O πόλεμος μαίνεται για την συνειδητότητα του ανθρώπου, πρέπει να τον κερδίσουμε!

Γράφει ο Στοχαστής

 
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν υπάρχει κάποιος σκοπός στη ζωή μας, κάποιος λόγος που να δικαιολογεί την ίδια μας την ύπαρξη; Να το θέσω λίγο διαφορετικά. Ας φανταστούμε πως κάποια στιγμή, ένας άνθρωπος αποκτά την δυνατότητα να κάνει δικό του μεμιάς ό,τι επιθυμεί. Σχεδόν σίγουρα θα επιλέξει το ίδιο με τους περισσότερους και θα ζητήσει χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, δόξα και την πιο όμορφη σύζυγο. Είμαστε βέβαιοι πως η επιλογή του ήταν τέλεια και πως πλέον θα ζήσει την απόλυτη και ιδανική ζωή χωρίς βάσανα, ταλαιπωρίες και στενοχώριες; Αν πιστεύεις πως ναι, θα πρέπει να το ξανασκεφτείς..

Γιατί δεν απαντήσαμε στο κύριο ερώτημα, για ποιόν λόγο ζούμε. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν στοχαστεί επί μακρόν σ' αυτό το θέμα. Μπορεί να υπήρχαν διαφωνίες σχετικά με τον επιδιωκόμενο τελικό προορισμό και την αρχική προέλευση του ανθρώπου ή να δίδασκαν τις αντίστοιχες απαντήσεις μόνο στους μυημένους στα μυστήρια, όμως οι φιλόσοφοι συμφωνούσαν στο τί πρέπει να κάνει ο άνθρωπος σήμερα στη ζωή του που να συνάδει με την πραγματική του φύση, ώστε να καταφέρει να εξελίξει την ύπαρξη του. Βρίσκεται στον σωστό δρόμο για την κατάκτηση της κατάστασης της ευδαιμονίας, όταν επιδιώκει και επιζητά την Αρετή.
"Των πολλών επιδίωξη η ηδονή, των εκλεκτών η δόξα, των δε επιλέκτων η αρετή", μας διδάσκει ο Αριστοτέλης και έξυπνα μας παραθέτει και τα στάδια από τα οποία περνάει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια του βίου του. Αρετή λοιπόν, μια λέξη πολύ δυνατή, που κρύβει μέσα της μυστικά, που δύνανται να απελευθερώσουν τον άνθρωπο. Ας σταθούμε λίγο σε αυτήν.

Η αγαπητή φίλη Αντιγόνη μας παρέθεσε έναν εν πολλοίς άγνωστο Ύμνο αφιερωμένο σε αυτήν, την ευχαριστούμε βαθύτατα. Τον αντιγράφω για να διαβαστεί από όσους περισσότερο γίνεται. Αξίζει πραγματικά.

Ύμνος στην Αρετή

«Αρετή, που για σένα μοχθούν πάρα πολύ τα γένη των ανθρώπων,
αποτελείς το καλύτερο είδος κυνηγιού που θα μπορούσε να κατακτήσει κανείς σε αυτήν την ζωή.
Είσαι αγνή και περιτριγυρίζεσαι, από πολλές δικές σου διαφορετικές εκφράσεις,
και θα πρέπει αυτός που έχει μυηθεί στα ιερά και τα όσια των Ελλήνων, να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του για σένα,
αλλά και να έχει το θάρρος να αντέξει σε ατελείωτες δοκιμασίες.
Οι ιδιότητες που στοχεύεις να καταλάβουν τον λογισμό ενός ανθρώπου,
φέρνουν σε αυτόν, τον καρπό της αθανασίας που είναι πιο σπουδαίος και από το χρυσάφι.
Λειτουργείς, με τον ίδιο στοργικό τρόπο, που οι γονείς σηκώνουν το παιδί τους από το κρεβάτι, όταν ξημερώσει.
Χωρίς εσένα δεν θα μπορούσε να γεννηθεί από τον Δία, ούτε ο Ηρακλής, ούτε τα παιδιά της Λήδας οι Διόσκουροι,
οι οποίοι κατόρθωσαν να επιτύχουν μεγαλειώδη έργα,
αντλώντας από εσένα την απαιτούμενη δύναμη.
Επειδή μάλιστα εσένα ποθούσαν και ο Αχιλλέας και ο Αίας, κατέβηκαν για χάρη σου μέχρι τα δώματα του Άδη.
Και ο Αταρνέος όταν κατέκτησε τις δικές σου μορφές αρετής,
έγινε ο σύντροφος του Ηλίου, ο οποίος για χάρη του σταμάτησε πια να συνοδεύει τις αυγές.
Αυτόν λοιπόν που λόγω των ενάρετων έργων του,
τον εξυμνούν οι Μούσες, όχι μόνο παραμένει Αθάνατος, αλλά επιπλέον αυξάνεται περισσότερο και η φήμη του.
Διότι οι Μούσες που είναι θυγατέρες της Μνημοσύνης και του Διός, αυξάνουν το σεβασμό των ανθρώπων προς τον ξένιο Δία,
αφού με τα δώρα τους, καλλιεργούν την φιλοξενία και επιβραβεύουν τις φιλικές σχέσεις.»

Ας προσέξουμε αυτό το κομμάτι:
"και θα πρέπει αυτός που έχει μυηθεί στα ιερά και τα όσια των Ελλήνων, να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του για σένα,
αλλά και να έχει το θάρρος να αντέξει σε ατελείωτες δοκιμασίες.
Οι ιδιότητες που στοχεύεις να καταλάβουν τον λογισμό ενός ανθρώπου,
φέρνουν σε αυτόν, τον καρπό της αθανασίας που είναι πιο σπουδαίος και από το χρυσάφι."

Ο ύμνος αποκαλύπτει μέρος από άρρητες γνώσεις και αλήθειες. Αναφέρει λοιπόν πως ο άνθρωπος που θα προσπαθήσει να την κατακτήσει (την Αρετή), θα περάσει ατέλειωτες δοκιμασίες αλλά με αυτόν τον τρόπο θα εκπληρώσει τον προορισμό της ζωής του, που είναι ανώτερος από οποιοδήποτε υλικό αγαθό. Θα τον κερδίσει επάξια, δεν θα του χαριστεί από κανένα. Αυτή η αλήθεια διδάσκεται στα ελληνικά μυστήρια και όσοι μετείχαν σε αυτά γνωρίζουν πως και γιατί είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή.

Πάμε όμως λίγο στην έννοια της αρετής. Τι ορίζεται ως τέτοια και πώς μπορούμε να την κατακτήσουμε; Ας διαβάσουμε Αριστοτέλη.
Η αρετή είναι μια επίκτητη και όχι εγγενής ποιότητα, ενδεικτική της ψυχοσύνθεσης μας, που εκδηλώνεται σε ορισμένους τύπους συμπεριφοράς. Δεν είναι φυσική προδιάθεση αλλά είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης και συνειδητής δραστηριότητας, που γίνεται εν τέλει σταθερή ιδιότητα της ψυχής με την επίμονη άσκηση και τον εθισμό.

Οι αρετές χωρίζονται σε διανοητικές (σοφία, σύνεση, φρόνηση) που αναφέρονται στην ενεργητικότητα του νου και του λόγου και 12 ηθικές που αναφέρονται στην πρακτική ενεργητικότητα του ανθρώπου στις οποίες επιζητάται η απόκτηση της μεσότητας, με τα άκρα να ορίζουν τις αρνητικές έννοιες της έλλειψης και της υπερβολής. Ο πίνακας στην δεύτερη εικόνα από τον εξαίρετο συγγραφέα -ερευνητή Γ. Χαραλαμπίδη δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος να 'μετρήσει' την ψυχή του για να ελέγξει σε ποιο επίπεδο βρίσκεται και τι χρειάζεται να κάνει προκειμένου να βελτιωθεί. Αρκεί να είναι αντικειμενικός όσο μπορεί, ενώ χαράσσει ένα βέλος-δείκτη σαν το ταχύμετρο. Θυμίζω το άριστον είναι η μεσότητα στο κέντρο του ημικυκλίου, να σχηματίζει ο δείκτης 90 μοίρες.
 
 

Προσωπικά, από καιρό εις καιρό, κάνω μια ψυχομέτρηση πάνω στις 12 ηθικές αρετές του Αριστοτέλη για να διαπιστώσω πόσο κοντά βρίσκομαι στην κατάκτηση της μεσότητας και στα δελφικά παραγγέλματα (http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2012/06/t.html ) για να ελέγξω εαυτόν αν τα αποδέχεται και τα τηρεί όλα στην πράξη, αν όχι 1-1 τη φορά προσπαθώ να ενσωματώσω στο βίο μου τη νοοτροπία που κάθε ένα από αυτά μεταφέρει. Ένα από τα όχι πολλά π.χ., που δεν τηρούσα πριν τα διαβάσω είτε γιατί δεν το είχα φιλοσοφήσει, είτε το είχα φιλοσοφήσει ελάχιστα ήταν το 'τύχη μη πίστευε'. Προσπαθώ πλέον να μην ζω αποδεχόμενος την τύχη-τυχαιότητα, παρά να προσπαθώ να φτιάξω την τύχη μου. Έπαψα να χαιρετώ 'καλή τύχη', λέω πλέον 'στο καλό'. Με αυτά τα δύο γρήγορα παραδείγματα θέλω να δείξω πως θέλει όντως δουλειά αρκετή, δουλειά προσωπική με τον εαυτό μας, που μόνο όφελος όμως μπορεί να φέρει. Η δικιά μου συμβουλή σε όποιον διαβάζει είναι πως όταν προσπαθείτε να κατανοήσετε την λογική-νοοτροπία στην οποία σας εισάγει ένα παράγγελμα, μην σκέφτεστε ως νεοέλληνας. Βάλτε τη σκέψη σας να φανταστεί πως είστε αρχαίος Έλληνας, π.χ. ένας ήρωας των ομηρικών επών όπως ο Αχιλλέας ή ο πολυμήχανος Οδυσσέας ή ακόμα καλύτερα ένας αθηναίος την εποχή του Περικλή. Τότε θα τα κατανοήσετε καλύτερα. Έστω την προτροπή 'φοβού'. Τί θα πει 'να φοβάσαι'; Θυμήσου, είσαι μαραθωνομάχος και σαλαμινομαχος. Η έννοια φόβος φαντάζει αστεία. Αντιμετώπισες τον κόσμο ολόκληρο που έπεσε πάνω σου να σε διαλύσει και επικρατήσεις θριαμβευτής, τί και ποιός θα μπορέσει να σου προκαλέσει φόβο; Φοβού όμως τον άρχοντα, λέει ο σοφός. Δεν κάνει λάθος, πρόσεχε τον, σε συμβουλεύει από τα βάθη της ιστορίας. Πρόσεχε την εξουσία που έχει πάνω σου γιατί έχει την δύναμη να σε καταστρέψει (εμείς σήμερα το κατανοούμε εύκολα αυτό). Μην γίνεις όμως ένα δειλό ανθρωπάκι εξ αιτίας αυτού, θυμήσου τι και ποιός είπαμε πως είσαι, γιατί αυτός πραγματικά είσαι. Ως Έλληνας δικαιούσαι να το λες όχι μόνο βοηθητικά για την κατανόηση, αλλά κυριολεκτικά περισσότερο από όλους τους ανθρώπους. Δεν δικαιούσαι να νιώσεις μέσα σου τον πρόγονο σου, είναι χρέος σου να το κάνεις. Νιώθοντας και πιστεύοντας λοιπόν πως είσαι αυτός που είπαμε και που πρέπει να είσαι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Δεν χρειάζεσαι καμία άλλη συμβουλή.

Τα τελευταία χρόνια συζητείται και μια θεωρία περί προέλευσης του ανθρώπου και λόγου δημιουργίας του, βασισμένη σε αμφιλεγόμενες μεταφράσεις σουμεριακών γραφών, που θέλει τον άνθρωπο να δημιουργήθηκε από εξωγήινα όντα με γενετική τροποποίηση ως υβρίδιο μεταξύ του ανθρώπου των σπηλαίων και των επισκεπτών για να χρησιμοποιηθεί ως δούλος στην εξόρυξη χρυσού από τον πλανήτη μας. Μα εάν οι εξωγήινοι κατείχαν την ανώτερη τεχνολογία για να μας επισκεπτούν και να μας μεταλλάξουν γενετικά κατά το δοκούν γι αυτούς, είναι δυνατόν να μην διέθεταν για την τόσο απαραίτητη γι αυτούς εξόρυξη, ανώτερη τεχνολογία που θα έκανε την δουλειά εύκολη και απλή, ώστε να μην ήταν αναγκαίο να δημιουργήσουν ολόκληρο γένος ανθρώπων; Είναι πολύ πιθανόν στο παρελθόν να υπήρξε παρέμβαση στην εξέλιξη του ανθρώπου, όχι όμως έτσι όπως περιγράφεται εδώ. Και υπάρχει κίνδυνος εδώ.

Γιατί αν πιστέψει κάποιος πραγματικά μέσα του στην θεωρία πως ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως ένας απλός υπηρέτης και εργάτης και αφού έτσι ήταν τα πράγματα, έτσι θα πρέπει να είναι πάντα, δυστυχώς είναι πολύ κοντά στο να χάσει το παιχνίδι. Αγνοεί την αλήθεια του Προμηθέα, αγνοεί την ψυχή του μέσα του που του φωνάζει αλλά που η φωνή της πλέον έχει καταστεί αδύναμη και την καλύπτουν απόλυτα οι αισθήσεις του. Έχει μάθει, όπως όλοι μας, να βλέπει τον κόσμο ως εικόνες, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ηλεκτρικά σήματα, ερμηνευμένα από τον εγκέφαλο με τον τρόπο που τον έχουν μεγαλώσει να τα αντιλαμβάνεται. Έχει γίνει μάζα του μάτριξ, 'the matrix has him', (το μάτριξ τον έχει), είναι δικός του πλέον. Μα είναι αυτό το τέλος; ΟΧΙ, φωνάζει η καρδιά, το συναίσθημα μέσα του. Αρκεί να την ακούσει, αρκεί να αποφασίσει συνειδητά και δυνατά να ακούσει τις φωνές και παρορμήσεις μέσα του πριν να είναι αργά. Το παιχνίδι παίζεται, παίζεται ακόμα, λέει το τραγούδι και αυτό είναι αλήθεια. Όσο το παιχνίδι παίζεται, η ελπίδα είναι ζωντανή. Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και την δύναμη να βγει ισοπεδωτικά ο νικητής ανά πάσα στιγμή αρκεί να 'μετανοήσει'. Μετά-νοήσει. Να αλλάξει τρόπο νόησης, να αλλάξει νοοτροπία.

Γιατί το παιχνίδι θα χαθεί, την στιγμή που ο άνθρωπος παραδοθεί στο σύστημα, αποδεχόμενος την λογική 'τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, τα πράγματα μόνο θα χειροτερεύουν', πολύ διαδεδομένη δυστυχώς σήμερα. Λάθος φυσικά, αλλά ακόμα και να μην άλλαζαν τα πράγματα, είναι ποτέ δυνατόν να ισχύει καθολικά; Άλλαξε εσύ! Τι περιμένεις; Ποιός σου φταίει τώρα, ποια δικαιολογία και πρόφαση μπορείς τώρα να επικαλεστείς; Καμία. Ακόμα και εάν νομίζεις πως τα πράγματα στην κοινωνία δεν μπορούν να αλλάξουν, εσύ μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι μόνος σου. Κέρδισε το λοιπόν και τρίψτο στα μούτρα των νεοταξιτών. Η κοινωνία ως κοινωνία δεν χρειάζεται απαραίτητα να κερδίσει το παιχνίδι, αρκεί να το κάνουν μεμονωμένα οι άνθρωποι. Το μάτριξ - σύστημα απλά θα καταρρεύσει τότε, δεν χρειάζεται κάποιοι να το γκρεμίσουν. Θέλουν λοιπόν μέσω της πλασματικής και τεχνητής κρίσης να ισοπεδώσουν τον άνθρωπο; Μπορούν να το κάνουν μέσω του υλικού κόσμου, ναι. Γιατί τον άνθρωπο στην πραγματική του φύση δεν μπορούν να τον αγγίξουν. Ποτέ δεν μπορούσαν και ποτέ δεν θα μπορούν. Ο ίδιος ο άνθρωπος δυστυχώς το κάνει αυτό σήμερα στον εαυτό του, με το να πιστεύει την προπαγάνδα που του προωθούν και με το να αφήνει να τον καταλαμβάνουν φοβικά σύνδρομα, ενοχές, συμπλέγματα κατωτερότητας (έναντι ποίου ανώτερου(!) άραγε;). Ο άνθρωπος όμως έχει ΚΑΙ υλική φύση, την χρειάζεται.

Οπότε σήμερα είναι επιτακτικό να συντομεύσει η διαδικασία αφύπνισης, γιατί κινδυνεύουν οι φορείς, τα φυσικά σώματα. Κατ' εξαίρεση σήμερα λοιπόν , ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την σωστή κατά τα αλλά άποψη να αφήνουμε τον κόσμο να ξυπνήσει μόνος του. Γιατί; Γιατί κάποιοι προκαλούν φυσική καταστροφή. Όταν ο τυφώνας πλησιάζει, οι ξυπνητοί θα πρέπει να ξυπνούν όσους κοιμούνται, για να τους σώσουν. Είναι αλήθεια πως κάθε άνθρωπος, μόνο μόνος του μπορεί να σώσει τον εαυτό του. Οι υπόλοιποι τον βοηθούν. Πρέπει όμως πλέον να ξυπνήσουν όλοι, για να τους δοθεί τουλάχιστον η δυνατότητα να σωθούν. Πώς αλλιώς μπορεί να γίνει αυτό παρά μόνο όταν ο ένας αρχίσει να ξυπνάει τον άλλο, προτού ο τυφώνας καταστρέψει τα φυσικά σώματα, προτού ο εχθρός, όχι μπει μέσα στην πόλη, έχει μπει ήδη, προτού οι στρατιώτες του αρχίζουν και σκοτώνουν. Οφείλουν, έχουν χρέος σήμερα όσοι γνωρίζουν με τον ένα ή άλλο τρόπο αλήθειες χρήσιμες για την σωτηρία, να τις κοινωνήσουν. Μόλις λοιπόν κάποιος τις ακούσει, ξυπνήσει δηλαδή, θα μπορεί να πολεμήσει πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν που θα θελήσει να τον σκοτώσει. Θα έχει τα όπλα-τις γνώσεις, θα είναι ξύπνιος. Αρκεί.

Συμφωνώ Λύκιε, πως οι δάσκαλοι είναι υπέρ απαραίτητοι. Όμως πως αλήθεια θα γνωρίζει κανείς ποιος είναι δάσκαλος και ποιος 'δάσκαλος'; Θέλει προσοχή. Τα φίλτρα των προγόνων μας είναι ικανότατα και μπορούν να ξεχωρίζουν φωστήρες από όσους ψάχνουν ακολούθους. Η θέωση απαιτεί προσωπική εργασία και δεν γνωρίζω να υπάρχουν εξαιρέσεις λόγω γνωριμίας ή παπικά συγχωροχάρτια που να ισχύουν. Ακόμα και αν υπάρχουν, σίγουρα θα έχουν ψιλά γράμματα, που θα κάνουν την 'συμφωνία' σκάρτη. Ο δάσκαλος δείχνει τον δρόμο ή την πόρτα και τα εφόδια. Δεν έρχεται μαζί, έχει εκπληρώσει ήδη τον ρόλο του. Μπορεί μόνο να προσφέρει συμπληρωματικές συμβουλές αν ο μαθητής του το ζητήσει επειδή έχασε τον δρόμο του ή τη θέληση. Δεν πάει ποτέ μπροστά από τον μαθητή του. Έχει δώσει παλιότερα τις μάχες του, δεν μπορεί να δώσει και αυτές των μαθητών του.

Αυτά θέλουμε και αυτά είναι όσα ζητάμε. Κάποιον να ξυπνήσει όσους δεν ξύπνησαν μόνοι τους, πριν να είναι αργά. Μέχρι να συμβεί αυτό λοιπόν, δεν μένουμε αδρανείς, κάνουμε τα εξής. Διαβάζουμε όσους δασκάλους γνωρίζουμε πως υπήρξαν (χρονολογικά: Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, φυσικά Ιησούς Χριστός, Γκουρτζίεφ...) και ρωτάμε να μας προτείνουν κάποιους εάν δεν ξέρουμε. Πάντα προσέχουμε και ελέγχουμε όσα διαβάζουμε, δεν τα ακολουθούμε ακρίτως. Εφαρμόζουμε τα φίλτρα αρχαίας γνώσης, π.χ. δελφικά παραγγέλματα, σε ό,τι διαβάζουμε. Φιλοσοφούμε και στοχαζόμαστε προσωπικώς και εφαρμόζουμε τα προϊόντα αυτής της προσωπικής σκέψης.(φιλόσοφος γίνου). Δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας, προσπαθώντας να αποκτήσουμε, την πάντα απαραίτητη αρετή και επαινούμε όσους βλέπουμε πως το κάνουν (επαίνει αρετήν). Φροντίζουμε να μην εξαρτιόμαστε σε απόλυτο βαθμό από μία μόνο αίσθηση, παρά πειραματιζόμαστε σε αυτό. Δοκιμάζουμε τον διαλογισμό, δηλαδή να προσπαθήσουμε να απομονώσουμε όλες τις αισθήσεις μας για λίγα λεπτά κάθε μέρα. Ακόμα και εάν δεν μας πρόσφερε κάτι άλλο, θα βοηθούσε να αντιληφθούμε τις αισθήσεις μας ως εργαλεία αντίληψης του περιβάλλοντος υλικού κόσμου, ώστε να μην ταυτίζουμε τον εγκέφαλο που δέχεται και επεξεργάζεται τα σήματα που αυτές λαμβάνουν, ως το μόνο εγώ της ύπαρξης μας. Αναλύουμε τα όνειρα μας σε πρώτη φάση ( http://www.dreamforth.com ) και εφαρμόζουμε τους κανόνες των χρυσών επών ( http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2012/07/blog-post_05.html ) καθημερινά εάν μπορούμε. Αργότερα μπορεί να ασχοληθούμε και με την ονειροναυτική, αυτό είναι μια ικανότητα που αποκτάται συν τω χρόνω με την πρακτική και την αποκόμιση εμπειριών (Keylontic science) Θυμίζω όλα αυτά είναι εφικτά και πραγματικά και απορρέουν από την αφύπνιση και ενδυνάμωση της συνείδησης, την σημαντικότερη αίσθηση, την αίσθηση της ψυχής μας, το κλειδί για να ανακαλύψουμε τα άρρητα μυστικά που καθημερινά είναι μπροστά μας.

Καλό ταξίδι και καλό μας δρόμο, συνταξιδευτές του ονείρου!

ΥΓ. Ευχαριστώ τα μέγιστα των ιδιοκτήτη του ιστολογίου Λύκιο για την φιλοξενία και την Αντιγόνη από την οποία 'δανείστηκα' τον ύμνο στην αρετή

Στοχαστής

 

Στον χώρο των σχολίων, συζητήθηκαν τα παρακάτω σχόλια:
Χειραγώγηση της ανθρωπότητας από τους Άτλαντες, Ακολουθώντας το παράδειγμα των δασκάλων, Συσχετισμός Ατλάντων-Τρώων, Η γεωγραφία της Ίλιδος, Πληροφορίες της ΟΕΑ περί Βοωτιδέων κ.α., Γαλαξιακός στόλος & πραγματικοί Έλληνες, Καταγωγή μας τα άστρα