Τζιχαντιστικές επιθέσεις: Πώς αντιμετωπίζονται; Κινδυνεύει η Ελλάδα;

Συγκλονίζουν το τελευταίο διάστημα οι επιθέσεις που σημειώνονται στα Δυτικά κράτη από άτομα που χαρακτηρίζονται ως "μοναχικοί λύκοι" και σκορπούν το θάνατο για θρησκευτικούς λόγους. 

Το χθεσινό περιστατικό στην Γαλλία με τη δολοφονία του ιερέα από έναν 19χρονο και άλλον ένα τζιχαντιστή. Την ευθύνη για το μακελειό ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος.

Η αύξηση αυτών των περιστατικών έχει αναστατώσει όλη τη Δύση. Τι κοινά σημεία έχουν; Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν; Κινδυνεύει η Ελλάδα; Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δίνει ο αναλυτής Ιωάννης Μιχαλέτος. 

 Γράφει ο Ιωάννης Μιχαλέτος*

Οι πολλαπλές επιθέσεις Τζιχαντιστών το τελευταίο διάστημα διακρίνονται από τα εξής σημεία:

- Οι δράστες είναι φονταμενταλιστές (λέγονται πλέον και ριζοσπαστικοποιημένοι), μέσα από μια διαδικασία πλύσης εγκεφάλου που βασίζεται σε Αρχέτυπα και Νόρμες που μεταδίδονται συνεχώς από τα κοινωνικά δίκτυα-και όχι μόνο.

- Δρουν σε χώρους που σαφέστατα ενυπάρχουν ήδη ευρύτατες μάζες Μουσουλμάνων δεύτερης και τρίτης γενιάς και ούτως μπορούν να αποκρύπτουν την παρουσία τους καθότι αυτή δεν προκαλεί ιδιαίτερη σημασία. 

- Σε δεύτερη ανάγνωση προσβλέπουν και σε συνεργασίες με ομόθρησκους τους που συνειδητά ή όχι τους βοηθούν

Οι καθοδηγητές των δραστών αλλά κατ'ουσία και τα εκτελεστικά στελέχη δεν προσβλέπουν στις πράξεις και τα αποτελέσματα αυτά καθαυτά , αλλά στη δημιουργία "κινηματικής-συναισθηματικής" δράσης που θα κινητοποιεί διαρκώς και νέους δράστες. 

Σε αντίθεση με μια υφέρπουσα φημολογία που διακινείται σε ΜΜΕ ανά το "Δυτικό κόσμο", οι Τζιχαντιστές δεν επιδιώκουν "σύγκρουση πολιτισμών" και "πόλεμο μεταξύ Ισλάμ και Δύσης". Δεν είναι ούτε αφελείς ούτε μικρόνοοι (οι καθοδηγητές) για να μην αντιλαμβάνονται ότι μια τέτοια άμεση σύγκρουση απλώς θα ερημοποιούσε στη κυριολεξία τις γενέτειρες τους καθότι ούτε το Ισλάμ είναι ενιαίο ούτε θα είχαν συμμάχους από άλλους πολιτισμούς. Το δε τεχνολογικό επίπεδο του Ισλάμ είναι στην ουσία ανύπαρκτο, είναι απλά χρήστες Αμερικανικής, Γαλλικής ή και Ρωσικής τεχνολογίας. Σε ενδεχόμενη πλήρη ρήξη με συμβατικούς πολεμικούς όρους με τη Δύση, απλώς θα εξαφανίζονταν από το μελλοντικό ιστορικό γίγνεσθαι. 

Αυτό που ξεκάθαρα επιδιώκουν οι Τζιχαντιστές είναι να αποχωρήσουν οι Δυτικές χώρες από τα εδάφη που οι ίδιοι ελέγχουν (λ.χ. το Ισλαμικό κράτος Ιράκ/Συρίας)

Σε δεύτερη φάση να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να ελέγξουν τις Δυτικά-ελεγχόμενες Μοναρχίες και πολιτικά συστήματα στη Μέση Ανατολή. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν η Δύση φοβούμενη περαιτέρω επιθέσεις στο έδαφος της, ενδώσει και αποχωρήσει. Ταυτοχρόνως ευελπιστούν ότι ο Δυτικός τρόπος ζωής βαθμιαία παρακμάζει και σε συνδυασμό με δημογραφικούς λόγους, θα υπάρξει μια όσο το δυνατόν πιο ειρηνική μετάβαση στο δικό τους πολιτισμικό πρότυπο. 

Το όλο σκεπτικό τους βασίζεται στον λεγόμενο "Ανατολικό τρόπο πολέμου" που αποφεύγει τις κατά μέτωπον τακτικές αντιπαραθέσεις και δρα μέσω του ανταρτοπολέμου, εξάντλησης του ηθικού του εχθρού, χρήσης της τρομοκρατίας ως πολεμικού εργαλείου και δίνει τεράστια σημασία στην παραπλάνηση και την μυστική δράση. 

Η αντιμετώπιση του Τζιχαντιστικού "ρεύματος" πρέπει να είναι ολιστική.

Η αρχή οφείλει να γίνει με την αντιμετώπιση των Αρχετύπων που κινητοποιούν μέσω κοινωνικών δικτύων και όχι μόνο, τους δράστες και αποτελούν βεβαίως και τα εύχρηστα νοητικά εργαλεία των καθοδηγητών. Υπό αυτή την έννοια , οφείλει η συντεταγμένη Πολιτεία του κάθε κράτους και σε συλλογικό επίπεδο να αντιτάξει τις άμυνες αυτές που θα αποτρέπουν τους Τζιχαντιστές. 

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση αντιστοίχων Αρχετύπων που προκαλούν "σοκ και δέος"προς τους ιδίους και σε αυτή τη φάση χρήσιμοι είναι όσοι κατέχουν εμπειρική ικανότητα ανάλυσης, διαίσθησης και 'εργαλειοποίησης" της κοινωνικής ψυχολογίας των κατά βάση Αράβων δραστών. Σχετικές έρευνες και σε επιστημονικό επίπεδο γίνονται σε ιδρύματα των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Ρωσίας ενώ έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό σε αυτό το τομέα υπάρχει σε πλείστες χώρες της Ε.Ε.

-Σε πολιτικό-στρατιωτικό επίπεδο είναι ηλίου φαεινότερο ότι πρέπει να καταστραφεί εξ'ολοκλήρου το Ισλαμικό Κράτος τόσο σε υλικό όσο και έμψυχο επίπεδο. 

-Σε επίπεδο συνεργασίας κρατών της ΕΕ για την ανταλλαγή πληροφοριών, το προτεινόμενο μοντέλο συνεργασίας εκπορευόμενο από ένα κεντρικό σύστημα μεταξύ 27 κρατών θα οδηγεί σε δυσλειτουργίες και διαρροές, ενώ ένας διαμοιρασμός ευθυνών και τομέων αρμοδιοτήτων θα ήταν περισσότερο πρακτικός-αντίστοιχος του μοντέλου του ΝΑΤΟ ως προς το σύμφωνο της Βαρσοβίας (Δ. Γερμανία έναντι Α. Γερμανίας, Ελλάδα έναντι Βουλγαρίας, Ιταλία έναντι Γιουγκοσλαβίας, κ.ο.κ.). Αντίστοιχο διαμοιρασμό είχαν και το Ανατολικό μπλόκ έναντι του Δυτικού. 

-Τα ανωτέρω προϋποθέτουν σαφέστατα ότι οι χώρες της Ε.Ε. αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με έναν εχθρό ο οποίος διαμοιράζεται και εντός και εκτός των συνόρων του και δεν έχει συμβατική μορφή. Επιπλέον σημαίνει ότι αντιλαμβάνονται ότι το φαινόμενο θα απαιτήσει ιδιαίτερη δυσκολία στην αντιμετώπιση του δεδομένων των περιορισμών που υφίστανται καθότι δεν υπάρχει διακριτός, κρατικός δρών αλλά μυριάδα ομάδων και δικτύων με ασαφή και μεταβαλλόμενη κρατική υποστήριξη από ορισμένα Ισλαμικά καθεστώτα αναλόγως των εξελίξεων. 

-Πρώτα λοιπόν πρέπει να οριοθετηθεί ο "εχθρός", μετέπειτα τα όρια & ικανότητες δράσης του και εν συνεχεία να τεθούν σε κίνηση οι ενέργειες - όπως οι παραπάνω και πολλές ακόμα- ούτως ώστε να μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αυτή είναι και η σημαντικότερη δυσκολία σε σχέση με το ζήτημα.

-Οι επιθέσεις των Τζιχαντιστών θα συνεχιστούν στο προσεχές μέλλον και θα είναι πολύνεκρες. 

-Η Ελλάδα σαφέστατα κινδυνεύει από τη δράση παραφρόνων , αλλά προς το παρόν η όποια πιθανή δράση τους δεν θα είναι αποτέλεσμα εντολής καθοδηγητών αλλά παράταιρη ενέργεια μεμονωμένου ατόμου ή πυρήνα. 

Οι χώρες της Ε.Ε. όπως η Γαλλία, Βέλγιο, ιδιαίτερα είναι σε πολύ σοβαρό κίνδυνο και δυστυχώς αυτό δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό από τους εκεί "λήπτες αποφάσεων", κρίνοντας από μια σειρά ανησυχητικών ενδείξεων σε πολιτικό επίπεδο πρωτίστως.

Σημειώσεις:

-Σε αντίθεση με την κρατούσα πεποίθηση της "κοινή γνώμης" ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών γίνονται πανίσχυρες στο Δυτικό κόσμο λόγω του "πολέμου ενάντια στη τρομοκρατία" αυτό δεν αληθεύει, τουναντίον η ισχύς τους στην ευρύτερη αρχιτεκτονική πολιτικής -κοινωνικής ισχύος διαρκώς μειώνεται. 

-Ο λόγος είναι η τεχνολογία και η διαβρωτική της επίδραση τόσο στο επίπεδο ελέγχου των υπηρεσιών αυτών από τους πολιτικούς προϊσταμένους μέσω της τεχνολογίας, -γιατί υπάρχουν αλληλοεπικαλυπτόμενες υπηρεσίες που παρακολουθούν η μία την άλλη-, όσο και γιατί η νεώτερες γενιές στελεχών "χάνουν" εκ των πραγμάτων διαρκώς επαφή με τις ζυμώσεις στο πραγματικό κοινωνικό επίπεδο.

-Οι εποχές που ένα μεσαίο -αλλά εντελώς άγνωστο- στέλεχος μιας υπηρεσίας πληροφοριών λ.χ της Γαλλίας μπορούσε με το ανθρώπινο δίκτυο που διαχειριζόταν να διεισδύει σε ποικίλα και ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια και άρα να είναι ισχυρός-έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. 

-Αντιθέτως τα περισσότερα κράτη αποτρέπουν συστηματικά τα στελέχη τους σε αυτές τις υπηρεσίες (εσωτερικής ασφάλειας) να αναπτύσσουν ανθρώπινα (και άρα δυναμικά και εξελίσσομένα δίκτυα) και τους υποχρεώνουν να βασίζονται στη τεχνολογία, άρα σε μηχανήματα που είναι διαρκώς σε συλλογικό και θεσμικό έλεγχο και δεν επιτρέπουν την ανεξέλεγκτη "ατομική χρήση".

-Το παραπάνω αποτελεί βασικό μειονέκτημα για την αντιμετώπιση των Τζιχαντιστών καθότι οι ίδιοι βασίζονται σε ανθρώπινα δίκτυα και μόνο ζώσες πηγές κατάλληλα τοποθετημένες και εκπαιδευμένες μπορούν να τους εξακριβώσουν. 

-Ταυτοχρόνως, μόνο ανθρώπινες πηγές εντός των κοινοτήτων τους μπορούν να ενσπείρουν μόνο με τη εικαζόμενη παρουσία στους, διαλυτικά σύνδρομα, διαιρέσεις, διενέξεις και εν τέλει αποσάθρωση του κοινωνικού χώρου που κινούνται.

Σε τελική ανάλυση, χρειάζεται μια ισόρροπη προσέγγιση που να χειρίζεται την τεχνολογία ως βοηθητικό μέσο και όχι ως κύριο. 

Πηγή: rimse.gr

*O Ιωάννης Μιχαλέτος είναι σύμβουλος & αναλυτής για θέματα ασφάλειας με εξειδίκευση στην έρευνα των εξελισσόμενων ασύμμετρων απειλών στην Ν.Α Ευρώπη (Δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος, Ισλαμική τρομοκρατία, πολιτικός εξτρεμισμός, παράνομη μετανάστευση, ομάδες πολιτικής αποσταθεροποίησης) και τις εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα της περιοχής (Ενεργειακά έργα υποδομής, επενδύσεις, ασφάλεια υποδομών, περιφερειακές ενεργειακές πολιτικές).

Συνεργάζεται με το “Ελληνικό Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας”, το IHS Jane‘s Group και με κέντρα ερευνών και εξειδικευμένες εκδόσεις στη Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Καναδά, Ιταλία, ΗΠΑ κ.α. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε συνέδρια προσκεκλημένος του ΝΑΤΟ,ΕΕ, ΥΠΕΞ διαφόρων κρατών και συχνά παραθέτει συνεντεύξεις σε διεθνή ΜΜΕ.

ΠΗΓΗ