Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019
68 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.
.
Διαβάζω το πρώτο σχόλιο του προηγούμενου αναψυκτήριου. Σε ένα σημείο λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο Δυνάμεις. Η φιλότητα και το νείκος. Η φιλότης, ο έρωτας, η φιλία από την μια, το νείκος, φιλονικία, έρις, διάλυση, καταστροφή από την άλλη. Επάνω σ’ αυτές τις δύο δυνάμεις, συντελείται όλο το δράμα του σύμπαντος.
Ήρθε όμως ο Φρόιντ στα γηρατειά του και είπε, υπάρχει μία αρχή, ένας νόμος μέσα στη φύση, που αυτός είναι ο αρχετυπικός. Ο πρωταρχικός, ο πιο ισχυρός. Πιο ισχυρός και από τη γέννηση δηλαδή, από τη δημιουργία, από το είναι, από τον έρωτα. Ποιος είναι αυτός ο νόμος;
Είναι λέει η τόντεστριμπ, η ορμή προς τον θάνατο. Ορμή προς θάνατον. Το ρεύμα του θανάτου. Είναι αυτό που σπανιότερα στρέφεται προς τα μέσα και μας τραβάει στον βυθό, στην αυτοεγκατάλειψη, την κατάθλιψη, την σκέψη της αυτοκτονίας. Κι όταν, - κι αυτό είναι το σύνηθες -, στρέφεται προς τα έξω, τότε γίνεται αυτό το φαινόμενο που το λέμε (η αγκρεσιβιτέτ), **η επιθετικότητα**.
Και ορμή για ζωή από την άλλη. Είναι οι δύο πόλοι του γίγνεσθαι. Είναι η φιλότης και το νείκος.
Εδώ βρισκόμαστε. Η φιλότης και το νείκος παλεύουν μέσα μας, ο ηνίοχος Νους με την ένστικτη φύση.
***
Δ.
και για πες μας δεσπούλα, πώς νοιώθεις αλήθεια, ποια είναι η αίσθηση που δημιουργούν στο σώμα σου οι ορμονικές ροές, κάθε που ζεις την παραίσθηση ότι κατέχεις την αποκωδικοποίηση των γεγονότων γύρω σου και μάλιστα με γνώση άλλων; εμφανέστατα είσαι ένα κλασσικό κοντρόλ φρηκ, με την εξαιρετική ανάγκη να ελέγχεις, να μεταφράζεις και να κατανοείς αυτό που συμβαίνει γύρω σου... το περίεργο με τους ομοίους σου είναι πως τρώτε το έργο του ελέγχου με νοητικές διεργασίες αποκωδικοποίησης που δεν είναι καν δικές σας, σας τις εμφυτεύσανε! ο αποκωδικοποιητής σας έχει δομηθεί με "γνωση" ειδημόνων που άλλοι ορίσανε ως τέτοιους, η κατανόηση σας περνάει μέσα από φίλτρα άλλων που ορίζετε ως δικά σας αλλά δεν είναι δικά σας και παρά ταύτα τρώτε την ψευδαίσθηση ότι είστε εσείς οι κύριοι των καταστάσεων... πες μας λοιπόν, περιέγραψε μας την σωματική αίσθηση που σου προκαλεί όλη αυτή η διαστρεβλωτική κατάσταση, θα ήταν ενδιαφέρον... αν νομίζεις κιόλας ότι θα μπορούσες να την περιγράψεις αποκλειστικά με κάτι δικό σου, θα ήταν μεγάλο βήμα :)
ΔιαγραφήΚοντρόλ φρικ δεν λες τίποτα. Αχααχα Και μάλιστα από μητέρα κοντρόλ φρικ και παντρεμένη με κοντρόλ φρικ. Όλα λειτουργούν αψεγάδιαστα. Σε οργανωτικότητα δε, τους περνώ οριακά όλους. Λόγω ζωδίου. Μια εποχή μάλιστα έκανα και τα στοκαρίσματα του σπιτιού. Διότι ποιος μάστορας μπορούσε να αγγίξει την δική μου τελειότητα. Σταδιακά παρέδωσα πολλούς τομείς.
ΔιαγραφήΣας έχω ήδη εκμυστηρευτεί οτι γεννήθηκα με ανεπτυγμένο αίσθημα δικαίου. Μόλις άρχισα να μιλάω και το αντιλήφθηκαν οι δικοί μου, κάθε φορά που πρέκυπτε ενδοεξωοικογενειακό θέμα με έβαζαν όρθια σε μια καρέκλα, κάθονταν κι αυτοί όρθιοι σε συμμετρικές θέσεις γύρω από το τραπέζι και έλεγα εγώ πρώτη την άποψη μου. Και ήταν τόσο ικανοποιητική ώστε ..η συνεδρίασις ελύετο αμέσως με χαμόγελα. Όμως δεν φτάνει το αίσθημα δικαίου με μία νότα χιούμορ. Χρειαζόμουν τις γνώσεις και την πείρα του περιβάλλοντος μου. Πώς κόβουμε τα νύχια μας, πώς τρώμε μαύρα σπόρια, γιατί κάνει τζιζ όταν ακουμπώ το δάχτυλο στην σόμπα, από τι υλικά είμαι φτιαγμένη, τι υπάρχει μέσα στο σώμα μου, πού βρισκόμαστε; τι είναι αυτό το εκτυφλωτικό πράγμα στον ουρανό που μας φωτίζει και μας ζεσταίνει, γιατί χάνεται το βράδυ, πού πάει, τι είναι το φεγγάρι και τα άλλα φωτεινά σημεία που βλέπω τη νύχτα στο στερέωμα; να διαβάζω τις ώρες στο ρολόι, τι είναι μια μέρα, τι είναι ένας χρόνος; ώστε περιφέρεται η γη γύρω σπό τον ήλιο;
Τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα; Πώς λειτουργεί το τηλέφωνο; Γιατί μερικοί άνθρωποι είναι αγενείς και προσβλητικοί στα καλά καθούμενα; Τι εναλλακτικές στάσεις υπάρχουν για να τους αντιμετωπίσουμε; και πολλά πολλά άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Κι έτσι φτάσαμε στην αγκρεσιβιτέτ, την επιθετικότητα. Εξωτερική εκδήλωση της τόντεστριμπ, της ορμής προς τον θάνατο, την θεώρησε ο Φρόυντ. Ή διαφορετικά μπορεί να εκδηλωθεί εσωτερικά ως κατάθλιψη. Ο Λύκιος το έθεσε ως εξής: Είναι, λέει, η επιθετικότητα, απόρροια της αγάπης για την ζωή και εκδηλώνεται ορμητικά, όπως και κάθε ένστικτο επιβίωσης. Είναι η αντίδραση του εγώ μας, προς το ευεργέτημα (αγαθή πνοή) της ζωής, που απειλείται από το τέλος της (πονηρή πνοή).
Τι είναι η επιθετικότητα, κοκκινοσκουφίτσα; Από πού πηγάζει; Θα ήθελα την ματιά σου.
***
Δ.
κοίταξε μανάρι, τα πράματα δεν είναι τόσο απλά όπως τα παρουσιάζεις... αναφέρεσαι σε ψυχικές ιδιότητες και συναισθήματα που όχι μόνο σε ατομικό, αλλά και σε φυλετικό ακόμη επίπεδο είναι διαφορετικές... ποιος μπορεί με βεβαιότητα να δηλώσει ότι ο φόβος, η κατάθλιψη, η επιθετικότητα, η αγάπη κλπ. έχουν την ίδια κλίμακα μέτρησης, τον ίδιο τρόπο εκδήλωσης, τον ίδιο τρόπο αποκωδικοποίησης και την ίδια πηγή σε όλους ανεξαιρέτως; αναφέρεις λοιπόν τον φρόυντ, ο οποίος θεωρείται θεμελιωτής της δυτικής ψυχιατρικής... μπορείς να φανταστείς πώς και τί θα εκλάμβανε ως επιθετικότητα, υστερία και νεύρωση ένας πειθαρχημένος γερμανόφωνος εβραίος του 19ου αι.; επίσης μην ξεχνάς ότι έναρξη της ψυχιατρικής επιστήμης συμβαδίζει με την κοινωνικοπολιτική θεμελίωση του καπιταλισμού κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο... γιατί όμως βάσει αυτής της επιστήμης, κάποια σύνδρομα δεν θεωρούνται σύνδρομα σε άλλους πολιτισμούς πέραν του δυτικού; γιατί οι πλέον πολιτισμένες και ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες έχουν τρομακτικά αυξητική τάση σ' αυτό που ορίζεται ως ψυχικό σύνδρομο; γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι εκ φύσεως περισσότερο εκρηκτικοί και αντιδραστικοί από κάποιους άλλους; η ψυχιατρική τείνει να καλουπώνει το άτομο μέσα σε πολύ συγκεκριμένα πλαίσια... όπως και η κλασσική ιατρική ασχολείται ελάχιστα με τις αιτίες και εστιάζει περισσότερο ατο σύμπτωμα και στην εξάλειψη αυτού... δεν είναι όμως πραγματικά ανόητο το να προσπαθεί κανείς να τιθασεύσει ένα άγριο καθαρόαιμο άλογο, δαιμονοποιωντας και αφαιρώντας του όλη την ορμή για ζωή και όλα εκείνα τα αρχέγονα χαρακτηριστικά που του έχει προσδώσει ο ίδιος ο θεός;; για μενα είναι απαραίτητο το στοιχείο του εσωτερισμού εδώ, μιας και το θέμα αφορά τις ψυχικές/αστρικές ιδιότητες του όντος, οι οποίες σε κάθε ον καθορίζονται κυρίως από τον τύπο της ακτίνας πάνω στην οποία δονείται το ψυχικό του σώμα... και εδώ θυμάμαι την fortune, η οποία έλεγε ότι ένας σύγχρονος σήριαλ κίλλερ είναι απλά ένας άνθρωπος που φέρει ψυχικό αποτύπωμα κάποιου άλλου χωρόχρονου, συγκεκριμενα εκείνο του αρχέγονου πολεμιστή... κι αυτό γιατί σε αρχαιότερες εποχές ένα τέτοιο άτομο όταν έσφαζε κόσμο ήταν ήρωας και τιμώνταν, σήμερα όμως είναι δολοφόνος που πρέπει να εγκλειστεί ή και να θανατωθεί...
ΔιαγραφήΝαι, η ορμή προς τον θάνατο. Μια αντίστροφη μέτρηση από την στιγμή της γέννησης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επαλήθευση της αενάου κυκλωτικής κίνησης του υλικού κόσμου, του κόσμου των μορφών.
Γιατί οι μορφές συγκροτούνται εκ του χάους και αποδομούνται επανερχόμενες σε αυτό, για να ανασυγκροτηθούν και πάλι σε νέες μορφές, κοκ.
Ο φόβος της αποδόμισης, είναι η άρνηση της τάξης προς το χάος. Του όλου προς το τίποτα. Όπως ο φόβος της συγκρότησης, είναι η άρνηση του χάους προς την τάξη.
Αγαπούμε τη ζωή, γιατί μέσα από αυτήν υπάρχουμε ως οντότητες με επίγνωση. Δηλαδή μόνο μέσω της εγωικής ύπαρξης, μπορούμε να έχουμε κίνηση, εξελικτική ροπή, που μας ωθεί προς την Πηγή μας.
Ο θάνατος αποτελεί το τέλος, δηλαδή τον απολογισμό των πεπραγμένων της ζωής μας.
Μας έλκει γιατί απ΄την μία σημαίνει το τέλος του πόνου μας και απ΄την άλλη μας απωθεί γιατί φοβόμαστε την ανυπαρξία, το τέλος του εγώ μας.
Μια ερωτική σχέση αγάπης και μίσους για τον θάνατο, συμβαίνει μέσα μας.
Η αδιαφολινίκητη αγάπη μας προς τη ζωή και το εγώ μας, έρχεται σε κόντρα με τον φόβο του τέλους και όταν αντιλαμβανόμαστε επερχόμενο τον θάνατο, θυμώνουμε που δεν μπορούμε να αναστρέψουμε την φύση μας.
Η επιθετικότητα είναι απόρροια της αγάπης για την ζωή και εκδηλώνεται ορμητικά, όπως και κάθε ένστικτο επιβίωσης.
Είναι η αντίδραση του εγώ μας, προς το ευεργέτημα (αγαθή πνοή) της ζωής, που απειλείται από το τέλος της (πονηρή πνοή).
Γι αυτό "από παντός ξύλου του έν παραδείσω βρώσει φαγή από δε του ξύλου εστί έν μέσω του παραδείσου του γιγνώσκειν αγαθόν και πονηρόν ού φάγητε από αυτόν ού δε μη άψεσθαι η δε αν ημέραν φάγητε από αυτό θανάτω αποθανείσθε" (Γεν. β’, 16-17).
Με την Πτώση του Ανθρώπου στον κόσμο των μορφών, μαζί με την επίγνωση καλού-κακού, έμαθε πως τον περιμένει και ο θάνατος, ως υποκείμενος και ο ίδιος στον αδηφάγο αποδομητικό παράγοντα και ενσωματώνοντας το καλό και το κακό εντός του.
Φορείς του αγαθού και του πονηρού, είμαστε εμείς οι ίδιοι λοιπόν και το βιώνουμε απ΄την αρχή, μέχρι το τέλος (μας).
ΛΥΚΙΟΣ.
Επειδή είσαι και λίγο παραπονιάρα και θα σκεφτείς μα τους έγραψα τόσα ενδιαφέροντα πράγματα κι απάντηση δεν πήρα, θα σου πω προς το παρόν οτι τα διάβασα, και οι άλλοι υποθέτω, με πολλή προσοχή και επιφυλάσσομαι να τα σκεφτώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν και ναι και όχι.
Το μόνο που ενδιαφέρει έναν ψυχίατρο σήμερα είναι να βοηθήσει και να ανακουφίσει έναν άνθρωπο που υποφέρει. Γιατί υποφέρουν και βασανίζονται οι άνθρωποι αυτοί. Αλλά και στις περιπτώσεις πιο επιθετικών να τους ησυχάσει κάπως. Δεν χρειάζεται δηλαδή να τον αφήσουμε να σκοτώσει πρώτα κάποιον από το περιβάλλον του μέσα στην αθέλητη παράνοια του ή να το διατυπώσουμε καλύτερα, τις αθέλητες παρανοήσεις του, για να επιβεβαιώσουμε την αθέλητη επικινδυνότητα του. Πρόληψη.
Δεν ξέρω γιατί μπορεί να θεωρούνταν ήρωας ένας σήριαλ κίλερ σε άλλες εποχές. Εκτός εάν τότε καθάριζε εχθρούς που επιβουλεύονταν την κοινότητα του. Δεν πάει το μυαλό μου γιατί δεν θα έπρεπε να προστατευτούμε απ' αυτόν, στον όποιο βαθμό θα μπορούσαμε να το προβλέψουμε και να το προλάβουμε, αφού παρουσιάζεται σαν ένας επιφανειακά φυσιολογικός άνθρωπος που κρύβει καλά την νοσηρότητα του. Πολλά αίτια μπορεί να την προκάλεσαν. Γνωστά και μη εξαιρετέα, αλλά ίσως και μεταφυσικά και άγνωστα σε μας. Κακοποίηση και άσκηση βίας πολλές φορές στην παιδική ηλικία, κάκιστη σχέση με την μητέρα που δημιούργησε μίσος για όλες τις γυναίκες είναι μερικά.
Για την ολιστική ιατρική στην οποία αφιέρωσα χρόνια μελέτης και εφαρμογής, έχω την χειρότερη γνώμη. Και το λέω μετά παρρησίας. Ένα απλό παράδειγμα. Οι μη φθοριούχες οδοντόκρεμες επειδή το φθόριο είναι καταστροφικό, έχουν τραγικά αποτελέσματα για τα δόντια που χωρίς φθόριο αποδομούνται σαν χάρτινοι πύργοι. Ενώ μια απλή colgate κάνει θαύματα με το φθόριο της. Έτσι κι αλλιώς δεν την καταπίνουμε ούτε την οδοντόκρεμα ούτε τα φθοριούχα διαλύματα.
Επίσης μετά παρρησίας θα πω, αλίμονο μας χωρίς τα φάρμακα. Είναι άλλο θέμα ο ανταγωνισμός των φαρμακευτικών, ο χρηματισμός των γιατρών, η διαφθορά κλπ.
Πρόσφατα φίλη μου νόσησε από καλπάζοντα επιθετικό όγκο 4 εκατοστών στο στήθος. Το πρώτο που την ρωτούσαν οι γιατροί ήταν ποια μεγάλη στενοχώρια πέρασε. Είχε χάσει την μητέρα της. Ο γιατρός της έκανε πρώτα χημειοθεραπείες, αυτές τις τόσο κατηγορημένες χημειοθεραπείες, ο όγκος συρρικνώθηκε, σχεδόν εξαφανίστηκε. Εγχειρίστηκε, είναι εκτός κινδύνου και τα μαλλάκια της άρχισαν να μεγαλώνουν. Ήμουν τόσο αρνητική με τις χημειοθεραπείες επηρεασμένη από τους ολιστικούς και όχι μόνο. Τώρα το σκέφτομαι. Μου φαίνεται πως αυτοί μόνο να κατηγορούν ξέρουν, είναι άριστοι στην θεωρία χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα ίασης. Είναι ας το πούμε προληπτική ιατρική με αμφίβολη όμως αποτελεσματικότητα. Δεν θέλω να επηρεάσω κανέναν, είναι απλώς η γνώμη που διαμόρφωσα μέσα στα χρόνια.
Ένας άνθρωπος άγριο καθαρόαιμο άλογο ή θα ζήσει στην άγρια φύση ή αν θέλει να κοινωνικοποιηθεί, οφείλει να μάθει να μην είναι βλαπτικός για τους γύρω του. Να τους αφουγκραστεί. Να αποκτήσει επίγνωση των συνεπειών της αγριότητας του. Αν τους βλάπτει γιατί να γίνει αποδεκτός;
Ενδιαφέροντα αυτά με την ακτίνα πάνω στην οποία δονούμαστε. Πολύ θα ήθελα να μάθαινα περισσότερα. Έχω μεγάλες ελλείψεις στον αποκρυφισμό. Θα κοιτάξω να διαβάσω κάτι της Φόρτσουν Ντίον.
Αυτά εκ πρώτης όψεως. Αλλά όπως είπα θα τα σκεφτώ.
***
Δ.
tip για τα δόντια, καθότιν μάλλον είναι το αδύνατο σου, μιας και έχεις αναφερθεί κι άλλες φορές σ' αυτά: δεν είναι το φθόριο που σε σώζει, αυτό απλώς τραινάρει το σύμπτωμα... ξέρεις ποια είναι η αιτία που τα δόντια κάποιου αποδομούνται σαν χάρτινοι πύργοι όπως λες; το αυξημένο gram αρνητικό μικροβίωμα του οργανισμού του! το ίδιο μικροβίωμα που κατοικεί στο έντερο και στο στομάχι, κατοικεί επίσης και στο στόμα και σε μας τα κορτσούδια και στο πιπί... όταν είναι αυξημενο, το αποτέλεσμα είναι η καλπάζουσα τερηδόνα, για το πιπί είναι οι ουρολοιμώξεις... το θετικό gram μικροβίωμα είναι ουσιαστικά οι λακτοβάκιλλοι, τα προβιοτικά δλδ... σε κάποιες απομονωμένες κοινωνίες της βόρειας ευρώπης που τρέφονται αποκλειστικά με θαλασσινά και τροφές διατηρημένες σε άλμη και αλάτι, έχει παρατηρηθεί ότι δεν είχαν καθόλου τερηδόνα... και μιλάμε για ανθρώπους που δεν ξέρανε τί εστί οδοντόβουρτσα :) δοκίμασε για ένα δίμηνο να τρέφεσαι καθημερινά με ικανοποιητική ποσότητα προβιοτικών τροφών ή δοκίμασε να λαμβάνεις κάψουλες προβιοτικών συμπληρωματων - η solgar έχει τα ποιοτικότερα - δοκίμασε ταυτόχρονα να τα βουρτσίζεις με μη φθοριούχες πάστες, υπάρχουν κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πρωτεϊνούχες που μπουστάρουν τη φυσική στοματική άμυνα ή ακόμη δοκίμασε να υποστηρίξεις το ήπαρ σου με σιλυμαρίνη ή liv. 52- επαναλαμβάνομαι το ξέρω αλλά έτσι έχουν τα πράματα- και θα αλλάξει η άποψη σου μιας και θα αλλάξει η ποιότητα των στοματικών φιλοξενούμενων σου... όσον αφορά τη φίλη σου, μήπως έκανε ακτινοθεραπείες και όχι χημειοθεραπείες;; έχει τεράστια διαφορά και συνήθως αυτό είναι το πρωτόκολλο για προεγχειρητική μείωση του όγκου... η δέ ψυχιατροι, να είσαι σίγουρη γλυκιά μου, πως για το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να μπουκώνουν τον κόσμο για ψίλου πήδημα με κάθε λογής ψυχόχαπα των εταιριών με τις οποίες είναι συμβεβλημένοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔράμα με το Liv52 , είχα ξεχάσει να στο πω. Κινητοποίησε το ευερέθιστο έντερο στα καλά καθούμενα. Αλλά είμαι επίμονη. Έκανα και δεύτερη δοκιμή σε λίγες μέρες. Πονούσα όλη νύχτα. Παλιότερα τα είχαμε δοκιμάσει σχεδόν όλα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μάλιστα ένας φίλος είχε γλυτώσει την προγραμματισμένη εγχείρηση με το Speman για τον προστάτη. Τώρα όμως υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις. Κυκλοφορεί μόνο ό,τι έχει απομείνει. Δεν ξέρω αν η εταιρεία έχει κλείσει ή κάτι άλλο.
ΔιαγραφήΤρώω γιαούρτι κάθε μέρα, παίρνω bifolac, δεν έχω χάσει ούτε ένα δόντι. Γενικά μιλάω. Είναι πληροφορίες φίλων οδοντιάτρων που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με όσους δεν χρησιμοποιούν οδοντόκρεμες με φθόριο. Ευχαριστώ πολύ όμως για τις άμεσες και πολύτιμες πληροφορίες από την καρδιά σου.
Χημειοθεραπείες της έκανε, ακολουθεί ανάποδη πορεία, αντί να γίνουν μετά την εγχείρηση, να προηγηθούν. Και πραγματικά ήταν θαυμαστά τα αποτελέσματα. Και δεν χρειάστηκε τίποτε μετά την επέμβαση.
Δ.
το πιθανότερο είναι να έχεις έναν αργό μεταβολισμό και λόγω του ότι το liv.52 γκάζωσε το ήπαρ σου, αυτό έχει ως αποτέλεσμα πόνο που υποδηλώνει την ανάπλαση του :) αυτό το έχω και γω με τη χρήση του ανα κύκλους, με τη διαφορά ότι εγώ δεν το διακόπτω... βεβαια από ότι εχω καταλάβει είσαι γνώστρια των αλλοπαθητικών φαρμάκων, αρκετές φορές έχεις αναφερθεί σε ονομασίες τέτοιων, εγώ πάλι είμαι του άλλου άκρου, δεν παίρνω ούτε ντεπόν... υπόψιν ότι το liv.52 μπορεί να συνδυαστεί και με αλλοπαθητικά με κάποια διαφορά ωρών στη λήψη... θα πρέπει όμως να ξέρεις ότι το εν λόγω σκεύασμα βασίζεται στη φιλοσοφία της αγιουρβέδα, η οποία δεν είναι και τόσο απλή, επιδρά στα στοιχεία του σώματος σου, τα αναπροσαρμόζει και καλό θα ήτανε αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά γι' αυτό, να μελετήσεις λίγο σχετικά... γενικότερα το ζήτημα της θεραπείας σε όλα τα επίπεδα δεν είναι απλό, κατ' ουσίαν δεν τελειώνει ποτέ... οι δυτικοί έχουμε την πεποίθηση ότι θα πάρουμε το χαπάκι και ως δια μαγείας θα ξεμπερδέψουμε με την ενόχληση ή τον πόνο, μας ενδιαφέρει η απαλλαγή και όχι η κατανόηση αυτού... σίγουρα δεν ταιριάζουν όλα σε όλους και εδώ έρχεται η προσωπική αίσθηση του καθενός για το πώς θα ανακαλύψει και θα συμφιλιωθεί με τις ανάγκες και τις αδυναμίες του σώματος του...
ΔιαγραφήΠαρεμπιπτόντως, και το φθόριο ελέγχει το μικροβίωμα. Έχει και αντιμικροβιακή δράση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται πως δεν έκανα καλή διατύπωση. Όταν γράφω οτι παλιότερα τα δοκιμάσαμε σχεδόν όλα για μεγάλο χρονικό διάστημα, εννοώ της σειράς αυτής. Προληπτικά. Και το Speman που ανέφερα για τον προστάτη, είναι κι αυτό της Himalaya. Πέρασα από την Αγιουρβέδα και μελέτησα πολύ και με ζήλο. Το bifolac είναι προβιοτικά, απλώς δεν είναι της solgar.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελευταία αγάπησα το βραστό καλαμπόκι. Το κατεψυγμένο τις εποχές που τελειώνουν. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον breakfast.
Αν και δεν ξέρω τι όρεξη έχετε αυτές τις μέρες, θα ήθελα να βάλω απλώς για σκέψη το εξής: Γιατί να μην εξετάσουμε και τον Αχιλλέα σαν ιδανικό πρότυπο; Αλλά και τον Παλαμήδη,που τόσα λίγα ξέρουμε για την ευστροφία, τις ηγετικές ικανότητες και τον θάνατό του. Κάπου διάβασα οτι ο Οδυσσέας είχε και διάφορα άλλα εκτός γάμου παιδιά εκτός από τον Τηλέγονο. Ενέχεται και στην δολοφονία του Παλαμήδη.
Μια άλλη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου είναι αν ήταν δίκαιος ο πόλεμος των Ελλήνων εναντίον της Τροίας. Αν άξιζε η Τροία να καταστραφεί ολοσχερώς και οι Τρώες να εξανδραποδιστούν για έναν έρωτα του Πάρη. Αυτή η ιδιαιτερότητα, μεταξύ των άλλων, κάνει το έπος συγκλονιστικό. Η εικόνα που μας δίνει η Ιλιάδα είναι πως η βασιλική οικογένεια είναι μια σπουδαία οικογένεια. Εκλεκτοί ένας κι ένας. Έτσι θα ήταν και ο λαός. Σεβάσμιοι, ηθικοί, γενναίοι. Τι Πρίαμος και τι Εκάβη, Έκτορας, Ανδρομάχη, Κασσάνδρα, ίσως γι' αυτό ακόμη και οι θεοί διχάστηκαν στο ποιον να υποστηρίξουν. Και ίσως αυτό ακριβώς το εξαιρετικό ήθος τους μας έκανε εμάς τους ακροατές και αναγνώστες του έπους να μην τους αισθανθούμε σαν εχθρούς αλλά σαν δικούς μας ανθρώπους, συνέλληνες, παρ' όλο που δεν ήταν.
Λύκιε, Στοχαστή, αν και όταν σας κάνει κέφι.
Αν και πρώτα πρέπει λίγο να διαβάσουμε, να ξαναθυμηθούμε τα λησμονημένα.
***
Δ.
βρε αγαπούλες, ξέρετε τί με αρέσει περισσότερο σε σας; το γεγονός ότι τα χετε δει όλα, έχετε περάσει απ' όλα, τα χετε μελετήσει όλα, τα χετε ζήσει όλα, τα ξέρετε όλα, αλλά στην ουσία δεν ξέρετε τίποτα! λοιπόν άιντε σας αφήνω τώρα την ...ομαδούλα να ξαναπείτε για μυριοστή φορά τα βαρετά δικά σας :) φιλάκια χρυσούλια μου, φιλάκια <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σ' αρέσει καλέ να συζητάμε; Δεν έχω καταλάβει ακόμα ποια θέματα σ' αρέσουν και σε ενδιαφέρουν. Βάλε ένα θέμα. Και μήπως έχω εγώ όρεξη να κουράζω το μυαλό μου για να κάνω το προφίλ του Αχιλλέα; Βασικά περιμένω από τον Λύκιο να το κάνει, όπως έκανε ένα ωραιότατο του Οδυσσέα, και τρία σεντόνια από τον Στοχαστή με τις διάφορες παραμέτρους. Άσε που αυτοί μπορεί ήδη να το έχουν διεκπεραιώσει στο παρελθόν και όντως να επαναλαμβάνομαι. Απλώς λοιπόν θέλησα να βάλω ένα θέμα που δεν έχω τακτοποιήσει μέσα μου και κυρίως για την επαφή και την επικοινωνία. Για το μαζί. Βάλε άλλο.
ΔιαγραφήΔ.
Υ.Γ. Και τι έπρεπε δηλαδή να κάνω; Να κρύψω το πόσο πολύ έχω μελετήσει Αγιουρβέδα στο παρελθόν; Όπως και ομοιοπαθητική. Χρόνια. Όπως δεν έκρυψα οτι δεν ξέρω από εσωτερισμό. Ό,τι ξέρω από προσωπική εμπειρία στον χώρο των ονείρων.
Και μια και είπα χώρο, έτσι που πάμε θα καταλήξουμε χώρος και όχι χώρα με τόσους που μας στοιβάζουν καθημερινά. Και ο Κούλης δεν βλέπω να κάνει τίποτε διαφορετικό από τους προηγούμενους και έχω αρχίσει να στενοχωριέμαι και να ανησυχώ.
μα πόσες φορές αλήθεια έχετε μιλήσει για όλα αυτά; υποθέτω άπειρες... πες μας όμως, πιστεύεις πραγματικά ότι ο συμβολιστικός δρόμος του οδυσσέα ή του παλαμήδη μπορεί να ακολουθηθεί και να εξυπηρετήσει έναν μέσο σύγχρονο άνθρωπο; αναφέρεσαι σε πάττερνς που δομήθηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, όταν ο άνθρωπος και η ψυχονόηση του ήταν πολύ διαφορετική από του σημερινού... είναι όντως ωλ τάιμ κλάσσικ αυτοί οι οδοδείκτες; προσωπικά έχω μεγάλες αμφιβολίες... ο σύγχρονος άνθρωπος έχει μεταλλαχθεί από τον τότε, λειτουργεί με άλλους προγραμματισμούς, ο κόσμος γύρω του είναι δομημένος διαφορετικά από τότε, η σύνδεση του με τον κόσμο σε άλλο επίπεδο, οι επιλογές του επάνω σε διαφορετικές συντεταγμένες, οι αξίες του άλλες, οι αποκωδικοποιήσεις του άλλες... υπάρχει τελικά πρακτική χρησιμότητα αυτών των συμβολισμών στο σήμερα; υπάρχει περίπτωση να έχει αλλάξει η δομή των αρχετύπων από τότε; μου φαίνεται αρκετά πιθανό...
ΔιαγραφήΔόλος ή τιμιότητα; Ο Αχιλλέας δεν θέλει να κερδηθεί ο στόχος με δόλο. Από τη άλλη σε έναν αμυντικό πόλεμο είναι απόλυτα θεμιτό να διασωθεί κανείς χρησιμοποιώντας τεχνάσματα. Ευφυείς τεχνικές. Υπάρχουν κάποιες σταθερές αρχές. Χωρίς αυτές είδαμε πού οδηγήθηκε η Ελλάδα. Στο παρά 1 της χρεοκοπίας και ζητιανεύοντας ευρωπαϊκή βοήθεια για να συμπληρώσει μισθούς και συντάξεις. Οι βάρβαροι συνεχίζουν να σουλατσάρουν στο αιγαίο ζητώντας προκλητικά να καταλύσουν την εθνική κυριαρχία μας. Κι άλλοι βάρβαροι από το βορρά ζητούν κι αυτοί να ικανοποιήσουν τους παραλογισμούς τους. Η Ελλάδα χρειάζεται ελιγμούς επιβίωσης. Το παρελθόν μας είναι η πηγή μας για να αντλήσουμε πείρα, παραδείγματα μίμησης ή αποφυγής. Μελετούμε ηθικές αξίες. Επιλογές και πού οδήγησαν αυτές. Ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας δεν θέλουν να σμμετάσχουν στον πόλεμο εναντίον της Τροίας. Κρύβονται. Ο ένας ντύνεται γυναίκα, ο άλλος πουλάει τρέλα. Γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και δεν είναι αυτή μια ικανοποιητική και επαρκής απάντηση. Δεν είναι καν απάντηση. Είναι αυτόματη γραφή. Χρειαζόμαστε ωστόσο ένα μίνιμουμ αρχών για να συνυπάρξουμε. Χρειάζεται να φτιάξουμε ένα πρότυπο για τον σύγχρονο άνθρωπο, για μας. Δεν θέλουμε να είμαστε αγέλη ούτε κοπάδι. Ούτε άγρια ζώα. Αλλά χρειάζεται να ξεκολλήσουμε και από το ατομικό συμφέρον και να δούμε οτι δεν είναι συμφέρον τελικά. Δεν γίνεται ο κάθε αλεξάκος να μπορεί να μας κοροϊδεύει τόσο εύκολα και να παίρνει την ηγεσία λέγοντας απλώς πως θα επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις εκεί που ήταν. Είναι ντροπή μας. Ανίδεοι, ακατάρτιστοι, χωρίς αξίες, ακούμε ένα 'λεφτά υπάρχουν' και εθελοτυφλούμε παραδίδοντας την εξουσία και την κυριαρχία μας. Έχει σκουριάσει το μυαλό μας. Δεν το κινούμε, δεν μπορούμε να δούμε την μεγάλη εικόνα και γινόμαστε θύματα. Μας έβαλαν στην γωνία τα οικονομικά ιερατεία και μας είπαν διαλέξτε. Αλέξης ή Κυριάκος. Περιμένουμε στα τυφλά να μας βγει καλός και άξιος σωτήρας ο Αλέξης και ο Κυριάκος. Ούτε ξέρω τι μπορεί να γίνει.
Αυτό το φύρδην μίγδην είναι η κατάσταση μας. Και σηκώνεται και ένας του κκε πριν μερικά χρόνια σε εκδήλωση για κάποιους ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων και μεταφέρει την γραμμή του: "Προτιμώ τους Τούρκους από τους Γερμανούς. Ήμασταν καλύτερα στην Οθωμανική αυτοκρατορία."
Εδώ βρισκόμαστε.
Ποιες είναι οι αποκωδικοποιήσεις που πρέπει να κάνουμε σήμερα; Ποιο να είναι το αξιακό υπόβαθρο για την στάση και τις αποφάσεις μας; Περιλαμβάνεται το ελευθερία ή θάνατος και το ή ταν ή επί τας στον υποσυνείδητο αξιακό μας κώδικα ή η μετάλλαξη μας βγάζει άλλον κώδικα; Για τους κκε και τους αναρχοκομμουνιστές δεν υπάρχει πατρίδα. Δεν θα σταθούμε, το λένε ευθέως, στο πλευρό της Ελλάδας σε έναν πόλεμο. Εχθρός μας είναι ο καπιταλισμός. Θα πολεμήσουν την καπιταλιστική Ελλάδα πριμοδοτώντας τους ..μη καπιταλιστές τούρκους. Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα πώς να βρούμε άκρη; Πώς να προσεγγιστούμε; Πώς να αμβλυνθεί αυτή η διχοτόμηση που μας συνέβη μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο; Όλος ο μεταπολεμικός κόσμος είναι παιδί αυτής της διχοτόμησης. Είμαστε παιδιά ενός μανιχαϊσμού που δεν είναι πια ασχολία των φιλοσόφων αλλά η ίδια η ζωή και η καθημερινότητα μας. Ζούμε και αναπνέουμε μέσα στον διχασμό. Και όχι, δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν. Δεν ξαναείχαμε δυο που κουτουλάνε τα κεφάλια τους, είχαμε συγκεντρώσεις, συνασπισμούς, λυκοφιλίες… αλλά όχι δυο συμπαγείς πόλους… αυτό που συνέβη με τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ στον καινούργιο κόσμο που προέκυψε μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο δεν είχε προηγούμενο… και δηλητηρίασε όχι μόνο τα κράτη και τις κυβερνήσεις αλλά και τους ανθρώπους, τον καθένα ξεχωριστά… αλλοίωσε συνειδήσεις, επηρέασε, χειραγώγησε.
Πώς θα συμφιλιώσουμε αυτό το σχίσμα; Ο τεμαχισμός είναι εύκολος. Και η σύνθεση φαντάζει ανέφικτη. Γι' αυτό έχουμε ανάγκη να αναπνεύσουμε τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τους μεγάλους τραγικούς μας.
Σας κούρασα.
***
Δ.
Λέει ο Σωκράτης στον Φαίδωνα του Πλάτωνα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην γη αν την δει κάποιος από ψηλά είναι σαν μια πολύχρωμη σφαίρα όπως αυτές που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος.
Πώς είναι δυνατόν 23 αιώνες πριν την πρώτη πτήση του ανθρώπου, να περιγράφει ο Σωκράτης την γη από ψηλά. Είναι απορίας άξιο. Πώς μπορεί να στηριχτεί αυτό στην συμβατική ιστορία;
Από πού προέρχονται οι γνώσεις αυτές;
Και πώς είναι δυνατόν να πάψουμε να αναζητούμε την ιστορία του ανθρώπου που έχει χαθεί ή έχει αποκρυφθεί; Το μόνο που έχουμε είναι τα κείμενα που έχουν διασωθεί. Στην κορυφή βρίσκονται τα έπη. Είναι κι αυτός ένας λόγος για να προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε.
Δ.
"Η επιθετικότητα είναι απόρροια της αγάπης για την ζωή και εκδηλώνεται ορμητικά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματι. Το προβλημα εντοπιζεται οταν η επιθετικοτητα κανει τον ανθρωπο να χανει την αισθηση του μετρου, καθως τοτε ευκολα παραβιαζει τα ορια των αλλων και πεφτει στην αδικια. Δυσκολο να το αποφυγει. Καθε εγκληματιας, εγκληματει διοτι θελει να ζησει και να θελει να ζησει τωρα και το διεκδικει με ενταση. Θελει καλη ζωη, χλιδατες απολαυσεις και "ακριβες" γκομενες. Ειναι κακο αυτο; Οχι απαραιτητα. Οταν ομως, για να ικανοποιησει αυτην την εντονη επιθυμια, "αδικει" αλλους ανθρωπους και ειδικα αν αυτοι ειναι πιο αδυναμοι απο τον ιδιο (γιατι αν ειναι ισχυροτεροι, πιθανως να την γλυτωσει αφου δεν θα καταφερει καν να τους αδικησει), τοτε εχει περιπεσει στο βαρυ αδικημα της αδικιας που φερει καρμικα χρεη. Ποιο ειναι το λαθος; Στο οτι δεν εχει "θεμελιωσει δικαιωμα" για οσα διεκδικει και θεωρει κακως πως ηδη τα "δικαιουται".
Εαν προσφερω πχ την εργασια μου και αυτη ειναι χρησιμη, δικαιουμαι απολαβων. Οσο πιο χρησιμη η εργασια που προσφερω, τοσο περισσοτερες απολαβες δικαιουμαι. Αυτες οι απολαβες, ειναι δικες μου και μπορω να τις χρησιμοποιησω οπως θελω ακομα και με χαζο τροπο, δεν εχει σημασια, ειναι δικαιωμα μου. Μπορω να υποστηριξω τον τροπο ζωης που ονειρευομαι. Κανενα προβλημα. Εαν ομως το κανω με "κλεμμενα", τοτε υπαρχει προβλημα, οσες εξορθολογησεις (rationalisations) και να κανω. Εαν κλεβω την σειρα των αλλων στο ταχυδρομειο, στην τραπεζα, στο σουπερμαρκετ κτλ, μπορει να την γλυτωνω και να μου περναει το δικο μου οσο δεν συναντω κανενα να μου θετει ορια, αλλα ας μην αναρωτιεμαι γιατι κανενας δεν θα θελει ουτε να μου μιλησει οταν εγω θελω ή χρειαζομαι κατι, καθως αναποφεκτα θα με εχουν βαλει στο περιθωριο και θα με αποφευγουν ολοι εκτος των "παθολογικα" καλων ανθρωπων.
Ας ανοιξω το "παραθυρο" και τη συνδεση με τον υπεροχο δασκαλο και μυστη Αττεσλη, (χωρις να ξεχναω και οσα ειχα προαναγγειλει) που μας συστησε ο αγαπητος διαχειριστης του χωρου Λυκιου και τον ευγνωμονουμε (και) γι αυτο, καθως ο ιδιος τα εκφραζει με πολυ ωραιο τροπο αν και θα αργησουμε λιγακι παραπανω να παμε στο "ψητο". Πρωτα, ας θυμηθουμε πως καθετι στον υλικο κοσμο, συμπεριλαμβανομενων των εαυτων μας, ειναι ενα μιγμα των 4 στοιχειων (ας αφησουμε το 5ο,τον αιθερα, προς το παρον απεξω). Και ξεκιναω τα αποφθεγματα απο ρησεις του Στυλιανου Αττεσλη, θα το κανω τακτικα. (μεταφρασμενα απο τα αγγλικα, στα λιγα βιβλια που βρηκα) Απο την στιγμη που ο ιδιος εκρινε πως ειναι οκ να μοιραστει αυτες τις πληροφοριες, τοτε και εγω ειμαι οκ να τις αναπαραγω, εκτος βεβαια και αν υπαρξει αντιρρηση ωστε να τη συζητησουμε ή ακομα και ανωθεν παρεμβαση, την οποια και θα αξιολογησουμε με σεβασμο.
------------------------------------------------------------------------
"Ο υλικος κοσμος ειναι συντεθειμενος απο τα τεσσερα στοιχεια σε διαφορετικους συνδυασμους και συνθεσεις.[...] Προσπαθηστε να κατανοησετε πως τα 4 στοιχεια δεν αντιπροσωπευουν νεκρη υλη. Το συμπαν μεσα στο οποιο ζουμε δεν ειναι μια νεκρη μηχανη απο ατομα που συγκρουονται με ατομα. ΕΙναι γι αυτον τον λογο που οι αρχαιοι μυστες και οι πατερες της εκκλησιας εδωσαν ονοματα στις νοημοσυνες που κυβερνουν αυτα τα στοιχεια. Αποκαλεσαν τους αρχοντες της φωτιας Μιχαηλ και εδωσαν ονοματα οπως Γαβριηλ, Ραφαηλ και Ουριηλ στα υπολοιπα στοιχεια"
ΕΣ
"Τα στοιχεια ειναι παν-συμπαντικα. Υπαρχουν σε ολες τις σφαιρες/επιπεδα της πραγματικοτητας,(planes of reality), στο υλικο επιπεδο, ψυχικο, κατωτερο νοητικο και ανωτερο νοητικο. Σε καθε επιπεδο ενα στοιχειο ειναι κυριαρχο αλλα περικλειει και τα αλλα 3. Στο υλικο συμπαν υπαρχουν ολα τα στοιχεια σε διαφορετικους συνδυασμους, αλλα ειναι το στοιχειο της γης αυτο που ειναι το κυριαρχο. Στον ψυχικο κοσμο/επιπεδο το κυριαρχο στοιχειο ειναι το νερο. Παρομοια, μεσα στο κατωτερο νοητικο κοσμο το κυριαρχο στοιχειο ειναι η φωτια και στο ανωτερο νοητικο, ο αιθερας. Ειναι γι αυτον τον λογο που που αποκαλουμε τις σκεπτομορφες "στοιχειακα" (elementals). Αποτελουνται απο τα 4 στοιχεια"
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τα 4 στοιχεια στον ψυχικο κοσμο εχουν διαφορετικες ιδιοτητες απο αυτες που εχουν στον υλικο κοσμο"
"Με ενα αντιστοιχο τροπο (σσ. οπως διατηρουμε μια αισθηση των στερεων αντικειμενων στον ψυχικο κοσμο που να ομοιαζει αυτης που γνωριζουμε στον υλικο κοσμο) μπορουμε να παρατηρησουμε τα υπολοιπα στοιχεια στον ψυχικο κοσμο. Το στοιχειο της φωτιας για παραδειγμα, ειναι μια δονηση, ευρεως διασπαρμενη μεσα στο κενο.Στον ψυχικο κομσο, η φωτια, σε συνδυασμο με το νερο, κανουν εφικτα διαφορα ειδη συναισθηματων οπως ο θυμος, η επιθετικοτητα, η ζηλια. Μπορει να ρωτησετε: "Τι αποδειξη εχουμε πως πως αυτα τα συναισθηματα σχετιζονται με τη φωτια και το νερο;Μπορουμε να παρατηρησουμε τα αποτελεσματα τετοιων συναισθηματων πανω στα στοιχεια που συντελουν το υλικο σωμα. Κατω απο το "ξορκι" (Under the spell) του δυνατου θυμου λεμε πως το αιμα καποιου "βραζει".Ο θυμος οδηγει σε αυξηση της θερμοκρασιας του σωματος, που ειναι μια εκφραση του στοιχειου της φωτιας.Ταυτοχορνα, η καρδια μας χτυπαει δυνατα και το αιμα κυκλοφορει πιο γρηγορα, μια εκφραση του στοιχειου του νερου.Η φωτια καθιστα επισης εφικτο, το φαινομενο του αυθορμητισμου που ειναι μια μορφη δημιουργικης ενεργειας."
"Ας εξετασουμε τη φωτια στο κατωτερο νοητικο κοσμο. Καθιστε κατω, σκεφτειτε και συγκεντρωθειτε. Τι πιστευετε πως θα συμβει; Η θερμοκρασια του σωματος σας θα ανεβει. Η σκεψη ειναι ενας συνδυασμος φωτιας και φωτος. Το στοιχειο της φωτιαςστο νοητικο κοσμομας επιτρεπει να χρησιμοποιουμε την λογικη και να συγκεντρωνομαστε.Οπως ο ηλιος μπορει να ξερανει ενα βάλτο στον υλικο κοσμο,ετσι και η σκεψη, σαν μια εκφραση ενος εσωτερου ηλιου-φωτια, μπορει να εξουδετερωσει σκεψεις που ειναι καταστροφικες για το ατομο και για αλλους.
Η σκεψη σημαινει φωτια και αιθερας. Οταν λεω σκεψη, δεν εννοω μονο την δημιουργια νοητικων εικονων, αλλα και την γνωση των σημασιων, των καταστασεων, των συνθηκων, των ιδεων και φαινομενων εκστασης.Ολα αυτα ειναι εκφρασεις αιθερα και φωτιας που εχουν επιδραση στο ανθρωπινο σωμα.
Πρεπει να εξετασουμε τα στοιχεια και να εξακριβωσουμε την δυναμη και αξια τους και τον τροπο με τον οποιο μπορουν να χρησιμοποιηθουν δημιουργικα. Πρεπει ομως παραλληλα να ειμαστε σε επιφυλακη για την ζημια που μπορουν να προκλαεσουν και να προσπαθουμε να το αποφυγουμε. Για παραδειγμα, ενας συγκεκριμενος συνδυασμος των στοιχειων νερο και φωτια στους νοητικους και ψυχικους κοσμους παραγει το φαινομενο του εγωισμου και ναρκισσισμου. Πρεπει να μελετησουμε, νααλυσουμε και γνωρισουμε τετοιες καταστασεις. Και μεσα απο τη γνωση θα μπορεσουμε να μετασχηματισουμε την ενεργεια αυτων των στοιχειων σε κατι παραγωγικο και ομορφο.Ολα τα στοιχεια στον κοσμο των αντιθετων προσφερουν δυο καταστασεις: δημιουργια και διαλυση. Οι ακτινες του ηλιου μας προσφερουν ζωη και υγεια. Επισης ομως προκαλουν εγκαυματα και ηλιαση. Στην πραγματικοτητα, η διαλυση των στοιχειων υπαρχει ωστε να δημιουργηθουν νεες συνθηκες για νεες δημιουργιες".
---------------------------------------------------------------
ΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πώς είναι δυνατόν 23 αιώνες πριν την πρώτη πτήση του ανθρώπου, να περιγράφει ο Σωκράτης την γη από ψηλά. "
Φυσικα και ειναι δυνατον διοτι εβγαινε με το ψυχονοητικο του σωμα και εκανε πτησεις με αυτο, αφηνοντας το υλικο του σωμα σε κατασταση αναμονης, οπως κανουν και οι γιογκι. Ειναι καταγεγραμμενο ιστορικα, νομιζω στην εκστρατεια των Αθηναιων εναντιον της Ποτιδαιας αν δεν απατωμαι, οπου ενα βραδυ εμεινε ακινητος ορθιος και δεν "κοιμηθηκε" και οταν ξημερωσε συνεχισε κανονικα συμμετεχοντας και εκεινος στην εκστρατεια. Τι να ελεγε; "Βγαινω απο το υλικο μου σωμα και σας βλεπω και εσας και αλλα διαφορα;" Το ειπε με τον τροπο του μεσα απο το μυθο του σπηλαιου του Πλατωνα.Ηδη οι αλλοι ελεγαν "Τι φααση;" (what the fuck?) οταν τον εβλεπαν να κανει αυτα τα περιεργα. Στη σημερινη εποχη θα λεγαμε πως κανει "Σατανιστικα πραγματα, του διαβολου"
"Ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας δεν θέλουν να σμμετάσχουν στον πόλεμο εναντίον της Τροίας. Κρύβονται. Ο ένας ντύνεται γυναίκα, ο άλλος πουλάει τρέλα. Γιατί; "
Ο Αχιλλεας και ο Οδυσσεας και ο Σωκρατης ειχαν κατακτησει ενα επιπεδο υπαρξης ανωτερο απο τα συνηθισμενα. Απορροια αυτου ειναι πως αναγνωριζαν ολοι τους πως ο πολεμος ειναι ματαιος. Δεν εχουν λογο να πολεμησουν διοτι τα συμφεροντα που οδηγουν σε πολεμους, τα θεωρουν κατωτερα και ανευ ουσιας. Αυτοι ομως ταυτοχρονα ηταν και οι σπουδαιοτεροι μαχητες. Και ο Σωκρατης διακριθηκε στον πολεμο, καθως γνωριζουν πως η πολεμικη ικανοτητα ειναι ο νουμερα ενα τροπος αποφυγης του πολεμου καθως ο αντιπαλος αποφευγει να πολεμησει τον δυνατο και την πεφτει στον αδυνατο. (prey on the weak).
Ας μην ξεχναμε πως ο Αχιλλεας ηταν γιος θεάς, οποτε το να ακολουθησουμε τον Αχιλλεα ως προτυπο ειναι λιγο δυσκολο. Μαλλον ο Οδυσσεας και ο Σωκρατης ειναι καλυτερες επιλογες.
Και με τον Παλαμηδη; Πώς εξηγειται αυτο;
Αν δεχθουμε τις πληροφοριες οπως τις διαβασα απο ενα αρθρο που βρηκα πρωτο στο ιντερνετ, καθως ο Ομηρος δεν αναφερει τον Παλαμηδη, θα πω το εξης, παντα ως πρωτη εκτιμηση. (συνηθως πεφτω μεσα ομως)
Ο Ομηρος επελεξε να μην τον αναφερει διοτι πολυ δυσκολα θα μπορουσε να κατανοησει κανεις αυτην την πραξη και θα δημιουργονταν αντιθετα αποτελεσματα απο αυτα που επιδιωκε. Αντι για προτυπο, θα φαινοταν ως αντιπροτυπο, ως κατι που θα θελαμε να αποφυγουμε να μην καταληξουμε και εμεις ετσι. Δεν δεχομαι ως λογο παγιδευσης του Παλαμηδη (αν ισχυουν παντα) την ζηλια και φθονο του Οδυσσεα επειδη ηταν.. εξυπνοτερος. Εικαζω λοιπον επειδη δεν εχω την διαθεση να το ψαξω περισσοτερο (αν καποιος το κανει, με χαρα να τον διαβασουμε) πως το γεγονος αυτο θα συνεβη τα 2 αντε τρια τελευταια χρονια του πολεμου. Θυμιζω πως ο Αχιλλεας εσφαξε στο γονατο καποιον Ελληνα που του ειπε κατι στο στυλ: "Σαν γυναικουλα κανεις που διαμαρτυρεσαι για τη γυναικα που σου πηρανε". Θα μπορουσε και ο Οδυσσεας να ειχε αντιδρασει καπως αντιστοιχα οταν τον ειχε ειρωνευτει πως ηταν ανικανος να φερει σιταρι στο στυλ: "Ανικανος; Φαε τωρα ενα στεγνο καθαρισμα που σε περασα και κατσε κοιτα σαν χανος, μην ξεροντας τι να πεις για να σωθεις" αλλα δεν το πιστευω. Ωστοσο, αυτες ηταν ανδρικες συμπεριφορες απεναντι σε συμπεριφορες προσβολης τιμης, δεν παιζανε με αυτα. Σημερα δηλ αποκαλουμαστε "Γενια νιφαδας χιονιου" (snowflake generation) διοτι δεν αντιδρουμε σε προσβολες τιμης.
ΕΣ
Αυτο που πιστευω πως εγινε ηταν πως ο Οδυσσεας αποφασισε πως ο Παλαμηδης "επρεπε" να φυγει απο τη μεση και να μην υπαρχει στην εξισωση και μαλιστα με τροπο "ατιμωτικο" ωστε να αλλαξει νοοτροπια και το στρατευμα. Καλως ή κακως, ο ανδρας που παει μονο με την τιμη στον πολεμο, και δεν δεχεται "τεχνασματα" ή δεν ειναι συζητησιμος διοτι δεν αποδεχεται καν την δολια συμπεριφορα σαν κουβεντα, μπορει να αποδειχθει εμποδιο. Ωραια ειναι να πας με την τιμη στο κουτελο και μονομαχιες 1εναντιον1, αλλα δεν μπορεις να παρεις στον λαιμο σου μια ολοκληρη γενια ανθρωπων. Πραγματι ο Παλαμηδης μπορει να ηταν ο πιο ευγενης και εξοχος ανθρωπος και να καλυτερευε τις ζωες των στρατιωτων και απ ολα, αλλα το γεγονος παρεμενε πως οι Ελληνες ειχαν βρεθει σε μαι τραγικη κατασταση, μεταξυ καταστροφης ή επιστροφης με την ουρα στα σκελια που θα οδηγουσε σε δραστικη μειωση της αξιας τους και ατιμωση. Πηγαινοντας δηλ με το φαναρι στο χερι, μπορει να φανταζε "τιμιος" τροπος, αλλα αποτελεσμα δεν ειχε. Σε αντιθεση ο Αγαμεμνων σιγουρα θα "επαιζε" μπαλα σε τετοιου ειδους σχεδια αν εμενε αδιαφιλονικητος αρχηγος του στρατου. Δεν μπορεις να εχεις καβατζα, διοτι οσο εχεις καβατζα, δεν αφοσιωνεσαι. Στην πρωτη δυσκολια, στρεφεσαι στην καβατζα. Ειναι σαν τις γυναικες, που οταν βρισκουν δυσκολια στη σχεση που εκαναν, παιρνουν τηλεφωνο τον πρωην να δουν σε τι φαση ειναι, ωστε να ξερουν αμα ειναι να "ξαναπηδηξουν πλοιο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλο παραδειγμα ειναι το game of thrones. Ο Jon Snow (spoiler alert) ηταν αυτος που σκοτωσε την Daenerys αν και την αγαπουσε οσο τιποτα αλλο, διοτι εβλεπε πως ο δρομος που χαραζε το οραμα της για "απελευθερωση των απανταχου ανθρωπων" θα οδηγουσε σε αμετρητες κατακομβες απο νεκρους. Ειπαμε πως ο Οδυσσεας δεν εχει κανενος ειδους προσκολληση. Την ησυχια του ηθελε ο ανθρωπος, δεν ηθελε καν να βρισκεται εκει (οπως και ο Αχιλλεας). Αρα εχει αποδειξει πως δεν τον αγγιζουν τα συνηθη ανθρωπινα κινητρα οπως ματαιοδοξια ή φθονο για καποιον εξυπνοτερο. Εδω εκανε τον τρελο για να την γλυτωσει. Ειμαι βεβαιος πως ηταν τοσο ασφαλης και βεβαιος για την αξια και ευφυια του που δεν θα ειχε ενοχληθει ο εγωισμος του. Αυτος που ξερει βαθια μεσα του πως ειναι πανεξυπνος και το εχει αποδειξει πολλακις, δεν περιμενει να το ακουει και απο αλλους. Αν καποιος αλλος του συμπεριφερεται ή τον λεει βλακα, δεν τον επηρεαζει καθολου. Σκεφτεται ομως: "Αυτος εδω ειναι επικινδυνος, διοτι αν παρει στα χερια του τυχες πολλων, μπορει να τους οδηγησει στην καταστροφη".
Αλλο παραδειγμα ειναι απο τη σειρα Breaking bad (spoiler again). Ενας καλος και αγαθος και γλυκος ανθρωπος δολοφονειται απο τον πρωταγωνιστη, διοτι χρησιμοποιηθηκε απο τον αντιπαλο του πρωταγωνιστη ωστε να μην ειναι απαραιτητος ο πρωταγωνιστης, και την στιγμη που παψει να ειναι απαραιτητος να δολοφονηθει. Με αυτην την κινηση ματ ο πρωταγωνιστης ξανα ειναι απαραιτητος, οποτε επιβιωνει. Αυτος που δολοφονηθηκε, ηταν πραγματικα αθωος. Ηθελε απλα να βοηθησει και τους δυο και παλευε γι αυτο. Δεν ειχε κανενα απωτερο κινητρο, ισα-ισα τους θαυμαζε και τους δυο εξισου. Εικαζω λοιπον πως ετσι και ο Παλαμηδης, ως ο πιο υπεροχος ανθρωπος, επρεπε να φυγει απο τη μεση για το γενικοτερο καλο των πολλων. Αυτες ειναι κινησεις υψηλου ρισκου αλλα καθε πολεμος ετσι ειναι. Ειναι σαν τον πρακτορα που μπορει να εξοντωνει εναν καλο ηγετη, επειδη αυτος θα φροντισει για το καλο του λαου του, αλλα ετσι μπαινει εμποδιο στην μεγαλυτερη εικονα, που μπορει εν τελει να ειναι καλυτερη και για τον ιδιο λαο (μπορει και οχι).
ΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή" ήταν δίκαιος ο πόλεμος των Ελλήνων εναντίον της Τροίας. Αν άξιζε η Τροία να καταστραφεί ολοσχερώς και οι Τρώες να εξανδραποδιστούν για έναν έρωτα του Πάρη."
Σιγουρα δεν αξιζε να καταστραφουν οι Ελληνες για ενα ερωτα του Παρη. Αν επρεπε να διαλεξουμε ποιος εχει το αδικο, με μικρη διαφορα ειναι οι Τρωες. Ας την εδιναν πισω την Ωραια Ελενη, τους δοθηκε καθε ευκαιρια. Αρα αν επρεπε καποιος να πληρωσει απο αποψη δικαιου, αυτοι θα ηταν οι Τρωες. Βεβαια στον πολεμο μετραει η ισχυς, και εκει βασιστηκαν οι Τρωες αγνοωντας το δικαιο. Δεν πειραζει ομως, μια χαρα τους "δικασε" στο τελος ο Οδυσσεας. "Ιδια φυλαττε" "Αλλοτριων απεχου" Δεν ειναι αλλοτρια τα των Τρωων οσο ειχαν στην Τροια την Ωραια Ελενη. Αλλο αν ειχαν "ειδωλο" της που ανοιγει ενα αλλο επιεπδο ερμηνειας
Τελος, οσον αφορα το τι δεον πραττειν. Τι πρεπει να κανουμε εμεις. Καλως ή κακως, δεν ειναι απολυτως στο χερι μας να αλλαξουμε τον κοσμο ή την κοινωνια μας ή την χωρα μας. Στο χερι μας ειναι αν αλλαξουμε τον εαυτο μας και εκει πρεπει να εστιασουμε τις δυναμεις μας. Ειναι τοσα πολλα πραγματα που καθε μυστης μπορει να βλεπει και να επισκεπτεται. Γιατι να μην μπορουμε και εμεις; Δεν μπορουμε διοτι κανουμε λαθη στη συμπεριφορα μας και στις νοοτροπιες μας, καθως δεν εχουμε κατακτησει την μεσοτητα, δεν εχουμε γινει κυριοι των 4 στοιχειων μεσα μας και αυτα μας καταδυναστευουν αντι να τα ελεγχουμε. Πριν καμποσο καιρο προσπαθησα να ενσυναισθανθω τους "θεους" ως ανωτερα πενταδιαστατα οντα για να καταλαβω τι επιθυμουν οσον αφορα τον υλικο κοσμο. Αβιαστα μου ηρθε στο μυαλο μαι απαντηση: "Τι να κανεις βρε ταλαιπωρημενε ανθρωπε, βρες την ισορροπια στη ζωη σου και ζησε την συντομη ζωη σου με τροπο ωστε να μην μετανιωσεις μετα πως την χαραμισες. Και αν το κανεις αυτο, αυτοματα θα βοηθησεις τον τοπο σου και τους πολλους"
ΕΣ
Εσύ, Ελεύθερε Στοχαστή, εσύ θα την έδινες πίσω την Ελένη; Τι άνανδρο θα ήταν. Μόνο αν η Ελένη το επιθυμούσε, τότε θα την άφηναν να φύγει. Η Ελένη επέλεξε να μείνει. Κι αυτό δήλωνε εμμέσως πλην σαφώς οτι προτίμησε τον Πάρι από τον Μενέλαο. Δύσκολη περίπτωση. Για την τιμή των όπλων συνέχισαν να πολεμούν έναν αθώο λαό. Και με το τέχνασμα του Οδυσσέα κατάφεραν και τον κατέστρεψαν. Έστω. Ό,τι έγινε έγινε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δια τούτο λέγουσιν, ότι ωργίσθη ο Αχιλλεύς, και ουχί δια την Βρισηίδα, κατά το πλάσμα του Ομήρου… Η μήνις του Αχιλλέα δεν είναι γιατί του πήραν την Βρισηίδα αλλά επειδή δολοφόνησαν τον αγαπητό του φίλο και σπουδαίο στρατηγό, τον Παλαμήδη. 23 πόλεις είχαν εκπορθήσει μαζί στα περίχωρα της Τροίας. Είχαν διδαχθεί την τέχνη του πολέμου μαζί και με τον Πάτροκλο και τον Αίαντα από τον Κένταυρο Χείρωνα.
Ποιος είπε πως ο Παλαμήδης έπειθε τους Έλληνες να κηρύξουν τον Αχιλλέα αρχιστράτηγο; Συκοφαντία του Οδυσσέα για να στήσει την σκευωρία του. «…λέγει προς τον Αγαμέμνονα, ότι ο Παλαμήδης πείθει τους Έλληνες, να κηρύξωσιν Αρχιστράτηγον τον Αχιλλέα. Επίστευσε τοίνυν ο Αγαμέμνων, επειδή ο Αχιλλεύς και Παλαμήδης ήσαν φίλοι, και μάλιστα τότε δεν ήσαν εκεί, αλλ’ επόρθουν τας πέριξ πόλεις, πεμφθέντες υπό του Αγαμέμνονος. Τότε επόρθησαν είκοσι τρείς πόλεις, και έλαβον άπειρα λάφυρα και αιχμαλώτους, και την Βρισηίδα και Χρυσηίδα…»
Του τα είχε μαζεμένα ο Οδυσσέας του Παλαμήδη γιατί αυτός τον αποκάλυψε όταν έκανε τον τρελό για να αποφύγει τον πόλεμο. Ας μην ξεχνάμε όμως οτι κι ο Οδυσσέας έκανε το ίδιο με τον Αχιλλέα όταν παρίστανε την γυναίκα. Κι ακόμα ο Παλαμήδης κατάφερε να φέρει τρόφιμα για τον στρατό κάτι στο οποίο ο Οδυσσέας είχε αποτύχει. Βράζει ο Οδυσσέας.
Όλα για τη νίκη σε έναν πόλεμο τιμής ούτε δίκαιο ούτε άδικο. Όχι δεν μπορεί να είναι δικό μου πρότυπο ο Οδυσσέας ακόμη κι αν το τέχνασμα του Δούρειου Ίππου προκαλεί την κατάπληξη και τον θαυμασμό μου. Και το δίδαγμα που μένει είναι να προσέχουμε τους Δούρειους Ίππους. Δεν καμαρώνω για την νίκη των Ελλήνων. Είμαι με την τραγική Εκάβη, με τον Έκτορα την ιερή στιγμή που αποχαιρετά την Ανδρομάχη του και τον μικρούλη Αστυάνακτα, είμαι με τον Αινεία που παίρνει στους ώμους τον γέρο πατέρα του Αγχίση και τα ιερά τους κειμήλια και πάει στο Λάτιο.
Αυτοί με άγγιξαν και με συγκίνησαν στην Ιλιάδα. Γιατί εκτός από την νίκη υπάρχει το ήθος.
Βγαίνουν και τέτοια θέματα δηλαδή, τόσους αιώνες μετά, από το έπος αυτό που δεν σταματά να μας προβληματίζει σαν ανθρωπότητα. Είναι ένα διδακτικό έπος.
Ξέρω πως έχετε αντιρρήσεις. Ο Λύκιος θα δει τα πράγματα με την ρωμαλέα και σθεναρή ανδρική ματιά του. Αυτή όμως είναι η γυναικεία ματιά του 21ου αιώνα και υπάρχει φυσικά και η αντρική, και παίχτηκαν όλα τόσο παλιά που θεωρούμε πως δικαιολογείται μια άλλη πιο πρωτόγονη ηθική. Και προσπερνούμε την θυσία της Ιφιγένειας επειδή ήταν άλλοι οι αξιακοί κώδικες. Εγώ πάλι δεν προσπερνώ τίποτε. Ποιος είναι ο άνθρωπος αυτός, ο Αγαμέμνων, που κάνει ανθρωποθυσία, με δόλο που στήνει ο Οδυσσέας; Τι είδους Έλλην; Και επειδή στην πυρηνική της εσωτερικότητα η ανθρωπότητα δεν δίνει άφεση κι ούτε έχει βρει την άκρη του νήματος, γι' αυτό και οι τραγωδίες των μεγάλων τραγικών μας παίζονται και ξαναπαίζονται κάθε χρόνο και δεν τις χορταίνουμε. Γιατί τα θέματα εκκρεμούν.
***
Δ.
Πολύ ενδιαφέρον το καινούργιο θέμα με τα στοιχεία. Μετά την αρσενική και θηλυκή αρχή που αρκετά εμπεδώσαμε, μας ανοίγεις έναν καινούργιο άγνωστο κόσμο, αγαπητέ Ελεύθερε Στοχαστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δω αν μπορώ να συνδράμω αν και μου φαίνεται πως πέφτει στους δικούς σου ώμους το βάρος.
Και για τον Λύκιο έχω αυτό που μου έλεγε ο πατέρας μου όταν περνούσαν οι γιορτές και έπρεπε να ξαναπάω σχολείο. Την ώρα λοιπόν που ανέβαινα στην καρέκλα για να πάρω την ποδιά μου από την κρεμάστρα, μου έλεγε μειδιώντας: "Πάνε, μάρω μ', τα γιορτάσια..." Και τώρα μειδιώ κι εγώ με την σειρά μου.
Τότε όμως η φωτιά και το νερό, όπως μας έμαθε σήμερα ο Στοχαστής, έφτιαχναν ένα εκρηκτικό μείγμα αναβράζοντος θυμού μέσα στο παιδικό μου αίμα. Χαχαχαα
Όχι, αγαπητότατε Λύκιε, δεν σοβαρολογώ. Πλάκα κάνω. Ήθελα απλώς να διηγηθώ την παιδική μου αυτή ιστορία που μου την θύμισαν τα στοιχειά του Στοχαστή, και την ταίριαξα έτσι.
***
Δ.
να ρωτήσω την ομύγηρις μήπως και ξέρει... σκεφτόμουνα τελευταία να μάθω καμιά ξένη γλώσσα και επειδή ειδα μαζεμένο πολύ mr robot είπα να μάθω προγραμματισμό... έχετε να μου προτείνετε κανάν οδηγό δωρεάν εκμάθησης; για παιδάκια κατά προτίμηση... από ό,τι έχω καταλάβει μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσω με c... βρήκα έναν του χάρβαρντ, αλλά δεν ξέρω μωρέ, του χάρβαρντ;;; δε με ψήνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθόλου πρωτόγονη ηθική δεν είχαν οι Έλληνες της ομηρικής αρχαιότητας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αντίθετο θα έλεγα! Τότε είχαν ήθος ακόμη και στην μάχη και όσες φορές αυτό παραβιάστηκε, στηλιτεύτηκε και καταδικάστηκε με όλους τους τρόπους. Ακόμη ζει ο καταγγελτικός λόγος των τραγωδιών που παίζονται στα σύγχρονα θέατρα...
Κι εμένα η ηθική του Αχιλλέα με αγγίζει. Όχι του Οδυσσέα...
Με ευκολία βαφτίζουμε "τέχνασμα" την δολιότητα, την πονηριά και την απάτη.
Η ηθική που "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", δεν είναι και τόσο ελληνική!
Αν βέβαια μιλάμε για καθαρή επιβίωση, τότε και μόνο τότε, θεωρώ δυνητικά θεμιτή την εξαπάτηση.
Όταν ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους από το στόμα του Κύκλωπα, η εξαπάτηση για να γλυτώσουν τη ζωή τους ήταν θεμιτή, εφόσον ουδείς άλλος τρόπος προσφερόταν για σωτηρία από έναν υπερφυσικό γίγαντα.
Η κατάκτηση της Τροίας με δόλιο τρόπο, δείχνει έλλειψη ανδρείας. Δείχνει θηλυκό τρόπο σκέψης...
Δεν υποτιμώ τον θηλυκό τρόπο σκέψης, ο οποίος επιτυγχάνει αποτελέσματα, εκεί που ο ανδρικός αποτυγχάνει.
Ούτε παραγνωρίζω τον τακτικισμό των μαχών σε έναν πόλεμο.
Η εξόντωση του σπουδαίου Παλαμήδη όμως, με δόλιο τρόπο και για ταπεινά κίνητρα, δείχνουν κατ΄εξοχήν έλλειψη ανδρείας...
Δεν είναι θέμα τιμής. Η τιμή του Οδυσσέα δεν πληγώθηκε από καμία ενέργεια του Παλαμήδη. Αυτό που πληγώθηκε, ήταν ο εγωισμός του και μόνον αυτός.
Ικανότατος και με σπουδαίες νοητικές και σωματικές δεξιότητες ο Οδυσσέας.
Ο Παλαμήδης ακόμη πιο σπουδαίος και ικανός, ήταν επικίνδυνος ανταγωνιστής στα μάτια του Οδυσσέα.
Έπρεπε να βγει από την μέση και να απομείνει μόνος στην αυλαία των αποφάσεων και του θεάτρου επιχειρήσεων, ώστε να ακούγεται μόνο η δική του φωνή, μιας και το κύρος του ήταν δεδομένα αναγνωρισμένο απ΄την ομήγυρη των Ελλήνων βασιλέων...
Δεν είναι ότι οι ιδέες του Παλαμήδη θα ήταν καταστροφικές και ανεφάρμοστες, ήταν ότι έπρεπε όλοκληρο το κύρος, τη δόξα και τις τιμές του έξυπνου στρατηγού, να τις καρπωνόταν αποκλειστικά ο Οδυσσέας.
Ηθικώς λοιπόν, ο Οδυσσέας μας δίνει αρκετή τροφή για να προβληματιστούμε αν εν συνόλω υπήρξε ιδανικό πρότυπο ανθρώπου, μαχητή ή ιδανικό πρότυπο ηγήτορος...
ΛΥΚΙΟΣ.
Παιδιά, ο Λύκιος μετά το εορταστικό τετραήμερο των συγκινήσεων, των παρελάσεων, των βολτών και των καφέδων, πήρε από την κρεμάστρα την μπλε ποδιά του και συγκλόνισε ως συνήθως με την παρουσία του. Είναι άλλο ο ανδρικός λόγος. Στιβαρός και αποφασιστικός, με κύρος. Όχι οτι δεν έχει κύρος ο γυναικείος λόγος, επιλέγει όμως να είναι συμβουλευτικός και επιδιώκει την συμφωνία και επικύρωση του ανδρικού λόγου. Αλλιώς είναι ημιτελής, εκκρεμής. Εξίσου όμως απαραίτητος για την σύνθεση και την αρμονία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ασφαλώς και στις θέσεις εξουσίας τα καταφέρνουν άριστα και οι γυναίκες. Θυμάμαι όμως και επεξεργάζομαι ακόμη, κάτι που μας είπε ένας καθηγητής μας. Οτι αν παρατηρήσουμε τις γυναίκες βουλευτές, οι γυναίκες αυτές εκφέρουν αντρικό λόγο.
Στο τέλος του εξαμήνου, μας είπε πως το μάθημα του συνοψίζεται σε μία μόνο φράση και αυτήν θέλει να κρατήσουμε:
"Το περιβάλλον μας μας επηρεάζει καθώς ταυτόχρονα το επηρεάζουμε κι εμείς. Η σχέση είναι αμφίδρομη."
Και στις εξετάσεις μας έβαλε 2 θέματα, από ένα 5 το καθένα. Το πρώτο, να γράψουμε την φράση αυτή και σαν δεύτερο το ποίημα της Ζωής Καρέλλη, "Η Άνθρωπος." Έγραψα την φράση και έφυγα ευτυχισμένη. Πήρα 5. "Η Άνθρωπος" της Καρέλλη με περιμένει ακόμη να το επεξεργαστώ με την δική μου ματιά. Δεν είναι καθόλου εύκολο ποίημα.
***
Δ.
τώρα εγώ όμως βρε συμπέθεροι νομίζω ότι πρέπει να σας το πω αυτό που βλέπω, κυρίως επειδή δεν το έχω ξαναδεί σε τόσο έντονο βαθμό... παρατηρώ λοιπόν γενικότερα, ότι σε κάθε θέμα το οποίο θα συζητήσετε, "πρέπει" οπωσδήποτε να βρείτε ευκαιρία να υπερτονίσετε την ανωτερότητα του ανδρός δίπλα στη γυναίκα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε, που τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει δλδ... έχετε την τάση ας πούμε να τονίζετε το πόσο πιο έντιμος και ηθικός είναι ο άνδρας από την κουτοπόνηρη γυναίκα, πόσο καλύτερος είναι στη δόμηση λόγου ο άνδρας από την άλογη γυναίκα, πόσο καλύτερος στις τέχνες/τεχνικές είναι ο άνδρας από την άτεχνη γυναίκα, πόσο καλύτερες και σταθερότερες φιλίες κάνει ο άνδρας από την ανταγωνιστική γυναίκα, πόσο πιο ευφυής είναι ο άνδρας γενικότερα από την μέσης ευφυίας γυναίκα, πόσο πιο τέλειος τέλος πάνδων σε όλα του είναι ο άνδρας από την ατελή γυναίκα... δε λέω ότι είναι εσκεμμένο αυτό, ενδεχομένως να το κάνετε υποσυνείδητα, καταλαβαίνω ότι τέτοιες τάσεις έντονου ανταγωνιστικού συγκριτισμού πηγάζουν συνήθως από προσωπικά απωθημένα ή από κακές εμπειρίες απόρριψης, δεν κρίνω κανέναν εδώ, λέω απλώς ότι είναι φυσιολογικές τέτοιες τάσεις... εξάλλου και ο άνδρας εξίσου έχει καταπιεστεί ψυχοκοινωνικά, του έχουν αποδοθεί ρόλοι στους οποίους οφείλει δήθεν να ανταποκριθεί ως αγέρωχο παληκάρι και είναι ένα είδος "κακοποίησης" και αυτό... μεταξύ μας πάντως είστε λίγο σαν φεμινίστριες από την ανάποδη... νο οφφένς ε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα γίνει κανένα ντου από τους εξ ανατολών ή από τους λάθρο, που δεν θα γίνει, αυτοί θα τρέξουν. Με το δικό τους αίμα ποτίστηκε η ελεύθερη αυτή γη, τα δικά τους κόκκαλα βρίσκουν ακόμη οργώνοντας τα χωράφια στην νότια Αλβανία από την εποχή του αλβανικού έπους. Μου διαφεύγει το γιατί το Κράτος δεν τα συνέλεξε τόσα χρόνια! Δεν ξεχνώ τις γυναίκες της Πίνδου, ούτε το Ζάλογγο ούτε την γενικότερη προσφορά της γυναίκας στους απελευθερωτικούς αγώνες, ήταν πάντα σημαντική και βοηθητική. Αυτοί "πάνω στην τρέλα τους, πάνω στην αλητεία τους" τα αφήνουν όλα και πηγαίνουν να υπηρετήσουν την μητέρα πατρίδα. Πριν την κραιπάλη του δανεικού πασοκικού χρήματος, κι ακόμη πιο πριν, αυτόν τον μπαμπά περίμεναν στο κατώφλι το σούρουπο - είχε φύγει απ' τα χαράματα -, για να δουν από μακριά αν κρατούσε κανένα σακουλάκι, αν είχε καταφέρει δηλαδή να εξασφαλίσει τον άρτο τον επιούσιο. Και πολλά άλλα. Η αγάπη και ο σεβασμός για τον άντρα αυτόν κάνει την σκεπτόμενη γυναίκα, την καθ' όλα ισχυρή και άξια, να ΕΠΙΛΕΓΕΙ ο λόγος της να είναι συμβουλευτικός και να επιδιώκει την συμφωνία και επικύρωση του ανδρικού λόγου. Χάριν της σύνθεσης και της αρμονίας. Αυτό την ενδιαφέρει. Όχι η νίκη αλλά η σύνθεση. Γιατί αυτό θέλει. Έτσι θέλει. Η κάθε γυναίκα μπορεί να γίνει ανδρογυναίκα αν χρειαστεί. Αλλά όχι ανδρογυναίκα χωρίς αιτία. Ο λόγος της όμως έχει μεγάλη βαρύτητα για τον άντρα όταν είναι ουσιαστικός και μεστός. Η Άνθρωπος δεν είναι άντρας και την ισχύ της και την δύναμη της δεν την εδραιώνει με ανδρικό λόγο. Αλλά με τον δικό της λόγο. Αυτόν τον λόγο, τον γυναικείο λόγο, αγωνίζεται μέσα στους αιώνες να μπορεί να αρθρώνει, τον διαμορφώνει, τον εξελίσσει, βάζοντας τα δικά της αρώματα και την δική της δυναμική στην συμβίωση των δύο φύλων. Ας με συμπληρώσει κάποια, αν διαβάζει κι αν θέλει.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
Αν πλέκω το ανδρικό εγκώμιο, είναι επειδή μου αρέσει πολύ ο αντρικός λόγος. Τον απολαμβάνω, τον χρειάζομαι, με συμπληρώνει, με ολοκληρώνει. Αγαπώ την σφαιρικότητα. Αν αυτοί πολλές φορές δεν χρειάζονται τον γυναικείο λόγο και ξεχνιούνται μεταξύ τους, αυτό είναι δικό τους θέμα και μακάρι να περνούν καλά. Εξ άλλου έχω περάσει από αυτήν την φάση όπου η γυναικεία φιλία ήταν τόσο μεστή και πλήρης ώστε δεν είχε χώρο για αγόρια. Συμπεθέρα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
έλα τώρα βρε συμπεθέρα... μεταξύ μας;; ή όπως λένε κι οι κουμπάρες, στην πουτάνα πουτανιές;; το ανδρικό εγκώμιο το πλέκεις γιατί καταρχίν και συ άνδρας είσαι! τί επειδή ντεμέκ είμεθα συνεπείς στον ρόλο που επέλεξες και χρησιμοποιούμε θηλυκό γένος όταν σου απευθυνόμεθα, νομίζεις ότι φάγαμε τον πρόλογο; δε νομίζω αγαπούλα... εσύ μπορεί να το υποδύεσαι καλώς το κορτσούδι, αλλά αυτό που πάντα θα σε προδίδει είναι οι ενεργειακές εκπομπές σου που είναι αρσενικές :)
ΔιαγραφήΑλήθεια; Οι ενεργειακές εκπομπές μου είναι αρσενικές; Δεν με χαλάει. Και μάλιστα το υποψιαζόμουν οτι εκπέμπω ακούσια μια παγερή σκληρότητα. "Είσαι σκληρό κορίτσι, Δέσποινα", μου είχε πει σε ανύποπτο χρόνο η μητέρα μου και με είχε βάλει σε σκέψεις. Μμμ, αυτά να τα ακούει ο αγαπητός μου Ελεύθερος Στοχαστής που ανησυχεί οτι με τόσο γιν κινδυνεύω να γίνω εύκολο θύμα.
ΔιαγραφήΑγαπητό μου κοριτσάκι, είσαι το alter ego μου, το κακιασμένο εκείνο ego που όλα τα αμφισβητεί, δεν αφήνει τίποτε να περάσει ντούκου και ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα. Τίποτε από όσα επισημαίνεις δεν πάει χαμένο. Είναι όλα στα υπ' όψιν, από το τσίμπημα του σέρσεγκα έως τα ανδρικά εγκώμια. Με τις επισημάνσεις σου ακονίζω την σκέψη μου, την προχωρώ και την διευρύνω. Μερικές φορές αυτό το παραπάνω που προκύπτει, μου αρέσει πραγματικά. Ίσως παραξενεύονται κάποιοι, όμως το ταξίδι της αυτογνωσίας αλλά και της ουσιαστικής γνώσης δεν είναι ένα ταξίδι του εγωισμού μας αλλά ένα ταξίδι του νου που συνταξιδεύει με άλλους νόες εξερευνώντας το πεδίο. Ένα ευχάριστο αλλά και ζόρικο ταξίδι, και παίζονται πολλά στα σημεία. Στα σημεία η συμβολή σου είναι υπολογίσιμη.
Ως εξαιρετικά χρησιμοθηρικό άτομο δεν μπορώ να αποφύγω αυτές τις διαπιστώσεις.
***
Δ.
να κοίταξε τώρα, αυτού του είδους η πόλωση ας πούμε, ότι η παγερή σκληρότητα είναι ένδειξη αρσενικού στοιχείου... δλδ τι; οι άνδρες είναι παγερά σκληροί και οι γυναίκες θερμά μαλακές; δεν ξέρω, είναι λίγο κάπως ακραίες και περιοριστικές οι θέσεις αυτές για μενα... μ' έχεις παρεξηγήσει όμως βρε συμπεθέρα... άκου κακιασμένη... ντροπής πράματα...
ΔιαγραφήΕννοούσα οτι αυτή η παγερή σκληρότητα που από πολύ διεισδυτικούς μόνο διακρίνεται και που είναι ενεργειακή ασπίδα, ίσως παραπλανά και σου έδωσε την αίσθηση αρσενικού. Αν και δεν είμαι σίγουρη οτι είναι ενεργειακή ασπίδα και δεν προέρχεται από τα έγκατα μου. Μια σκέψη είναι μήπως έχω χάσει την ανθρώπινη μορφή μου. Αυτό το ζητούμενο του Δον Χουάν. Αλλά λυπάμαι πολύ και πονώ για τους ανθρώπους και τα ζώα. Τόση λύπη δεν δικαιολογείται από κάποιον που έχασε την ανθρώπινη μορφή του. Μια άλλη σκέψη είναι οτι σου αρέσουν τόσο πολύ αυτά που γράφω ώστε με κάνεις αρσενικό ώστε να μην νιώσεις ανταγωνιστικά. Αυτοπροστασία. Αχαχααα Όμως κι εσύ γράφεις καλά. Αν εξαιρέσουμε κάτι λεξούλες που προκαλούν την αισθητική μου.
ΔιαγραφήΔ.
Ωραία. Η κοκκινοσκουφίτσα θα πει το μάθημα σήμερα. Σήκω κοκκινοσκουφίτσα να μας πεις ποιες είναι οι αρσενικές ενέργειες. (Ήταν μερικά κοριτσάκια που δεν σηκώνονταν όρθιες για να πουν το μάθημα. Το έλεγαν καθιστές. Δεν ήταν κακιασμένα. Δεν είναι η σωστή λέξη. Απλώς δεν βρίσκω την σωστή.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
ναι, μισό να βάλω και τη μπλου ποδίτσα να φτιάξω σκηνικό μεσοπολέμου, να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια... η αλήθεια είναι ότι μάλλον δε μπορώ να εξηγήσω το πώς εκλαμβάνω ενεργειακά το αρσενικό και θηλυκό στοιχείο, δεν με εχει απασχολήσει και ποτέ ιδιαίτερα να σου πω... θεωρώ πάντως ότι τα αξιώματα του + και του - που ισχύουν στις θετικές επιστήμες, σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να λειτουργήσουν αξιωματικά και απόλυτα σε ένα ανθρώπινο ον κι αυτό γιατί ένας άνθρωπος είναι πολλά περισσότερα από φυσική και μαθηματικά... άσε που πέραν του επιπέδου της φυσιολογίας, τα οργανικά/σωματικά δλδ χαρακτηριστικά του άνδρα και της γυναίκας και οι συγκεκριμένες διαφορές τους, όλα τα υπόλοιπα -ρόλοι, τρόποι, συμπεριφορές- που υποτίθεται ότι άλλα σχετίζονται με τους άνδρες και άλλα με τις γυναίκες, είναι τεχνητά, κάποιοι άλλοι, κάτι άλλο τα παγίωσε, αν αναλογιστείς κιόλας ότι ανα εποχή και πολιτισμό διαφέρουν τρόπον τινά... ουσιαστικά δλδ καταλήγω στο ότι ένας άντρας και μια γυναίκα μαθαίνουν από "άλλους" πώς και τί σημαίνει να είναι κανείς άνδρας ή γυναίκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα μας μαθαίνουν τι πρέπει να κάνει ένα αγοράκι και τι ένα κοριτσάκι. Τα αγόρια δεν κλαίνε ούτε παίζουν με κούκλες. Αλλά στα ζώα πώς γίνεται; Και είναι ασφαλώς και οι ορμόνες που κατευθύνουν το κάθε φύλο. Σκέψου τι τα κάνει η τεστοστερόνη τα αγόρια! Πηδάνε και σπάνε τις λάμπες στους κοινόχρηστους χώρους. Είχαν δανειστεί την σκάλα μας εκείνες τις μέρες. Λέω στον ανιψιό μου, φέρε την σκάλα να βάλουμε λάμπες στον διάδρομο γιατί ο παππούς σου δεν βλέπει να πάει στο ανσανσέρ και έχει βαρεθεί να τις αλλάζει κάθε μέρα. Εγώ τις σπάω, με τους φίλους μου, μου λέει όλο καμάρι και εμπιστοσύνη οτι δεν θα τον προδώσω. Πώς; του λέω. Να, έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δηλαδή σάλτο και χτύπημα με το χέρι.)
Teenagers τρελαμένοι!!
Δ.
τα ζώα είναι ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο... αλλά και κει από είδος σε είδος τα έμφυλα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά... προφανώς βασίζονται αποκλειστικά στον σχεδιασμό του δημιουργού τους... ο άνθρωπος πάλι είναι ένα ον που του τα διδάσκουν όλα, όχι μονο πώς να είναι άνδρας ή γυναίκα... τελικά τί ακριβώς είναι ο εαυτός; υπάρχει; γνώρισε λέει τον εαυτό σου για να γνωρίσεις τους θεούς... πώς είναι δυνατόν να δομήσει ένα ανθρώπινο ον εαυτό και ατομικότητα, όταν όλη του η ζωή, όλες του οι επιλογές ξεκινούν και τελειώνουν σε ένα συνονθύλευμα μιμητισμών και προγραμματισμών που έχουν κανονίσει άλλοι γι' αυτόν; αυτό είναι ο εαυτός; αυτό είναι και οι θεοί; τραγικά όντα που έχουν προγραμματιστεί από άλλους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέποντας την γενική εικόνα, δεν τα έχουμε καταφέρει και άσχημα σαν άνθρωποι. Φτιάξαμε σπίτια, ρούχα, παπούτσια, έχουμε την ζεστούλα μας τον χειμώνα, τα κάστανα, τα καρύδια και τα μέλια μας, μήλα, πορτοκάλια, του κόσμου τα νόστιμα πραγματάκια, έχουμε βιβλία και διαδίκτυο, τις αγορές μας, τα μαγαζιά μας, τηλέφωνο, πλυντήριο. Είναι αγωνιστής ο άνθρωπος. Δεν είναι εύκολες κατακτήσεις όλα αυτά. Δυο φίλοι, μια αγάπη, μια δραστηριότητα. Συμπόσια με τυριά και σταφύλια με τον κολλητό μας, συμπόσιο εδώ εμείς οι δύο με την εποπτεία του Λύκιου, εσύ με τον Στοχαστή στα μαχαίρια, μας βαρέθηκε και δεν γράφει... , είμαστε ένας νους που στοχάζεται και προσπαθεί να σκίσει το πέπλο της άγνοιας, να δει από την άλλη πλευρά του καθρέφτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, το μοίρασμα, η λεπτότητα, η ευγένεια, η διακριτικότητα είναι αυτά στα οποία υστερεί ο πολιτισμός μας.
Ε; Τι λες;
***
Δ.
ναι όντως, τεράστιο βήμα η τεχνολογική εξέλιξη... κατακτήσεις εμβαπτισμένες μέσα σε τονους αίματος και με ένα επίσης τεράστιο οικολογικό αποτύπωμα... καταπληκτικό ον ο άνθρωπος, πράγματι! τα υπόλοιπα στα οποία λες ότι υστερεί ο πολιτισμός, μα φυσικά και θα υστερεί, εφόσον όλα αυτά δεν είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου! είναι παρα φύσει χαρακτηριστικά... καλλιτέχνης γεννιέσαι αγαπούλα, δε γίνεσαι... μπορείς ωστόσο να διδαχτείς κάποιες τεχνικές ως χειροτέχνης, τις οποίες θα χρησιμοποιείς ανα περίπτωση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια συμφωνώ. Όταν έγραφα το σχόλιο, ακριβώς είχα στο μυαλό μου όλους όσους εργάστηκαν σκληρά και απάνθρωπα για να αποδώσουν στην αιωνιότητα τα μεγάλα έργα πολιτισμού. Που πέθαναν για να μείνουν οι αιώνιες αυτές κατασκευές. Αλλά και την σωματική φθορά τους στις πιο απλές κατασκευές. Κτίστες, φορτοεκφορτωτές. Το πιο απλό, η τοποθέτηση των σανιδιών στα πατώματα. Αναλώσιμοι. Όλοι με πόνους στην μέση από το σκύψιμο. Γι' αυτό και περιέγραψα μια απλή ζωή με κάστανα και μήλα, με τα στοιχειώδη, πρόσθεσα κι ένα τηλέφωνο κι ένα πλυντήριο και το ίντερνετ. Τι από αυτά να καταργήσουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το πέρασμα μας από το βασίλειο της ύλης. Είτε κάναμε την βουτιά από επιλογή ή σφάλμα είτε βρεθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε, δεν θελήσαμε να το περάσουμε σαν αγρίμια. Πασχίσαμε για το καλύτερο. Επιθυμήσαμε να αθανατίσουμε αυτό το πέρασμα με εξωτερικά έργα αλλά και με μνημειώδη έργα του γραπτού λόγου. Για τα πρώτα όντως είχαμε θύματα πολλά. Στα φράγματα, στις γέφυρες, στα τούνελ.. Τα δεύτερα είναι στο χέρι μας να τα αξιοποιήσουμε, να τα εξελίξουμε και να τα συμπληρώσουμε.
Κι ό,τι ίσως δεν είναι στην φύση μας, με κόπο και αγώνα το κέρδισε ο ανθρώπινος νους.
***
Δ.
ναι οκ, ίσως όμως να ήτανε χρήσιμο να υπενθυμίζεται η εξής διαφορά: αυτό που μπορεί να δομηθεί στα νοητικά πεδία, δε σημαίνει κι ότι μπορεί να γειωθεί και να πραγματωθεί στο πεδίο της ύλης... μη μπερδευόμαστε... εξάλλου και οι αρχαίοι εξ όσων γνωρίζω, φιλοσοφούσαν για την... φιλοσοφία... το αν είχαν ή όχι πρακτικότητα τα όσα φιλοσοφούσαν, δεν ήταν καν μέσα στο πεδίο ενασχόλησης τους... αν δεν απατώμαι οι σοφιστές ήταν εκείνοι που εστίασαν στο πρακτικό μέρος, εξ ου κι εκδιώχθηκαν...
Διαγραφή"...το ταξίδι της αυτογνωσίας αλλά και της ουσιαστικής γνώσης δεν είναι ένα ταξίδι του εγωισμού μας αλλά ένα ταξίδι του νου που συνταξιδεύει με άλλους νόες εξερευνώντας το πεδίο..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κρατώ ως πολύτιμο.
Πέραν αυτού, ο άνθρωπος έχει το προνόμιο να παρατηρεί και να στοχάζεται.
Η παρατήρηση της φύσης κατ΄αρχήν, του συνανθρώπου και του εαυτού μας απ΄την άλλη, μας γεμίζει με γνώση και σοφία.
Γενικά όλοι οι άνθρωποι κατανοούν με παρόμοιο τρόπο το περιβάλλον τους. Γι αυτό και ο λόγος καταλήγει να συντάσσεται σε γλώσσα με κοινά αποδεκτές έννοιες και όρους.
Κάπως έτσι ορίζεται το "αυτονόητο", δηλαδή αυτό που ο κοινός νους κατανοεί με τον ίδιο κοινό τρόπο.
Στην ουσία υπάρχει κοινός κώδικας επικοινωνίας και η γνώση του ενός, εύκολα μεταφέρεται στον άλλον, μεταλαμπαδεύοντας την γνώση από γενεά σε γενεά.
Ετσι οικοδομείται η συλλογική γνώση και η σοφία ενός λαού.
Η κοινωνία των ανθρώπων, λειτουργεί ως ένα μεγάλο ενιαίο σώμα. Η ανάγκη επιβίωσης, ζωτικότητας και πνευματικής αναζήτησης αυτού του σώματος, δημιουργεί κανόνες κοινής αποδοχής, ώστε όλα τα όργανά του να λειτουργούν μεταξύ τους αρμονικά.
Στην πράξη αυτό σημαίνει πως η κοινωνία δημιουργεί άμυνες για να επιβιώνει από κάθε είδους απειλές και επιβουλές. Τα "στερεότυπα" που συχνά πυκνά ευαγγελίζονται οι στοχαζόμενοι, είναι αυτές οι άμυνες, ώστε να διασφαλίζεται η ομαλότητα έναντι της ανωμαλίας.
Πράγματι αν καταλυθεί η ομαλότητα, τότε απορυθμίζεται η κοινωνία και επέρχεται λύση της συνοχής, της συνέχειας και της επιβίωσής της.
Το αρσενικό και το θηλυκό, υπάρχουν κατά την πρόνοια της Φύσης, τηρώντας τον Νόμο της διπολικότητας.
Η Φύση το τηρεί σε ολόκληρο το ζωικό και φυτικό βασίλειο.
Οι διαφορές των δυο φύλων, υπάρχουν σε όλες της εκφάνσεις τους. Στο φυσικό και στο ψυχονοητικό τους σώμα δηλαδή.
Διαφορετική η βιολογία τους, αλλά και η βιοχημεία τους. Διαφορετικές οι ψυχονοητικές τους συμπεριφορές, ως αντίκρυσμα της διαφορετικής τους βιοχημείας (ορμόνες).
Οι αποκλίσεις της φύσεως υπάρχουν κι εδώ ως εξαιρέσεις του κανόνα (ερμαφροδιτισμός), που μειοψηφούν. Δεν θα ασχοληθώ με αυτές, αλλά με τον κανόνα.
Είναι ευνόητο πως η διαφορετική ψυχονοητική συμπεριφορά μεταξύ των φύλων δημιουργεί "στερεότυπα" μοντέλα, που η κοινωνία θέλει να προστατέψει.
Όπως τα φυσικά σώματα ανδρών-γυναικών είναι ανόμοια, έτσι και μεταξύ των μελών του ιδίου φύλου, υπάρχουν ανομοιότητες ως προς την ποσότητα των ορμονών, που καθορίζουν την αρρενωπότητα και την θηλυκότητα.
Η ορμονική ποσόστωση, επηρεάζει την βιοχημεία και τελικά την ψυχονοητική συμπεριφορά του ανθρώπου.
Συμβαίνει λοιπόν, να βλέπουμε γιν (θηλυκές) συμπεριφορές σε άνδρες και γιαγκ (αρσενικές) συμπεριφορές σε γυναίκες.
Τα κοινωνικά στερεότυπα όμως, έρχονται να θυμίσουν πως ο άνδρας πρέπει να φέρεται "έτσι" και η γυναίκα, "αλλιώς", εναρμονισμένα δηλαδή με τη φύση των σωμάτων τους.
Η ενθύμιση αυτή, προκαλεί εσωτερική ανισορροπία σε κάποιους ανθρώπους που καλούνται να απαρνηθούν τη φύση τους (δηλαδή τη βιοχημεία τους), ιδίως όταν αυτή γίνεται με επιτακτικό τρόπο.
Η σύγχυση αυτή οδηγεί σε αποκλεισμούς, σε χειραγώγιση και σε ψυχικές διαταραχές.
Τι φοβάται η κοινωνία;
Η κοινωνία θέλει τα πράγματα να είναι απλά και ξεκάθαρα.
Δεν θέλει μπερδεμένες καταστάσεις. Δεν της αρέσει η σύγχυση. Θέλει όλα να είναι ευδιάκριτα.
Θέλει να διασφαλίσει πως η διαιώνηση του είδους θα είναι δεδομένη και πως ο άνδρας θα συντάσσεται στους ρόλους που αναλογούν στην σωματική του δυνατότητα, όπως αντίστοιχα και η γυναίκα στους δικούς της.
Η διάκριση βάσει των εξωτερικών γνωρισμάτων (που υποδηλώνουν και τα εσωτερικά) είναι κυρίαρχη στη φύση και ο άνθρωπος δεν ξεφεύγει από αυτό τον κανόνα.
ΛΥΚΙΟΣ.
Λύκιε, μου φαίνεται κάπως βάσιμος ο συλλογισμός της κοκκινοσκουφίτσας. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου. Οτι ίσως δηλαδή οι φιλοσοφικές κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος να υπάρχουν σοβαρά εμπόδια να εφαρμοστούν στην πράξη. Στην υλική πραγματικότητα. Στον πλανήτη αυτόν, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες. Και δεν είναι μόνο τα οικονομικά ιερατεία που το εμποδίζουν με την απανθρωπιά και την αδίστακτη απληστία τους. Είναι και ο καθένας από μας, που ενώ θεωρητικά το κατέχει, στην πράξη αδυνατεί να εφαρμόσει την μεσότητα γιατί τα συναισθήματα είναι άγρια και ανυπότακτη φύση και τον δηλητηριάζουν εσωτερικά ακόμη κι όταν εξωτερικά παρουσιάζεται να έχει τον έλεγχο. Λαχταρούμε ένα κράτος Δικαίου κι έτσι ξεγελάστηκαν πολλοί αγνοί άνθρωποι και προσχώρησαν στην αριστερά νομίζοντας πως μπορεί στην πράξη να γίνει. Να έχουμε όλοι την εργασία μας, το σπίτι μας, τα αγαθά μας, την ιατρική μας περίθαλψη. Μεγάλες οι δυσκολίες, ανυπέρβλητες. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι η κοινωνία; Ποια είναι τα εμπόδια και δεν μπορούν να πρυτανεύσουν οι αξίες της κλασσικής μας παιδείας; Γιατί δεν θέλουν στην ουσία οι άνθρωποι να τις εφαρμόσουν στον εαυτό τους παρά μόνο το ζητούν από τους άλλους; Ασφαλώς έχουν γίνει μεγάλα βήματα εκπολιτισμού μέσα στους αιώνες. Έχουμε εξανθρωπιστεί αρκετά. Άσχετα αν αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό για τον φόβο του νόμου και τον εκφοβισμό της εκκλησίας. Πώς όμως θα γλυτώσουμε από την διεφθαρμένη πλουτοκρατία και τους διαπλεκόμενους και πουλημένους πολιτικούς; Φαίνεται αδύνατον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σκεφτείτε οτι χθες αναρωτήθηκα πόσο ακόμη θα ζήσει αυτός ο Σόρος, πότε θα γλυτώσουμε από αυτόν. Γκούγκλαρα την ηλικία του. Αλλά αυτοί είναι πολλοί. Είναι λερναία ύδρα.
Μέσα σε έναν κυκεώνα συμφερόντων, πετρελαϊκών και άλλων πολυεθνικών, με σώματα αναλώσιμα, έχουμε μεγάλη ανάγκη να είμαστε ισχυροί στο νοητικό πεδίο. Αυτήν την δύναμη μόνο το εξαιρετικό ήθος μπορεί να μας την δώσει, κι αυτό το αποκτούμε με την φιλοσοφία.
Είναι φύρδην μίγδην το σχόλιο γιατί πρώτη φορά με απασχόλησε το θέμα της ρεαλιστικής δυνατότητας πραγμάτωσης στο υλικό πεδίο των κατακτήσεων της φιλοσοφίας.
Σκεφτείτε το και κάντε μια παρέμβαση. Στοχαστή, θα ήθελα να σε ακούσω, όταν θα έχεις χρόνο και διάθεση. Και βέβαια να το οριοθετήσει ο Λύκιος. Γιατί εμείς είμαστε ..κοριτσάκια κι ας εκπέμπουμε αρσενικές ενέργειες και το θέμα είναι γεωπολιτικοστρατηγικό και χρειάζεται και η ματιά των αγοριών της τάξης.
***
Δ.
Αγαπητή Δέσποινα, η φιλοσοφία δίνει πολύ απλές απαντήσεις στον προβληματισμό σου.
ΔιαγραφήΗ εγγενής ανθρώπινη αδυναμία είναι αυτή που εκκινεί την πορεία μας στον ένσαρκο βίο και στόχος μας είναι ο ιδανικός εαυτός μας και εν τέλει, η ιδανική κοινωνία.
Πάντοτε είμαστε εν οδώ και ποτέ στην Ουτοπία.
Ποτέ δεν θα ολοκληρώσουμε την τελείωση ως κοινωνία. Η τελείωση έρχεται μόνο με την αποχώρηση απο τα μορφογενετικά πεδία και μόνο ατομικά.
Αν υποθέσουμε πως κάποτε θα φύγει ο άνθρωπος από τα μορφογενετικά πεδία συλλογικά, αυτό μάλλον θα σημάνει το τέλος του ανθρώπου, δηλαδή την συστολή του Φωτός προς τον εαυτό Του (αν θεωρήσουμε πως το Φως-Πηγή διαστέλεται-εκπέμπει από τον πυρήνα Του προς το Χάος).
Μέχρι τότε, ο άνθρωπος θα έρχεται εδώ με την παθογένειά του, ελλιπής, αρνητικός και θα φτιάχνει παθογενείς και ατελείς κοινωνίες.
Το να βάζουμε ιδανικούς στόχους, είναι εκ των ων ουκ άνευ αναγκαίο να συμβαίνει. Είναι ο μπούσουλάς μας προς την τελείωση που συμβαίνει μόνο ατομικά.
Τα οικονομικά, θρησκευτικά, κοσμικά ιερατεία ανήκουν και αυτά στην ανθρώπινη παθογένεια και δεν θα μπορούσαν να εκλείπουν, όπως θα ήταν αδύνατο και ανώφελο να εκλείπει ο Διαβολέας από τον χώρο του, δηλαδή το υλικό πεδίο...
"...πρώτη φορά με απασχόλησε το θέμα της ρεαλιστικής δυνατότητας πραγμάτωσης στο υλικό πεδίο των κατακτήσεων της φιλοσοφίας..."
Η ρεαλιστική δυνατότητα λοιπόν, είναι δεδομένα υπαρκτή ως "εν δυνάμει" σε κάθε άνθρωπο εξ ορισμού.
Το να είμαστε ισχυροί στο νοητικό πεδίο, είναι μια καλή εγγύηση ότι θα πλησιάσουμε ευκολότερα τον ιδανικό μας στόχο.
Ας μην εστιάζουμε λοιπόν στο τι δεν καταφέραμε να πετύχουμε, αλλά στο τι μπορούμε να πετύχουμε στο μέλλον.
Δυστυχώς η κοινωνία θα παραμένει παθογενής πάντοτε, αφού πάντοτε θα υπάρχουν Νέοι άνθρωποι.
Όταν λέω "Νέοι", εννοώ τις νέες ψυχές που ενσαρκώνονται στο μορφογενετικό πεδίο της Γης και αρχίζουν από το μηδέν την εξέλιξή τους, με ότι σημαίνει αυτό για τους υπόλοιπους.
Αυτές είναι όμως οι ιδανικές συνθήκες που ένας άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την αυτογνωσία και την κυριαρχία του στην ύλη, ως ανώτερη και πολυδιαστατική οντότητα που είναι.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ενσαρκώνεται δηλαδή το αγαθό στην νέα του ύπαρξη και με αμυδρές μνήμες από το πριν μάχεται την αγωνία, τον φόβο και την αγριότητα του φυσικού είναι;
ΔιαγραφήΔ.
"Δεν είναι ότι οι ιδέες του Παλαμήδη θα ήταν καταστροφικές και ανεφάρμοστες, ήταν ότι έπρεπε όλοκληρο το κύρος, τη δόξα και τις τιμές του έξυπνου στρατηγού, να τις καρπωνόταν αποκλειστικά ο Οδυσσέας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθικώς λοιπόν, ο Οδυσσέας μας δίνει αρκετή τροφή για να προβληματιστούμε αν εν συνόλω υπήρξε ιδανικό πρότυπο ανθρώπου, μαχητή ή ιδανικό πρότυπο ηγήτορος"
Ας ξεκινησω αναποδα. Ποιο ειναι το προτυπο του ηγετη; Ποιες ειναι οι βασικες ικανοτητες που πρεπει να κατεχει ενας ηγετης; Αντλωντας απο τη μυθολογια φαινεται πως αυτα τα στοιχεια ειναι Οραση και Λογος. Ο ηγετης πρεπει να μπορει να "βλεπει" και να μπορει να "μιλαει" με τροπο που να γινεται ευκολα κατανοητος. Τι να "βλεπει"; Ολα αυτα που αδυνατουν να "δουν" οι υπολοιποι. Ενα χαρακτηριστικο ειναι η "κακια". Δεν νοειται ο ηγετης να μην αναγνωριζει την κακια στους επικινδυνους αρπακτικους ανθρωπους (predators) διοτι ετσι κινδυνευουν ολοι. Ο Οδυσσεας τα "βλεπει" ολα αυτα, διοτι τα εχει μαθει, αναγνωριζοντας καπου βαθια μεσα του.
Ο Παλαμηδης εξαιρετικος. Ξεκαθαρα ανωτερος του Οδυσσεα. Πιο καθαρος και φωτεινος νους. Ικανος να "πεταει" ψηλα με το ψυχονοητικο του σωμα και να πηγαινει κοντα στις Μουσες και τους Θεους. Δειχνει σε μεγαλο βαθμο ενας ολοκληρωμενος ανθρωπος που ζει σε "αφθονια" εννοωντας πως δεν χρειαζεται τιποτα απο τον κοσμο της υλης. Σε ολοκληρα τα Επη ενυπαρχει μια περιεργη "κοντρα" μεταξυ Οδυσσεα και Παλαμηδη και ας μην αναφερεται ο Ομηρος καθολου στον Παλαμηδη. Ο Οδυσσεας απο την αλλη δειχνει ανθρωπος πιο συνηθισμενος, εξισου ικανος, αλλα δεν εχει κατακτησει το επιπεδο σοφιας του Παλαμηδη, ουτε τις ικανοτητες του. Αυτο ομως δειχνει πως ειναι εξελιξιμος. Αλλος ο Οδυσσεας της Ιλιαδας και αλλος της Οδυσσειας. Ειναι η Οδυσσεια, μετα την Τροια, στην οποια ο ηρωας δοκιμαζομενος περναει την βασανο της κατακτησης των 12 ηθικων αρετων. "Εχασε" τελικα ο Παλαμηδης στην κοντρα μεταξυ τους; Φαινομενικα μονο. Ο Παλαμηδης ως αρκετα σοφος ουδεποτε απωλεσε την τιμη του και "επεσε" ορθιος δεχομενος αδικια. Κανενα κακο δεν του συνεβη. Πιθανον να ηταν το παραδειγμα του που εκανε τον Οδυσσεα να γινει ενας νεος Παλαμηδης, ενας σοφος ανθρωπος.
Περα απο αυτην την αναγνωση ομως, υπαρχουν πολλα που εκλειπουν. Δεν μπορουμε ευκολα να "βγαλουμε" με αυτες τις ελαχιστες πληροφοριες κατανοηση και ηθικο διδαγμα. Τι συνεβη μεταξυ Οδυσσεα και Παλαμηδη οταν τον υποχρεωσε να καταταγει χρησιμοποιωντας τον Τηλεμαχο, αποκαλυπτωντας πως προσποιειται την τρελα; Δεν ειναι αυτη ολοκληρη η ιστορια. Δεν νοειται ο Παλαμηδης ως ανωτερος και σοφοτερος να ειρωνευεται τον Οδυσσεα επειδη δεν καταφερε να φερει σιταρι απο την Θρακη. Δεν το κανει αυτο ενας ανωτερος ανθρωπος. Εδω υπαρχει διαμαχη. Για ποιο αντικειμενο; Η απαντηση πως ο Οδυσσεας ηθελε να καρπωθει ολοκληρο το κυρος και τη δοξα του εξυπνου στρατηγου ισως να εχει μια βαση, αλλα ως ενα μεσο για καποιο σκοπο. Ο Οδυσσεας δεν θελει να πολεμησει σε αυτο τον πολεμο. Αρα, πως γινεται ξαφνικα να αποζητα με τοση θερμη την ματαιοδοξια της τιμης της νικης σε αυτον τον πολεμο; Απο την μια δεν ηθελε να ερθει, αλλα μετα ξαφνικα αρχισε να γουσταρει και να εχει εθιστει; Οχι, ποτέ ο Οδυσσεας δεν κινουταν παραλογα και δεν ρισκαρε παραπανω απο το απολυτως απαραιτητο. Δεν λεω πως δεν υπαρχει μεσα του σε ενα μικρο βαθμο αυτο το στοιχειο οπως και σε καθε ανθρωπο ισως, αλλα ο Οδυσσεας ειναι χρησιμοθηρικος, δεν κανει ασκοπες κινησεις, καθε κινηση του ειναι πολυ μετρημενη και υπολογισμενη. Παιζει σκακι, οποτε δεν κινειται ουτε παρατολμα ουτε απο εγωπαθη κινητρα. Τον Παλαμηδη δεν τον παγιδευσε επειδη δεν τον γουσταρε (που οντως δεν τον γουσταρε), αλλα επειδη το κομματι σκακιου Παλαμηδης, ηταν ΑΝΑΓΚΗ να φυγει απο τη μεση. Δεν γινοταν αλλιως.
ΕΣ
Ο Παλαμηδης για ποιον λογο πολεμαει; Δυστυχως, με την λογοκρισια που επελεξε να του κανει ο Ομηρος, δεν μπορουμε ευκολα να τον συναισθανθουμε ουτε να καταλαβουμε την προσωπικοτητα του και αρα και τους λογους που οδηγουν τις πραξεις του. Καλως ή κακως, ολοι εχουμε δει survivor, και ξερουμε πως οι δυνατες "φιλιες" αν τις δουμε απο την αλλη πλευρα αυτων που δεν ειναι μεσα, σχηματιζουν "κλικα". Αχιλλεας, Παλαμηδης, Αιας ως αχωριστοι φιλοι, αποτελουσαν μια αδιασπαστη "κλικα". Αναποφευκτο φαινομενο της δημιουργιας κλικας ειναι η δημιουργια αντι-κλικας ως αντιβαρο στην δυναμη της κλικας. Αν δεν υπαρξει αυτη η κινηση τσεκαρισματος (check απο το σκακι) ειναι θεμα χρονου η κλικα να εδραιωθει ως εξουσια, ως νεος Αγαμεμνων. Τι ειναι ο Αγαμεμνων; Ειναι το προτυπο του τυραννου/δυναστη/εξουσιαστη, αυτου που ασκει -αρχια. Αυτος ο ανθρωπος εχει αφιερωσει ολη του τη ζωη για την εξουσια που κατεχει, εχει θυσιασει προσωπικη και οικογενειακη ζωη, εχει θυσιασει τα παιδια του (ιφιγενεια) στο βωμο της πραγματοποιησης του σχεδιου του, οποτε ειναι βεβαιο πως δεν θα την παραδωσει σε κανεναν, επειδη "το θελει η πλειοψηφια".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν ειχα πρωτοδιαβασει την ιστορια των επων και την ιστορια της κοντρας Αγαμεμνωνα και Αχιλλεα, τα "ειχα" με τον Οδυσσεα επειδη δεν ειχε βαλει "πλατη" και δεν ειχε παρει το μερος του Αχιλλεα, στην αναγκη να κανουν στην μπαντα τον Αγαμεμνωνα και να βαζαν αρχηγο τον Αχιλλεα ως πρωτοπαλικαρο.Φανταζε δικαιο. Ο Οδυσσεας αν ηθελε θα ειχε καταφερει να πραγματοποιησει ενα τετοιο "πραξικοπημα". Ομως τι συνεπειες θα ειχε φερει; Καταλαβαινω σημερα πως εαν ο Αγαμεμνων εχανε την εξουσια και την θεση του αρχηγου του στρατευματος των Ελληνων, θα επαιρνε τους Σπαρτιατες και θα αποχωρουσε. Το βλεπω καθαρα αυτο. Ολα οσα λεμε, σιγουρα θα τα ειχε δει και ο Οδυσσεας. Ο πολεμος λοιπον θα τελειωνε με ηττα των Ελληνων και ντροπιαστικη αποχωρηση. Δεν ειναι σκευωρια του Οδυσσεα πως ο Παλαμηδης προετοιμαζει για αρχηγο των Ελληνων τον Αχιλλεα. Ειναι το αναποφευκτο μελλον πριν ακομα συμβει. Μολις οι αποτυχιες και οι θανατοι θα πληθαιναν, η δυσφορια στους Ελληνες θα πιεζε προς αυτην την κατευθυνση, να αποδοθουν ευθυνες στον "αρχηγο" και να αντικατασταθει. Ο Παλαμηδης θα υποχρεωνοταν σε αυτην την κινηση.
Πρεπει ομως να συμβει η αποτυχια που συνεπαγεται αμετρητους θανατους Ελληνων; Μονο ο Οδυσσεας στεκεται εμποδιο στην αναποφευκτη καταληξη αυτη των γεγονοτων. Διοτι ο Αγαμεμνων δεν ειχε την ικανοτητα να παρει την Τροια, δεν ηξερε τροπο. Τα δυο δυνατοτερα οπλα των Ελληνων ηταν η πολεμικη ικανοτητα του ασταματητου Αχιλλεα και η νοητικη ικανοτητα του δαιμονιου Οδυσσεα, και οχι οι αριθμοι που μαζεψε ο Αγαμεμνων. Νομιζω ολοι ειχαν παρει χαμπαρι πως η Τροια δεν θα επεφτε, γι αυτο αλλωστε και οι Τρωες το επαιζαν περηφανοι και ανωτεροι, επειδη μιλουσαν εκ του ασφαλους. Το εβλεπαν σαν κατι μακρινο, αφου πιστευαν "οτι και να κανουν οι Ελληνες, τα τειχη δεν τα περνανε." Ο Οδυσσεας λοιπον ελυσε τον γορδιο δεσμο με μια βαθια αδικη κινηση,αδικωντας τον Παλαμηδη. Η αδικια του τον εφερε αντιμετωπο με το χρεος που θα επρεπε να πληρωσει και ηταν η Οδυσσεια, απο το μενος του Ποσειδωνα. Πιστευω πως ο Οδυσσεας γνωριζε καπως το αντιτιμο της πραξης του, αλλα παρολα αυτα την επραξε ως αναγκαια κινηση καθως συναισθανοταν πολυ περισσοτερο την πιεση του χρονου και τον εγκλωβισμο απο τον Παλαμηδη.
ΕΣ
Σκεφτεται: "Παγιδευω τον Παλαμηδη που ειναι ο σοφοτερος και τον βγαζω εκτος. Οι αλλοι Αχιλλεας και Αιας τι κανουν; Ειτε αποχωρουν ειτε μενουν και πολεμουν. Αν αποχωρησουν, πετυχαινω να επιταχυνω τις αρνητικες εξελιξεις που ο σοφος Παλαμηδης απο καλοσυνη επειδη νοιαζονταν για τους Ελληνες στρατιωτες "φρεναρε"/καθυστερουσε με την σωφροσυνη του και τοτε υποχρεωνομαστε να βρουμε ενα συμβιβαστικο τροπο να ληξουμε τον πολεμο τηρωντας τα προσχηματα, αφου δεν θα εχουμε αρκετη στρατιωτικη ισχυ πλεον, και ο Αγαμεμνων θα υποχρεωθει να το δεχτει, ειτε θα μεινουμε και θα παιξουμε τα "ρεστα" μας και ειτε μας κατσει ειτε οχι. Με τον εναν ή αλλο τροπο ομως, ετσι ο πολεμος θα οδηγηθει στο τελος του και η ομηρια μας θα λειξει και οσοι επιβιωσουμε θα επιστρεψουμε επιτελους στα σπιτια μας και στις ζωες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα υπολοιπα ειναι ιστορια. Βεβαια, ο πατερας του Παλαμηδη τιμωρησε τους Ελληνες βαζοντας λογια στις γυναικες τους πως και καλα οι Ελληνες ειχαν παρει αλλες γυναικες στην Τροια, δειχνοντας μας πως παντα υπαρχουν συνεπειες. Ομως παραμενει, πως τον γορδιο δεσμο και μαλιστα με νικη τον προκαλεσε ο Οδυσσεας. Καπου νομιζω το αναγνωρισε ακομα και ο Αχιλλεας, καθως οταν ο Οδυσσεας κατεβηκε στον αδη, ο Αχιλλεας τον πλησιασε, ομως τελικα δεν του μιλησε και αποχωρησε. Αν ειχε μονο αρνητικα συναισθηματα θα του ελεγε: "Τι να σου πω ρε ξεφτιλα, φτου σου και ντροπη σου". Απο τη μια δεν ηταν δυνατον να του συγχωρησει αυτο που εκανε στον Παλαμηδη, αλλα απο την αλλη του αναγνωριζε πως εφερε την δυσκολη κατασταση σε ενα τελος. Βεβαια δεν θα μαθουμε ποτέ, καθως ο Ομηρος λογοκρινε ολες τις αναφορες στον Παλαμηδη. Αλλα λογικα θα υπηρχε μια φοβερη στιχομυθια μεταξυ τους.
Αυτο το λεω διοτι στα Επη, παντα ειναι δυσκολο για τον αναγωστη να παρει το μερος μιας πλευρας, καθως καθε πλευρα εχει τα δικια της. Ποτέ καποιος δεν ριχνει το αδικο 100-0. Η ιστορια των επων θυμιζει ενα ψυχολογικο τεστ, οπου αναφερεται μια τραγικη ιστορια, και στο τελος ο αναγνωστης καλειται να ιεραρχησει τα ατομα της ιστοριας απο το καλυτερο στο χειροτερο. Τα αποτελεσματα ειναι ακρως υποκειμενικα. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Καθε ανθρωπος κρινει διαφορετικα αναλογως με την προσωπικοτητα που εχει διαμορφωσει μεχρι τωρα. Μετα απο χρονια, το ιδιο ατομο, δινει διαφορετικα αποτελεσματα. Ε, το ιδιο συμβαινει και στα επη. Ουτε ο Αγαμεμνων ειναι καποιο τερας. Ειναι ενας πολυ συνηθισμενος τυπος ανθρωπου σημερα. Συχνα ειναι ενας πατερας σε μια συντηρητικη πατριαρχικη οικογενεια.
"Εσύ, Ελεύθερε Στοχαστή, εσύ θα την έδινες πίσω την Ελένη; Τι άνανδρο θα ήταν. Μόνο αν η Ελένη το επιθυμούσε, τότε θα την άφηναν να φύγει. Η Ελένη επέλεξε να μείνει."
Δεν θα την εδινα πισω την Ελενη. Δεν νομιζω ομως και να την εκλεβα νυχτα σαν κλεφτης. Εκτος και αν πιστεψουμε πως η Ελενη ερωτευτηκε ξαφνικα τοσο παραφορα τον Παρη που αυτοκλαπηκε. Το λογικοτερο ειναι πως ο Παρης την εκλεψε, και η Ελενη, οπως συμβαινει συχνα με τις γυναικες, συνηθισε το νεο καθεστως και εμαθε να της αρεσει η "αυτοπεποιθηση", η "δυναμικοτητα" και η "αποφαστικοτητα" αυτου του νεου ανδρα που ξερει τι θελει απο τη ζωη και ξερει να το παιρνει. Σε καθε περιπτωση η κινητοποιηση των Ελληνων ειχε ολα τα δικαια με το μερος τους, καθως ουτε κινητα υπηρχαν ουτε skype. Απ' οσα γνωριζαν, η Ελενη ηταν δεμενη με αλυσιδες και δεχοταν καθημερινα ασταματητους βιασμους. Εαν γνωριζα πως μια γυναικα ειναι δικια μου (και εγω δικος της), θα επεστρεφα διπλα της ακομα και μετα απο Οδυσσεια, οπως ο Οδυσσεας. Εαν γνωριζα πως δεν ηθελε να ειναι μαζι μου, θα την αφηνα φυσικα ελευθερη να παει οπου την τραβαει η ψυχη της. Ας θυμηθουμε πως ο Ναυπλιος θελοντας να τιμωρησει τους Ελληνες ηρωες για το λιθοβολισμο του γιου του του Παλαμηδη, εβαζε λογια στις γυναικες των ηρωων παρεμβαλλοντας εραστες, που τελικα και τους σκοτωσαν (Αγαμεμνων, νομιζω Διομηδης). Ομως η Πηνελοπη που ηταν ο προφανης στοχος δεν επηραστηκε, επειδη γνωριζε καλα τι ειχαν με τον Οδυσσεα.
ΕΣ
"Δεν καμαρώνω για την νίκη των Ελλήνων. Είμαι με την τραγική Εκάβη, με τον Έκτορα την ιερή στιγμή που αποχαιρετά την Ανδρομάχη του και τον μικρούλη Αστυάνακτα,"
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νικη των Ελληνων φερει μεγαλο κοστος και δεν ειναι για πανηγυρισμους. Ομως, σιγουρα δεν ειναι και για στενοχωρια. Εαν εισαι με την πλευρα των ηττημενων Τρωων, δειχνει τα στοιχεια που δειχνει και η ιστορια με το ψυχολογικο τεστ, καθως τους ιεραρχεις υποκειμενικα υψηλοτερα. Ουτε ο Εκτορας ειναι αθωος του αιματος, σε καμια περιπτωση, καθως αποδεχτηκε το παραπτωμα του αδελφου του και ανελαβε να πληρωσει τις συνεπειες του. Ηταν σωστο που αμετρητες ελληνικες οικογενειες υποχρεωθηκαν να υποφερουν; Γιατι ο Εκτορας να λαβει εξαιρετικης μνειας και συμπαθειας; Σιγουρα κρατησε την τιμη του και αυτο του το αναγνωριζουμε, παρολο που βρεθηκε σε εξαιρετικα δυσχερη φαση απο αλλου "χερι".
"Συμβαίνει λοιπόν, να βλέπουμε γιν (θηλυκές) συμπεριφορές σε άνδρες και γιαγκ (αρσενικές) συμπεριφορές σε γυναίκες"
Θα συμφωνησω αγαπητε Λυκιε. Τελικα, αποδεχομαι πως καθε ανθρωπος θα πρεπει να ξεκινησει γνωριζοντας την πολικη συμπεριφορα του φυλου του (ανδρας την αρσενικη αρχη και γυναικα την θηλυκη αρχη) και μετα την αντι-πολη, καθως απωτερος στοχος ειναι καθε ανθρωπος να μαθει να εκδηλωνει και τις δυο συμπεριφορες. Αυτος ο τροπος τελικα, ειναι ο τροπος με τα λιγοτερα πρβοληματα.
Αγαπητη μου Δ, ευχαριστως να τοποθετηθω σε αυτο που ρωτας. θα ηθελα ομως να ξαναδιατυπωσεις το ερωτημα, διοτι δεν αντιλαμβανομαι τι ακριβως ρωτας. Οτιδηποτε υπαρχει στο υλικο επιπεδο, υπαρχει σιγουρα και στο ανωτερο ψυχονοητικο επιπεδο, δεν γινεται αλλιως. Δεν μπορει να υπαρχει υπολογιστης, αν δεν εχει προυπαρξει η ιδεα του υπολογιστη. Η σκεπτομορφη δουλευει σαν το κατασκευαστικο σχεδιο. Το αναποδο δεν ισχυει. Στους ψυχονοητικους κοσμους υπαρχουν παρα πολλα πραγματα που δεν υπαρχουν στον υλικο κοσμο.
Γενικα παντως ο υλικος κοσμος ειναι το βοηθητικο τετραδιο οπου θα δοκιμασουμε την εφαρμογη των πεποιθησεων μας στην πραξη. Καποιες δεν θα βγαινουν, θα ειναι σαν μουτζουρες στο χαρτι. Εχουμε την ειλικρινεια να το παραδεχομαστε; Εγω μπορει να ισχυριζομαι πως οι πιτσες και οι καρμποναρες αποτελουν την απολυτη υγιεινη και θρεπτικη διατροφη. Αν εχω φτασει 200 κιλα ομως, και το υλικο επιπεδο μου δειχνει μια εικονα αντιφατικη, δεν θα πρεπει αν αναθεωρησω τις ιδεες μου αυτες;
ΕΣ
Αγαπητέ Ελ. Στοχαστή, πολύ ωραίοι οι στοχασμοί σου. Σκέφτομαι όμως μήπως ο Οδυσσέας θα μπορούσε να αποφύγει την άδικη εξόντωση του Παλαμήδη, αν του πρότεινε συνεργασία και μέσω της πειθούς να ένωναν τις δυνάμεις τους προς το όφελος των Ελλήνων, αποφεύγοντας αδικίες και κύκλους της Ειμαρμένης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ πιθανότερο να το πετύχαινε, αφού τόσο ο ίδιος όσο και ο Παλαμήδης είχαν εξαίρετη διορατικότητα και σοφία, ώστε να ομονοήσουν και να συνταχθούν για κοινό όφελος, εμπνέοντας έτσι και τους υπόλοιπους Έλληνες.
Ωστόσο, οι ικανότητες που αποδίδεις στον ηγέτη, αφορούν απλώς έναν αποτελεσματικό ηγέτη και όχι έναν ιδανικό ηγέτη.
Διότι ο ιδανικός ηγέτης, εκτός της διορατικότητας και του λόγου, πρέπει να είναι και δίκαιος.
Και αφού βάζουμε την έννοια του δικαίου, μιλάμε πλέον για ηθικό ηγέτη.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και όλα μπαίνουν στον ζυγό των σκοπιμοτήτων ως ισοτιμες αξίες, ώστε εύκολα να προσθαφαιρούμε ότι μας περισσεύει ή μας λείπει.
Αυτός ο τρόπος είναι πρακτικός και αποτελεσματικός, αλλά παραβλέπει την ιεράρχηση των ανθρωπίνων αξιών.
Είναι κάπως σαν να βάλουμε έναν άψυχο υπολογιστή να ηγείται ανθρώπων.
θεωρώ λοιπόν πως ο Οδυσσέας ήταν ένας αποτελεσματικός ηγέτης, αλλά όχι και ηθικός.
Είχε επιλογές που θα τον δικαίωναν και ως ηθικό ηγέτη, αλλά δεν τις επέλεξε.
ΛΥΚΙΟΣ.
(Το έγραψα, και ερχόμενη να σας το στείλω διάβασα τα σχόλια του Λύκιου, από τα οποία πήρα τις απαντήσεις που ζητούσα. Παρ' όλ' αυτά το στέλνω εκπρόθεσμα.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά τα σωστά, αγαπητέ μου Στοχαστή. Ο Μενέλαος έλειπε στην Κρήτη για να παραστεί στην κηδεία του παππού του Κατρέως από την πλευρά της μητέρας του όταν έγιναν τα γεγονότα που ακόμα, χιλιετίες μετά, συζητούμε.
Μόλις οι Έλληνες αποβιβάσθηκαν στην Τροία, ο Μενέλαος και ο Οδυσσέας πήγαν πρώτα στην πόλη για να ζητήσουν πίσω την Ελένη, αλλά και τους θησαυρούς που είχε αρπάξει ο Πάρις από το ανάκτορο του Μενελάου, ώστε η διαφορά να διακανονιστεί ειρηνικά. Τους υποδέχθηκε ο Αντήνορας και τους παρουσίασε στην τρωική συνέλευση. Ο Πάρις όμως με την παράταξή του αρνήθηκε τις προτάσεις τους. Ο Μενέλαος μονομάχησε με τον Πάρι και τον τραυμάτισε σοβαρά, αλλά τραυματίσθηκε και ο ίδιος ελαφρά από τον Πάνδαρο.
Είναι και λίγο κωλόπαιδο ο Πάρις; Απών από τις περισσότερες μάχες, προτιμά να τοξεύει βέλη από μακριά.
Όλες οι παραδόσεις αποδίδουν τον θάνατο του Αχιλλέα στον ίδιο τον Πάρι. Λεγόταν, λοιπόν, ότι προς το τέλος του πολέμου, ο Πάρις πλήγωσε τον Αχιλλέα θανάσιμα στη φτέρνα, πάλι με βέλος, που κάποιες παραλλαγές το θέλουν να κινείται καθοδηγούμενο από τον θεό Απόλλωνα. Άλλοτε πάλι ο φόνος συντελείται με μαχαίρι μέσα στον ναό του Απόλλωνα της Θύμβρας, όπου ο άοπλος, γαμπροστολισμένος και ερωτευμένος Αχιλλέας περίμενε την Πολυξένη για τον γάμο τους. Τθο είχε συμφωνήσει με τον Πρίαμο και ότι θα έληγε ο πόλεμος με την επιστροφή της Ελένης στους Αχαιούς. Ο χαμένος από τη συμφωνία Πάρις σκότωσε τον Αχιλλέα με δόλο, καθώς ο Μυρμιδόνας δέχτηκε τη μαχαιριά του υποτιθέμενου νέου αδελφού του.
Αχ, Ελένη. Αλλά ούτε και η Ελένη φταίει. Ο Πάρις φιλοξενούνταν αρκετές μέρες στην Σπάρτη. Υπήρχε χρόνος να πλεχθεί το ειδύλλιο. Και μήπως πόσο χρόνο θέλει; Όμως δεν θα μάθουμε ποτέ αν ήταν Έρως ή αρπαγή. Όσο για τους θησαυρούς που φέρεται να άρπαξε ο Πάρις από το ανάκτορο, προτείνω πως είχε μερίδιο και η Ελένη από την κοινή περιουσία, κι ίσως να ήταν και όλη η περιουσία δική της αφού ο πατέρας της βασιλιάς Τυνδάρεως έδωσε το βασίλειο του στον Μενέλαο και την Ελένη.
Ένα διαχρονικό θέμα είναι αν δικαιούνται οι άνθρωποι να χωρίζουν και να ξαναφτιάχνουν την ζωή τους. Κάποιοι πιστεύουν πως δικαιούνται, κάποιοι πως όχι. Αυτοί οι δεύτεροι δεν αντέχουν να πονέσουν αυτόν που πολύ αγαπούν αλλά δεν ποθούν πια. Και επιλέγουν να πονέσουν οι ίδιοι και το νέο πρόσωπο που πυρπολεί την καρδιά τους. Δεν μπορούμε να δώσουμε απάντηση σ' αυτό. Όπως νομίζει ο καθένας.
Λες τι ρωτώ. Στην ουσία ρωτάω αν είναι εφικτή η λειτουργία μιας δίκαιης και υγιούς κοινωνίας κάτω από τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην παγκόσμια σκακιέρα. Θεωρώ οτι δεν είναι. Γιατί απαιτεί μια μεγάλη πλειοψηφία δίκαιων και καλλιεργημένων ψυχικά ανθρώπων. Έχει νόημα να την οραματιζόμαστε; Και βέβαια έχει. Είναι οι οδοδείκτες μας. Εκείνο όμως που είναι η επανάσταση του καθενός ατομικά είναι να είναι δίκαιος μέσα σε έναν άδικο κόσμο. Είναι υποκειμενική ή αντικειμενική έννοια η δικαιοσύνη; Και γιατί εξορίσαμε τον δίκαιο Αριστείδη; Γιατί οι Έλληνες θεωρούμε όποιον είναι άτεγκτος και απόλυτος οτι είναι επικίνδυνος.
Οι κεντρικοί δρόμοι έχουν γεμίσει με γύφτους που παριστάνουν την συριακή οικογένεια, μπαμπάς μαμά παιδάκι, μια κουβέρτα στα πόδια τους, μία βαλίτσα. Φάτσα όμως γύφτοι. Δούρειος Ίππος. Πολυμήχανη φυλή. Φτάνει να είσαι μόνο πολυμήχανος για να πετύχεις τον σκοπό σου; Εξαρτάται από τον σκοπό σου.
Όταν δεν το ξέρω καλά το θέμα, έχω παρατηρήσει οτι γράφω αυτόματη γραφή. Δηλαδή ό,τι νάναι.
***
Δ.
με το συμπάθιο συμπέθεροι, αλλά για να ζει κανείς ηθικά και αρμονικά με τον εαυτό του και τους γύρω του, δεν χρειάζεται να χει πολλές σχετικές γνώσεις ούτε και να αποκωδικοποιήσει σωστά την οδύσσεια... στην πραγματικότητα, είναι 4-5 απλοί ας πούμε κανόνες, που χρειάζονται τους οποίους [σχεδόν] όλοι τους μαθαίνουμε από παιδάκια... όλα όσα πρέπει να γνωρίζω λέει, τα έχω μάθει στο νηπιαγωγείο... και είναι όντως έτσι! να είμαστε μονιασμένοι και αγαπημένοι με τα άλλα παιδάκια, να μοιραζόμαστε τα πράγματα μας, να μη λέμε ψέμματα, να μη χτυπάμε τα άλλα παιδάκια αλλά να παίζουμε όμορφα μ' αυτά, να μην κάνουμε στους άλλους αυτό που δεν θέλουμε να κάνουνε σ' εμάς... η φιλοσοφία και γενικότερα η ενασχόληση με πνευματικά ζητήματα τρόπον τινα, μπορεί να είναι ένα πολύ ενδιαφέρον εγκεφαλικό χόμπυ, αλλά συνήθως μένει μόνον εκεί... στο κεφάλι... από τη δική μου εμπειρία και από τους ανθρώπους που γνωρίζω προσωπικά που έχουν αυτό το χόμπυ σε διάφορες μορφές, έχω δει το εξής: είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις στις οποίες ο πνευματικός δρόμος έχει γίνει και τρόπος ζωής ως συνεχή άσκηση... οι περισσότεροι μπορεί να είναι πολύ ικανοί στο να φιλοσοφούν και να κάνουν περίπλοκους διανοητικούς συνειρμούς ή να υποστηρίζουν με πάθος τον μηδενισμό του εγώ και την αναγκαιότητα της αγάπης, αλλά ο πρακτικός τους βίος να μην μπορεί να ακολουθήσει το νοητικό τους κέντρο... για την ακρίβεια σχεδόν όλοι, όσο καλοί διανοητές κι αν είναι, ταλαιπωρούνται από τα πολύ κλασσικά κοινότυπα ζητήματα που ταλαιπωρούν έναν μέσο άνθρωπο, τον υπέρμετρο εγωισμό, τη δυσκολία διαπροσωπικών σχέσεων, τις προσκολλήσεις, τα οικογενειακά απωθημένα και τις περισσότερες φορές δεν δείχνουν και ικανοί να δουν καθαρά αυτή τη δυσαρμονία... γι αυτό λέω ότι εκείνο που οραματίζεται κάποιος και δομεί στο νοητικό πεδίο, δεν είναι και απαραίτητο ότι μπορεί να πραγματωθεί στο υλικό... και μάλλον αυτός είναι και ο κανόνας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μέρα είχαμε στο Δημοτικό, μάθημα Φυσικής Ιστορίας τους πιθήκους. Χιμπατζής, γορίλας κλπ. Ανοίγω να διαβάσω, τους βλέπω, τρόμαξα, αρρώστησα. Ή έκανα την άρρωστη, πάντως δεν πήγα σχολείο. Εγώ που είχα διαβάσει τίγρεις, λιοντάρια, λεοπαρδάλεις, φίδια και όλη την ζωολογία. Την άλλη μέρα έμαθα οτι απουσίασαν πολλοί από το μάθημα και δεν έγινε. Δεν είχα διαβάσει. Και πώς πιστεύετε οτι εξελίχθηκε; Το μάθημα πάλι δεν έγινε. Η δασκάλα κάτι μελετούσε στην έδρα κι εμείς καμαρώναμε μουδιασμένα στην αρχή, μετά κανονικά. Την επόμενη φορά παρέδωσε απλώς το επόμενο μάθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν το θέμα είναι ακόμα ταμπού, πάντως αναρωτιέμαι καμμιά φορά μήπως έχουμε κοινό πρόγονο. Υπάρχουν σημαντικά ευρήματα της εξέλιξης των homo. Πέραν των πολλών ομοιοτήτων βέβαια υπάρχει σημαντική διαφορά στο μέγεθος της κρανιακής κοιλότητας, που είναι μικρότερη στους μεγαλόσωμους πιθήκους.
Και ενώ ο χιμπαντζής έχει λ.χ. κατασκευή λάρυγγα και φωνητικές χορδές που μοιάζουν αρκετά με του ανθρώπου, δεν μπορεί παρά να μάθει λίγες μόνο λέξεις. Ο περιοριστικός παράγοντας αναμφίβολα είναι ο εγκέφαλος. Αυτός ο εγκέφαλος της αυτογνωσίας και του πολιτισμού. Που ανατροφοδοτείται από τον πολιτισμό που ο ίδιος δημιουργεί μέσα από μία διαλεκτική σχέση.
Αυτό το "πόθεν έσχες;" σας μεταφέρω. Που είναι η χαμένη και λησμονημένη προϊστορία μας.
***
Δ.
Μου αρέσει το θέμα. Με απασχολούσε εξίσου από πολύ μικρό, η καταγωγή του ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεωρία του Δαρβίνου και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, αντιμάχονται.
Ωστόσο, η δική μου έρευνα κατέληξε σε μια ξεκάθαρη εικόνα, που εξηγεί το πως και το γιατί.
Το βιολογικό σώμα του ανθρώπου έχει πολλά κοινά με αυτό των πιθήκων αναμφίβολα.
Αυτό από μόνο του δεν εξηγεί βεβαίως γιατί μόνο ένα είδος πιθήκου ξέφυγε τόσο πολύ από τα υπόλοιπα και εξελίχθηκε στον σημερινό άνθρωπο.
Η υπόθεση της εκτόπισης των Νεάντερταλ από τους Κρο-μανιόν (Homo sapiens) μόλις πριν 40.000 χρόνια, μάλλον δεν πείθει, αφού υπάρχουν πολλά στοιχεία δείχνουν ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων ετών, με την σημερινή ανθρώπινη μορφή και με ανάλογη (ή και ανώτερη) ευφυΐα.
Όταν εξετάζουμε την καταγωγή του ανθρώπου και συνεπώς την ανθρώπινη ιστορία, δεν μπορούμε να αγνοούμε ευρύματα πολιτισμού, που χρονολογούνται εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν, επειδή δεν ταιρίαζουν στο μοντέλο που έχουν φτιάξει οι ιστορικοί, οι αρχαιολόγοι και οι ανθρωπολόγοι για τον άνθρωπο.
Η πρακτική της επιστήμης να εκτοπίζει στοιχεία και ευρήματα που ανατρέπουν την θεωρία της, αφήνοντάς τα για τους μελλοντικούς επιστήμονες, δείχνει ότι η αδυναμία της επιστήμης να εξηγήσει τα πάντα, δεν ανατρέπει την ιστορική αλήθεια, αλλά την παρατείνει για το μέλλον.
Συνεπώς μπορεί κανείς να κάνει βάσιμες υποθέσεις, οι οποίες δεν οφείλουν αναγκαστικά να ακολουθούν την επιστημονική μεθοδολογία της έρευνας και της απόδειξης, αλλά να αξιοποιούν και να αξιολογούν τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την παράδοση, την λογική και τα αρχαία κείμενα που σώζονται σήμερα.
Είναι πολύ πιθανό να καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα, που ίσως η επιστήμη θα αποδείξει και θα αποδεχεί πολύ αργότερα.
Όταν υπάρχουν στοιχεία που μαρτυρούν ότι πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, άνθρωποι χρησιμοποιούσαν σύγχρονες τεχνολογίες και δείχνουν αεροσκάφη-διαστημόπλοια και εξοπλισμό αστροναυτών, όταν οι γεωλόγοι αναγνωρίζουν στην διαστρωμάτωση του φλοιού της γης, ίχνη πυρηνικού ολοκαυτώματος (που δεν συμβαίνει με φυσικό τρόπο) πριν εκατομμύρια χρόνια, όταν περιγράφονται στα Έπη, μάχες στον ουρανό με διαστημόπολοια και όπλα ακτίνων ή χρήση πυρηνικών όπλων, τότε μάλλον ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι πολύ αρχαιότερος από αυτόν που επισήμως γνωρίζουμε και απέχει μακράν το όριο των 40.000 ετών με τους "πρωτόγονους" Κρο-Μανιόν και τη λίθινη εποχή.
Σίγουρα ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποτελεί την μοναδική εξαίρεση στην θεωρία της φυσικής εξέλιξης του Δαρβίνου. Θα έπρεπε να υπήρχε μια αθρώα ανάλογη εξέλιξη σε πολλά πρωτεύοντα είδη.
Ωστόσο ο άνθρωπος ξεφεύγει μακράν κάθε αναμενόμενης εξέλιξης με την μέθοδο της προσαρμογής.
Ο άνθρωπος εξάλλου, δεν διαθέτει τα σωματικά όπλα για να επιβιώσει επιτυχώς στο περιβάλλον της γήινης φύσης. Ο άνθρωπος αντικαθιστά την φυσική του αδυναμία για επιβίωση, με την νοητική του ισχύ και την ικανότητά του να διαμορφώνει και να προσαρμόζει το περιβάλλον στα δικά του μέτρα και όχι να προσαρμόζεται αυτός στα μέτρα του περιβάλλοντος.
Η διαφορά με όλα τα άλλα γήινα είδη, είναι χαοτική. Κραυγαλέα η εικόνα ότι ο άνθρωπος δεν ανήκει στην φυσική εξελικτική πορεία των ζώων της Γης.
Αν δεν ανήκει σε αυτήν, τότε κάποιο ποσοστό της καταγωγής του, δεν είναι απολύτα γήινο...
ΛΥΚΙΟΣ.
"Ένα διαχρονικό θέμα είναι αν δικαιούνται οι άνθρωποι να χωρίζουν και να ξαναφτιάχνουν την ζωή τους. Κάποιοι πιστεύουν πως δικαιούνται, κάποιοι πως όχι. Αυτοί οι δεύτεροι δεν αντέχουν να πονέσουν αυτόν που πολύ αγαπούν αλλά δεν ποθούν πια. Και επιλέγουν να πονέσουν οι ίδιοι και το νέο πρόσωπο που πυρπολεί την καρδιά τους."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι δεύτεροι που δεν αντέχουν να πονέσουν τον άλλον, τελικά τι επιλέγουν; Να υποκρίνονται ότι ποθούν και να καταπιέζουν τον εαυτό τους με έναν ψυχολογικό εγκλωβισμό, που θα καταλήξει σε ψυχοσωματική επιβάρυνση;
Σίγουρα η στάθμιση των αναγκών και των προτεραιοτήτων είναι υποκειμενική και κρίνεται κατά περίπτωση.
Δεν υπάρχει γενικός κανόνας ούτε ηθική δεοντολογία, σε αυτές τις περιπτώσεις.
Έτσι το τι είναι δίκαιο, εξαρτάται από την στάθμιση πολλών παραγόντων.
Ο χωρισμός ενός ζευγαριού, δεν φέρνει μόνο το πένθος μιας σχέσης που χρεοκόπησε, αλλά και το καλωσόρισμα μιας νέας ζωής, μιας ευκαιρίας για αποκατάσταση βλαβών, λαθών και κακών επιλογών του παρελθόντος.
Η ευκαιρία αυτή δεν προσφέρεται μόνο σε αυτόν που φεύγει επειδή δεν ποθεί πλέον, αλλά και στον άλλον, που βρίσκεται στην φαινομενικά μειονεκτική θέση του "προδομένου".
Δίδεται εξίσου η ευκαιρία για μια νέα αρχή, μια ευκαιρία για ανασύνταξη, αναθεώρηση και επαναπροσδιορισμό των αξιών και των επιλογών του, αφού η πείρα του είναι πλουσίοτερη και η αυτεπίγνωση, ανώτερη από πριν.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας εμείς ορίζουμε μόνο τις δικές μας επιλογές και όχι αυτές των άλλων. Γι αυτό και δεν υπάρχουν εγγυήσεις για τίποτα στην ζωή. Πόσο μάλλον για τις επιλογές των άλλων, αφού γνωρίζουμε πως όπως εμείς, έτσι και όλοι οι άνθρωποι έχουν ρευστή και μεταβλητή θέση και αντίληψη των πραγμάτων.
Είναι υπέροχο να υπάρχει σταθερότητα και μόνιμη συνοχή σε ένα ζεύγος. Ωστόσο για να συμβαίνει αυτό, χρειάζεται να υπάρχει μια διαρκής διάδραση ανάμεσά τους, που να εξελίσσεται με τον ίδιο ρυθμό που εξελίσσονται και ατομικά. Πρέπει να διατηρείται ο αλληλοθαυμασμός, ο ερωτικός πόθος, η διαρκής εξελιξιμότητα και η βελτίωση των χαρακτήρων, η κατάκτηση νέων εδαφών (αυτογνωσιακά) και η αλληλοκατανόηση μέσω της ενσυναίσθησης. Αν αυτό κάπου χαθεί και σπάσει ένας κρίκος, τότε η σχέση μπορεί να αρχίσει την αντίστορφη πορεία και να καταλήξει σε αναπόφευκτο χωρισμό.
Τότε είναι φυσικό να αναζητηθεί ένας νέος σύντροφος που να μπορεί να δώσει αυτό που ο προηγούμενος έπαψε να δίνει, όπως και να εισπράξει όσα ο προηγούμενος αδυνατούσε να απολαύσει.
"Γιατί οι Έλληνες θεωρούμε όποιον είναι άτεγκτος και απόλυτος οτι είναι επικίνδυνος."
Γιατί γνωρίζουμε ενστικτωδώς (αρχετυπικά), ότι ο άνθρωπος είναι εξ ορισμού παθογενής και πως αν δώσουμε την εξουσία σε κάποιον, είναι θέμα χρόνου πότε θα την καταχραστεί, αλλοτριωμένος και μεθυσμένος από την απολύτη εμπιστοσύνη του λαού, που θα του παραδώσει εν λευκώ την τύχη του (επειδή θα τον θεωρεί άτεγκτο).
"Οι κεντρικοί δρόμοι έχουν γεμίσει με γύφτους που παριστάνουν την συριακή οικογένεια, μπαμπάς μαμά παιδάκι, μια κουβέρτα στα πόδια τους, μία βαλίτσα. Φάτσα όμως γύφτοι. Δούρειος Ίππος. Πολυμήχανη φυλή. Φτάνει να είσαι μόνο πολυμήχανος για να πετύχεις τον σκοπό σου; Εξαρτάται από τον σκοπό σου."
Οι Σύριοι δεν είναι γύφτοι. Είναι λευκοί και μοιάζουν στους Έλληνες, αν και ένα μεγάλο ποσοστό τους είναι σημιτικής καταγωγής (άραβες).
Οι γύφτοι είναι ινδικής καταγωγής και όμοιοι με τους Πακιστανούς και Μπαγκλαντεσιανούς (ινδική φυλή όλοι τους). Υποκρίνονται στους Σύριους, ώστε να κερδίσουν την ευνοια του νόμου και να ζητήσουν πολιτικό άσυλο. Δηλώνουν ότι θέλουν, αφού έρχονται χωρίς έγγραφα τα οποία πετούν στη θάλασσα πριν φτάσουν τις ελληνικές ακτές, για αυτούς ακριβώς τους λόγους.
ΛΥΚΙΟΣ.
Τώρα να θέσω κι εγώ μια απορία, για όποιον γνωρίζει να απαντήσει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την υποψία, ότι οι άνθρωποι που γεννιούνται με καισαρική τομή, επειδή δεν βιώνουν την φυσική έξοδο μέσα από την συμπίεση της στενωπού λεκάνης-κόλπου, ουσιαστικά σε όλη τους τη ζωή, παραμένουν προσκολλημένοι στην μητέρα τους.
Κάπως σαν να μην γεννήθηκαν ποτέ, με την έννοια πως δεν αποκόπηκαν ποτέ κατά φύσιν από την πρώτη φάση της ενσάρκωσής τους, μέσα στην μήτρα της μητέρας τους. Σαν να μην ολοκληρώθηκε σωστά η μετάβαση από την πρώτη φάση (μήτρα), στην δεύτερη φάση (κοσμικό περιβάλλον) του βίου τους και να παραμένουν ενεργές οι ψυχικές συνδέσεις με την μήτρα.
Αντίθετα αυτοί που γεννήθηκαν φυσιολογικά, φαίνεται να είναι περισσότερο ανεξάρτητοι και ισχυροί, χωρίς ιδιαίτερη προσκόλληση στην μήτρα (μητέρα) τους.
Προσπαθώ να το επαληθεύσω με κοντινά μου παραδείγματα, αλλά το δείγμα μου δεν είναι αρκετό για να καταλήξω σε τέτοιο συμπεράσμα.
Μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο από δική του πείρα ή είναι μια άτοπη εικασία μου;
ΛΥΚΙΟΣ.
μάλλον είναι πολυπαραγοντικό και πιο σύνθετο αυτό που θίγεις, γενικά η ώρα της εξώθησης είναι περίπλοκη και για τους δυο που εμπλέκονται... προσωπικά δεν έχω συναντήσει άτομο που να έχει κόψει ομφάλιο λώρο σε ουσιαστικό επίπεδο, με όποιον τρόπο κι αν γεννήθηκε... και θεωρώ ότι αυτή είναι η ουσιαστικότερη και δυσκολότερη εργασία για κάποιον που βρίσκεται στο αυτογνωσιακό μονοπάτι, είναι αμέτρητες οι πτυχές αυτής της σύνδεσης και κάθε φορα που υπερβαίνεται μία, εμφανίζεται μια άλλη που ελλοχεύει σε βαθύτερο επίπεδο και δεν αφορά μόνο το τέκνο αλλά και τη μητέρα, it takes two to tango, πρεπει να είναι αμφίδρομη η εργασία και η συνειδητοποίηση και αυτό είναι σπάνιο... πάντως και ο φυσιολογικός τοκετός μπορεί να είναι προβληματικός... έχω μια φίλη που ζει πολλά χρόνια στην αγγλία και ασχολείται με αμεα και μου έλεγε ότι έχουν πολλές περιπτώσεις όχι μόνο παιδιών αλλά και μητέρων, που επέλεξαν φυσιολογικό τοκετό και λόγω επιπλοκών, είχαν όχι μόνο οργανικής φύσης προβλήματα που προέκυψαν αλλά και ψυχικής για αμφότερους...
ΔιαγραφήΕντάξει, άλλο οι επιπλοκές στην γέννα και άλλο η ατελής αποκοπή του βρέφους από την πρώτη φάση της ενσάρκωσης, για να μεταβεί στην δεύτερη, της γέννησης μέσα από τον πυελικό σωλήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βρέφος είναι φτιαγμένο για να περάσει μέσα από τη στενωπό και προετοιμάζεται για αυτή την διέλευση.
Το κρανίο του "εξαρθρώνεται" και συμπιέζεται. Μετά την έξοδο, ανασυντίθεται.
Με την βίαιη καισαρική έξοδο, αυτό ματαιώνεται.
Το βρέφος αφήνει ανολοκλήρωτη μια σημαντική φάση της λειτουργίας του σώματός του.
Παρακάμπτεται μια διαδικασία που ίσως ολοκληρώνει κάποια ανάπτυξη ή ψυχοσωματική εξέλιξη. Αυτό πρέπει να είναι τραυματικό γιατί δημιουργεί έλλειμμα.
ΛΥΚΙΟΣ.
αντίστοιχες ενστάσεις θα μπορούσαν να γίνουν και για τον σύγχρονο τρόπο σύλληψης του ανθρώπου, όπως και για τους τρόπους θανάτου του, δε λέει κάτι ο ισχυρισμός σου, αυτές οι διαδικασίες περασμάτων κάποτε βασίζονταν σε ολόκληρα τελετουργικά, πλέον όχι και οι λόγοι είναι προφανείς... το dna του ανθρώπου έχει υποστεί μεταλλάξεις, κάποιες πλέον αρχίζουν και παγιώνονται, το ανθρώπινο ον έχει μεταβεί σε άλλο επίπεδο οργανικά αρα και ψυχικά... ενδεχομένως κάποιες διεργασίες που κάποτε θεωρούνταν απαραίτητες για τα περάσματα αυτά, πλέον να μην είναι ή να έχουν αλλάξει... βρισκόμαστε σε εποχή που ακόμη και οι πάλαι ποτέ αποκρυφιστικές θεωρίες χρήζουν αναθεώρησης, αφού νέα επιταχυνομενα αρχέτυπα δομούνται στα πνευματικά πεδία, εκείνα που ξέραμε επί χιλιάδες έτη πλέον περνούν στη λήθη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνοι, αντίστοιχες ενστάσεις μπορούν να γίνουν και για άλλα θέματα που αφορούν την εμφάνιση του ανθρώπου στην ύλη.
ΔιαγραφήΗ ερώτησή μου όμως αφορά μόνο το ζήτημα της γέννησης από καισαρική τομή.
Πάντως δεν συμμερίζομαι αυτό που ακούω συχνά, δηλαδή πως ο άνθρωπος έχει αλλάξει ξαφνικά στην εποχή μας και δεν είναι ο ίδιος που ήταν επί χιλιάδες χρόνια!
Οι πραγματικές αλλαγές, ειδικά στο DNA, χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να συμβούν και δεν έρχονται επειδή τα τελευταία 100 χρόνια εξελίχθηκε η τεχνολογία και ορισμένες επιστήμες.
Ναι μεν η εξέλιξη επέφερε πολιτισμικές αλλαγές στην οικονομία, το πολίτευμα, την ηθική, τις θρησκείες, τον πόλεμο και τις ιδέες, αλλά αλλαγή στην ουσία του ανθρώπου (υλική και ψυχική), ουδεμία σημαντική επήλθε.
Ο άνθρωπος παραμένει ίδιος βιολογικά και ψυχικά. Έχει τα ίδια πάθη, ελαττώματα, προτερήματα, ανησυχίες, αγωνίες, μίση, έχθρες και αγάπες.
Γι αυτό και το αρχαίο δράμα, βρίσκει απόλυτα ίδια την αποδοχή του και στους σημερινούς ανθρώπους που βλέπουν θέατρο.
Το μόνο που αλλάζει σήμερα, είναι ο τρόπος που συμβαίνουν όλα και όχι η ουσία όσων συμβαίνουν.
Οι "...διεργασίες που κάποτε θεωρούνταν απαραίτητες για τα περάσματα αυτά..." δεν άλλαξαν επειδή μεταλλάχθηκε το DNA του ανθρώπου, αλλά επειδή μεταλλάχθηκαν οι ιδέες και οι πεποιθήσεις τους.
Η σύχρονη εποχή είναι άκρως υλιστική και ο εσωτερισμός μαζί με τις θρησκείες (πλην του Ισλάμ), εκτοπίζονται για χάρη της επιστήμης και της θεώρησης του απτού κόσμου με τις πέντε μας αισθήσεις.
Τα νέα αρχέτυπα που δομούνται, έχουν αποδομητικό χαρακτήρα. Είναι υπονομευτικά της ανθρώπινης εξέλιξης και της πνευματικής ελευθερίας. Δείχνουν ότι ελευθερώνουν τον άνθρωπο από τα δόγματα, ενώ στην πραγματικότητα τον εγκλωβίζουν σε ένα ακόμη πιο σκληρό δόγμα. Το δόγμα του Χάους...
ΛΥΚΙΟΣ.
ίσως δεν το διατύπωσα σωστά,μάλλον έπρεπε να πω γονιδιακές μεταλλάξεις, δεν ξέρω κατά πόσο το γνωρίζεις, αλλά πλέον κάποιες τέτοιες αρχίζουν και παγιώνονται με αρκετά γρήγορους ρυθμούς με τις νέες γεννήσεις... όχι με τον αρχαίο άνθρωπο δεν έχει καμμία απολύτως σχέση ο σύγχρονος, αλλά ακόμη και με κείνον που υπήρχε μερικές δεκαετίες πριν! αυτή είναι η δική μου άποψη, μέσα από τη δική μου "θέαση"... προσωπικά θεωρώ εντελώς άτοπο να συγκρίνεται το σήμερα με το χθες... αφήνω απ' έξω το αν μου αρέσει εμένα ή όχι η νέα εξέλιξη των πραγμάτων, προσπαθώ να μου υπενθυμίζω ότι σε κάθε αλλαγή εποχής της ανθρώπινης εξέλιξης, πάντα υπήρχαν οι υποστηρικτές του παλιού που δαιμονοποιούσαν το καινούριο που εμφανιζόταν :) αναφέρεσαι ας πούμε στο αρχαίο δράμα και θεωρείς πραγματικά ότι ο αρχαίος άνθρωπος είχε την ίδια πρόσληψη αυτού με τον σημερινό; σε καμμία περίπτωση δεν μπορώ να υιοθετήσω μια τέτοια άποψη, γιατί η εγκεφαλική δομή του τότε ανθρώπου και ο τρόπος θέασης του ήταν σε άλλο επίπεδο... για μενα το πραγματικό πρόβλημα σήμερα είναι η ψυχονοητική ομογενοποίηση... είναι κάτι περισσότερο από έντονη η έλλειψη ανθρώπων με ιδιαιτερότητες και διαφορετικότητες στο αντιληπτικό πεδίο, στη σύνθεση και ανάλυση δεδομένων, στη διεύρυνση της συνειδησιακής φόρμας που επικρατεί... προσωπικά έχω τουλάχιστον πάνω από δωδεκαετία να συναντήσω έναν τέτοιον άνθρωπο, κάποιον που θα ιντριγκάρει τις εγκεφαλικές μου συνάψεις και θα μου δώσει τροφή για να ερευνήσω παράπλευρα ή και νέα μονοπάτια σκέψης... υποθέτω ότι κάτι έχει συμβεί με την κλίμακα γκάους, αναπροσαρμόζεται και αυτή όπως και όλα τα υπόλοιπα...
ΔιαγραφήΠραγματικά δεν γνωρίζω για γονιδιακές αλλαγές στον σύγχρονο άνθρωπο, ώστε να μιλάμε για μετάλλαξη του βιολογικού του σώματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχεις τέτοιες αξιόπιστες πληροφορίες, δώσε μου μερικές παραπομπές να τις μελετήσω, αν δεν σου κάνει κόπο.
Ωστόσο δεν συγκρίνω το χθες με το σήμερα. Χρησιμοποιώ το επιχείρημα του θεάτρου όμως, για να καταδείξω πως ακόμη κι αν ο τρόπος ζωής μας έχει αλλάξει από την αρχαιότητα, στον πυρήνα του ο άνθρωπος παραμένει ίδιος. Ίδιοι προβληματισμοί, ίδιες αγωνίες, ίδιος ο πόνος, οι σκέψεις, τα πάθη!
Η ηθική διέφερε, οι αξίες επίσης. Το αποτύπωμα όλων αυτών στην ψυχή τους όμως, άφηνε το ίδιο ίχνος που θα άφηνε και σήμερα.
Αναφέρεσαι στις διαφορετικές αξίες εκείνης της εποχής και φυσικά στον διαφορετικό τρόπο σκέψης και πράξης τους. Δες όμως πως και τότε δεν εξέλειπαν καθόλου τα πάθη και οι αδυναμίες που έχουμε και σήμερα. Σε αυτά αναφέρομαι εγώ.
Η ανθρωπότητα δεν έχει εξελιχθεί από τότε, πνευματικά. Το ανάποδο θα έλεγα συμβαίνει. Με αυτό το κριτήριο, δικαιούμαστε να κάνουμε συγκριτισμό, για να δούμε που βρισκόμαστε σήμερα και που πορευόμαστε.
Το ίδιο διαπιστώνεις και εσύ, όταν λες:
"...το πραγματικό πρόβλημα σήμερα είναι η ψυχονοητική ομογενοποίηση... είναι κάτι περισσότερο από έντονη η έλλειψη ανθρώπων με ιδιαιτερότητες και διαφορετικότητες στο αντιληπτικό πεδίο, στη σύνθεση και ανάλυση δεδομένων, στη διεύρυνση της συνειδησιακής φόρμας που επικρατεί..."
Το ίδιο είπα και εγώ με άλλα λόγια:
"...Η σύχρονη εποχή είναι άκρως υλιστική και ο εσωτερισμός μαζί με τις θρησκείες (πλην του Ισλάμ), εκτοπίζονται για χάρη της επιστήμης και της θεώρησης του απτού κόσμου με τις πέντε μας αισθήσεις.
Τα νέα αρχέτυπα που δομούνται, έχουν αποδομητικό χαρακτήρα. Είναι υπονομευτικά της ανθρώπινης εξέλιξης και της πνευματικής ελευθερίας. Δείχνουν ότι ελευθερώνουν τον άνθρωπο από τα δόγματα, ενώ στην πραγματικότητα τον εγκλωβίζουν σε ένα ακόμη πιο σκληρό δόγμα. Το δόγμα του Χάους..."
Ναι, σήμερα ο άνθρωπος έχει απωλέσει μεγάλο μέρος της ικανότητάς του να διοράται, να διαισθάνεται και να βλέπει τον υπεραισθητό κόσμο.
Χρησιμοποιεί μόνο το στενό λογισμό του και εγκλωβίζεται εκεί. Βλέπει μόνο ύλη!
Όσοι κινούνται λίγο έξω απ΄αυτό και τολμούν να χρησιμοποιήσουν διαίσθηση και μεταλογική, απαξιώνονται και εκτοπίζονται στο περιθώριο.
Ωστόσο θα πρέπει να μην συγχέουμε τους μεταλογικούς με τους παράφρονες.
ΛΥΚΙΟΣ.
μα καλά βρε λύκιε, δεν έχεις ακούσει ποτέ για γονιδιακές μεταλλάξεις;;; μια πάρα πολύ συχνή σχετίζεται με πεπτικές διαταραχές και συγκεκριμένα με τη λακτόζη, πλέον πάρα πολλά παιδάκια που γεννιούνται κατά τη βρεφική ηλικία είναι δυσανεκτικά στον θηλασμό και όχι μόνο... μέχρι να ισιώσει το γαστρεντερικό τους σύστημα ψιλοδεινοπαθούν... σχετίζεται με κάποια μετάλλαξη αλλά δεν ξέρω ποια για να σε κατευθύνω... λίγο που έψαξα, βρήκα μια άλλη συχνή στον ελλαδικό χώρο κιόλας, f508del, δεν ξέρω αν σχετίζεται με τα προηγούμενα περί λακτόζης, αλλά έχει μια ευρεία γκάμα συμπτωμάτων, μαζί και πεπτικών... πάντως καμιά φορά βρε λύκιε, αναρωτιέμαι αν μπορείς για λίγο να γίνεις... λυκίνος... χαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω αν η δυσανεξία στη λακτόζη είναι κάτι καινούργιο ή απλά ανοίκει σε αυτές τις κατηγορίες παθήσεων, που στο παρελθόν (από άγνοια) απέδιδαν σε "κολικούς", "αρρώστια" ή "δυσεντερία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιατρική σήμερα έχει αναγνωρίσει πολλές παθήσεις που στο παρελθόν αγνοούσε και απέδιδε σε κατατονία, κόπωση, κτλ. Κυρίως μιλάμε για τα αυτοάνοσα, τα οποία πάντοτε υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν είχαν οριστεί έτσι.
Η κοιλιοκάκη είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Η f508del ή κυστική ίνωση, είναι γενετικό νόσημα και όχι μια μετάλλαξη του πληθυσμού. Είναι δηλαδή μια μετάλλαξη που όταν συμβεί σε κάποιον άνθρωπο, τον οδηγεί σε νόσο.
Όταν λέμε πως ο άνθρωπος μεταλλάσεται γονιδιακά, πρέπει να εννοούμε πως αλλάζει το βιολογικό του σώμα χωρίς αυτό να αποτυγχάνει και να γίνεται νόσος. Αλλιώς μιλάμε για γενετικές ανωμαλίες που κάνουν το σώμα να αρρωσταίνει.
Πάντως είμαι και Λυκίνος αν βολεύει! Και ολυμπιονίκης στην πυγμαχία αν θες!:)
ΛυΚΙΟς.
όχι λύκιε, η γονιδιακή μετάλλαξη δηλώνει το μετά της αλλαγής των γονιδίων... τώρα αν αυτό το μετά σχετίζεται με νόσο ή όχι είναι άλλο ζήτημα... είπα και γω, δε θα πιάσω μια φορά αδιάβαστο; δεν αναφερόμουν σ' αυτόν τον λυκίνο, τον ερμότιμο είχα κατά νου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυσιαστικά η f508del δεν είναι μετάλλαξη με την έννοια που την λες, αλλά μια γενετική ανωμαλία που αφορά το 2% του πληθυσμού. Αν θες να μιλάμε για μετάλλαξη του σύγχρονου ανθρώπου, θα πρέπει να αναφόμαστε για το σύνολο του πληθυσμού και για όχι ένα ελάχιστο κλάσμα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε θεωρώ το συγκεκριμένο παράδειγμα ως ατυχές.
Ω ναι! Με έπιασες εντελώς αδιάβαστο... Δεν είχα υπ΄όψιν μου το έργο "Ερμότιμος ή περί αιρέσεων" του Λουκιανού, όπου ο ίδιος παρίσταται ως Λυκίνος!
Διάβασα όμως ένα απόσπασμα εξ αιτίας σου μόλις τώρα :)
Θέλεις να γίνω Λυκίνος λοιπόν.
Πατάω καλά στα πόδια μου αγαπητή μου και γνωρίζω τις δυσκολίες της ύλης και των παθών μου. Δεν είμαι της θεωρίας, αλλά της πράξης. Ωστόσο και η θεωρία χρειάζεται. Χωρίς αυτήν δεν πορεύεσαι στην πράξη, αλλά φέρεσαι και άγεσαι από τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις.
Και επειδή ο νους κυριαρχεί της ύλης και όχι το ανάποδο, η προσπάθεια είναι στον έλεγχο των παρορμήσεων και στην κυριαρχία των θεϊκών μας στοιχείων, όχι των ερπετικών.
Δεν έχει σημασία αν κανείς θα το πετύχει αυτό αργά ή γρήγορα. Μπορεί και ποτέ. Έχει σημασία να προσπαθεί κανείς και να πετυχαίνει μικρά βήματα. Εξέλιξη εναντίον στασιμότητας!
Πάντως, ούτε Στωικός είμαι (Ερμότιμος), ούτε και Επικούριος (Λυκίνος) αλλά μάλλον κάπου στην μέση πρέπει να βρίσκομαι.
Υ.Γ. Αν με βρει κανείς κάπου να κινούμαι, ας ρίξει μια φωνή να γυρίσω να τον δω και να του πίασω το χέρι.
ΛΥΚΙΟΣ.
πάντως, όλος ο διάλογος είναι αρκετά ενδιαφέρων και ευχάριστος στην ανάγνωση, από ό,τι βλέπω δεν ήταν αρκετό το απόσπασμα για να γίνεις λυκίνος χαχαχα... αν έχεις χρόνο θα πρότεινα να τον διαβάσεις ολόκληρο κάποια στιγμή και ίσως/μπορεί να τύχει στο μέλλον να συζητήσουμε επ' αυτού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ.Κ. μόλις βρω χρόνο θα διαβάσω τους διαλόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.