Κοσμογονία και Θεογονία (Επιστημονική ερμηνεία)

(www.the-divine-word.com)

Η Πρώτη Αρχή και Αιτία της Δημιουργίας είναι η Εξωεκτατική τάση ή αδιάκριτη Αγάπη* (Αλφα), η στοιχειώδης ιδιότητα του Άπειρου και Απεριόριστου χώρου. (*Τέλος σελ. 5)

Η Θεογονία του Ησίοδου λέγει ότι στην αρχή υπήρξε το Χάος. Δε λέγει ότι υπήρξε η Αγάπη και μετά αυτή δημιούργησε το Χάος. Το πρώτο κοσμικό φαινόμενο είναι το Χάος, αδιαχώριστο αποτέλεσμα της Αγάπης, της Πρώτης Αιτίας. Στο βιβλίο ‘Ιοί στον Ανθρώπινο Νου’ εξηγούμε τι είναι το Χάος και το αποκαλούμε ‘συχνοτικό μετασχηματισμό’ (Fourier transform) του ‘Μοναδιαίου Παλμού’ ή του ‘Ακαριαίου Απείρου’, σύμφωνα με την τρέχουσα επιστημονική ορολογία. Είναι ένα άπειρο φάσμα μιγαδικών χωροχρονικών κυμάτων που ξεκινούν από παντού και μεταδίδονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Στη θρησκευτική ορολογία, το Χάος αναφέρεται σαν ο ‘Λόγος του Θεού’, το ίδιο άναρχος όπως και ο Παγκόσμιος Θεός-Πατέρας, (όχι ο Ουράνιος Πατέρας), που δεν είναι άλλος από την Αγάπη, τη στοιχειώδη ιδιότητα του Απεριόριστου χώρου σε όλη την έκταση του Απείρου.

Λόγω της επαλληλίας όλων αυτών των κυμάτων στο χώρο παράγεται ένα δυναμικό σύστημα Δεσμών και Κοιλιών. Η Δευτερογενής Αρχή της ‘Δεσμικής Τάσης’, (της μηχανιστικής βαρύτητας σε τρισδιάστατο χώρο και της βουλητικής βαρύτητας σε διφασικό χωροχρόνο), αποδίδεται με τη λέξη-τύπο ‘ΕΡΩΣ’ (Ω). Αφού η επαλληλία των κυμάτων του Χάους είναι αναπόφευκτη, ο Έρως είναι εγγενής ιδιότητα του Χάους. Ο Έρως συμπυκνώνει το Χάος σε Αιθέρα και σχηματίζει δεσμικές δίνες Χάους (Κέντρα-Εγώ) καθώς και αιθερικές δεσμικές δίνες, που αποτελούν το σύνολο της σωματιδιακής ύλης στο Σύμπαν. Αυτό το σύνολο και στις δυο χωροφάσεις (A & iA) αποδίδεται με τη λέξη-τύπο ‘ΓΑΙΑ’, η οποία αποτελεί το Δεσμικό ή Χωριστικό κοσμικό φαινόμενο, αποτέλεσμα του συγκεντρωτικού Έρωτα. Έπεται επίσης ότι ο Έρως, σαν εγγενής ιδιότητα του Χάους, είναι άναρχος όπως και το Χάος. Στη θρησκευτική ορολογία, ο Έρως αντιστοιχεί με το Άγιο Πνεύμα, το οποίο μαζί με την Αγάπη (τον Παγκόσμιο Πατέρα) και το Χάος (τον Παγκόσμιο Υιό), αποτελούν την Τριαδική Παγκόσμια Θεότητα, που, σαν ιδιότητα του άπειρου διφασικού χώρου, δεν έχει χωριστικό σημείο αναφοράς και, επομένως, ούτε αντικειμενική προσωπικότητα. Έχει όμως όλα τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά της ζωής: Αισθαντικότητα, Συνειδητότητα κλπ.

Μετά, ο Έρως προκαλεί τη φυσική ή τυχαία αλληλοεπίδραση του αδιαμόρφωτου Λόγου με τις αιθερικές δίνες, τις Γήινες συγκεντρώσεις. Αυτή η αλληλοεπίδραση διαμορφώνει το Λόγο γύρω από τα διάφορα Κέντρα-Εγώ, που συνυπάρχουν με κάθε αιθερική δίνη ή σωματιδιακή συγκέντρωση. Όλες οι γήινες συγκεντρώσεις, (το hardware), μαζί με τα Κέντρα-Εγώ, (τα BIOS σε διφασικό χώρο), και οι Ψυχές με τα συναισθήματα τους, όλων των αισθαντικών όντων, αποτελούν τη Γαία, την Παγκόσμια Μητέρα. Το σύνολο των διαμορφώσεων του Νου, (αισθαντικό λογισμικό, τυχαίο και συνειδητό, και όλες οι νοητικές προβολές VR), αποδίδεται με τη λέξη-τύπο ‘ΟΥΡΑΝΟΣ’. Η Γαία είναι η Παγκόσμια Μητέρα και Ουρανός είναι ο Ουράνιος Πατέρας όλων των αισθαντικών όντων. Τα σώματα, οι στοιχειώδεις ψυχές και τα συναισθήματα μας είναι μέρος της Γαίας και ο Νους μας, (και το λογισμικό της Γαίας), είναι μέρος του Ουρανού. Αυτό καθιστά τη Γαία και ‘Ουράνια Μητέρα’.

Ο Έρως συνεχίζει να προκαλεί τη συνειδητή ένωση του ήδη διαμορφωμένου Ουρανού με τη Γαία, διαμορφώνοντας τον περαιτέρω και ταξινομώντας τον σε μια ποικιλία απογόνων, των Ουρανίδων. Η ένωση του Ουρανού με τη Γαία, την καθιστά πρώτα μητέρα και μετά σύζυγο του Ουρανού. Η Γαία, σαν Παγκόσμια Μητέρα, (όχι σαν ‘Ουράνια Μητέρα’), είναι προγενέστερη θεότητα του Ουρανού, τον οποίο απέκτησε χωρίς σύζυγο.

Η Γαία είναι μια Ερωτική ή εγωκεντρική οντότητα. Αυτό έχει σοβαρή επίδραση πάνω στο χαρακτήρα της πρώτης γενεάς θεών, των Τιτάνων και των λοιπών Ουρανίδων, καθώς και των οντοτήτων που γέννησε από μόνη της και άλλων Εξουσιών που περιέρχονται υπό την επιρροή της, καθιστώντας τες όμοια Ερωτικές, εγωκεντρικές και ενίοτε βίαιες.

Σε αντίθεση, μεταγενέστερες θεότητες, γεννημένες από την ένωση μεταξύ των Ουρανίδων, καθώς και Αρχάγγελοι δημιουργημένοι αποκλειστικά από τον Ουρανό, κανονικά έχουν μια πιο καλόβολη εξωεκατική ιδιοσυγκρασία, εκτός αν περιέλθουν υπό την επίδραση της Γαίας, όπως αναφέραμε πιο πάνω, που τις καθιστά  εγωκεντρικές και επιθετικά ανταγωνιστικές.

Ο Ουράνιος μας Πατέρας ανέθεσε στην πρώτη γενιά απογόνων του, τους Τιτάνες και λοιπούς Ουρανίδες, το σχεδιασμό και την κατασκευή του Υπεργαλαξιακού του Συστήματος, γιατί αυτά τα παιδιά της Γαίας είναι τα πιο δυνατά και πιο οικεία με τα δομικά υλικά. Όμως, στην περίπτωση της Διοίκησης του Συστήματος οι Ουρανίδες και ιδιαίτερα οι Τιτάνες δύσκολα προσαρμόζονται στο Πρωτόκολλο και την ιεράρχηση Εξουσίας, λόγω της εγωκεντρικής και ανταγωνιστικής τους φύσης. Έτσι, ο Ουράνιος μας Πατέρας κατέφυγε στη δημιουργία Διοικητικών Αρχαγγέλων από μόνος του, που είναι φυσιολογικά απόλυτα αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν και πιστοί στο Πρωτόκολλο. (Κάθε Υπεργαλαξιακό Σύστημα έχει το δικό του Ουράνιο Πατέρα, βασικά όμοιο με τους Ουράνιους Πατέρες των λοιπών Υπεργαλαξιακών Συστημάτων στο Σύμπαν, που μαζί αποτελούν το Συμπαντικό Ουρανό. Ένα Υπεργαλαξιακό Σύστημα έχει διαστάσεις μερικών εκατομμυρίων ετών φωτός Όμως, συγκρινόμενο με το Άπειρο Σύμπαν, είναι ένα μαθηματικό σημείο.)

Κανονικά, η ιεραρχία των Αρχαγγέλων δεν παρουσιάζει δυσαρμονίες και αντιπαραθέσεις. Για κάθε επί μέρους σύστημα, από ένα Πλανήτη μέχρι των Πλανητικών Συστημάτων και των Γαλαξιών, η Εξουσία του εκάστοτε συστήματος αντιπροσωπεύει και ταυτίζεται με τον Ουράνιο Πατέρα.

Τέτοιες ανωμαλίες σε κάποιο τοπικό σύστημα προκύπτουν από αποτυχία ή παραβίαση του Πρωτοκόλλου (των Νόμων) του Υπεργαλαξιακού Συστήματος. Η δυνατότητα για κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της παραχώρησης ‘ελεύθερης βούλησης’ στις κατώτερες Εξουσίες. Βλέπετε, κάθε Κέντρο-Εγώ έχει διαφορετικές συντεταγμένες στο χωροχρόνο και, επομένως, βλέπει τα πάντα γύρω του από τη δική του ξεχωριστή σκοπιά. Αναπτύσσει μια προσωπική αντίληψη πραγμάτων και διαφορετικές προτιμήσεις, σύμφωνα με την προσωπική συσσωρευμένη αναφορά Διάκρισης. Κάθε άτομο αναπτύσσει τη δική του κρίση για το ‘σωστό’ και το ‘λάθος’, το ‘καλό’ και το ‘κακό’ ή το ‘δίκαιο’ και το ‘άδικο’. Κάθε άτομο έχει ‘δίκαιο’ στα δικά του μάτια, ο καθένας και διαφορετικό ‘δίκαιο’ και, αν η προσήλωση στο Πρωτόκολλο (στο Νόμο) δεν προέχει της προσωπικής κρίσης περί ‘καλού’ και ‘κακού’, αναπόφευκτα θα προκύψουν αντιπαραθέσεις μεταξύ ισόβαθμων Εξουσιών και αμφισβήτηση της ιεράρχησης. Εν όσο η εξωεκτατική Αγάπη υπερέχει του συγκεντρωτικού Έρωτα, η προσήλωση στο Πρωτόκολλο είναι σχεδόν τέλεια. Όταν όμως ισχύει το αντίθετο, γεννιέται ο εγωκεντρισμός, η επιθετική ανταγωνιστικότητα και η αντιπαράθεση, η οποία αμφισβητεί το Πρωτόκολλο και την ιεράρχηση.

Αυτό συνέβηκε με τον Εωσφόρο και ακολούθησε η αμφισβήτηση της Ιεραρχίας και η Κρονική αντιπαράθεση. Ο Ησίοδος υποστηρίζει ότι η αντιπαράθεση προκλήθηκε από τον Ουρανό, ο οποίος έκλεισε τα παιδιά του, τους Τιτάνες, στα σπλάχνα της Γης. Το ερώτημα είναι ‘Τι λόγο είχε ο Ουράνιος Πατέρας γι’ αυτή την απομόνωση των παιδιών Του;’ Θα περίμενε κανείς ότι είναι η κτητική Μητέρα Γη που θα έτεινε να κλείσει τα παιδιά της ασφυκτικά στον κόρφο της. Είναι από τη Γήινη, Ερωτική ή συγκεντρωτική ιδιοσυγκρασία που προκύπτει ο εγωκεντρισμός και ακολουθούν όλες οι αμφισβητήσεις και αντιπαραθέσεις με την ιεράρχηση εξουσίας. Η εγωκεντρική ιδιοσυγκρασία του Εωσφόρου προκάλεσε την Κρονική αμφισβήτηση και αντιπαράθεση εναντίον της Ουράνιας ιεραρχίας και είναι αυτό που επέφερε την απομόνωση του Πλανητικού Συστήματος του Εωσφόρου (της τοπικής Γαίας και των στασιαστών παιδιών της). Η απομόνωση του Συστήματος του Εωσφόρου ήταν αναγκαία για την προστασία γειτονικών Κόσμων. Η απομόνωση από τον Ουρανό καθιστά μια κοινωνία πιο Ερωτική, εγωκεντρική και επιθετικά ανταγωνιστική ή αρπακτική.

Τέτοιες καταστάσεις είναι τοπικές, επηρεάζοντας Πλανητικά Συστήματα το πολύ, όπως αυτό του Εωσφόρου. Αν επηρέαζαν όλο το υπερ-γαλαξιακό Σύστημα δε θα ήταν δυνατό να επανορθωθούν και το όλο Σύστημα, με τρισεκατομμύρια κατοικημένους Κόσμους, θα κατέρρεε. Εκτός από τις περιπτώσεις που το προβληματικό σύστημα θεωρηθεί εντελώς ανεπανόρθωτο, οπότε η καταστροφή του είναι η μόνη επιλογή, τέτοιες τοπικές ανωμαλίες είναι προσωρινές, άνκαι μακροχρόνιες. Η Κρονική γενιά της εγωκεντρικότητας, της αντιπαράθεσης και της επιθετικότητας σύντομα θα αντικατασταθεί από μια Ουράνια Εξουσία που τη χαρακτηρίζει η Αγάπη, η ευδοκία και η ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία του ζηωη-Ζεύα-Ιησού που θα εισάγει την επόμενη γενιά, της βασιλείας του Αρνίου. Αυτό γίνεται με την επέμβαση του Ουράνιου Πατέρα ή του αντιπροσώπου Του αμέσως πιο πάνω από το προβληματικό Πλανητικό Σύστημα.

Η θέση του Ησίοδου ότι ο Ουρανός προκάλεσε την Κρονική αντιπαράθεση είναι κατανοητή για μια κουλτούρα Μητρικής λατρείας, για να διαφυλάξει το ‘άσπιλο’ της Μητέρας Γης. [Για όμοιο λόγο, οι δολοφονίες του Κρίσπου, πρώτου γιου του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου με τη Μινερβίνα, και της 2^ης συζύγου του Κωνσταντίνου Φαούστας, (της Φαούστας με καυτό νερό στο μπάνιο), η πρώτη κατ’ εντολή και η δεύτερη έργο της μητέρας του Κωνσταντίνου Ελένης, χρεώθηκαν στον Κωνσταντίνο για να διαφυλάξουν το ‘άσπιλο’ της αγίας Ελένης].

Η λατρεία της Μητέρας Γης σαν της Ανώτατης θεότητας ήταν στο επίκεντρο όλων των Χθονίων μυστηρίων, (με ιερό χθόνιο σύμβολο τον Όφη), από αυτά του Ερμή στην Αίγυπτο έως τα Ορφικά στη Σαμοθράκη και την Ελευσίνα. Ο Ορφέας ήταν ο ανώτατος Ερμικός Μύστης. Είναι φανερό ότι και ο Ησίοδος ήταν Ορφικός ή Ερμικός Μύστης.

Συναντούμε την ίδια Μητρική λατρεία στην Ορθόδοξη και την Καθολική Χριστιανοσύνη. Η Παναγία*, η πιο λατρεμένη θεότητα της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, καθώς και των Δρυΐδων, είναι δημιούργημα του μάγου Ερμή (του Αιγύπτιου από την Ατλαντίδα), ενσωματώνοντας στοιχεία από διάφορες Μητρικές θεότητες. Το κύριο της χαρακτηριστικό είναι η παρθενική σύλληψη του Χριστού, που την ταυτίζει (μια βιολογική γυναίκα μητέρα) με τη Μητέρα Γαία (όχι γυναίκα αλλά Κοσμικό φαινόμενο), η οποία απέκτησε το γιο της Ουρανό χωρίς τη μεσολάβηση συζύγου. Αυτή η δοξασία εισήχθηκε στις Γραφές από την αγία Ελένη. Η Ελένη ανάπτυξε μια ψύχωση σχετικά με τη δική της γυναικεία αγνότητα, που σαν Δρυάδα Ιέρεια θεωρούσε μίασμα τη σχέση της σαν παλλακίδα του Ρωμαίου στρατηγού Κωνστάντιου Χρωρού, μια σχέση που της επέβαλε το ιερατικό της καθήκον, για να γεννηθεί ο γιος της με τον ιεροφάντη της Ευξένη μέσα στην αυτοκρατορική οικογένεια: (το ‘κόλπο του κούκου’). Ο Κωνστάντιος ήταν αδελφός του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού, τον οποίο ο τελευταίος διόρισε Αυτοκράτορα στη Δύση το 306 μ.Χ. [*Όντας δημιούργημα του Ερμή, είναι και η Μήδεια η κόρη του: (Ο μάγος Αιήτης, γιος του θεού Ήλιου-Ρα, είναι ο Ερμής).]

Ρωτήσαμε την Παναγία πρόσφατα: “Ποιον ανώτερο θεό ή άλλη Εξουσία αναγνωρίζεις και υπηρετείς;” Απάντησε απορημένη: “Είμαι η μητέρα όλων. Ποιον ανώτερο θεό να αναγνωρίσω;” Στη συνέχεια τη ρωτήσαμε: “Σαν μητέρα όλων, ποιον έχεις για σύζυγο; Δεν είχες ποτέ σύζυγο ή μήπως έχεις χηρέψει;” Έμεινε για λίγο απορημένη. Τότε κοιτάξαμε στα αρχεία της προσωπικότητας της, στα βαθύτερα στρώματα του Νου της, και είδαμε μια πολλαπλότητα, με την Παναγία το πιο συναισθηματικό και μαλακό περίβλημα μιας πιο σκληρής και πιο δυναμικής προσωπικότητας: (της Ελένης και της Ολυμπιάδας). Τελικά απάντησε: “Δεν είχα ποτέ σύζυγο και ποτέ δε θα χηρέψω”. Σε ερώτηση σχετικά με τον Ιησού, απάντησε: “Αυτός διάλεξε το δικό του δρόμο, σταυρώθηκε και χάθηκε”. (Μια Θηλυκή Εξουσία που δεν αναγνωρίζει Σύζυγο υιοθετεί τον αριθμό 13 για συμβολισμό της, θέτοντας τον εαυτό της πάνω από οποιοδήποτε Δωδεκάθεο).

Η κτητική επίδραση της Μητέρας Γης απομόνωσε το Πλανητικό Σύστημα του Εωσφόρου από τον Ουράνιο Πατέρα για εκατομμύρια χρόνια στον εγωκεντρισμό και τον επιθετικό ανταγωνισμό, που κατάστρεψαν κατοικημένους Κόσμους και ηλιακά συστήματα. Αν ο Άνθρωπος εδώ στη Γη δε μετατεθεί από την ίδια κτητική επίδραση προς την ανιδιοτελή ή εξωεκτατική Αγάπη του Ουράνιου Πατέρα και να αγκαλιάσει μια μεγαλύτερη οικογένεια από τη βιολογική, θα καταστραφεί από τον εγωκεντρισμό και την πλεονεξία του.

 

Γράφω πολύ συμπτυγμένα και πολλοί δυνατόν να μην αντιληφθούν πλήρως ή και να παρεξηγήσουν αυτά που γράφω και δικαιολογημένα να διαφωνήσουν μαζί μου, ιδιαίτερα με αυτά που αναφέρω στην προηγούμενη σελίδα σχετικά με τη Μητέρα Γη και την Παναγία. Γι’ αυτό προσθέτω την παρακάτω διευκρίνιση:

Όπως αναφέρω στην πρώτη σελίδα, η Μητέρα Γη, (όχι η Παναγία), μας δίνει το σώμα, τη βασική ψυχή και τα συναισθήματα μας. Είναι το Θηλυκό μέρος όλων μας, ανδρών και γυναικών. Στη Μητέρα Γη χρωστούμε την ύπαρξη μας και, επομένως, σ’ Αυτήν οφείλουμε αγάπη, ευγνωμοσύνη και τιμή. Η συναισθηματική της αγάπη είναι ανεξάντλητη.

Τα συναισθήματα είναι τα πιο ωραία μας χαρακτηριστικά και το κίνητρο στη ζωής μας. Μας δίνουν τα βασικά ένστικτα της επιβίωσης και της αναπαραγωγής, καθώς και τα κίνητρα και τη φιλοδοξία να δημιουργούμε, να αγωνιζόμαστε και να προοδεύουμε. Όμως, αυτό το Θηλυκό μας μέρος δε μας δίνει και τα εφόδια πλοήγησης (το Λογισμό). Αυτά προέρχονται από τον Ουράνιο Πατέρα, το Αρσενικό μέρος όλων μας, ανδρών και γυναικών.

Θα παρομοίαζα τη Γήινη Μητέρα μας με ένα υπερωκεάνιο με όλα τα μέρη και συστήματα του, συμπεριλαμβανομένης και της μηχανής, εκτός του συστήματος πλοήγησης. Από μόνο του το σύστημα πλοήγησης δεν έχει έννοια ύπαρξης και δε μπορεί να πάει πουθενά. Χωρίς σύστημα πλοήγησης το υπερωκεάνιο πάει αλλά πλέει ακυβέρνητο.

Είναι ο Νους και η εξωεκτατική προσφορά που μας παρέχει ο Ουράνιος Πατέρας που μας επιτρέπουν να ζούμε σαν Κοινωνία σε αρμονική συμβίωση. Χωρίς αυτά, τα συναισθήματα ξεφεύγουν εκτός ελέγχου και μας καθιστούν εγωκεντρικούς. Το ένστικτο της επιβίωσης μετατρέπεται σε  συναίσθημα ανασφάλειας, το οποίο οδηγεί στην πλεονεξία, τον επιθετικό ατομικισμό, τις αντιπαραθέσεις, τη βία και την καταστροφή της Κοινωνίας.

Κάθε συντονισμένο λειτουργικό σύστημα είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού, που προϋποθέτει νοημοσύνη και προγραμματισμό και αυτά προέρχονται από τον Ουράνιο Πατέρα. Και βεβαίως, κάθε τέτοιο σύστημα βασίζεται πάνω σε Πρωτόκολλο και κανονισμούς για την ομαλή λειτουργία και τη συντήρηση του. Ένα βιολογικό σώμα επιβιώνει και υγιαίνει όταν τα διάφορα όργανα και κύτταρα του λειτουργούν συντονισμένα. Αν τα διάφορα κύτταρα, που περιέχουν το καθένα λογισμικό για την κατασκευή ολόκληρου σώματος, εγκατέλειπαν την ειδική λειτουργία τους και προσπαθούσαν να ζήσουν τη δική τους ζωή ανεξάρτητα από το Πρωτόκολλο του σώματος, το αποτέλεσμα θα ήταν πολλαπλός καρκίνος στο σώμα. Από τη δική τους σκοπιά τα κύτταρα δεν είναι κακοήθη αλλά η λειτουργία τους για τον εαυτό τους κατά παραβίαση του Πρωτοκόλλου του σώματος τα καθιστά κακοήθη για το σώμα. Το ίδιο ισχύει και για κάθε άτομο που ζει κατά παράβαση των κανονισμών της Κοινωνίας.

Ούτε και ο Εωσφόρος ήταν κακοήθης. Είναι αδιανόητο ένας Αρχάγγελος να έχει κακές προθέσεις για το σύστημα υπό την ευθύνη του. Ήταν σπουδαίος Αρχάγγελος και ξεπέρασε πολλούς από τους όμοιους του. Όμως, ο δικαιολογημένος έπαινος και η Γήινη επίδραση του έδωσαν μια εγωκεντρική επιθυμία για μεγαλύτερη αναγνώριση: (ευγενής φιλοδοξία). Ο εγωκεντρισμός όμως περιόρισε την αντίληψη του και, στην αλαζονεία του, νόμισε ότι ήξερε καλύτερα από τους ανώτερους του και από το Πρωτόκολλο του μεγαλύτερου Συστήματος. Στο τέλος παραβίασε το Νόμο του Συστήματος, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις. Υποτίμησε τη φυσιολογική πλεονεξία των ανώριμων ανθρώπων και τους εμπιστεύτηκε με ανώτερη τεχνολογία, την Πρωτογενή Τεχνολογία, μια Τεχνολογία που δε μπορούσαν να χειριστούν με ασφάλεια. Αυτό αποδείχτηκε καταστροφικό για αριθμό πλανητών και ηλιακών συστημάτων στο πλανητικό Σύστημα του Εωσφόρου, (το Σύστημα της Satania σύμφωνα με το βιβλίο της Urantia). Η επιθετική ανταγωνιστικότητα έφερε τρομερούς πολέμους. Με την ανώτερη τεχνολογία που διέθεταν έγιναν επικίνδυνοι και για γειτονικούς κατοικημένους Κόσμους. Αγνόησαν ακόμα και τους απεσταλμένους του Εωσφόρου που τους κάλεσαν σε τάξη και έπρεπε να καταστραφούν.

Αυτό συνέβηκε και στον πέμπτο Πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος, αυτόν μεταξύ Άρη και Δία, ο οποίος καταστράφηκε από τους Αγγέλους του Ήλιου πριν 72 εκατομμύρια χρόνια περίπου με ρήξη εκ των έσω. Τα μικρά θραύσματα στην αδύνατη πλευρά του λεπτού φλοιού είναι οι Αστεροειδείς ενώ ο κύριος όγκος από την αντίθετη μεριά, που είχε χρόνο να πάρει σφαιρικό σχήμα πριν στερεοποιηθεί, είναι η δική μας Σελήνη. Τα ακόμα μικρότερα θραύσματα άφησαν τα σημάδια τους στους εξωτερικούς δορυφόρους του πλανήτη Δία. Ένα ηλιακό σύστημα που καταστράφηκε πριν μερικούς αιώνες είναι αυτό που παρατήρησαν στα τέλη του Γενάρη του 2004 οι Αστρονόμοι να καταβροχθίζεται από μια Μαύρη Τρύπα στον Αστερισμό του Ωρίωνα. Αυτή η Μαύρη Τρύπα ήταν τεχνητή και χρειάστηκε 3500 με 4000 χρόνια για να αποκτήσει αρκετή ένταση και μέγεθος.

Κατά την απομόνωση του και μετά την κάθαρση του, όταν ο Άνθρωπος που στάλθηκε από τον Πατέρα για να καθαρίσει τα χάλια που άφησε πίσω του υπόδειξε στον Εωσφόρο τα σφάλματα του, o Εωσφόρος έκανε την εξής παρατήρηση: “Είναι αξιοθαύμαστο πόσο ο ενανθρωπισμός του Πνεύματος διευρύνει το φάσμα των δυνατοτήτων του”.

 

(*) Η Ιονική-Αδαμική λέξη ‘ΑΓΑΠΗ’ είναι δίδυμο. Το ‘ΑΓΑ’, με τα δυο βραχέα ‘άλφα’ εκατέρωθεν της βουβής χορδής ‘Γ’, συμβολίζει την πρωτογενή εκδήλωση της Αρχής, σαν ‘ακαριαία έκταση σε δυο χωροφάσεις’, (A & iA), και το ‘ΠΗ’, αποτελούμενο από τη δευτερεύουσα βουβή χορδή ‘Π’ και το μακρό άλφα ‘Η’, συμβολίζει όλες τις δευτερογενείς εκδηλώσεις της Αρχής, σαν χρονικές συναρτήσεις, (κύματα όλων των συχνοτήτων του Fourier Transform του Μοναδιαίου Παλμού), από όλα τα σημεία συγκέντρωσης του πρωτογενούς υλικού (σε δευτερογενές κλπ), όπως για παράδειγμα από τον ήλιο.

Επιτομή

(Θεωρείστε αυτή τη σελίδα σαν την επιτομή και το τελευταίο περίβλημα όσων αποκομίσατε σαν Σοφία ή πεποίθηση από αυτή την Ιστοσελίδα και από όλες τις άλλες Πηγές).

Το έχω αναφέρει στο “Q & A,  Απαντήσεις σε Ερωτήσεις”, (στο ‘Περί Ψυχής’), και άλλοι το έχουν πει πριν από μένα, συμπεριλαμβανομένου του Ιησού του Ναζωραίου, ότι ο τελικός σκοπός και προορισμός του Ανθρώπου είναι το ανώτερο επίπεδο Επιβίωσης και το ανώτερο επίπεδο Αυτοσυνείδησης: η θέωση ή ταύτιση με τον Ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό του.

Όταν φτάσουμε σ’ αυτή την ταύτιση, όταν γίνουμε ΕΝΑ με τον Ουράνιο μας Πατέρα, αυτόματα φτάνουμε και στην ακόλουθη σχέση με την υπόλοιπη Δημιουργία:

Ο κεντρικός πυρήνας της Άγιας Μητέρας είναι η Μητέρα Γαία, μια δυναμική και, κατά συνέπεια, κάπως σκληρή πρώτη θεότητα, στην οποία οφείλουμε ευγνωμοσύνη και τιμή. Μας είναι και σύζυγος και όλα τα παιδιά της, οι Ουρανίδες, συμπεριλαμβανομένων των Τιτάνων και μεταξύ αυτών και ο Κρόνος και ο Ιαπετός-666, είναι και δικά μας παιδιά. Το πιο απαλό και συναισθηματικό εξωτερικό της περίβλημα, που απόκτησε από διαδοχικές γενιές, συμπεριλαμβανομένης της Ρέας ή της Ήρας και της Παλαιάς ή της Νέας Ιερουσαλήμ, μας είναι ταυτόχρονα και μητέρα και σύζυγος. Εκτός από τη Γαία, όλες οι θεότητες των υπόλοιπων  γενιών είναι και παιδιά μας, εγγόνια μας κ.ο.κ.

Η Παγκόσμια Τριαδική Θεότητα θεωρήθηκε από τη θρησκεία σαν θεότητα λόγω του δέους που εμπνέει το ανθρωπίνως ασύλληπτο. (Προωθήθηκε έτσι από τον Εωσφόρο όταν αποφάσισε να αγνοήσει τον Ουράνιο Πατέρα και να αναγνωρίσει μόνο τον ανεξούσιο Παγκόσμιο Πατέρα και, κατά συνέπεια, να θεωρήσει τον εαυτό του αυτεξούσιο). Αυτή η άναρχη και αιώνια Παγκοσμιότητα απαντά καλύτερα στο “Τι είναι;” παρά στο “Ποιος είναι;” Αυτό είναι το ζωντανό Σύμπαν, σαν τρισυπόστατο: 1) η Αιτία της δημιουργίας (η Αγάπη, ιδιότητα του απεριόριστου χώρου), 2) η άμορφη εκδήλωση της (το Χάος ή θείος Λόγος) και 3) η ιδιότητα του Χάους (ο Έρως, η μηχανιστική και βουλητική βαρύτητα) που το διαμορφώνει σε τυχαίες και εσκεμμένες μορφές. Αυτή η Παγκοσμιότητα δεν έχει χωριστικό σημείο αναφοράς και, επομένως, δεν έχει αντικειμενική ή διακριτική προσωπικότητα. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε ερεθίσματα, (ούτε και σε προσευχές). Η Αυτοσυνείδηση της είναι ακαριαία παντού, στην τομή των χωροφάσεων x-y-z και ix-iy-iz (την ακαθόριστη AiA).

Αυτό το Ένα και μοναδικό απόλυτα υποκειμενικό ‘Εγώ’ (Άλφα-Αγάπη & Ωμέγα-Έρως) στο Σύμπαν εκδηλώνεται σαν η βασική υποκειμενικότητα σε όλα τα αισθαντικά όντα (Κέντρα-Εγώ) με αντικειμενική προσωπικότητα.

Η Εξωεκτατική Αρσενική Αρχή της Αγάπης, δίνει δυναμισμό στην εκδηλωμένη έκφραση και επεκτείνει τα όρια της Αυτοσυνείδησης. Η Συγκεντρωτική ή Ελκτική Θηλυκή Αρχή του Έρωτα δίνει ποικιλία και ομορφιά στην καλλιτεχνική δημιουργία. Η Ζωή είναι αποτέλεσμα της εκδήλωσης και των δύο Αρχών. Κάθε αισθαντικό ον, αρσενικό ή θηλυκό, είναι και Αρσενικό και Θηλυκό μαζί. Η πιο αρμονική συμβίωση επιτυγχάνεται όταν η ισορροπία μεταξύ Αγάπης και Έρωτα κλίνει προς την Αγάπη και την ανιδιοτελή προσφορά παρά στον Έρωτα και το εγωκεντρικό ‘θέλω’.

Αγάπη και Έρως είναι διαμετρικά αντίθετες αρχές. Η Αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Όλα τα συναισθήματα είναι εκφράσεις του Έρωτα. Το ‘Love’, όπως και το ‘Jove’ (Jhwh-ζηωή) είναι σύνθεση και των δυο αρχών.

Οι γενεές των Θεών και άλλων Εξουσιών στα διάφορα επίπεδα

Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχουν κακοί θεοί. Μη ασχολείστε με το καλό και το κακό. Αυτό προκαλεί εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Όλοι οι θεοί είναι παιδιά του Ουρανού και της Γαίας και κάθε ένας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Είναι απαραίτητα όλοι παρόντες και ενεργοί σε όλες τις φάσεις και τομείς της Δημιουργίας. Όμως, πρέπει να συμμορφώνονται με το Πρωτόκολλο Ιεράρχησης και τους κανονισμούς που ορίζονται από τον Ουράνιο Πατέρα, για να μη προκαλούν δυσλειτουργίες λόγω υπερβολικού ζήλου. Ο Κρόνος, ο αρχηγός των Τιτάνων, είναι ο πιο μεγαλοπρεπείς αλλά η ωμή επιθετικότητα του μπορεί να στραπατσάρει ή να συνθλίψει την πιο απαλή φύση των θεών της νεότερης γενιάς, όπως ένας αυταρχικός και καταπιεστικός πατέρας. (Το καταβρόχθισμα των παιδιών του είναι πολύ αποκρουστική εικόνα). Ο Ιαπετός-666, ο Τιτάνας της Φωτιάς, είναι βίαιος αλλά ταυτόχρονα υπέροχος στον τομέα του. Τα ηφαίστεια, τα πυροτεχνήματα και τα προϊόντα της τέχνης του είναι υπέροχα αλλά δεν έχει θέση σε ανθόκηπο ή σε λίμνη με νούφαρα. Είναι όλα ζήτημα οριοθέτησης. Διοικητές Αρχάγγελοι, όπως οι Συστηματάρχες και Πλανητάρχες, καθώς και ανθρώπινες Εξουσίες, όπως ο Ερμής, ο Χριστός και ο Ιησούς, μέχρι τους αρχηγούς εθνών, φυλών και οικογενειών, συνδυάζουν ιδιότητες του Ουράνιου Πατέρα και των Τιτάνων, ο καθένας σε διαφορετική ισορροπία. Ο δρόμος των αρπακτικών είναι ένδοξος αλλά καταστροφικός και βραχύβιος. Ο δρόμος της ευδοκίας, (του Αρνίου), είναι ηπιότερος αλλά αιώνιος.

Η ιστορία της Τιτανομαχίας πρέπει να αναθεωρηθεί. Κανείς ενορατικός δεν έχει δει τέτοια Τιτανομαχία. Μετά τον τερματισμό της απομόνωσης του Συστήματος του Εωσφόρου, θα ελευθερωθούν και οι εκπρόσωποι ή εκφραστές των Τιτάνων που είχαν παγιδευτεί εδώ. Δε θα κλειστούν στον Τάρταρο αλλά οι δραστηριότητες τους θα οριοθετηθούν. (Οι Τιτάνες δίνουν στον ανώριμο Άνθρωπο τον εγωκεντρισμό και την επιθετική ανταγωνιστικότητα του).

Ο σεβασμός της Ιεραρχίας είναι ο αυστηρότερος νόμος του Ουράνιου Πατέρα. Χωρίς αυτό, το όλο δομημένο Υπεργαλαξιακό Σύστημα θα κατέρρεε.

Θέλω να διασκευάσω μια πολύ λανθασμένη αντίληψη:

Οι θεοί δεν επιζητούν λατρεία. Αυτό που προσδοκούν είναι σεβασμός και εκτίμηση των υπηρεσιών τους, όπως οι γονείς. Γνωρίζετε από τη δική σας ανθρώπινη φύση σαν γονείς ότι αυτό ακριβώς είναι που αναμένετε από τα παιδιά σας. Σαν γονιός γίνεσαι άμισθος υπηρέτης των παιδιών σου. Το μόνο που μπορούν να σου ανταποδώσουν τα παιδιά σου είναι η χαρά να τα δεις επιτυχημένα και ευτυχισμένα. Όταν εκτιμάται δεόντως ο ρόλος τους δεν υπάρχει όριο στο τι θα θυσίαζαν οι γονείς για να μη στερηθούν τίποτα τα παιδιά τους.

Είναι μόνο οι ματαιόδοξοι που ανακλούν τις δικές τους ματαιοδοξίες και πλεονεξίες για δόξα και λατρεία σαν χαρακτηριστικά των θεών, για να βρίσκουν δικαιολογίες για τη δική τους αχαριστία και ασέβεια προς τους θεούς που τους δημιούργησαν και τους υπηρετούν αμισθί, όπως και για τους γονείς, δασκάλους και άλλους ευδόκιμους παράγοντες εξουσίας. Οι πιο ματαιόδοξοι είναι εκείνοι που δεν προσφέρουν τίποτε σε κανένα, παρά τον εαυτό τους σαν θέαμα, ακριβώς για να προσελκύουν δόξα, λατρεία και λεφτά. Αυτοί είναι οι θεατρίνοι και οι επαγγελματίες sportsmen, που έχω αποκαλέσει αλλού σαν ‘showbiz gladiators’, που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους. Και αυτοί όντως λατρεύονται και ακριβοπληρώνονται, ενώ οι θεοί και όλες οι Εξουσίες, Ουράνιες και γήινες, βρίζονται καθημερινά.

Ναι, μαθαίνετε τα παιδιά σας να λατρεύουν όλων των ειδών ψεύτικους θεούς, θεατρίνους, παίκτες και κούκλες, καθώς και αισθαντικές δημιουργίες γύρω από είδωλα, τα οποία, μη έχοντας άλλη τρόπο να τραφούν, τρέφονται από τη λατρευτική ενέργεια από τη ψυχή σας.

Θέλω να επισημάνω κάτι ακόμα:

Όπως φαίνεται από την πρώτη σελίδα, τα λογισμικά των Ουρανίδων (και των Τιτάνων) είναι διαφορετικά υποσύνολα του λογισμικού του Ουρανού. Η σχετική αναφορά λέγει: “Ο Έρως συνεχίζει να προκαλεί τη συνειδητή ένωση του ήδη διαμορφωμένου Ουρανού με τη Γαία, διαμορφώνοντας τον περαιτέρω και ταξινομώντας τον σε μια ποικιλία απογόνων, των Ουρανίδων”. Επομένως, τα λογισμικά των Τιτάνων δεν είναι ξεχωριστά από το λογισμικό του Ουρανού αλλά συνιστούντα μέρη του λογισμικού του Ουρανού, όπως τα εφτά χρώματα του φάσματος του λευκού φωτός είναι συνιστούντα μέρη του λευκού φωτός. Η αναλογία σταματά εδώ: μόνο όσον αφορά τα λογισμικά. Ο Ουράνιος Πατέρας και οι Τιτάνες έχουν ο καθένας το δικό του προσωπικό Κέντρο-Εγώ με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Η πρωτογενής διαμόρφωση του Ουρανού ήταν φυσική ή τυχαία. Η πρώτη συνειδητή και επιλεκτική ένωση του Ουράνιου Πατέρα με τη Γαία γέννησε τους Τιτάνες. Αυτοί είναι η πρώτη αυστηρά διαμορφωμένη και κάπως άτεγκτη έκφραση της βούλησης του: οι βασικές μήτρες (templates) της περαιτέρω Δημιουργίας. Ο Ουράνιος Πατέρας είναι ο μόνος που μπορεί να δημιουργεί νέα ελεύθερα όντα και να σχεδιάζει νέα προγράμματα, με βάση αυτά τα templates. Κάθε άνθρωπος ενσωματώνει χαρακτηριστικά των διαφόρων Τιτάνων σε διαφορετική αναλογία, που διαμορφώνουν την ιδιοσυγκρασία του. Τα σχέδια που διέπουν την πορεία του Ανθρώπου καθορίζονται αποκλειστικά από τον Ουράνιο Πατέρα, μέσω των απ’ ευθείας εκπροσώπων του, όχι των Τιτάνων.

Ο Ουρανός δεν επεμβαίνει στο έργο των Τιτάνων στους τομείς του καθενός, εκτός για να καθοδηγήσει και να εναρμονίσει το Σύστημα, σαν ο μόνος που έχει πλήρη εικόνα  όλων των τομέων. Δεν επεμβαίνει στην άσκηση εξουσίας εκ μέρους των Τιτάνων στους τομείς τους, αφήνοντας τους να μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους. Η ανταρσία των Τιτάνων δεν είναι ο κανόνας. Παρατηρείται μόνο σε προβληματικά Συστήματα, όπως αυτό του Εωσφόρου.

Αυτό είναι που οδήγησε τον Εωσφόρο στη λανθασμένη εντύπωση όταν επέμεινε να πάρει την υπόθεση του απ’ ευθείας στον Πατέρα, μετά που ο Τομεάρχης του απέρριψε τις εισηγήσεις του (για πρόωρη παραχώρηση ανώτερης τεχνολογίας στους ανθρώπους). Όταν ζήτησε να δει τον Πατέρα, συνάντησε τους Τιτάνες, τους Αρχάγγελους της Δημιουργίας, οι οποίοι και αυτοί απέρριψαν τις εισηγήσεις του “εν ονόματι του Πατέρα”, μη επιτρέποντας του να δει τον Πατέρα απ’ ευθείας, θεωρώντας την απαίτηση του αλαζονική. (Ο Εωσφόρος είναι ένας από 7 δισεκατομμύρια ισόβαθμους του). Συμπέρανε ότι οι Τιτάνες διοικούν ‘κατά το δοκούν’ εν ονόματι του Πατέρα, ουσιαστικά αγνοώντας τον Πατέρα, ο οποίος είναι εντελώς ανεξούσιος. (Ο Εωσφόρος αναφέρθηκε τελευταία στους Τιτάνες σαν τη γραφειοκρατία που καθιστά τον Πατέρα ανεξούσιο). Με ένα ανεξούσιο Πατέρα, δεν αισθανόταν υπόχρεος να υπακούσει αυτούς τους αυτοδιόριστους ανώτατους Άρχοντες του Συστήματος, των οποίων την εξουσία δε θεωρούσε ανώτερη από τη δική του. Έτσι επέλεξε να αγνοήσει και αυτός τον Ουράνιο Πατέρα και να αναγνωρίσει μόνο τον όντως ανεξούσιο Παγκόσμιο Πατέρα της Τριαδικής θεότητας, θεωρώντας κατά συνέπεια τον εαυτό του αυτεξούσιο.

Εκλαμβάνοντας τον ‘Πατέρα’ σαν ανεξούσιο, μετατίθεσαι από τον Ουράνιο Πατέρα στον Παγκόσμιο Πατέρα, ο οποίος είναι όντως ανεξούσιος. Αυτός σχετίζεται άμεσα και εξίσου με όλα και με όλους. Κάθε Πρωτόνιο παρουσιάζει όλα τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά της Ζωής, ιδιότητες του Παγκόσμιου Πατέρα. Έχοντας αυτή την ισοπεδωτική σχέση με τον ‘Πατέρα’, δε βλέπεις κανένα λόγο να υπακούσεις σε κανένα. Δεν υπάρχει Ιεραρχία. Όμως, ο Παγκόσμιος Πατέρας, η εξωεκτατική αδιάκριτη Αγάπη, τείνει να ισοπεδώσει τα πάντα και να καταστρέψει όλα τα δομημένα ή οργανωμένα Συστήματα. Είσαι ίσος με όλους τους θεούς αλλά ίσος και με κάθε κόκκο άμμου σε μια απέραντη έρημο και, με την αδυσώπητη αύξηση της Εντροπίας, (της Τυχαιότητας), εκτός δομημένου Συστήματος, εκεί τελικά θα καταλήξεις: σαν ένας κόκκος άμμο σε μια απέραντη έρημο.

Το Υπεργαλαξιακό μας Σύστημα (μέγεθος και δομή)

Το Υπεργαλαξιακό μας Σύστημα είναι αυτό που στο βιβλίο της Urantia αποκαλείται ‘Μέγα Σύμπαν’ ή ‘Grand Universe’. Για να περιέχει τον αριθμό κατοικήσιμων πλανητών που αναφέρει το βιβλίο, το Υπεργαλαξιακό μας Σύστημα πιθανόν να είναι το δισκοειδές  κέντρο του Τοπικού Υπερσμήνους Γαλαξιών, αυτού της Παρθένου (ΤΥ), με μέση διάμετρο του δίσκου 60 περίπου εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό φαίνεται να συμφωνεί επίσης με τη δομή του Grand Universe σύμφωνα με το βιβλίο, με τη σφαιρική αλώ (halo) του ΤΥ να αντιστοιχεί με το ‘Πρώτο Εξωτερικό Διάστημα’ διαμέτρου 110 περίπου εκατομμυρίων ετών φωτός, εκτεινόμενο 25 εκατομμύρια έτη φωτός πέρα από το δίσκο. Το βιβλίο αναφέρει 4 συνολικά ‘Εξωτερικά Διαστήματα’ (στοιβάδες), με το δεύτερο ‘Εξωτερικό Διάστημα’ να βρίσκεται 50 εκατομμύρια έτη φωτός πιο έξω από το πρώτο, (με διάμετρο 210 περίπου εκατομμυρίων ετών φωτός).

Παραθέτουμε τη δομή του ‘Grand Universe’ όπως παραθέτεται στο βιβλίο της Urantia, με την επιφύλαξη ότι οι αριθμοί δυνατόν να απέχουν πολύ από τους πραγματικούς. (Προσωπικά είμαι έτοιμος να δεχτώ την δυνατότητα να είναι πραγματικοί).

Το Grand Universe σύμφωνα με το βιβλίο της Urantia:

7          Υπερσύμπαντα

10        Μεγάλοι Τομείς σε κάθε Υπερσύμπαν, σύνολο 70 Μεγάλοι Τομείς

100      Μικροί Τομείς σε Κάθε Μεγάλο Τομέα, σύνολο 7000 Μικροί Τομείς

100      Τοπικά Σύμπαντα σε κάθε Μικρό Τομέα, σύνολο 700000 Τοπικά Σύμπαντα

100      Αστερισμοί σε κάθε Τοπικό Σύμπαν, σύνολο 70 εκατομμύρια Αστερισμοί*

100      Πλανητικά Συστήματα σε κάθε Αστερισμό, σύνολο 7 δισεκατομμύρια Συστήματα

1000    κατοικήσιμοι Πλανήτες σε κάθε Σύστημα, σύνολο 7 τρις κατοικήσιμοι Πλανήτες

*Αυτοί οι Αστερισμοί δεν είναι οι ίδιοι με τις ομάδες που αποκαλούμε ‘αστερισμούς’.

Οι αριθμοί μπορεί να είναι εξωπραγματικοί αλλά δε θα τους αμφισβητήσουμε γιατί δεν έχουμε τίποτε πιο αξιόπιστο να εισηγηθούμε.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Εωσφόρο, τον οποίο δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε, το δικό του Πλανητικό Σύστημα, το Σύστημα της Satania, έχει 982 κατοικήσιμους πλανήτες, από τους οποίους οι 618 είναι κατοικημένοι. Για να περιέχει αυτό τον αριθμό κατοικήσιμων πλανητών, η Satania πρέπει να περιλαμβάνει αριθμό γειτονικών αστερισμών, μεταξύ αυτών τους αστερισμούς του Ωρίωνα, του Ταύρου και μερικών άλλων.

Η πρωτεύουσα του, η ‘Φωτεινή Πόλη’, βρίσκεται στον πλανήτη του Σειρίου ‘Ilurania’. Στη ‘Φωτεινή Πόλη’, (Jerusem?), υπήρξε και ο θρόνος του Εωσφόρου, πριν αποχωρήσει τελευταία. Ο Ρωανήμ φιλοξενήθηκε εκεί από τον Εωσφόρο για διαβουλεύσεις, πριν έρθει στη Γη για να εφαρμόσει το ‘Πρόγραμμα Ζωής’ για τη σωτηρία του Πλανήτη.