Μπορει καποιος να μου πει γιατι τελικα αυτοκτονησε ο Λιαντινης και γιατι δεν ειπε τιποτα για την μετενσαρκωση στον αξιωματικο που τον ρωτησε για τι γινεται μετα τον θανατο; Μημε πρεξηγησετε αλλα προλο που ο λιατινης ειναι φιλοσοφημενος μου φαινεται οτι ειναι και λιγο υπερβολικος και αλλαζονας. Ειδα με την εκαιρια και αλλα βιντεακια με λογους του Λιαντινη και μπορω να πω οτι ειναι απολυτος και υπερβολικος πραγμα που δεν μου μυριζει ωραια για σοφο ανθρωπο που εχει ταπεινοφροσυνη ....!!!!!! Πιο πολυ μου κανει για σκεπτικιστης και ηδονιστης παρα για φιλοσοφος. Κωστας
Φίλε Κώστα, ο καθηγητής Λιαντίνης, υπήρξε μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να τον εντάξουμε στους σύγχρονους φιλοσόφους (μάλλον όχι), σίγουρα όμως μπορούμε να τον παινέσουμε για την ρητορική του δεινότητα και τις γνώσεις του. Δύσκολα μπορεί κανείς να προσδιορίσει τις ιδέες που πρέσβευε, αφού πρέπει κανείς να μελετήσει πολύ καλά τις σκέψεις και τα κείμενά του. Ως ελεύθερος διανοητής, είχε τις δικές του απόψεις πάνω στην φιλοσοφία και τον θάνατο. Είχε κάνει τις δικές του επιλογές. Αν και προσωπικά διαφωνώ με κάποιες από τις θέσεις του, δεν μπορώ παρά να τον κατατάξω στους πολύ αξιόλογους διανοητές της εποχής μας. Στην ερώτηση του ταξιάρχου για την μεταθανάτια ζωή, ο Λιαντίνης αν και γνωρίζει τις απόψεις πολλών αρχαίων φιλοσόφων περί της μετενσαρκώσεως, απαντά αρνητικά! Δηλαδή αναφέρθηκε στην μεταθανάτια ζωή με την έννοια της διατήρησης του τεθνεόντος, στην μνήμη των επιζώντων... Δηλαδή, απέφυγε την απάντηση ή απορρίπτει (δεν αγνοεί) την ψυχική και πνευματική υπόσταση πέραν του υλικού κόσμου. Γενικά ο προφορικός αλλά και ο γραπτός του λόγος, έχει μια ιδιαίτερη "συνοχή", ολίγον ρευστή! Πλατειάζει, υπερβάλλει, είναι πομπώδης, αυτάρεσκος και απόλυτος! Ναι, δεν είναι ταπεινόφρων, όχι γιατί είναι ανίκανος αλλά διότι δεν πιστεύει στην ταπείνωση ιδεολογικά. Ο λόγος όμως που ανάρτησα το εν λόγω βίντεο, δεν ήταν για να αναδείξω την προσωπικότητα του Λιαντίνη, αλλά για να προκαλέσω προβληματισμό στα όσα είπε σχετικά με τον θάνατο. Το γιατί ο Λιαντίνης αυτοκτόνησε, θα μπορούσε να το απαντήσει απόλυτα μόνο ο ...ίδιος! Όμως οι απαξιωτικές απόψεις του για τη ζωή, καθώς και την εγκράτεια (ίσως σωστά ο ανώνυμος, τον κατατάσσει στους "ηδονιστές"), ίσως να τον οδήγησαν σε μια τέτοια επιλογή. Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε κάποιες άλλες υλιστικές του τοποθετήσεις, που να εξηγούν αυτή του την απόφαση, όμως θα ήθελα να αφήσω χώρο και σε άλλους σχολιαστές. ΛΥΚΙΟΣ.
Πιστεύω οτι ο άνθρωπος αυτός ζεί κάπου και παρατηρεί τα όσα γίνονται στην Έλλάδα. Μιά τέτοια μορφή ,ενα τέτοιο μυαλό μου φαίνεται αδιανόητο να προβεί σε μια απονενοημενη πράξη.Γιατί να το κάνει; Πολλές φορές η αυτοκτονία τελείται από απελπισία, η αιτία της οποίας συχνά ..... στην ιδέα του ψυχικού πόνου σε αποδεκατίζει,είναι δυνατόν ένας τέτοιος επιστήμονας να έχει ψυχολογική διαταραχή; παλιά φίλη
Παλιά φίλη, δεν νομίζω ότι η αυτοκτονία του Λιαντίνη ήταν ένα απονενοημένο διάβημα! Νομίζω ότι ήταν περισσότερο το κλείσιμο ενός κύκλου, η ολοκλήρωση της δικής του αποστολής και μια απόδραση-νίκη επί του θανάτου. Επέλεξε αυτός τις συνθήκες και την στιγμή του θανάτου, δείχνοντας ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος και ο ορίζων το πεπρωμένο του. Αυτό βεβαίως επιβεβαιώνει τον φόβο του για τον θάνατο και την εγωπαθή του φύση (κατά μια έννοια)! Αν προσέξετε την ομιλία του, θα διαπιστώσετε σε τι αναφέρομαι. Διαστροφή; Όχι! Επιλογή, ίσως! Δεν ξέρω πόσο αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να νικήσει τον εαυτό του. Δεν γνωρίζω αν είχε επιλέξει τέτοιο δρόμο.... ΛΥΚΙΟΣ.
Συμφωνω απολυτως Λυκιε με τσ λεγομενα σου. Αυτη ειναι κσι η δικη μου γνωμη για Λιαντινη. Εχει υπερεκτιμιθει σπο καποιους που θελουν να δημιουργουν μυθους , δεν τον θεωρω ηθικο ιδανικο πσραδειγμα. Κωστας
Κάποιοι κόπτονται και διαμοιράζουν τα ιμάτιά τους ( λαμβάνοντας σοβαρά το μερίδιο της ευθύνης που τους έχει δωριστεί ) πως θα αξιοποιήσουν καλύτερα αυτό το Θείο δώρο , προσφέροντας σε οικείους φίλους οικογένεια , πράττοντας υπέρ του συνόλου , χαρίζοντας μερίδιο του πολύτιμου χρόνου τους με την πράξη της αγόγγυστης προσφοράς σε πολλά επίπεδα . Κάποιοι που έχουν βιώσει την απώλεια δικού τους προσώπου, δεν μπορούν σε κανένα υποτιθέμενα φιλόσοφο άνθρωπο να του αναγνωρίσουν αυτήν την απαξίωση για την ζωή , όταν σε άλλους κόπτεται τόσο γρήγορα αυτό τους το Ιερό δικαίωμα .
Με οποιαδήποτε φιλοσοφική διάθεση για τον θάνατο και τον μηδενισμό της ιερότητας της ζωής δεν μπορείς τελικά να νικήσεις τον θάνατο όταν ακολουθείς αυτόν στο μονοπάτι του από επιλογή σου .
Η επιλογή σου στην αυτοκτονία δεν σε θέτει νικητή του θανάτου , αλλά έναν ηττημένο , γιατί απορρέει μέσα από αυτό το απονενοημένο διάβημα σου ότι τελικά ο θάνατος είναι και ο εξέχον φόβο σου τον οποίο δεν μπορείς να υπερπηδήσεις και είναι τελικά αυτός που σε καθοδηγεί στις πύλες του .
Σε πράξεις κενές όπως και αυτήν της αυτοκτονίας δεν μπορεί κανένας να με βρει σύμφωνο ...
Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να δικαιολογήσουμε όσους αυτοκτονούν και να θεωρήσουμε ότι ήσαν φιλόσοφοι ...
Το έχω δηλώσει και πάλι : Είμαστε ψυχές που κατοικούμε μέσα στους πρόσκαιρους ψυχικούς αμφορείς μας και μέσα από αυτούς καλούμαστε να αποδείξουμε στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν την αξία της διαθεσιμότητας αυτής της πρόσκαιρης υλικής μας μορφής .
Αυτήν είναι η άποψή μου για την ζωή .... και την φιλοσοφική θεωρία του Δημήτρη Λιαντίνη για την αυτοκτονία του .
Αλλοι παλι αρνουνται οτι ο Λιαντινης αυτοκτονησε και μιλανε για ταξιδι σε αλλους πλανητες κτλ. Βεβαια βρεθηκαν τα οστα του, αλλσ αυτοι επιμενουνε στο μυστηριο κσι καλα!!!!Αρα δηλαδη τον Λισντινη τον εκμετσλευονται καποιοι για τις μυθολογιες τους και για την κονομα απο βιβλια!!! Κωστας
Καταρχήν να κάνουμε μια διευκρίνηση: Απονενοημένο διάβημα, είναι αυτό που κάνουμε όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση απελπισίας, συναισθηματικού φόρτου και δραματικού αδιεξόδου, προσπαθώντας έτσι να διαμαρτυρηθούμε ή να δώσουμε "λύση" και τελικά αυτοκτονούμε. Η αυτοκτονία του Λιαντίνη, δεν μπορεί να ενταχθεί σε αυτόν τον όρο! Το αντίθετο μάλιστα, αφού γι αυτόν η αυτοκτονία ήταν αυτοσκοπός της ιδεολογικής του πορείας, όχι από ασέβεια στη ζωή, αλλά από νομιζόμενη νίκη επί του φόβου του για τον θάνατο. Βεβαίως θεωρώ πλανημένη την άποψή του. Το θάρρος απέναντι στον θάνατο, προέρχεται από την εσωτερική γνώση και την στωικότητα, την εσωτερική καλλιέργεια. Έχει νόημα δε, όταν τον αναμένεις στον δικό του χρόνο και όχι όταν εσύ επισπεύδεις αγωνιωδώς την έλευση της στιγμής. Ο γενναίος δεν προκαλεί. Προκαλεί αυτός που φοβάται και επιζητεί την αναμέτρηση για να απαλλαχθεί από την αγωνία του. Ο γενναίος αναμένει, διότι δεν έχει αγωνία αφού ξέρει ότι το θάρρος του θα νικήσει! Ο σεβασμός στο αγαθό της ζωής πρέπει να είναι δεδομένος, αφού αυτή μας "δίδεται" ως ευκαιρία για την εξέλιξή μας σύμφωνα με το Θείο Σχέδιο. Μόνο ένας αρνητής του Θείου Σχεδίου, μπορεί να το ευτελίσει σπαταλώντας το. Αποδέχομαι την αυτοκτονία, όταν η συνέχιση της ζωής είναι αδύνατη ή επίκειται άμεσα, θάνατος οδυνηρός και βίαιος. Κώστα, τον καθ. Λιαντίνη όπως και άλλους, εκμεταλλεύονται "επαγγελματίες" της μυθοπλασίας και της υπερβολής, για δικό τους όφελος, αλλά και για να παραπληροφορούν τον ελληνικό λαό. ΛΥΚΙΟΣ.
Ανώνυμε Αναγνώστη, σε καλωσορίζω στο διάλογο! Στο ερώτημα αν ο Λιαντίνης πρέσβευε τον μηδενισμό (ως φιλοσοφική τάση), πιστεύω ότι εν μέρει ήταν και μηδενιστής. Δεν νομίζω όμως ότι μπορεί να ενταχθεί ο Λιαντίνης σε μια συγκεκριμένη σχολή. Στον Λιαντίνη βλέπω επιρροές από υπαρξισμό, μηδενισμό, υλισμό, ατομικισμό, προσωκρατισμό, ηδονισμό και θεωρώ ότι ακολούθησε τα φιλοσοφικά χνάρια του Νίτσε. Πέραν αυτού όμως, δεν αποκλείω να έχω εκτιμήσει λάθος τις απόψεις του, καθότι δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του και δεν έχω ακούσει όλες τις ιδέες του. Νομίζω λοιπόν, ότι στην κουβέντα μας εδώ, δεν κρίνουμε τον Λιαντίνη ως έναν κοινό άνθρωπο, αλλά ως έναν δημόσιο άνδρα ο οποίος απευθυνόταν στο ευρύ κοινό και επιθυμούσε να κοινωνήσει τις ιδέες του. Επιζητούσε τον προβληματισμό και την κριτική. Αυτό είναι κοινός τόπος της φιλοσοφίας και των φιλοσόφων. Τώρα το αν ήταν ο ίδιος φιλόσοφος, δεν μπορώ να το υποστηρίξω αφού δεν γνωρίζω κάποια δική του φιλοσοφική ιδέα. Αυτά που διάβασα και άκουσα, είναι μεταφορές από άλλους φιλοσόφους. ΛΥΚΙΟΣ.
Καλησπέρα φίλοι διαχειριστές και αναγνώστες του Καταχθόνιου Δαίμονα. Καλό μήνα σε όλους, κάπως καθυστερημένα... Για τον Λιαντίνη δεν έχω λόγια να γράψω, έναν τίτλο μόνο να του αποδώσω, ενός ακόμη φωτεινού ανθρώπου... Και αν δεν ενοχλεί, να παραθέσω ένα (κατά την γνώμη μου καταπληκτικό) απόσπασμα Αυτός λοιπόν είναι ο παράλογος νόμος της φύσης που ορίζει να ‘σαι νεκρός και όταν ζεις, να ζεις και όταν έχεις πεθάνει. Και αυτός οργανώνει την βαθύτερη δομή της πραγματικότητας, Ο αληθινός ποιητής δεν ημπορεί παρά να βιώνει την αντίφαση αυτής της σύστασης των πραγμάτων με όλη την τραγική της ακολουθία. Κι άλλη φορά μου πέρασε από το χέρι, η πηγή της ζωής που ζούμε είναι ο θάνατος που φέρνουμε μέσα μας, Αλίμονο σε κείνον που ο θάνατος θα φύγει από μέσα του. Ένα πτώμα όσο και να αγωνίζεσαι να το κάμεις να πεθάνει, δεν θα τα καταφέρεις. Γιατί ο θάνατος έχει φύγει από μέσα του. Έχει πεθάνει. Ύστερα, να μην λησμονούμε πως η λέξη τέλος στην ελληνική γλώσσα σημαίνει με δύο σημασίες. Με την πρώτη θα πει το τέλος, την τελευτή, το τέρμα, την παύλα, τη λήξη, το finis, το θάνατο. Με τη δεύτερη σημαίνει το σκοπό. Όπως οι τελικές προτάσεις, που λένε οι γραμματικοί, δηλώνουν το σκοπό. Ο θάνατος λοιπόν είναι η λήξη, αλλά είναι και ο τελικός στόχος, ο έσχατος και ο συγκεντρωτικός σκοπός της ζωής μου. Όλα όσα κάνω εκεί αποβλέπουν και εκεί κατατείνουν. Η φορά της ζωής μου με φέρνει να πραγματώσω, να φτάσω, να κατορθώσω, να συντελέσω, να δικαιώσω, να αποκαταστήσω την εκκρεμή στιγμή του θανάτου μου. Γιατί εκείνη η στιγμή θα νοηματοδοτήσει όλες τις πράξεις της ζωής μου. Και με τέτοιο νόημα ο Σόλων ελεεινολόγησε κάποτε τον Κροίσο της Λυδίας. Στάσου πρώτα να ιδώ πως θα πεθάνεις, του είπε, και ύστερα θα σου ειπώ αν υπήρξες άνθρωπος αληθινός και ωραίος, ή αν έζησες σαν αστεία κρεατούρα. Ο θάνατος, όταν τον ατενίσει κανείς μέσα στο βασίλειο της φυσικής του νομιμότητας, δεν τρομάζει. Και μη φοβάσαι να μιλάς στα παιδιά για θάνατο. Γιατί τολμάς, και πιο πέρα αναγνωρίζεις και παραδέχεσαι να κοιτάζεις στα μάτια ένα φαινόμενο έγκυρο, λειτουργικό, και δικαιωμένο. Και αν θέλεις ακόμη, έναν όρο αναγκαίο, απόλυτα βέβαιο, και γόνιμο για το κοσμικό παιχνίδι και τη φυσική τάξη. Είναι και ο θάνατος πράγμα φυσικό. Όπως το μήλο στη μηλιά, το κυανού της θάλασσας, η αυγή που προβαίνει, ο ίσκιος του όρους. Το να κουβεντιάζεις το θάνατο δεν οδηγεί στον πεσσιμισμό και στην άρνηση. Ούτε στην παραίτηση από τη ζωή, και στο μοιρολόι της φώκιας.
Αντίθετα ετούτος ο τρόπος στόχασης είναι ο μόνος τίτλος που πιστοποιεί πως ο άνθρωπος κατάκτησε την πνευματική του αρτίωση. Σε μαθαίνει να βλέπεις τα πράγματα και τη ζωή με την πιο εκλεκτή ένταση, και με ένα βλέμμα διαρκώς παρθενικό. Γιατί κάθε φορά τα βλέπεις και τα ζεις για τελευταία φορά. Δημήτρης Λιαντίνης "Τα Ελληνικά".
Και μία φράση που έχω φυλάξει από την ποιήτρια..."Η γνώση με τον πόνο Αποκτιέται. Και η ζωή με τον θάνατο Τελειοποιείται". (Elizabeth Barrett Browning)
Εγω πιστευω οτι ο Λιαντινης ειχε εμμονη με το θανατο γιαυτο και πηγε να τον βρει Xibalba. Εκτιμουσε υπερβολικα το θανατο περισσοτετο και απ τη ζωη!! Αν ηταν φωτεινος ανθρωπος θα εκτιμουσε τη ζωη οπως εκαναν ολοι οι φωτεινοι δασκσλοι και φιλοσοφοι. Γιατι κανενας τους δεν αυυοκτονησε!! Νομιζω οτι αντι για φωτεινος ηταν ενας πολυ σκοτεινος ανθρωπος που τον εκφραζε το σκοταδι και το χαος, δηλαδη ο εωσφορος. Αυτος τον κυριαρχουσε μεσα του και τις σκεψεις του. Τη γνωμη μου ειπα, μην πεσετε να με φατε τωρα οι θσυμαστες υου Λιαντινη...... Κωστας
Σωστές οι προτροπές του Λιαντίνη, που όμως απλά μεταφέρει τα ρηθέντα άλλων φιλοσόφων και ποιητών. Αυτό όμως που απουσιάζει, είναι η κατάδειξη της ατραπού που εννοεί. Δηλαδή ο ενάρετος και ηθικός βίος, δεν προσδιορίζεται ξεκάθαρα ούτε εδώ, ούτε όμως και σε άλλες του ομιλίες, που διαρκώς υπονοεί αλλά δεν ...εννοεί! Στην ηθική του περιλαμβάνεται ο ηδονισμός, ο ατομικισμός και ο υπαρξισμός του Νίτσε (κατά την ταπεινή μου άποψη). Ξέρεις Ζωή, τα λόγια του Λιαντίνη μπορεί να έχουν πολλές αναγνώσεις! Καλή σου ημέρα! ΛΥΚΙΟΣ.
Αφήστε το σχόλιό σας Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
Στο http://www.youtube.com/watch?v=NNpGZ0-rQNY (Λιαντίνης - Το τελευταίο μάθημα) στο 26 λεπτό, ο Λιαντίνης προαναγγέλει τον θάνατό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παρατηρητής
Μπορει καποιος να μου πει γιατι τελικα αυτοκτονησε ο Λιαντινης και γιατι δεν ειπε τιποτα για την μετενσαρκωση στον αξιωματικο που τον ρωτησε για τι γινεται μετα τον θανατο; Μημε πρεξηγησετε αλλα προλο που ο λιατινης ειναι φιλοσοφημενος μου φαινεται οτι ειναι και λιγο υπερβολικος και αλλαζονας. Ειδα με την εκαιρια και αλλα βιντεακια με λογους του Λιαντινη και μπορω να πω οτι ειναι απολυτος και υπερβολικος πραγμα που δεν μου μυριζει ωραια για σοφο ανθρωπο που εχει ταπεινοφροσυνη ....!!!!!! Πιο πολυ μου κανει για σκεπτικιστης και ηδονιστης παρα για φιλοσοφος. Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια λέξη θα πω. Αυταρέσκεια και φλυαρία από έναν ευφυή διανοητή.....
Διαγραφήη διαστοφική του λογική τον ώθησε στην αυτοκτονία.
Φίλε Κώστα, ο καθηγητής Λιαντίνης, υπήρξε μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να τον εντάξουμε στους σύγχρονους φιλοσόφους (μάλλον όχι), σίγουρα όμως μπορούμε να τον παινέσουμε για την ρητορική του δεινότητα και τις γνώσεις του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολα μπορεί κανείς να προσδιορίσει τις ιδέες που πρέσβευε, αφού πρέπει κανείς να μελετήσει πολύ καλά τις σκέψεις και τα κείμενά του. Ως ελεύθερος διανοητής, είχε τις δικές του απόψεις πάνω στην φιλοσοφία και τον θάνατο. Είχε κάνει τις δικές του επιλογές.
Αν και προσωπικά διαφωνώ με κάποιες από τις θέσεις του, δεν μπορώ παρά να τον κατατάξω στους πολύ αξιόλογους διανοητές της εποχής μας.
Στην ερώτηση του ταξιάρχου για την μεταθανάτια ζωή, ο Λιαντίνης αν και γνωρίζει τις απόψεις πολλών αρχαίων φιλοσόφων περί της μετενσαρκώσεως, απαντά αρνητικά! Δηλαδή αναφέρθηκε στην μεταθανάτια ζωή με την έννοια της διατήρησης του τεθνεόντος, στην μνήμη των επιζώντων... Δηλαδή, απέφυγε την απάντηση ή απορρίπτει (δεν αγνοεί) την ψυχική και πνευματική υπόσταση πέραν του υλικού κόσμου.
Γενικά ο προφορικός αλλά και ο γραπτός του λόγος, έχει μια ιδιαίτερη "συνοχή", ολίγον ρευστή! Πλατειάζει, υπερβάλλει, είναι πομπώδης, αυτάρεσκος και απόλυτος! Ναι, δεν είναι ταπεινόφρων, όχι γιατί είναι ανίκανος αλλά διότι δεν πιστεύει στην ταπείνωση ιδεολογικά.
Ο λόγος όμως που ανάρτησα το εν λόγω βίντεο, δεν ήταν για να αναδείξω την προσωπικότητα του Λιαντίνη, αλλά για να προκαλέσω προβληματισμό στα όσα είπε σχετικά με τον θάνατο.
Το γιατί ο Λιαντίνης αυτοκτόνησε, θα μπορούσε να το απαντήσει απόλυτα μόνο ο ...ίδιος!
Όμως οι απαξιωτικές απόψεις του για τη ζωή, καθώς και την εγκράτεια (ίσως σωστά ο ανώνυμος, τον κατατάσσει στους "ηδονιστές"), ίσως να τον οδήγησαν σε μια τέτοια επιλογή. Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε κάποιες άλλες υλιστικές του τοποθετήσεις, που να εξηγούν αυτή του την απόφαση, όμως θα ήθελα να αφήσω χώρο και σε άλλους σχολιαστές.
ΛΥΚΙΟΣ.
Πιστεύω οτι ο άνθρωπος αυτός ζεί κάπου και παρατηρεί τα όσα γίνονται στην Έλλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιά τέτοια μορφή ,ενα τέτοιο μυαλό μου φαίνεται αδιανόητο να προβεί σε μια απονενοημενη πράξη.Γιατί να το κάνει;
Πολλές φορές η αυτοκτονία τελείται από απελπισία, η αιτία της οποίας συχνά ..... στην ιδέα του ψυχικού πόνου σε αποδεκατίζει,είναι δυνατόν ένας τέτοιος επιστήμονας να έχει ψυχολογική διαταραχή;
παλιά φίλη
Παλιά φίλη, δεν νομίζω ότι η αυτοκτονία του Λιαντίνη ήταν ένα απονενοημένο διάβημα! Νομίζω ότι ήταν περισσότερο το κλείσιμο ενός κύκλου, η ολοκλήρωση της δικής του αποστολής και μια απόδραση-νίκη επί του θανάτου. Επέλεξε αυτός τις συνθήκες και την στιγμή του θανάτου, δείχνοντας ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος και ο ορίζων το πεπρωμένο του. Αυτό βεβαίως επιβεβαιώνει τον φόβο του για τον θάνατο και την εγωπαθή του φύση (κατά μια έννοια)! Αν προσέξετε την ομιλία του, θα διαπιστώσετε σε τι αναφέρομαι. Διαστροφή; Όχι! Επιλογή, ίσως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πόσο αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να νικήσει τον εαυτό του. Δεν γνωρίζω αν είχε επιλέξει τέτοιο δρόμο....
ΛΥΚΙΟΣ.
Συμφωνω απολυτως Λυκιε με τσ λεγομενα σου. Αυτη ειναι κσι η δικη μου γνωμη για Λιαντινη. Εχει υπερεκτιμιθει σπο καποιους που θελουν να δημιουργουν μυθους , δεν τον θεωρω ηθικο ιδανικο πσραδειγμα. Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άποψή μου για την αυτοκτονία του Λιαντίνη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι κόπτονται και διαμοιράζουν τα ιμάτιά τους ( λαμβάνοντας σοβαρά το μερίδιο της ευθύνης που τους έχει δωριστεί ) πως θα αξιοποιήσουν καλύτερα αυτό το Θείο δώρο , προσφέροντας σε οικείους φίλους οικογένεια , πράττοντας υπέρ του συνόλου , χαρίζοντας μερίδιο του πολύτιμου χρόνου τους με την πράξη της αγόγγυστης προσφοράς σε πολλά επίπεδα .
Κάποιοι που έχουν βιώσει την απώλεια δικού τους προσώπου, δεν μπορούν σε κανένα υποτιθέμενα φιλόσοφο άνθρωπο να του αναγνωρίσουν αυτήν την απαξίωση για την ζωή , όταν σε άλλους κόπτεται τόσο γρήγορα αυτό τους το Ιερό δικαίωμα .
Με οποιαδήποτε φιλοσοφική διάθεση για τον θάνατο και τον μηδενισμό της ιερότητας της ζωής δεν μπορείς τελικά να νικήσεις τον θάνατο όταν ακολουθείς αυτόν στο μονοπάτι του από επιλογή σου .
Η επιλογή σου στην αυτοκτονία δεν σε θέτει νικητή του θανάτου , αλλά έναν ηττημένο , γιατί απορρέει μέσα από αυτό το απονενοημένο διάβημα σου ότι τελικά ο θάνατος είναι και ο εξέχον φόβο σου τον οποίο δεν μπορείς να υπερπηδήσεις και είναι τελικά αυτός που σε καθοδηγεί στις πύλες του .
Σε πράξεις κενές όπως και αυτήν της αυτοκτονίας δεν μπορεί κανένας να με βρει σύμφωνο ...
Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να δικαιολογήσουμε όσους αυτοκτονούν και να θεωρήσουμε ότι ήσαν φιλόσοφοι ...
Το έχω δηλώσει και πάλι :
Είμαστε ψυχές που κατοικούμε μέσα στους πρόσκαιρους ψυχικούς αμφορείς μας και μέσα από αυτούς καλούμαστε να αποδείξουμε στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν την αξία της διαθεσιμότητας αυτής της πρόσκαιρης υλικής μας μορφής .
Αυτήν είναι η άποψή μου για την ζωή .... και την φιλοσοφική θεωρία του Δημήτρη Λιαντίνη για την αυτοκτονία του .
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Αλλοι παλι αρνουνται οτι ο Λιαντινης αυτοκτονησε και μιλανε για ταξιδι σε αλλους πλανητες κτλ. Βεβαια βρεθηκαν τα οστα του, αλλσ αυτοι επιμενουνε στο μυστηριο κσι καλα!!!!Αρα δηλαδη τον Λισντινη τον εκμετσλευονται καποιοι για τις μυθολογιες τους και για την κονομα απο βιβλια!!! Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν να κάνουμε μια διευκρίνηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπονενοημένο διάβημα, είναι αυτό που κάνουμε όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση απελπισίας, συναισθηματικού φόρτου και δραματικού αδιεξόδου, προσπαθώντας έτσι να διαμαρτυρηθούμε ή να δώσουμε "λύση" και τελικά αυτοκτονούμε. Η αυτοκτονία του Λιαντίνη, δεν μπορεί να ενταχθεί σε αυτόν τον όρο! Το αντίθετο μάλιστα, αφού γι αυτόν η αυτοκτονία ήταν αυτοσκοπός της ιδεολογικής του πορείας, όχι από ασέβεια στη ζωή, αλλά από νομιζόμενη νίκη επί του φόβου του για τον θάνατο. Βεβαίως θεωρώ πλανημένη την άποψή του. Το θάρρος απέναντι στον θάνατο, προέρχεται από την εσωτερική γνώση και την στωικότητα, την εσωτερική καλλιέργεια. Έχει νόημα δε, όταν τον αναμένεις στον δικό του χρόνο και όχι όταν εσύ επισπεύδεις αγωνιωδώς την έλευση της στιγμής. Ο γενναίος δεν προκαλεί. Προκαλεί αυτός που φοβάται και επιζητεί την αναμέτρηση για να απαλλαχθεί από την αγωνία του. Ο γενναίος αναμένει, διότι δεν έχει αγωνία αφού ξέρει ότι το θάρρος του θα νικήσει!
Ο σεβασμός στο αγαθό της ζωής πρέπει να είναι δεδομένος, αφού αυτή μας "δίδεται" ως ευκαιρία για την εξέλιξή μας σύμφωνα με το Θείο Σχέδιο. Μόνο ένας αρνητής του Θείου Σχεδίου, μπορεί να το ευτελίσει σπαταλώντας το. Αποδέχομαι την αυτοκτονία, όταν η συνέχιση της ζωής είναι αδύνατη ή επίκειται άμεσα, θάνατος οδυνηρός και βίαιος.
Κώστα, τον καθ. Λιαντίνη όπως και άλλους, εκμεταλλεύονται "επαγγελματίες" της μυθοπλασίας και της υπερβολής, για δικό τους όφελος, αλλά και για να παραπληροφορούν τον ελληνικό λαό.
ΛΥΚΙΟΣ.
Πολυ πολυ σωστα φιλε Λυκιε!! Βαζεις παντα τα πραγματα στη σωστη σειρα. Κωστας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΕΡΩΤΩ? ΕΝΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΤΟΝ ΛΙΑΝΤΙΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ 'Η ΣΑΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε Αναγνώστη, σε καλωσορίζω στο διάλογο! Στο ερώτημα αν ο Λιαντίνης πρέσβευε τον μηδενισμό (ως φιλοσοφική τάση), πιστεύω ότι εν μέρει ήταν και μηδενιστής. Δεν νομίζω όμως ότι μπορεί να ενταχθεί ο Λιαντίνης σε μια συγκεκριμένη σχολή. Στον Λιαντίνη βλέπω επιρροές από υπαρξισμό, μηδενισμό, υλισμό, ατομικισμό, προσωκρατισμό, ηδονισμό και θεωρώ ότι ακολούθησε τα φιλοσοφικά χνάρια του Νίτσε. Πέραν αυτού όμως, δεν αποκλείω να έχω εκτιμήσει λάθος τις απόψεις του, καθότι δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του και δεν έχω ακούσει όλες τις ιδέες του. Νομίζω λοιπόν, ότι στην κουβέντα μας εδώ, δεν κρίνουμε τον Λιαντίνη ως έναν κοινό άνθρωπο, αλλά ως έναν δημόσιο άνδρα ο οποίος απευθυνόταν στο ευρύ κοινό και επιθυμούσε να κοινωνήσει τις ιδέες του. Επιζητούσε τον προβληματισμό και την κριτική. Αυτό είναι κοινός τόπος της φιλοσοφίας και των φιλοσόφων. Τώρα το αν ήταν ο ίδιος φιλόσοφος, δεν μπορώ να το υποστηρίξω αφού δεν γνωρίζω κάποια δική του φιλοσοφική ιδέα. Αυτά που διάβασα και άκουσα, είναι μεταφορές από άλλους φιλοσόφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
Καλησπέρα φίλοι διαχειριστές και αναγνώστες του Καταχθόνιου Δαίμονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα σε όλους, κάπως καθυστερημένα...
Για τον Λιαντίνη δεν έχω λόγια να γράψω, έναν τίτλο μόνο να του αποδώσω, ενός ακόμη φωτεινού ανθρώπου...
Και αν δεν ενοχλεί, να παραθέσω ένα (κατά την γνώμη μου καταπληκτικό) απόσπασμα
Αυτός λοιπόν είναι ο παράλογος νόμος της φύσης που ορίζει να ‘σαι νεκρός και όταν ζεις, να ζεις και όταν έχεις πεθάνει. Και αυτός οργανώνει την βαθύτερη δομή της πραγματικότητας,
Ο αληθινός ποιητής δεν ημπορεί παρά να βιώνει την αντίφαση αυτής της σύστασης των πραγμάτων με όλη την τραγική της ακολουθία.
Κι άλλη φορά μου πέρασε από το χέρι, η πηγή της ζωής που ζούμε είναι ο θάνατος που φέρνουμε μέσα μας, Αλίμονο σε κείνον που ο θάνατος θα φύγει από μέσα του. Ένα πτώμα όσο και να αγωνίζεσαι να το κάμεις να πεθάνει, δεν θα τα καταφέρεις. Γιατί ο θάνατος έχει φύγει από μέσα του. Έχει πεθάνει.
Ύστερα, να μην λησμονούμε πως η λέξη τέλος στην ελληνική γλώσσα σημαίνει με δύο σημασίες. Με την πρώτη θα πει το τέλος, την τελευτή, το τέρμα, την παύλα, τη λήξη, το finis, το θάνατο. Με τη δεύτερη σημαίνει το σκοπό. Όπως οι τελικές προτάσεις, που λένε οι γραμματικοί, δηλώνουν το σκοπό.
Ο θάνατος λοιπόν είναι η λήξη, αλλά είναι και ο τελικός στόχος, ο έσχατος και ο συγκεντρωτικός σκοπός της ζωής μου. Όλα όσα κάνω εκεί αποβλέπουν και εκεί κατατείνουν. Η φορά της ζωής μου με φέρνει να πραγματώσω, να φτάσω, να κατορθώσω, να συντελέσω, να δικαιώσω, να αποκαταστήσω την εκκρεμή στιγμή του θανάτου μου.
Γιατί εκείνη η στιγμή θα νοηματοδοτήσει όλες τις πράξεις της ζωής μου. Και με τέτοιο νόημα ο Σόλων ελεεινολόγησε κάποτε τον Κροίσο της Λυδίας. Στάσου πρώτα να ιδώ πως θα πεθάνεις, του είπε, και ύστερα θα σου ειπώ αν υπήρξες άνθρωπος αληθινός και ωραίος, ή αν έζησες σαν αστεία κρεατούρα.
Ο θάνατος, όταν τον ατενίσει κανείς μέσα στο βασίλειο της φυσικής του νομιμότητας, δεν τρομάζει. Και μη φοβάσαι να μιλάς στα παιδιά για θάνατο.
Γιατί τολμάς, και πιο πέρα αναγνωρίζεις και παραδέχεσαι να κοιτάζεις στα μάτια ένα φαινόμενο έγκυρο, λειτουργικό, και δικαιωμένο. Και αν θέλεις ακόμη, έναν όρο αναγκαίο, απόλυτα βέβαιο, και γόνιμο για το κοσμικό παιχνίδι και τη φυσική τάξη.
Είναι και ο θάνατος πράγμα φυσικό. Όπως το μήλο στη μηλιά, το κυανού της θάλασσας, η αυγή που προβαίνει, ο ίσκιος του όρους.
Το να κουβεντιάζεις το θάνατο δεν οδηγεί στον πεσσιμισμό και στην άρνηση. Ούτε στην παραίτηση από τη ζωή, και στο μοιρολόι της φώκιας.
Αντίθετα ετούτος ο τρόπος στόχασης είναι ο μόνος τίτλος που πιστοποιεί πως ο άνθρωπος κατάκτησε την πνευματική του αρτίωση. Σε μαθαίνει να βλέπεις τα πράγματα και τη ζωή με την πιο εκλεκτή ένταση, και με ένα βλέμμα διαρκώς παρθενικό. Γιατί κάθε φορά τα βλέπεις και τα ζεις για τελευταία φορά.
Δημήτρης Λιαντίνης "Τα Ελληνικά".
Και μία φράση που έχω φυλάξει από την ποιήτρια..."Η γνώση με τον πόνο Αποκτιέται.
Και η ζωή με τον θάνατο Τελειοποιείται". (Elizabeth Barrett Browning)
Καλό εαρινό απόγιομα σε όλους
Εγω πιστευω οτι ο Λιαντινης ειχε εμμονη με το θανατο γιαυτο και πηγε να τον βρει Xibalba. Εκτιμουσε υπερβολικα το θανατο περισσοτετο και απ τη ζωη!! Αν ηταν φωτεινος ανθρωπος θα εκτιμουσε τη ζωη οπως εκαναν ολοι οι φωτεινοι δασκσλοι και φιλοσοφοι. Γιατι κανενας τους δεν αυυοκτονησε!! Νομιζω οτι αντι για φωτεινος ηταν ενας πολυ σκοτεινος ανθρωπος που τον εκφραζε το σκοταδι και το χαος, δηλαδη ο εωσφορος. Αυτος τον κυριαρχουσε μεσα του και τις σκεψεις του. Τη γνωμη μου ειπα, μην πεσετε να με φατε τωρα οι θσυμαστες υου Λιαντινη......
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστας
Ακούστε εδώ έναν ύμνο του Λιαντίνη για τη ΖΩΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ο καθένας μπορεί να συμπεράνει ότιδήποτε μέσα από την ιδιωτική του ματιά.
https://www.youtube.com/watch?v=9u3QuHXNunY
Ζωή
Σωστές οι προτροπές του Λιαντίνη, που όμως απλά μεταφέρει τα ρηθέντα άλλων φιλοσόφων και ποιητών. Αυτό όμως που απουσιάζει, είναι η κατάδειξη της ατραπού που εννοεί. Δηλαδή ο ενάρετος και ηθικός βίος, δεν προσδιορίζεται ξεκάθαρα ούτε εδώ, ούτε όμως και σε άλλες του ομιλίες, που διαρκώς υπονοεί αλλά δεν ...εννοεί! Στην ηθική του περιλαμβάνεται ο ηδονισμός, ο ατομικισμός και ο υπαρξισμός του Νίτσε (κατά την ταπεινή μου άποψη). Ξέρεις Ζωή, τα λόγια του Λιαντίνη μπορεί να έχουν πολλές αναγνώσεις! Καλή σου ημέρα!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.