Αναρτήθηκε από Ion Maggos
Ο Τζων Χόλντρεν, επιστημονικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα, υποστηρίζει τη μείωση του πληθυσμού στο ένα δισεκατομμύριο και για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να εισάγονται χημικές ουσίες στην τροφή και στο νερό που πίνουμε, για να μας δολοφονούν.
Δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με την πολιτική ελίτ ανά τον πλανήτη.
Ο κύριος αυτός ζητάει άδειες για γεννήσεις και την ίδρυση ενός πλανητικού καθεστώτος.
Όλα αυτά είναι γνωστά και τα έχουν ήδη ξεκινήσει, δεν μας ξαφνιάζει ο κ.κ.
Βρίσκομαι στην ανάρτηση του Δεκεμβρίου του 2012, σχετικά με τον Αϊνστάιν.Στον χώρο των σχολίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε έκπληξη στην αρχή και σοκαρισμένη λίγο παρακάτω παρακολούθησα τον αβυσσαλέο πόλεμο που διεξάχτηκε εναντίον της γυναικείας ομιλίας,γνωστής και ως γυναικολαλιάς. Μόνη, ολομόναχη υπερασπίστριά της εδώ μέσα η ηρωική Δανάη, που απορώ και αναρωτιέμαι από πού αντλώντας τόση υπεράνθρωπη δύναμη, κατάφερε να αγωνιστεί μέχρις εσχάτων.
Αυτή είναι η γυναικεία ομιλία. Αυτή είναι η γυναίκα. Κυνηγημένη όμως αλύπητα από την ανδρική κοινότητα ως μη αποδεκτή και ως εντελώς απαράδεκτη, μεταμφιέζεται σε άνδρα για να γίνει αποδεκτή από την ανδρική κοινωνία και να γλυτώσει το ανελέητο κυνηγητό.
Μπορεί και να μην την μίλησε ποτέ αυτήν την γλώσσα αν είχε γονείς πολύ αυταρχικούς και δεν της το επέτρεψαν. Πάντως σε κάθε περίπτωση εκούσα- άκουσα την απαρνιέται κάποια στιγμή για να μπορέσει να επιβιώσει.
Και τότε τί είναι όλες αυτές οι στυγνές και άκαμπτες μέγαιρες που αγαπούν και θαυμάζουν οι άντρες, παρ' όλο που τους έχουν βάλει τα δύο πόδια σ' ένα παπούτσι; Δεν είναι παρά ανδρογυναίκες, που όμως δεν θυμούνται πιά οτι κάποτε μεταμφιέστηκαν. Ίσως και να έγινε τόσο αστραπιαία και ασυνείδητα, που ούτε καν το κατάλαβαν. Και πρέπει να πω και το εξής θλιβερό, εν πλήρει επιγνώσει. Οι αγαπημένες και αξιοσέβαστες αυτές μέγαιρες των ανδρών δεν τους αγαπούν, ούτε τους εκτιμούν κατά βάθος. Ίσως γιατί αταβιστικά ξέρουν οτι αυτοί είναι υπεύθυνοι που έχουν απαρνηθεί την θηλυκότητά τους. Μένουν μαζί τους μόνον για κοινωνικούς λόγους.
Η γυναίκα δεν έγινε αποδεκτή από τον άντρα. Την θέλει άντρα σε γυναικείο σώμα. Αυτό είναι που οδήγησε στην αλλοτρίωση της γυναίκας.
Όλα αυτά είναι ασφαλώς δικές μου απόψεις, αλλά αποτελούσαν ταυτόχρονα και εξαμηνιαίο μάθημα στην Φιλοσοφική, διδαγμένο από τον Ξενοφώντα Κοκόλη, και τα παραπάνω μπορούν να θεωρηθούν το απόσταγμα των παραδόσεών του.
Κι ένα τελευταίο, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το κυνηγητό που έφαγε και ο ίδιος ο Ζαρατούστρα προς το τέλος των σχολίων και πριν αποκαταστήσει ο Λύκιος την τάξη, με αρμονικό και καλαίσθητο, θα έλεγα τρόπο. Αλλά ήδη όλα είχαν συντελεστεί.
Ας θεωρηθεί αυτό το σχόλιό μου σαν ένα σχόλιο εκείνης της ανάρτησης και εκείνης της εποχής. Και ας μη δοθεί άλλη έκταση γιατί μόνο κακό θα κάνει και στην μοναδική -και κυριολεκτικά και μεταφορικά-εκπρόσωπο του φύλου, Δανάη και ....στον Ζαρατούστρα.
Σαν χάρη.
Φίλη Ταίσια, διάβασα με προσοχή τον προβληματισμό σου. Αν και σέβομαι την επιθυμία σου να μην δοθεί έκταση στο σχόλιό σου, δεν κατανοώ τον λόγο. Δεν υπάρχει σήμερα το κλίμα που υπήρχε τότε, καθώς επίσης κάποιοι από εκείνους τους σχολιαστές, δεν γράφουν πια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μείνω όμως στο ψυχολογικό ζήτημα, με το θέμα του ανδρογύναικου.
Προσωπικά δεν δέχομαι εύκολα την "θυματοποίηση", ως ερμηνεία φαινομένων στην κοινωνική ψυχολογία. Η απάντηση στο ερώτημα "γιατί οι γυναίκες έχουν απαρνηθεί την θηλυκότητά τους", έχει πολλές παραμέτρους. Μια από αυτές, έχει να κάνει με τις κρατούσες ιδεολογίες που κυριάρχησαν κατά την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης και που μέχρι σήμερα, ακόμα καλά κρατούν. Αναφέρομαι βεβαίως στο φεμινιστικό κίνημα, που δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη της εξόδου της γυναίκας από τον παραδοσιακό της χώρο, τον οίκο. Ο κομμουνισμός εδώ, επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο σε αυτό το θέμα. Η ανάγκη για την συμμετοχή της γυναίκας στην παραγωγή, την έφερε σε ρόλο που δεν ήταν ανάλογος της γυναικείας της φύσης. Μπήκε σε "ανδρικό" ρόλο, αφού έπρεπε να λειτουργήσει πλέον ανταγωνιστικά και υπολογιστικά. Τέτοιοι ρόλοι, δεν υπήρχαν μέσα στον οίκο! Η γυναίκα άρχισε να αποθηλυκοποιείται με την λεγόμενη "χειραφέτηση" και "εξίσωση" με τον ανδρικό ρόλο. Σαφώς επιδιώχθηκε μια παράβαση των φυσικών ρόλων των ανθρώπινων φύλων, όπως αυτά είχαν δημιουργηθεί μέσα στο πέρασμα χιλιάδων χρόνων. Μια ανάλογη (αναδράζουσα) τάση, δημιουργήθηκε αργότερα με την αποαρρενοποίηση των ανδρών, μέχρι το σημερινό σημείο, που πάρα πολλοί άνδρες θηλυπρεπίζουν ή έχουν απολέσει εντελώς τα άρρενα ψυχικά γνωρίσματα (ρώμη, θάρρος, μαχητικότητα, ειλικρίνεια, ευθύτητα, κτλ). Έτσι σήμερα, έχει χαθεί η ξεκάθαρη διάκριση των ψυχικών γνωρισμάτων των δυο φύλων και υπάρχει μια μίξη και των δυο χαρακτηριστικών, μέσα σε κάθε άτομο. Δεν παραγνωρίζω βεβαίως τις εγγενείς αποκλίσεις (βιολογικής αιτίας) από το αρχικό φύλο, που συνοδεύονται και από τα ανάλογα ψυχικά γνωρίσματα, όπως και τα ψυχολογικά αίτια που δημιουργούν αντίθετες συμπεριφορές στους ανθρώπους, από τις στερεότυπες των φύλων.
Η ανατροπή αυτών των ρόλων και η υιοθέτηση χαρακτηριστικών του αντίθετου φύλου, έφερε μεγάλη ποιοτική και ηθική μετεξέλιξη στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Οι γυναίκες "έχασαν" όταν μπήκαν στον ανδρικό στίβο μάχης και οι άνδρες "έχασαν" όταν μπήκαν στον αντίστοιχο γυναικείο. Στην πραγματικότητα η όσμωση των δυο φύλων, δεν μπόρεσε ακόμα να επιτευχθεί καθολικά. Οι γυναίκες δεν είναι αποδεκτές σε αντρικούς ρόλους και οι άνδρες χλευάζονται όταν οικειοποιούνται γυναικείους ρόλους. Μπορεί να υπάρχουν γυναίκες στην αστυνομία για παράδειγμα και να υποδύονται τις "μάχιμες" και ισάξιες των ανδρών συναδέλφων τους, αλλά στην πράξη ή μπαίνουν σε θέσεις γραφείων ή κάνουν τις "μάχιμες", αλλά πάντα με τις πλάτες κάποιων ανδρών δίπλα τους, μα ποτέ μόνες τους! Αντίστοιχα, μπορεί να υπάρχουν άνδρες νηπιαγωγοί, αλλά ποτέ δεν κερδίζουν την εμπιστοσύνη των μαμάδων για τα παιδιά τους. Πάντα θα υπάρχει μια αμφισβήτηση, που πολλές φορές μπορεί και να είναι άδικη. Παρόλα αυτά, η όσμωση έχει ήδη διαβρώσει σημαντικά τις αξίες των ανθρώπων.
Οι άνδρες θέλγονται από ανδρογυναίκες, επειδή οι ίδιοι έχουν χάσει τα άρρενα γνωρίσματά τους. Όταν ένας άνδρας έχει θηλυκό ψυχισμό, θέλγεται από μια γυναίκα με ανδρικό ψυχισμό, για να ισοσταθμίσει το δικό του έλλειμμα. Και το ανάποδο ισχύει! Ένας άνδρας με συμπαγή αρσενική ψυχοσύνθεση, δεν μπορεί να συμβιώσει με μια ανδρογυναίκα, γιατί τότε θα προκύψει ομοπολικός ανταγωνισμός, ο οποίος θα καταλήξει σε ρήξη, μετά την ήττα του πιο αδύναμου.
Συνεπώς δεν ευθύνεται ο άνδρας, που δεν έχει αποδεχθεί τη γυναίκα ή και το αντίθετο.
Η ευθύνη ανήκει, στην διαβολή που επήλθε από την κοινωνική μετάλλαξη που έφερε η πολιτισμική εξέλιξη των τελευταίων 100 ετών. Υπήρξε σκοπιμότητα; Εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο...
ΛΥΚΙΟΣ.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, όλο αυτό που μας έγραψες αποτελούσε ...ένα άλλο εξαμηνιαίο μάθημα με διδάσκοντα τον καθηγητή Χ. Δ. Γουνελά, που ήθελα πολύ να σας μεταφέρω, αλλά με κούρασε το προηγούμενο και δεν μου άφησε καθόλου ενέργεια. Και επειδή ο Γουνελάς ήταν πολύ γενναιόδωρος στην βαθμολογία θα έβρισκε έναν τρόπο να σου βάλει πάνω από 10. Μόνο που η διδασκαλία ξεκίνησε από το σημείο όπου χρειάστηκαν την γυναίκα να μπει στην παραγωγή και την εξαπάτησαν με την καραμέλα της δήθεν χειραφέτησής της. Την ίδια καραμέλα που πήραν οι φεμινίστριες και την έκαναν σημαία τους. Είχα την αίσθηση οτι λίγοι είχαν αντιληφθεί τί μας έλεγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά την τελευταία σου παράγραφο και το άλλο κεφάλαιο που ανοίγει,παίρνει πάλι την σκυτάλη ο γνωστός και μη εξαιρετέος Λύκιος, για να μας βγάλει όλους ασπροπρόσωπους.
Όχι όμως τώρα. Ας μην τον στραγγίσουμε κιόλας. Αν κάποια στιγμή έχει όρεξη και διάθεση.
Σας χαιρετώ όλους και έναν-έναν χωριστά.