Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Η σύζευξη των Αντιθέτων























Στον Εκκλησιαστή διαβάζουμε: «Όλα τα πράγματα έχουν δύο πόλους, τον ένα ενάντια στον άλλο». 

Φως-σκοτάδι, Χαρά-λύπη, πείνα-κορεσμός. Είναι αξεχώριστα, μολονότι το ένα φαίνεται να είναι ενάντια στο άλλο, δηλαδή δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο, όπως δεν μπορείς να έχεις ένα ραβδί με μια μόνο άκρη. Τα αντίθετα, αν τα ονομάσουμε δεξί και αριστερό εξασκούν δύναμη εναλλάξ. Προσέξτε πως αν έχουμε ένα εκκρεμές και έχει μετακινηθεί απόλυτα στα δεξιά, το δεξί γίνεται πάρα πολύ αδύναμο, και αρχίζει να έχει δύναμη το αριστερό, και αντίστροφα.

Όλα τα φαινόμενα, όλα τα γεγονότα, όλη η γήινη ζωή εκδηλώνονται ανάμεσα σε αντίθετες δυνάμεις, ή αντίθετους πόλους που κινούνται πότε προς τη μία κατεύθυνση, πότε προς την άλλη, έτσι που ο πόλεμος   ακολουθεί την ειρήνη και η ειρήνη τον πόλεμο, η έλλειψη ακολουθεί την αφθονία και η αφθονία την έλλειψη και πάει λέγοντας.


Στον αρχαίο ιερό ναό των Δελφών, ήταν γραμμένες δυο φράσεις που διάβαζαν εκείνοι που έμπαιναν στο μαντείο για συμβουλή. «Γνώθι σαυτόν» και «Μηδέν άγαν». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει ή να δίνει πάρα πολλά. Σημαίνει «τίποτα σε ακρότητα, με υπερβολή». Πρώτα ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του (η αυτογνωσία φυσικά περιλαμβάνει και να γνωρίσεις τα αντίθετα μέσα σου) και μετά δεν πρέπει να φτάνει ποτέ στα άκρα –δηλαδή όταν γνωρίσει τον εαυτό του, θα γνωρίσει και τι είναι τα άκρα στον εαυτό του. Τα ενάντια είναι κλέφτες διότι ότι κτίζεται πάνω στο ένα, υπονομεύεται από το άλλο. Αλλά ότι κτίζεται στο κέντρο δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς. Γι’ αυτό, πολύ συχνά στα αρχαία σύμβολα, βρίσκουμε τα δύο ενάντια στις δύο πλευρές και την τρίτη δύναμη στο μέσον.

 


Φανταστείτε έναν εξασκημένο σχοινοβάτη που κρατά ισορροπία γέρνοντας δεξιά κι αριστερά. Ξέρει πώς να το κάνει μέσα από μακροχρόνια εκπαίδευση και μελέτη του εαυτού του. Χωρίς γνώση δεν θα μπορούσε να το κάνει. Ας υποθέσουμε ότι του θέτουμε το ερώτημα του Πιλάτου: «Τι είναι αλήθεια;» συμπληρώνοντας «είναι προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά;» Αν απαντούσε ότι είναι και τα δύο, το δικό μας αίσθημα για την αλήθεια θα προσβαλλόταν, διότι εμείς φανταζόμαστε ότι η αλήθεια είναι κάτι άκαμπτο.  Αγνοούμε κάθε τι που δεν αντιστοιχεί στις απόψεις μας κι έτσι περπατάμε με το ένα πόδι. Ωστόσο μπορούμε να κατανοήσουμε ότι θα ήταν λάθος για τον σχοινοβάτη να θεωρήσει το αριστερό μέρος διαβολικό και το δεξί το μόνο επιθυμητό. Διότι θα βλέπαμε ότι είναι αναγκασμένος σε διάφορες στιγμές να γέρνει πότε προς τα αριστερά ή τα δεξιά, και ότι μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να προχωρεί. Αυτή είναι η ιδέα που εκφράζεται σε άλλο απόσπασμα από τον Εκκλησιαστή που λέει: 

«Κάτω από τον ουρανό υπάρχει χρόνος για όλα και μια εποχή για κάθε σκοπό. Η ώρα της γέννησης και η ώρα του θανάτου, η ώρα να φυτέψεις και η ώρα να θερίσεις αυτό που φύτεψες. Η ώρα να γκρεμίσεις και η ώρα να χτίσεις, η ώρα να κλάψεις και η ώρα να γελάσεις, η ώρα να αποκτήσεις και η ώρα να χάσεις, η ώρα να σιωπάς και η ώρα να μιλάς, η ώρα για πόλεμο και η ώρα για ειρήνη.»


Τίποτα δε παραμένει ίδιο μέσα στο χρόνο. Ο χρόνος είναι αλλαγή. Τα πάντα αλλάζουν μέσα στο χρόνο ανάμεσα στα αντίθετα. Τα πάντα κυβερνιούνται από τα αντίθετα και ταλαντεύονται ανάμεσά τους. Τα πράγματα που θα πηγαίνουν καλά τη μία στιγμή, δε θα πηγαίνουν καλά την άλλη στιγμή. Υπάρχει ώρα για το καθετί κάτω από τον ήλιο, και το καθετί είναι θαυμάσιο στην ώρα του. Ωστόσο, εμείς οι άνθρωποι προσδοκούμε ότι τα πράγματα θα είναι πάντοτε τα ίδια και όταν δεν ανταποκρίνονται στις επιθυμίες μας είμαστε ανίκανοι να προσαρμοζόμαστε και να αφομοιώνουμε τις εντυπώσεις από εκείνη την πλευρά της ζωής που δεν αντιστοιχεί στις απόψεις μας. Υποθέτω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο για μας, από το να μάθουμε ότι ο καιρός δεν είναι πάντοτε ο ίδιος. Εμείς θέλουμε πάντοτε το ίδιο και προσδοκούμε το ίδιο, μολονότι παραπονιόμαστε για αυτό. Η ανικανότητά μας να αφομοιώσουμε το αντίθετο, να δούμε τα πράγματα από μια αντίπαλη άποψη, να είμαστε συνειδητοί και προς τις δύο πλευρές του εκκρεμούς, μας κάνει επιρρεπείς στη μονοτονία. Και αυτό οφείλεται αποκλειστικά, στη γενική στάση μας απέναντι στη ζωή, που δεν εσωκλείει την ιδέα των αντιθέτων. Επιμένουμε να παίρνουμε τη ζωή με μονόπλευρο τρόπο και θεωρούμε καθετί που είναι αντίθετο στις απόψεις μας σαν αίρεση ή σαν ατυχία. Το αποτέλεσμα είναι η έλλειψη ευκαμψίας, ευκινησίας. Γέρνουμε προς τα δεξιά και αρνούμαστε να γείρουμε προς τα αριστερά, όταν το απαιτεί η περίσταση. 




Λοιπόν, δεν μπορούμε να είμαστε ζωντανοί αν παίρνουμε μια αμετακίνητη άποψη της ζωής διότι τότε σταματάει η αλληλεπίδραση ανάμεσα στη ζωή και σε μας και ταυτιζόμαστε με τη δική μας άποψη μόνον. Δεν πρέπει λοιπόν να ταυτιζόμαστε με τις συνθήκες τις ζωής, όποια κατεύθυνση κι αν παίρνουν αυτές, όσο δύσκολες κι αν φαίνονται πρόσκαιρα να είναι. Όμως όλοι μας θέλουμε να είμαστε ασφαλισμένοι, να νιώθουμε σιγουριά. Είναι σα να θέλουμε να παγώσουμε τα πράγματα σε ένα σταθερό πρότυπο. Τότε ταυτιζόμαστε μέσα από τις στάσεις μας. Ταυτιζόμαστε με τις συνθήκες της ζωής και παύει να υπάρχει κάτι που να ζει μέσα στη ζωή. Αν μπορούσαμε να διατηρούμε πλήρη συνειδητότητα και μνήμη καθ’ όλη την κίνηση του εκκρεμούς, όχι μόνο θα θυμόμασταν τις δύο αντίθετες καταστάσεις σε κάθε άκρο αλλά θα αρχίζαμε να συλλαμβάνουμε και μια Τρίτη που βρίσκεται στο μέσον. Θα πρέπει λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, να παρατηρούμε τα εντός μας εκκρεμή, καθώς και τα εκκρεμή της ζωής και να προσπαθούμε να μην ταυτιζόμαστε με τα δύο άκρα της ταλάντωσης. Οι διαθέσεις μας κρέμονται όλες από τα εκκρεμή και δυστυχώς εμείς ταυτιζόμαστε με αυτές. Τις παίρνουμε σαν τον αληθινό εαυτό μας. Λέμε: «Σκέφτομαι», «Νιώθω» κλπ. Ξεχνάμε ότι το πραγματικόΕγώ βρίσκεται στον ομφαλό της κίνησης του εκκρεμούς και επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ταλαντεύεται ανάμεσα στον ενθουσιασμό και την απογοήτευση, ανάμεσα στη μεγάλη χαρά και την κατάθλιψη, ανάμεσα στην υπερεκτίμηση και την υποτίμηση, ανάμεσα στην έπαρση και την ταπεινότητα και στα παρεμφερή τους αιωνίως. Σε όλα αυτά δεν υπάρχει κέντρο βάρους. Δεν υπάρχει το μέτρο των Αρχαίων Ελλήνων. Ας θυμόμαστε ότι όταν ταυτιζόμαστε με μια πλευρά της ταλάντωσης, θα βρεθούμε κάτω από την εξουσία της άλλης πλευράς, όταν αυτή αναλάβει τα ηνία, και δε θα μπορούμε να δούμε καμιά σύνδεση. Ο σημερινός άνθρωπος έχει περιέλθει σε τέτοια κατάσταση μονοδιάστατης ανάπτυξης που μοιάζει πραγματικά να προκαλεί την τύχη του.



Να είμαστε στη μέση σημαίνει να παρατηρούμε τον εαυτό μας και τις εσωτερικές μας διαμάχες, σημαίνει να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τις συνθήκες τις ζωής έτσι ώστε να μην ταλαντεύεται από τη μια πλευρά στην άλλη. Σημαίνει να αναπτύσσουμε την Τρίτη εξουδετερωτική δύναμη. Η λέξη περιέχει ολοφάνερα την ιδέα του ουδέτερου. Τι σημαίνει ουδέτερο; Σημαίνει με την έννοια του λεξικούκανένα από τα δύο (από το ελληνικό: ουδέν ετέρων).

Όσον αφορά το γένος, ουδέτερο σημαίνει, ούτε αρσενικό, ούτε θηλυκό, για ένα ρήμα, ούτε ενεργητικό, ούτε παθητικό και ως εκ τούτου αμετάβλητο. Γενικά, σημαίνει ότι δεν ανήκει σε κανένα από δύο εξειδικευμένα αντίθετα ή προσδιορισμένες καταστάσεις. Να είσαι στη μέση τελικά σημαίνει να βρίσκεσαι σε κατάσταση αυτεπίγνωσης, να μη ταυτίζεσαι με τα άκρα, να μην ταλαντεύεσαι από την μια πλευρά στην άλλη. Όταν ενεργούμε μέσα από την ταύτιση στα άκρα δεν μπορούμε να προσδοκούμε τίποτα περισσότερο από τη συνηθισμένη λειτουργία των αντιθέτων, δράση και αντίδραση. Σε χτυπώ, μετά με χτυπάς εσύ, μετά σε ξαναχτυπώ και συνεχίζεται ατελείωτα. Για κάποιο μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα είμαι εγώ που θριαμβεύω, μετά, εξαιτίας της μηχανικής ταλάντευσης των πραγμάτων, θριαμβεύεις εσύ και πάει λέγοντας. Τώρα είσαι εσύ πρώτος, μετά είμαι εγώ πρώτος. Αυτή είναι η ζωή, ταλάντευση ανάμεσα στα αντίθετα, Αυτό είναι να ανεβαίνεις τον ανήφορο και μετά να κατρακυλάς στον κατήφορο. Σε όλο αυτό το παιχνίδι των αντιθέτων, δεν υπάρχει καμιά λύση. Έχεις μόνο την ικανοποίηση των αντιθέτων, τα οποία όπως προείπαμε, είναι οι ληστές του αληθινού εαυτού μας.



Ενώ στη μέση είναι η θέση που βρίσκεται το πραγματικό ΕΓΩ. Το πραγματικό ΕΓΩ πηγάζει από πάνω, δηλαδή από ανώτερο επίπεδο. Δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε από το ένα ή το άλλο αντίθετο σημείο.

Ας στοχαστούμε τώρα : 

θα μπορούσε να υπάρξει το ωραίο χωρίς το άσχημο,
το καλό χωρίς το κακό,
το αληθινό χωρίς το ψεύτικο;

Στη σφαίρα του απολύτου δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μεγαλείο κι επομένως «δεν υπάρχει» μεγαλείο. Δηλαδή, δεν μπορεί να βιωθεί, δεν μπορεί να γνωριστεί βιωματικά, αφού δεν υπάρχει τρόπος να βιωθεί το μεγαλείο όταν υπάρχει απουσία αυτού που δεν είναι μεγαλειώδες, όπως δεν υπάρχει τρόπος να βιωθεί ανακούφιση εκεί που δεν υπάρχει πόνος. Ίσως η σφαίρα του σχετικού να δημιουργήθηκε έτσι ώστε να μπορέσουμε βιωματικά να γνωρίσουμε το μεγαλείο του εαυτού μας.

Πιστεύω λοιπόν ότι στη δική μας σφαίρα, το ωραίο και το άσχημο, το καλό και το κακό, το αληθινό και το ψεύτικο δεν είναι παρά είδωλα των εικόνων του άφατου, το οποίο εμείς χάριν ευκολίας καλούμε Θεό.-



Δέλτα




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…


223 σχόλια:

  1. Πολυ καλο αρθρο. Η αναφορα στην Τριτη δυναμη που συμπληρωνει το Νομο των Τριων ως εξουδετερωτικη ειναι ενα χαρακτηριστικο που δειχνει πως ο αρθρογραφος εχει επιγνωση οσων και εμεις μελεταμε. Η τριτη δυναμη ωστοσο η οποια ειναι συνηθως αφανης και δρα ως καταλυτης στην ενωση των δυο αρχων, θεωρω πως χρειαζεται να μελετηθει και να κατανοηθει περαιτερω ωστε και να μπορεσουμε να την βιωσουμε

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αφάνεια αυτής της "τρίτης δύναμης" ίσως θα πρέπει να μας προβληματίσει. Γιατί ενώ οι άλλες δύο είναι προφανείς, η λεγόμενη τρίτη δεν φαίνεται; Νομίζω ότι από εκεί μπορούμε να αρχίσουμε τον στοχασμό μας.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν θεωρήσουμε ότι είναι δύναμη, σαφως και δεν μπορει να είναι προφανής, αφου, δεν έχει έκφραση, δεν ασκεί καμία δυναμικη, δεν ταλαντώνεται και δεν γέρνει προς καμία κατεύθυνση. Βρίσκεται στο κέντρο μας, η οποία δεν επηρρεαζεται από κανέναν.

      Διαγραφή
    2. Αν λοιπόν δεν έχει έκφραση (δηλ.χαρακτήρα), δεν ταλαντώνεται και δεν έχει δυναμική, τότε τι είδους δύναμη είναι;
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    3. Γι αυτό ακριβώς τη θεωρώ κατάσταση όπως αναφέρω παρακάτω. Δυνητικά έβαλα το αν θα μπορούσε να θεωρηθεί δύναμη, γιατί ακριβώς όπως πολύ σωστά αναφέρεις δεν έχει τα χαρακτηριστικά που θα επρεπε.

      Διαγραφή
  3. Πρόκειται δηλαδή όντως περί δυνάμεως ή περί καταστάσεως;
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο άνθρωπος από τη γέννηση του ανακαλυπτει το κοσμο των αντιθέτων. Και είναι σαφώς μια διαδικασία την οποία οφείλει να την κάνει. Τις περισσότερες φορες μάλιστα γίνεται ακούσια.
    Μεγαλωνοντας όμως, μεσα απο τις βιωματικες του εμπειρίες και παρατηρωντας τον εαυτο του θα πρεπει να επελθει η εσωτερικη ωριμανση. Η σταδιακή φυγη από το μικρό εγω, στον υπερπροσωπικο εαυτο.
    Οτιδήποτε βιώνεται δεν θα πρεπει να περναει απο την εξωτερική στοιβάδα του εαυτού μας, αλλά θα εισχρωρειται στο κέντρο μας, από το οποίο πηγάζει το απόλυτο, το ουδέτερο. Είναι μια κατάσταση στην οποία όταν μπεις, αισθάνεσαι την αυτοκυριαρχια και την απόλυτη αρμονία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σύμφωνα με την ινδική μυθολογία, όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη ήταν κάποτε θεοί. Ωστόσο, άρχισαν να καταχρώνται τη δύναμή τους κι έτσι ο ανώτερος όλων, ο Βράχμα, αποφάσισε να τους πάρει τη θεϊκή ιδιότητα και να την κρύψει σε ένα μέρος όπου δεν θα την έβρισκαν ποτέ.

    Ένας από τους συμβούλους του πρότεινε να τη θάψουν βαθιά ,μέσα στη γη, αλλά του Βράχμα δεν του άρεσε αυτή η ιδέα.

    “Οι άνθρωποι θα σκάψουν κάποτε πολύ βαθιά και θα τη βρουν”, είπε.

    Ένας άλλος πρότεινε να τη θάψουν στο πιο βαθύ μέρος του ωκεανού.

    “Όχι”, είπε ο Βράχμα, “μια μέρα οι άνθρωποι θα βουτήξουν πολύ βαθιά και θα τη βρουν”.

    Ένας άλλος τότε πρότεινε να την τοποθετήσουν στην πιο ψηλή κορυφή του πιο ψηλού βουνού, αλλά ο Βράχμα απάντησε:

    “Όχι, οι άνθρωποι θα βρουν τελικά έναν τρόπο να σκαρφαλώσουν στην κορυφή και να την πάρουν”.

    Αφού το σκέφτηκε λίγο, ο ύψιστος θεός βρήκε τελικά το ιδανικό μέρος για το σπουδαιότερο από όλα τα χαρίσματα.

    “Βρήκα την απάντηση”, είπε.
    “Ας την κρύψουμε μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν θα σκεφτεί ποτέ να ψάξει εκεί”.

    “Αυτο σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν περισσότερη ενέργεια και περισσότερες ικανότητες μέσα τους απ’ όσο φαντάζονται.
    Έργο ως ηγέτης είναι να αποκαλύψει την αλήθεια αυτή προς όφελος των ανθρώπων”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Η αφάνεια αυτής της "τρίτης δύναμης" ίσως θα πρέπει να μας προβληματίσει. Γιατί ενώ οι άλλες δύο είναι προφανείς, η λεγόμενη τρίτη δεν φαίνεται;"

    Καλη ερωτηση. Εκτος απο εξουδετερωτικη, χρησιμοποιουνται και οι οροι οργανωτικη, συμφιλιωτικη, διαιτητικη. Γνωριζουμε πως ο κοσμος της υλης ειναι χτισμενος στο διπολο των δυο αρχων, θετικο και αρνητικο. Για να υπαρχει, θα πρεπει να υπαρχουν και οι δυο αρχες και ποτέ η μια να μην επικρατησει ολοκληρωτικα της αλλης. Αρα ειναι λογικο να σκεφτουμε πως η Τριτη δυναμη ειναι αυτη που διασφαλιζει μεταξυ αλλων και αυτο το γεγονος. Ο τροπος που το κανει ειναι, υποθετω, εφαρμοζοντας αντιθετη ροπη καθε φορα, διαιωνιζοντας την μαχη των αντιθετων μεσω χειραγωγησης

    Αρα, αν η θετικη αρχη ειναι ροπη προς το θετικο και η αρνητικη προς το αρνητικο, τοτε η εξουδετερωτικη αρχη ειναι ροπη προς την εξουδετερωση αμφοτερων και προς μια κατασταση ουδετερη. Πώς το επιτυγχανει αυτο; Μαλλον χρησιμοποιωντας καθε φορα την αντιθετη αρχη. Διαφορετικα, ισως οι αντιθετες αρχες να μας αφηναν αδρανοποιημενους και αδυναμους να καταφερουμε να κινηθουμε προς οποιαδηποτε κατευθυνση, αφου η μια αναιρει την αλλη.

    Γιατι ειναι αφανης; Διοτι μαλλον προερχεται απο ανωτερη διασταση, απο τον πνευματικο-νοητικο χωρο και οχι απο τον υλικο. Ειναι μεν υπαρκτη, αλλα η φυσιολογια του ανθρωπου δεν τον αφηνει να την αντιληφθει μεσω των αισθησεων, κατι σαν την τεταρτη διασταση στον χωρο (οχι τον χρονο). Σκεφτομαι πως με αυτες τις ιδιοτητες θα ταυτιζεται με τον αιθερα των ελληνων ή Αγιο πνευμα των χριστιανων.

    Το θεμα ειναι πως αναπτυσσεται και βιωνεται. Ισως οπως λες IRENE με το να βρισκομαστε στο κεντρο μαςκαι να μην επιτρεπουμε στους εαυτους μας να ταλαντωνομαστε σαν το εκκρεμες
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλυτερη διατυπωση ειναι να επιτρεπουμε στον εαυτο μας να ταλαντωνομαστε σαν το εκκρεμες αφου οι ταλαντωσεις αυτες αποτελουν αναγκαια συνθηκη της υπαρξης, αλλα να μην ταυτιζομαστε με την ταλαντωση μας αυτη, και να γνωριζουμε πως να αφηνομαστε ωστε να επιτρεπουμε στο συστημα να επανερχεται. Το να ζουμε στο κεντρο, δεν σημαινει αλλωστε ελλειψη ταλαντωσεων/πολωσεων αλλα μη ταυτιση μας με αυτες.

    Η τριτη δυναμη ισως θα μπορουσε να παρομοιαστει με τη δυναμη που επαναφερει ενα λαστιχο οταν αυτο τεντωθει.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ισως ο τροπος που βιωνεται η τριτη δυναμη εκ μερους μας και που χρειαζεται να αναπτυξουμε ως συμπεριφορα, ειναι η ελλειψη αντιστασης στην φυσιολογικη δραση της που ειναι η επαναφορα

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εσύ αγαπητέ Στοχαστή θεωρείς ότι πρόκειται για τρίτη δύναμη. Αν την αντιλαμβανόμασταν ως κατάσταση, μήπως θα ήταν πιο ευκολη η προσέγγιση της; Μήπως αν δεν μπαίναμε σε τόσο σχολαστική αναλυση, να μπορούσαμε να την βιώσουμε;
    Πολλές φορές η υπεραναλυση δημιουργεί συνάψεις περιττές για τα βιώματά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Αρα ειναι λογικο να σκεφτουμε πως η Τριτη δυναμη ειναι αυτη που διασφαλιζει μεταξυ αλλων και αυτο το γεγονος. Ο τροπος που το κανει ειναι, υποθετω, εφαρμοζοντας αντιθετη ροπη καθε φορα, διαιωνιζοντας την μαχη των αντιθετων μεσω χειραγωγησης..."

    Η δική μου άποψη, είναι ότι η λεγόμενη "τρίτη δύναμη", δεν είναι δύναμη, αλλά κατάσταση. Είναι μια στατική κατάσταση, η οποία διαμορφώνεται από την επίδραση των άλλων δύο δυνάμεων.
    Άρα η κατάσταση αυτή, δεν "κάνει" ούτε "εφαρμόζει" κάτι. Απλά είναι μια κατάσταση ισορροπίας των δύο αντιθέτων δυνάμεων, στο σημείο που αυτές έχουν απολέσει εντελώς την δυναμική τους ενέργεια. Εκεί, δεν υπάρχει καμία τάση, καμία ροπή, καμία κίνηση. Είναι το σημείο μηδέν, μεταξύ του συν(+) και του πλην (-).
    Στα μάτια μας, μπορεί να φαίνεται ως δύναμη, επειδή συγκερνά τις άλλες δυο δυνάμεις, όμως στην πραγματικότητα τις εξουδετερώνει.

    Γι αυτό κατά την δική μου γνώμη, υπάρχουν μόνο δυο δυνάμεις και όχι τρεις. Η τρίτη είναι απλώς η εξουδετέρωση των δυο. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι ένα χρονικό στιγμιότυπο, διότι η Φύση θέλει να υπάρχει διαρκώς μια ταλάντευση των ροπών από τον ένα πόλο στον άλλον, ώστε να εκπέμπονται διαρκώς τα πολικά μηνύματα. Έτσι η κατάσταση "μηδέν", ισορροπίας, ουδετερότητας, υπάρχει στιγμιαία, όπως ακριβώς ένα εκκρεμές, διέρχεται στιγμιαία από το σημείο ισορροπίας του και κατευθύνεται προς τον αντίθετο πόλο.

    Ο άνθρωπος καλείται τώρα, να μειώσει το μήκος της ταλάντωσης από το ένα άκρο στο άλλο, μέχρι τελικά να ελαττωθεί τη δυναμική του όλου συστήματος και οι κινήσεις να βρίσκονται όλο και πιο κοντά στην κατάσταση ισορροπίας, ουδετερότητος, μηδέν!

    Ακριβώς λοιπόν επειδή είναι μηδενική δύναμη, δίχως ενέργεια, δίχως χαρακτήρα πόλωσης, είναι αόρατος γιατί είναι μια ανενεργός κατάσταση.
    Γι αυτό δεν φαίνεται στα μάτια μας. Δεν έχει στοιχεία αναγνώρισης, όπως οι πόλοι. Είναι απλά μια κατάσταση.
    Μέσα από αυτή την κατάσταση όμως, αναδύεται η πύλη προς μια ανώτερη κατάσταση, μέσα στην οποία οι δυνάμεις δεν είναι πολωμένες αλλά ομόρροπες και βαίνουν προς το Άνω.

    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ εμπεριστατωμένη η απάντηση σου αγαπητέ μου Λυκιε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμπαθατε με για την αργοπορια στην απαντηση

    "Εσύ αγαπητέ Στοχαστή θεωρείς ότι πρόκειται για τρίτη δύναμη. Αν την αντιλαμβανόμασταν ως κατάσταση, μήπως θα ήταν πιο ευκολη η προσέγγιση της;"

    Ειναι τριτη δυναμη στο Νομο των Τριων, με την εννοια πως ειναι κατι ξεχωριστο αλλα παρομοιο με τις αλλες δυο. Αν οι αλλες δυο ειναι δυναμεις, αρχεις, καταστασεις, τοτε κατι αντιστοιχο θα ισχυει και για την τριτη. Συμφωνω πως αν δοκιμασουμε να την αντιληφθουμε ως κατασταση, θα την προσεγγισουμε και κατανοησουμε ευκολοτερα. Ας δουμε λιγο τις αλλες δυο, που τις εχουμε ηδη ψηλαφισει. Η θηλυκη αρχη οριζεται απο μια κατασταση παθητικοτητας, αποδοχης, υποδοχης, προσληψης, ενσωματωσης, εγκολπωσης και "φαγωματος", στατικοτητας και ακινησιας, ισως και ελλειψης δυναμικης ενεργειας. Σαν την αραχνη περιμενει και "παγιδευει". Η αρσενικη αρχη διεπεται απο μια καταστασης ενεργητικοτητας, επιβολης,εισβολης,εισχωρησης, επιθεσης, διεμβολισμου, σαφεστατης κινησης και εγρηγορσης, παραβιασης και πλεονασμα δυναμικης ενεργειας. Η τριτη αρχη απο ποια κατασταση οριζεται;

    Η θεση που διατυπωσες αγαπητε Λυκιε ειναι πολυ πιο λογικη και απλουστερη απο την δικια μου και ως εκ τουτου πολυ πιο κοντα στην αληθεια. Αμεση συνεπεια της ειναι η απορριψη της θεσης που διατυπωσα ως αρχικη θεση προσεγγισης της τριτης δυναμης. Αρα "η Τριτη δυναμη ΔΕΝ ειναι αυτη που διασφαλιζει μεταξυ αλλων και αυτο το γεγονος. Ο τροπος που το κανει ΔΕΝ ειναι εφαρμοζοντας αντιθετη ροπη καθε φορα, διαιωνιζοντας την μαχη των αντιθετων μεσω χειραγωγησης." Και ο λογος ειναι πως δεν χρειαζεται να το κανει, διοτι οι δυο αντιθετες δυναμεις ειναι αυτες που επιτελουν αυτο το ρολο της επιστροφης του εκκρεμους.

    Ας ξαναδουμε ολα τα νεα στοιχεια που μας προσεφερες.
    "Η δική μου άποψη, είναι ότι η λεγόμενη "τρίτη δύναμη", δεν είναι δύναμη, αλλά κατάσταση."
    Νομιζω πως και οι τρεις δυναμεις ειναι ταυτοχρονα και καταστασεις οταν βρισκουν εκφραση. Ισως ο ορος δυναμη οντως να μην ειναι δοκιμος με την εννοια της φυσικης που γνωριζουμε, ομως εχει λογικη οταν το σκεφτομαστε ως μια δυναμη επειδη επιφερει μια επιδραση, ενα αποτελεσμα.

    "Άρα η κατάσταση αυτή, δεν "κάνει" ούτε "εφαρμόζει" κάτι. Απλά είναι μια κατάσταση ισορροπίας των δύο αντιθέτων δυνάμεων, στο σημείο που αυτές έχουν απολέσει εντελώς την δυναμική τους ενέργεια. Εκεί, δεν υπάρχει καμία τάση, καμία ροπή, καμία κίνηση"
    Συμφωνω

    "Ακριβώς λοιπόν επειδή είναι μηδενική δύναμη, δίχως ενέργεια, δίχως χαρακτήρα πόλωσης, είναι αόρατος γιατί είναι μια ανενεργός κατάσταση.""Μέσα από αυτή την κατάσταση όμως, αναδύεται η πύλη προς μια ανώτερη κατάσταση"
    Ειναι μαλλον μια διαφορετικου τυπου δυναμη, οντως χωρις χαρακτηρα πολωσης, οποτε ειναι και αορατος διοτι στο υλικο επιπεδο αναγνωριζουμε μονο μεσω της συγκρισης που εδω δεν υφισταται, αρα δυσκολευομαστε να αντιληφθουμε και αυτην την τριτη δυναμη.
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Προσφατα ειδα μια επισκοπηση (survey) οπου ενα δειγμα ανθρωπων κληθηκε να αξιολογησει απο το 1-10 καποιες καταστασεις στις οποιες εχει βρεθει. Ο σεξουαλικος οργασμος αξιολογηθηκε με 8/10, ενω η χρηση ενθεογενων ουσιων με 9,5. Το ενδιαφερον ομως ειναι πως υπηρχει και κατι ακομα που ειχε αξιολογηθει με 10/10 και αυτο ονομαζοταν ως "Μη δυαδικη κατασταση" (Non dual state). Και αφορα αυτο που και εμεις αναζητουμε εδω και που καθε θρησκεια με διαφορετικες ονομασιες αναφερει. Πχ το Ταο ή Χριστικη συνειδηση κτλ. Αρα επιζητουμε μια κατασταση στην οποια δεν βρισκουν εφαρμογη τα στοιχεια των δυο αρχων, οπως τα περιγραψαμε πιο πανω. Ουτε συν ουτε πλην. Ουτε να θελω να παρω, ουτε να δωσω.

    Για οποιον εχει την ορεξη και την ενεργεια, στο ΥΓ δινω ενα λινκ (στα αγγλικα ομως) με το εργο του Νικολ οπου σχολιαζει το εργο του Γκουρτζιεφ. Στο τελος του τελευταιου βιβλιου εχει ευρετηριο εννοιων με τα σημεια στα οποια σχολιαζει διαφορες εννοιες οπως η Τριτη δυναμη (third force, forces) που συζηταμε τωρα.

    Θα παραθεσω μερικες φρασεις απο την πρωτη μονο αναφορα. (αν το διαβαζα πριν 10 χρονια που ημουν πιο θηλυκος θα το ειχα απορροφησει ολο το εργο). Σχολιαζει ο ψυχολογος Μορις Νικολ(νομιζω)

    "Ο Γκουρτζιεφ ειπε καποια φορα οτι απο τον ανθρωπο λειπει η τριτη δυναμη. Εννοουσε πρωτα απο ολα πως ο ανθρωπος, που δημιουργηθηκε για να γινει ενα συνειδητο ον, ταλαντευεται μεταξυ των αντιθετων μεσα του και κυβερνιεται απο την κινηση των αντιθετων γεγονοτων στη ζωη. [..] Τωρα ο Γ. συνεχεια τονιζε πως δεν ημασταν ακομα συνειδητοι, αλλα θα μπορουσαμε να ειμαστε και φτιαχτηκαμε για να ειμαστε. Μερικες φορες το εξηγουσε αυτο λεγοντας πως ο ανθρωπος δεν ειναι συνειδητος στην τριτη δυναμη. Ειπε σε καποια περισταση, πως ολοι πρεπει να φερουν την τριτη δυναμη στη ζωη τους ετσι ωστε να την αναπτυξουν. [...] Ειναι η τριτη δυναμη που αναζητει να φερει την εξελιξη σε ολα τα πραγματα, που βρισκει νεους και καλυτερους συνδυασμους και σχεσεις μεταξυ της Ενεργητικης και Παθητικης δυναμης που αποτελουν την υλη ή αν το πουμε αλλιως, τις αντιθετες δυναμεις που δεν μπορουν να δημιουργησουν μονες αφου ειναι ασυμφιλιωτες τους και αρα σχετιζονται με το χαος.

    Το οργανωτικο πνευμα, η οργανωτικη τριτη δυναμη που απο μονη της ειναι θαμμενη στο χαος της υλης και δουλευει πάντα για να δημιουργησει κατι καινουργιο απο αυτη και ετσι να ελευθερωσει τελικα τον εαυτο της, ειναι αυτο που βλεπουμε μπροστα μας και ομως αδυνατουμε να δουμε. [...] Ειναι το συναισθημα της συναδελφικης αλληλεγγυης ενος συνταγματος (esprit de corps) κατι που μπορειτε να δειτε; Ειναι πραγματικο και αορατο. "

    ΥΓ. λινκ goo.gl/Ck2yYt

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ποια είναι η ταλάντωση; Παρατηρώ οτι: Υπάρχουν φορές που είμαστε μια χαρά. Ισορροπημένοι, γαλήνιοι, απόμακροι από τα πάθη, αποστασιοποιημένοι. Και ξαφνικά συντελείται ένα γεγονός που ξυπνά πόνο, φθόνο, εγωισμό, ναρκισσισμό.
    Είναι δηλαδή δύο οι θέσεις. Η θέση ισορροπίας και το ξύπνημα συναισθημάτων που την διαταράσσει. Αν λοιπόν τα συναισθήματα είναι το πλην, τότε ποιο είναι το συν;  Θα μπορούσε να πει κανείς πως υπάρχουν καλά (+) συναισθήματα; Ποια είναι τα καλά; Αυτά που γεννά η αποδοχή μας από τον άλλο; η ικανοποίηση του εγωισμού και του ναρκισσισμού μας; η στοργή και η θαλπωρή του άλλου που θα ικανοποιήσει την ανασφάλεια και την έλλειψη προσωπικής δύναμης;
    Το ξαναλέω: Είμαστε τέλεια. Ένα ξαφνικό εξωτερικό γεγονός (ακόμη και ανάμνηση ενός τέτοιου), σαν ξαφνικός δυνατός κρότος, διαταράσσει την αρμονία μας τρέφοντας ή γκρεμίζοντας την ματαιοδοξία μας, το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι, ουσίες παράγονται, νηφαλιότητα τέλος. 
    Τι μένει λοιπόν; Η ματαιοδοξία μας. Και πώς θα την διαχειριστούμε. Γιατί αυτή μας στερεί την νηφαλιότητα μας.
    Αν η δύναμη που με κάνει να σηκώνομαι από το κρεββάτι και να αφήνω τα γλυκά μου όνειρα για να αρχίσω την δράση είναι η ανάγκη, τότε ανάγκη είναι να κινητοποιήσω και την "τρίτη δύναμη" και να δω τι θα κάνω με την ματαιοδοξία μου. Η "τρίτη δύναμη" είναι η θέληση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η θέληση είναι μια εσωτερική κινητήριος δύναμη, η οποία ενεργοποιείται από εξωτερικά ερεθίσματα και δημιουργεί ταλάντωση τόσο ισχυρή όσο και η διάρκεια της βούλησης.
    Η ματαιοδοξία ως επιζήμιο ελλατωμα του ανθρώπου επενεργεί αρνητικά στην εξέλιξη του. Όταν λοιπόν ένα γεγονός έρχεται να διαταράξει την ισορροπία του και επιλέγει την τροφοδότηση της ματαιοδοξίας αντι του γκρεμίσματος, τότε η θέληση δημιουργεί ταλάντωση με αρνητική χροιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το θεμα ειναι πως οι εναλλαγες αυτες της ζωης ειναι οχι μονο φυσιολογικες ως εναλλαγες των αντιθετων, αλλα και απαραιτητες. Μια απο τις πρωτες συνειδητοποιησεις μου υπηρξε πως η αναποδια (αρρωστια, καταστροφη,θανατος ή οτι αλλο)στη ζωη ειναι ΘΕΙΑ νομοτελεια που ωθει την ισορροπια του συστηματος μας σε αναδιαταξη ωστε να επελθει μια νεα καλυτερη ισορροπια. Ειναι αυτο που λεει πιο πανω πως η τριτη δυναμη ως αγιο πνευμα αναζητει ολο και καλυτερους συνδυασμους των δυο αρχων-δυναμεων στην υλη εως οτου (αν ποτέ) απελευθερωθει. Αυτο που συνειδητοποιησα λοιπον τοτε ηταν πως για να προστατευτω απο μια τετοια "βοηθεια" (φαινομενικα αναποδια), ο μονος τροπος ηταν να προσπαθω εγω οσο συχνα μπορω ή το θυμαμαι, να δημιουργω νεα γνωση, νεα προσπαθεια, νεα κινηση και να αποφευγω να βολευομαι επι μακρον, εξ ου και εγινα στοχαστης.

    "Υπάρχουν φορές που είμαστε μια χαρά"
    Ειμαστε στασιμοι ομως. Δεν ειναι αυτος ο λογος της ζωης μας. Εαν δεν κινηθουμε εμεις, θα μας κινησει ενα "γεγονος". Ακομα και αν εμεις κινηθουμε, αυτο δεν διασφαλιζει πως δεν θα υπαρξει γεγονος-αναποδια, αλλα πως αν ειμαστε γενικα δικαιοι, ισως η αναποδια να μην ειναι τοσο μεγαλη που να μην ειναι διαχειρισιμη απο εμας.
    Καποιος αλλος θα μπορουσε να ισχυριστει πως αυτη ειναι απλα η φυσιολογικη εναλλαγη των αντιθετων, ακομα και αν εκδηλωνεται ως ζωη-θανατος. Ειναι η δικια μας ταυτιση με τον ενα πολο (ζωη) που μας κανει να υποφερουμε. "Ασε ρε, φυσιολογικος ο θανατος; Ποιος μπορει να τον αποδεχτει;" Δεν ειπα ποτέ πως ειναι κατι ευκολο

    "Ποια είναι τα καλά συναισθηματα; Αυτά που γεννά η αποδοχή μας από τον άλλο; η ικανοποίηση του εγωισμού και του ναρκισσισμού μας; η στοργή και η θαλπωρή του άλλου που θα ικανοποιήσει την ανασφάλεια και την έλλειψη προσωπικής δύναμης;"
    Πωπω, δωσε πονο

    "Τι μένει λοιπόν; Η ματαιοδοξία μας. Και πώς θα την διαχειριστούμε. Γιατί αυτή μας στερεί την νηφαλιότητα μας. "
    Πραγματι, η ματαιοδοξια ειναι "επιζήμιο ελλατωμα του ανθρώπου που επενεργεί αρνητικά στην εξέλιξη του". Ματαιοδοξια ομως υπαρχει λογω ταυτισης. Με κατι εχω ταυτιστει για να υπαρχει ματαιοδοξια μεσω ψυχολογικης προβολης. Με την κοινωνικη μου ομαδα ή εικονα, με την ποδοσφαιρικη μου ομαδα, με το κομμα, με την προσωπικοτητα μου (συνηθεστερο) ή οτι αλλο. Αν δεν θες να σε οριζει η ματαιοδοξια, δεν ταυτιζεσαι.

    "Όταν λοιπόν ένα γεγονός έρχεται να διαταράξει την ισορροπία του και επιλέγει την τροφοδότηση της ματαιοδοξίας αντι του γκρεμίσματος, τότε η θέληση δημιουργεί ταλάντωση με αρνητική χροιά."
    Δεν ειναι υποχρεωτικα κακη η επιλογη της ματαιοδοξιας, αν η επιλογη βρισκεται μεταξυ ματαιοδοξιας ή γκρεμισματος. Αν εχω ενα μαγαζι και δεν παει καλα, θα βαλω πλατη για να το σωσω αντι να το αφησω να χρεωκοπησει. Επιλεγω ευκολα την ματαιοδοξια. Το προβλημα δεν βρισκεται εκει. Υγιες ειναι να θελω ναχω 1000 μαγαζια. Η πληρης συμμετοχη μας σε ολες τις πτυχες της ζωης ειναι επιθυμητοτατη. Το προβλημα βρισκεται οταν υπερβαινει το μετρο, και καταληγει μη υγιης προσκολληση. Την στιγμη που αδικησω καποιον, εχω αρχισει να ταυτιζομαι και η προσκολληση ξεκινα.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ουσίες. Υπάρχουν μόνο ουσίες. Που παράγονται στον οργανισμό μου. Άλλες ουσίες όταν αναγνωρίζεται το εγώ μου και άλλες όταν παραγκωνίζεται. Το εγώ μου και οι άλλοι. Που μου το τρέφουν ή μου το στραπατσάρουν. Δ.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το εγώ τροφοδοτείται όταν εμείς του επιτρεπουμε να αναδυθεί και να το εκμεταλλευτούν άλλοι.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    3. Πολύ σωστός ο συλλογισμός σου. Συμφωνώ σε όλα. Χρειάζεται ισόμετρη ανάπτυξη των κατώτερων και των ανώτερων ενεργειακών κέντρων για να υπάρχει μια ισορροπημένη ανέλιξη. Καμία απαξίωση των κατώτερων κέντρων δεν είναι θεμιτή. Από τα κατώτερα κέντρα ξεκινούν όλα.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
  20. Το Εγώ είναι η εικόνα του εαυτού μας, και μας δίνει την δυνατότητα να ξεχωριζουμε από όλους τους υπόλοιπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας συνδέονται με το «εγώ» μας, γιατί μέσω αυτού μας αναγνωρίζουν. Δεν είναι η ψυχή μας, ούτε ο ανώτερος εαυτός μας, αλλά μια κάλυψη αυτών, στην φυσική πραγματικότητα που μας δίνει ταυτότητα.
    Επειδή το Εγώ πιστεύει ότι είναι διαχωρισμένο από οτιδήποτε άλλο, συχνά νιώθει την ανάγκη να δικαιολογήσει την σημαντικότητα του στους άλλους. Το Εγώ στην ουσία φοβάται ότι αυτό που το κάνει διαφορετικό από τους υπόλοιπους μπορεί το κάνει «εσφαλμένο». Αυτό είναι το γιατί ένα εκτός ελέγχου Εγώ, μπορεί να είναι επιθετικό και εχθρικό. Θέλει να επιβεβαιώνει την αξία του και να είναι «σωστό».
    Ο ανώτερος εαυτός δεν νιώθει την ανάγκη να επιβεβαιωθεί, να υπερασπιστεί ή να δικαιολογηθεί. Επικεντρώνεται στην διασύνδεση του με το υπόλοιπο σύμπαν, και όχι στον διαχωρισμό του από αυτό. Σαν αποτέλεσμα το άτομο παίρνει αποφάσεις βασισμένες στην αγάπη, την υπομονή και την συμπόνια, γιατί συνειδητοποιεί ότι είμαστε όλοι ένα. Γνωρίζει ότι το να βοηθήσει κάποιον άλλο είναι σαν να βοηθάει τον εαυτό του.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Η αλήθεια είναι πως ό,τι έγραψα, το έγραψα με προσδοκίες. Αλλιώς μπορεί να κρατούσα τα συμπεράσματα της εμπειρίας μου για τον εαυτό μου. Μπορεί και όχι.  Προσδοκούσα να γίνει κατανοητό (θεώρησα αυθαίρετα βέβαιο πως θα γίνει κατανοητό), και οι δικοί σας νόες να το πάνε παρακάτω. Ήταν μία χρησιμοθηρική κατάθεση. Όμως ο καθένας άλλα επίσταται από τις παρατηρήσεις και τα πειράματα του. Από την εμπειρία του δηλαδή. Σας ευχαριστώ ωστόσο πραγματικά πολύ για την ανταπόκριση. Φαίνεται πως έχετε υπό έλεγχο την αυταρέσκεια σας ή δεν έχετε ή την θεωρείτε θεμέλιο και όχι εμπόδιο για τις ανώτερες βαθμίδες. Δεν απομένει παρά με την δύναμη της θέλησης να ελέγξω κι εγώ το θηριώδες και ερπετικό αυτό εγώ που καμαρώνει όταν το επαινούν, που πληγώνεται αν δεν το αποδεχθούν, που φθονεί, θυμώνει, που έχει τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων μου και των ουσιών μου.
     Αφού θέλω, μπορώ.  Δ.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. UNA momento κύριε παρλαπιπα.. Ευχαριστώ για την σύζευξη με τον/την αδελφό/ή ΔΒ. Χαρά μου να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε όποιον δύναται να τις εισπράξει. Μη λυγισεις, ελα και σύ στην παρεα μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  24. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. "Φαίνεται πως έχετε υπό έλεγχο την αυταρέσκεια σας ή δεν έχετε ή την θεωρείτε θεμέλιο και όχι εμπόδιο για τις ανώτερες βαθμίδες. Δεν απομένει παρά με την δύναμη της θέλησης να ελέγξω κι εγώ το θηριώδες και ερπετικό αυτό εγώ[...] Αφού θέλω, μπορώ. Δ.Β."

    Φιλε Δ.Β., πολυ ωραιο το θεμα που εισαγεις περι της "λεγεωνας των Εγω", ωστοσο δεν εγινε ιδιαιτερα διακριτη η προσδοκια σου για σχολιασμο μεσα στην πληθωρα θεματων, καθως η αναφορα σου ειχε περισσοτερο τον χαρακτηρα δηλωσης. Επειδη ο δρομος για τα μεγαλα περναει υποχρεωτικα απο τα μικρα, ειναι σημαντικο να καταθετουμε την επιθυμια μας ξεκαθαρα και οχι εμμεσα. Αυτο αποτελει μια αναγκαιοτητα για μας.

    Ο χωρος του ΚΔ βρισκεται υπο την διακριτικη εποπτεια του δημιουργου του και καθε ερωτημα που συνοδευεται με ειλικρινεια και σεβασμο θα λαβει μια απαντηση και μια συνεχεια απο τους νοες του χωρου, συμφωνα παντα με τις οποιες δυνατοτητες αυτοι φερουν.Υποστηριζω και εγω (i second it) το θεμα "Εγω - Λεγεωνα" για εκτενεστερη συζητηση. Οι πληροφοριες που μας κατεθεσες IRENE ειναι ορθες, οπως και αυτη της UNA πως το ΕΓΩ δεν ειναι ο κακος της υποθεσης. Το ζητημα ειναι λεπτο, αλλα ο διαχωρισμος ειναι θεμελιωδους σημασιας, διοτι χωρις αυτον ο ανθρωπος πολυ δυσκολα μπορει να εξελιχθει. Σιγουρα η θεληση μπορει να καταφερει μια υπερβαση, ομως αυτη θα ειναι παροδικη, διοτι μολις η δυναμη της εξασθενησει, τοτε ολη η παλαια συμπεριφορα θα επανελθει και μαλιστα φουριοζα και ο ανθρωπος θα καταστει ερμαιο των αδυναμιων,παθων,επιθυμιων κτλ. Πώς επιτυγχανεται η υπερβαση λοιπον; Με πληρη κατανοηση και μη-ταυτιση. Οταν λεμε μη-ταυτιση εννοουμε διαχωρισμο του τι ειμαστε εμεις και τι δεν ειμαστε, ωστε να μην τρεφουμε τα δικα μας δημιουργηματα-δυναστες. Αλλα ας το πιασουμε στην ωρα του

    Το παρον ποστ εχει τιτλο "Συζευξη των αντιθετων δυναμεων" και αναφερομαστε στις δυο αρχες που διεπουν ολη την δημιουργια, και φυσικα και τον ανθρωπο και την ψυχολογικη του διαμορφωση, την ενεργητικη και παθητικη. Το Εγω καταρχας δεν ειναι ενα, αλλα ενα συνολο επιμερους μικροτερων Εγω, και ο αριθμος τους ειναι περιπου 1000 (987 κατα τον Γκουρτζιεφ) εξ ου και η ονομασια λεγεωνα απο τη στρατιωτικη μοναδα του Ρωμαικου στρατου (ιστορικα καπου μεταξυ 3000-5500 στρατιωτες) για να δειχθει ποσα πολλα ειναι. Αυτο το συνολο των 1000 εγω λοιπον, συντελει την ανθρωπινη προσωπικοτητα. Δεν ειναι ενα λοιπον το Εγω και δουλεια του καθε ανθρωπου ειναι να βρει ενα τροπο να κανει τα 1000, ενα. Αυτη η δουλεια δεν ειναι και τοσο ευκολη για να συμβει απλα με την δυναμη της θελησης (by sheer will alone). Αυτες οι 987 πτυχες του ανθρωπου λοιπον ειναι πολικες, γι αυτο και η μονη πραγματικη και τελεια σχεση μπορει να συμβει μεταξυ των δυο μοναδικων πολικων οντων, καθως οι αναφερομαστε σε 987 πολικες ενωσεις και αρα σε μια τελεια ενωση. Ο αριθμος 987 δεν ειναι αυθαιρετος αλλα προκυπτει απο τις υποδιαιρεσεις ολων των κεντρων που αποτελουν τον ανθρωπο.
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Επειδη λοιπον δεν ειναι και το πιο ευκολο πραγμα να βρουμε το πολικο μας ον, (οποιος εχει ιδεες, ειναι καλοδεχουμενες) η ιδεα ειναι ο ανθρωπος να καταφερει να ανελθει απο την πολυπλοκοτητα των πολλων εγω, και να επιτρεψει να σχηματιστει η Ατομικοτητα του. Για να συμβει αυτο θα πρεπει να μην επιτρεπουμε στην δραση των εγω να κυριαρχει ανεξελεγκτα πανω μας. Ας σκεφτουμε ενα εγω λαγνειας, οσο και να το καταπιεζουμε αυτο καποια στιγμη μη εγρηγορσης οπου η θεληση θα ειναι μη ενεργη, θα βρει την ευκαιρια να εκδηλωθει, εμεις θα ταυτιστουμε με αυτο και αυτο θα τραφει και θα ικανοποιηθει, αν οχι με τον προφανη τροπο της σεξουαλικης ικανοποιησης, τοτε με καποιον αλλο χειροτερο εμμεσο τροπο, πχ θα προσπαθησουμε να βρισουμε ή υποβαθμισουμε ή ταπεινωσουμε καποιον συνομιλητη με διανοητικο τροπο.

    Ενας μαζικος τροπος λοιπον ειναι ο εξης. Αφου η χιλιαδα των εγω ειναι πολικα, τοτε εαν εμεις ισορροπησουμε την δυναμη των δυο αντιθετων πολικων δυναμεων της δημιουργιας μεσα μας, μεσω της εκφρασης και βιωσης αμφοτερων,τοτε αυτοματα αυτο θα επηρεασει υποχρεωτικα και το συνολο των εγω, επομενως η δυναμη που μας ασκουν θα ειναι παρα πολυ μικροτερη και πιθανοτατα διαχειρισιμη και το εργο μας πολυ ευκολοτερο. Αυτη ειναι μια εργασια λοιπον, τους καρπους της οποιας θα βρουμε μπροστα μας στο μελλον, δεν παει χαμενη.

    Οσον αφορα την θεληση, αυτη ειναι πολυ σημαντικη και δρα οντως ως τριτη δυναμη στην προσπαθεια μας για εσωτερικη εξελιξη. Ομως, ο νομος των τριων εχει πολλαπλη εφαρμογη. Κατι ή καποιος μπορει να ειναι ταυτοχρονα και ενεργητικη και παθητικη και εξουδετερωτικη δυναμη, αναλογως την οπτικη. Ενας νεος ανδρας μπορει να ειναι παθητικη δυναμη σε σχεση με το σπιτι των γονιων του, ενεργητικη δυναμη οσον αφορα την δικια του οικογενεια που μολις ξεκινα, ή εξουδετερωτικη δυναμη στην εργασια του οπου ειναι υπαλληλος και πρεπει να κραταει τις ισορροπιες μεταξυ των εργοδοτων του.

    "Φαίνεται πως έχετε υπό έλεγχο την αυταρέσκεια σας"
    Χαχα, μην στοιχηματισεις πανω σε αυτο παντως..

    Ελ. Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Είσαι πολύ ευγενικός άνθρωπος, Ε.Σ. Η καλοσύνη σου προπορεύεται της τυχόν αυταρέσκειας. Νομίζω πως αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο το αγαθό. Που ας πούμε βρίσκεται πέρα από το καλό και το κακό. Γιατί τείνω να πιστεύω πως το "καλό" δεν είναι και αγαθό αλλά ένα πακετάκι με το κακό, όπου το μεν ένα μας ευχαριστεί, το δε άλλο μας δυσαρεστεί.
    Όπως η Αρετή είναι μία και την αναλύουμε σε επιμέρους, έτσι και το εγώ, πιστεύω οτι είναι ένα. (Τα έχω τα διαβάσματα σου) Τελευταία είμαι *θαυμάστρια* της τεχνολογίας. Μας έβγαλε από το σκοτάδι, μας πρόσφερε ψυγεία, πλυντήρια, τάμπλετ. Τι θέλω να πω. Κάποιοι κομπιουτεράδες δούλεψαν με κέφι, με όρεξη, με επιμονή, αποστασιοποιημένοι από το "καλό" και το "κακό", κι έτσι συντελέστηκε το θαύμα να μιλάμε τώρα. Κάπως έτσι θα το ήθελα και στις ανθρώπινες σχέσεις. Να δούμε οτι η αρετή είναι αρκετή για να εξασφαλίσει την ισορροπία και την αρμονία εκείνη που θα μας κάνει να φιλοσοφούμε και να δημιουργούμε απερίσπαστα.
    Γιατί τα συναισθήματα μας άγουν και μας φέρουν. Μας αρρωσταίνουν. Είναι τροχοπέδη. Ξέρω οτι γίνεται. Το έχω ζήσει σε σχέσεις. Έτσι  αντί να ανατροφοδοτεί ο ένας τον άλλον με ενέργεια ή να του την κλέβει με χλευασμούς κλπ, χωρίς κρατήματα αμυντικά,  προχωρούν οι άνθρωποι την αναζήτηση.
    Ευχαριστώ πολύ όλους.  Δ.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η τεχνολογια αναπτυχθηκε με πολυ δοκιμη και σφαλμα (trial and error). Ο ιδιος κανονας μπορει να βρισκει εφαρμογη και στις ανθρωπινες σχεσεις. Δοκιμαζουμε το ενα λαθος μετα το αλλο μεχρι να βρουμε το (πιο) σωστο. Την ιδια τεχνικη ακολουθουμε και στην φιλοσοφια. Μα τοτε που βρισκεται το προβλημα; Μα φυσικα στην προσκολληση, στην αδυναμια μας να "αφηνουμε". Στην τεχνολογια δοκιμαζουμε απειρους συνδυασμους και ιδεες, μα οσοι δεν βγαζουν πουθενα, τους αφηνουμε και προχωραμε. Πιο πανω "αφησα" μια θεση που ειχα διατυπωσει σχετικα με την τριτη δυναμη, οταν ειδα ξεκαθαρα το σφαλμα της, διαβαζοντας την καλυτερη θεση του Λυκιου. Αν ειχε προσκολληθει το εγω μου, θα θυμωνα και θα εκνευριζομουν εναντιον εκεινου που μου εδειχνε την ασυμφωνια ή το λαθος, εν προκειμενω του Λυκιου, και ισως να ηθελα να του κανω καποιο κακο. Αυτο θα ειχε συμβει αν ειχα ταυτιστει με αυτην την θεση που διατυπωσα, αν πιστευα πως αυτη η θεση ημουν εγω, πως ηταν ενα κομματι απο μενα. Αυτο ειναι ενα συχνο συμβαν ψυχολογικης προβολης και ταυτισης, νομιζω πως ειμαι κατι που δεν ειμαι αλλα φανταζομαι πως ειμαι και ταυτιζομαι με αυτο. Αν λεω πως "ειμαι Ολυμπιακος", καπου μεσα μου αρχιζω να νομιζω πως ο Ολυμπιακος ειμαι εγω, οποτε αν πεις κατι κακο για το Ολυμπιακο νομιζω πως επιτιθεσαι σε μενα, και λογω του ενστικτου αυτοσυντηρησης, θελω να προστατευτω με το να σου κανω εσενα κακο ή οποιον νομιζω θελει να κανει κακο στον Ολυμπιακο. Γι αυτο συνηθως διεφθαρμενοι ανθρωποι αγοραζουν ομαδες, για να απολαμβανουν την προστασια απο πολυ κοσμο που τους ταυτιζει με την ομαδα που υποστηριζουν και εχουν ηδη ταυτιστει.

      Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι πιο περιπλοκες ομως. Η τεχνικη δοκιμη κ σφαλμα δεν ενδεικνυται και τοσο, διοτι δεν ειναι υγιες να αλαζουμε συντροφους σαν τα πουκαμισα. Περιεργως απο οτι θα νομιζαμε ωστοσο, δεν ειναι υγιης ουτε η απολυτη προσκολληση σε ενα συντροφο για παντα εκτος φυσικα και αν ειναι ο πολικος. Αυτο καθισταται τοξικο για την ψυχη μας.

      Θυμασαι αυτα που λεγαμε πως το συναισθηματικο κεντρο ειναι ενας τρελος ελεφαντας και για να συμπεριφερθει οπως θελουμε, τον βαζουμε αναμεσα απο δυο αλλους ελεγχομενους ελεφαντες, οποτε ελεγχοντας τους αλλους δυο με τον ιδιο τροπο, θα ακολουθησει και ο τρελος; Οι αλλοι δυο ειναι το διανοητικο κεντρο (σκεψεις) και το κινητικο κεντρο (σωμα). Εαν θελεις θετικα συναισθηματα, τοτε αρκει να εφαρμοζεις κυριως θετικες σκεψεις (αποδοχη, ναι) και κινηση/ασκηση.

      Νομιζω ομως πως δεν βοηθαει αυτο.
      "Γιατί τα συναισθήματα μας άγουν και μας φέρουν. Μας αρρωσταίνουν."
      Τα συναισθηματα κρυβουν βαθια σοφια. Αν αρρωσταινεις καπου, τοτε πρεπει καπως ειτε να απομακρυνθεις ειτε να θεσεις ορια. Αυτο ειναι πολυ σημαντικο.

      Εκτος και αν καποιος/καποιοι σου εχουν μεταδωσει τοση ανασφαλεια (gaslighting κανε google τον ορο) ωστε να αρρωσταινεις μονη σου επειδη κανεις αρρωστες σκεψεις και το συναισθημα ακολουθει το νου σου. Εγω νομιζω εισαι σούπερ. Δεν βλεπω καμια αυταρεσκεια πανω σου, οποτε σκεφτομαι πως για να χρησιμοποιεις αυτον τον ορο δις, καποιος σου τον εχει προσαψει και εσυ του το εχεις επιτρεψεις. Δες το και απελευθερωσου

      ΕΣ

      Διαγραφή
  28. Θα ολοκληρώσω το θέμα από την πλευρά μου με τις 4 παραμέτρους της Αρετής:
    Της τελείας αρετής είδη εστί τέτταρα. εν μεν φρόνησις, εν δε δικαιοσύνη, άλλο δ' ανδρεία, τέταρτον σωφροσύνη.
    τούτων η μεν φρόνησις αιτία του πράττειν ορθώς τα πράγματα.
    η δε δικαιοσύνη του εν ταις κοινωνίαις και τοις συναλλάγμασι δικαιοπραγείν.
    η δε ανδρεία του εν τοις κινδύνοις και φοβεροίς μη [εξίστασθαι] τρειν (δεν το βάζω στα πόδια) αλλά μένειν.
    η δε σωφροσύνη του κρατείν των επιθυμιών και υπό μηδεμιάς ηδονής δουλούσθαι, αλλά κοσμίως ζην.
    της αρετής άρα το μεν εστί φρόνησις, άλλο δικαιοσύνη, τρίτον ανδρεία, τέταρτον σωφροσύνη.
    Δ.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στις αρετες συγκαταλέγεται και η εγκράτεια, μέσα από την οποία επιτρέπουμε στη λογική να ελέγχει καθε σωματική επιθυμία.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητή IRENE, νομίζω ότι η εγκράτεια στην οποία αναφέρεσαι, είναι η σωφροσύνη που ανέφερε και η αγαπητή Δ.Β.
      "η δε σωφροσύνη του κρατείν των επιθυμιών και υπό μηδεμιάς ηδονής δουλούσθαι, αλλά κοσμίως ζην".
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  29. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιο διαγράφηκε. Από δική μου αμέλεια, χωρίς να ελέγξω σωστά το περιεχόμενο του σχολίου, το άφησα ελεύθερο, αν και περιείχε προσβλητικό περιεχόμενο για έναν συνδαιτυμώνα. Ζητώ συγγνώμη για την παράλειψη.
      Ο διαχειριστής
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  30. τσουπ τσουπ εφυγε η λελεν ηρθε η ιρενε χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. να κάμω μια παρατήρηση αν επιτρέπεται... παρατηρώ τον τρόπο που εκδηλώνονται οι γυναικείοι κλώνοι εδώ μέσα και στις συγκεκριμένες θεματικές και βλέπω δύο μοτίβα: το ένα είναι αυτό της ας πούμε λίγο χαζοβιόλας - με την καλή έννοια - που είναι και απαραιτήτως πεταχτούλα και η οποία ψάχνεται μεν αλλά κάπως επιφανειακά, ζητώντας καθοδήγηση από το άρρεν στοιχείο... το δεύτερο είναι εκείνο της πολύ σοβαρής και συντηρητικής, που διαθέτει έναν αρσενικό/μαθηματικό τρόπο διαχείρισης δεδομένων, που μπορεί μεν να είναι ευφυής αλλά δεν είναι ιδιοφυής και που επίσης αναζητά καθοδήγηση από το άρρεν στοιχείο... το κοινό στις δύο περιπτώσεις είναι ένας κάποιος σεβασμός και θαυμασμός για τον τρόπο προσέγγισης φιλοσοφικών εννοιών από τον άνδρα γενικότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβερή η προσέγγιση σου ανώνυμε. Αρσενικός/μαθηματικός τρόπος διαχείρισης δεδομένων..... Εκπληκτικό... Θα κάνω ενδοσκόπηση.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    3. Εγώ θα έλεγα να σταματήσουν οι εκατέρωθεν προσωπικές αιχμές και η ενασχόληση με το τι είναι ή δεν είναι ο καθένας και ας εστιάσουμε στο θέμα που αρχίσαμε.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  32. ολες αυτες που κατα καιρους γραφουν με διαφορα γυναικεια ονοματα ειναι αυτη η ελεν ο πατρινος καρναβαλος η skia ο γιατρουλης αορατομπεσαλης μπι μπι σωρρας
    δεν λεω για σωστες κυριες ομιλω για το καρναβαλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε, δεν μας ενδιαφέρει να μάθουμε ποιος είναι ποιος. Μας ενδιαφέρουν μόνο οι απόψεις του καθενός για το θέμα που συζητάμε. Συνεπώς δεν έχει νόημα να κοπιάζεις με σενάρια, υποθέσεις και "αποκαλύψεις". Ασχολήσου κι εσύ με το θέμα...
      Καλό απόγευμα.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    3. Ναι, να σου πω! Πράγματι είμαι μόνος παρόλο που η δουλειά μου είναι να τσεκάρω οποία γκόμενα πέσει εδώ μέσα, μπας και την βαφτίσω πολικό μου ταιρι. Αλλά καμία δεν τσιμπάει ρε γαμώτο. Τσάμπα το σάλιο και η θεωρία...
      Αλλά κι εσύ μου κάνεις μωρό μου μέσα στην απελπισία της μοναξιάς μου. Τι κι αν έχεις μόνιμη σχέση! Αυτά δεν λένε τίποτα σήμερα...
      Πληροφορίες λένε ότι είσαι και κουκλάρα! Τι λες; Είσαι; Ή πάλι θα φάω χυλοπιτα;
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
  33. Δυστυχώς ο Λύκιος που ξεραμε δεν υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει, απλά δεν ξέρω πόσο καλά τον ξέρατε. Αν τον ξέρατε καλά, θα κατανοούσατε το ύφος του.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  34. Η ήρεμη κυριαρχία του λόγου στο άλογο.
    Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια παρατήρηση μου.
    Όταν πειράζουν κάποιον άλλον πολλές φορές γελάω κιόλας. Το βρίσκω αστείο. Και ειδικά όταν αυτός ο άλλος το χειρίζεται με χιούμορ και ψυχραιμία, είναι λυτρωτικό. Με μέτρο βέβαια το πείραγμα να μην είναι χυδαίο.   Όταν όμως πρόκειται για μένα, όταν με πειράζουν, γίνομαι έξω φρενών.
    (Το οτι χρησιμοποιώ πρώτο ενικό και όχι κάποιο από τα υπόλοιπα πρόσωπα ενικού και πληθυντικού, είναι μία ευγενική επιλογή που δεν σημαίνει οτι κάνω προσωπική εξομολόγηση και ασφαλώς δεν σημαίνει οτι περιμένω προσωπικές συστάσεις.) 
    Ασφαλώς και μπορώ να παίξω με ήρεμη κυριαρχία του λόγου στο άλογο. Αλλά κάτι μένει έτσι ανικανοποίητο μέσα μου. Ίσως γιατί δεν διαφαίνεται πάντοτε η πρόθεση του άλλου. Αν  είναι η διάθεση του απλώς περιπαικτική ή χλευαστική.
    Αυτά.   Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εμενα πάλι μου φαίνεται περίεργο το οτι δείχνεις να μην γνωρίζεις την απάντηση σ' αυτο που λες... και η απαντηση είναι πολύ απλή και απολύτως φυσιολογική: ιεράρχηση και επιβολή, στοιχεία που χαρακτηρίζουν όλα τα θηλαστικά-θηρευτές... ο ανθρωπος όντας στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, επιβάλλεται διατροφικά -και όχι μόνο-στα υπόλοιπα είδη με τους γνωστούς τρόπους... στο δικό του είδος, ένας απλός και ίσως ένας από τους πρώτους τρόπους επιβολής είναι δια του λόγου... υπάρχουν κι άλλοι μύριοι τρόποι επιβλητικής διαμόρφωσης και ιεράρχησης που διακρίνει το είδος του: ταξικότητα, κάστες, μορφωτικό επίπεδο, υλική κατοχή κλπ., μη σας τα λέω γω, είμαι σίγουρη οτι τα ξερεις καλύτερα από μενα... εξάλλου, η ίδια η έννοια της ύπαρξης όπως εκδηλώνεται στο υλικό πεδίο αποτελεί τη μεγιστη προσωποποίηση του χλευασμού, το ότι θα σε περιπαίξει ο κάθε άσχετος και άγνωστος σε ενοχλεί;

      Διαγραφή
    2. Με εντυπωσίασε η απάντηση αυτή και ξεπέρασε τις τυχόν προσδοκίες μου. Ευχαριστώ. Και για να επιβεβαιώσω την παρατήρηση ενός σχολιαστή οτι υπάρχει κάποιος σεβασμός και θαυμασμός για τον τρόπο προσέγγισης φιλοσοφικών εννοιών, όχι όμως από τον άνδρα γενικότερα...αλλά από τον Λύκιο συγκεκριμένα και τους άλλους συνδαιτυμόνες, τι λες Λύκιε για την τόσο ενδιαφέρουσα αυτή οπτική;
      Δ.

      Απάντηση

      Διαγραφή
    3. Ενδιαφέρουσα οπτική ο σεβασμός και θαυμασμός στις απόψεις κάποιων ανθρώπων; Σίγουρα όλοι θαυμάζουμε κάποιους ανθρώπους για τις απόψεις ή τις πράξεις τους. Ένας ακόμη πιο ισχυρός θαυμασμός, μπορεί να καθιερώσει μέσα μας κάποιους ανθρώπους ως πρότυπα. Λίγο ως πολύ, οι άνθρωποι αναζητούν ανθρώπους-πρότυπα ώστε να τους ακολουθούν.
      Ωστόσο τα κριτήρια που τους επιλέγουμε είναι εντελώς προσωπικά και έχουν να κάνουν με τις δικές μας προσδοκίες, αδυναμίες, στερεότυπα, ένστικτα και συναισθήματα. Κάπου εκεί, μιλάμε για "χημεία" μεταξύ ανθρώπων, είτε πρόκειται για νοητική είτε για ψυχική. Σαφώς λοιπόν, ο θαυμασμός που δημιουργείται μεταξύ των ανθρώπων, κυριαρχείται από τα νοητικά παράγωγα του λόγου, τα οποία ταυτίζονται ανάλογα μεταξύ δύο ανθρώπων.
      Το θέμα του φύλου διαδραματίζει και αυτό ρόλο, όχι μόνο ως προς την έκφραση της αρσενικής ή της θηλυκής αρχής μέσα στις απόψεις μας, αλλά και από την αναγκη μας για αποδοχή της αντίθετης αρχής.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    4. μα δεν κατέθεσα κάποια φιλοσοφική άποψη και μάλιστα δικής μου προσωπικής ανάλυσης, που να χρήζει και σεβασμού! έκανα απλώς μια αναφορά και μια λίγο περαιτέρω κοινωνιολογική σύνδεση, σε μια βασική αρχη της βιολογίας... και δεν είμαι καν βιολόγος... για να πω την αλήθεια, τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου ως θηρευτής, την είδα σε μια σειρά που βλέπω αυτές τις μέρες το fortitude... η οποια βεβαια έχει μια εντελώς διαφορετική πλοκή από τα θέματα που θίγονται εδώ... απλως καποια στιγμή στην εξέλιξη της σειράς, κάποιοι βιολόγοι χαρακτήρισαν τον άνθρωπο ως θηρευτή και το κράτησα...

      Διαγραφή
    5. Δεν ήταν φαίνεται σαφές αυτό που ρώτησα. Ρώτησα πώς σου φαίνεται το σχόλιο των 6:53. Η οπτική αυτού του σχολίου. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα να κάνω τόσο δυσνόητο τον συλλογισμό μου.

      Διαγραφή
  35. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μπορείς να το ανακαλύψεις στην πορεία, παρατηρώντας τις σντιδράσεις. Βέβαια και αυτές μπορεί να προσαρμόζονται αναλόγως, αφού μπορεί να σταθμίζετσι η δυναμική του λόγου επάνω στο άλογο.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Πάλι λάθος έκανα. Δεν το έχω σήμερα στην επικοινωνία. Εννοούσα το σχόλιο στις 4:02.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Λυκιε μη τσιμπας σε παίζουν κανονικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και δεν το έχω σήμερα στην συνεννόηση, και επειδή παίζεις, ανώνυμε σχολιαστή, θα σου πω μια ιστορία. Μπαίνω λοιπόν στον καταχθόνιο δαίμονα και βλέπω οτι εδώ είναι μια ασφαλής και γαλήνια νησίδα φιλοσοφίας όπου η Ιρέν, ο Λύκιος και ο Ε.Σ. συζητούν ήρεμα και αρμονικά, χωρίς εντάσεις, άγχος και βιασύνες ένα ενδιαφέρον θέμα. Λέω στον εαυτό μου: Δεν δοκιμάζεις να τους πεις αυτό που σε απασχολεί, οτι δηλαδή το καλό μπορεί να μην είναι και αγαθό αλλά πακετάκι με το κακό, να μάθεις την άποψη τους; Το κάνω λοιπόν και τι διαπιστώνω; Ότι στην όαση αυτή και συγκεκριμένα γύρω από την όαση, κατοικοεδρεύουν  διάφοροι. Μαντρόσκυλα, ελεύθεροι σκοπευτές, τρολάκια, και πολλοί-πολλοί αναγνώστες. Κι άμα πάει να πλησιάσει κανένας καινούργιος, του την πέφτουνε και γίνεται ένας εκτροχιασμός και ένα πατρινό καρναβάλι. axaxaaa Αυτά παρατήρησα και σου τα λέω. Δ.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    3. Ταξιδεύω χωρίς αποσκευές. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα σου μαζί μου; Γιατί μου γαυγίζεις; Γιατί λες για μένα άσχημες λέξεις; Γιατί ειρωνεύεσαι; Και πώς γίνεται να είσαι ο ίδιος που παράλληλα γράφει και τόσο ενδιαφέροντα σχόλια; Ε, Αρθούρε;
      Δ.

      Διαγραφή
    4. Όταν διάβασα το σχόλιο σου, το 4:02, ένιωσα γαλήνη. Σκέφτηκα, ο άνθρωπος αυτός σουλατσάρει στο "καθ' ομοίωσιν". Χάρηκα. Πως γίνεται να είσαι ο ίδιος άνθρωπος που έγραψε και τα σχόλια με τις άσχημες λέξεις;
      Δ.

      Διαγραφή
    5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    6. "Η ίδια η έννοια της ύπαρξης όπως εκδηλώνεται στο υλικό πεδίο αποτελεί τη μέγιστη προσωποποίηση του χλευασμού"
      Σ' αυτό το σημείο εστίασα και για το σημείο αυτό είχα ζητήσει την τοποθέτηση του Λύκιου.
      Νομίζω πως λίγοι άνθρωποι το έχουν δει αυτό. Αλλά και το υπόλοιπο σχόλιο ήταν καλό όπως και η νηφαλιότητα που απέπνεε.
      Από την δική μου πλευρά το σταματώ εδώ.
      Δ.

      Διαγραφή
    7. Τώρα που έγινε συγκεκριμένο το ερώτημα, μπορούμε να το συζητήσουμε.

      "Η ίδια η έννοια της ύπαρξης όπως εκδηλώνεται στο υλικό πεδίο αποτελεί τη μέγιστη προσωποποίηση του χλευασμού"

      Συμφωνώ στον ορισμό χλεύη. Διότι ο ένσαρκος βίος του ανθρώπου, βιάζει την πνευματική του αρχική φύση και οφείλεται στην "πτώση" του.
      Συνεπώς ο άνθρωπος στο υλικό πεδίο, βιώνει την ειρωνία, την χλεύη και την περιφρόνηση διότι εγκλωβίζεται στον χωροχρόνο και όλους τους περιορισμούς, που τον οδηγούν στον πόνο και ζει μέσα στην λήθη.
      Τον κερδίζει το βασίλειο του Εωσφόρου...
      ΛΥΚΙΟΣ

      Διαγραφή
    8. Λύκιε, ξανα μανά με το συμπάθιο, αλλά νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις και συ και οι φίλοι σου για το αν θέλετε πραγματικά να φιλοσοφείτε με αρχαιοελληνικούς όρους... παρατηρώ ότι αρκετά συχνά, αποκωδικοποιείτε/μεταφράζετε αρχαϊκές έννοιες με χριστιανικά φίλτρα και δεδομένα... δε γίνεται να χρησιμοποιείς πρωτογενείς φιλοσοφικούς όρους με χριστιανικό πρόσημο κατα το δοκούν και όποτε βολεύει, τουλάχιστον κατα τη δική μου αντίληψη... αν δεχτώ ότι ετυμολογικά το όνομα του εωσφόρου σημαίνει τον φέροντα το φως και αν ανατρέξω στο διονυσιακό του υπόβαθρο και στη μετέπειτα διαστρεβλωτική δαιμονοποίηση του από το μανιχαϊστικό χριστιανικό ιερατείο, τότε μάλλον κάτι μπάζει! υπήρχε όντως στα αρχαιοελληνικά δεδομένα ο διαχωρισμός του δίπολου καλο/κακό, όπως εδραιώθηκε αργότερα από την εκκλησία; δε νομίζω... η χλεύη στην οποία αναφέρθηκα εκτείνεται και στην πέρα του υλικού πεδίου μετάβαση του ανθρώπου, όπως τουλάχιστον διδάσκεται από κάποιο χρονικό σημείο και έπειτα στην σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία του δυτικού κόσμου... όσο για τη νηφαλιότητα που αποπνέει το σχόλιο μου και που υποστηρίζει ο λεοπόλδος, περί απλής λογικής πρόκειται... και αν όντως η απλή λογική είναι προνόμιο των λίγων όπως λέει, τότε μάλλον τα πράματα δεν είναι καθόλου ευοίωνα...

      Διαγραφή
    9. Από την αρχαϊκη εποχή μέχρι σήμερα, η φιλοσοφία έχει προχωρήσει, οπότε το σήμερα περιλαμβανει και την εξέλιξη των ιδεών και της συλλογικής εμπειρίας.
      Ο Εωσφόρος-Προμηθέας αντιστοιχεί στον μικρό Θεο-Δημιουργό και Κύριο της Ύλης. Είναι ο αποδομητικός παράγων που υπηρετεί και αυτός την αιτιότητα Ύπαρξης και τελικά την τελεολογία του Κοσμικού Σχεδίου.
      Νομίζω ότι τώρα είμαι σαφέστερος με τον ορισμό που έδωσα.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    10. Ωραία. Ώστε περιλαμβάνεται ο δημιουργός του κόσμου μας στο Κοσμικό Σχέδιο;
      Επίσης αν η δικαιοδοσία του είναι και πέραν του υλικού πεδίου,τότε το ερώτημα είναι αν υπάρχει σπό κάπου έξοδος και δυνατότητα απόδρασης του Νου και κάτω από ποιους όρους; Να απεκδυθεί ας πούμε ο άνθρωπος το εγώ ώστε να μην τον πειράζει που θα χάσει την ατομικότητα του ή χρειάζονται άλλες προϋποθέσεις;
      Δ.

      Διαγραφή
    11. βρε δεν αντιλέγω στο ότι έχει προχωρήσει, αλλά εδώ φτάνουμε σε σημείο να λέμε μήλο και να εννοούμε πορτοκάλι! προμηθέα θες; προμηθέα οκ! έδωσε τη φωτιά στον άνθρωπο ο προμηθέας; παρενέβη δλδ από ένα σημείο και έπειτα στην πορεία του, δεν τον έπλασε από το ζερό! τι είναι η φωτιά/φως; είναι ένας νοητικός συμβολισμός; αντιστοιχεί μήπως στο εγκεφαλικό κέντρο του λόγου; είναι χλεύη αυτό; χλεύασε τον άνθρωπο εξελλίσσοντας τον, εξ ου και τιμωρήθηκε; και αντιστοιχήθηκε λοιπόν το προμηθεϊκό ον με τον χριστιανικό σατανά; κάτι δεν κολλάει βρε λύκιε εδώ...

      Διαγραφή
    12. και γιατί δεν ξεκινάς τη συλλογιστική σου περί νοητικής απόδρασης από το υλικό πεδίο και κάμεις άλμα στα επόμενα; αναφερεσαι λοιπόν στα πρωτογενή δομικά υλικά του ανθρώπου, όπως είναι η ατομικότητα και το εγω και ψάχνεις τρόπο απόδρασης... μιλαμε για τα πρωτογενη ενστικτα που καθοριζουν τον ανθρωπο, ενστικτο επιβιωσης κλπ. η αρχικη προσεγγιση βασει λογικης μπορει να γίνει δια της αμφισβητισης αυτων κι οταν λεω αμφισβητιση δεν εννοω αμφισβητιση της υπαρξης τους, αλλα αμφισβητιση και εκουσιο προβοκαρισμα της λειτουργίας τους... οι ανατολικοι ισως ειναι και οι μονοι που εχουν επενδυσει και αφοσιωθει επανω σ' αυτη την προσεγγιση, μεσω της μη δρασης, καταρχιν η βαση των ανατολικων φιλοσοφιων ειναι οτι η υπαρξη ειναι πονος... τωρα ολο αυτο το κονσεπτ ειναι λιγο παρακινδυνευμενο για τα δυτικα φιλτρα και δυσκολο προς αφομοιωση... και ισως να μην ειναι και πολυ σωφρον απο πλευρας μου που το αναφερω στον εδω χώρο :)

      Διαγραφή
    13. Θα προσέξες ασφαλώς ότι αναφέρθηκα σε μικρό Θεό-Δημιουργό. Αυτός βρίσκεται υπό της Αρχής του μεγάλου Δημιουργού της Τάξης εκ του Χάους.

      Είναι τρόπον τινά, ένας κατώτερος θεός. Η δικαιοδοσία του σταματά στα πρόθυρα του πνευματικού πεδίου.
      Ωστόσο το κατώτερο ψυχικό πεδίο, βρίσκεται στην εξουσία του. Όλες οι εκφάνσεις του αστρικού επίσης.
      Σου κεντρίζει το ενδιαφέρον η απόδραση ε;
      Ο νους είναι αναγκαίο εργαλείο στο βασίλειο του Εωσφόρου. Η υπέρβαση θα τον θυμώσει, χαχα!
      Η απόδραση από το συνειδητό μας εαυτό δίχως την "έγκρισή" του, αναμφίβολα μας φερνει σε έναν κόσμο που δεν είμαστε έτοιμοι να λειτουργήσουμε φορώντας το υλικό σώμα μας.
      Υπάρχουν τεχνικές όμως, απόκρυφες, που δεσμεύουν αλλότριες δυνάμεις στον σκοπό μας. Αλλιώς, ο δρόμος προς την θέωση είναι ο γνωστός πατροπαράδοτος, κωπιώδης, δύσκολος, ανηφορικός.
      Ωστόσο για να κρυφοκοιτάξεις πίσω από την κουρτίνα, χρειάζεσαι άλλα εφόδια, που δεν είναι νοητικά πλέον.
      Ο Δίας τιμώρησε τον Προμηθέα διότι έδωσε "γνώση" στον άνθρωπο.
      Τι είδος γνώση έδωσε όμως στον άνθρωπο, που δεν έπρεπε;
      Ποιά πράγματα δεν έπρεπε να γνωρίζει ο άνθρωπος;

      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    14. Ξέρεις ποιοι άνθρωποι αποδρούν με ασφάλεια από τον νοητικό εγκλωβισμό της Ύλης; Αυτοί που κατάφεραν να υπερβούν την ερπετική τους φύση και έγιναν "πνευματικοί" άνθρωποι. Αυτοί που πλησίασαν ή πέτυχαν την Τελείωση
      Αυτοί που θέλησαν να παρακάμψουν τον πόνο με πλάγιο τρόπο, ξέρεις τι κατάφεραν; Εγκλωβίστηκαν για πάντα στη δίνη των υλικών δεσμών, του ανύπωτου πόνου.
      Ποιος κόμισε οέο αυτή την "γνώση"; Ποιος Πυρφόρος;
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    15. Εκτός της ανατολικής φιλισοφίας, θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις και τις "εξόδους" που διδάσκει ο "δυτικός" Γιώργος Μπαλάνος...

      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    16. Τώρα με τα σπίρτα, τους αναπτήρες και τον ηλεκτρισμό καταφέραμε να απεξαρτηθούμε από τον πυρφόρο. Είναι ασύλληπτο το πόσο πολύτιμα είναι.
      Σκέφτομαι οτι στο γήινο πεδίο έχουμε τα εφόδια. Ειδικά οι έλληνες. Έχουμε τα δελφικά παραγγέλματα και μπορούμε να πορευτούμε. Βγαίνοντας όμως από το πεδίο αυτό δεν ξέρω ποιες είναι οι πληροφορίες που φέρουμε μαζί μας και ποιες είναι οι δυνατότητες μας. Γιατί εάν τυχόν αυτό που βγαίνει είναι απλώς το ονειρικό μας σώμα τότε αλίμονο μας. Το σώμα αυτό δεν έχει μνήμη, δεν  έχει επίγνωση χωροχρόνου, δεν έχει συγκρότηση, είναι συναισθηματικό, είναι χαμένο στο διάστημα. Τι να κάνεις με το σώμα αυτό στα ενεργειακά πεδία του μικρού δημιουργού και πώς να δραπετεύσεις; Ελπίζω πως ό,τι βγαίνει αφήνοντας το υλικό σώμα είναι κάτι περισσότερο. Θα προτιμούσα να είναι ένας αφυπνισμένος νους.
      Δ.

      Διαγραφή
    17. το μόνο σίγουρο είναι ότι εδώ όλοι κάνουμε εικασίες για το επέκεινα μέσα στα πλαίσια και όρια που μπορεί να φτάσει το φάσμα της αντίληψης και συνείδησης μας... ούτε εγω μπορώ να αναιρέσω αυτό που λες εσύ, ουτε και εσύ αυτό που λέω εγώ, κι αυτό γιατί δεν υπάρχει τρόπος απόδειξης μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης κατανόησης... κατ' εμε δεν υφίσταται ούτε καν ένας τρόπος/δρόμος, υπάρχουν πολλοί... δεν γίνεται ας πούμε κάποιοι να αντιστέκεστε τόσο σθεναρά στην υλική παγκοσμιοποίηση/κιμαδοποίηση και από την άλλη να υποστηρίζετε εξίσου σθεναρά μια πνευματική παγκοσμιοποίηση... κάτι άλλο απαραίτητο, σε τέτοιες απόπειρες προσέγγισης φιλοσοφικών ζητημάτων, είναι να συμφωνηθεί εξ αρχής ότι όλοι οι συμμετέχοντες κατανοούν με τον ίδιο τρόπο κάποιες βασικές έννοιες όπως ψυχή, θεός, πνεύμα κλπ, διαφορετικά καταλήγει σε ολίγον μπάχαλο κι αυτό το χω δει άπειρες φορές να συμβαίνει... συγκεκριμένα για τον μπαλάνο, σε ευχαριστώ για την πρόταση, αλλά ο συγκεκριμένος δε με εμπνέει, για κάποιες άλλες ιδιοσυγκρασίες ίσως να είναι κατάλληλος, όχι για μενα όμως :) εξάλλου τα όσα πραγματεύεται τα εχουν προσεγγίσει άλλοι πριν απ' αυτόν και με καλύτερο ας πούμε τρόπο, πάντα μεσα στα πλαίσια της δικης μου κατανόησης...

      Διαγραφή
    18. Λακωνικά, θα απαντήσω ότι τα δελφικά παραγγέλματα είναι ένας εξαίρετος δρόμος προς την ευδαιμονία, ενώ στον αντίποδα, τοποθετώ την ερμητική φιλοσοφία και όλα τα παρακλάδια της που απλώθηκαν προσαρμοσμένα στην Ανατολή...
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    19. Έχεις δίκιο για το θέμα του ορισμού των εννοιών σε μια συζήτηση. Πάντα προσπαθούσα να προσδιορίζω τους ορισμούς στους διαλόγους του Κ.Δ., ώστε να μιλάνε όλοι την ίδια γλωσσα και να προχωρά ο διάλογος.
      Σαφώς οι δρόμοι είναι πολλοί. Ενίοτε προσαρμοσμένοι σε κουλτούρες και θρησκείες.
      Η πνευματική παγκοσμιοποίηση, δεν είναι όρος ανάλογος της "υλικής παγκοσμιοποίησης", διότι η παγκόσμια πνευματικότητα, ιστορείται από δύο αρχετυπικούς πόλους της ανθρωποτητας. Όλη η Ανατολική φιλοσοφία καθώς και ο εσωτερισμός-μυστικισμός, προέρχονται από την ίδια μήτρα. Μια άλλη μήτρα γέννησε τον άλλο πολο, που σήμερα έχει κατασταλεί...
      Άρα υπάρχουν πολλά κοινά στην παγκόσμια πνευματικότητα, που απλά εμφανίζουν διαφορετικές αποχρώσεις σε κάθε πολιτισμό.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    20. Ωστόσο δεν βρίσκω κακό τον συγκερασμό γνώσεων και πρακτικών που προέρχονται από τον κήπο της ανθρώπινης πνευματικής δραστηριότητας, διαπολιτισμικά.
      Πολλές φορές αλλάζουν μόνο οι λέξεις. Ωστόσο υπάρχουν και διαφορές στον τρόπο προσέγγισης του πνευματικού στόχου, αλλά αυτό απλά δείχνει την ποικιλια των δρόμων που υπάρχουν...

      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    21. Λακωνικά επίσης, όταν μπορέσεις, τον άλλο πόλο που έχει σήμερα κατασταλεί.
      Δ.

      Διαγραφή
    22. εχμ ναι, ο πλουραλισμός εχει ενίοτε ενδιαφέρον αλλα κάποιες άλλες φορές ίσως να μην έχει πρακτικότητα :) θα πω κάτι που ίσως να μη με βολεύει αχχαχα, αλλά το θεωρώ σημαντικό από τη δικη μου εμπειρία... οταν ας πούμε ενας πυρηνας ατόμων συγκεντρώνεται ωστε να εντρυφήσει και να εξελίξει φιλοσοφικά θέματα, αρχικά το κάνει γιατί υπάρχουν κοινές κλίσεις και ομοιότητα ιδιοσυγκρασιών... αυτο σημαίνει ότι χρησιμοποιεί και κατανοεί κοινό θεωρητικό πλαίσιο των όρων που θελει να πραγματευτεί ή τέλος πάντων προορίζει αυτό το πλαίσιο εξ αρχής... και ειναι μαλλον θετικό και πρόσφορο να διατηρείται σταθερός αυτός ο πυρήνας ατόμων στην πορεία του χρόνου και απο ενεργειακής πλευράς, αν όντως θέλουν τα άτομα που τον αποτελούν να φτάσουν σε καίριες συμπερασματικές... σ αυτο βοηθάει πολλές φορές η ας πούμε ιδιωτική συνεύρεση του πυρήνα... ισως να φαίνεται ελιτιστική μια τέτοια πρακτική, αλλα μαλλον δεν είναι... με το να εισερχονται στην πορεια άτομα ενδεχομένως άλλης ιδιοσυγκρασίας και κλίσεων, ισως να φαίνεται ενδιαφέρον και αναζωογονητικό, αλλα κατα πάσα πιθανότητα αν αυτο γίνεται συχνά, αποσταθεροποιείται ο πυρήνας... βλέπω ας πουμε λύκιε ότι διατηρείς το μπλογκ από το '12.. ο πυρηνας και τα ατομα που συχναζουν εδω - και βγαζω τον εαυτο μου απ' αυτόν - θα επρεπε ήδη να μιλάει την ίδια γλώσσα, που ενδεχομένως και να τη μιλάει, δε μπορώ να το ξέρω μιας και δεν βλέπω πολυκοσμία... ωστοσο κάποιος ανεφερε κάπου μια σειρα σχολιαστών που ειναι απόντες... ισως να ηταν θετικο να επικεντρωνόσουν στο κάλεσμα αυτου του πυρήνα, που θα βοηθούσε την εξελιξη των θεματων σας... εγω ειμαι απλως περαστικη και κυριως κανω την πλάκα μου, με την καλη εννοια :)

      Διαγραφή
    23. Από έναν ανοιχτό χώρο, όπως είναι ο Κ.Δ., διέρχονται πολλά και ετερόκλητα πρόσωπα, το καθένα για τον δικό του λόγο. Άλλα από περιέργεια, άλλα για να καταθέσουν τις απόψεις τους, άλλα για να αντλήσουν πληροφορίες, άλλα για κοινωνικότητα, άλλα για διαβολή και άλλα γιατί βρίσκουν ενδιαφέρουσες τις συζητήσεις και νιώθουν όμορφα να συμμετέχουν σε αυτές.
      Ο Κ.Δ., δεν είναι κλειστό κλαμπ, δεν είναι σέχτα, δεν είναι τάγμα. Δεν μπορεί να επιλεγεί ή να αποκλείει επισκέπτες εκτός κι αν υπερβαίνουν κάποια όρια που υπσρχουν για να λειτουργεί ομαλά ο χώρος.
      Πολλοί πέρασαν από εδώ από το 2012. Έκαναν τον κύκλο τους και αποχώρησαν όταν ένιωσαν οτι δεν είχαν κάτι άλλο να δώσουν ή να πάρουν. Είναι και θέμα "χημείας" που λέμε...
      Ως διαχειριστής ποτέ δεν προσκάλεσα κάποιον και πότε δεν πρόκειται να παρακαλέσω κανέναν να επιστρέψει.
      Όποιος το επιθυμεί, η φιλοξενία μου είναι δεδομένη.
      Όμως πολλά άτομα, παρέμειναν εδώ για μεγάλο διάστημα και κσποιοι είναι ακόμη εδώ, ακόμη και με άλλο προφίλ.
      Στους κλειστούς χώρους μύησης, τα μέλη έχουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που εύστοχα περιέγραψες και βεβαίως στις τελετουργίες που κάνουν, εκλύουν "ενέργειες", στις δικές τους δονήσεις...
      Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί εδώ, ούτε και το επιθυμώ.
      Η ιδιωτική συνεύρεση του πυρήνα του Κ.Δ. μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή στο μέλλον, αν και δεν πιστεύω ότι είναι εφικτή ή επιθυμητή από τα μέλη...

      Αγαπητή Δ, αν ανατρέξεις σε παλιές αναρτήσεις του Κ.Δ., θα βρεις τεράστιες αναλύσεις περί των δύο ιερατείων και των δύο πόλων που ελέγχουν τη ανθρωπότητα, από τα βάθη των αιώνων...

      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  38. να, κοίτα τώρα ας πούμε, αυτές οι τσαχπινιές που κάνεις τώρα εδώ, που δήθεν μπερδεύεσαι και δεν καταλαβαίνεις και δεν καταλαβαίνουν και οι υπόλοιποι και που επαναλαμβάνεσαι, είναι πολύ χαρακτηριστικό μοτίβο, αναγνωρίζεσαι... αν πχ. αποτελούσες το θήραμα κάποιου, τα παραπάνω θα ήταν κάτι σαν τη μυρωδιά σου... και έχεις κι άλλα σταθερά και χαρακτηριστικά μοτίβα, τα οποία όπως καταλαβαίνεις ίσως κάποιες φορές να λειτουργούν εναντίον σου... παρόλη τη μακρά εμπειρία σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. axaaa xa αν ήσουν θήραμα θα σε είχα πιάσει. Είσαι αυτός που έγραψε το καταπληκτικό σχόλιο στις 4:02.

      Συγνώμη, Λύκιε, που εκτροχιάζομαι. Μια δοκιμή έκανα να δω τι γεύση έχει η άμεση αλληλεπίδραση με 2 ενδιαφέροντα τρολ. Δεν θα ξαναγίνει.
      Δ.

      Διαγραφή
  39. ο λυκιος ποιος ειναι; μηπως εχει παρει αλλος τη θεση του; η skia γραφει; η αορατη;
    καποιος κωστας που εγραφε παλια γιατι δεν γραφεις ; η δαναη; η α ω; ο αρμαγεδων; η φρυνη; η η ασημινα; η κατινα; ο μορφεας; καληνυχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αφού λοιπόν παίξαμε όλοι με τα τρολ και βαμπιρίσαμε ψυχικά τους άλλους, ας τελειώσει εδώ αυτό το ευχάριστο διάλειμμα.
    Θα ζητήσω από όλους, την παύση του παιχνιδιού.
    Τα σχόλια θα δημοσιεύονται μόνο όταν περιέχουν σκέψεις και προβληματισμούς σχετικούς με το θέμα μας και όχι νύξεις σε προσωπικό επίπεδο, του ενός για τον άλλο.
    Ευχαριστώ για την κατανόηση.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Δεν υπάρχει κανένα άλλο παιδακι να μας πει τι πιστεύει οτι βγαίνει από το υλικό σώμα όταν το αφήνουμε; IRENE; ΕΣ;
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Δ, ευχαριστως να προσφερω την αποψη μου. Συζητηθηκαν πολλα και δεν μπορω να τα πιασω ολα, στοχευμενα λοιπον.

    Ο λογος που αναφερομαστε στις δυο αρχες της δημιουργιας, ενεργητικη(αρσενικη) και παθητικη(θηλυκη) ειναι επειδη αποτελει τον πιο θεμελιωδη τροπο αναλυσης. Εσυ αγαπητη Δ, ή μαλλον για να μην χρησιμοποιησουμε β ενικο ας θεωρησουμε ενα προσωπο Α, οποτε το προσωπο Α του παραδειγματος σου αγαπητη Δ, ειναι εμφανως εκφραστης της θηλυκης αρχης. Αυτο αναποφευκτα σημαινει καποια πραγματα. Σημαινει πως ειναι δεκτικο, αρεσκεται σε αποδοχη, γενικα ολες τις ιδιοτητες της θηλυκης αρχης. Στο διπολο θυτης/θυμα ειναι σαφως το θυμα. Οταν καποιος εκφραζει τον ενα πολο, για διαφορους λογους που δεν ειναι της παρουσης να αναφερουμε, συνηθως αγνοει τον αλλο πολο και την συμπεριφορα του, δυσκολευεται να την αντιληφθει, κατανοησει, διαχειριστει ενω ερωτικα ως το αντιθετο του, ελκεται. Ο αλλος πολος λοιπον ασχολειται κατα βαση με την επιβολη και κυριαρχια και συνηθως (κακως) δεν τον ενδιαφερει να ειναι δικαιη, απλα να συμβαινει οπως-οπως διοτι αποτελει μια αναγκη.

    Τα περαιτερω του υλικου επιπεδου τα εχει αναφερει ο φιλτατος Λυκιος αλλα ας δοκιμασω να τα αναφερω ξανα και εγω. Επαναληψη μητηρ πασης μαθησεως. Μετα το υλικο σωμα, ακολουθει το ψυχικο σωμα και μετα το νοητικο σωμα. Αυτα βρισκονται ηδη σε διασυνδεση. Το λεω αυτο διοτι η ψυχολογια ειναι σημαντικη. Ο λογος που γελας οταν πειραζουν καποιον αλλο, ειναι επειδη δεν πειραζουν εσενα και νιωθεις μια ανακουφιση γι αυτο. Οταν ο αλλος το χειριζεται με ψυχραιμια, νιωθεις μια λυτρωση διοτι αυτο σε απαλλασει απο τις ενοχες διοτι γνωριζεις μεσα σου πως αυτο που κανεις ειναι "κακο" και δεν θαπρεπε. (λαθος η χρηση του β ενικου καθως δεν αναφερομαι σε σενα προσωπικα φυσικα, αλλα αν ανεφερα για το προσωπο Α θα χαναμε το νοημα με τα αυτος/αυτη)

    Το δια ταυτα λοιπον ειναι πως θα πρεπει να μαθεις να αναγνωριζεις το παιχνιδι του αλλου πολου, της ενεργητικης αρχης και να το αντιλαμβανεσαι οταν συμβαινει. Επειδη συνηθως συνανταται σε κατωτερες μορφες, ειναι η προσπαθεια που κανουν πολλοι ανθρωποι να μειωσουν τον συνανθρωπο τους λογω ιδιας ανασφαλειας πως δεν αξιζουν αρκετα. Εστω πως κανεις ενα ορθογραφικο λαθος λογω απροσεξιας ή βιασυνης. Αν εγω σε αποκαλεσω "Αμορφωτη και χαζη" στην ουσια προσπαθω να σε μειωσω και να σου επιβληθω, ωστε να νιωσω πως ειμαι λιγο ανωτερος απο σενα ενω βαθια μεσα μου ξερω πως δεν ειμαι. Ενας πραγματικα ανωτερος ανθρωπος δεν θα το εκανε ποτέ αυτο. Το ζητημα λοιπον ειναι να μαθεις να το παρατηρεις και να το διαχειριζεσαι χωρις να σε επηρεαζει. Το αλογο αποτελει μερος σου, δεν ειναι εχθρος για να χρειαστει να το υποταξεις. Αντ'αυτου, χρειαζεται να σταθμισεις και να λαβεις τα μηνυματα που σου προσφερει. Αν γινεσαι εξω φρενων, ειναι επειδη το αλογο μερος σου εχει "πιασει" και εχει αντιληφθει οσα εχουν ξεφυγει απο την αντιληψη του συνειδητου σου μερους. Καποιος εχει επιχειρησει με καποιον εμμεσο τροπο να σε υποτιμησει και σε υποβαθμισει. Το ζητημα δεν ειναι να ελεγξεις το ατιθασο αλογο μερος, αλλα να παρατηρησεις με την βοηθεια του συνειδητου σου πλεον μερους, πού εντοπιζεται αυτη η συμπεριφορα και να της δωσεις τελος, θετοντας τα ορια σου. Μπορει να ειναι τοξικη συμπεριφορα απο καποιο μελος της οικογενειας σου, μητερα, συζυγος, αδερφος κοκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Η ανωνυμη σχολιαστρια ως εκφραστης του αλλου πολου, πολυ ευκολα "βλεπει" αυτο που απο εσενα διαφευγει και θα ηταν σοφο να "ακουσεις" με προσοχη τις παρατηρησεις της. Αν αυτη βρισκονταν στη θεση σου, θα τσακωνονταν αγρια με το παραμικρο. Δεν σου λεω να τηρησεις επακριβως μια τετοια υπερβολικη σταση, αλλα να φροντισεις και εσυ να βρισκεις τον τροπο να αντιδρας με καποιον τροπο ή εστω να μην αποδεχεσαι ακριτως συμπεριφορες εναντιον σου, για τις οποιες σε ενημερωνει το θυμικο σου αλογο μερος. Προσωπικα οταν παρατηρησα αυτο το παιχνιδι εξουσιας που κατα βαση παιζουν οι ανθρωποι (οχι ολοι αλλα αρκετοι), ξενερωσα πολυ ασχημα. Δυσκολευομουν να πιστεψω πως οι περισσοτεροι δεν νοιαζονται για τη επιλυση προβληματων, αλλα απλα για την επιβολη δηλ ειχαν ψυχαναγκασμο να ειναι απο πανω και αυτο το επεδιωκαν με αθεμιτους τροπους πχ βια. Αν θελει καποιος να ειναι πιο πανω, ας φροντισει να εξελιχθει ωστε να γινεται ανωτερος, καθως το ανωτερο εξ ορισμου ειναι "απο πανω" και δεν εχει κανενα ψυχαναγκασμο ή ικανοποιηση γι αυτο εναντι των "απο κατω". Το αντιθετο μαλιστα.
    Γενικα παντως οι ανθρωποι του ενεργητικου πολου αρεσκονται ακομα και για χαβαλε να "σου την πεφτουν" και να "σου γαυγιζουν". Το εκλαμβανουν ως "μετρημα" (probing) ή τσεκαρισμα του "τι ψαρια πιανεις" και αν επηρεαζεσαι απο αυτο. Οταν παψει να σε επηρεαζει αυτο το γεγονος, τοτε θα σταματησει να σου συμβαινει. Μεχρι τοτε θα σου συμβαινει, διοτι θα το ελκεις. Αρα πρεπει να εξασκηθεις στη διαχειριση του, που σημαινει πως πρεπει να το κατανοησεις καλως ωστε να το αντιλαμβανεσαι και να το παρατηρεις.

    "Η ίδια η έννοια της ύπαρξης όπως εκδηλώνεται στο υλικό πεδίο αποτελεί τη μέγιστη προσωποποίηση του χλευασμού"
    Μολονοτι εχει μια δοση αληθειας, ειναι λαθος η προσεγγιση του ζητηματος και ενδεικτικη του προβληματος του φορεα της. Ειναι σαν να λεω "Το οτι θα ξανακανω την ιδια ταξη επειδη εμεινα στην ιδια, αποτελει ορισμο της χλευης στο προσωπο μου καθως εγω δεν ειμαι για εδω αλλα για την παραπανω ταξη". Αν ισχυει αυτο, τοτε γιατι εμεινα στην ιδια; Μπορει να ειμαι ικανος οντως για τις παραπανω ταξεις, καλως ή κακως ομως, στις εξετασεις που ολοι οι ανθρωποι δινουμε, επιασα πατο, οποτε πρεπει την ταξη να την ξανακανω. Καποιο μαθημα δεν εχω μαθει και αυτο ειναι βεβαιο. Αντι να γκρινιαζω λοιπον, σοφοτερο ειναι να κατσω ηρεμα να βρω τι εφταιξε και τι μου διεφυγε ωστε να το μαθω και κατανοησω. Το σχολειο δεν αποτελει χλευη αλλα μαθηση. Ο κακομαθημενος μονο πιτσιρικας ειναι αυτος που λεει "εγω δεν χρειαζομαι σχολεια, τα ξερω ηδη ολα" και ολοι ξερουμε πως καταληγει να μεγαλωσει παραμενοντας αμορφωτος.

    Το αξιωμα πως "η υπαρξη ειναι πονος" δεν αποτελει την βαση των ανατολικων φιλοσοφιων, αλλα κυριως της προσεγγισης των χριστιανικων θρησκειων προεξαρχοντος του ορθοδοξου μερους.

    Η "μη δραση" αποτελει οντως εναν τροπο και ομοιαζει αρκετα με την "τριτη δυναμη" που μελεταμε στο παρον ποστ. Ειναι οπως πραγματι αδοκιμο να χρησιμοποιηθει για συσταση, διοτι ειναι λαθος να δοθει προωρα. Προεχει η κατανοηση των δυο αρχων. Εαν καποιος ειναι μονιμως θυμα, δεν νοειται να του συστησουμε "μη δραση" διοτι τοτε πιθανοτατα να τον εγκλωβισουμε ακομα περισσοτερο σε μια αδιεξοδη κατασταση. Η λυση ειναι περισσοτερη αρσενικη αρχη. Οι ψυχολογοι προσφερουν "assertiveness training" ητοι διδασκαλιες για το πώς να εκφραζουν τα θελω τους χωρις να σκεφτονται "δεν μπορω", "τι θα πει ο κοσμος" κοκ. Να μιλανε για οσα τους ενοχλουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. " τί πιστεύει οτι βγαίνει από το υλικό σώμα όταν το αφήνουμε"
    Σε πρωτη φαση βγαινει το ψυχονοητικο σωμα, οπως και οσο εχει διαμορφωθει. Ουτε στον Εωσφορο διακρινω "κακα" στοιχεια. Στο ψυχικο-αστρικο επιπεδο που ειναι το επιπεδο της επιθυμιας, στον ανθρωπο προσφερεται αυτο που επιθυμει ο ιδιος. Δεν ειναι κακος ο "πριγκιπας του κσομου αυτου" που προσφερει αυτη τη δυνατοτητα. Αυτο ειναι το νοημα της δοκιμασιας-τεστ. Αν γουσταρω πραγματα απο τον κοσμο της υλης και δεν τα εχω χορτασει, δεν θα αντεξω να αντισταθω σε ενα επιπεδο οπου μου προσφερονται αμεσα σε ιδεατη κατασταση και αργα ή γρηγορα θα πεσω με τα μουτρα και θα πεσω στην φακα. Ας μην βιαζομαστε να φυγουμε. Ας βιαζομαστε να αναπτυξουμε τα στοιχεια που μας λειπουν. Αν καποιος ή κατι μας εκνευριζει ή μας θυμωνει πχ τοτε αυτος ειναι ενας δεικτης πως εκει κατι συμβαινει, διοτι δεν θα επρεπε να μας επηρεαζει τοσο.
    Δ, φιλικη μου προτροπη ειναι να αναπτυξεις την αρσενικη αρχη που ειναι εκ των ων ουκ ανευ και να αφησεις τις ιδεες για διαφυγη για το προσεχες μελλον. Ενας τροπος ειναι παρατηρωντας την συμπεριφορα καποιων φιλων ή κοντινων σου ατομων που την εκφραζουν, οπως η ανωνυμη, απλα να το κανεις με την ευγενεια που σε διεπει. Με την πρωτη φυσικα δεν θα το επιτυχεις τελεια, αλλα λιγο-λιγο θα τα καταφερνεις. Αν τωρα θελεις να ριξεις μια ματια περα απο το πεπλο της υλης, αυτο μπορει να ειναι βοηθητικο, αλλα δεν πρεπει να γινεται συχνα, 1-2 φορες το χρονο ειναι υπεραρκετες. Παραγγειλε απο το ιντερνετ μια δοση αγιαχουασκα και οταν το πιεις το τσαι αυτο, να εχεις ενα ατομο εμπιστοσυνης διπλα σου να σε προσεχει αυτες τις 2-3 ωρες επιδρασης.

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΥΚΙΕ ΒΑΛΕ ΤΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΝΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΟΥ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ
    ΒΡΑΣΙΔΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Αχαχααα Αγιαχουάσκα, ε;
    ΕΣ, έτσι φανταζόμουν την ανθρώπινη επικοινωνία. Ειρηνική, να απευθύνεται με αγάπη και ευγένεια ο ένας στον άλλο, να βάζει γενναιόδωρα στο τραπέζι ο καθένας τις γνώσεις και τις πληροφορίες του, να διασκεδάζουν και να χαίρονται καθώς ταυτόχρονα μαθαίνουν. Και να πειράζουν βέβαια ο ένας τον άλλον με λεπτεπίλεπτους τρόπους και να γελάνε. Μου διέφευγε όμως τελικά η ύπαρξη του άλλου πόλου. Δεν ήξερα οτι είναι πόλος αλλά θεωρούσα οτι είναι αγένεια. Καταλόγιζα μάλιστα ευθύνες και στην οικογένεια των "αγενών" που στα πρώιμα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας δεν τους έδειξαν αυτό που έπρεπε να τους δείξουν. Τελικά δεν είναι αγένεια. Είναι απλώς μπρουτάλ αρρενωπότητα, που βεβαίως την συναντάμε και σε γυναίκες, και τώρα που το είδα καθαρά, - και το χρωστώ σε σένα -, δεν μου φαίνεται πια τόσο τρομερό. Νομίζω όμως οτι τελικά καταφέραμε μετά από ένα παιδικό βαμπίρισμα, να συνυπάρξουμε αρμονικά μαζί και να γίνει με την καταλυτική παρουσία του Λύκιου μια όμορφη συζήτηση για τον δημιουργό αυτού του κόσμου και δόθηκαν  οι πληροφορίες που είχε ο καθένας μας. Το οτι ο κόσμος αυτός είναι άθλιος φαίνεται ήδη σε όποιον βρίσκει αποτρόπαιη την τροφική αλυσίδα στην οποία εξ αρχής στηρίζεται και δεν είναι με κανέναν τρόπο εφικτό να αλλάξει, όσο κι αν προσπαθήσει ή αλλάξει ο άνθρωπος . Είναι η νομοτέλεια του υλικού κόσμου. Να εξηγήσω οτι το ενδιαφέρον μου για το τι απο μας ελευθερώνεται από το υλικό σώμα αφορά την αναπότρεπτη στιγμή του θανάτου και όχι εν ζωή. Πάντως αυτή η αγιαχουάσκα δεν μπορώ να πω πως δεν με εξιτάρει, αλλά μόνο σαν υπαρκτή δυνατότητα και όχι πρακτική εφαρμογή, και θα διαβάσω γι' αυτήν.
    Επίσης ποντάροντας στην θετική σου ανταπόκριση, θέλω να ρωτήσω. Είχαμε  λοιπόν στο παρελθόν τους Διογενείς και τους Κρόνιους, ανεξάρτητα από το αν υπήρξαν ποτέ Δίας και Κρόνος. Από την άλλη έχουμε λευκή και μαύρη αδελφότητα αλλά και μικροαδελφότητες, που δεν ξέρω αν είναι εωσφορικές ή Κρόνιες, πάντως Διογενείς δεν είναι. Γράφει λοιπόν ο Λύκιος οτι "η παγκόσμια πνευματικότητα, ιστορείται από δύο αρχετυπικούς πόλους της ανθρωπότητας. Όλη η Ανατολική φιλοσοφία καθώς και ο εσωτερισμός-μυστικισμός, προέρχονται από την ίδια μήτρα. Μια άλλη μήτρα γέννησε τον άλλο πόλο, που σήμερα έχει κατασταλεί..."
    Πριν λοιπόν καταφύγω στις παλιότερες αναρτήσεις του ιστολόγιου, θα ήθελα, αν ξέρεις και μπορείς, να μου πεις επιγραμματικά για την άλλη μήτρα, αυτήν που έχει κατασταλεί. Είναι οι Διογενείς Έλληνες; Κι αν ναι, τότε τίνι τρόπω και μέσα από ποια διαδρομή η ανατολική φιλοσοφία είναι  Κρόνια;
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  49. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στο σχόλιο σου είναι που παρουσιάστηκαν ξαφνικά κάποια γιν ψήγματα στην μπρουτάλ γιαγκ παρουσία σου. Και χιούμορ επίσης. Όχι από το άλλο το οξύ και καυστικό  αλλά ζωογόνο.
    Κατά τα άλλα ο πόνος είναι στάνταρ. Και ποιος άλλος είναι ο λόγος που ο Έληνας άρχισε να φιλοσοφεί; Για να μετουσιώσει τον πόνο σε δύναμη,  σε ένα "δακρυόεν γελάν".
    Δεν ξέρω την γνώμη σας για τον Λιαντίνη. Και θα με ενδιέφερε να την μάθω. Ίσως διφορούμενη. Έγραψε όμως κάτι που νομίζω οτι ταιριάζει στην περίσταση και θα μου επιτρέψετε να το αναρτήσω.

    Λένε, λοιπόν, πως κάποτε έγινε ένας αγώνας [Το γνωστό Certamen Homeri et Hesiodi] ανάμεσα στον Ό­μηρο και στον Ησίοδο για το πρωτείο. Να κριθεί, τέλος πάντων, στους έλληνες, ποιος από τους δύο μεγαλύτερους είναι ο πιο μεγάλος.

    Η επιτροπή κρίσης, εκεί κάπου στην Αυλίδα ή στις Θήβες, κάθι­σε με σεβασμό τους δύο σοφούς στο θρονί τους, και άρχισε να τους ερωτά. Ήθελαν να μετρήσουν, ποιος θα δώσει τις πιο φρόνιμες α­ποκρίσεις στα ζητήματα.

    Ρωτήσανε τον Ησίοδο, και αποκρίθηκε ζυγιασμένα. Οι θέσεις που έλαβε, φανέρωναν τον άνθρωπο με την πλούσια πείρα που έζησε στον κόσμο ζωντανός. Που έκαμε, και έπαθε, και έμαθε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Ρωτήσανε και τον Όμηρο. Ο γλυκός αοιδός με τη λευκή κεφαλή και τα άδεια μάτια, που κάποια ερμηνεία θέλει να επιμένει πως έχα­σε το φως του γιατί δεν άντεξε το πολύ κακό που αντίκρυσε στον κόσμο, τους άκουσε μειλίχια.

    Πες μας, λοιπόν, του είπανε. Πες μας, ποιο είναι το μεγαλύτερο στον άνθρωπο καλό.
    «Άριστο σε όλους και σε όλες», αποκρίθηκε ο Όμηρος, «είναι ο άν­θρωπος ποτέ να μη γεννιέται!».

    Η επιτροπή έμεινε καγκελόξυλο. Ένας πονηρός όμως ανάμεσα στους κριτές, ένας ελληνικά πονηρός, ένας μικρός Οδυσσέας, σκόρ­πισε την ταραχή που γέννησε η σπαθιά του Ομήρου με μια δεύτερη ερώτηση.

    Κανένας, του λέει, δεν μας ζήτησε γνώμη, αν θέλουμε να μας γεν­νήσει ή όχι. Να μας ειπείς, λοιπόν, ποιο είναι το δεύτερο στον άν­θρωπο καλό, που να το κρατά και στο χέρι. Το πάντων αιρετώτατον. Εκείνο που να μπορούμε δηλαδή να το διαλέγουμε κιόλας.

    «Το δεύτερο στον άνθρωπο καλό», είπε ο Όμηρος, «είναι όταν γεν­νηθεί ο άνθρωπος, αμέσως να πεθαίνει» [Homeri opera, υπό T.W. Allen. Εκδ. Οξφόρδης, τόμος V, σ. 288: «αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον· φύντα δ’ όμως ώκιστα πύλας Αίδαο περήσαι.»].



    Όσο και να εξερευνά κανείς στη χώρα του θρήνου, δεν θα βρει πικρότερη θέση.

    Ωστόσο εμείς μπορούμε να γνωρίζουμε πως πίσω από τον Όμη­ρο μιλάει το συλλογικό πνεύμα της Ελλάδας.
    Το αθάνατο όνομά του είναι το δημοτικό τρα­γούδι των παλαιών ελλήνων.



    Οι έλληνες είναι οι αυτουργοί, οι πρωτουργοί, και οι δημιουργοί του θρήνου και της σφοδρής σιωπής. Πρώτοι αυτοί δουλέψανε το νόημα της μοίρας και της συμφοράς. Σε σχέση με τον άνθρωπο, το άδικο το είδαν σε κλίμακα πανανθρώπινη. Και σε σχέση με τον κό­σμο, το κακό το είδαν σε κλίμακα παγκόσμια. Το κακό που είδαν οι έλληνες στη φύση, η σύγχρονη φυσική το ονόμασε εντροπία, και τό ‘κλεισε στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.

    Είναι παράξενο που ετούτος ο Καύκασος της μοναξιάς και του πά­γου φαίνεται πως δεν φαίνεται στα έργα και στα λόγια τους.

    Καθώς τα καράβια τους ταξιδεύουν στις γλαυκοκύανες θάλασσες, το μαγνάδι της επιφάνειας δεν αφήνει να φανεί πουθενά, ότι σε ό­λους εκείνους τους πλησίστιους πλόες λάμνει η βέβαιη αίσθηση και η βέβαιη γνώση τους για το κακό του κόσμου και για το άδικο του ανθρώπου.

    Από ένα σημείο μάλιστα και πέρα αυτό το παράξενο γίνεται θαυμαστό. Γιατί όλος εκείνος ο κόσμος του θρήνου μετουσιώνεται σε κατανόηση και σε πικρή περηφάνεια. Γίνεται δηλαδή η ελληνική τέχνη.


    Αυτός ο μεταπλασμός της μελαγχολίας των ελλήνων... σε τέχνη εί­ναι καίριας σημασίας. Γιατί άλλαξε το ποιόν και την υφή της. Τη μετέτρεψε από άρνηση σε δύναμη, και από εγκατάλειψη σε καρτερία. Έγινε δηλαδή ένας πεσσιμισμός χαρούμενος. Μία δυστυχία, που ωστόσο βρίσκει να χαίρεται. Αυτή την αιχμηρή κορυφογραμμή της χαρμολύπης, που οι έλληνες την περπατούν πολύ προσεχτικά, ο Ό­μηρος τη λέει «δακρυόεν γελάν» [Ομήρου Ζ 484].



    Η ελληνική τέχνη είναι το γέννημα του αδυσώπητου αλλά και του εξαίσιου κόπου να μετουσιώσει το βάρος του κόσμου σε ελαφράδα ζωής.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εμ τώρα όμως, μετά και τα παραπάνω, θα πω και κάτι ακόμη... τώρα στο γιν γιανγκ θα οφείλεται; στο ντιν νταν θα οφείλεται; θα σε γελάσω! στο βαρ βαρ πάντως θα οφείλεται σίγουρα :) εξάλλου, μεγάλα παιδάκια είμεθα, έτσι δεν είναι; και εκτός από μεγάλα είμεθα και έξυπνα παιδάκια! και σαφώς η δικιά μου ευφυία δεν συγκρίνεται σε καμμία περίπτωση με το επίπεδο της δικιάς σας ευφυίας και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά... πρόσεξε όμως τώρα τι γίνεται. ακόμη και σε μενα, που διαθέτω έναν μέσο δείκτη ευφυίας, είναι κάτι παραπάνω από εμφανές, ότι αυτά που θέλετε να πείτε, είναι πολύ συγκεκριμένα και προ-ορισμένα! και από τα λίγα που γνωρίζω εγώ η πτωχή τω πνεύματι, το φιλοσοφείν δεν αφορά συγκεκριμένη γραμμή θεμάτων, με προορισμένη αρχή και τελός, που απλώς κάποιοι επιθυμούν να ακολουθήσουνκαι να ...διδάξουν! τώρα βέβαια θα μου πείτε, και δικαίως δλδ, και συ τι ήρθες εδώ να μας κάμεις την ξύπνια και να μας πεις τί θα κάμουμε στον χώρο μας; σε καμμία περίφτωση, αλλά όπως είπα και στην αρχή, κάποια πραματάκια ενίοτες δεν κρατιέμαι να μην τα πω! θέλετε λοιπόν, και καλώς κάμετε, να πείτε συγκεκριμένα πράγματα οι συγκεκριμένοι που είστε εδώ, και οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε εμφανισθεί, θα οφείλει να συμπληρώνει όσο μπορεί και να διατηρεί οπωσδήποτε επικουρικό ρόλο ή για να το πω λαϊκιστί, να ασχολιέται με τα ..."πλυσίματα"... και εις περίφτωσιν, που τις θελήσει να πει κάτι άλλο από τα προ-ορισμένα, είτε θα αγνοείται, είτε - αν συνεχίζει να είναι εκτός προ-ορισμένης γραμμής - θα εκδιώκεται κιόλας,ναι αμέέέέέ, με χυδαίο και ενδεχομένως άνανδρο τρόπο, όπως έχει γίνει κάποιες φορές, ε;; και ακριβώς επειδή είμεθα μεγάλα παιδάκια, μην πεταχτεί τώρα τις να κάμει τον ...μογγόλο! άλλοι είπατε (?) ότι είναι οι μογγόλοι, εσείς είσθε Ελληνες και τηρείτε τα δελφικά παραγγέλματα. έτσι δεν είναι; έτσι είναι ναι :)

      Διαγραφή
    2. Σιγά μην είσαι και η κοκκινοσκουφίτσα που κινδυνεύει από τον κακό λύκο. Εκτός αν πεις πως υπάρχουν δύο ανώνυμοι σχολιαστές και ο μεν ένας είναι το μαντρόσκυλο που στο παρά ένα δεν με έδιωξε από τον καταχθόνιο δαίμονα, και ο άλλος εσύ. Τότε θα αναγκαζόμουν να σε πιστέψω. Όμως μικρή μου κοκκινοσκουφίτσα (τι με κάνεις και λέω), εγώ μπήκα με τις αγνότερες των προθέσεων, όχι για να συμπλεύσω ή να ξεπλύνω κάτι αλλά με σφοδρή επιθυμία να ακούσω τις απόψεις υμών, και να ζητήσω την γνώμη σας για κάποιες δικές μου απόψεις, αποτέλεσμα της εμπειρίας μου και των διαβασμάτων μου. Αυτό είναι όλο. Δεν θα ξαναπώ για τον υψηλό δείκτη ευφυίας σου γιατί θυμώνεις. Να πω όμως για τον όχι καταπληκτικό δείκτη ενσυναίσθησης,  που σε κάνει να μην  συναισθάνεσαι τις αγνές προθέσεις, το ενδιαφέρον αλλά και το ελεύθερο πνεύμα των συνομιλητών σου.
      Βρέθηκα με πυρετό και ρίγος μέσα στην νύχτα και η παρέα σας ήταν καταπληκτική.
      Δ.

      Διαγραφή
    3. Και ένα τελευταίο επιχείρημα. Αν πω οτι η Λευκή αδελφότητα δεν είναι οι Διογενείς, αυτό σημαίνει οτι υπονομεύω τον Ε.Στοχαστή και τον καταλύω; Πιστεύεις κάτι τέτοιο;
      Η μέρα δεν είναι κατάλληλη για επικοινωνίες. Έκτός εάν είναι κανείς διατεθημένος να ψάξει βαθιά και να κάνει διαπλάτυνση.
      Δ.

      Διαγραφή
    4. Σαφώς η Λευκή Αδελφότητα δεν είναι Διογενής, αλλά θα επανέλθω διεξοδικότερα όταν θα έχω χρόνο.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    6. "Αν πω οτι η Λευκή αδελφότητα δεν είναι οι Διογενείς, αυτό σημαίνει οτι υπονομεύω τον Ε.Στοχαστή και τον καταλύω;"

      Οχι βεβαια, πάντα θα εκφραζεις ελευθερα την αποψη σου. Αν καποιος αλλος ειναι μυγιαγγιχτος, αυτο ειναι δικο του προβλημα, δεν θα επιτρεπεις να σου μεταφερει πανω σου ευθυνη που δεν σου αναλογει. Γενικα με την πολωση της αρσενικης αρχης ερχεται μαζι ενα αφορητο συνδρομο καταδιωξης, πιστευει δηλ ο αλλος πως ολοι θελουν να τον φανε λες και δεν εχουν αλλη δουλεια να κανουν απο το να ασχολουνται μαζι του.

      Προσωπικα προσπαθω να εκφραζω διακριση, οποτε μπορεις να διαφωνεις ελευθερα με οτιδηποτε εκφραζω αν αυτο πιστευεις

      ΕΣ

      Διαγραφή
  51. ο ελευθερος στοχαστης ειναι
    ο καλυτερος σχολιαστης
    που εχει περασει απο τον καταχθονιο
    μετα τον ΕΞΩΚΟΣΜΙΚΟ ΕΛ SPACE TIMELORD 9666 ΣΩΡΡΑ
    χαχαχαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα ο Ελεύθερος Στοχαστής δικαιώνει το όνομά του πλήρως, στο πέρασμα του χρόνου. Τρέφει την ιδιαίτερη εκτίμησή μου και την αγάπη μου. Η σύγκριση που έκανες, τον αδικεί κατάφορα....
      Διαφωνώ απόλυτα.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  52. Μμμ, τώρα το είδα.Το ζωογόνο το παίρνω πίσω. Μένει σκέτο χιουμοράκι. Ελ Στοκ, ε; επίδειξη αρρενωπότητας αλλά το ίδιο σου δείχνει και ο Στοχαστής. Οτι άμα θέλει γίνεται κι αυτός μπρουτάλ. Το ξέρει το παιχνίδι δύναμης και επιβολής. Τα υπόλοιπα που έγραψα ισχύουν, μόνο το ζωογόνο απέσυρα. Αχαχαααα
    Όμως τι νόημα έχει αυτό το παιχνίδι κυριαρχίας, (και δεν θα σταθώ στο ποιος το άρχισε αυτή τη φορά γιατί μπορεί να είναι και παλιότερο), όταν είναι ολοφάνερο σε όλους μας από αυτήν και μόνο την ανάρτηση οτι και οι δύο είστε άτομα υψηλής ευφυίας, με πολλή γνώση και εμπειρία και άξιοι συνομιλητές του Λύκιου; ο μεν Στοχαστής πάντα, εσύ πάλι όταν δεν κάνεις την πλάκα σου. Είναι ωστόσο ορατό. Γιατί να μην αποφεύγουμε τις λέξεις που μπορεί να αποτελέσουν κόκκινο πανί και ο καθένας να καταθέτει την άποψη και την εμπειρία του για να ακουστεί και να παίξει τον ρόλο της στην αναζήτηση της σύζευξης των αντιθέτων; Γιατί να μην την δούμε στη πράξη πώς γίνεται; Κι αν τυχόν αποδειχθεί βαρετή, αν τυχόν προκύψει κάτι τέτοιο, τότε βλέπουμε πώς μπορεί να λυθεί. Βαρετή η αρμονία; Δεν ξέρω, δεν νομίζω.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. "η απόλυτα αναιρετική του δήλωση ότι το αξίωμα πως η ύπαρξη είναι πόνος, δεν είναι η βάση των ανατολικών φιλοσοφιών αλλά του χριστιανισμού"
    Αυτο οχι μονο δεν ειναι ασημαντο, αλλα εχει τεραστια σημασια. Η θεση που εκφραζω ειναι προσωπικη απο την δικια μου κατανοηση, την θεωρω ωστοσο σωστη. Η Δ. δειχνει να το εχει κατανοησει επισης, παραθετοντας το αποσπασμα του Λιαντινη για την ελληνικη προσεγγιση που προφανως και ο ιδιος το ειχε κατανοησει ως ικανος φιλοσοφος που ηταν. Κομβικες φιλοσοφιες στην ανατολικη φιλοσοφια ειναι πραγματι ο βουδισμος και η γιογκα. Αν καποιος ψαξει στο ιντερνετ, ποιες ειναι οι βασικες ιδεες στην ανατολικη φιλοσοφια, θα δει πιθανοτατα στο νουμερο 1 πως "η ζωη ειναι πονος" (Life is suffering). Πώς τοτε γεφυρωνεται αυτη η αντιφαση;

    Καταρχας, η επικρατουσα μεταφραση δεν με ικανοποιει, οποτε θα προτιμουσα κατι στο "στη ζωη ο ανθρωπος πάντα θα υποφερει". Αυτο το μηνυμα το περνουν ωστε να διασφαλιζουν πως οι ανθρωποι δεν θα βολευτουν στην υλικη ζωη ουτε στο κυνηγι της ολοενα και αυξανομενης ευμαρειας και υλικου πλουτου. Ειναι διαφορετικο ομως να λες σε καποιον πως δεν θα αποκτησει ποτέ ολοκληρωτικα αυτο που πραγματικα επιθυμει στον κοσμο της υλης και των ειδωλων απο το να λες πως πάντα θα υποφερεις και θα ποναααας. Αλλο να υποφερεις απο την μη απολυτη ικανοποιηση και αλλο να υποφερεις απο αβασταχτους πονους. Η διαφορα ειναι χαωδης. Οποιος δεχτει πως "η ζωη ειναι πονος" αναποφευκτα θα επιθυμει την αμεση διαφυγη του, "εδω και τωρα". Πραγματι ο κοσμος αποτελει μια "φυλακη" και η διαφυγη απο αυτην ειναι μια ορθοτατη επιθυμια. Δεν μπορει ομως να επιτευχθει με το ζορι, διοτι μεταξυ αλλων δεν υπαρχει καποιος να μας κραταει φυλακισμενους, μονοι μας παραμενουμε φυλακισμενοι. Ειναι σαν να βρισκομαστε σε μια φυλακη χωρις κελια, χωρις πορτες και χωρις δεσμοφυλακες, οπου οποιος θελει να φυγει ειναι ελευθερος. Καποια στιγμη του ερχεται του αλλου η ορεξη να φυγει, οποτε ετοιμαζεται και την κανει.Μολις βγει στον χωρο εξω απο τη φυλακη ομως (αστρικο επιπεδο) του ερχεται ξαφνικα η επιθυμια να φαει υλικα σουβλακια, υλικες πιτσες και να χαρει την συντροφια υλικων γυναικων. Ερχεται ενας κοστουμαρισμενος τυπος και σαν μαγος με μια κινηση του χεριου του του εμφανιζει μπροστα του, το απολυτο ονειρο του στην ιδανικη μορφη. Την στιγμη που θα τσιμπησει ενα μεζε, ε τοτε πετυχαινει ζονκ και ξεκιναει παλι απο το κελι του μεσα στη φυλακη. Την επομενη που θα ξαναεπιχειρησει κατι αντιστοιχο, ξανα μανα το ιδιο σεναριο.

    Το μηνυμα λοιπον που αποκομιζουμε ειναι πως ο ανθρωπος δεν μπορει να διαφυγει αν δεν ειναι "χορτασμενος" και επομενως χρειαζεται να κατανοησει μεταξυ αλλων και την βαθυτερη αιτια των επιθυμιων του. Η ψυχολογια λεει πως ο ανθρωπος πρεπει να βιωσει ο ιδιος αυτο που του λειπει. Σε αλλον μπορει να αρκουν 2-3 φορες, σε αλλον να μην του φτασουν ουτε 100 εκατομμυρια φορες. Ουκ εν τω πολλω το ευ, αλλα εν τω ευ το πολυ. Και μια φορα να κανεις κατι, αν το κανεις καλα, ειναι πολυ. Για να συμβει ομως αυτο η προσεγγιση δεν μπορει να ειναι "το βιωνω γιατι αναγκαζομαι επειδη μου ειπαν πως χρειαζεται να σθμβει αν και ξερω πως ειναι πονος και με ποναει". Πώς μπορω να βιωσω τον ερωτα με μια γυναικα με μια τετοια αντιληψη; Η προσπαθεια μου ειναι απο πριν καταδικασμενη σε αποτυχια. Δεν εχω μαθει το μαθημα της υλης και ουτε προκειται να το καταφερω ποτέ οσο διατηρω αυτη τη νοοτροπια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ο Βουδας απο τον οποιο εχει παρθει αυτη η φραση, σιγουρα δεν ηταν ενα ατομο που ζουσε μεσα στον πονο. Οπως καθε φωτισμενος ανθρωπος, ειχε ανελθει της υλης και καθε πονου. Ζουσε σε μια κατασταση μακαριοτητας, με την ελαφροτητα και καθαροτητα ψυχης ενος μικρου παιδιου. Μαθαινει ενας ανθρωπος να βρισκει και να βιωνει την ομορφια στο καθετι οσο μικρο και αν ειναι. Ημουν μπροστα για να τα ξερω; Οχι, αλλα δεν χρειαζεται, ετσι θα ηταν γιατι απλα δεν γινεται να ηταν αλλιως. Ειναι γνωστη μια ιστορια με τον Βουδα οπου καποιος τον ρωτησε αν υπαρχει θεος και του απαντησε "Οχι". Την αλλη μερα παει καποιος αλλος και τον ξαναρωταει αν υπαρχει θεος και σε αυτον απαντησε "Ναι". Καποιος που παρατηρουσε τον ρωτησε "Τι παιζει ρε μαστορα; τελικα υπαρχει ή δεν υπαρχει;" και ο Βουδας του απαντησε: "Ο πρωτος ηταν τοσο θεουσος, σαν την Λουκά ενα πραγμα, οποτε του απαντησα Οχι. Ο δευτερος ηταν αθεος οποτε του απαντησα Ναι".

    Κατι αντιστοιχο ισχυει και στην περιπτωση μας. Οταν ο Βουδας λεει πως στη ζωη ο ανθρωπος πάντα θα υποφερει, εχει δικαιο απο την αποψη πως ο ανθρωπος δεν μπορει ποτέ να βολευτει σε αυτον τον κοσμο διοτι ο,τι και αν κανει ποτέ δεν προκειται να τα καταφερει αν και νομιζει πως αν πιασει το καροτο του τζοκερ τοτε θα τα καταφερει και θαναι ευτυχισμενος και ολο και προσπαθει πιο πολυ σαν χαμστερακι στον τροχο. Αλλο ομως να μην βολευτουμε και αλλο η ζωη θα ειναι παντα ενα αγγουρι. Οχι, αυτο ειναι επιλογη απο την αποψη πως ο ανθρωπος βιωνει την ζωη ετσι οπως την αντιλαμβανεται. Αν την αντιλαμβανεται σαν πονο, θα ποναει. Αν ομως την αντιλαμβανεται σαν πονο, αποψη μου ειναι πως ποτέ δεν θα επιτυχει "χορτασμα" και επομενως ποτέ δεν θα κατορθωσει να διαφυγει, στον αιωνα τον απαντα, αν δεν αλλαξει νοοτροπια. Αν αλλαξει νοοτροπια, αρκει ενας απλοικος αλλα φιλοσοφημενος βιος για να αισθανθει ο ανθρωπος πληρης εμπειριων ωστε και να επιχειρησει να προχωρησει στο ανωτερο επιπεδο.

    Δ, πραγματι η ανωνυμη εβγαλε καποια θηλυκα στοιχεια που δεν νομιζω να ειχαμε παρατηρησει ξανα, τα οποια και τα εντοπισες διοτι ειναι κατι που γνωριζεις πολυ καλα. Παρατηρησε ομως, πως παροτι δεν εβγαλε νυχια και δεν ηταν φορτισμενη, υπηρχε στον αερα ενα χαλαρο "αασε μας ρε καημενε στοχαστη που ξερεις εσυ και δεν ξερει ο αλλος που ειναι τοσα χρονια εκει που μου το μετεφερε. Οκ, οτι ναναι" Αυτο χρησιμευει σαν ενα "οκ, το αφηνω να περασει στο ντουκου αυτην την φορα αλλα κανονισε και μαζεψου, μην επαναληφθει, σε παρατηρω εε". Και αυτο διοτι καλως ή κακως, σε ενα βαθμο ταυτιζουμε τις αποψεις μας ή καποιες σκεψεις που καταθετουμε με το "εγω" μας, οποτε αν παρατηρησουμε καποια επιθεση σε αυτες, το εκλαμβανουμε ως επιθεση εναντιον του "εγω" μας και αρα προς εμας αφου ταυτιζομαστε με το "εγω" μας. Ανωνυμη, αυτο που παρατηρεις εναντιον καποιον αποψεων σου, πιθανοτατα να συμβαινει ως προσωπικη επιθεση εναντιον σου. Εξαρταται απο το ποιος το λεει και πως το λεει. Τα κατεβατα ουτε εμενα μου αρεσουν, αλλα καποιες φορες ειναι αναγκαια

    "το ενδιαφέρον μου για το τι απο μας ελευθερώνεται από το υλικό σώμα αφορά την αναπότρεπτη στιγμή του θανάτου και όχι εν ζωή."
    Αποψη μου ειναι πως με το θανατο απελευθερωνεται ο νους, και δημιουργει μια εικονικη πραγματικοτητα στον αστρικο χωρο στην οποια και εγκλωβιζεται για καιρο μεσα σε μια μηχανικη επαναληπτικοτητα (λουπα). Αυτο δειχνει την απολυτη αναγκη τωρα εν ζωη να αντιμετωπισουμε αγκυλωσεις, προσκολλησεις,ταυτισεις, επιθυμιες,φοβους, παθη, ατολμιες κτλ. Να τα κατανησουμε, να τα εκφρασουμε και να τα απελευθερωσουμε τωρα, οσο ζουμε, γιατι τωρα μπορουμε να τα υπερβουμε σχετικα ευκολα ακριβως λογω του κοσμου της υλης και της διακρισης που μπορουμε να κανουμε. Σε ενα ονειρικο κοσμο... πιασ' το αυγο και κουρευ'το"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Διας και Κρονος υπηρχαν και υπαρχουν. Ο Κρονος ειναι ο Χρονος, αποτελεσμα του οποιου ειναι η Υλη. Το βασιλειο του Κρονου ειναι ο κοσμος της υλης. Ο Διας τον νικησε και ο Κρονος δεν εχει καμια δυναμη πανω του, εννοωντας πως ο Διας ανηκει στην πνευματικη (και αθανατη ως μη υλικη και φθαρτη) σφαιρα. Η κατανοηση μου λοιπον απο οσα διαβαζω λεει πως Διογενεις ειναι αυτοι που το γενος του προερχεται απο το Δια, ητοι εχουν μεσα τους ενα πνευματικο κομματι και θεικη σπιθα παρολο που ζουν στον κοσμο της υλης-βασιλειο του Κρονου. Κρονιοι οσοι εχουν ταχθει απολυτως με την υλη και μονο, και δεν δεχονται ουτε αναγνωριζουν ή πολεμουν οτιδηποτε πνευματικο. Θεωρω υποκριτικη την σταση αυτη καθως ειναι βεβαιο πως το πνευματικο κομματι υπαρχει, αρα θεωρω πως πολεμουν για το συμφερον τους που ειναι ο ελεγχος και η χρησιμοποιηση των ανθρωπινων ψυχων και των ενεργειων τους.
    Μαγεια ειναι η χρηση αυτης ακριβως της ενεργειας. Λευκη μαγεια η χρηση της για μη εγωιστικους σκοπους (πχ κοινο καλο), ενω μαυρη μαγεια η χρηση της για εγωιστικους σκοπους (πχ βαμπιρισμος και κλεψιμο ενεργειας των αλλων παρα τη θεληση τους). Αρα λευκη αδελφοτητα ειναι ενα συνολο ανθρωπων, μυστων, οντοτητων που προωθουν το καλο και αφυπνιση της ανθρωποτητας ενω μαυρη αδελφοτητα μια αντιστοιχη ελιτ που θελει να εκμεταλλευεται τους ανθρωπους για την παρτη της πχ για επεκταση της ζωη τους μεσω θυσιων, και ειναι κατα βαση εγκληματικη και αρα κρυβεται. Αρα Διογενεις-λευκη αδελφοτητα-λευκη μαγεια ειναι το ενα μερος. Διαβαζοντας διαφορες πληροφοριες χρησιμες για την αφυπνιση της ανθρωποτητας παρατηρησα μια ομοιοτητα στον τροπο εκφρασης με κοινο παρονομαστη την λευκη αδελφοτητα. Παραδειγματα συγγραφεων που μεταφερουν τετοιες πληροφοριες ειναι σαμαελ αουν βεορ, ντιον φορτσιουν,αιβανοφ, γκουρτιζεφ, μπλαβατσκυ κοκ. Αρα αυτοι ειναι οι "καλοι". Η ανατολικη φιλοσοφια δεν ειναι κρονια, καθως επιχειριε υπερβαση των ανθρωπων απο τον κοσμο της υλης. Παραπανω πληροφοριες δεν γνωριζω, ο αγαπητος Λυκιος τα γνωριζει αρκετα καλυτερα

    Ανωνυμε, το σημαντικο δεν ειναι να κρινουμε ποια σχολια ειναι "καλυτερα", αλλα αν βλεπουμε καποιες αληθειες και συμφωνουμε με αυτες, να προσπαθουμε να τις εφαρμοζουμε. "Αμ'επος, αμ'εργον" (μαζι με το επος-λογο να ακολουθει και το εργο)

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Όταν βρεις χρόνο, Λύκιε, και μόνον τότε,  να μας πεις γιατί τοποθετούμε στον αντίποδα της ελληνικής φιλοσοφίας, τα ερμητικά κείμενα; Οι 7 βασικές συμπαντικές Αρχές, δηλαδή το Κυμβάλειο, πού έρχονται σε αντίθεση με την δική μας φιλοσοφία;
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Ελεύθερε Στοχαστή, είναι σαφές από την δόνηση σου οτι ο καθένας μπορεί να διατυπώσει ελεύθερα την σκέψη του. Δεν γεννάται θέμα.  Ήταν απλώς το καλό μου επιχείρημα για να καταλάβει ο ανώνυμος οτι κανείς δεν τον υπονομεύει.
    Όταν λες οτι Κρόνος (χρόνος), Δίας (πνευματικότητα), Αθηνά (σοφία, στρατηγική) κλπ κλπ, υπήρχαν και υπάρχουν, εννοείς σαν οντότητες ή σαν Δυνάμεις; Κι αν είναι δυνάμεις, είναι όλες  δυνάμεις αυθύπαρκτες και νομοτελειακές όπως ο Κρόνος ή είναι δυνάμεις του ανθρώπου;
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Οι ευθειες ερωτησεις, ελκουν ευθειες απαντησεις.

    "Όταν λες οτι Κρόνος (χρόνος), Δίας (πνευματικότητα), Αθηνά (σοφία, στρατηγική) κλπ κλπ, υπήρχαν και υπάρχουν, εννοείς σαν οντότητες ή σαν Δυνάμεις; Κι αν είναι δυνάμεις, είναι όλες δυνάμεις αυθύπαρκτες και νομοτελειακές όπως ο Κρόνος ή είναι δυνάμεις του ανθρώπου; "

    Προφανως εκφερω προσωπικη αποψη και τρεχουσα κατανοηση. Αν καποιος αλλος εχει καποια αλλη αποψη, ειναι φυσικα καλοδεχουμενη. Αυτοι που ως Ελληνες γνωριζουμε ως Ολυμπιους θεους προηλθαν απο το Κρονο ως πατερα τους, που ομως μετα τον νικησαν. Αυτο το ερμηνευω ως εξης. Οι Ολυμπιοι θεοι ναι μεν υπαρχουν αλλα ειναι πανω απο τον κοσμο της υλης που εμεις γνωριζουμε. Το οτι ειναι ανωτεροι δεν σημαινει πως δεν εχουν και μια προβολη στον κοσμο μας ωστε να γινονται κατα μερος αντιληπτοι απο εμας, τουλαχιστον οι "μικροτεροι" θεοι απο αυτους. Για παραδειγμα η θεα Δημητρα πρεπει να ειναι ο πλανητης Γη ως Δη-μητηρ (Γη μητερα) και ο Απολλων ο Ηλιος μας. Σε μας γινονται αντιληπτοι ως αστερια ή πλανητες αλλα αυτο δεν σημαινει πως ειναι αψυχες πετρες, αλλα πως μονο αυτο το κομματι μπορουμε λογω της φυσιολογιας μας να αντιληφθουμε, μονο τις τρεις διαστασεις του χωρου. Αυτες οι δυναμεις αν ιδωθουν ως συνολο μαλλον ειναι αυθυπαρκτες (υπαρχουν απο μονες τους και οχι εξαιτιας καποιου αλλου) τουλαχιστον οσον αφορα την ανθρωπινη κλιμακα αντιληψης, καθως πχ ο Ηλιος μας μπορει να εξαρταται απο τον Σειριο. Το σιγουρο ομως ειναι, ασχετως αν το καταλαβαινουμε ή οχι, πως η ανθρωπινη υπαρξη εξαρταται απολυτως απο αυτες τις δυναμεις-οντοτητες. Αν δεν υπηρχε Ηλιος, τοτε ο ανθρωπος θα εξαφανιζοταν. Εαν λοιπον οντως αυτοι οι θεοι ειναι αυτοι που ειπαμε, τοτε οι ανωτεροι σε ταξη μεγεθους ειναι δυσκολοτερο να προσεγγιστουν.

    Η Αθηνα ως κορη Διος ειναι σαφως πνευματικη υπαρξη, νους. Αυτο εμεις το εκλαμβανουμε ως σοφια,στρατηγικη. Δεν αποτελει ομως αρχετυπο, ειναι οντοτητα και ως τετοια εχει δυναμη. Ειναι η Μητερα, η θηλυκη αρχη. Ειναι η Παναγια παρθενος. Παρθενος γιατι ειναι μια καθαρη πνευματικη υπαρξη που δεν εχει "ακουμπηθει" ή παραβιασθει. Ειναι η αιτια που η ανθρωπινη ψυχη-πνευμα δεν καταστρεφεται, καθως την συλλεγει με προσοχη και ξαναενωνει τα κομματια της οπως διεκνυεται στο μυθο του Οσιρι. Χωρις τους θεους οι ανθρωπινες ζωες δεν θα ειχαν καμια ουσια ή νοημα, και θα κατεληγαν στο χαος και εκμηδενισμο. Ειναι αυτες οι δυναμεις λοιπον που κρατουν αντιβαρο στις δυναμεις διαμελισμου του χαους πχ Τυφων, και εμεις ως ανθρωποι ισορροπουμε καπου στη μεση. Ο Κρονος ως χρονος τρωει τα παιδια του καθως με την παροδο του χρονου τα πάντα στην υλη νομοτελειακα θα εκμηδενιστουν. Οι προσωποποιησεις προφανως ειναι απλοποιησεις για τα ανθρωπινα μυαλα, αλλα μπορουν να ιδωθουν ως δυναμεις και οντοτητες μαζι, αυθυπαρκτες και νομοτελειακες απο μονες τους. Ως συνολο ομως υπαρχει μια δυναμικη ισορροπια .

    Ο ανθρωπος αποτελει ενα κατ΄αναλογια καθ'ομοιωσιν. Σε μικροκλιμακα αυτη η δυναμικη ισορροπια τρομου αποτυπωνεται πανω του καθως νιωθει την επιδραση ολων των δυναμεων. Σε εναν ανθρωπο βρισκει εφαρμογη ολη η τιτανομαχια. Ο ανθρωπος μπορει να θεωθει ή να καταστραφει καθως ειναι ελευθερος να επιλεξει. Οχι νοητικα αλλα βασει συμπεριφορας. Ολοι μπορουμε να αντιληφθουμε ποια πλευρα νικαει, καθως η μερια των Ολυμπιων δεν ειναι καν αντιληπτη απο την ανθρωποτητα. Μονο ο μυθος εχει επιβιωσει για να προκαλει μια απροσδιοριστη ελξη στις ψυχες των ανθρωπων. Αρα αυτες οι δυναμεις βρισκουν εκφραση και στον ανθρωπο, ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό είναι. Ίσως και πολύ καλό. Με την έννοια οτι είναι αρκετά πειστικό και δημιουργεί προβληματισμό.
      Δ.

      Διαγραφή
  59. "Σαφώς η Λευκή Αδελφότητα δεν είναι Διογενής, αλλά θα επανέλθω διεξοδικότερα όταν θα έχω χρόνο."
    Αν ταξεις σε αγιο κερι ή σε παιδι κουλουρι, θα το περιμενουν. Ετσι και εμεις θα περιμενουμε τον αγαπητο Λυκιο. Η Λευκη αδελφοτητα ειναι μια προσπαθεια να διδαχθει η ανθρωποτητα την πνευματικη αληθεια και να ξαναβρει τον ξεχασμενο δρομο της μεσα στον κοσμο της υλης και της ληθης. Θα λεγαμε πως ειναι συμμαχος των Διογενων, ομως η λεξη Διογενεις δειχνει να εννοει κατι ανωτερο καθως αναφερει γενος του Δια. Στους μυθους της Ανατολης αναφερεται πως ο Μπραχμα (Διας για εμας) ενσαρκωθηκε στον κοσμο των ανθρωπων με καποιο μικρο μερος της υπαρξης του και εδωσε εντολη στους Ολυμπιους θεους να κανουν το ιδιο σε αντιδραση της ιδιας πραξης των ηττημενων τιτανων οταν ηττηθηκαν στην τιτανομαχια, για να μην αφησει τους ανθρωπους στο ελεος τους. Αυτη η αναφορα δεν εχει διασωθει στα ελληνικα αρχαια κειμενα. Αρα εχουμε δυο γενιες, δυο γραμμες αιματος στην ανθρωποτητα. Αν αυτο ισχυει, τοτε σιγουρα η Κρονια (εννοωντας τους "κακους"), θα επιχειρει να εξοντωσει τους Διογενεις αφου θα τους θεωρει ως ξεκαθαρη απειλη. Αντε βρες τους ομως μεσα σε δισεκατομμυρια μαζων, αλλωστε αν ειναι ανενεργοι, δεν αποτελουν αμεση απειλη. Ισως να μπορουν μεσω DNA, ισως και οχι. Ολοι θυμομαστε κατι τεστ που ανεφερε ο Φουρακης καπου το 1983. Το ενδιαφερον ομως για μενα ειναι αν υπαρχουν οι Διογενεις, πως μπορουν να το γνωριζουν, τι μπορουν να κανουν και πως μπορουν να δρασουν αποτελεσματικα.

    Ελ Στοχαστης




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60.  Σκέφτηκα το εξής. Ο άνθρωπος παρατηρώντας τον γοητευτικό αλλά αδηφάγο αυτόν πλανήτη, δεν είναι δύσκολο κάποια στιγμή να υποψιαστεί οτι δεν είναι δημιουργία ενός πανάγαθου και παντοδύναμου Θεού Πατέρα. Ως εκεί. Όλες όμως τις υπόλοιπες πληροφορίες που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας, μυθολογία, έπη, φιλοσοφία, αν δεν τα είχα διαβάσει και τα αγνοούσα, τι θα μπορούσα να γράψω για τον άνθρωπο και την ζωή στη γη; Έγραψα λοιπόν κάτι υπό αυτόν τον όρο και θα ήθελα να δω πώς θα σας φανεί.
    Θα το πω: Κάτω από την επιφάνεια

    Το κακό είναι η αιτία του καλού - Μία μικρή πιθανότητα
    Ας παρακολουθήσουμε τον άνθρωπο όταν πρωτοδημιουργήθηκε. Τον πρωτόγονο άνθρωπο. Κι ας υποθέσουμε οτι είναι έτσι. Εμφανίζεται λοιπόν ο άνθρωπος σε σκληρές συνθήκες. Πείνα, δίψα, ακραίες θερμοκρασίες, δριμύ ψύχος τους χειμώνες, καύσωνες τα καλοκαίρια. Μονάχος κι αβοήθητος. Χωρίς γνώσεις δόμησης, γυμνός, χωρίς όπλα. Πρέπει να τραφεί, πρέπει να ντυθεί. Τρώει ό,τι βρει μπροστά του. Καρπούς, ρίζες, χόρτα. Παθαίνει δηλητηριάσεις, μαθαίνει σιγά σιγά ποια είναι βρώσιμα και ποια όχι. Παρακολουθεί τα ζώα. Τα σαρκοφάγα ζώα σκοτώνουν και καταβροχθίζουν άλλα ζώα. Απλώνει το χέρι του στις μικρές ζωντανές υπάρξεις και τις καταβροχθίζει κι αυτός. Βλέπει οτι έτσι χορταίνει καλύτερα. Δεν έχει τα φυσικά εφόδια να σκοτώσει τα μεγαλύτερα ζώα. Η ανάγκη τον κάνει να σκεφτεί. Η ανάγκη σε κάνει να σκεφτείς. Η ανάγκη μας κάνει και σκεφτόμαστε. Πειραματίζεται, φτιάχνει πρωτόγονα όπλα, γίνεται πονηρός, αφού δεν είναι ο πιο δυνατός, στήνει παγίδες. Με την παρατήρηση, ανακαλύπτει την διαδικασία που λειτουργεί η φύση. Ο σπόρος πέφτει και ξαναφυτρώνει. Αρχίζει να καλλιεργεί την γη. Είναι τώρα και κυνηγός και αγρότης. Και συνεχώς πολλαπλασιάζεται. Ανεξέλεγκτα. Εξαπλώνεται, ρημάζει, σκοτώνει άλλους για να εγκατασταθεί σε νέα γη. Λεηλατεί.  Διασχίζει θάλασσες. Κατακυριεύει τον πλανήτη. Εμπειρίες. Συσσωρεύει εμπειρίες. Μαθαίνει. Συνεχώς μαθαίνει. Ο σκληρός αγώνας της επιβίωσης τον έχει μετατρέψει σε πολυμήχανο Οδυσσέα. Αυτό το ανεξέλεγκτο της δράσης του, το παρατηρεί κάποια στιγμή της μακρινής αυτής πορείας ο άνθρωπος. Και αποφασίζει να το ελέγξει. Να το χειραγωγήσει. Αρχίζει να θέτει κανόνες. Νόμους. Νόμοι για την αγορά, κανόνες για την συμπεριφορά, νόμοι για τα δικαιώματα. Κι αρχίζουν να ξετυλίγονται οι αφηρημένες έννοιες. Η  δικαιοσύνη, η καλή πίστη. Η δικαιοσύνη είναι το καλό, και από το οφθαλμόν αντί οφθαλμού εμπλουτίστηκε σιγά σιγά με την επιείκια. Αν το κακό λοιπόν είναι η ανάγκη, τότε το καλό ειναι ο έλεγχος της ώστε να μην γίνεται βλαβερή η ικανοποίηση της για τους άλλους. Για να ζήσουμε χωρίς βαρβαρότητα. Για να ζήσουμε όμορφα. Και τότε γιατί αφού το κακό είναι η ανάγκη, συνεχίζει να υπάρχει και μετά την ικανοποίηση των βασικών αναγκών; Για ποιο λόγο παραβιάζει τις κοινές συμβάσεις και συμφωνίες, τους Νόμους; Γιατί οι ανάγκες δεν έχουν τέλος. Αυτό που ονομάζουμε απληστία είναι η πάντα ακόρεστη ανάγκη. Για εξουσία, για κυριαρχία, για πλούτο, για επικράτηση. Για την ζωή που διαρκεί μόνο λίγες δεκαετίες. Για τον έρωτα που ξεθυμαίνει μόλις ικανοποιηθεί, για την ευτυχία που είναι άπιαστο πουλί.
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Θυμήθηκα το εξής. Είχε έρθει ο επιθεωρητής στο σχολείο. Μας λέει ο δάσκαλος: Έχουμε ένα κρύο τούβλο κι ένα ζεστό τούβλο. Τα βάζουμε το ένα πάνω στο άλλο. Τι θα γίνει; Το ζεστό τούβλο θα αρχίσει να ζεσταίνει το κρύο, λέμε εμείς. Μέχρι πότε; μας ρωτάει. Μέχρι να δώσει όλη του την θερμότητα, λέω εγώ. Κουτσουράκι στην φυσική η υποφαινόμενη. Σαν είδε οτι ούτε εγώ ήξερα να απαντήσω, απάντησε αυτός: Μέχρι να αποκτήσουν και τα δύο την ίδια θερμοκρασία.
    Και λέω λοιπόν, μήπως και στις ανθρώπινες σχέσεις γίνεται τρόπον τινά το ίδιο. Μήπως η αλληλεπίδραση οδηγεί στην άμβλυνση των διαφορών και την εξομοίωση των αντιθέτων. Οτι δηλαδή επηρεάζουμε το περιβάλλον  μας καθώς ταυτόχρονα μας επηρεάζει κι αυτό. Βέβαια να πρόκειται για κανονικά τούβλα και όχι του γιατρού.
    Και δεν θα τα έγραφα αυτά αλλά βλέπω κανείς δεν ευκαιρεί να γράψει και είπα να σας ψυχαγωγήσω λίγο.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. "Και δεν θα τα έγραφα αυτά αλλά βλέπω κανείς δεν ευκαιρεί να γράψει"

    Αγαπητη Δ., εχεις αναφερει στην ουσια μεσω των 2 ιστοριων σου το "παιχνιδι" της ανθρωπινης ζωης. Απαιτειται νοητικο stress test για να το "σπασει" καποιος. Ε, δεν ειναι και απλο πραγμα για να συμβει σε μερικα σχολια. Αναφορικα με την πρωτη ιστορια, θα παραθεσω και εγω μια αλληγορια σε αντιπαραβολη

    Το τελευταιο παιχνιδι με το οποιο ασχοληθηκα ηταν το Warframe για PC. Μια μερα μας λεει ενας φιλος "ΕΕ, ξερετε κατι, ειδα ενα καινουργιο παιχνιδακι που βγηκε, ψηνεστε να μπουμε να το τσεκαρουμε, ειναι και δωρεαν, φαινεται ωραιο". Οποτε απανταμε "Και δεν παμε; Δεν εχουμε να χασουμε κατι". Μπαινουμε λοιπον σε αυτον τον νεο κοσμο, οπου χτιζουμε χαρακτηρες-πολεμιστες και σιγα σιγα τον ανακαλυπτουμε. Ομως ο ανθρωπινος νους δεν ικανοποιειται απο το "ηλθον,ειδον,απηλθον". Επιζητα "ηλθον,ειδον, ε-τερματισον". Μετα απο λιγους μηνες κατεστη βαρετο, οποτε και λεω αντε να το τερματισουμε να τελειωνουμε. Ομως, το τελευταιο πραγμα που θελουν οι προγραμματιστες ειναι οι παικτες να τερματισουν το παιχνιδι τους, διοτι μετα προφανως θα φυγουν. Με ελαχιστους ή καθολου παικτες, δεν υπαρχει διαδραστικο παιχνιδι, οποτε κανεις δεν θα το παιζει, οποτε δεν θα συντηρειται αυτος ο δημιουργημενος κοσμος, οποτε το παιχνιδι αυτο θα πεθανει. Οποτε οι προγραμματιστες εφευρισκουν συνεχως νεες ιδεες και τροπους, πολλες φορες γελοιους στην αναγκη, ωστε ο τερματισμος να μετατιθεται συνεχως. "Α βγαλαμε και 10 νεα οπλα που χρειαζεται να ξεκλειδωσετε για πληρη τερματισμο, τα 3 εκ των οποιων φτιαχνονται απο εξαρτηματα τα οποια δεν μπορειτε καν να βρειτε πουθενα, ισως στο μελλον να βγουν καποτε". Μετα "α βγαλαμε και αλλα 10 νεα οπλα, η διαφορα των οποιων ειναι το χρωματακι λιγο διαφορετικο." Προσπαθουν βεβαια να το παρουσιαζουν σαν κατι νεο και καινουργιο, για να μην τους παρουν ευκολα χαμπαρι οι παικτες.

    Εχω αναγκη αυτων των νεων επιπροσθετων αναγκων ή ειναι επιπλαστες, οταν μπορω να τερματισω ολο το παιχνιδι χρησιμοποιωντας μονο 2-3 οπλα απο τα 1000 διαθεσιμα; Ειναι θεμιτες αυτες οι αναγκες που δεν εχουν τελος; Ειναι αναγκες διχως τελος; Ειναι αραγε απιαστο πουλι αυτη η "ευτυχια" του να τα εχω ολα τα οπλα στη διαθεση μου; Ειναι θεμιτο να χακαρω τους λογαριασμους αλλων παικτων για να τους κλεψω τα δικα τους οπλα ωστε να μαζεψω συντομοτερα τα δικα μου; Τι σοι αναγκες ειναι αυτες τελικα, ειναι οντως αναγκες; Υπαρχουν δηλ αναγκες μετα την ικανοποιηση των βασικων αναγκων; Ενας πλουσιος γιατι εξακολουθει να εχει αναγκες απο την στιγμη που εχει ικανοποιησει τις βασικες του;

    Πραγματι, απληστια ειναι η παντα ακορεστη αναγκη. Αυτο συμβαινει διοτι οπως αναφεραμε παραπανω αυτο ειναι το νο1 μαθημα, η συνειδητοποιηση ενος ανθρωπου πως στη ζωη πάντα θα υποφερει απο την μη πληρη ικανοποιηση των αναγκων του μεσα απο τον κοσμο της υλης.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Στη δευτερη ιστορια, αναφερονται καποιες θεμελιωδεις αρχες στη φυση οπως η αρχη των συγκοινωνουντων δοχειων και η ομοιοσταση. Ομοιοσταση ειναι η ικανοτητα ενος οργανισμου να διατηρει σταθερες τις συνθηκες στο εσωτερικο του. Πχ η θερμοκρασια ενος ανθρωπου διατηρειται σταθερη στους 36,6 οποτε ακομα και μετα απο πυρετο, ο οργανισμος την επαναφερει το συντομοτερο δυνατον. Ως εδω μια χαρα. Τι γινεται ομως οταν δυο ανθρωποι-οργανισμοι-δοχεια συνδεονται καταλληλα μεταξυ τους και γινονται συγκοινωνουντα ή ενωνονται; Επερχεται μια νεα ισορροπια στο συστημα. Αν εχω ενα ποτο στους 12 βαθμους και το θελω πιο κρυο, απλα προσθετω μερικα παγακια που ειναι στους 0 βαθμους κελσιου και συντομα η θερμοκρασια του ποτου πεφτει καπου μεταξυ 0-12. Αυτα συμβαινουν αυτοματα, χωρις καποια προσπαθεια απο μερους μας.

    Καλη η θερμοκρασια αλλα αποτελει δευτερευον στοιχειο. Τι αποτελει το νο1 σε σημασια στοιχειο στο υλικο συμπαν; Ποιος ειναι ο Νο1 πόρος; Ποιο ειναι το "κινουν ακινητον" κατα τον Αριστοτελη; Ειπαμε πως στον υλικο κοσμο η αιτια της κινησης ειναι το διπολο, πως ο ενας πολος πάντα θα αναζηταει τον αλλο, αεναα. Ομως τι ειναι αυτο που τροφοδοτει αυτει την κινηση; Αν ειμαι αρρωστος και δεν εχω δυναμη να σηκωθω απο το κρεβατι του νοσοκομειου, τοτε μαλλον δεν θα επιθυμω τοσο εντονα να συνευρεθω με την ομορφη και sexy νοσοκομα. Μου λειπει αυτη η ζωτικη ενεργεια που στην περιπτωση αυτη εξαντλειται ολοκληρωτικα στην ιαση του ασθενικου μου σωματος που πασχει.

    http://www.ekivolos.gr/Prwton%20kinoun%20akinhton%20kai%20aitiothta%20ston%20Aristotelh.htm

    Αυτη η ζωσα ενεργεια ομως, υπακουει στους νομους της φυσικης και ετσι, αν δυο ανθρωποι συνδεθουν μοιραζονται μεταξυ αλλων και τις ενεργειες τους. Σημαντικο να μαθουμε να αρνουμαστε την συνδεση μας με τον οποιοδηποτε, ωστε αυτη η ενεργεια να μην απομυζαται συνεχως και να νιωθουμε συνεχως αδειοι ενεργειακα. Κια αυτο διοτι ο ανθρωπος μπορει να ελεγχει τον παραγοντα της συνδεσης των συγκοινωνουντων δοχειων και να μην επιτρεπει αβουλα να συνδεεται ο καθενας πανω του.

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Θα σας πω μια ιστορία.
    Κάποτε ο Βούδας ταξίδευε μέσα σ'ένα δάσος. Η ημερα ήταν ζεστή, ήταν μεσημέρι, δίψασε και έτσι ειπε στο μαθητή του τον Ανιαντα "πήγαινε πίσω. Προσπερασαμε ένα μικρό ρυάκι. Πήγαινε πίσω και φέρε μου νερό"
    Ο Αναντα πήγε πίσω, αλλα το ρυάκι ήταν πολυ μικρό και είδε κάποιες αμαξες να περνούν από μεσα του. Το νερό τωρα είχε βρομισει, είχε γίνει λάσπη. Όλη η βρομια πια είχε κατακαθίσει μεσα του είχε ανέβει στην επιφάνεια και το νερό δεν ηταν πλέον πόσιμο. Έτσι ο Αναντα σκέφτηκε, "Θα πρέπει να επιστρεψω με αδεια χερια". Επέστρεψε και είπε στο Βουδα: "Εκεινο το νερό έχει βρομισει εντελώς και δεν είναι πόσιμο. Άφησε με να παω μπροστά. Ξέρω ότι υπάρχει ένα ποταμι μερικά μιλια μακριά απο εδώ, έτσι θα πάω και θα φέρω νερό από εκει.
    Ο Βούδας είπε: Όχι! Θα πας πίσω στο ίδιο ρυάκι." Επειδή το είχε πει ο Βούδας, ο Αναντα αναγκάστηκε να το κάνει, αλλά πήγε πίσω με μιση καρδιά. Ηξερε ότι δεν μπορούσε να φέρει πίσω νερό και σπαταλουσε χρόνο ασκοπά,και αισθανόταν και ο ίδιος δίψα. Αλλά επειδή το είπε ι Βούδας έπρεπε να πάει. Και πάλι πήγε στο ρυάκι και πάλι επέστρεψε και είπε: "Γιατί επιμένεις; Εκείνο το νερό δεν είναι πόσιμο."
    Ο Βούδας είπε"Θα πας πάλι". Και επειδη το είχε πει ο Βούδας, ο Αναντα αναγκάστηκε να υπακούσει.
    Την τρίτη φορά που εφτασε στο ρυάκι, το νερό ηταν πάλι καθαρό όπως παντα. Η λάσπη ειχε φύγει με την ροή, η σκονη με τον άνεμο, τα ξερά φύλλα είχαν φύγει,και το νερό ήταν και πάλι καθαρό. Και τότε ο Αναντα γέλασε. Γέμισε την κανάτα με νερό και επέστρεψε χορεύοντας. Έπεσε στα πόδια του Βούδα και ειπε: "ο τρόπος της διδασκαλίας σου είναι θαυμαστός. Μου διδαξες ένα μεγάλο μάθημα, ότι το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή και ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο."
    Και αυτή είναι η βασική διδασκαλία του Βούδα: τίποτε δεν είναι μόνιμο, τα πάντα ρέουν, επιμενως γιατί να ανησυχείτε; Επιστρέψτε στο ίδιο ρυακι. Εν τω μεταξύ όλα θα έχουν άλλαξει. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο. Απλώς δειξτε υπομονή, πηγαίνετε ξανά και ξανά και ξανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ωωωω!  Ώστε γι' αυτό χαίρεις της δηλωμένης εκτίμησης και αγάπης του Λύκιου. Ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες στην εσωτερική σου Γνώση. Κι απ' όσα πολύ ενδιαφέροντα παρακολουθήσαμε, το πιο σημαντικό και πρωτόγνωρο είναι να μάθουμε να μην επιτρέπουμε στον οποιονδήποτε να συνδέεται επάνω μας και να απομυζά την ζωτική μας ενέργεια και να μας αδειάζει ενεργειακά.  Πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο.

    (Η μετάδοση της θερμότητας, δηλ. θερμικής ενέργειας, από ένα σώμα σε ένα άλλο, είναι άλλο μάθημα και άλλο τα συγκοινωνούντα δοχεία ρευστών. Όχι πως αλλάζει τίποτε σ' αυτά που θέλησες να μας μεταφέρεις.)
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό κατάλαβες από το δίδαγμα;

      Διαγραφή
    2. Όχι. Το σχόλιο μου απευθύνεται στον Ελεύθερο Στοχαστή και το είχα γράψει πριν δημοσιευτεί η δική σου ιστορία. Ο Λύκιος τα εμφάνισε ταυτόχρονα, όταν τα είδε. Την διάβασα την ιστορία σου και είναι ωραία. Λειτουργεί βαθύτερα μέσα μας και την άφησα να δράσει χωρίς να την σχολιάσω μέσα μου ή δημόσια. Αλλά ευχαρίστως θα διάβαζα και θα με βοηθούσε ο σχολιασμός κάποιου.
      Δ.

      Διαγραφή
  66. ΛΥΚΙΕ ΞΥΠΝΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ 38 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ "ΜΕΡΑΝΑΣΤΕΣ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Αγαπητη Δ, μου προσδιδει τιμη το ευγενικο σου σχολιο. Αποτελει ευχαριστηση μου η συνδιαλλαγη με ανθρωπους που ξερουν να εκτιμουν και οπως και στον καθενα, μου δινει δυναμη και ορεξη να συνεχιζω. Ελπιζω να αντιλαμβανεσαι ποσο μεγαλη αξια εχει αυτο που εξεφρασες και να μην το υποτιμας. Ειδικα ενα ατομο αρσενικης πολωσης, κανει κρα για να δεχτει κατι τετοιο. Εχει σχεδον παθολογικη αναγκη για να του εκφραζουν αναγνωριση και θαυμασμο και πολλες φορες το επιζητα με πιεση ή βια ακομα και αν δεν το δικαιουται. Ωστοσο, αυτο που συζηταμε ειναι σαν ενα λεπτεπιλεπτο λουλουδι, δεν μπορει να προκυψει με το ζορι. Σου ευχομαι να αντιστεκεσαι στις πιεσεις, να το διαχειριζεσαι σωστα και να το εκφραζεις πάντα εκει που σου δειχνει η καρδια σου.

    Πραγματι, η μεταφορα της θερμοτητας ή θερμικης ενεργειας απο ενα σωμα/συστημα μεγαλυτερης θερμοκρασιας σε ενα αλλο μικροτερης, αποτελει ενα φυσικο φαινομενο απο μονο του. Θεωρησα πως μεσω της αρχης των συγκοινωνουντων δοχειων απεικονιζεται καλυτερα το πως ενα γεματο δοχειο χανει αρκετο απο το περιεχομενο του οταν συνδεεται με ενα αλλο αδειο, καθως το μοιραζεται ισοποσα. Ας το δουμε ομως και ετσι.

    Η μεταφορα της θερμοτητας ή θερμικης ενεργειας συμβαινει με τρεις τροπους:
    α) αγωγη δηλ επαφη δυο στερεων, οπως τα δυο τουβλα που ανεφερες
    β) συναγωγη δηλ μεσω ρευματων πχ αναμιξη ενος στερεου και ενος υγρου, οπως το ποτο με τα παγακια
    γ) ακτινοβολια μεσω σωματων που βρισκονται σε αποσταση μεταξυ τους.

    "Γενικά όλα τα σώματα στη Φύση χάνουν ή αποκτούν θερμότητα εκπέμποντας ή απορροφώντας ακτινοβολία"

    "Και λέω λοιπόν, μήπως και στις ανθρώπινες σχέσεις γίνεται τρόπον τινά το ίδιο. Μήπως η αλληλεπίδραση οδηγεί στην άμβλυνση των διαφορών και την εξομοίωση των αντιθέτων."

    Σε μια ανθρωπινη σχεση εχουμε δυο σωματα που ιδανικα θα επρεπε να λειτουργουν ως ενα συστημα. Ας πουμε πως εσυ δινεις κατι και εγω το παιρνω. Επειδη ομως ειμαι μαλακας, δεν σου δινω τιποτα πισω, αλλα απαιτω να μου ξαναδωσεις και εσυ υποχωρεις απο καλοσυνη και μου ξαναδινεις. Ξανα μανα το ιδιο και εγω δεν σου λεω ουτε ενα ευχαριστω, τσιγκουνευομαι ακομα και αυτο. Ο λογος που συμπεριφερομαι ετσι εξηγειται μεν απο την ψυχολογια πχ ανασφαλεια,αισθηση αναξιοτητας, αλλα δεν εχει και τοση σημασια. Σημασια εχει πως σε στραγγιζω, προσπαθωντας να νιωσω καλυτερα γεμιζοντας το δικο μου βαρελι που ομως δεν εχει πατο. Οσο και να μου δωσεις, ποτέ δεν θα με καλυψει, καθως εγω πρεπει να εργαστω με τον εαυτο μου και οχι εσυ. Τι κανεις λοιπον; Σταματας να δινεις. Αν αυτο σε δυσκολευει, τοτε φευγεις. Ισως στο μελλον να ξαναεπιστρεψεις αν τοτε εκτιμασαι, ισως και οχι. Αυτο θα με υποχρεωσει να κοιταξω εντος μου. Αν ουτε τοτε το κανω, ε αυτο ειναι δικο μου προβλημα, το στραβο μου το κεφαλι φταιει. Το διδαγμα ειναι λοιπον να δινουμε, αλλα να ζηταμε και να παιρνουμε πισω κατιτις. Αυτο ειναι σημαντικο και αδιαπραγματευτο
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Σε μια σωστη σχεση που ειναι αμφιδρομη σε δουναι και λαβειν, ναι, η αλληλεπιδραση οδηγει σε αμβλυνση των διαφορων. Το αρσενικο ατομο γινεται θηλυκοτερο και το θηλυκο γινεται αρσενικοτερο. Ο ενας παιρνει στοιχεια απο τον αλλον. Γι αυτο ελεγα παλιοτερα πως νομοτελεια μιας σωστης ερωτικης σχεσης ειναι να αποτυγχανει, διοτι οταν οδηγηθουμε σε αμβλυνση των πολωσεων, μειωνεται και η ενταση της ελξης καθως ο φυσικος ερωτας εξαρταται απο την πολικοτητα. Μετα ομως ανεβαινουμε επιπεδο και αναβαθμο ερωτα οπως λεει η Διοτιμα. https://bit.ly/2UwRJFk

    Ενας μαγος, ενας πολεμιστης, ενας αλχημιστης, αυτο που κανουν ειναι να διαχειριζονται και να μην χανουν την σημαντικοτερη ενεργεια του ανθρωπου, αυτη για την οποια υπαρχουν πολλα ονοματα οπως τσι, κοσμικη βιοενεργεια, ζωτικη ενεργεια, ψυχικη ενεργεια, σεξουαλικη ενεργεια, λιμπιντο κτλ. Το πρωτο και σημαντικοτερο βημα ειναι να μην την χανουμε απο αλλους ανθρωπους, κατι που συμβαινει οταν αγαπαμε υπερβολικα και δεν μπορουμε να το ελεγχουμε. Νοιαζομαστε πολυ και ετσι επηρεαζομαστε ευκολα και αυτο μας ταραζει εσωτερικα. Εμεις οφειλουμε στον εαυτο μας να ζησουμε την ζωη μας ετσι οπως κρινουμε αρκει να μην αδικουμε. Αν καποιους τους ευχαριστει, καλως. Αν καποιοι ομως, αγομενοι απο μια υπερβολικη ή λανθασμενη ιδεα δικαιοδοσιας πανω μας, ενοχλουνται, τοτε αυτο ειναι προβλημα τους και εμας δεν πρεπει να μας απασχολει καθολου. Ενεργειακα μιλωντας, αυτη η μαυρη τρυπα ειναι η σημαντικοτερη

    Η ιστορια με το Βουδα ειναι καλη. Πραγματι, ετσι ειναι, καθως ο χρονος προχωραει, καθετι αλλαζει και δεν ειναι πια το ιδιο. Ο ανθρωπος ομως ζει με τον παραλογισμο της αισθησης της αθανασιας. Αν και κατανοει πως καποια στιγμη θα πεθανει, το εξοβελιζει απο τη σκεψη του και δεν ζει με αυτην την σημαντικη επιγνωση, δεν το συνειδητοποιει. Νομιζει πως ειναι λιμνη και οχι ποταμι. Δεχομαι τη συμβουλη να επιστρεφουμε στο ιδιο ρυακι, ξανα και ξανα, διοτι κατι τετοιο σημαινει πως θα φευγουμε ξανα και ξανα και δεν μενουμε κολλημενοι εκει. Διοτι αν κανω υπομονη περιμενοντας εκει,το ποταμι να καθαρισει απο μονο του, τοτε μπορει να χρειαστει να περιμενω για παντα, καθως ο ανθρωπος, ψυχολογικα μιλωντας, συμπεριφερεται ως κλειστη λιμνη και οχι ως ποταμι, και μια λιμνη δεν καθαριζει απο μονη της

    Ελ. Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Μετά από όλα αυτά έχω αρχίσει να καταλαβαίνω οτι  οι άνθρωποι είναι αυτό που φαίνεται ότι είναι και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.  Λαμβάνω βέβαια υπ' όψιν οτι υπάρχουν και κάποιοι που υποκρίνονται για να πετύχουν κάτι. Αλλά κι αυτοί μόλις πετύχουν αυτό το κάτι, γίνονται αυτό που είναι. Είναι ζήτημα χρόνου. Δεν λέω πως δεν εξελισσόμαστε. Και σ' αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει η αλληλεπίδραση μας με άτομα ακραίας πολικότητας, όπου εκεί, βλέποντας αυτές τις καρικατούρες ναρκισσισμού, κυνισμού ή αξιολύπητης και ανεξήγητης παθητικότητας, λόγω απέχθειας αποφεύγουμε να παρουσιάσουμε κι εμείς τέτοιες συμπεριφορές. Όσο για το οτι με την εξοικείωση σταματά το ηλεκτρικό τζιζ του έρωτα και τα άτομα γίνονται αδελφάκια, αυτό είναι κρίμα. Χωρίς να είμαι ακόμη σίγουρη αν αιτία είναι η εξοικείωση ή η διάψευση. 

    Ένα ακόμη ζήτημα είναι πώς γίναμε έτσι κι όχι αλλιώς.  Πότε και πώς επιλέγουμε.
    Αν γεννιόμαστε tabula rasa,
    αν τα γονίδια που κληρονομούμε μεταφέρουν και ιδιοσυγκρασιακά εκτός από σωματικά χαρακτηριστικά,
    αν διαμορφωνόμαστε ήδη από τις πληροφορίες και συμπεριφορές που συλλέγουμε από το περιβάλον  τον χρόνο της κύησης,
    ή τέλος αν ερχόμαστε έτοιμοι με διαμορφωμένη προσωπικότητα .
    Δ.

    Εύχομαι στον Λύκιο να διεκπεραιώνει με εύνοια και καλή τύχη τις υποθέσεις του. Ετσι ή αλλιώς είναι νοερά κοντά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ αγαπητή μου Δ. Διάφορες εμπλοκές μου, με εμποδίζουν να γράφω στον ενδιαφέροντα διάλογο που διεξάγετε. Ωστόσο σας διαβάζω.
      Θα επανέλθω σύντομα.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  70. Έχω κι άλλο. Ρισκάροντας να είμαι το μόνο άτομο που δεν κατάλαβε τον συμβολισμό της ιστορίας, γιατί γυρίζουμε και ξαναγυρίζουμε στο ρυάκι πίσω μας, ενώ υπάρχει ποτάμι μπροστά μας; Είναι ας πούμε τα θέματα σε εκκρεμότητα που δεν ευνόησαν οι συνθήκες να λυθούν και περιμένουμε τον κατάλληλο χρόνο;  Αν θέλει κανείς με βοηθάει.
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η υπομονή και επιμονή να αλλάξει μια κατάσταση και όχι η επιλογή της εύκολης λύσης

      Διαγραφή
  71. Όταν έγραψα για διάψευση στο πρώτο σχόλιο, εννοούσα την διάψευση οτι η ηλεκτρική εκκένωση του έρωτα είναι αρκετή σε βάθος χρόνου. Απαιτούνται κι άλλες προϋποθέσεις για να έχει διάρκεια.
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. εμένα πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οτι κάθε φορά που θα κάνω εγώ κάποια συζήτηση με κάποιον/ους περί σχέσεων, είτε θα δω ειτε θα ακούσω άλλους να συζητούν περί σχέσεων, μα online μα live, αυτό που κυρίως απασχολεί άπαντες είναι η σεξουαλική ενέργεια και δη το σωματικό σεξ! ακόμη και εκείνους που θεωρητικά τουλάχιστον γνωρίζουν ότι η σεξουαλική ενέργεια έχει ένα ευρύ φάσμα εκδήλωσης πέραν του σωματικού... ίσως μάλιστα εδώ να βρίσκεται και η αστειότητα αυτών που καταπιάνονται με τέτοιες συζητήσεις, και μην παρεξηγηθεί πάλι κανείς, δεν αναφέρομαι σε κάποιον προσωπικά, ότι δλδ ενώ ουσιαστικά τους ενδιαφερει το σωματικό σεξ, επιχειρούν να προσδίδουν μια κάποια και καλά στομφωδη πνευματικότητα στα λεγόμενα τους, ίσως για να πειστούν και οι ίδιοι ότι η δόνηση τους δεν πάλεται τόσο χαμηλά... η δέ έννοια η οποία αναφέρεται συνήθως λιγότερο ή φευγαλέα, είναι η αγάπη μέσα σε μια σχέση... εμπειρικές επισημάνσεις αυτές... κατα τη γνώμη μου πρόκειται για ένα είδος κοινωνικού αυτοματισμού... οι άνθρωποι ασχολούνται πάρα πολύ με το σεξ και μάλιστα επικρατεί η αντίληψη, έστω και υποσυνείδητα, ότι όποιος κάνει σεξ, είναι ή θα είναι και καλά! ή αυτός που είναι καλά, κάνει σίγουρα σεξ! αντιθέτως, αυτός που δεν κάνει σεξ, τότε δεν είναι ή δεν θα είναι καλά! ή αυτός που δεν είναι καλά, τότε σίγουρα δεν κάνει σεξ! μάλιστα κάποιος κάποτε είχε πει ότι η ασεξουαλικότητα είναι η μεγαλύτερη διαστροφή χαχαχα! στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: τα περισσότερα προβλήματα ειτε σωματικά είτε ψυχοπνευματικά τα έχουν οι ιδιαίτερα ενεργοί σεξουαλικά... το έτερο αστείο είναι ότι αυτή η ενασχόληση στη βάση της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δεύτερο εγκεφαλικό κύκλωμα και αυτη η τραγική ανάγκη και κατάρα του ανθρώπου να διαιωνίζεται και να ανακυκλώνεται μέσα στο υλικό πεδίο... μάλιστα κάποιος εδώ μέσα, είναι ιδιαίτερα πολωμένος σεξουαλικά, το αστρικό του έχει τρύπα, έχει ένα υπερλειτουργικό δεύτερο και ένα προβληματικό έκτο και καλά θα κάνει να το δουλέψει, διότι αποτελεί εύκολο στόχο αστρικά για κάποιον που μπορεί να δει αυτη του την αδυναμία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι ξέρεις παραπάνω αφού το ζεις.
      Θ

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
  73. Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε οτι άλλο ο παράδεισος χωρίς όφι και άλλο ο παράδεισος με όφι. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι συμπαθούν και υπερασπίζονται τον όφι. Ο όφις καταλύει την αρμονία, και το Αγαθό εκπίπτει σε καλό και κακό. Ο δυισμός αρχίζει. Θα μου πείτε βέβαια, και πού ξέρουμε πώς είναι το αγαθό; Μήπως το ζήσαμε ποτέ; Μήπως ζήσαμε ποτέ χωρίς βαρβάρους; Ας πάρουμε παράδειγμα την Ελλάδα. Τούρκοι, Σκοπιανοί, Αλβανοί δυναμιτίζουν την ειρήνη του νου. Αλλα και οι εσωτερικοί βάρβαροι. Σβήνουν και ξαναγράφουν την ιστορία. Σε μια χώρα εξαθλιωμένη ηθικά και οικονομικά από το πλιάτσκο των διαχειριστών των προηγούμενων δεκαετιών.
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
  74. Η ενότητα πριν την διάσπαση. Η ομόνοια. Η αγάπη. Η αγνότητα. Η αθωότητα. Όλα αυτά δίνουν μια αμυδρή ιδέα για το Αγαθό. Σαν τις αγνές και άδολες παιδικές φιλίες με το κοριτσάκι που κάθεται δίπλα σου στο θρανίο. Είναι μεγάλη η δύναμη του αγαθού.  Πριν το πονηρό εισχωρήσει μέσα τους και τα διχάσει και γίνουν αγνώριστα.
    Είχα την ευτυχία να ζήσω τέτοιες φιλίες στις διάφορες εποχές μου και ξέρω βιωματικά πώς είναι. Αλλά ξέρω επίσης οτι  δεν είναι έτσι όλα τα κοριτσάκια. Υπήρχε ένα στο διπλανό σπίτι. Όμορφο, χαριτωμένο. Μου χτύπησε μια φορά να κατεβώ στην είσοδο να μιλήσουμε. Χάρηκα. Μόλις όμως είδε τα αστραφτερά λουστρίνι παπουτσάκια μου, άρχισε να τα πατάει για να τα λασπώσει. Η μαμά του καθηγήτρια, δεν είχε χρόνο, το παραμελούσε. Τα παπουτσάκια του ήταν γεμάτα λάσπες.
    Γεννήθηκα με ενσυναίσθηση. Κατάλαβα αμέσως τα τραύματα της. Ήμουν όμως μικρή για να την αναλάβω. Και ανέσυρα αυτήν την ιστορία για να πω οτι μερικές φορές χάνουμε πολύ νωρίς την αγνότητα μας εξαιτίας των εξωτερικών συνθηκών. Καταλήγουμε τρομοκράτες. Ανακριτές. Απόμακροι. Κακομοίρηδες. Όσο πιο αργά την χάσουμε, τόσο πιο πολύ την θυμόμαστε και την αναγνωρίζουμε όταν κάπου κάπου την συναντούμε σε περιβάλλοντα, όπως αναγνωρίζουμε αμέσως και τον όφη.
    Δ.

    Και τι μας έφερε η γνώση του καλού και του κακού; Δεν κάνουμε άλλο στην επίγεια ζωή μας από κατάστρωση στρατηγικών, τακτικών, ελιγμών, έτσι να κάνουμε, αλλιώς να κάνουμε για να βρούμε το κέντρο μας και να πάψουμε να αγόμαστε και να φερόμαστε από την διαμάχη των αντιθέτων. Μπλιαχ πατ πατ τον όφι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οι έννοιες που αναφέρεις στην αρχή, δεν είναι αυθύπαρκτες. διακρίνονται και ετεροκαθορίζονται από τις αντιθετικές τους. αυτά που λες θα μπορούσαν να έχουν κάποια βάση, αν το δένδρο αφορούσε μόνο τη γνώση του κακού. εν προκειμένω αφορά και τη γνώση του καλού! επομένως, αυτό που υπήρχε πριν να φάνε το μηλαράκι οι χωμάτινοι, ήτανε είτε κάτι εντελώς έξω από αυτό που νοείται ως καλό και κακό, είτε μια σύμμειξη αυτών των δύο χωρίς όμως τη διάκριση και τη γνώση των επιπτώσεων τους. και μάλλον το πιθανότερο είναι το δεύτερο, λαμβάνοντας υπόψιν ότι το πρώτο που είδανε ως "κακό" ήταν η γύμνια τους, που τρέξανε να κρύψουν. υπήρχε και πριν όμως η γύμνια τους, απλώς δεν την αναγνώριζαν ως κακή ή καλή. το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα παιδιά. τα παιδιά δεν είναι άκακα όπως βλακωδώς νομίζουν κάποιοι. τα παιδιά είναι ικανά να πούνε και να κάνουνε τα πάντα! η διαφορά τους με έναν ενήλικα, είναι ότι δεν διακρίνουν και δεν αναγνωρίζουν τις επιπτώσεις που έχει μια καλή ή κακή τους πράξη. τους τα μαθαίνει ο άχρηστος ντάντυς και η άχρηστη μάμμυ.

      τι σας έφερε η γνώση του καλού και του κακού; για πες μας εσύ που είσαι και ..καλή στα μαθήματα ηθικής ενόσω πλέεις μέσα στην αλαζονική σου υποκρισία.... στην τελική αν δυσκολεύεσαι, φέρε μας τις ... φίλες σου να αρχίσουνε τις διδαχές... και βάλε τα δυνατα σου ε! σε θέλω ποιητική :)

      Διαγραφή
  75. "Είναι η υπομονή και επιμονή να αλλάξει μια κατάσταση και όχι η επιλογή της εύκολης λύσης"

    Πολυ ωραιο το διδαγμα. Μια ανθρωπινη σχεση υπακουει σε αυτον τον κανονα, αρκει να υπαρχει η θεληση και διαθεση απο τους ανθρωπους. Παρατηρουμε ομως πως ειναι πολυ συχνο ο ανθρωπος να βολευεται και να μην επιθυμει την αλλαγη οσο και να ορκιζεται για το αντιθετο.
    Ας σκεφτουμε ενα ζευγαρι στο οποιο ο ανδρας ειναι μεθυσος,βιαιος,τζογαδορος και η γυναικα μενει μαζι του με την ελπιδα να αλλαξει. Η εμπειρια δειχνει πως ο ανδρας δεν αλλαζει, οσο εχει βολευτει στην πληρη και τυφλη υποστηριξη της γυναικας του. Η ακραια θηλυκη πολωση της γυναικας δημιουργει ακραια αρσενικη πολωση στον ανδρα την οποια δεν ειναι ικανος να την διαχειριστει και να διαχωρισει τα της κρεβατοκαμαρας με της κανονικης ζωης. Ισως αλλαξει οταν η γυναικα τον αφησει.

    Το δια ταυτα ειναι πως η υπομονη ειναι αρετη της θηλυκης αρχης. Θεωρω λαθος ομως μια γενικη συμβουλη οταν δεν εμπεριεχει ποσοτικη αναφορα. Ποσο υπομονη, μεχρι πότε, υπο ποιες συνθηκες; Εαν ηταν η αδερφη μου ή η κορη μου, εε δεν νομιζω να της ελεγα κανε υπομονη μεχρι να αλλαξει ο συζυγος σου αν την εβλεπα με πρησμενα ματια απο τις μπουνιες. Σε καποιον λοιπον με θηλυκη πολωση, εγω συμβουλευω "μαθε να φευγεις, δεν εισαι δεντρο". Στους υπολοιπους "μαθε να κανεις υπομονη και να μενεις". Εαν το αλλο μερος της σχεσης καταβαλλει προσπαθειες οπως το ποταμι να καθαριστει, τοτε αξιζει να επιστρεφουμε και να προσπαθουμε. Αυτο ειναι σημαντικο. Μιας και καταπιαστηκαμε με την ανατολη, στο δικα τους επη εχει μια ιστορια που αναφερει: "Ποιο ειναι το νο1 μηνυμα σχετικα με τον ανθρωπο; Πως ο ανθρωπος δεν μαθαινει ποτέ. (και αρα δεν αλλαζει)" Οποτε ας μην θεωρουμε δεδομενη αυτη την διαθεση απο τους ανθρωπους. Σπανια οι ανθρωποι ειναι ποταμια, συνηθως ειναι λιμνες.


    "Ένα ακόμη ζήτημα είναι πώς γίναμε έτσι κι όχι αλλιώς. Πότε και πώς επιλέγουμε"

    Το ειχαμε συζητησει παλιοτερα με τον αγαπητο Λυκιο. Η κατανοηση (μπορει και να κανω λαθος) που κρατησα ειναι πως με την γεννηση μας ερχεται μαζι μας μια προδιαθεση, αλλα κυριως σχηματιζομαστε κατα την διαρκεια της παιδικης μας ηλικιας, οποτε δεν επιλεγουμε ακριβως, περισσοτερο μας προκυπτει. Αυτα ομως ειναι δυνατον να αλλαχθουν, με αυτο καταπιανεται η ψυχοθεραπεια.

    "Δεν ξέρω γιατί κάποιοι συμπαθούν και υπερασπίζονται τον όφι."
    Ενα στοιχειο του να υπαρχεις ελληνικος, ειναι να εισαι δικαιος. Για να εισαι δικαιος οφειλεις να τηρεις το "μηδενι δικην δικασεις, πριν αμφοιν τον μυθον ακουσεις" (μην δικασεις καμια υποθεση, πριν ακουσεις/γνωρισεις την ιστορια και απο τις δυο μεριες). Ειναι ευκολο καποιος να κρινει και να δικαζει ολους τους αλλους ως κακους και φταιχτες, αλλα αυτο δειχνει χαμηλο επιπεδο νοητικης ικανοτητας και υποχρεωνει τον ιδιο σε μη κατανοηση. Ποιο ειναι το εγκλημα του οφι; Το οτι οδηγησε τον ανθρωπο στην πτωση της υλης; Ο ανθρωπος επελεξε αυτην την επιλογη, ο οφις απλα εκανε την προταση. Αν ερθω και σου πω "ξερω ενα ψιλικατζιδικο ευαλωτο" και εσυ πας, εσυ φταις, δικο σου το εγκλημα, δικια σου η ευθυνη. Δεν μπορεις να πεις στο δικαστηριο πως δεν φταις επειδη εγω σου το ανεφερα. Μπορεις να με πεις ηθικο αυτουργο, αλλα εσυ τι εισαι; 5 χρονων για να σε κανω οτι θελω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Ο οφις δεν ειπε ψεμματα. Ο ανθρωπος με την πτωση στην υλη, μπορει να γνωρισει το καλο και το κακο. Μπορεις να κανεις την ληστεια, ναι, και ειναι αυτος ενας ευκολος τροπος να κοναμας και να μην εργαζεσαι. Αν υποθεσουμε πως εισαι βεβαιος πως δεν θα σε πιασουν, το κανεις; Την φτιαχνεις την οφσορ και κλεβεις απο το δημοσιο οταν εισαι εξασφαλισμενος πως θα την γλυτωσεις; Αυτη ειναι η επιλογη καλου και κακου και μαθαινεται εδω στο σχολειο της υλης που πεσαμε. Ο δρομος της αρετης και της κακιας του Ηρακλη. Αντι να γκρινιαζουμε που πεσαμε και να κατηγορουμε αλλους, ας αναλαβουμε την ευθυνη της δικιας μας επιλογης και ας αποδειξουμε πως εχουμε τα.. αντερα να κανουμε αυτο που πρεπει. Δουλεια του οφι ειναι να δοκιμαζει και να τεσταρει, δικια μας δουλεια να μην τσιμπαμε και αυτο θα συμβει οταν εχουμε την ασφαλη γνωση και κατεχουμε την σοφια.

    Γιατι στην τελικη, οπως πεφτει καποιος, ετσι και σηκωνεται. Για να βγουμε απο καπου, αρκει να βγουμε απο εκει που μπηκαμε. Γνωριζουμε το καλο και το κακο και μπορουμε να εκφραζουμε αμφοτερα. Ο δρομος της κακιας ειναι κατηφορικος και πολυ ευκολοτερος απο την ανηφορα του δρομου της αρετης. Ειναι ομως ζητημα επιλογης, που συν τω χρονω με την διαρκη επαναληψη καθισταται συνηθεια και ψυχικη αρετη. Εξις δευτερα φυσις. Η συνηθεια γινεται δευτερη φυση στον ανθρωπο.
    Αγαπητη Δ, μην με παρεξηγεις για το β' ενικο, δεν καταφερεται στο προσωπο σου που ειναι καθολα συμπαθες. Προσωπικα δεν με ενοχλει καθολου ο οφις. Την δουλεια του κανει. Ειναι σαν να μισω τα σκουληκια, που αποδομουν ενα σωμα. Αν το μηλο σαπισει, θα το φανε τα σκουληκια. Ειναι το πνευμα και η ζωη που τα κραταει μακρια. Οταν αυτο φυγει, η φυση αναλαμβανει το εργο της. Τα σκουληκια κανουν την δουλεια τους. Ειναι σαν να μισω την βαρυτητα που με κραταει στο εδαφος, και δεν μπορω να πηδηξω ψηλα. Αν δεν φτανω να καρφωσω στο μπασκετ, δεν μου φταιει η βαρυτητα, εγω πρεπει να δουλεψω και να ασκηθω απειρες ωρες ωστε να γυμνασω τα ποδια μου για να πηδαω ψηλοτερα. Αν ο ανθρωπος επιστρεψει στην κατασταση προ πτωσης, φεροντας μαζι του την γνωση του καλου και του κακου, τοτε ο οφις δεν θα μπορει να τον επηρεασει, και τοτε θαχει γινει ενας μικρος θεος, ωριμος και σοφος. Θεωρω απαραιτητη την πτωση για μαθηση, δεν νοειται θεος που να τον δουλευει ο καθενας, θαταν επικινδυνο τοτε για την ιδια την δημιουργια ναχε ο ανθρωπος δυναμεις. Αρα ο ανθρωπος εξελικτικα ειχε βρει ταβανι. Τωρα ομως, μεσα απο την πτωση αν επιστρεψει, μπορει να εξελιχθει περαιτερω.

    "Μαθε να αγαπας, οτι το ΕΓΩ σου δεν αγαπαει" (Learn to love, what IT does not love)
    Το να συμπαθησεις τον καθε οφι και να τον κατανοησεις, δεν σημαινει πως θα σε παρει με το μερος του. Σημαινει, στο δικο μου μυαλο παντα, πως ετσι τον υπερβαινεις και δεν επιτρεπεις να σε αγει στο ελαχιστο, σημαινει ελευθερια. Και αυτο διοτι ο ανθρωπος ειναι δεσμιος σε οτιδηποτε απεχθανεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Αγαπητη ανωνυμη, το σχολιο σου ειναι πολυ ευστοχο. Πραγματι, οι ανθρωποι αναζητουν το σεξ παντού και με καθε τροπο. Παμε στο σινεμα, παμε εκει που θα εχει κοσμο, παμε στην Ανασταση για να δουμε κοσμο ωραια ντυμενο κοκ. Το σεξ ειναι πολυ σημαντικο. Με το σεξ εγινε η πτωση, και με τη σεξουαλικη ενεργεια (δρακος) μπορει να επιτευχθει η επιστροφη. Η ασεξουαλικοτητα οδηγει στην διαστροφη υπο τον ορο να ειναι υποκριτικη. Ο ανθρωπος δηλ να εχει κανονικη λιμπιντο, απλως να την αρνειται διοτι δεν βρισκει τροπο εκφρασης ή καποιον ανθρωπο καταλληλο να τον εμπνεει. Εξαιρωντας βεβαια, την περιπτωση να εχει βρει ενα τομεα δημιουργιας (ή και καταστροφης) στον οποιο και να την διοχετευει. Ο Γκουρτζιεφ ελεγε πως η χειροτερη περιπτωση ανωμαλης λειτουργιας του σεξουαλικου κεντρου ηταν οταν τα υπολοιπα κεντρα εκλεβαν και χρησιμοποιουσαν την σεξουαλικη ενεργεια. Και αυτο διοτι η σεξουαλικη ενεργεια ειναι ανωτερης ποιοτητας και πρεπει να χρησιμοποιειται μονο απο το σεξουαλικο κεντρο.

    Αυτο ηταν ενα λαθος που εκανα και εγω και προσπαθω να μην το κανω. Χρησιμοποιουσα αυτην την ενεργεια στο διανοητικο κεντρο. Μου ειναι ευκολο να το κανω, να αποδομησω νοητικα τις αποψεις και πεποιθησεις καποιου αλλου, να τον "δικασω", ομως αυτο ειναι ενα φτηνο υποκαταστατο του να κανω σεξ. Το κανεις και εσυ. Φαινεται. Γινεται αισθητο οταν ο λογος ενος ανθρωπου χρησιμοποιει σεξουαλικη ενεργεια. Ειναι δικαιωμα σου να κανεις οτι θελεις βεβαια, αλλα ως φιλος και επειδη ειναι ευκολοτερο να παρατηρουμε στους αλλους ατελειες αποτι στον εαυτο μας, θα σου αναφερω την επιτακτικη αναγκη να κατανοησεις τα ψυχικα συνολα/συμπλεγματα (aggregates) για να τα εξαλειψεις, ακριβως επειδη εχεις ηδη διαμορφωσει ικανο αστρικο σωμα. Εαν αυτο δεν συμβει, τοτε η αναποφευκτη χρηση μαυρης μαγειας θα υποχρεωσει σε μελλοντικες κατωτερες ενσαρκωσεις ακομα και ζωων, ωστε να διαλυθει αυτο το προωρα κατασκευασμενο σωμα.

    Οσον αφορα εμενα, εχω αρκετες ατελειες, τις οποιες και προσπαθω να δουλευω. Το γνωριζω και το εχω αποδεχτει. Ουδεις τελειος, ειναι οκ να εχει κανεις ατελειες, αρκει να μην αδικει τριτους.
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βλέποντας το σχόλιό σου μου ήρθε στο μυαλό ένα γκράφιτι που παίζει τελευταία πολύ ονλάιν: my dress is not a yes. διεύρυνε το λίγο και ίσως να καταλάβεις τι θέλω να πω.. επίσης, μου θυμίζεις λίγο όλους αυτούς που επειδή έχουν επενδύσει πολύ χρόνο στη θεωρεία τέτοιων ζητημάτων, φτάνουν τελικά στο σημείο -και λόγω εμπειρικής αδυναμίας- να μπερδεύουν έννοιες και να καταλήγουν σε οτιναναιτζίδικα συμπεράσματα... δεν ξέρω τι λέει ο κάθε γκουρτζίεφ, αλλα αν όντως είπε με τα ακριβή λόγια αυτό που παραθέτεις, τότε με το συμπάθειο αλλα πρόκειται περί γελοιοδέστατης παπάτζας... τα ενεργειακά κέντρα δεν κλέβουνε ενέργεια! καταρχίν δεν είναι κάτι άλλο από σενα για να σου κλέψουνε κάτι! όλα τα ενεργειακά κέντρα ΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ από την σεξουαλική/ζωτική ενέργεια η οποία εδράζεται στο δεύτερο! θα μπορούσα να πω και άλλα πάνω σ' αυτό όσον αφορά το κομμάτι της άσκησης, αλλά δεν είσαι κατάλληλος για κάτι τέτοιο και έχω σταματήσει και πολλά χρόνια τώρα να προσφέρω υπηρεσίες τετοιας μορφής :) επίσης, αυτό δε σημαίνει ότι σε όλους τους ανθρώπους λειτουργούν όλα τα κέντρα! στους περισσότερους είναι ενεργά τα δύο πρώτα μόνο κι αυτά με λανθάνοντα τρόπο! το ότι κάποιο κέντρο σου θεωρείς ότι σου κλέβει την ενέργεια του δεύτερου και τη χρησιμοποιεί με αρνητικό τρόπο κατα την αντιληψη σου, αποτελεί στρεβλή δική σου αίσθηση της ζωτικής σου ενέργειας! κάπου ανέφερα το καθρέφτισμα των κέντρων, δεν το κατάλαβες. το ότι θεωρείς πως κάποιο κέντρο σου λειτουργεί "περίεργα" οφείλεται σε δυσκολίες ένεκα μπλοκαρισμάτων στην κάθοδο και στην άνοδο της ενέργειας από το δεύτερο. επίσης, υπάρχει και ένα άλλο είδος ενέργειας που διατρέχει ένα σώμα και έρχεται εκ των άνωθεν! η σεξουαλική τροφοδοτείται από τη γη και έρχεται εκ των χάμω, η άλλη έρχεται από κάπου αλλού! και ξαναλέω, αυτα τα πραματακια δεν ειναι ενεργα σε όλους!μάλιστα υπάρχει και συγκεκριμένος τρόπος μέτρησης της παλμικότητας κάθε κέντρου με συγκεκριμένου τύπου και συγκεκριμένης κοπής χαλαζία...

      τωρα τα υπόλοιπα περί φιλιας και λοιπών μπαρμπούτσαλων, δεν θα μπω στον κόπο να τα σχολιάσω... θα πω μόνο ότι για μενα η έννοια της φιλίας είναι πολύ ιερή και οι δικοί μου φίλοι έχουν περάσει και με έχουν αντίστοιχα περάσει από πολλά τεστ ωστε να καταλήξουμε μαζί να αλληλοεκφωνούμαστε φίλοι... η αλήθεια είναι ότι επειδή έχω μια μακρά εμπειρία συμβιωτικής σχέσης, θα μπορούσα να πω επίσης πολλά πάνω σε διάφορα που σας απασχολούν, μιας και εμφανέστατα δεν έχετε απο την πλευρά σας σχεσιακή εμπειρία διαρκείας, αλλά πέραν του ότι βαριέμαι, θα κάμω τζάμπα κόπο... εξάλλου ό,τι δίδεις παίρνεις! έτσι δεν είναι, ελ στοκ παιδί μου;;

      Διαγραφή
  78. Όταν αναφέρομαι στον όφι δεν εννοώ κάτι μεταφυσικό. Εννοώ τον κάθε άνθρωπο διαβολέα.

    Είδαμε πού βρίσκεται και πώς σκέπτεται ο καθένας μας.

    Θα ήθελα να ζητήσω από τον Λύκιο, εκτός από την εκκρεμότητα των Αδελφοτήτων, το τι εκπροσωπούν αυτήν την στιγμή και σε τι διαφέρουν, όπως και το θέμα των Ερμητικών κειμένων, όταν βρει χρόνο να δει και κάτι άλλο, πώς το αντιλαμβάνεται.
    Το θέμα αυτό είναι:
    Αν  ορίσουμε σαν ζεύγος αντιθέτων το καλό και το κακό κι εμείς ψάχνουμε το κέντρο μας, το σημείο εξισορρόπησης, το ουδέτερο σημείο, το μηδέν άγαν, τότε στην πράξη τι σημαίνει αυτό; Μας δηλώνει κατ' αρχήν οτι το καλό έχει διαβαθμίσεις; Όπως και το κακό; Υπάρχει δηλαδή πολύ καλό και λίγο καλό; Κι ακόμη λιγότερο καλό;  Και στο κέντρο τι υπάρχει; Ούτε καλό ούτε κακό; Υπάρχει δηλαδή ένα σημείο μηδέν που διαχωρίζει το καλό από το κακό; Από δω το καλό, από δω το κακό; Ή υπάρχει μια γκρίζα ζώνη όπως το λυκαυγές και το λυκόφως; Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό τι θέλω να πω. Δηλαδή το σημείο ισορροπίας, το ουδέτερο σημείο,  είναι η απουσία του καλού και του κακού; Ή έστω η γκρίζα ζώνη; Αυτό είναι το μηδέν άγαν;
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Ανωνυμη, μην ανησυχεις, δεν θελω κατι απο εσενα. Αντιστοιχα, θεωρω πως και εγω εδωσα αρκετα ωστε η διαδραση να θεωρειται ολοκληρωμενη.

    Ανωνυμε, αυτη ειναι η ενδεδειγμενη λυση και οχι η επιμονη και υπομονη.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Αφού ..ολοκληρώσαμε τις διαδράσεις μας
    και ίσως δεν γράψει κάποιος σήμερα, αναλαμβάνω αυθαίρετα την ψυχαγωγία σας κι αν μου αφαιρεθεί η ανάληψη να ξέρετε πως δεν θα στενοχωρηθώ καθόλου.
    Θα σας διηγηθώ
    μία αληθινή ιστορία
    Είχαμε πίσω μπαλκόνι που έβλεπε στον κήπο και μπροστά μπαλκόνι στον κεντρικό δρόμο. Στην πόλη που γεννήθηκα. Κήπος και μπαλκόνια ήταν παραδείσιες οάσεις λουλουδιών που ευώδιαζαν. Δεν ξέρω λουλούδι που να μην υπήρχε στα παρτέρια ή στις γλάστρες και όλα άνθιζαν στις εποχές τους.  Τον Μάιο είχαμε τόσα ευωδιαστά τριαντάφυλλα και αγιόκλημα ώστε η μητέρα μου έφτιαχνε μπουκέτα και τα μοίραζε στην γειτονιά. Μπουκέτα λιποθυμήσεως.  Η κυρία του διπλανού σπιτιού, η κυρία Μελπομένη, βαριόταν να μπει σε τέτοιες κοπιαστικές διαδικασίες φροντίδας λουλουδιών και καλά έκανε. Ζήλευε όμως αφόρητα και η κατάστασή της γινόταν βασανιστική όταν άκουγε τον άντρα της, τον κύριο Παντελή να εκθειάζει μέσα στην αθωότητα του την μητέρα μου.
    Έτσι λοιπόν μια καλοκαιρινή μέρα παίρνει ένα μακρύ ξύλο και ρίχνει κάτω όλες τις γλάστρες του πίσω μπαλκονιού. Μέχρι εκεί που έφτανε τέλος πάντων. Είχε τοιχίο το μπαλκόνι και όχι κάγκελα και πάνω του ήταν τοποθετημένες οι γλάστρες. Ως εδώ καλά.
    Το καλοκαίρι προχωρούσε και έφτασε στο απόγειο του. Μια τέτοια μέρα, ένα μεθυστικό απόγευμα, η μητέρα μου κι εγώ βγήκαμε στο μπροστινό επίσημο μπαλκόνι να χαρούμε. Αυτή  πήρε ένα εργόχειρο με σαΐτα που ποτέ δεν τελείωσε γιατί ήταν τελειομανής και πάντα πολύ απασχολημένη. Κι εγώ το μπλοκ ζωγραφικής μου. Εγώ ετών 5.
    Τότε βγαίνει η κυρία Μελπομένη και αρχίζει να μας πετάει ντομάτες. Λέρωσε και το εργόχειρο, βράχηκε και η πεταλούδα που προσπαθούσα να ζωγραφίσω.
    Και τότε σταμάτησε ο κόσμος μέσα μου. Περίμενα να δω τι θα κάνει ο Θεός. Δεν έκανε τίποτα. Απόρησα. Είναι δυνατόν να συντελείται μια τέτοια αδικία στον κόσμο και να μην κάνει τίποτα; Μπήκαμε μέσα. Πέρασε καιρός. Πέρασαν μήνες. Η κυρία Μελπομένη δεν ξαναβγήκε ούτε στο μπροστά ούτε στο πίσω μπαλκόνι. Τα Χριστούγεννα ήρθε η κόρη της η Έλλη από την Θεσσαλονίκη όπου ήταν παντρεμένη και αγνοώντας τα γεγονότα μίλησε με πολλή αγάπη στην μαμά μου. Της είπε οτι η μητέρα της ήταν βαριά άρρωστη από την επάρατο. Τον Φεβρουάριο η κυρία Μελπομένη μετακόμισε στον κόσμο των αοράτων. Άκουγα κι εγώ αυτά που έλεγε η Έλλη. Έμεινα άναυδη. Ώστε έτσι λοιπόν!
    Έχοντας πάρει το κοριτσάκι αυτό, το μήνυμα συμπαντικής δικαιοσύνης, έκτοτε ήταν ήσυχο και φρόνιμο. Δεν ξαναζήτησε άμεσες απαντήσεις από τον Θεό.  Δεν ήταν στις προθέσεις της να ξεκληριστούν όλες οι Μελπομένες της περιοχής.
    Δ.

    Στη ζήλεια ίσως υπάρχει ακούσιο στοιχείο. Νομίζω οτι υπάρχει. Στην αδικία όμως όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Αγαπητη Δ, χαιρετιζω την ορμη σου προς την αυτογνωσιακη ψυχοθεραπευτικη διαδικασια. Πρωτα ερχεται η κατανοηση και μετα η θεραπεια. Η κατανοηση βρισκεται στο βιβλιο "Τετραλογια του φοβου" στον εξης συνδεσμο: goo.gl/rTSLRj (εχει κουμπακι download πανω δεξια) και η θεραπεια βρισκεται στο βιβλιο "Δικαιωμα σας" https://www.politeianet.gr/books/9789601602431-alberti-e-robert-patakis-dikaioma-sas-147560 το οποιο βρισκεται εδω στα αγγλικα: goo.gl/L5C5Vz

    Να κανω και μερικα σχολια
    "Στη ζήλεια ίσως υπάρχει ακούσιο στοιχείο. Νομίζω οτι υπάρχει. Στην αδικία όμως όχι. "
    Νομιζω με βρισκεις συμφωνο. Η ζηλεια λιγοτερο ή περισσοτερο σχηματιζεται μεσα μας χωρις την συνειδητη μας θεληση. Μπορει να μην ειναι επιθυμητη, αλλα δεν προξενει καποιο κακο, οπως η αδικια. Η αδικια ειναι ενας βεβαιος δρομος προς την καταστροφη. Γι αυτο και λεγεται πως οι θεοι (ή θεος, οτι θελει ο καθενας) αγαπουν τους δικαιους ανθρωπους. Θεωρω πρωτο μελημα ενος ανθρωπου, να ειναι πάντα δικαιος και μετα ας κανει ο,τι θελει. Η ζηλεια τωρα, σχηματιζεται οταν βλεπουμε καποιον αλλο ανθρωπο να εχει κατι που το θελουμε και εμεις, αλλα εμεις θεωρουμε λογω πεποιθησεων πως εμεις δεν μπορουμε να το εχουμε. Εαν θεωρουμε πως ειμαστε και εμεις ικανοι να το εχουμε, τοτε η ζηλεια μετατρεπεται σε θαυμασμο. Οποτε ο σωφρων ανθρωπος, προσπαθει να μετατρεψει την οποια ζηλεια διαπιστωνει εντος του, σε θαυμασμο απεναντι σε αυτον που ζηλευε. Και αυτο διοτι ετσι, πειθει τον εαυτο του πως ειναι ικανος για κατι αντιστοιχο και αποκτα την αυτοπεποιθηση και την δραση ωστε να κινηθει προς αποκτηση του. Ετσι, σιγα-σιγα αποκτα και αναπτυσσει ο ιδιος τα χαρακτηριστικα αυτου που θαυμαζει. Εαν μεινει να τον ζηλευει, δεν θα τα αναπτυξει ποτέ αυτα τα χαρακτηριστικα,και η ζηλεια θα μετατραπει σε φθονο και τοξικοτητα, δηλητηριαζοντας στην ουσια τον εαυτο του.

    Η ιστορια που μας παρεθεσες ειναι μια τραγικη ιστορια με τραγικο προσωπο/α. Τραγικο προσωπο ειναι το προσωπο που δεινοπαθει λογω καποιας λανθασμενης κρισης και οχι φυσικα επειδη εστειλε ο θεος τιμωρια επειδη δεν ειχε αλλη δουλεια να κανει. Θα μπορουσε να πει καποιος, πως ο θεος της θολωσε το μυαλο, ωστε να κανει λανθασμενη κριση, ωστε να εχει λανθασμενη συμπεριφορα, ωστε να το πληρωσει, αλλα ελα μωρε τωρα, τι σοι θεος θα ηταν αυτος αν εκανε τετοια; Δεν ειναι απλουστερο, πως ο ανθρωπος κανει μαλακιες και επιμενει σε αυτες επειδη ειναι ξεροκεφαλος οποτε μετα τις πληρωνει; Ο ανωτερος Νομος ειναι ο νομος της αιτιας-αποτελεσματος (ή καρμα). Αν παχαινω ειναι επειδη παιρνω περισσοτερες θερμιδες απο οσες ξοδευω, και οχι επειδη με παχαινει ο θεος. Αν μπουμε τωρα στο γιατι το κανω αυτο και παιρνω περισσοτερες απο οσες ξοδευω ειναι μια αλλη ιστορια και δικαιολογιες μπορει να βρω πολλες, αλλα οι λογοι των πραξεων μας δεν μας απαλλασουν απο τις ευθυνες που αυτες φερουν.

    Κριμα, αλλα αυτη ειναι η εννοια της τραγικης ιστοριας. Ειναι μια ιστορια με προδιαγεγραμμενο τελος απο την εννοια πως το ατομο εχει μπει σε μια συγκεκριμενη τροχια την οποια και ακολουθει με παρωπιδες. Διορθωνεται με καθαρο νου, σταση και στοχασμο, αλλα ποσοι ανθρωποι το κανουν αυτο ή εχουν την ικανοτητα; Διορθωνεται επισης με παρεμβαση, αλλα ακομα και αν βρεθει ατομο με την διαθεση και την κατανοηση, ποιος θα το ακουσει αληθεια; Εχω την πεποιθηση πως ο Χριστος ο ιδιος να βρεθει διπλα μας, 9στους10 θα τον βγαλουν αχρηστο και ανικανο. Ο καρκινος ειναι μια βαθια ψυχολογικη νοσος. Εκει σχηματιζεται κατα βαση και αρα εκει και αντιμετωπιζεται. (ψυχοθεραπεια) Αν για παραδειγμα ηταν καρκινος του μαστου, θα ξεραμε ακριβως ποιο ηταν το ψυχολογικο προβλημα, οποτε θα ξεραμε που θα επρεπε να εστιαστει η ψυχοθεραπεια.
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Η κυρια Μελπομενη θα μπορουσε να ειχε επιλεξει ενα δρομο ωστε να ειχε αποφυγει αυτο που συνεβη. Αλλα αυτος ο δρομος ειναι δυσκολοδιακριτος και πολλες φορες ακομα και αν τον βλεπουμε μας πιανει ο εγωισμος οποτε ο νους θολωνει και κολλαει, και δεν αλλαζουμε συμπεριφορα. Δυσκολα πραγαμτα ομως. Πώς θα μπορουσε να το αποφυγει η καθε κυρια Μελπομενη; Απο που θα την εβρισκε την απαραιτητη γνωση ή οσους γνωριζουν; Στο 7μερεςTV; Στην Τατιανα; Στην εκκλησια; Γι αυτο λεμε κριμα και τραγικη ιστορια.

    Ας παμε ομως στο κοριτσακι. Το κοριτσακι δεν συμμετειχε σε αυτην την τραγικη ιστορια. Δεν εφταιγε πουθενα. Κανενας θεος δεν επραξε για να την προστατευσει. Επομενως, κακως εμεινε φρονιμο. Αυτο το παιδικο τραυμα οφειλει πλεον να το δει και να κατανοησει το λαθος της, ωστε να ακυρωσει την επιδραση στη ψυχοσυνθεση της.

    Ας παραθεσω ενα αποσπασμα απο το βιβλιο "τετραλογια του φοβου":
    https://enallaktikidrasi.com/2015/09/viwmata-sterisis-kai-syndromo-kalou-paidiou/

    "Τα πρώιμα βιώματα αποστέρησης έχουν για το παιδί δύο επιπτώσεις. Η πρώτη επίπτωση είναι ότι μαθαίνει να παραιτείται πρόωρα, οπότε αναστέλλεται παντού η δυνατότητα του να διεκδικεί. Όποιος όμως δε διεκδικεί και δεν μπορεί να πάρει, δύσκολα μπορεί να αποφύγει το συναίσθημα της ζήλειας, όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να παίρνουν χωρίς ενδοιασμό, αυτό που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να απαιτήσει.

    Και επειδή η ζήλεια δημιουργεί ενοχές, που τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα, προσπαθεί να την αποφύγει, μετατρέποντας την αδυναμία του σε αρετή. Εξυψώνει δηλαδή την αναστολή του σε ιδεολογία, σε ταπεινοφροσύνη και ολιγάρκεια και με τον τρόπο αυτό παρηγορείται με το συναίσθημα της ηθικής υπεροχής.
    [..]
    Όταν διακατέχεσαι από βαθιά αισθήματα κατωτερότητας, είναι δυνατόν να σου δημιουργηθεί η αίσθηση ότι δεν έχεις δικαίωμα στη ζωή και ότι κάτι τέτοιο πρέπει να το έχεις κερδίσει πρώτα, επομένως δε δικαιούσαι να υπάρχεις παρά μόνο όταν ζεις για άλλους.
    Το παιδί που μεγαλώνει με βιώματα αποστέρησης, μαθαίνει να παραιτείται από πολύ νωρίς και εξελίσσεται σε ένα ήσυχο, ντροπαλό, μη απαιτητικό παιδί, που «προσαρμόζεται» εύκολα. Γίνεται ένα «βολικό» παιδί για τους γονείς, οι οποίοι με την σειρά τους δεν αντιλαμβάνονται την κατάθλιψη που κρύβεται πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά. Θα συνηθίσει δε τόσο πολύ να υποχωρεί και να μην έχει απαιτήσεις που και μελλοντικά θα προσανατολίζεται προς τους άλλους και θα προσπαθεί να εκπληρώνει τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις τους."

    Ε.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, Ελεύθερε Στοχαστή μου. Στην αρχή καλά το πήγες. Όντως η θεία Δίκη είναι η νομοτέλεια της αιτίας και αποτελέσματος. Και όντως στην αρρώστια οδηγήθηκε από δικές της επιλογές και συμπεριφορές. Αλλά αυτη η θεία νομοτέλεια και δικαιοσύνη, η ύπαρξη της, η διαπίστωση της για πρώτη φορά από ένα κοριτσάκι, το οτι εμφανίστηκε τότε ακριβώς και όχι μετά (μετά το γεγονός η Μελπομένη δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ στα μπαλκόνια), ήταν αρκετή για να μάθει το κοριτσάκι αυτό πώς λειτουργούν τα πράγματα. Βέβαια θα μπορούσα να πω εδώ οτι έχω ζήσει και μεγαλύτερη, "φανερώσεις του πνεύματος" που ο καθένας θα μπορούσε να ζήσει και να αντιληφθεί αν δεν ήταν σκουριασμένος ο δεσμός του με το πνεύμα.  Ύστερα όμως, και πιστεύω καλοπροαίρετα, αυθαιρετείς κρίνοντας το κοριτσάκι από λάθος δρόμο. Κατ' αρχήν θεωρείς οτι υπήρξε ψυχικό τραύμα που δεν ξεπεράστηκε ποτέ και επηρέασε δραματικά και μόνιμα την ψυχοσύνθεση, την συμπεριφορά και στάση ζωής του κοριτσιού. Το κορίτσι ξέχασε σε 5 λεπτά την ιστορία και έζησε μια πολύ ευτυχισμένη ζωή. Που χαρακτηριζόταν και χαρακτηρίζεται από μια παράξενη εύνοια σε όλους τους τομείς. Δεν θα πούμε αν είναι συμπαντική εύνοια ή αν κατάφερε η ίδια να υλοποιήσει αυτήν την ζωή με τις μεθόδους της, απλά αναφέρω κάτι για να καταλάβεις τι εννοώ με τον όρο παράξενη εύνοια. Όπως δηλαδή στο σχολείο, κι αυτό μεταφέρεται όπου θέλεις, εάν έχεις τους παλιούς καθηγητές σου που ξέρουν σπό τα πρώτα χρόνια οτι είσαι καλός μαθητής, με έναν τρόπο διατηρείται αυτή η κρίση και η εύνοια, χωρίς να σημαίνει οτι ανταποκρίνεσαι πια ακριβώς στο σχήμα που έχουν για σένα στο μυαλό τους. Δεν θα το συνεχίσω. Θα σου πω όμως ένα πράγμα σαν συμβουλή.
      Το δύσκολο είναι να φτάσουμε στη συνειδητοποίηση ότι είναι άσκοπο να συνεχίζουμε αυτό το παιχνίδι του να υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε, κρίνοντας. Μετά έρχεται η ερώτηση... τι κάνω αν δεν κρίνω; Τι μένει; Είναι πολλά τα βήματα για τον αυτοματοποιημένο εαυτό  όσων θέλουν πραγματικά να Δουν.

      Επίσης επειδή το νέο μου σχόλιο  θέτει ζητήματα που είναι πολύ   βαθύτερα από την ..ψυχιατρική προσέγγιση του γράφοντα από μη ψυχίατρο και ο τυχόν σχολιασμός σου θα περιοριστεί στην σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ του σχολιαστή, θα προτιμούσα να το αφήσεις ήσυχο, παρ' όλο που όπως ξέρεις μου είσαι συμπαθής.

      Δ.

      Διαγραφή
    2. Ασφαλως.

      Δεν ηθελα να εμφανιστει ως κριση. Η ψυχολογικη "αναλυση" αν θες παντως, αφορα πολυ εμενα ως παιδι, οποτε ισως να βλεπω αυτο που θελω να δω και αναγνωριζω. Σε εμενα ταιριαξε αρκετα. Σε καθε περιπτωση παντως τα βιβλια που ανεφερα, αναφερουν ολους τους ανθρωπινους χαρακτηρες και η προταση τους αφορα ολους μας

      Καλημερα
      ΕΣ

      Διαγραφή
    3. Ελεύθερε Στοχαστή, το σχόλιο μου εκφράζει τις θέσεις μου και ισχύει. Εκείνο που δεν ισχύει πραγματικά είναι το σημείο που λέει οτι θα προτιμούσα να αφήσεις ήσυχο το επόμενο σχόλιο. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εκτιμώ τις γνώσεις σου και την συνθετική σου ικανότητα. Είναι γνωστό και δηλωμένο.  Απλώς εννοούσα οτι αν πρόκειται πάλι να μου φτιάξεις το ψυχολογικό προφίλ παράλληλα με την πάντα ενδιαφέρουσα τοποθέτηση σου πάνω στα θέματα που προκύπτουν, τότε άστο καλύτερα.

      Δ.

      Διαγραφή
  84. Διάβαζα κάτι παλιούς διαλόγους εδώ στο blog και βρέθηκα να κάνω την αυτοκριτική μου. Άνδρες ισχυροί, σχεδόν όσο κι εσύ, Λύκιε, με συγκρότηση, με γνώσεις εκπληκτικές, με συνθετική ικανότητα και δημιουργική σκέψη. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν και τέτοιες γυναίκες αλλά θα είναι σπάνιο και σπανιότατο. Ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας σε τέτοιου επιπέδου συζητήσεις; Έκφραση ενθουσιασμού, ρομαντικές και λογοτεχνικές πινελιές, κανένα copy-paste της πλάκας, μία απλοϊκότητα στους συλλογισμούς, αδυναμία να δει την διαφορά της από τους άντρες συνομιλητές. Τι διαφορετικό αυτό το γιν. Τι απλοϊκή η θηλυκότητα σε θέματα φιλοσοφίας και κριτικής σκέψης. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η διαπίστωση και με προβλημάτισε πολύ. Είναι αδικημένες οι γυναίκες στους τομείς αυτούς. Και δεν φταίει οτι δεν μελετούν ή δεν έχουν σπουδές στο ενεργητικό τους. Και είναι ασφαλώς καλές στην επιστήμη τους. Δεν θα το αμφισβητήσω. Όμως διακρίνω την διαφορά. Θα μου πείτε βέβαια οτι έπεσα και στην περίπτωση. Οι εκλεκτότεροι συνδαιτημόνες συναντώνται από αγαθή τύχη. Δεν σημαίνει αυτό οτι είναι όλοι οι άνδρες έτσι. Καθόλου μάλιστα. Αλλά μιλώ για τις κορυφές. Οτι εκεί στις διανοητικές κορυφές οι γυναίκες δεν μπορούν να τους φτάσουν. Μπορούν βέβαια να τους παρακολουθήσουν.
    Νυχτερινές διαπιστώσεις που σε καμμιά περίπτωση δεν ζητούν ενθαρρυντικό, τονωτικό ή παρηγορητικό λόγο. Ούτε το θέμα είναι οτι σε άλλους τομείς αριστεύουν. Οργανωτικότητα κλπ. Αλλά ούτε και στην ρομποτική, στους υπολογιστές, στις μηχανές έχουν έφεση. Είναι συμπληρωματικές ας πούμε, για να μην πω βοηθητικές και θεωρηθεί οτι τις υποβιβάζω. Είναι πάντως διαφορετικές. Πιθανολογώ οτι είναι διαφορετικές από την φύση όσον αφορά την λειτουργία του εγκεφάλου τους και όχι μόνο εξαιτίας της μακραίωνης καταπίεσης και του εγκλεισμού τους στο σπίτι. Αυτά.
    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Τα δυο φυλα, ανδρας και γυναικα, ειναι σαφως ισοτιμα αλλα δεν ειναι ισα, εχουν καποιες διαφορες μεταξυ τους. Ο ανδρας εχει σαφεστερα περσσοτερο αναπτυγμενη την αναλυτικη νοητικη ικανοτητα (ο νους ειναι σαν μαχαιρι) του να κανει τα πραγματα και τις ιδεες πενηνταρακια. Νομιζω ο λογος ειναι πως εξασκειται σε αυτο, στο να μαθαινει πως δουλευει το καθετι, απο νηπιο. Και η αναγκη μεσα απο τους αιωνες τον εχει εκπαιδευει στον να ειναι ικανος σε ενα ανταγωνιστικο περιβαλλον ωστε να επιβιωνει αυτος κια η οικογενεια του. Αρα ο ανδρας εχει ενα ξεκαθαρο προβαδισμα εδω.

    Μου ειχε κανει εντυπωση η καθηγητρια των μαθηματικων στο λυκειο. Παρεμπιπτοντως εδω ταιριαζει απολυτα αυτο που ειπες με την ευνοια, καθως εχοντας αποδειξει μερικες φορες την ικανοτητα, μετα σπανια καλουμουν να το ξανακανω. Ειχε γνωρισει λοιπον χιλιαδες μαθητες και ειχε πει αυτο ακριβως. Πως, ναι, ειχαν υπαρξει πανεξυπνες κοπελες και πιθανον να ηταν και πολυ περισσοτερες απο τα αγορια ποσοτικα. Αλλα η πιο ικανη κοπελα στο μαθημα της, δεν συγκρινονταν καν με ενα απο τα κορυφαια αγορια. Τοτε μου ειχε κανει εντυπωση διοτι μου ειχε φανει παραξενο.

    Η γυναικα ομως εχει ενα ξεκαθαρο προβαδισμα στα ζητηματα της καρδιας και του συναισθηματος σε αντιθεση με τη λογικη του ανδρα. Δεν συγκρινεται η διαισθηση μιας γυναικας με αυτη ενος ανδρα οταν μιλαμε πάντα για τις κορυφες. Η Πυθια (του Απολλωνα) για παραδειγμα που καλουνταν να γινει ο διαμεσος μεταξυ ανθρωπων και θεων ηταν γυναικα διοτι απαιτουνταν να ειναι υπερευαισθητη ωστε να μπορει να αντιλαμβανεται τα μηνυματα των θεων. Και ανδρας μπορει να επιτελεσει αυτο το ρολο, αλλα οταν μιλαμε για κορυφη, αναζητουμε γυναικα. Δεν συγκρινεται μια κορυφαια γυναικα με τους κορυφαιους αντιστοιχους ανδρες.

    Αποψη μου ειναι πως η συμπληρωματικοτητα μεταξυ ανδρων-γυναικων ειναι υπεροχη και υπεραρκετης. Σιγουρα ο ενας θα παρει στοιχεια απο τον αλλο μεσω του αμοιβαιου θαυμασμου, αλλα δεν χρειαζεται να γινει καποιος ιδιος με τον αλλο επακριβως. Εαν εγω σηκωνω 150 κιλα στο γυμναστηριο, δεν σημαινει πως θα ηθελα μια γυναικα να κανει το ιδιο, αλλωστε ισως να μην ειναι εφικτο λογω φυσιολογιας. Αν σηκωνει 20, ειναι σουπερ. Αντιστοιχα, αν η γυναικα εχει μια τεραστια καρδια που χωραει 300 ατομα απο την αποψη πως τα αγαπαει,νοιαζεται,προστρεχει,δινεται γι αυτα, δεν σημαινει πως και ο ανδρας πρεπει να την φτασει ποσοτικα, ισως αν την ανοιξει για 40 ατομα να ειναι σουπερ. Οι αριθμοι βεβαια ειναι εξοχως ενδεικτικη καθως δεν προσμετραται κατι τετοιο με αυτο τον τροπο.
    Το διπολο αερας-νους σημαινει πως το ενα ακρο ελκεται απο το αλλο. Ενας ανεπτυγμενος νους συνηθως ελκεται απο αρχετυπα της γης, πχ γυναικεια ποδια. Τα λεω αυτα για να πως πως ο "ρολος" μιας γυναικας σε μια συζητηση ειναι να ειναι ο ωραιος εαυτος της ή αυτο που της αρεσει να ειναι

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραίο. Έχοντας καταφέρει να σώσω την σχολιάστρια από τον ερασιτέχνη ψυχαναλυτή- ψυχίατρο, απόλαυσα την ανάλυση σου πραγματικά. Όπως το αγοράκι διαλύει το παιχνιδάκι του εις τα εξ ων συνετέθη και το κοριτσάκι αντίθετα το στολίζει και το φροντίζει, έτσι και ο ανδρικός νους-μαχαίρι τεμαχίζει, αναλύει, ανασυνθέτει πληροφορίες και μάλιστα με αξιοθαύμαστη ταχύτητα.
      Παρατηρώντας λοιπόν αυτήν την αποδόμηση και σύνθεση των πληροφοριών στον παλιό διάλογο, είπα: ναι, ένας από αυτούς τους συνομιλητές ήθελα να ήμουν. Και κατάλαβα οτι δεν μπορώ. Και δεν είναι θέμα μελέτης. Αυτό μπορώ να το εγγυηθώ. (Μαζί τους λειτουργούσες κι εσύ με τον ίδιο τρόπο. Όχι οτι δεν το κάνεις πάντα, την ίδια μέθοδο ακολουθείς, αλλά ευτυχώς συνήθως κόβεις ταχύτητα, διανθίζεις, στολίζεις και γίνεσαι πιο προσιτός στην κατανόηση.
      Με εντυπωσίασε και με χαροποίησε που κατάλαβες στο φτερό την επεξήγηση  αλλά και το πνεύμα του σχολιασμού μου γενικώς.

      Δ.

      Διαγραφή
  86. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Αγαπητη Δ, πραγματι θυμαμαι την μητερα μου πολλες φορες να μου αναφερει πως σε πολυ μικρη ηλικια διελυα τα παιχνιδια και αργοτερα προσπαθουσα να τα ξανασυνθεσω. Θυμαμαι τον εαυτο μου να επιθυμει να μαθει το "πώς δουλευουν". Ομως, αυτο ειναι το ενα μονο κομματι. Δεν βρισκεται εκει η ουσια που πραγματικα αναζητουμε. Δεν θα κοψουμε κομματακια εναν ανθρωπο που αγαπαμε για να δουμε τι ειναι αυτο που αγαπαμε. Σιγουρα εχει φανταστικη πρακτικη αξια πχ στην ιατρικη, το πως λειτουργει το σωμα ενος ανθρωπου, ομως η ουσια βρισκεται στο πνευμα. Αν κανω βιδες ενα πιανο και το ξαναφτιαξω, δεν σημαινει πως βρηκα απο πού ερχεται μια υπεροχη μελωδια που ακουσα, απλα κατανοησα το πώς αυτη αναπαραγεται. Τι αξια εχει ενα μουσικο οργανο χωρις τον οργανοπαιχτη του που γνωριζει να αναπαραγει τις μελωδιες των συνθετων τους; Δεν υπαρχει σκοπος υπαρξης (εντελεχεια). Δεν νοειται σπουδαιος φιλοσοφος χωρις ευαισθητη στα βιωματα καρδια (να μπορει να νιωθει), εκει βρισκεται η αιτια που κινει τον νου στο να κατανοει, αλλο αν μαθαινει να τη διαχειριζεται και να μην την εμφανιζει ακριτως
    Δεν νοειται νους χωρις καρδια και καρδια χωρις νου. Η καρδια να μετριαζεται απο τον νου. (heart must be tempered by the mind)

    Αν θελεις να εντρυφησεις παντως στην λογικη, μπορεις να μελετησεις λιγο Αριστοτελη που ηταν ο "πατερας" της Λογικης ως οργανωμενο συστημα. Ειναι παντως καπως "βαρυς" στο διαβασμα.

    Ανωνυμε, ο εχων νου ή φιλο-σοφος (αυτος που αγαπει την σοφια) οσο ζει, φροντιζει διαρκως να μαθαινει ή να εμβαθυνει την γνωση του. Ο ανοητος μονο θεωρει πως η κατανοηση του ειναι ηδη πληρης και στο λαθος του αυτο, εντοπιζεται ο λογος της στασιμοτητας του και της ανικανοτητας του να αποδεχεται νεα γνωση. Θεωρω τους συνδαιτημονες του χωρου αρκουντως εχεφρονες ωστε να μην κανουν το λαθος αυτο. Αυτα τα ζητηματα προφανως και δεν απασχολουν 15χρονα μονο, αλλα ανθρωπους σε ολο το φασμα των ηλικιων. Απο 9-90 ευκολα. Δεν απασχολουν ανθρωπους που τα εχουν κατανοησει και υπερβει, αλλα σε προκαλω να μου δειξεις εστω ενα ατομο που να γνωριζεις που να το εχει πραξει αυτο ωστε να του καταθεσουμε μερικες ερωτησεις για να δουμε τις απαντησεις του. Ας μην παρασυρομαστε λοιπον σε κακοπροαιρετες κρισεις-κοροιδια που το μονο που δειχνουν ειναι εσωτερικη ανεπαρκεια

    Ο κοσμος εχει χασει τα αυγα και τα πασχαλια στα εμφυλα ζητηματα (ζητηματα που αφορουν τα φυλα) και οταν λεω κοσμο εννοω τους παντες ακομα και την ακαδημαικη και επιστημονικη κοινοτητα που μεσα στις ιδεοληψιες ανευθυνης ελευθεριοτητας που τους διακατεχουν, αδυνατουν να δουν μπροστα απο τη μυτη τους. Τα πραγματα ομως ειναι απλα. Καθε ανθρωπος εκφραζει και την αρσενικη και την θηλυκη αρχη. Η φυσιολογια του τον βοηθα να γνωρισει ευκολοτερα την αντιστοιχη αρχη μεσω συγκρισης. Ομως μετα οφειλει να γνωρισει, κατανοησει, βιωσει και την αλλη αρχη. Αυτο δεν ειναι ευκολο πραγμα να συμβει αν δεν ξερει ο αλλος τι να κανει. Με την βοηθεια της γνωσης ομως ολα γινονται. Ας θυμομαστε παντα πως η ψυχη και το πνευμα δεν εχουν φυλο. Το φυλο ειναι κατι που υποχρεωτικα προκυπτει μεσα απο την ενσαρκωση στο κοσμο της υλης λογω της διπολικης του λειτουργιας.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. πωπω βρε μπούλη λέμε, η περίπτωση σου είναι κείνη του ψυχαναγκαστικού που το είδος της κρεβατομουρμούρας του θα ήτανε το χειρότερο για μια γυναίκα... ξες κάτι του είδους σου γίνονται πεθερές μέσα σε μια σχέση... βεβαια, υπάρχουν περιπτώσεις ψυχαναγκαστικών που ο τύπος του ψυχαναγκασμού τους και ο τρόπος που τον αντιλαμβάνονται μπορεί να γίνει πολύ διασκεδαστικός και αναζωογονητικός μέσα σε μια σχέση! αντιθέτως, τύποι σαν τον δικό σου είναι να τους βλέπεις και να φεύγεις απ' αντίθετη κατεύθυνση! αλληλεγγύη στην απελπισμένη κακομοίρα που θα βρεθεί στον δρόμο σου!

    λοιπόν μπούλη, το πράμα έχει ως εξής: για να έχεις ουσιαστική άποψη του φρούτου, θα πρέπει να το δοκιμάσεις ο ίδιος. όσο κάθεσαι και το κοιτάς εκ του μακρόθεν, θα φκιάνεις κουραστικές υποθετικές θεωρίες έχοντας τη μπανάνα ανά χείρας... οπότε, για να μην έρθει η ώρα που θα μπεις και συ και οι φίλοι σου στην κάσα κακαρωμένοι και με τη φούχτα σφιχτή σε ακαμψία να βαστά τη ...μπανάνα, κάντε το άλμα κι επιχειρήστε να μιλάτε λιγότερο και να γαμάτε περισσότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανονικά το σχόλιο αυτό δεν θα το ενέκρινα, επειδή περιέχει την προσβλητική προσφώνηση "μπούλης" και παραβιάζει το όριο του ευπρεπούς διαλόγου (όπως τον εννοώ εγώ).
      Θα μπορούσε να εκλείπει αυτή η λέξη και στην θεση της να υπηρχε μια αλλη πιο ήπια, χωρθς να αλλάζει το μήνυμα που εκπέμπει το σχολιο.
      Ωστόσο το δημοσιεύω διότι απευθύνεται σε έναν εξαίσιο συζητητή, ανεκτικό, ακομπλεξάριστο και πραγματικά ελεύθερα σκεπτόμενο συνδαιτυμόνα, ο οποίος δεν επιζητεί την προστασίσ μου και δέχεται ακόμη και τέτοια σχόλια, προσπερνόντας τις πικρόχολες αιχμές και εστιάζοντας πάντα στην ουσία του μηνύματος.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    3. Κι έτσι θα παραμείνω αιώνιος γούλφυ, όταν εσύ θα έχεις ξεχαστεί απ' ολους!
      Πάντως έχεις κσλη καρδιά και με συγκινείς, παρόλη τη ναφθαλίνη που πίνω για ...συντήρηση!
      Τσιμπάς όμως...


      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    4. και επεξεργάζεσαι δις και τα σχόλια σου, βιαστηκούλι είσαι όταν...τσιμπάω..
      την πρόσθεσες που την πρόσθεσες τη μεσαία σειρά, αλλα στο "καλή" μπουρδουκλώθηκαν ολίγον τα δάκτυλα :) θα φταίει φαίνεται που ξέχασα να πω ότι είσαι και ιδανικός για πράκτισινγκ στις αστρικές επιθέσεις... με την κσλη έννοια, περαν μερικών εξαιρέσεων όταν ξεφεύγεις :)

      Διαγραφή
  89. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Χαχαχα! Σιγουρα είσαι της λήθης! Δεν είναι κακό αυτό. Νομοτελειακό είναι...
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Ελα τώρα! Εχω μεγάλα δάχτυλα για το πληκτρολόγιο του κινητού μου.... Χαχα!
    Για τις αστρικές σου ”επιθέσεις” και οτι άλλο σε ηδονίζει, πάλι φροντιζει για σένα η κοσμική νομοτέλεια. Ο καθείς εφ'ω ετάχθη!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. ναι ναι... κοίτα συ να κάθεσαι φρόνιμο και να μην επιχειρείς χαζοτρολομαλακίτσες δεκάχρονων κείθε που δεν σε παίρνει, δια να μην τρως νομοτελειακές βουρδουλιές στην κούτρα σου κι άσε τα υπόλοιπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Αντε τωρα να παίξεις σε άλλη παραλία, γιατί με κούρασες για σήμερα.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Παιδιά, ο Λύκιος έπαιξε το παιχνίδι της σύζευξης των αντιθέτων  με τον γνωστό κακό λύκο σε σώμα κοκκινοσκουφίτσας με αρκετή επιτυχία. 1-1

    Ελλείψει έμπνευσης κάνω ένα copy-paste ελαφρά διασκευασμένο και αφήνω το πεδίο στον Στοχαστή γιατί είναι της ειδικότητας του ως εκκολαπτόμενος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος. Αλλά και γενικότερα είναι ο τομέας του.

    Οι σκορπιοί
    Αναμεταξύ του βάτραχου και του σκορπιού, την ευθύνη συμπεριφοράς την έχει ο βάτραχος. Επειδή ο σκορπιός ποτέ δεν αρνήθηκε την φύση του, και ήταν και ειλικρινής την στιγμή που υποσχέθηκε στον βάτραχο ότι δεν θα τον τσίμπαγε, ασχέτως με το αν δεν μπόρεσε τελικά να υπερβεί την φύση του και τσίμπησε τον βάτραχο. Βεβαίως. Η ευθύνη συμπεριφοράς βρίσκεται ολόκληρη στους ώμους του βατράχου.


    Βλέπετε, αν ο βάτραχος αρνείτο να βοηθήσει τον σκορπιό να περάσει το ποτάμι, θα θεωρείτο κακός γείτονας. Αν έλεγε ότι δεν πίστευε την υπόσχεση του σκορπιού θα θεωρείτο κακόπιστος. Αν έλεγε ότι φοβάται γιατί η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει, θα θεωρείτο ρατσιστής. Αν ζήταγε από τον σκορπιό μια υπέρογκη αμοιβή ελπίζοντας να αρνηθεί να τον πληρώσει ο σκορπιός και να την γλυτώσει, θα θεωρείτο δυνάστης των φτωχών. Αν ό βάτραχος πρότεινε στον σκορπιό, αντί να τον βάλει στην πλάτη του να περάσει τον ποταμό, να του μάθει να κολυμπάει από μόνος του, τότε θα θεωρείτο Αμερικανός. Και αν ο σκορπιός πνιγόταν καθώς ο βάτραχος τον μάθαινε κολύμπι, τότε ο βάτραχος θα θεωρείτο και δολοφόνος.


    Όχι μόνο η ευθύνη πέφτει πάντα στον βάτραχο, αλλά πάντα στο τέλος βγαίνει χαμένος. Και όταν πιστεύει τον σκορπιό και φέρεται καλά και γειτονικά, χάνει και την ζωή του.


    (Βέβαια στην ζωή δεν είναι πάντα τα πράγματα τόσο απλά γιατί ο κάθε ένας μπορεί να είναι βάτραχος σε ορισμένες καταστάσεις και σκορπιός σε άλλες. Και σε μερικές περιπτώσεις είναι και σκορπιός και βάτραχος την ίδια στιγμή.) 

    Παρεμπιπτόντως σκέφτηκα οτι αν μεθαύριο οι «Βόρειοι Μακεδόνες» πούνε ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, είναι η φύση μας» καθώς επαναλαμβάνουμε τα Μυστικά του Βάλτου και τους Βαλκανικούς, τουλάχιστον ο βάτραχος καθώς πεθαίνει θα μπορεί να είναι ευτυχής που δεν φέρθηκε με αγένεια και αμόρφωτα...

    Βέβαια στην ιστορία του Αισώπου, στο τέλος, πεθαίνει κι ο σκορπιός. Αλλά αυτό ούτε που με νοιάζει.

    Δ.








    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι σκορπιοί όλου του κόσμου ενώθηκαν ενάντια στην καταπίεση που δέχονται από τόσους βατράχους παντού, και ζούμε μια επανάληψη της δεκαετίας των 1930 της Ναζιστικής Γερμανίας. Μόνο που τώρα συμβαίνει παντού, από τον φασισμό που επιστρέφει στην Ιταλία, στον ψεύτη Φαράζ που έβαλε τους Άγγλους (τους Άγγλους, όχι όλους του Βρετανούς) και ψήφισαν βασισμένοι σε ψέματα χωρίς να ξέραν τι ψήφιζαν, μέχρι τον τυχοδιώκτη Τσίπρα που εκμεταλλεύτηκε την ειλικρίνεια εκείνων των Ελλήνων οι οποίοι είχαν αφιερώσει την ζωή και την σκέψη τους στην πλευρά που έχασε τον εμφύλιο, κι’ έβαλε και το πάλαι ποτέ κόμμα του Κύρκου και την Ελλάδα όλη στον γύψο με περισσότερη επιτυχία από τον Παπαδόπουλο, μέχρι τον νάρκισσο φασιστοναζί Τραμπ που άνοιξε πληγές στην Αμερικανική κοινωνία για τουλάχιστον μια-δύο γενιές.


    Δεν πάμε καλά. Οι σκορπιοί απαιτούν από όλους τους βατράχους του κόσμου να τους περάσουν απέναντι στον ποταμό. Κι’ αν κανείς βάτραχος αρνηθεί κατηγορείται ότι είναι δεξιός.


    Κι’ αν μεθαύριο οι «Βόρειοι Μακεδόνες» πούνε ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, είναι η φύση μας» καθώς επαναλαμβάνουμε τα Μυστικά του Βάλτου και τους Βαλκανικούς, κι’ αν οι Ιταλοί του χρόνου ψηφίσουνε Λέγκα και βγουν από το Ευρώ με ένα τρισεκατομμύριο χρέος και βουλιάξει η Ευρώπη, τουλάχιστον ο βάτραχος καθώς πεθαίνει θα μπορεί να είναι ευτυχής που δεν φέρθηκε με αγένεια και αμόρφωτα...


    Κατά τ’ άλλα, ο Τραμπ ετοιμάζει έκτο κλάδο των ενόπλων δυνάμεων που θα ονομάζεται Δύναμη του Διαστήματος.


    Βέβαια στην ιστορία του Αισώπου, στο τέλος, πεθαίνει κι ο σκορπιός. Αλλά ούτε που με νοιάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Λύκιε, μήπως τυχόν έκανα αντιγραφή όλων και μετά το Δ. συνεχίζεται το κείμενο και με κάτι άλλα συμπληρωματικά; Αν ναι, τότε το ξαναστέλνω σωστά.
    Δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Ελλείψει έμπνευσης κάνω ένα copy-paste ελαφρά διασκευασμένο και αφήνω το πεδίο στον Στοχαστή γιατί είναι της ειδικότητας του ως εκκολαπτόμενος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος. Αλλά και γενικότερα είναι ο τομέας του.

    Οι σκορπιοί
    Αναμεταξύ του βάτραχου και του σκορπιού, την ευθύνη συμπεριφοράς την έχει ο βάτραχος. Επειδή, ο σκορπιός ποτέ δεν αρνήθηκε την φύση του, και ήταν και ειλικρινής την στιγμή που υποσχέθηκε στον βάτραχο ότι δεν θα τον τσίμπαγε, ασχέτως με το αν δεν μπόρεσε τελικά να υπερβεί την φύση του και τσίμπησε τον βάτραχο. Βεβαίως. Η ευθύνη συμπεριφοράς βρίσκεται ολόκληρη στους ώμους του βατράχου.


    Βλέπετε, αν ο βάτραχος αρνείτο να βοηθήσει τον σκορπιό να περάσει το ποτάμι, θα θεωρείτο κακός γείτονας. Αν έλεγε ότι δεν πίστευε την υπόσχεση του σκορπιού θα θεωρείτο κακόπιστος. Αν έλεγε ότι φοβάται γιατί η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει, θα θεωρείτο ρατσιστής. Αν ζήταγε από τον σκορπιό μια υπέρογκη αμοιβή ελπίζοντας να αρνηθεί να τον πληρώσει ο σκορπιός και να την γλυτώσει, θα θεωρείτο δυνάστης των φτωχών. Αν ό βάτραχος πρότεινε στον σκορπιό, αντί να τον βάλει στην πλάτη του να περάσει τον ποταμό, να του μάθει να κολυμπάει από μόνος του, τότε θα θεωρείτο Αμερικανός. Και αν ο σκορπιός πνιγόταν καθώς ο βάτραχος τον μάθαινε κολύμπι, τότε ο βάτραχος θα θεωρείτο και δολοφόνος.


    Όχι μόνο η ευθύνη πέφτει πάντα στον βάτραχο, αλλά πάντα στο τέλος βγαίνει χαμένος. Και όταν πιστεύει τον σκορπιό και φέρεται καλά και γειτονικά, χάνει και την ζωή του.


    (Βέβαια στην ζωή δεν είναι πάντα τα πράγματα τόσο απλά γιατί ο κάθε ένας μπορεί να είναι βάτραχος σε ορισμένες καταστάσεις και σκορπιός σε άλλες. Και σε μερικές περιπτώσεις είναι και σκορπιός και βάτραχος την ίδια στιγμή.) 

    Παρεμπιπτόντως σκέφτηκα οτι αν μεθαύριο οι «Βόρειοι Μακεδόνες» πούνε ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, είναι η φύση μας» καθώς επαναλαμβάνουμε τα Μυστικά του Βάλτου και τους Βαλκανικούς, τουλάχιστον ο βάτραχος καθώς πεθαίνει θα μπορεί να είναι ευτυχής που δεν φέρθηκε με αγένεια και αμόρφωτα...

    Βέβαια στην ιστορία του Αισώπου, στο τέλος, πεθαίνει κι ο σκορπιός. Αλλά αυτό ούτε που με νοιάζει.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Αγαπητή μου Δ, με ρωτάς:

    "Αν ορίσουμε σαν ζεύγος αντιθέτων το καλό και το κακό κι εμείς ψάχνουμε το κέντρο μας, το σημείο εξισορρόπησης, το ουδέτερο σημείο, το μηδέν άγαν, τότε στην πράξη τι σημαίνει αυτό; Μας δηλώνει κατ' αρχήν οτι το καλό έχει διαβαθμίσεις; Όπως και το κακό; Υπάρχει δηλαδή πολύ καλό και λίγο καλό; Κι ακόμη λιγότερο καλό; Και στο κέντρο τι υπάρχει; Ούτε καλό ούτε κακό; Υπάρχει δηλαδή ένα σημείο μηδέν που διαχωρίζει το καλό από το κακό; Από δω το καλό, από δω το κακό; Ή υπάρχει μια γκρίζα ζώνη όπως το λυκαυγές και το λυκόφως; Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό τι θέλω να πω. Δηλαδή το σημείο ισορροπίας, το ουδέτερο σημείο, είναι η απουσία του καλού και του κακού; Ή έστω η γκρίζα ζώνη; Αυτό είναι το μηδέν άγαν; "

    Το σημείο ισορροπίας ή ουδέτερο σημείο στον άξονα καλού-κακού, είναι το σημείο αφετηρίας του πτωτικού Ανθρώπου ή όπως προειπώθηκε εδώ, του μικρού παιδιού που "είναι ταυτόχρονα καλό και κακό".
    Στο ουδέτερο αυτό σημείο, όπου ο άνθρωπος βρίσκεται έκθετος στο δίπολο κακού-καλού, καλείται να αναγνωρίσει αυτές τις έννοιες και να κάνει την διάκριση.

    Το έπομενο βήμα του, είναι η επιλογή και η πόρευση προς έναν εκ των δυο πόλων. Το ουδέτερο σημείο δηλώνει στασιμότητα. Η στασιμότητα στον άνθρωπο, συμβαίνει μόνο στην αρχική φάση της συνειδητής ζωής του. Μόλις αποκτήσει συνειδητό έλεγχο της ζωής του, αναγκάζεται να "κινηθεί" προς μία κατεύθυνση. Είναι αδύνατον να ζει κανείς στον κόσμο του διυσμού και να κινείται μένοντας στάσιμος, δίχως δηλαδή να κάνει την επιλογή του και να κινηθεί προς μια κατεύθυνση.

    Ασφαλώς η πορεία του δεν είναι ευθύγραμμη και σταθερή. Κατά την εξέλιξή του, θα επιλέγει πότε τον έναν πόλο και πότε τον άλλον πόλο. Θα παλλινοδήσει στην προσπάθειά του να μάθει. Θα γνωρίσει βιωματικά και τους δυο πόλους. Κάποια στιγμή θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει μέσα του τις έννοιες και η επιλογή του θα είναι συνειδητή, ακόμη και αν αυτή είναι υποταγμένη στην ερπετική του φύση, στα ένστικτα και τις ορμές του ή σε μια περισσότερο πνευματική και δύσκολη διαδρομή, προς τον Αγαθό πόλο.

    Σίγουρα όμως, ο άνθρωπος καταγράφει κίνηση στην εξελικτική του πορεία. Δεν μένει σε ουδέτερη φάση, ούτε σε μηδενικό σημείο. Το λυκαυγές στον άξονα καλού-κακού, είναι μόνο η αρχή λοιπόν. Ξεκινάμε την ζωή μας μέσα στην ταυτόχρονη παρουσία του διπόλου. Την τελειώνουμε επιλέγοντας μια διαδρομή, η οποία αθροιστικά σηματοδοτεί μια κατεύθυνση και απολογιστικά δείχνει τον έναν ή τον άλλο πόλο.

    Η προτροπή "μηδέν άγαν" δηλαδή να αποφεύγουμε την υπερβολή, δεν σχετίζεται με τον άξονα καλού -κακού, αλλά με το να ζούμε αποφεύγοντας την ολίσθηση σε υπερβολικές συναισθηματικές εκδηλώσεις. Ως αρχή, μας ενθαρρύνει να ζούμε ισορροπημένα χωρίς προσκολλήσεις, εξαρτήσεις, ενθουσιασμούς, θρήνους, μίση, εμπάθειες, εμμονές και κάθε είδους υπερβολικές αντιδράσεις.

    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άξιζε η αναμονή, αν και δεν ήταν μεγάλη. Με κάλυψες απόλυτα. Έτσι  το σχήμα της υποχρεωτικής ταλάντωσης του εκκρεμούς από το καλό στο κακό συμβαίνει πριν την επιλογή. Ίσως ο άνθρωπος μέχρι να γίνει αγαθός άνθρωπος, - αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο στην επίγεια ζωή -,  κάθε φορά να αμφιταλαντεύεται μέχρι να επιλέξει.
      Όταν όμως επιλέγει το καλό, αυτό δεν σημαίνει οτι αυτό θα φέρει το κακό νομοτελειακά όπως έρχεται μετά την μέρα η νύχτα. Όχι βέβαια οτι το κακό δεν υπονομεύει το καλό. Όμως όταν ανεβαίνεις τον ανηφορικό δρόμο της αρετής, αυτό δεν σημαίνει οτι μετά υποχρεωτικά θα κατρακυλήσεις στον κατήφορο.
      Κάπως έτσι ή κάπως αλλιώς θα ερμηνεύσουμε το εκκρεμές όσον αφορά το καλό και το κακό συγκεκριμένα; Γιατί στα φυσικά φαινόμενα διαδραματίζεται η αιώνια εναλλαγή.
      Επίσης έχω να παρατηρήσω οτι σε πολλά ζεύγη αντιθέτων, το ένα από τα δύο δεν είναι παρά η απουσία του άλλου. Το σκοτάδι η απουσία φωτός, ο θάνατος είναι η απουσία της ζωής, το ψέμα η απουσία της αλήθειας, η ύπαρξη και η ανυπαρξία, το όν και το μη ον. Στις περιπτώσεις αυτές θετικός πόλος είναι η παρουσία, ο αρνητικός η απουσία.

      Δ.

      Διαγραφή

  98. Αγαπητη Δ, η τοποθετηση του αγαπητου μας Λυκιου με βρισκει συμφωνο. "Η προτροπή "μηδέν άγαν" δηλαδή να αποφεύγουμε την υπερβολή, δεν σχετίζεται με τον άξονα "καλού -κακού". Οταν αναφερομαστε σε συζευξη των αντιθετων δεν εννοουμε να γινουμε και κακοι εκτος απο καλοι με τον τροπο που εννοεις τους ορους, ωστοσο θα χρειαστει να αναγνωριζουμε καλως τις ιδιοτητες αυτες οπως εκφραζονται ολογυρα μας ωστε να κινουμαστε με σοφια.

    Μιας και εκανες αναφορα στους ορους ας τους ξαναδουμε λιγο. Εξυπνα παρατηρεις πως το σκοταδι ειναι ελλειψη φωτος, αρα και το "κακο" ειναι ελλειψη "καλου". Ως εκ τουτου λοιπον οι αρνητικες εννοιες δεν εχουν υπαρξη ως μη αυθυπαρκτες (δεν υφιστανται απο μονες τους). Αρα δεν υπαρχει σκοταδι, ουτε κακο. Υπαρχουν μονο φως και μη φως, καλο και μη καλο, λιγοτερο ή περισσοτερο. Ο αγαπητος διαχειριστης του χωρου μας ειχε προσφερει παλιοτερα μια εξηγηση αυτων των ορων εδω http://katahthoniosdemon.blogspot.com/2016/07/blog-post_10.html

    Αν τα εχω κατανοησει καλα, ως απολυτο καλο νοειται ο θεος (φουλ καλος 100% τερματισμενος) και τα δημιουργηματα του εκφραζουν καποια μικρη ποσοστωση αυτου του καλου αναλογως της ικανοτητας τους να την εκδηλωσουν. Αναφερει πολυ ωραια: "Δεν μπορούμε να ζητήσουμε από κανένα ον να εκδηλώσει, παρά μόνον την ποσότητα του καλού που η φύση του επιτρέπει"

    Ας παραθεσω και εγω μια ιστορια.
    Ηταν καποτε μια γυναικα που αγαπουσε πολυ ενα πυθωνα (φιδι) και περνουσε πολυ χρονο μαζι του. Το προσεχε, το ταιζε και το φροντιζε και μαλιστα τα βραδια κοιμοταν και μαζι του. Το τελευταιο καιρο ηταν αρκετα στεναχωρημενη και ανησυχη διοτι ο πυθωνας δεν ετρωγε. Θορυβημενη και αφου δεν ηξερε τι αλλο να κανει, φωναξε το κτηνιατρο για να την συμβουλευσει τι να κανει. Ο γιατρος μετα απο προσεκτικη εξεταση, αρχισε να την ρωταει: "Μηπως εχετε παρατηρησει τα τελευταια βραδια να τυλιγεται γυρω σας και να σας σφιγγει περισσοτερο απ' οτι συνηθως;" "Πραγματι ετσι συμβαινει", απαντησε η γυναικα. "Ξερω τι συμβαινει", ειπε ο γιατρος και συνεχισε: "Ο λογος που εχει σταματησει να τρωει τον τελευταιο καιρο ο πυθωνας, ειναι επειδη κανει χωρο στο στομαχι του. Ευτυχως που με συμβουλευτηκατε εγκαιρως, διοτι αυτο το κανει ξερετε, επειδη προετοιμαζεται να σας φαει..."

    Αντιστοιχα, και η φυση του σκορπιου ειναι τετοια που μια αντιστοιχη συμπεριφορα θεωρειται αναμενομενη.

    Προσωπικα, στους ορους καλο ή κακο, βλεπω να αντιστοιχιζονται οι οροι δημιουργικη/πνευματικη αρχη και καταστρεπτικη αρχη. Ο Θεος ως Απολυτο ειναι ο απολυτος πνευματικος Δημιουργος (απολυτο καλο). Οσο εκλειπει αυτη η αρχη στους ανθρωπους τοτε αναποφευκτα αυτο που μενει ειναι ο καταστρεπτικος παραγων και αυτα τα ατομα αντλουν ικανοποιηση μονο απο την καταστροφη ανωτερων φωτεινων οντων, επειδη το αγαπουν μεσω ζηλειας και φθονου, καθως δεν πιστευουν πως μπορουν ή δεν ξερουν πως να εκφραζουν αυτην την αρχη. Πάντα ομως θα προσεταιριζονται τους εκφραστες αυτης της αρχης οταν τους εντοπιζουν για την ικανοτητα δημιουργιας τους (ή γλυκυτητα τους), απλα μεσα στην ατη τους (θολωμα του νου), θα τα κανουν μανταρα.

    Τι κανει λοιπον ο βατραχος ή η γυναικα που ειχε το πυθωνα κατοικιδιο; Οφειλουν να μαθουν να μετριαζουν την αγαπη τους μεσω του νου. Αυτο συντελειται αυτοματα με αναπτυξη της αρσενικης αρχης και assertiveness training οπως αναφερεται στο εγχειριδιο-βιβλιο "Δικαιωμα σας" που ανεφερα παραπανω, καθως η ψυχοθεραπευτικη εχει τροπο επιλυσης για το συγκεκριμενο προβλημα. Εγω δεν ειμαι ψυχιατρος αλλα φιλοσοφος και αρα και ψυχοθεραπευτης καθως η σοφια εμπεριεχει και την ψυχοθεραπεια. Στην πραξη ομως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. "Βλέπετε, αν ο βάτραχος αρνείτο να βοηθήσει τον σκορπιό να περάσει το ποτάμι, θα θεωρείτο κακός γείτονας. Αν έλεγε ότι δεν πίστευε την υπόσχεση του σκορπιού θα θεωρείτο κακόπιστος. Αν έλεγε ότι φοβάται γιατί η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει, θα θεωρείτο ρατσιστής. Αν ζήταγε από τον σκορπιό μια υπέρογκη αμοιβή ελπίζοντας να αρνηθεί να τον πληρώσει ο σκορπιός και να την γλυτώσει, θα θεωρείτο δυνάστης των φτωχών. Αν ό βάτραχος πρότεινε στον σκορπιό, αντί να τον βάλει στην πλάτη του να περάσει τον ποταμό, να του μάθει να κολυμπάει από μόνος του, τότε θα θεωρείτο Αμερικανός. Και αν ο σκορπιός πνιγόταν καθώς ο βάτραχος τον μάθαινε κολύμπι, τότε ο βάτραχος θα θεωρείτο και δολοφόνος."

    Ο βατραχος οφειλει να μαθει να μετριαζει τον πονο του για την κατασταση που επικρατει στον υλικο κοσμο. Σκεψου λιγο τον Θεο τον ιδιο. Ας απολυτα αγαθος και αγαπη, θα πρεπει να τον ποναει η δυστυχια και ο πονος των ζωντανων οντων, ομως ο Νομος ειναι απολυτος. Ουτε ο Θεος ο ιδιος δεν μπορει να κανει την εργασια που καθε ανθρωπος πρεπει να κανει με τον εαυτο του. "Συν Αθηνα και χειρα κινει". Ο Θεος μπορει να σταθει συμπαραστατης, να προσφερει ψυχικη δυναμη και αισθηση "ειμαι εδω για σενα" αλλα ως εκει. Οπως ενας πατερας ειναι εκει για το παιδι του αλλα δεν νοειται να παει ο ιδιος ο πατερας στην ταξη του σχολειου του μικρου για να του λυσει τα προβληματα που τουβαλε η δασκαλα.

    Ο σκορπιος δεν εχει την ικανοτητα να κολυμπαει. Υπαρχει λογος για αυτο. Εαν ο σκορπιος τα καταφερει και διασχισει το ποταμι, τοτε μπραβο του και συγχαρητηρια. Αλλιως να μην το διασχισει. Δεν νοειται να βαζει αλλον να του κανει την δουλεια που πρεπει να κανει ο ιδιος. Βασικη αρχη της αρσενικης αρχης ειναι πως καθενας πρεπει να βασιζεται στις δικες του δυναμεις και δικα του αρχ..α. Αυτο δεν γνωριζει ο κοσμος. Αυτο εχει αξια. Οσο και να αγαπας καποιον δεν πρεπει να του προσφερεις κατι που αδυνατει να διαχειριστει, κατι που ειναι υπερανω των ικανοτητων του. Δινεις δωρο σε παιδακι, ενα ακονισμενο σπαθι σαμουραι ή ενα γεματο οπλο; Ενας "ανδρας" (η γυναικα) οριζεται απο την υπευθυνοτητα του να διαχειριζεται δυναμη αξιοπιστα. "Αρχη ανδρα δεικνυσι"(Η εξουσια αποκαλυπτει τον ανδρα). Υπαρχει λογος που τα λιονταρια ειναι λιονταρια και οι σκορπιοι σκορπιοι. Δεν μπορεις να κανεις τον σκορπιο λιονταρι με το ζορι απο αγαπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Και μιας και αναφερθηκαμε στον Βια τον Πριηνεα, ας κανουμε μια παρενθεση και ας δουμε και λιγα ακομα απο τον ιδιο.

    "Οι πιο πολλοί άνθρωποι είναι κακοί. Κοίταξε στον καθρέφτη σου, και αν φαίνεσαι όμορφος, πρέπει να κάνεις όμορφα πράγματα· αν όμως φαίνεσαι άσχημος, πρέπει να διορθώνεις τη φυσική σου έλλειψη με την καλοκαγαθία. Μη βιάζεσαι να αναλάβεις κάτι· ό, τι όμως αρχίσεις, να μένεις σταθερός σ᾽ αυτό. Να μισείς τη βιαστική ομιλία: υπάρχει φόβος να κάνεις λάθη, οπότε ακολουθεί η μετάνοια. Ούτε ένας αφελής καλοήθης να είσαι, ούτε όμως και κακοήθης. Να μη δέχεσαι την αφροσύνη. Να αγαπάς τη φρόνηση. Για τους θεούς να λες ότι υπάρχουν. Να καταλαβαίνεις τα πραττόμενα. Να ακούς πολλά. Να μιλάς τη στιγμή που πρέπει. Αν είσαι φτωχός, μη κατηγορείς τους πλούσιους, αν δεν ωφελείς πολύ. Μην επαινείς τον πλούσιο, αν είναι άνθρωπος χωρίς αξία. Να παίρνεις με την πειθώ, όχι με τη βία. Ό,τι καλό σού συμβαίνει, να το αποδίδεις στους θεούς, όχι στον εαυτό σου. Στα νιάτα σου κοίταζε να κερδίζεις τα μέσα για μια άνετη ζωή, στα γηρατειά σοφία. Με τα έργα σου θα αποκτήσεις μνήμη, με τις περιστάσεις σεβασμό, με τη συμπεριφορά σου γενναιότητα, με τον κόπο εγκράτεια, με τον φόβο ευσέβεια, με τον πλούτο φιλίες, με τον λόγο πειθώ, με τη σιωπή στολίδια, με το μυαλό δικαιοσύνη, με την τόλμη ανδρεία, με τις πράξεις σου δύναμη, με το καλό σου όνομα εξουσία."

    Επιστρεφω. Εαν ο βατραχος αρνιοταν να βοηθησει τον σκορπιο να περασει το ποταμι επειδη δεν τον πιστευε θα ηταν ρεαλιστης. Ενα καποιος τον θεωρουσε κακο γειτονα, θα ηταν ανοητος, οποτε δεν μας νοιαζει η αποψη του, ας τον περασει ο ιδιος αν θελει και να μπορει. Αν ζητουσε υπερογκη αμοιβη μπας και γλυτωσει, τοτε θα εκανε deflecting, μια αποπειρα στριβειν δια του αρραβωνος και αυτο θα εδειχνε δειλια. Το "αμερικανος" δεν το καταλαβα. Το δολοφονος ειναι υπερβολη. Η ικανοτητα του βατραχου να περναει ποταμια ειναι δικια του και θα πρεπει να κανει χρηση αυτης οπως ο ιδιος κρινει καλυτερα χωρις να επιτρεπει σε τριτους να τον χειραγωγουν.

    Σκορπ: -Περασε με απεναντι
    Βατραχ. -Οχι
    Σκορπ: -Ελα ρε εδω,γιατι οχι; Δεν υπαρχει οχι. Πες μου γιατι,Θα κανω,θα πω,θα, μπλα,μπλα
    Βατραχ: -Φλοπ, φλοπ, φλοπ (φευγει περνωντας απεναντι, χοροπηδωντας)

    Ας θυμομαστε πως οταν λεμε σε εναν ανθρωπο "οχι" τοτε βλεπουμε τον πραγματικο του εαυτο καθως οταν κανουμε τις χαρες, ολοι καλοι ειναι απεναντι μας, διοτι αποκομιζουν οφελη. Οποτε αν καποιος εκνευριστει και βγαλει ενα κακο προσωπο, τοτε αυτη ειναι μια επιβεβαιωση πως η αρνηση μας ηταν ορθη.

    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι καλά πραγματάκια που μας έγραψες! Ευχαριστούμε, Ελεύθερε Στοχαστή. Είναι δώρα τα σχόλια σου.
      Έχω κάτι για σένα. Ένα κείμενο copy επεξεργασμένο από μένα, που είναι τρόπον τινά απολογία στα πλαίσια της διαλεκτικής διαδικασίας, για ένα σχόλιο που σου έγραψα.

      Σ' αυτόν τον όμορφο και παράξενο κόσμο που κάνουμε το πέρασμα μας, αυτόν τον ανεξήγητο κόσμο που μας εκπλήσσει, εμείς, άγρια θηλαστικά, πεινασμένα αρπακτικά, όταν χορτάσουμε, συγκατανεύουμε στην λογική και την κριτική σκέψη. Αναπτύσσουμε μηχανισμούς συμπεριφοράς ταιριαστούς στον πολιτισμένο άνθρωπο. Η πολυτελής χειρονομία που έπεται της ικανοποίησης των αναγκών όμως αποσύρεται στο πρώτο τράνταγμα. Υπό πίεση, υπό καθεστώς φόβου, υπό την επήρεια μιας πραγματικότητας που σφίγγει το κρανίο, η σκέψη καταρρέει αφήνοντας ένα ζώο σε εγρήγορση να οσμίζεται ανήσυχο και επιθετικό τον αέρα.

      Πέρασαν χιλιετίες. Δεν είμαστε πια κουνάβια ή λύκοι.  Ξέρουμε πως ό,τι ξεκινά με ένα χαστούκι μπορεί να συνεχίσει με σωθικά χυμένα στο δρόμο -και την ολοένα αυξανόμενη πιθανότητα το ανοιγμένο στομάχι να είναι το δικό μας. Χρονικά, η απόσταση ανάμεσα στα γυμνωμένα δόντια και το απορημένο επιθανάτιο βλέμμα μπορεί να είναι ελάχιστη.
      Η εξανθρωπισμένη φύση μας μας δίνει την δυνατότητα επιλογής συμπεριφοράς. Δύσκολη και επίπονη επιλογή, κόντρα στα πρωταρχικά ένστικτα, σαν πορεία σε μακρύ ανήφορο, αλλά υπάρχει. Αυτή η δυνατότητα γεννά την έννοια της ελεύθερης βούλησης, της ηθικής ευθύνης και το βάρος της τραγικής - και σχετικής - ελευθερίας μας.

      Δ.

      Διαγραφή
  101. Ποιο ειναι το χρέος του ανθρώπου απέναντι στο Θεό και ποιο απέναντι στη κοινωνία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και Θεός ην ο Λόγος, και πάντα δι’ αυτού εγένετο. Ποιος είναι ο Λόγος; Ο Λόγος είναι η αιτία. Είναι επίσης το ζητούμενο, αφού το ζητούμενο είναι ο λόγος που κάνουμε κάτι. Λόγος είναι και η λογική. Τι θα πει μου αρέσουν τα λογάκια σου; Θα πει μου αρέσει η λογική σου. Τα ζητούμενα σου. Υπάρχει λοιπόν μια αιτία, ένα ζητούμενο, μια λογική, πίσω από κάθε τι. Έτσι και πίσω από την Δημιουργία. Η αιτία αυτή είναι η δημιουργός αιτία. Ο Λόγος. Και αιώνες τώρα δεν μπορούμε να τον βρούμε..

      «Το ερώτημα δεν είναι μόνο σε τι κόσμο έρχεται ένας νεογέννητος άνθρωπος, αλλά προπαντός τι είναι αυτός ο νεογέννητος, γιατί έρχεται και γιατί πρέπει να έρχεται.», γράφει ο Δ. Δημητριάδης.

      Δεν ξέρω την απάντηση στο ερώτημα σου, αγαπητέ ανώνυμε. Ίσως είναι το ίδιο χρέος που έχει στον εαυτό του. Η  εξολόθρευση των κατώτερων μορφών ζωής που ροκανίζουν την ανθρώπινη Θέληση και Δύναμη, και η υπέρβαση και εξύψωση της ανθρώπινης φύσης.

      Δ.

      Διαγραφή
  102. Υπαρχουν αρκετες απαντησεις σε αυτο. Θα δοκιμασω απο μια

    Χρεος του ανθρωπου απεναντι στην κοινωνια ειναι να προσπαθει να μην της ειναι βαρος, αναλογως των ικανοτητων βεβαια, αν δεν μπορει να προσφερει τουλαχιστον να μην αφαιρει απο αυτην.

    Χρεος του ανθρωπου απεναντι στο Θεο ειναι ο ανθρωπος να φερεται τουλαχιστον ως ανθρωπος και να μην επιτρεπει να παρασυρεται απο το ζωωδες μερος του. Το οτι ειμαστε ανθρωποι ειναι μια κατακτηση (εκτος απο μια ευκαιρια για θεωση). Αν δεν μπορουμε να ανελιχθουμε πνευματικα, τουλαχιστον να μην πεφτουμε κι αλλο

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Ειδατε ποσο δυσκολο σςς είναι να απαντήσετε. Γιατί πολύ απλά βρισκεστε σε ένα δύσβατο μονοπάτι, χρησιμοποιώντας πολύπλοκες έννοιες και νοήματα που και εσείς αδυνατείτε να κατανοήσετε και εξηγήσετε.
    Τα πράγματα όμως είναι πολύ απλά σε Υπαρξιακό Επίπεδο! Όταν οι αποκαλυπτικές βιωματικές εμπειρίες ντύνονται με λέξεις και νοήματα είναι φυσικό να γίνονται περίπλοκες. Για το λόγο αυτό τα λόγια των δασκάλων πρέπει "να διαβάζονται" πίσω και πέρα από τις λέξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. η ερώτηση είναι λίγο παγίδα... η αίσθηση του χρέους και της προσδοκίας αντίστοιχα, είναι το δίπολο που αποτελεί το καύσιμο για να γυρίζει ο τροχός των επανασαρκώσεων... τώρα εσείς εδώ, εφόσον λέτε ότι είστε άνθρωποι μιας κάποιας εξέλιξης, θα έπρεπε να μιλάτε για ντάρμα και όχι για κάρμα! όσον αφορά το ντάρμα, ένας είναι ο χρυσός κανόνας, το γνωστό κάνε στους άλλους αυτό που θέλεις να κάνουν και οι άλλοι σε σενα ή μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να κάνουν και οι άλλοι σε σενα... ακόμη όμως κι αυτός ο κανόνας μπορεί να αποτελεί παγίδα, καθότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα σε συγκεκριμένο τύπο ανθρώπων με συγκεκριμένο ηθικό πλαίσιο...υπάρχουν ας πούμε άνθρωποι που θέλουν να κάνουν στους άλλους πράγματα - ώστε αντίστοιχα να τα κάνουν και οι άλλοι σε αυτούς - που μπορεί να είναι απορριπτέα από τα καθιερωμένα ηθικά μοτίβα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες η ερώτηση είναι λίγο παγίδα... η αίσθηση του χρέους και της προσδοκίας αντίστοιχα είναι το δίπολο που αποτελεί το καύσιμο για να γυρίζει ο τροχός των επανασαρκώσεων. Μα γιατί το κάνεις τοσο περίπλοκο; Τί σχεση έχει το χρέος του ανθρώπου, με τη προσδοκία; Και γιατί να μπλέξεις τις επανασαρκωσεις.
      Πόσο αποπροσανατολισμενοι είσαστε και πόσο μακριά από την πραγματικότητα κινείστε.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  105. Μπράβο σου. Αυτή είναι μια κατάθεση ψυχής αρετουσαριστη και καθαρή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Αυτό που νομίζω πως χρειάζεται λίγη σκέψη ακόμη είναι αν το καλό είναι αυθύπαρκτο στον άνθρωπο ή είναι προϊόν της εξέλιξης. Αν δηλαδή ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε από την φύση του αυτό που ονομάζουμε αρετές. Αν ένιωθε αλληλεγγύη για τους συνανθρώπους του, αν ένιωθε τι σημαίνει έλεος, επιείκια, συγχώρεση, φρόνηση, δικαιοσύνη.  Ή αν αυτά αναδύθηκαν από μια άλλη ανάγκη, την ανάγκη της συνύπαρξης και της συλλογικής δράσης ως αποτελεσματικότερης της ατομικής όσον αφορά την επιβίωση και την εξέλιξη του. Μήπως δηλαδή η ανάγκη θέσπισης κανόνων συμπεριφοράς για να είναι εφικτή η συνύπαρξη, γέννησε αυτές τις αξίες που ονομάζουμε " καλό".

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Δυστυχως το διαβασα μονο φευγαλεα καθως ειπα να του δωσω περισσοτερη προσοχη αργοτερα. Ομως.. "αργοτερα, αργοτερα, φανηκανε δυο κοτερα". Ωστοσο, ας κανω μερικα σχολια

    Καταρχας, η πρωτη μου σκεψη ηταν αντιστοιχη με αυτη πριν μερικες μερες οταν ενας ανωνυμος σχολιασε για το Λυκιο πως δεν ειναι πια αυτος που ηταν. "Συμβαινει κατι μαγικο" (Magic is happening), αν μπορει καποιος να το δει. Σπανιο γεγονος για τον ανθρωπο να αλλαζει εστω και λιγο, ποσο μαλλον να γνωριζει και να ερχεται σε επαφη μεσα του με την αντιπολη αρχη που μεχρι τωρα στη ζωη του αρνουνταν. Και αυτο διοτι μονο οταν κατι το αρνιομαστε και δεν το αναγνωριζουμε σε εμας, αυτο καταφευγει στη Σκια μας (κατα Γιουνγκ) και απο εκει μας καταδυναστευει. Η μαγεια ξεκιναει με την αποδοχη μεσα μας.

    Αντιστοιχα, οταν αρχισα να λεω πως ειμαι θηλυκος ανθρωπος, τοτε αρχισα να γινομαι και αξιοπιστα αρσενικος. Καθε ξεκινημα μιας νεας προσπαθειας, απεχει απο τη τελειοτητα αλλα με την παροδο του χρονου και μεσα απο την επιμονη, ερχεται το πολυποθητο αποτελεσμα. (Practice makes perfect)

    Περι αστικης ταξης τωρα, δεν εχω καμια ιδιαιτερη συμπαθεια. Οι ταξεις οπως και οι καστες ή κλικες μου βγαζουν μια δυσαρεστη οσμη. Υποδηλωνουν μια βαθια νοσηρη ανασφαλεια. Επειδη εχω χρησιμοποιησει τον ορο, θα ηθελα να τον επεξηγησω.
    Ο Γκουρτζιεφ ειχε χρησιμοποιησει τον ρωσικο ορο "ομπιβατελ" που μεταφραζεται καπως σαν "αστος" αλλα δεν ειναι ακριβως. Εννοει τον μικροαστο, τον μικρομεσαιο ανθρωπο, την μεσαια ταξη. Δεν εχει να κανει σε τιποτα με ταξεις. Ηθελε να πει πως ο πνευματικος ανθρωπος, πριν ασχοληθει με τα ζητηματα της εσωτερικης αλχημειας, τον πνευματικο δρομο, θα πρεπει πρωτα να εχει φτασει σε αυτο το επιπεδο τακτοποιησης των ζητηματων της καθημερινης ζωης ωστε να μην βιαστει να πορευθει στο πνευματικο μονοπατι λογω φυγης απο την πραγματικοτητα της ζωης. Και ειχε δικαιο φυσικα. Πριν ο ανθρωπος ασχοληθει με αυτα τα ζητηματα λοιπον, θα πρεπει απο αποψη ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ και μονο να εχει φτασει σε ενα επιπεδο αναλογο του "ομπιβατελ", δηλαδη σε επιπεδο τετοιο οπου να μπορει να συντηρει σχετικα ανετα μεσω της εργασιας του, τον εαυτο του και μερικα ακομα μελη της οικογενειας του, ακομα και αν δεν ανηκει σε καμια ταξη, ακομα και αν δεν εχει ουτε 100 ευρω περιουσια. Δεν εχουν σημασια αυτα

    Στην ανατολη οι γιογκι, το λενε "Πρωτα μαθαινουμε ισορροπια και μετα να πεταμε". Διοτι αν καποιος δεν εχει βρει ισορροπια μεταξυ των δυο αρχων, μια πτηση σε πνευματικο πεδιο ειναι σαν να απογειωνεται ενα αεροπλανο με ενα φτερο. Κατι τετοιο δεν θα εχει καλη εξελιξη.

    Προσωπικα, εχω τελειωσει μονο τη βασικη εκπαιδευση. Ουτε πτυχιο, ουτε τιποτα. Ενα proficiency στα αγγλικα εχω μονο και αυτο επειδη ηξερα πως θα το παρω πρακτικα αδιαβαστος. Και αυτο επειδη συνειδητοποιησα πως δεν τα χρειαζομαι. Η συναναστροφη με "πτυχιουχους" ανθρωπους μου εδειξε πως κατα πλειονοτητα ειναι οι περισσοτερο κλειστομυαλοι ανθρωποι. Ενω μπορω να συναναστρεφομαι ανετα οποιοδηποτε ειδημονα, το αποφευγω διοτι κατα βαση το μονο που αναζητουν ειναι να τρεφουν τον ανασφαλη εγωισμο τους και οχι να συνδιαλεγονται. Αυτος ο δρομος ειναι εξ ορισμου ενα αδιεξοδο μονοπατι, καλο ειναι να το αποφευγουμε. Ενα πτυχιο δεν προσφερει σε εναν ανθρωπο μια καινουργια ικανοτητα. Αν παρει καποιος πτυχιο, δεν γινεται καλυτερος. Αν παω να παρω το πτυχιο μου, θα βγαλω τριτο χερι; Αυτο που θα συμβει ειναι να βαλω μια ταμπελα, μια ταυτοτητα στον εαυτο μου με την οποια θα προσδιοριζομαι στο μελλον. "Ειμαι Μανατζερ, ειμαι επιστημονας, ειμαι καθηγητης, ειμαι υπουργος, ειμαι, ειμαι.." Ελαχιστοι ανθρωποι γλυτωνουν απο το να καταληγουν να ειναι μονο ενα πραγμα τελικα. Μαλακας με περικεφαλαια.
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Και εκει η κοινωνια τους γλενταει ολους. Τους κανει μια καστα και αυτοι καθονται και χαιρονται που εχουν την δυνατοτητα να λυμαινονται σαν παρασιτα τους πορους της κοινωνιας. Και ετσι γεννιουνται πχ οι δικηγοροι. Μια σωρεια επαγγελματων τα οποια ο λαος απεχθανεται και δικαιως. Απο τη στιγμη που το κρατος στην ουσια αποτελει τον νταβατζη του λαου, ολες αυτες οι καστες επαγγελματων ειναι τα τσιρακια του νταβατζη. Σε αυτο λοιπον που ονομαζουμε κοινωνια, ποιος απο αυτους προσφερει στα μεγαλωμα της πιτας; Πρακτικα κανενας. Ελαχιστοι μπορουν να ξεφυγουν απο αυτην την αδικια, μονο αυτοι που εχουν υψηλη αισθηση υπευθυνοτητας και καθηκοντος και αυτο κυριως μεσω πρωτοβουλιων. Ας μην μας ξεγελαει η κατασταση και το χρυσο περιτυλιγμα των ωραιων λογων. Αν ειναι μια φορα εγκλημα το να κλεψω το ψιλικατζιδικο της φουκαριαρας της γιαγιας μεσα απο το οποιο επιβιωνει, ποσες φορες και ποσο πιο βαρυ εγκλημα ειναι το να κλεψω μερικα δισεκατομμυρια απο τη κοινωνια μεσω "χρηματοοικονομικων εργαλειων" (sic) που απλα θα το κανω να φαινεται αλλιως στους οικονομικα αδαεις; Για ποση ανθρωπινη δυστυχια θα ειμαι υπευθυνος;

    Εχουν ταυτιστει ομως τοσο πολυ με την καστα τους (οποια και να ειναι αυτη, θρησκεια, ιδεολογια κοκ) και μια ψευδεπιγραφη αισθηση ανωτεροτητας εναντι των υπολοιπων που δεν νιωθουν πλεον κανενα ηθικο φραγμο. Το θεωρουν δικαιωμα τους. Οι μονοι που μπορουν να γλυτωσουν απο την τραγωδια της αδικιας τους ειναι οσοι νιωθουν ενοχληση σε νυξεις δικαιου. Αυτοι εχουν ακομα συνειδηση και ειναι ελευθερες ψυχες αν και μπλεγμενες σε δογματισμους.


    "Ποιο ειναι το χρέος του ανθρώπου απέναντι στο Θεό και ποιο απέναντι στη κοινωνία;"
    Οι οροι ειναι υποκειμενικοι αλλα δεν χρειαζεται να σταθουμε σε αυτο. Πχ αντι να πουμε χρεος απεναντι στο Θεο, μπορουμε να πουμε χρεος του ανθρωπου απεναντι στη ψυχη του. Η κοινωνια αποτελει ενα νοητικο κατασκευασμα, δεν υπαρχει κοινωνια, υπαρχει συνολο ανθρωπων που αποτελειται απο ανθρωπους. Η κοινωνια αποτελειται απο ανθρωπους και οχι οι ανθρωποι απο τη κοινωνια. Αρα αυτο που εχει σημασια ειναι οι ανθρωποι. Αρα οταν λεμε χρεος απεναντι στη κοινωνια εννοουμε χρεος απεναντι στην ανθρωποτητα, αναλογως του ποση καθε ανθρωπος ταυτιζεται. Αλλοι ταυτιζονται με ολοκληρη την ανθρωποτητα (που ειναι το βελτιστο), αλλοι μονο με το χωριο τους ή την οικογενεια τους.
    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Οι εννοιες του χρεους, της προσδοκιας και των επανενσαρκωσεων σαφως συνδεονται. Οποιος δημιουργει χρεος στον υλικο κοσμο, θα υποχρεωθει απο τον ανωτερο Νομο να τον πληρωσει. Ο ανωτερος Νομος δεν ειναι δικαστηριο επι Πολακη, δεν ειναι καφενειο. Οτι γραφει, δεν ξεγραφει. Αυτο ειναι το καρμα, η εννοια του χρεους. Εαν καποιος εχει αδικησει, εχει δημιουργησει χρεος, και θα κληθει πισω στον υλικο κοσμο να το πληρωσει. Δεν μπορει καποιος με χρεος να ανελθει μονιμα στους πνευματικους κοσμους, ετσι λεει το μυαλο μου τουλαχιστον. Οπως λοιπον υπαρχει χρεος υπαρχει και λαμβανειν (πιστωτικο). Υπαρχει το αρνητικο καρμα και υπαρχει και το θετικο νταρμα. Νταρμα ειναι ενας τροπος ζωης οπου ο ανθρωπος δημιουργει πλεονασμα και αυτο καπως θα το καρπωθει. Προφανως δεν μιλαμε για χρηματα, καθως αυτο το νομισμα δεν περναει στο πνευματικο βασιλειο (realm)

    "Πόσο αποπροσανατολισμενοι είσαστε και πόσο μακριά από την πραγματικότητα κινείστε"
    Ισως και να ειναι ετσι, δεν μπορουμε να ξερουμε σε τι αναφερεσαι προτου μας το αναφερεις. Δεν εχω κληρονομικο χαρισμα για να μαντεψω σε τι αναφερεσαι. Θα ειναι χαρα μας να μας το δειξεις και απο την πλευρα μου θα ειμαι δικαιος, αν δω πως εχεις δικαιο θα το αναφερω.

    Θεωρω παντως πως μαλλον βλεπεις τα πραγματα απο τη συναισθηματικη πλευρα. Αν εχεις βιωσει το Θεο μεσα σου, αυτο ειναι ευτυχες και ειμαστε χαρουμενοι για σενα. Δεν τιθεται ζητημα ποιος δρομος ειναι καλυτερος, αυτος του νου ή της καρδιας, καθως και οι δυο ειναι απαραιτητοι. Εσυ μπορει να ερχεσαι απο δεξια και εγω απο τα αριστερα. Στο ιδιο μερος θελουμε να παμε. Δεν εχει νοημα να υποχρεωνουμε καποιον ντε και καλα να ακολουθησει το δικο μας δρομο, ας παει απο οπου θελει. Προσωπικα προτιμω τα διαφορετικα μονοπατια, διοτι προσφερουν διαφορετικα βιωματα, εμπειριες και γνωση που το ιδιο μονοαπτι αδυνατει να προσφερει

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Αγαπητή Una, αν και δεν συμφωνώ με την επιθυμία σου να διαγράψω σχόλια που έχουν δημοσιευτεί, θέλω να ικανοποιήσω το αίτημά σου από καλή πρόθεση. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο "αλλά"!
    Τα ανώνυμα σχόλια μπορεί να μοιάζουν με τα σχόλιά σου, όμως δεν τεκμαίρεται ότι είναι όντως δικά σου. Αν δηλαδή εμφανιστεί ένας ανώνυμος και ισχυριστεί ομοίως ότι αυτά ήταν δικά του και διαμαρτυρηθεί για την διαγραφή τους, τότε θα εκτεθώ εγώ.
    Επίσης να γνωρίζεις ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να σβήνω κανένα σχόλιο που έχει δημοσιευτεί ανώνυμα ή επώνυμα. Είναι δικαίωμά μου, αλλά όχι υποχρέωσή μου.
    Για αυτό τον λόγο, ο blogger δίνει την δυνατότητα στους σχολιαστές να μπορούν να διαχειρίζονται μόνοι τους τα σχόλιά τους, μέσω λογαριασμού, όπως κανείς κι εσύ ως Una.
    Παρόλα αυτά, θέλω να σε ικανοποιήσω.
    Για αυτό τον λόγο, σκέφτηκα να αφήσω για λίγες μέρες τα σχόλια αυτά, ώστε και τυπικά να εξαντλήσω την πιθανότητα κάποιος άλλος να διεκδικήσει τα ανώνυμα σχόλια που φαίνονται για δικά σου. Αν δεν τα διεκδικήσει κάποιος, σε 2-3 μέρες, τότε πολύ ευχαρίστως να τα σβήσω.
    Καλή χρονιά σου εύχομαι αγαπητή!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Γιατί, κοκκινοσκουφίτσα; Τι συνέβη και θέλεις να φύγεις, σβήνοντας μάλιστα τα ίχνη από το πέρασμα σου; Θα λυπηθώ. Σε συνήθισα, σχεδόν σε συμπάθησα, που λέει ο λόγος. Θα ήθελα να μείνεις. Αν όμως δεν σε ξαναδώ, σου εύχομαι εύφορα χρόνια.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Με μπερδεύεις με κάποιαν άλλη ή κάποιον άλλο. Αυτά που λες μου είναι ακατανόητα και δεν ανταποκρίνονται σε μένα. Ίσως έτσι εξηγείται η επιθετικότητα σου απέναντι μου. Δεν πειράζει αλλά κάνεις λάθος.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.



.