«Μετά την Αγία Σοφία το χαλιφάτο» – Μουσουλμανική Αδελφότητα και Ερντογάν έχουν «αποστολή»

Μετά την Αγία Σοφία, το χαλιφάτο». Στο θέμα αυτό αναφέρεται ο ιταλικός ιστότοπος Ansamed, και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο Ερντογάν δεν σκέπασε με χαλί το «Ομφάλιο» στην Αγία Σοφία – Εκεί θα στεφθεί χαλίφης 

Ενώ ο αντίλαλος των διεθνών αντιπαραθέσεων δεν έχει υποχωρήσει ακόμη από την απόφαση της Άγκυρας να μετατρέψει την πρώην χριστιανική βασιλική, ένα σύμβολο της Κωνσταντινούπολης, από μουσείο σε τζαμί, οι τουρκικοί ισλαμιστικοί κύκλοι ανεβάζουν τους τόνους.Ξεκίνησαν μια εκστρατεία για να ζητήσουν από τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αποκαταστήσει επίσης το Χαλιφάτο, έναν άλλο θεσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που καταργήθηκε από τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Εν τω μεταξύ, η μαζική εισροή μουσουλμάνων πιστών στην Αγία Σοφία δεν σταματά, μετά την έναρξη της προσευχής την περασμένη Παρασκευή μετά τη μετατροπή από το μουσείο σε τζαμί της πρώην χριστιανικής βασιλικής.

Παντού όπου ο όχλος κατεδαφίζει και κρεμάει (!) αγάλματα, η ιστορία λέει ότι οι άνθρωποι θα είναι οι επόμενοι

Για χιλιετίες, ο όχλος στοχεύει τις εικόνες των κοινωνιών με ποικίλους στόχους και με ποικίλους σκοπούς. Οι στόχοι κυμαίνονταν από κυβερνήτες έως κληρικούς, από τυράννους έως αβοήθητους, και από ένοχους έως αθώους και τα αποτελέσματα κυμαίνονταν από τη νίκη έως την ήττα ανάλογα με τη δύναμη και τη θέληση της κοινωνίας. Η υπόσχεση της αιματοχυσίας που ακολουθεί, ωστόσο, είναι ιστορική βεβαιότητα. Τα σύμβολα ενός λαού δεν ικανοποιούν ποτέ: Οι ίδιοι οι άνθρωποι πρέπει πάντα να είναι οι επόμενοι.

Το 1790, όχλοι λεηλάτησαν την πολύτιμη Παναγία των Παρισίων. Για τους επαναστάτες, ο καθεδρικός ναός συμβόλιζε ό, τι ήταν λάθος με την ιστορία και την κοινωνία της Γαλλίας - μια ιστορία βασιλιάδων, παράδοσης και θρησκείας, και μια κοινωνία που περιβάλλεται από βασιλική αδικία και συστημική ανισότητα.
Κατά τα επόμενα τρία χρόνια, τα πλούτη και τα αντικείμενα της εκκλησίας του 12ου αιώνα αφαιρέθηκαν, κλέφτηκαν και καταστράφηκαν, τα απομεινάρια τους κρύφτηκαν από τους πιστούς και πουλήθηκαν από τους άπιστους. Τα αγάλματα της Παναγίας αφαιρέθηκαν και αγάλματα στη "Θεά της Ελευθερίας" πήραν τη θέση τους σε βεβηλωμένους βωμούς.

Στο κοντινό Sainte-Chapelle, τα αγάλματα των 12 αποστόλων βανδαλίστηκαν, αποκεφαλίστηκαν και θάφτηκαν - τα μισά τόσο άσχημα που εξακολουθούν να υφίστανται προσπάθειες αποκατάστασης. Ενώ η καταστροφή της θρησκευτικής τέχνης εξελισσόταν, οι ιερείς που δεν ορκίζονταν πίστη στη νέα τάξη και εκείνοι που τους βοηθούσαν καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Πίσω στον καθεδρικό ναό, η επαναστατική κυβέρνηση μπέρδεψε τα 28 αγάλματα των βασιλιάδων του αρχαίου Ιούδα για Γάλλους βασιλιάδες (πλούσιοι γέροι και όλα αυτά), σύροντάς τους στη δημόσια πλατεία για αποκεφαλισμό. Τα θαμμένα κεφάλια τους δεν ανακαλύφθηκαν ξανά για σχεδόν 200 χρόνια.

Στην πλατεία Place de Louis XV, το μεγάλο άγαλμα γκρεμίστηκε και η πλατεία μετονομάστηκε σε Place de la Revolution. Υψώθηκε μια γκιλοτίνα, και ο «απελευθερωμένος» χώρος θα έβλεπε την εκτέλεση περισσότερων από 1.200 κρατουμένων, από τον βασιλιά Λουδοβίκιο XVI και τη σύζυγό του μέχρι τον ίδιο τον αρχηγό των εκτελέσεων, τον Ροβεσπιέρο.

1700 χρόνια πριν, ο Πλίνιος ο Νεότερος περιέγραψε πως τα χρυσά αγάλματα του Αυτοκράτορα Δομιτιανού «με βία ρίχτηκαν κάτω και έγιναν θυσία για τη χαρά του κοινού» εν μέσω της ανατροπής και της δολοφονίας του.

Ήταν σπορ και χόμπι να ταπεινώνεις αυτά τα ανυψωμένα κεφάλια [αγάλματα], να τα κάνεις να προσκυνήσουν και να φιλούν το έδαφος, να τα χτυπάς με σφυριά, να τα χτυπάς με τσεκούρια, σαν να περιμένεις να πατώσουν και να πονέσουν. Όλοι επιδίδονταν με πάθος γιατί πίστευαν ότι αποτελεί μεγαλειώδη εκδίκηση να βλέπεις τα σπασμένα άκρα τους, τις αποσπασμένες αρθρώσεις τους, και τελικά τις απαίσιες και φρικτές εικόνες τους να ρίχνονται στις φλόγες για να λιώσουν.