30ο ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ-ΣΤΟΧΑΣΤΗΡΙΟ

Καλά Χριστούγεννα!

Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...

Η σχέση με ένα νάρκισσο

 

Αρθρογράφος: Ειρήνη Παταργιά

Η σχέση με ένα νάρκισσο είναι πάρα πολύ δύσκολη έως και αδύνατη και οδηγεί στην πλήρη αποδιοργάνωση του ατόμου. Πολλές γυναίκες που είχαν μακροχρόνιες σχέσεις με νάρκισσους διαλύθηκαν συναισθηματικά, οικονομικά, πνευματικά, επαγγελματικά. Ο νάρκισσος επηρεάζει το σύντροφό του ύπουλα και επιδέξια. Η επιρροή του διαπερνά και μολύνει την κάθε πτυχή της ύπαρξής του συντρόφου του.

Αρχικά ο νάρκισσος φοράει το «καλό του προσωπείο» για να γοητεύσει το άτομο που τον ενδιαφέρει. Σιγά σιγά, στην πορεία της σχέσης το «προσωπείο» αυτό πέφτει και αρχίζει να διαφαίνεται ο πραγματικός εαυτός του νάρκισσου.

Ο σύντροφος του νάρκισσου έχει μία ατελή ή διαταραγμένη αίσθηση του εαυτού του και της πραγματικότητας. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξει τη σχέση αυτή και θα είχε φύγει. Ο νάρκισσος υποτιμά το σύντροφό του, ενώ μεγαλοποιεί και θαυμάζει τον εαυτό του. Ο σύντροφος του νάρκισσου βάζει τον εαυτό του σε μία θέση μόνιμου θύματος: αυτού που τιμωρείται συνεχώς, αυτού που πρέπει να υπηρετεί τον άλλο, με άλλα λόγια του εξιλαστήριου θύματος. Θυσιάζεται και θυματοποιείται, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει επίγνωση της πραγματικής κατάστασης. Έχει πειστεί με ένα τρόπο από το σύντροφό του ότι έχει την υποχρέωση να θυσιάζεται για αυτόν.

Ο σύντροφος του νάρκισσου έχει την τάση να τιμωρεί τον εαυτό του. Είναι μαζοχιστής και η ταλαιπωρία του να ζει με το νάρκισσο είναι μία μορφή αυτο-τιμωρίας. Συμβιώνοντας μαζί του, ενθαρρύνει συγκεκριμένες συμπεριφορές και χαρακτηριστικά που είναι ο πυρήνας του ναρκισσισμού.

Ένας νάρκισσος δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένος αν δεν έχει δίπλα του ένα σύντροφο να τον λατρεύει, να τον υπακούει και να τον εκθειάζει. Η αίσθηση ανωτερότητάς του, εξαρτάται από αυτό. Ο σαδιστικός εαυτός του απευθύνεται στο σύντροφό του, διατηρώντας έτσι μία πηγή ικανοποίησης, η οποία υποθάλπει τη ναρκισσιστική προσωπικότητά του.

Μέσα από αυταπάρνηση ο σύντροφος επιβιώνει. Αρνείται τις επιθυμίες του, τα όνειρά του, τις ελπίδες, τις φιλοδοξίες, τις σεξουαλικές του ανάγκες, τις υλικές του ανάγκες, οτιδήποτε δηλαδή θα μπορούσε να προκαλέσει την οργή του νάρκισσου. Η αυταπάρνηση αυτή εξυπηρετεί και διευκολύνει τη ζωή του νάρκισσου, ικανοποιώντας την αίσθηση ανωτερότητας και μεγαλείου του. Όσο πιο σημαντικό θεωρεί ο νάρκισσος τον εαυτό του, τόσο πιο εύκολο είναι για το σύντροφό του να αγνοεί τον εαυτό του, να μικραίνει, να εκφυλίζεται, να γίνεται η προέκταση του νάρκισσου στο βαθμό που καταντάει να είναι μία θολή σκιά των αναμνήσεων του εαυτού του.

Και οι δύο σύντροφοι «συνεργάζονται» σε αυτό το μακάβριο χορό. Ο ένας προσαρμόζεται βάση του άλλου. Η υποταγή τρέφει την ανωτερότητα, ο μαζοχισμός τρέφει τον σαδισμό και αντίστροφα. Οι ρόλοι προσδιορίζονται από την αρχή και όποια απόκλιση αντιμετωπίζεται με επιθετικότητα ακόμα και βίαιη συμπεριφορά από το νάρκισσο. Το μυαλό και η σκέψη του συντρόφου του νάρκισσου θολώνουν τελείως. Η ακύρωση της κριτικής ικανότητας είναι μέρος της ακύρωσης της προσωπικότητας και της μοναδικότητας που έχει καθένας μας σαν άτομο. Τα δύο αυτά είναι αποτέλεσμα της συμβίωσης με ένα νάρκισσο. Ο σύντροφός του δεν ξέρει πια τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι είναι σωστό και τι λάθος.

Ο νάρκισσος καλλιεργεί στο σύντροφό του τα συναισθήματα εκείνα που τον έχουν οδηγήσει στην διαμόρφωση της ναρκισσιστικής του προσωπικότητάς: ανασφάλεια, αστάθεια, αποδιοργάνωση, συναισθηματική εγκατάλειψη, αίσθημα κατωτερότητας. Ο κόσμος έτσι γίνεται τρομακτικός και αβέβαιος για το σύντροφο-θύμα, ο οποίος και καταλήγει να στηρίζεται και να εξαρτάται ολοκληρωτικά και αποκλειστικά μόνο από το νάρκισσο - σύντροφό του.

Ο σύντροφος – θύμα δεν ξέρει πώς να φερθεί, πράγμα πολύ φυσιολογικό από τη στιγμή που ζει μέσα σε μία κατάσταση συνεχούς διαπληκτισμού, έντασης και αβεβαιότητας. Επίσης καταλήγει να μην ξέρει τι θέλει, νη μην ξέρει ποιος είναι και να μην γνωρίζει τι θέλει να γίνει.

Αυτά όλα είναι πολύ σοβαρά γιατί εμποδίζουν την ικανότητα του ατόμου να εκτιμήσει σωστά την πραγματικότητα. Η «κύρια αμαρτία» του συντρόφου – θύματος είναι ότι ερωτεύτηκε μία εικόνα και όχι ένα πραγματικό πρόσωπο. Η ακύρωση της εικόνας αυτής είναι το πένθος που βιώνει όταν η σχέση τελειώνει.

Η ιδεολογία της βίας

Του Θανου Λιποβατς*

Η φράση που ειπώθηκε τελευταία και συνοψίζει όλη την αθλιότητα του πολιτικού λόγου είναι: «Μόνον η κοινωνία βάζει το όριο της παραβατικότητας». Δηλαδή παράγει την «καλή βία», την οποίαν πρεσβεύουν οι «εκλεκτοί», αυτοορισθέντες «εκπρόσωποι της κοινωνίας».

Πρόκειται για μία συγκλονιστική φράση, για μία φρασεολογία που αναπαράγει τις ρητορικές φούσκες του κυρίαρχου λόγου της πολιτικής και μεντιατικής ιδεολογίας. Εδώ η «κοινωνία» υποστασιοποιείται και γίνεται πρόσωπο μυθικό, που έχει άποψη και δρα.

Η αθλιότητα αυτής της μεταφοράς επιβάλλεται στους αποδέκτες ως μία απολυτοποιημένη «σοφή αλήθεια». Αλλά κάθε ιδεολογικός λόγος λειτουργεί ως μία νομιμοποίηση ιδιοτελών συμφερόντων των κομμάτων ή άλλων ομάδων, και τέτοιου είδους τεχνάσματα είναι δείγμα σοφιστικής και μανιχαϊκής σκέψης.

Δεν υπάρχει χώρος εδώ για περαιτέρω φιλοσοφικές αναλύσεις, απλά πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η φράση αντιλέγει θεμελιακά στα επιτεύγματα της φιλοσοφίας του δικαίου, από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα μέχρι τον Καντ και τον Χέγκελ. Στη φράση αυτή λείπουν οι κεντρικές έννοιες: ο Νόμος, ο ορθός Λόγος και οι Αξίες επάνω στις οποίες στηρίζονται. Δίχως αυτές τις έννοιες κυριαρχούν η βία, η αυθαιρεσία και η ανομία. Οι νόμοι μιας κοινωνίας δεν είναι αυθαίρετα, τυχαία κατασκευάσματα και αποτελέσματα των συμφερόντων της «κοινωνίας» (ή του «λαού», ή του «κόμματος», ή του «έθνους» κτλ.). Πολλοί μαρξιστές και αναρχικοί, καθώς και σοσιαλδαρβινιστές και φασίστες, αυτό πιστεύουν. Ομως οι νόμοι κάνουν πρώτα μία ορδή ή αγέλη να είναι μία «κοινωνία».

Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΚΟΗΘΕΙΕΣ

Οι ασθενείς που επιλέγουν εναλλακτικές θεραπείες για τον καρκίνο έχουν καλύτερη οικονομική κατάσταση, καλύτερο μορφωτικό επίπεδο, είναι νεότεροι και πιο ευτυχισμένοι από το μέσο όρο. Ωστόσο, αυτοί που επιλέγουν εναλλακτικές μεθόδους για τη θεραπεία αντιμετωπίσιμων μορφών καρκίνου έχουν 5,68 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν σε σχέση με αυτούς που επιλέγουν παραδοσιακές θεραπείες.

Η εναλλακτική ιατρική γίνεται όλο και πιο δημοφιλής στις ΗΠΑ και αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι η αξία της πλησιάζει τα 34 δις δολλάρια. Ωστόσο, μόλις το 1/3 των «θεραπειών» αυτών έχει εξεταστεί σε έρευνες.

Φαίνεται, επίσης ότι οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι τείνουν να υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους να εκτιμήσουν την αποτελεσματικότητα μίας νέας «θεραπείας» και να απορρίψουν παράλληλα την συμβατική ιατρική προσέγγιση.

Η σύζυγος του Dr Skyler Johnson, επικεφαλή μίας έρευνας σχετικά με τα ποσοστά επιβίωσης ατόμων που επιλέγουν την εναλλακτική ιατρική, διαγνώστηκε με λέμφωμα προχωρημένου σταδίου κατά την περίοδο που αυτός φοιτούσε στην ιατρική. Η πρώτη ενέργεια του ζευγαριού ήταν να αναζητήσει βοήθεια στο διαδίκτυο.

«Υπάρχει τόσο μεγάλη παραπληροφόρηση στο διαδίκτυο, που ήταν δύσκολο να ξεχωρίσω τι ήταν πραγματικά αληθινό. Επομένως σκέφτηκα πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που δεν έχει ιατρική γνώση ή καλή εκπαίδευση να καταλάβει ποιες από αυτές τις πληροφορίες είναι αληθινές. Καταλαβαίνω, κατά συνέπεια, τους ασθενείς που μετά από μία τέτοια διάγνωση καταφεύγουν στο διαδίκτυο μην μπορώντας να μιλήσουν τη γλώσσα του γιατρού τους», είπε ο Johnson ο οποίος είναι σήμερα ραδιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Yale.

Μάλιστα, ο Dr Johnson και ο Dr James Yu, διευθυντής του προγράμματος ραδιοθεραπείας για τον καρκίνο του προστάτη και του ουροποιητικού συστήματος, πιστεύουν ότι οι μορφωμένοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιλέξουν εναλλακτική θεραπεία καθώς θεωρούν τους εαυτούς τους ικανούς να ξεχωρίσουν ποιες από αυτές είναι αποτελεσματικές.

«Είναι λογικό οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι να αναζητούν μόνοι τους τις διαθέσιμες θεραπείες για τον καρκίνο και να ερευνούν περισσότερο στο διαδίκτυο», είπε ο Dr Yu.

«Ο Steve Jobs αποτελεί παράδειγμα τέτοιου ατόμου καθώς αρχικά χρησιμοποίησε εναλλακτική ιατρική για τη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος από τον οποίο έπασχε. Στη συνέχεια, έλαβε την συμβατική θεραπεία», συμπλήρωσε. «Επιλέγοντας μία εναλλακτική θεραπεία επιτρέπεις στον καρκίνο να πολλαπλασιαστεί, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν η συμβατική θεραπεία είχε χορηγηθεί από την αρχή».

Παρά τη λήψη της συμβατικής αγωγής αλλά και εναλλακτικών θεραπειών, μεταξύ των οποίων και ορισμένα τρόφιμα με «θεραπευτική δράση», ο Steve Jobs κατέληξε από τον καρκίνο το 2011.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 Όταν οι διαδικασίες του θανάτου, δεν ακολουθούν την φυσιολογική τους πορεία, η ψυχή δεν καταφέρνει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της ύλης και καθυστερεί στο μεταβατικό στάδιο.

Η διάθεση με την οποία αντιμετωπίζει κανείς τον θάνατο, παίζει καθοριστικό ρόλο για το αρμονικό του πέρασμα στον «άλλο κόσμο».

-Πρώτα πρέπει να αποσύρονται οι ανώτερες σφαίρες της συνείδησης και να ελκύσουν πίσω τα κατώτερα κέντρα. Είναι επώδυνη εμπειρία για την κατώτερη συνείδηση να βγει βίαια από το σώμα που καταρρέει, πρωτού ακόμα η ανώτερη συνείδηση αποκτήσει κάποια επαφή με το αόρατο, γιατί έτσι η ψυχή βρίσκεται συνεχώς σε σύγχυση και αγωνία, μέχρις ότου κάποτε τακτοποιηθεί.

-Η ψυχή χρειάζεται κάποια προετοιμασία για να αποσυρθεί από το σώμα. Η ψυχή του ανθρώπου που σκοτώνεται ακαριαία, πρέπει να ξεπεράσει ορισμένες δυσκολίες, αντίθετα από εκείνον που πεθαίνει φυσιολογικά και σταδιακά.

-Αν η ψυχή εκτιναχθεί βίαια απ΄το πεδίο της Γης και αρχίσει απεγνωσμένα να γυρίζει πίσω, το βλέμμα της στρέφεται προς το πεδίο που άφησε. Τότε είναι δύσκολο να γυρίσει και να κοιτάξει στο πεδίο στο οποίο πρέπει να εισέλθει.

-Υπάρχουν όμως ειδικοί βοηθοί που σπεύδουν να βοηθήσουν τις ψυχές αυτές να βρουν το δρόμο τους.

Ο άνθρωπος που φοβάται το θάνατο, αν παλεύει μέχρι την τελευταία του πνοή, η ψυχή θα περάσει εντελώς συνειδητά (χωρίς τον μεγάλο ύπνο) από τη διαδικασία του θανάτου. Τέτοιες ψυχές γενικά δεν αντιλαμβάνονται ότι πέθαναν, γιατί έχουν συνηθίσει να θεωρούν τον θάνατο, συνώνυμο με το σβήσιμο της συνείδησης.