Του Κωστή Γεωργίου
Χωράφια και πρασινάδες, χαρές και
τραγούδια, ο Σαίξπηρ περιφερόμενος ως τελάλης επαρχιακού θιάσου να
απαγγέλει αποσπάσματα που ουδείς ήταν σε θέση να καταλάβει, καμινάδες
και μπουλούκια τσιφλικάδων που περιφέρονταν χαζοχαρούμενοι με τα ψηλά
αποκριάτικα καπέλα τους εδώ και κει, παρατηρώντας αποχαυνωμένοι το
“θαύμα” του Αγγλικού μεγαλείου και της κραταιάς αυτοκρατορίας.Πιο κει κορίτσια-πολλά κορίτσια, μαζί με αγόρια-πολλά αγόρια, “σβουρλίζονταν” σε τρελούς χορευτικούς ρυθμούς που μας έκαναν να αισθανόμαστε χαλαροί και άνετοι και σαν κομμάτι των γυρισμάτων της ταινίας “ Ο πυρετός του Σαββατόβραδου” με τον Τζον Τραβόλτα.
Όλοι ήταν εκεί , σε πλήρη ανάπτυξη και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό και ποσότητα που δεν χωρούσαν άλλοι, χαρακτηριστικό σημάδι έλλειψης μέτρου!
Ο Μίστερ Μπίν, που με το περιώνυμο καυστικό αγγλικό του χιούμορ κατέγραψε με μια μόνο κίνηση του δαχτύλου του τη βαθιά ρηχότητα των συμπατριωτών του και την απαξίωση τους σε ό,τι δεν είναι αγγλικό, ενώ αστείες γριούλες με αμήχανες και ανούσιες κινήσεις των κεφαλών τους καταδείκνυαν με μοναδικό και αναμφισβήτητο τρόπο την ανεπαρκή κινησιολογική διαχείριση του πλήθους των κομπάρσων.
Κατ΄αρχήν για να κατανοήσουμε οποιαδήποτε έννοια, πρέπει να κατανοήσουμε την ίδια την φύση. Τις αρχές που η ίδια η φύση χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει οτιδήποτε με υλική υπόσταση – κάθε τι που μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να μυρίσουμε, να γευτούμε ή να αγγίξουμε.
Αφού λοιπόν είμαστε και εμείς κομμάτι της φύσης – της δημιουργίας, οφείλουμε να ακολουθήσουμε κάποιες αρχές, κάποιες Πνευματικές Αρχές.
Ποιες είναι αυτές όμως που θα μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε, να ανελιχθούμε και κατ΄ επέκταση να ξεφύγουμε από τα δεσμά που μας έχουν επιτάξει;