Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

Η τελευταία ευκαιρία της Μεράλ

Αποτέλεσμα εικόνας για τουρκοι ελληνογενείς
Όπως ακριβώς οι αρχαίοι ημών παρουσιάζανε κωμωδία μετά την τραγική τριλογία, ώστε να ξαλλεγράρει το φιλοθεάμον κοινόν απ’ το κλάμμα που έριχνε με τα παθήματα του Ορέστη καί του Οιδίποδα, έτσι καί η αφεντιά μου σκέφτηκα να παρουσιάσω ένα κωμικό αρθράκι. Θέμα; Οι πωλητικοί της τουρκίτσας!
Νά, πάρε γιά παράδειγμα αυτόν τον Μπαχτσελή. Λέει εκεί τα δικά του, αλλά δεν βρέθηκε κανένας να του πεί: «- Γέρο, ό,τι κάνατε καί κάνετε εις βάρος της Ελλάδας, το κάνατε καί το κάνετε με ξένες πλάτες! Άντε στα Καπή τώρα, να σ’ αλλάξουν πάνα ακράτειας!» Ή εκείνον τον Γιλντιρίμ (σημαίνει «κεραυνός») – να του πούν ότι αν αυτός είναι κεραυνός, οι Έλληνες είμαστε αλεξικέραυνα!
Έλα, όμως, που το άρθρο μου βγήκε σοβαρό… Δώστε βάση.

α. Τα προεκλογικά καί τ’ ανθρωπολογικά της τουρκίτσας
Στην -προεκλογική- τουρκίτσα, όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι έχουν έναν κοινό παρονομαστή στο εκλογικό τους πρόγραμμα: Graecia delenda est! Η Ελλάδα καταστρεπτέα εστί. (‘Ντάξ’, δεν το λένε έτσι. Λένε διάφορα «Γιουνανιστάν’ ντά!», καί τέτοια. Αλλά το νόημα είναι το ίδιο.) Έφαγαν κόλλημα, σαν τον Κάτωνα με την Καρχηδόνα. Κι επειδή όλοι καταλαβαίνουμε πως μπήκαμε σε φάση «τελικής ευθείας», καταλαβαίνουμε επίσης ότι, όποιος καί να βγεί, δεν θα διστάσει να (προσπαθήσει να) υλοποιήσει αυτή τη συγκεκριμένη προεκλογική υπόσχεση. Όπου καί κορυφώνονται τα διάφορα που λέγαν οι τουρκαλάδες κατά καιρούς, ότι: «- Αυτά» (τα Ελληνικά εδάφη, δηλαδή) «είναι δικά μας!» Ή τα διάφορα άλλα κεχαριτωμένα που λέγανε (στα σοβαρά τους), πχ ότι ο Όμηρος είναι …Τούρκος, με πραγματικό όνομα «Ομέρ Ογλού Μεχμέτ»! (Τον Αγαμέμνονα, πώς τον ξεχάσατε, ωρέ; Αφού είναι …αγάς Μέμνων! Lol!!!)
Όμως, κι ενώ τα σκεφτόμουνα αυτά καί γελούσα, εκεί ακριβώς μου ήρθε η επιφοίτηση.

Παρά το ότι γνωρίζω πάρα πολλά γιά τον οικουμενικό Ελληνισμό που σήμερα βρίσκεται σε αδράνεια ύπνου, δηλαδή γιά τους όπου Γής Ελληνογενείς, ωστόσο στην υπεράσπιση της πατρίδας μου από χαρακτήρα τηρώ το δόγμα των καουμπόηδων: πρώτα πυροβολώ, καί μετά κάνω ερωτήσεις. Μ’ άλλα λόγια, αν μου επιτεθεί «Τούρκος», δεν θα κοιτάξω πρώτα ούτε αν είναι Ελληνογενής, ούτε αν είναι κρυπτοχριστιανός. Θα τη φάει στο δόξα πατρί, κι ας πρόσεχε. Ας λιποτακτούσε, πρίν συναντηθούμε! Επίσης, σε καμμία περίπτωση δεν υποστηρίζω «συνομοσπονδία» με την τουρκίτσα, ή διάφορα άλλα παρεμφερή «ειρηνιστικά» καί φαναριώτικα ξερατά.
Τί υποστηρίζω – ειδικά γιά όσους «τούρκους» λέει ο Πατροκοσμάς πως θα επιζήσουν των επερχομένων γεγονότων καί θα βαφτιστούν; Θα σας πω παρακάτω.
Παρ’ όλ’ αυτά, τώρα που δεν φτάσαμε ακόμη στο τέρμα, πρέπει να πούμε δυό λόγια περί «Τούρκων».
Λοιπόν, στη σημερινή τουρκίτσα, εκτός απ’ τους αυθεντικούς Μογγολογενείς τουρκαλάδες, τις άλλες εθνότητες (Αρμένηδες, Κούρδους, ακόμη καί Σεφαραδίτες ιουδαίους), καί τα υβρίδια (παιδιά μεικτών γάμων), υπάρχει ένα τεράστιο στρώμα ανθρώπων καθαρής Ελληνικής καταγωγής. Το οποίο, γιά την ακρίβεια, διαιρείται σε υποστρώματα:
  • Τους Πελασγούς, οι οποίοι -ξεκινώντας από το 3,500 πΧ με «επίσημη» χρονολόγηση των αρχαιολόγων- κατά κύματα έφυγαν απ’ την Ελλάδα (το πρώτο κύμα εκδιώχθηκε), καί πήγαν απέναντι, στη Μ. Ασία / Ιωνία.
  • Τους Έλληνες, που επίσης κατά κύματα αποίκισαν τα εδάφη της σημερινής τουρκίτσας – σε μεταγενέστερους αιώνες.
  • Τους Έλληνες των Ελληνιστικών καί Ρωμαϊκών χρόνων, που επίσης διάλεξαν γιά μόνιμη εγκατάσταση το έδαφος της Μ. Ασίας.
  • Τους Έλληνες, που έκαναν το ίδιο επί Βυζαντίου. Αυτοί, μαζί με τους προηγούμενους, αποτελούν το σύνολο των Ελλήνων που κατακτήθηκαν κι εξισλαμίστηκαν βιαίως από τις ορδές του Μεχμέτ Β’ «Πορθητή».
  • Τους Έλληνες, που απήχθησαν μετά το 1500 ως γενίτσαροι καί μεγάλωσαν εκεί.
Μέχρι σήμερα, το κομμάτι αυτών των Ελλήνων με φανερή εθνική καί θρησκευτική ταυτότητα, είναι γνωστό ως «Ρούμ Ορτοντόξ». Το υπόλοιπο (μέγιστου ποσοστού) κομμάτι παραμένει «μασκαρεμένο» υπό την υπηκοότητα του «Τούρκου» (καί θρήσκευμα εκκοσμικευμένον μωαμεθανισμό).
Όλα καλά, λοιπόν; Τηρούμε βάσιμες ελπίδες ότι μιά μέρα όλοι αυτοί «θα ξαναγυρίσουν στην αγκαλιά της Μητέρας» μπλά-μπλά-μπλά…;
Δυστυχώς, όχι.
Γιατί;

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

850.000 "ελληνοποιήσεις" για ψηφοθηρικούς σκοπούς



Του Δημήτρη Κατσαγάνη
Την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε αριθμό που μπορεί να φτάσει και τους 850.000  μετανάστες, ετοιμάζει η κυβέρνηση μέσα από ένα μπαράζ αλλαγών στο συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο, τις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει και θα έχει ολοκληρώσει τον ερχόμενο Ιούνιο.
Οι αλλαγές αυτές, τις οποίες έχει δρομολογήσει το Υπουργείο Εσωτερικών,απλουστεύουν και επισπεύδουν  σε εξαιρετικό βαθμό  σε νομικό, διοικητικό αλλά και οικονομικό επίπεδο (πχ ακόμα και με τη δραστική μείωση του παράβολου που πρέπει να πληρώσει ο αιτών/η αιτούσα ιθαγένειας), τη διαδικασία απόκτησης ιθαγένειας. 
Σύμφωνα με τις αρμόδιες αρχές, το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη (μαζί με τη Γερμανία) και οι συγκεκριμένες αλλαγές επιχειρούνται στην κατεύθυνση της αντιμετώπισής του. 
Οι αλλαγές αυτές πάντως είναι τόσο μεγάλες όσον αφορά την απλούστευση και επίσπευση της διαδικασίας, που έχουν προκαλέσει την αντίδραση κύκλων της αντιπολίτευσης με τους οποίους ήρθε σε επαφή το Capital.gr, καθώς εκτιμούν πως αυτή  έχει σαφέστατο προεκλογικό χαρακτήρα με δύο μάλιστα τρόπους.
Αφενός γιατί έτσι η κυβέρνηση επιχειρεί να προλάβει, το συντομότερο δυνατό, να εντάξει στους εκλογικούς καταλόγους όσους λάβουν ιθαγένεια και αφετέρου γιατί ελπίζει ότι η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας από μέρους της θα αποτελέσει λόγο εκλογικής στήριξής της από όσους μετανάστες τη λάβουν.
Ήδη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2016 αυξήθηκαν κατά 138% όσοι έλαβαν ιθαγένεια στην Ελλάδα, φτάνοντας περίπου τους 33.000 έναντι 14.000 το 2015.
Αρμόδιοι κυβερνητικοί κύκλοι ανέφεραν στο Capital.gr, πως η αλλαγή που αφορά τους όρους απόκτησης ιθαγένειας για όσους μετανάστες έχουν κλείσει 12 χρόνια στην Ελλάδα έχει περάσει μέσω διάταξης.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Η άγνωστη λέξη «καθήκον» και η παραγωγή... τεμπέληδων

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων μας εδώ και 30 χρόνια δεν είναι η ανεργία αλλά η… εργασία. Ο νέος δεν φοβάται την αναδουλειά αλλά τη δουλειά. Το επίκαιρο άρθρο του Σαράντου Καργάκου.
Η άγνωστη λέξη «καθήκον» και η παραγωγή... τεμπέληδων

του Σαράντου Καργάκου*

Ένα παλαιό, αιχμηρό άρθρο του Σαράντου Καργάκου, που αξίζει να μας βάλει σε σκέψεις και αυτοκριτική -ιδίως όσους υπηρετούν την εκπαίδευση.
Κατά την άποψή μας, ο λόγος είναι υπερβολικά αυστηρός, ενίοτε και ισοπεδωτικός, σήμερα που η ανεργία ειδικά των νέων με ουσιαστικά και όχι τυπικά προσόντα βρίσκεται στα ύψη και πολλοί για να ζήσουν αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία στο εξωτερικό.
Εν τούτοις, το αίτημα για (καλύτερη) αξιοποίηση των ανθρωπιστικών σπουδών και της πνευματικής κληρονομιάς μας για καλλιέργεια κριτικής σκέψης, αγωνιστικού φρονήματος, ήθους, εργατικότητας, τόλμης, πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας είναι επίκαιρο και διαχρονικό.

Α.Χ. Παπανδρόπουλος.

«Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία.
Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νέο-σουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές "κουλοχέρηδων"... παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.
Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη "χειρώναξ", σαν δεύτερο συνθετικό το "άναξ", που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στον χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε...
Κάποτε, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White collar workers».
Έτσι σήμερα, το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι... πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον OΤΕ ως έκτακτοι, τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνο για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

21ο ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ-ΣΤΟΧΑΣΤΗΡΙΟ

Αποτέλεσμα εικόνας για ελληνικα μιραζ

Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...

Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

ΤΟ ΚΑΔΡΟ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΑΣ


Σημείωση: Το άρθρο αυτό, αποτελεί συνέχεια των διαλόγων από τον χώρο των σχολίων στην ανάρτηση Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αποτέλεσμα εικόνας για ο κακος μας εαυτος

Η αγαπητή μας Ελένη, έδωσε ήδη μια πρώτη εικόνα του εχθρού, αλλά και του τρόπου αντιμετώπισής του.
Πολύ σωστά, εντόπισε το πρόβλημα στο ηθικό μέρος της κοινωνίας μας.
Συμφωνώ, διότι πάντοτε τα ουσιαστικά προβλήματα κάθε ανθρώπινης κοινωνίας, άπτονται του ηθικού προσανατολισμού της.
Από την στιγμή που μια κοινωνία εξασφαλίσει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή της, προκύπτει το ζήτημα της διαχείρισης του χώρου της ατομικής ελευθερίας, εκάστου ενός μέλους της.
Η οριοθέτηση αυτού του χώρου, απαιτεί την θέσπιση κανόνων συλλογικής αποδοχής, δηλαδή των γραπτών και των άγραφων νόμων μιας κοινωνίας.
Όσο πιο υπανάπτυκτη είναι μια κοινωνία, τόσο πιο σφικτά είναι τα όρια και ο ατομικός χώρος ελευθερίας, είναι μικρός και στενός. Όσο πιο αναπτυγμένη είναι μια κοινωνία, τόσο περισσότερο μεγαλώνει αυτός ο χώρος, αφού οι σκληροί περιορισμοί αντικαθίστανται από την συνειδητή κατανόηση της ανάγκης του άλλου και την αμοιβαία υποχώρηση (αλληλοπαραχώρηση χώρου). Η αγάπη φέρνει την κατανόηση και την ανοχή.
Όλοι ξέρουμε ότι εκτός από τους γραπτούς κανόνες, υπάρχουν και οι άγραφοι που συνήθως είναι αυτοί που προσδιορίζουν το επίπεδο εξέλιξης μιας κοινωνίας. Μιλάμε για τους ηθικούς κανόνες.
Έχουμε ακούσει την φράση: "ότι είναι νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό".
Ασφαλώς, αυτό καταδεικνύει την ανωτερότητα του ηθικού νόμου, απέναντι στον γραπτό. Ο γραπτός νόμος, αποτελεί το κατώτερο ανάχωμα που προστατεύει τις ατομικές μας ελευθερίες (αλλά κατ΄επέκταση και το συλλογικό συμφέρον). Η καταφυγή στο γράμμα του νόμου, αποτελεί την έσχατη λύση, όταν οι άλλες αποτύχουν να αποδώσουν.
Οι "άλλες" λύσεις βέβαια, είναι αυτές που λειτουργούν καθημερινά και ρυθμίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων, χιλιάδες φορές, κάθε μέρα και κάθε στιγμή!
Είναι η ηθική, που σημαίνει η εθιμική συμπεριφορά, αυτή η συμπεριφορά δηλαδή που είμαστε εθισμένοι να λειτουργούμε μεταξύ μας.

Η ηθική όμως, δομείται επάνω σε ένα σύστημα αξιών που έχει κάθε κοινωνία. Αν μια κοινωνία πιστεύει για παράδειγμα ότι η ανθρώπινη ζωή έχει αξία, όση και ένα ζώο, τότε θα αποκτήσει μια ηθική που δεν θα ενοχοποιεί όποιον σκοτώνει έναν άνθρωπο, γιατί έφαγε ένα μήλο από την μηλιά του.
Αν όμως η ανθρώπινη ζωή τοποθετείται στην κορυφή της αξιακής πυραμίδας μιας κοινωνίας, τότε αυτός που θα σκοτώσει έναν άνθρωπο για ένα μήλο, θα είναι ένοχος και για τον γραπτό, μα και από τον άγραφο νόμο. Εδώ να θυμίσω, πως ο γραπτός νόμος ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ και ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ τον ηθικό άγραφο νόμο μιας κοινωνίας και όχι το αντίθετο.

Οι αξίες λοιπόν, είναι αυτές που χτίζουν την ηθική. Είναι οι αρχετυπικές ή στερεότυπες ιδέες που οφείλονται στην εμπειρία ενός λαού. Έχουν να κάνουν λοιπόν με τις αρχετυπικές συλλογικές μνήμες μιας κοινωνίας που αποκτήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, άρα ενσωματώνουν και την σοφία της.

Στην Ελλάδα που υπάρχει μια τεράστια τέτοια σοφία, οι αξίες και η ηθική, έδωσαν το έναυσμα για την εξέλιξη της φιλοσοφίας και της νομικής επιστήμης. Η πολιτική ήταν πλέον αντικείμενο εφαρμογής  αυτής της σοφίας και η αξία του πολιτικού όντος, έλαβε δεσπόζουσα θέση στην ιεράρχηση των αξιών της κοινωνίας.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Πτώση Mirage 2000-5: Καλό ταξίδι Γιώργο, καλό ταξίδι αετόπουλο!


Η Ελλάδα θρηνεί το χαμό ενός άξιου πιλότου, ενός έμπειρου αξιωματικού

Βαρύ πένθος επικρατεί στην Πολεμική Αεροπορία μετά την πτώση του μαχητικού αεροσκάφους Mirage 2000-5, εννέα μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου, λίγα λεπτά πριν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Σμηναρχίας Μάχης.
Νεκρός είναι ο Γιώργος Μπαλταδώρος, γεννημένος το 1984 στο Μαυροβούνι Καρδίτσας.
Ο 34χρονος υπηρετούσε στην 331 Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας στην Τανάγρα και είχε αποσπαστεί για τις ημέρες του Πάσχα στην 135 Σμηναρχία Μάχης στη Σκύρο. 
Σωστικά συνεργεία εντόπισαν προσωπικά του αντικείμενα, καθώς και πλήθος άλλων στοιχείων τα οποία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας είναι νεκρός.
Το αεροσκάφος χάθηκε από τα ραντάρ, ενώ πετούσε εννέα μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου και σε πολύ μικρή απόσταση από τον διάδρομο προσγείωσης.
Το συγκεκριμένο αεροσκάφος μαζί με έτερο ίδιου τύπου επέστρεφαν στη Σκύρο μετά την αποχώρηση τουρκικών αεροσκαφών από το FIR Αθηνών, τα οποία είχαν κληθεί νωρίτερα να αναχαιτίσουν. Πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας υπογραμμίζουν ότι δεν υπήρξε ούτε αναχαίτιση ούτε εμπλοκή με τουρκικά αεροσκάφη.
Λίγο πριν προσγειωθούν λοιπόν στο αεροδρόμιο της Σμηναρχίας Μάχης, το νούμερο 2 του σχηματισμού ανέφερε πως το νούμερο 1, έπεσε στη θάλασσα.
Στο προφίλ του στο Facebook ξεχωρίζει μία φωτογραφία που είχε ανεβάσει πριν από ένα περίπου χρόνο, μέσα από το πιλοτήριο, όπου σε μία προσπάθεια οπτικού εφέ, φαίνεται να... πιάνει από τη μύτη ένα μαχητικό αεροσκάφος που πετούσε δίπλα του.
Το Newsbomb.gr εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του σμηναγού Γιώργου Μπαλταδούρου και σε όλη την Πολεμική μας Αεροπορία.
Καλό ταξίδι αετόπουλο…ΑΘΑΝΑΤΟΣ! 

Τρίτη 3 Απριλίου 2018

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ & ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ & ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ.

ΕΙΘΕ ΤΟ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ ΦΩΣ, ΝΑ ΦΩΤΊΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ!

ΛΥΚΙΟΣ.