Ο ΠΕΡΣΕΑΣ η ΜΕΔΟΥΣΑ και η θεά ΑΘΗΝΑ

 Ο ήρωας Περσέας αναλαμβάνει να φύγει από την Σέριφο και να φέρει το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας στον βασιλιά Πολυδέκτη. Ο άθλος ήταν δύσκολος καθώς η Μέδουσα ήταν ένα φτερωτό τέρας που είχε φίδια αντί για μαλλιά, τεράστια δόντια, γλώσσα που κρεμόταν έξω από το στόμα, χάλκινα χέρια και φολίδες όπως τα ερπετά. Ήταν τόσο άσχημη που όποιος την κοίταζε πέτρωνε από τον φόβο του. Για την τρομακτική αυτή εμφάνιση της Μέδουσας υπεύθυνη ήταν η θεά Αθηνά.

Κάποτε, η Μέδουσα και οι αδελφές της, Σθενώ (δυνατή) και η Ευρυάλη (πολυπεριπλανώμενη ή ανεμπόδιστη ροή), ήταν πολύ όμορφες, πόσο μάλλον που ήταν και εξαδέρφες με τις νεράιδες Νηρηίδες, τις πανέμορφες συνοδούς της Θέτιδας (μητέρας του Αχιλλέα). Όμως, μια μέρα η Μέδουσα ζευγάρωσε με τον Ποσειδώνα σε ένα από τους ναούς της Αθηνάς. Η τελευταία θύμωσε τόσο πολύ ώστε την μεταμόρφωσε στο παραπάνω αποκρουστικό τέρας (Ησίοδος, Θεογονία 270 κεξ, 333 κεξ).

Η Αθηνά ήθελε να βοηθήσει τον Περσέα, γι’ αυτό του έδωσε μία καλογυαλισμένη ασπίδα ώστε να μην κοιτάξει την Μέδουσα κατά πρόσωπο και πετρώσει. Τον Περσέα βοήθησε και ο Ερμής δίνοντας του ένα ατσαλένιο δρεπάνι προκειμένου να κόψει το κεφάλι της. Ωστόσο, αυτό μόνο δεν ήταν αρκετό. Χρειαζόταν μερικά πράγματα ακόμα τα οποία φύλαγαν οι Στύγιες Νύμφες. Προκειμένου να μάθει που θα τις έβρισκε έπρεπε να συναντήσει τις τρεις Κυκνόμορφες Γραίες (άλλες αδελφές των Γοργόνων) που όλες μαζί μοιράζονταν ένα μάτι (ίσως να συμβολίζει το δώρο της νόησης) και ένα δόντι. Αυτές έμεναν στα ριζά του όρους Άτλαντα (ίσως στην Αφρική κοντά στις Ηράκλειες Στήλες). Τους άρπαξε κρυφά το μάτι και το δόντι (τα οποία αργότερα πέταξε στην λίμνη Τριτωνίδα, στην Σαχάρα, όπου ανατράφηκε η Αθηνά) και τις εκβίασε να μάθει τον τόπο κατοικίας των Νυμφών (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Β 4, 2-4,  Υγίνος, Ποιητική Αστρονομία ΙΙ 12).

Σαν έμαθε που έμεναν, πήγε εκεί και πήρε από τις Νύμφες ένα ζευγάρι φτερωτά σανδάλια, έναν ειδικό σάκο για να τοποθετήσει μέσα το κομμένο κεφάλι και έναν σκούφο του Άδη τον οποίο όποιος φορούσε γινόταν αόρατος. Στην συνέχεια κατευθύνθηκε στα δυτικά (ή κατ’ άλλη εκδοχή στην χώρα των Υπερβορείων). Όταν έφτασε σ’ αυτές, οι Γοργόνες κοιμόντουσαν. Ο Περσέας, μέσα από τον κατοπτρισμό της ασπίδας, βρήκε την Μέδουσα και χωρίς καθυστέρηση της έκοψε το κεφάλι με ένα μόνο χτύπημα. Καθώς το κορμί της κατέρρεε, μέσα από τον λαιμό της, ξεπετάχτηκαν το φτερωτό άλογο Πήγασος και ο πολεμιστής Χρυσάωρ με ένα χρυσό σπαθί στο χέρι (παιδιά του Ποσειδώνα από το ζευγάρωμά του με την Μέδουσα), (Πίνδαρος, Πυθιονίκαι Ι 31, Οβίδιος, Μεταμορφώσεις IV 780).

Ο Περσέας έριξε το κεφάλι της Μέδουσας (Γοργόνειο) βιαστικά στον σάκο κι έτρεξε μ’ όλη του την δύναμη, αφού φόρεσε τον σκούφο που τον έκανε αόρατο. Έτσι, η Σθενώ και η Ευρυάλη, όταν ξύπνησαν, δεν τον πρόλαβαν.

Κατά την επιστροφή του στην Σέριφο, ο Περσέας χρειάστηκε να σώσει την Ανδρομέδα από ένα θαλάσσιο τέρας. Αμέσως την παντρεύτηκε. Γυρίζοντας στο νησί, αναγκάστηκε να βγάλει το κομμένο κεφάλι προς τον Πολυδέκτη και τους συντρόφους του οι οποίοι πέτρωσαν, επειδή φέρονταν άσχημα στην Δανάη, την μητέρα του (Στράβων, Ι 5, 10).

Ύστερα, ο Περσέας έδωσε το κεφάλι της Μέδουσας στην Αθηνά, η οποία το στερέωσε στον θώρακα ως αιγίδα, και, στην συνέχεια, επέστρεψε τα σανδάλια, τον σάκο και τον σκούφο στον Ερμή ο οποίος, με την σειρά του, τα γύρισε πίσω στις Στύγιες Νύμφες.

Η Γοργόνα Μέδουσα (μέδω= άρχω, κυβερνώ, προστατεύω, φρουρός και φροντίζω, προνοώ, σκέπτομαι, σχεδιάζω, επινοώ / μεδέουσα = φύλακας, προστάτης) εκτός από Αρχή, στην περιοχή της, ήταν και φρουρός-φύλακας, πολύ πριν την «μεταμορφώσει» η Αθηνά (αυτό, τουλάχιστον, προδίδει η ετυμολογία του ονόματός της). Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς προστάτευε ούτε που βρισκόταν αυτό. Σίγουρα ήταν πολύ σημαντικό. Φαίνεται, όμως, ότι το μυστικό της μοιράστηκε με τον Ποσειδώνα σε χώρο που βρισκόταν υπό την εποπτεία της Αθηνάς.

Η Αθηνά μοιάζει να «θυμώνει» και αποφασίζει να επέμβει στο μυστικό. Η «επέμβαση» είναι τέτοια που «μεταμορφώνει» την Γοργόνα. Φαινομενικά, η Μέδουσα, παραμορφώνεται σε ένα άσχημο τέρας, αλλά ουσιαστικά η Αθηνά την κάνει ακόμα ισχυρότερη απ’ όσο ήταν πριν. Της έδωσε την δύναμη να «πετρώνει» όποιον την κοιτά, της έδωσε περισσότερη γνώση ή θετικές δυνάμεις (τα φίδια αντί για μαλλιά στο κεφάλι), προεξέχουσα γλώσσα (πολυγνωσία, κήρυγμα, φωνή κάποιας θεότητας), δόντια (ως επιθετικά ή/και αμυντικά όπλα), μεταλλικά (χάλκινα) χέρια και την κάλυψε με φολίδες σαν ερπετό, ίσως, επειδή έπρεπε να μοιάζει ως τέτοιο (ή σαν σύμβολο της αδάμαστης δύναμης).

Η Μέδουσα Γοργώ, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα νοήμων, πανέξυπνο και ηγετικό, όσο και έμβιο άρμα μάχης. Αυτή η μετατροπή, φαίνεται να ήταν απαραίτητη, προκειμένου να «κυοφορήσει» τους απογόνους της από τον Ποσειδώνα. Τον ρόλο της «μαίας» αποδεικνύεται πως κερδίζει επάξια ο ημίθεος (γιος του Δία και της Δανάης) Περσέας ο οποίος, αφού παίρνει τις απαραίτητες προφυλάξεις, «αποκεφαλίζει» την Μέδουσα οπότε και «γεννιούνται» δύο νέες πολεμικές μηχανές: ο πολεμιστής Χρυσάωρ και ο φτερωτός Πήγασος (με τον οποίο ο Βελλεροφόντης πολέμησε την Χίμαιρα).

Ο Περσέας παραδίδει το κεφάλι της Μέδουσας, το Γοργόνειο, στην Αθηνά, η οποία το τοποθετεί επάνω της, στο στήθος και στην ασπίδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλες οι «δυνάμεις» του Γοργόνειου ενσωματώνονται και μετουσιώνονται στην «καινούργια» Αθηνά.

Συμπέρασμα

Με απλούστερα λόγια, η πιθανότερη αποκρυπτογράφηση του μύθου, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Μέδουσα ήταν ένα έμβιο οπλικό σύστημα, ταυτόχρονα και ιπτάμενο όχημα (αφού είχε φτερά) το οποίο μπορούσε να αποσπάται σε τρία βασικά μέρη: το Γοργόνειο (κεφαλή, άρα και το κυριότερο σώμα), τον Πήγασο και τον Χρυσάωρα.

Τα δύο τελευταία αποχωρούν ή αναχωρούν προς άλλες κατευθύνσεις ή και «αποστολές».

Το Γοργόνειο, όμως, παραχωρείται στην Αθηνά, υπό την εποπτεία της οποίας «δημιουργήθηκε» με την συμβολή του Ποσειδώνα (την προκατακλυσμιαία θεότητα των «ανώτατων υδάτων», δηλαδή, του ουρανού).

Ο μύθος της Μέδουσας Γοργώς και του Περσέα γίνεται ιδιαίτερα αποκαλυπτικός αν προσπαθήσουμε να κάνουμε μία αποκωδικοποίηση των συμβόλων που μας δίνονται. Έτσι, με βάση αυτήν έχουμε: η Μέδουσα ήταν ένα έμβιο οπλικό σύστημα, ταυτόχρονα και ιπτάμενο όχημα (αφού είχε φτερά) το οποίο μπορούσε να αποσπάται σε τρία βασικά μέρη: το Γοργόνειο (κεφαλή, άρα και το κυριότερο σώμα), τον Πήγασο και τον Χρυσάωρα.

Το Γοργόνειο, το οποίο απέκοψε ο Περσέας παραδίδεται στην Αθηνά, υπό την εποπτεία της οποίας «δημιουργήθηκε», με την συμβολή του Ποσειδώνα. Όταν η θεά το τοποθετεί στην αιγίδα της, οι «δυνάμεις» του Γοργόνειου ενσωματώνονται και μετουσιώνονται στην θεά.

Ωστόσο, με βάση την παραπάνω αποκρυπτογράφηση και κάποια επιπλέον στοιχεία, τα δεδομένα αποκτούν νέες διαστάσεις:

Ας δούμε πρώτα εξής:

Α) Στην προκατακλυσμιαία εποχή που αναφέρεται ο μύθος, ο Ποσειδώνας που γονιμοποίησε την Γοργώ ήταν μία θεότητα των «ανώτατων υδάτων», δηλαδή, του ουρανού, πριν γίνει της θάλασσας. Β) Η Αθηνά μαζί με τον Προμηθέα έπλασαν ανθρώπους.

Το πρώτο μας κάνει να υποθέτουμε πως το Γοργόνειο, ως ιπτάμενο όχημα, μπορούσε να κινείται στον ουρανό. Το δεύτερο, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως μέσα σε αυτό υπήρχε ζωή, ή πως μετέφερε ζωή η οποία μπορούσε να αναπαραχθεί.

Όλο αυτό έρχεται να ταιριάξει με τον χαρακτηρισμό των Ορφικών για την Σελήνη ως «Γοργόνος Κεφαλή». Σε συνδυασμό, μάλιστα, με την πληροφορία τους ότι σ’ αυτήν ζούσαν άνθρωποι και υπήρχαν μέγαρα και πολιτείες (Ορφέως αποσπασμάτια (9) ΙΧ), άνετα θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο προφανές συμπέρασμα ότι το φεγγάρι είναι ένα ιπτάμενο άρμα που μετέφερε οπλισμό και ζωή (ενδεχομένως παροπλισμένο). Ο πειρασμός να το υποθέσουμε είναι τεράστιος, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο συνειρμός.

«Γοργόνειο» θα πει αυτό που ανήκει στην Γοργώ που σημαίνει «άγριο βλέμμα». Με δεδομένο την «Γοργόνο Κεφαλή» ως Σελήνη, πόσο θα ήταν τραβηγμένο αν παραλληλίσουμε τον δορυφόρο (και κάθε πλανήτη) με οφθαλμό, δηλαδή με ένα «μάτι». Ναι, πρόκειται για υπερβολή. Δεν είναι το κάθε ουράνιο σφαιρικό σώμα ένας οφθαλμός, αλλά μόνον ένας: αυτός που βλέπουμε στην διπλανή φωτογραφία και στο video που ακολουθεί στο τέλος.

Ας λάβουμε υπόψη μας πως και η Γοργώ όπως και ο πλανήτης(;) μας αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από χαλκό. Μάλιστα, για έναν «καφέ» πλανήτη (Brown Dwarf Star), πέρα από τον Πλούτωνα, μιλούν και Ισπανοί αστρονόμοι μέσα στο 2010. Πρόκειται για τον ίδιο πλανήτη;

Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω στοιχείων, μας δίνει μία βάσιμη ένδειξη, τουλάχιστον, η οποία, εν καιρώ, μπορεί να μετατραπεί σε απόδειξη:

Το Γοργόνειο είναι ένα πλανητόπλοιο-μάτι. Είναι ο Πανόπτης Οφθαλμός στην αιγίδα και την ασπίδα της θεάς Αθηνάς.

Οι θεοί είναι κάπου κοντά και μας παρακολουθούν.

Υπερβολή; Ίσως. Πάντως, υπάρχουν προφητείες που μιλούν για την επιστροφή των Ολύμπιων.

Η ανάλυση των συμβολισμών προέρχονται από:

Το Λεξικό των Συμβόλων, Juan – Eduardo Cirlot

Λεξικό Συμβόλων, J. C. Cooper

Πηγές: http://www.diadrastika.com/  http://www.diadrastika.com http://www.diadrastika.com

Σημείωση Λύκιου:

Η παρούσα ανάρτηση, αποτελεί μια εκδοχή και μια ερμηνεία που συμβαδίζει με όσες κομίζονται στον χώρο των σχολίων. Δεν αποτελεί πάγια και υιοθετημένη θέση του ιστολογίου και εμού προσωπικά, αλλά απλά μια άποψη που αξίζει να εξετάσουμε.