Έμφυλη Βία και Mee Too, στοχεύσατε τους άνδρες! Πυρ!

 

Γράφει ο Λύκιος

Με αφορμή κάποια άρθρα που διάβασα στο διαδίκτυο, αλλά και την υπερπροβολή του θέματος της "έμφυλης βίας", της εμμονικής απαίτησης για υιοθεσία του όρου "γυναικοκτονία" από τα ΜΜΕ και ειδικά από τις μεσημεριανές εκπομπές αθλίων δημοσιογράφων, όπως και τις τηλεδιαγνώσεις από πάσης φύσεως "ειδικούς" που  καλούνται να κάνουν πραγματογνωμοσύνες και τηλεδίκες, θέλω να δούμε αν όντως υπάρχει πραγματικό πρόβλημα και αν ναι, ποια είναι η πραγματική εικόνα του, μακριά από νεοταξικές ιδεοληψίες και εμμονές.

Εμφανίζονται λοιπόν κάποια περιστατικά βίας κατά γυναικών (βιασμοί, ανθρωποκτονίες, ενδοοικογενειακή βία) από τους συζύγους ή συντρόφους τους, ενώ αντίστοιχα περιστατικά βίας κατά ανδρών (ανθρωποκτονίες, ενδοοικογενειακή βία) από τις συζύγους ή συντρόφους τους, απλώς αποσιωπούνται ή περνάνε στα ψιλά γράμματα.

Περιστατικά βιασμών ή ασέλγειας κατά γυναικών, αναδεικνύονται ως πρώτο θέμα για πολύ καιρό, δημιουργώντας τάση με το κίνημα "me too", όπου καλούνται γυναίκες να καταγγείλουν δημόσια, περιστατικά που βίωσαν οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους, από οποιονδήποτε, με προτίμηση αν αυτός είναι δημόσιο πρόσωπο. Προσφάτως μάλιστα, προβάλλεται και τηλεσειρά με ανάλογο θέμα (https://www.alphatv.gr/show/psemata/)

Σε κάθε περίπτωση καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας και το άτομο διαπομπεύεται προκαταβολικά από όλα τα ΜΜΕ και καταδικάζεται ως "τέρας" πριν ακόμη η Δικαιοσύνη αποφανθεί, βάσει των στοιχείων που υπάρχουν. 

Ασφαλώς τελικά πολλά από αυτά τα περιστατικά καταρρέουν στο δικαστήριο και αποδεικνύεται ότι ήταν ψεύδη, συκοφαντίες και δόλιες μεθοδεύσεις εξόντωσης αθώων ανθρώπων, μόνο και μόνο επειδή είναι άνδρες. Πίσω από αυτά κρύβονται εκβιασμοί, απειλές και παράνομες οικονομικές διεκδικήσεις, από επιτήδειες γυναίκες που εκμεταλλεύονται το κίνημα "me too" και την μόδα που έχουν καλλιεργήσει τα ΜΜΕ, τα "προοδευτικά" κόμματα και τα  νεοτεποχίτικα κινήματα (φεμινισμός-ΛΑΟΤΚΙ-αντίφα-κτλ) ή που απλώς αναζητούν δημοσιότητα και προβολή.

Διάφορα περιστατικά ανθρωποκτονιών που ήρθαν στη δημοσιότητα τον τελευταίο καιρό, αποδόθηκαν από τα προαναφερόμενα κέντρα προπαγάνδας σε δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους, "επειδή ήταν γυναίκες" (https://www.dikastiko.gr/se-proto-plano/tis-skotosan-giati-itan-gynaikes-oi-17-par-oligon-18-gynaikoktonies-to-2021/)

Ασφαλώς σε κανένα από αυτά τα περιστατικά, δεν αποδείχθηκε ότι οι δολοφόνοι σύντροφοι τις σκότωσαν επειδή ανήκαν στο γυναικείο φύλο, αλλά για άλλους λόγους που θα αναλύσουμε πιο κάτω. 

Η λεγόμενη "έμφυλη βία", είναι μια επινόηση των νεοταξικών κινημάτων, όπου φαντασιώνονται αντιπαλότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών (έμφυλο μίσος), λόγω των διαφορών των δυο φύλων. Προέκταση της εμμονικής τους φαντασιοπληξίας, είναι το αντίστοιχο "μίσος" για όλες τις σεξουαλικές αποκλίσεις, όπως εκφράζονται μέσα από το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ+.

Φεμινίστριες και ΛΟΑΤΚΙ, επιτίθενται με φανατισμό στους άνδρες, επειδή είναι όλοι φαλλοκράτες, μισογύνηδες, ομοφοβικοί και κτήνη!

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε έμφυλη βία, ούτε έμφυλη αντιπαλότητα. Υπάρχουν βίαιοι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, που ασκούν σωματική, λεκτική ή ψυχολογική βία πάνω σε άλλους ανθρώπους, που κατά τεκμήριο είναι πιο αδύναμοι απ΄αυτούς.

Αυτή η βία, ασκείται από αυτούς που είναι ή νιώθουν ανώτεροι, ισχυρότεροι ή τυχερότεροι από τους άλλους και με αυτό τον τρόπο νιώθουν ότι κατοχυρώνουν ή εδραιώνουν την ισχύ τους απέναντι σε αυτούς που υπολείπονται. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναλογιών ισχύος και ιδίως στο θέμα της σωματικής υπεροχής, ορισμένοι άνδρες ασκούν βία σε γυναίκες ή παιδιά. Αντίστοιχα ορισμένες γυναίκες ασκούν λεκτική ή ψυχολογική βία σε άνδρες ή στα παιδιά τους (σε αυτά και σωματική), απλώς επειδή μπορούν (διότι νιώθουν ότι εκεί υπερισχύουν).

Ωστόσο η συστημική προπαγάνδα, εστιάζει αποκλειστικά στην σωματική βία και μάλιστα μόνο σε αυτή που ασκείται από άνδρα προς γυναίκα, σαν οι υπόλοιπες μορφές βίας να είναι ήσσονος σημασίας ή όταν ασκείται από τις γυναίκες, να είναι αδιάφορη.

Η σεξουαλική βία επίσης είναι ίσης αξίας, είτε ασκείται από άνδρα προς γυναίκα, είτε από γυναίκα προς άνδρα, είτε από άνδρα προς άνδρα, είτε από γυναίκα προς γυναίκα και ασφαλώς ακόμη χειρότερα, όταν ασκείται και από τα δυο φύλα προς τα παιδιά!

Ωστόσο και πάλι, η συστημική προπαγάνδα ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την σεξουαλική βία του άνδρα προς τη γυναίκα.

Μέσα σε αυτή την παράλογη και μεροληπτική θέαση της βίας, ακόμη και ανώτατοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης υποκύπτουν (εκούσια ή ακούσια) στα κελεύσματα της νεοταξικής προπαγάνδας και με επιχειρήματα που στερούνται στοιχειώδους νομικής λογικής, δίνουν οδηγίες προς τους δικαστές: «Με αφορμή  αυτές  τις  καταστάσεις  και στη χώρα μας, ευρέως, οι  περιπτώσεις αφαίρεσης της ζωής γυναίκας, ιδίως από σεξιστικά κίνητρα, «λόγους τιμής», σκοπούς εμπορίας ανθρώπων και οικονομική εκμετάλλευση, αποδίδονται  με  τον όρο «γυναικοκτονία» και γίνεται λόγος  για ανάγκη  διακριτής  τυποποιημένης  ποινικής  πρόβλεψης ή και για αναγωγή αυτής ως διακεκριμένης παραλλαγής της ανθρωποκτονίας  του άρθρου  299 ΠΚ. Διεθνώς, σε αρκετές  χώρες, καθώς το φαινόμενο δεν είναι  μόνο  ελληνικό  αλλά  έχει προσλάβει παγκόσμιες διαστάσεις, υιοθετήθηκε και νομοθετικά η θεώρηση αυτή», όπου ασφαλώς ο Υπουργός Δικαιοσύνης τον βάζει στη θέση του, με την δήλωση: «Στην πρόσφατη αναμόρφωση του ποινικού κώδικα εμείς για την ανθρωποκτονία βάλαμε μία και μόνο ποινή που είναι τα ισόβια, χωρίς εναλλακτική ποινή, χωρίς τίποτα διαφορετικό. Το να υπάρχει μία αναφορά ή να υπάρχει μία κατεύθυνση επιβαρυντικής περίστασης, αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε ούτε στο κομμάτι των ποινών ούτε στο κομμάτι της διαφοροποίησης των ποινών να αναφερθεί σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο. Όταν έχουμε τη μεγαλύτερη των ποινών για την ανθρωποκτονία, οι γυναικοκτονίες είναι ανθρωποκτονίες, αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω».

Η προσπάθεια να διαχωρισθεί η αξία της ανθρώπινης ζωής, αναλόγως του φύλου, είναι απάνθρωπη, ρατσιστική και παραβιάζει κατάφορα κάθε αρχή δικαίου και ισονομίας, ενώ καταργεί κάθε ιδέα περί ισότητας των δυο φύλων.

Η άποψη του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλη Πλιώτα, με την επιλεκτική διάκριση της ανθρωποκτονίας γυναικός έναντι των άλλων ανθρωποκτονιών εναντίον ανδρών και παιδιών, συνιστά διακριτική μεταχείριση σε βάρος των τελευταίων, σαν η ζωή τους να κατέχει μικρότερη αξία από αυτή των γυναικών, ανεξαρτήτως των κινήτρων που οδήγησαν σε αυτή την πράξη.

Ο ίδιος δεν επέδειξε ανάλογη ευαισθησία για την υπαίτια ανθρωποκτονία αστυνομικού, η ζωή του οποίου προστατεύεται ως ιδιώνυμο αδίκημα στις περισσότερες χώρες, επειδή προασπίζει με αυτήν την Πολιτεία.

Δεν επέδειξε την ίδια ευαισθησία όπως σε άλλες χώρες, για τα θύματα των κατά συρροή δολοφόνων ή των αμετανόητων τρομοκρατών, που σκοτώνουν από ευχαρίστηση ή ιδεολογία.

Επέδειξε όμως την υποκριτική του ευαισθησία, στην προώθηση του όρου "γυναικοκτονία" και την νομικά στρεβλή του πρόταση για διακριτική ποινική μεταχείριση (διακεκριμένη περίπτωση ανθρωποκτονίας), αν τα κίνητρα είναι "σεξιστικά", όρος που δεν ορίζεται με σαφήνεια και δεν είναι νομικά παραδεκτός.

Κάποιες περιπτώσεις ανθρωποκτονιών, που ο σύζυγος φόνευσε τη σύζυγο από ζήλεια ή από αντίδραση σε αίτημα διαζυγίου (φοβήθηκε μη την χάσει), ανήκουν στα εγκλήματα πάθους και συμβαίνουν και από γυναίκες προς άνδρες, ενώ αποτελούν διαχρονικά εγκλήματα και όχι της εποχής μας.

Φόνοι με "σεξιστικό" κίνητρο, δηλαδή με μοναδικό κριτήριο το φύλο στο οποίο ανήκει το θύμα, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένοι στην Ελλάδα. Πάντοτε υπάρχει κάποιο άλλο, πιο βαθύ και συγκεκριμένο κίνητρο για κάθε φόνο.

Φόνοι με σεξουαλικό κίνητρο, έχουν διαπραχθεί πολλοί, όπως του Σεργιανόπουλου, αλλά και του λεγόμενου "δράκου" Παπαχρόνη, που σκότωνε ιερόδουλες εξαιτίας ψυχολογικών τραυμάτων που είχε με αυτές.

Συνεπώς ο όρος "γυναικοκτονία" δεν υφίσταται νομικά, αλλά ούτε και κοινωνιολογικά, διότι κάθε ανθρωποκτονία έχει κίνητρα που ποτέ δεν αποδόθηκαν αποκλειστικά στην ταυτότητα του γυναικείου φύλου. Αλλά και αν υπήρξε ποτέ τέτοια περίπτωση, ο όρος ανθρωποκτονία υπερκαλύπτει την περιγραφή του εγκλήματος. Η ποινική τιμωρία επίσης δεν μπορεί είναι βαρύτερη στην περίπτωση της γυναίκας, απ΄ότι σε έναν άνδρα, παιδί, ηλικιωμένο, αλλοδαπό, ΑΜΕΑ, αλλόθρησκο ή σεξουαλικώς αποκλίνοντα.

Καμία διάκριση λόγω φύλου, ηλικίας, σεξουαλικότητας, πεποιθήσεων και καταγωγής, δεν επιτρέπεται στην δικαιοσύνη.

Ας δούμε όμως γιατί προωθείται η στοχοποίηση του ανδρός και ουσιαστικά η υπονόμευση της αρσενικής αρχής.

Όλη η προσπάθεια φαίνεται να εστιάζεται στην αποδόμηση των φύλων και το σύνηθες αφήγημα που χρησιμοποιείται, είναι ότι τα φύλα είναι κατασκεύασμα στερεοτύπων και δεν υφίστανται στην πράξη. Καταργούνται όλες οι επιστήμες και το αυταπόδεικτο, μέσα από τέτοια στρεβλά αφηγήματα. Η υποτιθέμενη πατριαρχία (ανδροκρατία), αδικεί το γυναικείο φύλο και αφενός στοχοποιείται ώστε να υποτιμηθεί και αφετέρου προωθείται η μητριαρχία (ή γυναικοκρατία), όχι για να ισορροπήσει την υποτιθέμενη αδικία, αλλά για να αναστρέψει την πόλωση.

Έτσι οι γυναίκες ενθαρρύνονται να κατακτούν και να αποκτούν αρσενικά στοιχεία και οι άνδρες γυναικεία! Ενθαρρύνεται και προωθείται ως κανονικότητα η αμφισεξουαλικότητα, η ομοφυλοφιλία και η αλλαγή φύλου, απ΄την παιδική κιόλας ηλικία. Πρόδρομος αυτών των αφηγημάτων ο φεμινισμός (γυναικισμός), που προστατεύτηκε και καταξιώθηκε από την Δύση, απ΄την δεκαετία του '70, ως "προοδευτικότητα".

Ωστόσο η κατά φύσιν πραγματικότητα είναι αμείλικτη και η αρσενική και θηλυκή αρχή, είναι κοσμικός νόμος της Ύλης (στοιχείο διττότητας).

Οποιαδήποτε απόπειρα στρέβλωσης ή διαβολής των κοσμικών νόμων, επιφέρει συνέπειες οι οποίες είναι επώδυνες.

Η μετάλλαξη μιας γυναίκας, που καταργεί την θηλυκή της αρχή για να αποκτήσει στοιχεία της αρσενικής αρχής, αλλάζει τον φυσικό της ψυχισμό.

Ομοίως και οι άνδρες που αντικαθιστούν την αρσενική τους αρχή με στοιχεία της θηλυκής, μεταλλάσσουν τον φυσικό τους ψυχισμό.

Αυτό έχει άμεση επίπτωση στον τρόπο που δένεται μια σχέση μεταξύ άνδρα-γυναίκας.

Κανονικά ο άνδρας ως αρσενική αρχή, έχει ανάγκη να συζευχθεί με την θηλυκή αρχή της γυναίκας συντρόφου του και το ανάποδο.

Η ισορροπία που επέρχεται από την σύζευξη, δημιουργεί μια αρμονική σχέση και ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, όπως ακριβώς η αρσενική αρχή εισβάλλει "ενεργητικά" και η θηλυκή αρχή αποδέχεται "παθητικά", εγκολπώνοντάς την. 

Ακόμα και όταν συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις, να διαθέτει η γυναίκα την αρσενική αρχή και ο άνδρας την θηλυκή, και πάλι επέρχεται μια αρμονική ισορροπία μεταξύ του ζεύγους.

Το συγκρουσιακό πρόβλημα προκύπτει, όταν ο άνδρας διαθέτει την αρσενική αρχή και η γυναίκα έχει υποβαθμίσει την θηλυκή της αρχή, για να προτάξει αρσενικά στοιχεία.

Τότε η σχέση πολώνεται ετεροβαρώς και επικίνδυνα, διότι δεν υπάρχει αντίθετη και εξουδετερωτική πολικότητα.

Ο αρσενικός άνδρας, δεν έχει απέναντί του μια θηλυκή γυναίκα που θα τον εγκολπώνει με την στοργή και την τρυφερότητά της, αλλά έναν άλλον άνδρα, ο οποίος παίρνει ανταγωνιστική θέση απέναντί του, με επιθετικότητα και αγώνα κυριαρχίας.

Ο άνδρας δεν μπορεί πλέον να δει την γυναίκα του ως θηλυκό που θα αφήνεται στην αγκαλιά της και θα τον ηρεμεί και θα της αποτίει τον προσήκοντα σεβασμό (ως ιερό θήλυ), αλλά ως άνδρα με τον οποίον θα πρέπει να μιλά την "ανδρική γλώσσα", δηλαδή την κυριαρχία μέσω της αντιπαράθεσης ισχύος.

Λέγεται ότι τα περιστατικά σωματικής βίας μέσα στις σχέσεις, τα προκαλούν άνδρες με περίσσια αρσενικής αρχής (και όλα τα κοσμητικά επίθετα που τους αποδίδουν οι φεμινίστριες). Αυτό που ποτέ δεν εξετάζεται, είναι αν οι σύζυγοι-σύντροφοι που υφίστανται την εκδήλωση της σωματικής βίας, διαθέτουν όντως θηλυκή αρχή ή λειτουργούν ως άνδρες μέσα στην σχέση τους, προκαλώντας την ανάλογη αντίδραση του συντρόφου, όπως δηλαδή θα λειτουργούσε με έναν άνδρα ανταγωνιστή.

Σε ανάλογα περιστατικά του δρόμου, έχω πολλές φορές διαπιστώσει ότι οι γυναίκες οδηγοί προκαλούν με "τσαμπουκά" τους άνδρες οδηγούς, σαν να ήταν και αυτές άνδρες. Ασφαλώς επενδύουν στο σκεπτικό ότι "δεν θα τολμήσει να με χτυπήσει γιατί είμαι γυναίκα" και αν όντως αυτός επιτεθεί, τότε επικαλούνται την γυναικεία φύση τους, το "αδύναμο φύλο" και τους ηθικούς κανόνες "ένας άνδρας δεν χτυπά ποτέ μια γυναίκα", όπου τότε ξεχνά όλα τα "κακά" στερεότυπα και τα επικαλείται για να την προστατέψουν. Φεμινισμός αλά κάρτ.

Έχω δει γυναίκα να τρώει ξύλο στο δρόμο από άνδρα που τον προκαλούσε διαρκώς "έλα να με δείρεις αν είσαι άνδρας" και μετά έλεγε "δεν το πιστεύω αυτό που έγινε!" κτλ.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι άνδρες με πλήρη αρσενική αρχή, που τρέφουν μεγάλο σεβασμό και αγάπη για την θηλυκή αρχή των γυναικών, όταν αντιμετωπίζουν γυναίκες που απομακρύνουν κάθε αξιοσέβαστο θηλυκό στοιχείο διαθέτουν, τότε αντιδρούν ως άνδρας προς άνδρα, χωρίς καμία πλέον διάκριση. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς για αυτό, εκτός του ότι είναι επίμεμπτη η φυσική βία, αν βεβαίως είναι απρόκλητη.

Ακόμη και άνδρες με αυτοσυγκράτηση στην ενάσκηση φυσικής βίας, μπορεί να υφίστανται προκλήσεις από "αρσενικές" γυναίκες, με λεκτική ή ψυχολογική βία, για την οποία ουδείς λόγος γίνεται δημόσια.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι όταν επιχειρείται στρέβλωση της φύσης, υπάρχει αυτόματη αντίδραση κατά τους φυσικούς και κοσμικούς νόμους.

Προκύπτει το ερώτημα, πού αποσκοπεί η στρέβλωση του κατά φύσιν, αφού έτσι διαταράσσεται η κοινωνική ειρήνη και η ανθρώπινη αρμονία;

Προφανώς η απάντηση κρύβεται στους μύχιους σκοπούς των εμπνευστών αυτών των τάσεων και συγκεκριμένα στους εωσφόρους της Νέας Εποχής ή της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η στρέβλωση του κατά φύσιν, αποτελεί πρωταρχικό στόχο του Αποδομητικού Παράγοντα, ο οποίος επιδιώκει την αποδόμηση του Ανθρώπου και την ματαίωση του προορισμού του.

ΛΥΚΙΟΣ.