Εφοσον λοιπον ειμαστε αρκουντως ψευτοεξυπνοι(στο μετρο που μας συμφερει=γιαλαντζι ηθικοι), το ιδιο πανουργα(στο μετρο που μας συμφερει) θα πολεμησουμε.
Ψυχρη λογικη ή συναισθημα;
Ψευτοδιλημμα. Χωρις το ψυχρη, και τα δυο χρειαζονται.
Αν η Δικαιοσυνη ειναι ο Νομος τοτε αυτος ο Νομος στηριζεται σε δυο ποδαρακια. Την Σοφια(λογικη) και την Αγαπη(συναισθημα). Αν ενα απο τα ποδαρακια ειναι κοντυτερο...η δικαιοσυνη καθισταται αναπηρη. Αυτο το τριγωνο βεβαια, οτι και να βαλουμε στην κορυφη δεν λειτουργει χωρις τις βασεις του. Η λογικη ειναι καθαρη οταν αναγνωριζει και υπολογιζει το συναισθημα και η καρδια ειναι καθαρη οταν αναγνωριζει και αγκαλιαζει την λογικη.
Τωρα, αν αυριο μεθαυριο χτυπησουν οι σειρηνες για πολεμο, δεν ειναι το θεμα μας αν θα μας πει ο Τσιπρας πολεματε! Χρειαζεται καποιος να μας το πει; Αφου θα υπερασπιστεις τον ζωτικο σου χωρο...
Εκτος αν μιλαμε για επιθετικο πολεμο απο την πλευρα μας...Τυπου: "Παμε να παρουμε την Πολη"...Αυτο παντως ο Τσιπρας δεν το λεει!!! (βρε λες; χαχα)
"Λύση είναι η απορρόφηση ενός νοσηρού και απάνθρωπου πολιτισμού, από έναν άλλο που διακατέχεται από υψηλότερα ανθρωπιστικά ιδεώδη"
‘’Αυτο λεει η ψυχρη λογικη.’’
Δεν το λεει η ψυχρη λογικη. Το λεει η λογικη/σοφια που ενστερνιζεται την αγαπη και τουμπαλιν. Το ζητα δηλαδη η δικαιοσυνη.
Αγαπητή Ελένη, με κάλυψες πλήρως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ιστορία, παραθέτω την πλήρη περιγραφή της "Σολομώντειας λύσης":
”Τότε φάνηκαν δυο ιερόδουλες και παρουσιάστηκαν στο βασιλιά. Και είπε η πρώτη: «Κύριε, εγώ και αυτή η γυναίκα κατοικούμε στο ίδιο σπίτι και γεννήσαμε σ’ αυτό το σπίτι. Και την τρίτη ημέρα αφού γέννησα εγώ, γέννησε κι αυτή η γυναίκα. Και ήμασταν οι δυο μας και δεν υπήρχε κανείς μαζί μας στο σπίτι, εκτός από μας τις δύο. Και τη νύχτα πέθανε ο γιος αυτής της γυναίκας, επειδή αποκοιμήθηκε και τον πλάκωσε· κι αυτή σηκώθηκε τα μεσάνυχτα, πήρε το γιο μου από την αγκαλιά μου και τον έβαλε στον κόρφο της, ενώ το γιο της το νεκρό τον έβαλε στον κόρφο μου· και σηκώθηκα το πρωί, για να θηλάσω το γιο μου, αλλά ήταν νεκρός· αφού το πρωί τον παρατήρησα καλά, κατάλαβα πως δεν ήταν ο γιος μου που είχα γεννήσει.» Και η δεύτερη γυναίκα είπε: «Όχι, αλλά ο ζωντανός είναι ο γιος μου, ενώ ο νεκρός είναι ο γιος σου.» Κι εκείνη είπε: «Όχι, ο δικός μου γιος ζούσε, ο δικός σου είναι νεκρός.»Έτσι μίλησαν μπροστά στο βασιλιά. Και ο βασιλιάς είπε: «Εσύ λες: Αυτός ο ζωντανός είναι ο γιος μου, ενώ ο γιος αυτής είναι νεκρός· κι η άλλη λέει τα αντίθετα.» Και ο βασιλιάς είπε: «Φέρτε μου ένα μαχαίρι». Και έφεραν το μαχαίρι μπροστά στο βασιλιά. Και ο βασιλιάς είπε: «Χωρίστε το ζωντανό παιδί που θηλάζει στα δύο, και δώστε το μισό στη μία, και το άλλο μισό στην άλλη.» Τότε, η γυναίκα της οποίας ήταν ο ζωντανός γιος, αποκρίθηκε στον βασιλιά -επειδή σπλαχνίστηκε το γιο της- και είπε: «Κύριε, δώστε το παιδί σ' αυτή και μη το θανατώσετε με κανέναν τρόπο.» Η άλλη όμως είπε: «Ούτε δικό μου ας είναι, ούτε δικό της· διαμελίστε το.» Και αποκρίθηκε ο βασιλιάς και είπε: «Δώστε το ζωντανό παιδί σ' αυτή που μίλησε πρώτη και μη το θανατώσετε με κανέναν τρόπο· αυτή είναι η μητέρα του.» Και όλος ο Ισραηλιτικός λαός άκουσε για την κρίση του βασιλιά και φοβήθηκε το βασιλιά· επειδή είδαν ότι υπήρχε μέσα του η σοφία του Θεού, για να κάνει κρίση."
(Απόδοση από Βικιπαίδεια)
ΛΥΚΙΟΣ.
"Ψυχρη λογικη ή συναισθημα;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντιλαμβανομαι γιατι να μας ξενιζει το επιθετο.(ψυχρη) Η λογικη ειναι ψυχρη και η αγαπη-συναισθημα ειναι θερμη. Δεν φταιει η λογικη για την χρηση που της κανουμε, οπως δεν φταιει η αγαπη για την χρηση που της κανουμε. Εαν εγω σκοτωσω την γυναικα που αγαπω, επειδη.. "την αγαπω πολυ" τοτε δεν μου φταιει η αγαπη επειδη εγω την χρησιμοποιω λαθος. Εγω ειμαι ανοητος,εγωιστης και εγκληματιας, η αγαπη δεν εχει καμια σχεση. Αντιστοιχα, εαν η λογικη μας οδηγησει σε αδικιες εις βαρος αλλων ανθρωπων, δεν φταιει η λογικη, εμεις φταιμε που την χρησιμοποιουμε ως οπλο και μεσο επιβολης. Δεν φταιει το σφυρι για το φονο, ο φονιάς φταιει. Το σφυρι ειναι εργαλειο, μπορει να χρησιμοποιηθει ποικιλοτροπως. Αντιστοιχα, οτι δεδομενα και ζητουμενα βαλεις στο "κομπιουτερ" της λογικης, αναλογο θα ειναι και το αποτελεσμα που θα λαβεις. Ας μην κατηγορουμε και τα βαζουμε με το.. κομπιουτερακι. Ενα δυνατο κομπιουτερακι ειναι ευλογια.
Ναι, χρειαζονται και τα δυο, και η σοφια και η αγαπη. (Love tempered with wisdom, wisdom tempered with love) ή κατα τον Γκουρτζιεφ "Σκεψου τι νιωθεις, νιωσε τι σκεφτεσαι". Θα διαφωνησω ομως πως η δικαιοσυνη χρειαζεται αγαπη. Η δικαιοσυνη χρειαζεται μονο λογικη. Η αγαπη χρειαζεται οταν απονεμεται η δικαιοσυνη ή στην τιμωρια. Παραδειγμα. Εχουμε 7 μηλα και θελουμε να τα χωρισουμε σε 3 ατομα. Δεν χρειαζομαστε αγαπη και συναισθημα για να το κανουμε, μαθηματικα ειναι, ενα απλο προβλημα λογικης, μια διαιρεση χρειαζεται. Η αγαπη χρειαζεται ισως στο να πεισουμε τα 3 ατομα να δεχτουν μια δικαιη λυση, αλλα και αυτο ειναι αμφιβολο, καθως ο μαλακας που θεωρει τον εαυτο του ανωτερο και συνεπακολουθα πως δικαιουται περισσοτερα απο τους αλλους, δεν αλλαζει ευκολα. Η λογικη λοιπον για να δουλεψει αποτελεσματικα πρεπει να ειναι ψυχρη. Εαν εισαι συναισθηματικα φορτισμενος, ο νους δεν μπορει να λειτουργησει καθαρα και αποτελεσματικα (clouded mind). Φαντασου να εισαι μεσα στα νευρα (αρνητικο συναισθημα) ή μεθυσμενος απο ερωτα (θετικο;) και να ερχομαι εγω και να ρωταω: "Ενα γρηγορο. 3x11 + 3x12 +3x15 +11. Πόσο;" Θα απαντησεις καπως: "Τιιι; Ασε με ησυχο" Και ο λογος ειναι επειδη ο νους ειναι προσκολλημενος στο αντικειμενο του συναισθηματος του και δεν μπορει να ξεκολλησει απο αυτο, εχει ταυτιστει. Μονο οταν και τα δυο δουλευουν σε αγαστη συνεργασια και εναλλαξ, μπορει να ξεπροβαλλει το τριτο στοιχειο στην κορυφη του τριγωνου που ειναι η Δυναμη, η πραγματικη δυναμη (οχι βεβαια η σωματικη)
Η εννοια του ζωτικου χωρου ειναι ευρεια και δεν αφορα μονο το χωρο, καθιστωντας την διακριση δυσκολη και το Δικαιο ακομα δυσκολοτερο να φανει ποιο ειναι. Δες το απο το χωρο των επιχειρησεων. Ο φυσικος χωρος μιας εταιρειας, μολονοτι χρησιμος δεν ειναι παντα τοσο σημαντικος. "Ο ζωτικος χωρος" μιας εταιρειας ειναι αυτο που εκμεταλλευεται ωστε να παραγει. Μπορει να ειναι μια μυστικη συνταγη ή φορμουλα, μια ιδεα, αρκετα διαφορετικα πραγματα. Αναφερομαστε στο Κεφαλαιο. Κεφαλαιο μπορει να ειναι και καποιοι ανθρωποι ή ενας ανθρωπος, εαν αυτος παραγει, εαν "γενναει". Εν προκειμενω η εννοια του ζωτικου χωρου για την Ελλαδα δεν ειναι ουτε η Πολη, ουτε η Σμυρνη, ουτε τα Σκοπια. Σε ενα παιχνιδι στρατηγικης του απλουστερου τυπου, εχεις δυο παικτες,ομαδες,λαους,μεριες και για να τους βαλεις να τσακωθουν μια ωρα αρχυτερα και να ξεμπερδευεις, τους βαζεις ενα χρυσωρυχειο ακριβως στη μεση, στα συνορα. Οποιος παρει το χρυσο αυτο, θα ειναι και ο νικητης γιατι θα γινει πολυ πιο ισχυρος απο τον αλλο. Το "χρυσωρυχειο" αυτο για την Ελλαδα ειναι η ΑΟΖ της λογω των υδρογονανθρακων. Εκει παιζεται το παιχνιδι. (The Pipe Wars) Οποτε καθε ειδος αλλης αψιμαχιας ειναι για αντιπερισπασμο και ασκηση πιεσης.
ΕΣ
"Ναι, αλλα στο Αιγαιο και στα Ιμια δεν υπαρχουν πετρελαια" Σωστα, αλλα ετσι τεσταρεται η υποχωρητικοτητα μας και μετριεται η ικανοτητα μας. "Χεσε μας ρε Στοχαστη, τι θα κανουν θα αμφισβητησουν και τη Γαυδο;" Ναι, και τη Γαυδο αλλα και το Καστελλοριζο θελουν να τα βγαλουν "νησια εκτος Αιγαιου" για να κανουν το δικο τους παιχνιδι νομικα. Εκει πρεπει να ασχοληθουμε εμεις, και οχι να ακολουθουμε την Τουρκια απο πισω στους αντιπερισπασμους της. Πρεπει να υπερασπιστουμε τα ζωτικα μας συμφεροντα και οχι μονο χωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"αλλά δεν ειναι δα και τοσο ξεκαθαρα τα πραγματα μεσα μας οσο τα βαριδια σε μια ζυγαρια.Ξερει παντα ο καθε ανθρωπος αν εφορμειται απο έλλειψη ή υπερβολη της μεσοτητας; τι ισχυει, τι πρεπει και τι δεν πρεπει;"
Ας δουμε τι λεει ο φιλοσοφος Μπασης "Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δεν σκέφτηκα, εγω μεχρι θανατου σε ερωτευτηκα". Το κραταμε αυτο
Οταν καποιος αποφασιζει να ελεγξει τον εαυτο του οσον αφορα το πού βρισκεται στις μεσοτητα στις 12 ηθικες αρετες, πρεπει να ειναι ειλικρινης και να το κανει με ελευθερο νου. Αλλιως δεν εχει νοημα. Καθε ηλιθιος, πιστευει πως ειναι αψογος και πως το "προβλημα" βρισκεται στους αλλους, αυτοι (οι αλλοι)φταινε επειδη δεν τον ακουνε αυτον που ξερει τα παντα,και δεν τον ακολουθουν. Κανεις δεν γνωριζει τον εαυτο μας, καλυτερα απο εμας. "Μπορεις να κοροιδευεις πολλους για πολυ καιρο, οχι ομως ολους για παντα. Κυριως δεν μπορεις να κοροιδευεις τον εαυτο σου. Ειναι ατοπο"
Δεν χρειαζεται να βρει καποιος επακριβως που βρισκεται χρησιμοποιωντας μοιρογνωμονιο. Μπορει ομως να διαπιστωσει στο περιπου που βρισκεται, αυτο ειναι βεβαιο. Φανταζομαστε μια νοητη γραμμη απο το 0 μεχρι το 100. Στο 0 βαζουμε την απολυτη ελλειψη και στο 100 την απολυτη υπερβολη. Εμεις επιθυμουμε να κυμαινομαστε καπου στο μεσο οσο μπορουμε, λιγο πανω ή κατω δεν εχει σημασια, καθως δεν ζηταμε το 50 ντε και καλα, αλλα θελουμε να βρισκομαστε εντος ενος λογικου ευρους τιμων αντε πες 45-55. Σκεφτεσαι λοιπον τις δυο ακρες που ειναι αντιθετες και ταυτοχρονα οι δυο πολοι της ιδιας εννοιας-αρετης, και σκεφτεσαι "πού ειμαι;" Αν ρεπεις προς τη μια πλευρα, λιγο ή πολυ, σχεδιαζεις μια γραμμη.
ΕΣ
Οταν το ειχα κανει εγω τοτε το 2012, ειχα 4 ή 5 αστοχιες. Ειχα 4 ελλειψεις και 1 υπερβολη (υπερβολη στη Φιλια). Τοτε ηταν που σκεφτηκα πως αυτο στατιστικα δεν ειναι συμπτωση,πως εχω πολλες ελλειψεις. Το στοχαστηκα αυτο και απο εκει σιγα-σιγα ερευνωντας βρηκα το θεμα των δυο αρχων, θηλυκη και αρσενικη. Η θηλυκη εχει εφεση στις ελλειψεις, η αρσενικη στις υπερβολες. Αργοτερα το επιβεβαιωσα και απο συγγραφεις οπως ο Γκουρτζιεφ ή Μουραβιεφ κα. Επισης παρατηρησα σαφως πως ο κυριος λογος προς αυτο ηταν η χριστιανικη διαπαιδαγωγηση. Για παραδειγμα στην αρετη μικροψυχια(ταπεινοτητα φρονηματος)-ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ-Χαυνοτητα(υποτιμηση της αξιας ή σημασιας), ημουν σαφως στην ελλειψη της μικροψυχιας. Ειχα σκεφτει: "Μα αυτο υποτιθεται ειναι το σωστο. Τι σκατα, δεν ειναι;" Τελικα, αποδειχτηκε πως δεν ηταν.Οποτε σκεφτομενος πονηρα, ειπα να βαλω λιγη υπερβολη για να το ισοσταθμισω, οποτε και αρχισα να ελαττωνω την αξια που απεδιδα σε καθε τι και να λεω συνεχεια "Ε και τι εγινε μωρε; Σιγα το πραγμα" Αυτο που παρατηρησα ειναι πως πλεον τολμαω πιο ευκολα, καθως η ταπεινοτητα φρονηματος επειδη συνοδευεται απο μια υπερτιμηση ανθρωπων και καταστασεων δρα ευνουχιστικα με αποτελεσμα να μην τολμαμε να κανουμε οσα χρειαζεται να κανουμε διοτι φοβομαστε υπερβολικα το τι μπορει να συμβει. ΕΑν δεν σε ενδιαφερει υπερβολικα το τι θα συμβει, εισαι ετοιμος να αντιμετωπισεις το οποιο μελλον, οποτε τολμας ευκολοτερα και υπερνικιεται η αναβλητικοτητα. Υπαρχει μια ισορροπια. Επισης, μειωνεται η ενταση του "ερωτα μεχρι θανατου" που λεει ο Μπασης, καθως ο ανθρωπος που ερωτευομαστε δεν αποτελει πια την απολυτη και υπερφυσικη προσωποποιηση αυτου που μας λειπει, που ειναι η αντιρροπη πολωση, η αλλη αρχη (αν εχω θηλυκη, μου λειπει η αρσενικη, αμα εχω αρσενικη, μου λειεπει η θηλυκη), οπτε πλεον τα πραγματα καθιστανται πιο ισορροπημενα και εμεις μπορουμε να ειμαστε πια ικανοι να υπερβουμε το "παιχνιδι των αντιθεσεων" που αποτελει τη ραχοκοκκαλια του συμπαντος κοσμου που γνωριζουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπιζω να βοηθησα
ΥΓ. Ενα κομματι μουσικης σχεδιασμενο απο τον Γκουρτζιεφ για τον ανθρωπο, αν και δεν κατανοω ακομα πως "δουλευει"
https://www.youtube.com/watch?v=l1FaGgus-Cw
Ελ Στοχαστης
Α ωραια. Ομολογω πως δεν εκανα τον κοπο να ανατρεξω και να διαβασω την ιστορια. Η ιστορια δειχνει πιο περιπλοκη και δυσκολη και δεχομαι πως βιαστηκα να απαξιωσω τον King Solomon.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστοσο εμμενω στις παρατηρησεις μου. Δεν ξερουμε αν οντως αυτη ειναι η μητερα, ξερουμε μονο πως αγαπαει το μωρο περισσοτερο. Αυτο ομως δεν σημαινει πως ειναι δικαιο να της δοθει το παιδι. Θα μπορουσε το αφηγημα της γυναικας που μιλησε πρωτη να ηταν πραγματικοτητα για την αλλη γυναικα, και απλα αυτην να προλαβε να τα πει πρωτη, λογω στραβης ψυχολογικης προβολης να νομιζει πως τα πιστευει κιολας. Μετα να την επιασαν τυψεις και να ειπε: "Ας το παρει η αλλη, απ'το να πεθανει".
Η αλλη γυναικα ξερουμε πως δεν εχει την ικανοτητα της ρητορικης (νταα) και αντιμετωπιζει το παιδι της ως περιουσια και κτηση (οπως και εκατομμυρια γονεις). Η φραση κλειδι ειναι:"«Ούτε δικό μου ας είναι, ούτε δικό της· διαμελίστε το.»"
Δυο ερμηνειες βλεπω. Α) Το παιδι δεν ηταν δικο της και το ηξερε, αλλα ηταν πικραμμενη που εχασε το γιο της και ζηλευε την αλλη γυναικα, οποτε δεν ηθελε ουτε αυτη να εχει γιο διοτι θα της θυμιζε το γιο της που εχασε. Αρα πιο πολυ ηθελε η αλλη να μην εχει παιδι, παρα να παρει αυτη το παιδι.
Β) Τα μπερδεψανε τα παιδια και δεν ξερουνε ποιο ηταν ποιο, ουτε πως να το δειξουνε. Η πρωτη γυναικα ηταν πιο καλη γυναικα και ηταν διατεθειμενη να το παραχωρησει προκειμενου να μην πεθανει, ενω η δευτερη πιο εγωιστρια και θεωρουσε δικαιο να μην το παρει καμια αφου δεν ξερανε τινος ηταν. Για την περιοχη την βρισκω κακη αλλα αναμενομενη συμπεριφορα
Θα εμπαινα στη διαδικασια να αναλυσω την συμπεριφορα της δευτερης γυναικας ως sociopath αλλα δεν τοχω αυτη τη στιγμη
Δεν μπορω ομως να μην σχολιασω αυτο: "Και όλος ο Ισραηλιτικός λαός άκουσε για την κρίση του βασιλιά και φοβήθηκε το βασιλιά· επειδή είδαν ότι υπήρχε μέσα του η σοφία του Θεού, για να κάνει κρίση"
Φοβηθηκαν τον Βασιλια επειδη υπηρχε μεσα του η σοφια του Θεου. Φοβηθηκαν, δεν χαρηκαν. Ποσο λερωμενη πρεπει να εχεις την φωλια σου για να φοβασαι; Απο την αλλη, αυτοι ειχαν μαθει να εχουν Φοβο Θεου, οποτε..
Ελ Στοχαστης
" Ο ιδανικός ηγέτης είναι αυτός μπορεί να βρίσκει λύσεις που δικαιώνουν τον άνθρωπο και όχι την ψυχρή λογική. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ιδανικός ηγέτης κατά την δική μου άποψη, θα πρέπει να συνδυάζει τον άνθρωπο με το κτήνος, την τόλμη με την διορατικότητα, την επιδέξια χρήσει βίας και της εξαπάτησης, την απέχθεια προς την ασφάλεια και τα ημίμετρα, την ικανότητα να συνεργάζεται επιτυχώς με ψεύτικους φίλους και αμφίβολους συμμάχους, που θα μεταμορφώνεται σε αλεπού για να ανακαλύπτει τις παγίδες και σε λιοντάρι για να διώχνει τους λύκους.
" Ας δουμε τι λεει ο φιλοσοφος Μπασης "Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δεν σκέφτηκα, εγω μεχρι θανατου σε ερωτευτηκα". Το κραταμε αυτο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φιλόσοφος...Μαίρη Μαράντη λέει όμως..." Μην ανοίγεις πληγές που ΔΕΝ κλείνουν....ΜΗΝ ανάβεις φωτιές που ΔΕΝ σβύνουνε"...συμπέρασμα «κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν».
Χμμ, πολύ ...ασφαλές αυτό, για έναν ηγέτη!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
‘’Θα διαφωνησω ομως πως η δικαιοσυνη χρειαζεται αγαπη. Η δικαιοσυνη χρειαζεται μονο λογικη. Η αγαπη χρειαζεται οταν απονεμεται η δικαιοσυνη ή στην τιμωρια.’’
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγραφω απο την wiki:
«Δικαιοσύνη:
1.η αντικειμενική κι αμερόληπτη εφαρμογή και τήρηση των νόμων
2.το σύστημα νόμων με το οποίο ένα κράτος και οι ανάλογοι θεσμοί και λειτουργοί εφαρμόζουν το Δίκαιο
3.η κοινή αντίληψη για το δίκαιο, αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν δίκαιο
-αυτό που είναι σύμφωνο με τις αρχές της ηθικής και της δικαιοσύνης
-σύνολο κανόνων γραπτών (νομοθεσία) ή άγραφων που ρυθμίζουν την κοινωνική ζωή, τις σχέσεις
μεταξύ ιδιωτών καθώς και μεταξύ ιδιωτών και κράτους κλπ
4.το να απονέμεται στον καθένα αυτό που του αξίζει
5.η απουσία ανισοτήτων και αδικίας
Δίκαιο:
ονομάζεται το σύνολο των υποχρεωτικών και εξαναγκαστικών κανόνων οι οποίοι και ρυθμίζουν τις σχέσεις των, στην αυτή κοινωνία δια-βιούντων προσώπων. Επίσης κατ΄ άλλο ορισμό: Δίκαιο είναι η ανθρώπινη θέληση η οποία ρυθμίζει την κοινωνική ζωή κατά τρόπο «ετερόνομο», «επιτακτικό» και «εξαναγκαστικό». Συνεπώς το δίκαιο δεν προέρχεται από την ατομική θέληση των επιμέρους ατόμων αλλά επιβάλλεται εξωτερικά (ετερόνομος ρύθμιση), επιτάσσοντας και καθορίζοντας τι δύναται και τι πρέπει ή τι δεν δύναται και τι δεν πρέπει να πράττουν χωρίς ωστόσο να ζητεί τη συγκατάθεσή τους (επιτακτική ρύθμιση), επιβάλλοντας όμως στους μη συμμορφούμενους προς τους κανόνες του κυρώσεις (εξαναγκασμός).»
Σε τι απο τα παραπανω η Δικαιοσυνη ή το Δικαιο, που θεσπιζονται απο Ανθρωπους (ψυχοπνευματικη υποσταση, συναισθημα και λογικη) και λαμβανουν υποψη τους τον Ανθρωπο και Αυτον υπηρετουν, δεν κανουν χρηση τοσο της λογικης οσο και της αγαπης, για το καλο του Ανθρωπου; Εκτος αν δεν θεσπιστηκαν για το καλο του και προσπαθουν να εξαλειψουν την ισορροπια.
"Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δεν σκέφτηκα, εγω μεχρι θανατου σε ερωτευτηκα"
‘’ Η φιλόσοφος...Μαίρη Μαράντη λέει όμως..." Μην ανοίγεις πληγές που ΔΕΝ κλείνουν....ΜΗΝ ανάβεις φωτιές που ΔΕΝ σβύνουνε"...συμπέρασμα «κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν».’’
Ερωτας-πολεμος-θανατος-ανασταση. Και παλι απ΄την αρχη.
Θα περασεις απο το παραπανω σταδιο της «φωτιας» και του «θανατου». Αλλιως, τι αξία εχει;
Ωραια η μουσικη του Γκουρτζιεφ. Δεν γνωριζα οτι ασχοληθηκε και με την συνθεση. Απο οτι ειδα, κατεγραφε στον σκληρο του δισκο ακουσματα απο τα διαφορα μερη που επισκεπτοταν, κυριως υμνους, προσευχες, ψαλμωδιες...
Σαφως και η δονηση του ηχου αγγιζει τον ανθρωπο...Θα σου πω μαλιστα πως μου θυμισε εντονα το συγκεκριμενο κομματι που μας εστειλες, την σιγανη, ολιγολεπτη ψαλμωδια ενος ιερεα που ακουσα την Παρασκευη στους Χαιρετισμους. Μου εκανε τετοια αισθηση που ηθελα να βγαλω κινητο να τον ηχογραφησω! Απο την αλλη...με ειχε καθηλωσει η χροια και το μελος. Κριμα που δεν το εκανα παντως.
https://www.youtube.com/watch?v=TEVGLXVhhns
Θα συμφωνησω ΜαυρεΑετε, πως ο ιδανικος ηγετης θα πρεπει να συνδυαζει ολες τις ικανοτητες και δυνατοτητες. Το ιδανικο ομως μπορει να μην υπαρξει και ποτέ. Συμβιβαζομαστε και με ενα καλο ηγετη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενη, οταν αναφερομαι στο Δικαιο και Δικαιοσυνη, προσωπικα αναφερομαι στην ανωτερη και ιδεατη εννοια του Δικαιου, στον ανωτερο και θειο Νομο. Δεν με απασχολουν οσα θεσπιζονται απο τους ανθρωπους, διοτι η δικαιοσυνη των ανθρωπων δεν θεσπιζεται για το καλο του Ανθρωπου, αλλα κυριως για την διατηρηση των συμφεροντων των λιγων. Μονο φαινεται για Δικαιο αλλα δεν ειναι. Αυτο γινεται σαφες οταν η "δικαιοσυνη" υποχρεωνεται να βγαλει μια αποφαση εναντιον των συμφεροντων της, οπου και ανακαλυπτει γελοιες δικαιολογιες και παραθυρακια ωστε να το αποφυγει. Αυτη δεν ειναι δικαιοσυνη, ειναι δικαιολογοσυνη. Επειδη ομως ελαχιστοι το αντιλαμβανονται, ειναι αρκετη αυτη η "δικαιοσυνη" ωστε να κραταει πειθηνιους τους λαους. Ειναι υποταγμενη στον "Νομο του Ισχυρου". Δες σημερα με τα μνημονια. Τελειωσαν τα "φραγκα"; Η δικαιοσυνη αρχιζει και σφαζει τους αδυναμους, ωστε να επιβιωσει το συστημα.
Θεωρω πως ο ανθρωπος εχει εμφυτη την ικανοτητα να αντιλαμβανεται ποιο ειναι το δικαιο ωστε να μην αδικει τους συνανθρωπους του, αλλα την εχει παραμελημενη διοτι την επισκιαζει το συμφερον. Ακομα και η αγαπη μονη της, δεν αποτελει καλο κριτηριο. Η υπερβολικη αγαπη δεν αποδιδει δικαιοσυνη. Δικαιοσυνη ειναι η νεμεσις, οταν καθενας παιρνει αυτο που του αναλογει και αξιζει. Εαν εγω υπεραγαπω το παιδι μου, τοτε δεν μπορω να ειμαι δικαιος απεναντι του, θα το κακομαθω, και στην πορεια θα αδικησω ολους τους αλλους που συναναστρεφεται αφου θα του δειχνω προτιμηση,και ετσι θα κανω και κακο στο ιδιο μεσα απο αυτη την αδικια, με τροπο που δεν αντιλαμβανομαι.
Ειναι δικαιο αν γυμναζεσαι σωστα και με επιμονη, να επιβραβευεσαι με αποτελεσμα. Εαν δεν γυμναζομαι, αλλα επειδη καποιος με αγαπαει, μου δινει τα "μπρατσα"που θελω χωρις να κοπιασω, τοτε εδω υπαρχει αδικια και προβλημα. Μαλακες ειναι ολοι οι αλλοι που σκιζονται στην προσπαθεια; Αδικουνται.
Λεμε για τον "Ουρανο". Καθε ανθρωπος, το γνωριζει δεν τον γνωριζει, επιθυμει τα "δωρα του Ουρανου". Αυτα ομως δινονται μονο σε οσους τα αξιζουν. Εαν καποιος τα αξιζει, θα τα λαβει. Εαν δεν τα λαβαινει, τοτε δεν τα αξιζει. Οσο και να σκιζεται και να φωναζει, αυτο δεν επιφερει καμια αλλαγη. Οι "θεοι" προσφερουν την δυναμη, σε οποιον ειναι αξιος να την διαχειριζεται δικαια. Εαν εγω θελω την δυναμη, για να τιμωρησω και να κανω κακο, τοτε δεν ειμαι αξιος και δεν θα την λαβω. Τοτε βρισκομαι στο στρατοπεδο των φαυλων, που επειδη δεν μπορουν να δημιουργησουν, επιθυμουν να βουτανε τις δημιουργιες των αλλων.
Δεν θελω να παρεξηγηθω. Πιστευω πως η αγαπη πρεπει απαραιτητα να υπαρχει στον ανθρωπο, διοτι λογω αυτης επιθυμει να ειναι δικαιος. Αλλιως δεν θα τον ενοιαζε δευτερολεπτο, θα κοιταζε μονο πως να "κατακτα", μονο το συμφερον και την καλοπεραση του. Η αγαπη ειναι αυτη που μας κανει να θελουμε να αναπτυχθουμε μεν αλλα δικαια, χωρις να γινει σε βαρος των διπλανων μας. Ομως, δεν πρεπει να την βαζουμε στην εξισωση, διοτι θα μας δυσκολευει στο να βρισκουμε το Δικαιον. Με τη λογικη προσπαθουμε να βρισκουμε την λυση σε ενα προβλημα, ωστε να μην αδικειται κανενας. Εκτος και αν εχουμε κατακτησει την Μεσοτητα στην αγπαη, διοτι και η αγαπη θελει μετρο.
Ελ Στοχαστης
"Ελενη, οταν αναφερομαι στο Δικαιο και Δικαιοσυνη, προσωπικα αναφερομαι στην ανωτερη και ιδεατη εννοια του Δικαιου, στον ανωτερο και θειο Νομο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα φυσικα. Εναν θειο Νομο τον οποιο οι ανθρωποι προσπαθουμε να μιμηθουμε. Τι ειχαμε κουβεντιασει και παλαιοτερα...; Ανασυρω απ΄τα κιταπια:
"Ευτυχως που λειτουργουν οι Πνευματικοι Νομοι και μαλιστα με αναποδραστη ισχυ και Δικαιοσυνη. Κι ειναι αυτοι που μας ωθουν να φτιαχνουμε Νομους που τους μοιαζουν οριοθετωντας ενα πλαισιο Δικαιου, εστω και θεωρητικο. Οι Νομοι καλως υπαρχουν, αρκει να μην επιτρεπουμε να μας κυβερνουν τα παραθυρακια τους... Η αποτυχια εφαρμογης των Νομων αλλωστε οφειλεται στη δικη μας χαλαροτητα των ηθων που αναδεικνυει σε θεσεις επιβολης τους, εκ προοιμίου παραβατες τους."
Λες, αγαπητε Στοχαστη, οτι η αγαπη πρεπει απαραιτητα να υπαρχει στον ανθρωπο γιατι λογω αυτης επιθυμει να ειναι δικαιος, αλλά να μην την βαζουμε στην εξισωση γιατι μας δυσκολευει να βρουμε το δικαιο.
Ας το δουμε παρεα.
Αν εξαιτιας της Αγαπης(πρωτη αιτια η αγαπη) αναζητουμε το Δικαιο, ποιος ειναι υπολογος που; Η αγαπη στο δικαιο ή το δικαιο στην αγαπη;
Αληθεια, η Δημιουργια γιατι συνεβη; Πιο απλα, γιατι δημιουργησε ο Θεος τον κοσμο;
Η δικαιοσυνη αποδιδεται απροσωπα; Σαν μαθηματικο υπολογιστικο μοντελο;
Μηπως η δικαιοσυνη αποδιδεται απο ενα Ελλογο Ον προς ολη την κτιση;
Δεν ειναι ο Θεος Προσωπο κι εμεις η εικονα Του; Αν ειναι Προσωπο, δεν ειναι και Σοφον και Δικαιον και Αγαθον ταυτοχρονα;
Προσπαθωντας να προσεγγισουμε το Δικαιο ως διαφορο των αλλων συνιστωσων, δε θα χασουμε κατι απο το Ολον;
Υπαρχουν περιπτωσεις που το δικαιο υπαναχωρει μπροστα στο ελεος της αγαθοτητος;
Ενας καλος δικαστης, δεν οφειλει να ειναι πρωτα ανθρωπος;
Οου, πολλες ερωτησεις, μου αρεσει να δοκιμαζω να απαντω σε ερωτησεις,αλλα δυσκολευομαι να παρακολουθησω την λογικη σου, επειδη ειμαι κουρασμενος απο το γυμναστηριο και δεν εχω κοιμηθει ακομα. Δεν μπορω να αντισταθω ομως στον πειρασμο, συμπαθα με αν φανω αποτομος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αληθεια, η Δημιουργια γιατι συνεβη; Πιο απλα, γιατι δημιουργησε ο Θεος τον κοσμο; "
Ας ειμαστε ειλικρινεις. Πολλες υποθεσεις. Δεν ξερουμε αν ο Θεος δημιουργησε τον κοσμο ή καποιος αλλος, ουτε αν ειναι προσωπο, ή κατι αλλο. Ας παραδεχτουμε πως δεν ξερουμε, δεν ειναι κακο, υγιες ειναι. Αρα αφου δεν ξερουμε, τα αφηνουμε στην ακρη
Εξαιτιας της αγαπης δεν θελουμε να ειμαστε αδικοι και επιθυμουμε να συντασσομαστε με τον Νομο του Δικαιου και τον Νομο της Ελευθεριας. Ο Νομος της Αγαπης λεει πως προσφερουμε στους συνανθρωπους μας χωρις να ζηταμε καποιο ανταλλαγμα. Αυτα απο ενα πολυ καλο δικο σου λινκ, ΕΛενη https://lykomidis.wordpress.com/2011/02/06/%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9/
Αυτο ομως ειναι το "φιλειν" των αρχαιων Ελληνων. Η "ΦΙΛΙΑ" ειναι μια απο τις 12 ηθικες αρετες. Οι Ελληνες φιλοσοφοι ηταν οι μονοι που ειδαν την σοφια του μετρου. Θυμιζω: δυσκολια(ελλειψη στη φιλια, ο δυστροπος ανθρωπος), ΦΙΛΙΑ, κολακεια(υπερβολη στη φιλια, ο υπερβολικα φιλοφρων). Επιθυμουμε τη Μεσοτητα. Αγαπη=Φιλια κατα τους αρχαιους. Αυτη ηταν η μονη ηθικη αρετη στην οποια ειχα υπερβολη. Προφανως και δεν μου αρεσε που ημουν λαθος και επρεπε να αλλαξω, αλλα η φιλοσοφια και ο ελευθερος νους ηταν ξεκαθαρα ως προς το τι ειναι σωστο.
Το δικαιο δεν ειναι υπολογο της αγαπης, διοτι το Δικαιο ειναι η επιτομη της ισορροπιας. Εγω επειδη αγαπω πολυ απο τη φυση μου, θα εργαζομαι στην επιχειρηση σου αμισθι για ολη μου τη ζωη, δεν θα απαιτησω αμοιβη επειδη ειμαι πολυ καλος. Αυτο δεν ειναι δικαιο ομως να συμβαινει, διοτι αδικω τον εαυτο μου. Επειδη και εσυ αγαπας απο τη φυση σου, δεν θα το επιτρεψεις αυτο και επομενως θα ισορροπησουμε στη μεση, στο δικαιο. Εγω δεν σου ζηταω, αλλα εσυ δινεις υποχρεωτικα. Ομως, οι περισσοτεροι θα πουν: "καλως τον μαλακα" και θα εκμεταλλευτουν αυτον που δεν διεκδικει. Τι λεμε λοιπον; Ας αφησουμε τις αγαπες σε πρωτη φαση και ας εξασφαλισουμε το Δικαιο και μετα θα υπαρξει ο χωρος ωστε να εκδηλωθει η Αγαπη μεσω της ανιδιοτελους προσφορας, διαφορετικα ολα θα πανε κατα διαολου και ο ενας θα καταληξει να μισησει τον αλλο, καθως η αδικια γενναει αρνητικα και επικινδυνα συναισθηματα.
Λιγο-πολυ αυτο συμβαινει και με την Ελλαδα. Η Ελλαδα ειναι ο "μαλακας" που δεν διεκδικει τα δικαιωματα της και τα δικια της και οι γυρω-γυρω την εκμεταλλευονται, φροντιζοντας να βγαινει και κερατας και δαρμενος, κατηγορωντας μας πως "εμεις φταιμε σαν λαος". Εαν ειχαμε φροντισει να εφαρμοστει το Δικαιο, τοτε θα ειχαμε χωρο να εκδηλωσουμε και την Αγαπη μας προς την ανθρωποτητα. Τωρα ομως (οπως το βλεπουν οι απ'εξω) ειμαστε υποχρεωμενοι για την επιβιωση μας, να φανουμε εγωιστες. Αυτο θα μπορουσε να εχει αποφευχθει.
ΕΣ
"Ενας καλος δικαστης, δεν οφειλει να ειναι πρωτα ανθρωπος;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι, οφειλει να ειναι πρωτα δικαιος. Ο χειρουργος οφειλει να ξερει πρωτα να χειρουργει. Αν δεν μπορουνε, να πανε σπιτι τους. Το να ειναι κανεις καλος ανθρωπος ειναι ενα bonus,αρα δευτερευον,εκτος αν αφορα τον φιλο ή το συζυγο, και οχι τον επαγγελματια. Τι προτιμας; Ενα χειρουργο που ειναι καλος καλος ανθρωπος και χασαπης ή ενα χειρουργο που δεν ειναι καλος ανθρωπος αλλα κανει τελεια την δουλεια του; Σε ποιον θα πας; Αρα αυτο που προτιμας, ειναι αυτο που πρεπει να ειναι ο αλλος πρωτα-πρωτα. Αρα πρωτα κοιταμε να εξασφλαιζουμε το Δικαιο στη ζωη μας και μετα ΑΝ εξασφαλισουμε το πρωτο, αφηνουμε περιθωρια ωστε να εκφραστει η αγαπη μας, με το να προσφερουμε χωρις να ζηταμε ανταλλαγμα, κατα το "Αγαπα τον πλησιον σου ΜΙΚΡΑ ελαττουμενος" και αυτο για να μην αδικουμε τον εαυτο μας με το να μην δειχνουμε αγαπη στον εαυτο μας.
"Η δικαιοσυνη αποδιδεται απροσωπα; Σαν μαθηματικο υπολογιστικο μοντελο;"
Η δικαιοσυνη αποδιδεται μεσα απο τις πραξεις των ανθρωπων, νομιζω, καθως στα των ανθρωπων, ο "Θεος" συμμετεχει μεσω των καλων ανθρωπων.
"Μηπως η δικαιοσυνη αποδιδεται απο ενα Ελλογο Ον προς ολη την κτιση; "
Το Ελλογο Ον ειναι σε πνευματικους χωρους. Αν εγω προσπαθω να σε βιασω, δεν θα σε σωσει ουτε ο Θεος, ουτε οι αγγελοι. Θα σε σωσει ισως ο Λυκιος αν "τυχει" να περναει απο εκει. Η συμμετοχη των "απο πανω" βρισκεται στο οτι μπορει να εκαναν το δρομολογιο του Λυκιου ετσι (με καποιες καθυστερησεις ισως), ωστε να διασταυρωθει με σενα. Αν ομως ο Λυκιος πει: "Δεν γαμιεται, δεν μπλεκω, δεν εχω ορεξη" και σφυριξει αδιαφορα, τοτε την "πατησες". Αρα η δικαιοσυνη που αποδιδεται απο το Ελλογο Ον, εχει να κανει με την ανταποδωση, το καρμα, το Νομο αιτιου-αποτελεσματος. Αν εγω εχω βιασει καμια 50αρια γυναικες, καποια στιγμη, καπως θα το "πληρωσω". Αυτο ομως εσενα δεν σε προστατευει, αν δεν προστατευσεις τον εαυτο σου ή αν δεν σε προστατευσει καποιος αλλος.
"Προσπαθωντας να προσεγγισουμε το Δικαιο ως διαφορο των αλλων συνιστωσων, δε θα χασουμε κατι απο το Ολον;"
Καραβανεας: "Δεν αντεληφθην τι συνεβη;"
Ελ Στοχαστης
Αγαπητε Στοχαστη,
ΑπάντησηΔιαγραφή8:20 και δεν εχεις κοιμηθει...Κατι μου θυμιζει, κατι μου θυμιζει...
Ωωω! Μα σε «συμπαθάω»...δεν τιθεται λογος!
(Αλλά μια και ειναι το θεμα μας , τι προτιμας; Να δοκιμασεις την δικαιοσυνη μου ή την αγαπη μου; Χαχα!)
«Ενας καλος δικαστης, δεν οφειλει να ειναι πρωτα *ανθρωπος;»
*Ανθρωπος=καλος κ’αγαθος=να εχει ανθρωπια, συμπονοια, ευσπλαχνια, τιμιοτητα.
«Οχι, οφειλει να ειναι πρωτα δικαιος.»
Δικαιος ως προς τους πνευματικους νομους του Αγαθου μηπως;
«Το Ελλογο Ον ειναι σε πνευματικους χωρους. Αν εγω προσπαθω να σε βιασω, δεν θα σε σωσει ουτε ο Θεος, ουτε οι αγγελοι. Θα σε σωσει ισως ο Λυκιος αν "τυχει" να περναει απο εκει.»
και
«Αρα η δικαιοσυνη που αποδιδεται απο το Ελλογο Ον, εχει να κανει με την ανταποδωση, το καρμα, το Νομο αιτιου-αποτελεσματος.»
Το Ελλογο Ον ειναι παντου. Το οτι ενεργει μεσα απο τα δημιουργηματα Του, δεν δηλωνει απουσια Του απο τους υλικους χωρους.
Τι παει να πει ισως με σωσει ο «Λυκιος»; Εχω ή δεν εχω καρμα; Και αν εγω ειμαι αμετανοητη αλλά σωθω με παρεμβαση τριτου, τελικα ποθεν προκυπτει μια τετοια παραχωρηση; Απο αυτον που κρατα ‘’σπαθι’’ ή απο εκεινον που κρατα ‘’ευαγγελιο’’ και προσευχεται για μενα;
Καραβανεας, θεος! Χαχαχα! Ιδου! Μου το εστειλε ενας φιλος!
https://www.youtube.com/watch?v=yCykCzqssbA
Ηθελα να πω εν τελει, οτι δεν διαχωριζω το δικαιο απο την αγαπη. Το τριπτυχο αγαπη-σοφια-δικαιοσυνη δειχνει την αλληλοπεριχωρηση αυτων των ιδιοτητων και γιαυτο δεν θα εβγαζα κανενα απο τα τρια απο την εξισωση.
Τωρα, για το "προσωπο" του Θεου...μεγαλη κουβεντα. Αν μαθουμε να βλεπουμε τον Θεο στους αλλους, δεν ειναι υπεραρκετο;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καραβανεας, θεος! Χαχαχα! Ιδου! Μου το εστειλε ενας φιλος!
https://www.youtube.com/watch?v=yCykCzqssbA"
Xαλακατεβάκης Vs Καραβανέα.!!!
https://www.youtube.com/watch?v=uZPk0j9Q-PQ
Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο Σ !!!!
ΔιαγραφήΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ;
https://www.youtube.com/watch?v=o0Pt7M0weUI
Έλα να τραγουδήσουμε αγαπητή Ελένη....διότι η ποιότητα κάθε μετασχηματισμού άγεται από εμάς τους ίδιους!!! Εμείς είμαστε συχνότητες που λαμβάνουν και παράγουν συχνότητες και αυτός ΕΙΝΑΙ ο ΛΟΓΟΣ.Για κάθε μια ύβρι, για κάθε ένα βιασμό, για κάθε ένα κολασμό,για κάθε ένα αδίκημα.. που διαπράττουμε ο "γαλαξίας", το σύμπαν, ο Θεός το γνωρίζει!.. Ως μέρος του ΛΟΓΟΥ.
ΔιαγραφήΌπως όταν στο δικό σου σώμα - κλειστό κύκλωμα, μπει ένα σώμα... μια ύβρεις, και τα αντισώματα σου, αυτόματα θα λειτουργήσουν προς το ξένο σώμα - ύβρει... έτσι λειτουργεί και ο "γαλαξίας - σύμπαν - Θεός ως προς τις πράξεις μας!
Αυτά τα ΟΠΛΑ, αυτόματα είναι.
Και όπως λέει και ένα άσμα, όταν διαπράττεις την Υβρι και φέρνεις την Ατη.. τότε επέρχεται η Νέμεσις και η Τίσις... και πίσω από την Τίσις τα Αρχέτυπα, που αποτελούν και αυτά μέρος του ΛΟΓΟΥ. Του ΛΟΓΟΥ που εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις μας έχουμε καλέσει.
https://www.youtube.com/watch?v=Hm5zcexNbaE
" Απ’ τον βορρά μέχρι τον νότο να μ’ αγαπάς δεν βρήκα τρόπο "
Μια μικρή παρέμβαση (με την γνωστή καθυστέρηση, αγαπητέ Ε.Σ.).
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει η αγαπητή Ελένη:
"Τι παει να πει ισως με σωσει ο «Λυκιος»; Εχω ή δεν εχω καρμα; Και αν εγω ειμαι αμετανοητη αλλά σωθω με παρεμβαση τριτου, τελικα ποθεν προκυπτει μια τετοια παραχωρηση; Απο αυτον που κρατα ‘’σπαθι’’ ή απο εκεινον που κρατα ‘’ευαγγελιο’’ και προσευχεται για μενα;"
Απαντώ:
Αν είσαι αμετανόητη, δεν θα υπάρξει καμία επέμβαση τρίτου.
Αν και φαίνεται ότι αυτενεργούμε στην ζωή μας (π.χ. περνά ο Λύκιος και αποτρέπει τον βιασμό, με δική του βούληση), στην πραγματικότητα οι αντιδράσεις και οι επιλογές μας, υπαγορεύονται από τις συνθήκες του περιβάλλοντός μας, τις οποίες εμείς δεν ελέγχουμε.
Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο στον κόσμο της τάξης. Κάθε κίνησή μας, επηρεάζει ολόκληρη την κοσμική διάταξη. Αν εμείς κινήσουμε το δακτυλάκι μας, θα επηρεαστεί ακόμα και μια κάμπια στην Αυστραλία.
Αν η κάμπια της Αυστραλίας κινηθεί, θα επηρεάσει και εμάς.
Ο νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος, είναι πανταχού παρών σαν μια κοσμική αλυσίδα δράσεων και αντιδράσεων, που μεταφέρονται παντού μεσώ των κρίκων της.
Το κάρμα λοιπόν, ασκεί μια διάχυτη κατανομή αντιδράσεων ολόκληρου του Συστήματος, προς επίτευξη της αντίδρασης, που θέλει να εξισορροπήσει το αποτέλεσμα της δράσης.
Η συγκερασμός όλων των "ατομικών" καρμάτων μέσα στο Σύστημα, είναι σαν ένα ανώτερο λογισμικό που φροντίζει να μη υπάρχουν πουθενά κενά, από κάθε μεταβολή ή μετατόπιση των μονάδων του.
(και τώρα ΠΡΟΣΟΧΗ: τα ονόματα που ακολουθούν εξυπηρετούν το σενάριο και δεν αντιστοιχούν στα πραγματικά πρόσωπα. Μαύρε Αετέ, μην παρεξηγηθείς)
Έτσι, την στιγμή που η Ελένη βιάζεται από τον Στοχαστή, ο Λύκιος περνάει από το σημείο και την σώζει με δική του παρέμβαση.
-Η Ελένη ξεχρεώνει δικό της κάρμα με το να δέχεται την επίθεση
-Ο Στοχαστής χρεώνει το δικό του κάρμα, κάνοντας την επίθεση
-Ο Λύκιος δικαιώνει την μεταμέλεια της Ελένης και πραγματώνει την ακύρωση του κάρματός της.
Ο Λύκιος μπορεί να περνάει από το σημείο, όχι όμως τυχαία (αν και όλα δείχνουν ότι περνά τυχαία). Από δική του επιλογή, παρατηρεί τα τεκταινόμενα αλλά η de facto θέση του να δικαιώνει (αποτροπή της αδικίας), νομοτελειακά θα τον ωθήσει να επέμβει σωτήρια για την Ελένη.
Αν η Ελένη όμως δεν μετανοούσε, την ώρα του βιασμού της από τον Στοχαστή δεν θα περνούσε ο Λύκιος που δικαιώνει, αλλά ο Μαύρος Αετός που αδιαφορεί. Ο Μαύρος Αετός θα την άφηνε στην τύχη της, διότι η de facto θέση του, είναι να αφήνει τα πράγματα στην μοίρα τους και να μην επεμβαίνει. Αγαπά την Νέμεση και δεν μπλέκεται στα πόδια της. Έτσι, θα σφύριζε αδιάφορα και θα προσπερνούσε. Η Ελένη θα ξεχρέωνε το κάρμα της και ο Στοχαστής θα χρέωνε το δικό του.
Η επιλογή της διέλευσης του Λύκιου ή του Μαύρου Αετού, δεν έγινε από κανέναν τους. Έγινε από το "λογισμικό" που περιέγραψα. Έγινε για να εξυπηρετηθεί ο Νόμος. Κανείς τους όμως, δεν το αντιλαμβάνεται. Νομίζουν ότι υπάρχει η τυχαιότητα, αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση λόγω της άγνοιάς τους.
Με αυτή την πλοκή, όλοι μετέβαλαν κάτι στο δικό τους κάρμα και στην συνέχεια θα ακολουθήσει μια άλλη πλοκή για τον καθένα ξεχωριστά, που θα αποκαταστήσει το χρέος ή το κέρδος τους!
ΛΥΚΙΟΣ.
Αγαπητέ Λύκιε...ευτυχώς που δεν μου έδωσες τον ρόλο του βιαστή χαχαχαχα. Δεν παρεξηγώ μην ανησυχείς...αλλά την Ελένη σίγουρα δεν θα την άφηνα στην τύχη της. Άλλους ναι, την Ελένη ποτέ.Λοιπόν στο θέμα μας....μας γράφεις :
ΑπάντησηΔιαγραφή" Ο νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος, είναι πανταχού παρών σαν μια κοσμική αλυσίδα δράσεων και αντιδράσεων, που μεταφέρονται παντού μεσώ των κρίκων της.
Το κάρμα λοιπόν, ασκεί μια διάχυτη κατανομή αντιδράσεων ολόκληρου του Συστήματος, προς επίτευξη της αντίδρασης, που θέλει να εξισορροπήσει το αποτέλεσμα της δράσης. "
Αν ένας μετασχηματισμός εφαρμόζεται κατ'επανάληψη σε ένα μαθηματικό σύστημα, και το σύστημα δεν μπορεί να βγεί έξω απο μια φραγμένη περιοχή η διαγαλαξιακό πεδίο, τότε αυτό επιστρέφει άπειρες φορές σε καταστάσεις κοντά στην αρχική του κατάσταση....αυτή είναι η ΟΥΣΙΑ της Ελληνικής Μυθολογίας.Υπάρχουν όμως κάποιες ψυχές που μπορούν να διαφύγουν απο αυτό το φραγμένο διαγαλαξιακό πεδίο και τον Νόμο της Ειμαρμένης.Αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν συμβαίνει με όλες τις ψυχές… ίσως μόνο για αυτές που γεννήθηκαν (εκδηλώθηκαν) και εισήλθαν σε αυτό ΠΡΙΝ την εμφάνιση του δικού μας «φραγμένου γαλαξιακού πεδίου».
Υπάρχει μια ΕΝΕΡΓΕΙΑ μεταξύ Αιτίας και Αποτελέσματος...και οι περισσότεροι σήμερα κρίνουν και καταδικάζουν το αιτιατό/αποτέλεσμα χωρίς να τιμωρούν την αιτία.Η λέξη ΚΑΡΜΑ βέβαια είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία. Η σημασία της λέξης είναι πάρα πολύ παλιά. Όλα αυτά τα σύμφωνα όμως (Κ,Ρ,Μ) δε σας ξενίζουν λίγο το αυτί ; Έχουμε ωραιότατες Ελληνικές λέξεις με την ίδια σημασία.Ειμαρμένη, Πεπρωμένον, Αντιπεπονθός. Και οι τρεις αυτές λέξεις έχουν σχέση με τον Νόμο της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης. Το μέλλον μας δεν είναι προδιαγραμμένο αλλά το καθορίζουμε εμείς με τις επιλογές μας. Το δε παρόν έχει καθοριστεί από τις επιλογές του παρελθόντος. Αυτά λέει ο νόμος του αντιπεπονθότος.
Υπάρχει τρόπος να υπερβούμε τον Νόμο της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης ; Ή ισχύει αυτό που λέει η λαϊκή σοφία : “ότι γράφει, δεν ξεγράφει”;; Αν και πιστεύω ότι κάποιες ψυχές ΔΕΝ υπόκεινται στον ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.Σε αυτό ίσως μας βοηθήσει να ξέρουμε , ότι ο αρχαιος Ελλην ανθρωπος εναρμονισε το ηθος με τους συμπαντικους νομους (δύναμη της βαρυτητας, ηλεκτρομαγνητικη δύναμη, ισχυρη πυρηνικη δύναμη, ασθενη πυρηνικη δύναμη) που διεπουν τις ενδογαλακτικες αλληλοεπιδρασεις και το εξεφρασε με τις Αρετες, τις Αξιες, τις Αρχες και τα Ιδανικα.
" Ο Λύκιος μπορεί να περνάει από το σημείο, όχι όμως τυχαία (αν και όλα δείχνουν ότι περνά τυχαία)."
Φυσικά και όχι τυχαία...ας είναι καλά το καρνέισον χαχαχαχα.
https://www.youtube.com/watch?v=WXvwv2-ag88
Υ.Γ Με 2 άτομα απο εδώ μέσα...έχω ξαναζήσει σε προηγούμενη ζωή...και τώρα ξεπληρώνω το Πεπρωμένο μου.!!!
" Έγινε από το "λογισμικό" που περιέγραψα. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το λογισμικό...είναι η λεγόμενη Ψηφιακή Υλοποίηση της Δόμης των Δυνάμεων της Ύλης.
Τεχνολογία που υπήρχε επί εποχής Τιτάνων και ΠΡΙΝ.....
https://www.youtube.com/watch?v=tmuMVdnaFus
" Just to hear you say you're mine....The only words I need to hear "
Αγαπητε Λυκιε, θαρρω πως εχουμε υπερβει το προβλημα του χρονου και δεν μας ενοχλει διολου. Καμια καθυστερηση δεν παρατηρειται απο την πλευρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσοχη.Τα προσωπα που αναφερονται ειναι φανταστικα και ουδεμια σχεση εχουν με την πραγματικοτητα.
Τωρα που το'πα κ εγω και εφυγε αυτο απο τη μεση.. Αμαν ρε Ελενη, κατσε φρονιμα, για σενα το κανω για να "ξεχρεωσεις" το καρμα σου, δεν το βλεπεις; Κατσε να σου δωσω λιγο "θετικο καρμα" (αστειακιον)
"Θα παρω ενα γλυκακι,οχι για μενα αλλα για τη κακομοιρα τη μανα μου που εχει ζαχαρο και δεν μπορει να το απολαυσει", που ελεγε και η διαφημιση
"Τι θα προτιμουσες; Να δοκιμασεις την δικαιοσυνη μου ή την αγαπη μου;
Ενα συνηθισμενος ανθρωπος θα απαντουσε "Μα φυσικα την αγαπη σου" και φυσικα θα εκανε λαθος. Προσεξε, δεν ειναι πως δεν θα ηθελα την αγαπη σου, τουναντιον, η αγαπη αποτελει ενα χαρισμα απο τους Ουρανους, ποιος τυφλος δεν θα ηθελε το φως του; Ολοι οι ανθρωποι επιθυμουν την αγαπη καθως οποιος προσφερει αγαπη, προσφερει ψιχία απο τη ζωη την ιδια, που μονο σε ανωτερο επιπεδο μπορει να βιωθει πραγματικα. "Μα πως ειναι δυνατον τοτε να μην την δεχεσαι; Δεν βλεπεις την αντιφαση;" Θα το εξηγησω διοτι δεν λεω αυτο
Για μενα, οι πνευματικοι Νομοι του Δικαιου και της Ελευθεριας (ναι σε αυτους αναφερομαστε και οχι στους κατωτερους ανθρωπινους νομους) ειναι ανωτεροι απο αυτον της Αγαπης απο την εννοια πως προηγουνται αυτου και οχι ποιοτικα. Θεωρω πως πρωτα εισαι Δικαιος και μετα Αγαπας. Ας καταφερουμε πρωτα να ειμαστε Δικαιοι,αυτο ειναι τεραστιο πραγμα, δεν ειναι κατι απλο. Εαν πω πως θελω πρωτα να με αγαπας και μετα να εισαι δικαιη, σημαινει πως η αγαπη αυτη που θα μου δειχνεις θα αποτελει τον λογο για τον οποιο θα γινεσαι αδικη, καθως θα την τοποθετεις υψηλοτερα. Θα μου ηταν πολυ δυσκολο να δεχτω, (υποθετικα μιλωντας) πως η αγαπη σου προς εμενα αποτελει τον λογο για τον οποιο αδικεις και επομενως καταστρεφεσαι. Δεν μπορω να το επιτρεψω αυτο. Πιο πανω σε αυτο το ποστ με τον Σωκρατη, αναφερθηκαμε στο που οδηγει η αδικια και ποσο κακο κανει στον ανθρωπο που αδικει. Λιγο παλιοτερα ειχα αναφερει και εγω πως "Στο μονο που δυσκολευομαι ισως, ειναι στο να ειμαι δικαιος με μια γυναικα που αγαπω λογω αδυναμιας, αλλα το δουλευω". Ο "αυστηρος" γονιος, μπορει να ειναι πολλες φορες αρκετα χρησιμοτερος απο τον "καλο" γονιο. Αυτο δεν σημαινει πως αγαπαει λιγοτερο. Ισα ισα, αναφερομενοι στο παιδι, ο αυστηρος γονιος φροντιζει περισσοτερο για το καλο του.
Ο Νομος της Ελευθεριας λεει ο ισχυρος να μην απορροφα τον πιο αδυναμο, αλλα να του επιτρεπει να υπαρχει ελευθερα, οποτε παλι καταληγει στο Νομο του Δικαιου, καθως αυτο ειναι δικαιο να συμβαινει. Αναφερθηκαμε λιγο πιο πανω στο οτι ο κατωτερος πολιτισμος που καθισταται επικινδυνος πως θα πρεπει να απορροφηθει απο τον ανωτερο. Το σκεφτομουν αυτο διοτι φαινεται να αντιβαινει το Νομο της Ελευθεριας. Σαν πραξη δεν ειναι αδικη, απλα νομιζω πως δεν το διατυπωσαμε σωστα. Αυτο που θελουμε να κανουμε ειναι να βοηθησουμε τον κατωτερο να εξελιχθει και να πλησιασει τον ανωτερο, να του ομοιασει και οχι να τον απορροφησουμε κανοντας τον να χασει την ιδιοσυχνοτητα του. Εαν βεβαια, καποια χαρακτηριστικα του ειναι αδικα και επικινδυνα, τοτε ναι, αυτα δεν μπορει να ειναι ανεκτά.Αυτη η κινηση ειναι κινηση αγαπης. Το "plan b" ειναι να θεσουμε ορια και να τα υπερασπιστουμε, ξερουμε πως οδηγει σε φασαριες και δεν λυνεται το προβλημα ετσι, αλλα τι να κανουμε ειναι λυση αναγκης.
"Αν είσαι αμετανόητη, δεν θα υπάρξει καμία επέμβαση τρίτου"
Θα συμφωνηση με το Λυκιο οπως και στα περισσοτερα, μπορει να υπαρξει μεν καποια παρεμβαση τριτου, αλλα επειδη αυτο το συμβαν θα ξανασυμβει και τοτε δεν θα υπαρχει παρεμβαση τριτου, τοτε στην ουσια δεν θα υπαρχει καμια επεμβαση τριτου, νωριτερα ή αργοτερα.
ΕΣ
Εχουμε λοιπον ενα συμβαν, θα το ξαναπω γιατι εχει την πλακα του να το ξαναλεω (Sorry Ελενη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Στοχαστης βιαζει την Ελενη. Ο Μαυρος Αετος περναει απο διπλα αλλα σφυριζει αδιαφορα, κανοντας τον ΠοντιοΠιλατο. Ο Λυκιος περναει απο διπλα,επεμβαινει και αποτρεπει το εγκλημα ρισκαροντας (καθε αποτροπη φερει καποιο ρισκο), τρεποντας τον Στοχαστη σε φυγη. (ελπιζω να εφυγα και να μην τις εφαγα). Αναφορα παρακαλω να δουμε τι karma points πιασαμε.
"-Η Ελένη ξεχρεώνει δικό της κάρμα με το να δέχεται την επίθεση"
Δεν νομιζω η Ελενη να ειναι εντελως "αθωα του αιματος". Συμφωνω, αλλα θα ελεγα πως η Ελενη "πληρωνει" δικο της καρμα με το να δεχεται επιθεση. Νομιζω πως λεμε το ιδιο, "ξεχρεωνει"="πληρωνει". Απλα δεν νομιζω να εχει τελειωσει το "χρεος". Εχουμε αναφερει πως καρμα=πεπρωμενο=πραξεις που εχεις ηδη κανει (παρακειμενος γαρ). Αρα η Ελενη πληρωνει το γεγονος πως ειναι και συμπεριφερεται ως θυμα, ελκοντας τον θυτη (εμενα). Αυτη ειναι η καρμικη της ανταμοιβη. Αφου πιστευεις στο να εισαι θυμα, τοτε γινεσαι θυμα και ελκεις θυτη. Δεν πιστευω ομως πως ετσι "ξεχρεωσε", θα ηταν πολυ ευκολο τοτε. Το "σφαξε με αγα μου να αγιασω" ειναι μια χριστιανικη πεποιθηση και οχι φιλοσοφικη, δεν εχει ελεγχθει φιλοσοφικα. Το οτι εγω βιασα ή επιχειρησα να βιασω την ΕΛενη, δεν σημαινει πως η Ελενη πλεον ειναι απελευθερωμενη απο το καρμικο φορτιο της. Το νοημα αυτης της πραξης που βλεπω εγω οσον αφορα την Ελενη, ειναι να μαθει πως ειναι λαθος να τα περιμενει ολα απο εξω και πως πρεπει να μαθει να κινητοποιειται και να δραστηριοποιειται και η ιδια κατα το "Συν Αθηνα και χειρα κινει". Οταν και εαν το κανει αυτο, τοτε θα εχει επιτευχθει η "μετα-νοηση" της, θα εχει μεταστρεψει, δηλ αλλαξει τον τροπο που σκεφτεται (νοοτροπια της) και θα εχει λαβει το μαθημα της οποτε το "καρμα" της θα ειναι "ξεχρεωμενο" οποτε δεν θα ξαναπεσει θυμα βιασμου καθως δεν θα το επιτρεψει πλεον η ιδια να συμβει μεσω της αλλαγμενης συμπεριφορας της. Διαφορετικα, "Αν είσαι αμετανόητη, δεν θα υπάρξει καμία επέμβαση τρίτου". Διοτι πώς αλλιως προκειται να μετανοησεις (αλλαξεις μυαλα) αν δεν πονεσεις απο παθημα; Γινεται φιλοσοφικα αν το "δεις" και το εφαρμοσεις τωρα που μιλαμε, αλλα αυτο ειναι σπανιο για τους ανθρωπους, εισαι ωστοσο ικανοτατη να το κανεις.
-Ο Στοχαστής χρεώνει το δικό του κάρμα, κάνοντας την επίθεση
Προφανως, πιστευω (λαθεμενα) πως ειναι δικαιο να επιτιθεμαι σε οσους θεωρω "μποσικους". Αν με "παιρνει" να το κανω και μπορω, μαγκια μου. Αν μπορω να υπερισχυσω καποιον, καλα του κανω. Ποιος Νομος της Ελευθεριας και πιπες. Νομος της Ζουγκλας. Χαχα, παρτε τα ρε κουφαλες. Οτι γουσταρω, το αρπαζω (σαν να παραμπηκα στο πετσι του ρολου) Απο την στιγμη λοιπον που πιστευω αυτες τις αρλουμπες, σαφως και χρεωνω το δικο μου καρμα. Το καρμα εχει διδακτικο ρολο ομως. Υποθετω πως αφου επικρατω σε φυσικο επιπεδο εναντιον αλλων ανθρωπων και ειμαι bully, μια φυσιολογικη καρμικη τιμωρια ειναι να λουστω τα αναλογα σε αλλο επιπεδο, πχ θα χασω το σπιτι μου απο την τραπεζα (αλλου τυπου bullying). Επειδη ομως ειμαι προφανως χαζος, σιγα μην το καταλαβω και διορθωσω τη συμπεριφορα μου. Τουναντιον, εγω θα συνεχισω να βγαζω τα σπασμενα με τον τροπο που εγω ξερω, τρομοκρατωντας αλλους ανθρωπους και βιαζοντας γυναικες. Οσο περισσοτερο με "πηδανε" στα οικονομικα, στο χωρο εργασιας, στα οικογενειακα κοκ, τοσο περισσοτερο εξω θα ξεσπαω με τον τροπο που εχω μαθει, διοτι απλα δεν μαθαινω, τι να κανουμε ειμαι βλακας. Αρα ναι μεν "ξεχρεωσα" ενα μερος του χρεους μου οταν μου πηρε η τραπεζα το σπιτι ή απολυθηκα ή με χωρισε η γυναικα μου, αλλα αυτο δεν σημαινει πως εγω εσβησα το χρεος μου, διοτι απλουστατα αφου δεν μετα-νοησα, δεν αλλαξα νου και δεν αλλαξα συμπεριφορα, αρα δημιουργω συνεχως καινουργιο το οποιο και ξαναπληρωνω και "γυριζει ο τροχος".
ΕΣ
Εγω ομως παραπονιεμαι συνεχεια "Γιατι θεε μου συμβαινουν ολα αυτα σε εμενα, τι αμαρτιες πληρωνω;" και αυτο-παρηγοριεμαι λεγοντας "Θα γυρισει ο τροχος,θα πηδηξει και ο φτωχος". Επειδη ομως ο τροχος ειναι κυκλος και οχι το μεγαλο παζαρι, δεν προκειται να γυρισει ποτέ ετσι οπως το φανταζομαι, οποτε καμια φορα και εγω ξεσπαω και βιαζω και καμια που πετυχω, διοτι αφου οι προσευχες μου να πηδηξω δεν εισακουγονται, τοτε παιρνω την τυχη στα χερια μου και αποδιδω το "δικιο".
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ο Λύκιος δικαιώνει την μεταμέλεια της Ελένης και πραγματώνει την ακύρωση του κάρματός της.
Αφου μεταμελησε (Ελενη οντως μεταμελησες ή μας κοροιδευεις;) τοτε δεν υπαρχει λογος να πληρωσει και το καρμα σβηνει και χαριζεται και καμια φορα. Ο Λυκιος προσθετει μαλλον θετικο καρμα (νταρμα λεγεται) στον εαυτο του. Το νταρμα μεταφραζεται ως Δικαιο ή και Ευσεβεια και οριζεται ως ορθος τροπος ζωης που οδηγει στις ανωτερες αληθειες. Το Δικαιο λοιπον ειναι στην ουσια το θετικο καρμα. Αν εισαι Δικαιος, βαδιζεις στον δρομο των Ουρανων.
Το θεμα ειναι ομως να βρισκεις το δικαιο και να το πραττεις και αυτο δεν ειναι ευκολο πραγμα.
Ο Μαυρος Αετος που περνουσε, αποφασισε να μην επεμβει, διοτι εκρινε πως αυτο ηταν το δικαιο. Μπορει να σκεφτηκε: "Ετσι που ηταν ντυμενη η Ελενη, πηγαινε γυρευοντας, ας τα λουστει τωρα. Μαλακας ειμαι εγω να βγαλω το φιδι απο την τρυπα για παρτη της και να πλακωθω; Πώς την εχουν δει οι γυναικες δηλ;"
Χμμ, περιεργη σταση και οχι απαραιτητα ιδιαιτερα κακη. Ενδεχεται να δημιουργει αντιστοιχο καρμα ομως και στο μελλον να χρειαστει και ο ιδιος την παρεμβαση και βοηθεια καποιου τριτου οπου και λογικα αυτος ο τριτος θα αδιαφορησει. Εαν δεν ενοχληθει απο την αδιαφορια των τριτων οταν θα εχει περιπεσει σε μια στιγμη αναγκης, τοτε η σταση του αυτη (καθενας μονος του και οσο μπορει) ειναι ειλικρινης και συνειδητη και οχι απαραιτητα κακη. Εαν ομως ενοχληθει εντονα, τοτε αυτο θα ειναι το καρμικο μαθημα και παθημα του.
Ελευθερος Στοχαστης
Σωστά σωστά αγαπητε και δικαιε(ο ρολος σου) Λυκιε. Αμετανοητη, δηλαδη με αμετακινητο νου, να περιμενω διαφορετικο απο το αναμενομενο αποτελεσμα, δεν γινεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρεπει να κουνησω τα χερακια μου, δηλαδη την ενεργεια μου, προς μια άλλη κατευθυνση. Να κανω νεο καλεσμα προς την αλλαγή που θέλω. Και σαν δημιουργος-θεος της πραγματικοτητας μου(υλοποιημενα σεναρια του νου) να προσκαλεσω τους αναλογους «ηθοποιους» πετωντας τον Στοχαστη εξω απο το εργο!
Χαχα! Στοχαστη...μην ανησυχεις, δεν θα μεινεις απο δουλεια! Το λογισμικο θα σε ενταξει στο σεναριο αλλου θυματος! Μεχρι να μετανοησεις κι εσυ και να αναλαβεις «ανωτερο» ρολο. Και για να ειμαστε δικαιοι πανω απο ολα, αν προλαβεις να φας και μερικες, νομιζω θα ειναι πιο εμπεδωτικο το μαθημα για γρηγοροτερη μεταστροφη σου! [Οχι θα σε αφηνα νομιζεις αδικαιωτο...Χαχα...;-)...]
Μαυραετε, σε ευχαριστω που δηλωνεις συμμαχος κοντρα στην de facto θεση του β’ σεναριογραφου(ο Λυκιος ντε...Σεναριογραφος α’ ειναι ο Ε.Σ.) να «αδιαφορεις». Θα το θυμαμαι οταν θα φτιαχνω ΚαΡαΜελωμενες λιχουδιες(άμα εισαι λιχουδης και στο Καρμα βρισκεις γλύκα!) και θελω την διευθυνση σου παρακαλω για delivery!
Ειπες αγαπητε φιλε:
‘’Υπάρχουν όμως κάποιες ψυχές που μπορούν να διαφύγουν απο αυτό το φραγμένο διαγαλαξιακό πεδίο’’
Εννοεις χωρις να «πληρωσουν-ξεπληρωσουν» ; Τι σε κανει να το πιστευεις αυτο;
Ωραια η αναμνηση απο το carnation! Πού την θυμηθηκες;;;;
Αγαπητε Στοχαστη, αλιμονο αν δεν ξεραμε μετα απο τοσα σεντονια οτι δεν εισαι συνηθισμενος ανθρωπος! Επ’ευκαιρια...
https://www.youtube.com/watch?v=1_fCELuMsAs
Και πολυ καλο σού και μάς κάνεις με την ιδιαιτερη σκεψη σου.
Καταλαβαινω τι θες να πεις για το δικαιο. Σε ευχαριστω που το ξαναεξηγησες. Δεν θα διαφωνησω οτι πρεπει να εχουμε κατα νου τον δικαιο «μετρο-νομο» πανω στον οποιο θα τραγουδησουμε τον σκοπο. Δινει το tempo.
«Το θεμα ειναι ομως να βρισκεις το δικαιο και να το πραττεις και αυτο δεν ειναι ευκολο πραγμα.»
Οποιος ψαχνει, βρισκει. Στην εφαρμογη χωλαινουμε.
Κι αυτο για αποψε:
https://www.youtube.com/watch?v=XfDQuw0icew
Και απο μένα απόψε αυτό...αύριο θα σου απαντήσω στο ερωτημά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=KlU_NVx3L8w
" Ωραια η αναμνηση απο το carnation! Πού την θυμηθηκες;;;;'
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΜΑ ΘΕΛΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΛΥΚΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ....
ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΡΝΕΙΣΟΝ ΝΑ ΠΙΝΕΙΣ.!!
Χαχαχα! Μαυραετε, εχεις κεφια!
ΔιαγραφήΧαχα, οπότε η Ελένη είναι de facto η ...Λόλα!
Διαγραφή(τo "de facto" κολλάει παντού εξάλλου, χαχα!)
ΛΥΚΙΟΣ.
Αντιπεπονθος, παρακειμενος του αντιπασχω. Εχεις δικαιο ΜαυρεΑετε, οι ελληνικες λεξεις ειναι πολυ πιο ποιοτικες
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλ Στοχαστης