Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

14o ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ Κ.Δ. [Ψυχική κραδασμικότητα, Ενθύμιση, Δογματισμός/Θρησκεία vs Εσωτερισμός, Κατηγορίες οντοτήτων, Μετουσίωση της Γνώσης σε πράξη Αγάπης, «Γυναίκα...»(Π.Τραϊανού), Εγκλωβισμός σε κύκλους ενσαρκώσεων, Αποσπάσματα από Αττεσλή, Ατομικό&συλλογικό κάρμα, Η ικανότητα του «ακούειν», Ισορρόπηση της πολικότητας, Έμπρακτη αλληλεγγύη σε χαλεπούς καιρούς, Αποπληρωμή (ξένου) κάρμα, Εμμονική αμφισβήτηση]

Στυλιανός Αττεσλής 

12/12/1912 - 26/08/1995


 

Δεν είναι απλή υπόθεση να περιγραφούν με απλά λόγια το ποιος και το τι ήταν ο Δάσκαλος, ο Δρ. Στυλιανός Αττεσλής.  Η ζωή του είναι αυτή ενός θεραπευτή και η διδασκαλία του, δηλ. αυτή των Ερευνητών της Αλήθειας, άρχισε το 1919 στην Κύπρο όταν ο νεαρός Στυλιανός σε ηλικία των μόλις επτά ετών ήταν ήδη σε θέση να ταξιδεύει συνειδητά στους κόσμους υψηλότερων διαστάσεων. Ήταν επίσης σε θέση να ομιλεί τις γλώσσες των παρελθόντων ζωών του και να επικοινωνεί συνειδητά με οντότητες από τους άλλους κόσμους που τον καθοδηγούσαν εδώ και αιώνες. Τις οντότητες αυτές τις αποκαλούσε αδερφούς-οδηγούς.

 Ο Δάσκαλος δεν ήταν ενδιάμεσο και ούτε έκρινε σωστό να ανοίγεται κανείς σε άγνωστες οντότητες ή σε άγνωστες «ενέργειες» ως μέντιουμ και να τους επιτρέπει να εκφραστούν μέσω αυτού. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδειχτεί επικίνδυνο και να οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια. Όταν ο Δάσκαλος μίλαγε για συντονισμό εννοούσε το «συνκραδασμό» του με τον οδηγό-φίλο του, όπου οτιδήποτε γινόταν με το χέρι του ή όταν επικοινωνούσε μαζί του η γνώση αυτή αμέσως του γινόταν οικεία. Φαντάσου τι θα συμβεί όταν ενώσεις τις φλόγες δύο κεριών. Το φως θα γίνει πιο έντονο και οι δύο φλόγες θα ενοποιηθούν σε μια. Όταν απομακρυνθούν τα δυο κεριά θα ξαναδούμε δύο ξεχωριστές φλόγες. Ο Δάσκαλος έλεγε πως η εξέλιξη της ικανότητας του συντονισμού, που υπάρχει άδηλη μέσα μας, μπορεί να μας οδηγήσει σε συντονισμό και να οικειοποιήσουμε γνώση απευθείας σχετικά με κάποιον ή κάτι. Η γνώση προερχόμενη από συντονισμό αποκτείται πολύ πιο γρήγορα απ΄ότι η γνώση από συμβατικές σπουδές. Σπουδές πολλών ετών μπορούν λοιπόν να αποκτηθούν στιγμιαία μέσω του συντονισμού.


  Κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομήντα ετών, ο Δάσκαλος ίδρυσε ανά τον κόσμο 100 ανεξάρτητους κύκλους μελέτης. Πολλές χιλιάδες μαθητών προσχώρησαν στους κύκλους αυτούς και έζησαν την εμπειρία της προσωπικής πνευματικής αφύπνισης και των εντυπωσιακών θεραπειών. 
Οι συμβατικά αποκαλούμενες «ανίατες ασθένειες» όπως μορφές καρκίνου, ξαφνικά και ως «εκ του θαύματος» εξαφανίζονταν με την παρουσία του Δάσκαλου. Οι εντυπωσιακές θεραπευτικές ικανότητες του, επέτρεψαν σε παράλυτους να περπατήσουν ξανά. Ο Δάσκαλος δεν θεράπευε μόνο φυσικό πόνο αλλά και αυτούς των οποίων οι καρδιές είχαν συναισθηματικό πόνο. Και αυτοούς που περπατούν σε νοητικό σκότος, στην άρνηση και στη σύγχυση τους απομάκρυνε από τις σκιές και τους οδηγούσε στο φως. Η προθυμία αλλά και η ικανότητα του Δάσκαλου να διδάσκει προσέλκυσαν πολλούς ανθρώπους, τους οποίους ανάλογα με το επίπεδο συνειδητότητάς τους κατάτασσε σε διαφορετικούς κύκλους: τον εξωτερικό κύκλο, των εσωτερικό κύκλο, τον εσώτερο κύκλο και τον εσώτατο κύκλο. Τους σοβαρούς ερευνητές, αυτούς δηλαδή που έθεταν την πνευματική ενασχόληση σαν κύριο στόχο, τους δίδασκε προχωρημένες μεθόδους και ασκήσεις των οποίων το αποτέλεσμα ήταν μεταξύ άλλων εξωσωματικές εμπειρίες και θεραπεία εξ’ αποστάσεως.

Ο Δάσκαλος εργάστηκε 40 χρόνια ως δημόσιος υπάλληλος στο τυπογραφείο του κράτους της Κύπρου και παράλληλα ζωγράφιζε και πουλούσε τα έργα του σε τιμές κόστους των εξόδων. Διάσημος έγινε όταν είχε πια πάρει τη σύνταξή του κυρίως από τα βιβλία του Κυριάκου Μαρκίδη. Ο ίδιος πάντα συμβούλευε τους μαθητές του, που ήταν κυκλάρχες, να εργάζονται κανονικά στις κύριες δουλειές τους και να λειτουργούν ως κυκλάρχες και θεραπευτές χωρίς αμοιβή, το πολύ πολύ να παίρνουν προαιρετικά κάποια χρήματα που να καλύπτουν τα έξοδα μετακίνησης, αλλά σε καμία περίπτωση να μη δέχονται χρήματα ή άλλα δώρα. Το 1919 λοιπόν ο επτάχρονος Δάσκαλος ιδρύει τους Κύκλους της Αλήθειας για τη μελέτη του συστήματος της Έρευνας της Αλήθειας, οι οποίοι συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Κάθε κύκλος Έρευνας της Αλήθειας καθοδηγείται από έναν προχωρημένο αδερφό ή αδερφή. Κάθε κύκλος είναι ανεξάρτητος από τους άλλους κύκλους, πράγμα που σημαίνει πως ο οδηγός και τα μέλη ενός κύκλου δεν εμπλέκονται με τη δουλειά που γίνεται από κάποιον άλλο οδηγό και άλλα μέλη σε κάποιον άλλο κύκλο. Ο κάθε κύκλος έχει πρόσβαση στη συνολική διδασκαλία, αν και υπάρχει αρκετό υλικό για μαθήματα και βιβλία για εκατό χρόνια, όπως συχνά έλεγε ο Δάσκαλος. 

Η διδασκαλία του Συστήματος της Έρευνας της Αλήθειας είναι μια ολοκληρωμένη διδασκαλία. Ως ερευνητές δεν χρειαζόμαστε περισσότερη γνώση αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι ειλικρινή προσπάθεια να ερευνήσουμε την Αλήθεια απευθείας. Να ανακαλύψουμε την Αλήθεια σχετικά με το τι και ποιοί είμαστε και να απελευθερωθούμε από τον πόνο και τις ψευδαισθήσεις που προέρχονται από τον εγωισμό. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Δάσκαλος καθοδηγούσε ο ίδιος τους κύκλους του και θεωρούσε τον αυτό του ως μέλος κάθε κύκλου. «Μετά το θάνατό μου θα συνεχίσω να καθοδηγώ τους κύκλους… δεν υπάρχει ανάγκη κάποιου αρχηγού ή διεθυντή», έλεγε ο Δάσκαλος. 

Αυτό όμως που είναι πραγματικά σημαντικό στο Σύστημα της Έρευνας της Αλήθειας δεν είναι η προσωπικότητα του Δάσκαλου ή του όποιου οδηγού. Συστήματα που βασίζονται σε προσωπικότητες μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνα τόσο για τα μέλη των ομάδων όσο και για τους ίδιους τους χαρισματικούς τους ηγέτες. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι η ίδια η διδασκαλία που μεταδίδεται από τους οδηγούς. Οι αδερφοί και οι αδερφές οδηγοί των Κύκλων της Έρευνας της Αλήθειας δεν δέχονται επαίνους, θαυμασμό ή χρήματα για τη δουλειά τους. Δεν περιμένουν ούτε αποδέχονται μεγαλύτερο σεβασμό από αυτόν που τους δίδουν τα μέλη των κύκλων τους. Ο σκοπός των κύκλων δεν είναι τόσο η διάδοση της αλήθειας αλλά να βοηθηθούν οι ενδιαφερόμενοι να κατανοήσουν την Αλήθεια ολοκληρωτικά. 

Η Έρευνα της Αλήθειας δεν είναι κάτι αποκλειστικό των μελών των κύκλων της Έρευνας της Αλήθειας. Η Έρευνα της Αλήθειας είναι πρόκληση και καθήκον κάθε ανθρώπου. Η διδασκαλία του Συστήματος της Έρευνας της Αλήθειας δεν πρέπει να ακολουθείται τυφλά χωρίς μελέτη. Η θεωρία αυτή είναι η καθαρή αντανάκλαση της Αλήθειας, της φύσης της πραγματικότητας και της ψυχής μας. Η αλήθεια που εμπεριέχεται στα μαθήματα πρέπει να ερευνείται σοβαρά και να μετατρέπεται σε εμπειρία από τον καθένα μας. Η πραγματική αλήθεια δεν είναι κάτι που θα πάρουμε από έξω. Η πραγματική αλήθεια είναι ήδη μέσα μας, στη Θεία μας φύση.

ΠΗΓΗ


Τους κανόνες τους ξέρετε, ξεδιπλώστε τις σκέψεις σας ελεύθερα...

107 σχόλια:

  1. .....

    Τιμή και Δόξα στις Μνήμες τους !

    Άξιοι !


    http://www.onalert.gr/stories/poiwn-hrwwn-komanto-ta-osta-epanapatrizontai-shmera-onomata/52308?utm_source=iatropedia.gr&utm_medium=Referral&utm_campaign=top5box


    Βασίλειε Ζ. Αιωνία σου η Μνήμη !

    Οι "Φύλακες" γνωρίζουν ότι έπραξες το καθήκον σου, ως γνήσιος Έλλην !


    http://www.pronews.gr/portal/sites/default/files/styles/830x420/public/GALLERY/ellhniki-shmaia-L.jpg?itok=uWXjDaWq




    έρρωσθε και ευδαιμονείτε



    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. .....


      https://4.bp.blogspot.com/-JjIQovLpHjU/VvPaRPRVcSI/AAAAAAAAZgA/YZMwIx8iBK8xVExEu9b_f03NItrs2HQcQ/s640/simaia.jpg



      .....

      Διαγραφή
  2. .....

    Γιά όσους θα ήθελαν να πάρουν μία "γεύση".


    https://www.youtube.com/watch?v=zeNvWxZzruk&list=PLvX6zjipgKCt6dEoMQwHRJMSDUcJKHd8k



    έρρωσθε και αυδαιμονείτε



    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αιωνια τους η Μνημη.

    Και ευχαριστουμε αγαπητε Ποιητη των Χρωματων για το "φροντιστηριο". Θα το δω αυριο. Για μενα προσωπικα ειναι νεα γνωση μια και δεν τον ειχα διαβασει ποτέ. Με αφορμη το σημερινο αρθρο εριξα μια ματια σε αυτα που πρεσβευε. Και το λινκ σου ειναι συμπληρωματικο:-)
    Ελενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. .....

      Παρακαλώ σας κ.Ελένη,

      δεν είσθε η μόνη που δεν τον είχατε διαβάσει.

      Αν δεν έκανε την ανάρτηση ο Λύκιος δεν θα είχα ψάξει για τον Στυλιανό Αττεσλή.

      Ο Οικοδεσπότης μας.. μας τον "σύστησε".



      Υ.σ.

      ( Αν τον ακούσει κάποιος χωρίς "παρωπίδες" διαδίδει.. "σύμπακτα" μηνύματα )




      έρρωσθε και ευδαιμονείτε



      Ποιητής των χρωμάτων

      Διαγραφή
    2. Ναι αγαπητε κύριε. Προφανώς έχει πει πολλά που χρήζουν μελέτης. Όρεξη να έχει κανεις και τον πολύτιμο χρονο να μαθητεύει.
      Ελένη.

      Διαγραφή
  4. Ερωτηση...

    Τι εννοει με τον ορο 'συντονισμο-συνκραδασμο' ο Αττεσλης και τι εννοει 'συνειδητη επικοινωνια με αλλους κοσμους κ οντοτητες' ;

    Μαλιστα, καποια στιγμη προς το τελος του ηχητικου βιντεο που παρεθεσε ο φιλος Ποιητης τιθεται το εξης ερωτημα: Εφοσον γεννιομαστε χωρις μνημη των προηγουμενων καταστασεων...ειναι εναντια στο 'θειο θελημα/νομο' να επιχειρείται αναμνηση αυτων;
    Βασικα, με τι κριτήρια κ κατω απο ποιες προϋποθέσεις ενθυμειται κανεις καλως;

    Αγαπητε Λυκιε, θα μπουρουσαμε να εχουμε τα φωτα σου παρακαλω;

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι πολύ απλό, αγαπητή Ελένη.
    Συντονισμός συχνοτήτων, συντονισμός κραδασμών, συνκραδασμός.
    Τα πάντα στο υλικό και το αιθερικό πεδίο, έχουν την δική τους κραδασμικότητα. Στην φυσική το λέμε "ιδιοσυχνότητα". Θυμάσαι εκείνο το παράδειγμα που σας έλεγε ο Φυσικός στο σχολείο;
    - Αν ένα πλήθος στρατιωτών διαβεί μια γέφυρα με συντονισμένο βηματισμό ("στρατιωτικό βήμα" που όλοι βηματίζουν συντονισμένα χτυπώντας με δύναμη το πόδι στο έδαφος ώστε να ακούγεται ως ένα βήμα), τότε η συχνότητα του βηματισμού συμπίπτει με την ιδιοσυχνότητα της γέφυρας, συντονίζεται και τελικά καταρρέει!
    Συντονίζομαι με οντότητες όμως, σημαίνει ότι κραδάζομαι στην δική τους συχνότητα και συνεπώς επικοινωνώ με αυτές.
    Στο αιθερικό επίπεδο μάλιστα, ο συνκραδασμός με θετικές ή αρνητικές οντότητες, μας επηρεάζει άμεσα.
    Η κραδασμικότητά μας, εξαρτάται από τα συναισθήματα μας, συνεπώς μιλάμε για ψυχική κραδασμικότητα.
    Όσο τα συναισθήματα μας είναι θετικά, αγάπης, κατανόησης, συγχώρεσης, τόσο υψηλότερη κραδασμικότητα έχουμε. Όσο πιο αρνητικά συναισθήματα έχουμε, τόσο πιο χαμηλή η κραδασμικότητά μας.
    Αναλόγως της κραδασμικότητάς μας, έλκουμε (συντονιζόμαστε) ή απωθούμε ανάλογες οντότητες, στο αιθερικό αλλά και στο υλικό περιβάλλον μας.
    Η συνειδητή επικοινωνία με "άλλους κόσμους και οντότητες", αφορά την ικανότητά μας, η οποία εξαρτάται από το επίπεδο εξέλιξής μας, στο να συντονιζόμαστε και να επικοινωνούμε με οντότητες, στο αιθερικό και το πνευματικό επίπεδο. Συνειδητά γίνεται μόνο όταν έχουμε κατορθώσει να υπερβούμε την ερπετική μας φύση και το συνειδητό εξουσιάζει απόλυτα το θυμικό μας. Τότε είναι που "ανοίγει το τρίτο μάτι".
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολυ ωραια. Οπως επεσαν τα τειχη της Ιεριχους να φανταστω...
    Και οι ομοικραδασμικοι ειναι οσοι εκπεμπουν στα ιδια μηκη κυματος που λεμε κοινως, αφου παλλονται το ιδιο με μας. Κατω απο ενα μικροσκοπιο ολα ειναι σε κινηση αλλωστε. Παλμος.
    Τωρα, οσον αφορα το 'τριτο ματι', χμ...δυσκολη υποθεση.
    Ευχαριστω.

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Όσο τα συναισθήματα μας είναι θετικά, αγάπης, κατανόησης, συγχώρεσης, τόσο υψηλότερη κραδασμικότητα έχουμε"
    Ακριβως. Αυτα ειναι κυριως θηλυκα χαρακτηριστικα. Απο αυτα προκυπτει η πραγματικη νοημοσυνη, απο την ικανοτητα να ενσυναισθανεσαι τον αλλο, να "μπαινεις" μεσα του. Ενα κομματι της ψυχης σου ενωνεται με την αλλη οντοτητα. Στο αιθερικο και πνευματικο επιπεδο μεσω αυτης της μεθοδου η ψυχη ενσωματωνεται αλλου και μεσα απο αυτη την ενσωματωση μπορει να υπαρξει και η κατακτηση της υπερβατικης γνωσης. Ομως, ο εγωισμος, ο υγιης εγωισμος της αρσενικης αρχης ειναι απαραιτητος, ωστε ο ταξιδευτης του κοσμου των ονειρων να μην καταληξει λουκουμακι αλλων οντοτητων. Να μπορει η ψυχη να εχει συναισθηση και επιγνωση της ατομικοτητας της ωστε να μπορει να αποκοπει και να διαχωριστει μετα απο αυτην την "ενωση". Εδω ο υπνιος-ξυπνιος δρα προστατευτικα, διοτι υπαρχει σοβαρος κινδυνος η ψυχη μας να βρεθει "θυμα απαγωγης". Επομενως, οποιος διδασκει τον τροπο να μπαινει καποιος σε αυτα τα επιπεδα, χωρις να του μαθαινει τον τροπο να αυτοπροστατευεται, τοτε πιθανοτατα δουλευει για λογαρισμο αλλοτριων οντοτητων. Ειναι να σε στελνουνε σε πολεμο χωρις ασπιδα ή σημερα, αοπλο.
    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν γίνεσαι λουκουμάκι καμίας οντότητας αγαπητέ Ε.Σ., όταν έχεις υψηλή κραδασμικότητα. Οι αρνητικές οντότητες έχουν χαμηλούς κραδασμούς και δεν μπορούν να πλησιάσουν (πόσο μάλλον να βλάψουν) άλλες οντότητες με υψηλούς κραδασμούς, γιατί απλά θα καούν! Ο ψυχικός βαμπιρισμός, γίνεται από ομοκραδασμικούς.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι ετσι πρεπει ναναι. Αναφερομαι ομως σε ανωτερες οντοτητες, που εμπιπτουν στις κατηγοριες εωσφορικες ή αριμανικες και στον τροπο να μην παρασυρθουμε σε εικονικους πνευματικους κοσμους, συμφωνα με τον Σταινερ που προς το παρον τον εμπιστευομαι σε καποιο βαθμο, παντα
    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο διδάσκαλος Αττεσλής, δίδαξε και την αυτοπροστασία για όλες τις περιπτώσεις. Η διδασκαλία του είναι ολοκληρωμένη, αγαπητέ Ε.Σ..
    Αγαπητή Ελένη, δεν βρίσκω κανέναν λόγο για να μάθει κανείς το παρελθόν των προηγούμενων ζωών του. Η παρούσα ζωή, διαμορφώνει την παρούσα προσωπικότητα. Αυτή έχει τα δικά της πεπραγμένα και μελλούμενα, ώστε να κλείσει έναν παραγωγικό κύκλο βιωματικών εντυπωμάτων, που θα εισφέρουν στην ανέλιξη της μόνιμης (πνευματικής) προσωπικότητας. Αυτό είναι ένα κλειστό κύκλωμα που πρέπει να διαρρέεται από το δικό του ρεύμα. Αν υπάρξει διαρροή στον χώρο ή βραχυκύκλωμα από δεύτερο κύκλωμα, το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό για την λειτουργία του. Θα καεί το κύκλωμα, γιατί θα ρέει ρευμα που δεν αντέχει η δομή του.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επίσης ο Στάινερ, ως αποκρυφιστής, αναφέρεται σε καταστάσεις του αστρικού πεδίου και την δράση ανθρώπων που θελουν να χειραγωγήσουν το Αστρικό φως, μέσω της Βασιλικής Τέχνης. Αυτές οι δραστηριότητες θέλουν να παρακάμψουν την ιεραρχία και την τάξη, με αποτέλεσμα να θέτουν σε μεγάλους κινδύνους αυτούς που το επιχειρούν.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητε Λυκιε,

    ουτε εγω βλεπω τον λογο να θυμηθει κανεις τις προηγουμενες ζωες του γιαυτο και θα περιοριστω να ερμηνευω την ενθυμιση της αληθειας ως ενθυμιση της συμπαντικης γνωσης(και οχι ζωών) που κρυβεται μεσα μας για τα πραγματα, για τους νομους, για την καταγωγη μας, τον σκοπο και την αποστολη μας.

    Εχω μια ερωτηση ωστοσο αναφορικα με τον κ.Αττεσλη(δεν μπορω να αποκαλεσω δασκαλο καποιον που δεν εχω μελετησει τι πρεσβευει) και οχι μονο αυτον αλλά και οσους "επικοινωνουν" με φυλακες-οδηγους-αγγελους-οντοτητες... Απο οσο γνωριζω η εκκλησια, οι Πατερες, αλλά και άγιοι της θρησκειας μας, εχουν θα ελεγα αποτρεψει τον κοσμο απο το να εμπιστευεται επικοινωνιες με άλλα οντα(πχ μεσω ρεικι που ειναι και της μοδος...) γιατι ειναι δυσκολο να διακρινει ο ανθρωπος αν προκειται για αγγελο του φωτος ή του σκοτους μεταμφιεσμενο σε αγγελο φωτος. Δεν ειναι επικινδυνο Λυκιε αληθεια; Και γιατι η εκκλησια ειναι τοσο εναντια στον διαλογισμο; Ως παραδειγμα παραθετω δυο σχετικα αρθρα που ειχα διαβασει παλια. Με ενδιαφερει η γνωμη σου.

    https://ierapostoli.wordpress.com/2009/07/15/proseyxi_dialogismos/

    http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/05/blog-post_8805.html

    Υ.Γ. Δεν ξερω αν εχει ξαναγινει παρομοια κουβεντα στο παρελθον γιατι εχω μεινει στο καλοκαιρι του 2014 ακομα λογω υποχρεωσεων επαγγελματικων και οικογενειακων. Μπορεις να με παραπεμψεις αν θες. :-)

    Ελενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...

      Λέω να σε παραπέμψουμε στο Ανακριτικό του Κ.Δ. να τα πείς όλα !

      Μέχρι που διάβασες, τι είδες, τι κατάλαβες..

      φυσικά συνδεδεμένη με παλμογράφο και δυνατό φώς ( αυτά που έχουν σε ταινίες ασπρόμαυρες για ανακρίσεις ) πάνω στο πρόσωπό σου.

      Σκέφτομαι και μήπως πρέπει να σε αφήσουμε νηστική και διψασμένη για δυό τρείς μέρες !



      Υ.σ.

      ( Λίγο χιούμορ )



      έρρωσθε και ευδαιμονείτε


      Ποιητής των χρωμάτων

      Διαγραφή
  13. .........


    Κάθε Άνθρωπος βιολογικά, διαθέτει σε συγκεκριμένο σημείο του οργανισμού το πρωτοκύτταρό του ( πρωτόπλασμα - αρχείο πληροφοριών ).

    Εικονικά και μεταφορικά ας το φαντασθούμε σαν κρεμμύδι , γεμάτο από επικαλύψεις με φλούδες.

    Ανάλογα με το πεδίο λήψης - αντίληψης των εισερχόμενων Νοημάτων μέσω της σπουδής και της εμπειρίας, αποκαλύπτεται και μία φλούδα.

    Η Ενθύμηση σε αρκετά βαθύ επίπεδο λειτουργεί διπολικά.

    Είτε μέσω της Νοηματικής λήψης.. η αντίληψη αποδέχεται τις πληροφορίες που λαμβάνει,
    είτε δημιουργείται βραχυκύκλωμα λογικής και συναισθήματος που οδηγεί σε υπερφορτωτικά αδιέξοδα έντασης συναισθήματος και σε καταστάσεις ψυχασθένειας.

    Οι ερευνητές και οι αναζητητές της Αλήθειας ,σε κάθε κραταιά πληροφορία αυτόματα σχεδόν ενεργοποιούν Ψυχικές "ζυμώσεις" ( οργανικά έκκριση ουσιών ), που καθορίζουν την εξέλιξη της Λογικής και του συναισθήματός τους.

    Το που οδηγείται η Ψυχή στην αναζήτησή της, εξαρτάται από τις έλξεις της και τον ορισμό των επιθυμιών της.


    Ο Άνθρωπος από την φύση του έχει μάθει να αναζητά και ειδικά να "ζητάει".

    Βασικά θα λέγαμε πρέπει να προσέχουμε τι ζητάμε, διότι υπάρχουν δεδομένα στα "ζητούμενα" που μπορούν να δημιουργήσουν πολλαπλά αίτια μη αποδεκτά στην λογική, το συναίσθημα και γενικότερα στην Ψυχοσύνθεσή μας.

    Το λεγόμενο λαικά , "κάψιμο" ( σύγχυση = Ψυχολογικό βραχυκύκλωμα ).

    Επεξήγηση διαδικασιών στο εν λόγω θέμα νοηματοδοτούνται ( περαίνουσι <-> νοηματοδότηση ) κατά προσσέγγιση στις Αρχαίες Τραγωδίες.

    Είναι Ψυχοσυνθετικά "απαγορευτικό" ( απλά επικίνδυνο ) να κάνει άλματα στις Νοηματικές φλούδες πληροφοριών ο Αναζητητής.

    Το καλύτερο τιμόνι είναι ο Σεβασμός, η καλύτερη ταχύτητα είναι εκείνη που δεν χρειάζεται να πατάς κάθε τόσο φρένο βαδίζοντας Νοηματικά φλούδα.. φλούδα.. ( μέσω κατανόησης κάθε Νοηματικής πληροφοριακής φλούδας ) και τα μεγάλα Νοητικά άλματα δημιουργούνται όταν αναζητάς... χωρίς να ζητάς !


    Η "απόσβηση" οποιασδήποτε επιθυμίας, σε φέρει στον πυρήνα του πρωτοπλάσματος !





    έρρωσθε και ευδαιμονείτε



    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή Ελένη, τα δυο κείμενα που μας παραθέτεις, είναι γραμμένα από ανθρώπους που διέπονται από άγνοια, έντονο δογματισμό και μισαλλοδοξία. Δεν φέρουν ίχνος αντικειμενικότητας και αληθείας. Είναι αυτά που θέλουν να ακούει το ποίμνιο, για να παραμένει ασφαλές στο μαντρί. Είναι η συνήθης πρακτική της άμυνας ενός θρησκευτικού δόγματος σε οτιδήποτε θεωρεί απειλητικό για την επιβίωσή του.
    Εμείς εδώ πάλι, εκφράζουμε μιαν άλλη τακτική απέναντι στην γνώση. Είμαστε υπέρ της ελευθερίας στην αναζήτησή της και απορρίπτουμε τον δογματικό τρόπο στην προσέγγισή της. Βεβαίως σεβόμαστε τον τρόπο των άλλων και δεν τους απαξιώνουμε. Απλά διαφέρουμε.
    Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ άσκοπο να αναλώνομαι ανταπαντώντας σε δογματικές ρητορείες φανατισμένων ανθρώπων που αντί να ακολουθούν τον δρόμο του Χριστού και να εργάζονται στον εαυτό τους, αναλώνονται στο να "προστατεύουν" τον δογματισμό τους, σαν να πρόκειται για υλική ιδιοκτησία. Ένα δόγμα, προστατεύεται από την αντοχή της αλήθειας του στον χρόνο και τις δοκιμασίες. Πρέπει να μπορεί να αντέχει σε κάθε αντιπαράθεση και σε κάθε σύγκριση, με μοναδικό κριτήριο την αλήθεια και όχι την προπαγάνδα, το ψέμα και την διαστρέβλωση.
    Για τον λόγο αυτό, δεν θα σχολιάσω διεξοδικά και ένα ένα τα επιχειρήματα των αρθρογράφων, κάποια από τα οποία μάλιστα βρίσκω αστεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θα απαντήσω όμως στα δικά σου ερωτήματα:
    1) Ας μου συγχωρέσεις ότι δεν κατανόησα το ερώτημά σου και αναφέρθηκα στην αναδρομή προηγούμενων ενσαρκώσεων. Η ενθύμηση της συμπαντικής αληθείας από το συνειδητό νου, προϋποθέτει την εσωτερική αφύπνιση και την κυριαρχία μας επάνω στα ορμέμφυτά μας. Διαφορετικά υπάρχει στο υπερσυνειδητό μας, αλλά δεν μπορεί να εκφραστεί και να αφομοιωθεί από το συνειδητό μας νου.
    2) Η εκκλησία και οι Πατέρες της, η Παράδοση και οι Άγιοι, αποτελούν τους θεματοφύλακες του χριστιανορθόδοξου δόγματος. Ως θρησκεία επιδιώκει την συγκράτηση του ποιμνίου της, από τις επιρροές άλλων δογμάτων, δοξασιών, κοσμοθεωριών και φιλοσοφιών.
    Ως εκ τούτου, οφείλει να αφορίζει οτιδήποτε δεν περιλαμβάνεται στην Αγία Γραφή και δεν είναι η επίσημη θέση της εκκλησίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε κατά την ίδρυσή της και τις αναθεωρήσεις από τις Οικουμενικές της Συνόδους. Ακόμα και για αυταπόδεικτα φαινόμενα ή κατακτήσεις της σύγχρονης επιστήμης, η εκκλησία αναγκάζεται να συγκρούεται με αυτά και να μην τα αφομοιώνει, ώστε να μην κατηγορηθεί για παραβίαση των αρχών της και της γνησιότητας της αρχέγονης γραμμής της από τους Αποστόλους. Έτσι, αν και οι ιερείς γνωρίζουν ότι η ιστορία του Κόσμου ξεκινά πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, αναγκάζονται υποκριτικά να αποδέχονται τα λεγόμενα στην Γέννεση της Π.Δ., ότι αυτή άρχισε το 5.300 π.Χ. (αν δεν κάνω λάθος στο νούμερο)! Η δέσμευση αυτή, αναγκάζει αρκετούς ιεράρχες να απορρίπτουν κρυφίως την αξιοπιστία της Π.Δ. και να αποδέχονται μόνο την Κ.Δ.!
    Όμως ο χριστιανισμός ως φιλοσοφία και όχι ως θρησκεία, δεν "ανήκει" σε κάποιο ιερατείο παπάδων ώστε να δεσμεύεται από τέτοιους περιορισμούς. Υπάρχει ο εσωτερικός χριστιανισμός, ο οποίος κοινωνείται σε ανθρώπους που ξεπερνούν την ανάγκη να αποτελούν μέλος ενός ποιμνίου και μπορούν να γίνουν υποδοχείς περισσότερης γνώσης, που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν ενδιαφέρονται.
    Έτσι, έννοιες όπως η μετενσάρκωση, το παχύ υλικό σώμα, το Πυρ, οι αρχάγγελοι, οι άγγελοι, οι διδάσκαλοι, η παρούσα και η μόνιμη προσωπικότητα, αποκτούν έννοιες οι οποίες είναι άγνωστες ή απορριπτέες από το περιορισμένο θρησκευτικό δόγμα του Χριστιανισμού.
    3) Ναι, υπάρχουν κίνδυνοι στο αιθερικό πεδίο, όπως υπάρχουν κίνδυνοι και στο υλικό. Σωστά;
    Η εκκλησία η οποία απευθύνεται στους πολλούς (ποίμνιο), διαμόρφωσε το δόγμα της με τέτοιον τρόπο ώστε να διασφαλίζει τους πιστούς της από κάθε κίνδυνο που υπάρχει στα άλλα πεδία. Για την ακρίβεια, δεν επιθυμεί την συνειδητή πρόσβαση σε αυτά. Επιθυμεί την ηθικολογία και τον έμπρακτο τρόπο της εκπλήρωσης του Θείου Θελήματος, αποκλειστικά στο υλικό πεδίο. Οι αναφορές στο αστρικό-αιθερικό και πνευματικό πεδίο, γίνονται μόνο συμβολικά και αλληγορικά. Συνεπώς ο πιστός, δεν αντιλαμβάνεται την υφή των "άλλων κόσμων" και καταλαμβάνεται από φόβο και δέος.
    Στον εσωτερισμό όμως, ο μυημένος γνωρίζει που και πως θα κινηθεί σε αυτούς τους χώρους. Μαθαίνει τους κινδύνους, τους νόμους και τις συνέπειες. Ακριβώς όπως ένα παιδί, μαθαίνει τους κινδύνους στον φυσικό-υλικό κόσμο που γεννιέται.
    Για την θρησκεία λοιπόν, υπάρχει απαγόρευση εκ προοιμίου. Για τον εσωτερισμό, υπάρχει καθοδήγηση (γνώση) για ελεύθερη κίνηση και επιλογή.
    Ελπίζω να απάντησα ικανοποιητικά στα ερωτήματά σου, αγαπητή μου Ελένη.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν περίμενα κάτι λιγοτερο αγαπητέ φίλε Λυκιε, και γι'αυτό σου απηύθυνα το ερώτημα. Κατανοώ όσα λες και δεν είμαι αντίθετη αλλά ας πουμε οτι ήθελα και να τα 'ακούσω'. Να δω τι μου ξεφεύγει και να καλυψω κενά, μαθαίνοντας απο ανθρώπους που γνωρίζουν περισσότερα απο μένα. Δεν εχω γενικά δογματικό τροπο σκέψης, αν και μερικές φορες μου αρέσει να παίζω και αυτον τον ρολο γιατί είναι ένας καλό μεσον για ευγενη αντιπαραθεση και εποικοδομητική συζήτηση. Όσο για τα άρθρα, ηταν προς χάριν εμπεδωσης της γενικοτερης αντίληψης που κυριαρχεί σε πολλά μυαλά όταν γενικευουν απο άγνοια και οχυρώνονται πίσω απο θέσφατα. Προφανώς κι εγώ έχω ακόμα αγκυλώσεις και προσπαθώ να ξεκαθαρίσω το τοπιο :-)

    Αγαπητέ Ποιητή των Χρωμάτων, απολαμβανω το χιούμορ σου και καλομαθαινω. Κραταω όντως σημειώσεις στα πρακτικά του Κ.Δ. (χαχαχα) αλλά αφού εδώ μέσα λειτουργούμε σαν αερικά πώς θα με κάνετε να ομολογήσω πρόωρα; Μήπως ο Κ.Δ ασκεί ανακριτικες βασανιστικες τακτικες τηλεπαθητικά; Χαχαχα!
    Ωραίο το σκεπτικό σου περί ξεφλουδισματος και απόσβεσης των επιθυμιών για άφιξη στον πυρήνα. Μακρύς ο δρόμος. Αλλά κι εμείς έχουμε το πλεονέκτημα της αθανασίας...σωστα;

    Καλό ξημέρωμα.
    Ελένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η προδιαθεση μου για τον Κυπριο μυστη Στυλιανο Αττεσλη ειναι πολυ θετικη. Δεν μπορω να σχολιασω περισσοτερα, διοτι δυστυχως το εργο του δεν ειναι ευκολα προσβασιμο και δεν ειχα την δυνατοτητα να το γνωρισω. Ο Κυριακος Μακριδης εχει γραψει στα αγγλικα τρια βιβλια γι αυτον, "Ο Μαγος απο τον Στροβολο", "Φωτια εντος της καρδιας" και ¨"Φορος τιμης στον Ηλιο", τα οποια θα ηθελα να διαβασω και τα τρια, φαινονται πολυ ενδιαφεροντα, αλλα δεν τα βρισκω. Επισης και τα βιβλια του ιδιου ειναι νομιζω απο αυτοεκδοσεις οποτε βρισκονται μονο μετα απο παραγγελια στην κορη του ή κατι τετοιο. Πρεπει να ηταν οντως μεγαλος δασκαλος. Θα ηταν πολυ ενδιαφερον αγαπητε Λυκιε να μας παραπεμψεις καπου για να διαβασουμε σχετικα με την αυτοπροστασια στον πνευματικο κοσμο απο γραπτα του Αττεσλη ή εστω καποιο αποσπασμα. Πραγματικα θα ηταν σπουδαιες πληροφοριες και πολυ χρησιμο να υπαρχουν στο διαδικτυο

    Αλλωστε το οτι ο Λυκιος μιλαει με τα καλυτερα λογια για τον Αττεσλη, ε αυτο απο μονο του ειναι φορος τιμης στον Κυπριο μυστη και αρκετο για οποιονδηποτε ερευνητη.

    Για το θεμα της εκκλησιας ταυτιζομαι μεχρι κεραιας με οσα ανεφερες Λυκιε, οποτε δεν προσθετω ουτε ενα ιωτα.

    Τελος, ειχα αναφερει ενα αποσπασμα απο ενα ποιημα απο τον Αττεσλη, το οποιο και θα ξανα αναφερω για να υπαρχει γκουγκλισιμο.

    Στυλιανος Αττεσλης - Εσωτερικη Διδασκαλια

    "Μεθυσες με τα χώματα, Ταξιδευτη τ' ονείρου
    και έχασες το δρόμο σου,στο χάος του απείρου!
    Μεθυσες με τα χωματα, που αιώνια ταξιδεύουν
    και τρέχουν ασταμάτητα... τί άραγε,γυρεύουν;

    Αυτα έτσι θα στροβιλίζονται, σαν όγκοι, σαν βουνά!
    Σε εσε, όμως Ταξιδευτη, αρκεί το "πουθενά;"

    Σε ντυσανε οι Άρχοντες με χώματα, μ' αλάτι και νερό
    και εσυ βαθειά κοιμηθηκες,στη γη, τόσο καιρό.
    Ντυμένος με τα χώματα, κοιμωσουν κι ονειρευοσουν...
    Μάταια πασκιζαν οι φίλοι σου, το χέρι να σου δώσουν!

    Σαν Κίρκη σε αιχμαλώτισε η χωματενια ύλη
    και,μέσα σου,εξεχασες πως καίει ένα καντυλι.
    Το πνεύμα το αθάνατο, τ'αληθινό Εγώ σου,
    το σκεπασες με χώματα...δεν εισαι ο εαυτός σου!"

    Επισης θα ηθελα να προσθεσω ενα αποσπασμα απο ενα φορουμ που βρηκα μετα απο αναζητηση, ωστε να υπαρχει κατι απο αυτον εδω. Ελπιζω Λυκιε να προσθεσεις και αλλα

    Υπάρχουν 2 κατηγορίες οντοτήτων...

    1. Ψυχικές προβολές - ανθρώπινες προβολές

    Η πραγματική ουσία του πνευματισμού, είναι με μία συγκεκριμένη τελετουργία, να προβάλλουμε τις εσωτερικές υπο-προσωπικότητες, πάθη και συμπλέγματα εκτός, έτσι ώστε ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του... Επειδή ο άνθρωπος έχει δύσκολα πρόσβαση στο ασυνείδητό του, πολλές φορές επιλέγει τον πνευματισμό, ασυνείδητα, για να ερευνήσει τον ψυχισμό του... 'Ετσι λοιπόν μέσω του πνευματισμού, παρουσιάζεται σαν ένα ολόγραμμα μπροστά μας, ιονισμένου πλάσματος, μία αιθερική οντότητα εσωτερική, που μας μιλά, μας απαντά στις ερωτήσεις μας, και την βλέπουν και άλλοι γύρω μας, αλλά είναι δική μας προβολή... Πολλοί όμως δεν γνωρίζουν αυτήν την πραγματικότητα, και πιστεύουν πως αυτά τα πνεύματα που υλοποιούνται μπροστά τους (και τα ονομάζουν αγγέλους, δαίμονες, φαντάσματα, αιθερικές οντότητες) είναι αυτόνομες συνειδήσεις, και όχι ανθρώπινα δημιουργήματα δικά τους ή άλλων...

    Οι ψυχικές προβολές μπορεί να είναι ατομικές αλλά μπορεί να είναι και συλλογικές, όπως τα εγρηγορότα που δημιουργούν διάφορες ομάδες... Φυσικά για να υλοποιηθεί μία συλλογική οντότητα είναι πολύ πιο δύσκολο από το να υλοποιηθεί μία ατομική.

    2. Αυθύπαρκτες οντότητες - ενέργειες

    Υπάρχουν 12 ειδών ενέργειες, 12 ακτίνες στον σύμπαν, όπως έχει κατατεθεί από πολλούς εσωτεριστές... Αυτές οι οντότητες αντιστοιχούν στα 4 επίπεδα της δημιουργίας... Δηλαδή, υπάρχουν:

    α. Aιθερικές οντότητες - Στοιχειακά
    β. Αστρικές οντότητες - Άγγελοι
    γ. Νοητικές οντότητες - Αρχάγγελοι
    δ. Πνευματικές οντότητες - Θεοί

    Η διαφορά ανάμεσα στις ψυχικές προβολές και στις αυθύπαρκτες οντότητες, είναι ότι οι ψυχικές προβολές είναι ολογράμματα αιθερικά, ενώ οι αυθύπαρκτες οντότητες, είναι καθαρές ενέργειες που απλά συντονίζεται κάποιος μαζί τους, ανάλογα με το επίπεδο της εξέλιξής του"

    Ελ Στοχαστης


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητέ Ε.Σ., τα βιβλία του Στυλιανού Αττεσλή έχουν μεταφραστεί και στα Ελληνικά, αλλά όντως πρέπει να τα προμηθευτεί κανείς από την οικογένειά του ή τους κύκλους του. Η διδασκαλία του, δεν κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο ή σε βιβλιοπολεία. Βλέπουμε βέβαια κάποια βιντεάκια και κάποια αποσπάσματα από ομιλίες του, αλλά αυτά είναι μόνο μικρά τμήματα του συνόλου.
    Η λύση είναι να εισέλθει κανείς σε κάποιο κύκλο των ερευνητών της αλήθειας, όπου εκεί θα έχει πλήρη πρόσβαση στην διδασκαλία του Αττεσλή. Στην Αθήνα λειτουργούν κάποιοι τέτοιοι κύκλοι, ίσως και στην Θεσσαλονίκη.
    Σχετικά με τα στοιχειακά και τις αυθύπαρκτες οντότητες, έχω αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Νομίζω ότι το απόσπασμα που παρέθεσες, δεν αφήνει κενά.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητε Ποιητη των Χρωματων το χιουμορ σου με διασκεδαζει αφανταστα και με καλομαθαινει! Αντε μετα εγω να ξεφλουδισω το κρεμμυδι για το οποιο κανεις λογο! Οσον αφορα τις ανακριτικες διαθεσεις σου, χαχαχαχα, οντως κραταω σημειωσεις πανω στα πρακτικα του Κ.Δ. και θελω να δω πως θα αποσπασεις ομολογια για τα συμπερασματα μου αφου εδω μεσα λειτουργουμε σαν αερικα και τα βασανιστηρια δεν με
    τρομαζουν!!! Μιλαω εκ του ασφαλους βλεπεις.... Χιουμορακι... :-) :-) :-)

    Αγαπητε μου Λυκιε, δεν περιμενα κατι λιγοτερο απο σενα ως απαντηση και γιαυτο αλλωστε σου απηυθυνα το ερωτημα. Δεν ειχα φυσικα την απαιτηση να ανασκευασεις ενα ενα τα σημεια των αρθρων που παρεθεσα. Η χρησιμοτητα τους εγκειτο απλα στο να καταδειξει γενικα μια αντιληψη που υπαρχει απο πολυ κοσμο για
    το θεμα διαλογισμου-προσευχης και "επαφη" με "αγγελους" και τα συναφη. Προσωπικα, προσπαθω να μην
    ειμαι δογματικη κι οσο μεγαλωνω φροντιζω να διερυνω περισσοτερο τους οριζοντες μου.
    Με βρισκουν αρκετα συμφωνη αυτα που λες αλλά ας πουμε οτι ηθελα και να τα "ακουσω" απο ανθρωπους που
    εχουν μεγαλυτερη εμπειρια και γνωριζουν περισσοτερα απο μενα για να καλυψω δικα μου κενα και
    αγκυλωσεις. Πολλακις θα με δεις να παιζω και τον ρολο του δογματικου γιατι θεωρω οτι μεσα απο
    την ευγενη αντιπαραθεση, ευνοειται ενας γονιμος διαλογος για την παραγωγη ακομα και νεων συμπερασματων για ολες τις αντικρουομενες πλευρες.
    Συμφωνεις ομως πως πολλοι κυκλοι διαλογισμου που σχηματιζονται στις μερες μας σκοπο εχουν το κερδος
    και καμια σχεση με πνευματικη εξελιξη; Κοινως βρισκουν ευπιστα θυματα που τρεφουν το εγω τους με το
    να θεωρουν εαυτους ξεχωριστους επειδη ο ταδε ή ο δεινα αγγελος, τους τιμα δηθεν με την παρουσια του.
    Επιπλεον, προσπαθω να καταλαβω, τι πρακτικη χρησιμοτητα εχει να "μιλαει" κανεις ή να νιωθει την
    παρουσια αγγελικων δυναμεων, αναλωνοντας ατελειωτες ωρες για την επιτευξη αυτου, οταν θα μπορουσε
    πολυ ευκολα να νιωσει την ευλογια της παρουσιας του θειου προστρεχοντας στον συνανθρωπο του
    οπου υπαρχει αναγκη. Οπως λεει και ενας φιλος μου, "Αν θέλεις να βρεις τον Θεό
    ο πιο σύντομος δρόμος είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα συναντήσεις".

    Υ.Γ. Ρωταω για να μαθω οπως εχεις καταλαβει. Ισως να εχεις παρατηρησει κι εσυ απο τον περιγυρο σου
    οτι οι αποριες μου εκφραζουν αρκετο κοσμο.

    Ελενη.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπητή Ελένη, δεν συμμερίζομαι την φιλοφρόνηση ότι είμαι άνθρωπος που "γνωρίζει περισσότερα". Σε ευχαριστώ μεν, αλλά δεν πιστεύω ότι ισχύει, δε!
    Δυστυχώς γνωρίζω πολύ λίγα, πολύ λιγότερα από αυτά που νομίζετε ή που φαίνεται πως γνωρίζω.
    Η αλήθεια είναι ότι εγώ μαθαίνω από εσάς περισσότερα, από όσα εσείς από εμένα.
    Τέλος πάντων, στο θέμα μας τώρα:
    Η απάτη, η νοθεία και η πονηριά των ανθρώπων, πάντοτε εδράζεται σε μεγάλες αλήθειες. Η στρέβλωση μιας αλήθειας, μπορεί να αποφέρει όφελος αν γίνει με σκοπό την απάτη, τη νοθεία και την υστερόβουλη εκμετάλλευση. Είναι πολύ ...ανθρώπινο!
    Όμως εμείς πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε την αλήθεια από την απάτη.
    Γενικά το υπερφυσικό, ως μη απτό και ελέγξιμο από την κοινή αντίληψη, προσφέρεται για απάτη και για υπερβολή. Δύο λόγοι ωθούν κάποιον να εξαπατήσει: το χρήμα και η δύναμη.
    Οι πραγματικοί πνευματικοί άνθρωποι, έχουν απομυθοποιήσει το χρήμα και την επίγεια ευδαιμονία και προσφέρουν από φιλευσπλαχνία και από αγάπη. Γνωρίζουν ότι το όφελος από αυτή την προσφορά, δεν στρέφεται προς την ιδιοτέλειά τους, αλλά προς έναν πανανθρώπινο σκοπό.
    Η παρουσία αγγελικών δυνάμεων (ή όπως αλλιώς επιθυμείς να τις ονομάζεις), είναι δεδομένη στην ανθρώπινη πορεία μας. Εξάλλου αυτόν τον ρόλο έχουν εκ φύσεως, να μας υποστηρίζουν.
    Συνεπώς δεν αποτελεί προνόμιο κάποιων εκλεκτών, αλλά μια κανονικότητα που αφορά όλους μας.
    Το θέμα δεν είναι επίσης, να πιάνουμε κουβεντούλα μαζί τους, αλλά να νοιώθουμε τον δρόμο που μας δείχνουν. Να νοιώθουμε!
    Βλέπεις πάντοτε βάζω στο παιχνίδι την διαίσθηση, την οποία έχουμε υπνωτισμένη οι περισσότεροι, διότι μας έμαθαν να την υποτιμούμε.
    Επίσης λίγη σημασία έχει να αντιληφθούμε συνειδητά την ύπαρξη αυτής της παρουσίας. Αυτή υπάρχει και δρα εκεί που πρέπει: στο ασυνείδητο!
    Πολλές φορές πιστεύουμε ότι μια ξένη παρουσία μας προστατεύει, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η παρουσία, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Είναι ο ανώτερος Εαυτός μας, που συνδέεται με την συμπαντική γνώση και μπορεί να μας προστατεύει ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ και έχει ΠΕΙΡΑ.
    Ο κόσμος αυτός, δεν μπορεί λοιπόν να αποτελεί τροφή για την δική μας ματαιοδοξία, αλλά αποτελεί μια πρόκληση-πρόσκληση για τον συνειδητό μας νου. Δεν κατέχει ο κατώτερος εαυτός τον ανώτερο Εαυτό! Το αντίστροφο ισχύει!
    Θέλω επίσης να τονίζω έναν σημαντικό διαχωρισμό:
    Άλλο πράγμα η γνώση και η αυτεπίγνωση και άλλο η μετουσίωση της γνώσης σε πράξη ζωής.
    Είναι σαν να έχεις πέσει ουρανοκατέβατος σε μια ζούγκλα και να έχεις έναν πολύ καλό "οδηγό επιβίωσης" στα χέρια. Από μόνο του ο βιβλίο, δεν πρόκειται να σε γλυτώσει από τους κινδύνους. Θα επιβιώσεις, μόνο αν το διαβάσεις και κάνεις στην ΠΡΑΞΗ όσα εκείνο αναφέρει.
    Άρα, αν κάποιος μπορέσει να μετουσιώσει την γνώση που έλαβε, σε πράξη ΑΓΑΠΗΣ προς τον συνάνθρωπο, τότε πραγματικά είναι άξιος του Θείου Σχεδίου.
    Αλλιώς, τα λόγια και οι θεωρίες από μόνες τους, είναι άμαξα με οδηγό, αλλά χωρίς άλογο...
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οκ. Έτσι απλα, με καλυψες.
    Ευτυχώς, "αγγελικές παρουσίες" συναντάμε όλοι λίγο ή πολύ, ανάλογα ποσο ανοιχτούς έχουμε τους δέκτες μας, σε πρόσωπα και καταστάσεις που πάνε τον νου μας ενα βήμα πιο πέρα κάθε φορά...
    Thank you μαθητευομενε δάσκαλε.
    Ελένη.

    Υ.Γ. Αγαπητέ Ποιητή των Χρωμάτων, σε προηγούμενη ανάρτηση, εβαλες τον φιλτατο Λύκιο να γράψει έκθεση ιδεών για τους οδηγους-δασκαλους-πυρηνες διανόησης, και περιμένει ο Λύκιος (λέω εγώ τώρα....μάλλον εγώ περιμενω) δικές μας απαντησεις στο κάλεσμα του για σχολιασμό....για να συνεχισει το σκεπτικό του....αλλά τα σχόλια έχουν κολλήσει στο νούμερο 76! Δεν ξέρω ποιος πρεπει να εφαρμόσει σε ποιον την ανακριτική τακτική τελικά ως μέσο πιεσης για άμεσα αποτελεσματα...! Χαχαχαχαχα! Να αναμένουμε φως στο τούνελ ή να γίνω παλι το σπασικλακι που ρωτάει "κύριε, κύριε...τι, γιατί, και πως;"
    Ελενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γυναίκα, το τρομερό θηρίο της Δημιουργίας (απο το βιβλίο του Παναγιώτη Τραιανού)

    Ζούμε σ' έναν κόσμο, ο οποίος συχνά - πυκνά γίνεται εφιαλτικός. Έναν κόσμο πολέμων, πείνας και δυσκολιών. Από αυτήν την κατάσταση δεν ξέφυγε καμία κοινωνία ...όσο ανεπτυγμένη κι αν ήταν. Άρα; Άρα η ανθρώπινη κοινωνία, όσο κι αν προόδευσε, δεν έχει ξεφύγει η ίδια από τη βασική της μορφή. Τη μορφή, που την αναγκάζει συχνά-πυκνά να δίνει τη μάχη της επιβίωσης. Στην πραγματικότητα δεν έχει "ενηλικιωθεί" η ίδια η ανθρώπινη κοινωνία. Δεν έχει κόψει τον "ομφάλιο λώρο" της από τη φύση που τη γέννησε. Παραμένει μια κοινωνία ζώων, η οποία σε κάποια στιγμή θα πρέπει να σκοτώσει ή να σκοτωθεί, προκειμένου να επιβιώσει το είδος. Μια κοινωνία ζώων, της οποίας η πρόοδος δεν αλλάζει τα βασικά της χαρακτηριστικά. Αντί να σε σκοτώσει το ζώο με τα νύχια του, θα σε σκοτώσει με ένα ρεβόλβερ.
    Δεν έχει βρει τη λύση, που θα της επιτρέψει να λύσει τα προβλήματά της, χωρίς να καταφύγει στα βασικά ανθρώπινα και άρα ζωικά ένστικτα.
    Ένστικτα όμως σημαίνει επιβίωση και άρα υπεράνθρωπο αγώνα για τη διαιώνιση του είδους. Όταν όμως μιλάμε για αγώνα επιβίωσης του ανθρώπινου είδους, μιλάμε για μητριαρχία. Μετά από μια καταστροφή πάντα η κοινωνία επανέρχεται στη βασική της μορφή. Είτε μιλάμε για την κοινωνία των Πρωτόπλαστων, που έπρεπε να επιβιώσουν σε μια απόλυτα εχθρική φύση, είτε μιλάμε για μια κοινωνία σύγχρονων ανθρώπων, η οποία πρέπει να "σηκωθεί" μετά από μια ολέθρια πολεμική σύγκρουση, μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Οι άνδρες σ' αυτήν την περίπτωση είναι αδύναμοι να φέρουν το βάρος της επιβίωσης και της διαιώνισης του είδους και το βάρος πέφτει στους ώμους της πανίσχυρης γυναίκας. Σε συνθήκες που οι άνδρες είναι θαμμένοι στη γη, πληρώνοντας ως συνήθως το τίμημα των φιλοδοξιών τους, η γυναίκα αναλαμβάνει τον ρόλο να "απαλείψει" το λάθος τους, το οποίο απειλεί την επιβίωση του είδους.
    Κάθε φορά που η ανθρωπότητα, εξαιτίας των ανδρικών "οραμάτων", κυλιέται "αιμόφυρτη" στις λάσπες και πρέπει να δώσει τον υπέρτατο αγώνα της επιβίωσης υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες, εμφανίζεται το "θηρίο". Το πιο όμορφο και γλυκό θηρίο της φύσης είναι η απόλυτη εγγύηση ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει μετά από κάθε περιπέτειά της ...Η γυναίκα, η οποία, ως μητέρα, θ' αναλάβει να νικήσει οποιονδήποτε απειλεί την επιβίωση των παιδιών της και άρα και των ανδρών. Η γυναίκα, που, για όσο διάστημα το απαιτούν οι ανάγκες των παιδιών της, μπορεί να σταθεί σαν ακλόνητος βράχος απέναντι σε όλα τα στοιχεία της φύσης. Η γυναίκα, που μπορεί για τις ίδιες ανάγκες ν' αντισταθεί όχι μόνον στους δαίμονες που καταδιώκουν την ανθρωπότητα, αλλά και απέναντι στον Ίδιο τον Θεό.
    Η παντοδυναμία της γυναίκας αποδεικνύεται τόσο με τα ιστορικά στοιχεία όσο και με βάση τη λογική. Η πρώτη ανθρώπινη κοινωνία —και άρα η κοινωνία που έδωσε τη μεγάλη μάχη της επιβίωσης του είδους— ήταν μητριαρχική. Όταν το μυαλό του ανθρώπου δεν μπορούσε ν' αποδώσει ούτε ένα καλάθι φρούτα μέσα σε μια παντελώς εχθρική φύση, η δύναμη της γυναίκας ήταν αυτή η οποία έδωσε την επιβίωση στο είδος. Ένα είδος ελάχιστα "εξοπλισμένο" για ν' ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τα υπόλοιπα είδη της φύσης. Ένα είδος με τρομερά χρονοβόρες απαιτήσεις ενηλικίωσης των μελών του. Τα δώδεκα και δεκατρία χρόνια μπορεί να φαίνονται ασήμαντα υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά είναι εφιαλτικά ως υποχρέωση όταν γύρω σου "λυσσομανά" η φύση και σε χτυπάει αλύπητα μέρα και νύχτα. Όταν δεν μπορείς να θρέψεις τον εαυτό σου και έχεις "υποχρέωση" να συντηρήσεις έναν ακόμα άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η γυναίκα έδωσε στο ανθρώπινο είδος τη δυνατότητα να κυριαρχήσει στον Πλανήτη. Η γυναίκα έχτισε τα "θεμέλια" αυτής της κυριαρχίας, εφόσον αυτή εξασφάλισε την επιβίωσή του πάνω σ' αυτόν. Η γυναίκα κέρδισε την πιο σημαντική του μάχη. Πρώτα επιβιώσαμε με τα γυμνά γυναικεία χέρια και μετά εμφανίστηκαν τα εξοπλισμένα ανδρικά. Η νίκη της γυναίκας έδωσε σ' αυτό το "γυμνό" είδος τη δυνατότητα να επιβιώσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Να επιβιώσει υπό συνθήκες παγωμένων πόλων μέχρι υπό συνθήκες καυτών ερήμων. Κανένα άλλο θηλαστικό δεν είχε αυτήν την καθολική επιτυχία, γιατί απλούστατα κανένα θηλυκό είδος δεν συγκρίνεται σε ισχύ με τον θηλυκό άνθρωπο.
    Αν αυτή η επίδειξη της εκπληκτικής ισχύος φαίνεται σαν μια "μακρινή" ανάμνηση, η οποία πλέον δεν μας αφορά, αυτό είναι λάθος. Η γυναίκα δεν θυσιαζόταν για τα παιδιά της μόνον στα "πέτρινα" χρόνια της αβυσσαλέας μάχης για την επιβίωση στη φύση. Η γυναίκα θυσιάζεται καθημερινά. Πραγματοποιεί καθημερινές τεράστιες θυσίες, οι οποίες είναι "βουβές" και δεν αναγνωρίζονται από κανέναν. Θυσίες, τις οποίες ο άνδρας ούτε που θα διανοούνταν να κάνει. Θυσίες, οι οποίες έχουν σχέση με τη λειτουργία της οικογένειας και θυσίες οι οποίες έχουν σχέση με τη λειτουργία της ίδιας της κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να σκεφτεί πολύ κάποιος, για να τις ανακαλύψει.
    Οι ανθρώπινες οικογένειες λειτουργούν στο σύνολό τους, γιατί η θυσία, που απαιτεί αυτή η λειτουργία, παρέχεται αφειδώς από τη γυναίκα. Μια γυναίκα μπορεί να θυσιάζεται καθημερινά εγκλωβισμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο για χάρη των παιδιών της. Μπορεί να θυσιάζεται καθημερινά και επί τριάντα χρόνια, για να "ενηλικιωθεί" το βλαστάρι της και να το κάνει αυτό χωρίς κανένα ίχνος υστεροβουλίας. Μπορεί να θυσιάζεται, για να το δει να "φτάνει" εκεί όπου θεωρεί η ίδια ότι δικαιούται να "φτάσει". Μπορεί να θυσιάζεται με μόνο "κέρδος" να καμαρώνει για το παιδί της. Μπορεί μια μητέρα να δουλεύει μέρα και νύκτα δύο και τρεις δουλειές, για να δει τον γιο της γιατρό για παράδειγμα. Να τον δει γιατρό και όταν αυτός ο γιατρός θα της δώσει ένα ποτήρι νερό, να του πει συγκινημένη ευχαριστώ. Να θεωρεί ως "ανταμοιβή" και δικαίωσή της για τριάντα χρόνια άπειρου κόπου και θυσίας της μικρής θνητής ζωής της ακόμα και μια συμβολική ανταπόδοση. Μπορεί και να δακρύσει από την "κοπιαστική" χειρονομία του.
    Μιλάμε για έναν πραγματικά απίθανο άνθρωπο. Ακόμα κι αν έχεις τη μικρότητα να την "αδικήσεις" σ' αυτό το συμβολικό επίπεδο, αυτή θα παραμείνει πιστή στην αγάπη της. Θα παραμείνει προσηλωμένη στην αρχική της επιλογή. Θα είναι εκεί να περιμένει ..."μήπως χρειαστεί κάτι το παιδί". Ακόμα κι αν αυτό αποδειχθεί αχάριστο. Στον εαυτό της θα αναζητεί ευθύνες για τη συμπεριφορά του και όχι στον αχάριστο "γιατρό". Αυτό το θηλαστικό δεν νικιέται με τίποτε. Όχι στους πόλους και στις έρημους, αλλά και στο διάστημα μπορεί να επιβιώσει. Θα επιβιώσει, γιατί πρέπει να εξασφαλίσει την επιβίωση των παιδιών της. Θα ζήσει όσο χρειάζεται, για να μην πεθάνουν τα παιδιά της. Αν υπάρχει μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος σε ένα παντελώς αφιλόξενο περιβάλλον, αυτήν την πιθανότητα θα την εξασφαλίσει χάρη στη γυναίκα.
    Το ίδιο τρομερή και ανυπέρβλητη είναι η θυσία της και για τη λειτουργία της ίδιας της κοινωνίας. Η θυσία του γυναικείου φύλου μέσα σε έναν κόσμο φτωχό, που επιβιώνει δύσκολα, είναι σχεδόν καθημερινή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σε έναν κόσμο, που, λόγω της δυσλειτουργίας του, η πορνεία αποδίδει χρυσάφι, η γυναίκα παραμένει άκαμπτη στη θέση της. Ποιος μπορεί να αρνηθεί αυτό το χρυσάφι; Γιατί οι γυναίκες ματώνουν στα εργοστάσια; Γιατί στραβώνουν, πλένοντας σκάλες; Ποιος άνδρας θα μπορούσε να επιβιώνει πλούσια από πληρωμές γυναικών και θα πήγαινε στο εργοστάσιο για το μεροκάματο της φτώχειας; Οι άνδρες πληρώνουν από το υστέρημά τους τις πόρνες και δεν θα δοκίμαζαν ν' αποκτήσουν πλεόνασμα με τον ίδιο τρόπο; Γιατί δεν το κάνουν αυτό οι γυναίκες; Δεν μπορούν; Δεν μπορούν να ξαπλώνουν στα κρεβάτια και μπορούν να ματώνουν στα εργοστάσια; ...Δεν το κάνουν για τα παιδιά τους. Γιατί θεωρούν ότι δεν συμφέρει τα παιδιά τους να μπαίνουν στην κοινωνία ως παιδιά πορνών. Οι λίγες, που εκπορνεύονται, το κάνουν με τη βία και το χρυσάφι πηγαίνει σε ανδρικά χέρια.
    Η δύναμη της κοινωνίας να διατηρεί την ηθική της υπόσταση, παρ' όλη την αθλιότητα στην οποία κατά καιρούς βυθίζεται, οφείλεται στη δύναμη της γυναίκας. Στη δύναμή της ν' αντιστέκεται στους πειρασμούς. Στη δύναμή της να προστατεύει τον εαυτό της. Στην δύναμη της να μην κάνει "εκπτώσεις" στη διαχείριση της ύπαρξή της. Αν οι γυναίκες για τον οποιονδήποτε λόγο έχαναν τη δύναμή τους, θα "τελειώναμε" ως είδος με συνοπτικές διαδικασίες. Αν οι γυναίκες σκέπτονταν με τα μυαλά του άνδρα και τις συνόδευαν οι ανδρικές αδυναμίες, δεν θα επιβιώναμε ούτε για μία γενιά. Θα "εγκαταλείπαμε" πανηγυρικά τον Πλανήτη. Μπορεί να το κάναμε με "στυλ" υπό καθεστώς μεθυστικών οργίων και άπειρης τεμπελιάς, αλλά σίγουρα θα τον εγκαταλείπαμε.
    Ακόμα και το "σφάλμα" της μετάβασης στην αιμοβόρα πατριαρχία είναι αποτέλεσμα αυτής της απίστευτης γυναικείας ισχύος. Όταν η γυναίκα διαπίστωσε ότι η επιβίωση ήταν πλέον εξασφαλισμένη, αφέθηκε να "πειστεί" από τον άνδρα ότι αυτό το οποίο συμφέρει τα παιδιά της είναι πλέον η πρόοδος. Με την επιβίωση εξασφαλισμένη η γυναίκα θεωρούσε ότι δεν υπήρχε σοβαρό διακύβευμα και η προσωπική της θυσία την απασχολούσε ελάχιστα. Μπορούσε να την αντέξει, εφόσον θα υπήρχε θετικό αποτέλεσμα για τα παιδιά της. Όλο το μυστικό της απίθανης ισχύος της γυναίκας βρίσκεται στη σχεδόν παθολογική της αγάπη για τα βλαστάρια της. Μπορεί να θυσιαστεί γι' αυτά χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχει στο μυαλό της δεύτερη σκέψη. Πάνω από το πτώμα της πρέπει να περάσεις, για ν' απειλήσεις αυτά τα βλαστάρια. Μπορεί να κόψει από τη σάρκα της, για να ταΐσει τα παιδιά της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αυτή η αυτοκτονική της διάθεση για υπηρεσία ήταν εκείνη που μας οδήγησε στην πατριαρχία. Η γυναίκα "υποχώρησε", προκειμένου να εξυπηρετήσει τα πιο πονηρά παιδιά της και άρα τους άνδρες. Από εκεί και πέρα στήριξε την επιλογή της μέχρι θανάτου. Στην κυριολεξία. Πείστηκε από τον "όφι" ότι συμφέρει τον "Αδάμ" να τρώει το απαγορευμένο "μήλο" και από τότε τον ταΐζει συστηματικά μ' αυτό. Ο "Αδάμ", δηλαδή, δεν ήταν ο άνδρας-σύντροφος της γυναίκας. Ο "Αδάμ" ήταν ο γιος της γυναίκας, ο οποίος μεγάλωσε, όταν αποφάσισε η γυναίκα να καθοδηγείται από τον "όφι". Ο "Αδάμ" είναι ο άνδρας, ο οποίος γεννιέται μέσα σε καθεστώς πατριαρχίας. Ο "όφις" ήταν ο άνδρας, ο οποίος γεννήθηκε στο καθεστώς της μητριαρχίας και έπεισε τη γυναίκα ως σύντροφος τι συμφέρει και τι όχι τα παιδιά τους.
    Η γυναίκα "χρεώνεται" παντοτινά το αμάρτημα, όχι επειδή ήταν η πονηρή που το "επινόησε", αλλά επειδή το ανέχτηκε και το υπηρέτησε. Το υπηρέτησε εις βάρος των δικών της συμφερόντων. Το "χρεώνεται", γιατί αυτή ήταν η ισχυρή, που επέτρεψε αυτήν την εξέλιξη των πραγμάτων. Οι ισχυροί χρεώνονται τις αποφάσεις και όχι οι ανίσχυροι. Οι άνδρες πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, γιατί τους γεννά ένα τέτοιο θηριώδες όν και τους εξασφαλίζει τη σίγουρη επιβίωση. Οι άνδρες πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, γιατί τους ερωτεύεται ένα τέτοιο θηριώδες ον και μπορεί μόνο του ν' αναλάβει ακόμα και το σύνολο σχεδόν του κόστους της επιβίωσης των απογόνων τους. Ακόμα κι όταν αυτοί είναι παντελώς ανεπαρκείς για τον ρόλο τους.
    Αυτά είναι τα ένστικτα επιβίωσης του ανθρώπινου είδους και αυτά τα ένστικτα στον απόλυτο βαθμό τα εκφράζει η γυναίκα. Η γυναίκα, που από τη φύση της είναι προετοιμασμένη να παίρνει το βάρος αυτής της ευθύνης. Η γυναίκα, που μεταφέρει αυτά τα "ένστικτα" ατόφια μέσα στον χρόνο, είτε το απαιτούν οι συνθήκες είτε όχι. Η γυναίκα, που, για να είναι πάντα "μάχιμη" για το καλό του "είδους", πρέπει να είναι γρήγορα και πάντα έτοιμη να ενηλικιωθεί και άρα ν' αναλάβει τον μοναδικό της ρόλο.
    Αυτό και μόνον να το σκεφτεί κάποιος, μπορεί να καταλάβει την εφιαλτική "ευθύνη" που βαραίνει τους ώμους της γυναίκας. Όχι μόνον τώρα, αλλά πάντα.
    Για να καταλάβει κάποιος το "βάρος", αρκεί να σκεφτεί το εξής απλό. Ένα κοριτσάκι, που μόλις έχει βγει από την εφηβεία της, πρέπει να είναι έτοιμο να πάρει αποφάσεις για ένα χρονικό διάστημα, το οποίο θα είναι τουλάχιστον ίσο και ίσως μεγαλύτερο από το χρονικό διάστημα που έχει ζήσει το ίδιο. Λέμε τουλάχιστον, γιατί η γυναίκα δεν γεννά μόνον τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες με την πιο μακρά "ενηλικίωση" συν τον έναν περίπου χρόνο που απαιτεί η ίδια η τεκνοποίηση. Μια δεκαοκτάχρονη κοπέλα, δηλαδή, πρέπει να είναι έτοιμη να πάρει αποφάσεις, οι οποίες θα την "κλείσουν" ως γυναίκα για άλλα τόσα χρόνια.
    Το κορίτσι, που δεν γνωρίζει την κοινωνία, γιατί δεν έχει ζήσει μέσα σ' αυτήν, θα πρέπει ν' αποφασίσει όχι μόνον για τον εαυτό της αλλά και για κάποιον άλλον στα ίδια χρόνια. Το ανώριμο παιδί μετά από λίγες ημέρες θα πρέπει να πάρει αποφάσεις όχι μόνον ώριμης γυναίκας, αλλά και συνετής μητέρας, εφόσον η ποιότητα των αποφάσεών της θα πρέπει να έχει ισχύ δεκαοκτώ χρόνια μετά. Γιατί; Γιατί θα κληθεί να πάρει μια απόφαση, που θα την "απαλλάσσει" από το "βάρος" της όταν θα είναι τριανταέξι χρονών ...Αν την "απαλλάξει" ποτέ, όπως συμβαίνει σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σε μια ηλικία, που τα αγόρια συμπεριφέρονται σαν παιδιά με τις "ευλογίες" της οικογένειας, τα κορίτσια καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους το "βάρος" της οικογένειάς τους και βέβαια και της κοινωνίας για το σύνολο του φύλου τους ...σε μια ηλικία, που οι άνδρες αντιμετωπίζονται ως οι κατ’ εξοχήν ανεύθυνοι της κοινωνίας. Αυτοί, που μεθούν και όταν παρεκτρέπονται ζητούν την "κατανόηση" ακόμα και του νόμου, εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας τους και άρα της ανωριμότητάς τους. Αυτοί, που μας αρκεί να γυρίσουν από το γήπεδο χωρίς μώλωπες. Αυτοί, που μας αρκεί να επιστρέψουν από την έξοδό τους αρτιμελείς. Αυτοί, που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των παιδιών και είμαστε ευτυχείς όταν τα "καταφέρνουν". Στην ηλικία που η πιο "σοβαρή" απόφαση για έναν νεαρό άνδρα θα είναι τι μάρκα αυτοκίνητο να πάρει, η γυναίκα πρέπει ν' αποφασίσει για το σύνολο σχεδόν της ζωής της σε μια "εξίσωση" με άπειρες απροσδιόριστες "παραμέτρους".
    Αυτή η σταθερότητα που διακρίνει τις γυναίκες, σε συνδυασμό με τις μεταβλητές ανάγκες ενός συστήματος, το οποίο διαρκώς προοδεύει, το "εκθέτει". Το αναγκάζει να φέρεται περίεργα και αυτό είναι ορατό από όλους. Το σύστημα, το οποίο δεν δίνει άδεια οδήγησης ή ταξιδιωτικά έγγραφα σε μια δεκαεξάχρονη, επειδή τη θεωρεί ανώριμη, είναι το ίδιο που απαγορεύει τις αμβλώσεις. Ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι δεν είναι ώριμο να οδηγήσει αυτοκίνητο ή να ταξιδεύσει μόνο του, αλλά είναι απόλυτα ώριμο να γεννήσει και ν' αναθρέψει έναν άλλον άνθρωπο. Τόσο απόλυτα ώριμο, που ο νόμος είναι γενικός και τις αφορά όλες ανεξαιρέτως.
    Πολλοί απορούν γιατί οι γυναίκες επί αιώνες παντρεύονταν σε ηλικίες που σήμερα οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως παιδιά. Δεκατριάχρονες, δεκατετράχρονες κλπ.. Το αποδίδουν στην "καθυστέρηση" της κοινωνίας, στην αμορφωσιά της γυναίκας κλπ.. Αυτό είναι λάθος και αυτό το "αποδεικνύει" η ίδια φύση. Η ίδια η φύση, που δίνει στη γυναίκα τη φυσική δυνατότητα να τεκνοποιήσει σ' αυτές τις ηλικίες. Η "βιασύνη" δεν οφείλεται στη δυνατότητα της γυναίκας να τεκνοποιήσει, αλλά στην "υποχρέωση" που αναλαμβάνει μετά την τεκνοποίηση. Μια "υποχρέωση", η οποία έπρεπε να "χωράει" μέσα στο προσδόκιμο όριο ζωής για τον κάθε άνθρωπο. Το χαμηλό όριο ηλικίας, που ζούσαν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή, δεν επέτρεπε στη γυναίκα να "καθυστερεί", για να ζήσει μια περίοδο ελευθερίας και αναζήτησης εμπειριών, όπως δικαιούται ο κάθε άνθρωπος.
    Όταν η γυναίκα των ανεπτυγμένων κοινωνιών αναλαμβάνει υποχρέωση "βάθους" τουλάχιστον δεκαοκτώ ετών, σε ποια ηλικία έπρεπε να τεκνοποιήσουν οι προγιαγιάδες μας, όταν ο μέσος όρος ζωής για το ανθρώπινο είδος και για πολλούς αιώνες ήταν κάτω από τα πενήντα; Δεν έχει περάσει καν ένας αιώνας από τότε που οι άνθρωποι στα πενήντα τους ήταν γέροι και γριές. Υπάρχουν σήμερα μέρη στον Πλανήτη, που αυτός ο αιώνας δεν έχει περάσει καν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σήμερα κάποιοι άλλοι απορούν, γιατί οι ίδιες οι γυναίκες "αγχώνονται" για τα όριά τους, όταν πλησιάζουν τα τριάντα ή ακόμα χειρότερα όταν τα ξεπερνούν. Τεχνολογία υπάρχει, για να τεκνοποιήσει μια γυναίκα ακόμα και στην ηλικία της Σάρας. Τι συμβαίνει; Γιατί τόσο άγχος; Γιατί και πάλι η ανάλυση ξεκινάει από λάθος σημείο. Τη γυναίκα δεν την απασχολεί το τεχνικό μέρος της τεκνοποίησης. Δεν την απασχολούν ούτε οι "σωλήνες" ούτε οι "καταψύξεις" ωαρίων. Την απασχολεί το χρονικό μέγεθος της "υποχρέωσης", που αναλαμβάνει μετά την "επιτυχή" τεκνοποίηση με ή χωρίς τεχνικά μέσα. Την απασχολεί να εξασφαλίσει την "ομπρέλα" προστασίας για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Την απασχολεί να είναι η ίδια σε καλή κατάσταση και να μπορεί να προσφέρει στα παιδιά της και όχι να είναι μια αδύναμη γριά ανίκανη να τα υπηρετήσει. Μια γυναίκα, που σήμερα θα τεκνοποιήσει μετά τα τριάντα, κάνει ένα "συμβόλαιο" με την αβεβαιότητα, τη φτώχεια, την ανάγκη και τον φόβο για το μέλλον μέχρι τις "πύλες" των γηρατειών της.
    Εξ’ αντικειμένου πρέπει ν' αποφασίσει για πράγματα τα οποία δεν ελέγχονται. Τι θ' αναζητήσει; Την ανδρική ομορφιά; Σε τι θα την βοηθήσει αυτή η επιλογή, που, ακόμα και στο λίγο διάστημα που ισχύει, δεν θρέφει, δεν εξασφαλίζει, δεν προστατεύει; Δεν αποφασίζει για την επόμενη ημέρα και άρα για την ταυτότητα αυτού που θα ξυπνήσει πλάι της. Αποφασίζει για την ίδια και το παιδί της, που θα έχουν ανάγκες σε μια ηλικία στην οποία ούτε ομορφιά θα υπάρχει ούτε κατά πάσα πιθανότητα έρωτας, που να "αμβλύνει" όλες τις δυσκολίες. Άρα; Άρα τι θα εμπιστευτεί; Το υποκειμενικό ή το αντικειμενικό; Με τι "εφόδιο" θα επιλέξει να βαδίσει στη ζωή της; Με τον έρωτα, τον οποίο δεν γνωρίζει και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εμπιστευτεί ή με το χρήμα, που είναι πάντα αξιόπιστο. Πολεμώντας την οικογένειά της για κάτι το οποίο δεν γνωρίζει ή συντρέχοντας με την οικογένεια, "μεταφέροντας" σ' αυτήν μέρος του τρομακτικού βάρους της απόφασής της;
    Εδώ εμφανίζεται και η κύρια διαφορά μεταξύ των δύο φύλων και στο θέμα του σεξ. Η φυσική γυναίκα κάνει σεξ με τα απόλυτα κριτήρια με τα οποία αναζητεί τον σύντροφό της και πατέρα των παιδιών της. Η γυναίκα μοιράζεται το κρεβάτι της με εκείνον που θα μπορούσε να μοιραστεί και τη ζωή της. Ο άνδρας μοιράζεται το κρεβάτι του μ' εκείνη που μπορεί ...και απλά είναι θέμα τύχης αυτό που μπορεί να είναι ταυτόχρονα κι αυτό που θέλει. Αυτή η διαφορά προκύπτει από την ιδιομορφία του κεφαλαίου, το οποίο έχει στη διάθεσή του το κάθε φύλο.
    Η γυναίκα, από τη στιγμή που ωριμάζει σεξουαλικά, ξεκινά την αναζήτηση του συντρόφου της με πλήρες κεφάλαιο και άρα η επιλογή της από την αρχή θα μπορούσε να είναι τελική. Ξεκινά την αναζήτηση συντρόφου με ένα κεφάλαιο, το οποίο έχει φθίνουσες τάσεις και όχι το αντίθετο. Αντίθετα ο άνδρας ξεκινάει την ίδια αναζήτηση με ένα κεφάλαιο, το οποίο δεν θεωρεί ότι είναι το τελικό. Ξεκινάει με ένα κεφάλαιο, το οποίο έχει αυξητικές τάσεις. Μοιράζεται το κρεβάτι του με ό,τι αποδίδει το κεφάλαιό του τη δεδομένη στιγμή, "ονειρευόμενος" μελλοντικές "εισπράξεις" από μελλοντικά κέρδη. Εξ’ ορισμού δηλαδή θεωρεί ότι δεν έχει πάρει ό,τι νομίζει πως "δικαιούται".
    Γνωρίζοντας κάποιος όλα αυτά, μπορεί να καταλάβει και πότε την "πατάνε" τα δύο φύλα. Πότε κάνουν τα λάθη, τα οποία στη συνέχεια δεν μπορούν να ακυρώσουν. Η γυναίκα, εξαιτίας των μεγάλων "υποχρεώσεών" της και ο άνδρας εξαιτίας της κακής διαχείρισης του χρόνου του. Το κάθε φύλο, δηλαδή, την "πατά" με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικό λόγο. Πάντα όμως η θυσία συνδέεται μ' αυτό το οποίο ονομάζουμε έρωτα. Τα δύο φύλα δεν φτάνουν στο "ραντεβού" του έρωτα εγκαίρως και όταν μετανιώσουν δεν προλαβαίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Η βασική αρχή για τις γυναίκες είναι ότι ...όσο πιο "γρήγορα", τόσο καλύτερα, ενώ για τους άνδρες ...όσο πιο "αργά", τόσο καλύτερα. Γιατί την πατάνε; Γιατί, όσο πιο "γρήγορα" για τη γυναίκα, σημαίνει τη λήψη των μεγάλων αποφάσεων της ζωής της σε μια πολύ νεαρή ηλικία χωρίς δικά της ασφαλή προσωπικά κριτήρια, χωρίς εμπειρίες και άρα με "δανεικά" από την οικογένειά της. Η οικογένειά της όμως ούτε ερωτεύεται ούτε καλείται να ξαπλώσει στο ίδιο κρεβάτι με την επιλογή της. Η οικογένειά της περιορίζεται στα αντικειμενικά και αυτό σημαίνει ότι περιορίζεται στα οικονομικά κριτήρια της επιλογής.
    Σ' αυτό το σημείο "παίζει" το σύστημα με τη γυναίκα. Γνωρίζει τα χαρακτηριστικά της και τα εκμεταλλεύεται. Γνωρίζει την ισχύ και τις υποχρεώσεις της και παίζει με αυτά. Η εξουσία, δηλαδή, που θίγει τη γυναίκα, όχι μόνον δεν απειλείται από αυτήν, αλλά τη χρησιμοποιεί για να διαιωνίζει την παρουσία της. Πώς γίνεται αυτό; Η εξουσία με την ύπαρξή της δημιουργεί συνθήκες φτώχειας και καταστροφής. Αυτές οι συνθήκες αναγκάζουν τη γυναίκα να επιστρατεύσει τις δυνάμεις της, για να αντιμετωπίσει όλα τα ενδεχόμενα. Την αναγκάζουν να "υποχωρήσει" στο θέμα των προσωπικών της απαιτήσεων προς χάρη των μελλοντικών παιδιών της. Την αναγκάζουν να θυσιάσει τον εαυτό της για την εύκολη επιβίωση των βλασταριών της. Τα μητρικά ένστικτα της γυναίκας είναι τόσο ισχυρά, που δεν τίθεται καν θέμα αντίστασης.
    Στην πραγματικότητα το σύστημα βάζει τη γυναίκα και κυνηγάει τη "σκιά" της. Το σύστημα, που είναι υπεύθυνο για τη φτώχεια και την προβληματικότητα της κοινωνίας, είναι το ίδιο που στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας αυτήν την αθλιότητα, "εκβιάζει" τις επιλογές της γυναίκας. Το σύστημα, που είναι υπεύθυνο για τη φτώχεια, τη χρησιμοποιεί για να τρομοκρατήσει τη γυναίκα. Με τον τρόπο αυτόν η δύναμη της γυναίκας γίνεται η απόλυτη αδυναμία της. Η δύναμή της και η αντοχή της στρέφεται εναντίον του εαυτού της. Πολύ πριν δηλαδή το σύστημα αναγκαστεί να την υποτάξει, την έχει πείσει να αυτοϋποταχθεί.
    Έχοντας το σύστημα την εξουσία και τον πλούτο να μπορεί ν' "ανταμείβει" εκείνους που το εξυπηρετούν, δημιουργεί μόνο του ανδρικά "πρότυπα", παρασέρνοντας τη γυναίκα προς αυτά. Γνωρίζοντας τις ανάγκες της γυναίκας, "προωθεί" οικονομικά εκείνους που το εξυπηρετούν καλύτερα. Στην πραγματικότητα το σύστημα εξουσίας έχει δημιουργήσει συνθήκες αυτοτροφοδοτούμενης "έκρηξης". Με τη λειτουργία του "συνθλίβει" τη γυναίκα και στη συνέχεια τη χρησιμοποιεί σαν "καύσιμο", για να συνεχίσει τη λειτουργία του και άρα να εξακολουθεί να τη "συνθλίβει".
    Σε μια ανάλογη "παγίδα" πέφτει και ο άνδρας. Από τη στιγμή που θα ωριμάσει κι αυτός σεξουαλικά, μπαίνει στο "παιχνίδι" της αναζήτησης. Μπαίνει όμως ως "περαστικός". Δεν κρίνει και δεν αξιολογεί όπως θα έπρεπε την εκάστοτε ερωμένη του. Γιατί; Γιατί περιμένει να γίνει "πετυχημένος". Γιατί περιμένει να γίνει "εραστής" όλων των γυναικών και να διαλέξει από ένα τεράστιο σύνολο όποια θέλει. Όποια καλύπτει όλες τις "προδιαγραφές" της δικής του αξίας. Το αποτέλεσμα; Μπορεί να γνωρίσει την τέλεια γυναίκα γι' αυτόν —ακόμα και στην αρχή της πορείας του— και να μην την αξιολογήσει όπως της αξίζει. Να την "προσπεράσει" και στη συνέχεια να την "πατήσει". Η "επιτυχία" να μην έρθει ποτέ και γυναίκα ανάλογης ποιότητας να μην συναντήσει επίσης ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ευχαριστουμε Ανωνυμε.
    Ειναι πραγματικα μαγικο. Δημιουργει ανάμεικτα συναισθηματα και γεννα ποκιλες σκεψεις. Βεβαια, το αρωμα που αφηνει, εφοσον εξαρταται απο τα βιωματα του καθενος, διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο. Μεγαλο κεφάλαιο η γυναικα. Αλλο μεγαλυτερο η γυναικα-μανα. Δεν χωραει σε σελιδες. Οπως η ζωη η ιδια. Που δεν μπαινει σε σεναριο αλλα διαρκως τροφοδοτει τους σεναριογραφους με νεα δεδομενα, ανεξαντλητα.
    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ο Τραιανου ειναι πολυ καλος στοχαστης και εχει τον σεβασμο μου, τον μελετω περιοδικα. Εχει γραψει πολλες ενδιαφερουσες και πρωτοτυπες(τουλαχιστον εγω δεν τις εχω ξαναδιαβασει) ιδεες, σκεψεις,αναλυσεις. Θυμαμαι λχ πως ειχε πει πως μια γυναικα παυει να ειναι παρθενα μονο οταν γεννησει. Αν και παει κοντρα σε οσα εχουμε μαθει να πιστευουμε, το βρισκω λογικοτερη σκεψη και αρα το δεχομαι ως καλυτερη ιδεα.

    Το φόρτε του ειναι οι κοινωνιολογικες, γεωπολιτικες και πολιτικες αναλυσεις

    Εν προκειμενω, η δυναμη της γυναικας που περιγραφει, θα μπορουσε καλλιστα να ειναι η εσωτερικη δυναμη που προκυπτει απο τον θηλυκο-γιν πολο. Δεν μπορουμε να δεχτουμε ευκολα πως οι γυναικες διαθετουν κατι που οι ανδρες δεν εχουν. Αρα ειναι λογικο να πουμε πως αυτο το χαρακτηριστικο οι γυναικες το εχουν πιο πολυ αναπτυγμενο σε σχεση με τους ανδρες. Αλλωστε το ιδιο στοιχειοθετησα πιο πανω, λεγοντας το ιδιο απο το αναποδο, πως οι ανδρες δεν εχουν το μονοπωλιο της αρσενικης αρχης, απλα τους ειναι πιο ευκολο να την αναπτυξουν. Και στις δυο περιπτωσεις, και οι δυο πολοι μπορουν ευκολα να αναπτυχθουν εαν ο ανθρωπος ξερει τι κανει, αν εχει την γνωση και την εφαρμοζει.

    Παμε τωρα απο το επιμερους στο γενικοτερο. Η γυναικα "θυσιαζεται" για το (ή τα) παιδι της. Δεν θυσιαζεται ομως επειδη το θεωρει κτημα της, αλλα επειδη θεωρει πως ειναι το χρεος της και το καθηκον της να το πραξει. Καποιος ανθρωπος μπορει να θεωρει χρεος του και καθηκον του κατι αλλο και να "θυσιαζεται" αντιστοιχα προς αυτον τον σκοπο. Για παραδειγμα, θα μπορουσε το παιδι της γυναικας αυτης που θυσιαζεται γι αυτον, βλεποντας την θυσια της αυτη, να θεωρει και αυτο χρεος και καθηκον του προς αυτην να της ανταποδωσει την θυσια. Αρα δεν ειναι μονοπωλιο ανθρωπων θηλυκου φαινοτυπου αυτη η σπουδαια ιδιοτητα που περιγραφει ο Τραιανου αλλα οποιουδηποτε ανθρωπου που εχει εκδηλωσει-αναπτυξει τον γιν του πολο.
    Αντιστοιχα, η αρσενικη αρχη δεν ειναι μονοπωλιο των ανθρωπων ανδρικου φαινοτυπου (ανδρων) αλλα οποιουδηποτε ανθρωπου καταφερει να την αναπτυξει, υπευθυνα, δικαια και συνειδητα.
    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. .....


    Κάποιος είπε πως ταξείδι είναι μόνο η προσευχή...


    https://www.youtube.com/watch?v=uvtrXFfPolQ


    http://ikivotos.gr/storage/photos/master/201607/man-dawn-cross.jpg




    έρρωσθε και ευδαιμονείτε



    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. https://youtu.be/e7oiyeNozQ8

    "...καλυτερα να μην μιλας κακες αν κανεις σκεψεις, μα αν συλλογασαι καθαρα, ειναι χρυσες οι λεξεις..."

    Με αγαπη στον Κ.Δ.

    Ελενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Υπαρχει ενα ερωτημα που με απασχολει. Ας υποθεσουμε οτι στις μερες μας ζει ενσαρκωμενος καποιος που στην αρχαιοτητα υπηρξε μεγαλος φιλοσοφος και ειχε προσφερει τα φωτα του κατα κοινη ομολογια. Ο ανθρωπος αυτος σημερα, καποια στιγμη θα θυμοταν "ποιος" ειναι και θα ειχε καποια σημαντικη αποστολη να εκτελεσει(για το καλο ξανα της ανθρωποτητας). Θα μπορουσε Τωρα να φερει παθη βαρια(π.χ. να ειναι φιλαυτος, αλαζων, σαρκολαγνος, λαιμαργος, κτλ) παρα το ενδοξο Παρελθον του; 'Η δεν ταιριαζει το "αμαρτωλο" προφιλ σε μεγαλες προσωπικοτητες; (Συγχωρήστε μου τη λεξη αμαρτωλος...ειναι βαριά και εξω απο τον τροπο που σκεφτομαι, γιαυτο κ τα εισαγωγικα. Αλλά σκοπος ηταν να ρωτησω ποσο πιθανη ειναι μια αποκλιση συμπεριφορας/στασης ζωης του ιδιου ατομου(τετοιου βεληνεκούς) "απο ζωη σε ζωη".
    Ελενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Πριν δώσω μια απάντηση στην αγαπητή Ελένη, θα ήθελα να πω ότι οι ιδέες του Τραΐανού με βρίσκουν σύμφωνο σε ορισμένα σημεία και δεν τα αποδέχομαι καθ΄ολοκληρίαν. Γενικά ο λόγος του διέπεται από μιαν υπερβολή και μια απολυτότητα, χωρίς αυτό να είναι μεμπτό. Η διαφωνία μου επικεντρώνεται στις ερμηνείες των φαινομένων και την υπεραπλούστευση που προβάλλει. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω αναρτήσει ελάχιστα άρθρα του.
    Πολύ σημαντική η απορία σου αγαπητή Ελένη. Η ενσάρκωση ενός διδασκάλου, ενέχει τους κινδύνους της σαρκός. Ασχέτως του εξελικτικού επιπέδου που βρίσκεται ένας άνθρωπος, κάθε φορά που ενσαρκώνεται, συμβιώνει με τους νόμους της ύλης.
    Αν και ένας τελειωμένος άνθρωπος (αν θεωρήσουμε ότι το παράδειγμά σου αναφέρεται σε έναν τέτοιον), δεν έρχεται για να κάνει επιλογές ζωής διότι τις έχει ήδη κάνει στο παρελθόν, η διάδραση με το περιβάλλον μπορεί να τον κάνει να "αμαρτήσει" και να χρεωθεί για την πράξη του. Όπως είχα ξαναγράψει παλαιότερα, στην πορεία μας μπορεί να προχωράμε στην "τάξεις", αλλά μπορεί να να πάμε και πίσω σε μικρότερες, από μεγάλα λάθη μας.
    Συνεπώς κάθε επιστροφή στην ενσάρκωση, ακόμα και από τελειωμένους ανθρώπους, ενέχει το ρίσκο του εγκλωβισμού ξανά στους κύκλους των ενσαρκώσεων.
    Πάντως, θεωρώ δύσκολο να συμβεί αυτό σε κάποιον μεγάλο διδάσκαλο, αλλά όχι αδύνατο.
    Βεβαίως δεν σημαίνει ότι όλοι οι φιλόσοφοι του χθες και του σήμερα, έγιναν τέλειοι άνθρωποι και έφτασαν την θέωση. Μόνον ορισμένοι από αυτούς έγιναν. Αντιθέτως, πολλοί άνθρωποι έφτασαν στην θέωση, χωρίς να είναι γνωστοί και καταξιωμένοι φιλόσοφοι.
    Ο λόγος είναι χιλιοειπωμένος: Δεν αρκεί να γνωρίζεις. Πρέπει να πράττεις!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστω πολυ αγαπητε φιλε Λυκιε για την αμεση απαντηση.
      Ηταν κατι που δεν μπορουσα να ξεδιαλυνω στο μυαλο μου και με βοηθησες.

      Ελενη.

      Διαγραφή
  35. "Τυχη. μη πιστευε" Δελφικο Παραγγελμα
    Εαν λοιπον δεν πιστευουμε στην τυχαιοτητα αλλα σε μια αιτια πισω απο τα πραγματα, τοτε παρακολουθουμε διαφορετικα, παρατηρουμε σαν φρουροι, κινουμαστε σε επαγρυπνηση για να μην χασουμε αυτο που μας παρουσιαζεται.

    Αττεσλης λοιπον. Η κοινωνια τον γνωρισε ως τον Σπυρο Σαθη, Βρετανο-Ελληνο-Κυπριο (Σκωτος πατερας, Ελληνιδα μητερα, εζησε κυριως στην Κυπρο) που απεβαλε την "κρυα" ανθρωπινη προσεγγιση της Βρετανικης αριστοκρατιας και προτιμηση την αναμιξη του με ανθρωπους καθε λογης. Δεν ειναι τυχαιο που ο Λυκιος εφερε τον "Δασκαλο" ξανα στο προσκηνιο. Εαν ειμαστε σοφοι, θα πρεπει να λαβουμε το μηνυμα, κοινως να μελετησουμε το εργο του, καθεις οπως μπορει.

    Εγω ξεκινησα ηδη με αυτο το βιβλιο στα αγγλικα, το οποιο και βρισκω απιστευτα ενδιαφερον και με υλικο σπανιοτατο, βρισκομαι ηδη στη μεση, θα το ξαναμελετησω πιο προσεκτικα και θα βρω και τα υπολοιπα του Μαρκιδη,νομιζω αλλα 2.
    https://www.youtube.com/watch?v=_yg-Lbb_0qE&list=WL&index=19

    Τι να πρωτοσχολιασει κανεις. Γνωριζοντας τις ιδεες και αποψεις του, με κερδιζει. Αν και πιστευω οτι στην εσωτερικη ποιοτητα, συντονιστηκα μαζι του σε πολλα. Οπως σε αυτο. Για τις επιμερους εξωτερικες πληροφοριες μπορει να διαφωνω, αλλα αυτες δεν εχουν τοσο μεγαλη σημασια.

    Στυλιανος Αττεσλης - Ο μαγος απο τον Στροβολο (αποσπασμα)

    "Ο Δασκαλος συνηθιζε να συζηταει για πολλα και διαφορα θεματα, απο τοπικη πολιτικη (σσ Κυπρο επι Μακαριου) μεχρι διαφορετικες τεχνικες για ταξιδεμα εξω απο το σωμα (εξωματωση). [..] Τους βρηκα να συζητουν για τους αρχαιους ΕΛληνες. Ο Δασκαλος στοχαζοταν δυσφορωντας σχετικα με τον υπερβαλλοντα ζηλο των αρχαιων μυστων στο να προστατευουν τα "μυστικα" τους.
    -Επρεπε να ειχαν προσπαθησει να επιμορφωσουν τον κοσμο, ειδικα τους φιλοσοφους, αντι να κρατουν αυτην την γνωση εγωιστικα για τους εαυτους τους" (σσ. πεστα ρε μεγαλε δασκαλε)
    -Μα Δασκαλε, τι λες για τον Πλατωνα; Απο οτι ξερω ειχε ασχοληθει με τα Ελευσινια Μυστηρια. Πολλα απο οσα διδασκεις σχετικα με τους ανωτερους νοητικους κοσμους, μου θυμιζουν αρκετα τον κοσμο των ιδεων του Πλατωνα.
    -Υπαρχουν καποιες ομοιοτητες, αλλα οι διδασκλαιες μας δεν ειναι ακριβως ιδιες. Εν προκειμενω, ο Πλατων δεν ειχε ασχοληθει με τα Ελευσινια μυστηρια
    -Ετσι λενε καποιοι ειδικοι
    -Εχουν λαθος. Ο Πλατων πηγε στην Αιγυπτο και μυηθηκε στα Αιγυπτιακα μυστηρια.Γι αυτο ονομαζοταν Πλατων
    -Δεν σε πιανω. Στο σχολειο εμαθα οτι ονομαζοταν ετσι επειδη ειχε πλατυ στηθος
    -Αυτα ειναι ιστορικες ανοησιες. Το ονομα του βγαινει απο το Βααλ, που σημαινει θεος, και Ατον που σημαινει ο αορατος θεος. Βααλατον>Βλατον>Μπλατον>Πλατων. Επισης ο Πυθαγορας, ταξιδεψε στην Ινδια και τον εισηγαγαν στον ανατολικο μυστικισμο. Υιοθετησε το ονομα του απο μια σανσκριτικη λεξη που σημαινει "αυτος που μυηθηκε στο εσωτερικο του ναου"

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σημειωματικη συνεχεια. Βεβαια οι αρχαιοι Ελληνες δεν κρατησαν εγωιστικα αυτην την αποκρυφη γνωση για τους εαυτους τους. Ειχαν τα μυστηρια στα οποια ο καθενας μπορουσε να παει, ειχαν υποχρεωτικη την παρακολουθηση στα θεατρα οπου μυστες παρουσιαζαν εργα στα οποια οι Αθηναιοι "διδασκονταν" (αυτος ηταν ο ορος των αρχαιων) και οχι απλα παρακολουθουσαν και αλλα πολλα. Η κατηγορια αυτη ειναι κολαφος για τα σημερινα αποκρυφα συστηματα, που ως απογονοι των αρχαιων μυστηριων οφειλουν να "επιμορφωσουν τον κοσμο"

      ΕΣ

      Διαγραφή
  36. Του σχολιασα πως οι ερμηνειες του αυτων των ονοματων, θα προκαλουσαν τις αντιδρασεις των ειδικων. Δεν τον ενδιεφερε. Μου ειπε πως οι πληροφοριες του ειναι βασισμενες στα Ακασικα Αρχεια που ειναι μια αλλη εκφραση για την Συμπαντικη Μνημη.Οτιδηποτε υπαρχει, υπηρξε και θα υπαρξει εντυπωνεται σε αυτον τον πανσυμπαντικο υπερυπολογιστη. Ακομα, ενα μονο ατομο της υλης περιεχει ολη την γνωση του συμπαντος. Ειναι επομενως πιθανον, με το να συγκεντρωθουμε σε ενα ατομο της υλης μοναχα, να αντλησουμε πληροφοριες για γεγονοτα του απωτατου παρελθοντος. Γινεται με το να μπαινουμε στα ακασικα αρχεια, οπως μπαινει ενας λογιος σε μια βιβλιοθηκη γιανα μελετησει για καποιο συγκεκριμενο θεμα. Οπως ομως ο λογιος, ετσι και ο μυστης πρεπει να εχει καποια γνωση για το θεμα που ερευνα. Διαφορετικα, δεν θα μπορεσει να αντλησει πληροφοριες. Για παραδειγμα αν χρησιμοποιησει καποιος τα ακασικα αρχεια για να παρει πληροφοριες για την φυσικη του 19ου αιωνα, πρεπει να ειναι ο ιδιος εξοικειωμενος με τη φυσικη." (τελος αποσπασματος)

    Βεβαια, πρεπει να εχει καποια γνωση σχετικη με το θεμα, αλλα δεν πρεπει να εχει διαμορφωσει κρισεις, διοτι διαφορετικα η γνωση που θα λαβει θα ειναι επηρεασμενη απο το πρισμα των κρισεων που εχει ηδη διαμορφωσει. Εχοντας πει αυτο, ποτέ δεν με ενδιεφεραν τα ονοματα. Τα ονοματα δεν εχουν ιδιαιτερη σημασια διοτι χρησιμοποιουνται μηχανικα, εχουν επιδραση στον φορεα τους μεν, αλλα δεν ειναι αυτα που διαμορφωνουν την ουσια του. Αν σε αγαπω γι αυτο που εισαι, δεν με ενδιαφερει το ονομα που φερεις. Η επισκεψη στους ανωτερους κοσμους ειναι εσωτερικη ποιοτικη κατακτηση, ειναι αναμφισβητη ενδειξη ηθικης ποιοτητας. Δεν σημαινει ομως πως ο ταξιδευτης ειναι αλαθητος, δεν σημαινει καν πως εχει υποχρεωτικα παρα πολλες γνωσεις. Ειναι ομως ενας τροπος προσεγγισης της αληθειας μεσω ενος δρομου απειρως γρηγοροτερου απο τους συμβατικους. Ω, θελει προσοχη ομως.

    Στο βιβλιο αυτο ο Αττεσλης περιγραφει πολλα περιστατικα, οπως μια αλληλεπιδραση με μια οντοτητα που τον καλουσε στον κοσμο της, χωρις να αποσαφηνιζεται ποιος κοσμος ειναι αυτος. Του ζητησε να αποβαλλει καθε εννοια "εγω" και να απορροφηθει εκει. Ο Αττεσλης αρνηθηκε, ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ, λογω εγωισμου. Ο εγωισμος με την εννοια του "εγω ειμαι εγω" και δεν απορροφουμαι απο εσενα, ειδικα αν εισαι ανωτερη οντοτητα, ειναι ενα γιανγκ στοιχειο και ειναι απαραιτητο στους ανωτερους κοσμους για να μην γινει καποιος υποχειριο αλλοτριων δυναμεων. Βεβαια, εαν καποιος δεν εχει γιν-θηλυκα στοιχεια, δεν θα μπορεσει ποτέ να βγει σε αυτους τους κοσμους, διοτι δεν κατεχει την ικανοτητα του αφηνεσθαι. Μηδεν αγαν, ομως. Τιποτα σε υπερβολη.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενη, ανοιγεις το ζητημα του καρματος. Οπως ορθοτατα ανεφερε ο Λυκιος, αν ερθεις στην υλη, ανοιγεις τεφτερι με το καρμα, θες δεν θες, δεν το γλυτωνεις. Τελειωμενοι ανθρωποι, ποσοι να υπηρξαν; Στα δαχτυλα του ενος χεριου θα μετριουνται. Ολοι οι αλλοι βολοδερνουμε μεταξυ διπλης αγνοιας και σοφιας. Καταρχας, σε ενα βαθμο κληρονομεις το καρμα των γονιων σου. Αν θες να το παμε πιο πρακτικα, κληρονομουμε τα παθη και τις ασθενειες(ψυχικες ή υλικες) των γονιων μας σε ενα ποσοστο και τα οποια πρεπει να δουλευτουν. Το να εισαι φιλοσοφος σημαινει πως αγαπας την σοφια (φιλειν+σοφια) και επομενως ως αγαπημενη θελεις να γινετε ενα. Για να το καταφερεις να γινεις σοφος λοιπον, πρεπει να περασεις τα αντιστοιχα σταδια. Πρωτα συνειδητοποιουμε την διπλη μας αγνοια,(το οτι δεν ξερουμε, αλλα δεν ξερουμε πως ξερουμε, καθως νομιζουμε πως ξερουμε-(ποιος ηρθε;)), μετα παμε στην αγνοια(δεν ξερουμε, αλλα ξερουμε πως δεν ξερουμε), μετα μια μακρα περιοδος αναζητησης και ξεσκαρταρισματος γνωσης και σταδιακης εφαρμογης της οπως την λαμβανουμε, και σταδιακα ο φιλοσοφος μετατρεπεται ολο και περισσοτερο σε σοφο, οσο εφαρμοζει την γνωση που μαθαινει, καθως γνωση που δεν εφαρμοζεται στην πραξη, ειναι ρουχο που δεν φοριεται. Εδω παμε σε βαθια μονοπατια αναβλητικοτητας, που και εγω ως τετοιος (procrastinator γαρ) κατανοω σε βαθος πλεον. Οσο ομως "θυμασαι" τι δεν πρεπει να κανεις, εισαι σε επιφυλακη και αποφευγεις να την πατας. Εδω ερχεται το μοναδικο εργο του Γκουρτζιεφ. Οσο "θυμασαι" και εισαι στο τωρα και λχ εχεις επιγνωση πως δεν ζεις και πως θα πεθανεις, τοτε εχεις ελπιδες να ζησεις.

      ΥΓ. Λεει πολλα ο Αττεσλης σε αυτα τα βιβλια και δινει τοσα πολλα θεματα προς εξερευνηση.
      Ελ Στοχαστης

      Διαγραφή
    2. Διορθωση, και εγω λαθος τοκανα

      (το οτι δεν ξερουμε, αλλα δεν ξερουμε πως δεν ξερουμε, καθως νομιζουμε πως ξερουμε-(ποιος ηρθε;))

      Καλημερα
      ΕΣ

      Διαγραφή
  37. Αγαπητέ μου Ε.Σ., χαίρομαι που βρίσκεις μεγάλο ενδιαφέρον στον διδάσκαλο Αττεσλή. Είμαι σίγουρος πως θα βρεις πολλά ακόμη σημεία που θα σε αγγίξουν και θα σου λύσουν απορίες.
    Μια μικρή παρατήρηση μόνο. Απ' ότι γνωρίζω το κάρμα δεν μεταφέρεται και είναι αυστηρά προσωπικό. Συνεπώς οι γονείς δεν κληροδοτούν κάρμα στα παιδιά τους, αλλά ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με το καρμικό φορτίο των προηγούμενων ενσαρκώσεών του. Γι αυτό και επιλέγουν να γεννηθούν λχ ανάπηρα, λειψά, πεθαμένα με έκτρωση, φτωχά, κτλ. Η νέα ζωή (ενσάρκωση) δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε καταστάσεις που μας εξιλεώνουν από τα βάρη μας.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο λινκ πιο πανω απο τον Αττεσλη εχει ενα κεφαλαιο Καρμα. Δεν το εχω διαβασει ολο, αλλα θυμαμαι πως αναφερεται και σε συλλογικο καρμα μεγαλων ομαδων ανθρωπων πχ κρατων. Επισης καποιος μπορει να αναλαβει μερος του καρματος ενος αλλου ανθρωπου απο αγαπη. Εαν δεχτουμε πως τα παιδια που εκ των πραγματων αγαπουν τους γονεις τους και κανουν οτι μπορουν για αυτους, δεχονται ακομα και να ζησουν τις ζωες που εκεινοι επιθυμουν διοτι δεν εζησαν, τοτε ειναι λογικο να πουμε πως μπορουν να παρουν ακομα και μερος απο το καρμα τους, εαν πληρουνται καποιες προυποθεσεις βεβαια.

      Ιατρικα ειναι συνηθες να κληρονομουν μια προδιαθεση για ασθενεια. Εαν δεν λειτουργησει ως φιλοσοφος για να μαθει τον εαυτο του και να αντιδρασει, ειναι πολυ συχνο το παιδι να ζει την ιδια ζωη με τον γονιο του.

      Σωστα δηλ το καρμα ειναι ατομικο και καθενας θα "πληρωσει" το κοστος των ενεργειων του, αλλα νομιζω πως επιδρα και καπως πιο πολυπλοκα, πως δεν εχει δηλ τοσο πολλα "στεγανα" η θεωρια. Δεν γνωριζω ακριβως τους μηχανισμους αλλα σαφως ενας ανθρωπος μπορει να επηρεασει δραστικα καποιον αλλο σε ενα δυναμικο περιβαλλον και οχι στατικο. Αλλα συμφωνω σαφως πως γενικα το καρμα ειναι προσωπικο. Ομως πολλες φορες μηχανικα οι ανθρωποι παρασυρονται σε καταστασεις δημιουργιας καρμα χωρις να το καταλαβαινουν, και μερικες φορες χωρις την αμεση αλλα εμμεση ευθυνη τους.
      Ας πουμε σε ενα ζευγαρι δεν μπορω να πιστεψω πως δεν θα υπαρξει μια καποια αλληλεπιδραση, ενα μπλεξιμο των καρμα τους
      Ελ Στοχαστης

      Διαγραφή
  38. Κατι ακομα. Αξιζει να ακουσουμε μερικοι μια επιδοκιμασια. Οταν καποιος μετα απο μια συζητηση σιωπα και δεν τρεχει να απαντησει αμεσα και μηχανικα μεσω μνημης, σημαινει πως το μηνυμα "περναει" μεσα. Πως τοτε "ακουει" και επεξεργαζεται εσωτερικα. Αυτος ειναι ο σωστος τροπος. Πολλοι δεν εχουν "ακουσει" ποτέ στην ζωη τους. Ας μην ειμαστε οι πολλοι.
    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. http://www.biblionet.gr/book/68440/Μαργαριτίδου,_Στελίνα/Έλληνες_μάγοι_του_20ού_αιώνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Βεβαίως και υπάρχει συλλογικό κάρμα. Όχι μόνο σε κράτη και έθνη, αλλά και σε πόλεις και χώρια! Για παράδειγμα, το συλλογικό κάρμα της Αθήνας, έχει να κάνει με το συλλογικό συνειδητό της.
    Όπως το συλλογικό συνειδητό της πόλης, αλληλεπιδρά με το ατομικό συνειδητό ενός κατοίκου της, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με το καρμικό φορτίο. Όμως αυτό αποτελεί ένα κλάσμα της ποσότητας του ατομικού μας κάρματος (ας μου επιτραπεί η γενική σε ξένη λέξη). Αν για παράδειγμα η πόλη μας επιτεθεί κσι γενοκτονήσει μια άλλη πόλη, η καρμική ευθύνη μοιράζεται σε όλα τα μέλη της πόλης, τα οποία ενέκριναν αυτή την ενέργεια, έστω κι αν κάποια απ' αυτά δεν προέβησαν σε πράξεις. Και μόνο η συναίνεση ή η ανοχή, επιφέρουν καρμικό χρέος. Όταν κάποιος επισκέπτης εισέλθει στην πόλη, διαισθάνεται το συλλογικό ψυχισμό της και αντιλαμβάνεται το αρνητικό ή το θετικό της φορτίο, οπότε δυσχαιρεί ή ευχαριστιέται όταν βρίσκεται στον χώρο της.
    Ελπίζω το σχόλιό μου να μην θεωρηθεί αδυναμία "ακρόασης", παρότι έσπασα την σιωπή μου. Συζήτηση κάνουμε...
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αγαπητε Ελευθερε Στοχαστη, δεν μπορω να μην θαυμασω τον λεπτομερειακο τροπο με τον οποιο αναλυεις τα θεματα. Δειχνει ανθρωπο παρατηρητικο που συγκρατει τις πληροφοριες και προσπαθει να συνθεσει σωστα ολα τα κομματια του παζλ για την κατακτηση της 'θεας' απο την κορυφη.
    Ναι. Το καρμα ειναι Μεγαλη Υποθεση αφου το φερουμε στους ωμους μας παντου κ παντα. Καθε Καρμα και ενα Εγω που αλληλεπιδρα με τα άλλα Εγω και ολα μαζι ενα Κραμα πραγματικοτητας.
    Θαυμαζω τις 'εγκυκλοπαιδικες' γνωσεις πολλων εδω μεσα. Η μελετη μαζι με την κριτικη ικανοτητα, παρ'οτι ατομικος αγωνας του καθενος, ειναι κατι που εχει υποβαθμιστει και πολεμηθει αγριως απο τα κεντρα εξουσιας και εκπαιδευσης πολιτων. Η διαισθηση απο μονη της, χωρις (εκ)παίδευση δεν μπορει να κανει πολλα πραγματα. Αν η προοδος-πολιτισμος ξεκινα απο την Παιδεία , αντιλαμβανομαστε για ποιον λογο η ανθρωποτητα σημερα χωλαινει να ξεπερασει την κατακερματισμενη της υποσταση.
    Συμπερασμα...χρειαζομαστε δασκαλους πιο επιτακτικα απο ποτέ.
    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αγαπητε Λυκιε, αλιμονο αν εννοουσα εσενα οταν αναφερθηκα σε σιωπη μετα απο "ακροαση". Αν δεν εχεις εσυ την ικανοτητα του "ακουειν" τοτε δεν την εχει κανενας μας. Θυμαμαι χαρακτηριστικα πριν αρκετο καιρο, οταν σε "ρωτουσα" εμμεσως, καταθετοντας την συλλογιστικη μου για διαφορα θεματα ως μια μορφη "τσιγκλισματος¨τοτε, πως αντι να απαντησεις επι του θεματος, πως ισχυει αυτο και αυτο, πως ακουγες την συλλογιστικη και εμπαινες σε αυτη ωστε παρεα να οδηγηθουμε στο συμπερασμα. Αυτο μου ειχε προξενησει τεραστια εντυπωση διοτι ηξερα πως γνωριζες τι ισχυε για το θεμα της συζητησης, αλλα εγω επιτηδες εκανα το σκληρο πεπονι και τον αμφισβητια. Η ανατροφοδοτηση (feedback) μεσω των συζητησεων αυτων υπηρξε ευλογια για μενα, διοτι το "ακουειν" εφαρμοζεται ευκολοτερα οταν το βλεπεις στην πραξη, ποσο μαλλον οταν ο αλλος το κανει σε σενα, τοτε δεν γινεται να μην το παρατηρησεις και να μην ειναι αμφιδρομο παρα αν ειναι ο αλλος γκασμας. Θα εκανα μαλιστα και μια εικασια, πως μαλλον για εσενα το αναποδο ισχυει. Πως μαλλον εισαι στο επιπεδο που θα πρεπει να "ακους" λιγοτερο τους αλλους, και να αφοσιωθεις περισσοτερο σε αυτον που ξερει τα περισσοτερα, να τον εμπιστευθεις με απαρεγκλιτη βεβαιοτητα και να τον πιεζεις λιγο με δυσκολες αναθεσεις. Τον εαυτο σου.. (keep testing your limits).
    Ακου "εσπασα την σιωπη μου", αμην και πότε. ;)

    Ελενη, πάντα χρειαζομασταν και χρειαζομαστε δασκαλους. Σαφεστατα. Οι δασκαλοι ομως ποτέ δεν εξελειπαν. Εαν δεν τους βρισκουμε, μαλλον εμεις κανουμε κατι λαθος ή τους αναζητουμε σε λαθος σημεια. Δασκαλος μπορει να ειναι και ο περιπτερας μας. Εχουμε σταθει ποτέ να δουμε τον ανθρωπο; Ποσες φορες εχουμε σταθει να συζητησουμε πραγματικα με αλλους ανθρωπους, περα απο τα "Πώς εισαι;" "Τι κανεις;" "καλα μωρε, εδω". Θυμαμαι ενα αγαπημενο θειο μου που με ρωταγε συχνα "Τί φτιαχνεις;" Δεν τον ενοιαζε θαρρω ουτε για την σχολη αν την τελειωσα, ουτε για αλλες τετοιες κοινωνικες βλακειες. Δεν μιλησαμε ποτέ σε βαθος, διοτι δεν βρηκα ποτέ τον γαμημενο χρονο ή να τυχει η περισταση, περα απο τις μισο-στερεοτυπες συζητησεις. Μα και πώς να τα καταφερεις να τα χωρεσεις σημερα αυτα που θες να κανεις, οταν ειναι τοσο πολλα αυτα για τα οποια χρειαζεται να κοπιασεις για να βρεις, σε μια ξεφτιλισμενη κοινωνια οπου μεσα απο τους θεσμους της (πχ εκκλησια, επιστημη) σου αποκρυβει τα πάντα ειτε επειδη κοιμαται βαθια στην διπλη αγνοια της (οποτε λες ας παει στο διαλο), ειτε επειδη κρινει πως δεν πρεπει να μαθεις και ας υποφερεις (οποτε ωω κουφαλες..). Οταν "εφυγε" ο θειος μου τοσο αποτομα πριν 1,5 χρονο χωρις ουτε καν αποχαιρετισμους με την οικογενεια του, μου γεννηθηκε ξανα η επιθυμια να βγω στο αιθερικο-στοιχειακο επιπεδο για να υπαρξει επικοινωνια. Αυτο το θελω γιατι υπαρχει πολυς πονος στον κοσμο, και καλα κανω που το γραφω γιατι εχουμε την ταση να ξεχναμε ευκολα και χρειαζομαστε υπενθυμισεις και ξυπνητηρια.

    Ελενη δασκαλοι υπαρχουν πολλοι σχεδον για οτιδηποτε θελεις να κανεις. Ο Αττεσλης κορυφαιος δασκαλος σε αυτο που ανεφερα πως εργαζομαι, για τον στοιχειακο κοσμο δηλαδη. Για την δε φυση των στοιχειακων διακρινω πως ηταν μανουλα. Για την φυση των συναισθηματων και το να τα αντικρισεις καταματα ωστε να τα "δεις" πολυ καλος ο Κρισναμουρτι, και στο youtube θα βρεις απειρα. Πολλοι ακομα εσωτεριστες δασκαλοι εχουν γραψει βιβλια. Για ενα μαζεμα φιλοσοφιας-ψυχολογιας, υπεραρκετο για τους περισσοτερους, ειναι ο Μπουκαι. Απλος, κατανοητος, περιεκτικος, χρησιμος. Νομιζω εχει γραωει μια σειρα 3 ή 4 βιβλιων που καλυπτει τις περισσοτερες καταστασεις της ζωης μας. Εαν επελεγα εναν μονο απο ολους αυτους, θα ηταν αυτος. Υπαρχει ενας κανονας που λεει πως αν ο μαθητης ειναι ετοιμος, θα βρεθει και ο δασκαλος. Εαν ο μαθητης χρονοτριβει λεγοντας πως απλα περιμενει καποιον δασκαλο, τοτε δασκαλος δεν ερχεται, κατα το "οποιος δεν θελει να ζυμωσει, 10 μερες κοσκινιζει". Δεν λεω πως κοροιδευει, ειλικρινα θα το θελει, αλλα απλα δεν θα το περνει αποφαση, για διαφορους λογους. Ταχω περασει και εγω. (been there, done that)

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Αποσπασπα απο Αττεσλη
    "-Πώς μπορουμε να πολεμησουμε στοιχειακα (elementals), οπως ας πουμε του παθους για το καπνισμα ή το ποτο; Μηπως με το να αποφευγουμε γενικα τα μερη οπου οι ανθρωποι καπνιζουν και πινουν;
    -Πρωτα απο ολα, δεν θα πρεπει να πολεματε τετοια στοιχειακα.Ο εχθρος ειναι αορατος και αργα ή γρηγορα θα σας κερδισει. Με το να διεξαγετε εναν επιθετικο πολεμο απεναντι σε ενα τετοια στοιχειακο, του δινετε ενεργεια, το ενεργοποιειτε. Ο τροπος για να εξουδετερωσετε την δυναμη του, ειναι να το αγνοειτε. Ας δωσω ενα παραδειγμα.

    Στην κοινωνια μας σημερα βλεπουμε πολλους να τσακωνονται για τα πολιτικα. Καθε μερα τσακωνονται για τα πολιτικα και χαλανε μεχρι και οικογενειες. Αυτα ειναι τρομερα πραγματα που κανουν τους ανθρωπους ανοητους.Γνωριζα καποιον που που προσπαθουσε επανειλημμενα να αποφευγει πολιτικους τσακωμους, χωρις αποτελεσμα. Συνεχως ανακατευοταν σε τετοιες συζητησεις και ετρεμε απο οργη. "Δεν αντεχω να τους ακουω να μιλανε ετσι" μουλεγε. Το στοιχειακο του ναρκισσισμου ηταν πολυ ισχυρο μεσα του. Ηθελε να επιδειχτει, να δειξει πως γνωριζε περισσοτερα απο τους αλλους και να επιβαλλει τις ιδεες του. Του εξηγησα οτι ηταν μια προσωπικη του αδυναμια την οποια θα μπορουσε να υπερβει με αυτο-αναλυση. Τον συμβουλευσα να μην πολεμαει την παρορμηση του, αλλα συνειδητα να προσπαθει να ειναι αδιαφορος. "Αυριο," του ειπα "οταν θα πας στο γραφειο και θα δεις να αρχιζουν τα πολιτικα επιχειρηματα, πιθανοτατα θα αισθανθεις την επιθυμια να συμμετασχεις. Εκεινη την στιγμη προσπαθησε να υπενθυμισεις στον εαυτο σου,πως πρεπει να μην χασεις τον αυτοελεγχο σου. Το στοιχειακο μεσα σου θα σε ωθει να επεμβεις για να δειξεις τις γνωσεις σου και την σοφια σου. Ακουσε προσεκτικα, κρινε και ζυγισε τα επιχειρηματα τους μα μην πεις τιποτα. "Μα δεν θα ειναι καλυτερα αν απλα απομακρυνθω;" "Οχι" του απαντησα "δεν θα κερδισεις τιποτα με το να φευγεις μακρια"

    Φυσικα του ηταν δυσκολο να κανει αυτην την ασκηση. Στην αρχη δεν μπορουσε να αντισταθει στην προκληση. Αλλα στο τελος της ημερας αξιολογουσε τις πραξεις του. Μετα απο τρεις με τεσσερις αποπειρες κυριαρχησε στο προβλημα του. Μια μερα ηρθε και με ευχαριστησε που τον βοηθησα να κερδισει ξανα τους φιλους του. Με αδιαφορια αφαιρεις την δυναμη απο τα στοιχειακα και τα εξουδετερωνεις. Ειτε διαλυονται ειτε επιπλεουν στον αιθερικο κοσμο οπου μπορουν αλλοι να τα μαζεψουν. Οσο προοδευουμε πνευματικα γινομαστε συνειδητοι της ευθυνης που εχουμε για την πτωση των αλλων ανθρωπων απο στοιχειακα που παρατησαμε στον αιθερικο κοσμο. Σας προτρεπω-σας παρακαλω θερμα, να μην ενδιαφερεστε για το πως σας κρινουν οι αλλοι ή για το πως σκεφτονται για εσας.Να σας απασχολει και να φοβαστε μονο την κριση του εσωτερικου σας εαυτου. Οταν ακουμε τον εσωτερικο μας εαυτο ειμαστε στο σωστο δρομο.Τοτε δεν δημιουργουμε κακα στοιχειακα. Καποτε με ρωτησε καποιος αν φοβαμαι τον θεο. Του ειπα οχι, αγαπαω τον θεο και προσπαθω να ειμαι ανταξιος της αγαπης του. Μετα με ρωτησε για τους ανθρωπους γυρω μου. Οχι του ειπα, δεν τους κρινω και δεν με νοιαζει η κριση τους. Δεν φοβασαι τιποτα; Ναι, απαντησα, φοβαμαι τον εαυτο μου γιατι δεν μπορω να τον εξαπατησω. Οταν καθομαι και διαλογιζομαι ο εσωτερος εαυτος μου ρωταει: "Τί ειπες; Τί εκανες; Τί θα πρεπε να κανεις και δεν εκανες; (σσ Χρυσα επη)" (τελος αποσπασματος)

    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αδυναμίες μας κατά μέτωπο και να μην υπεκφεύγουμε. Δεν μπορείς να παρακάμψεις μια αδυναμία, ξεγελώντας τον εαυτό σου ότι δήθεν το ξεπέρασες, διότι σύντομα θα ξανάρθεις αντιμέτωπος, με το πρόβλημα περισσότερο ενισχυμένο! Η λύση είναι η κατά μέτωπο αντιμετώπιση, στην αρχή δύσκολα, αλλά με την επιμονή μπορείς να νικήσεις. Η νίκη αυτή όμως, αφορά μόνο το "μέσα" μας.
      Το "κακό" δεν νικιέται με εξολόθρευση. Το αποδυναμώνεις μέσα σου, όταν το αγνοείς, το περιφρονείς και σε αντιστάθμισμα ενισχύεις μέσα σου το "καλό". Το "κακό" πάντα θα υπάρχει, αλλά μπορούμε να του αφήνουμε όλο και λιγότερο χώρο μέσα μας. Το κενό που μένει, το συμπληρώνουμε με περισσότερο "καλό". Ο καλύτερος κριτής μας, είναι η συνείδησή μας. Γι αυτό και θεωρώ ευτυχισμένο, αυτόν που στον τελευταίο απολογισμό της ζωής του, διαπίστωσε ότι έζησε σύμφωνα με την συνείδησή του και έκανε τις λιγότερες υποχωρήσεις...
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  44. Αγαπητέ Ε.Σ., δεν μπορώ να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και όσα νομίζει ότι γνωρίζει, διότι τελεί εν αγνοία και λαθεύει συχνά. Είναι αναξιόπιστος και αδαής. Δυστυχώς όσο περνούν τα χρόνια, αυτό χειροτερεύει και με κάνει να χάνω κάθε ίχνος "εμπιστοσύνης" στο εγώ μου. Αυτό που θέλω, είναι να απλώνομαι στην ενδελέχεια των δικών σας συνειδήσεων. Ξεφεύγω από την αδιέξοδη ατομική μου αυτεπίγνωση και κοινωνούμαι (ετεροεπίγνωση) μέσα από εσάς και το περιβάλλον μου. Βιώνω μέσω τρίτων και μαθαίνω που βρίσκομαι.
    Σας παρακολουθώ και βλέπω την δική σας εξέλιξη. Αυτή με την σειρά της, εισφέρει και στην δική μου.
    Είμαι σίγουρος, ότι τα λόγια μου αυτά δεν απέδωσαν την ουσία που θα ήθελα, αλλά είμαι εξίσου σίγουρος ότι διαισθητικά, παρέλαβες το σύνολό της!
    Σε ευχαριστώ για την εκτίμηση που τρέφεις στο πρόσωπό μου, που ελπίζω να μην σε απογοητεύσει τελικά!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Κι εγώ εδώ είμαι, Στοχαστή. Ανελλιπώς. Θέλω κι εγώ φέτος "να απλώνομαι στην ενδελέχεια των δικών σας συνειδήσεων". Θέλω μια ήσυχη χρονιά ενδοσκόπησης και μελέτης.
    Κι έχεις, όπως έχει τύχει κι άλλες φορές στο παρελθόν, το τιμόνι.

    no name

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Συμφωνω απολυτα με το 'οταν ο μαθητης ειναι ετοιμος ο δασκαλος εμφανιζεται'. Απλα σκεφτομουν ποσο πιο ανεπτυγμενοι νοητικα και συναισθηματικα θα ημασταν ολοι με μερικες μεταρρυθμιστικες πινελιες στο περιεχομενο των σχολειων. Ποσοι θησαυροι 'γνωσης' και τροποι προσεγγισης της, μενουν ανεκμεταλλευτοι, μεσα απο το τωρινο αποστειρωμένο συστημα α/βαθμιας και β/βαθμιας εκπαιδευσης των παιδιων. Βεβαια μια τετοια αλλαγή δεν έρχεται μαγικα και ουρανοκατεβατα. Προϋποθέτει πρωτιστως την προσωπικη παιδευση των διδασκαλων και αναγεννηση των Αξιων. Επομενως παλι καταληγουμε στην ατομικη προσπαθεια αφου η κοινωνια απαρτιζεται απο ατομα....
    Ναι, η φιλοσοφικη θεώρηση του Κρισναμουρτι(κι οχι μονο) ειναι σε μεγάλο βαθμο ελευθερη στο διαδικτυο για στοχασμο! Και ο Μπουκαι εχει ιδιαιτερα ευχαριστη και ωφελιμη γραφη-τροφη για σκεψη. Ετσι εγινε και γνωστος αλλωστε. Μεσα απο το 'Ιστοριες να σκεφτεις' και το 'Να σου πω μια ιστορια'. (Ωραια δωρακια παρεμπιπτόντως για ολες τις ηλικιες).

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Το ξερω. Αν δεν ταιριαζαμε, δεν θα συμπεθεριαζαμε, κατα το "ομοιος ομοιω αει πελαζει". Θυμαμαι στο δημοτικο ενας δασκαλος μου ειχε πει "Εσυ μια μερα μπορει να γινεις πρωθυπουργος" και ειχα σκεφτει "Πρωθυπουργος; Μακρια. Αφανες δεξι χερι του πρωθυπουργου, να του βγαζω τη δουλεια, οκ" Ας υπαρχει αλλος πρωθυπουργος και εγω ας "απλωνομαι στην ενδελεχεια της συνειδησης του". Αυτη ειναι η ικανοτητα του γιν, να ανοιγομαστε και να επεκτεινομαστε και να "χανομαστε" μεσα σε κατι αλλο. Σπουδαια ικανοτητα, χωρις αυτην, δεν μπαινει κανεις σε πανευματικο κοσμο. Δεν παυει ομως να ειναι ο ενας πολος. Μιας και εχουμε την ικανοτητα να "μπαινουμε" στη θεση του αλλου και στα παπουτσια του, ας επιχειρησουμε να παιξουμε ενα ρολο και να υποδυθουμε τον αλλο πολο, τον γιανγκ, ωστε να τον κατανοησουμε σε βαθος.

    Απο την στιγμη που αναζητουμε την ολοκληρωση, αυτο θα χρειαστει νομοτελειακα. Εαν ειμαστε ειλικρινεις με τον εαυτο μας, θα δουμε πως ερωτικα ελκομαστε απο το ακριβως αντιθετο μας. Προβαλλουμε κομματια-συμπλεγματα της ψυχης μας που δεν εχουμε συνειδητοποιησει-αναγνωρισει στον συντροφο και μετα θελουμε να τα παρουμε πισω σε μας, να τα ενσωματωσουμε. Ομως εαν κανουμε ειλικρινη παρεα με αυτον τον συντροφο περα απο τα αρχικα χαχα-χαχαχου, δεν μπορουμε παρα να διαπιστωσουμε οτι απλα δεν αντεχεται.Για παραδειγμα μας την λεει συνεχως, εχοντας αδικο που δεν παραδεχεται ποτέ, καθως δεν ακουει. Κοινως ειναι γκασμας. Οποτε βρισκομαστε μπροστα σε ενα αινιγμα. Ωραια, και τι κανουμε τοτε;

    Το αποτραβηγμα απο τους πολλους ειναι μια λυση αναγκης ως φυγη που αναζηταει καταφυγιο. Ναι μεν θεμιτη αλλα ειναι λυση με μικρο χρονικο οριζοντα. Δεν μπορει να τραβαει επι μακρον. Νομιζω η οριστικη λυση ειναι να υπερβουμε και τους δυο πολους, ωστε μετα να μπορουμε να απολαμβανουμε και τους δυο, οποτε επιθυμουμε. Και αυτο γιατι η νομοτελεια των σχεσεων ειναι να ισορροπηθουν οι πολοι μεταξυ των συντροφων. Αυτο προυποθετει και απο τους δυο να επιθυμουν να μετακινηθουν.

    Παραδειγμα, το συνηθεστερο. Γιανγκ ανδρας και γιν γυναικα. Η γυναικα ελκυεται απο την αρρενωποτητα-επιβλητικοτητα του ανδρα καθως ερωτευεται το χαρακτηριστικο που πρεπει η ιδια να αναπτυξει και αναποδα ο ανδρας απο την θηλυκοτητα-αποδοχη-υποτακτικοτητα της γυναικας. Το νοημα της ενωσης ειναι να ισορροπηθουν οι πολικοτητες και των δυο, ο ανδρας να γινει πιο γιν και η γυναικα πιο γιανγκ. Αυτο προυποθετει να το θελουν και οι δυο. Εαν ομως ο ανδρας αρχιζει και βολευεται να εχει την γυναικα σαν κτημα και την θεωρει δεδομενη, τοτε υπαρχει προβλημα διοτι ανακοπτεται η πορεια της προς την ολοκληρωση. Ο ανδρας εχει την υποχρεωση να "ανεβαζει" την γυναικα καθε φορα που την "κατεβαζει", απο την στιγμη που η γυναικα εχει παραδοθει. Αυτο σπανια συμβαινει οποτε σιγα-σιγα διαλυεται το πραγμα, καθως η γυναικα χανει την αυτοπεποιθηση της και την λαμψη της, μετα ο ανδρας στρεφεται να βρει αλλη κοκ. Επομενως, απο την οπτικη της γυναικας, οταν δεν λαμβανει το ανεβασμα που της πρεπει, θα πρεπει να αντιστεκεται σε καθε κατεβασμα της. Ειναι υποχρεωση απεναντι στον εαυτο της.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εαν θελεις μια ησυχη χρονια ενδοσκοπησης, ειναι το ιδιο με το να θελεις ειρηνη. Θελουμε ο εξωτερικος κοσμος να διεπεται απο αγαπη οπως και ο εσωτερικος μας. Πώς επιτυγχανεται αυτο; Ποιος θα ειναι ο πατερας ενος τετοιου επιτευγματος; Πολεμος πατηρ παντων. Εαν θελεις το περιβαλλον σου να ειναι τοσο ομορφο, οσο η ουσια σου, αναποφευκτα εσυ πρεπει να το διαμορφωσεις. Δεν χρειαζεται βια και πολεμος, αρκει η επιλεκτικοτητα της παρουσιας σου, πού την προσφερεις και πότε την παρεχεις. Εαν δεν σου αρεσει κατι, απομακρυνεσαι ή το απομακρυνεις.

      Σχετικα με το τιμονι. Μεγαλο θεμα. Καταρχας, γενικοτερα μιλωντας, τον απολυτο ελεγχο κανεις μας δεν τον εχει, αφου ειμαστε ανθρωποι. Ας πουμε ειμαστε σε μια φουρτουνιασμενη θαλασσα, σε καραβι με πανια χωρις μηχανη. Εχουμε τιμονι μεν, αλλα γενικα μιλωντας παμε οπου μας παει η θαλασσα, απλα εμεις οταν η θαλασσα μας το επιτρεπει ελεγχουμε την πορεια μας. Αυτο το εχουμε παντα υποψιν. Το τιμονι το εχει ο καθενας στον εαυτο του και εκει πρεπει να το δουλεψει, εδω στον ΚΔ ειμαστε μια συνισταμενη, ολοι μαζι παμε, το τιμονι το εχει ο Λυκιος, αλλα αρεσκεται να το "πασαρει". Στην ζωη του ο καθενας μας πρεπει να παρει το τιμονι, αργα ή γρηγορα. Προσωπικα, εβλεπα συχνα ενα κλασικο προτυπο ονειρου, πως ειμαι σε ενα αυτοκινητο. Αυτο δειχνει την ζωη μας, πως πορευομαστε. Σε καποιον που δεν εχει οδηγησει ποτέ νομιζω πως εμφανιζεται το ιδιο προτυπο με τον εαυτο του να τρεχει αλλα δεν ειμαι σιγουρος. Εβλεπα λοιπον να ειμαι στο πισω καθισμα του αυτοκινητου. Μετα εβλεπα πως ειμαι συνοδηγος, μετα πως οδηγουσα αλλα δεν το ελεγχα το αυτοκινητο, μετα ο δρομος εμφανιζε δυσκολιες κοκ. Το λεω αυτο για να δειξω την πορεια ανακτησης του ελεγχου της πορειας. Το αυτοκινητο ειναι δικο σου. Δικο σου. Σε ποιον αφηνεις το δικαιωμα να το οδηγαει; Ποιον εβαλες οδηγο; Τον εβαλες εσυ ή μπηκε μονος του; Με ποιο δικαιωμα, απο που το πηρε; Μονος του; Σουταρε τον σε παρακαλω. Οπως στην πραγματικη ζωη υπαρχει τεραστια διαφορα σε αυτα τα ερωτηματα.

      Εστω πως εχεις αυτοκινητο και παμε βολτα με το δικο σου. Ειναι τελειως αλλο πραγμα, να σου παρω τα κλειδια χωρις να σε ρωτησω, να παω οπου γουσταρω, να διαλεξω πού θα παμε για καφε,να διαλεξω την ταινια που θα δουμε κοκ. Εκτος του οτι ειμαι μεγαλος μαλακας, καταληγεις απλα να εισαι το +1, η παρεα για να μην αισθανομαι μονος, ανεξαρτητως τυχον γλυκολογων που θα μεταχειριστω για να σε τουμπαρω και για να σου υποκλεψω την συναινεση.
      Αντιθετως,μαζι αποφασιζουμε.Ειναι τελειως διαφορετικο να μου δωσεις τα κλειδια για να οδηγησω εγω για να σε ξεκουρασω. Θα σε ρωτησω ηρεμα "Πού θα σου αρεσε να παμε;" και ομορφα και ωραια θα περασουμε ευχαριστα γιατι μας αρκει η παρεα ενος του αλλου.
      Γιατι τα λεω ολα αυτα. Εστω πως βγαινουμε. Αρχιζω και γινομαι φορτικος και στην λεω συνεχως(σε μειωνω) και αισθανεσαι ασχημα. "Σε περιμενω τοση ωρα, τι σκατα εκανες, αντε τελειωνε θα αργησουμε, αμαν τι παθαμε, ρεζιλι με εκανες, και που θα παρκαρουμε τωρα και και και". Εσυ τι κανεις εκτος απο το αισθανεσαι ασχημα; Αναφερεις καθαρα και ωραια πως θα "αποσυρεις" την συμμετοχη σου αν συνεχιστει αυτο, και αν συνεχιστει την αποσυρεις. Φευγεις. Δεν υπομενεις αεναως. Ετσι αποκταται μια ησυχη χρονια

      Νομιζω η λυση βρισκεται στην εναντιοδρομια, κοινως εναλλαγη ρολων

      ΥΓ. Λυκιε, κατσε γιατι τωρα θα τρελαθουμε εντελως. Αν εισαι εσυ αδαης και, ας πουμε, δεν αξιζεις τοτε εμεις οι υπολοιποι τι πρεπει να κανουμε; Να παρουμε φορα και να φουνταρουμε ομαδικως στο Φαληρο; Το να αισθανεται κανεις πως υπολειπεται ειναι καλο διοτι τον κανει να βελτιωνεται συνεχως, αλλα ποσο ειναι αρκετο; Ως ποτε; Αλλωστε αφου ο ανωτερος κοσμος ειναι νοητικος, ο νους ειναι η υπερτατη αξια στην υλη. Πες μας τωρα πως δεν το εχεις κιολας "το νοητικο", να γελασει και ο καθε πικραμενος. Αυτο δεν "μειωνεται" συν τω χρονω γιατι δεν ανηκει στον υλικο κοσμο.Οπως λεει και ο Αττεσλης, 3-4 εφαρμογες στην καθημερινη ζωη απαιτουνται, για να ξεπεραστει καποιο στοιχειακο, οπως αυτο του οτι δεν ειμαι αρκετος

      Ελευθερος Στοχαστης

      Διαγραφή
    2. Τί ωραία σεντονάκια!!! Σαν μαλακά παπλωματάκια από silk cotton.
      Κουνηθείτε παιδάκια. Δίνετε ερεθίσματα για να απολαύσουμε ένα παραμυθένιο συμπόσιο φέτος, "ενδελεχειακό"!!

      Και θα ήταν εντελώς έτσι, αν στην άκρη του μυαλού μας δεν βρισκόταν οι άνεργοι συνέλληνες που δεν έχουν πια ούτε ένα ευρώ στην κατοχή τους για ένα ψωμί! Δεν θα πούμε οτι ψήφισαν Αλέξη και καλά να πάθουν. Εξ άλλου οι δουλειές είχαν ήδη κλείσει και πριν απ' αυτόν.
      Ίσως να λέγαμε με ποιόν τρόπο, κάτω από αυτές και όχι άλλες συνθήκες, μπορεί κάποιος να επιβιώσει, εκτός από τα συσσίτια και την επαιτεία;
      Έχει κανείς καμμιά ιδέα;

      "Αναφερεις καθαρα και ωραια πως θα "αποσυρεις" την συμμετοχη σου αν συνεχιστει αυτο, και αν συνεχιστει την αποσυρεις."
      Μου άρεσε τόσο η έκφραση, μας περνά σε ένα άλλο επίπεδο συνύπαρξης και συνδιαλλαγής. Παίζει μεγάλο ρόλο τελικά ο τρόπος που εκφραζόμαστε. !!!

      no name

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ Ε.Σ., δεν έχει κανένα χρήσιμο νόημα να κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ μας. Οι άνθρωποι δεν συγκρίνονται αν δεν είναι απολύτως ίδιοι. Αλλά είναι ποτέ ίδιοι οι άνθρωποι; Ο καθένας έχει την δική του πορεία, οπότε η σύγκριση οφείλει να γίνεται μόνο για την ατομική του εξέλιξη στον άξονα, εγώ πριν- εγώ μετά.
      Ναι, είμαι αδαής. Αυτό το λέω συγκρινόμενος με τον εαυτό μου και διαπιστώνοντας πόσο η κάθε γνώση που αποκτώ, με οδηγεί σε περισσότερη άγνοια. Κάθε κουτάκι που ξεκλειδώνω, εμφανίζει πολλά καινούργια κουτάκια που πρέπει να ξεκλειδωθούν. Αυτό αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο, σε τέτοια έκταση που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα ανοίξεις όλα, γιατί απλά ...δεν τελειώνουν ποτέ!
      Αν δεις εποπτικά το θέμα (και αντικειμενικά), διαπιστώνεις ότι τελικά θα μείνεις στην πλήρη άγνοια, διότι ακόμα και όσα νομίζεις ότι γνωρίζεις, μπορούν να ανατραπούν συθέμελα από μια νέα γνώση. Και πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος για μια τέτοια ανατροπή.
      Πρέπει να επιβεβαιώνεις την ρήση του Ηρακλείτου, ότι "τα πάντα ρει και ουδέν μένει".
      Άρα, πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι ότι γνωρίζεις; Αυτό θα ήταν μωρία.
      Για το μόνο που όντως είμαι σίγουρος, είναι για την άγνοιά μου.
      Αυτό λοιπόν που "χειροτερεύει" συν τω χρόνω, είναι το αίσθημα ότι ξέρουμε λίγα. Όσο είναι κανείς νέος, νομίζει ότι κάθε γνώση που αποκτά, τον φέρνει πιο κοντά στην Απόλυτη Γνώση και ότι κάποια στιγμή θα την κατακτήσει ολόκληρη. Νομίζει ότι τα κουτάκια που έλεγα, κάποια στιγμή τελειώνουν και βιάζεται να τα ξεκλειδώσει όλα, για να φτάσει στο τέλος! Στην πορεία όμως διαπιστώνει ότι όσα πιο πολλά ανοίγει, τόσο περισσότερα γίνονται και διαπιστώνει όλο και περισσότερο, το πόσο απέχει από την κατάκτηση της Απολύτου Αληθείας.
      Δεν λέω λοιπόν ότι δεν έχω νόηση, αλλά ότι αυτή που έχω δεν κατέχει ακόμα την Αλήθεια.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Υ.Γ. έκανες μια πολύ ορθή διάκριση για τον Αττεσλή: είναι ιδανικός δάσκαλος για τον στοιχειακό κόσμο.

      Διαγραφή
    4. https://www.google.gr/search?q=μπαμπουσκες&client=ms-android-om-lge&prmd=imvn&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiY2qWXiOXPAhXDBBoKHXMICagQ_AUIBygB&biw=360&bih=513#imgrc=716ZD1c8JsgGpM%3A

      Χαχαχα! Ιδου Λυκιε! Αυτο μου θυμισες. Μονο που το ανοιγμα γινεται απο μεσα....
      Η χαρα της ανακαλυψης κ της εκπληξης. Αιωνιως παιδια.
      Ελενη.

      Διαγραφή
  48. "Κάθε κουτάκι που ξεκλειδώνω, εμφανίζει πολλά καινούργια κουτάκια "
    Ετσι παει το πραγμα αν παει σωστα. Η γνωση ανοιγει πορτες, δεν τις κλεινει. Αν αυξανει με γεωμετρικη προοδο, τοτε συγχαρητηρια!

    "Νομίζει ότι τα κουτάκια που έλεγα, κάποια στιγμή τελειώνουν και βιάζεται να τα ξεκλειδώσει όλα, για να φτάσει στο τέλος!"
    Ναι ετσι κινουμουν και εγω πιο παλια. Μετα συνειδητοποιησα πως ετσι χανω την ζωη, με προσπερναει. Χανονται και οι ανθρωποι και μετα ειναι πολυ αργα. Αρα η μεγαλυτερη γνωση ειναι να μαθουμε πως να ζουμε εδω στο τωρα. Το κυνηγι της γνωσης ειναι λιγο ατοπο ή εστω δευτερευον. Οπως λεει και ο ποιητης να "ευχεσαι να ειναι μακρυς ο δρομος" https://www.youtube.com/watch?v=uok_CWwIWAo

    Ποιο ομως το νοημα να τα περασουμε ολα αυτα, εαν εμεις δεν ειμαστε παροντες ωστε να τα ζουμε; Να τα περναμε στο γρηγορο, στο fast forward; Γιατι το κανουμε αυτο; Σαφως και ισχυει το "ανθρωποι του ειδεναι ορεγεται φυσει (οι ανθρωπος απο την φυση τους θελουν να μαθαινουν) αλλα αυτος δεν ειναι ο λογος. Ο λογος ειναι (ντρρρρρρ...παμε ολοι μαζι) ψυχολογικος. Εχεις δει πολλους γιανγκ να διαβαζουν βιβλια γνωσης; Μπαα. Αντε αν ειναι γυναικα κανα μυθιστορημα και καλα για την κουλτουρα.. Ο λογος ειναι πως πιστευουν πως ειναι ηδη σουπερ-ντουπερ και κορυφη, οποτε δεν τους λειπουν και πολλα. Παμε τωρα στον γιν που τον γουσταρω και τουχω αδυναμια. Εαν ψαξουμε στο βαθος-κηπος την αιτια, υπαρχει συνηθως μια ανασφαλεια. Βολοδερνει ημι-ασυνειδητη και αφωτιστη απο το συνειδητο. Πιθανοτατα απο αρκετα παλια, ισως απο παιδι. Εκει ειναι και η βασικη αιτια θεμελιωσης του γιν χαρακτηρα στο ατομο. Αυτη πρεπει να βγει στο φως. Προσοχη ομως, οχι μπροστα σε κανα βλακα γιατι θαχουμε αλλα.

    Οπως λεει το ασμα "Ξυπνα με" (Wake Me Up)
    "Η ζωη θα με προσπερασει αν δεν ανοιξω τα ματια μου,Ειμαι οκ με αυτο
    Επομενως ξυπνηστε με οταν θαχουν ολα τελειωσει, Οταν θα ειμαι σοφοτερος και μεγαλυτερος"
    (So wake me up when it's all over
    When I'm wiser and I'm older)

    Υπαρχει λογος που ειναι κρυμμενη η ανασφαλεια. Φοβομαστε μηπως δεν το αντεξουμε. Ζουμε χωρις να παρατηρουμε διοτι δεν νιωθουμε αρκετα δυνατοι, ωστε να αντιμετωπισουμε τις καταστασεις της ζωης. Το ασμα λεει "Ξυπνηστε με οταν θαμαι σοφοτερος" για να μπορω να ανταπεξελθω και να χειριστω τις δυσκολιες της ζωης. Αρα η σοφια και η γνωση ειναι ψυχολογικα υποκαταστατα της "αδυναμιας" αντιμετωπισης της ζωης. Ποτέ δεν θα ειναι πληρης η γνωση. Επαφιεται σε μας να κρινουμε πότε θα ειναι αρκετη ωστε να αισθανθουμε ετοιμοι και αυτο ειναι σχετικο και υποκειμενικο. Η ψυχολογικη γνωση του αλλου πολου για τον οποιο μιλαμε ειναι υπεραρκετη για τον οποιονδηποτε.
    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Κανεις δεν κατεχει την Αληθεια. Και τι με αυτο; Ειναι σημαντικο να μην βλεπουμε την συσσωρευση γνωσεων ως μια ασφαλεια που μας προφυλασσει απο τις εσωτερικες μας ανασφαλειες ή φοβιες, ειτε αυτη ειναι ο θανατος, η απωλεια ή οτι αλλο. Αυτα πρεπει να δουλευτουν, και οπως σωστα ειπε ο Αττεσλης μονο τον εαυτο μου φοβαμαι, διοτι ειναι ο μονος απο τον οποιο δεν μπορω να κρυφτω. Την ενδοσκοπηση δεν μπορει να την αποφυγει κανεις. Ειναι νομοτελεια. Η αποδοχη του πονου ειναι αυτη που μεταστοιχειωνει. Θεωρω πως μπορω να λυσω τον γριφο με το σχημα της Γης, αλλα ειναι χομπι, διοτι δεν το εχω αναγκη.

    "Ίσως να λέγαμε με ποιόν τρόπο, κάτω από αυτές και όχι άλλες συνθήκες, μπορεί κάποιος να επιβιώσει, εκτός από τα συσσίτια και την επαιτεία;"
    Πρωτα απο ολα, πρεπει να γνωριζουμε γιατι συμβαινει αυτο. Αυτο ειναι αποτελεσμα της γενικοτερης αντιληψης της νεοελληνικης κοινωνιας που γαλουχηθηκε επι ΠΑΣΟΚ πως μπορει να ζει αεριτζιδικα. Εαν δεν κατανοηθει αυτο και "μετανοησει" (αλλαξει νοοτροπια) ο ελληνικος λαος δεν εχει κανενα απολυτως νοημα να αναφερουμε λυσεις. Τι λυσεις; Εδω ειναι η καρμικη πληρωμη. Μαλακα να μας παρει το καρμα ψαχνουμε παλι; Μια ζωη ανευθυνοι; Σαφως δεν φταινε ολοι, φταινε ομως παρα πολλοι, και οι διαφωνουντες παρεμεναν αδρανεις, οποτε το μαρμαρο θα το πληρωσουμε ολοι.

    Θυμαμαι πριν αρκετα χρονια εκανα μια θερινη συζητηση με ενα ξαδερφο μου και ειδα τον εαυτο μου να λεει κατι τετοιο "Δεν παει να γαμηθει, θα κανω και εγω μια λαμογια καλη, οπως τοσοι, μαλακας ειμαι να συνεχισω να δουλευω, δεν βλεπεις τι γινεται;" Η απαντηση του αγαπητου εξαδελφου ηταν "Πωπω ρε συ, ποτε ωριμασες τοσο;" Μετα απο λιγο συνειδητοποιησα το τι ειπα και σκεφτηκα "Πωω ρε φιλε τι ειπα..Αν παρολιγο να την παθω εγω, γαμησε τα, σαν κοινωνια θα το ξεφτιλισουμε (οποιος μπορει θα την κανει την αρπαχτη) μετα θα τον πιουμε ολοι μαζι και σε λιγα χρονια θα την φαμε καλα, δεν υπαρχει σωτηρια". Η κριση ειναι θεοσταλτη. Μπορει να σωσει ενα ολοκληρο λαο, εαν επιτελους αναλαβει τς ευθυνες του και αλλαξει μυαλα. Ναι πρεπει να συντριβουν οι Ελληνες, καβαλησαν πολυ το καλαμι. Εαν θελεις να βοηθησεις, προσπαθησε να αλλαξεις μυαλα σε οσους περισσοτερους μπορεις. Αν σε ακουσουν τρυπα μου την μυτη. Τα καναμε σκατα και φευγουμε (οποιος μπορει). Ανωριμοτητα σε ολη της το μεγαλειο.

    Στην πραξη. θα σφιξουν και αλλο τα πραγματα. Δυστυχως πιστευω πως θα σκασει γεγονος κοσμικης εμβελειας, οχι το οικονομικο. Δεν μπορει ο Παπας να αρχισε να ζηταει συγνωμες μεχρι και απο τους Ινδιανους για τα εγκληματα των καθολικων που σφαξαν τον μισο πλανητη. Πιστευουν πως φτανει η ωρα που θα χρειαστει να "πληρωσουν" και "μετανοουνε" οσο προλαβαινουνε. Ολα αυτα σημαινουν, στημενα ή οχι, πως θα γινουν ολα τριμπουρδελο. Αρα ξεχνα πτυχια και ιστοριες, παμε στα βασικα. Ητοι γεωργικη παραγωγη. Ας θυμηθουμε το χωριο και να βρουμε που εχουμε τα χωραφια και που ειναι οι ελιες ή οτι αντιστοιχο. Μεχρι τοτε, καμια δουλεια δεν ειναι ντροπη. (χειρωνακτικη.καλα, το κλαρι εξαιρειται)
    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το γιν μου και το γιανγκ μου και όλος ο εαυτός μου ξέρει πως δεν θα γίνει τίποτε. Τίποτε δεν έρχεται. Καμμία μαζική καταστροφή ή επέμβαση άλλου τύπου. Θα συνεχίσει έτσι, αργά και βασανιστικά.
      Δεν υπάρχει τίποτε να φοβηθούμε εκτός από την ανεργία και την πείνα.
      Το πρώτο σεντονάκι καλό. Πάντα βέβαια εν αναμονή της ανατροπής του από τον Λύκιο.
      Το δεύτερο όμως φτωχικό. Κάτι σαν να λέμε φύγε κακό απ' τα μάτια μου να μην σε βλέπω. Πήγαινε να καλλιεργήσεις την γη (εργάτης γης), και άσε μας στα δικά μας. Δεν λέω οτι υπάρχει λύση, θα ήθελα πολύ όμως δυο λόγια και από τον Λύκιο όταν το σκεφτεί και μπορέσει. Δεν είναι τόσο απλό. Άνθρωποι μεγαλύτερων ηλικιών, φθαρμένοι οργανικά από την ζωή και την δουλειά, δεν μπορούν να κάνουν πια χειρονακτικές εργασίες, ακριβώς επειδή έκαναν στο παρελθόν. Η πρώην θαυμαστή Εγνατία της Θεσσαλονίκης είναι αξιολύπητη με ένα στα τρία μαγαζιά άδειο σαν βομβαρδισμένο. Οι βιοτεχνίες κλειστές. Τα υπόλοιπα μαγαζιά με ελάχιστο προσωπικό.
      Τί απέγινε όλος αυτός ο κόσμος; Συμφωνώ. Οι νέοι χειρονακτικές, γη κλπ. Οι άλλοι όμως; Εξαθλίωση, πείνα, θάνατος;
      Ξέρω οτι είναι άλυτο. Αλλά ξεχνιέται;

      Υ.Γ. Δεν ξέρω τί περιουσία έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως αυτό έστω το ένα πιάτο φαγητό όσο ταπεινωτικό κι αν είναι, είναι πιο πολύτιμο από όλα τα λόγια. Όπως κι όλοι όσοι μαγειρεύουν για τον κόσμο. Παράταση ζωής, μέρα με την μέρα και ο Θεός βοηθός; Ποιος τους κηδεύει αυτούς τους ανθρώπους; πού έχουμε φτάσει, πού μας έφτασε αυτός ο εγκληματίας ο Ανδρέας Παπανδρέου; Τί κάνουμε τώρα;
      Ένας ανυπολόγιστος αριθμός Ελλήνων περιμένει ένα "εγχειρίδιο" για επιβίωση χωρίς ένα ευρώ...!

      no name

      Διαγραφή
  50. Η δική μου ιδέα, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη. Αφού λύσεις στην μακροοικονομία και την πρακτική οικονομία δεν υπάρχουν (ούτε και αναμένονται) και αφού η κατάσταση διαρκώς θα χειροτερεύει για όλους, η μόνη λύση είναι η ΑΞΙΑΚΗ και ΗΘΙΚΗ μας μεταστροφή. Από ατομιστές και βολεμένοι, να γίνουμε άνθρωποι αγάπης και αλληλοϋποστήριξης.
    Ας κάνουμε πράξη, όλα όσα λέμε εδώ μέσα τόσα χρόνια. Ας προσφέρουμε από το υστέρημά μας, στον συνάνθρωπο δίπλα μας που υποφέρει και είναι σε χειρότερη μοίρα από εμάς. Ας το κάνουμε κρυφά, χωρίς ποτέ να μάθει ποιός τον βοηθά. Ας μην το πούμε ποτέ και δε κανέναν. Ας το κάνουμε και ας το ξεχάσουμε και εμείς οι ίδιοι. Ας μην καμαρώσουμε για την φιλευσπλαχνία μας. Ας μην περιμένουμε ανταπόδοση. Ας μην περιμένουμε "δικαιοσύνη" που θα μας ανταμείψει άμεσα.
    Ας μην αισχατολογούμε, αλλά ας δράσουμε ΤΩΡΑ χωρίς αναβολή.
    Ας προσφέρουμε υπηρεσίες και αγαθά. Ακόμα και μια συμπαράσταση, μια καλή κουβέντα στον διπλανό, είναι προσφορά.
    Είναι η ώρα για δράση και ο καθένας ας το κάνει με τον τρόπο του.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και βέβαια είναι "εσχατολογία" και όχι "αισχατολογία", χαχα! Γλώτταν λανθάνουσα...
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  51. Πόσο με συγκίνησες, Λύκιε! Μέσα βαθειά στον ασυνείδητο εαυτό μου, πόσο ήθελα να απαντήσεις έτσι!

    no name

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Τότε λοιπόν, κινούμαστε συντονισμένοι.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. μπα δεν ψήνομαι... κανόνες, σεβασμοί, τα ίδια και τα ίδια, ψωλοπναιβματισμοί και κουραφέξαλα... άμα παίξει τίποτες αβαντγκαρντινό υπερρεαλιστικό πιάτο, σφύρα και βλέπουμε...

    στιλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδιαφέρον! Αν και στο αβαντγκαρντ τα καταφέρνω άριστα, μπορεί να φανείς χρήσιμος ως ενισχυτικός στα δύσκολα. Όταν σφυρίξω, σε θέλω απίκο!
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  54. Ειναι αληθεια πως αυτο που ζουμε και αυτο που ερχεται μονον με αλληλεγγύη ξεπερνιεται νικηφορα. Αν σπειρω ενα "χωραφι" με σιταρι και το φυλαω για παρτη μου τοτε εχω χασει το νοημα του Αρτιου-Αρτου(.."να 'φοβαστε' αυτον που εχει εξουσια στην ψυχη σας, οχι στο σωμα σας") και επιπλεον θα δεχθω επιθεση απο αυτους που πεινουν μα και απο αυτους που αρεσκονται να καταστρεφουν. Στον πλανητη μας, το μαθημα που καλουμαστε να δωσουμε εξετασεις ειναι μαθημα Ηθικης. Οχι ηθικολογιας... Γρηγορείτε ηταν η εντολη...Μαθημα σεβασμου στην ιδια τη ΖΩΗ, δικης και ετερων. Ενιαια ειναι αλλωστε. Και η ισχύς εν τη ενωση βρισκεται. Ανοιγω το σπιτι μου στον φιλο που εχασε το σπιτι του, να βρει ζεστο νερο κ φαγητο μεχρι να σταθει στα ποδια του. Επισκεπτομαι την γιαγια στον πρωτο οροφο πηγαινοντας της κ ενα πακετο πανες ακρατειας που τα παιδια της την εχουν εγκαταλειψει κ αδυνατει να παει στο σουπερμαρκετ. Μιλαω οταν καποιος αδικειται και υπερασπιζομαι τον αδυναμο βγαινοντας απο την βολικη-αβολη σιωπη μου. Και τοσα άλλα παραδειγματα που δεν χρειαζεται κανεις να ειναι κινητη βιβλιοθηκη για να επιλεξει συνειδητα την καλη δραση...Αγνοια Νομου δεν νοειται παιδια. Οι δικαιολογιες στερεψαν. Και οι μασκες μεσα μας και γυρω επεσαν.
    Εσχατολογικα ή μη....γρηγορουμε!
    Ελενη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Δεν λεω πως ειναι λαθος αυτη η οπτικη της αλληλοβοηθειας,αλλα σαφως καταληγει σε παρηγορητικο λογο και ελεγχο ζημιων (damage control). Εξ ορισμου το αντιθετο απο το "αβαν γκαρντ" (εμπροσθοφυλακη, πρωτη γραμμη). Δεν επεμβαινει στον λογο δημιουργιας του προβληματος. Ειναι σαν να ειμαστε σε πολεμο, να γινεται μια μαχη και εμεις να βρισκομαστε στα μετοπισθεν και να περιποιουμαστε τους τραυματιες. Λαθος; Σαφως οχι, αλιμονο. Αλλα ποιος πολεμαει με ποιον, γιατι υπαρχει μαχη ωστε να υπαρχουν "θυματα", πώς μπορουμε αυτο να το αλλαξουμε κτλ., αυτα δεν αντιμετωπιζονται. Οι μαχητες που πιστευουν πως εχουν την δυνατοτητα (οι "ηρωες") να αλλαξουν τον ρου, οφειλουν να πανε μπροστα και να αφησουν σε δευτερευουσα προτεραιοτητα την "αλληλεγγυη". Και αυτο διοτι, εκει μπροστα μπορουν να επιδρασουν ουσιαστικα στο να τελειωνει αυτο το παραμυθι μια και καλη,ενω στα μετοπισθεν (αν και χρησιμοτατοι) δεν επιδρουν ουτε κατ ελαχιστο στη ροη θυματων που ολοενα και θα αυξανεται. Σαφως παντως βοηθουν πολυ στην απορροφηση του πονου και του συλλογικου "καρματος" οπως θα πουμε παρακατω

    Σε καταλαβαινω Στιλπ. "Ηρωας" ποιος ονομαζεται Στιλπ, γνωριζεις; Κατα την αρχαια ελληνικη γνωση στον "πολεμο των θεων" μονο οι ηρωες εχουν την δυνατοτητα να συμμετασχουν και να επιφερουν καποια επιδραση. Ηρωας ονομαζεται αυτος που εχει υπερβει των παθων του, και αυτο διοτι κατ'επεκταση αυτος μπορει να "βγει" στον πνευματικο κοσμο (κοσμος των θεων) χωρις να κατασπαραχθει απο τους "δαιμονες" που αυτος εχει δημιουργησει(στοιχειακα). Στο υλικο επιπεδο επομενως, η ζωη δεν ειναι τιποτα αλλο απο την προπονηση σου στην προσπαθεια σου να γνωρισεις τον εαυτο σου, οπερ μεθερμηνευομενον εστι, να παταξεις τα παθη της ψυχης σου και να τα υπερβεις. Εαν νομιζεις πως οι κοσμοι αυτοι ειναι "κουραφεξαλα και ψωλοπνευματισμοι" ειναι δικαιωμα σου, αλλα εγω οφειλω να σε ενημερωσω πως και μπορω να στο αποδειξω και να σου πω πως καποιοι εχουν κινηθει εκει. Ο δε Αττεσλης τους σαρωνε αυτους τους χωρους για πλακα κατα βουληση. Ο κοσμος των ιδεων ειναι οι νοητικοι κοσμοι και ειναι πιο πραγματικοι απο οσο μπορεις να φανταστεις. "να 'φοβαστε' αυτον που εχει εξουσια στην ψυχη σας, οχι στο σωμα σας" Ε ναι, "πανω" ειναι τα ζορια και οι κινδυνοι, οχι εδω. Μερικοι βεβαια, αετοι της διαπραγματευσης (σαν τον Τσιπρα με τον Βαρουφακη ενα πραγμα) καταφερνουν να ξεπουλησουν την ψυχη για την υλη. Σαν να λεμε πουλησα την Φεραρι και πηρα ενα γλειφιτζουρι, πωπωπω τι γλειφιτζουρι, μουρλια.

    Πριν υιοθετησει κανεις το καρμα καποιου αλλου πρεπει να ισχυουν καποιοι κανονες. Δεν μπορεις απλα επειδη αγαπας τους ανθρωπους να βγαινεις παγανιά και να τους απορροφας τα "καρματα". Θεωρω πολυ πιο υπευθυνη την σταση, να πιασεις τον καθε ανθρωπο και να του εξηγησεις "τι αμαρτιες πληρωνει". Αφου το κατανοησει καλως, να του δειξεις την σωστη νοοτροπια που θα τον απελευθερωσει και θα τον κανει να "ξεπληρωσει τα χρωστουμενα" και πως μπορει να την υιοθετησει και εφαρμοσει. Ετσι σωζεται μονος του. Καλυτερα να μαθεις τον αλλο να ψαρευει, απο το να πας καθε μερα και να του δινεις ψαρια που εχεις πιασει εσυ για να τρωει. Ετσι τον κακομαθαινεις, δεν το βλεπεις; Για να φαει καποιος ψαρι, πρεπει να βρεξει κωλο. Ετσι παει, τι να κανουμε. Αυτες ειναι ανωτερες νομοτελειες. Αφου υπαρξει αυτη η βαση, παμε να συζητησουμε τις καρμικες τραμπες απο αυτους που μπορουν παραπανω, παντα με μετρο, μηδεν αγαν.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι, κοίτα να σε πω μια μικρή περίληψη των δικών μου γενικότερων θέσεων επί των θεμάτων που συζητάτε για να καταλάβεις... σεβαστός ο αττεσλής δεν αντιλέγω, χριστοκεντρική όμως η διδασκαλία του και οι διαφωνίες μου είν πολλές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνομαι ταυτοχρόνως και τη χρησιμότητα του συγκεκριμένου δρόμου σε όσους ταιριάζει... το ψωλοπναιβματισμοί δεν αναιρεί την ύπαρξη των κόσμων που λες, περισσότερο ο χαρακτηρισμός αφορούσε τον δικό μου κορεσμό σε επίπεδο συζήτησης και τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να σου πω ότι πραγματικά στη δική μου πορεία οι σχετικές συζητήσεις είτε με φίλους είτε με αγνώστους, είτε στον σάρκινο είτε στον ψηφιακό κόσμο, δεν μ εχουν βοηθήσει, μιλώ πάντα επί προσωπικού έτσι; κι αυτό γιατί κατάλαβα κάποια στιγμή ότι ο καθένας ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και τις κλίσεις του, αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο τα σχετικά, ακόμη κι αν απορρέουν από συγκεκριμένες διδασκαλίες, κι αυτό ίσως είναι και το ενδιαφέρον τελικά, αλλά πλέον όχι ενδιαφέρον για μενα, τουλάχιστον στον βαθμό που ήταν ενδιαφέρον χρόνια πριν...
      τώρα, κάτι που δε μπορώ να καταλάβω και το συναντάω σχεδόν πάντα σε σχετικούς διαλόγους, είναι το γιατί επιμένουν οι περισσότεροι να αναφέρονται στα μπέησικ εκτενώς, να επαναλαμβάνουν δλδ αυτά που θα πρέπει να θεωρούνται ήδη αφομοιωμένα, ωστε να πάει η συζήτηση και στα επόμενα, στα κάρματα του αττεσλή και στους νοητικούς κόσμους πχ...
      όσο για το κάρμα... ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κάποιος, αλλά κατ εμέ, για κάρμα μιλούν οι ανόητοι, οι σοφοί μιλούν για ντάρμα! δεν αποδέχομαι καμιά μορφή κάρματος, γιατί έτσι επέλεξα, δε χρωστάω σε κανέναν και δε μου χρωστάει κανένας, κι αν υπάρχουν περιπτώσεις που οπωσδήποτε θα πρέπει να λάβω μπούμερανγκ, το λαμβάνω άμεσα και επιτόπια :) παρέμβαση σε κάρμα άλλου;;; χαχαχαχχαα! δαύτη είναι ιδιαίτερα αλαζονική κι επικίνδυνη στάση, γι αυτό είπα παραπάνω ότι το χριστοκεντρικό του θέματος δε με βρίσκει σύμφωνο... αντιλαμβάνομαι την οποιαδήποτε μορφή θεραπείας ως καταρχίν ΜΗ παρεμβατική, το ντάρμα που λέγαμε... εαν μπορώ να γίνω ένα κανάλι αιθερικής διοχετευσης άνευ προσωπικής παρέμβασης, ώστε να επέλθει θεραπεία σε κάποιον τρίτο που έχει επιζητήσει τη θεραπεία του ο ίδιος - πολύ σημαντικό κομμάτι αυτό - καλώς, αν όχι, δε θα ασχοληθώ, δε με αφορά ο δρόμος του καθενός κι αυτό δεν είναι αδιαφορία, είναι μάλλον κάτι άλλο, ο δρόμος αφορά τον ίδιο που τον διανύει, ακόμη και μέσα σε μια σχέση, γιατί μέσα σε μια σχέση υπάρχει μεν ο κοινός δρόμος αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και ο ατομικός... γενικότερα, είμαι πολύ προσεχτικός πλέον με όλα δαύτα

      στιλπ

      Διαγραφή
  56. Εαν ο Λυκιος ειναι δελφινι και μαστορας στη θαλασσα, σιγουρα θα πιανει πιο πολλα ψαρια απο εμας. Αυτο τι σημαινει; Πως θα τον εκμεταλλευτουμε; Επειδη εχει καλη καρδια, πως θα πρεπει να τον "χωσουμε" να πιανει ψαρια καθε μερα για ολη την γειτονια μεχρι να του φυγει ο πατος και κλαταρει επειδη απο την καλοσυνη του δεν λεει οχι; Δηλαδη θα καθομαι εγω σπιτι 15 χρονια και θα τα ξυνω, θα μυξοκλαιω πως δεν υπαρχει εργασια που να αντιστοιχει στην αξια μου (να καθομαι δηλαδη) και θα περιμενω απο κανα καλο γειτονα να μου φερει κανα ψαρι να φαω; Αυτη ειναι η μια μερια, την αλλη μερια την αναφερατε ηδη, οποτε δεν θα την επαναλαβω. Θα επαναλαβω ομως, μετρον αριστον.

    Πολυ σωστα Λυκιε ανεφερες καποιες παραμετρους βοηθειας, ωστε να διασφαλιζεται πως η αλληλεγγυη δεν γινεται ουτε για λογους εγωισμου (πολυ συχνο), ουτε για να φανει πως εμεις ειμαστε ανωτεροι και οι βοηθουμενοι κατωτεροι ή για λογους ταπεινωσης( ή για αλλοθι πως και καλα εμεις το χρεος μας το καναμε και οποτε ολα καλα(πολυ επικινδυνο). Γι αυτο και θεωρω πως ειναι καλυτερο να αποφευγεται, διοτι 9στις10 γινεται λαθος. Θεωρω χρησιμοτερο να ειναι καποιος σωστος και εντιμος σε ΟΛΕΣ του τις συνδιαλλαγες και σχεσεις, και να προσθετει αξια στο συνολο αντι να αφαιρει, παρα να δινει καμια σακουλα κρουασαν σε κανα γειτονα και να λεει "εγω το χρεος μου το εκανα, ειμαι καλος ανθρωπος". Αν ειναι κανεις καλος ανθρωπος, φαινεται στον αιθερικο κοσμο απο αυτα που γενναει και δημιουργει. Δεν τα απορριπτω, ισα ισα, ενας καλος λογος που θα ακουμπησει τον αλλο στην καρδια μπορει να του δωσει τεραστια δυναμη και φως. Αλλα οταν ακουω τα κλισε τα ζωοφιλικα και vegan κατι παθαινω, επειδη ξερω πως τις περισσοτερες φορες ειναι βαυκαλισμος ανωτεροτητας και ως εκ τουτου σαπιο απο παντου.

    NoName, δεν χρειαζεται να μαζεψει τις ελιες ο ιδιος που τις εχει. Μπορει να πληρωσει 2 μεροκαματα να τους τις μαζεψουν και να του τις πανε στο ελαιοτριβειο. Δεν ειναι δα και τοσο τραγικο που θα βαλουμε και τα κλαματα για το τι θα τραβηξει ο κακομοιρης. Δεν λεω καν να φτιαξει brand και να δημιουργησει υπραξια. Δεν λεω πως αυτη ειναι η μονη λυση, να παμε καποια χρονια πισω. Αλλα να το εχουμε σαν καβατζα-δυνατοτητα. Οσο περισσοτερο αυταρκης γινεται καποιος, τοσο λιγοτερο μυξοκλαιει "οπωπω, και τι θα γινουμε, τι θα φαμε, πεινα, εξαθλιωση κτλ". Υπαρχουν και high tech φασεις, που μπορει να φτιαξει κανεις με υδροπονικη(ουτε καν χωμα) σε μικρους χωρους, παπαδες. Ε, ηλιο και νερο, θαχουμε δεν θα μας τα κοψουν κι αυτα,οποτε μην τρελαινομαστε και φερνουμε την καταστροφη, ελεος. Το lifestyle αλα Nitro παντως πεθανε και καλως πεθανε, αυτο να γινει κατανοητο. Εγω δεν νομιζω να μπω στην διαδικασια αυτη, αλλα θα εμπαινα ευχαριστως αν δεν ειχα αλλα τρεξιματα. Τελος, μη θεοποιεις τους αλλους, διοτι ετσι αναποφευκτα μειωνεις τον εαυτο σου. Το προβλημα δεν ειναι τοσο πως ανεβαζεις πολυ τον πηχυ και θα απογοητευτεις απο την πραγματικοτητα, αλλα πως ειθισται οταν εξιδανικευουμε κατι, να μην το βλεπουμε οπως ειναι, να το θεωρουμε ως κατι απροσιτο και ανεφικτο. Αυτο συμβαινει και απο την αναποδη, οταν ανδρες θεοποιουν γυναικες λεμε πως τις βαζουν σε βαθρο. (pussy on a pedestal)

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχααα Στοχαστή! Οτι και καλά έχει ελιές ή χωραφάκι ο κάθε εξαντλημένος οικονομικά άνεργος και θα προσλάβει και εργάτες για να του μαζέψουν τις ελιές και να του το καλλιεργήσουν; Πού τα βρίσκεις και τα λες; πόσο γέλασα πρωί πρωί!
      Αυτό με την θεοποίηση των άλλων ήταν ασαφές. Πώς κολλάει;
      Συνεχίζω το διάβασμα με το επόμενο παπλωματάκι. Διέκοψα γιατί μετά μπορεί να χανόταν αυτή η ιλαρή διάθεση.

      no name

      Διαγραφή
  57. Αττεσλης - Καρμα - Αποσπασμα
    "-Η ασθενεια αυτου του ανδρα ηταν λογω καρμικμου χρεους;
    -Ολες οι ασθενειες ειναι εξαιτιας Καρμα. Ειναι ειτε το αποτελεσμα σικου σου χρεους, ειτε χρεη αλλων που αγαπας.
    -Μπορω να καταλαβω να πληρωνει καποιος για το καρμα του, αλλα τι σημαινει να πληρωνει κανεις για το καρμα καποιου που αγαπαει;
    -Τι νομιζεις εννοουσε ο Χριστος, οταν ελεγε να αλληλοκουβαλατε τα βαρη σας; Το καρμα πρεπει να αποπληρωθει με τον ενα ή τον αλλο τροπο. Αυτος ειναι ο συμπαντικος νομος της ισορροπιας. Οποτε, οταν αγαπαμε καποιον, μπορει να τον βοηθησουμε με το να του παρουμε ενα κομματι απο το χρεος (σσ απομειωση χρεους αν συμφωνει και ο Σοιμπλε). Μα αυτο, ειναι πιθανον, ΜΟΝΟ οταν αυτο το ατομο εχει παρει το μαθημα του, και επομενως δεν θα ειναι απαραιτητο να αποπληρωσει το χρεος του ολοκληρο. Οταν το μεγαλυτερο μερος του καρματος εχει αποπληρωθει καποιος αλλος μπορει να αναλαβει το υπολοιπο φορτιο και να ανακουφισει το υποκειμενο απο τον πονο του.Οταν επιθυμουμε να το κανουμε αυτο, ο Λογος θα αναλαβει τα 9/10 απο το υπολοιπομενο χρεος (σσ κουρεμα 90%!) οποτε και αναλαμβανουμε μολις το 1/10.

    Ετσι, το τελικο χρεος και που θα πρεπει να πληρωθει θα ειναι πολυ μικροτερο και ο απαιτουμενος πονος σημαντικα μειωμενος. Αυτα δεν ειναι τυχαια ποσοστα. [..] Οτιδηποτε μας συμβαινει το οποιο σε αυτη τη ζωη μας προκαλει πονο ειναι ειτε το αποτελεσμα των δικων μας χρεων, ειτε το αποτελεσμα της ετοιμοτητας μας να πληρωσουμε τα χρεη ανθρωπων που αγαπαμε και των οποιων το καρμα μπορει να ειναι πολυ βαρυ για να το σηκωσουν.Οταν γινετε Masters κτλ θα μπορειτε να αναλαμβανετε καρμα ακομα και εχθρων, θα μπορειτε να ακυρωνετε τον πονο αλλα δεν θα το κανετε για να μην επιστρεφεται το καρμα πισω. Ο Χριστος εδειξε τον δρομο οταν σταυρωθηκε ως κανονικος ανθρωπος. Οταν φθασετε σε ενα υψηλοτερο επιπεδο, ο Λογος μπορει να σας ζητησει να φορτωθειτε καρμα αλλων ακομα και εχθρων. Ειστε ο διαυλος του Λογου και θα πρεπει να το θεωρησετε αυτο μεγαλη τιμη να παρετε τετοιο φορτιο. Ισως ρωτησετε "Και ποια θα ειναι η ανταμοιβη μου γι αυτο;" Την στιγμη που κανετε μια τετοια ερωτηση σημαινει πως ο εγωισμος ειναι ζωντανος και πολυ επικινδυνος. Η τιμη που πσας προσφερεται να βαλετε τους ωμους σας κατω απο αυτους του Λογου, ειναιη μεγαλυτερη αποζημιωση."
    Τελος αποσπασματος

    Λεει βεβαια πιο κατω πως απορροφησε το καρμα ενος ατομου και μετα απο λιγες μερες το ποδι του επαθε γαγγραινα και πηγε χειρουργειο να ακρωτηριαστει. 2 διαφορετικες φορες συνεβη αυτο. Ο ακρωτηριασμος αποφευχθηκε την υστατη στιγμη απο ανωθεν επεμβαση μετα απο προσευχη. Ειπε επισης πως ο γαμπρος του ειπε σε ενα φιλο του με κιρρωση να μην ανησυχει και πως θα του παρει το καρμα αυτος (ο γαμπρος του) αν δεν γινει καλα. Μετα απο αυτη την επιπολαιοτητα, ο γαμπρος του κινδυνευει να πεθανει και σκεφτεται σοβαρα ο Αττεσλης να του παρει αυτος το καρμα για να μην αφησει την κορη του με τα παιδια τους, χηρα αλλα θεωρει αρκετα πιθανον να μην το αντεξει και να πεθανει, αλλα και τι να κανει, ελπιζει να τον σωσουν ανωτερες δυναμεις. Δεν ξερω τι συνεβη τελικα, αλλα το λεω για να δειξω την επιπολαιοτητα.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Τι θα πει σου παιρνω το καρμα; Πριν μπει κανεις σε μνια τετοια διαδικασια οφειλει να αναρωτηθει:
    1. Εχει παρει το μαθημα του ο παθων; Εχει κατανοησει τον λογο που υποφερει; Αν οχι, τελεία. Παμε να τον βοηθησουμε να καταλαβει. Αν ναι, παμε παρακατω.
    2. Μπορω να αντεξω το βαρος αυτο; Αν οχι, τοτε μαλλον ακυρο. Γιατι δεν ειναι ορθον, να αδικουμε τον εαυτο μας. Αγαπη σημαινει σε αγαπω οσο και εμενα, αλλιως δεν νοειται αγαπη, ειναι εξαρτηση και προσπαθεια να ζησω μεσα απο σενα. Αν ναι, τοτε παμε παρακατω.
    3. Εχει αποπληρωσει ηδη καποιο μερος των χρεων του; Αν οχι, ακυρο.Αν ναι, παμε παρακατω.
    4. Ποιος ειναι ο πραγματικος λογος που επιθυμω να του παρω το καρμα; Αν οι λογοι ειναι εγωισμος, να δειξω πως ειμαι κατι σπουδαιοτερο απο αυτο που ειμαι, να εντυπωσιασω, να δειχτω, να αυτοκαταστροφω για παρτη του,να νιωσω λιγο καλυτερα εγω με τον εαυτο μου(σαν αντισταθμισμα αλλων) ή ενα σωρο αλλοι κατωτεροι λογοι, τοτε ακυρο. Εαν ο λογος ειναι συννομος με τους ανωτερους κοσμους και δεν πληρειται κανενα απο τα αλλα κριτηρια, τοτε προχωραμε.

    Και τα 4 βηματα τωρα, πρεπει να εφαρμοστουν και στο ζητημα της αλληλοβοηθειας και αλληλεγγυης, φυσικα οχι τοσο αυστηρα, καθως εδω η ποινη του λαθος δεν ειναι τοσο καταστροφικη οσο στο καρμα. Αλλα για να βεβαιωθουμε πως κανουμε το σωστο και δεν τα κανουμε χειροτερα μεσα στην αγνοια μας τα πραγματα

    Ελενη, σαφως και το μαθημα που καλουμαστε να δωσουμε εξετασεις ειναι μαθημα ηθικης και οχι ηθικολογιας(να μιλαμε δηλαδη υποκριτικα για την ηθικη αλλα να μην την τηρουμε). Γιατι το λες ομως; Δεν ειναι λαστιχο η ηθικη, ειναι συγκεκριμενες αρετες που διεπουν τις πραξει, τις εχουμε αναφερει, ως 12 ηθικες αρετες στις οποιθες επιζηταται η ΜΕΣΟΤΗΤΑ και οχι η υπερβολη. Αν αρχισουμε να την θεωρουμε την ηθικη κατα το δοκουν ο καθενας μας, θα ξεφτιλιστει πολυ γρηγορα το πραγμα. Ηθικον κατα μερικους ειναι να κατασφαζουν οποιους τους προσβαλλουν. Δεν ειναι υποχρεωτικα ηθικο να επισκεπτεσαι την γιαγια και να της κανεις τα ψωνια του σουπερμαρκετ επειδη τα παιδια της την εχουν εγκαταλειψει. Η γιαγια πληρωνει καρμα απο αυτην την εγκαταλειψη των παιδιων της. Εισαι σιγουρη πως προσφερεις κατι χρησιμο οταν την βοηθας; Εχεις περασει τα 4 βηματα που ανεφερα πιο πανω, πριν το κανεις; Εχει παρει το μαθημα της απο την εγκαταλειψη ή ακομα βριζει τα παιδια της ως αχαριστα; Πριν βιαστεις να με κρινεις ως σκληρο, θα πρεπει να γνωριζεις πως θεωρω πολυ πιθανον οτι εχω βοηθησει αρκετα περισσοτερο απο τους περισσοτερους. Ομως, ειδα πως δεν υπηρξε καμια συνειδητοιποιηση παρα επαναληψη του αρχικου σφλαματος που οδηγησε στη δημιουργια καρματος με απλη αλλαγη του θυματος σε εμενα. Εμαθα ομως να αγαπαω και τον εαυτο μου μετα πολλης φιλοσοφιας και να ειμαι δικαιος. Εαν τηρουνται οσα ανεφερα και το καρμα ειναι δικαιο. Εαν οχι, τοτε ξανα, ψαχνετε για μαλακες να βοηθησουν πονηρους (με την κακη εννοια). Σπουδαιο το "μαζι" αλλα ποτέ δεν πρεπει να πιανουμε καποιους για κοροιδα
    Ελ Στοχαστης

    ΥΓ.αχα, 4πλο βγηκε το μηνυμα, αρα ενδιαφερον ειναι το θεμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Για την γιαγιά θα με βρεις απόλυτα σύμφωνη. Είναι πολύ εύστοχο.
    Ποιά εμπροσθοφυλακή όμως; πού; με ποιόν τρόπο;
    Τον πόλεμο τον χάσαμε. Έχουμε χρεοκοπήσει. Πουλάμε τα τιμαλφή μας σαν χώρα για να ζήσουμε. Υποθηκεύoυμε, βάζουμε ενέχυρα, παίρνουμε δανεικά κι αγύριστα, κι άλλα δανεικά για να πληρώνουμε τον τόκο των δανεικών, παλιών και καινούργιων. Εδώ βρισκόμαστε. Όχι στον σχεδιασμό μιας δίκαιης και βιώσιμης κοινωνίας-κράτους γενικώς και αορίστως αλλά στον σχεδιασμό μιας δίκαιης και βιώσιμης κατάστασης εδώ και τώρα. Με τους υπάρχοντες όρους και κάτω απ' αυτές τις συνθήκες. Με αριθμούς, με συνυπολογισμό εισαγόμενων ειδών πρώτης ανάγκης. Γράψε φάρμακα, πετρέλαιο, πρώτες ύλες κλπ. Οτι είμαστε εμείς ο Τσίπρας, ο όποιος Τσίπρας, και μεθοδικά και με πολύ ώριμη σκέψη σχεδιάζουμε χειρισμούς και εξελίξεις. Αλλιώς πώς; Αλλιώς τί να λέμε; οτι χρειάζεται πρωτίστως μια ολοκληρωμένη παιδεία για να γίνει η αξιακή και ηθική μας μεταστροφή; Εννοείται. Μμμ, και πώς θα γίνει; Από ποιούς; Αυτούς τους ίδιους δασκάλους τους σημερινούς που θα έχουν όμως διαφορετικές κατευθύνσεις από το Υπουργείο κι έτσι θα γίνουν εμπνευσμένοι ; ποιοί θα το στελεχώσουν το Υπουργείο; ποιός θα κρίνει πόσο χριστιανισμό θα βάλουμε μέσα στην αρχαιοελληνική μας παράδοση;
    Τί διαφορά θα έχει αυτή η παιδεία από την ελληνοχριστιανική παιδεία πριν το ΠΑΣΟΚ;
    Αυτά ως επένδυση για το μέλλον. Έχουμε όμως και το παρόν. Πώς μπορούμε ρεαλιστικά να συνεχίσουμε την πορεία της χώρας; Προτάσεις συγκεκριμένες. Τόσα έσοδα, τόσα έξοδα. Τόση ανεργία. Τόση η δόση του χρέους. Εκτός εάν κάνουμε μόνοι μας μια ..σεισάχθεια στο εξωτερικό χρέος, και τότε πρέπει να έχουμε ήδη ορίσει όλες τις επιπτώσεις και τις συνέπειες, συγκεκριμένα και χωρίς επιπολαιότητες.
    Γιατί αν δεν μπορούμε εμείς, τότε γιατί να μπορούν αυτοί οι υπερφίαλοι μπούφοι;
    Και γιατί να μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία αφού δεν θα εισακουστεί από κανέναν; Από περιέργεια. Να δούμε αν είναι εφικτή μια άλλη πολιτική.

    Στην πραγματικότητα δεν προτείνω να το κάνουμε. Εδώ γίνεται ένα φιλοσοφικό Συμπόσιο και άλλος είναι ο στόχος του. Η πνευματική και ψυχική καλλιέργεια του καθενός μας ώστε ανεπαίσθητα και ειρηνικά να επηρεάζει το περιβάλλον του καθώς ταυτόχρονα επηρεάζεται από αυτό.
    Σ' αυτά τα πλαίσια είπα αυτές τις σκέψεις.

    no name

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Πω πωωω! Ελευθερε Στοχαστη εισαι τοσο αναλυτικος(για καλο το λεω. Ειναι προσον θεωρω να εχεις οργανωμενη και δομημενη σκεψη, πολυεπιπεδη) που δεν ξερω απο που να ξεκινησω ουτε κι αν μπορω να πιασω ενα ενα τα ρηθεντα για απαντηση! Σε συνδιασμο και με τους αγαπητους συνχολιαστες....ουφ!

    Λοιπον, να ξεκαθαρισω αρχικα, πως κατανοω απολυτα τον διαχωρισμο της στασης/δρασης μας σε παθητικη ή ενεργητικη(λιγοτερο ή περισσοτερο). Και σε καμια περιπτωση δεν ισχυριζομαι οτι οποιος βοηθαει ή προσφερει στην ανημπορια καποιων(π.χ. με ενα πιατο φαϊ ή εναν παρηγορητικο λογο) πρεπει να αρκειται απλα και μονο σε αυτο. Θεωρω δεδομενο για καθε σκεπτομενο ανθρωπο πως εχει κοσκινισει προηγουμενως τις παραμετρους που πολυ ωραια παρεθεσες για ποιο λογο προσφερει βοηθεια, πραγμα που σημαινει οτι ξερει πότε να την προσφερει και πού. Για να φτασει καποιος να χρειαζεται την 'συνδρομη' σου παει να πει πως εχει αρχισει ηδη να υφισταται κατακουτελα(λεω κατακουτελα γιατι υφισταμεθα διαρκως αλλά οσο νιωθουμε δυνατοι δεν σκεφτομαστε ολοι τι και γιατι βιωνουμε ο,τι βιωνουμε)τις συνεπειες των επιλογων του(καρμα) και εσυ δεν βρισκεσαι εκει για να πληρωσεις τα σπασμενα αλλά για να 'εμψυχωσεις' μια ψυχη που ζοριζεται, να αποκαταστησει τις ισορροπιες της. Ειναι περιττο νομιζω να εξηγουμε πως δεν το κανεις αυτο για καποιον που απλα εκμεταλλευεται τα νυχια σου γιατι βαριεται να ξυστει... Σε αυτον που απο τεμπελια ή ιδιοτελεια σφαλλει συμπεριφερεσαι περισσοτερο διδακτικα αν μπορεις, μηπως και ξυπνησεις τον θεανθρωπινο σπινθηρα μεσα του και αλλαξει συλλογιστικη πορεια. Η γιαγια(οποια γιαγια), δεν ξερω για ποιους λογους μπορει να ζει στην απομονωση(προφανως και αυτη καρμα κουβαλα), αλλά το να μην δυναται οντως να αγορασει πανες και να τα κανει διαρκως πανω της(συγγνωμη κιολας....τυχαιο ηταν το παραδειγμα), δεν νομιζω οτι θα τη βοηθησει να σκεφτει καλυτερα απο οτι αν ενα φιλικο προσωπο της παρεχει αυτην την υλικη διευκολυνση και παραλληλα δυο κουβεντες που ισως την επηρεασουν θετικα(οι 'πανες', ειναι και η ευκαιρια πολλες φορες να αλληλεπιδρασεις με την μοναξια του αλλου. Οχι ως και καλα σοφος και ανωτερος. Αλλά ανθρωπινα και ταπεινα). Γνωμη μου.

    Απο την αλλή, σε καμια περιπτωση η 'παθητικη' οπως περιπου χαρακτηρισες αλληλεγγυη, δεν σε καθιστα αυτοματα συνεπη στον ρολο σου. Εξυπακουεται πως παραλληλα ενεργεις, οπου και οπως μπορεις, για να βγουμε ως συνολο απο το τελμα. Αλλιως, ο πατος συνεχιζεται ή εστω παραμενει και συντηρειται. Το ζητουμενο ειναι πώς το κανεις αυτο. Αυτο που πολυ ευστοχα εθιξε η no name. Χτες διαβαζα παλαιοτερη ανάρτησή σου(χειμωνας του 2014) που εκανες λογο για ασπρα και μαυρα πιονια και πως τα ασπρα πιονια δεν μπορουν γιατι δεν θελουν να μεταχειρισθουν τις πρακτικες των μαυρων αφου ετσι θα εξισωνονταν με τον 'αντιπαλο' και τις τακτικες εκεινες που εκ φυσεως αντιμαχονται. Αρα; Πώς επιτυγχανεται η 'πραγματικη ελευθερια' ; Πώς ανατρεπεται ή ακομα εξαλειφεται το μαυρο; Ιδου το ερωτημα.....που με παραλλαγη εχει ξαναδιατυπωθει πολλακις....

    Οσον αφορα το καρμα-νταρμα αγαπητε Σπιλτ, «Το κλειδί προς την πνευματική ζωή είναι…. η μετουσίωση του κάρμα σε ντάρμα» (Γουίλιαμ Μέτζγκερ). Μα οπως και να κατευθυνεις το νταρμα σου, πανω στο χαλακι του καρμα θα το κανεις. Ακομα και αν ειναι να πεταξεις μακρια απο αυτο, απο την επιφανεια του θα πρεπει να απογειωθεις. Και γιατι να φερει κανεις στις πλατες του μερος του καρμα του αλλου; Μα γιατι μπορει και θελει να προστρεξει στην κραυγη(εστω και βουβη) βοη-θειας ενος μελους του/αδελφου του. Το 'θαυμα' δεν καταργει την προσωπικη προσπαθεια και ευθυνη αλλά αποτελει αναγνωριση ακριβως αυτης της προσπαθειας να ειναι κανεις συνεπης και υπευθυνος.

    Αγαπητε, Ε.Σ, δεν θα χαρακτηριζα κανεναν καθ'οιονδηποτε τροπο και δη εδω που ειμαστε φιλοξενουμενοι. Ποσο μαλλον εσενα που δεν μου εχεις δικαιωματα να το κανω. Σκληρος; Τι παει να πει σκληρος; Μπορει να ειναι σκληρα τα λογια ή η συμπεριφορα καποιου αλλά το προσωπο παραμενει σεβαστο και αγιο. Ετσι θα'πρεπε τουλαχιστον.

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ..(Γουιλιαμ Μετζγκερ) " κλεινουν τα εισαγωγικα..


      Υ.Γ. Αγαπητε Ποιητη των Χρωματων, πού χαθηκες;

      Διαγραφή
    2. να κατάλαβες τώρα τι γίνεται; άσε που λες λάθος και τ' όνομα... έρχεσαι συ ρωτάς και γω θα πρέπει να εξηγώ, μετά θα ρθει κάποιος άλλος να ξαναρωτήξει και γω θα πρέπει να ξαναεξηγώ και πάει λέγοντας... όμως εγώ βαριέμαι να εξηγώ... τώρα βέβαια θα μου πεις και δικαίως, μα εδώ αυτό κάνουμε, συνδιαλεγόμαστε, τι παπαριές μας λες; δεν αντιλέγω αλλά είχα μία ας πούμε άτυπη πρόσκλησις και ως ευγενικός κύριος που είμαι κάποιες συγκεκριμένες μέρες, μία από τις οποίες συγκεκριμένες μέρες τυγχάνει να ναι και η σημερινή, οφείλω να ανταποκριθώ τρόπον τινά... άντε τσους τσους, καλή συνέχεια...

      Διαγραφή
    3. Ισως καποια στιγμη που δε θα βαριεσαι...
      Καλη συνεχεια.
      Ελενη.

      Διαγραφή
  61. Ξαναδιαβαζοντας, εχουν μεινει πολλα ασχολιαστα. Π.χ η απορια του Σπιλτ γιατι τοσο μπλα μπλα να προηγειται πριν μπουμε στο ψητο. (Οχι απαραιτητα κρεας, για τους vegan... Χαχαχα). Μα εδω αγαπητε φιλε, η κουβεντα ειναι ελευθερη οπως συμβαινει με μια παρεα φιλων που τα λενε στον απογευματινο καφε τους. Ξεκινησε με Αττεσλη και στοιχειακα, περασε στις "γυναικες του Τραϊανου", στην εκπαιδευση, την ενδοσκοπηση και δεν ξερω κι εγω που αλλου... Ο Ε.Σ και ο Λυκιος βεβαιως βεβαιως, που διαβαζουν ή εχουν διαβασει Αττεσλη και τα παρομοια, εδω ειναι. Και πολλοι αλλοι που παρακολουθουν και ισως θελησουν να παρεμβουν.Δε νομιζω αν ρωτησεις ευθεως κατι να μην σου δωσουν τα φωτα τους. Οσο για τα αυτονοητα ηθικολογικα ζητηματα, η πραγματικοτητα γυρω μας καθε αλλο παρα αυτονοητα στην πραξη τα αποδεικνύει. Οχι;
    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Αγαπητέ Στιλπ, καλωσήλθες στον Καταχθόνιο Δαίμονα.
    Καταρχήν δεν χρειάζεται να είσαι συνεπής στους διαλόγους μας, ούτε αναγκασμένος να απαντάς στον καθένα μας.
    Ένιωσες την επιθυμία να εμφανιστείς με μερικά σχόλια και κάποιες ενδιαφέρουσες σκέψεις σου.
    Εμείς τις αφουγκραστήκαμε και διαπιστώσαμε ότι υπάρχει κάποιο βάθος στην σκέψη σου.
    Δείχνεις απογοητευμένος από την διαδρομή σου στον χώρο της αναζήτησης.
    Δεν είσαι ο μόνος!
    Χιλιάδες άνθρωποι απογοητεύτηκαν και τα παράτησαν, αφου ενεπλάκησαν σε μια ατέρμονη περιπέτεια στον κόσμο των θεωριών, των δογμάτων και των φιλοσοφιών.
    Πράγματι πρόκειται για έναν ωκεανό, που αν προσπαθήσεις να τον διασχίσεις μόνος, είναι πολύ δύσκολο να μην πνιγείς ή να μην σε "ξεράσει" σε κάποιο ερημονήσι.
    Συνήθως αν κάποιος επιχειρήσει να διασχίσει αυτό τον ωκεανό και δεν τα καταφέρει, το αποτέλεσμα τον θέτει σε χειρότερη θέση από αυτή που είχε πριν ξεκινήσει.
    Ορισμένοι μάλιστα, χάνουν και τα λογικά τους. Γίνονται παράφρονες!
    Το μυαλό, μετά την σύγχυση και την διασάλευση των δομών της λογικής του, αμύνεται. Κατεβάζει τους διακόπτες και εγκαταλείπει (υγιής αντίδραση) ή αποδιοργανώνεται ώστε να μην μπορεί να δεχτεί άλλη επιβλαβή πληροφορία (νοσηρή αντίδραση).
    Δεν θέλω να σε επανελκύσω στον χώρο που απέκλεισες, αν και μόνος σου θέλεις να κρατήσεις μια επαφή, όπως φαίνεται.
    Όσα λέμε εδώ, μην τα παίρνεις εντελώς σοβαρά, παρόλο που εμείς τα πιστεύουμε.
    Βλέπω ότι θέλεις να είσαι άνθρωπος της πράξης και όχι της σκέψης.
    Αν δεν είχες περάσει από τον χώρο της σκέψης (διανόησης), θα σε παρότρυνα να το κάνεις.
    Επειδή το έκανες (όσο μπόρεσες), δικαιούσαι να μετουσιώσεις σε πράξη, ότι σου καταστάλαξε μέσα σου αυτή η διανόηση.
    Αυτήν εξάλλου δεν μπορείς να την αποποιηθείς, το καταστάλαγμα θα σε οδηγεί.
    Όταν όμως πράττεις, μην ξεχνάς να συλλογιέσαι για το αποτέλεσμα που οι πράξεις σου επέφεραν και αν είναι ωφέλιμες.
    Δεν θα σε πιέσω ποτέ να γράψεις τις απόψεις σου, αλλά όποτε θελήσεις να μπεις σε ένα θέμα, κάντο και θα λάβεις ανταπόκριση. Εμείς σε καλοδεχτήκαμε.

    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Στιλπ, οι λεξεις και οι ονομασιες που δινουμε δεν εχουν καμια πρακτικη σημασια. Σχεδον ολοι, και ο Αττεσλης, χρησιμοποιουσαν κυριως χριστοκεντρικη διδασκαλια γιατι αυτη ειναι που στους δυτικους συνηθως "πιανει" και περναει ευκολοτερα τα μηνυματα. Οταν ο "ασθενης" που του εμφανιζοταν ειχε διαφορετικο υποβαθρο, πχ εβραιος,μουσουλμανος, ή ξερω γω σουφι, χρησιμοποιουσε λεξεις και ορολογια αντιστοιχη ωστε να αισθανεται οικεια και οχι αμυντικα. Σαφως και δεν ειναι η ουσια στις ονομασιες. Η πιστη στον Χριστο (με αυτην την ονομασια) ή οπου αλλου δεν ειναι απαραιτητη. Ουτε εμενα με βρισκει συμφωνο η χριστοκεντρικη προσεγγιση.
    Αυτα δεν ειναι κοινη και λαικη γνωση, ουτε εγω εχω φυσικα προσωπα για να τα συζητητω, απο την αποψη πως δεν γνωριζω ατομα που να εχουν ασχοληθει σε καποιο βαθος ή να τα γνωριζουν αυτα αλλα δεν το θεωρω και απαραιτητο.Βρισκω απαντησεις με αρκετα γρηγορο ρυθμο. Αυτο που με απασχολει δεν ειναι η ευρεση των γνωσεων, αλλα να προλαβαινω να τις εφαρμοζω.

    Οταν κανείς χανει το ενδιαφερον του για ενα θεμα, σημαινει πως ειναι ετοιμος εσωτερικα ωστε να παει παρα κατω. Ειναι επομενως λογικο η ανακυκληση αυτου του θεματος που βαρεθηκε και πιθανον αφομοιωσε να του προκαλει χασμουρητα. Χρειαζεται λοιπον να προχωρησει σε κατι που του προκαλει και καποια εξαψη αλλα και λιγο φοβο. Ο Λυκιος σοφα και με αγαπη ομως δεν σε ωθει πολυ μπροστα. Οποιος εχει παρει γευση των ανωτερων κοσμων, αναποφευκτα γνωριζει ποσο λιγοι και ανετοιμοι ειμαστε. Ειναι εκ των ων ουκ ανευ η παταξη οποιουδηποτε παθους και η κατακτηση του γαληνιου νου, διοτι διαφορετικα ειναι σαν να λεμε "Ελα ρε, μην ψαχνεσαι πολυ, εδω ειναι η θαλασσα που ψαχνεις, ορμα. Α, ξεχασαμε να σου πουμε πως στο μερος σου μαλλον εχει και πολλους καρχαριες". Οι "καρχαριες" ειναι οι Λαιστρυγονες και οι Κυκλωπες που οπως λεει ο ποιητης, ΔΕΝ θα συναντησεις αν δεν τους κουβανεις μες την ψυχη σου. Μονο εσυ μπορεις να ξερεις τι φορτιο κουβαλας, και τι φερεις μεσα σου. Πριν λοιπον ξεκινησεις ψυχονοητικες ασκησεις, ξεκινα απλα αλλα οχι ασημαντα, εφαρμοζοντας το εξης. Καθε πρωι, η πρωτη σου κινηση με το που ξυπνας και η πρωτη σου σκεψη, θα ειναι να καταγραφεις ο,τι μπορεις να θυμηθεις απο το ονειρο σου σε ενα τετραδιο που θα εχεις παντα στο κομοδινο σου. Μην σου φαινεται χαζο, αν το κανεις δυο εβδομαδες συνεχομενα, θα δεις σημαντικα αποτελεσματα. Προσπαθησε επισης να κατανοησεις καθε μικροασθενεια του σωματος οπως και την σεξουαλικοτητα σου.

    Στους νοητικους κοσμους δεν εισερχεσαι με ορμη, αλλα με το ακριβως αντιθετο. Με την ικανοτητα του γιν, την θηλυκη αρχη του αφηνεσθαι, χωρις τιποτα ενεργητικο να δρα πανω σου, ουτε αισθησεις, ουτε σκεψεις, ουτε προσδοκιες. Και με παρατηρηση χωρις κριση. Αυτο που λενε διαλογισμος. Δουλευει, πριν μερικα χρονια το ειχα τσεκαρει και ισχυει. Αισθανεσαι σαν να ανοιγει καποιο φως μεσα στο μυαλο σου μολις βυθιστεις σε αυτο, νομιζεις πως ονειρευεσαι. Αλλα δεν εχει νοημα ιδιαιτερο αυτο, διοτι θα πεσει η "ασφαλεια" του νου διοτι δεν μπορει να διαχειριστει τον ογκο της πληροφοριας, ητοι υπνος για κανα 20λεπτο. Αρα εχει μεγαλη σημασια να εχει καποιος ξεκαθαρισμενα τα πραγματα μεσα του σε καθεστως νηφαλιοτητας. Ενας ανθρωπος της δρασης θα πρεπει να μαθει να γινει ανθρωπος της σκεψης, να κατακτησει την ακινησια.

    Το νταρμα ειναι το θετικο καρμα. Κοινως οτι δινεις παιρνεις. Αν βοηθας (ορθα), ο "ουρανος" θα σου το επιστρεψει πολλαπλα. Εαν ομως βοηθας για να παρεις πισω το πολλαπλο, αυτο ειναι εγωιστικο και αρα λαθος, δεν θα δουλεψει. Βοηθας διοτι το νιωθεις, δεν μπορεις να κανεις διαφορετικα παρα να βοηθησεις, βγαινει απο μεσα σου σαν φυσικη αναγκη. Αισθανεσαι και βιωνεις τον πονο του αλλου συναισθητικα, και αυτοματα επιθυμεις να τον μειωσεις. Ομως, οπως ανεφερα προηγουμενως, αυτη η αγαθη προαιρεση καλο ειναι να τιθασσευεται ωστε να συμβαινει συννομα με τους ανωτερους νομους. Για παραδειγμα, οφειλεις να κατανοησεις πως δεν μπορεις να βοηθησεις κανεναν, εαν δεν θελει να βοηθηθει ο ιδιος. Αρα μην καθεσαι εκει και επιμενεις, προχωρα σε καποιον αλλο.

    ΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. NoName,αυτο με τη θεοποιηση προερχεται απο την κριση πως το ενα κειμενο ηταν καλο, το αλλο φτωχικο. Οσον αφορα το εργασιακο, δεν μπορω να δωσω συμβουλη σε περιπτωσεις ανθρωπων που δεν γνωριζω λεπτομερειες. Οπου και να εχω ασχοληθει ομως, δεν ειδα καμια περιπτωση "χαμενη", καταδικασμενη σε αποτυχια, ή καταστροφικα δυσκολη. Μια χαρα ανετοτατες ηταν ολες, αλλα κανεις δεν επιθυμουσε καποιο ξεβολεμα, οχι τιποτα φοβερο πάντα. Τον πολεμο φυσικα και δεν τον εχουμε χασει, διοτι απλουστατα ποτέ δεν τον δωσαμε. Μακαρι να τον ειχαμε χασει, γιατι τοτε θα επρεπε να ειχαμε
    "πολεμησει".Αυτη ειναι η μεγαλυτερη ντροπη για εναν Ελληνα, να πεσει αμαχητι και οχι φυσικα η ηττα. Το προβλημα της χωρας δεν ειναι τοσο φοβερο οσο το παρουσιαζεις. Ευκολακι ειναι. Πρωτον τα νουμερα ξεχασε τα , αγνοησε τα. Νουμερα ειναι, αν εισαι σωστος και δεν βγαινουν τα αλλαζεις. Το προβλημα της Ελλαδας ειναι στην νοοτροπια της ως προς το θεμα εργασια και στην υπαρξη προνομιακων ταξεων ανθρωπων. Απο την αναγκη για επιβιωση, μπορει να δημιουργηθει η πιεση που απαιτειται για να αλλαξουν τα κακως κειμενα. Η ελπιδα ειναι αυτος ο ανεμος δικαιοσυνης να επεκταθει και στο παγκοσμιο συστημα, καθως ειμαστε συνδεδεμενοι, και οχι απλα να σωσουμε το τομαρι μας που ειναι αρκετα ευκολο. Το μεσον ειναι ακριβως αυτο το νεο μοντελο πολιτισμου που χρειαζεται να φερουμε. Ειχα προτεινει παλιοτερα και το μοντελο που θα τα καταστουσε ολα αυτα εφικτα, το ΣΑΔ οπως το ειχε βαφτισει ο νονος Λυκιος. Μια ιδεα του εδω http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2014/05/2.html Αλλα αυτο ειναι μεγαλο θεμα

    Σιγουρα παρα πολλα ειναι ασχολιαστα, αλλα ετσι ειναι τα αναψυκτηρια, σπανια εξαντλωνται οι συζητησεις. Γιατι να προηγειται τοσο μπλα-μπλα; Διοτι αυτες οι γνωσεις ειναι αποκρυφες και πρεπει φιλοσοφικα να τις ανακαλυψουμε μεσα απο βουνα παραπληροφορησης. Δευτερον, διοτι ετσι ειναι ο γιν (αν αναρωτιεσαι για τους αλλους). Πιο πολυ σκεφτεται(και αρα μιλαει), παρα κανει. Τριτον, γιατι το θεμα ειναι πολυ σοβαρο και συναμα επικινδυνο. Πρωτα θα κανεις αρκετα θεωρητικα μαθηματα μεχρι να τα απορροφησεις πριν ξεκινησεις τα πρακτικα μαθηματα οδηγησης αυτοκινητου. Επειδη δε, δεν χειριζεσαι αυτοκινητο, αλλα ψυχικα ζητηματα, και επειδη δεν εχεις παντα δασκαλο διπλα σου, εαν βγεις σαν τουριστας θα κινδυνευσεις ασχημα. Δεν πας στην πρωτη γραμμη, για να βγαλεις selfie φωτογραφια. Κτλ κτλ

    Οι ηθικες αρετες δεν ειναι αυτονοητες, εχεις δικαιο. Ειναι μεγιστο θεμα. Αυτος που θα τις κατανοησει σωστα,και τις εφαρμοζει, καθαρισε την μπουγαδα. Διοτι οι σκεψεις με την επαναληψη γινονται λογια, αυτα πραξεις, αυτες συνηθεια, αυτη διαμορφωνει τον χαρακτηρα, που δημιουργει καρμα ή νταρμα.

    "Πρόσεξε τις σκέψεις σου-γίνονται λόγια
    Πρόσεξε τα λόγια σου-γίνονται πράξεις
    Πρόσεξε τις πράξεις σου-γίνονται συνήθειες
    Πρόσεξε τις συνήθειές σου-γίνονται χαρακτήρας
    Πρόσεξε το χαρακτήρα σου-γίνεται η μοίρα σου"

    Τελος, μικρο αποσπασμα απο Αττεσλη
    "-Δασκαλε τι θα απαντουσες σε καποιον που θα ελεγε πως η προσπαθεια να διδαξεις τον νομο της αιτιας και του αποτελεσματος ειναι μια προσπαθεια να επιβληθει ενα συστημα ηθικης ωστε οι ανθρωποι να γινουν καλυτεροι;
    -Μελετηστε τις πραξεις σας, δειτε τι πληρωνετε, κοιταξτε γυρω σας να δειτε τι συμβαινει, και καταληξτε στα δικα σας συμπερασματα. Αν δεν μπορειτε να δειτε σημερα, θα δειτε αυριο ή μεθαυριο
    -Δεν απαντησες ομως στο επιχειρημα
    -Μισο λεπτο, οι μεγαλες αληθειες δεν μπορουν παντα να απαντηθουν με λεξεις, οπως δεν μπορεις να απαντησεις στο ερωτημα της υπαρξης ή οχι του Θεου. Υπαρχουν τοσα πολλα που δεν μπορουν να απαντηθουν μονο με λογια, με λογικη. Μπορεις να απαντησεις αυτες τις ερωτησεις μεσα απο την δικαι σου εμπειρια μελετωντας τα αποτελεσματα των πραξεων σου. Με κανενα τροπο δεν μπορεις να αποφυγεις να παρατηρησεις το αποτελεσμα των πραξεων σου. Αργα ή γρηγορα, θα το κανεις. Δεν πιστευεις στο καρμα; Οταν δεχτεις δυο τρεις βουρδουλιες απο το μαστιγιο του καρμα, τοτε θα ξερεις γιατι θα αισθανθεις τον πονο"

    Ελ Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. λοιπόν λοιπόν, κάτσε τώρα που δε βαριέμαι να πω μερικά πραματάκια... λυκ, όχι δεν πρόκειται περί απογοήτευσης, περί κορεσμού μίλησα, έχει διαφορά... είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που ψάχνεται τέλος πάντων , που έχει εμπειρίες σχετικές, που αντιλαμβάνεται εν πάσει περιπτώσει ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα κομμάτι μπριζόλα, να παρατήσει την αναζήτηση του επειδή βρίσκει ανώφελες τις ακαδημαϊκές συζητήσεις του με τρίτους;; μια τέτοια στάση υποθέτω ότι θα αφορά ανθρώπους που ψάχνουν την αλήθεια τους έξω απ' αυτούς... η δική μου μικρή εμπειρία μου χει δείξει ότι αρκετά βοηθητικό σε πνευματικού τύπου αναζητήσεις, είναι να ξεκινάει κανείς από βάση ενός κάποιου ορθολογισμού... και το λέω αυτό ως άνθρωπος που δεν χαρακτηρίζεται από ορθολογισμό, μάλλον περισσότερο από ανορθολογισμό, είναι όμως απαραίτητος ακριβώς για να μην πνιγεί κανείς στον ωκεανό που λες λύκιε και να θυμάται να έχει μαζί του τα μπρατσάκια της λογικής και κυρίως να θυμάται να ΒΓΑΙΝΕΙ απ' αυτόν τον ωκεανό και να ξαναμπαίνει όταν το απαιτεί η κρίση και η ανάγκη του...

    μέσα στα πολλά λοιπόν, μιλάτε και για κάρμα... τι είναι το κάρμα: είναι μια νοητική επινόηση που αφορά και μεταφράζει τα της ψυχής... για μενα είναι ίσως η μεγαλύτερη θρησκειολογική παγίδα και πλάνη... είναι συμπαντικός νόμος το κάρμα; ναι. αφορά την ψυχή; ναι. ψυχή φέρουν μόνον οι άνθρωποι; όχι, ψυχή φέρουν κι οι πλανήτες! βασίζεται το κάρμα σε κώδικα ηθικής; ναι. είναι ίδιοι οι κώδικες ηθικής σε όλες τις κουλτούρες και όλες τις εποχές; όχι. το σύμπαν ολάκερο αλληλοκαταπίνεται; ναι. υπάρχει κώδικας ηθικής στο σύμπαν; μάλλον όχι καθότι δαύτος απαιτεί αρνητικά και θετικά πρόσημα. αποκτά κάρμα ένα ακατοίκητο αστέρι που έγινε σούπερ νόβα κατασπαράζοντας ότι βρέθηκε μπροστά του; νάου δατς α γκουντ κουέσιον!

    κάρμα λοιπόν που απαραίτητα συνδέεται με τις θεωρίες της μετενσάρκωσης... υποθέτουμε λοιπόν ότι ο στιλπ έχει ενσαρκωθεί 1000 φορές κι αυτή είναι η 1001... κουβαλάει δλδ 1000 και 1 γενεαλογικά δένδρα μαζί με όλες τις μνήμες τους εντυπωμένα στο κύτταρο του... και ενώ λοιπόν η αποθήκη μνήμης του αφορά όοοολη τη γκάμα μνημών των προγόνων του, θεωρεί πως ότι του σκάει ως παλαιότερη ανάμνηση είναι ντεφάκτο δικιά του, η περίπτωση να είναι μνήμη της γκόμενας του προπροπάππου του της 475ης του ενσάρκωσης που γάμησε όλο το τότε σόι δύσκολα παίζει...

    τι άλλο; α, κώδικας ηθικής λοιπόν... σε πολύ αρχαιότερους χρόνους το σφάξιμο σε πεδία μαχών έδινε κι έπαιρνε... ας υποθέσουμε ότι ένας μαχητής σφαγέας του τότε που υπερασπιζόταν τη γη και τη φυλή του και γκάβλωνε να τρώει σκάλπια, γεννιέται στο σήμερα του δυτικού τεχνολογικού κόσμου μαζί με το ένστικτο της σφαγής... και γίνεται σήριαλ κίλλερ... σήμερα θα δημιουργήσει κάρμα; οπωσδήποτε. παλιά; εξαρτάται... χαχαχχαχα!

    υπάρχει καλή και κακή δράση και αντίδραση στο σύμπαν; επιτρέπονται όλα; ο παράγων χρόνος είν απαραίτητος στη θεωρία του κάρμα; χρόνος υπάρχει εκεί οξω; είναι σίγουρα θεϊκά όλα αυτά ή παίζει να ναι κι ανθρωπογενή; μέτρο ποιος; αυτά για τώρα, έχω τσάπισμα

    στιλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Μικρούλες απαντήσεις στον αγαπητό Στιλπ:
    1) Κορεσμός από γνώσεις; Εκπληκτικό. Άρα θα είσαι πλήρης γνώσεων ή απλά το μυαλό σου δεν χωράει άλλες. Ή μήπως όχι;
    2) Πολύ σωστά όσα είπες για τον ορθολογισμό. Η λογική είναι το ένα όπλο μας για την κατάκτηση της Αλήθειας.
    3) Το κάρμα δεν είναι νοητική επινόηση, αλλά νοητική κατανόηση.
    4) Το κάρμα δεν αναφέρεται σε για κώδικα ηθικής, αλλά στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος.
    5) Άλλος ο εθιμικός κώδικας που δημιουργεί ηθική και άλλο η διαχρονικά υπερανθρώπινη κοσμική ηθική.
    6) Ο κώδικας συμπεριφοράς στην μάχη, δεν έχει αλλάξει ούτε κεραία από την αρχαιότητα ως σήμερα. Όπως έσφαζαν τότε, έτσι (και χειρότερα) σφάζουν και σήμερα. Η ηθική του πολέμου είναι μια "ειδική" ηθική. Ούτε τότε, ούτε και τώρα είναι ανεκτή η σφαγή σε καιρό ειρήνης. Ένας δολοφόνος τότε εκτελούνταν. Ένας δολοφόνος σήμερα φυλακίζεται. Η πράξη είναι κολάσιμη σε όλες τις εποχές (διαχρονική ηθική αξία). Στον πόλεμο επιζητείται ο φόνος, διότι η ανθρώπινη ζωή του εχθρού, εκτιμάται χαμηλότερα από την επιβίωσή μας. Το ίδιο ισχύει και για την άμυνα σε καιρό ειρήνης. Αν και ο φόνος είναι κολάσιμος, σταθμίζεται ελαφρύτερα αν γίνει για να σωθεί η δική μας ζωή. Διαχρονική ηθική αξία. Όσοι την παραβιάζουν τιμωρούνται σε όλα τα επίπεδα (κάρμα που εξυπηρετεί την ντάρμα).
    7) Στην μετενσάρκωση δεν κουβαλάς τα πάθη των προηγούμενων ζωών σου, αλλά έρχεσαι για να τα διορθώσεις. Αυτό είναι το καρμικό χρέος. Ερχόμαστε για να εξιλεωθούμε από το βάρος μας, λειτουργώντας στον αντίποδα του παρελθόντος μας. Εξισορρόπηση λοιπόν.
    8) Το γονίδιό μας όντως μεταφέρει μνήμες και ψυχικά γνωρίσματα προγονικά. Κληρονομούμε το φυλετικό κάρμα, αλλά μην το συγχέουμε με το ατομικό μας κάρμα. Το ατομικό μας κάρμα είναι πολύ βαρύτερο και αμεσότερο. Μην ξεχνάμε όμως ότι το θείο έλεος, δεν μας επιτρέπει να θυμόμαστε τίποτα από το παρελθόν μας συνειδητά.
    9) Ο χρόνος υπάρχει παντού στο μορφογεννητικό πεδίο. Στην ύλη, στο αστρικό, στο ψυχικό, στο αιθερικό και τέλος στο κατώτερο πνευματικό, υπάρχει ο χρόνος. Η διαφορά είναι ότι για τον συνειδητό νου, δεν είναι αντιληπτή η φύση και η ροή του, πέραν του αισθητού κόσμου. Θα έλεγα μάλιστα ότι στον αισθητό κόσμο, ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση με τον τρόπο που τον κατανοούμε (γραμμικά). Αν δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει ροή. Η ροή με σπειροειδή κίνηση, είναι η ίδια η εκδηλωμένη Ουσία.
    10) Ασφαλώς υπάρχει κώδικας ηθικής στο Σύμπαν. Λέγεται κοσμική νομοτέλεια. Το κάρμα υπάρχει και εκεί. Κάθε δράση προκαλεί αντίδραση. Σκέψου το. Το σουπερνόβα που έγινε μαύρη τρύπα, αναγκάστηκε να αφομοιώσει άπειρη μάζα, άρα πήρε μαζί του βάρη που δεν του ανήκαν. Μετά τι γίνεται; Μεταφέρεται σε ένα παράλληλο, ανάποδο σύμπαν (αντιύλη). Εκεί θα βιώσει την ζωή του ...ανάποδα, για να εξισορροπηθεί η προηγούμενη δράση του.
    Ότι μέσα κι έξω. Ότι πάνω και κάτω.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λίγο παράφωνα το ξεκίνησες... ενώ είναι πολύ συγκεκριμένες και κυριολεκτικές οι λέξεις που χρησιμοποιώ, τείνεις να μπερδεύεις, νωρίτερα εξέλαβες τον κορεσμό ως απογοήτευση, τώρα συνάγεις συμπερασματική μέσω της ταύτισης που κάνεις των ακαδημαϊκών συζητήσεων με την απόκτηση γνώσεων... πάμε λίγο στη μορφή των δυο σχολιανών... κάτω από ένα σχόλιο που βρίθει ερωτηματικών υπάρχει ως "μικρούλα" απάντηση ένα κείμενο με συνεχείς δηλώσεις, ταχτοποιημένο, αριθμημένο, μυρίζει σχεδόν χλωρινη και πολύ μα πολύ σίγουρο :) καταχθόνιε είσαι πολύ σίγουρος ε; τουλάχιστον έτσι δείχνεις... γω πάλι δεν είμαι καθόλου σίγουρος για τίποτα... είναι πιο διασκεδαστικό εξάλλου, η σιγουριά της ολοκλήρωσης είναι βαρετή, δε βρίσκεις; καταχθόνιε, τί θα λεγες για λίγη δράση; ας υποθέσουμε ότι ξυπνάς αύριο το πρωί και με κάποιον μαγικό περίεργο και πολύ πραγματικό τρόπο σου αποκαλύπτεται πως όλα όσα ήξερες είναι ένα ψέμμα! για πε, πώς θα το διαχειριζόσουν;

      Διαγραφή
    2. Για απάντηση, σε παραπέμπω σε προηγούμενα σχόλιά μου, στο παρόν Αναψυκτήριο.
      Βέβαια δεν ασχολήθηκες με την ουσία του σχολίου μου που ήταν πάνω στις δικές σου αιτιάσεις, αλλά με το πόσο σίγουρος είμαι, θέλοντας να με δοκιμάσεις.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    3. ναι ναι ναι, ιτς ωλ αμπάουτ περσέψιον, καταχθόνιε... το προβληματικό σημείο κατ εμέ είναι ότι αν θα πάρεις 53 άτομα με κοινή θεωρητική κατεύθυνση σε πναιβματικό επίπεδο, και τους θέσεις κάποια ερωτήματα με σκεπτικιστική διάθεση, οι 50 -ισως να λέω και λίγους- θα δώσουν μάλλον τις ίδιες απαντήσεις των θέσφατων που έχουν διδαχθεί, μελετήσει και που εξυπηρετούν τη νόηση και την πορεία τους... ελάχιστοι αμφισβητούν... τώρα συγκεκριμένα για το δικό μου σχόλιο, οι αριθμημένες απαντήσεις σου σε δυο τρια σημεία δείχνουν ότι δεν έχεις καταλάβει τι λέω και ρωτώ αντιστοίχως, γενικότερα το σύνολο του σχολίου είναι κάτι που το έχω συναντήσει με μικρές παραλλαγές από πολλούς ακόμη, κάτι σαν πολλαπλό ντέζα βου μιας δογματικής ηχούς, οπότενες επέλεξα να προσέξω περισσότερο το πώς και τη μορφή του, όχι το τι, του φάκιν μπόριν δαύτο το τελευταίο εν σο σο σο πρεντίκταμπολ... βεβαίως ξαναλέω ότι κατανοώ πως για τον καθενα ολα αυτα εχουν διαφορετικη σημασία, για κάποιους αποτελούν τις αδιαμφησβήτητες βάσεις πάνω στις οποίες θα πορευτούν, εξυπηρετείται ο δρόμος τους, οπότε ναι μεν σεβαστά αλλά όχι αποδεχτά... η δε σιγουριά σου ήταν πασιφανής στο σχόλιο, δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς πως με το να επισημαίνω κάτι το εμφανές ότι το κάμω για να σε δοκιμάσω, δεν έχω λόγους για κάτι τέτοιο, αν είχα με άλλον τρόπο θα το έκανα, δικιά σου η συγκεκριμένη προβολή...

      τωρα βέβαια καπάκι έσκασε και ο ντάρμας, ο οποίος κάτι πάγει να κάμει, αλλά η αδυναμία του να δει τη συνολική εικόνα από όλες τις πλευρές και όψεις, τον αφήνει λειψό του λειψού... κι αναρωτιέμαι τώρα, καθαρά για λογοτεχνικούς λόγους: τον αρχίζω στις χριστοπαναγίες σ' ένα άκτιβ σκατόλοτζυ μέσω διανθισμένου ινπροβάιζιν ή απλά του ρίχνω μια στραβή ματιά με τον όφρυδα ανασηκωμένο και το μειδίαμα της απαξίωσης αποτυπωμένο στη μούρη μου ολούθε; θα βαζα και τρίτο θέμα αλλά κάτι μου λέει πως δεν το σηκώνει ο χώρος, το παρκέ ειν γυαλισμένο μόνιμα...

      Διαγραφή
  67. ΟΣΑ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΣΤΙΛΠ. ΔΕ Σ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙ ΚΑΙ ΧΑΟΤΙΚΟΣ. ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ. ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΗΜΕΙΩΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΣΤΑ ΤΥΠΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΔΗΣ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ.
    Ο ΝΤΑΡΜΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. .........


    Ταξείδι Τιμής στον Αγγελιοφόρο.


    Ανάμεσα από τις κορυφές της ευλογημένης Αιγηίδος

    πλάναρα στον μπλέ Γαλαξία φθάνοντας στις τρείς πηγές

    χαμογελώντας ο Δαήμων του Λόγου μας υποδέχθηκε

    στο μαγνητοκάλεσμα της αγιαλιαστής του Λύρας...

    στην πηγή του Κραναίου να ξεδιψάσει η Ψυχή μου..... νοηματο...μηνύματα.




    έρρωσθε και ευδαιμονείτε


    Ποιητής των χρωμάτων



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. .....


    Όλα είναι Ενέργεια.

    Το έργο του Ενός που δημιουργεί και διαπερνά τα πάντα.

    Δεν χρειάζεται να ανέλθεις σε ανώτερους Κόσμους, απλά παρατηρείς - εστιάζεις – στοχάζεσαι από τον Μεσόκοσμο που εκδηλώνεσαι, στον Μικρόκοσμο και στον Μακρόκοσμο.

    Ποιά είναι η ανάπτυξη στην κίνησή τους :

    Ποιά είναι η πορεία που ακολουθούν :

    Ποιά είναι τα φαινόμενά τους :

    Ποιοί είναι οι Νόμοι που διέπουν το σύνολο των εκφράσεών τους :

    Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για την κατανόησή τους :

    Η συλλογή της πληροφορίας έχει άμεση σχέση με την προ..διάθεση.

    Εκείνο που κινεί την προδιάθεση είναι η πρόθεση.

    Τι αναζητάς, τι ψάχνεις να βρείς, πόσο επιμένεις για την αρχική σου εξερεύνηση :

    Εν τέλει, ποιά είναι η πρόθεσή σου :

    Το ύφος της έκφρασης είναι και η Μουσική σου.

    Εκεί αναγνωρίζεις και αναγνωρίζεσαι.

    Η αλαζονεία είναι ο Σούπερ Νόβα και ο εγωισμός είναι η μαύρη τρύπα.


    Αγάπησε τα πάντα, από τον Εαυτό σου μέχρι εκείνα που δεν είδες.

    Τα Ηλιακά βήματα θα σε φέρουν σε ισορροπία.....


    "ὁ ἥλιος οὐ μόνον, καθάπερ ὁ Ἡράκλειτός φησι,) νέος ἐφ᾽ ἡμέρῃ (ἐστίν, ἀλλ᾽ ἀεὶ νέος συνεχῶς) . . . ἅπτεται καὶ σβέννυται".




    Διότι ούτε ωσάν Ήλιος.... διαφεύγεις του Αντιπεπονθόντος Νόμου.....


    "ἥλιος γὰρ οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα• εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν Δίκης ἐπίκουροι ἐξευρήσουσιν".


    Ηράκλειτος




    ΠνευματοΝόησε τους ΣυμπαντοΝόμους και θα "γνωρίζεις" το βήμα σου... που θα σε οδηγήσει !




    Υ.σ

    ( Τώρα είμαι εδώ Αγαπητή Ελένη ( έλειπα σε ταξείδι ), στην διάθεσή σας πάλι ( χαλαρά μην το παρακάνεις.. χαχαχα .)




    έρρωσθε και ευδαιμονείτε



    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Ποιητης επεστρεψε και Φωτιζει την Αυρα του Καταχθονιου Δαίμονα...
      Καμια πιεση δεν ασκειται στην Ποιηση Αγαπητε Φιλε :-)
      Καλημερες.
      Ελενη.

      Διαγραφή
  70. Απο κινητο, αρα και εγω με νουμερακια
    1.Εδω αγαπητε Λυκιε δεν εχεις δικαιο. Οι γνωσεις μπορει να ειναι στειρες και αχρηστες. Εαν δεν υπαρχει πρακτικη χρησιμοτητα ωστε να εφαρμοστουν, τοτε χανεται το νοημα τους. Ειναι σαν να μελεταμε την γεωγραφια μιας περιοχης που δεν θα παμε ποτέ. Ειναι λογικο να πουμε καποια στιγμη βαρεθηκα αυτες τις γνωσεις. Σαφως υπαρχουν και αλλες αλλα δεν με ενδιαφερουν πλεον. Θελω να εχω και την εμπειρια, δεν μου αρκει η θεωρια της εμπειριας. Και οι ακαδημαικοι εχουν πεσει στην παγιδα του "λογιου", εχουν γινει λογιοι και δεν εφαρμοζουν την γνωση που ηδη εχουν, παρα αναζητουν και νεες γνωσεις για να γεμιζουν καλπικα το εσωτερικο τους κενο. Ειπαμε σοφια ειναι η εφαρμογη της ορθης γνωσης, και αυτην αγαπαμε ως φιλοσοφοι (φιλειν+σοφια)
    2.Συμφωνω,ο ορθολογισμος ειναι θεωρω ταυτοσημος της νοητικης ισχυος. Οσο πιο ικανος ειναι κανεις, τοσο πιο μακρια μπορει να παει χωρις να του σαλεψει.

    3. Πολυ ωραια το ειπες Λυκιε, το καρμα ειναι νοητικη κατανοηση του νομου της αιτιας και του αποτελεσματος. Η αιτια ειναι ανωτερη και αναζηταται στο νοητο, ενω το αποτελεσμα εμφανιζεται στην οθονη προβολης που ονομαζεται υλικος κοσμος. Βλεποντας το αδιαμφισβητητο υλικο αποτελεσμα, αναγνωριζουμε πως κατι καναμε λαθος, το αναζητουμε φιλοσοφικα, το βρισκουμε και το διορθωνουμε. Θα γνωριζουμε πως ειμαστε σωστοι, οταν το αποτελεσμα στο υλικο παψει να εμφανιζεται, καθως θα παψουμε να το δημιουργουμε, αρα νομοτελειακα θα εξαφανιστει, ειτε ειναι καποια ασθενεια, καποιο παθος, καποιο προβλημα κοκ. Η ονομασιες τωρα καρμα-νταρμα και τα συναφη πιθανοτατα να ειναι νοητικες επινοησεις, καπως επρεπε να τα ονομαζουμε οταν τα εξηγουμε. Ακριβως ομως κανεις μας δεν ξερει απολυτως πως δουλευει το πραγμα, και ο Αττεσλης ελεγε πως το καρμα ειναι σπαζοκεφαλια και τον παιδευει να το κατανοησει, αλλα αυτο δεν σημαινει πως το επινοησε η φαντασια μας, απλα το απλουστευσαμε λιγο. Και τωρα και στο παρελθον ο σφαχτης του παραδειγματος θα δημιουργει καρμα. Μονο ο σοφος που εχει περασει απο την βασανο μεγαλης συλλογιστικης μπορει ισως να γλυτωνει το καρμα των δικαιων πραξεων του,οι αρχαιοι παντως εκαναν τελετες καθαρσης σε καθε περιπτωση

    Στα υπολοιπα νομιζω θα συμφωνησω σε ολα με τον Λυκιο. Οχι, δεν θα παρεις το καρμα της γκομενας που ειπες και δεν θα εχεις μνημες της, δεν παιζει. Αλλα ειπαμε "το καρμα ειναι περιεργο" (karma is a bitch), ποιος σκατα ξερει ακριβως πως δουλευει κτλ. Κραταμε ανοιχτους οριζοντες, αλλα παντα σε λογικα πλαισια, δεν το παρακανουμε σε αλματα λογικης

    Ο χρονος τωρα οτι και να πω θα διαφωνησω μεχρι και με μενα που θα το πω. Οποτε παω πασο σε αυτο

    ΠτΧ, οντως δεν χρειαζεται να ανελθεις σε ανωτερους κοσμους, αυτο ειναι απλουστευση κατανοησης, διοτι οι ανωτεροι κοσμοι ειναι ηδη εδω. Την "συχνοτητα" σου αλλαζεις, ωστε να τους δεις και να τους "βαδισεις". Αλλαγη συχνοτητας δεν σημαινει τιποτα αλλο απο το να "παρατηρεις-εστιαζεις-στοχαζεσαι". Αυτο ειναι κατασταση του "ειναι" και δεν αλλαζει ουτε με τα λογια ουτε με καποιο κουμπι. Με χημεια κατι γινεται, αλλα ειπαμε, εχει επικινδυνοτητα και οταν πας με χημεια πας γυμνος.

    Αυτα τα ολιγα
    ΥΓ. Νταρμα, ο Λυκιος ειναι ο τελευταιος που εχει αναγκη ενα "μπουλντογκ"

    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. .....


    Οι λέξεις έχουν δύναμη.

    Την στιγμή που διατυπώνονται είτε γραφικά είτε λεκτικά οι λέξεις μετουσιώνονται σε έλξεις.

    Ο Λόγος είναι Μουσική και τα ονόματα με τις λέξεις συνδυάζουν σύνθεση και ρυθμό.


    Υπάρχουν δύο τρόποι να εκφραζόμασθε,

    Ο τρόπος της Ευχής

    Και ο τρόπος της κατάρας.


    Ο πρώτος τρόπος της Ευχής έλκει το πρός το ευ ( καλόν ) να έχεις.

    Ο Δεύτερος δημιουργεί και μορφοποιεί την ήδη υπάρχουσα ενέργεια που προκαλεί η σύνθεση της δυναμικής της ( κατά..ροής ).



    Π Ρ Ο Σ Κ Α Λ Ω


    Εκείνους που στον βωμό της έκφρασης διατυπώνουν τις Ιδέες τους με λέξεις – έλξεις τύπου ψ..λ..πναι..ατισμοί, πα...ριές, και σκ...ά,
    να τις γράψουν με μαρκαδόρο πάνω σε ποτήρια με νερό και να τις πιούν !


    Όσο άνετοι είναι στο να τις προ"σ"φέρουν.. τόσο άνετα να τις ενδοεσωΕμπεδώσουν.


    Ευχαριστώ εκ των προτέρων.



    Υ.σ

    ( Σε περίπτωση που δεν θα το κάνουν και δεν θα πιούν, μην προσφέρουν ( σερβίρουν ) στους υπόλοιπους τα εκ..χυλίσματά τους )!

    ( Μην αντιδράσεται.. δεν χρειάζεται, απλά... πιείτε ! Ιδού ο Καταχθόνιος( Μήνυμα ), ιδού και το ρόφημα ! )





    έρρωσθε και αυδαιμονείτε



    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. .....


    Φωτοπαιχνίδισμα !


    https://www.youtube.com/watch?v=0813gcZ1Uw8


    http://2.bp.blogspot.com/_x_4C7-tt0D4/S8Sg1CC7TjI/AAAAAAAAFSE/sXlZe9n8nEQ/s1600/pleiad_01.jpg



    έρρωσθε και ευδαιμονείτε


    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ποιητή των χρωμάτων, το χρωματιστό σου ποίημα κοσμεί ήδη το 15ο Αναψυκτήριο!
      Ευχαριστώ.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    2. .....

      Τιμή μου Λύκιε,
      προσωπικά σε ευχαριστώ παρομοίως άσχετα εάν είναι άλλος ο Καλλιτέχνης της δημιουργικής εικόνας, που απλά με την σειρά μου την "μετέφερα" στον Κ.Δ.


      να Είμασθε καλά όλοι με τις φωτοχυσίες των Πλειάδων !


      Ποιητής των χρωμάτων

      Διαγραφή
  73. Αγαπητέ Ε.Σ.:
    1)Σωστά όσα είπες, αλλά δεν έπιασες το ύφος του σχολίου μου.
    2)Σωστό κι εδώ, όμως αναφέρθηκα στο ΕΝΑ όπλο. Το ΑΛΛΟ είναι η διαίσθηση.
    3) Για τον χρόνο, σκέφτομαι κάποια στιγμή να ασχοληθούμε σε κάποια προσεχή ανάρτηση.

    ΛΥΚΙΟΣ.

    Υ.Γ. Έχεις διαβάσει το βιβλίο "Οι Άμμοι του Χρόνου" του Γ. Μπαλάνου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Αγαπητέ Ντάρμα, δεν χρειάζεται να με υπερασπίζεσαι. Σε ευχαριστώ, αλλά προτιμώ να σχολιάζεις με επιχειρήματα, παρά να επιτίθεσαι με προσβλητικά λόγια σε κάποιον που απλά λέει την άποψή του.
    Το τι είναι ο καθένας, ας μην το κρίνουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα.
    Θα περιμένω να δω σχόλιό σου, που θα ανακαλείς την προσβολή.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Αγαπητέ Στιλπ, θα ήθελα μην ξεχνάς να υπογράφεις στο τέλος των σχολίων σου. Επίσης, επειδή είμαι γενικά αμόρφωτος και δεν γνωρίζω αγγλικά, ας χρησιμοποιείς την ελληνική γλώσσα για να σε καταλαβαίνω.

    Μάλλον δεν σε κατανοώ και δεν με κατανοείς, αγαπητέ!
    Προφανώς δεν μπήκες στον κόπο να διαβάσεις τα σχόλιά μου στο παρόν Αναψυκτήριο και έτσι εμμένεις στα ίδια.
    Παρόλα αυτά, δεν θα σου αρνηθώ τον διάλογο.
    Φυσικά και δεν είμαι σίγουρος και απόλυτος για τίποτα, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνεις στον λόγο μου.
    Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζω απολύτως τίποτα και πως δεν μπορώ να εκφράζω συγκροτημένα τις σκέψεις μου. Κάποια ελάχιστα πράγματα, τα έχω κατακτήσει νοητικά και βιωματικά. Τίποτα δεν είναι θέσφατο. Για αυτά έχω μια σχετική βεβαιότητα, μέχρι φυσικά να ανατραπεί στην πορεία από κάτι περισσότερο "πειστικό", νοητικά και βιωματικά. Θέλω να ελπίζω ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής μου, θα είμαι έτοιμος να ανατρέψω συθέμελα όσα πιστεύω, αν μου αποδειχτεί ότι όλα ήταν πλάνη.
    Αν αυτά που σου είπα, σου φάνηκαν δογματικά, σκέψου πόσο πιο δογματικά είναι αυτά που λες εσύ, ως εμμονικός αμφισβητίας. Η αμφισβήτηση είναι χρήσιμο εργαλείο όσο το ασκείς με μέτρο (στο αναγκαίο που απαιτείται) και το χρησιμοποιώ κι εγώ. Η υπερβολή της, μας οδηγεί στην χαοτική σκέψη που δεν μας επιτρέπει να οικοδομήσουμε καμία νοητική κατάκτηση.
    Ειλικρινά, δεν υπάρχει τίποτα πιο δογματικό από την αέναη και εμμονική αμφισβήτηση. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις.
    Ωστόσο σέβομαι απόλυτα τις θέσεις σου και δεν έχω σκοπό να σε μεταπείσω σε τίποτα. Σέβομαι επίσης το ότι βγαίνεις εκούσια από τον ωκεανό, για να ξαποστάσεις. Ίσως η αμφισβήτηση να σου προκαλεί αυτή την ανάγκη.
    Το θέμα είναι να μην καταστρέφεις άσκοπα, όσα έχεις κατακτήσει.
    Το λέω αυτό, γιατί ο λόγος σου στοχεύει στην αποδόμηση και δεν κομίζει καμία συγκεκριμένη θέση σε κάτι. Θαρρεί κανείς ότι δεν μπορείς να πεισθείς από τίποτα. Δεν εννοώ βεβαίως να πεισθείς από όσα λέμε εδώ. Ίσως για το μόνο που είσαι πεπεισμένος, είναι να μην πιστεύεις τίποτα, ως πάγια αμφισβήτηση του Όλου.
    Έτσι είναι πραγματικά;
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Θα παρακαλούσα, η συνέχεια των διαλόγων να μεταφερθεί στο νέο Αναψυκτήριο.
    Ευχαριστώ!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.



.