Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΕΤΑ-ΚΟΣΜΟ

 
O δρόμος προς τον Μετάκοσμο δεν είναι τόσο διαδικασία απόκτησης μάθησης όσο λειτουργία ανάκτησης μνήμης. Αυτό γιατί, όντας ακόμη δέσμιοι του χρόνου, μονάχα σαν “μνήμη” μπορούμε να περιγράψουμε αυτή τη γνώση: σαν χαμένες κληρονομικές αναμνήσεις μιας εποχής που, στη επιφάνεια της συνείδησης, επιζούν μονάχα σαν διάχυτη ιδέα στους πανανθρώπινους και οικουμενικούς θρύλους, μύθους και παραδόσεις.
Συχνά

η μνήμη αυτή ενεργοποιείται αυτόματα ή εκούσια στο άτομο, από κάποιο τυχαίο ερέθισμα που ξυπνά ή διεγείρει προσωρινά αυτές τις χαμένες αναμνήσεις.
Αλλά όταν το άτομο δεν κατέχει τους βαθύτερους μηχανισμούς που διέπουν το φαινόμενο, οι όποιες μνήμες και γνώσεις αποκτήθηκαν έτσι μένουν κατά κάποιο τρόπο μετέωρες. Δεν μπορούν να ενταχθούν στο “σύστημα”. Δεν μπορούν να διαμορφωθούν ώστε ν’ αφομοιωθούν από τη συνείδηση, να χωρέσουν στα πλαίσια της σύγχρονης καθημερινότητας και να γίνουν έτσι αποδεκτές από τη λογική.
Ως αποτέλεσμα οι μνήμες αυτές βρίσκουν διέξοδο και έκφραση μέσα από όνειρα και οραματισμούς ή σε κάποιες αόριστες και φασματικές εικόνες που πλανιούνται στις παρυφές της ανθρώπινης συνείδησης. ("Ο Δρόμος προς την Πύλη" Γ. Μπαλάνος)

 

Πηγή:  http://www.facebook.com/GiorgosBalanos

 

Πηγή:  http://pyrforoshellin.blogspot.gr/