Όπως είναι γνωστό οι αισθήσεις μας φανερώνουν μόνο ένα περιορισμένο κομμάτι της πραγματικότητας. Υπάρχουν άραγε όργανα στον άνθρωπο που τον βοηθούν στην αντίληψη υψηλοτέρων συχνοτήτων και κραδασμών από αυτές που μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας;
Ο Πλάτωνας και άλλοι αρχαίοι Φιλόσοφοι και μύστες μας έχουν περιγράψει έναν άλλο πνευματικότερο κόσμο, τον κόσμο των αρχετυπικών ιδεών. Για τους Ινδούς
το Σύμπαν με όλα όσα περιέχει, ονομάζεται ΜΑΓΙΑ (πλάνη) , γιατί όλα μέσα σε αυτό είναι παροδικά. Γενικότερα για την αρχαία γνώση το πνεύμα, και η συνείδηση είναι η υπέρτατη πραγματικότητα, ενώ ο κόσμος της ύλης αποτελεί το κατώτερο τμήμα της συμπαντικής εκδήλωσης. Για να αναφέρω ένα απλό παράδειγμα, θα έλεγα πως ο σύμπαν είναι μία παλλόμενη ενέργεια, αυτό που εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας είναι όχι ο ωκεανός αυτός καθ' ευατός της ενέργειας, αλλά το αποτύπωμα του, όπως το αποτύπωμα της θάλασσας στην ακτή.
Υπήρχε λοιπόν κάποια ικανότητα υπεραισθητικής αντίληψης που διέθεταν οι άνθρωποι κατά την νηπιακή ηλικία της ανθρωπότητας και που πλέον οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν διαθέτουν, ώστε να δικαιολογείτε η στενή σχέση με την φύση που είχαν, και κατά συνέπεια οι ανεξήγητες ικανότητες που φαίνεται πως διέθεταν οι αρχαίοι πολιτισμοί; Μήπως είχαν αναπτύξει την «έκτη αίσθηση» ή διαίσθηση (ESP Extrasensory Perception) η οποία αφορά την αντίληψη πέρα από τις φυσικές μας αισθήσεις;
Η διαίσθηση αφορά μία πηγή που παρέχει ένα πρόσθετο αριθμό πληροφοριών, που δεν προέρχεται από την αναλυτική, λογική πλευρά του εγκεφάλου. Όσο αναπτύσσεται και γίνεται κατανοητή, μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο και πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων. Η διαίσθηση μας επιτρέπει να διευρύνουμε την συνειδητότητα μας τόσο σε σχέση με τον εαυτό μας, όσο και το περιβάλλον μας.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί ονόμαζαν το κέντρο της έκτης αίσθησης και της σοφίας το «τρίτο μάτι», το οποίο από αρχαιοτάτων χρόνων οι Μύστες το συνέδεσαν με την διαίσθηση και το χαρακτήρισαν ως η όραση της διαίσθησης. Το Τρίτο Μάτι είναι ουσιαστικά μια «τυφλή»υπόφυση στο μέτωπό μας, που ενεργοποιείται συνήθως κατά τον ύπνο. Οι ανατολικές θρησκείες τοποθετούν το «τρίτο μάτι» στο κέντρο του μετώπου ανάμεσα στα φρύδια. Στην Αίγυπτο αναφέρεται ως το «μάτι του Ρα», και είναι σύμβολο της προστασίας και της ζωής.
Ο Γαληνός ο αρχαίος Έλληνας γιατρός αναφέρθηκε στην επίφυση, πίστευε ότι είναι μια βαλβίδα που ρυθμίζει την σκέψη. Κατά τον 18ο αιώνα ο Γάλλος επιστήμονας και φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ είπε ότι η επίφυση είναι, για το σημείο της ανθρώπινης ζωής όπου συναντιούνται η ψυχή και το σώμα, η «έδρα της ενόρασης».
Στον εγκέφαλο λοιπόν υπάρχουν δύο μικροί αδένες η υπό - φυση και η επί - φυση όργανα φαίνεται πως συμμετέχουν στην ενεργοποίηση του κέντρου της έκτης αίσθησης ή του τρίτου ματιού.
Σύμφωνα με την Ιατρική επιστήμη, η υπό - φυση είναι ένας μεγάλης σημασίας ενδοκρινής αδένας, που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου, πίσω από τη μύτη και στο ύψος των ματιών, σε μία περιοχή που λέγεται τουρκικό εφίππιο ( σέλλα αλόγου). Η υπόφυση εκκρίνει εννέα διαφορετικές ορμόνες.
Η επί - φυση είναι ένα μικρό κωνοειδές μόρφωμα που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου. Αν και έχει το ίδιο περίπου μέγεθος με την υπόφυση, η επίφυση –μαζί με τον γειτονικό υποθάλαμο με τον οποίο συνδέεται άμεσα– θεωρείται ως ο κορυφαίος αδένας όλου του ενδοκρινικού συστήματος. Η ομοιότητα της επίφυσης με το μάτι του Ρα τον πανόπτη οφθαλμό (θα ωρύονται οι συνομοσιολόγοι τώρα), δεν γνωρίζω αν είναι τυχαία σε κάθε περίπτωση όμως αποτέλεσε το έναυσμα για το παρόν άρθρο.
Λόγω της ομοιότητάς της με καρπό κωνοφόρου δέντρου ονομάζεται και κωνάριο. Η επίφυση παράγει τη μελατονίνη, η οποία είναι ορμόνη που ρυθμίζει την εναλλαγή ύπνου και εγρήγορσης σύμφωνα με την εναλλαγή μέρας και νύχτας, γνωστός και ως κιρκάδιος ρυθμός. Ο ημερονύκτιος ρυθμός αφορά τον κύκλο ύπνου και εγρήγορσης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η ίδια ουσία έχει βρεθεί ότι επιδρά και σε πλήθος άλλων λειτουργιών, όπως η θερμοκρασία του σώματος μας, η ψυχολογική μας διάθεση, η αναπαραγωγική ικανότητα, η αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Ο αδένας της επίφυσης αποτελείται κυρίως από νερό και μια κατηγορία κυττάρων που ονομάζονται νευρογλοία. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι σχηματισμοί των κυττάρων αυτών στο εσωτερικό της επίφυσης θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα Ραβδία και τα Κωνία των ματιών μας, ενώ ακριβώς όπως και τα μάτια μας, ο εν λόγω αδένας συνδέεται απευθείας με το οπτικό κέντρο του εγκεφάλου μας, λειτουργώντας ουσιαστικά ως ένα είδος«εσωτερικού ματιού» (ή σωστότερα, «εσωτερικής κεραίας», καθώς οι εικόνες που συλλαμβάνει και μεταδίδει στο κέντρο της όρασης μας δεν προέρχονται από τον περιβάλλοντα μας χώρο, αλλά από «αλλού»!). Αυτοψίες, ωστόσο σε εγκεφάλους αποθανόντων έδειξαν ότι στους περισσότερους ανθρώπους της εποχής μας ο αδένας της επίφυσης δεν βρίσκεται σε καθόλου καλή κατάσταση, καθώς υπόκειται σε μια μορφή«ασβεστοποίησης» (calcification), με αποτέλεσμα να υπολειτουργεί ή να είναι ουσιαστικά αδρανής!
Νευρικές ώσεις από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού φθάνουν στην επίφυση και επηρεάζουν την έκκριση μελατονίνης. Συγκεκριμένα, το σκοτάδι διεγείρει την έκκριση μελατονίνης, ενώ το φως την καταστέλλει. Στον άνθρωπο έχει επιβεβαιωθεί παρόμοια δράση. Η μελατονίνη επιταχύνει την επέλευση του ύπνου και έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως φάρμακο για την αντιμετώπιση της αϋπνίας.
Ακριβώς λόγω της ρύθμισης του φωτός και του κύκλου του ύμνου ύπνου και εγρήγορσης έχουν διατυπωθεί πλήθος θεωριών σχετικά με τη λειτουργία της, πολλές από τις οποίες είχαν και μεταφυσικό χαρακτήρα έδρα της ψυχής και τρίτο μάτι. Ο Ντεκάρτ λ.χ δήλωσε πως πρόκειται για το σημείο της ανθρώπινης ζωής όπου συναντιούνται η ψυχή και το σώμα, η «έδρα της εν -όρασης».
Όταν και αν η επίφυση και η υπόφυση αναπτυχθούν και διεγερθούν πλήρως, τότε οι κραδασμοί τους ενεργοποιούν το υποσυνείδητο, την διαίσθηση, και την «ενόραση». Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορες τεχνικές, είτε με τον διαλογισμό, είτε με την προσευχή είτε με ένα αυστηρό Φιλοσοφικό στοχασμό δια της «εις εαυτόν διείσδυση», την μέθοδο που χρησιμοποιούσαν ο Σωκράτης, ο Πλάτωνος, ο Πλωτίνος και άλλοι αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι.
Εδώ θα κάνω μία στάση, λόγω… αδυναμίας, αλλά και συνήθειας. Πολύ καλές οι ανατολικές τεχνικές διαλογισμού αλλά και εμείς διαθέταμε μία εξίσου εξαιρετική μέθοδο κατανόησης του σύμπαντος και του εαυτού μας. Σύμφωνα λοιπόν με τον Σωκράτη εκείνοι που ασχολούνται με την φιλοσοφία κατά τον όρθρο τρόπο, στρέφει τον άνθρωπο μακριά από τις σωματικές απολαύσεις, προς το πνεύμα.
Πώς όμως γίνεται με την ορθολογιστική γνώση αυτή καθ’ εαυτή; Συνιστά το σώμα εμπόδιο ή όχι, αν το θεωρήσουμε σαν κάτι που μας συντροφεύει στην κατά την έρευνα μας προς την γνώση; Πότε μπορεί η ψυχή να δει την αλήθεια;
Δεδομένου ότι, όταν προσπαθεί να εξετάσει κάτι με την βοήθεια του σώματος, το σώμα αποδεδειγμένα την εξαπατά. Αυτό το επιτυγχάνει εκείνος που σύμφωνα με τον Σωκράτη προσεγγίζει τα πάντα, όσον το δυνατόν με το πνεύμα μονάχα, χωρίς ούτε να κοιτάζει τριγύρω όταν σκέπτεται, ούτε να επιτρέπει σε καμία άλλη αίσθηση να διακόπτει τον στοχασμό του αλλά, χρησιμοποιώντας καθαρή σκέψη μονάχα, προσπαθεί να αγκαλιάσει οτιδήποτε, έτσι όπως αυτό είναι, αυτό καθ’ εαυτό, διαχωρίζοντας τόσο όσο δυνατό περισσότερο από μάτια και αυτιά, εν συντομία από ολόκληρο ο σώμα, που μονάχα διαταράσσει την ψυχή και δεν της επιτρέπει να προσεγγίσει την αλήθεια και την ενόραση που συνδέονται με την ψυχή….
Τώρα δεν είναι θάνατος η απελευθέρωση και ο διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα; Και είναι μονάχα οι αληθινοί φιλόσοφοι που πάντοτε προσπαθούν να απελευθερώσουν την ψυχή όσο περισσότερο μπορούν. Αυτό, επομένως είναι το έργο του φιλόσοφου ν απελευθερώσει την ψυχή από το σώμα… όταν η ψυχή, επιστρέφοντας στον εαυτό της στοχάζεται, πηγαίνει κατευθείαν σε αυτό που είναι αγνό αιώνιο και αθάνατο και όμοιο προς τον εαυτό του, και σχετιζόμενη με αυτό, προσχωρεί σε αυτόν όταν είναι μόνη της και δεν παρεμποδίζεται. Και τότε η ψυχή αναπαύεται από τα λάθη τα, και βρίσκεται σε επικοινωνία με εκείνο που είναι ίδιο προς τον εαυτό του. Και αυτή η κατάσταση της ψυχής ονομάζεται σοφία…!
Ο Πλάτωνας αναφέρει πως η γνώση αυτή, δεν είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί με λόγια όπως οι άλλες επιστήμες. Χρειάζεται μακρά μελέτη του θέματος και διάπλαση του εαυτού με αυτήν. Τότε, είναι σαν μία σπίθα να ξεπηδά και να ανάβει ένα φως που από εκεί και μετά είναι ικανό να αυτοσυντηρείται.
Αργότερα τον 4ο αιώνα μ.Χ, ο ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού Πλωτίνος εφαρμόζοντας αυτές τις τεχνικές του Πλάτωνα (ο οποίος ήταν μαθητής του Σωκράτη), αναφέρει πως κατάφερε να φτάσει στην κορύφωση της «μυστικιστικής αυτής φιλοσοφικής έκστασης», μόνο τέσσερις φορές στην ζωή του.
Σύμφωνα με τα λόγια του Πλωτίνου: «Δεν είναι γνωστό από πού ήρθε το φως, από έξω ή από μέσα», και όταν έπαυσε λέει: ήταν λοιπόν μέσα και ωστόσο όχι μέσα. Δεν πρέπει να ερωτηθεί από πού ήρθε: δεν υπάρχει ένα από πού, επειδή ούτε ήρθε ούτε έφυγε, αλλά εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε. Για αυτό δεν είναι ανάγκη να το εξαναγκάσει, αλλά πρέπει να περιμένει σιωπηλός έως ότου εμφανιστεί και να προετοιμαστεί για να το δει, όπως το βλέμμα περιμένει την ανατολή του ήλιου».
Σύμφωνα με τα λόγια του Πλωτίνου: «Δεν είναι γνωστό από πού ήρθε το φως, από έξω ή από μέσα», και όταν έπαυσε λέει: ήταν λοιπόν μέσα και ωστόσο όχι μέσα. Δεν πρέπει να ερωτηθεί από πού ήρθε: δεν υπάρχει ένα από πού, επειδή ούτε ήρθε ούτε έφυγε, αλλά εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε. Για αυτό δεν είναι ανάγκη να το εξαναγκάσει, αλλά πρέπει να περιμένει σιωπηλός έως ότου εμφανιστεί και να προετοιμαστεί για να το δει, όπως το βλέμμα περιμένει την ανατολή του ήλιου».
Το φως σαν σύμβολο της εκστατικής καταστάσεως, το φως που γίνεται αισθητό από τον θνητό σαν μια «ουράνια μέθη», είναι βασικά ένα κυρίαρχο σύμβολο στον «μυστικισμό»της Μεσογείου.
Επανερχόμενος στο παρόν, όλες αυτές είναι τεχνικές αποσκοπούν στο να μεταφέρεται η προσοχή μας από τον εξωτερικό κόσμο στον εσωτερικό. Όταν ο νους απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να επιτύχει την αυτογνωσία, και να αντιληφτεί την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων.
Τότε η συνείδηση του συνειδητού ανθρώπου δεν περιορίζεται πλέον μόνο προς τα έξω, μέσω των πέντε αισθήσεων. Οι πέντε αισθήσεις κυριαρχούνται από την έκτη αίσθηση, το νου, και όλη η συνείδηση και η αντιληπτική λειτουργία στρέφονται προς τα μέσα και προς τα άνω.
Είναι η στιγμή που η επίφυση ενεργοποιείται σε συνδυασμό με την υπόφυση, όταν προσαρμόζουν και χαμηλώνουν τη συχνότητα των βιοηλεκτρικών ροών, καθώς είναι μετασχηματιστές πνευματικής ενέργειας. Καθώς εισέρχονται στον εγκέφαλο, οι κοσμικές δονήσεις που επηρεάζουν τον άνθρωπο μειώνονται. Μια ενεργοποιημένη επίφυση λειτουργεί ως μετασχηματιστής που χαμηλώνει τον ρυθμός της ενέργειας σε μια χαμηλότερη συχνότητα.
Η ανθρωπότητα αυτή την στιγμή λειτουργεί σε μια χαμηλή συχνότητα. Το άνοιγμα του«τρίτου ματιού» μπορεί να επιταχύνει αυτή τη δόνηση σε υψηλότερα επίπεδα, έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να διευρύνουμε την αντίληψη μας.
Ωραιο αρθρο. Ουτε εμενα μου πολυ αρεσουν τα του διαλογισμου.Μου φαινονται πολυ φλωρικα και πολυ φαινεσθαι ανευ ουσιας. Ωστοσο, η εννοια του διαλογισμου ειναι διαφορετικη. Αφορα καθαροτητα και ποιοτητα νου. Θεωρω πως εχω υπερδραστηριο νου, τετραπυρηνο επεξεργαστη (κραξτε με ελευθερα), αυτο ομως καθιστα δυσκολοτερη την μη ταυτιση με αυτον. Διοτι δεν ειμαστε ουτε ο νους μας τελικα (και ας εγραψα πιο πριν πως ειμαστε. σε σχεση με το σωμα, ναι ειμαστε ο νους), αλλα ο Εαυτος. Αν ο νους ειναι ο ηνιοχος της αμαξας, τοτε εμεις ειμαστε αυτος που λεει στον αμαξά που να παει, ητοι στο νου τι να κανει. Ελλειψει του Κυριου της αμαξας ομως, ο νους νομιζει πως ειναι αφεντης και τρεχει περα-δωθε στο πουθενα, νομιζοντας πως ξερει που παει και τι θελει, ενω εχει μαυρα μεσανυχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως ωραια περιεγραφε ο Γκουρτζιεφ, ακομα και οταν εμφανιστει ο Εαυτος/Κυριος της αμαξας(=ανθρωπος ως συνολο) η επικοινωνια μεταξυ τους ειναι δυσκολη διοτι μιλουν "διαφορετικη γλωσσα". Στο προηγουμενο ομως ποστ, σχολιασαμε πως διαφορετικη γλωσσα μιλανε ο νους με το υποσυνειδητο και ειπαμε λιγο-πολυ ποιες ειναι αυτες. Παρατηρουμε μια ομοιοτητα μεταξυ αυτου και του νου(αμαξας)-Εαυτος(Κυριος της αμαξας). Το πρωτο μερος των διπολων ειναι ιδιο. Ενδιαφερον. Επομενως καταληγουμε στο συμπερασμα πως ο πολυποθητος Εαυτος εχει συναφεια με το υποσυνειδητο, αυτος ειναι που κανει τα πραγματα να συμβαινουν στον κοσμο της υλης, the magician, ο μαγος, ο θαυματουργος. Προερχεται απο βαθυτερα, απο το αρχεγονο. Αφου ομως ο κοσμος της υλης ειναι ψευδαισθηση, το βαθυτερο του ανθρωπου (βαθος κηπος που λεμε) ειναι η διοδος προς το πραγματικο. Thats the way to go λοιπον, εκει ειναι ο δρομος. Νασαι καλα Λυκιε, γιατι με τα αρθρα σου προστεθηκε ενα ακομα στοιχειο στο μοναδικης σημασιας ζητημα του Εαυτου. Πως αν δεν ταυτιζεται, τουλαχιστον εχει συναφεια με το υποσυνειδητο.Για μενα αυτο ειναι υπεροχο γιατι με το τριπτυχο συνειδητο-υποσυνειδητο-ασυνειδητο εχω ασχοληθει, αλλα δεν ειχα φαντασθει να κανω την συνδεση με τον Εαυτο, πως καπου εκει μεσα βρισκεται.
Διαλογισμος λοιπον δεν ειναι τιποτα αλλο απο το να μην ταυτιζομαστε με το νου μας. Υπαρχει ο διαλογισμος κενου οπου αφηνομαστε στο κενο και ο διαλογισμος εστιασης οπου σβηνουμε τα παντα (σκεψεις, αισθησεις,εντυπωσεις κτλ) εκτος απο ενα πραγμα. Αυτος ο τροπος ειναι πιο ευκολος τροπος για μερικους να κανουν διαλογισμο κενου. Σκεφτονται μονο ενα μαντρα, την αναπνοη τους, η κοιτουν μονο μια φλογα ενος κεριου και "σβηνουν" ολα τα αλλα. Οταν διαλογιζομαστε σε ενα θεμα, μια σκεψη, μια ιδεα, ενα αντικειμενο, εναν ανθρωπο "μαθαινουμε" πολλα πραγματα γι αυτο, χωρις να ακολουθουμε τον συμβατικο τροπο γνωσης. Σαν να τα ξεραμε και να τα ξαναθυμομαστε. Σχολιαζοντας τους 4 επιτυχημενους διαλογισμους του Πλωτινου θα αναφερω μια-δυο αποτυχιες δικ εςμου που τις θεωρω και επιτυχιες διοτι μου εμαθαν πως αυτα που λεει το αρθρο δεν ειναι παραμυθια, ωστε να παρακινησω και καποιον αναγνωστη να δοκιμασει
Στοχαστης
Ειπα και εγω πριν δυο χρονια να δοκιμασω διαλογισμο να δω αν θα συμβει κατι. Εκανα 6-7 αποπειρες, δοκιμασα και binaural beats. Σε δυο απο αυτους τους διαλογισμους κενου (σκετους, χωρις ουσιες ή ηχους), σαν κατι να κουτσοπηγε να γινει. Αυτοι οι διαλογισμοι γινονται με αποκλεισμο των αισθησεων και σκεψεων. Στην πραξη δυσκολο να γινει διοτι ο νους ειναι σφουγγαρι, τα ρουφαει ολα, τιποτα δεν αφηνει να περασει απαρατηρητο. Οποτε 4-5 η ωρα το πρωι, σε σκοτεινο δωματιο, με μαυρο μαντηλι στα ματια, και γενικο κλειστο (για να μην κλεινω τις συσκευες μια-μια), καταφεραμε καπως να μειωσουμε στο ελαχιστο φωτα και ηχους, ωστε να μην μας αποσπαει η οραση και η ακοη. (οι αλλες τρεις αισθησεις δεν ενοχλουν). Μετα χαλαρωνουμε το σωμα ωστε να μην ειναι πιασμενοι οι μυες, θεση οκλαδον πανω σε καναπε χωρις να κουνιομαστε, τα χερια οπως τα εχουν οι αγιοι μεσος και αντιχειρας,(ισως να βοηθαει ενεργειακα, δεν ξερω) και παμε στο σημαντικοτερο. Να σταματησουμε τις σκεψεις του νου. Στην αρχη της αφηνουμε να κυλανε σαν το ρυακι μεχρι να σταματησουν. Μετα εστιαζουμε την προσοχη (παντα εχοντας κλειστα τα ματια) μεταξυ των ματιων και ελαχιστα προς τα πανω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσουπ, μεσα στο σκοταδι εμφανιζεται μια τελεια φωτος, ας πουμε εκει που ειναι το "τριτο ματι". Και χανεται. Ξανα μανα το ιδιο. Καποια στιγμη καταφερα να "βυθισθω" σε αυτην και τοτε το ταξιδι ξεκινησε. Πανδαισια φωτος και σχηματισμων γεωμετρικων, σαν αυτα που βλεπουμε σε βιντεο σε ταξιδια στο συμπαν. Την πρωτη φορα ειδα ενα "ονειρο" περιεργο και ζωντανο το οποιο τωρα δεν θυμαμαι. Την δευτερη φορα ταξιδεψα πιο μακρια στο φως, μαλλον πηγα πιο "μεσα", που το αντιληφθηκα σαν να ταξιδευω μακρια στο συμπαν, σε φωτεινους χρωματισμους σαν σε trance βιντεοκλιπ. Και μετα "μαυρο", δεν θυμαμαι τιποτα. και τις δυο φορες, "ξυπνησα" μετα απο οχι πανω απο 20 λεπτα και ασιθανομουν σαν να κοιμηθηκα φουλ 10ωρο σερι. "Ξυπνησα" ξεκουραστος και ανανεωμενος. Δεν ειχα καταλαβει τι παιχτηκε, διοτι δεν εμαθα κατι, ουτε συνειδητοποιησα κατι. Αργοτερα, διαβασα κατι απο Γκουρτζιεφ τυχαια που μου εδωσε την απαντηση, διοτι καταλαβα πως αυτο μου συνεβη. Ο νους μου "εκλεισε" και αυτο το εξελαβα ως υπνο, διοτι η "πληροφορια" με την οποια ηρθα σε επαφη, ηταν πολυ για να την διαχειριστει. Ο νους κατεβασε διακοπτη λοιπον, διοτι μπηκε σε λημερια περα απο τις δυνατοτητες που ειχε. Ισως, να χρειαζεται να ληφθει ο παραγοντας ενεργεια υποψιν και να βοηθαει πολυ η επαφη με τη φυση. Ισως να πρεπει να καθαρισουμε το νου μας απο τη σαβουρα των πεποιθησεων και των ταυτοτητων που τοσα χρονια εχουμε μαθει να κουβαλαμε. Μαλλον θα πρεπει να αδειαζει ο νους απο τα επουσιωδη (ασημαντα, δευτερευοντα), αν θελουμε να τον γεμισουμε με τα ουσιωδη. Και τα δυο μαζι, μαλλον δε γινεται
Στοχαστης
Κι όμως γίνεται φίλε Στοχαστή! Θέλω να πω μ' αυτό, ότι οι πεποιθήσεις, οι γνώσεις και οι ταυτότητες που επικαλείσαι, είναι αναγκαία εργαλεία της συνειδητής μας φύσης, προκειμένου να αντιλαμβάνεται τον κόσμο των μορφών (δυικότητας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λειτουργία του υποσυνειδήτου και του υπερσυνειδητού, είναι ανεξάρτητες και δεν μπορούν να λειτουργούν η μια σε βάρος της άλλης.
Όμως να δούμε λίγο τους ορισμούς.
Ας μου επιτρέψεις να τοποθετήσω μια τάξη στους όρους. Αν και για το ίδιο πράγμα, στον εσωτερισμό-μυστικισμό δίδονται πολλά ονόματα (π.χ. Κοσμική Ενέργεια, Πράνα, Οργόνη, Τσι, Αιθήρ, Prima Materia, κτλ.), θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια βασικά για να συνεννοούμαστε:
-Διάνοια(μυαλό):
Μέρος με το οποίο το ανεκδήλωτο Απόλυτο, εκφράζει τον εαυτό του. Είναι η υπερουσία από την οποία δημιουργήθηκαν όλα τα Σύμπαντα, όλες οι διαστάσεις ύπαρξης. Τα πάντα είναι Διάνοια.
-Μόνιμη προσωπικότητα:
Το τμήμα του εαυτού μας, στο οποίο είναι αποτυπωμένες όλες οι εμπειρίες των ενσαρκώσεων και μεταφέρονται από την μια ζωή στην επόμενη. Είναι ο εσώτερος εαυτός μας.
-Παρούσα προσωπικότητα:
Είναι η κοινώς γνωστή «προσωπικότητα του ατόμου». Αποτελείται από το νοητικό, το ψυχικό και το παχύ υλικό σώμα. Η παρούσα προσωπικότητα είναι η κατώτερη έκφραση του εαυτού μας, η οποία διαρκώς εξελίσσεται και τείνει να γίνει ένα με την μόνιμη προσωπικότητα.
- Νοητικό σώμα:
Το ανώτερο από τα τρία σώματα, που αποτελεί την παρούσα συνειδητή προσωπικότητα. Είναι το σώμα των σκέψεων. Το νοητικό σώμα υφίσταται στην Πέμπτη διάσταση, στον Νοητικό Κόσμο. Η εικόνα του είναι απολύτως όμοια με τα άλλα δύο σώματα. Το κέντρο του νοητικού σώματος, είναι το Τσάκρας της κεφαλής.
-Διπλό αιθερικό σώμα:
Είναι το ενεργειακό πεδίο που διατηρεί σε ζωή τα τρία σώματα του ανθρώπου (το παχύ υλικό, το ψυχικό και το νοητικό) και τα ενώνει μεταξύ τους. Κάθε μόριο του ανθρώπινου σώματος, έχει το αντίστοιχό του στο διπλό αιθερικό. Η αιθερική ζωτικότητα, μπορεί να μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και να απορροφάται μέσω των ιερών του δίσκων (τσάκρας). Μέσω αυτής της αιθερικότητας, πραγματοποιούνται και οι διάφορες θεραπείες.
-Υποσυνείδητο:
Είναι μέρος του νοητικού μας σώματος, στο οποίο καταγράφονται όλες οι αναμνήσεις και τα βιώματα μια ζωής. Περιλαμβάνονται τα συναισθήματα, οι φόβοι και που πόθοι, που συνδέονται με αυτά τα βιώματα. Αν και οι καταγραφές προήλθαν από το συνειδητό μέρος του νοητικού μας σώματος, τα στοιχεία που περιέχει δεν ελέγχονται από το συνειδητό μέρος. Είναι ο σκληρός μας δίσκος, απ΄τον οποίο μπορούμε να ανακαλέσουμε εμπειρίες και πληροφορίες για το παρελθόν μας, μέσω ύπνου ή ύπνωσης.
-Υπερσυνείδητο:
Είναι το τρίτο μέλος του νοητικού μας σώματος, το οποίο περιέχει αρχεία ανεξάρτητα από την παρούσα προσωπικότητα. Ανήκει στην Μόνιμη προσωπικότητα. Συνδέεται με τα λεγόμενα «ακασικά αρχεία», δηλαδή με τις αρχετυπικές μνήμες της ανθρωπότητας ή καλύτερα της γενετικής μας γραμμής. Οι πληροφορίες που περιέχονται εκεί, είναι κατά πολύ ανώτερες και πολυπληθέστερες από όσες έχει αποκτήσει κανείς στο υποσυνείδητό του (στην παρούσα δηλαδή ζωή). Συνδέεται δηλαδή με τον …
-Ανώτερο Νοητικό κόσμο:
που είναι ο κόσμος των ιδεών και των αρχετύπων. Πρόκειται για τον κόσμο των νόμων και των αιτίων που προνοούν τα θεμέλεια, όλων των φαινομένων της πραγματικότητας.
Με αυτό το μικρό «γλωσσάρι», μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε κάποιες έννοιες, πιστεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ σημαντικό που μοιράζεσαι μαζί μας την εμπειρία σου στον διαλογισμό και την αυτοσυγκέντρωση.
Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλές τεχνικές και τρόποι για να τα πετύχει κανείς. Όλες όμως απαιτούν επιμονή, θέληση και συγκεκριμένες συνθήκες περιβάλλοντος. Το «τοξικό» περιβάλλον της καθημερινότητάς μας, μπορεί να είναι και απαγορευτικό! Ιδανικές συνθήκες είναι , όταν είμαστε μακριά από πηγές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές) και συνθήκες απόλυτης ησυχίας και ηρεμίας.
Οι ήχοι βοηθούν, αλλά δεν είναι αναγκαίοι.
Ένας που έχει εξασκηθεί, βιώνει το προστάδιο που περιγράφεις (με τα φώτα και τα φρακταλικά σχέδια) πολύ εύκολα, αρκεί να ξαπλώσει και να κλείσει τα μάτια του. Όλα είναι θέμα εξάσκησης. Όμως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα, από το στάδιο που περιέγραψες.
Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στην σπουδαιότητα, να μπορεί κάποιος να «συνυπάρχει», με τα τρία επίπεδα της συνείδησης (υπερσυνείδητο, συνειδητό –λογικό και υποσυνείδητο). Εννοώ βεβαίως ότι θα πρέπει να μάθει να αφήνει χώρο για την ύπαρξη των μη λογικών μας μερών, από την αδυσώπητη και συνάμα πλανερή λογική του συνειδητού μας.
ΛΥΚΙΟΣ.
Υ.Γ. Το Γλωσσάρι που έβαλα, δεν αναφέρεται απόλυτα στο σχόλιό σου μεν, αποτελεί όμως ένα βοήθημα ή έναυσμα για κάποιους που προσπαθούν να αντιληφθούν κάποιες βασικές έννοιες του εσωτερισμού.
Λυκιε χρησιμο το γλωσσαριο που εδωσες. Δεν τις ηξερα αυτες τις εννοιες. Ερωτηση. Ο Ρα ειναι ο Ωρος; Κωστας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυκιε, θα συμφωνησω σχεδον σε ολα οσα ειπες εκτος απο την αρχικη προταση, την οποια θα σχολιασω αργοτερα. Το τριπτυχο συνειδητο-υποσυνειδητο-υπερσυνειδητο(=ασυνειδητο) ειναι πολυ σημαντικο για καποιον που θελει να βρει απαντησεις στα "γιατι" που θετει στη ζωη του. Το υπερσυνειδητο (ας το λεμε ετσι) λοιπον, οντως συνδεεται με τα θρυλικα ακασικα αρχεια, τα οποια οταν ημουν μικροτερος τα θεωρουσα σαν το ιερο δισκοποτηρο, εψαχνα ακουραστα καποιον τροπο να συνδεθω με αυτα. Η ιδεα ενος συνολου αρχειων στα οποια εχει διατηρηθει το συνολο της γνωσης, ΥΠΕΡΑΝΩ ΧΡΟΝΟΥ και που ειναι προσπελασιμο στον ερευνητη, δεν θα μπορουσε να αφηνει κανενα ασυγκινητο. Τα ακασικα λοιπον αρχεια υπαρχουν. Παει αυτο. Ποιος και πώς ομως μπορει να τα ψηλαφισει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω ειναι το ζουμι. Καλοι οι οροι και οι αποσαφηνισεις και χρησιμοτατη η κατανοηση του τι συμβαινει, αλλα το πρακτικο οφελος που προσφερουν στον ερευνητη ειναι ενα στρογγυλο μηδενικο. Χαρακτηριστικο στοιχειο του υπερσυνειδητου ειναι πως βρισκεται περα μακρια και πανω απο τις δυναμεις του συνειδητου. Far and beyond. Πως λοιπον θα κανουμε νταραβερι μαζι του; Το συνειδητο συνδεεται με το υποσυνειδητο που συνδεεται με το υπερσυνειδητο. Εαν λοιπον θελουμε να "κατεβασουμε" κατι, χρειαζεται να παιξουμε χαλασμενο τηλεφωνο με αλλους δυο παικτες οπου ο καθενας μιλαει διαφορετικη γλωσσα. Το καλο ειναι πως τουλαχιστον την γλωσσα του υποσυνειδητου μπορουμε να την μαθουμε.
Εαν ειμαστε εξυπνοι πρωτα θα κοιταξουμε να δουμε πως το εκαναν οι προηγουμενοι. Ειναι σαφες πως καποιοι θαραλλεοι ανθρωποι εκαναν το ταξιδι στα βαθη του εαυτου και γυρισαν. Ειναι χρεος μας να ακουσουμε τι εχουν να πουν. Ενας απο αυτους για τον οποιο γνωριζω καποια λιγα πραγματα ειναι μεταξυ αλλων ο Καρλ Γιουνγκ. Παρατηρω στο κοκκινο βιβλιο του που ηταν κατι και σαν ημερολογιο του ταξιδιου αυτου, πως υπηρξαν ενδιαμεσες οντοτητες βοηθοι ή εστω ο συνειδητος νους του την ερμηνευσε ως βοηθητικη οντοτητα με την οποια επιδοθηκε σε ενα "ξεφρενο" συμφιλοσοφειν. Καλα εγω θα γουσταρα τρελα τετοιες στοχαστικες συζητησεις, αλλωστε τις κανω και μονος μου, που να ειχα και τετοια οντοτητα να με "τραβαει". Χαρακτηριστικο του ταξιδιου ειναι οι ζωγραφιες και οχι τοσο ο λογος. Ο λογος ερχεται μετα ως εξηγηση και αιτιολογηση μιας κατανοηθεισας καταστασης. Αν θυμαμαι καλα την ελεγε και την εγραφε "Φιλημων" αυτην την οντοτητα ο Γιουνγκ στα ελληνικα. Μου ειχε κανει εντυπωση αυτο, γιατι δεν εγραφε ελληνικα, δεν ξερω και αν γνωριζε ελληνικα της προκοπης. Ισως σε αυτα τα βαθυτερα πεδια να γινεται χρηση ελληνικης γλωσσας; Ενδιαφερον ερωτημα που προς το παρον δεν μπορουμε να απαντησουμε.
Σε αυτα τα πεδια εχει παιξει μπαλα και ο Κροουλι, δεν θυμαμαι ομως πως την αποκαλουσε αυτην την "οντοτητα". Εχω την εντυπωση πως το ονομα ειναι παλι ελληνικο. Αυτο που θυμαμαι ομως επειδη απο Κρουλι εχω διαβασει ελαχιστα αρθρα μονο, ειναι πως ασχολιοταν με αρχαια ελλαδα, κυριως ελευσινια μυστηρια και τα λοιπα. Αυτο λοιπον που λεω, ειναι πως αν θελουμε να ειμαστε σωφρονες δεν χρειαζεται να ξανα ανακαλυψουμε την Αμερικη για να παμε εκει, απο την στιγμη που εχουν παει και αλλοι. Αυτο ομως που χρειαζεται να κανουμε ειναι να φτιαξουμε μια βαση δεδομενων, να δουμε ποιοι ηταν αυτοι που πηγαν Αμερικη, να δουμε τι υποκειμενικους χαρτες εφτιαξε ο καθενας, να τους μελετησουμε και αφου τους "καθαρισουμε" απο τις υποκειμενικες προσληψεις του καθενος, να κρατησουμε το κοινο υποσυνολο. Αυτο θα αποτελει τον οδικο χαρτη για την Αμερικη. Εγω ανεφερα δυο τυπους που κουτσα στραβα αντιλαμβανομαι πως αποπειραθηκαν και εκαναν το ταξιδι, με μικροτερη ή μεγαλυτερη επιτυχια. Φιλτατε Λυκιε, εχεις αλλους να προσθεσεις;
Στοχαστης
Και κλεινω με τη διαφωνια. Οι πεποιθήσεις, οι γνώσεις και οι ταυτότητες πρεπει να φυγουν. Πρεπει να αναλυθουν και να εξοντωθουν. Στο κοκκινο βιβλιο η οντοτητα που συνομιλει με τον Γιουνγκ τον φερνει συνεχως και αδιαλειπτως στα ορια του. Του δοκιμαζει συνεχως τα ορια του στα παντα. Απο αυτο τεκμαιρεται πως απο αυτα που νομιζουμε πως γνωριζουμε, η συντριπτικη πλειονοτητα ειναι μπαρουφες. Μια ανωτερη οντοτητα μας παιρνει απο το χερι και μας προσφερει ενα συμφιλοσοφειν, ετσι ωστε εμεις οι ιδιοι με τη δικια μας σκεψη (μεσα φυσικα απο την μαιευτικη μεθοδο της ανωτερης οντοτητας που μπορει τελικα να ειναι και ο ιδιος μας ο Εαυτος, να ειναι δηλ μεσα μας και οχι τριτη οντοτητα) να καταληξουμε στο συμπερασμα πως οι γνωσεις μας ηταν ανοητες. Η Διοτιμα του Σωκρατη πολυ πιθανον να μην ηταν μια φανταστικη οντοτητα αλλα υπαρκτοτατη και η στιχομυθια του Πλατωνα πραγματικη, ακριβως οπως την βιωσε ο Σωκρατης και την ανεφερε στους μαθητες του. Εχοντας διαβασει το κοκκινο βιβλιο του Γιουνγκ και τις στιχομυθιες, παρατηρω μια ολοφανερη ομοιοτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα αυτα λοπον θα πρεπει να αναθεωρηθουν. Δεν νοειται να κανει καποιος το διαλογιστικο ταξιδι στα ενδον, και να θεωρει εαυτον ως ανθρωπο με ενα σωρο ταμπελες. Να ειναι ολυμπιακος, να ειναι αριστερος, να ειναι σοσιαλιστης, αστος, κοκ. Ειναι ολωσδιολου ατοπο. Ειναι σαν να παμε σε μια κατασκηνωση απωλειας βαρους και να εμφανιζομαστε εκει με 6 βαλιτσες γεματες junk food. Καθε βαλιτσα ειναι μια ταμπελα, μια πεποιθηση. Στη μια εχουμε παγωτα, στην αλλη πιτσες+σουβλακια, στην αλλη χαμπουργκερ, στην αλλη ζαχαρωτα και σοκοφρετες κοκ. Το νοημα της κατασκηνωσης (ητοι του ταξιδιου στα ενδον μας) ειναι να απαλλαγουμε απο οσα στρεβλα κραταμε με παθος και αρνουμαστε να αποχωρισουμε. Ετσι θα επιτευχθει ο σκοπος. Οπως στην κατασκηνωση χρειαζεται να παλεψουμε με ενα-ενα τα παθη μας ωστε να απεξαρτηθουμε απο αυτα, αν θελουμε να πετυχουμε το σκοπο μας που ειναι η υγεια, ετσι και στο διαλογιστικο ταξιδι που συζηταμε χρειαζεται να απαλλαγουμε απο junk ιδεες και σκεψεις στις οποιες ειμαστε εξαρτημενοι, τις οποιες μπορει να θεωρουμε σωστες αλλα ειναι λαθος.
Και η "ανωτερη οντοτητα" παιζει το ρολο του οδηγου-δασκαλου οπως εμεις παιζουμε ως δασκαλοι ενα αντιστοιχο ρολο σε ενα παιδακι 7 χρονων. Του εξηγεις μεσω μαιευτικης μεθοδου γιατι ειναι λαθος αυτο που κανει, αν το αγαπας πραγματικα. Αν βαριεσαι να ασχοληθεις, απλα του φωναζεις ή του τραβας σφαλιαρα οταν κανει αταξια. Αυτες οι "σφαλιαρες" πεφτουν και σε εμας τωρα. Ειναι ευδιακριτες ως "συμπτωσεις" ολογυρα μας. Επειδη, ευτυχως για εμας, οι ανωτερες οντοτητες αυτες δεν ειναι σαν τα μουτρα μας, αυτες οι "σφαλιαρες" ειναι τοσο ηπιες, που σχεδον δεν μας ακουμπουν καν. Ειναι "κραυγες αγαπης" για να αλλαξουμε. Αλλα εμεις δεν την ακουμε καν
Στοχαστης
Βεβαια να πουμε πως και με ενα απλο "τσαγακι" οπως της αγιαχουασκα ενας ανθρωπος μπορει να ανοιξει την επιφυση του ή τριτο ματι. Διοτι η χημεια λεει πως ο αδενας αυτος παραγει φυσικα μικρες ουσιες ουσιων και ορμονων οπως η DMT τις οποιες μπορουμε να τις εισαγουμε και χειροκινητα στον οργανισμο μας, γι αυτο αλλωστε αυτες ονομαζονται ενθεογενεις ουσιες, διοτι περιεχουν "τον θεο" μεσα τους, επειδη βοηθουν στο ανοιγμα του τριτου ματιου. Εαν ωστοσο καποιος θελει να παει μακρια σε αυτο το ταξιδι, δηλ να μεγιστοποιησει την επιτυχια και προοδο του ταξιδιου του, τοτε αυτο θα πρεπει να το κανει με τις δικες του δυναμεις. Και εκτος απο αυτο να ζει φιλοσοφικο βιο,δηλ να μην εχει προσκολλησεις στη ζωη του. Να ειναι μεσα σε ολα με αγαπη, αλλα σε τιποτα προσκολλημενος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτοχαστης
Πολύ ωραίος διάλογος.
ΑπάντησηΔιαγραφή