Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...
Σάββατο 11 Μαΐου 2019
129 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ας επιχειρησουμε να ξαναδουμε λιγο το μυθο. Αναφεραμε πως ολοκληρη η υπαρξη, δεν ειναι τιποτα αλλο απο το παιχνιδι των δυο αρχων, αρσενικη και θηλυκη, το οποιο και εκδηλωνονται με αμετρητους τροπους και σε αμετρητες κλιμακες, απο πλανητες εως υποατομικα σωματιδια. Προφανως λοιπον και ο ανθρωπος υπακουει απολυτα στο διπολικο Νομο αυτο των δυο αρχων. (Νομος των Τριων)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λογος υπαρξης του μυθου ειναι για να μεταφερει στις επομενες γενιες βαθυτερη γνωση, συνοδευοντας τον ανθρωπο στο αυτογνωσιακο του ταξιδι. Σχεδον ολοι γνωριζουμε τους μυθους στο απλοικο πρωτο επιπεδο, αλλα οι βαθυτερες εννοιες μας διαφευγουν. Αυτες "ξεκλειδωνονται" οταν προχωρουμε στο βιωματικο ταξιδι της γνωσης.
Ο μυθος της Ηχους και του Ναρκισσου οπως και οι περισσοτεροι ελληνικοι μυθοι, συναντωνται σε διαφορετικες εκδοχες, ολες απο μεταγενεστερους συγγραφεις, που σημαινει πως λιγο-πολυ η αρχικη τους μορφη εχει αλλοιωθει. Καποτε ισως να υπηρχε η αποψη να μην αποκαλυπτονται οι πραγματικες εννοιες των μυθων, ωστε οι ανθρωποι να τις αποκαλυπτουν μονοι τους οταν φτανουν στα αναλογα επιπεδα. Οι καιροι ομως εχουν αλλαξει και ο ελληνικος πολιτισμος εχει υποστει τοσους διωγμους, που πλεον τα πραγματα εχουν αντιστραφει, καθως η ουσια του ελληνικου πολιτισμου βρισκεται σε κινδυνο εξαφανισης. Ο συγχρονος δυτικοποιημενος κοσμος αποτελει προιον/παιδι του ελληνικου πολιτισμου και ως τετοιο διψαει για την ελληνικη γνωση που πλεον καθισταται απολυτη αναγκη. Τα λεω αυτα για να αιτιολογησω πως πλεον δεν βρισκω να υπαρχει κανενας λογος να αποκρυπτονται τα μυστηρια. Ελπιζω οποιος κατεχει τετοιες γνωσεις να τις κοινωνησει. Παει αυτο
Το ωραιο στοιχειο ειναι πως δεν χρειαζεται καν να γνωριζεις τις λεπτομερειες του μυθου. Οταν γνωριζεις πως η Ηχω ειναι η Θηλυκη αρχη (το γιν) και ο Ναρκισσος η αρσενικη αρχη (το γιανγκ), τοτε απο την προσωπικη σου εμπειρια μπορεις να συναγεις και τα υπολοιπα, οπως και να προσθετεις και δικα σου. Τωρα, καταλαβαινουμε καλυτερα γιατι συμβαινει να εμφανιζονται μεταγενεστεροι συγγραφεις ή ποιητες και να "προσθετουν και τα δικα τους". Το εκαναν αυτο διοτι γνωριζαν τα εσωτερικα μηνυματα των μυθων. Ο μυθος Ηχω-Ναρκισσος σε ενα τυχαιο λινκ ειναι εδω
https://dreamofisis.blogspot.com/2015/03/blog-post_11.html
Αναφερει λοιπον πως στην εκδοχη του ποιητη Παρθενιου οπως και σε αυτη του Οβιδιου, πως ο Ναρκισσος στο τελος αυτοκτονει. Πραγματι, ο ανθρωπος με υπερβολικη αρσενικη πολωση αναποφευκτα καταληγει στο υπαρξιακο κενο και γινεται μηδενιστης, δεν γινεται αλλιως. Παρατηρειται λοιπον απο την κοινωνικη εμπειρια, πως ο ανθρωπος που εμφανιζεται ως πολυ αρσενικος ενω δεν μπορει να το υποστηριξει, (fake Alpha) να μην μπορει να αντεξει τον εξοστρακισμο του περιβαλλοντος του, κατι που θα συμβει αναποφευκτα καθως κανενας δεν μπορει να τον αντεξει αφου ειναι μαλακας, παρα μονο ενα πολυ θηλυκο ατομο, μια Ηχω, την αγαπη και γλυκυτητα της οποιας ομως και θα απαρνηθει, καθως ως Ναρκισσος κοιταει τελικα μονο τον εαυτο του, οποτε και το τελος αν συνεχιστει αυτη η πορεια ειναι γνωστο. Αν ηταν αληθινος Αλφα/Αρσενικος τοτε αναποφευκτα, ο κοσμος θα ελκυοταν γυρω του οπως οι πλανητες γυρω απο τον Ηλιο, διοτι ο Ηλιος δεν αποτρεπει ουτε εκδιωχνει, αλλα δεχεται και συμπεριλαμβανει τους παντες, (full inclusive) ειναι τοσο σπαουδαιος (large), που το αποθεμα του ειναι ανεξαντλητο.
ΕΣ
Σε μια αλλη παραλλαγη αναφερεται πως η Ηχω και ο Ναρκισσος ηταν διδυμα αδελφια. Μα δεν ειναι προφανες πως η αρσενικη και η θηλυκη αρχη ειναι "διδυμα αδελφια"; Καθε παραλλαγη και εκδοχη της ιστοριας αναφερει διαφορετικα τελη που εχουν ανθρωποι που ακολουθουν αυτον τον δρομο της πολωσης. Ειτε ως Ηχω ειτε ως Ναρκισσος. Εχω φιλους ακριβως στο προτυπο του Ναρκισσου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι σημαντικο να επιχειρησουμε να βιωσουμε ακριβως την Ηχω και τον Ναρκισσο για να τους κατανοησουμε και υπερβουμε. Ας το δουμε λιγο και απο την μερια της Ηχους.
Η Ηχω δεν εχει δικια της φωνη, δεν εχει δικα της "θελω" και δικο της τροπο υπαρξης. Εξαρταται απο τον Ναρκισσο ο οπποιος με τη σειρα του ειναι απορροφημενος στον δικο του κοσμο οπου και αυτοθαυμαζεται και δεν ενδιαφερεται καθολου για την Ηχω, παρολο που η Ηχω τον αγαπαει, ο Ναρκισσος δεν θα την αγαπησει ποτέ. Γιατι τον αγαπαει η Ηχω; Διοτι εκφραζει σε υπερβολη κατι που η ιδια η Ηχω χρειαζεται να το αναπτυξει στον εαυτο της. Την αναπτυξη της προσωπικοτητας/ατομικοτητας της. Δρα ως καθρεφτης. Εαν εγω δεν προσεχω και φροντιζω τον εαυτο μου ενω βαθυτερα το επιθυμω, τοτε θα ερωτευτω την επιφανειακη bitchy γυναικα που νοιαζεται μονο για τον εαυτο της και θα προσπαθω να την κανω να με αγαπησει προσφεροντας της τα πάντα, χωρις φυσικα κανενα αποτελεσμα, καθως ως Ναρκισσος, δεν μπορει καν να το "δει" αυτο, οποτε και το απορριπτει. Προσφερω συνεχως χωρις να λαμβανω. Ακομα και αν δεν θελω να λαμβανω, ειναι απαραιτητο να λαμβανω. Γι αυτο η σοφια λεει: Δινεις, παιρνεις, δινεις, δινεις, παιρνεις, τοτε μονο ξανα, δινεις,δινεις,δινεις, στοπ μεχρι να λαβεις, αν δεν λαβεις δεν ξαναδινεις.
Εδω βρισκεται η απαντηση στο ερωτημα αν υπαρχει λογος να μην μοιραζομαστε εμπειριες και βιωματα υπερβολικα με τους αλλους. Ναι να μοιραζεσαι, αλλα οχι σε πολυ υπερβολικο βαθμο, αν βλεπεις πως οι αλλοι δεν ενδιαφερονται γι αυτα που λες και δεν τα εκτιμουν, τοτε σταματας να προσφερεις, οχι επειδη ειναι λαθος, αλλα επειδη η συγκεκριμενη παρεα δεν ειναι καταλληλη για σενα και καλο ειναι να αποφευχθει η μοιρα της Ηχους. Οταν συναντας αντικρυσμα, τοτε συνεχιζεις να δινεις και αυτο ειναι πολυ ωραιο και το αποτελεσμα σχεδον μαγικο. Αυτο ομως ενας Ναρκισσος δεν μπορει να το εκτιμησει, οποτε αν δεν εκτιμαται, δεν εχει νοημα να προσφερεται.
Ελ Στοχαστης
Πολύ σοφή η ανάπτυξη για την σημειολογία του μύθου της Ηχούς και του Νάρκισσου. Πολύ.
ΔιαγραφήΘα πω κάτι που παρατήρησα. Εδώ και αρκετό έως πολύ καιρό κάτι έχει αλλάξει στην αύρα της γραφής σου. Γελούσα πολύ πρώτα, καθώς ταυτόχρονα διεύρυνα την σκέψη μου. Ήταν πολύ ευχάριστη η ανάγνωση. Τώρα λείπει αυτό το ιδιαίτερο χιούμορ του Ελ. Στοχαστή. Αυτή η ανάσα ανάμεσα στις φράσεις.
Δεν ξέρω αν είναι ένα γιαγκ που έχει διώξει πειραματικά το γιν του και δοκιμάζει να δει αν μπορεί να σταθεί μόνο του χωρίς να είναι ακατέργαστο και αγενές ή πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει αποστασιοποιηθεί από το γιν και το γιαγκ ή το δοκιμάζει τουλάχιστον. Το σκέφτομαι. Το ψάχνω. Έχει ψυχρή μεταλλική γεύση. Συνεχίζει να είναι όμως το ίδιο ενδιαφέρων.
Γίνομαι έτσι βέβαια ψυχαναλυτής, το ξέρω, αλλά το κάνω με όλο το θάρρος που σου έχω.
***
Δ.
Υ.Γ. Μας 'χρωστάς' και κάτι καινούργια από Αττεσλή, που είχες υποσχεθεί, για το πέρασμα στην μετά θάνατον ζωή και το τι από μας απελευθερώνεται την στιγμή του θανάτου. Αν το θέλεις και όποτε κρίνεις την στιγμή κατάλληλη.
Και ο Λύκιος κάτι μας χρωστούσε αλλά πέρασε πολύς καιρός και τα ξέχασα. Άρα παραγράφηκαν.
Υ.Γ. 2 Μόλις διάβασα κι αυτά που έγραψε η Amélie Poulain, κοινώς κοκκινοσκουφίτσα, και τα βρήκα πρωτότυπα και άκρως ενδιαφέροντα.
κάτι που δεν μπορώ ακριβώς να καταλάβω, είναι το πώς/πότε προσδόθηκαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στους δύο πόλους, πότε και με ποιους όρους ορίστηκε η αποκρυσταλλωμένη βάση του θηλυκού και του αρσενικού και κατ' επέκταση η σταθερή αντίληψη της ταυτότητας των φύλων... γιατί πχ. το αρσενικό ορίζεται ως ενεργητικό, θετικό, ηλιακό και το θηλυκό ως παθητικό,αρνητικό, σεληνιακό; ποιος και πότε έκανε αυτή τη σύλληψη; και το ρωτάω αυτό γιατί έχω την αίσθηση ότι σε κάποιο χωροχρονικό σημείο έγινε κάποια μεταστροφή των πολικών στοιχείων για κάποιους λόγους ή ότι κάπου κάποτε ορίζονταν με άλλα χαρακτηριστικά κι αυτό ίσως και να συντελέστηκε πολλές φορές στην πορεία της ύπαρξης και με πολλούς τρόπους... γιατί ας πούμε στο όραμα του παρμενίδη η οντότητα που συναντάει στον ήλιο και του δίνει φιλοσοφική κατεύθυνση είναι θηλυκή και όχι αρσενική; γιατί κάποιες θεότητες αρχικά ήταν ηλιακές και κάποια στιγμή μεταστράφηκαν σε σεληνιακές όπως πχ. η αιγυπτιακή μπαστέτ; γιατί στη μυθολογία του τόλκιν, που έχει πολλά στοιχεία από τις βόρειες μυθολογίες, το πνεύμα του ήλιου είναι θηλυκό ενώ της σελήνης αρσενικό; γιατί γλωσσολογικά στη γερμανική ο ήλιος είναι θηλυκού γένους και η σελήνη αρσενικού;
ΑπάντησηΔιαγραφήγενικότερα αυτό που απασχολούσε από πάντα είναι αυτή η άνευ όρων αποδοχή της de facto βάσης κάποιων φιλοσοφικών εννοιών, η οποία έχει δοθεί από ...άλλους, έχει εντυπωθεί στις συνειδήσεις μας και αποτελεί σταθερά από ...άλλους, δεν ξέρω από ποιους... σπανίως έως και ποτέ συναντάω κάποιον ο οποίος θα αμφισβητήσει αυτές τις σταθερές...
"...το ιδιαίτερο χιούμορ του Ελ. Στοχαστή"... εχμ, ναι...;;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μια επισήμανση, αν επιτρέπεται, αναφορικά με την αντιστοιχία της δήθεν αρσενικής αρχής του μυθολογικού νάρκισσου και τη σύγχρονη προέκταση του σε ψυχοκοινωνικό φαινόμενο/σύνδρομο... ο μυθολογικός νάρκισσος είναι ένα πρόσωπο/φαινόμενο το οποίο βιώνει και βιώνεται μέσα στο αποκλειστικά σολιψιστικό του σύμπαν, αποτελεί ταυτόχρονα και θαυμαστή και θαυμαζόμενο... δεν ενδιαφέρεται και δεν αποζητά την αποδοχη και το χειροκρότημα κάποιου/κάτι έξω από αυτόν, ούτε καν από τη δήθεν αδερφή του... βρίσκεται μέσα στη δική του προσωπική φούσκα, χωρίς να ενοχλεί και χωρίς να ασχολείται με οτιδήποτε/οποιονδήποτε έξω από αυτήν, αντιθέτως οι απ' όξω έχουν την τάση να ασχοληθούν μαζί του και ίσως να αυτοεπιβεβαιωθούν μέσα από εκείνον! ο σύγχρονος νάρκισσος είναι κάποιο πρόσωπο που επιδιώκει την αυτοπροβολή, επιδιώκει την έλξη εξωτερικών στοιχείων ώστε να αυτοεπιβεβαιώσει την ύπαρξη του, επιδιώκει έντονα την προβολή του καθρέφτη του στους άλλους, κάτι που δεν ισχύει για τον πρώτο... είμαι η μόνη η οποία βλέπει μια ξεκάθαρη αντιστροφή έσω και έξω χώρου και αντίστοιχων επιδιώξεων;
Φθάνοντας ο Απολλώνιος Τυανεύς στη Μεσοποταμία, ο τοποθετημένος τελώνης πάνω στη γέφυρα, τον ρώτησε τι μεταφέρει. Και ο Απολλώνιος του απήντησε:
ΑπάντησηΔιαγραφή« Φέρω αρετή, δικαιοσύνη, σωφροσύνη, ανδρεία, εγκράτεια. »
και όταν του ζήτησε λεπτομερή κατάλογο όλων αυτών των «θηλυκών», εκείνος του είπε:
«Δέν μου επιτρέπεται, διότι δεν μεταφέρω δούλες αλλά κυρίες».
Για τον νάρκισσο τώρα. Ο νάρκισσος είναι ένα παιδί κακοποιημένο από τον πατέρα. Από έναν σκληρό, αυταρχικό και παρανοϊκά απαιτητικό πατέρα που τον μόνο ρόλο που του επιτρέπει είναι ο ρόλος του παιδιού με εξαιρετικές επιδόσεις και ικανότητες.
Το τραύμα της υποτίμησης και της κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής χειροδικίας, δεν ξέρω να ερμηνεύσω πώς τον οδηγεί στο να γίνει νάρκισσος. Ξέρω οτι η διαταραχή αυτή είναι ανίατη. Είναι άνθρωποι γοητευτικοί και ταλαντούχοι. Αλλά δυστυχώς βαθιά άρρωστοι.
Τα κοινά σημεία ανάμεσα στον Νάρκισσο του μύθου και τον νάρκισσο της ψυχιατρικής θα ήθελα κι εγώ μαζί με την Amélie Poulain, να δούμε πώς τα αντιλαμβάνεσαι, Ελ. Στοχαστή.
***
Δ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"το ιδιαίτερο χιούμορ του Ελ. Στοχαστή"
Η προσεγγιση σου Δ σε πρωτο επιπεδο ειναι ευστοχη, οχι πληρης ομως. Προσπαθω να μην ταυτιζομαι με την περσονα μου, οποτε εχεις το ελευθερο να δοκιμασεις τις ψυχαναλυτικες σου ικανοτητες. Δεν με ενοχλει αυτο στο ελαχιστο, αυτο που με ενοχλει ειναι η αιτια της επιθυμιας μερικων ανθρωπων ως προς αυτο, η οποια ειναι καθαρα καταστρεπτικης φυσεως ή υποτιμησης, αγομενη απο μια ναρκισσιστικη προδιαθεση.
Λεει ενα ρητο: "Δεν μπορεις να ξεριζωσεις ενα λουλουδι απο το περιβαλλον του και να το παρεις μαζι σου και μετα να διαμαρτυρεσαι γιατι δεν ανθιζει και ευωδιαζει". Το λουλουδι αυτο εβγαζε τα αρωματα του διοτι το περιβαλλον του, του το επετρεπε.
Το ιδιαιτερο χιουμορ πηγαζει απο μια γλυκια εσωτερικη ευχαριστη διαθεση που ενεργειακα δεν την εχω τον τελευταιο καιρο. Θα μπορουσα να κατηγορουσω μερικους ανθρωπους του περιβαλλοντος μου αλλα αυτο θα ηταν δικαιολογια και δεν θα προσεφερε τιποτα. Το σιγουρο ειναι πως καποια στοιχεια εμφανιζονται σε καταλληλο περιβαλλον. Ας το ακουσουμε αυτο για να γνωριζουμε πως ο "Ουρανος" προσφερει τα δωρα του μονο σε τετοιες συνθηκες και οχι οπουδηποτε. Αν ειμαστε σοφοι, θα πρεπει να πραττουμε αντιστοιχα. Ο "Ουρανος" χαιρεται πχ οταν υπαρχει ενα ζευγαρι οπου ο ενας προσπαθει να εξυψωσει τον αλλο και οχι να τον καταστρεψει χρησιμοποιωντας την αναγκη του για ενωση με την αντιθετη αρχη. Αυτο συμβαινει οταν μπαινουμε στο παιχνιδι της -αρχιας του ενος απεναντι στον αλλο, καθως πισω απο αυτο υποκρυπτονται παρα πολλα που δεν θελουμε να παραδεχτουμε.
Απο την αλλη παλι, ισως να μην επιζητω πια την αποδοχη; Ισως
Το ιδιο συμβαινει και με τον Ναρκισσο. Δεν υπαρχουν δυο Ναρκισσοι. Ενας ειναι ο Ναρκισσος και ειναι αυτος του μυθου. Ο ελληνικος μυθος διδασκει τον Ελληνα την αληθεια που ερχεται απο τη φυση και οχι αυτη που δημιουργει το ευφανταστο μυαλο των ανθρωπων μεσα απο θεωριες. Ο ψυχολογικος Ναρκισσος ειναι "πνευματικη κλοπη" των συγχρονων ψυχολογων απο τον ελληνικο μυθο οταν εφτασε στο σημειο να προσπαθησει να κατανοησει αυτο που συναντησε. Σου λεει: "Ρε εσυ, αυτο που περιγραφουμε, δεν μοιαζει τρελα με αυτον τον μυθο των Ελληνων, με τον Ναρκισσο που αγαπουσε τοσο πολυ την εικονα του που εβλεπε στο ποταμι, που τελικα επεσε και πνιγηκε προσπαθωντας να τον φιλησει; Αρα, Ναρκισσισμο θα το πουμε" Δεν ανακαλυφθηκε ο Ναρκισσιμος απο τον Φρουντ. Υπηρχε απο τοτε που υπηρχαν ανθρωποι και ο ελληνικος μυθος αυτο ειχε καταγραψει. Τα συγχρονα χαρακτηριστικα που περιγραφεις ανωνυμη, αφορουν τα ιδια γνωρισματα εκπεφρασμενα με λιγο διαφορετικο πιο συγχρονο τροπο. Παλια ειχαν ποταμι, σημερα εχουμε facebook και instagram και τηλεοραση. Οι επιδιωξεις, ψυχολογικα μιλωντας, στον πυρηνα τους παραμενουν ιδιες. Καθε ανθρωπος βεβαια εντοπιζει λιγο διαφορετικα γνωρισματα και στον Ναρκισσο και στην Ηχω. Τους βλεπει διαφορετικα, αναλογως απο ποιο σημειο τους παρατηρει. Σχεδον κανενας δεν βρισκεται στη Μεσοτητα αναμεταξυ των δυο, οποτε υπαρχουν διαφορετικες οπτικες πανω στο ιδιο πραγμα.
Αυτο που ειναι ενδιαφερον ειναι πως ο Ναρκισσισμος ειναι πολυ αναλυτικα μελετημενος και επιστημονικα τεκμηριωμενος πλεον, τουλαχιστον οσον αφορα τους ορισμους, διοτι επισημα η αιτια παραμενει αγνωστη. Δ, χαιρετιζω την αποπειρα σου εξηγησης του Ναρκισσου. Οντως ειναι αρκετα πιθανον να σημιουργειται στην παιδικη ηλικια. Αρκετοι ψυχολογοι δεχονται πως δεν εχουν λαβει αρκετη ενσυναισθηση μικροι και το "διορθωνουν" με υπερβολικη αγαπη προς εαυτο οταν ενηλικιωθουν. Ισως. Παντως δεν ειναι ανιατη ψυχολογικη ασθενεια. Αυτο που υπαρχει ειναι ενα συνολο παγιωμενων αντιληψεων και πεποιθησεων που οδηγουν σε μια συγκεκριμενη νοοτροπια που οδηγει στην εν λογω συμπεριφορα. Το πώς παγιωθηκαν αυτες οι πεποιθησεις στην ανατροφη, οντως δεν αναλυεται ευκολα. Αυτο που μπορει να γινει ομως, ειναι να ελεγχθουν αυτες οι πεποιθησεις, να αναθεωρηθουν και κατ'επεκταση το ατομο θα αλλαξει νοοτροπια και μετα συμπεριφορα. "Και μετα ξυπνησες", θα μου πει καποιος.
Το σημαντικοτερο βημα ειναι να αναγνωρισει το ατομο πως η συμπεριφορα του ειναι ναρκισσιστικη. Ενας φιλος μου που ειναι, το παραδεχεται ανοιχτα. "Ε ναι, αφου ειμαι, τι να πω, οτι δεν ειμαι; Τοσες κοπελες μου το εχουν πει" Δεν ειναι "βαθια αρρωστοι" απλα εκφραζουν μια πολωση. Η θεραπεια ειναι ψυχοθεραπεια και γινεται και μεσω φιλοσοφιας. Απλα δεν αναγνωριζουν καποιο λαθος στη συμπεριφορα τους οποτε δεν προκειται να αναζητησουν βοηθεια ψυχολογου. Συνηθως οσοι τη ζητουν δεν την ζητουν για τον ναρκισσισμο στον οποιο δεν βλεπουν καποιο λαθος αλλα σε αλλες ενοχλησεις που συνηθως συνυπαρχουν και ειναι καταθλιψη λογω του μηδενισμου, καταχρηση ουσιων προς αναζητηση συνδεσης με τον πνευματικο κοσμο, διαταραχες διατροφης και διπολικη διαταραχη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω τα λεει αναλυτικα, ορισμους, χαρακτηριστικα κτλ.
https://en.wikipedia.org/wiki/Narcissism
-----------------------(απο Wiki)
"Οι 7 θανασιμες αμαρτιες του ναρκισσισμου" κατα την προσεγγιση καποιων συγχρονων ψυχολογων.Ας δουμε μηπως και εμεις εκφραζουμε καποια απο αυτα
1. Ελλειψη ντροπης : Οι Ναρκισσιστες ειναι συχνα περηφανοι και ανοιχτα δεν ντρεπονται. Δεν περιοριζονται συναισθηματικα απο τις αναγκες και τις επιθυμιες των αλλων (κοινως τους εχουν χεσμενους)
2. Μαγικος τροπος σκεψης: Βλεπουν τους εαυτους τους ως τελειους χρησιμοποιωντας παραμορφωση και ψευδαισθηση γνωστα ως μαγικος τροπος σκεψης επειδη δεν ειναι ορθολογικος. Χρησιμοποιουν ψυχολογικη προβολη για να ριχνουν την ντροπη στους αλλους
3. Υπεροψια: οταν αισθανονται πεσμενοι, μπορει να ανεβαζουν την αισθηση αυτο-σημασιας τους με το να υποτιμουν, μειωνουν, ευτελιζουν καποιον αλλο
4. Ζηλια/Φθονος: μπορει να εξασφαλιζουν μια αισθηση ανωτεροτητας μπροστα στην ικανοτητα ενος τριτου ατομου με το να χρησιμοποιουν την περιφρονηση ωστε να μειωνουν τα επιτευγματα αυτου του ατομου
5. Αισθηση δικαιωματος: εχουν παραλογες προσδοκιες για ειδικα ευνοικη περιποιηση και αυτοματη συμμορφωση επειδη θεωρουν τους εαυτους τους special. Μη συμμορφωση εκλαμβανεται ως επιθεση στην ανωτεροτητα τους, και ο δραστης θεωρειται περιεργος ή δυσκολος. Αγνοηση της θελησης τους εκλαμβανεται ως πληγη που προκαλει ναρκισσιστικη οργη
6. Εκμεταλλευση: Μπορει να παρει πολλες μορφες ομως παντα συμπεριλαμβανει την εκμεταλλευση αλλων χωρις να ενδιαφερονται ή νοιαζονται για τα δικα τους συναισθηματα ή συμφεροντα. Συχνα το αλλο ατομο βρισκεται σε υφισταμενη θεση (υποτελης) οπου η αντισταση θα ηταν απο δυσκολη ως απιθανη. Συχνα αυτη η υφισταμενη θεση δεν προκυπτει απο την πραγματικοτητα αλλα εχει υποτεθει. Αυτη η εκμεταλλευση ισως να οδηγησει σε πολλες συντομες σχεσεις
7.Κακα ορια: Οι Ναρκισσιστες δεν αναγνωριζουν πως εχουν ορια και πως οι αλλοι ειναι ξεχωριστοι και οχι προεκταση του εαυτου τους. Οι αλλοι υπαρχουν για να εκπληρωνουν τις δικες τους αναγκες ή αλλιως μπορουν να μην υπαρχουν καθολου. Οσοι προσφερουν ναρκισσιστικη τροφη στους ναρκισσιστες δεχονται συμπεριφορα σαν να ανηκαν ή να ηταν κομματι του ναρκισσιστη και αναμενεται να εκπληρωνουν αυτες τις προσδοκιες. Στο μυαλο ενος ναρκισσιστη δεν υπαρχει οριο μεταξυ αυτου και των αλλων
-----------------------
Θα μπορουσα να γραψω χαρακτηριστικα και εγω απο τη δικια μου εμπειρια, αλλα δεν το κρινω απαραιτητο. Θα ηθελα να παρατηρησω ομως το εξης. Ο Ναρκισσος δεν ειναι κακος. Ο λαος θα ελεγε πως ειναι "αρχιμαλακας σκετος", αλλα αυτο δεν τον κανει κακο. Κακος γινεται μονο αν συντελει κακες πραξεις μεσα απο ολο αυτο το ψυχολογικο προφιλ. Αν δεν τις κανει και αντιστεκεται ειναι οκ. Θα μπρουσαμε να πουμε πως οσον αφορα την αγαπη προς εαυτον ο ναρκισσιστης ρεπει στην υπερβολη ενω η ηχω στην ελλειψη. Αρα τελικα προκειται για ελλειψη μετρου, που αν εντοπιστει στις λανθασμενες νοοτροπιες διορθωνεται.
Συμφωνα με τον Φρουντ, ο ναρκισσισμος περιεγραφε μια παθολογια η οποια εκδηλωνεται με ανικανοτητα για αγαπη προς αλλον, ελλειψη ενσυναισθησης, αισθηση κενού, βαρεμαρα και μια ακορεστη αναγκη για εξουσια, και ολα αυτα ενω καθιστα τον εαυτο του μη διαθεσιμο προς τους αλλους.
Ο υγιης ναρκισσισμος εχει να κανει μια ενα δυνατο αισθημα αυτο-αγαπης
Οκ, για τον ναρκισσιστη εχουν γραφει τοσα, για την Ηχώ ομως, τιποτα; Αυτη ειναι τελεια; Αυτη δεν τον πρηζει τον ναρκισσιστη και του προσφερει το πατημα για να γινει ναρκισσιστης πανω της; Αν δεν υπηρχε η Ηχω, τοτε ο ναρκισσιστης απλα θα κοιταγε το ειδωλο/προφιλ του στο ποταμι/καθρεφτη/facebook μεχρι να πεθανει. Και ομως εχουν γραφει, απλα οχι τοσο αναλυτικα, διοτι θεωρειται πως δεν φταιει και τοσο, ομως η αληθεια ειναι πως ρεπει στην ελλειψη και δεν αγαπαει τον εαυτο της και οπως σωστα ειπε η ανωνυμη, και αυτη επιζητα αυτοεπιβεβαιωση μεσα απο αυτον. Αυτο ομως λεγεται ερωτας και αν εχουμε γνωρισει τον πονο ενος πραγματικου αλλα ανεκπληρωτου ερωτα, θα πρεπει να ενδιαφερομαστε τοσο ωστε τουλαχιστον να απορριπτουμε ευγενικα ή εστω να αποφευγουμε να προκαλουμε τον ερωτα σε αλους ανθρωπους αν δεν εχουμε σκοπο να κανουμε κατι πανω σε αυτο. Βεβαια, αυτο ειναι σχετικο, ετσι τουλαχιστον το βλεπω και πραττω εγω. Αλλος μπορει να φτιαχνεται με το να καιει καρδιες και να του αρεσει να παιζει με τα συναισθηματα αλλων ανθρωπων, ετσι για τη φαση,ή για αυτοεπιβεβαιωση. Πάντως, η Ηχω συναισθανεται το κενό στην καρδια του ναρκισσιστη και την αναγκη του για αγαπη, ακομα και οταν ο ιδιος δεν τον εχει συνειδητοποιησει και προσπαθει με την αγαπη της να καλυψει το κενο και να του γλυκανει τη ζωη, απλα αυτος δεν εχει μαθει ακοαμ να το εκτιμαει οποτε και δεν το αναγνωριζει
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ηχω ειναι αυτη που ονομαζουν "Empath" που σημαινει αυτη που συναισθανεται. Το διπολο Ηχω-Ναρκισσος στα αγγλικα συνανταται ως Empath-Narcissist και υπαρχει απειρη βιβλιογραφια για τις δυσκολιες αυτης της σχεσης που φθειρει πολυ κοσμο. Πχ εδω https://www.yourtango.com/2018314308/toxic-relationship-between-empath-and-narcissist-attraction
Θα ηθελα να διαβασω πως την βλεπετε εσεις οι γυναικες την Ηχω, πως την κρινετε, πως σας φαινεται η συμπεριφορα της
Τελος, η αρσενικη και θηλυκη αρχη ειναι αληθεια της φυσης και οχι θεωριες. Ο ιδιοτητες των αρχων ερχονται απο την φυση την ιδια. Διδασκονται στη φυσικη, τη χημεια, τη βιολογια και οχι μονο. Πχ ενα απλο κυκλωμα, μια μπαταρια, δουλευει με θετικο και αρνητικο πολο. Ο θετικος/αρσενικος στελνει και ο αρνητικος/θηλυκος λαμβανει. Η λεξη "αρνητικος" χαρακτηριζει μια απο τις δυο πλευρες της κινησης, δεν σημαινει πως ειναι κατι που δεν θελουμε. Για παραδειγμα στο γυμναστηριο δινουμε εμφαση στις "αρνητικες" (θηλυκες), οταν παμε για υπερτροφια, εννοωντας την κινηση επιστροφης του βαρους. Αυτο δεν σημαινει πως οι "θετικες" ειναι σημαντικοτερες. Και οι δυο ειναι απαραιτητες, οπως ειναι για την αναπνοη, η εισπνοη και η εκπνοη.Με αυτο το πρισμα, τα παντα μπορουν να ιδωθουν ως θετικα ή αρνητικα. Σε ενα συστημα παντα υπαρχουν και οι δυο πλευρες.
Ο Ηλιος στο Ηλιακο μας συμπαν ειναι ο απολυτος Α, η απολυτη Αρσενικη αρχη, διοτι αυτος στελνει ακτινες, και οι υπολοιποι πλανητες γυριζουν γυρω του. Ειναι τοσο φανερο. Ομως, σε σχεση με τον Σειριο ειναι σιγουρα θηλυκος, καθως ο Σειριος στελνει και ο Ηλιος μας λαμβανει απο αυτον. Η Γη μας ειναι θηλυκη σε σχεση με τον Ηλιο, ομως σε σχεση με την Σεληνη ειναι Αρσενικη καθως η Σεληνη ειναι η θηλυκη. Αντιστοιχα, καθε ανθρωπος ειναι ταυτοχρονα αρσενικος και θηλυκος απειρες φορες μεσα στη μερα. Πριν κοιμηθουμε, αφηνομαστε, οποτε γινομαστε θηλυκοι για να βρεθουμε στην αγκαλαι του Μορφεα. Στις ανθρωπινες σχεσεις ισχυει το ιδιο. Αλλες φορες ειμαστε αρσενικοι, αλλες θηλυκοι αναλογως τα ατομα. Ακομα και στα ιδια ατομα ομως αυτο αλλαζει. Αν ειμαστε δυο φιλοι και θελουμε να φτιαξουμε ενα υπολογιστη, Α θα ειναι αυτος που κατεχει καλυτερα το "αθλημα" και Β ο αλλος. Αν μετα φτιαξουμε το αυτοκινητο, η σχεση θα γυρισει τουμπα. επειδη ο Β ξερει καλυτερα τα αυτοκινητα, οποτε θα γινει αυτος ο Μαστορας Α και ο αλλος βοηθος Β. Ειναι παθολογικο να θελει καποιος να ειναι μονο Α ή μονο Β, ητοι μονο αρσενικος ή μονο θηλυκος.
Οντως στα γερμανικα το αρθρο για τον Ηλιο ειναι θηλυκο και αυτο ειναι περιεργο, ωστοσο στις αλλες γλωσσες Ελληνικα, Ισπανικα, Γαλλικα ειναι αρσενικο το αρθρο. Δυσκολευομαι να παρακολουθησω την λογικη τους, μπορει ομως και να μην υπαρχει και να εχει δωθει συμβατικα. Παντως πάντα οι Γερμανοι ειχαν εφεση στο να ειναι "διαμαρτυρομενοι" και να πανε κοντρα. Μια ανωμαλια καπως περισσοτερη απο το συνηθες, την κατεχουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Εν καιρω θα αναφερθουμε και στον "δικο μας" δον Χουαν, τον δασκαλο Αττεσλη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραια. Για μια στιγμή νόμισα πως ήταν ένα το σεντονάκι. Λέω δεν πειράζει. Ας είναι ένα. Είναι καλό και περιεκτικό. Γέλασα και στο τέλος. Ύστερα έπεσαν και τα υπόλοιπα. Χόρτασε η ψυχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις μπορέσουμε, θα ανταποδώσουμε.
***
Δ.
ααα μάλιστα! λοιπόν αγαπες, τώρα οφείλω να σας δώσω credit πραγματικά! διότι για λίγο καταφέρατε να πείσετε ότι όντως μπορούμε να συνδιαλεχθούμε ως έλλογοι ενήλικες, που μπορούν να διατηρούν μια σχετική ακολουθία στα γραφόμενα τους και που μπορούν να κάνουν νοητικούς συνειρμούς βάσει μιας κάποιας σχετικής λογικής... ωστόσο, το να διατηρεί κανείς μια συνέχεια στην παραπλανητικότητα του δεν είναι εύκολο, κάποια στιγμή θα παρεκκλίνει... υπόψιν, ότι δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα με το προβοκάρισμα συζητήσεων ως χόμπυ, ούτε καν με τη λεξιλαγνεία, ούτε και με τον αυτιστικό σχολιασμό, αρκεί βεβαίως να ενέχουν ευφυία και αισθητική... επειδή λοιπόν ούτε ο χρόνος μου, ούτε το νοητικό μου εύρος, ούτε ο εκλεκτικισμός μου, ούτε και η αισθητική μου μου επιτρέπουν να αναλώνομαι σε άνευ ευφυίας κιτς ανώριμα λεκτικά παιχνιδάκια και νοητικά τριψ, θα αφήσω εδώ ένα τελευταίο σχόλιο και εν συνεχεία θα σας κουνήσω το μανδήλιον, αφήνοντας σας να συνεχίσετε το μεταξύ σας ξενέρωτο θεματάκι... βεβαίως, δεν απορρίπτω και το ενδεχόμενο κάποιος ή κάποια πλευρά κάποιου να είναι όντως ηλίθια και χαμηλού αντιληπτικού εύρους, ωστόσο όποια περίπτωση και να ισχύει-ακόμη και κάποια που δεν αντιλαβού-θα σας αφήσω στην αυνανιστική ησυχία σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταρχίν, η φύση δεν ενδιαφέρεται να διδάξει κανέναν, κάνει αυτό που κάνει και δεν διατηρεί ανθρωποκεντρική νόηση... οι επιστήμες και οι τρόποι αντίληψης των προσήμων είναι αποκλειστικά ανθρωπογενές φαινόμενο,ο άνθρωπος όρισε και τις επιστήμες και τα συν και τα πλην μέσα από τα δικά του ελλιπή φίλτρα, ως απαύγασμα της δικής του αναγκαιότητας να κατανοήσει αυτό που τον περιβάλλει και αυτό που είναι... δεύτερον, η αντιστοιχία του ποταμιού στην περίπτωση του μυθολογικού νάρκισσου με τα σύγχρονα σόσιαλ μήντια στην περίπτωση του σύγχρονου είναι ατυχής! στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει εξωτερικός δέκτης, ουτε και πρόθεση για στροφή του καθρέφτη σε κάτι εξωτερικό! στην δεύτερη περίπτωση, ισχύει ακριβώς το αντίθετο, η πρόθεση είναι ακριβώς η επίδειξη του καθρέφτη σε κάτι εξωγενές, αυτη είναι και η φύση των σόσιαλ μήντια... στην δέ πρώτη περίπτωση, θα μπορούσα σε κάποιον άλλο χωρόχρονο με εντελώς διαφορετικούς συνομιλητές άλλου νοητικού εύρους, να επισημάνω ότι πομπός και δέκτης είναι ένα και το αυτό!άρα ο μυθολογικός νάρκισσος αποτελεί ήδη ενοποιημένο πολικό δείγμα! αυτό κάντε ότι δεν το διαβάσατε καν, ναι;
εν ολίγοις, για να το κλείσω γιάντα έχω να τυλίξω και γιαλαντζί ντολμάδες... εάν επιμένετε να ορίζετε την ενέργεια του μυθολογικού νάρκισσου ως γιανγκ, θα πρέπει να αναθεωρήσετε τα χαρακτηριστικά αυτού του πόλου όπως είναι ευρέως/κοινώς αντιληπτά και πατριαρχικά δοσμένα, καθότι αυτός ο νάρκισσος είναι ξεκάθαρα εσωστρεφής, παθητικός, θηλυκός! εάν πάλι επιλέξετε να εμμείνετε στα ήδη αποκρυσταλλωμένα χαρακτηριστικά των πόλων, οφείλετε να αποδεχτείτε ότι η ενέργεια του συγκεκριμένου νάρκισσου είναι ακραιφνώς γιν...
αυτά από μενα, όχι τίποτα εξισώσεις πυρηνικής φυσικής δλδ, ακόμη κι ένα νήπιο υποθέτω ότι είναι εις θέση να αντιληφθεί τα άνωθεν, σας κουνώ το μανδήλι λοιπόν και σας χαιρετώ! φιλάκια ξενέρωτα μανάρια μου, φιλάκια <3
Επειδή δεν μπορώ τώρα ούτε να το μελετήσω καλά ούτε φυσικά να το απαντήσω, νομίζω οτι ως εδώ με την παρέμβαση σου καταφέραμε να διαχωρίσουμε τον Νάρκισσο του μύθου από τον νάρκισσο της ψυχιατρικής. Ο νάρκισσος της ψυχιατρικής είναι ένας μπρουτάλ γιαγκ μαλάκας που έφαγε πολύ και άδικο ξύλο από τον πατέρα του μικρός και όχι οτι αξίζει τον κόπο νσ ασχοληθούμε μαζί του και την διαστροφή που παρουσιάζει, αλλά μπορούμε να τον ψάξουμε λίγο. Κυρίως να κατανοήσουμε πώς τα κατάφερε ο πατέρας αυτός να διαμορφώσει έναν τέτοιον άνθρωπο. Ο Νάρκισσος όμως του μύθου, μου είναι άγνωστος ακόμη. Δεν τον έχουμε αρκετά αποκρυπτογραφήσει. Αν θέλουμε το κάνουμε κι αν θέλουμε οχι. Όχι όμως και να χαλαστούμε για τον νάρκισσο. Να κάτσεις φρόνιμα εδώ που κάθεσαι και να συνεισφέρεις όπως τόσο εποικοδομητικά μπορείς και το κάνεις. Μην είσαι τσιγκούνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
Από Τρισμέγιστο:
ΑπάντησηΔιαγραφή14] καὶ ο (Άνθρωπος, ο)του των θνητών κόσμου και των αλόγων ζώων έχων πάσαν εξουσίαν, δια της Αρμονίας παρέκυψεν, αναρρήξας το κύτος, και έδειξε τη κατωφερεί φύσει την καλὴν του θεού μορφήν. Ον ιδούσα ακόρεστον κάλλος ‹καὶ› πάσαν ενέργειαν εν εαυτώ έχοντα των διοικητών, την τε μορφὴν του θεού, εμειδίασεν έρωτι, ως άτε της καλλίστης μορφής του Ανθρώπου το είδος εν τω ύδατι ιδούσα και το σκίασμα επὶ της γης.
Ο δε ιδὼν την ομοίαν αυτώ μορφὴν εν αυτή ούσαν εν τω ύδατι, εφίλησε και ηβουλήθη αυτού οικείν· άμα δε τη βουλή εγένετο ενέργεια και ώκησε την άλογον μορφήν· η δὲ φύσις λαβούσα τον ερώμενον περιεπλάκη όλη καὶ εμίγησαν· ερώμενοι γαρ ήσαν.
Χρειαζόμαστε μια καλή μετάφραση του σημείου που ο Άνθρωπος είδε την ομοίαν αυτώ μορφήν εν αυτή, ούσαν εν τω ύδατι, και την ερωτεύτηκε.
Το ύδωρ είναι η ενέργεια, τα ενεργειακά ύδατα, ο ενεργειακός κόσμος. Μοιάζει με την ιστορία του Νάρκισσου που ερωτεύτηκε το είδωλο του και έπεσε μέσα να σμίξει με το ειδωλό του.
Όσο για τον δικό μας, τον μπρουτάλ, προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να αποδείξει σε όλους και μέσα από αυτούς στον πατέρα, οτι αξίζει, οτι είναι ο πρώτος. Και πραγματικά με την επίμονη δουλειά του καταφέρνει πολλά. Μέσα του πώς νιώθει δεν ξέρω. Δεν ξέρω πόσο βάθος έχει αυτή η παράκρουση μεγαλείου που δεν ντρέπεται να βγάζει προς τα έξω. Γιατί αν έχει βάθος τότε είναι απλώς τρελλός. Τον τρέλλανε ο μπαμπάς και πήρε ανάποδες στροφές. Αλλά δεν έχει πάντα βάθος.
Αυτά μέχρι να επανέλθω και να μελετήσω τα σχόλια. Θα σας φέρω και κεράσια.
***
Δ.
Άκου Ωντρέ. Αν σ' αυτό το θέμα είσαι στην παραπάνω τάξη, σε άλλα θέματα ήσουν σ' αυτήν την τάξη και σε κάποια χαριστικά.
Επίσης Πολιτισμός ήταν και είναι η Τέχνη της Συνύπαρξης... Δυσκολευόμαστε τόσο με την συνύπαρξη. Την έχουμε σχεδόν ξεχάσει. Ποιοι Εμείς!!! Που έχουμε τους αιώνες της ιστορίας στο πλάι μας. Που θέσαμε την έννοια της πόλης και του πολίτη...
Μην είσαι κακομαθημένο και κάνεις φασαρίες όταν κάτι δεν σε ικανοποιεί. Κάνε τα ντολμαδάκια σου κι άν κάτι σε αγγίξει, συμμετέχεις. Μην είσαι ή του ύψους ή του βάθους.
Η Ηχώ του σημερινού και όχι του μυθικού νάρκισσου, ωφελείται από την συναναστροφή μαζί του. Δίνει αλλά και παίρνει. Μαθαίνει πράγματα που αυτός κοπίασε πολύ να μάθει για να τα επιδείξει. Βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση, κάνει ταχύρυθμο (με ένα ρ ή με δύο) φροντιστήριο και μακροπρόθεσμα ωφελείται σε γνωσιακό επίπεδο. Κι όλα όσα αποκτά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εποικοδομητικά, ή να γίνει νάρκισσος κι αυτή, καρμπόν του δασκάλου της. Ανάλογα με το ήθος της. Η σημερινή Ηχώ του νάρκισσου δεν είναι ηχώ στην πραγματικότητα. Προσποιείται την ηχώ γιατί μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει δίπλα του. Είναι πονηρή και ευφυής. Παίζει τον ρόλο αυτό για να πετύχει τον σκοπό της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ να πούμε οτι οι σύγχρονοι νάρκισσοι είναι δύο ειδών. Το ένα είδος, οι πιο ακατέργαστοι , την χρειάζονται την ηχώ γιατί δεν έχουν και πολλές επιλογές ακροατηρίου. Το δεύτερο είδος όμως είναι πιο σικ και πιο μπερδεμένο. Καρδιοκατακτητές με μεγάλο ακροατήριο, ζητούν συνεχώς επιβεβαίωση της γοητείας τους από σημαντικές και ανεξάρτητες γυναίκες για να τις εγκαταλείψουν αμέσως μόλις επιβεβαιωθούν, αφού ούτε να αγαπήσουν μπορούν αλλά και αυτό που χρειάζονται τελικά είναι μία Ηχώ. Όταν και αν την βρουν, ησυχάζουν. Ο Νάρκισσος και η Ηχώ γίνονται πολύ αρμονικά ζευγάρια με διάρκεια.
Όμως ο Νάρκισσος του μύθου παραμένει ένας γρίφος. Δεν θέλει ακροατήριο. Βέβαια δεν έχουμε καθόλου στοιχεία. Μόνο οτι έχει φίλους και πηγαίνουν για κυνήγι. Και οτι δεν θέλει την Ηχώ και ερωτεύεται την αντανάκλαση του στην λίμνη. Ποιος είναι ο αποσυμβολισμός της λίμνης; Δεν είχαν καθρέφτες εκείνη την εποχή; Πού μέσα βούλιαξε και χάθηκε; Να βγαίνουμε που και που, να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Να βάλουμε λίγη εξωστρέφεια στην εσωστρέφεια μας. Γιατί; Γιατί είναι αλλιώς να ταξιδεύεις στο αχανές μόνος κι αλλιώς με παρέα.
***
Δ.
Ο Στοχαστής είναι το υπνωτικό μου. Υπνοπαιδεία. Ξεκουράζεται η ψυχή μου καθώς στοχάζεται. Σπανίως υπάρχει διαταραχή στο πεδίο. Υπέροχες πτήσεις. Η Ωντρέ είναι διεγερτικό. Καις εγκεφαλικά κύτταρα και φτιάχνεις δενδρίτες για να ανταποκριθείς. Και ο Λύκιος είναι που κάπου κάπου θα μπει επιτέλους, να επικυρώσει ή να αλλάξει την ροή. Και καμμιά φορά μπαίνει και κανένας ελεύθερος σκοπευτής. Είμαι χρησιμοθηρικό άτομο. Θεωρώ όλες αυτές τις συνιστώσες αναγκαίες για την πρόοδο και την ψυχαγωγία μου. Γι' αυτό και πίεσα την κοκκινοσκουφίτσα να μείνει. Όμως δεν είναι δίκαιο. Είναι εγωιστικό. Φυσικά και είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει. Να στασιάζει ή και να κουνάει μαντίλια.
Καλημερα
ΑπάντησηΔιαγραφή" Και ο Λύκιος είναι που κάπου κάπου θα μπει επιτέλους, να επικυρώσει ή να αλλάξει την ροή"
Πραγματι, ο βασικος λογος που γραφω στον ΚΔ ειναι ο διαχειριστης του, αν και εχω συναντησει αρκετους αξιους συνσχολιαστες και ας μην συμμετεχουν γραπτως. Μεσα στον ΚΔ προσπαθω να καταγραφω την δικια μου πορεια ωριμανσης και ανταποδιδω την ευκαιρια αυτη με το να προσπαθω να την μοιραζομαι και να την διατυπωνω καθε τοσο οσο καλυτερα μπορω. Οντως λοιπον, η αποψη του Λυκιου για καθε συζητουμενο θεμα δρα ως επικυρωση ορθου σκεπτικου (ή αλλαζει την ροη) διοτι γνωριζω πως ειναι ενας σπουδαιος ελευθερος στοχαστης. Τοτε μπορω και εγω να προχωρησω με περισσοτερη ορμη την σκεψη μου, οταν επιβεβαιωνεται πως βρισκεται στερεωμενη σε γερα θεμελια. Ή να την αναθεωρησω αρδην. Ισχυει και το "Ομοιος ομοιω αει πελαζει". Η ελξη λογω διαφορετικοτητας ειναι διαφορετικη, οχι πνευματικης φυσεως, και δρα ως διεγερτικο διοτι αποτελειται απο αντιθετα, οπως τα αντιθετα Ηχω-Ναρκισσος.
Θα πρεπει να σκεφτουμε πως ο Ναρκισσος αποτελει ενα προτυπο/αρχετυπο/συμβολο αναπαραστασης/προσωποποιηση μιας γενικοτερης αρχης. Ειναι σαν λεμε ασπρο-μαυρο. Δεν υπαρχει ενα μαυρο χρωμα. Υπαρχουν απειρα διαφορετικα μαυρα, απειρες εκδοχες και ποιοτητες ή ποσοστωσεις, οπως συμβαινει σε ενα φασμα. Δεν λεμε αλλο μαυρο το ενα και αλλο μαυρο το αλλο. Ενα μεγαλο ευρος φασματος το θεωρουμε μαυρο. Ακομα και αυτο ειναι στο περιπου διοτι αλλος μπορει να βλεπει μαυρο εκει που αλλος βλεπει μπλε σκουρο. Διαφορετικα επισης φαινονται στο φως της μερας και την νυχτα. Οταν υπαρχει αρκετο φως, καποιος μπορει να παρατηρει καλυτερα. Ως εκ τουτου ο Ναρκισσος εχει πολλες ποιοτητες και χαρακτηριστικα. Η ψυχολογια καταπιανεται προφανως με την προβληματικη πλευρα του ναρκισσου γι αυτο και ισχυριζεται πως ο ναρκισσισμος που περιγραφει αφορα το 1% του πληθυσμου. Εννοει προφανως ανθρωπους που "το εχουν παραχεσει". Εχουν βρεθει σε ακραια υπερβολη και καπου εχουν χασει την μπαλα. Καταπιανεται κυριως με την αρνητικη πλευρα του Ναρκισσου.
Ολοι οι ανθρωποι καποιες φορες εκφραζουμε στοιχεια οπως ο Ναρκισσος. Γι αυτο ελεγε ο Φρουντ "Υγιης ναρκισσισμος". Διοτι προφανως η αυτο-αγαπη ειναι υγιεστατη και απαραιτητη στον ανθρωπο οταν τηρειται με μετρο. Η αυτο-αγαπη σημαινει αυτο-αποδοχη. Αν δεν αποδεχτουμε τον εαυτο μας, δεν μπορουμε να παμε πουθενα. Θα ειμαστε ερμαιο του καθε τυχαρπαστου κακοπροαιρετου.
Οταν διαβαζω δηλ για ελλειψη νοητικου ευρους, αντιλαμβανομαι πως αν δεν ειχα καποιο "γνωθι σαυτον" τοτε θα χρειαζομουν σιγουρα καποια "αυτο-αποδοχη" για να μην νιωσω ανεπαρκης. Στο συγκεκριμενο ομως, ειναι σαν να παιζω 2χ2 με συμπαικτη τον Αντετοκουνμπο και να τον κραζω ως ασχετο και μυρωδιά. Κλαυσιγελος. Και αυτο δεν το λεω για να ανεβασω εμενα καθως πλεον δεν το εχω καθολου αναγκη, ευτυχως πλεον εχω ερθει σε ενα σημειο οπου με αφηνει παγερα αδιαφορο, συνεπεια της συναναστροφης και συνυπαρξης με Α' ταξης ναρκισσιστες. Αυτο που γνωριζεις και αναμενεις, δεν μπορει να σε αγγιξει. Ομως, το γραφω για να γνωριζει καθε αναγνωστης, πως οτι και να κανει για να κερδισει την αποδοχη απο ατομο που δεν ενδιαφερεται για τιποτα αλλο παρα μονο τον εαυτο του, ειναι ματαιο. Ας μην εχει την μοιρα της Ηχους. Δεν φταιει αυτος, αυτος μια χαρα ειναι, ο αλλος δεν ξερει να εκτιμαει. Μονη σοφη επιλογη ειναι να μαθει να μην τον ενοχλει εσωτερικα. Αν δεν θελει ο αλλος, δεν θελει, τι να κανουμε; Αφησε τον και οταν επιστρεψει και πιεζει, μην τον δεχτεις πισω. Το μεμπτο δεν ειναι αυτο. Το μεμπτον της υποθεσης ειναι πως ενα τετοιο υποθετικο ατομο ναρκισσιστικου χαρακτηρα δεν εχει το σθενος ή τα αρχ..α να πει την αληθεια και να παραδεχτει τους αληθινους λογους. Πχ στο παιχνιδι των σχεσεων, κραταει και εκμεταλλευεται το ενδιαφερομενο ατομο για να το απομυζά. Νταβατζιλικι κανονικο δηλ και μαλιστα ανευ προσφορας προστασιας.
"αν και εχω συναντησει αρκετους αξιους συνσχολιαστες και ας μην συμμετεχουν ΟΛΟΙ γραπτως"
ΔιαγραφήΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όμως ο Νάρκισσος του μύθου παραμένει ένας γρίφος. Δεν θέλει ακροατήριο. Βέβαια δεν έχουμε καθόλου στοιχεία. Μόνο οτι έχει φίλους και πηγαίνουν για κυνήγι. Και οτι δεν θέλει την Ηχώ και ερωτεύεται την αντανάκλαση του στην λίμνη. Ποιος είναι ο αποσυμβολισμός της λίμνης;"
Ποιος λεει πως δεν θελει ακροατηριο; Πιπες. Απο που θα αντλησει την επιβεβαιωση της δηθεν ανωτεροτητας του ή του "τρανου" μεγαλειου του (που αντισταθμιζουν την βαθυτερη χαμηλη αυτοεκτιμηση που νιωθουν αλλα δεν παραδεχονται) ;(κακως το νιωθουν βεβαια, δεν θα πρεπε) Απο τον φουφουτο; Αφου στο υλικο συμπαν, τα παντα ειναι ζητημα συσχετισμου. Αν ειμαι γυμνασμενος ή κοντος, εξαρταται απο το τι ειναι οι αλλοι, οι πολλοι, αλλιως δεν υπαρχει μετρο συγκρισης. Αν δεν ηθελε ακροατηριο ο Ναρκισσος, θα ηταν ηδη Βουδας, καθως δεν θα ειχε αναγκη τιποτα απο τον υλικο κοσμο, θα τον ειχε υπερβει. Ο Ναρκισσος εχει απολυτη αναγκη ειτε ακροατηριο/χειροκροτητες ειτε καποιον να τον θαυμαζει για να του τρεφει την επιπλαστη (fake) σπουδαιοτητα του. Επισης εχει απολυτη αναγκη απο ανθρωπους που να του προσφερουν και να του ικανοποιουν τις επιθυμιες και υπερβολικες αναγκες. Το ποταμι δεν τα προσφερει ολα αυτα.
Ο μυθος λεει:
Η Ηχω ειδε τον Ναρκισσο στο δασος και τον ερωτευτηκε και τον ακολουθουσε ησυχα. Επειδη δεν ειχε φωνη δικια της ομως, δεν μπορουσε να του μιλησει αν και το ηθελε τοσο πολυ. (Ντρεποταν η γλυκουλα να εκφρασει τις επιθυμιες της προφανως) Καποια στιγμη ο Ναρκισσος την πηρε χαμπαρι και φωναξε: "Ειναι κανεις εκει;" Η Ηχω απαντησε: "Ειναι κανεις εκει;" Και ετσι συνεχιστηκε αυτο, η Ηχω να αναπαραγει ο,τι της ελεγε ο Ναρκισσος. Ο Ναρκισσος ειχε αρχισει να ψιλογουσταρει γιατι σκεφτοταν: "Α, αυτη λεει οτι λεω και εγω, γουσταρω". Η Ηχω ομως κρυβοταν γιατι ντρεποταν. Καποια στιγμη τις λεει: "Μην κρυβεσαι γιατι καπως πρεπει να βρεθουμε" και η Ηχω ετρεξε να τον αγκαλιασει. Αυτος την απομακρυνε αποτροπιασμενος λεγοντας: "Αντε μωρη σιχαμενη, θα προτιμουσα να πεθανω παρα να σε αφησω να ακουμπησεις το σωμα μου". Η Ηχω εφυγε ενα ρακος αλλα συνεχισε να αγαπαει τον Ναρκισσο. Συνεχισε την ζωη της, συνεχιζοντας να αναπαραγει τα λογια των αλλων. (και να μην εχει δικια της αποψη παρα να ενστερνιζεται αποψεις αλλων Ναρκισσων)
Βλεπουμε λοιπον πως ο Ναρκισσος μπορει να ερωτευτει μονο τον εαυτο του, δεν δεχεται καν το ακουμπημα ακομα και απο την Ηχω που του αρεσει. Πουθενά δεν λεει πως η Ηχω δεν ηταν ομορφη διοτι δεν εχει καμια σημασια οτι και να ηταν διοτι ο Ναρκισσος ειναι υποκριτης. Εγκλημα του πως ριχνει το φταιξιμο στον αλλο, κατι που οι ευγενικες ψυχες δεχονται με πολυ πονο και τραυματιζονται. Γι αυτο και σε αρκετες εκδοχες του μυθου οι Θεοι αποφασισαν να τον τιμωρησουν. Η μεθοδος της τιμωριας των θεων ειναι η απλη Υβρις/Ατη(μη καθαρος νους)/Νεμεσις(καρμα)/Τυσις(διαλυση). Οι Θεοι δηλ δεν συμμετεχουν, μονος του ο ανθρωπος αυτοκαταστρεφεται. Συμφωνα με το μυθο ο Ναρκισσος αυτοκτονει γιατι ειχε ερωτευτει το αντικειμενο του ποθου του (το ειδωλο του), το οποιο και δεν θα μπορουσε να εχει.
Συμπληρωση.
Διαγραφή"Ο Ναρκισσος εχει απολυτη αναγκη ειτε ακροατηριο/χειροκροτητες ειτε καποιον να τον θαυμαζει για να του τρεφει την επιπλαστη (fake) σπουδαιοτητα του."
Ειτε να βρισκει καποιον αλλο να μειωνει ή/και να εξευτελιζει. Δεν ειναι σοφο λοιπον μια Ηχω να κανει τα χατηρια συνεχως σε ενα Ναρκισσο, διοτι ετσι τον κακομαθαινει και ειναι σαν να επιβραβευει την κακη αυτη συμπεριφορα του, οποτε και εκεινος το συνεχιζει. Αρα το ορθον ειναι να ανακοπτει αυτην την μειωτικη συμπεριφορα αμεσα. Αυτος ταυτοχρονα ειναι και ο τροπος να τον βοηθησει, να μην του επιτρεπει να αναπαραγει την ναρκισσιστικη του συμπεριφορα με το να του την επισημαινει
Ελ Στοχαστης
Ενας Ναρκισσος αρεσκεται να μιλαει με τις ωρες γι αυτον, ενω μια Ηχω για τον αλλον. Εγω τι ειμαι αραγε; Περισσοτερο Ηχω ή Ναρκισσος; Και εγω δεν μιλαω αρκετα σε Α ενικο; Δεν το κανω ομως επειδη μου αρεσει. Εγω εξεφραζα στη συμπεριφορα μου την Ηχω. Οχι επειδη ντρεπομουν (αυτο στην εφηβεια ισχυε αρκετα) αλλα επειδη συναισθανομουν και κατανοουσα τον πονο του αλλου και μπορουσα να προσφερω λυση. Δεν μπορεις ομως να προσφερεις λυση, οταν ο αλλος δεν θελει λυση. Δεν μπορεις να σωσεις, καποιον που δεν θελει να σωθει. Ετσι το βλεπα τελοσπαντων. Θελω να δειξω λοιπον πως με ελεγχο των πεποιθησεων και γνωση, μπορει ο ανθρωπος να αλλαξει την "μοιρα" που δειχνει ο μυθος. Η αληθεια, αν εχει το θαρρος να την παραδεχτει, μπορει να τον ελευθερωσει. Και θεωρω πως αρκετες αληθειες εχουμε καταφερει να "ανασκαψουμε" εδω στον ΚΔ. Εαν λοιπον εγω κανω επιτυχημενα την κινηση αυτη και υπερβω το μοντελο της Ηχους, τοτε μπορει να το κανει ο καθενας, αφου την πορεια αυτη την εχω μοιραστει σε αρκετο ποσοστο στον ΚΔ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελος. ο μυθος συνηθως εχει τρια επιπεδα ερμηνειας και αποκρυπτογραφησης. Το πρωτο αφορα τον ανθρωπο εσωτερικα και την πορεια του στη ζωη. Τα διδαγματα του μυθου ειναι κομματια απο το εγχειριδιο χρησης του ανθρωπου στην πορεια αυτογνωσιας του. Για πχ οσο προχωραω στη ζωη και συναντω καταστασεις, τοσο ταυτιζομαι με τον Οδυσσεα και τον κατανοω απολυτα. Εαν αλλο επιπεδο αφορα την Υπαρξη και οχι μονο τον Υλικο κοσμο, αλλα τα συνολο. Οταν αναφερει λοιπον ποταμι αντι για καποια πχ γυαλιστερη ασπιδα ή καποιο αλλο καθρεφτικο αντικειμενο ειναι επειδη εξυπηρετει διττο σκοπο. Δεν ειναι το βελτιστο μεσο, αλλα μας κανει και αυτο στο πρωτο επιπεδο ερμηνειας αλλα ετσι "πιανει" και αλλο. Εικαζω πως εννοει τον ψυχικο κοσμο ή βασιλειου του Ποσειδωνα σε καποια βαθυτερη ερμηνεια του μυθου
Νομιζω πως εχω ολοκληρωσει την διατυπωση της θεσης μου. Λυκιε, θα θελαμε πολυ να ακουσουμε την αποψη σου ή πως το βλεπεις, οταν φυσικα σου το επιτρεψει ο χρονος
ΕΣ
ΥΓ. Ανωνυμη, νασαι καλα και να εχεις καλη συνεχεια
Ναι. Τελικά δεν φαίνεται να είναι διαφορετικά πρόσωπα οι δύο νάρκισσοι. Ο Νάρκισσος του μύθου είναι το πιο ακραίο περιστατικό αυτοαγάπης και αυτοθαυμασμού. Εκεί που γίνεται έρωτας. Τι παραπάνω να μας πει ο μύθος; Ερωτεύτηκε τον εαυτό του. Τόσο που δεν θέλει να αγγίξει το ερωμένο σώμα άλλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σύγχρονος νάρκισσος που κυκλοφορεί ανάμεσα μας δεν φτάνει σ' αυτήν την ακρότητα.
Αλλά φαίνεται να στέκει καλά και η εκδοχή του μύθου που τον θέλει να αυτοκτονεί όταν χάνει την ηχώ του. Αυτός ο Νάρκισσος μοιάζει περισσότερο με τον σημερινό. Την χρειάζεται ακόμη την ηχώ. Δεν το έχει τερματίσει.
Τώρα όσο για την τιμωρία των θεών, αυτό δεν βοηθάει και πολύ. Θυμόμαστε οτι ο Δίας από φθόνο ή εκδικητικότητα για το ανθρώπινο γένος που απέκτησε την φωτιά, τους έστειλε την Πανδώρα και το περίφημο πιθάρι με όλα τα δεινά. Αυτός ο μύθος κι αν είναι γρίφος. Είναι ίσως το αντίστοιχο της Πτώσης.
***
Δ.
Όσο το σκέφτομαι, τόσο δεν μου κάθεται καλά το στόρυ. Δεν πρέπει να έχει διασωθεί σωστά. Είναι μια ασυναρτησία. Είναι τόσο απίθανο και ακραίο αυτό που περιγράφει. Μόνο αν υποκρύπτεται κάτι που μας διαφεύγει, μόνο τότε δικαιολογείται. Μόνο αν υπάρχει κάποιος συμβολισμός. Ωστόσο τα στοιχεία είναι ελλειπή για να γίνει αποσυμβολισμός. Επειδή δεν ανταποκρίνεται στον έρωτα της άδικα τιμωρημένης Ηχούς, τιμωρείται να ερωτευτεί το είδωλο του. Δεν βγαίνει νόημα. Ό,τι νάναι.
Διαγραφή***
Δ.
Συμβολισμος σαφως και υπαρχει. Μπορει η μορφη του μυθου να μην ειναι η βελτιστη εννοωντας πως δεν μας εχει δοθει στην αρχικη και λογικα καλυτερη του μορφη ωστοσο θα χρειαστει να βολευτουμε με αυτην. Στην ουσια του ο μυθος δεν αλλοιωνεται σημαντικα, ειναι φτιαγμενος για να μεταδιδεται σε βαθος αμετρητων γενιων και πραγματι η βασικη εικονα περναει και εδω. Στις λεπτομερειες οντως ισως να μην ειναι απολυτα σωστος.
ΔιαγραφήΘα πρεπει μαλλον να εντοπισουμε την δυσκολια μας κατανοησης, στον αλλο πολο/αρχη που δεν εκφραζουμε καταλληλα. Αν ο Ναρκισσος μας δυσκολευει να ταυτιστουμε μαζι του, τοτε μαλλον ειναι επειδη εκφραζομαστε πετισσοτετο ως Ηχω.
Δεν τιμωρειται επειδη δεν ανταποκρινεται στον ερωτα της Ηχους. Οι Θεοι δεν τιμωρουν. Ο ανθρωπος μονος του τιμωρειται λογω του τροπου με τον οποιο σκεφτεται. Η νοοτροπια μας και το στραβο μας το κεφαλι ευθυνεται. Οι Θεοι "στελνουν" την Ατη, δηλ το μη καθαρο τροπο σκεψης.
Νομιζω πως ο Ναρκισσος εκφραζει Υβρι και ειναι ασεβης προς τον ιδιο τον ερωτα. Ειναι πολυ σκληρος και βλεπει το ερωτευμενο ατομο ως αναξιο και τιποτενιο. Χανει καθε εκτιμηση. Η ζωη λοιπον του μαθαινει το μαθημα να ερωτευτει ο ιδιος. Το οτι ερωτευτηκε τον εαυτο του συμβαινει πως ο Ναρκισσος θεωρει μονο την εικονα προς το ειδωλο του αξια αγαπης. Οι αλλες συνεπειες ειναι νομοτελειακες.
Ειναι αυτο που λεγαμε πιο πανω. Μερικα ατομα δεν εκτιμουν τιποτα, ουτε ο Χριστος ο ιδιος να ερθει διπλα τους δεν θα εκτιμηθει. Δεν εχει νοημα να προσπαθουμε περισσοτερο. Οχι επειδη δεν γινεται να αλλαξουν, αλλα επειδη μονο τα ιδια μπορουν να προκαλεσουν την αλλαγη τους που θα τους βγαλει απο το μονοπατι του Ναρκισσου.
Ελ Στοχαστης
Πολεμούμε για την υπέρτατη αρετή, για την ανώτερη προσπάθεια, για την ευγενική σοφία. Γι’ αυτό ονομάζουμε τους εαυτούς μας πολεμιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήDan Millman - Ο Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή
Και η αρετή δεν είναι παρά η εφαρμογή της σοφίας στην πράξη.
"Σοφία είναι να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Ικανότητα είναι να ξέρεις πώς να το κάνεις.
Και αρετή να το κάνεις."
Γι' αυτά πολεμάει ο ειρηνικός πολεμιστής.
Είναι όμως ένα μοναχικό ταξίδι.
Όσο τσαλαβουτάμε στην παραλία, μας λέει ο Κικέρων, υπάρχει ένα πλήθος γύρω μας. Μόλις όμως απομακρυνθούμε από την ακτή, όλο και λιγότερους συναντούμε. Κοντοστεκόμαστε. Για την χαρά της διάδρασης, της ανταλλαγής απόψεων που θα πλουτίσει την μοναχική μας θέαση.
Κι αν πάμε πολύ βαθιά, ίσως και να διακρίνουμε κατά καιρούς κάποιον να κολυμπάει μπροστά μας. Ίσως και όχι. Όμως τουλάχιστον, κανένας αυτάρεσκος Νάρκισσος και καμμία ζηλόφθονη 'Ήρα' δεν θα εμποδίζουν το ταξίδι μας στα καθαρά ενεργειακά ύδατα της αντίληψης.
***
Δ.
Η ανάπτυξη της Ηχούς υπήρξε από τα πρώτα σου σχόλια μοναδική και ανεπανάληπτη. Υπερβαίνοντας τα στερεότυπα του μύθου συνέλαβες την ουσία της Ηχούς έτσι όπως κανένας μέσα στους αιώνες. Και σου αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια γι' αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μαζέψω τους ανεκπλήρωτους έρωτες μου και τις απορρίψεις που έχω φάει και τις προσθέσω στις αναρίθμητες και χωρίς έλεος απορρίψεις που έχω κάνει, τότε όλοι μας θα ήμασταν καταθλιπτικοί ή θα είχαμε πεθάνει. Δεν ήμουν νάρκισσος όταν ανηλεώς απέρριπτα ανθρώπους αξιόλογους και δεν έδινα δεκάρα αν αυτοκτονήσουν. Απλώς δεν ήταν αυτό που μου ταίριαζε. Πάτησα επί πτωμάτων και έπεσα στα πατώματα μέχρι να βρω αυτήν την αμοιβαιότητα που όλοι ψάχνουμε.
Όλοι μας υπήρξαμε νάρκισσοι για κάποιους και ηχώ για κάποιους άλλους.
Αλλά αυτός ο Νάρκισσος μου είναι ακατανόητος. Δεν τό'χω. Είναι κυνηγός, δεν χτυπάει η καρδιά του για τις νύμφες που τρελλαίνονται για την ομορφιά του και δεν τον νοιάζει που ένας νεαρός θα αυτοκτονήσει για χάρη του. Πολύ ωραία. Λες, κάπου παρά κάτω θα βρει την κατάλληλη και θα ζήσουν μαζί ευτυχισμένοι ή κουτσά στραβά, όπως οι περισσότεροι. Κι αν δεν την βρει τι έγινε. Μήπως ο πρώτος θα είναι ή ο τελευταίος; Ομως όχι. Αυτός πάει και ερωτεύεται τον εαυτό του. Πρωτάκουστο. Αχαχαααα
Πάντως και να πέσουμε σε νάρκισσο, και να πληγωθούμε, δεν τρέχει και τίποτε. Το πολύ πολύ να πάθουμε κανένα αυτοάνοσο, κανένα ελκάκι, κανένα ευερέθιστο έντερο. Έτσι κι αλλιώς, όπως λέει και ένας σπουδαίος γιατρός της γενέτειρας μου, όλοι είμαστε με παράταση για την χωματούπολη. Άλλα λοιπόν είναι τα σπουδαία και σ' αυτήν την βάση είχα γράψει και το προηγούμενο σχόλιο.
***
Δ.
λοιπόν, για να σοβαρευτούμε και λίγο γιατί πολλές παπαριές αμολήσατε πάλι... το σχεσιακό μοτιβο πάνω στο οποίο αναλώνεστε εμμονικά εδώ μέσα και σε κάθε ποστ, θα είναι πάντα προβληματικό και μη ολοκληρωμένο! βασικά τέτοιας υφής σχέσεις-οι οποίες αποτελούν και τον κανόνα-ενεχουν πάντα κάποιο είδος ιδιοτέλειας, γιατί αφορούν ανολοκλήρωτους και μέτριους ανθρώπους!μετρια εξάλλου είναι και η πλειοψηφία της ανθρωπότητας...τελικά εσάς εδώ μέσα που το παίζετε και παντογνώστες και μιας κάποιας εξέλιξης, τί σας ενδιαφέρει;; σας ενδιαφέρουν οι κανόνες, που ενδιαφέρουν και τη σούλα και την κούλα ή σας ενδιαφέρουν οι εξαιρέσεις;; προφανώς και δεν σας ενδιαφέρουν οι εξαιρέσεις, γιατί αν σας ενδιέφεραν θα αναλωνόσασταν στο πώς δύο ολοκληρωμένες ατομικότητες επιλέγουν να σχετιστούν μεταξύ τους! κι όταν λέμε ολοκληρωμένες ατομικότητες, εννοούμε εκείνους τους λίγους που έχουν καταφέρει να ενοποιήσουν τους 4 [αρχικά] πόλους τους... δεν είναι μόνο το ζερβό και το δεξί, είναι και το άνω και χάμω, κάτι επιχείρησα να σας σφυρίξω κείθε στο φλατ εκκρεμές,αλλά δεν σκαμπάζετε... μπορείτε τουλάχιστον να φανταστείτε τί δυναμική μπορεί να έχει μια τέτοια συνειδητή επιλογή ανάμεσα σε δυο τέτοιους κόσμους;; κανείς από τους δύο δεν έχει να επιβεβαιώσει και να "ρουφήξει" τίποτα από τον άλλον, γιατί κανείς απο τους δύο δεν έχει σχεσιακές ανάγκες, οι πόλοι τους βρίσκονται ενωμένοι στο καρδιακό τους κέντρο... αντιλαμβάνεστε σε τι σημείο δημιουργικότητας μπορούν να φτάσουν μαζί; αυτά θα έπρεπε να σας απασχολούν! και όχι τα κιτς χαζοερωτοπαιχνιδάκια των πρωινάδικων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κάτω εαυτός μου, μου λέει. Μα γιατί είναι τόσο αγενής και φαντασμένη; Μήπως είναι νάρκισσος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνω εαυτός μου, χαμογελάει. Νάτη η κοκκινοσκουφίτσα, λέει. Για να δούμε πίσω από την έπαρση, τι προσπαθεί να μας πει. 4 πόλοι.
Ο ελεύθερος στοχαστής έγραψε 10 σεντόνια κι άλλα 100 στο παρελθόν για να γίνει σαφές τι είναι το γιν. Και ο άλλος πόλος επίσης. Το γιανγκ. Κι εσύ θέλεις με 2 υπεροπτικές λέξεις να γίνει αντιληπτό αυτό που λες;
***
Δ.
μα τα χω πει καλή μου στο εκκρεμές! έκανα κάποιες επισημάνσεις αλλά κανείς δε θέλησε να ασχοληθεί... ο μόνος λόγος που ξανακάνω σχετική επισήμανση, είναι γιατί σας βλέπω να μηρυκάζετε μία συγκεκριμένη οπτική πάνω στο σύμβολο που σας απασχολεί, η οποία έχει ήδη φτάσει προ πολλού στο πικ της και δεν πάει παραπέρα... δεν το βλέπετε;; εγω το μόνο που έκανα ειναι να προσθέσω μια δεύτερη διάσταση στον συμβολισμό, ας πούμε ότι πρόσθεσα το μήκος στο πλάτος που σας απασχολεί... τώρα, θέτε να το λάβετε υπόψιν σας και να ασχοληθείτε για την επόμενη δεκαετία με ελστόκιες σχετικές νουβέλες; καλώς... δεν θέτε; ξανά καλώς... πάντως αν τελικά ασχοληθείτε, πείτε να βάλω μια υπενθύμιση κάπου για μετά 10 χρόνια να σας ξανάρθω και να κάνω επισήμανση για την τρίτη χωρική διάσταση του συμβολισμού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χώρος αυτός δεν είναι οι συνδαιτημόνες, κι ας το λέει γενναιόδωρα ο Λύκιος. Δεν είναι ούτε το φάντασμα αυτών που πέρασαν. Είναι μια φιλοσοφική σχολή με ελεύθερο βήμα που διοικεί ο Λύκιος. Πολλοί πέρασαν και θα περάσουν, και ασκήθηκαν και θα ασκηθούν να χρησιμοποιούν την νόηση τους και να διευρύνουν την αντίληψη τους. Μόνοι μάρτυρες οι διπλωματικές εργασίες που άφησαν πίσω τους. Dust in the wind. Πάμε, ερχόμαστε, κουνάμε μαντήλια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο σταθερό είναι ο ιθύνων νους.
Όταν έκανα μεταπτυχιακό στην Σορβόννη, στο τμήμα μου υπήρχε η παράδοση, στο πρώτο μέρος του μαθήματος να σηκώνεται όποιος θέλει στον πίνακα και να λέει ό,τι θέλει. Οτιδήποτε. Δεν ακολουθούσε σχολιασμός ή κριτική. Κι ύστερα γινόταν το μάθημα. Οι Γάλλοι δεν είναι σαν και μας. Το κύριο σημείο της ζωής τους είναι να ψωνίζουν τις μπαγκέτες τους, τυριά εκλεκτά και 2-3 κρασιά και να τα μοιράζονται με φίλους φιλοσοφώντας. Ζουν φιλοσοφώντας.
Τότε δεν είχα ανεβεί στον πίνακα, ήμουν μικρή, μάζευα υλικό, δεν είχα αρχίσει να χρησιμοποιώ την δική μου διάνοια σε φιλοσοφικά θέματα.
Τώρα όμως θα ανεβώ στον πίνακα. Και θα πω τις δικές μου σκέψεις χωρίς τον ίσκιο κανενός νάρκισσου που θα θελήσει χωρίς σεβασμό να τις καπελώσει. Αυτός ας σηκωθεί στον πίνακα να πει τα δικά του. Να αναπτύξει τον δικό του στοχασμό. Γαλλικό πρωτοποριακό στυλ.
Το γιν και το γιανγκ είναι του υλικού κόσμου μας. Ένας αέναος κύκλος ζωής και θανάτου. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που ελέγχεται και υποτάσσεται στους κανόνες αυτής της νομοτέλειας. Ο άνθρωπος είναι Νους και οι επιλογές του είναι ανάμεσα στην αρετή και την κακία. Το πραγματικό ηθικό και φιλοσοφικό ερώτημα του ανθρώπου είναι ανάμεσα στο αγαθό και το κακό. Και όχι ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό. Ξέρουμε, όσοι ξέρουμε, ποιο είναι το Αγαθό σε κάθε περίσταση. Όπως αντιλαμβανόμαστε αμέσως και το κακό. Το κακό είναι πολύ ισχυρό γιατί χρησιμοποιεί ανορθόδοξες μεθόδους. Χτυπήματα κάτω από την μέση. Είναι ευτελές και ανήθικο. Είναι διεφθαρμένο. Ενδιαφέρεται για την εξουσία. Έχει στρατούς, έχει όπλα, χύνει αίμα για να επικρατήσει. Κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Το Αγαθό δεν είναι εύκολο να εκπροσωπηθεί εδώ στην γη. Γιατί αν χρησιμοποιήσει τις μεθόδους του κακού, τότε θα χύσει αίμα. Και τότε δεν θα είναι πια αγαθό. Κι ούτε υπάρχει χώρος να απομονωθεί γιατί όλη η γη έχει κατακυριευτεί. "Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε. Και κατακυριεύσατε την γη."
Αλλά το Αγαθό δεν είναι ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό ούτε και αρσενικοθήλυκο, και είναι πάντα το Αγαθό ακόμη κι αν δεν εκπροσωπείται.
Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ στα 1935-41 έχει γράψει ένα ενδιαφέρον θεατρικό έργο. Και αφού είναι μπροστά μας Σαββατοκύριακο, ίσως υπάρχει χρόνος να του ρίξουμε μια ματιά.
Όλα τα άλλα σχήματα είναι η Ανάγκη. Η ανάγκη της επιβίωσης.
Διαγραφή***
Δ.
Το θεατρικό είναι "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν"
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
κατά τη γνώμη μου και όπως έχω παρατηρήσει εδώ στον χώρο τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεσαι, συγκεκριμένα εσύ δεν μπορείς να φιλοσοφήσεις! δεν το λέω υποτιμητικά, θεωρώ ότι μάλλον δεν μπορείς αφενός γιατί το έχεις κάνει κατά κόρον και επί σειρά ετών και ετσι έχουν αποκρυσταλλωθεί κάποια συγκεκριμενα μοτίβα διαλόγου μεσα σου, αφετέρου και κυρίως επειδή έχεις διαβάσει πολύ! οταν ενας νους συλλέγει όγκους γνώσης και πληροφορίας, αναπόφευκτα φορμάρεται με συγκεκριμένους τρόπους και είναι δύσκολο να αδειάζει ώστε να ξαναξεκινάει από την αρχή από άλλο δρόμο... βλέπω πχ. ότι γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα πεις στο πέμπτο σου σχόλιο ενώσο γράφεις το πρώτο, ούτε καν στο δεύτερο! υπάρχει ήδη μέσα στο μυαλό σου το "φιλοσοφικό" πλάνο, ανεξάρτητα τι θα πει ο συνομιλητής σου... μάλιστα, για να παρεκκλίνεις έστω και λίγο από το πλάνο σου-το οποίο δεν είναι απαραίτητα συνειδητό, πιθανότατα είναι ασυνείδητο-θα πρέπει ο συνομιλητής σου να σε προβοκάρει αρκετά, ώστε να φύγει η ασυνείδητη εστίαση σου από τον νοητικό στο ψυχικό σου κέντρο... οταν λέμε ότι κάποιοι φιλοσοφούν, σημαίνει ότι ξεκινουν την άσκηση με πρόθεση να ακολουθήσουν τη ροή που θα προκύψει! δεν ξεκινούν με ασυνείδητο ή και συνειδητό προμελετημένο πλάνο... εσύ κάνεις μόνιμα το δεύτερο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπληρωματικά στο κυρίως σχόλιο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια είναι αναγκαίο να προσθέτουμε το αρσενικό, το δυναμικό και αγωνιστικό στοιχείο δίπλα στην θηλυκότητα μας για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Αλλιώς δεν κερδίζονται οι δίκαιες μάχες μας. Αλλά αυτά τα έχουμε πει και αφορούν την Ανάγκη.
Να πούμε λίγο και τι είναι διάλογος γιατί νομίζω οτι δεν το ξέρουμε όλοι.
Διάλογος είναι αφού ακούσουμε τον συνομιλητή μας να τοποθετηθούμε πάνω στο θέμα. Απαιτεί την δική μας προσωπική τοποθέτηση. Δεν μακελεύουμε την θέση του άλλου.
Αυτός είναι ο δημοκρατικός διάλογος σε κάθε διαδικασία. Οτιδήποτε άλλο είναι κουτσομπολιό, κιτρινισμός, κακόβουλη κριτική, κανιβαλισμός. Έχεις θέση επί του θέματος; Ανάπτυξέ την.
***
Δ.
ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ ΠΟΝΤΙΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
Την πατρίδαμ’ έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.
Ρεφραίν:
Μίαν κι άλλο `σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.
Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και `ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.
Ρεφραίν...
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακρόνυχτα.
Το θυμόμαστε, αδελφέ μου. Και καλό θα ήταν να έγραφε κάποιος ένα μικρό ιστορικό. Εγώ δεν μπορώ. Δεν αντέχω να κάνω ψυχραιμα και αποστασιοποιημένα ένα τόσο σπαρακτικό οδοιπορικό.
ΔιαγραφήΔ.
Μόλις αναρτήθηκε σχετικό!
ΔιαγραφήΔεν ξεχνάμε...
ΛΥΚΙΟΣ.
.φωτια
ΑπάντησηΔιαγραφή.αερας
.νερο
.γη
.αιθερας.
ο ναρκισσος εβλεπε μεσα στο νερο.σιγα μην εβλεπε τη φατσα του
Καλό!!
ΔιαγραφήΤι έβλεπε;
(Κι εγώ έβλεπα μικρή. Ύστερα μαλώθηκα οτι χαζεύω και πρέπει να δραστηριοποιηθώ. Και χάθηκε η ικανότητα αυτή. Ξέχασα και τι έβλεπα. Ενέργεια, ζώσα ύλη)
Δ.
Κόσμους
ΔιαγραφήΔ.
Θυμήθηκα το παιδάκι ενός μάστορα που το είχε φέρει μαζί του. Στεκόταν όρθιο και κοιτούσε ένα πλακάκι μια ώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή--Τι κάνεις, παιδί μου; το ρωτάει ο μπαμπάς του.
--Βλέπω.
αχαα χαα
Δ.
Η μητέρα μου, που φαίνεται πως ήξερε τι έβλεπα, μου εξήγησε πως οι κόσμοι αυτοί είναι κατώτεροι από τον δικό μας κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται αρκετά πειστική η εξήγηση ακόμη και σήμερα, αν και δεν γίνεται συχνά λόγος για κατώτερους κόσμους.
Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον να δω αν θα συνεχίσεις τον συλλογισμό σου.
Δ.
Επίσης σε αρκετά παραμύθια διασώθηκε η πεποίθηση ή πίστη οτι μέσα σε μια λεκάνη νερού ή σε μια γυάλινη σφαίρα μπορεί κανείς να δει εικόνες. Κρυσταλλοσκοπία δηλαδή και υδρομαντεία. Ενόραση που προβάλλεται στο νερό ή τον κρύσταλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
Στο 4ο αναψυκτήριο της 2ης εποχής, έγραφε ο Λύκιος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας βολεύει να βαφτίζουμε "ωφέλιμο εγωισμό" το νοσηρό κομμάτι του, όχι επειδή το πιστεύουμε, αλλά επειδή θέλουμε να δικαιολογήσουμε το ελάττωμά μας.
Ο πραγματικός ωφέλιμος εγωισμός, είναι αυτός που μας επιτρέπει να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας και προστατεύει την παρούσα προσωπικότητά μας. Όσο περισσότερο ψυχικά αδιαμόρφωτοι (ή πνευματικά ανεξέλικτοι) είμαστε, τόσο περισσότερο έχουμε ανάγκη την προστασία του εγωισμού μας.
Όταν όμως αρχίζουμε να εξελισσόμαστε εργαζόμενοι εσωτερικά, τόσο δεν χρειαζόμαστε την προστασία του εγωισμού και τον αποβάλλουμε ως ανεπιθύμητο. Αποδεσμευόμαστε δηλαδή από το βαρύ κέλυφος του εγωισμού μας, το οποίο ανήκει στον παλιό και αρχικό εαυτό μας.
Η κατάσταση δηλαδή των πνευματικά εξελιγμένων ανθρώπων, οι οποίοι ξεπέρασαν τα πρώιμα στάδια του εγωισμού και μπορούν να είναι μειλίχιοι, στωικοί, ψύχραιμοι και ταπεινοί, είναι αδιανόητη για αυτούς που δεν κατάφεραν να φτάσουν εκεί. Αυτομάτως, απαξιώνουν αυτή την κατάσταση ακριβώς επειδή δεν μπορούν να την βιώσουν και να την κατακτήσουν. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις συμπεριφορές των εξελιγμένων ανθρώπων, με τα δικά τους ταπεινά κριτήρια και τις δικές τους συμπεριφορές, κρίνοντας έτσι "εξ ιδίων τα αλλότρια"! Έτσι, τους χρεώνουν με αδυναμία, απάθεια, δειλία, ηττοπάθεια, υποκρισία, κτλ.
********
Φύσει και θέσει προσπαθούσα να βαδίζω στον δρόμο αυτό. Θέλησα να δοκιμάσω και τον άλλο δρόμο. Και το έκανα με αρκετή επιτυχία. Δεν είναι όμως ο δικός μου δρόμος. Δεν είναι αυτός ο δρόμος της καρδιάς μου γιατί αυτός ο άλλος δρόμος δεν έχει καρδιά. Και ήθελα να το ξέρετε.
***
Δ.
Μαζί σου καλή μου Δέσποινα!
ΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
εχμ ναι, θεωρητικά, αλλά στην πράξη το έχεις δει όντως να συμβαίνει αυτό; το να αποβάλλουν δλδ τον εγωισμό οι ενασχολούμενοι με τα πνευματικά ζητήματα; εγω πάντως, μανάρι, έχω δει το ακριβώς αντίθετο... το να διογκώνεται και να παγιώνεται το εγώ σε όσους έχουν τέτοιες ενασχολήσεις... το χω δει σε όλους όσοι γνωρίζω προσωπικώς καταρχίν... κι επειδή πάντα αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες απορίες μου, το αν όντως δλδ συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν αποτελεί μύθο της "πνευματικής" φαντασίας, κάτι σαν απόκρυφος μονόκερως δλδ χαχα, άρχισα κάποια στιγμή να το ερευνώ διαδικτυακώς, με τον δικό μου χαζό τρόπο δλδ, που και που να προβοκάρω τυχόν πνευματικούς ενασχολουμενους που συναντούσα... λοιπόν, στους 100 ζήτημα να βρήκα 1-2 που να μην διατηρούσαν εγωική προσκόλληση, αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι, πέραν του ότι είχαν αμυδρή αίσθηση του χιούμορ, ήταν ιδιαίτερα ταυτισμένοι και εύθικτοι με την περσόνα τους...
ΔιαγραφήΤο πρώτο που σκέφτηκα είναι και τι μας νοιάζει τι είναι οι άλλοι. Όμως το ταξίδι της αναζήτησης, της αυτογνωσίας, της γνώσης της αλήθειας δεν μπορεί να είναι μοναχικό. Εντάξει. Ο ίδιος ο δρόμος και η δυσκολία είναι μέρος της ανάπτυξης. Δεν γίνεται να φύγουμε και ατσαλάκωτοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά για να μην είμαστε μόνο πολεμιστές αντοχής χρειάζεται η συνεργασία.
Η συνεργασία είναι μια από τις δυνάμεις που οδηγούν στην αναγέννηση μας. Η φιλία ακόμη καλύτερα. Όχι οτι δεν μπορούμε να επιλέξουμε και τον μοναχικό δρόμο. Όπως έλεγε ένας μοναχός στις γυναίκες που γεμίζουν λεωφορεία και κουβαλούν και τους άντρες τους μαζί και εκδράμουν στα μοναστήρια για να βρουν τον Θεό: "κλείσε τις κουρτίνες στο δωμάτιο σου κι εκεί θα τον συναντήσεις τον Θεό." Όμως ο δρόμος της συνεργασίας μας εξάπτει, μας παρακινεί, μας κινητοποιεί. Ο καθένας μας αναζητά τους ομοίους του. Ομοιοκραδασμικούς ανθρώπους. Τέτοιες φιλίες είναι Δύναμη. Δεν εξαρτάται όμως από εμάς. Είναι ευτυχείς συμπτώσεις ή δώρα Θεού. Αλλά όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να συνεργαστούμε εποικοδομητικά αν το θέλουμε, σε κάθε επίπεδο. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αναντικατάστατες εμπειρίες και πληροφορίες και γνώσεις και μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε και να κερδίσουμε χρόνο.
Πάω στοίχημα πως κανένας δεν ξέρει την δράση της ντατούρας. Και ούτε αξίζει να δοκιμάσει για να μάθει. Καθόλου μάλιστα. Από κάποιον όμως που κάτω από συνθήκες δοκίμασε, μαθαίνουμε οτι βλέπεις τους ανθρώπους που έχουν ζήσει πολύ στον χώρο που βρίσκεσαι, μολονότι λείπουν. Τους δικούς σου ανθρώπους. Στις καρέκλες που συνηθίζουν να κάθονται, στον καναπέ, ακόμη και στα κρεμασμένα ρούχα που έχουν φορέσει. Πώς να ονομάσουμε αυτό που βλέπεις; Εκτόπλασμα, μου έρχεται μια λέξη. Αλλά δεν είναι η σωστή. Ενεργειακό ρευστό; Κάτι αφήνουμε στους τόπους που συχνάζουμε. Μια πυκνή ουσία. Αυτά δεν είναι πολύ γνωστά κι ίσως να μην έχουν σημασία στον δρόμο της αρετής. Είναι απλώς ένα παράδειγμα για το πώς καθένας μας μπορεί με το μοίρασμα να βοηθήσει τους άλλους να δευρύνουν την αντίληψη τους.
Δεν είναι βέβαια όλοι οι άνθρωποι χρησιμοθηρικοί και εγείρουν αξιώσεις. Αξιώσεις ποιότητας. Εμείς οι χρησιμοθηρικοί παραβλέπουμε πολλά γιατί έχουμε στόχο. Δεν είναι ακριβώς οτι χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους. Δίνουμε κι εμείς πολλά. Με την ψυχή μας. Γιατί αγαπούμε την συνεργασία. Κάτι να γεννηθεί πέρα από τα ελαττώματα του καθενός μας.
Από έναν τελειομανή νάρκισσο θα μάθω οτι τα μονοσύλλαβα δεν τονίζονται. Μόνο το ερωτηματικό πού για να διαχωριστεί από το αναφορικό που. Το ερωτηματικό τι όμως δεν τονίζεται γιατί δεν χρησιμοποιείται πλέον το αναφορικό και δεν χρειάζεται να γίνει διάκριση. Το μια προφέρεται σαν μία συλλαβή και δεν τονίζεται. Το μία όμως τονίζεται γιατί προφέρεται σε δύο συλλαβές. Το ποιος δεν τονίζεται γιατί το προφέρουμε σαν μονοσύλλαβο.
Κι έτσι δεν θα τρέχω στην αναζήτηση να ψάχνω τον τονισμό.
Φιλιά για την κοκκινοσκουφίτσα μας που κρατάει ζωντανή την ροή.
***
Δ.
μάλλον δεν εννόησες... το προηγούμενο σχόλιό μου δεν έχει να κάνει με έγνοια για το τί κάμνουν οι άλλοι ή με κάποιο είδος κουτσομπολιού... έχει να κάνει ξεκάθαρα με κάποια μορφή πειράματος, ώστε να δω αν όντως επαληθεύονται κάποια ας πούμε αξιώματα των πνευματικών δρόμων... τα δικά μου κίνητρα δεν είναι καθόλου μα καθόλου του είδους που λες ότι είναι τα δικά σου και για να πω την αλήθεια κάποιο άλλο "πείραμα" μου έχει επίσης δείξει ότι όπου βλέπεις πολλές αγαπουλιές και θετικότητες, μεγάλη βρώμα κρύβεται από πίσω, νο οφφένς ε, δεν το λέω προσωπικά για σενα... βεβαίως, ακόμη και το πείραμα, ακόμη κι αν δεν γίνεται με τη συναίνεση όλων των εμπλεκομένων, μπορεί να είναι κι αυτό κάποιο είδος συνεργασίας και ομαδικής εργασίας... εφόσον δεν βλάπτεται κάποιος, έτσι; να το ξεκαθαρίσουμε δαύτο μην κι έχουμε διαμαρτυρίες από κάναν πάπα του ηθικιστικού πναιβματισμού πάλι... στη δική μου πειραματική περίπτωση πχ. αφενός εγώ μπορώ να ικανοποιήσω τις απορίες μου και ενδεχομένως και να τις καταθέσω κάπου/κάποτε όπως στον εδώ χώρο, αφετέρου τα υποκείμενα των πειραμάτων έχουν μια μεγάλη ευκαιρία να δουν κάτι από τον εαυτό τους, αν και για να πω την αλήθεια έχω την εντύπωση ότι μάλλον το 1% αυτών διαθέτει συνήθως τη νοητική εμβέλεια για να συλλάβει αυτήν την παράμετρο... λυπάμαι που ίσως διαψεύδω τις προσδοκίες και τις φαντασιώσεις σου για μένα μανάρι, αλλά συνηθίζω να είμαι πολύ ειλικρινής γενικότερα και οι ομαδικότητες και οι συνεργασίες που λες κάτω από ένα δήθεν ανιδιοτελές πρίσμα δεν αποτελούν λεπτομέρεια του δικού μου κάδρου... ή όπως λένε και στο χωριό μου, δερς νό σάτς ά θίνγκ, χάννυ μπάννυ :)
ΔιαγραφήΑσφαλώς και η συνεργασία με τους συνανθρώπους, μας προσφέρει επίγνωση και τελικά αυτεπίγνωση.
ΔιαγραφήΕίναι αδιανόητο ο άνθωπος να λειτουργήσει αυτογνωσιακά, αποκομμένος από το κοινωνικό περιβάλλον.
Η φάση περισυλλογής γίνεται απολογιστικά στο τέλος της κοινωνικής διεμπλοκής του και όχι πριν από αυτήν.
Δεν νομίζω πως χρειάζονται ανάλυση αυτά.
Ωστόσο, κάθε διεμπλοκή με ανθρώπους είναι ωφέλιμη, ακόμη και με τους πιο ακραίους και νοσηρούς.
Ακόμη και αυτοί είναι χρήσιμοι, όσο χρήσιμο είναι να γνωρίζουμε τα άκρα και τα όρια της γέννησης και του θανάτου. Της δόμησης και της αποδόμησης.
Όλοι σηματοδοτούν εκφάνσεις της ζωής. Όλοι αποτελούν παρεκδοχές της.
Πως θα γνωρίσουμε το Όλον, αν εξαιρέσουμε κάποιες εκφάνσεις του;
Μετά επιλέγουμε με τα δικά μας κριτήρια.
ΛΥΚΙΟΣ.
Ούτε γιν ούτε γιανγκ. Τρεις οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι, τρεις οι πιθανές απαντήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ερπετικός εγκέφαλος, ψυχρός, επιθετικός, θυμώδης, άπληστος και παρανοϊκός, υποθετικά μιλώντας γιατί δεν είπε τίποτε, θα απαντούσε:cool, baby.
Ο παλαιοθηλαστικός μου εγκέφαλος, θερμός, στοργικός, φιλοπερίεργος, θα απαντούσε: Άκου. Δεν έκανες σωστή ανάγνωση. Δεν έπιασες την συχνότητα μου. Κάπου κόλλησες και το πήρες προσωπικά. Μπορεί το σχόλιο σου να ήταν έναυσμα για το δικό μου αλλά δεν αφορούσε εσένα ούτε σε εμπεριείχε.
Επίσης όταν γράφω 'εμείς οι χρησιμοθηρικοί', εννοώ εμένα και την υποτιθέμενη κατηγορία με την οποία ομοιάζω. Αν τύχει να το ξαναδιαβάσεις μετά από μερικές μέρες αποστασιοποιημένα, ίσως να δεις αυτό που πραγματικά έγραψα. Το παθαίνω κι εγώ μερικές φορές και αρπάζομαι χωρίς να συντρέχει λόγος. Τι μας νοιάζει τι είναι οι άλλοι; αναρωτήθηκα. Είναι ερώτημα. Απάντηση: Μας νοιάζει ή μας ενδιαφέρει για τους τάδε και τάδε λόγους.
Ο νεοθηλαστικός μου εγκέφαλος, που έχει επίγνωση θανάτου και φλερτάρει με το φως, δεν ασχολείται. Δεν απαντά. Τι να πει. Απλώς δεν συμφωνούν οι οπτικές μας για την Δύναμη της Συνεργασίας.
Η πρώτη εκδοχή έτσι κι αλλιώς δεν παίζει αφού είναι εικασία.
Παίζουν η δεύτερη και η τρίτη και δεν έχω αποφασίσει ακόμη ποια είναι η ενδεδειγμένη.
Καμμιά φορά κρίνεται κάτι και εκ του αποτελέσματος. Έτσι μαθαίνουμε και προχωράμε. (Δηλαδή εγώ.)
***
Δ.
α με το μπαρδόν, δεν το κατάλαβα ότι δεν απευθυνόταν το σχόλιό σου ακριβώς στο δικό μου! θεώρησα ότι όντως απευθυνόταν, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εξέλαβα κάτι προσωπικά, απλώς θεώρησα ότι μάλλον πρέπει να επεξηγήσω...ενιγουέηζ...επίσης, δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο βλέπεις "άρπαγμα" στις απαντήσεις μου, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι ο τρόπος που εκφράζομαι έτσι, ίσως να έχει περισσότερη ενέργεια από ό,τι έχει ο τρόπος της πλειοψηφίας και να θεωρείται έτσι επιθετικός, αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο...φυσικά αυτοί που με γνωρίζουν προσωπικά το ξέρουν αυτό, οι άλλοι που δεν, δεν :) και εννοείται ότι δεν χρειάζεται να δώσεις κάποια απάντηση, απλώς καλό είναι να βλέπουμε γενικότερα ότι οι άνθρωποι ωθούνται από διαφορετικού τύπου κίνητρα και αντιλαμβάνονται έννοιες και καταστάσεις μέσα από άλλους τρόπους ανάλογα τη ψυχοσύνθεση τους, δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ευτυχώς... τώρα τί αποδέχεται ο καθένας και πώς το φιλτράρει, αφορά τον ίδιο...
ΔιαγραφήΝαι, είναι η ενέργεια σου που ξεχυλίζει. Καλά έκανες όμως και το όρισες γιατί δυσκολευόμουν λίγο να το προσδιορίσω.
ΔιαγραφήΜια μέρα ήμουνα νέος κι έφυγα μονάχος
ΑπάντησηΔιαγραφήστην τύχη περπατώντας έχασα το δρόμο μου
πλούσιος ένιωσα καθώς αντάμωσα ένα φίλο
γιατί ο άνθρωπος παρηγοριά στον άνθρωπο είναι.
Μια μέρα έτσι γι’ αστείο, στα χωράφια απίθωσα
τα ρούχα μου σ’ ένα κουρελιασμένο σκιάχτρο
ντυμένο, λες δούκας ήταν αληθινός
ενώ ο γυμνός άνθρωπος είν’ένα τίποτα.
Το φλούδι και το ξύλο του για τίποτα δεν κάνουν
δίχως αγάπη ο άνθρωπος σαν τούτο το δέντρο είναι.
Γιατί τάχα να φυτοζωεί ακόμη;
Δαδί από το δαδί ανάβει και φλογίζει
Φωτιά από τη φωτιά γεννιέται
Ο άνθρωπος ζεσταίνεται από τον άνθρωπο
με λόγο από το στόμα του.
Τον άλαλο κανείς δεν τον σιμώνει
(Ισλανδικό ποίημα
Στροφές από τον Όντιν
γύρω στα 800-1100)
εντάξει ναι, δεν διαφωνούμε, ωραίες και οι ποιήσεις και τα όμορφα λόγια που εξυμνούν την αξία της συντροφιάς, αλλά... για να είμεθα και ολίγο ρεαλιστές... δεν υπάρχει είδος σχέσης και είδος συνεργασίας που να μην βασίζεται σε κάποια μορφή ιδιοτέλειας και δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό αυτό, είναι η ανθρώπινη φύση τέτοια! πάντα μα πάντα ο άνθρωπος σχετίζεται και συνεργάζεται με άλλους ανθρώπους ώστε να ικανοποιήσει κάτι, κάποιο συμφέρον, κάποια ανάγκη, είτε υλικού είτε ψυχοπνευματικού τύπου, πιουρ ανιδιοτέλεια στις σχέσεις οποιασδήποτε μορφής ΔΕΝ υπάρχει! εξετάστε τους ίδιους τους εαυτούς σας και οποιαδήποτε ώθηση σας για σχεση και συνεργασία και θα δείτε ότι ελλοχεύει ιδιοτελεια και ξαναλέω αυτό δεν είναι κακό! το όποιο κακό βρίσκεται στους τρόπους με τους οποίους τελείται η ιδιοτελεια, αν βλάπτονται άνθρωποι είτε σωματικά είτε ψυχικά, αν αυτός που ικανοποιεί τη δικιά του ιδιοτελεια αρνείται μονίμως να ικανοποιεί την ιδιοτελεια και τις αναγκες των άλλων, αν γίνεται με μόνιμη υποκρισία κλπ κλπ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και υπάρχει ιδιοτέλεια στην ανθρώπινη ανάγκη για συνεργασία. Όταν όμως αυτή είναι στα όρια της χρησιμότητας και της αμοιβαιότητας, δεν υπάρχει αρνητική επίπτωση σε κανέναν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
πολύ ωραία. οπότε, λοιπόν, διατί πρέπει να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που προσεγγίζει ανθρώπους για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του ψυχοδιανοητικού ρομαντισμού του και σε κάποιον που προσεγγίζει ανθρώπους για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της ερευνητικής ψυχοδιανοητικότητας του; ρητορικόν το ερώτημα, το θέτω κυρίως για την ολίγον παραπάνω ...διαμαρτυρία περί των πειραματικών μου χόμπυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άλλος μας βγάζει από την ροή, παγώνει τον χρόνο. Αν όλη η υπόθεση περί είναι ο τρόπος που θα αξιοποιηθεί ο χρόνος και η ενέργεια, τότε την στιγμή που η διάδραση με τον άλλον σταματά την τυφλή κυκλική κίνηση, η χρήση που θα κάνουμε στην ενέργεια μας, η διαχείρηση της, είναι το κρίσιμο σημείο για να μυηθούμε σε ένα κοινό πεδίο. Εποπτεύω, βλέπω πίσω από τις γραμμές, τον μυώ και με μυεί. Η σχέση είναι αμφίδρομη.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
Λείπει μία φράση, η ελεύθερη βούληση, επειδή την είχα μέσα σε γωνιακές αγκύλες:
ΔιαγραφήΟ άλλος μας βγάζει από την ροή, παγώνει τον χρόνο. Αν όλη η υπόθεση περί ελεύθερης βούλησης είναι ο τρόπος που θα αξιοποιηθεί ο χρόνος και η ενέργεια, τότε την στιγμή που η διάδραση με τον άλλον σταματά την τυφλή κυκλική κίνηση, η χρήση που θα κάνουμε στην ενέργεια μας, η διαχείρηση της, είναι το κρίσιμο σημείο για να μυηθούμε σε ένα κοινό πεδίο. Εποπτεύω, βλέπω πίσω από τις γραμμές, τον μυώ και με μυεί. Η σχέση είναι αμφίδρομη.
δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι έχω καταλάβει ακριβώς το νόημα του σχολίου σου, αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτό που λες μπορεί να επιτευχθεί με ελάχιστους, με έναν αδερφικό φίλο, με έναν σύντροφο ζωής, με ένα παιδί που θα γεννήσεις... εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι κάθε άνθρωπος θα συναντήσει ελάχιστους με τους οποίους μπορεί να έχει μια τέτοια ποιότητα σχέσης που λες... όλοι οι υπόλοιποι έρχονται και παρέρχονται και οι περισσότεροι δεν αφήσανε και το παραμικρό στο πέρασμά τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα να πω οτι όταν διαβάζω τον Λύκιο ή εσένα ή όποιον συνομιλητή εδώ ή έξω από δω, μυούμαι στην σκέψη σας και ακολούθως σας μυώ κι εγώ στην δική μου. Αυτό γίνεται ανεπαίσθητα και αθόρυβα και είναι το αποτέλεσμα της διάδρασης μας.
ΔιαγραφήΑν δεν το συναισθάνθηκες δεν πειράζει. Να πω κάτι λίγο διαφορετικό. Κοίτα. Δεν μπορώ να πω ακόμη με βεβαιότητα αν η επιλεκτική συμμετοχή στα δρώμενα του σόσιαλ σύμπαντος, όπως σ' αυτόν εδώ τον ιστοχώρο, σημαίνει και κοινωνία. Επειδή εγώ λειτουργώ ως νους δεν μπορώ εύκολα να διακρίνω την διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη όμως κι αν για κάποιους είνα σαφής η διάκριση μεταξύ του *όντως ζην* και του *διαδικτυακώς ή ‘ηλεκτρονικώς’ διαδράν*, ακόμη κι αν δηλαδή το διαδράν δεν ομοιώνεται με το ζην, όμως το οξυγονώνει, το αιματώνει, ενίοτε το αποσυμπιέζει. Συναντούμε αλλήλους, ανταλλάσσουμε απόψεις, νύξεις, σκέψεις, προτάσεις, συμφιλιώσεις, θυμούς ή στάσεις.
Το άγριο της ύπαρξης ημερεύει, ο νους ευρύνεται, η μοναξιά του όντος παρηγορείται.
Κι αυτό δεν είναι λίγο.
Ύστερα γυρνώντας ο καθένας στην ροή του έχει άφθονο υλικό για να εργαστεί, να στοχαστεί, να στεγάσει ή να εξώσει.
***
Δ.
"Ο πραγματικός ωφέλιμος εγωισμός, είναι αυτός που μας επιτρέπει να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας και προστατεύει την παρούσα προσωπικότητά μας.[..] Όταν όμως αρχίζουμε να εξελισσόμαστε εργαζόμενοι εσωτερικά, τόσο δεν χρειαζόμαστε την προστασία του εγωισμού
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κατάσταση δηλαδή των πνευματικά εξελιγμένων ανθρώπων, οι οποίοι ξεπέρασαν τα πρώιμα στάδια του εγωισμού και μπορούν να είναι μειλίχιοι, στωικοί, ψύχραιμοι και ταπεινοί, είναι αδιανόητη για αυτούς που δεν κατάφεραν να φτάσουν εκεί. [..] Έτσι, τους χρεώνουν με αδυναμία, απάθεια, δειλία, ηττοπάθεια, υποκρισία, κτλ"
Παρα πολυ σωστα ειναι αυτα. Το προβλημα εντοπιζεται ομως, στο οτι πολλοι ανθρωποι αντιμετωπιζουν την οποια δειλια ή ηττοπαθεια τους, ως ανωτερη πνευματικη συμπεριφορα. Με αυτο τον τροπο βρισκονται σε κατασταση μονιμης αρνησης (denial) και αυτο ειναι κακο, διοτι δεν υπαρχει περιπτωση να διορθωσουμε μια προβληματικη συμπεριφορα μας οσο την βλεπουμε ως ορθη και ετσι παραμενουμε εγκλωβισμενοι.
Ενας τροπος για να αποδειξουμε στον εαυτο μας πως εχουμε δικαιο, ειναι να δοκιμασουμε να εκφρασουμε ("προβαρουμε") μια συμπεριφορα αντιθετη στη δουλοπρεπη/υποτακτικη, που ειναι επιβλητικη (assertive) και ισως επιθετικη. Σιγουρα δεν θα μας ειναι ανετο ουτε ευχαριστο κατι τετοιο, ωστοσο εαν το πραξουμε θα αποκομισουμε πολλα οφελη. Διοτι αν μπορεις να εκφρασεις και τον αλλο δρομο, τον αντιθετο, τοτε εισαι πραγματικα ελευθερος.
Εκ φυσεως το πνευματικο ειναι το πιο ομορφο, ωραιο, αληθινο, καλο, ανωτερο και αρα το επιδιωκομενο για καθε ανθρωπο. Ομως υπαρχει τεραστια χρησιμοτητα στο να μπορεις και να εισαι "τερας" κατα βουληση. Η σημαντικοτερη ειναι πως κανενα "τερας" δεν μπορει να σε αγγιξει, τουλαχιστον οχι αυτα που δεν ειναι πολυ μεγαλυτερα απο αυτο που εσυ μπορεις να γινεις. Πιστευω πως μονο τοτε αποκταται η πολυποθητη στωικη αταραξια του "Πραου" ανθρωπου που θα κληρονομησει τη Γη. Και αυτο διοτι αν φοβασαι καποιο "τερας" που σε προσεγγιζει, τοτε σιγουρα δεν μπορεις να εισαι αταραχος. Εαν ομως εισαι και εσυ εν δυναμει, ισο ή μεγαλυτερο τερας ή αναγνωριζεις στη δικια σου φυση στοιχεια του "τερατος", τοτε ολα γινονται πιο ευκολα. Το "τερας" μπορει να ειναι οτιδηποτε. Μπορει να ειναι ας πουμε "ο θανατος".
Οποτε γενναται το ερωτημα: "Πώς καταλαβαινουμε αν ενας ανθρωπος ειναι πνευματικα εξελιγμενος ή δειλος/υποκριτης;"
Ο πνευματικα εξελιγμενος ανθρωπος δεν γινεται με το να φανταζεται φιγουρες φωτος, αλλα με το να κανει το σκοταδι συνειδητο. Επομενως, ο πνευματικος ανθρωπος δεν γεννιεται οταν φανταζεται πως δεν εχει εγωισμο, αλλα οταν συνειδητοποιει και αντιμετωπιζει τους λογους υπαρξης του εγωισμου του. Στη προσπαθεια αυτη αυτογνωσιας του, μπορει να δοκιμασει πολλες και διαφορετικες συμπεριφορες. Αυτο μπορει να το κανει διοτι δεν ταυτιζεται με καμια απο αυτες. Ενας δειλος ανθρωπος (ελλειψη στην αρετη "θαρρος") παραδειγματος χαριν αδυνατει να συμπεριφερθει ως εγωιστης. Ο Γκουρτζιεφ ηταν ξακουστος για τις χειριστες και σχεδον ανηθικες συμπεριφορες του απεναντι σε ανθρωπους ομως που πηγαιναν γυρευοντας. Αν τις δουμε ομως βαθυτερα, θα δουμε πως δεν ηταν αδικες. Ειδικα απεναντι σε ανθρωπους που τον προσεγγιζαν με "περιεργους" τροπους, εμφανιζε ενα προσωπειο ακριβως διαφορετικο απο εκεινο που "απαιτουσαν" με τη συμπεριφορα τους να δουν.
Ας το γνωριζουμε αυτο, πως ο "Ουρανος" ποτέ δεν εμφανιζεται με το "ζορι". Τουναντιον, αντιδρα και αποκρυπτεται σε τετοιες περιπτωσεις. Αρα και εμας η προσεγγιση μας δεν θα πρεπει να ειναι κακομαθημενου παιδιου. Αν κριθουμε αξιοι, θα ειμαστε ευτυχεις να βιωσουμε κατι απο το μεγαλειο του. Αν οχι, τοτε μαλλον δεν ειμαστε αρκετα αξιοι ακομα. Το σημαντικο λοιπον ειναι να κατανοησουμε τον εγωισμο, ο οποιος δεν ειναι "κακος" αλλα υπερπροστατευτικος φιλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα στο θεμα της "χρησιμοποιησης". Οντως σε καθε σχεση υπαρχει δουναι και λαβειν. Παρε-δωσε. Το σημαντικο ειναι να μην εκμεταλλευομαστε υπερβολικα ανθρωπους και καταστασεις. Καπου λεγεται πως "Ο λογος για τον οποιο ο ανθρωπος ζει ειναι να μαθει να διαπραγματευεται". Τοσο πολυ σημαντικο ειναι το θεμα αυτο. Καποιοι ανθρωποι εκ φυσεως ρεπουν στο να εκμεταλλευονται και αλλοι στο να τους εκμεταλλευονται. Η διαπραγματευση ομως δεν εχει το νοημα της επικρατησης. Απο τις πρωτες γνωσεις ενος διαπραγματευτη ειναι να μαθει να μην το παρακανει. Διοτι αν κανει τοσο καλη συμφωνια για την πλευρα του, τοτε θα μαθευτει πως εκμεταλλευεται τους αλλους, και ολοι οι αλλοι θα τον αποφευγουν και δεν θα θελουν ουτε να του μιλανε. Απο την αλλη δεν εχει νοημα να κανει και κακες συμφωνιες για την πλευρα του. Αρα η σωστη διαπραγματευση ειναι αυτη οπου και τα δυο μερη μενουν ικανοποιημενα και υφισταται πλεον βιωσιμη και επιθυμητη σχεση μεταξυ τους. Καθε μερος παιρνει κατι που θελει, και με τη σειρα του, δινει κατι επιθυμητο και χρησιμο στο αλλο μερος. Ακομα και αν το αλλο μερος δεν το ζηταει, εμεις οφειλουμε να του το δινουμε, διοτι διαφορετικα το εκμεταλλευομαστε και αυτο θα προκαλεσει μια σειρα αρνητικων εξελιξεων. Αρα, θα πρεπει να σκεφτομαστε οταν κανουμε τις δοκιμες μας: "Εγω τι δινω; Ειναι ισοτιμη η "συναλλαγη" ή το ριχνω το αλλο μερος;" Οι αρνητικες επιπτωσεις ειναι τοσο πολλες και σε διαφορετικα επιπεδα που χανεται η μπαλα..
Συμβαινει συχνα ενας ανθρωπος που δεν εχει αναπτυξει την "σκληρη" του πλευρα, να πληρωνει το μαρμαρο αδικα. Πχ ενα παιδι, απορροφαει την δυναμη μιας αρνητικα φορτισμενης σκεπτομορφης ενος γονιου και αρρωσταινει πολυ σοβαρα, ενω προφανως η συναισθηματικη φορτιση του δεν απευθυνοταν προς το ιδιο. Δεν εχει σημασια ομως. Για αυτο θελει πολυ προσοχη
Ελ Στοχαστης
Ψυχρός, απρόσωπος, ορθολογιστής. Είναι αυτό που λέει ο Δον Χουάν να αποβάλουμε την ανθρώπινη μορφή. Πρέπει να ξεχάσουμε τον Στοχαστή που αγαπήσαμε και να αποδεχθούμε τον μετάνθρωπο Στοχαστή; Γιατί όχι;
ΔιαγραφήΈχουμε και νέο όρο. Διαπραγμάτευση.
Να το διαπραγματευτώ ή να μην το διαπραγματευτώ; Ο Στοχαστής προσπερνά αδιάφορα την ντατούρα που ήταν ένα δώρο της red veil κυρίως για κείνον, ενώ στο παρελθόν τρελαινόταν γι' αυτά. Είναι αδιαπέραστος και παίζει ανάμεσα στο να είναι μεταμόρφωση, έλλειψη ενδιαφέροντος για τους συνομιλητές, ή άμυνα. Ίσως έλλειψη χρόνου, που τον αναγκάζει να γίνεται πυκνωτικός.
Χαχαα Είναι τελικά ωραία, κοκκινοσκουφίτσα, να δοκιμάζουμε να διαβάζουμε τον άλλον πίσω ή μέσω της γραφής του. Σε αδίκησα.
Εκείνο που δεν ξέρω και ρωτώ είναι αν είναι θεμιτό να του το λέμε. Γιατί αν δεν είναι, τότε δεν πρέπει να στείλω αυτό το σχόλιο. Βέβαια έχω πάρει από τον ίδιο την άδεια του ψυχαναλύειν όσον αφορά τον εαυτό του. Από την άλλη όμως εγώ ως τώρα αρνήθηκα κατηγορηματικά να καθίσω στην ψυχαναλυτική σας πολυθρόνα και μάλιστα αμφισβήτησα και το δικαίωμα και την ικανότητα σας σ' αυτό.
Ο Λύκιος πάλι δεν το κάνει ποτέ. Έχει χάσει αρκετά την ανθρώπινη μορφή αλλά όχι και ολοκληρωτικά. Κάποτε την βγάζει και μας ζεσταίνει. Ακόμη και παίζει. Δηλαδή με την κοκκινοσκουφίτσα. Εγώ πού να τολμήσω να παίξω με τον Λύκιο.
Διαπραγματεύομαι με τον εαυτό μου και τελικά το στέλνω.
***
Δ.
Και ερχόμενη να το στείλω βλέπω οτι και η κοκκινοσκουφίτσα γύρω από τον Καστανέντα περιφέρεται.
α ναι ε; ώστε με αδίκησες κιόλας! πάντως, καιρό έχεις να συστήσεις καμιά ...συνταγογράφηση... έχε χάρη που χω να πλύνω βελέντζες και δεν έχω και πολύ όρεξη για τις παιδικές σας χαρές, αλλιώς θα σου λεγα γω σε τί καρέκλα θα σινταουνιαζόσουνα...
ΔιαγραφήΕυτυχώς. Άλλη όρεξη δεν είχα, να καθίσω να ψυχαναλυθώ από μια στριγγλίτσα πειραματίστρια.
Διαγραφήτό χεις ήδη κάνει και δεν τό χεις καταλάβει κιόλας...
Διαγραφήπραγματι σε καθε σχεση υπαρχει δουναι και λαβειν.το μυστικο ειναι να δινεις χωρις να περιμενεις κανενος ειδους ανταλλαγμα.τοτε θεωρω οτι εισαι πανω απ ολα.οπως ελεγε και ο καστανεντα ,οταν αδιαφορεις παντελως για τους αλλους ,και αυτο σημαινει κατ εμε ελλειψη καθε ειδους συναισθηματος,τοτε εισαι ικανος να προσφερεις πραγματικα στους γυρω σου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πρώτη φορά ψήφισα μόνη μου. Πολύ νέα κι αμήχανη, στο ίδιο σχολείο που μπαινόβγαινα μαθήτρια ως πριν από λίγο καιρό. Δεν είχα «δικούς μου» όπως πάντα. Όσοι εκτιμούσα δεν καταδέχονταν ούτε ψηφοδέλτια ούτε βουλή. Στο σπίτι, κυριολεκτικά, από τρία χωριά χωριάτες. Σοσιαλιστής, ο μπαμπάς. Η μαμά, αριστοκρατική, «τόσοι τρώνε, εκείνος σας πείραξε;» «Μας εκθέτεις» της φώναζα. «Άσε την, δεν ξέρει γράμματα, με σένα μου λες τι θα κάνω;» δεν τολμούσε μετωπική ο μπαμπάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερνούσαν τα χρόνια, με εμάς τους τρεις αμόνοιαστους. Κρυβόμουν το εκλογικό βράδυ. Όποιος κι αν ήταν ποτέ μου δεν άντεξα τον νικητή. Ό,τι φως μπορούσα να δω, ήταν μονάχα στους ηττημένους.
Ούτε θυμάμαι ποια χρονιά ήταν όταν αρχίσαμε να πηγαίνουμε για να ψηφίσουμε «μαζί». Θα πρέπει να ξεκίνησε μαζί με τα γεράματα. Με χίλιες προφάσεις’ επειδή –έχω- τ’- αμάξι, αφού- θα- πάω- που- θα- πάω- κι- εγώ, ευκαιρία- για- μια- οικογενειακή- βόλτα, ε εντάξει, -ο -καθένας –ψηφίζει- ό,τι θέλει,- δεν- είμαστε δα- και- τσακωμένοι…
Θα πρέπει τότε να ξεκίνησε τα παζάρια κι αυτός. Ανερυθρίαστα. Ποιος, ο ακατάδεκτος μπαμπάς μου. «Θα μας ψηφίσεις, έτσι μανάρι μου;» «Μπα, θα κατέβεις στις εκλογές, τι μου λες;»
Άρχισα να υποχωρώ την εποχή που άρχισε κι αυτός να τα χάνει. Σχεδόν να ψηφίζω αντ’ αυτού. «Για τον μπαμπά μου», ψιθύριζα και ξεροκατάπινα. Δεν του είχα πει ποτέ ψέματα, κι ούτε μπορώ να καταλάβω γιατί. Τσακωμό- τσακωμό, τον προτιμούσα! Αλλά ψέμα, ποτέ! Τόση αλήθεια που για χρόνια προτιμούσα να λέω ψέμα σε μένα. Ειδικά όταν ρωτούσε αν-είμαι ή αν-περνώ-μαζί –του- καλά.
Την τελευταία φορά που πήγαμε οι δυο μας στην κάλπη, ήταν διπλές εκλογές. Δημοτικές και για περιφερειάρχη. «Μπορώ να ψηφίσω και για σένα, αν δεν θέλεις να ‘ρθεις», «για τρελό με περνάς!» με παράπονο και με σκότωσε. Η μαμά ήδη ήξερε’ «εγώ δεν θα ΄ρθώ!» Έκανα ό,τι δεν είχα ξανακάνει ποτέ! Του τα σταύρωσα. «Μπαμπά μου, στ’ αριστερό σου ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης είναι στο δεξί».
Μέχρι να φτάσουμε, έβαζε- έβγαζε από τις τσέπες του σακακιού του τα ψηφοδέλτια. «Μπορείς να μην έρθεις», σχεδόν τον ικέτευα. «Έτσι μου έρχεται να πάμε για ούζα να μην έρθω κι εγώ».
Μπήκε πρώτος. Με βλέμμα ξαφνικά σα φοβισμένου παιδιού. Στην πόρτα, σα να ‘ταν ο γιος μου πρώτη μέρα σχολείου, τον ενθάρρυνα, «έλα εύκολο είναι όπως τα είπαμε ή όπως σου έρθει» του έγνεψα ναι. Μετρούσα ανάσες με βήματα, μπήκε κι έκλεισε πίσω το παραβάν. Προσευχόμουν για πρώτη φορά στη ζωή μου. Αδιαφορούσα για το αν θα τα καταφέρει ή δεν θα τα καταφέρει, αυτό που με έκαιγε ήταν να μη πονέσει και να μη ντροπιαστεί. Τον βλέπω να βγαίνει, ταραγμένος. Όπως εκείνες εκεί τις φορές που χάνει τον προσανατολισμό. «Και τώρα; Τώρα που δεν θυμάμαι τι πρέπει να κάνω;» Κρατούσα τα δάκρυα κι ούτε κι έβλεπα έτσι μ’ αυτά τα γυαλιά. Δεν με πονούσαν ούτε τα βλέμματα κατανόησης, ούτε το ότι τελικά- τα- κάναμε- ανάποδα, αλλά ο πόνος του. Μόλις τελειώσαμε ήξερα κι ήξερε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά.
«Πώς την έπαθα!» απολογήθηκε σα μαλωμένο παιδί μόλις μπήκε στο σπίτι στη μάνα μου. Χώθηκα στο υπόγειο και βγήκα δυο ώρες μετά. «Δεν το σηκώνεις, να μην βάφεις τα μάτια» είπε και ίσα που τ’ άκουσα, δεν το αντέχαμε να το δούμε αυτό- ακόμα- κατά- πρόσωπο, η μαμά. Την άλλη τετραετία, ήταν δεν ήταν ακριβώς τέσσερα χρόνια; σχεδόν δεν το θυμήθηκε, «σήμερα είναι;» μου απαντούσε όταν του το ‘λεγα κάθε φορά.
Την Κυριακή, πήγα μόνη μου. Ίδια η αίθουσα, στο ίδιο σχολείο. Μπήκα «μαζί του» μ’ έναν τρόπο αλλόκοτο με χέρια που έτρεμαν στο παραβάν. Το δεξί, να σπαρταράει στο ξύλο σαν ψάρι. «Τώρα μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, μπαμπά». Άργησα, «είστε καλά;» με ρώτησε ένας εκπρόσωπος. Ήταν η κάλπη σαν κρύπτη. Κι είχε μέσα της τόσα πολλά αυτή τη φορά. Γεια σου, μπαμπά!
Ελένη Γκίκα,
"Η κάλπη κρύπτη".
Άκου Ελεύθερε Στοχαστή. Έκανα παραπάνω μια κακή διαπραγμάτευση με τον εαυτό μου. Μου επέτρεψα να αφήσω ασχολίαστη την ουσία των σχολίων σου και να ασχολούμαι με βλακείες, τύπου άλλαξες, και γιατί και πώς, και έτσι και αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί κανείς στα εύκολα.
Το έκανα βέβαια από φιλικό ενδιαφέρον αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Η αδιακρισία δεν έχει δικαιολογία. Αποσύρω το σχόλιο και τοποθετούμαι από την αρχή.
Πού συναντούμε αλήθεια αυτούς τους ανθρώπους που είναι δειλοί και ηττοπαθείς και μάλιστα που αντιμετωπίζουν την όποια δειλία ή ηττοπάθεια τους, ως ανώτερη πνευματική συμπεριφορά; Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει κανέναν. Αυτοί που κυκλοφορούν είναι αντίθετα θρασείς, αγενείς, αυτάρεσκοι, επιθετικοί κλπ. Σπανίως θα βρεις έναν άνθρωπο με ευγένεια και μέτρο. Κι όταν τους βλέπεις να είναι δουλοπρεπείς και υποτακτικοί μπροστά σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται το συμφέρον τους, αυτό γίνεται από υπολογισμό και πονηριά. Ακόμη κι εγώ που κάνω καθημερινά τιτάνιο αγώνα για να μην ανήκω στην κατηγορία αυτή, έχω καταδαγκώσει κόσμο, και μπορεί να λέω πως δεν βγάζω τον δράκο αλλά συμπεριφέρομαι σαν πρωτόγονο θηλαστικό και όχι σαν πολιτισμένος άνθρωπος αν οσμιστώ κίνδυνο για την εικόνα μου. Επομένως από τέρατα που επιτίθενται, και από πολιτισμένους που γίνονται τέρατα για να αμυνθούν, έχουμε χορτάσει κι εμείς και η ανθρωπότητα. Τον ξέρουμε καλά αυτόν τον δρόμο. Εννοείται οτι αν ένας πρωτόγονος λαός συρθεί από την ψυχασθενή ηγεσία του να επιτεθεί στην Ελλάδα, θα αμυνθούμε με όλες τις δυνάμεις και τον ηρωισμό μας. Αλλά αυτό είναι άλλη κατηγορία.
Ο τυφλός εγωισμός μας όμως είναι μεγάλη ανάγκη να μεταλλαχθεί σε κάτι νέο έστω και θεωρητικά ώστε να αποτελεί οδηγό στις προσπάθειες μας να επιβιώσουμε μεταξύ τεράτων χωρίς να γινόμαστε τέρατα. Το να γίνεται κανείς τέρας δεν είναι κατόρθωμα αλλά η εύκολη λύση. Πανεύκολη μπορώ να σου πω. Και το τέρας του άλλου δεν νικιέται ποτέ. Το κρατάς με εκφοβισμό. Με την πρώτη ευκαιρία θα σε δαγκώσει πάλι. Κι αν δεν διαβλέπουμε στον ορίζοντα έναλλακτική, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να πάψουμε να την αναζητούμε.
***
Δ.
Αγαπητή μου Δέσποινα, πράγματι η υπέρβαση του πνευματικού ανθρώπου είναι το να κατέχει το "εν δυνάμει" και να ελέγχει το "ενεργεία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή να μπορεί να πράττει με όλους τους τρόπους, αλλά να επιλέγει τον ορθό. Αυτόν που του επιτάσσει η ηθική και η πνευματική του τάξη.
Ασφαλώς για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να διέπεται και από την αρετή του θάρρους, ώστε αν επιλέξει την επίθεση, να μπορεί να την πραγματώσει.
Έστω και αν δεν θα την επιλέξει ποτέ, θα πρέπει να γνωρίζει ότι αν το θελήσει, μπορεί να το κάνει.
Να μην επιλέγει αναγκαστικά την υποχώρηση από αδυναμία για επίθεση, αλλά επειδή επιλέγει να "χάσει" ή να μείνει ουδέτερος, αν και θα μπορούσε να νικήσει την μάχη.
Τότε καμία ήττα δεν θα γίνει τοξική γι αυτόν. Θα ηττάται συνειδητά, για να προσφέρει στον εαυτό του την απόδειξη της ματαιότητας και στον άλλον, την έννοια της θυσίας και της προσφοράς.
Όμως μιλάμε για τον πνευματικό άνθρωπο, δηλαδή αυτόν που πέρασε ανεπιστρεπτί από τον ερπετικό και παρορμητικό, στον συνειδητό και φιλοσοφημένο άνθρωπο.
Ο άνθρωπος αυτός, δεν έφτασε την τελειότητα αλλά πορεύεται προς αυτήν.
Συνεπώς είναι κι αυτός ατελής και έχει ακόμη τις αδυναμίες του. Πορεύεται όμως συνειδητά και αξιολογεί την κάθε του αδυναμία.
Κάθε φορά, ανεβαίνει και ένα εξελικτικό σκαλοπάτι...
ΛΥΚΙΟΣ.
μπράβο παιδιά μου! άξια! από νωρίς στο κατηχητικό της κυριακής! πρώτο σχόλιο στις 6:37 (!!!!!) από δεσπούλα! να υπενθυμίσουμε βεβαίως, ότι ένας πνευματικά συνειδητοποιημένος άνθρωπος οφείλει οι πράξεις του να συμβαδίζουν με τις ιδέες του... για να δούμε λοιπόν, θα καταφέρουν τα καλά και άξια παιδάκια να είναι ευγενικά με τα τερατάκια;
ΑπάντησηΔιαγραφήτου μπι κοντίνιουντ...
Και τα τερατάκια θα καταφέρουν να πείσουν τα καλά και αξία παιδάκια, ότι αξίζουν τη θυσία του εγώ τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΚΙΟΣ.
"Πόλεμος πατήρ πάντων .. και όλα γίνονται σύμφωνα με την έριδα και την ανάγκη."
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ έριδα και η ανάγκη λοιπόν.
Αλλά «Ουδείς γαρ ούτως ανόητος εστίν, όστις πόλεμον προ ειρήνης αιρέεται· εν μεν γαρ τή, οι παίδες τους πατέρας θάπτουσιν, εν δέ τώ, οι πατέρες τα τέκνα»
Μόνο αυτοί που γνώρισαν τη φρίκη του πολέμου αγαπούν την ειρήνη.
«Τι κι αν του πολέμου το χορό χορεύω, γονατιστός ειρήνη εσέ λατρεύω», γράφει ο Παλαμάς.
Αλλά τι γίνεται με τον εσωτερικό πόλεμο; Ο εσωτερικός πόλεμος μαίνεται κάθε φορά για το ποιος θα επικρατήσει. Το ερπετό, το θηλαστικό ή ο άνθρωπος. Το ερπετό και το θηλαστικό ξέρουν καλά από την φύση τους τι να κάνουν. Η ίδια η αρχέγονη φύση μας οδηγεί. Η ανάγκη επιβίωσης. Όμως ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου εύκολο ούτε να τα συγκρατήσει, ούτε και να βρει άλλη διέξοδο. Επιλέγει βέβαια την μεσότητα. Παν μέτρον άριστον. Συμβιβάζει την ζωική και την πνευματική του φύση. Αλλά έτσι ο πνευματικός άνθρωπος αδικείται κατά ένα μέρος. Θυσιάζεται. Αλλά κι αν δεν θυσιαστεί και επικρατήσει, θα κατακριθεί ως δειλός. Και αυτό είναι το λιγότερο. Γιατί ο πνευματικός άνθρωπος ούτε περιφρονεί αλλά ούτε και αδιαφορεί για την αναγκαιότητα των μαχών αυτών. Όμως ούτε και λύση έχει για το πώς λύνονται τα θέματα αυτά στο γήινο πεδίο. Έτσι κάθε φορά είτε έτσι πράξει είτε αλλιώς, κάτι μένει ανικανοποίητο. Συγκατατίθεται. Λέει: Να νικήσουμε τους βάρβαρους, να ζήσουμε όμορφα. Με αρετή. Να δημιουργήσουμε. Όμως οι βάρβαροι δεν τελειώνουν. Και πάει λέγοντας.
Είμαι ένα ερπετό, ένας ιχθυόσαυρος,που με το παραμικρό οσμίζεται κίνδυνο και θέλει να ορμήσει αμυνόμενος. Πίσω κρύβεται ο φόβος. Είμαι ένα άγριο θηλαστικό που βρυχάται για να προστατεύσει τις κτήσεις του. Κι είμαι κι εγώ που με παρατηρώ, με εποπτεύω και έχω αρχίσει να βαριέμαι όλη αυτήν την κινητικότητα. Αχαχααα Έτσι θα πάει;
Τι παίζει να έλεγε ο Στοχαστής; Να συμφιλιωθώ με τον ιχθυόσαυρο; ας γελάσω. Ο Ηρακλής ξέκανε ό,τι σιχαμερό ερπετό σερνόταν και πετούσε στη γη, για να βγάλω εγώ τώρα τον δράκο μου και να τον κυκλοφορώ ελεύθερα;
Να σας στείλω και για τον μικρό ζαχαροπλάστη. Δεν ξέρω αν θα σας αρέσει. Πάντως όταν το διαβάζω, ο ερπετικός, ο θηλαστικός και ο πνευματικός εαυτός μου ομονοούν και ευχαριστιούνται.
*ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΗ*
Μια κυρία που λάτρευε τις τέχνες είπε στον μικρό ζαχαροπλάστη: Δείξε μας την τέχνη σου μικρέ. Και κείνος φτιάχνει ένα ζαχαρένιο κρίνο. Όμως την κυρία δεν την ικανοποιεί και κείνος φτιάχνει μια ζαχαρένια πάχνη και μέσα στην πάχνη ζαχαρένιο κήπο και μέσα στον κήπο βάζει το κρίνο. Και πάλι την κυρία δεν την ικανοποιεί και κείνος φτιάχνει ζαχαρένιο σέρσεγκα να πίνει νέκταρ από το κρίνο. Μήτε και μ' αυτό μένει ευχαριστημένη. Και τότε ο μικρός κάνει το σέρσεγκα τρελό, μπαίνει κάτω απ’ το φουστάνι της κυρίας και κάπου εκεί χώνει το ζαχαρένιο του κεντρί!
Γιώργης Παυλόπουλος
(Σέρσεγκα=σφήκα)
***
Δ.
Η ουσια της εννοιας της διαπραγματευσης ειναι θεμελιωδης. Δεν εχουμε κατανοησει την σπουδαια σημασια που εχει για εμας
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μια κυρία που λάτρευε τις τέχνες είπε στον μικρό ζαχαροπλάστη: Δείξε μας την τέχνη σου μικρέ."
Ενας ανθρωπος της δρασης θα ελεγε "Αμεσως. Θα δειξω την μεγιστη τεχνη που κατεχω", ενας ανθρωπος της σκεψης ομως θα ρωτουσε μονο: "Γιατι; Γιατι να το κανω αυτο;" (Why should i?) Ακομα και αν δεν το ελεγε, θα ειχε "διαβασει" την κατασταση πριν αυτη εξελιχθει. Αναφερομαστε σε "μια κυρια". Οχι σε ενα ατομο που βρισκεται ηδη στον κυκλο εμπιστοσυνης μας και το οποιο εχει αποδειξει εαυτον στο βαθος του χρονου. Η τεχνη της διαπραγματευσης αποτελει κορυφαια τεχνη που χρειαζεται να μαθουμε
-Δειξε μας την τεχνη σου μικρε
-Και γιατι να κανω κατι τετοιο;
-Ωχου, τι ξενερωτος εισαι μωρε. Τι βαρετος. Δεν ξερεις τι σου γινεται. Εισαι αχρηστος. Χανω τον χρονο μου μαζι σου κοκ
-Νασαι καλα
Εαν ο φιλος μας ηταν αρκετα ανασφαλης, θα ζητουσε απεγνωσμενα την αποδοχη και εγκριση (validation) της κυριας που απλα ηθελε να "παιξει" μαζι του και να βρει μετα τροπο να τον "ακυρωσει" ωστε να νιωσει καλυτερα με τον εαυτο της. "Νατο, δεν αξιζει ο μικρος, το ηξερα". Πλανη της αυτοεκπληρουμενης προφητειας. Η τεχνη της διαπραγματευσης ειναι να γνωριζεις την αλλη πλευρα, να την κατανοεις, να μπορεις να την βιωσεις ουτως ωστε οταν επιθυμεις συσχετιση, να εισαι διατεθειμενος να προσφερεις στην αλλη πλευρα αυτο που επιθυμει, εφοσον και η αλλη προσφερει σε σενα αυτο που επιθυμεις. Αυτο το "συμβολαιο" προφανως ειναι αγραφο και αυτονοητο. Δεν υπογραφει συμβολαιο ενα ζευγαρι πριν παντρευτει οπου να λεει: "Εσυ θα με αγαπας και θα μου προσφερεις συναισθηματικη και ερωτικη καλυψη και εγω θα σε συντηρω οικονομικα και θα σου προσφερω προστασια και ασφαλεια και το στατους μου στην κοινωνια". Αν ομως ενας απο τους δυο, παψει να νοιαζεται και δεν προσφερει τιποτα απολυτως σε κανενα επιπεδο, τοτε προφανως η σχεση πρεπει να αναθεωρηθει. Ακομα και η στοργη (affection) αποτελει ενα "συζυγικο καθηκον".
Ειναι σαν το trolling. Σκοπος του ειναι να μετακινησει καποιον "εκτος του κεντρου του" (off center), προξενωντας του συναισθηματικη φορτιση. Οσο πιο δυσκολος ο "στοχος", τοσο πιο "σπουδαιο" το "επιτευγμα". Ναναι καλα το ιντερνετ, το εχω τερματισει αυτο το παιχνιδι και το γνωριζω. Ειναι η πρακτικη των Σειρηνων και των μαγισσων του μεσαιωνα. "Θα εμφανισω αυτο που ποθεις και το οποιο σου λειπει, στην οσο πιο τελεια υλικη μορφη του, και μετα θα το χρησιμοποιησω οταν ανοιχτεις για να σε καταστρεψω". Ναρκισσος. Αν το δουμε και λιγο απο την αλλη πλευρα, οντως η παρουσια του πνευματικου στοιχειου μας βγαζει την γυμνια μας και μας προκαλει ντροπη, διοτι στο υλικο επιπεδο ολες οι ατελειες μας "φαινονται". Μια πνευματικη υπαρξη αντιλαμβανεται στιγμιαια καθε μας σκεψη/σκεπτομορφη, ακομα και αυτες που εμεις κρυβουμε βαθια μεσα μας, σφιγγομενοι, επειδη ντρεπομαστε για αυτες. Αυτο που μας διαφευγει ομως, ειναι πως ο ανωτερος ειναι ανωτερος, επειδη δεν "κρινει" οπως εμεις. Το οτι δεν μας επικρινει δεν σημαινει πως εχουμε το ελευθερο να ειμαστε αιωνιως μαλακες, αλλα πως δεν χρειαζεται να ντρεπομαστε μηπως και μας"δει". Μας εχει ηδη "δει", δεν μας επικρινει διοτι γνωριζει πως εχουμε "βαρος" που πρεπει να δουλεψουμε και σκοταδια μεσα μας να αναγνωρισουμε και να φωτισουμε
Ειναι η ιστορια των πρωτοπλαστων που οταν καταλαβαν πως ηταν γυμνοι ντραπηκαν και κρυφτηκαν. Ειναι η ιστορια της κατωτερης υλης απεναντι στο ανωτερο πνευμα. Αληθεια, ποιος δεν φιλοδοξει να πεταξει ψηλα στο φως; Καθε υπαρξη φερει εγγενως ερωτα προς το φως. Το φως ομως δεν ειναι χαζοβιολικο. Εχει σφυρηλατηθει μεσα απο τα βαθυτερα σκοταδια. Μεσα σε εναν μονο ανθρωπο απεικονιζεται η λειτουργια ολακερης της υπαρξης, επειδη και εμεις την ιδια πορεια πορεια των Θεων προσπαθουμε να αντιγραψουμε. Και αυτοι καποτε ηταν νεοι και ατελεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχουν δυο κατηγοριες Θεων ομως. Οι γνωστοι σε εμας Ολυμπιοι ή Ντεβας και οι Τιτανες ή Ασουρα. Οι πρωτοι δημιουργουν, οι δευτεροι καταστρεφουν. Η ανθρωποτητα ειναι το πεδιο της "μαχης" ή αλληλεπιδρασης τους. Ο ανθρωπος ειναι ελευθερος να επιλεξει μεσω της συμπεριφορας του. Εδω ερχεται παλι η διαπραγματευση. Η σωστη διαπραγματευση δεν φοβαται το φως. Στα μουλωχτα γινονται οι διαπραγματευσεις οπου ο ενας εκμεταλλευεται τον αλλο με τον χειριστο τροπο, οποτε και κρυβουν τις λεπτομερειες για να μην τους παρουν χαμπαρι και τους κραξουν. Ποιο ειναι το δουναι και λαβειν του ανθρωπου με τους Ασουρα; Να υποκλεψει καθε ακτινα φωτος καταστρεφοντας ετσι με την λαιμαργια την πηγη δημιουργιας της; Ποιο ειναι το σκεπτικο; Μηπως δεν υπαρχει και ειναι απλα μια παρορμητικη συμπεριφορα; Ξεφευγω
Υπαρχει μια ιστορια στην Κινα με ενα αθανατο δαιμονα με μαγικες δυναμεις που ερωτευτηκε την αγαθοτητα ενος ανθρωπου και απο λευκο φιδι πηρε γυναικεια μορφη για να ειναι μαζι και να ζησουν τον ερωτα τους.
https://www.youtube.com/watch?v=eEeeClBoqK0
https://www.youtube.com/watch?v=mO6eMTKalRE
Και η ταινια THE SORCERER AND THE WHITE SNAKE εδω https://www.youtube.com/watch?v=f2ZWyLMa1Sg
Πολλα τα μηνυματα αλλα ας σημειωσω εδω ειναι πως ειναι γνωστη η ερωτικη ελξη μεταξυ των δυο αντιθετων, αυτο που μετραει στο τελος ειναι η συμπεριφορα και οχι η προδιαθεση. Ειδικα μεταξυ των ανθρωπων που ως ειδος φερουν και τις δυο φυσεις. Ειμαστε και τερατα και θεοι.
Να τον αναγνωρισουμε και τον ιχθυοσαυρο. Ο ιχθυοσαυρος εχει μονο ενα τροπο να προστατευσει ζωτικο χωρο και συμφεροντα, την επιθεση. Εμεις ομως ειμαστε ελλογα οντα, διαθετουμε νου και εχουμε τον λογο στη διαθεση μας. Μπορουμε να διαπραγματευτουμε. Ισως οταν αρχιζουμε να εκφραζουμε την θεση μας, να εκπλαγουμε θετικα. Αυτη η θεση ομως, θα πρεπει να παρουσιαζεται με ωραιο και θελκτικο τροπο.
Κανενας βαρβαρος δεν μπορει να μας ενοχλησει, εαν εμεις δεν του το επιτρεψουμε. Αν δινοντας θαρρος στον "χωριατη" σου ανεβαινει στο "κρεβατι" και δεν μπορεις μετα να τον διωξεις, τοτε γιατι του δινεις θαρρος; Την κερδισε την εμπιστοσυνη με τις πραξεις του ή εμεις του την δωσαμε ακριτα και εν λευκω;
Ας θυμομαστε επισης, πως η επαναλαμβανομενη μη απαντηση ειναι αρνητικη απαντηση. Anyway, μεγαλο θεμα
"Πού συναντούμε αλήθεια αυτούς τους ανθρώπους που είναι δειλοί και ηττοπαθείς και μάλιστα που αντιμετωπίζουν την όποια δειλία ή ηττοπάθεια τους, ως ανώτερη πνευματική συμπεριφορά;"
Ειναι ο μεσος θρησκος ανθρωπος. Ειναι παντου ολογυρα μας. Ειμαστε εμεις οι ιδιοι
Ο τυφλος εγωισμος θα μεταλλαχθει οταν δεν υπαρχει πλεον λογος υπαρξης του, που σημαινει πως ο ανθρωπος θα παψει να ταυτιζεται με περιοριστικες εικονες. Στην ταυτοτητα βρισκεται η πηγη (identification), ειτε λογω φυλου, χωρας, χρωματος κοκ. Αυτο δεν σημαινει πως δεν θα υπαρασπιστουμε τις ταυτοτητες, απλα θα το πραττουμε στα ορια του μετρου και οχι πχ "η Ελλαδα να γινει κοσμοκρατορια και να τους πηδ*ξει ολους"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελος, η διαπραγματευση γινεται με τον αλλον. Αν ομως δεν εξασκηθουμε και λιγο, πώς θα γινουμε καλοι; Η τελειοτητα ερχεται με την εξασκηση. Practice makes perfect.
"πραγματι σε καθε σχεση υπαρχει δουναι και λαβειν.το μυστικο ειναι να δινεις χωρις να περιμενεις κανενος ειδους ανταλλαγμα.τοτε θεωρω οτι εισαι πανω απ ολα"
Καταλαβαινω τι λες και ειμαι συμφωνος. Ολοι ομως επειδη δεν ειμαστε ολοκληρωμενοι και αρα υπερανω αναγκων, κατι χρειαζομαστε. Οποτε καλο ειναι να παραδεχομαστε πως επιθυμουμε να λαβουμε πισω κατι σε μια σχεση, και οχι μονο να δινουμε. Πρεπει να δωσει και ο αλλος για να νιωσει την συνδεση(be invested), δεν ειναι σωστο να μην τον αφηνουμε να δινει, διοτι αυτο επιφερει αντιθετη αντιδραση απο την επιδιωκομενη. Ειναι σωστο να μην περιμενουμε πως ντε και καλα ομως θα μας το δωσει αυτο που επιθυμουμε, μπορει να μην θελει, να μην γουσταρει, να μην ειναι σε φαση, κτλ. και να αρνηθει. Δεκτον. Καλο ειναι να αναγνωριζουμε πως δεν ειναι αυτος ο μονος ανθρωπος στον πλανητη που μπορει να μας προσφερει αυτο που θελουμε, σιγουρα υπαρχουν και πολλοι αλλοι. Αν δεν θελει, παμε παρακατω. Αλλα θα πρεπει να εχουμε "διαπραγματευτει" καλα και την θεση μας και το χαρτι μας, διοτι ειναι πολυ πιθανο και συχνο, να επιθυμουν και οι δυο, αλλα να μην καταφερνουν να επικοινωνησουν τις αναγκες τους.
"Όμως μιλάμε για τον πνευματικό άνθρωπο, δηλαδή αυτόν που πέρασε ανεπιστρεπτί από τον ερπετικό και παρορμητικό, στον συνειδητό και φιλοσοφημένο άνθρωπο.Ο άνθρωπος αυτός, δεν έφτασε την τελειότητα αλλά πορεύεται προς αυτήν.
Συνεπώς είναι κι αυτός ατελής και έχει ακόμη τις αδυναμίες του."
Αυτες οι αδυναμιες/αναγκες ομως αποτελουν και την ευκαιρια αναπτυξης μιας σχεσης οπου θα αλληλοκαλυπτονται. Εαν θελουν και οι δυο, τοτε τροποι και λυσεις πάντα βρισκονται. Εαν ο αλλος δεν θελει να ζυμωσει.. ναχαμε να λεγαμε.
ΥΓ. Δ, δεν το εξελαβα ποτέ ως αδιακρισια.
Ελ Στοχαστης
Μου διέφυγε εντελώς η μεγάλη αυτή κατηγορία των ανθρώπων της θρησκείας που οικειοποιούνται την δύναμη της για να ασκούν εξουσία. Ίσως γιατί τους έχω απομακρύνει εντελώς και τους ξέχασα, ίσως και γιατί ο εγωισμός, η θρασύτητα και η αυθάδεια τους με εμπόδισε να δω την διάκριση και δεν τους ξεχώρισα από τους άλλους. Είχα γνωρίσει μία μαμά που έλεγε εγώ είμαι ο νυμφίος. Εσείς θα με εξυπηρετείτε κι εγώ θα σας σώσω. Δεν ήταν τρελή, απλώς νόμιζε οτι το να νηστεύει και να πηγαίνει στην εκκλησία της έδινε εξουσία. Αλλά κι αυτοί οι ιερείς μας καθόλου δεν τους συμβουλεύουν. Αυτοί νομίζουν όταν ακούν το κήρυγμα οτι είναι για όλους τους άλλους. Οτι αυτοί εξαιρούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαπραγμάτευση λοιπόν.
Βέβαια την τέχνη δεν την βάζουμε στο χειρουργικό τραπέζι. Απολαμβάνουμε το παραξένισμα της και δι' αυτού εισχωρεί στο βαθύτερο είναι μας. Αλλά γιατί όχι; Ο μικρός είναι ζαχαροπλάστης. Είναι η δουλειά του. Η 'επώνυμη' 'φιλότεχνη' και φαντασμένη κυρία έχει ακούσει για την τέχνη του και θέλει να παραγγείλει κάτι εξαιρετικό, για την δεξίωση της ας πούμε. Δείξε μας την τέχνη σου, τον προκαλεί. Είναι δουλειά. Θέλει να εξυπηρετήσει τον πελάτη. Οι κυρίες αυτές είναι γνωστό οτι εξασκούν εξουσία όπως και οι προηγούμενες της θρησκείας, αλλά μέσω της οικονομικής τους δύναμης. Και ο μικρός ζαχαροπλάστης της έδειξε και μας έδειξε τα όρια της τέχνης του και μας εντυπωσίασε.
***
Δ.
Πολυ σωστα. Οπως σε καθε δουλεια ωστοσο, ο ανθρωπος μαθαινει τα ορια μεταξυ εργασιας και "χρησιμοποιησης". Μπορει να αρνηθει την εξυπηρετηση ενος πελατη που κρινει ως φαντασμενο ή ενοχλητικο. Ακομα και αν δεν αρνηθει, μπορει να παραμεινει τυπικος. Οταν ειναι αψογος στην εργασια του, τοτε κανεις δεν μπορει να του πει τιποτα. Αν θελει ο πελατης, παραγγελνει. Αν οχι, μεγεια του με χαρα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχουν πολλοι πελατες που απλα θελουν να ενοχλησουν τους εργαζομενους και υο κανουν με απειρους τροπους. Μια στοιχειωδη ευγενεια απο μεριας του εργαζομενου θεωρειται απαραιτητο ζητουμενο της εργασιας του. Παλι εδω ομως ερχεται η διαπραγματευση. Πώς θα ειμαστε εμεις αψογοι απεναντι στους παντες. Ειμαι σωστος απεναντι στην επιχειρηση στην οποια δουλευω; Απεναντι στη κοινωνια ή χωρα μου; Στη σχεση μου; Οχι επειδη φοβαμαι την απολυση, αλλα επειδη οταν ο πολεμιστης ειναι αψογος, κανεις δεν μπορει να τον μετακινησει απο το κεντρο του χωρις την θεληση του.
Καλως ή κακως ο μικρος ζαχαροπλαστης μετακινηθηκε απο το κεντρο του καθως μπηκε στο τριπακι να δειξει την αξια της τεχνης του. Πως ειναι αρκετος. Σε ποιον αληθεια εχουμε να αποδειξουμε κατι αν οχι στον εαυτο μας; Αν θελεις κυρια να κανεις την δεξιωση, μεχρι ενα δειγμα ειναι θεμιτο, μετα το παρακανεις. Αποφασισε, αν θελεις. Αν θελεις καλως, δεν θελεις παλι καλως.
Πολλοι πεφτουν στην παγιδα να κρινουν διοτι αυτο δινει την ψευδαισθηση ανωτεροτητας. Εγω ειμαι ο δικαστης. Εγω ειμαι αυτος που βλεπει κ κρινει. Ψευδη και υπερβολικη αισθηση ιδιοκτησιας (entitlement). Ποθεν αποκτηθηκε ή παραχωρηθηκε αυτο το δικαιωμα; Αυτο ειναι παραβιαση ελευθερης βουλησης. Νοειται μονο πχ σε ενα ζευγαρι, οχι απο τον γειτονα. Αν δεν αρεσει στον γειτονα, η συμπεριφορα της γυναικας μου, δεν του πεφτει λογος, και καλα θα κανει να μην μιλαει γιατι τοτε θα εχει προβληματα απο μενα. Αν εγω ειμαι οκ, τελος.
Η διακριση εχει να κανει με το να μπορουμε να εμφανιζουμε τα καλα μας χαρακτηριστικα, οταν το επιθυμουμε. Διαφορετικα, ο ανθρωπος ο οποιος εχει την ταση να τον χρησιμοποιουν, θα υποχρεωθει να συμπεριφερθει ως "γκρι πετρα", δηλ αοσμος και αχρωμος, ωστε να περασει το μηνυμα στους ενοχλητικους τριτους "φυγετε και αφηστε με ησυχο". Ειναι η φαση της καταθλιψης της συγχρονης γυναικας. Αν η γυναικα ειναι και ομορφη, αυτη ειναι η καταρα της, διοτι ποτέ δεν θα την αφηνουν ησυχη, παντα θα την περιτριγυριζουν επιδοξοι εκμεταλλευτες για να την χρηισμοποιησουν για τις αναγκες τους χωρις να νοιαζονται για τις αναγκες τις ιδιας.
Οι νταβατζηδες συρρεουν οταν οσμιζονται φαγητο και πλουτο. Για να μην κανουμε το ιδιο και εμεις, χρησιμοποιουμε την τεχνη της διαπραγματευσης ωστε να μπορουμε να προσφερουμε στο αλλο μερος κατι που χρειαζεται, αφου και εμεις κατι χρειαζομαστε απο αυτο. Πρεπει ομως να ειμαστε και αξιοπιστοι. Δεν νοειται αναξιοπιστος διαπραγματευτης. Κανεις δεν τον πιστευει οτι και να λεει
Ελ Στοχαστης
εσάς σας εντυπωσίασε η ζαχαρωτή "τέχνη" του ζαχαροπλάστη, οκ, -αν και είναι κάπως σπάνιο να συναντάει κανείς γυνή που εντυπωσιάζεται και μάλιστα στην τριπλότητα της, από σεξιστικού προς το φύλο της υπονοούμενα- ωστόσο το στόρυ τελεύει με ένα κάποιο σεξιστικό κεντρί χωρίς να μας λέει όμως ότι τελικώς η κιουρία όντως ευχαριστήθηκε όπως και εσείς! βεβαίως, όπως είναι πασιφανές, όλοι θεωρήσατε ότι ναι, η κιουρία στα σίγουρα θα εντυπωσιάστηκε και θα ευχαριστήθηκε από την πατριαρχικού τύπου ύψιστη πουτσοτέχνη του ζαχαροπλάστη, που την έβαλε στη θέση που της αξίζει... θα θέλατε να μας πείτε γιατί το θεωρήσατε δεδομένο αυτό; σας πέρασε έστω και για μια στιγμή η περίπτωση ότι όχι, ούτε τώρα εντυπωσιάστηκε η κιουρία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκό μου, πού πήγε το μυαλό σου; Η σφήκα την τσίμπησε στο τρυφερό μπουτάκι. Εκεί που πονάει πιο πολύ. Σε έχει τσιμπήσει ποτέ σφήκα; Όχι; Γι' αυτό δεν το κατάλαβες. Μια φορά με τσίμπησε στον κήπο μας και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Η κυρία είδε έτσι τα όρια της τέχνης που είναι κάτι ζωντανό και θα της μείνουν αξέχαστα κι αυτά και το σοκ. Κι εμάς αυτά τα όρια μας εντυπωσιάζουν. Όσους αγαπούμε την τέχνη. Αυτό το παραξένισμα, αυτό το κεντρί του σέρσεγκα, που σκοπό έχει να μας αφυπνίσει από τον λήθαργο.
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δ.
εχμ, μέτρια η προσπάθεια, μάλλον βιάστηκες λίγο... μα ο υπαινιγμός είναι ξεκάθαρα φαλλικός! για όρια στην τέχνη μόνον ένας άτεχνος θα μιλούσε... αν όντως ο σκοπός ήταν αυτός που λες, η σφήκα θα έπρεπε με γκάζια να κατευθυνθεί ακριβώς κάτω από το δεξί μάτι... εσένα σ' έχει τσιμπήσει σφήκα χάμω από το δεξί ματάκι; όχι; ε μάλλον γι' αυτό δεν το κατάλαβες... δλδ εάν δεν επρόκειτο για κιουρία αλλά για κιούριο, ο σέρσεγκας θα μπούκαρε από το... μπατζάκι; ή μήπως θα ανέμενε να του ρθει κατούρημα για να κατεβάσει το φερμουάρ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου το εξήγησα όσο καλύτερα γινόταν. Τα όρια της τέχνης ξεπερνούν τα όρια τα δικά μας. Συνήθως βρίσκονται εντός του γνωστού. Μερικές φορές όμως με ένα κεντρί σπάνε την φούσκα του γνωστού και μας βοηθούν να ρίξουμε μια ματιά εκτός. Η σφήκα ζωντάνεψε μέσω της τέχνης για να φέρει την κάθαρση. Κατατρομάζοντας την επηρμένη κυρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας όμως είναι ελεύθερος να κάνει την προσέγγιση που θέλει ανάλογα με το γνωσιακό και αισθητικό του υπόβαθρο. Τις πεποιθήσεις και τις προσλαμβάνουσες του.
***
Δ.
όχι χρυσή μου, δεν το εξήγησες όσο καλύτερα μπορούσες για να το καταλάβω εγώ ή οποιοσδήποτε εγώ, το εξήγησες όσο καλύτερα μπορούσες για να το καταλάβεις εσύ και να επιβεβαιωθείς εσύ! εξάλλου, έχουμε πλέον συνηθίσει όλοι την ιδεοληπτική σου τάση να θεωρείς τις υποκειμενικές προσωπικές σου "αποκωδικοποιήσεις" ως τις πλέον ορθές... αναμένουμε λοιπόν -μιας και το χεις με τη συγγραφή- σχετικό εγχειρίδιο που θα θέτει τις ακριβείς μαθηματικές συντεταγμένες των ορίων της τέχνης και του γνωστού, καθώς και την ακριβή κλίμακα εντυπωσιασμού μέσα στην οποία οφείλουν όόόόόλες οι κιουρίες να κινούνται-οι κιουρίοι δεν συμπεριλαμβάνονται, έχουν το λεύτερο να εντυπωσιάζονται ή μη κατά πώς γουσταρίζουν- καθότιν εις περίφτωσιν που ΔΕΝ, θα χαρακτηρίζονται οπωσδήποτε επηρμένες και θα σωφρονίζονται αναλόγως στα τρυφερά μπουτάκια από τον μέγα σέρσεγκα! μπαρδόν, τον μέγα ΣΟΥΡΝΙΚΌ σέρσεγκα :) έλα, μπορείς, το ξέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφήμπάι δη γουέη, λύκιε τί έγινε ρε; πεσμένο σε βλέπω... ειλικρινώς, ανέμενα ότι μετά και τη χθεσινή λαμπρή επικράτηση των προσφιλών σου δεξιών δυνάμεων, θα ετοίμαζες ανάλογο εορταστικό πρόγραμμα στον χώρο! ξες, δεξιού τύπου και αισθητικής φυσικά, ελστόκιους με μιλιταριστικό άουτφιτ να παρελαύνουν υπό τους ήχους πατριωτικών εμβατηρίων, λύκους με κουστουμιές και πούρα ανά χείρας να κάμουν πολιτικές αναλύσεις περί της πύρριου νίκης, δεσπούλες ντυμένες λαγουδάκια να βγαίνουν μέσα από τούρτες και τέτοια εύμορφα... προλαβαίνεις θα λεγα και σήμερα... τι λες;; ψήσου!
Τελικά είμαι απρόβλεπτος για τις προσμονές σου φαίνεται! Άσε που δεν καπνίζω κιόλας...
ΔιαγραφήΑχ, πότε θα με καταλάβεις!
ΛΥΚΙΟΣ.
Ήταν ένα ενδιαφέρον ταξίδι η φετινή σχολική χρονιά. Με περιπέτειες, με απρόοπτα, με στροφές, με εκπλήξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίρνω την καλοκαιρινή μου άδεια. Να γράψω και ..το σύγγραμμα. Να περνάτε καλά. Σας ευχαριστώ πολύ όλους.
***
Δ.
Περιπέτειες, απρόοποτα, εκπλήξεις και στροφές! Τι πιο ενδιαφέρον για έναν άνθρωπο της δράσης και του πνεύματος...
ΔιαγραφήΚάπως έτσι ήταν (και συνεχίζει να είναι) και η δική μου ζωή, τους τελευταίους δέκα μήνες!
Είναι τόση η περιπέτεια, η στροφή και οι εκπλήξεις, που είναι σαν να περνάω δυο τάξεις μαζί...
Ευτυχώς που εσείς οι εκπαιδευτικοί, υπάρχετε στην ζωή μας και μας δίνετε τέτοια μαθήματα ζωής!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
ΛΥΚΙΟΣ.
Ευχαριστώ θερμά, Λύκιε, για την φιλοξενία, την διάδραση, την μαθητεία στην πολύτιμη οπτική σου, για την ανταλλαγή.
ΔιαγραφήΚι αν δεν μπορεί ο αγαπημένος μας Λύκιος να περάσει δυο τάξεις μαζί όταν παραστεί ανάγκη, τότε ποιος; Να πάνε όλα καλά.
***
Δ.
Καλή μου Δέσποινα, με λυπεί που μας αποχαιρετάς...
ΔιαγραφήΗ παρουσία σου εδώ είναι πολύτιμη και προσωπικά μου προσφέρει τροφή για σκέψη και συναισθήματα, μέσα από τον μοναδικό σου λόγο, την λογοτεχνική σου πένα και την ευφυέστατη σκέψη σου.
Δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ επαρκώς στους διαλόγους που προκαλούσες, γιατί δεν είχα τον χρόνο. Ωστόσο σε διάβαζα και απολάμβανα τον λόγο και την σκέψη σου.
Η διάδραση είναι δεδομένη, ακόμη και όταν κάποιος γράφει και δεν εισπράττει κάποια απάντηση ή δεν έχει ανταπόκριση στον διάλογο.
Σε ευχαριστώ για τη παρουσία σου και σου ζητώ να την συνεχίσεις στον ρυθμό που σε ευχαριστεί, αδέσμευτα...
ΛΥΚΙΟΣ.
Στη ζωή μας έρχονται κάποια στιγμή άνθρωποι που μπορεί να μην είναι του πνεύματος αλλά έχουν την δύναμη να μας διδάξουν μαθήματα ήθους και ψυχικής πληρότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς! Είναι και αυτοί μεγάλοι δάσκαλοι. Εξάλλου ως ανθρώπους του πνεύματος, εννοώ τους σκεπτόμενους-συνειδητούς ανθρώπους.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ κάθε άνθρωπο που με διδάσκει...
ΛΥΚΙΟΣ.
τί, αυτό ήτανε; κλείνει το μαγαζί; και τώρα τί θα κάμετε αγαπούλες για καλοκαίρι; θα πάτε στους προσκόπους;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, γλυκιά μου κοκκινοσκουφίτσα. Θα πάμε σε κατασκήνωση. Θα γυμνάσουμε το σώμα μας και θα διαβάσουμε όλα εκείνα τα βιβλία που σκονίζονται τόσον καιρό επειδή μας έχει κερδίσει το λάιφ. Να σε ευχαριστήσω που ήσουν παρούσα και με βοηθούσες να γυμνάζω τον νου μου όλη αυτή την χρονιά. Είσαι καλός προπονητής, μικρή στριγγλίτσα.
Διαγραφή***
Δ.
Άιντε και αντίο,
Διαγραφήθα σε δω στο πλοίο
στις 32 του άλλου του μηνός!
υγ* μπρατσάκια να φοράς...
Παντα σου λεγαν πως γεννηθηκες ελευθερος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως επιλεγεις τη ζωη σου πως θα ζησεις
Μην τους πιστευεις .παντα ψεματα σου λεγανε
Το συστημα τους πρεπει να γκρεμισεις.
_Παντα σου λεγαν πως γεννηθηκες ελευθερος
Πως επιλεγεις τη ζωη σου πως θα ζησεις _
Μα τις επιλογες στις καθορισανε και
αν θες να ζησεις πρεπει να γκρεμισεις .
Χαος ,στον κοσμο τους να φερεις και παρανοια
Και υστερα τον κοσμο σου να χτισεις .
_Παντα …….ζησεις_
Φοβους και ελπιδες σε γεμισανε
μην τυχει και ξεφυγεις απ το πλανο
και τους θεους τους σου φορτωσανε
για να χεις παντα καποιον από πανω.
Σωρο σωτηρες ,σαταναδες και προφητες
Για να σου λενε παντα τι να κανεις
Ετσι σου στησανε την τραπουλα
Και το παιχνιδι παντα χανεις .
Κανε delete το χαος για να φερεις
μες τα καναλια του μυαλου σου
τοτε θα δεις πως είναι να εισαι λευτερος
κι ότι θα δεις δεν το χωραει ο νου σου.
σας αφιερωνω αυτο το τραγουδακι (αν και ημιτελες),μερες που ειναι.
Γ.Α
αγαπούλες, ο πολύς ρομαντισμός βλάπτει... όπως επίσης και οι πολλές ή και λίγες προσδοκίες... γω δλδ με καλή πρόθεση τα λέω, επειδή αντιλαβού μια ας πούμε απογοήτευσις, μια πικρία, μια λίγο στενοχώρια... δε λέω, εντάξει, ωραία και καλά όλα δαύτα με τις καταρρεύσεις του συστήματος κλπ. και την ελευθερία του ανθρώπου, ρομαντικά και εύμορφα οκ, αλλά... ίσως να ήτανε σώφρον να θυμάται ο καθείς την φύση του ανθρώπου! ο άνθρωπος το θέλει το σύστημα του, θέλει και τον θεό του, θέλει και τον αφέντη του, δε θέλει να πολυασχολείται και να κουράζεται νοητικά με τις απελευθερώσεις του, τη βόλεψη και την ησυχία του θέλει, αυτά θέλει, αυτά επιλέγει, όλα τα υπόλοιπα είναι παρά φύσει κι οτιδήποτε παρά φύσει είναι πάντα μειοψηφία, δεν διαιωνίζεται και η φύση βρίσκει τρόπους να το εκτοπίσει... αυτα όσο πιο γρήγορα εμπεδωθούν, τόσο πιο εύκολη γίνεται η ...παρα φυσει πορεία ενός ανθρώπου... και μην κοιτάς τώρα που στα λέω γω έτσι εύκολα ότι τα εμπέδωσα κι εύκολα, όχι και γω δυσκολεύτηκα, αλλά με τέτοιες εμπεδώσεις πευχαίνεις και μέρη της ελευθερίας σου... γιατί το βασικό ερώτημα δεν είναι πώς θα αλλάξει αυτός ο κόσμος ή πώς θα τον αλλάξεις [=προσδοκία,επιθυμία], το βασικό ερώτημα είναι πόσο, πώς και πού θα επιλέξεις να εμπλακείς με αυτόν τον κόσμο ώστε να μη σε παρασύρει στον "φυσιολογικό" του δρόμο...
ΑπάντησηΔιαγραφή(αλλά... ίσως να ήτανε σώφρον να θυμάται ο καθείς την φύση του ανθρώπου!)
ΔιαγραφήΑυτή είναι η φύση του ανθρώπου .είναι στη φύση του ανθρώπου να είναι δούλος του συστήματος ,δούλος του θεού ,δούλος του κάθε τυχάρπαστου αφέντη?.
Επέτρεψε μου να διαφωνήσω αγαπητέ φιλε .
όσον αφορά το ερώτημα αν μπορεί να αλλάξει ο κόσμος ,θα συμφωνήσω τούτο δεν είναι πια εύκολο .και για τις νέες γενιές, που γεννήθηκαν σε τούτο το κοτέτσι ,είναι ακόμα πιο δύσκολο .εν μέρει έχεις ένα δίκιο ο τρόπος που θα εμπλακείς παίζει βασικό ρολο.
Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβεις ότι ζεις σε κοτέτσι και μετρά πως θα μπορέσεις να ξεφύγεις από αυτό , αν το θέλεις φυσικά .
φίλε, μια γρήγορη ματιά σ' αυτό που συμβαίνει γενικότερα και σ' αυτό που πάντα συνέβαινε ιστορικά είναι αρκετή νομίζω για να επιβεβαιωθεί η όποια φύση του ανθρώπου... δε γίνεται μονίμως να δικαιολογείται ο άνθρωπος ότι είναι έτσι επειδή έτσι τον μάθανε να είναι! και γιατί τότε κάποιοι θέλησαν να ξεμάθουν; και γιατί αυτοί που ξεμαθαίνουν είναι πάντα λίγοι αναλογικά;; και γιατί η πλειοψηφία δεν αλλάζει; μα δεν θέλει να αλλάξει! θέλει να εξαρτάται ο άνθρωπος, το σύστημα ο θεός και ο αφέντης μπορούν να έχουν χιλιάδες διαφορετικές μορφές και τις θέλει όλες το ζώο που λέγεται άνθρωπος... δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι επιμένουν να του αποδίδουν "μυθικά" και ύψιστα χαρακτηριστικά, όταν αυτά δεν έχουν επιβεβαιωθεί ποτέ μα ποτέ συλλογικά, παρά μόνο σε μονοψήφια ποσοστά... θα πρέπει να παιζει κάτι σε ιδεαλιστικό βίτσιο ντεμέκ πνευματισμού, ίσως να πρέπει να καταχωρηθεί ως νεοεισαχθέν διαχρονικό σύνδρομο...
Διαγραφήνα φύγεις εντελώς απο το κοτέτσι;; μπα δεν παίζει, πολύ πολύ δύσκολο... αν είσαι έτοιμος να απομονωθείς παντελώς ή να την δεις νεολουδίτης, ίσως και να εχεις κάποιες πιθανότητες...
Η γνωση προσφερει ενα στερεο αφηγημα, που σκοπο εχει να μας στηριξει σε δυσκολες στιγμες ωστε να μην ταραζομαστε εσωτερικα. Ποιο το νοημα της κατανοησης του Ναρκισσου, αν οχι να μαθουμε να ανταποκρινομαστε σε ναρκισσιστικες συμπεριφορες εναντιον μας; Η βιωματικη κατακτηση της γνωσης (αποκτηση σοφιας) επιτασσει την τριβη μαζι του, ωστε να μαθουμε απο πρωτο χερι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθαινουμε για παραδειγμα πως:
-Οτιδηποτε μας προσαπτουν, αποτελει δικο τους σφαλμα που ψυχολογικα προβαλουν πανω μας. Πχ ο σολιψισμος=solus ipse=only myself=μονο εγω ο ιδιος (υπαρχω), αποτελει μια κατηγορια που οι ναρκισσιστες χρεωνουν στο συντροφο τους (empath ή Ηχω) αν και αποτελει μια τακτικη που οι ιδιοι ασκουν.
-Θεωρουν εαυτον ανωτερο, επομενως πιστευουν σθεναρα πως ολοι οι υπολοιποι οφειλουν να τους υπηρετουν και να τους προσφερουν την ενεργεια τους, διοτι χωρις εκεινους οι αλλοι "δεν αξιζουν τιποτα".
Κορυφαιοι ψυχαναλυτες σηκωνουν τα χερια ψηλα και συμβουλευουν επισημα τους ανθρωπους να απομακρυνονται απο τη παρουσια τους το συντομοτερο δυνατον ωστε να περιοριστει η τοξικη εκθεση και να παψουν να τους τρεφουν. Ενδεικτικα https://www.youtube.com/watch?v=XIbFtZMVwxk
Αρα, ο ανθρωπος καλα θα κανει να δεχεται αυτην τη συσταση και να μην νομιζει πως θα τους "σωσει". Δεν μπορουμε να σωσουμε κανεναν, που δεν θελει να σωθει. Αυτο ισχυει για ακραιες περιπτωσεις, για ανθρωπους που εχουν πεσει στα βαθια. Σε ακραιες περιπτωσεις, μονο εξαιρετικα ακραιες περιπτωσεις "δυτων" μπορουν να επιστρατευτουν για να τους επαναφερουν απο την ακραια πολωση και αυτοι υπο εξαιρετικες μονο συνθηκες. Πχ ενας μυστης δασκαλος αν το κρινει
Δ, εχεις μια μοναδικη ευκαιρια να "σπασεις" ενα μοτιβο που πιστευω επαναλαμβανεται για αρκετες ζωες. Της Ηχους με τον Ναρκισσο. Τωρα, το υπο εξεταση θεμα εισαι εσυ και οχι "ο αλλος". Αυτο ειναι το πεδιο δοκιμων που προσφερει ο ΚΔ και εσυ επελεξες και εκανες χρηση του. Το ανακλιντρο σου στον ΚΔ το εχεις κερδισει επαξιως απο το διαχειριστη, διοτι επεδειξες εξαιρετικη νοητικη προσπαθεια και ικανοτητα αν και αυτα ειναι δευτερεοντα στη ψυχικη ποιοτητα. Υποστηριζω προφανως αυτην την κριση (i second it)(chair is yours to claim). Και στο παρον ποστ αλλα και σε αυτο με τον αποδομητικο παραγοντα συζητησαμε εκτενως. Εχουν γινει εσωτερικη κατακτηση αυτες οι συζητησεις; http://katahthoniosdemon.blogspot.com/2019/02/blog-post.html Αν ναι, δεν θα πρεπει να αισθανεσαι εσωτερικη ενοχληση τωρα ή εστω αυτη να βαινει μειουμενη. Την επομενη φορα που θα συναντησεις αναλογη περισταση, η επιδραση θα ειναι σχεδον μισης εντασης. Καλως ή κακως, θα πρεπει να πορευθεις σε αυτον τον στεναχωρο δρομο. Δεν εχει νοημα να δινουν αλλοι τις μαχες μας. Καθε ανθρωπος θα πρεπει να τις δωσει μονος του. Καποια στιγμη ολοι θα πεθανουμε, ετσι δεν ειναι; Η ζωη δεν σταματαει με το θανατο. Θα πρεπει να εχουμε αναπτυξει την δυναμη και την απο-ταυτιση για να αντεξουμε το μετα. Οποιος αγαπαει, βοηθαει τους αλλους να προετοιμαζονται, δεν δινει τις μαχες τους διοτι ετσι τους ευνουχιζει. Παρε λοιπον καποιο χρονο να στοχαστεις,(για αλλους λιγες μερες, για αλλους μπορει και μηνες) και να επιστρεψεις σοφοτερη
Οι προσεγγισεις σου με τον μικρο ζαχαροπλαστη στην ουσια τους ηταν ορθες. Η αρσενικη και η θηλυκη αρχη δεν κοιτουν βιολογικο φυλο. Η -αρχια ειχαμε πει πως ειναι το προβλημα. Εν προκειμενω, η κυρια ασκει -αρχια στο μικρο ζαχαροπλαστη. Υπαρχει κατι εγγενες στη φυση του ανθρωπου να ταυτιζεται με τον δυναστευομενο και οχι με τον δυναστη, εκτος βεβαια αν ειναι ναρκισσος, που οφειλεται στη κοσμικη θεση τους ανθρωπου. Η καθαρση οντως επερχεται οταν ο δυναστευομενος βαζει στη θεση της την κυρια, οταν βαζει ορια και αντιδραει στο "παιξιμο" της εναντιον του, οταν απελευθερωνει τον εαυτο του απο την καταπιεση της. Οταν λεει το "Αααντε και γαμ.. στο φιναλε-φιναλε" και οχι φυσικα στην τελεση της οποιας σεξουαλικης πραξης. Ποσως μας ενδιαφερει αν ικανοποιηθηκε η οποια κυρια, αυτο ελειπε. Ποτέ μην ικανοποιηθει. Ειναι σαν να λεμε: "Ικανοποιηθηκε ομως ο βιαστης;" "Στα @@ μας", ειναι η απαντηση.
Βεβαια, η αποκτημενη σοφια οριζει πως στο μελλον δεν θα χρειαστει θεσιμο οριων, διοτι δεν θα επιτρεπουμε στρατηγικα την συναναστροφη και τα "πολλα-πολλα", απο νωρις καθως θα εχουμε την διακριση να κρινουμε πού και πότε σε ποιόν θα ανοιγομαστε και δεν θα το κανουμε υπερβολικα. "Αγαπα τον πλησιον σου μικρα ελαττουμενος", αν εχει τηρηθει το "μικρα" τοτε δεν θα πρεπει να βιωνουμε και τοση ταραχη. "Ενταξει μωρε, σιγα, δεν χασαμε και τιποτα φοβερο", θα λεμε. Το προβλημα βρισκεται στην επιλογη συντροφου, οταν ο αλλος εχει "ξοδεψει" καμια 30αρια χρονια σε ναρκισσο ανθρωπο που μετά συνειδητοποιει πως δεν αξιζε να ελπιζει πως θα αλλαξει συμπεριφορα.. Τοτε, δυσκολο να μην μετανιωσει και να μην νιωθει βαθια πικρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικα, μου αρεσε ενα ανεκδοτο.
Ηταν λεει σε ενα τσιρκο ενας θιασος οπου πηγαινε απο πολη σε πολη. Τεραστιο γεγονος και μαζευοταν πολυς κοσμος, δεν επεφτε καρφιτσα. Ο παρουσιαστης ξεκιναει : "Σημερα, θα απολαυσετε ενα μοναδικο υπερθεαμα. Θα δειτε τις τρομερες τιγρεις μας, τους γιγαντιαιους ελεφαντες, τα μοναδικα στο κοσμο ακροβατικα μας, μπλα-μπλα, θα γελασετε με τους εκπληκτικους κλοουν μας, και.. βλεπω καλά; Ή με γελουν τα ματια μου;" Σβουν, ο προβολεας "κλειδωνει" σε ενα τυπο στη πρωτη σειρα, ο οποιος εχει μεινει αποσβολωμενος. "Δειτε ολοι. Αχαχα. Τι καραγκιοζης ειναι αυτος; Ωχοχοχο. Δεν αντεχω. Δειτε ποσο γελοιος ειναι αυτος ο ανθρωπακος, κοιταξτε πως εχει ντυθει. Πού νομιζει πως εχει παει ο μπετοβλακας;" Και συνεχιζει να τον κραζει, ενω ολο το τσιρκο εχει λυθει στα γελια μαζι του.
Συντετριμμενος ο φιλος μας με αυτο που του ετυχε, σκεφτοταν: "Αποκλειεται, δεν μου συνεβη αυτο το πραγμα, μερος του προγραμματος ηταν, απλα ετυχε να καθομαι εγω εκει". Οποτε στην επομενη εμφανιση του τσιρκου, ταξιδευει στην αλλη πολη, μεταμφιεζεται και ξαναπαει. Καθεται τελευταια θεση πισω-πισω και γωνια. Στην παρουσιαση του προγραμματος λοιπον: "θα δειτε τις τιγρεις, τους κλοουν, μπλα-μπλα, και.. βλεπω καλα; Δεν το πιστευω, αποκλειεται να ειναι παλι αυτος!" Παλι τον εντοπιζει ο προβολες, κλειδωνει πανω του, και ο παρουσιαστης αρχιζει να κραζει ανελεητα: "Τον γελοιο, εβαλε και μουστακι μην τον γνωρισουμε ετσι σκατα που ειναι, δειτε τον ποσο αξιοθρηνητος ειναι, κτλ κτλ"
Προφανως, αυτο το περιστατικο σημαδεψε τον ηρωα μας βαθια μεσα στην ψυχη του, τον εκανε να νιωσει ενα μηδενικο. "Πρεπει να ανταποδωσω την ταπεινωση,δεν γινεται αλλιως. Αρχισε να αναζηταει, να ψαχνεται, να διαβαζει, να μαθαινει, τελειωσε πανεπιστημια, σχολες ετοιμολογιας, τα παντα ολα, για 30 συνεχη χρονια δεν σταματησε να εκπαιδευει τον εαυτο του. Οταν ενιωσε τελικα ετοιμος, σε μεγαλη ηλικια, αναζητησε το τσιρκο και μαλιστα καταφερε να το βρει, σε μια τελευταια επετειακη εμφανιση μετα απο 50 χρονια λειτουργιας, οταν ειχανε ολοι γερασει. Αγοραζει εισιτηριο για την πρωτη σειρα, φοραει το καλο του κοστουμι και καθεται. Ο παρουσιαστης, ο ιδιος αν και γερασμενος, ξεκιναει: "Για τελευταια φορα στην ιστορια, θα απολαυσετε τις τιγρεις, τους κλοουν, τα ακροβατικα, και... ωχχχ, δεν ειναι δυνατον να ειναι αυτος!!"" Ο προβολεας κλειδωνει παλι πανω στον φιλο μας και ο παρουσιαστης συνεχιζει: "Αχαχα, ρε τον γλιτσα τον πουθενά, πως γερασε ετσι ο ελεεινος, σαν μυξα εγινε, δειτε τον ρε πως ειναι ο φλουφλης" Και να σου στα γελια το τσιρκο ολο. Ο φιλος μας ομως που την περιμενε αυτην τη στιγμη πολλα χρονια, με μια αυτοπεποιθηση μοναδικη απο την συσσωρευμενη γνωση, οντας χαμογελαστος, σηκωνεται ορθιος, ισιωνει το κοστουμι του και καθαριζει το λαιμο του εμφατικα. Η απαντηση ηχησε σιγανα αλλα διαπεραστικα σε καθε σπιθαμη χωρου του τσιρκου: "Αααντε και γαμ.σου!"
για μισό λεφτό ρε σείς, δλδ τώρα όλη η συζήτηση εδώ πέρα γίνεται επειδή η δεσπούλα τρώει έργο με ναρκισσογκόμενο;;; εμ πές το χρυσή μου και μας έσκασες με τις ιστορίες και τις ποιήσεις τις όλο υπονοούμενα! άκου κάτι καλή μου, με ακαδημαϊσμούς και πλατιασμούς δε θα λυθεί το θέμα σου, αλλιώς τα μιλάνε αυτά τα πράματα, μην περιμένεις απο ελστόκιους να σε δείξουνε τον δρόμο... για γκελ μπουρντά εσύ και ξαναπές το το στόρυ όπως ακριβώς είναι, για να δούμε τι σύμφωνα ή και φωνήεντα θα... ηχήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν μετα από μερικα χρονια συνεχους συνδιαλαγης ανακαλυψα που στηριζονται οι σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ τους, αλλα και με ιδεες , καταστασεις και πραγματα ,στην αρχη εκλαψα από απογητευση ,ενιωσα λιγο κενος ,τωρα κλαιω από τα γελια .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως η εμπειρια είναι κατι που δεν μεταδιδεται ,δεν πωλειται αποκταται με κοπο και κυριως παρατηρηση και αυτοκριτικη .
Διειδυτικός, βαθύς και εξονυχιστικός ο Στοχαστής, άκος ψυχής οι πραγματείες του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κοκκινοσκουφίτσα πήρε σχεδόν άριστα στο χθεσινό σχόλιο της, και λέω σχεδόν γιατί ο Λύκιος και ο Στοχαστής δεν έχουν τοποθετηθεί. Αλλά το τελευταίο της ήταν μια βλακεία και μηδενίζεται. Έτσι βγάζει ένα 5 μέσο όρο και περνάει την χρονιά οριακά.
Κουράστηκα πολύ, αγαπητά μου, δεν είναι εύκολο να συμμετέχεις στον Καταχθόνιο Δαίμονα και μάλιστα να παίζεις στην σκηνή με την κοκκινοσκουφίτσα. Έχω κάψει λαμπάκια. Έχω ανάγκη να ξεκουράσω τον εαυτό μου διαβάζοντας μπεστ σέλερς. Να γελάσω, να χαρώ. Δεν γελάσαμε, δεν ευθυμήσαμε καθόλου φέτος. Πήγε σερί μάθημα χωρίς διάλειμμα. Χαίρομαι που είστε στην σκηνή και μπορώ να απολαύσω σαν αναγνώστης.
***
Δ.
Λείπει ένα σ. Διεισδυτικός.
ΔιαγραφήΔ.
ρε δεν πιστεύω να με αφήσετε μονάχη μου εδώ μ' αυτόνα τον μπλαμπλάκια! όχι να το ξεκαθαρίσουμε δαύτο... άμα είναι να την πουλέψω και γω και να κανονίσω να πάω στους προσκόπους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ, ποιο ειναι το νοημα να καταθετουμε ιδεες και θεσεις, να μπαινουμε στην χρονοβορα διαδικασια της διατυπωσης τους και να τις διασταυρωνουμε/τεσταρουμε, αν οχι για την ευρεση της αληθειας και γνωσης που θα απελευθερωσει τον ανθρωπο; Δεν μας ενδιαφερει αν θα αναδειχθουμε μεσα απο αυτο, οποτε και δεν το κανουμε για να αποσπασουμε ενα καλο βαθμο ή για την εξουσια ή για το χαβαλέ ή τη φαση. Ανταποκρινομαστε σε γνησια και αληθινα ερωτηματα που πηγαζουν απο τον ειλικρινη ερευνητη οταν νιωθει το πνευματικο σκιρτημα μεσα του και αυτο διοτι τον κατανοουμε και συναισθανομαστε καθως εχουμε υπαρξει στη θεση του. Πραγματι, εχουμε πολλα πραγματα να κανουμε με τον χρονο μας, ο οποιος ειναι αμειλικτα περιορισμενος και πάντα μιλουμε για υστερημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορω να σε συναισθανθω διοτι θυμαμαι πως ηταν το συναισθημα, γι αυτο και προσπαθω να σε βοηθησω στη διαδικασια μαθησης που περνας, υποβοηθωντας τους συλλογισμους σου. Δεν χρειαζεσαι την αποδοχη των ανθρωπων με τους οποιους συναναστρεφεσαι, παρα μονο ισως εξαιρετικα λιγων που εσυ θα επιλεξεις να εμπιστευτεις. Ανωνυμη, αν και δεν το εχεις κατανοησει, εσυ ησουν ο βασικος λογος για το "καψιμο" (burnout/drain) της Δ, διοτι της παρειχες αφειδως μαζικες ακυρωσεις (mass invalidations), πιθανοτατα χωρις να ειναι αυτος ο σκοπος σου. Το αναφερω εγκυκλοπαιδικα. Προφανως η Δ, επετρεψε να συμβει, διοτι ανοιχτηκε υπερβολικα, (too much, too soon) αλλα ουδεις τελειος. Ανθρωποι ειμαστε και κανουμε λαθη, σκοπος ειναι αν μαθαινουμε απο αυτα ωστε να μην τα επαναλαμβανουμε αεναως.
Θεωρω πως ολοκληρωθηκε το κεφαλαιο Ηχω/Ναρκισσος ή Θηλυκη Αρχη/Αρσενικη αρχη και ειπωθηκαν οσα επρεπε να ειπωθουν. Προφανως αυτα ηταν μια γενικη αποψη, αλλα δεν γινεται και αλλιως.
Ο ανθρωπος ειναι πληρως υποταγμενος σε δεκαδες Νομων. Καποιους μπορει να τους υπερβει, τους περισσοτερους ομως οχι. Αυτο ομως δεν σημαινει πως δεν μπορουμε να ειμαστε οσο περισσοτερο ελευθεροι μπορουμε. Εαν εστω και ενας ανθρωπος το εχει κανει στην ιστορια της ανθρωποτητας, τοτε αυτη ειναι η αποδειξη πως και εμεις μπορουμε. Τα κοκκινα χαπια αφυπνισης "red pills" (απο την ταινια Ματριξ οταν ο Μορφεας ελευθερωνει τον Νίο ζητωντας του να επιλεξει αν θελει να μαθει την αληθεια) ειναι πολλα και ερχονται σε διαδοχικες στρωσεις. Πρωτον και κυριοτερο, πρεπει το ατομο να επιλεξει να το παρει.
Υπαρχουν πολλα κοτετσια. Το κοτετσι της οικογενειας, της θρησκειας, του κρατους, των κοινωνικων στερετυπων πεποιθησεων (core beliefs) κοκ. Εαν αυτες πεποιθησεις εχουν εδραιωθει, δυσκολα το ατομο θα βρει την δυναμη να αποκολληθει απο αυτες. Το ζητημα πραγματι δεν ειναι πώς θα αλλαξει ο κοσμος ή πώς θα τον γκρεμισουμε, διοτι αυτο σημαινει πως δεν αναλαμβανουμε την ευθυνη του εαυτου μας και κατηγορουμε τους αλλους. Τον αλλον δεν ειναι στο χερι σου να τον αλλαξεις. Καθε ανθρωπος μονο τον εαυτο του μπορει να αλλαξει. Και ο ανθρωπος μπορει να αλλαξει τον εαυτο του και να τον μετατρεψει σε Θεο, πρωτα ομως θα πρεπει να καταστρεψει τις πεποιθησεις του ωστε να δει καθαρα τις αληθειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετα, ο ανθρωπος θα εμπλακει απολυτα και ολοκληρωτικα με τον κοσμο αυτο (complete involvement), καθως δεν θα μπορει να τον παρασυρει τιποτα. Αν εχεις γνωρισει κατι, τοτε το "ξερεις", οποτε εισαι ελευθερος απο "πιστεις" που ειναι "πιστευω" και πεποιθησεις. Ειναι αυτο που λεμε "πληρης κυκλος"(full circle). Φαινομενικα μπορει να δειχνει ιδια συμπεριφορα, αλλα δεν εχουν καμια σχεση μεταξυ τους. Μια προωρη αποφυγη του κοσμου υποδηλωνει παθογενεια ελιτισμου, αρα ακομα δεν εχουμε μαθει τιποτα. Το ιδιο πιστευει και ενας ισλαμοπιθηκος σφαγεας αμαχων, πως ειναι ανωτερος διοτι αυτος ξερει την αληθεια και ο Θεος του τον οδηγει, ενω ολοι ξερουμε οτι απλα ειναι μαλακας. Ο πραγματικα πνευματικος ανθρωπος επιστρεφει στα της υλης και τα βιωνει ολοκληρωτικα μεν, με αταραχο τροπο δε. Οσο υπαρχει φοβος (αποδοχης, ανεπαρκειας, θανατου κτλ) τοτε ο ανθρωπος θα ειναι παντα δεσμιος.
Γι αυτο και θα ηθελα αγαπητε Λυκιε, καποια στιγμη με το καλο, να καταπιαστουμε με τον φοβο που καθε ανθρωπος εχει για τον θανατο, ειτε για μας ειτε για τους κοντινους μας ανθρωπους, και με το τι μπορουμε να κανουμε, πώς να ζουμε ωστε αυτο να μην μας καθηλωνει. Προσωπικα, φοβαμαι τον θανατο των οικειων μου προσωπων, οχι απο την εγωιστικη εννοια πως θα τους χασω, αλλα απο την εννοια πως δεν θα μπορω πλεον να ειμαι εκει για αυτους, καθως θελοντας και μη, θα τους εχω εγκαταλειψει στους λαβυρινθους και κολασεις τους, ερμαια καθε τυχαρπαστης κακοτροπης οντοτητας που θα παιζει παιχνιδια μαζι τους αναλογως με τα γουστα και τις ορεξεις. Τι θα μπορουσαμε να κανουμε; Σιγουρα να βοηθησουμε τους ανθρωπους εδω να αναπτυχθουν πνευματικα (grow). Ειναι ομως αυτο αρκετο;
Ελ Στοχαστης
Κανε delete το χαος για να φερεις
Διαγραφήμες τα καναλια του μυαλου σου
τοτε θα δεις πως είναι να εισαι λευτερος
κι ότι θα δεις δεν το χωραει ο νου σου.
μιλωντας για γκρεμισμα, εννοουσα ακριβως αυτο
Αυτά που γράφεις, αγαπητέ μου Ελεύθερε Στοχαστή, είναι η φαινομενολογία της σχέσης. Αυτό όμως που έχει σημασία και ουσία είναι το γεγονός της αποστολής της σχέσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπήρξα ποτέ, και είναι νομίζω αντιληπτό από όλους, ούτε η ηχώ κανενός ούτε νάρκισσος. Ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου, οι οποίες είναι και συνθετικές και παραγωγικές.
Είμαι και βιώνω όχι "υπάρχοντας" αλλά "διυπάρχοντας", μέσω της συνάντησης με το άλλο, και το άλλο μπορεί να είναι ο Άλλος, ο Χρόνος, το Άχρονο, η Αλήθεια, το Τίποτα. Καλό είναι να το δεις αυτό. Το ζητούμενο είναι να διυπάρξω στην συνάντηση μου με τον άλλον. Δεν έχω τίποτε να φοβηθώ. Αυτό δεν σημαίνει οτι η "συνάντηση" είναι ποτέ εύκολη. Ειδικά η φιλοσοφική συνάντηση. Όχι μόνο θα κάψουμε λαμπάκια αλλά και κάρβουνο θα τον κάνουμε τον εγκέφαλο για να προσεγγίσουμε μια σωστή θέαση των πραγμάτων. Είναι σχήμα λόγου. Αν δεν είμαι διατεθειμένος να ξοδέψω την φαιά μου ουσία, τότε να παίζω μονολόγους στον καθρέφτη μου. Η αποστολή της συνεύρεσης είναι η αντίσταση που θα δημιουργήσει την κίνηση του νου. Χωρίς αντίσταση έχουμε στάση. Ακινησία. Καλή φάση κι αυτή. Ανάλογα τι χρειαζόμαστε. Αν στροφάρει πολύ θα κουραστεί και τότε τον ξεκουράζουμε.
Έμαθα πολλά φέτος. Κι αυτό το χρωστώ σε σας. Αυτή ήταν η αποστολή της σχέσης πίσω από την φαινομενολογία. Και δεν τα έμαθα από σας. Ο άλλος είναι το ερέθισμα για να στοχαστούμε οι ίδιοι. Και τα ερεθίσματα σας ήταν πολύ ενδιαφέροντα.
Κι έπειτα, για σκέψου. Ο καθένας μας είναι ο εαυτός του και αυτός ο εαυτός καθρεφτίζεται πάντα. Όταν μιλάμε, όταν κρίνουμε, οι λέξεις μας, το ύφος μας, η αισθητική μας, όλα. Κάθε σχολιάκι είναι αυτός που το γράφει.
***
Δ.
καλέ σεις, λίγο ακόμη και θα με κάνετε ν' αρχίσω να απολογούμαι για τον τρόπο που σκέφτομαι... αφού έτσι είναι η εγκεφαλική μου δομή, τι να κάμω τώρα, μεταμόσχευσις;;; πάλι καλά όμως, η δεσπούλα παρόλες τις γκρίνιες, κάτι σκάμπασε... οι περισσότεροι -και στο ρήαλ λάιφ- δεν καταλαβαίνουν καν τί τους λέω και τα λέω και όσο πιο απλά μπορώ... αυτά είναι λοιπόν αγαπούλες που λέτε τα δράματα άμα έχεις iq 189...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σας παιδάκια. Τίποτε για τον περαστικό αναγνώστη. Ο Λύκιος και η κοκκινοσκουφίτσα τουμπεκί, ο Στοχαστής πέρασε και μας προσπέρασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι βρήκα. Μυθολογικό, διασκεδαστικό, κωδικό. Για να φύγουμε λιγάκι στο αχανές. Να διαχυθούμε.
Έρως ανίκατε μάχαν και όταν ο Δίας τον παλιό εκείνο τον καιρό ερωτεύθηκε τη Δανάη, βρήκε τον τρόπο και μπήκε στο υπόγειο. Ναι, από τότε μπάζανε νερά τα υπόγεια με τις βροχές, Ελλάδα, μην το ψάχνεις. ( Για του λόγου όμως το αληθές, ήταν μια χρυσή βροχή φωτός! Πάντως χαραμάδα υπήρχε )
*Δανάη και Χρυσή Βροχή*
Τα γεγονότα είχαν ως εξής: Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας βασιλιάς, ο Ακρίσιος. Ο Ακρίσιος ήταν Βασιλιάς του Άργους και είχε γυναίκα του την Ευριδίκη (όχι την ‘τρελαίνεις την πυξίδα μου’ αλλά την κόρη του Λακεδαίμονα), και (μοναχο)κόρη την Δανάη. Η οικογένεια ζούσε πολύ ευτυχισμένα, όσο ευτυχισμένα μπορείς να ζεις στην αρχαιότητα όπου ναι μεν όλη μέρα κάνεις σπονδές και τσιμπούσια, ξαπλώνεις στα ανάκλιντρα και παίζεις «πεσσεία», όμως δεν έχεις όχι facebook ή twitter, ούτε καν μια (έστω αναλογική)τηλεόραση να δεις τι γίνεται στον υπόλοιπο αρχαίο κόσμο.
Σε αυτόν λοιπόν τον αρχαίο κόσμο που δεν είχε ακόμη μάνατζερς και συμβούλους κρίσεων, όποτε χρειάζονταν συμβουλή πήγαιναν στα μαντεία (κάτι σαν τους αστρολόγους της εποχής αλλά στο ευρύτερα αποδεκτό τους) και ζητούσαν χρησμό. Έτσι έκανε μια μέρα και ο Ακρίσιος. Μα όταν έμαθε τι του επιφύλασσε ο χρησμός - και το μέλλον - ταράχτηκε και ανησύχησε, μιας και ο χρησμός ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι θα τον σκότωνε ο εγγονός του. Θορυβημένος και καθώς το ρητό ‘το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον’ δεν είχε γίνει ακόμα σουξέ στην αρχαιότητα, πήρε την κόρη μαζί με την τροφό της και τις μπουντρούμιασε στο υπόγειο χωρίς φως μόνο με ένα μικρούλικο μοναδικό παραθυράκι. Αυτό όμως το μικρό παραθυράκι ήταν αρκετό για να τη δει ο Δίας, να θαμπωθεί από την ομορφιά της και σαν γνήσιος αρχαίος θεός να σκεφτεί: «#%&#?>{_^$#/..!@^(/#@ η Δανάη!» μετάφραση: «Τι ωραίο γκομενάκι η Δανάη!» σε άπταιστα αρχαία ελληνικά. Τουτέστιν τίποτα δε θα τον σταματούσε από δω και πέρα, έπρεπε με κάθε τρόπο να την κατακτήσει. Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι ο Δίας πραγματικά δεν παιζόταν. Είχε τη γυναίκα σπίτι βασίλισσα (όνομα και πράμα!) και αυτός ξεπόρτιζε και, με αφορμή ότι και καλά εποπτεύει το λαό μη τυχόν και κάνει καμιά ύβρη, συνευρίσκετο με τη μισή μυθολογία. Χαρακτηριστική περίπτωση ελληναρά (δικό του δημιούργημα υπήρξε άλλωστε ο Ζευς Πατήρ), που θα κάνει ό,τι του αρέσει τελικά, θα δικαιολογήσει τις πράξεις του, θα ψυθιρίσει καναδυό γλυκόλογα στη σύζυγο, αυτή θα λιώσει, και όλα μέλι γάλα τελικά. Για να επιστρέψουμε στον μύθο, άστραψε ο άρχοντας του Ολύμπου, ο Επιτιμήτωρ με τον κεραυνό, έψαξε από δω, έψαξε από κει, βρήκε τον τρόπο να φτάσει στη Δανάη. Αφού δεν χωρούσε από το μικροσκοπικό της παραθυράκι, το ραδιούργο και πολυμήχανο μυαλουδάκι του βρήκε τη λύση: θα γινόταν Χρυσή Βροχή! Ευκολάκι αν είσαι ο πατέρας των Θεών. Έτσι, μεταμορφωμένος σε χρυσές σταγόνες, γλίστρησε από τις χαραμάδες και τσουπ, την έκανε μούσκεμα τη φυλακισμένη νεάνιδα. Εν κατακλείδι ο μύθος της Δανάης είναι εντυπωσιακός όχι μόνο σαν σύλληψη αλλά και σαν προοίμιο των όσων επακολούθησαν. Διότι εννοείται ότι όποτε τον έπιαναν οι ορμές τον Δία, επακολουθούσε απόγονος (κοτζάμ βασιλιάς των θεών αν δεν ήταν αυτός καρπερός ποιος θα ήταν;) και έτσι η Δανάη εννιά μήνες μετά γέννησε τον Περσέα. Διότι όταν το έμαθε ο Ακρίσιος έγινε έξαλλος και αφού σκότωσε την τροφό (το υπηρετικό προσωπικό την πλήρωσε καταλάβατε;), κλείδωσε την Δανάη και τον Περσέα σε ένα μπαούλο και τους έριξε στη θάλασσα. Εννοείται πως δεν πέθαναν, η συνέχεια όμως αφορά ένα άλλο μύθο.
lia noufarou blogspot
Ξέφυγε ένα ψιθυρίσει ως ..ψυθιρίσει. Σαν να λέμε το και με ε. Χαλάει την ροή, χαλάει την αισθητική, δεν αντέχω να μην το διορθώσω.
ΔιαγραφήΔ.
καλά μαρή συ δεν μας έλεγες ότι θα πας κατασκήνωση κι ότι δε μπορείς άλλο και τέτοια; πολύ γρήγορα επέστρεψες! διακοπές δεν κάνεις ποτέ εσύ;
ΔιαγραφήΤι πιστεύεις; Οι μύθοι των θεών έχουν κάποια βάση ή είναι γόνιμη και δημιουργική φαντασία που ερμήνευε τον κόσμο; Επί παραδείγματι στον μύθο του Προμηθέα υπάρχει Προμηθέας ή συμβολίζει την γνώση και την νόηση του ανθρώπου που ο Κράτος και η Βία, τα εργαλεία της αρχέγονης εξουσίας, κρατούν αλυσοδεμένη μέχρι ο Ηρακλής, που μπορεί να είναι η εσωτερική μας δύναμη, να την απελευθερώσει;
ΔιαγραφήΛέγεται μάλιστα πως για να θυμόμαστε, φοράμε ακόμα δαχτυλίδι με πέτρα, όπου το μέταλλο συμβολίζει τις αλυσίδες και η πέτρα τον βράχο…
Δ.
Κατεβήκαμε στον πολιτισμό για προμήθειες. Ξέρεις. Μακαρόνια, ρύζι, σχοινί να πνίγουμε τους λύκους, μανταλάκια για να κρεμάμε τα δέρματα να στεγνώσουν. Θα κάνουμε όλοι στολές λύκου για να κυκλοφορήσουμε έτσι την ερχόμενη χειμερινή περίοδο.
Πάω για δεύτερο κύκλο διακοπών.
το θέμα δεν είναι τί πιστεύω εγώ, το θέμα είναι να μπορέσω να κατανοήσω την ποιότητα και τον τρόπο της εγκεφαλικής δραστηριότητας των ανθρώπων τις εποχές που επινοήθηκαν αυτοί οι μυθοι...
ΔιαγραφήΚαι αποκωδικοποιεί μια φίλη. Η Άρτεμις.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο **ΖΕΥΣ-πατήρ,** ΖΩΗ & Ζέση ή ΔΙΑΣ-νους, γονιμοποίησε την **ΔΑΝΑΗ,** ΔΙΑΝΟΙΑ & DNA του ανθρώπου, ώστε να γεννηθεί ο **ΠΕΡΣΕΥΣ,** το ΠΥΡ το ΕΥ, ή το ΠΥΡ το ΕΣΩ, ή το ΠΥΡ ΣΕΥΣ/ΖΕΥΣ, που θα βασιλεύσει με Νου & χρυσή ΚΡΙΣΗ, αντίθετα από την... ΑΚΡΙΣΙΑ του παππού του, που λεγόταν **ΑΚΡΙΣΙΟΣ** . Εν τέλει ο χρησμός επαληθεύεται όταν ο Περσέας κατά την άνδρωση του, φονεύει τον Ακρίσιο, δηλαδή καταργεί την ακρισία."
Μου γεννάται το ερώτημα για το δε(σ)οξυριβο(ζο)νουκλεϊ(νι)κό οξύ (αγγλικά: Deoxyribonucleic Acid, DNA, ντι εν έι), Δανάη, αν και πώς είναι δυνατόν να ήταν γνωστό.
Πρόκειται για ένα θαυμαστό και μοιραίο κούμπωμα όπου ο μύθος προηγείται της επιστημονικής ανακάλυψης.
Αυτά.
***
Δ.
"Βυθίσατε το Χόρα". Απατεώνας ξεαπατεώνας ο Α. Παπανδρέου, ένα 'βυθίσατε το Χόρα', το είπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν η φίλη Άρτεμις που έκανε την αποκωδικοποίηση του μύθου της Δανάης είναι λίγο ακραία. Διύπαρξη όμως δεν είναι η σύνθεση των αντιθέτων αλλά η ζύμωση των ετεροκλήτων με άπειρη, ανώλεθρη τρυφερότητα…
Ωστόσο το άρθρο αυτό που πρότεινε με βρίσκει κατ' αρχήν σύμφωνη. Ο συγγραφέας βέβαια εμφανίζεται πολύ αμερικανόφιλος. Θα ήθελα την ματιά σας. Αλλά δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό. Εγώ αυτά τα βάζω για κανέναν περαστικό, να μην νομίζει οτι τα φορτώσαμε και εντελώς στον κόκορα.
Μια φορά προδότης, για πάντα προδότης.
Το άρθρο του Σημίτη στην κυριακάτικη Καθημερινή δεν είναι «ύποπτο» επειδή μιλά για την πιθανότητα ενός θερμού επεισοδίου το επόμενο διάστημα, ενός «ατυχήματος».
Εξάλλου δεν είναι ο Σημίτης ή η Ντόρα που «προειδοποίησαν» πρώτοι. Εγώ τα έγραψα πρώτος στο TRIBUNE στις 27 Μαΐου.
Το «ύποπτο» είναι ότι τόσο η Ντόρα όσο και ο Σημίτης προεξοφλούν στρατιωτική ήττα, η δε Ντόρα παρακαλά μάλιστα και τον Θεό να μας «φυλάξει», ο δε Σημίτης από την πλευρά του προτείνει να σπεύσουμε εμείς στην Τουρκία και να διαπραγματευτούμε συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας στο όνομα της «ειρήνης» βρίσκοντας λύσεις «όχι ευχάριστες».
Μας ζητά δηλαδή να συνθηκολογήσουμε δίχως καν να αγωνιστούμε.
Αυτό είναι το ύποπτο (χωρίς εισαγωγικά).
Για να υποστηρίξει μάλιστα το επιχείρημά του, δηλαδή την προτροπή σε συνθηκολόγηση, ψευδώς ισχυρίζεται ότι και ο Αμερικανός πρέσβης, Τζέφρι Πάιατ, προτρέπει «για συμφωνίες εξίσου επωφελείς για τα εμπλεκόμενα μέρη», εξωφρενικό και κατάφωρο ψέμα διότι ο κ. Πάιατ ουδέποτε έχει πει κάτι τέτοιο και επίσης ο ίδιος Σημίτης προεξοφλεί ότι οι σύμμαχοί μας, δηλ. ΗΠΑ, Ισραήλ και Αίγυπτος, θα μας εγκαταλείψουν.
Ο Σημίτης στο άρθρο αυτό δεν απηχεί απόψεις αμερικανικές. Για την ακρίβεια λέει ψέμματα για τους Αμερικανούς και τους υπονομεύει.
Οπότε, αναζητώντας κανείς την άκρη του νήματος, δηλαδή «ποιανού το παιχνίδι παίζει ο Σημίτης;», βρίσκει παρακάτω στο κείμενο του μια επίσης ενδιαφέρουσα αναφορά, όπου εξηγεί ότι δεν πρέπει να προεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια για να μην ενοχλήσουμε τη Ρωσία και την Τουρκία.
Στο αμέσως επόμενο εύλογο ερώτημα, από πότε ο Σημίτης νοιάζεται για τα «νεύρα» της Ρωσίας και της Τουρκίας, η απάντηση είναι ότι η Γερμανία (η μαμά του Σημίτη) στους ενεργειακούς της σχεδιασμούς έχει κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία και την Τουρκία και αντίθετα με τα δικά μας και των ΗΠΑ.
Οπότε, ο Σημίτης -για μια ακόμη φορά- δίνει τη γερμανική γραμμή στον Κυριάκο Μητσοτάκη -ο οποίος έχει ιδεολογικό του καθοδηγητή τον Σημίτη και αρχηγό του τον Βέμπερ, το πουλέν του Σόιμπλε- τι να πράξει την επόμενη ημέρα.
Μάλιστα η Ντόρα, σε ό,τι αφορά το «θερμό επεισόδιο» – φάρσα για να συνθηκολογήσουμε, έχει έτοιμο και τον «υπεύθυνο».
Σκοπεύουν να κατηγορήσουν τον Τσίπρα ότι δεν έκανε αρκετά κατευναστικά απέναντι στην Τουρκία. Το είπε η Ντόρα, μιλώντας στον Αυτιά. «Ο Τσίπρας (θα) φταίει»
Κύριος στόχος τους είναι:
Να διαλύσουν τη συμμαχία Ελλάδας, Ισραήλ, Αιγύπτου.
Να μην κατασκευαστεί ο υποθαλάσσιος αγωγός EastMed.
Nα πάρει η Τουρκία μερίδιο από τους δικούς μας υδρογονάνθρακες στην περιοχή του Καστελόριζου και στο Αιγαίο.
Ίσως σε δεύτερη φάση να φτιάξουν τον αγωγό μέσω τουρκικού εδάφους για να μεταφέρουν το φυσικό αέριο της ανατολικής Μεσογείου, όπου στην κατασκευή του εν λόγω αγωγού μέσω Τουρκίας εμπλέκονται και γερμανικές εταιρείες, ήδη πριν το 2015, αλλά το έργο αυτό δεν προχώρησε, επειδή οι Ισραηλινοί είπαν «δεν θα δώσουμε στον Ερντογάν τις στρόφιγγες».
-- / / --
-- / / --
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε πρώτη φάση
Στόχος τους είναι σε πρώτη φάση να μην γίνει η Ανατολική Μεσόγειος η λεκάνη που θα τροφοδοτεί με φυσικό αέριο την Ευρώπη υπό αμερικανική ηγεσία και ελληνοϊσραηλινή + αιγυπτιακή συμμαχία.
Mια εξέλιξη που καθιστά την Ελλάδα ισχυρό πόλο στην ΕΕ.
H χώρα μας, από εκεί που έχει δρομολογηθεί έως το 2025 να γίνει ένα ενεργειακό «πριγκιπάτο», να καταστεί ξανά γερμανικό προτεκτοράτο, όπως ήμασταν μέχρι το 2015.
Να διώξουν τους Αμερικανούς που μας στηρίζουν στην οικοδόμηση ελληνικής ηγεμονίας στην περιοχή και έχουμε κοινά συμφέροντα, ώστε να διασωθεί η γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ σε κοινό άξονα με Τουρκία και Ρωσία.
Αφού καταστρέψουν τη συμμαχία της Ανατολικής Μεσογείου, στη συνέχεια παρέα με τους Ρώσους και τους Τούρκους, δηλαδή και τους Γερμανούς, θα πατήσουν στην Ανατολική Μεσόγειο ως νέα αφεντικά.
Εμμονικοί και ανόητοι.
Προφανώς και είναι εμμονικοί και ανόητοι.
Ποιος αλήθεια μπορεί να αναμετρηθεί με τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ των ΗΠΑ; Κανείς.
Ωστόσο, είναι τόσο τυφλωμένοι από τον φανατισμό τους, που δεν βλέπουν ότι η Τουρκία σύντομα μπορεί ακόμα και να μην υπάρχει, τουλάχιστον όπως την ξέραμε.
Δεν αντιλαμβάνονται ούτε τον χάρτη, ούτε τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Πρόκειται για στείρα και αγκυλωμένα μυαλά.
Αλλά επειδή ακριβώς είναι ανόητοι και αμετροεπείς, θα πάνε να συγκρουστούν με την Αμερική, διότι εκεί τους οδηγεί η αλαζονεία τους.
Εκεί τους οδηγεί η κουταμάρα τους.
Σε αυτά προκαλώ να με διαψεύσουν με στοιχεία και επιχειρήματα. Θα χαρώ να με διαψεύσουν.
Προσωπικά γνωρίζω γιατί από το 2013 εκτέθηκα δημόσια υπέρ της συμμαχίας με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Να βγουν και οι άλλοι τώρα, εκσυγχρονιστές και νεοδημοκράτες, και να μας πουν τι συμμαχίες θέλουν και με ποιους. Ευθέως. Με παρρησία. Όχι πονηράδες.
Υ.Γ. Το άρθρο του Κώστα Σημίτη στην κυριακάτικη «Καθημερινή» ήταν μια μπούρδα. Ήταν γεμάτο ανακρίβειες και ψεύδη. Δύο πράγματα ήθελε να μας πει: α) Να πάμε να συνθηκολογήσουμε με τους Τούρκους και β) να κάνουμε το Αιγαίο ουδέτερη θάλασσα για να ανεβοκατεβαίνουν ανενόχλητα τα ρωσικά και τα τουρκικά καράβια.
«Η δυνατή επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια θα καταστήσει σημαντικά τμήματα του Αιγαίου και νομικά ελληνική θάλασσα. Η ναυσιπλοΐα θα παραμείνει ελεύθερη αλλά ξένα πλοία, π.χ. τουρκικά ή άλλα που ανήκουν στις χώρες του Ευξείνου Πόντου (Ρωσία, Ρουμανία κ.λπ.), θα οφείλουν πλέον να υπακούουν στις οδηγίες των ελληνικών αρχών. Κατά της επέκτασης θα διαμαρτυρηθούν όχι μόνο η Τουρκία αλλά και η Ρωσία και οι άλλες χώρες του Ευξείνου Πόντου. Μια δυνατή λύση είναι να υπάρξει μια ζώνη ελεύθερης ναυσιπλοΐας που να διασχίζει το Αιγαίο Πέλαγος», έγραψε ο Κώστας Σημίτης.
Είναι θλιβερό κάποιος στη δύση της ζωής του, ο Κώστας Σημίτης είναι 82 ετών, να υποστηρίζει τέτοια αναίσχυντα πράγματα.
Αλλά τελικά, από ό,τι φαίνεται, είναι και χαρακτηριστικό του πόσο αμετανόητος και συνάμα αφοσιωμένος είναι εκεί όπου ετάχθη.
tribune.gr
http://ixnos.blogspot.com/2019/06/blog-post_12.html?m=1
***
Δ.
Προδοτης ειναι βαρια λεξη. Εγω θα ελεγα πως ειναι ενας φοβισμενος ανθρωπος. Απο την αλλη, δεν ειναι και λογικο να περιμενεις υψηλες πτησεις απο εναν ανθρωπο που δεν τις αγαπαει και δεν το εχει κρυψει. Αυτες οι γεωπολιτικες επιλογες, δεν θα επρεπε να ειναι επιλογες πολιτικων, αλλα ενος επιτελειου ανθρωπων που παραγει εθνικη πολιτικη και ελπιζω πως ετσι ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεωπολιτικο παιχνιδι και μαλιστα απεναντι σε ενα παιχτη ακραιου ναρκισσιστικου χαρακτηρα οπως η Τουρκια, δεν μπορει να παιζεται με υποχωρητικη διαθεση καλης θελησης (νομοτελειακα θα μας καβαλησει η Τουρκια στο τελος και θα θελει κι αλλα) αλλά με δυναμικη τοποθετηση ισχυρων οριων που κανενας να μην δυναται να αμφισβητησει καθως θα ειναι κατοχυρωμενα απο ολες τις πλευρες.
Τα δικαιωματα απο τους υδρογονανθρακες εχουν δοθει σε υπογεγραμμενες επισημες συμφωνιες μετα απο διεθνεις διαγωνισμους. Αν ηθελε η Τουρκια, ας συμμετειχε. Τωρα που δοθηκαν αλλου, ταπαμε.
Αλλα ας ειμαστε καλοι ανθρωποι, οπως ζηταει ο Σημιτης. Μιας και την μεριδα του λεοντος την εχει παρει η Αμερικη, εγω δεν εχω κανενα προβλημα αν η Αμερικη επιλεξει να μοιραστει το ποσοστο των κερδων της με την Τουρκια. Η Αμερικη δηλ να κανει την δουλεια εξαγωγης, να δινει τα οφειλομενα βασει συμφωνιας στην Ελλαδα ως ειναι υποχρεωμενη, και απο τα κερδη που της μενουν, να δινει και ενα ποσοστο απο αυτα τιμης ενεκεν ή κοινως ως νταβατζιλικι στην Τουρκια γιατι... ετσι. Για τα ωραια ματια του Ερντογαν, οχι επειδη η Τουρκια εχει καποιο δικαιωμα. (Zero entitlement)
Βεβαια, δεν εχω διαβασει το αρθρο του Σημιτη ωστε να επιβεβαιωσω αν ειπε αυτες τις μπουρδες ακριβως,και ισως τον αδικω τον ανθρωπο αλλα απο την αλλη δεν θα κατσω να διαβασω και τι γραφει ο καθε Σημιτης. Θα πει κανεις: "πρωθυπουργος ηταν ο ανθρωπος". Ναι, οκ, πρωθυπουργο ειχαμε και τον ΓΑΠ, τον Τσιπρα κοκ. Δεν τον λες και υψηλο τον πηχυ
Ελ Στοχαστης
Εκείνο που με προβληματίζει είναι σε ποιον βαθμό η εθνομηδενίστρια Ντόρα θα επηρεάζει τον Κυριάκο, όπως και ο Σημίτης, που λέγεται οτι είναι μέντορας του. Ας ελπίσουμε όχι αρκετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
ΠΡΟΔΟΤΕΣ με κεφαλαια ναι .απο το 1821 που οι τουρκοι μας παρεδωσαν στους δυτικους ,κανεις μα κανεις δεν υποστηριξε τα συμφεροντα τη ελλαδας .οι μισοι ειναι με τους γερμανους,οι αλλοι μισοι με τους αμερικανους ,οι υπολοιποι με τους ρωσους ,τους εγγλεζους και παει λεγοντας .για κλωτσιες και κρεμαλα ειναι ολοι τους
ΑπάντησηΔιαγραφή200 ολοκληρα χρονια ειχαν να θωρακισουν την ελλαδα,200 χαμενα χρονια .οι κοπριτες και αντι αυτου φτασαμε σημερα να κρεμομαστε απο τα α@@@@:α των αμερικανων ,των γερμανων ,των ρωσων κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήσιγα μην τους θιξουμε κιολας
Ήταν μια γεύση ζεστού ψωμιού και γιασεμιών στον αέρα. Κάτι έτρεμε κρυμμένο στην καρδιά μας που ζήταγε να τραγουδήσει και δεν του δίναμε φωνή. Και καθισμένοι στις ψηλές ταράτσες, πλάι στις γλάστρες, κλαίγαμε σιωπηλοί και λυπημένοι, μικροί μπρος στην απέραντη χαρά που μας πλημμύριζε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Ρίτσος
Να χαρούμε και σήμερα το εκτυφλωτικό φως του κόσμου. Τους λαμπρούς σχηματισμούς της ενέργειας. Είναι σαν χάδι έρωτα τόσο γλυκό μεταξύ ψυχής και Θεού. Μνήμη παραδείσου. Έκσταση κι αναστεναγμός: τόσο όμορφα.
Και η Σκιά μας; Τι θα την κάνουμε την σκιά μας, τον Φόβο; Πώς θα την διαχειριστούμε; Δεν την παρηγορεί το φως του ήλιου, χρειάζεται άλλου είδους προσέγγιση. Αλλά τι είδους; Πώς θα παρηγορήσουμε αυτήν την σκιά των υπογείων; Πώς θα την εξημερώσουμε; Πώς εντέλει θα την κάνουμε ευφυές και θαρραλέο κομμάτι μας; Και είναι καταρχήν αρχέγονη ή επίκτητη; Κι αν είναι ο Θάνατος; Τίνι τρόπω θα αγαπήσουμε τον θάνατο και θα τον κάνουμε φίλο μας; "Όπως είναι κάτω, είναι και επάνω", έτσι θα του πούμε :)
***
Δ.
Εις μνήμην του μπαμπά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φορά κι έναν καιρό ήμουν δύο ετών και περπατούσα. Ένα Κυριακάτικο απόγευμα όπως αυτό, καθισμένη στους ώμους του πατέρα μου περιδιάβαινα τον μακρύ κι ατέλειωτο δημόσιο δρόμο ως εκεί που αραίωναν τα σπίτια. Και τότε με κατέβασε ο πατέρας μου και μου είπε: Πήγαινε να δούμε πού θα πας. Φαίνεται πως γεννήθηκα εγωικό άτομο, αυτό που στην ομοιοπαθητική το λένε ψωρική ιδιοσυγκρασία και εννοούν υπερήφανο και αξιοπρεπές άτομο στην ακρότητα του. Πήγαινε να δούμε πού θα πας;; Το ψωρικό άτομο κάνει αμέσως την ακραία, την λάθος ερμηνεία. Το τεστάρουν, όπερ μεθερμηνευόμενο, το διώχνουν, είναι βάρος. Μαυρισμένη από το πόνο, τραβάω τον δρόμο μπροστά, αγέρωχη και γενναία. Μέσα στον εγκέφαλο μου καίγονται λαμπάκια για να οργανωθώ. Να δω πού θα διανυκτερεύσω. Γιατί πλησίαζε και το σούρουπο. Όμως πρωτίστως έπρεπε να απομακρυνθώ από την πόλη. Να μην με δει ανθρώπου μάτι. Δεξιά και αριστερά πρασινάδες. Χρειάζομαι ένα καταφύγιο για τη νύχτα. Κι εγώ στον δημόσιο, δρόμο να παίρνω και δρόμο να αφήνω.
Και τότε με αρπάζει στην αγκαλιά του ο μπαμπάς μου και ήθελα να κλάψω από ανακούφιση και ευτυχία. Δεν έκλαψα.
Αργότερα τον άκουγα κατά καιρούς να διηγείται την ιστορία στους φίλους του. "Δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω της", τους έλεγε. Νομίζω το έλεγε με περηφάνεια. Αλλά κακώς. Γιατί αν είχε ένα κανονικό κοριτσάκι, δεν θα έφευγε γεμάτο σκοτεινή ψωροϋπερηφάνεια στο άγνωστο, αλλά θα τον έπιανε σφιχτά από το χέρι με εμπιστοσύνη στην αγάπη του.
Και είναι κι αυτό. Η μοναξιά του πατέρα:
https://www.karpetshow.gr/blog/i-monaksia-toy-patera
Να τον χαίρεστε και να μην τον ξεχνάτε τον μπαμπά.
***
Δ.
Υ.Γ. Κι αν κανένα κακό κορίτσι <3 πει τι γυρεύω εδώ αφού κάνω διακοπές, πείτε της, επειδή σας αγαπώ και σας θυμάμαι. Επίσης πείτε της οτι έχουμε και στα Πιέρια ίντερνετ. Κυρίως τις Κυριακές και τα βράδια αλλά και άλλες στιγμές.
Αυτο που μας ενδιαφερει ειναι να ειμαστε δικαιοι, παντού και πάντα, και οχι να μην θιξουμε καποιον. Και αυτο διοτι οι θεοι αγαπουν τους δικαιους ανθρωπους. Αυτη ειναι μια σπουδαια δηλωση, και καθε ανθρωπος με φρονηση θα πρεπει να την ακουει με προσοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα, καποιοι ανθρωποι θιγονται και μονο που υπαρχουμε, αυτο δεν σημαινει πως θα παψουμε να υπαρχουμε ή πως θα δεχομαστε συνεχομενη ελαττωση του ζωτικου μας χωρου. Το ζωτικο μας χωρο στον οποιο εχουμε απολυτο δικαιωμα (και οχι ο,τι φαντασιωνομαστε πως μας ανηκει)εχουμε χρεος να τον υπερασπιζομαστε μεχρι τελους λογω αρχης και τιμης και οχι λογω εγωισμου
"Και η Σκιά μας; Τι θα την κάνουμε την σκιά μας, τον Φόβο; Πώς θα την διαχειριστούμε; Δεν την παρηγορεί το φως του ήλιου, χρειάζεται άλλου είδους προσέγγιση. Αλλά τι είδους; Πώς θα παρηγορήσουμε αυτήν την σκιά των υπογείων; Πώς θα την εξημερώσουμε; Πώς εντέλει θα την κάνουμε ευφυές και θαρραλέο κομμάτι μας; Και είναι καταρχήν αρχέγονη ή επίκτητη; Κι αν είναι ο Θάνατος; Τίνι τρόπω θα αγαπήσουμε τον θάνατο και θα τον κάνουμε φίλο μας; "Όπως είναι κάτω, είναι και επάνω", έτσι θα του πούμε "
Δ, χαιρετιζω το πνευματικο χαρισμα resilience που επιδεικνυεις. Ειναι η αρετη του να επαναφερουμε τον εαυτο μας, οταν κουνηθει απο το κεντρο του. Ειναι το να μπορουμε να σηκωνομαστε, μετα απο καθε φορα που πεφτουμε. Ειναι το μυστικο της επιτυχιας στον δυσκολο δρομο που ολοι πορευομαστε. Το να μπορουμε να χρησιμοποιουμε καθε εμποδιο που συναντουμε, ως σκαλοπατι (το μετατρεπουμε εφοσον το κατανοησουμε) για να προχωρουμε παραπερα.
Πώς αληθεια μπορουμε να φωτισουμε την Σκια μας; Η Σκια μας ειναι καθετί που εμεις επιλεγουμε να μην αναγνωριζουμε, εξ ορισμου ειναι καθετί που εμεις δεν βλεπουμε. Πώς λοιπον θα "δουμε", αυτο που εξ ορισμου δεν βλεπουμε; Το φως του ηλιου ειναι ενα κοσμικο μεγεθος, και εμεις ως ανθρωποι εχουμε κατι αντιστοιχο (οπως πανω ετσι και κατω). Ομιλουμε για το φως της νοησης και συνειδησης μας. Οταν κατι το κατανοησεις, τοτε το εχεις "δει" πραγματικα. Δεν μπορουμε να παλεψουμε με την Σκια μας, διοτι εμεις την δημιουργουμε, δεν υπαρχει απο μονη της. Μονος δρομος ειναι η αναγνωριση της, μεσα μας. Τοτε μονο παυει να καθισταται εχθρος. Θα ελεγα πως ειναι και αρχεγονη και επικτητη, επειδη εμεις της το εχουμε επιτρεψει να ειναι. Η στιγμη που την αποδεχτουμε και την ενσωματωσουμε και κατανοησουμε, ειναι η σπουδαια στιγμη της φωτισης, οπου θα δουμε τα πάντα οπως πραγματικα ειναι.
Θανατος ειναι η απωλεια των υλικων μας σωματων. Δεν ειναι ακριβως ο θανατος που φοβομαστε. Φοβομαστε την τρομερη εκεινη στιγμη του θανατου μας που θα συνειδητοποιησουμε πως "Game Over", "Τελος Χρονου". Το τρεμουμε διοτι δεν εχουμε συμφιλιωθει με την ιδεα, δεν εχουμε πραγματικη επιγνωση πως θα πεθανουμε, απλα εγκεφαλικα παραδεχομαστε πως και εμεις θα πεθανουμε, δεν το συνειδητοποιουμε αυτο, και η αποδειξη βρισκεται στις πραξεις μας, καθως ζουμε σαν να μην πεθανουμε ποτέ, ζουμε με την ελπιδα πως καποια στιγμη στο μακρυ μελλον "Θα ζησουμε". Ο Γκουρτιεφ το ελεγε: "Η αρρωστια του αυριο". Μονο ο ανθρωπος που αποδεχεται καθημερινα τον θανατο, εχει την δυνατοτητα να ζησει. Και σε μενα το ιδιο ισχυει. Δεν εχει γινει η γνωση ακομα βιωμα και σοφια, η καθημερινη μου ζωη μου το αποδεικνυει.
Μια σπουδαια μορφη Σκιας ειναι και ο εγωισμος. Απιστευτα απατηλος. Καθε φορα που προσπαθεις να τον "πιασεις", ξεγλιστραει σαν το χελι και μετασχηματιζεται σε απειρες μορφες. Ολοι οι ανθρωποι ειμαστε εγωιστες, ειδικα και περισσοτερο αυτοι που δεν το παραδεχονται. Τι ειναι ο θρησκευτικος φονταμενταλισμος του θρησκου ανθρωπου (η θρησκευτικη πορωση), αν οχι μια μορφη εγωισμου που καμουφλαριστηκε σε κατι δηθεν ανωτερο και μη εγωιστικο, επειδη το ατομο αρνειται να παραδεχτει την αληθεια για τον εαυτο του; (πως ειναι εγωισταρος) Ο εγωισμος κρυβεται μεσα στην αφοσιωση στο εκαστοτε δογμα. Το ιδιο δεν ισχυει και στην οικογενεια οταν ο γονιος δημιουργει "καλουπια" για τα παιδια του; Μπορει να εξαπατουμε τον εαυτο μας και να λεμε πως το κανουμε για "το καλο του αλλου", αλλα στην ουσια το κανουμε για τον δικο μας εγωισμο. Ακομα και η οικογενεια, τις περισσοτερες φορες, δημιουργειται για να καμουφλαρουν οι γονεις το κενο που νιωθουν και οχι για να μοιραστουν την χαρα της υπαρξης τους με περισσοτερα ατομα. Σχεδον ολοι, λιγοτερο ή περισσοτερο, το ιδιο κανουμε, και οποιος το αρνειται το κανει πολυ περισσοτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως λεει ο Κρισναμουρτι: "Η αλαζονεία της γνώσης, η εξασκημένη ταπεινότητα του ηγέτη, η υποταγμένη σύζυγος και ο εξουσιαστικός σύζυγος, όλοι έχουν αυτή την αρρώστια. όλοι προσπαθούν να σβήσει το «εγώ» τους μέσα στη δουλειά που κάνουν, αλλά κι η δουλειά που προσφέρουν είναι μέρος αυτού του «εγώ». Έχουν μεταφέρει τον εγωισμό τους σ’ ό,τι κάνουνε. Αυτό ξεκινάει στην παιδική ηλικία και συνεχίζεται μέχρι τα γεράματα."
Πολυ σπουδαιο ο πατερας να διδασκει το μικρο του παιδι να παταει στα δικα της ποδια και οχι να ζει στο δημιουργημα ασφαλειας που αυτος προσφερει διοτι αυτο ενεχει εγωιστικα κινητρα. Δεν υπαρχει ασφαλεια, ουτε με 1 δις ευρω στην τραπεζα. Η μονη ασφαλεια που μπορει να υπαρξει για τον ανθρωπο ειναι εσωτερικη βιωματικη κατακτηση και αυτο συμβαινει μονο προσπαθωντας (και αποτυγχανοντας, και ξαναπροσπαθοντας). Ολοι αποτυγχανουμε, ειναι βεβαιο αυτο. Πρεπει να βρισκουμε ομως την δυναμη και να ξαναπροσπαθουμε σοφοτεροι μεσα απο τις αποτυχιες μας και οχι να παραδινομαστε στην ματαιοτητα και τον μηδενισμο.
Η μονη αποδειξη πραγματικης και βαθιας ανιδοτελους αγαπης ειναι οταν μαθαινουμε τον ανθρωπο που αγαπαμε, να μην μας χρειαζεται. Δεν ειναι πολλοι ανθρωποι ικανοι για κατι τετοιο φυσικα, οποτε αφου σπανιζει ας μην το αναμενουμε στην καθημερινοτητα μας. Συνηθως οι ανθρωποι χαιρονται (υποσυνειδητα) οταν τα φιλικα τους προσωπα ειναι "πιο κατω" απο τους ιδιους. Αν τους υπερβουν, πληγωνται ο εγωισμος τους και θελουν να τους ριχνουν. Φυσικα και ηταν περηφανεια. Ανωτερος σκοπος του γονιου ειναι να προσφερει στο παιδι τα εφοδια για να στηριζεται στις δικες τους δυναμεις. Μεχρι αυτο να συμβει φυσικα, το καλυπτει στην αγκαλια του και το προστατευει. Διοτι οταν σε καποιους ανθρωπους τα προσφερουμε ολα, τους κακομαθαινουμε και τους ευνουχιζουμε, και αυτο τους προξενει αρνητικα συναισθηματα.
Αυτη η ταινια μου ηρθε στο μυαλο
https://bit.ly/2IlCzyx
Πολύ καλώς.Εμπεριέχονται μάλιστα οι απαντήσεις και για τα επόμενα που είχα στον νου μου να καταθέσω. Θα σκεφτούμε, και θα ανταποδώσουμε με την πρώτη ευκαιρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.
Θα βάλω τίτλο: Αυτά που ο Έλληνας δεν βλέπει
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι και το 1980 περίπου, πίσω από τους πολέμους κρύβονταν συμφέροντα κρατών. Εθνικά, επιχειρηματικά. Τα τελευταία χρόνια, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την διάλυση της Σοβιετικής ένωσης, πλέον οι πόλεμοι είναι αποτέλεσμα ανταγωνισμού πετρελαϊκών (ενεργειακών) εταιρειών. (Πόλεμος στο Ιράκ, αραβική άνοιξη).
Έτσι λοιπόν στην περιοχή της Κύπρου παίζεται το παρακάτω παιχνίδι.
Έχουν δημιουργηθεί δύο ομάδες συμφερόντων.
Στην μία ανήκουν η Exxon Mobil, η Total και η Eni, που έχουν ήδη πάρει οικόπεδα στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου.
Στην άλλη ομάδα ανήκουν η BP, η Rosneft και η Shell, εκ των οποίων μόνο η Shell έχει ένα πολύ μικρό κομμάτι που της παραχώρησε η Exxon Mobil.
Κυρίαρχοι του παιχνιδιού της ενέργειας παγκοσμίως είναι οι πρόεδροι της Exxon Mobil και της BP , που κρύβονται πίσω από τις αποφάσεις προέδρων και πρωθυπουργών των ισχυρότερων κρατών της Δύσης. Ανερχόμενη δύναμη είναι η άγνωστη μας ενδεχομένως ρωσική Rosneft, της οποίας Πρόεδρος είναι ο γνωστός σε όλους μας Γκέρχαρντ Σρέντερ, πρώην πρωθυπουργός της Γερμανίας. Επίσης στο διοικητικό της συμβούλιο συμμετέχει ο πρόεδρος του ομίλου της BP , ο πρόεδρος της γνωστής τράπεζας Barclays, ο πρόεδρος του Qatar foundation, ο διευθύνων σύμβουλος της Nord Stream και σημαντικά πρόσωπα, σύμβουλοι και υπουργοί του Πούτιν. Πρόκειται, όπως καταλαβαίνουμε, για μία πολυεθνικών συμφερόντων εταιρεία. Έτσι λοιπόν πίσω από τον Ερντογάν - Πούτιν (Κατάρ, Ιράν) βρίσκεται η ομάδα της BP - Rosneft, ενώ πίσω από Αμερική, Ισραήλ, Γαλλία ( Ελλάδα, Αίγυπτο) βρίσκεται η ομάδα Exxon Mobil - Total.
Η Γερμανία είναι μάλλον επαμφοτερίζουσα. Ενώ η Αγγλία ανήκει στην ομάδα της BP γι' αυτό και υποστηρίζει τον Ερντογάν.
Όσο θα τα βρίσκουνε τα ανταγωνιζόμενα μπλοκ πετρελαϊκών εταιριών, η πιθανότητα για σοβαρό θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας είναι πολύ μικρή. Αν τα σπάσουν τότε θα πρέπει να ανησυχήσουμε και να έχουμε και κανένα εφεδρικό πακέτο μακαρόνια στο σπίτι.
Εν κατακλείδι η ομάδα της BP, Rosneft και Shell διεκδικεί και απαιτεί να πάρει το ανάλογο μερίδιο. Κάπου εκεί και ο Ερντογάν κάνει τον πολιορκητικό κριό αυτής της ομάδας προσδοκώντας να έχει κι αυτός κάποιο κέρδος.
Από τις συμμαχίες κρατών περάσαμε στις συμμαχίες εταιριών. Η αραβική άνοιξη και ιδιαίτερα ο πόλεμος στην Συρία είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
***
Δ.