Το δια ταύτα για την Χρυσή Αυγή..

Δημοσιεύουμε το άρθρο του βουλευτή της ΝΔ Φαήλου Κρανιδιώτη, ως ένδειξη πολιτικού σκεπτικού κάποιων ελάχιστων βουλευτών στην σημερινή ελληνική βουλή, εν όψη των επερχόμενων εκλογών!

 Του Φαήλου Κρανιδιώτη.

Έγραφα για την Χρυσή Αυγή πως η καταστολή δεν μπορεί να εξαφανίσει τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Είναι σαν να έχεις πυρετό, λόγω βαριάς πνευμονίας κι εσύ να ασχολείσαι με ασπιρίνες μόνο με τον πυρετό. Θα τινάξεις τα πέταλα. Πρέπει να αφιερώσεις ιδέες και πολιτικές πράξεις, για να εξαφανίσεις ή έστω να μειώσεις τις κοινωνικές αιτίες.

Κάτι που παρατήρησα ήταν η βαθιά ικανοποίηση πολύ μεγάλης μερίδας του κόσμου από τις συλλήψεις για το ΤΤ, ειδικά για τον Κοντομηνά. Δεν τον ξέρω. Η δικαιοσύνη θα κρίνει τι έκανε ή δεν έκανε, αυτός κι όποιοι άλλοι. Όμως η αντίδραση των απλών ανθρώπων επιβεβαιώνει κάτι που γνωρίζαμε. Πως η ατιμωρησία επιχειρηματιών και πολιτικών, παίζει τεράστιο ρόλο για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την οργή του κόσμου. Ο απλός πολίτης σκέφτεται «500.000.000 ! Κι εμένα μου κόψανε τη σύνταξη, δεν μου πληρώνουν τα φάρμακα μου, απολύσανε τον γιο μου! Αν αυτοί έφαγαν πεντακόσια, φαντάσου πόσα φάγανε όλοι στο σύνολο».

Ο απλός άνθρωπος βιώνει την υπερφορολόγηση, την περικοπή του μισθού ή της σύνταξης του, την ανεργία. Βλέπει τα παιδιά του να φεύγουν μετανάστες κι έχει συνεχώς την πικρή γεύση ενός κακού ονείρου, που δυστυχώς είναι πραγματικότητα, με τους Φράγκους και τους Αλαμανούς να καθορίζουν ακόμη και το ύψος του ΦΠΑ στις τυρόπιτες. Αυτή η αίσθηση, όχι απλά μια οικονομικής έκπτωσης αλλά μιας εθνικής ταπείνωσης, λειτουργεί ως καταλύτης. Μπορεί να οδηγήσει σε αλυσιδωτές εκρήξεις. Έτσι, σε συνδυασμό και με άλλα προβλήματα, όπως η λαθρομεταναστευτική εισβολή, μια μερίδα πρώην ψηφοφόρων μας αλλά και των άλλων κομμάτων, λειτουργούν με το «σύνδρομο του μεγάλου αδερφού». «Με αδικείτε, με ταπεινώνετε κι είμαι αδύναμος. Θα στείλω την ΧΑ στην Βουλή, να σας σπάσει τα μούτρα». Ή πολύ απλά ψηφίζει αυτό που θα την «σπάσει» στα «συστημικά κόμματα». Η ψήφος του νουνεχούς ανθρώπου είναι και πρέπει να είναι συγκριτική, να ακούς, να σκέφτεσαι και να επιλέγεις το καλύτερο ή έστω το μη χείρον. Αυτό ισχύει, όταν έχεις κάτι να χάσεις. Όταν νοιώθεις, πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις, άνεργος ή στα όρια της επιβίωσης και με τσαλακωμένη την εθνική περηφάνεια σου, τότε συχνά το θυμικό επικρατεί του λογικού.

Υπάρχει το πραγματικό κοινωνικό σώμα, οι αληθινοί Έλληνες κι υπάρχει κι η φαντασιακή Ελλάδα της ιδεοληπτικής ψευτοκουλτουριάρας Αριστεράς, την οποία προσκυνά η χαζοχαρούμενη ενοχική Δεξιά.

Λοιπόν, διαχρονικώς κι υπερκομματικώς, οι Έλληνες είναι πατριώτες, για να μην πω εθνικιστές και συγχυστεί ο Παπαδημούλης και χάσει το μέτρημα στο εκατομμυριάκι του. Κι αυτούς τους μυστήριους, φιλότιμους πατριώτες, δεν μπορείς να τους κερδίσεις διαχειριζόμενος την ταπείνωση τους ή στολίζοντας τα κέρατα με χάντρες και κορδελάκια. Θα τους κερδίσεις αποκαθιστώντας την πληγωμένη περηφάνεια τους, το περί δικαίου αίσθημα τους.

Ποιος είναι ο μόνος τρόπος διοίκησης; Η διοίκηση δια του παραδείγματος, ήτοι μειώνεις τον μισθό σου πχ στο μισό και παραιτείσαι όλων των προνομίων, ενώ ανταμείβεις τους καλούς και τιμωρείς τους κακούς. Όταν παντελονιάζεις επτά χιλιάρικα το μήνα, τιμωρείς τους καλούς, ήτοι τους απλούς ανθρώπους που δεν λεηλάτησαν την χώρα κι ανταμείβεις τους κακούς ή έστω αφήνεις αλώβητους τους μεγαλόσχημους πλιατσικολόγους, ενώ απολαμβάνεις προνομίων, τότε έχεις ραντεβού με το χάος και την  αυτοδικία.

Οι Έλληνες είναι τόσο πατριώτες, παλιοεθνίκια του κερατά, που η αριστερά στην Κατοχή για να συσπειρώσει για πρώτη φορά τόσο κόσμο, καπηλεύτηκε τα εθνικά σύμβολα, τράβηξε πίσω την κόκκινη σημαία κι έσειε την γαλανόλευκη. Ο Βελουχιώτης για να μην απομείνει να γυρίζει σαν την άδικη κατάρα με 10 νοματαίους τα βουνά, υποδύθηκε τον «Ταγματάρχη» του πυροβολικού, έβαλε μπροστά την Ελληνική Σημαία, φόρεσε σταυρό και τους μίλαγε για την κλεφτουριά και το ’21. Μετά βέβαια αυτά πήγαν περίπατο κι έμεινε ο Ζαχαριάδης με δύναμη κατά τα ¾ σλαβόφωνους κατσαπλιάδες. Πριν χάσουν την μάχη στα βουνά, την έχασαν στις καρδιές των απλών Ελλήνων, από τον κατάπτυστο εναγκαλισμό με τους μεταλλαγμένους φασίστες του ΝΟΦ.

Πρώτα λοιπόν να θυμηθούμε σε ποιους απευθυνόμαστε: στους υπαρκτούς Έλληνες. Όχι στα μουνουχισμένα διεθνιστικά ανδράποδα, που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JP MORGAN, με ομόφυλα σύμφωνα συμβίωσης και σύνορα σουρωτήρι για κατσαπλιάδες. Αν λοιπόν θέλουμε οι πολίτες να επιλέξουν την ΝΔ, τότε να δουν Τιμωρία. Κυρίως να δουν τον ειδικό λογαριασμό που άνοιξε για να επιστρέψει ο Κάντας τα 17.000.000, να γεμίζει από δισεκατομμύρια ανακτηθέντων κλοπιμαίων, με συνακόλουθη αποκατάσταση κοινωνικών αδικιών. Βάλτε κι άλλους φυλακή, πάρτε τους τα λεφτά και δώστε τα πίσω στην Πατρίδα.

Επίσης απελάσεις, απελάσεις, απελάσεις. Και ξανά απελάσεις.

Και τέλος, όπως στα ΕΑΣ είπαμε στους ξένους να πάνε να …, να τους το πούμε κι όπου αλλού πρέπει.

Διοίκηση δια του παραδείγματος, παραίτηση από όλα τα προνόμια των βουλευτών κι υπουργών, τιμωρία, ανάκτηση κλοπιμαίων, μαζικές απελάσεις, εθνική στάση σε παράλογες απαιτήσεις των δανειστών. Αυτή είναι εθνική πολιτική, που θα στείλει την ΧΑ στο περιθώριο. Τα άλλα είναι ασπιρίνες για την πνευμονία…

(Δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”)

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/2014/01/blog-post_9360.html